Η βιολογία έχει δανειστεί έναν όρο από την χριστιανική θρησκεία: Λέγεται original sin. Στα ελληνικά ο όρος είναι κάπως διαφορετικός: Προπατορικό αμάρτημα.
Τι αποδίδει αυτός ο όρος όμως στη βιολογία: Ουσιαστικά περιγράφει πως η πρώτη φορά, η πρώτη επαφή με έναν μικροοργανισμό, καθορίζει σε σημαντικό βαθμό, την ανοσολογική απάντηση σε αυτόν, κάτι που ήταν εξόχως σημαντικό σε μια πανδημία από έναν ¨νέο" ιό, και που αγνοήθηκε σχεδόν πλήρως. Αντίθετα, τη θέση του πήρε ένα άλλο προπατορικό αμάρτημα, θρησκευτικής κοπής: Είμαστε βιολογικά πλάσματα και ως εκ τούτου κολλάμε και μεταδίδουμε νόσους. Είμαστε αμαρτωλοί γιατί υπάρχουμε. Η διαφορά με παρόμοιες θρησκευτικές αντιλήψεις, είναι ότι στην εποχή μας, η σωτηρία δεν βρισκόταν στο επέκεινα, αλλά στο εδώ και τώρα. Με ένα τσίμπημα mRNA ή αδενοιού έπαιρνες άφεση της έμφυτης αμαρτίας της βιολογίας σου. Αυτό βέβαια, όπως φωνάζαμε δεν έχει καμιά σχέση με την επιστήμη, γιατί η επιστήμη έχει σχέση με την πραγματικότητα, όπως αποδείχτηκε περίτρανα εκ των υστέρων, με νέα στελέχη να κατακλύζουν την σε μεγάλο βαθμό εμβολιασμένη ανθρωπότητα.
Δεκαετίες τώρα, κάποιοι, ανάμεσα σε αυτούς κι εγώ φωνάζαν και προειδηποιούσαν πως η βιομηχανοποίηση της επιστήμης με μαζικά παραγόμενους "επιστήμονες" που δεν είχαν κάποια ροπή στην επιστήμη ή κάποια φιλοπεριέργεια, μαζί με άλλους παράγοντες όπως η παρανόηση της ουσίας της επιστήμης κι η επίδραση των μεγάλων συμφερόντων σε αυτή, δημιουργούσαν τάσεις δογματισμού που την μετέτρεπαν σε θρησκεία, κάτι που εγώ περιέγραφα ως επιστημονισμό. Όταν κάποιος άκουγε λοιπόν παραινέσεις όπως αυτές που ξεστόμιζαν οι πολιτικοί και οι ει-δικοί τους, όταν λοιπόν κάποιος άκουγε τις λέξεις "ευλαβικά" ή "τυφλή εμπιστοσύνη", έπρεπε αυτόματα να καταλάβει πως αυτές ήταν επικλήσεις στα πιο παλιά στρώματα της πολυγραμμένης κασέτας που είναι το ανθρώπινο πλάσμα, απο μια ηλικία και μετά.
Και πράγματι. Η πιο καταπιεστική θρησκεία όλων των εποχών που κανόνιζε μέχρι και το πως και πότε θα κατουρήσεις, κυβέρνησε τον πλανήτη, μεταμφιεσμένη σε επιστήμη. Κι αυτός είναι ακριβώς ο λόγος που πολλοί θρησκευόμενοι άνθρωποι αντέδρασαν. Όχι γιατί αγαπούσαν ή νοιάζονταν την επιστήμη, αλλά γιατί καταλάβαιναν και πολύ σωστά πως αυτό δεν ήταν επιστήμη. Ήταν θρησκεία και τους ζητούσαν να αλλαξοπιστήσουν, όπως κάναν και κάνουν την κάθε φορά οι περισσότεροι από τους θρησκευτικούς τους ηγέτες, που προσαρμόζονται στην κάθε νέα εξουσία αρκεί να διατηρούν τα δικά τους προνόμια. Όντας όμως θρησκεία κι όχι επιστήμη, και μάλιστα εφαρμοσμένη θρησκεία, το αφήγημα της και οι ¨επιταγές¨της ήταν απολύτως αναμενόμενο να πέφτουν διαρκώς έξω και σε αντιφάσεις που πρόδιδαν ακόμη και στον πιο κομφορμιστή, πειθήνιο κι αφελή άνθρωπο, την πραγματική της φύση. Κυρίως γιατί, ως θρησκεία, είχε απαγορεύσει την αμφισβήτηση του δόγματος της.
Όπως τα ράσα δεν κάνουν τον παπά, έτσι τα πτυχία και τα πόστα δεν κάνουν τον επιστήμονα.
Η ικανότητα να σκέφτεται τον κάνει επιστήμονα. Και αυτό δεν διδάσκεται ούτε στα σχολεία, ούτε στα πανεπιστήμια. Και σε έναν κόσμο που η κριτική σκέψη όχι μόνο δεν υπάρχει αλλά πλέον διώκεται, όχι μόνο οι επόμενες βδομάδες αλλά τα επόμενα χρόνια θα είναι κρίσιμα.
Καλώς ήρθατε στον τεχνομεσαίωνα. Όταν πρωτοάνοιξα το Blog μου agriazwa.blogspot.com το 2009, σας είχα πει ότι θα ερχόταν. Ε, ήρθε. Κι είμαστε πλέον αναπόσπαστο κομμάτι του. Όλοι μας. Πλην των απροσάρμοστων. Που θα πεθάνουμε.
Πέτρος Αργυρίου, 27/9/2022, συγγραφέας των βιβλίων "Τι δεν σας λένε οι γιατροί" (2009), "Θανάσιμες Θεραπείες" 2011, "Χωρίς ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου" (2020, κι επικαιροποιημένο το 2021), δημιουργός και βασικός συντελέστής του ντοκυμαντέρ "Πανδημαγωγοί".
