Η γνώριμη άβυσσος του άπατου βαρελιού

«Την πιο ωραία θέα έχετε εδώ πέρα. Ούτε μπουρίνια ούτε τίποτε», είπε ο πρωθυπουργός από το δημαρχείο του Βόλου σε μια περιοχή που έγινε Ατλαντίδα με τα αντιπλημμυρικά να έχουν γίνει ως συνήθως πλημμύρα μιζών για τα δικά τους παιδιά.

«Εκεί στην δυτική Πελοπόννησο μονίμως μας βγάζει δουλίτσα» έλεγε χαζογελώντας στους πυροσβέστες όταν καιγόταν η χώρα, απροετοίμαστη και αβοήθητη, σαν μικρό παιδί.

Τύφλα να χει ο Νέρωνας, που σκάρωνε στιχάκια όταν έβλεπε την Ρώμη να καίγεται.

Γιατί να μην είναι χαρούμενος ο πρωθυπουργός; Χαζός είναι ούτως ή άλλως. Γιατί να μην είναι περήφανος για τα μεγάλα έργα; Για τον Μεγάλο Περίπατο, όταν οι καραντίνες κατέστρεψαν τόσους και τόσους κι όμως έκανε περίπατο στις εκλογές.

Για το μεγάλο έργο της μετατροπής της Θεσσαλίας σε λιμνοθάλασσα, του κάμπου σε ιππόκαμπου και της αντιρροπιστικής μετατροπής των δασών της Θράκης σε κάμπους, για την μετατροπή της Θράκης σε θράκα. Η Ελλάδα αλλάζει. Βουλιάζει. Καίγεται. Πεθαίνει στα διαλυμένα νοσοκομεία. Πεθαίνει περιμένοντας μάταια ασθενοφόρα. Πεθαίνει από αδιευκρίνιστους λόγους.  

Ο πρωθυπουργός μας, δεν το παίζει χαζοχαρούμενος. Απλά είναι. Έτσι γεννήθηκε, έτσι μεγάλωσε. Αυτός είναι. Δεν είναι μόνο ότι μοιάζει του Mr Bean. Τα σενάρια των ταινιών της απόλυτης καταστροφής των ταινιών του Mr Bean, ωχριούν μπροστά στα μεγαλειώδη στιγμιότυπα της πολιτικής του ζωής.

Και δεν είναι ο μόνος ηλίθιος σε αυτήν την χώρα προφανώς.

Η χώρα έχει πλημμυρίσει από ηλιθιότητα και έχει βουλιάξει μέσα σε αυτήν.

Έτσι, όταν οι κάτοικοι της Θεσσαλίας έκαναν τα λασπόλουτρα τους αβοήθητοι, με την κυβέρνηση να μην έχει κηρύξει την χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να μην κινητοποιεί εξ αρχής τον στρατό, η κυβέρνηση και ο στρατός έστειλαν ανθρωπιστική βοήθεια που περιλάμβανε κι επίλεκτους κομμάντο στην κάποτε φιλική Λιβύη, που οι σύμμαχοι μας την κατέστρεψαν και την οδήγησαν σε πολλαπλούς εμφυλίους δίχως τέλος με την ενεργότατη εμπλοκή της Τουρκίας, πριν την αποτελειώσει ο  Daniel.

Τους στείλανε με λεωφορείο, λες και τους στέλναν σε πενταήμερη.

Μάθαμε για τους θανάτους των πέντε και τον τραυματισμό πολλών περισσοτέρων από τους Λίβυους. Τόση οργάνωση. Τέτοιος σχεδιασμός. Τέτοια μέριμνα. Ξυπόλυτοι στ’ αγγούρια.

Καταλαβαίνω την ανθρωπιστική διπλωματία. Είναι πολιτική, όχι ανθρωπισμός, ούτε αλληλεγγύη.

Γιατί αν ήταν αλληλεγγύη, στον μεγάλο σεισμό, δεν θα στέλναμε βοήθεια μόνο στην Τουρκία, αλλά και στην κάποτε φιλική Συρία, την οποία, οι σύμμαχοι μας επιχείρησαν να καταστρέψουν, όπως κάναν και με την Λιβύη.

Αλλά είμαστε αλληλέγγυοι με τους Ουκρανούς, σε βαθμό να κηρύσσουμε τον πόλεμο στην Ρωσία, άκουσον, άκουσον, σε τέτοιο βαθμό, που υπακούμε σε ένα από τα πάγια αιτήματα της Τουρκίας που μας ορέγεται διαρκώς και αφοπλίζουμε εν μέρει μόνοι μας τα νησιά μας για να εξοπλίσουμε τους Ουκρανούς.

Η αλληλεγγύη κύριοι, είναι άλλοθι βρώμικων πολιτικών. Η ΕΕ δίνει 62 δις για να καταστραφεί κι άλλο η τελειωμένη Ουκρανία, ελπίζοντας ότι θα πάρει στον λαιμό της την Ρωσία, σε κρεσέντο μιας απόλυτα παρανοϊκής, αυτοκαταστροφικής, αμερικανοκινούμενης Ρωσοφοβίας που έχει οδηγήσει από την μία κρίση στην άλλη.

Κι από την άλλη η ΕΕ μας δίνει 450 μύρια για να μας βοηθήσει σε πρωτόγνωρες καταστροφές, το μέγεθος των οποίων ξεχείλισε λόγω της διαχρονικής εγκληματικής αμέλειας και των μιζών των ανθελληνικών κυβερνήσεων του νεοελληνικού κράτους, ενός ελληνικού κράτους που γίνεται όλο και πιο εθελόδουλο και πρόθυμο όσο περισσότερο καταστρέφει τον πληθυσμό του.

Η πολιτική του εφησυχασμού έναντι στην Τουρκία, έχει ανέβει πίστα.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα ελεγχόμενα τουρκικά μέσα, μιλούν τους τελευταίους μήνες με τα καλύτερα λόγια για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, με ενδεικτικό το τελευταίο πρωτοσέλιδο «η άνοιξη με την Ελλάδα θα κρατήσει». Και μιλάν για άνοιξη που θα κρατήσει, γιατί η Ελλάδα έχει ΑΝΟΙΞΕΙ τα πόδια της και δεν θα κρατήσει σαν χώρα για πολύ. Και γιατί αυτή η κυβέρνηση, ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ, αναβαθμίζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, και μάλιστα το κάνει γνωστό και στην διεθνή κοινότητα, χωρίς να έχει αλλάξει ούτε κόμμα στην τουρκική πολιτική και τις προθέσεις της γαλάζιας παρτίδας. Το αντίθετο. Στην Κύπρο οι Τούρκοι κάνουν πάρτι, όπως οι Αλβανοί γλεντούν τους Βορειοηπειρώτες.

Τα δικά μας τα μήντια από άλλη, μας λένε να κρατάμε μικρό καλάθι. Φυσικά. Αφού σκατά θα βάλουμε σε αυτό το καλάθι της δήθεν ελληνοτουρκικής προσέγγισης. Μεγάλο καλάθι θα κρατήσουμε για να βάλουμε μέσα όσα οι ελίτ μας είναι πρόθυμες να εκχωρήσουνε. 

Όταν μονομερώς φαντασιώνεσαι ότι ερωτοτροπείς ρομαντικά με τον γείτονα, αυτό δεν λέγεται πολιτική αλλά αυνανισμός. Όταν δε ο γείτονας σε έχει βιάσει, συνεχίζει να σε βιάζει και θέλει να σε βιάσει ολοσχερώς, αυτό λέγεται ανωμαλία.

Έτσι το αφήγημα των καλών σχέσεων με την Τουρκία έφαγε για μια ακόμη φορά κλωτσιά στα δόντια από τον Ερντογάν, που μια μέρα πριν την συνάντηση του με τον Μητσοτάκη, ζήτησε από την διεθνή κοινότητα την αναγνώριση του Τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους, κάτι που συνέβαλε στο να παραβλέψει στην συνάντηση ο Μητσοτάκης το Κυπριακό, (άλλο που δεν ήθελε), για να μην δυναμιτίσει το «καλό κλίμα», το οποίο διαρκώς τρώει ο τουρκικός γάιδαρος. Τον κακό τους τον καιρό.  

Η μόνη εγγύηση ασφαλείας απέναντι στην Τουρκικές επιβολές είναι ο ελληνικός στρατός.

Και για αυτό πλέον, έχουμε αρχίσει να αμφιβάλουμε. Δεν είναι μόνο η εγκληματική κατάληξη των πέντε παιδιών μας στην Λιβύη. Δεν είναι μόνο ο εν μέρει αφοπλισμός των νησιών μας για να εξοπλιστεί η Ουκρανία, λες κι είναι οι Ρώσοι που έχουν στρατεύματα κατοχής στην Μεγαλόνησο κι έχουν ως επίσημη πολιτική τους την «Γαλάζια Πατρίδα».

Γιατί όχι; Τι πιο ταιριαστό σε μια χώρα που βάφτηκε μπλε, απ άκρη σε άκρη, να ξαναγίνει, πάλι με χρόνια και καιρούς, η γαλάζια πατρίδα των Τούρκων. Λούτσες μπλε λοιπόν, οι καλές σχέσεις με την Τουρκία. Στάχτες στα μάτια του Έλληνα, λες και δεν χορτάσαμε στάχτες από τα καμένα δάση.

Δεν είναι λοιπόν μόνο οι νεκροί κι οι τραυματίες της ελληνικής αποστολής στην Λιβύη. Δεν είναι μόνο ο αφοπλισμός των νησιών.

Είναι οι εκρήξεις πυρομαχικών στο στρατόπεδο της Νέας Αγχιάλου. Είναι τα παροπλισμένα ελικόπτερα που πλημμύρισαν στο Στεφανοβίκειο, ανάμεσα στα οποία κι ένα Απάτσι, αξίας, ενός πέμπτου της συνολικής βοήθειας που μας προσφέρει η ΕΕ για τις «θεομηνίες».  

Ε και τι έγινε που δεν ήταν παροπλισμένα τα ελικόπτερα; Και να μην ήταν, μετά την πλημμύρα, πιθανόν και να είναι.

Δεν είναι μόνο ότι καταστρέφουμε συστηματικά ότι έχει απομείνει από αυτήν την χώρα. Πασχίζουμε να εκχωρήσουμε σε εχθρικούς γείτονες ότι προλαβαίνουμε για να δεχτούμε ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη από τα δυτικά αφεντικά μας. Βλέπετε, οι επιστάτες, είναι συχνά πολύ χειρότεροι κι απ’ τα αφεντικά. Κι οι γείτονες να αρνούνται γιατί θέλουν πολλά περισσότερα, αλλά μας επιτρέπουν να  συνεχίζουμε να προσπαθούμε, έτσι, από φιλότιμο.

Δεν είναι μόνο ότι οι Έλληνες φεύγουν στο εξωτερικό κι ερημώνει η χώρα. Είναι ότι κάποιοι θέλουν, η ίδια η χώρα να πάει αλλού, να φύγει, κάπου που ίσως να την εκτιμούν περισσότερο από ότι το σύστημα εξουσίας της το οποίο λειτουργεί ακριβώς όπως ο πιο χυδαίος προικοθήρας που θέλει να ξεκοκκαλίσει και να ξεπουλήσει όσο πιο γρήγορα γίνεται την προίκα που του δόθηκε, πριν τον πάρουν πρέφα οι συγγενείς και τον στείλουν από κει που ήρθε.

Η πανδημία τελείωσε. Αλλά η πανδημία ήταν η αρχή. Η αρχή του τέλους. Ο αμοραλισμός, ο παραλογισμός, ο εκφυλισμός, ο αυταρχισμός, είναι πλέον κυρίαρχος και όσα υγιή κομμάτια έχουν απομείνει στις δυτικές κοινωνίες, αρρωσταίνουν κι αυτά. Σαν τους κατοίκους της Θεσσαλίας στα λασπόνερα. Βούρκος.

Για μια ακόμη φορά, η επιστήμη, τίθεται στην υπηρεσία της εξουσίας.

Ο Μητσοτάκης θέλει να υπαχθεί το Αστεροσκοπείο και η ΕΜΥ στο υπουργείο πολιτικής προστασίας.

Θα μας σώσει κι από τους μετεωρίτες, κι από τους κομήτες έτσι, στέλνοντας μας ένα SMS.

 Τον κακό του τον καιρό. Τους καιροσκόπους μου μέσα.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com. 21/9/2023