Συνέντευξη de profundis. Στον Χρήστο Ηλιόπουλο.

 

-Γεννηθήκατε στη Θεσσαλονίκη. Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια;

Εκείνο το μαγικό πέπλο της γονεϊκής προστασίας. Ασφυκτικό μεν, αλλά σε έκανε να νιώθεις πως τίποτε δεν μπορούσε να σε βλάψει πραγματικά… Εκτός από την αδυσώπητη αγάπη των γονέων σου.

-Η πιο ισχυρή ανάμνηση που σας έχει καθορίσει;

Οι πιο ισχυρές αναμνήσεις είναι αυτές ανθρώπων που αγαπούσα και βρέθηκαν κοντά στον θάνατο. Κι είναι πολλές αυτές. Και κάποιοι από αυτούς που δεν τα καταφέραν. Όπως συνέβη με την αυτοκτονία της μητέρας μου, της Βαρβάρας.

-Ο λόγος που στραφήκατε στην Ιατρική; 

Δεν στράφηκα στην Ιατρική. Απλά ως αριστούχος επέλεξα την δυσκολότερη σχολή, έχοντας την ψευδαίσθηση πως η Ιατρική ανήκε στις αμιγώς θετικές επιστήμες.

-Τα ερεθίσματα που αποτέλεσαν έμπνευση για τα βιβλία και την έρευνά σας;

Με πάνω από 1000 άρθρα και 30 βιβλία, είναι δύσκολο να ξεδιαλύνω κάποια από αυτά. Γενικά, αυτό που με ωθεί στο γράψιμο, είναι αυτά που βλέπω να έρχονται, συνήθως αόρατα στην κοινή γνώμη. Γράφω για να αποτρέψω αυτά που βλέπω να έρχονται. Και μέχρι τώρα δεν το έχω καταφέρει ούτε μια φορά, παρότι έχω δώσει όλο μου το είναι.

-Τι σας δίδαξε η εμπειρία σας μετά από τόσα χρόνια στον τομέα της Ιατρικής; Αναθεωρήσατε μετά από όσα διαπιστώσατε από την έμπρακτη ενασχόλησή σας;

Η ενασχόλησή μου με την Ιατρική σταμάτησε για αρκετά χρόνια, όταν εγκατέλειψα τις σπουδές μου στο 5ο έτος. Ξανάρχισα να ασχολούμαι το 2004, από το πόστο του αναλυτή, όταν άρχισα να καταλαβαίνω τι έπαιζε με τις λεγόμενες Καινές Επιδημίες, με έναυσμα την φάρσα της γρίπης των πουλερικών, όπως μπορεί κάποιος να διαπιστώσει και στο βιβλίο ορόσημο μου για την σκαλωσιά αυτού που ζούμε, το Θανάσιμες Θεραπείες.

-Έχετε τα ίδια συναισθήματα σήμερα ή όταν ξεκινήσατε κυριαρχούσε η άγνοια και ο ρομαντισμός; 

Ο ρομαντισμός και η αφέλεια μου είχε ήδη τελειώσει στο 5ο έτος. Έκτοτε την θέση της έχει πάρει η αηδία και η αποστροφή. Πάρτε μια σχολή στρατιωτικής πειθαρχίας, προσθέστε παντελή έλλειψη ανάπτυξης κριτικής σκέψης, βάλτε στο μείγμα νεποτισμό και κομματοκρατία, μην ξεχάσετε να προσθέσετε μπόλικη ιδιοτέλεια, αλαζονεία και πάνω από όλα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα και θα καταλάβετε τι ακριβώς είναι η ιατρική σήμερα. Με κάποιες λαμπρές εξαιρέσεις βέβαια, ευτυχώς, που δεν αρκούν όμως για να αλλάξουν την καταστροφική κατεύθυνση που έχει πάρει μια «επιστήμη» που υποτιθέμενα έχει στο επίκεντρό της τον άνθρωπο. 

-Ποια είναι κατά τη γνώμη σας τα στοιχεία που οφείλει να διαθέτει ένας ιατρός σήμερα για να αποτελεί ένα αξιοπρεπές παράδειγμα προς μίμηση;

Αυτό είναι διαχρονικά: Να μπορεί να σκέφτεται, να είναι αφοσιωμένος και δοτικός. Τέτοιοι γιατροί φυσικά υπάρχουν, αλλά δεν αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. Παράδειγμα προς μίμηση είναι ο επίορκος ο οποίος έχει θησαυρίσει από την ανάγκη των ασθενών και την αδυναμία τους και έχει κάνει καριέρα, πότε φιλώντας κατουρημένες ποδιές και έπειτα πατώντας πάνω σε πτώματα.

-Συχνά, κυριαρχεί σε πολλές συζητήσεις που έχω κάνει με συνομιλητές, το εξής απόφθεγμα: Δεν είναι ότι δεν εμπιστευόμαστε την επιστήμη. Είναι ότι δεν εμπιστευόμαστε τους επιστήμονες. Είναι δικαιολογημένη αυτή η πεποίθηση;

Όταν η πλειοψηφία των γιατρών έχει αυτή την αντιιατρική στόφα εδώ και δεκαετίες, όταν πλέον είναι οι φαρμακευτικές που καθορίζουν σε μεγάλο βαθμό την κατεύθυνση και την ποιότητα των ερευνών, πώς να εμπιστευτείς την Ιατρική, ως κάτι που παράγεται από τους ερευνητές της και αυτούς που την ασκούν; Είναι δύσκολο πλέον να εμπιστευτείς οτιδήποτε πέρα από τις εξαιρέσεις εξαιρετικών γιατρών που δεν ανήκουν στα κυκλώματα εκμετάλλευσης του ανθρωπίνου πόνου κι αδυναμίας. Να προσθέσω και ανοησίας και επιπολαιότητας. 

-Γιατί ολοένα και περισσότερος κόσμος καταλήγει σε αυτή την άποψη;

Γιατί βιώνει όλα τα παραπάνω.

-Πόσο έχει επιδράσει ο καπιταλισμός στην εμπορευματοποίηση της Ιατρικής και των προϊόντων τους;

Από την στιγμή που είναι ένα σύστημα που επιβραβεύει την απληστία, κι από την στιγμή που η απληστία είναι η κινητήριος δύναμη πίσω από την κυρίαρχη ιατρική διαφθορά, η απάντηση προκύπτει αβίαστα.

-Σε πολιτικό επίπεδο γίνεται λόγος για την τακτική του προβλήματος και της λύσης που παράγονται από την ίδια πηγή για την εξυπηρέτηση συγκεκριμένων συμφερόντων. Ισχύει το ίδιο και στον τομέα της ιατρικής;

Ισχύει πρωτίστως στην Ιατρική. Ας πάρουμε για παράδειγμα την τρέχουσα πανδημία: Υπάρχει μια καθόλου ασήμαντη πιθανότητα, ο ιός να έχει διαδοθεί από διαρροή/ατύχημα στο βιολογικό εργαστήριο της Γιουχάν που αποδεδειγμένα ασχολούνταν με τους κορωνοϊούς και την δυνατότητα μετάδοσης τους σε ανθρώπους, με πρόφαση το να είμαστε προετοιμασμένοι για ένα τέτοιο ενδεχόμενο. Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Και μετά από ένα χρόνο και βάλε μιας καταστροφικότατης διαχείρισης ενός ίσως ανθρωπογενούς προβλήματος, η λύση που προτείνεται είναι εμβόλια που τη στιγμή που άρχισαν να χορηγούνται στους πληθυσμούς, δεν είχαν ολοκληρώσει της κλινικές τους δοκιμές. Είναι αρκετά ανατριχιαστικό αυτό που συμβαίνει αν κάποιος μπορέσει να αποστασιοποιηθεί από το προσωπικό του δράμα εντός της πανδημίας. Αλλά ανεξάρτητα από την τρέχουσα πανδημία, εδώ και πολλά χρόνια υπάρχει ένα business plan που λειτουργεί ακριβώς έτσι: Σου δημιουργώ ένα πρόβλημα (ή το μεγαλοποιώ) για να σου πουλήσω την λύση. Στην περίπτωση της πανδημίας, για να σου επιβάλω την λύση.

-Συνέβη το ίδιο με τον κορωνοιό;

Την απάντησή μου την έχετε ήδη: Υπάρχει μια απίστευτη υπερδιόγκωση ενός σοβαρού ζητήματος και στο τέλος εμφανίστηκαν τα εμβόλια ως μεσσίας, τον οποίο όλη η ανθρωπότητα οφείλει να αποδεχθεί ως τέτοιον. 

-Πώς κρίνετε τα μέτρα που πάρθηκαν από την ελληνική Κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της πανδημίας από την αρχή της ως σήμερα;

Τα ποια; Όσα μέτρα πάρθηκαν, ήταν αντιπερισπασμός και μετάθεση ευθυνών από τους αρμόδιους στους πολίτες. Τα μέτρα θα ήταν γελοία αν δεν ήταν τραγικά. Ήταν και συνεχίζουν να είναι φασιστικά, ναζιστικής κοπής με μόνο στόχο να σπάσουν το δημοκρατικό φρόνημα του πολίτη και την πίστη στις αξίες της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Τα μέτρα δεν είχαν κανένα στόχο να περιορίσουν τον ιό. Δεν θα μπορούσαν και εκ των πραγμάτων δεν μπόρεσαν. Αλλά πέτυχαν απολύτως τον στόχο τους: Να περιορίσουν τον πολίτη και τις ελευθερίες του.

-Υπήρχε μια ανακολουθία στις οδηγίες των ειδικών; Έχασε τον μπούσουλα ο κόσμος;

Ο κόσμος έχασε τον Μπούσουλα; Οι ειδικοί δεν ξέραν που πήγαιναν τα τέσσερα, πως πήγαιναν κι αν έρχονταν. Το απόλυτο μπάχαλο. Αλαλούμ κι άλλα ντ’ άλλων, όπως άλλωστε αποτυπώνεται μέσω των δικών τους δημοσίων δηλώσεων στο Ντοκιμαντέρ μου Πανδημαγωγοί.

-Πώς επέδρασσαν τα ΜΜΕ στη διαχείριση του προβλήματος; Καθησύχασαν ή τρομοκράτησαν;

Τα ΜΜΕ έκαναν και συνεχίζουν να κάνουν πλύση εγκεφάλου μέσω του φόβου, καταργώντας την λογική και κρίση των πολιτών.

-Υπήρξαν αντικειμενικά τα ΜΜΕ όσον αφορά τη δημοσιοποίηση και έκθεση απόψεων επιστημόνων; 

Πόσοι από αυτούς τους οποίους τα ίδια βαπτίζουν ως αρνητές, φιλοξενήθηκαν στα ΜΜΕ ενάμιση χρόνο τώρα; Είχε κάποιος από αυτούς τον χώρο και τον χρόνο να εκθέσει τις απόψεις του; Αντίθετα, όποιος το επιχειρούσε εκτός των μεγάλων ΜΜΕ κι είχε κάποια απήχηση, τον περίμενε μια ωραία και πολύ παραδειγματική δολοφονία χαρακτήρα. Τέτοια πολυφωνία την ζηλεύει ο Κιμ Γιονγκ Ουν. Μια παρέα καθεστωτικών «επιστημόνων» μονοπώλησαν τον τηλεοπτικό αέρα, μολύνοντας με φόβο και προπαγάνδα πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε ιό του αναπνευστικού. Η δημοκρατία, ήδη σε κρίσιμη κατάσταση, απεβίωσε. Και δεν την σκότωσε κάποιος ιός αλλά τα προσχήματα αντιμετώπισής του. Και το ίδιο συνέβη με ό,τι είχε απομείνει από την επιστήμη.

-Στη τελική, μπορούσε να ανακοπεί η διασπορά του ιού ή είναι νομοτελειακό ότι θα διατρέξει ολόκληρη την κοινωνία ώσπου να αποκτήσουμε όλοι ανοσία;

Υπήρξαν κάποιες εξαιρέσεις χωρών που την αναχαίτισαν προσωρινά και μάλιστα πετυχημένα. Σε ένα παγκοσμιοποιημένο κόσμο όμως, είναι πολύ δύσκολο έως απίθανο να μπορείς να μονώνεις τους πληθυσμούς σου για πάντα. Η πιο πραγματιστική διαχείριση, είναι κατά την γνώμη μου, να αφήσεις ελεγχόμενα την πλειοψηφία των ατόμων που δεν απειλούνται από τον ιό να έρθουν σε επαφή και να χτίσουν κάποιας μορφής τείχους ανοσίας, (και τονίζω το κάποιας μορφής καθώς στους κορωνοϊούς όπως και στους ιούς της γρίπης δεν μπορείς να χτίσεις τείχος ανοσίας ως ένα σχετικά αδιαπέραστο στεγανό) και να κάνεις τα πάντα για να προστατεύσεις αυτούς που απειλούνται. Κάτι τέτοιο θα χρειαζόταν πολύ οργανωμένη πρωτοβάθμια για να γνωρίζεις το προφίλ υγείας του κάθε πολίτη και ορθή επιδημιολογική επιτήρηση. Τα ακριβώς αντίθετα γίναν: Κλειδαμπαρώσαν αυτούς που δεν απειλούνται και δεν κάναν τίποτε για όσους απειλούνται. Η αντίστροφη λογική κυριάρχησε σε όλη την πανδημία. Ασηψία, δεν έχουμε πετύχει ακόμη και εκεί που θα ήταν απολύτως απαραίτητη: στα νοσοκομεία. Για την ακρίβεια, τα περισσότερα νοσοκομεία είναι εστίες λοιμώξεων. Πώς θα καταφέρουμε ασηψία σε ολόκληρους πληθυσμούς; Δεν είναι απολύτως παρανοϊκό αυτό; Έχει πάθει όλη η κοινωνία το σύνδρομο Michael Jackson;

-Ποια είναι η γνώμη σας για την αποτελεσματικότητα του συνόλου των εμβολίων για την καταπολέμηση των σοβαρών ασθενειών;

Ως αναλυτής που έχω ασχοληθεί με πολλά στιγμιότυπα εμβολιαστικής αποτυχίας, δεν μπορώ να έχω την πιο αντικειμενική άποψη. Νομίζω όμως ότι έχει δημιουργηθεί μια διαστρεβλωτική πόλωση, με τους μεν να απορρίπτουν όλα τα εμβόλια και τους δε να υπερθεματίζουν για όλα τα εμβόλια. Αυτό που θέλω να τονίσω, είναι πως στην αύξηση του προσδόκιμου ζωής, κρίνω πως μεγαλύτερο ρόλο συνολικά έπαιξαν οι βελτιώσεις στη δημόσια υγιεινή όπως η προσβασιμότητα σε «καθαρό νερό» για όλο και περισσότερους απ’ ότι έπαιξαν οι εξελίξεις στην Ιατρική, χωρίς να υποτιμώ τις δεύτερες. Ακόμη κι αν ρίξουμε όλα τα διαθέσιμα φάρμακα κι εμβόλια που έχουμε στην Αφρική, λιγότερη βελτίωση θα δούμε από το να παρέχουμε πόσιμο νερό, επαρκή τροφή και στέγαση.

-Για το εμβόλιο κατά του κορωνοιού; 

Δεν είναι το εμβόλιο. Μιλάμε για διαφορετικά εμβόλια. Τα κινεζικά με απενεργοποιημένο ιό, φαίνεται να έχουν σημαντικά αποτύχει στις χώρες που τα επέλεξαν. Για τα εμβόλια πρωτεΐνης ακίδας, υπήρξαν και εκεί προβλήματα. Αν κάποιος είχε θέσει για αυτά ως στόχο την προστασία των ευπαθών ομάδων, εκεί, με τα μέχρι σήμερα δεδομένα τα πήγαν αρκετά καλά. Αν όμως κάποιος θέσει ως στόχο την εκρίζωση του ιού και το χτίσιμο τείχους ανοσίας, όπως οι περισσότερες κυβερνήσεις μεγαλομανώς και ηλιθίως έκαναν, απέτυχαν πλήρως, όπως βλέπουμε να συμβαίνει με τα νέα κύματα κρουσμάτων σε χώρες με υψηλή εμβολιαστική κάλυψη όπως το Ισραήλ και η Μεγάλη Βρετανία.

-Σε σχέση με τον μέσο όρο παρασκευής των υπόλοιπων εμβολίων, πιστεύετε ότι το συγκεκριμένο παρασκευάστηκε σχετικά γρήγορα και εσπευσμένα;

Σκανδαλωδώς. Εκτός από την δημοκρατία, την λογική και την επιστήμη, μια ακόμη από τις πολλές παράπλευρες απώλειες από τον πόλεμό μας κατά του κορωνοϊού, ήταν η σχολαστικότητα και η αποτελεσματικότητα των κλινικών δοκιμών. Κι αυτό μπορεί να το πληρώσουμε πολύ ακριβά στο μέλλον. Και το νόμισμα με το οποίο θα το πληρώσουμε λέγεται παρενέργειες.

-Ο λόγος που συνέβη αυτό;

Οι κυβερνήσεις έκαναν τα εμβόλια μονόδρομο. Ποντάραν όλα τους τα λεφτά σε αυτό. Αυτό ήταν το πλάνο τους, λόγω της αλλεργίας που έχουν σε επενδύσεις δημοσίου χαρακτήρα και οφέλους, από τα νοσοκομεία, μέχρι τα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς. Αν θυμάστε καλά, κάποιος Πρωθυπουργός επέμενε πως το καλύτερο εμβόλιο ήταν το πιο γρήγορο, αυτό που θα έχουμε πιο γρήγορα. Άσχετα από την τελική του αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του.

-Ποιοι είναι οι κίνδυνοι που ελοχεύουν από το συγκεκριμένο εμβόλιο;

Έχουμε τις κοινές, μη απειλητικές για την ζωή παρενέργειες οι οποίες είναι νομίζω περισσότερες από άλλων εμβολίων. Αλλά ας τις παρακάμψουμε κι ας πάμε στις απειλητικές, τις σπάνιες. Αναφυλακτικά σοκ και μια σειρά παθολογίες του αίματος και των αγγείων καθώς και περικαρδίτιδες/μυοκαρδίτιδες. Καμία από αυτές δεν εντοπίστηκε στις κλινικές δοκιμές, κάτι που αποδεικνύει το πόσο λειψές και πρόχειρες ήταν. Πολύ φοβάμαι ότι θα δούμε κι άλλες, που θα σχετίζονται με το ανοσοποιητικό. Σπάνιες μεν, αλλά αν αρχίζεις να αθροίζεις όλα τα σπάνια συμβάματα, στο σύνολο τους δεν θα είναι πλέον και τόσο σπάνια.

-Ποιες ομάδες ανθρώπων κινδυνεύουν από τη χορήγηση του εμβολίου;

Μάλλον όλες. Αλλά αυτό που κάνει την διαφορά, είναι ο λόγος ρίσκου από την ασθένεια ως προς την ωφέλεια και το ρίσκο του εμβολίου. Ως εκ τούτου, όσο νεαρότερος και υγιέστερος είναι κάποιος, τόσο μεγαλύτερο το ρίσκο του εμβολίου σε σχέση με την ωφέλειά του καθώς ο ιός σε αυτές τις ομάδες είναι σχετικά ακίνδυνος. Σαν παρανοϊκές κοινωνίες που έχουμε καταντήσει, υποχόνδριες και θανατοφοβικές, απίστευτα ρηχές, ζητάμε από τους νέους να διατρέξουν κινδύνους ζωής, έστω και μικρούς, για τους γέρους μας. Αυτά, μόνο στον πόλεμο γίνονται. Κι έχουμε πόλεμο. Πρωτίστως με την κοινή λογική. Αυτό που με ανησυχεί όμως περισσότερο είναι το συνολικό ανοσολογικό προφίλ της ανθρωπότητας και κυρίως των νέων σε επόμενες επιδημίες/πανδημίες. Θα έχουμε παροπλίσει το ανοσοποιητικό μας τόσο που θα είμαστε υποχρεωμένοι να είμαστε πρεζάκια των εκάστοτε εμβολίων; Αυτό είναι λοιπόν που με ανησυχεί περισσότερο. Ήδη βλέπουμε μες στο κατακαλόκαιρο έξαρση λοιπών εποχιακών λοιμώξεων στο Ισραήλ.

-Είναι διχαστικός ο διαχωρισμός πολιτών σε εμβολιασμένους και ανεμβολίαστους; Τι επιπτώσεις θα γεννήσει σε κοινωνικό, οικονομικό και πολιτικό επίπεδο;

Τι επιπτώσεις μπορεί να έχει κάτι το διχαστικό, ρατσιστικό, φασιστικό, ναζιστικό στην κοινωνία; Διχασμό και εμφυλιοπολεμικό κλίμα. Να τονίσω ότι όλα αυτά γίνονται μέσω της αντίστροφης λογικής του Δημοσίου Κινδύνου. Παρότι, μόλις το 10% όσων έχουν έρθει σε επαφή με τον ιό, «ευθύνονται» για το 90% των μεταδόσεων, με την εξαφάνιση του τεκμηρίου της αθωότητας, ο καθένας αντιμετωπίζεται ως εν δυνάμει εγκληματίας. Αυτό είναι γελοίο, αντιεπιστημονικό, ανήθικο, απαράδεκτο.

-Έχει το δικαίωμα η Κυβέρνηση να οδηγήσει τους πολίτες σε υποχρεωτικό εμβολιασμό;

Κανείς δεν έχει δικαίωμα στο να υποχρεώσει σε ιατρική πράξη. Πόσω μάλλον με σκευάσματα που δοκιμάζονται στον γενικό πληθυσμό. Αυτά τα έκαναν οι Ναζί.

-Πώς θα ηχεί στα αυτιά σας ο εμβολιασμός για μικρότερες ηλικιακές ομάδες αν τεθεί στο τραπέζι; 

Εγκληματικό απλά. Τα παιδιά ελάχιστα απειλούνται. Κάποια παιδιά, έστω λίγα, θα πεθάνουν από τα εμβόλια. Μιλάμε για μια ανόητη ανθρωποθυσία. Ο εμβολιασμός στα παιδιά, μόνο ως σύσταση για όσα έχουν μεγάλη ευπάθεια μπορεί να νοηθεί. Αν και για αυτό ακόμη έχω τις αμφιβολίες μου. Αλλά θα τα εκβιάσουν. Μέσω της πρόσβασης τους στην παιδεία. Μέσω της υγείας των παππούδων τους. Πως είναι να είσαι ένα παιδί και να ζεις με τον φόβο του ότι μπορεί να σκοτώσεις την αγαπημένη σου γιαγιάκα; Προσωποποιήσαν και πολιτικοποιήσαν ένα φυσικό φαινόμενο. Είναι ηλίθια αδίστακτοι.

-Που θα καταλήξει όλη αυτή η κατάσταση; 

Το μόνο σίγουρο είναι ότι επιλέξατε σωστή λέξη για την ερώτηση: Καταλήξει. Καταντήσει. Αρκετά σίγουρο είναι επίσης ότι θα οδηγήσει σε μεγαλύτερη φτώχεια και ασθένεια. Ήδη, οι τιμές των αγαθών εκτοξεύονται. Τα ψυχικά νοσήματα χτυπήσαν κόκκινο. Οι κοινωνίες δεν μπορούν να ευημερήσουν όταν τους κλέβεις το όραμα και τις ελευθερίες και τις αντικαθιστάς με φόβο, περιορισμούς, συμμόρφωση. Οι ελίτ που θέλουν τέτοιες δυτικές κοινωνίες για να ανταγωνιστούν την Κίνα, να πάρουν τα μπογαλάκια τους και να παν στην Κίνα. Στα τσακίδια και δεν θα μας λείψουν καθόλου.

-Τα όνειρά σας για το μέλλον;

Αν τελειώσει ο εφιάλτης, δεσμεύομαι ότι θα ξανακάνω όνειρα και θα μιλήσουμε για αυτά. Προς το παρόν, φιλοδοξώ να κάνω το επόμενο ντοκιμαντέρ στην σειρά των Πανδημαγωγών και να επικαιροποιήσω το βιβλίο μου για την Πανδημία Χωρίς ανάσα, τα χρονικά του μεγάλου φόβου που ολοκλήρωσα τον Οκτώβριο του 2020. Κι όλα αυτά, μέχρι τον Οκτώβριο του 2021. Πολύ φοβάμαι ότι αυτή τη φορά δεν θα τα καταφέρω καθώς έδωσα τα πάντα για να συμβάλω στο τέλος του τρόμου ενώ παράλληλα έγραφα και λογοτεχνία σαν να μην υπήρχε επόμενη μέρα. Και κατά κάποιο τρόπο, δεν υπήρξε επόμενη μέρα. Μόνο προηγούμενες, καθώς οι ζωές μπήκαν στον πάγο και συνεχίζουν να είναι στον γύψο, απόλυτα εξαρτώμενες από την παράνοια της εξουσίας. Ναι, αν έχω ένα όνειρο, αυτό είναι να πληρώσουν οι υπεύθυνοι για όσα μας έκαναν. Και να ξαναρχίσουν να ξαναδιαβάζουν οι άνθρωποι αξιόλογα βιβλία από αξιόλογους συγγραφείς. Γιατί είμαστε κι εμείς εδώ και χρόνια, είδος υπ’ εξαφάνιση. Πνιγόμαστε κάτω από τόνους σκουπιδιών. Έχει και οικολογική διάσταση το θέμα μας βλέπετε.

-Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν λέτε το όνομα Πέτρος Αργυρίου;

Ένας ρομαντικός πιτσιρικάς που θέλησε να αλλάξει τον κόσμο για να μην ζήσουμε αυτά που έβλεπε να έρχονται. Κι ένας μεσήλικας που έζησε την φρίκη να βιώνει τις δυστοπίες τριπλά: Μια, βλέποντάς τις να έρχονται. Μια, βλέποντας την αδιαφορία του κόσμου στις εναγώνιες προσπάθειές του. Και μια, ζώντας τις φρίκες μαζί με όλους τις υπολοίπους. Είναι ασχήμια να θέλεις να κάνεις μεγάλα και σπουδαία πράγματα και να σε μετατρέπουν σε ανήμπορο ανθρωπάκι. Το μόνο που με παρηγορεί, είναι ότι κάποιοι άνθρωποι βρίσκουν δύναμη και καταφύγιο στην ορμητικότητα που κάποτε είχα και που συνεχίζει αδρανειακά να με ωθεί στο να δημιουργώ, παρά τα κύματα ματαιότητας που καθημερινά με κατακλύζουν. 

-Κύριε Αργυρίου σας ευχαριστώ πολύ για την επικοινωνία μας.

Και εγώ σας ευχαριστώ.

Συνέντευξη στον Χρήστο Ηλιόπουλο: https://yourearticles.com/worth-your-click/sunenteuksi-me-ton-petro-argyriou-i-dimokratia-idi-se-krisimi-katastasi-apeviwse-kai-den-ti-skotwse-kapoios-ios/?fbclid=IwAR13fd58R_vmUlacLFwewCruT_pj-2B41E3fuiIRCWQLZs23Wm79Tl18nco 

Read More »

Πανδημαγωγοί: Backstage info και μερικά στοιχεία ακόμη

Μετά από τα 30 άρθρα των τριών πρώτων μηνών για την πανδημία, τους τέσσερις μήνες για την συγγραφή του βιβλίου μου οροσήμου για την πανδημία, "Χωρίς ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου", ήρθαν άλλοι τέσσερις εξοντωτικοί μήνες για το σχεδιασμό του ντοκιμαντέρ Πανδημαγωγοί, το οποίο τελικά διαμόρφωσαν ουσιαστικά 4 συνολικά άνθρωποι με συνολικό Budget πολύ κάτω από τον υποκατώτατο μισθό για τον καθένα μας. 

Με χιλιάδες ώρες θέασης της προβαλλόμενης και επιβαλλόμενης προπαγάνδας για την αρχική σταχυολόγηση του υλικού, το υλικό που τελικά βρίσκεται στο ντοκιμαντέρ παρέλασε τουλάχιστον 40 φορές κατά μέσο όρο μπροστά από τα μάτια μας για τις σκηνοθετικές ανάγκες του ντοκιμαντέρ. 

Περί τίνος πρόκειται; 

Τον Μάρτιο του 2020, η ανθρωπότητα και ιδιαίτερα η Δύση, θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια πανδημία ενός κορονοϊού που δεν είχε εντοπιστεί ποτέ πριν.
Για την αντιμετώπιση της, αντί της επιστήμης προτάθηκε μια λύση από το μακρινό παρελθόν: Οι καραντίνες.
Και μάλιστα καραντίνες που αντί να περιοριστούν στους νοσούντες όπως συνηθιζόταν τα χρόνια τα σκοταδιστικά, στην ανθρωπιστική μας εποχή επεκτάθηκαν σε όλους, σε έναν πρωτόγνωρο περιορισμό των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων και της ανθρώπινης φύσης, που πήρε εν μια νυκτί παραμάσχαλα τα πολιτισμικά και πολιτικοκοινωνικά κεκτημένα αιώνων, αυτά ακριβώς για τα οποία η Δύση περηφανευόταν για δεκαετίες.
Για ένα επιβληθεί ένα τέτοιο αντιδυτικό και αντιδημοκρατικό αφήγημα, επιστρατεύτηκαν ομάδες πρόθυμων επιστημόνων, κυρίως γιατρών, για να το συνδιαμορφώσουν και κυρίως, για να το νομιμοποιήσουν με μπόλικο επίχρισμα επιλεκτικής επιστήμης.
Καθώς όμως το αφήγημα ήταν πρωτίστως πολιτικό, το επιστημονικό του υποστύλωμα αποδείχθηκε αρκετά ρωγμώδες κι ασταθές, σε τέτοιο βαθμό που ερχόταν κάθε λίγο και λιγάκι σε ευθεία σύγκρουση όχι μόνο με την κοινή λογική, αλλά και με προηγούμενα στιγμιότυπα κι εκδοχές του.
Την ελληνική εκδοχή αυτού του βαλτώδους αφηγήματος και τα ατέρμονα ήξεις αφήξεις του, παρακολουθεί πιστά από την αρχή της πανδημίας μέχρι και τα τέλη του Μαΐου του 2021 το ντοκιμαντέρ Πανδημαγωγοί, ακολουθώντας μια δαιδαλώδη, σκοτεινή νοητική διαδρομή, όπου σε κάθε στροφή της καραδοκούν ροπαλοφόροι επιστημινώταυροι, που συντρίβουν τον κάθε δύσμοιρο εγκέφαλο που επιχειρεί να βρει μια άκρη στον λαβύρινθο όπου τοποθετήθηκε η ανθρωπότητα.
Ας δούμε λοιπόν αδιαμεσολάβητα την διαχείριση της πανδημίας από κάποιους ειδικούς μέσα από τις ίδιες τους τις θέσεις και αντιθέσεις τους.

Παραγωγή: Μάιος 2021

Επεισόδιο 1ο 

(εναλλακτικά) 
01. Ακούγοντας τους ειδικούς
02. Πανδημικοί Συναγερμοί και Ετοιμότητα
03. Οι Αρνητές της Πανδημίας
04. Μια Απλή Γριπούλα Είναι και Οι Ψεκασμένοι
05. Οι Αρνητές των Τεστ
06. Υπερεκτιμώντας την Θνητότητα
07. Υπερκαταγράφοντας Θανάτους
08. Οι Αρνητές της Ανοσίας
09. Οι Αρνητές της Ανοσίας Αγέλης
10. Οι Αρνητές της Κοινωνίας

Επεισόδιο 2ο 

(εναλλακτικά) 

11. Το Στίγμα
12. Οι Αρνητές των Δικαιωμάτων
13. Οι Αρνητές των Μέτρων
14. Οι Αρνητές της Θείας Κοινωνίας
15. Οι Αρνητές της Μάσκας
16. 4η Βιομηχανική Επανάσταση
17. Νενικήκαμεν
18. Προβλέψεις
19. Οι Αρνητές της Κοινής Λογικής
20. Η Λογική του Παραλόγου
21. Καμμιά Ζωή Δεν Περισσεύει;

Επεισόδιο 3ο

(εναλλακτικά) 

22. Οι Αρνητές του Συστήματος Υγείας
23. Πιο Καλή Η Μοναξιά
24. Οι Αρνητές των Ίδιων τους των Μέτρων
25. Εμβόλια
26. Οι Αρνητές της Φαρμακοεπαγρύπνισης
27. Η Παταγώδης Μεγαλομανία της Εμβολιάδας
28. Μεταλλάξεις
29. Οι Αρνητές των Φαρμάκων
30. Μέτρα και Επίμετρα

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Σενάριο αφήγησης/αφήγηση: Πέτρος Αργυρίου

Ο Πέτρος Αργυρίου είναι αναλυτής, με πάνω από χίλια άρθρα στο ενεργητικό του και πολλές κρίσιμες κι επιτυχημένες προβλέψεις για διάφορα αυγά των φιδιών που οι δυτικές ελίτ εκκόλαπταν και συγκάλυπταν μέσω της πολιτικής ορθότητας. Έχει γράψει τέσσερα βιβλία για το παρασκήνιο των πολιτικών δημόσιας υγείας, κάποια από τα οποία περιέγραφαν το πώς είχε σταδιακά στηθεί η σκαλωσιά αυτού που ζούμε σήμερα. Το τελευταίο του βιβλίο είναι το «Χωρίς ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου», που από τον Οκτώβριο του 2020, περιγράφει και ερμηνεύει τις περισσότερες πτυχές της πανδημίας και ερμηνεύει πολλά από τα παράδοξα της (https://www.ianos.gr/choris-anasa-0507514).

Είναι επίσης συγγραφέας πολλών δεκάδων λογοτεχνικών βιβλίων που διατρέχουν πολλά λογοτεχνικά είδη, χωρίς όμως να ανήκουν αποκλειστικά σε κανένα, αφήνοντας το δικό του αναγνωρίσιμο στίγμα σε όσους είχαν την καλή ή την κακή τύχη να τα διαβάσουν.
Που και που, καταπιάνεται και με άλλες τέχνες, όπως ο κινηματογράφος.
Το προσωπικό του blog είναι το agriazwa.blogspot.com.

Main Soundtrack: Σωτήρης Μυτακίδης (aka Ramon)

Ο Σωτήρης Μυτακίδης γεννήθηκε το 1992. Το 2004 πρόλαβε και κυκλοφόρησε το πρώτο του single.
Ασχολείται με την ηχοληψία και το sound design. Μέλος του label Talkback από το οποίο κυκλοφορούν όλες οι δουλειές του Low Bap ρεύματος από το 2015 και μετά πλάι σε Active Member , B.D. Foxmoor , Sadahzinia , La Bruja Muerta .
Το καλοκαίρι του ‘20 κυκλοφόρησε μαζί με Nimeni Altu’ από Ρουμανία το «Λουλούδια της ερήμου - Flori crescute în deșert» αφιερωμένο σε όσους χάθηκαν σαν αριθμοί εξαιτίας των συνθηκών.
Μέλος του συγκροτήματος Mavri Petra .
Ιδρυτής της μουσικής ομάδας CO.RE η οποία με τη σειρά της έχει στήσει το Sound Design and Recording / Video Editing Studio Conscious Relevance .

Secondary soundtrack: Θεμιστοκλής Συμβουλόπουλος

Ο Θέμης είναι μουσικός.

Είναι απόφοιτος Εθνικού Ωδείου με τίτλο δεξιοτεχνίας στο κλασσικό πιάνο και δίπλωμα Κλασσικών Κρουστών Συμφωνικής Ορχήστρας από το Δημοτικό Ωδείο Ζωγράφου.

Εργάστηκε επί 20 συναπτά έτη στην Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ, ως Κορυφαίος Α’ στην θέση των τυμπάνων.
Παράλληλα συνέπραξε ως μουσικός με τις περισσότερες κλασικές ορχήστρες στην Ελλάδα.
Στενός συνεργάτης του συνθέτη Μίκη Θεοδωράκη, από το 1995 ως και το 2006 και ιδρυτικό μέλος της Λαϊκής Ορχήστρας Μίκης Θεοδωράκης.
Εχει επίσης συνεργαστεί με πολλούς Έλληνες συνθέτες και τραγουδιστές της ελληνικής έντεχνης μουσικής από το 1993 έως και σήμερα σε παραστάσεις όσο και στην δισκογραφία.
Επίσης έχει ενορχηστρώσει έργα άλλων συνθετών τόσο για μεγάλη ορχήστρα όσο και για μικρότερα σύνολα.

Αστέριος Γούσιος:

Ο Αστέριος Γούσιος είναι επαγγελματίας σκηνοθέτης, εικονολήπτης, μοντέρ και φωτογράφος. Έχει υπάρξει λέκτορας σε σεμινάρια περί σκηνοθεσίας / κινηματογράφησης, έχει γυρίσει τρία ντοκιμαντέρ και πολλές ταινίες μικρού μήκους, μια εξ αυτών βραβευμένη (Αύριο Είναι Δευτέρα, 8ος Διεθνής Μαθητικός Διαγωνισμός, 1ο Βραβείο Μυθοπλασίας), και άλλα βίντεο (διαφημιστικά, promos, videoclips κ.α.). Ζει και εργάζεται στην Θεσσαλονίκη. Μπορείτε να δείτε δουλειές του εδώ: https://www.youtube.com/user/AsteriosGousios

Ανακοινώνουμε, καλώς εχόντων των πραγμάτων, την συλλογή υλικού για το Πανδημαμαγωγοί, επεισόδιο 4ο με όσα μας διέφυγαν κι όσα μας προέκυψαν από την περάτωση της παραγωγής της πρώτης σειράς στα τέλη του Μαίου. Ημερομηνία κυκλοφορίας κατά προσέγγιση: Νοέμβριος 2021

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 23/6/2021 

Read More »

Πανδημαγωγοί: ΤΟ ντοκιμαντέρ για την πανδημία.

Κάποιες φορές, με ρωτάνε πως είσαι; Πως να είμαι; Ήμουν οριακά πριν τον εγκλεισμό. Κατά την διάρκεια του, έβλεπα μόνο έναν άνθρωπο για μερικά λεπτά της μέρας: Τον πατέρα μου, ζωή να ΄χει. Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, τους πρώτους τρεις μήνες έγραψα 32 άρθρα για την πανδημία, τους επόμενους τρεις μήνες ένα βιβλίο για την πανδημία και τους υπόλοιπους 5, σχεδίασα ένα ντοκιμαντέρ για την πανδημία, του οποίου το υλικό είδα κατά μέσο όρο 30 φορές. Κι όλα αυτά, συντονιζόμενος με όλα τα δελτία ειδήσεων όλη την μέρα, μήπως τυχόν και διαφύγει κάτι. Οι καταχρήσεις μου χτύπησαν κόκκινο, η υγεία μου πήρε την κατιούσα και ανήκω πλέον στις ευπαθείς για σοβαρό Covid ομάδες. Οπότε χρωστάω πολλά στους ιθύνοντες. Πάρα πολλά. 

Κι έτσι σκαρφιστήκαμε το ντοκιμαντέρ Πανδημαγωγοί για να αρχίσουμε να ξεχρεώνουμε. Μεγάλοι πρωταγωνιστές του, οι ειδικοί μας, ή μάλλον οι δικοί τους ειδικοί, οι ειδικοί τους. 

Τους παρακολουθούμε από τις αρχές του Μάρτη, να λένε πότε τ' ένα και πότε τ΄ άλλο σε ένα αφήγημα πρωτοφανών οβιδιακών μεταμορφώσεων, που φόρεσε τον μανδύα της επιστήμης, σε ένα μασκάρεμα του φασισμού σε ζήλο για το απαξιωμένο εδώ και χρόνια σύστημα δημόσιας υγείας που οι ελλείψεις του σε συνδυασμό με τον πανδημικό πανικό οδήγησαν σε πολλές περιοχές στο μεγαλύτερο ποσοστό των θανάτων από αυτούς που με τα στανιό βαπτίστηκαν θάνατοι Covid. 

Σήμερα, για να προστατευτεί η εμβολιαστική εκστρατεία, τα κριτήρια καταγραφών αλλάζουν: Σε όλο και περισσότερες χώρες αρχής γενομένης από τις ΗΠΑ και την Μ.Βρετανία, τα κριτήρια καταγραφών αλλάζουν για τους εμβολιασμένους. 

Δύο μέτρα και δύο σταθμά για εμβολιασμένους κι ανεμβολίαστους, όχι μόνο στην κοινωνική ζωή και την επιστροφή στην Νέα Κανονικότητα, αλλά και στα "επιστημονικά" κριτήρια. Αλλά για αυτά θα γράψω εκτενέστερα σύντομα. 

Τώρα προέχει το ντοκιμαντέρ. 

Πανδημαγωγοί: Πρεμιέρα 1ου επεισοδίου, 12/6/2021 στις 21.00 το βραδάκι. Εδώ 

Σχετικά τρέιλερ: Εδώ 

Οπότε μην με ρωτάτε τι κάνω ή τι έκανα. Θα τα δείτε σύντομα. Και στην ερώτηση τι θα κάνω μετά, ιδού: Ένα άρθρο για την αλλαγή των διαγνωστικών κριτηρίων στο Holistic Life. Ένα μεγάλο άρθρο για το παρασκήνιο των βιολογικών εξοπλισμών και την βιοασφάλεια στο Hellenic nexus. Κι ένα εξίσου σημαντικό άρθρο για την σύγκριση της φυσικής με την εμβολιαστική ανοσία με πολύ σημαντικές προεκτάσεις για την ανοσολογική επάρκεια του είδους μας. Σύντομα. 

Όταν ξεκίνησε η πανδημία, είχα δηλώσει πως αυτήν την μάχη θα την κερδίσω κι ας είναι η τελευταία μάχη που θα δώσω. Διαψεύστηκα. Κι έτσι είμαι υποχρεωμένος να συνεχίζω να δίνω αυτήν την προ πολλού χαμένη μάχη. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 12/6/2021 

Read More »

Ισραήλ: Υπόδειγμα ή θύμα της εμβολιαστικής επιτυχίας του;

Το Ισραήλ είναι υπόδειγμα επιτυχίας στην εμβολιαστική του εκστρατεία. Και είναι ίσως θύμα της επιτυχίαςτου.

Ας αφήσουμε τα δεδομένα να μιλήσουν από μόνα τους

α) Μελέτη σε 600.00 εμβολιασμένους ισραηλινούς τα συμπεράσματα της οποίας συγκριτικά με 600.000 ανεμβολίαστους, επιβεβαιώνουν αυτά των ατελών κλινικών δοκιμών της Pfizer, με 94% να μην εμφανίζουν συμπτώματα και επιπρόσθετα και σημαντικότερα, 92% να μην εμφανίζουν σοβαρή νόσο. β) Δεδομένα από τις υπηρεσίες υγείας της Maccabi, που θέλουν μόνο το 0,01 των εμβολιασμένων να έχουν κολλήσει τον ιό: γ) Μελέτη στα αρχικά της στάδια σε 16.289 άτομα που βρέθηκαν θετικοί στο διάστημα Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου. Τα συμπεράσματά της που προκύπτουν από την σύγκριση σε αυτή την ομάδα ατόμων άνω των 60 που είχαν εμβολιαστεί σε ποσοστό 75% σε σχέση με τους 40-60 ετών που είχαν εμβολιαστεί σε ποσοστό 25%, δείχνει προκαταρκτικά μείωση του ιϊκού φορτίου κατά 1,6 εως 20 φορές στους 60 και άνω (προσέξτε την τρομακτική διακύμανση) η οποία αποδίδεται στην επίδραση του εμβολίου. Ξαφνικά, το ύψος του ιϊκού φορτίου αποκτά βαρύνουσα σημασία, όταν σε πείσμα μας, είχε αμελώς εξεταστεί όσον αφορά την μεταδοτικότητα και εξέλιξη σε σοβαρή νόσο όσον αφορά τους ασυμπτωματικούς.

Προσέξτε τώρα: Τα Β και Γ συνδυαστικά, αποτελούν παράδοξο, ένα από τα πολλά παράδοξα που έχω συναντήσει στην πορεία της πανδημίας και τα οποία επιλύονται με ένα και μόνο τρόπο: Την επίδραση ανθρωπίνων λαθών/σκοπιμοτήτων στη συλλογή και επεξεργασία δεδομένων κι όχι στην φύση του ιού και της πανδημίας (περισσότερα για τα πανδημικά παράδοξα και την επίλυσή τους, στο βιβλίο μου Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου - για παραγγελίες εδώ.

Έτσι η Β λέει ότι με το εμβόλιο δεν κολλάς ιό, ενώ η Γ λέει ότι κολλάς, αλλά πιθανόν να μεταδίδεις λιγότερο και να έχεις μικρότερη πιθανότητα για έκβαση σε σοβαρή νόσο.

Ας πέσουμε όμως από το ροζ συννεφάκι μας γιατί οι παραπάνω μελέτες δεν επιβεβαιώνονται στο βαθμό που ώφειλαν από τα επιδημιολογικά δεδομένα. Με περίπου 2 μήνες την πανδημία σε έξαρση και σε τρίτη καραντίνα, κάποιος θα περίμενε τον μαζικό εμβολιασμό να ρίξει δραματικά τις καμπύλες στα κρούσματα και πολύ δραματικότερα στους θανάτους στο Ισραήλ, κάτι που μετά τους δύο μήνες πανδημικής έξαρσης, το έχουμε δει να συμβαίνει σε άλλες χώρες χωρίς εμβόλιο. Μελέτη περιγράφει πως ο αριθμός των ασθενών COVID σε ΜΕΘ, μειώθηκε κατά 49% από την αρχή της εμβολιαστικής εκστρατείας του Ισραήλ. Και αν και είναι ακόμη σχετικά νωρίς για συμπεράσματα, αυτό το 49% δεν είναι αρκετό, δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων στις ΜΕΘ, είναι άνω των 60. Και με το 80% αυτής της κατηγορίας να έχει εμβολιαστεί και με δεύτερη δόση στο Ισραήλ, θα περίμενε κάποιος με αποτελεσματικότητα 94%, μείωση σε αυτές τις ηλικίες στις νοσηλείες πχ να είναι κοντά στο 74%. Η πραγματική μείωση στις νοσηλείες σε αυτές τις ηλικίες είναι όμως κάτω του 50% και σε κάποιο βαθμό ακολουθούν την μείωση στις καμπύλες των κρουσμάτων, οπότε η μείωση που μέχρι τώρα μπορεί να αποδοθεί στο εμβόλιο, είναι ακόμη μικρότερη. Τι συμβαίνει; Η δική μου εικασία είναι ότι στις μελέτες, οι ορισμοί κρουσμάτων και θανάτων από και με Covid, έχουν αλλάξει. Έτσι θάνατοι από υποκείμενα νοσήματα που αποδίδονται δόλια σε Covid, στους εμβολιασμένους πιθανώς να αποδίδονται απλά στα υποκείμενα νοσήματα, καθώς οι θάνατοι στο Ισραήλ, μια χώρα με ούτως ή άλλως χαμηλή καταγεγραμμένη θνητότητα λόγω πρωτοβάθμιας περίθαλψης και τεράστιας αύξησης των τεστ, έχουν επιστρέψει μόλις στα επίπεδα της 28 Γενάρη. Συμπεράσματα: Διατηρώντας κάθε επιφύλαξη για μεσοπρόθεσμες παρενέργειες των εμβολίων, το εμβόλιο δεν αποδεικνύεται το υπερόπλο που θα τελείωνε την πανδημία, αλλά ένα εργαλείο για κάποιες ομάδες υψηλού κινδύνου, κι ίσως όχι το πιο αποτελεσματικό που θα έπρεπε να έχουμε για αυτές, ιδιαιτέρως στο αποκορύφωμα της πανδημίας. Έτσι πλέον αξιωματούχοι του Ισραήλ μιλάνε για επιστροφή στην Νέα Κανονικότητα για όσους έχουν εμβολιαστεί. Με τα δεδομένα λοιπόν από το Ισραήλ, την επίδραση που θα έχουν τα μεταλλαγμένα στελέχη στην πορεία της πανδημίας και την παταγώδη αποτυχία της εμβολιαστικής εκστρατείας στις περισσότερες χώρες του πλανήτη, το κυρίαρχο αφήγημα μπάζει πλέον από παντού και οι κυβερνήσεις καταφεύγουν σε ακόμη πιο σκληρά, απάνθρωπα και αντισυνταγματικά μέτρα για να καλύψουν την γύμνια τους. Η μεγαλομανία, έχει πάντα τα ίδια αποτελέσματα: την αποτυχία των εκστρατειών. Όπως συνέβη τότε με τους πρώτους ναζί της φυλετικής καθαρότητας έτσι και τώρα με τους σύγχρονους ναζί της εμβολιαστικής καθαρότητας. Δυστυχώς, οι σύγχρονοι έχουν απέναντι τους μόνο την πραγματικότητα, κι όχι τους λαούς.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 15/2/01 μετά Κορονοϊού.

Read More »

Ο πόλεμος των εμβολίων: Μια απρόσμενη γερμανική βόμβα μεγατόνων

 

Η παγκόσμια εμβολιαστική εκστρατεία, αυτοσκοπός της μεγαλύτερης εκστρατείας προπαγάνδας που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα, έχει μετατραπεί πλέον σε πόλεμο μεταξύ κυβερνήσεων και εταιριών.

Η αποτυχία της Pfizer και της Astra Zeneca να παραδώσει τις συμφωνηθείσες δόσεις στην EE, παραδίδοντας κλάσμα τους μόνο μέχρι τον Μάρτιο, έχει κυριολεκτικά εκτροχιάσει την εκστρατεία και το blame game επεκτείνεται από τους άμοιρους πολίτες πλέον και στις φαρμακευτικές, οι οποίες, παρότι πήραν ασυλία για τυχόν παρενέργειες σε πολίτες, απειλούνται τώρα με μηνύσεις από τις ίδιες τις κυβερνήσεις για την μην τήρηση των συμφωνηθέντων στην παράδοση των δόσεων.

Η μετάθεση ευθυνών εξάλλου, ήταν μια από τις πιο σημαντικές παραμέτρους στην διαχείριση της πανδημίας από την αρχή της.

Από την πανδημική δυστοπία στην εμβολιαστική ουτοπία και πάλι πίσω στην δυστοπία της εμβολιαστικής πραγματικότητας, αυτή η παλίνδρομη κίνηση διαμορφώνει συνθήκες που απειλούν ακόμη περισσότερο την παγκόσμια δημόσια υγεία.

Το τελευταίο ράπισμα, ήρθε από δύο γερμανικές εφημερίδες, την Bild και την Handelsblatt που επικαλούμενες κυβερνητικές πηγές, αποκαλύπτουν (ανεξάρτητα λέγεται η μια από την άλλη) πως το εμβόλιο της Astra Zeneca/Οξφόρδης είναι αποτελεσματικό μόνο κατά 8% σύμφωνα με την μία, και κάτω του 10% σύμφωνα με την άλλη, σε άτομα άνω των 65 ετών, στην πιο επίμαχη και επίφοβη για την πανδημία ομάδα του πληθυσμού.

Έτσι προδικάζουν και την έκβαση της απόφασης του EMA για την έγκριση του εμβολίου σε αυτές τις ομάδες του πληθυσμού που αναμένεται την Παρασκευή. Γερμανός αξιωματούχος ανέφερε πως οι γερμανικές εφημερίδες μπερδέψαν κάπου τα νούμερα. H Astra Zeneca, λυσσαλέα διέψευσε τα δημοσιεύματα, επικαλούμενη δεδομένα από συμπληρωματικές δοκιμές της στην επίμαχη ομάδα που αναμένουν δημοσίευση και που έγιναν μετά την μεγάλη δοκιμή της σε περίπου 40.000 άτομα κάτω των 55 ετών, που παρουσίασε και αυτή προβλήματα με έντονη οσμή σκανδάλου. (Περισσότερα για το σκάνδαλο των αποτελεσμάτων της μεγάλης δοκιμής της Astra Zeneca στο βιβλίο μου για την πανδημία, Χωρίς ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου. Για παραγγελίες , εδώ κι εδώ).

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το τι ακριβώς συμβαίνει. Ότι και να συμβαίνει όμως, το μόνο σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μέγα αίσχος σε κάθε πιθανή ερμηνεία των συμβάντων. Δημοσιογραφικό φιάσκο σε περίπτωση που οι εφημερίδες κάναν λάθος. Σκανδαλάρα διαπλοκής ανάμεσα στην γερμανική κυβέρνηση και την δημοσιογραφία στην περίπτωση που οι εφημερίδες χρησιμοποιήθηκαν από την Γερμανική κυβέρνηση για να ασκήσουν πίεση στην εταιρία να τηρήσει το χρονοδιάγραμμα, κάτι που θα δημιουργήσει θέματα στην ποιότητα των εμβολίων.

Και στην περίπτωση που οι εφημερίδες και οι άγνωστες πηγές τους έχουν όντως δίκιο και η εταιρία ψεύδεται, μιλάμε για ένα φαρμακευτικό σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων και το τέλος του εμβολιαστικού σχεδιασμού όπως τον γνωρίζαμε. Another one bites the dust.

https://www.youtube.com/watch?v=rY0WxgSXdEE&ab_channel=QueenOfficial

Ότι και από όλα να συμβαίνει πάντως, με τον συνδυασμό τους να μην αποκλείεται -όπως συχνά άλλωστε συμβαίνει στην διάρκεια της πανδημίας- οι επιπτώσεις είναι ήδη εδώ.

Μετά την αποτυχία των εταιριών να τηρήσουν το χρονοδιάγραμμα, αφήνοντας τις κυβερνήσεις εκτεθειμένες στο έπακρο και υπό την πίεση της πιθανότητας τα δημοσιεύματα των Bild και Handelsblatt να είναι βάσιμα, η ΕΕ παραγγέλλει στην Pfizer να ειδοποιεί για τυχόν εξαγωγές του δικού της εμβολίου εκτός EE, στέλνοντας το μήνυμα EU first, και δημιουργώντας φόβους εκτροχιασμού των εμβολιαστικών προγραμμάτων χωρών εκτός EE, πρωτίστως της Μεγάλης Βρετανίας.

Το φιάσκο, το μπουρδέλο και το μπάχαλο συνεχίζει αμείωτο και μάλλον εντεινόμενο.

Όπως έχω περιγράψει ξανά και ξανά, δύο φορές η Δύση έγινε Ελλάδα: Μια στον διαφωτισμό όπου άκμασε, και μία τώρα, που παρακμάζοντας γίνεται όλο και περισσότερο νεοελληνική.

Και δύο άνθρωποι θα πρέπει πλέον να νοιώθουν δικαιωμένοι από τις παγκόσμιες εξελίξεις: Ο Ανδρέας Παπανδρέου με τα Θα του και ο Αλέξης Τσίπρας με τις οραματικές προεκλογικές του υποσχέσεις.

Όταν ο παγκόσμιος ορθοπολιτικός φασισμός συναντά το παλιό το ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ, ζήτω που σωθήκαμε!!!

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 26/1/1 Μετά του Ιού του Ανθρώπου.  

Read More »

Οι επόμενες δυο βδομάδες...

 

Κοιτούσε έξω από το παραθύρι του κλεφτά και με τρόμο. Όχι, δεν μόνο οι περίπολοι από τους φρουρούς της μοναξιάς.

Ήταν αυτό το αίσθημα ότι δεν ανήκε πλέον στον έξω κόσμο.

Ότι δεν ανήκε.

Πέντε χρόνια πάνε τώρα που είχε στο σπίτι του εγκλειστεί, σαν θύμα σεισμού εγκλωβισμένου σε ερείπια.

Το μόνο που άλλαζε πλέον στην ζωή ήταν ο ιός. Τα εμβόλια τρέχαν ξωπίσω του όπως οι μπάτσοι πίσω από όποιον από το σπίτι ξεμύτιζε, μα εκείνος, ο τρισμέγιστος μικροσκοπικός ιός, πάντα τα έτρωγε στην στροφή.

Κι έτσι, η αρχή του τέλους γινόταν το τέλος της αρχής. Κάθε φορά. Και φτου κι απ την αρχή. Κρυφτό, που να βρεθεί, αδύνατο.

Κι όταν ο ιός βαρέθηκε να παίζει μαζί μας, ήρθε η παραμελημένη γρίπη με νέα μορφή να ζητήσει κι αυτή το μερίδιο της από την πίτα, έξαλλη που τόσα χρόνια ένας κορονοϊός της είχε κλέψει το στέμμα.

Σκότωνε παιδιά. Για φαντάσου παιδιά.

Τι να κάνεις λοιπόν εκεί έξω; Οι άνθρωποι ήταν η πηγή κάθε κακού, και για να είσαι ασφαλής από αυτούς και να τους κρατάς ασφαλείς από σένα, να τους αποφεύγεις έπρεπε πάση θυσία.

Μα κάποια πράγματα δεν μπορούσες να τ’ αποφύγεις. Κι η τρέλα ήταν ένα από αυτά.

Γιατί, ως γνωστόν, η τρέλα δεν πήγαινε στα βουνά. Της το χαν απαγορεύσει κι αυτηνής.

Είχε όμως μετακομίσει στο σπίτι του γείτονα. Μόνιμα.

Κάθε πρωί, μεσημέρι, βράδυ, ο γείτονας φώναζε: Κλέφτες, κλέφτες.

Και όταν που και που ερχόντουσαν απρόθυμα τα όργανα της απομόνωσης, γιατί η δουλειά τους δεν ήταν να φυλάν τα σπίτια από εισβολές αλλά να φρουρούν τους ανθρώπους μέσα στα σπίτια τους να μην αποδράσουν, τα ίδια τους έλεγε ξανά και ξανά: Μου κλέψαν τη ζωή. Μου κλέψαν την ζωή.

Τον ενοχλούσε λοιπόν ο γείτονας. Πώς να μην τον ενοχλεί; Και τον ενοχλούσε πιο πολύ, γιατί συχνά ένιωθε πως ο τρελός είχε δίκιο. Και πως έτσι, η τρέλα του μεταδοτική σαν ιός μπορούσε να γενεί.

Ο ίδιος του, στην αρχή του έπους του Homo monachus monachus, το πάλευε αλλιώς: Δες το κι έτσι ρε αδερφέ, έλεγε στον εαυτό του. Πες ότι κάνεις θητεία, ότι ξανάγινες φαντάρος στα 50 σου, εξάλλου πόλεμο έχουμε, να μην τηλεεπιστρατευτείς; Και μπορείς να συμπληρώνεις και να υπογράφεις εσύ το εξοδόχαρτο σου. Τι παραπάνω να θέλεις δηλαδή;

Μα μετά οι σκέψεις του αρχίσαν να μαυρίζουν και το μυαλό να μοιάζει όλο και περισσότερο με μαυροπίνακα που χαν σωθεί οι κιμωλίες.

Ήρωας ήσουν αν δεν έκανες τίποτε πια. Ήρωας του καναπέ. Έτσι έσωζες τον κόσμο κι ανθρώπους. Παθητικά.

Κι αν όλο αυτό κάποτε τελείωνε; Αν βρισκόταν εκείνο το εμβόλιο που κατατρόπωνε όλους τους ιούς; Αυτή η σκέψη τον τρόμαζε πιο πολύ κι από όλες τις άλλες μαζί. Γιατί ποιος και πως θα σε παρακινούσε να κάνεις κάτι, να πάρεις τη ζωή σου πίσω, στα χέρια σου, όταν η ύψιστη αρετή ήταν για τόσα χρόνια η νιρβάνα;

Σταμάτησε να μαγειρεύει και να καθαρίζει. Τόσα χρόνια νοικοκυρά του εαυτό του, φτάνει πια τόση καταπίεση. Ήθελε να χειραφετηθεί. Να νιώσει ξανά άντρας σωστός.

Βουνά γίναν οι μπύρες και τα σακουλάκια από τα γαριδάκια και οι κονσέρβες.

Και τα χαλιά του που ποτέ πια δεν τα σήκωνε, σαν χιονισμένα μοιάζαν από τα θρύμματα των σνακς, κίτρινα χριστούγεννα πάντα στο σπίτι, χαλιά με πιτυρίδα. Κίτρινη κι αυτή.

Σκεφτόταν πολύ τους ανθρώπους των σπηλαίων και μέσα του αμφισβητούσε: Πόση δηλαδή πρόοδος από τους ανθρώπους των σπηλαίων στους ανθρώπους των σπιτιών, τις ανθρωποχελώνες τις κλεισμένες στα κουβούκι τους, με την ζωή τους αναποδογυρισμένη;

Τουλάχιστον εκείνοι, οι σπηλιάνθρωποι, είχανε παρέα.

Κι η αμφισβήτηση μέσα του, τρομερή κι αυτή. Του έβαζε την ιδέα στο μυαλό, πως όλα αυτά είχαν γίνει μάταια.

Καμιά ζωή δεν περισσεύει, συνέχιζαν να λένε. Κι αν ήταν όντως έτσι, τότε, αυτός  γιατί ένιωθε άραγε τόσο περιττός;

Κοιτούσε με τρόμο έξω από το παραθύρι του: Ο έξω κόσμος ανήκε στους ανθρώπους του μέλλοντος.

Κι αυτός κι οι όμοιοι του, τι θα απογινόταν; Θα χαν την μοίρα των ανθρώπων των σπηλαίων, θύματα της εξέλιξης του είδους;

Ή μήπως θα τους συντηρούσαν ωσάν εκθέματα σε μουσεία; Ωσάν ζωντανά μνημεία του παρελθόντος;

Η μήπως σαν τις μαϊμούδες στον ζωολογικό;

Ένα ήταν το μόνο σίγουρο. Οι επόμενες δύο βδομάδες ήταν κρίσιμες. Εδώ και πέντε χρόνια: οι κάθε επόμενες δύο βδομάδες ήταν κρίσιμες.

Η μέρα της μαρμότας. Η στέρηση ζωής, τον έκανε να νιώθει πλάσμα άχρονο. Τι μέρα άραγε ήταν σήμερα; Και ποια χρονιά; Ποιο έτος;

Στο νου του ρθαν στίχοι κάποιου ποιητή από άλλη εποχή:

“Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα
απ' τες εννιά που άναψα την λάμπα,
και κάθησα εδώ. Καθόμουν χωρίς να διαβάζω,
και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω
κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό…

Το είδωλον του νέου σώματός μου,
απ' τες εννιά που άναψα την λάμπα,
ήλθε και με ηύρε και με θύμησε
κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,
και περασμένην ηδονή - τι τολμηρή ηδονή!
Κ' επίσης μ' έφερε στα μάτια εμπρός,
δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,
κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,
και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.

…

Δώδεκα και μισή. Πως πέρασεν η ώρα.
Δώδεκα και μισή. Πως πέρασαν τα χρόνια.”

(Κωνσταντίνος Καβάφης)

Η ώρα ήταν ήδη δώδεκα και μισή. Και οι επόμενες δύο βδομάδες, ακόμη κρίσιμες.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 12.30, 9/2/1 μετά Κορονοϊού.

Read More »

To μυστήριο του 80% των θανάτων εκτός ΜΕΘ.

Μεγάλα μυστήρια μας περιμένουν στα βάθη των ωκεανών. Αλλά ας αρκεστούμε σε αυτά που βρίσκονται στην επιφάνεια της γης, και μάλιστα στην χώρα μας. 

To λαβράκι των ενδονοσοκομειακών θανάτων "Covid" εκτός ΜΕΘ, αν δεν κάνω λάθος το ψάρεψε πρώτος ο πολύ καλός Όθων Κουμαρέλλας, το ανέδειξε ο εξαίρετος Γιώργος Σαχίνης, και τώρα αποτελεί πλέον μεγάλο αγκάθι στην προπαγάνδα του "καμιά ζωή δεν περισσεύει", "κάθε ζωή μετράει", "κάναμε αυτά που έπρεπε" και την μετάθεση των ευθυνών από το κράτος στους πολίτες και την κοινωνία. Το ψάρι, βρωμάει από το κεφάλι.

Περί τίνος πρόκειται;

80% των θανάτων εκτός ΜΕΘ.

Οι θάνατοι Covid προκύπτουν από αιφνίδιο ARDS (Σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας) με τις θρομβοεμβολές να αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες πολυοργανικών βλαβών και θανάτου, με το πρώτο να χρήζει συχνότατα αν όχι αναπόφευκτα ΜΕΘ. Το δεύτερο αντιμετωπίζεται πλέον σε κάποιο βαθμό με προφυλακτική αντιπηκτική αγωγή, εκεί που δεν υπάρχουν σοβαρές αντενδείξεις και μπορεί να δώσει κάποιους θανάτους σε ασθενείς που επιβίωσαν από το ARDS, βγήκαν από τις ΜΕΘ, εξηγώντας έτσι ένα κάποιο ποσοστό θανάτων εκτός ΜΕΘ, αλλά σε καμία των περιπτώσεων το φαινόμενο στην ολότητα του.

Το φαινομένο στην χώρα μας έχει δύο πιθανές αιτίες:

α) Γίνεται επιλογή ασθενών στις ΜΕΘ. Αυτή η πρακτική είναι πάγια στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικά, όπως είχε δηλώσει δημοσίως και ο Άδωνις Γεωργιάδης, o μέσος χρόνος αναμονής για κλίνη ΜΕΘ, προ πανδημίας ήταν οι δύο μήνες, χρόνος που για ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση είναι κυριολεκτικά "ποιος ζει ποιος πεθαίνει". Η λογιστική αύξηση των ΜΕΘ για την οποία καυχιέται η τεχνοκομματική κυβερνησάρα μας, χωρίς την αύξηση εξειδικευμένου προσωπικού, αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου από ενδονοσοκομειακές λοιμώξης και από λάθος ιατρικούς χειρισμούς ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΣΤΙΣ ΜΕΘ. Μια τέτοια πρακτική, αυξάνει τεχνητά το ποσοστό επιβίωσης στις ΜΕΘ, το οποίο είναι χαμηλό σε σχέση με τις "προηγμένες χώρες" της Δύσης, και βρίσκεται στο 55% όταν σε άλλες χώρες πλέον αγγίζει το 70%. Με άλλα λόγια, εγείρονται τρομακτικά ερωτηματικά και για την ποιότητα της νοσηλείας σε πολλές ελληνικές ΜΕΘ. Και σαν μην φτάνει αυτό, δημιουργείται κι ένα παράθυρο ασφαλείας για να δίνεται η εντύπωση ότι υπάρχουν κάποιες ΜΕΘ ακόμη και το σύστημα βαστάει.

β) Οι θάνατοι εκτός ΜΕΘ, δεν οφείλονται σε αιφνίδια και σοβαρή Covid αλλά σε άλλες χρόνιες νόσους που δεν παίρνουν προτεραιότητα στις λίστες ΜΕΘ, είναι δηλαδή θάνατοι με COVID και όχι από Covid, συμβάλλοντας στην δημιουργική στατιστική της πανδημικής τρομοκρατίας και προστίθενται στην μακριά λίστα των θανάτων από την αντιμετώπιση της Covid ως απόλυτης και μοναδικής προτεραιότητας δημόσιας υγείας.

Όπως σε πολλά ερωτηματικά γύρω από τον Covid, πιθανόν η απάντηση σε μια ακόμη σπαζοκεφαλιά να βρίσκεται συνδυαστικά και στις δύο παραπάνω αιτίες.

Περιμένω την συμβολή του Όθωνα που έχει δουλέψει το ζήτημα πολύ περισσότερο από μένα και οποιονδήποτε γιατρό πρώτης γραμμής να μας δώσει τα φώτα του για ένα ακόμη "μυστήριο".

Αναζητείται η αιτία θανάτου χιλιάδων συνανθρώπων μας. Χιλιάδες νεκροί ζητούν δικαίωση. Εκατομμύρια ζωντανοί ζητούν το δίκιο τους και τις ζωές τους πίσω. Νεκροί και ζωντανοί, ζητούν: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Είπαμε να είναι τυφλή. αλλά όχι κι έτσι.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 8/1/2021 μ.Χ, 8/1/1 μC (μετά Covid).

Read More »

Μάσκες και στον Άδη.

 

Των Λοιμωξιολόγων ήταν ο πιο καλός ο μαθητής

Φορούσε μάσκα ολομερίς και ολονυχτίς.

 

Μάσκα στον ύπνο και τον ξύπνιο, μάσκα και στο κρεβάτι,

Μάσκα και στο πιο απόμερο, κρυμμένο μονοπάτι.

 

Μάσκα στο φαγητό, μάσκα στην τουαλέτα, μάσκα και στο χορό και στην πιρουέτα.

 

Άλλον να κολλήσει τ΄ απευχόταν, στην σκέψη ο ίδιος να αρρωστήσει, εμετός του ερχόταν.

 

Ακούραστα εκήρυττε, Μάσκα να φοράτε, πότε θα το καταλάβετε,

μα από το πουθενά, άρχισε να καταβάλλεται.  

Μα που ακούστηκε ποτέ, έτσι να αρρωστήσει, της μάσκας μας ο φάρος;

Και τότε εθυμήθηκε, πως στα καλά καθούμενα, χθες μόλις τον κουτσούλησε ένας γλάρος.  Τυχαίο μάλλον δεν ήτανε λοιπόν, που μπρος του εμφανίστηκε κουκουλοφόρος Χάρος.

Μήπως να φταιγε πως είχε φάει τηγανιά που ο χάρος βγήκε παγανιά;

Μήπως να είχε αλλεργία στην σκορδαλιά; Μπα, γι όλα μάλλον θα φταιγε η δόλια κουτσουλιά. Δεν ήταν αρκετό λοιπόν, να ακούς τον Χαρδαλιά.

Κυρ Χάρε πως από δώ απ τα δικά μας μέρη; Ελπίζω να χεις όρεξη μόνο για χασομέρι.

Ο Χάρος του έριξε στο στόμα του πιπέρι, και του εμήνυσε πως είχε μπέρι μπέρι, ξεδιάντροπα του πιασε και τ’ ένα κωλομέρι.

Και πως το ξέρεις πως είμαι εγώ αυτός που ήρθε η σειρά του; Πιο πιθανό από είναι από με, να πάθει ο Νοσφεράτου. Όχι, δεν το δέχομαι, δεν έφτασε για με η ώρα του θανάτου.

Μήπως κάποια βίδα σου είναι πλέον λάσκα; Το πρόσωπο μου δεν μπορείς να δεις. Φοράω πάντα μάσκα.

Θα σε αναγνώριζα παντού κι αν φορούσες ολόσωμη τραγιάσκα,

απάντησε ο χάρος και τελειωμό δεν είχε. Τι κάνω πια για χάρη σου, καταραμένε στοίχε:   

Αυτά να τα έλεγες εχθές.

Τώρα έχω βάλει GPS, του είπε χύμα ο χάρος, κι αμέσως εξατμίστηκε όλο του το θάρρος.

Εσύ έχεις βάλει GPS, εμένα όμως τι με θες;

Του social distancing είμαι εγώ το πιο λαμπρό πετράδι. Θες να φεγγοβολήσουν υπευθυνότητα τα έγκατα του Άδη; Άπρεπο θα είναι αυτό, του πάει το σκοτάδι.

Άκου ανθρωπάκι να σου πω εσένα τι σε θέλω, κι ας σου φανεί πως προσπαθώ να μοιάσω στον Μετσέλο.

Όπως σε σας έτσι κι μας, μας  χτύπησε επιδημία που σε όλους τους νεκρούς δημιούργησε μεγάλη επιθυμία. Θέλουν να αποδράσουν, στον πάνω κόσμο να περάσουν, να ξαναζήσουνε, να καλοπεράσουν.

Γέρος χάρος είμαι εγώ έχω και αρθραλγία, πώς να την καταστείλω την τόση νοσταλγία;

Δεν μπορούνε άλλο πια να περιμένουν την ανάσταση, κι έτσι αποφάσισαν να κάνουν επανάσταση.

Ρε παιδιά τους λέω εγώ, καθίστε στ αυγά σας. Δεν είναι η ώρα η πιο σωστή για ετούτο τον καβγά σας.

Όπως και κάτω έτσι και πάνω έχει μια πανδημία. Και να αναστηθείτε, τύχη δεν έχετε καμία. Αλήθεια λέει, είπε ένας σοφός, το διάβασα στον Καζαμία. Μα πάλι δεν εκόπασε για τη ζωή, των νεκρών η επιθυμία.

Τους λέω πάλι, όπως και κάτω έτσι και πάνω έχει επανάσταση. Επανάσταση τεχνολογική, τέταρτη βιομηχανική. Κι οι άνθρωποι οι ζωντανοί χειρότερα είναι κι από νεκροί.

Τους έβαλα και 5G, να δούνε και τον Ρακιντζή.  Να ακούσουνε το S.A.G.A.P.O, να φρίξουνε, να πούνε ΠΩ, αχρείαστο να ναι να το επιχείρημα μου να το ξαναπώ. Μα ούτε κι αυτό εστάθη  αρκετό.

Ο κόσμος που γνωρίζατε εχάθηκε και πάει. Χειρότερα κι από το single του Ρακιντζή, ο κόσμος πια αγαπάει. Το σπανάκι, επέθανε, μαζί του και ο Ποπάι, επέθανε ο κόσμος κι η ζωή, Αντίος, Μπάι Μπάι.

Παρθήκαν για το κοινό καλό μεγάλες αποφάσεις, και ο κόσμος πλέον κρατεί, μεγάλες αποστάσεις. Για ένα δυο φιλιά, εφτά φορές θα το διστάσεις, εκτός κι αν είσαι της Google o Ωνάσης.

Θέσεις είναι πλέον επίσημες πως οι κάθε δυό βδομάδες είναι κρίσιμες. Κι έτσι όλες οι μέρες γίνανε κοινωνικά νηστίσιμες. 

Ο κόσμος των ζωντανών, είναι πια ψόφιος. Και πιο μεγάλος απ εδώ, είναι εκεί ο τρόμος και ο ζόφος.

Τι πα να κάνετε εκεί; Κι εκεί έχει γίνει φυλακή. Στέρεψε το αλάτι της ζωής σε κάθε αλυκή.

Καλύτερα του θανάτου η αιωνία ασφάλεια, παρά τις καραντίνας η αιώνια ανασφάλεια.

Που πάτε ωρέ να κάνετε της νεκρανάστασης το ντού; Εκεί που επιβλήθηκε το μάσκες το παντού; Εκεί που τις φοράει δυο δυο κι ο Σκούπι Ντου; Πάει, επέθανε και το How do you do.   

Κει που επιβλήθηκε ο νόμος του χαζού. Εκλείστηκαν μες στα κλουβιά κι ο planet έγινε Zoo. 

Και αρκετοί πειστήκαν απ το πολύ πες πες. Μα όπως πάνω, έτσι κι εδώ, πετάχτηκαν οι αρνητές.

Ρε Χάρο άστα τα τώρα αυτά. Επάς να μας πηδήξεις. Ατάκα κι επιτόπου θέλουμε αποδείξεις.

Εσέ αμέσως σκέφτηκα, για αυτό και σε επισκέφτηκα.

Να φέρω κάποιον υποχονδριακό, να επεισθούν για της ζωής τ’ άσχημο ριζικό.

Κι αν πάλι δεν εφησυχάσουν,  αν θέλουν πάλι διαβατήριο για της ζωής το κολαστήριο, σάμπως και το απολαύσουν, εσένα θα επικαλεστώ και σε κανένα μέτρο δεν θα αρκεστώ, αν δεν γίνει το ολοκληρωτικά  σωστό.

Θα πρέπει να αραιώσουν, αν τον πιο ευπαθή νεκρό θέλουν από την αρρώστια σου να σώσουν. Και ποτέ τους πια να μην σκεφτούν να χαλαρώσουν.

Και αν δεν εφησυχάσουν. Μάσκες θα τους φορέσω για πάντα για να σκάσουν.

Έτσι είναι του φασισμού το μικρόβιο. Όμοια πιάνει ζωντανούς-νεκρούς, ακόμη κι υπεραιωνόβιο. Κι είναι τόσο φονικό, που σκότωσε και τον σκληρό μπαρόβιο.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 3/1/2021

Read More »

Σκωτσέζικο ντουζ με αφρόλουτρο Covid

 

Σίγουρα θα έχετε ακούσει για το περίφημο σκωτσέζικο ντουζ με αφρόλουτρο Covid. Είναι λιγότερο γνωστό από τα σκωτσέζικα ουίσκια και συνοδεύεται από την προτροπή «μην το πιείτε, λουστείτε».

Ας το λουστούνε λοιπόν όσοι συνεχίζουν να επιδίδονται σε πολύ βρώμικες πρακτικές με αφορμή την πανδημία.

Κάποιος θα περίμενε ότι στο δεύτερο κύμα, η εμπειρία που έχει συσσωρευτεί θα απέτρεπε ή έστω περιόριζε το φιάσκο που είδαμε στην πρώτη, όπου ελλείψει τεστ, η ταμπέλα Covid έμπαινε αυθαίρετα στους ευπαθείς και τους ασθενείς που έσπευδαν στα νοσοκομεία, ανεβάζοντας την καταγεγραμμένη θνητότητα μέχρι και σε διψήφια ποσοστά, δημιουργώντας μια από τις πολλές αυτοεκπληρούμενες προφητείες του Covid.

Και αυτός δεν ήταν ο μόνος τρόπος διόγκωσης των θανάτων Covid. Ας δούμε πως περιγράφω αυτή τη δημιουργική στατιστική καταστροφής και ολέθρου στο καινούριο βιβλίο μου «Χωρίς ανάσα. Τα χρονικά του μεγάλου φόβου» (εκδ. Etra):

“Τα πράγματα είναι τόσο τραγελαφικά που, αν ο George Floyd, η αφορμή των διαδηλώσεων Black Lives Matter εν μέσω της πανδημίας, ήταν Άγγλος πολίτης που είχε δολοφονηθεί από Άγγλους αστυνομικούς, έχοντας όντως περάσει ίωση Covid, θα είχε καταγραφεί ως θάνατος Covid, στην περίπτωση που ο θάνατός του δεν είχε πάρει δημοσιότητα.

Και κυριολεκτούμε:

Οι Βρετανικές αρχές όχι μόνο κατέγραφαν όλους τους θανάτους με-Covid ως θανάτους από-Covid, αλλά ακόμη και όσους την είχαν περάσει την ίωση Covid. Και σίγουρα δεν ήταν οι μόνες που βάλαν baking powder στις στατιστικές θανάτου του Covid, κλέβοντας θανάτους από άλλες κατηγορίες.

Έτσι, λοιπόν, ακόμη και αν πέθαινες από τροχαίο, ακόμη και 3 μήνες αφού είχες περάσει Covid, ακόμη και χωρίς να έχεις νοσήσει, θα περνούσες στις λίστες θανάτου από Covid!

Μετά από διαμαρτυρίες ακαδημαϊκών για αυτήν την απερίγραπτη και μάλλον κοινή για πολλές κυβερνήσεις πρακτική, η βρετανική κυβέρνηση αναγκάστηκε να παγώσει την καθημερινή ανακοίνωση των Covid θανάτων και να ¨ερευνήσει¨ κατεπειγόντως τη μέθοδο της καταγραφής τους. Το αποτέλεσμα; Από τους 46.706 καταγεγραμμένους ως Covid θανάτους, επιβίωσαν 41.329.[1]

Περισσότεροι από 5.000 θάνατοι, περισσότεροι από το 10% των συνολικών στη χώρα, ήταν ομολογουμένως αποτέλεσμα της ¨δημιουργικής στατιστικής των καταστροφών¨ και επεστράφησαν στις πραγματικές αιτίες θανάτου τους. 

Και αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.”  

Στη Σκωτία, αυτή την πρακτική την εφαρμόζανε και στις νοσηλείες. Ασθενείς που ξαναμπαίναν στα νοσοκομεία μετά την αποθεραπεία τους από Covid, ακόμη και μετά από μήνες, για άλλους λόγους υγείας, και ασθενείς που μπαινοβγαίναν για πάγια προβλήματα υγείας, περιγράφονταν μέχρι και τον Σεπτέμβρη ως νοσηλείες Covid.

Μετά από παρέμβαση του μεγάλου Carl Heneghan της Οξφόρδης, η κυβέρνηση της Σκωτίας επιθεώρησε τα σχετικά νούμερα στο πρώτο μισό του Σεπτέμβρη και άλλαξε την μέθοδο της καταγραφής, μετρώντας ως Covid νοσηλεία μόνο αυτή που έχει συμβεί το πολύ 28 μέρες μετά από την διάγνωση Covid.

Η επίπτωση της αλλαγής των κριτηρίων καταγραφής ήταν συγκλονιστική: Από τους 262 νοσοκομειακούς ασθενείς απέμειναν μόλις 48 και οι υπόλοιποι επιστράφηκαν στους πραγματικούς λόγους εισαγωγής τους στο νοσοκομείο.

Στη Σκωτία λοιπόν, λιγότεροι από ένας στους πέντε που βρίσκονταν στα νοσοκομεία ως ασθενείς Covid, έπασχαν από Covid και το θεωρώ δεδομένο ότι η Σκωτία δεν αποτελούσε την μοναδική χώρα που φούσκωνε με αυτό τον τρόπο τα νοσοκομειακά της δεδομένα κι ότι είναι μάλλον από τις λίγες χώρες που σταμάτησε αυτήν την πρακτική, αλλά ποιος σκοτίστηκε για την Σκωτία, όταν τα μαντάτα που έρχονται από εκεί αποδυναμώνουν την κυρίαρχου αφήγηση του φόβου και του ολέθρου;

Τα νέα κριτήρια της Σκωτίας έχαναν τους συγκριτικά λίγους νοσοκομειακούς ασθενείς που η αιτία παραμονής τους στο νοσοκομείο ήταν σοβαρές μακροπρόθεσμες επιπλοκές Covid.

Ακόμη κι έτσι όμως, το παράθυρο των 28 ημερών από τη διάγνωση, παραμένει  πολύ ανοιχτό για την ταξινόμηση άλλων παθογενειών στο καζάνι του Covid.

Και το φαινόμενο αυτό γίνεται πιο έντονο και στη δεύτερη φάση, καθώς η κατακόρυφη αύξηση των τεστ μπορεί να μειώνει τις καταγεγραμμένες θνητότητες αλλά σε συνδυασμό με την πολύ μεγάλη έκταση του δεύτερου κύματος,  αυξάνει κατά πολύ την δεξαμενή πιθανών λάθος καταγραφών, δημιουργώντας πάλι, όπως και στο πρώτο κύμα αλλά με διαφορετικό τρόπο, συρροές που ελλείψει πρόνοιας μετατρέπουν τα νοσοκομεία σε εστίες και ένα σημαντικό ποσοστό νοσηλειών σε θανάτους από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, όπως εσχάτως έχουν αρχίσει να ομολογούν ακόμη και οι πιο σκληροπυρηνικοί του εγκλεισμού της ανθρωπότητας   Έλληνες «γιατροί».

Ενδεικτικά, έχει λίγες μόλις μέρες πριν, που του κυρίου Εξαδάχτυλου του ξέφυγε μπροστά στον τηλεοπτικό φακό, πως πολλοί ασθενείς (Covid), φεύγουν από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις μετά από παρατεταμένη νοσηλεία, φαινόμενο για το οποίο κρούω τον κώδωνα του κινδύνου από την ορατή αρχή της πανδημίας.

Όπως από την αρχή έκρουα τον κώδωνα πως ουδέν μονιμότερον του έκτακτου.

Ας πετάξουμε λοιπόν ένα ακόμη χρόνο από τις ζωές μας, ρισκάροντας την υπόστασή μας, για να συνεχίσουμε να βοηθάμε τις κυβερνήσεις στο να συγκαλύπτουν τα εγκλήματά τους υπό τον μανδύα του ανθρωπισμού.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 29/12/2020.  

---

[1]               https://www.sabcnews.com/sabcnews/uks-covid-19-death-toll-lowered-to-41-000-after-methodology-change/

Read More »