Ο Παπανδρέου ως κολπίτιδα

Όσες από εσάς έχετε κολλήσει κολπίτιδα, ξέρετε περίπου για τι μιλάω.

Είναι κακός μπελάς, παίρνεις αντιβίωση για να φύγει. Νομίζεις ότι έφυγε –για πάντα- να σου την όμως που επανέρχεται γιατί η αντιβίωση σου χει γαμήσει την μικροβιακή χλωρίδα του κόλπου σου που ναι ο φυσιολογικός φραγμός απέναντι σε «κακόβουλα» μικρόβια.

Έτσι κι ο Παπανδρέου: Αφού Αποτελείωσε την πολιτική χλωρίδα του τόπου μετατρέποντας την από μερικώς σε πλήρως σαπροφυτική, κατέστρεψε πλήρως την μερικώς παρασιτική οικονομία της χώρας εισάγοντας τον πιο κακόβουλο των διεθνών οργανισμών παρουσιάζοντας τον μάλιστα και ως «αντιβίωση» και ολοκλήρωσε τον άθλο του να φέρει μια κρίση σε ολόκληρη ήπειρο, ο Παπανδρέου «αυτοεξορίστηκε» όντως βουλευτής και για μήνες σιδέρωνε το τσαλακωμένο προφίλ του διηπειρωτικά, διδάσκοντας σωτηριολογία, υπέρβαση των κρίσεων και ανακοικοδόμηση της Ευρώπης, τα ακριβώς αντίθετα από όσα έπραξε δηλαδή. Και τώρα επιστρέφει… Σαν κολπίτιδα.

Γράφαμε από νωρίς ότι ο Παπανδρέου «… θα κάνει την ταχυδακτυλουργία … και θα εξέλθει από μια χώρα που βουλιάζει με το μικρότερο δυνατό κόστος κι έχοντας επιτελέσει την αποστολή του θα βλέπει πλέον ένα καλύτερο μέλλον σε κάποιον διεθνή οργανισμό, μακριά από τη θητεία του σε μια διεφθαρμένη επαρχία…»

Τα είδαμε όλα στην κρυστάλλινη μας σφαίρα. Δεν μας ενδιέφερε τότε να δούμε παραπέρα, να δούμε και την επιστροφή του την οποία είχε προβλέψει ο εξαιρετικός αναλυτής Ιωάννης Μιχαλέτος.

Βλέποντας ένα παράθυρο ευκαιρίας, η κολπίτιδα επέστρεψε και χθες ίδρυσε το νέο της κόμμα. Βλέπετε, με το ανοσοποιητικό σύστημα της χώρας κατεστραμμένο, ευκαιριακές λοιμώξεις κάθε είδους εγκαθίστανται μόνιμα. Εδώ απατεώνες του κοινού ποινικού δικαίου όπως ο Σώρρας το παίζουν Μεσσίες, δε θα επέστρεφε κοτζάμ Παπανδρέου που τον γνωρίζουν και τον εμπιστεύονται οι μισές και βάλε από τις ελίτ του διατλαντασμού και που η οικογένεια του αποτελεί μια από τις πιο σοβαρές κληρονομικές ασθένειες που μαστίζει αυτόν τον τόπο για πάνω από μισό αιώνα με συνέπεια;   

Το κόμμα του Παπανδρέου θα έπρεπε κανονικά να ονομαστεί λοιπόν, ΚοΚο, Κόμμα της Κολπίτιδας. Ιατρικώς δε θα πρεπε να σας παραξενεύει κάτι τέτοιο:  Όταν βρώμικα τσουτσούνια μπαινοβγαίνουν όποτε γουστάρουν σε ένα κόλπο, η κολπίτιδα είναι ένα ενδεχόμενο, κυρίως όταν αυτά τα τσουτσούνια φιλοδοξούν να έχει η χώρα την τύχη των χωρών του Κόλπου.

Ο Παπανδρέου επιστρέφει λοιπόν, επιδιώκοντας να γίνει ξανά παίχτης στη χώρα που κατέστρεψε. Πάλι πουλάει φύκια για μεταξωτές κορδέλες, πουλάει πανάκριβα φθηνή αποκριάτικη στολή σοσιαλισμού όταν η οικογένεια του όπως θα δούμε σε επόμενο άρθρο μας για την γενεαλογία του ΓΑΠ σχετίζεται εξ αίματος με βασιλικές οικογένειες της Ευρώπης και εξ αγχιστείας με τις πλουτοκρατικές ελίτ της δύσης.

Με άλλα λόγια ο Παπανδρέου ήταν ο τέλειος μαντζουριανός υποψήφιος με αποστολή τη δολοφονία των λαών, με τη διαφορά ότι την πλύση εγκεφάλου την έχει πάθει ο λαός κι όχι ο ίδιος.

Αυτός λοιπόν επιστρέφει στον τόπο του εγκλήματος.  

Στόχος του προς το παρόν ένας: να μην επιτρέψει κυβέρνηση αριστεράς- πάση θυσία. Αυτός ήταν άλλωστε ο στόχος του ΠΑΣΟΚ εξαρχής. Να μην δει ποτέ η Ελλάδα κυβέρνηση αριστεράς και να φτιάξει ένα σύστημα εξουσίας που θα υπονόμευε και θα διάβαλε και τα υγιή τμήματα της δεξιάς.

Του αρέσουν του ΓΑΠ οι θυσίες: θυσίασε την ελληνική κοινωνία, το κόμμα των προγόνων του και τώρα πάει να το διαλύσει εντελώς για να αποτρέψει την άνοδο του Σύριζα στην εξουσία: Κλασσικοί Παπανδρέου.

Επιστρέφει λοιπόν η οικογένεια που παράγει ψευδαισθήσεις δημοκρατίας, το όπιο του λαού επιστρέφει. Εν καιρώ ο Παπανδρέου θα κάνει καγιάκ στα βρώμικα νερά του Ποταμιού και θα επιδιώξει μια ευρύτερη συναίνεση των δυνάμεων της διαφθοράς στο όνομα της διαφάνειας και του καινούριου. Δεν υπάρχει όμως τίποτα το καινούριο στο Κόμμα της Κολπίτιδας.

Η δήλωσή του για το νέο του κόμμα δε διαφέρει σε τίποτε από το προφίλ που έστησε προεκλογικά ο «Γιωργάκης» το 2008. Και επειδή αρκετοί από σας δεν καταλάβατε τι σας έταζε το 2008, επιτρέψτε μου να σας μεταφράσω την ιδρυτική διακήρυξη του Κόμματος της Κολπίτιδας. Η μετάφραση μου θα είναι σε παρενθέσεις.

Το ξέρω ότι ματαιοπονώ, γιατί για όσους από εσάς είστε τόσο κρετίνοι ή λέρες που δεν σας νοιάζει το κληροδότημα πόνου που άφησε η διακυβέρνηση ΓΑΠ και υποδέχεστε τον ΑΡΧΗΓΟ μετά βαϊων και κλάδων , τι να σας κάνει ένα άρθρο; Είστε κλινικές περιπτώσεις αντάξιες μιας κολπίτιδας κι έτσι ακριβώς οφείλουν οι συμπολίτες σας να σας συμπεριφέρονται: Σαν αρρώστια.

Δήλωσε λοιπόν χθές ο Παπανδρέου (είπαμε, οι παρενθέσεις δικές μου)

«Νέα χρονιά,
Νέο ξεκίνημα.
(και Νέα Δημοκρατία)
Ήρθε η ώρα για το επόμενο μεγάλο βήμα των προοδευτικών δυνάμεων του τόπου.
(το προηγούμενο ήταν η μετατροπή της χώρας σε αποικία χρέους και η υπαγωγή της σε μόνιμο καθεστώς μνημονίων)
Ήρθε η ώρα για να οικοδομήσουμε, όλοι μαζί, το νέο πολιτικό σπίτι που θα στεγάσει τις προοδευτικές μας αξίες, τις αξίες που μας ένωσαν και μας ενώνουν.
 (το νέο πολιτικό μαντρί που θα στεγάσει το βρώμικο και παλιό πολιτικό τζάκι και όλους όσους τους ενώνουν η διαφθορά και η εξάρτηση από τον αμερικανικοαγγλικό άξονα)
Αφουγκραζόμενοι τη δική σας φωνή,
(τις κραυγές απόγνωσης και τις προθανάτιες σιωπές)
την απαίτηση χιλιάδων πολιτών από όλη την Ελλάδα
(να σαπίσει στη φυλακή Ο ΓΑΠ και οι συνεργοί του)
παίρνουμε την πρωτοβουλία και απευθύνουμε κάλεσμα συμμετοχής σε όλους τους προοδευτικούς πολίτες σε αυτό το νέο ξεκίνημα
(κάλεσμα συμμετοχής στα πρώην κομματόσκυλα και τους κρετίνους)
Αύριο, στις 5:30 μμ, στο αμφιθέατρο του Μουσείου Μπενάκη – Πειραιώς 138, δεν ιδρύουμε ένα ακόμη κόμμα.
(τα κόμματα εξάρτησης από το διεθνή παράγοντα είναι τόσο παλιά όσο η νεοελληνική δημοκρατία- ακόμη πιο παλιά)
Από αύριο, συμμετέχουμε στην αφετηρία ενός Κινήματος, που μπορεί και πρέπει να ανταποκρίνεται ουσιαστικά στα μεγάλα διακυβεύματα που αφορούν τη χώρα και τον Ελληνικό λαό.
 (Από άυριο «στήνουμε» ένα κόμμα που θα φροντίσει να συνεχιστεί η ζημιά στον ελληνικό λαό)
Ενός Κινήματος που θέλουμε να διασφαλίσει την παρουσία των πραγματικών δυνάμεων της προόδου στο επόμενο Κοινοβούλιο,
(εννοεί τις ΗΠΑ και τις αγορές)
 των δυνάμεων που πιστεύουν και το έχουν αποδείξει στην πράξη με πραγματικές δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις, ότι η Ελλάδα δεν θα υπερβεί οριστικά την κρίση, δεν θα ανακάμψει οριστικά,
(στη διακυβέρνηση του το 2009 με 2011 αναφέρεται και τους επιγόνους της)
αν δεν αλλάξει οριστικά, αν δεν αλλάξει συθέμελα,
(αν δεν βουλιάξει συθέμελα)
με βάση ένα «Ελληνικό Σχέδιο» και Θεσμούς που λειτουργούν – με τον πολίτη συμμέτοχο
(με τον πολίτη συνένοχο, βλ και «Μαζί τα φάγαμε»- συνταγή παλιού καλού ΠΑΣΟΚ).
Ενός Κινήματος που θα εργαστεί στην επόμενη Βουλή για να διασφαλιστούν όλες οι αναγκαίες προϋποθέσεις για μια ασφαλή και οριστική έξοδο από την κρίση (ήδη έχουν διασφαλιστεί από τη διακυβέρνηση ΓΑΠ και τις διάδοχες της, όλες οι αναγκαίες προϋποθέσεις για να μην μπορέσουμε να βγούμε ποτέ από την κρίση)
Ενός Κινήματος, που θα δώσει όλες του τις δυνάμεις για να γίνει πράξη η μετάβαση στη Μεταπελατειακή Ελλάδα, με όραμα την οικοδόμηση μιάς Ελλάδας Δικαιοσύνης και Δημιουργίας.
(Μιας Ελλάδας χωρίς Έλληνα πρωθυπουργό, μιας Ελλάδας πελάτη των ΗΠΑ και των αγορών)
Ενός Κινήματος, η συγκρότηση του οποίου θα ολοκληρωθεί με ανοιχτό, συμμετοχικό Συνέδριο – που θα προσδιοριστεί μετά τις εκλογές, όπου θα αποφασιστούν τα πάντα.
(στα συνέδρια της Κύμης αναφέρεται που διοργανώνει η οικογένεια Παπανδρέου που είναι κάτι σαν μικρή σοσιαλιστική Μπίλτενμπεργκ)
Κινηματικά, συμμετοχικά, με αρχές αυτοοργάνωσης, από τη βάση
(Τη βάση της Σούδας;).
Όπως αξίζει σε ένα Κίνημα που ανταποκρίνεται στις αρχές της Δημοκρατίας, του Σοσιαλισμού και της Βιώσιμης Ανάπτυξης.
(Όπως αξίζει σε ένα κόμμα συμμετοχικής προσωπολατρίας)
Ενός Κινήματος, που βάζει πρώτα την Ελλάδα και τους πολίτες της – όχι τα πάσης φύσεως πελατειακά ή άλλα συμφέροντα.
(Ενός μορφώματος που βάζει πρώτα την αποικιοκρατία και τις ελίτ)
Με τις ευχές μου για καλή χρονιά σε όλους τους Έλληνες και τις Ελληνίδες, απευθύνω κάλεσμα συμμετοχής,
 (Και γελάω σαν τον πούστη αφού ξέρω τι κολασμένη χρονιά θα έχουν οι Έλληνες)
Από αύριο, 3 του Γενάρη,
Πάμε».

Από αύριο, 3 του Γενάρη.

Πάμε.

Να πνιγούμε.

Πάμε στο καινούριο που είναι το παλιό μεταμφιεσμένο.

Πάμε στο Ποτάμι, πάμε στο κόμμα της Κολπίτιδας, πάμε να γαμηθούμε και άλλα 5 πέντε χρόνια.

Πάμε να δώσουμε κι άλλη λευκή επιταγή στους βιαστές μας.

Δεν βλέπω την ώρα.

Η κολπίτιδα επέστρεψε.

Σαν καλός επιστήμονας που είμαι, το μόνο που μπορώ να κάνω για εσάς είναι να σας εξηγήσω το πως πρωτοδημιουργήθηκε η κολπίτιδα.

Στις 15 του Γενάρη, θα σας παρουσιάσω τη γενεαλογία του ΓΑΠ.

Πάμε!

Let’s go που λενε κι οι Αμερικάνοι.

Read More »

Αντιστρέφοντας την καταστροφή: Πως φθάσαμε και πως φεύγουμε απ’ εδώ;

Πάνε πέντε χρόνια από τότε που ο Γιώργος Παπανδρέου μας κήρυξε τον πόλεμο. Έκτοτε βρέθηκαν ακόμη πιο φανατικοί διάδοχοί του στον πόλεμο των αγορών κατά των κοινωνιών με την κλίμακα γελοιότητας και απανθρωπιάς να κλιμακώνεται κατακόρυφα με κάθε επόμενη κυβέρνηση.

Ένας από τους πνευματικούς πατέρες αυτών των πειραματιστών που είχαν μητέρες τις ακόλαστες τράπεζες, δε θα μπορούσε παρά να είναι ο Μένγκελε

«Όσα περισσότερα σας κάνουμε, τόσο λιγότερο φαίνεται να πιστεύετε ότι μπορούμε να σας τα κάνουμε», έτσι περιέγραφε την ψυχολογική αντίδραση των θυμάτων του ο άγγελος του Θανάτου. Και μετά την συντριβή του κινήματος των πλατειών, έτσι ακριβώς αντιδράσαμε και εμείς όντας πειραματόζωα.

Ήταν αναμενόμενο πως πρόθυμοι βασανιστές θα βρισκόντουσαν εύκολα:

Από τη πτώση της Σοβιετίας και μετά, οι αμερικάνοι εξαπέλυσαν επίθεση διαφθοράς με χρηματοπιστωτικές φούσκες και η παραγόμενη χρηματοπιστωτική δραστηριότητα ήταν υπεραρκετή για να λαδώσει τα περισσότερα κόμματα και πολλούς δημοσιογράφους σε όσες περιοχές οι αμερικάνοι θέλαν υπό την πατρωνία τους.

Ιδιαίτερα στις χώρες της πρώην Σοβιετίας, οι αμερικάνοι για να ρεφάρουν βάζαν τις κυβερνήσεις να βγάζουν στο κλαρί το συσσωρευμένο δημόσιο πλούτο.

Αυτό είναι ο νεοφιλελευθερισμός και αυτή είναι η δουλειά του ΔΝΤ: Μια κομπίνα και τίποτε παραπάνω για να εξαπατώνται λαοί και να εκχωρούν ότι έχουν και δεν έχουν.

Η Γερμανία μπήκε και αυτή δυνατά στο παιχνίδι του λαδώματος μετά την επανένωσή της, ιδιαίτερα σε χώρες εντός της ΕΕ όπως η Ελλάδα, παίρνοντας δανεικούς από τις αμερικάνικες λίστες δωροδοκίας πολλούς από τους «Έλληνες» «πολιτικούς» «άντρες».

Βλέπετε, η διαφθορά κανιβαλίζει καθώς τρέφεται από τη διαφθορά. Έτσι λοιπόν, παρότι η Ελλάδα ήταν πάντα χώρα πλούσια σε παραγωγή διαφθοράς, πάντα χρειαζόταν να εισάγει ακόμη περισσότερη.

Με την κρίση της φούσκας των στεγαστικών δανείων το 2007, οι αμερικάνοι καταλαβαίνουν ότι το όπλο που χρησιμοποιούσαν εναντίον άλλων λαών ήταν ένα μπούμερανγκ.

Παρότι πολλές ευρωπαϊκές τράπεζες ήταν εκτεθειμένες στα τοξικά κερδοσκοπικά σκουπίδια των αμερικανών, η ευρωπαϊκή οικονομία πατούσε σε στέρεες βάσεις και η αμερικάνικη κρίση δε μεταδόθηκε στην Ευρώπη παρότι την κλυδώνισε αρκετά.

Όλα αυτά θα ήταν ένα κακό όνειρο που θα είχε περάσει αν δεν έφερνε ο άνθρωπος των αμερικάνων, ο Γιώργος Παπανδρέου την αμερικανική κρίση από την πίσω πόρτα στην ευρωπαϊκή οικογένεια.

Η ευρωπαϊκή κρίση αναζωογόνησε το ΔΝΤ, εργαλείο αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής που κινδύνευε να περιπέσει σε αχρηστία.

Και οι Γερμανοί, οι μόνοι που συμφώνησαν να εφαρμοστούν πρακτικές που ρήμαξαν τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης και στην υπόλοιπη Ευρώπη, αρχής γενομένης της Ελλάδας, βρήκαν την χρυσή ευκαιρία για να επιδιώξουν το όραμα μιας ενιαίας, ολοκληρωτικής Γερμανικής Ευρώπης.

Έτσι γεννήθηκε η Τρόικα, παιδί των αμερικανών, των γερμανών των τραπεζιτών που γκάστρωσε τον ευρωπαϊκό Νότο έχοντας και λίγο σπέρμα Παπανδρέου μέσα της.

Άλλωστε πως μπορεί να εκλάβει κάποιος τον Γιώργο Παπανδρέου ως οτιδήποτε άλλο πέρα από σπέρμα;  

Έτσι ξεκίνησε η οδύνη του τοκετού της νέας ολοκληρωτικής Ευρώπης και της χούντας των αγορών, ακριβώς επειδή κάποιοι δε φορούσαν καπότα και κάποιοι δεν έπαιρναν αντισύλληψη ή δεν έκαναν την έκτρωση αυτού του τερατομορφώματος έστω και καθυστερημένα.

Η ελληνική πολιτική τάξη, παραδοσιακά διαφθαρμένη και στη τελική της φάση πλήρως εξαρτημένη από τα γερμανικά ευρώ, ήταν αναμενόμενο να αποδειχθεί πλήρως πειθήνια.

Και κάτι παραπάνω από αυτό: Και πανούργα: γιατί οταν το αφεντικό ζητούσε από τον επιστάτη μεταρρυθμίσεις που έπλητταν το δικό του σύμπαν, ο επιστάτης προσέφερε σαν αντάλλαγμα στο αφεντικο κι άλλες «θυσίες» του ελληνικού λαού. Ναι, υπήρξαν «ισοδύναμα»: περισσότερος πόνος στο λαό για να δέχεται λιγότερη πίεση η ελληνική ολιγαρχία. Υπήρξαμε υπηρέτες πολλών αφεντάδων.  

Η μη εκλογή προέδρου χθες, είναι ικανή να βάλει ένα τέλος σε αυτό το φαύλο κύκλο διαφθοράς δεκαετιών, τουλάχιστον στην κεφαλή της. Αν και αυτή τη φορά οι Έλληνες επιλέξουν αφέντη αντί για διαχειριστή ακόμη και μετά το ασήκωτο κόστος των λαθών τους, είναι απολύτως άξιοι της μοίρας τους.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι πιθανή. Με επαναληπτικές εκλογές και η αυτοδυναμία είναι όχι μόνο πιθανή αλλά και απαραίτητη.

Ας δούμε όμως σε τι συμπληγάδες θα βρεθεί η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ ξεκινώντας από το εσωτερικό:

Με την εξαίρεση των ΑΝΕΛ, αν φυσικά μπούνε στη βουλή μετά τους τόσους φουνταριστούς που βρέθηκαν στην ομάδα τους από την κακή κρίση του Καμμένου, ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει να αντιμετωπίσει μόνο φανατική αντιπολίτευση. Θα έχει απέναντι του από ένα εώς τρία ΠΑΣΟΚ (Ποτάμι, Ελιά και Σοκ Παπανδρέου - έτσι σκεφτόταν να το ονομάσει το κόμμα του ο ΓΑΠ εμπνευσμένος από το ΣΟΚ και Δέος που έφερε στη χώρα ο Νερωνικός ηλίθιος). Θα έχει μια αντιαριστερή ΝΔ τους ακροδεξιούς της ΧΑ. Και θα έχει το φρενιασμένο ΚΚΕ που θα κάνει ότι είναι δυνατό, περιλαμβανομένων και μαζικών κινητοποιήσεων- πολύ συχνότερων από ότι έκανε στα χρόνια των μνημονίων- για να αποτύχουν οι ρεφορμιστές, αδιαφορώντας για το πόσο πόνο θα προκαλέσει μια τέτοια αποτυχία στη χώρα καθως και για το ότι θα την επιστρέψει στα χέρια των ακροδεξιών…

Αντίστοιχη στάση μπορεί να έχουν και θύλακες της αναρχίας.

Με άλλα λόγια ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει εσωτερικό περιβάλλον εχθρικό όσο είχε και η διακυβέρνηση Καραμανλή, αν οχι περισσοτερο.

Μέρος της σπαζοκεφαλιάς αυτής λύνεται μόνο αν ο ΣΥΡΙΖΑ κινηθεί από τις πρώτες ήδη μέρες αποφασιστικά και διαλύσει με κάθε νόμιμο μέσο τα οργανωμένα συμφέροντα, φέρνοντας την οικονομική και πολιτική ολιγαρχία ενώπιον των ευθυνών της και ενώπιον του Νόμου. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος.

Στο εξωτερικό τώρα, τα πράγματα είναι ακόμη πιο ζόρικα από ότι για τον Καραμανλή καθώς οι Αμερικάνοι είναι πάντα πρόθυμοι να ενεργοποιήσουν τους μηχανισμούς τους σε περίπτωση που ο ΣΥΡΙΖΑ αρχίζει να φλερτάρει με Κίνα ή Ρωσία, κάτι που καθιστά τη δημιουργία μιας υπηρεσίας που θα ελέγχει την ίδια την ΕΥΠ μια εξαιρετικά καλή ιδέα…

Απέναντι του ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει και τη Γερμανία αλλά και την ΕΚΤ και μάλλον και το ΔΝΤ.

Συνδυάστε τώρα τα μέτωπα και του εσωτερικού και του εξωτερικού και πάρτε μια ιδέα για το τι μπελάδες θα έχει να αντιμετωπίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, ακόμη κι αυτοδύναμος.

Ας δώσουμε ένα παράδειγμα: αν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει μια συμφωνία με την COSCO όχι ιδιωτικοποίησης αλλά συνεκμετάλλευσης π.χ  λιμανιών με αυστηρές ρήτρες προστασίας των εργαζομένων, την επομένη το ΚΚΕ θα έχει πάρει τα όπλα του, αναρχικοί τις μολότωφ τους και η ΕΕ θα βρει τρόπο να επιβάλει κυρώσεις καθώς έχει κάθε λόγο να μη θέλει η Ελλάδα να γιγαντωθεί ως εμπορικός κόμβος καθως κατι τετοιο θα υποβαθμίζε πχ το Άμστερνταμ και αλλους ευρωπαικους κομβους.

Για να μπορέσει να χαράξει ο ΣΥΡΙΖΑ ανεξάρτητη πολιτική, θα πρέπει να υπάρχει μια ασπίδα κυβερνήσεων μέσα στην Ευρώπη με παρόμοια «αποκλίνοντα» συμφέροντα. Και κάτι τέτοιο θα γίνει σταδιακά εφικτό μετά τα εκλογικά αποτελέσματα του 2016 και του 2017. Προς το παρόν η μόνη ευρωπαϊκή κυβέρνηση που ξέφυγε από τη συναίνεση της Ουάσιγκτον, τις επιβολές του Βερολίνου και τη χούντα των αγορών είναι αυτή της Ουγγαρίας αλλά είναι εκτός ευροζώνης και οι Συριζαίοι τη θεωρούν ακροδεξιά. Η μοναξιά του πρωτοπόρου θα είναι πολύ σκληρή για το ΣΥΡΙΖΑ. Από κάπου πρέπει να ξεκινήσει κανείς όμως.

Με ποιον να μιλήσει ο ΣΥΡΙΖΑ και πως λοιπόν θα διαμορφώσει στρατηγικές συμμαχίες; Σε αντίθεση με την γελοία άποψη του ΚΚΕ ότι ο κομμουνισμός είναι άνοσος στα δηλητήρια του καπιταλισμού και ότι είναι η μοίρα της σοσιαλδημοκρατίας να αφομοιώνεται από τη διαφθορά, σχεδόν όλα τα κομμουνιστικά κόμματα της Ανατολικής Ευρώπης έχουν αφομοιωθεί από τη χρηματοπιστωτική διαφθορά και μετέχουν εξαρτημένων κυβερνήσεων που πάνε αντίθετα με τα συμφέροντα των χωρών τους.

Ακόμη και όταν η πολιτική τράπουλα θα έχει ανακατευτεί με την εμφάνιση και σε άλλες χώρες  κυβερνήσεων ανυπότακτων στο Βερολίνο και την Ουάσινγκτον, πιθανόν καμία από αυτές να μην είναι αριστερή και σχεδόν όλες τους να είναι εθνικιστικές.

Είναι λογικό: δύο μόνο αντιλήψεις μπορούν να σταθούν απέναντι στη χούντα των αγορών και τον ολοκληρωτισμό της παγκοσμιοποίησης: Η αριστερά και ο εθνικισμός. Κι αν ο εθνικισμός θεωρείται από την αριστερά να είναι αναχρονιστική δύναμη, σε ελάχιστες χώρες έχει η ιδια καταφέρει να αποδείξει ότι είναι η δύναμη του μέλλοντος.

To Die LInke στη Γερμανία θα ενισχυθεί αλλά δε βλέπουμε το πως θα μπορούσε να διαμορφώσει κυβερνητικό συνασπισμό ενώ η μόνη μας ελπίδα από αριστερά έρχεται από τους Podemos της Ισπανίας (τους οποίους το ΚΚΕ σιχαίνεται μόλις λίγο λιγότερο από το Σύριζα) .Παρά την ραγδαία άνοδό τους όμως, δεν είναι βέβαιο πως οι Podemos θα σχηματίσουν την επόμενη ισπανική κυβέρνηση, όσο κι αν ευχόμαστε κάτι τέτοιο.  

Ένας από τους πολλούς λόγους που ευχόμαστε κάτι τέτοιο , είναι πως οι Podemos ήδη αναγνωρίζουν το ΣΥΡΙΖΑ και την Ελλάδα ως φίλια δύναμη που θα διαμορφώσει μαζί τους ένα μικρό μπλοκ δυνάμεων, ένα μικρό φράγμα απέναντι στην εισβολή των αγορών και την κυριαρχία της αγοραίας πολιτικής.

Αναμενόμενο ήταν λοιπόν ο επικεφαλής των Podemos Πάμπλο Ιγκλέσιας να χαιρετήσει την προκήρυξη βουλευτικών εκλογών με τον εξής συναγωνιστικό τρόπο: «Ξεκινάμε από την Ελλάδα, εμπρός Αλέξη, εμπρός Σύριζα»

Και δεν ήταν η μοναδική ανερχόμενη πολιτική δύναμη που χαιρέτησε τις εκλογές. Μια απρόσμενη γέφυρα φιλίας στήθηκε μπροστά στα πόδια του Αλέξη Τσίπρα και του Σύριζα. Το τι θα επιλέξουν να την κάνουν είναι άλλο θέμα. Σας μεταφέρω λοιπόν το μήνυμα γιατί είμαι σίγουρος ότι θα το αποκρύψουν τα συστημικά μήντια μέχρι να είναι έτοιμοι να το παίξουν ως «τεκμήριο» της θεωρίας των δύο άκρων:

«Το Εθνικό Μέτωπο καλωσορίζει θερμά τα αποτελέσματα της ψήφου του ελληνικού κοινοβουλίου και το χαστούκι στο πρόσωπο του υποψηφίου της ΕΕ της ΕΚΤ και του ΔΝΤ κυρίου Δήμα στο πλαίσιο των προεδρικών εκλογών.

Είναι νίκη του λαού και των αντιπροσώπων του απέναντι στην Ευρωπαϊκή ολιγαρχία και το κεφάλαιο.

Οι πολιτικές της κοινής λογικής απέναντι στη λιτότητα που εφαρμόστηκε στην Ελλάδα με τον πιο βίαιο τρόπο είναι οι μόνες ικανές να αποκαταστήσουν την οικονομία αυτής της χώρας που διαλύθηκε από την ΕΕ, το ευρώ και τα καταστροφικά του δόγματα.

Οι αγορές που αντιδρούν τώρα, αγχωμένες από κάποια ανατάραξη, δε θα έπρεπε να είναι υπεράνω της Δημοκρατίας που επιβάλλει τους ρυθμούς και τις απόψεις του και που μόνο αυτή μπορεί να καταστήσει την οικονομία βιώσιμη.

Τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα αποτελούν εφιάλτη για την ΕΕ και τις μαριονέτες βουλευτές της μα είναι ένα δημοκρατικό όνειρο για τον ίδιο το λαό.

Η κρίση που γεννήθηκε γυρνάει σήμερα εναντίον της ευρωπαϊκής κάστας, και τι πιο όμορφος συμβολισμός το να φέρει η Ελλάδα στην ευρωπαϊκή Ύδρα ένα πλήγμα- ελπίζουμε θανάσιμο»

Μαρίν Λε Πεν.

Αδυνατώ να καταλάβω για ποιο λόγο η αριστερά περνά τόσο καιρό για να αποδείξει ότι δεν είναι ελέφαντας, για ποιο λόγο πετά τόσο χρόνο για να αποδείξει ότι δεν ισχύει η θεωρία των δύο άκρων, για πιο λόγο πρέπει να νιώθει μονίμως αμυνόμενη και απολογούμενη για πράγματα που δεν την βαρύνουν. Τόσες και τόσες μεγαλειώδεις θεωρίες, στην θεωρία των δύο άκρων κολλήσατε.  

Κάποτε, όχι πολύ καιρό πριν, ο Αλέξης ο Τσίπρας είχε πει ότι θα συμμαχούσε και με τον ίδιο το Διάβολο. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι -αποδεδειγμένα εχθροί του λαού- το έχουν ήδη κάνει αυτό. Το ζήτημα είναι ποιος είναι ο διάβολος για τον καθένα. Γιατί για μένα ο υπέρτερος διάολος είναι οι καταστροφείς των λαών, των κοινωνιών, των κεκτημένων.

Ο ματοβαμμένος κομμουνιστής Στάλιν δε δίστασε να συμμαχήσει με τον ματαβαμμένο Ιμπεριαλιστή Τσώρτσιλ απέναντι στην εισβολή του υπέρτερου κακού, του Χίτλερ που ισοπέδωνε λαούς.  

Σήμερα, το υπέρτερο κακό, αυτοί που ισοπεδώνουν λαούς, είναι η Ουάσινγκτον, το Βερολίνο και οι «Αγορές».

Οποιαδήποτε συμμαχία, έστω συμμαχία μερικών σημείων απέναντι τους είναι θεμιτή, τουλάχιστον μέχρι να αλλάξουν το πολιτικό τους παράδειγμα, τουλάχιστον μέχρι να βρεθεί μια νέα μορφή «υπέρτερου κακού»

Υπάρχει ακόμη χρόνος να ξαναδιεκδικήσουμε μια ανθρώπινη Ελλάδα, να επαναδιεκδικήσουμε μια ανθρώπινη Ευρώπη.

Το πρώτο βήμα για αυτό είναι η αυτοδυναμία Σύριζα. Το δεύτερο βήμα είναι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ να συνθλίψει το βρώμικο ντόπιο κατεστημένο. Το τρίτο είναι να ζυμωθούν συμμαχίες με πολιτικές δυνάμεις χωρών που απειλούνται από τις ίδιες δυνάμεις που απειλούν και εμάς και η συγκρότηση μετώπου ανεξαρτήτως ιδεολογίας.

Το τέταρτο και δυσκολότερο βήμα είναι η συγκρότηση μιας νέας ευρωπαϊκής πολιτικής που να αναστρέψει τις ζημιές που έκανε η χούντα των αγορών και τα ιμπεριαλιστικά της κέντρα.  

Μόνο για το πρώτο είμαστε υπεύθυνοι. Απόλυτα υπεύθυνα. Όσο υπεύθυνοι για το κατάντημα μας είναι και τα πρόβατα που ψήφισαν τους λαοπλάνους Παπανδρέου και Σαμαρά. Οι λύκοι τη βγάλαν τη προβιά τους. Εσείς γιατί ακόμη τη φοράτε; Δε σας φτάνει το πόσους ήδη φάγαν από εμάς;  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 30/12/2014

Read More »

Παρακμιακό lifestyle στην Ελλάδα της κρίσης: Από τον φαλλό στη μύτη της Αδάμ μέχρι το γυμνό ανθρώπινο σούσι στο πάρτι του Κασιδόκωστα

Δεν είναι και πολύ όμορφο να βλέπεις την Εύη Αδάμ να γίνεται Αδάμ και Εύα δύο σε ένα.

Η καλλονή, για τις «ανάγκες» μιας σεξουαλικής έκθεσης στο Φάληρο, εμφανίστηκε μερικές μέρες πριν με ένα πλαστικό φαλλό στη μύτη. Η ρινοπλαστική απέκτησε καινούριο νόημα.

Κάποτε κρεμόμασταν από τα χείλη της Εύης, τώρα κομμάτι του Αδάμ κρέμεται από τη μύτη της. Ευτυχώς που δεν είχε και συνάχι γιατί μπορεί η μαλακία να μην είναι κολλητική, συχνά είναι κολλώδης όμως.

Βλέπετε η κρίση δεν είναι το ίδιο για όλους. Άλλοι ζορίζονται και άλλοι δροσίζονται.

Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει ο Πάρις Κασιδόκωστας, της οικογένειας Λάτση, ο οποίος γιόρτασε τα τριακοστά δεύτερα του γενέθλια με ένα πριβέ πάρτι όπου οι καλεσμένοι φορούσαν μάσκες, οι σερβιτόροι ήταν ντυμένοι σκλάβοι και το ντεκόρ ήταν τριάντα ημίγυμνες χορεύτριες ενώ στο κέντρο, γυμνή και ακίνητη για όλη τη διάρκεια του πάρτι, βρισκόταν ξαπλωμένη μια κοπέλα με τις γενετήσιες της περιοχές με … σούσι.

Λογικό είναι. Η νέα τάξη πραγμάτων ήταν μια νέα ταξικότητα ανθρώπων.

Η ανώτερη κάστα είχε πάντα υπηρέτες- Φιλλιπινέζους, Έλληνες, ότι βάλει ο νους σας και για αυτό μεγάλωνε πάντα με μια αίσθηση ανωτερότητας απέναντι σε άλλους ανθρώπους.

Με το θρίαμβο του νεοφεουδαλισμού, τι πιο λογικό να γιορτάζει ο κάθε Πάρις τα 32 του χρόνια υποχρεώνοντας σερβιτόρους που ούτως ή άλλως είναι σκλάβοι της βιοπάλης να ντυθούν αυτό που πραγματικά είναι; Άλλωστε οι συγκεκριμένοι σερβιτόροι φαντάζομαι ότι βγάλαν σε μια νύχτα ότι βγάζουν άλλοι συνάδελφοι τους σε δύο μήνες σκληρής δουλειάς.

Τι πιο λογικό η ανώτερη τάξη πλασμάτων να εξαγοράσει τον αυτοχλευασμό μιας  κοπέλας που ήταν ξαπλωμένη και ανυπεράσπιστη απέναντι σε προθέσεις και χλευασμούς για ώρες;

Δε με νοιάζει τι κάνουν με την πάρτη τους. Θα μπορούσαν να χορεύουν οι ίδιοι ημίγυμνοι, άλλωστε αρκετοί από αυτούς το έχουν κάνει επί πληρωμή ήδη, θα μπορούσαν να ξαπλώνουν με σούσι στα αρχίδια τους και να τρώγονται μεταξύ τους κανιβαλικά και ωραία, αλλά το να ξεφτιλίζεις τους άλλους με τα λεφτά σου, ναι αυτό είναι πρόστυχο.

Σας το είπα όμως. Ο πλούτος των νεοφεουδαρχών θέλει και καλοπέραση: Ενώ όλο και μεγαλύτερο κομμάτι του κόσμου υποβαθμίζεται στη φτώχεια και την ανέχεια για τις αλητείες του χρημαστοπιστωτικού με τις πλάτες των πολιτικών, η ζήτηση για υπερπολυτελή προϊόντα έχει εκτοξευτεί στα ύψη! Παλατιανές οι σπατάλες και ακόμη μεγαλύτερη η ύβρις!

Δε με  νοιάζει τι κάνουν με την πάρτη τους και πως διασκεδάζουν την πλήξη τους. Με νοιάζει τι κάνουν στους άλλους και πως διασκεδάζουν με τις ανάγκες των άλλων.

Αφορμή για αυτό που διαβάζετε ήταν το μήνυμα αναγνώστη μου που μου έστειλε το λινκ για το πάρτι Κασιδόκωστα σχολιάζοντας «τα άγρια ζώα της πόλης υπάρχουν ακόμη φίλε Πέτρο»

Είναι η δεύτερη φορά που κάνει αυτή την διαπίστωση αναφερόμενος στο βιβλίο μου που έγραψα το 2003 και κατάφερα να εκδώσω μόλις το 2008 κάτω από συνθήκες απαράδεκτες.

Βλέπεις φίλε Γρηγόρη, Τα Άγρια Ζώα της Πόλης όχι μόνο υπάρχουν αλλά ζουν και βασιλεύουν και έχουν θεριέψει πολύ περισσότερο από ότι το 2003 που έγραφα το μυθιστόρημα με στόχους ξεκάθαρα αποτροπαϊκούς.

Αυτό που δεν υπάρχει είναι αυτοί που τα ξεμπροστιάζουν για αυτό ακριβώς που είναι.  

Δεν ξέρω πως θα ‘νοιωθα αν βρισκόμουν στο Πάρτι του Κασιδόκωστα, ξέρω όμως πως ένοιωθε ο κεντρικός αντιήρωας του βιβλίου μου, ο Μανώλης Ευθυμίου, ένας μικροαστός που αποκόπτεται οριστικά από την κανονικότητα της πρώην ζωής του και καταβυθίζεται σε έναν κόσμο απόλυτης παρακμής στην κορυφή του οποίου βρίσκεται μια αδελφότητα καταστροφιστών που περνιούνται για ισόθεοι.

Η περιγραφή που ακολουθεί είναι η πρώτη κάθοδος του Μανώλη στον κόσμο τους που παρουσιάζεται φυσικά με μπόλικη λογοτεχνική υπερβολή

«Τα Άγρια Ζώα της Πόλης»:

«Οι ηλικίες των ανθρώπων που συγχρωτίζονταν εκεί δεν έδειχναν να έχουν ούτε κατώτερο ούτε ανώτερο όριο. Υπήρχαν σταφιδιασμένοι γέροι και γριές, καλοφροντισμένοι μεσήλικες, ανήλικοι κούροι και κόρες. Αν τα λεφτά και οι γνωριμίες ήταν το εισιτήριο για αυτόν τον κόσμο, η ομορφιά ήταν το διαβατήριο.             

Το κλαμπ έδειχνε να ναι χωρισμένο σε θεματικά διαμερίσματα. Στα δεξιά μου υπήρχε ένας χώρος οριοθετημένος από κίονες. Άνθρωποι που φορούσαν χιτώνες ποικίλων χρωμάτων και ευφάνταστων σχημάτων ξάπλωναν σε ανάκλιντρα, μπροστά από τραπέζια κατάφορτα με πιατέλες γεμάτες εδέσματα και φρούτα πασπαλισμένα με διάφορα χαπάκια.

Αλλού το σκηνικό θύμιζε ζούγκλα. Άνθρωποι φορούσαν δέρματα και άγρια ζώα τριγυρνούσαν αποπροσανατολισμένα πίσω από τα σίδερα ενός μικρού ζωολογικού κήπου. Δίπλα τους, άνθρωποι με καμπαρτίνες, επιδειξίες που ανόρεχτα επιδείκνυαν τα προσόντα τους στους ομοτέχνους τους. Διαγωνισμός επιδειξιομανίας. Καλό και αυτό, σκέφτηκα από μέσα μου. 

Πιο κάτω υπήρχαν οι άνθρωποι ψάρια. Χωμένοι μέσα σε ένα ευμέγεθες ενυδρείο, κολυμπούσαν στους ρυθμούς τους μουσικής, κοιτάζοντας μέσα από τη γυάλα τους τον ¨έξω¨ κόσμο.

Γείτονες των ανθρώπων ψαριών, οι γερόλυκοι, περίμεναν με στόμα φαφούτικο και γεμάτο σάλια τις κοκκινοσκουφίτσες τους. Πιο πέρα, παραδοσιακές αφέντρες και σκλάβοι, με τη δερμάτινη ένδυσή τους και τα επιβεβλημένα μαστίγια. 

Παραδίπλα, άνθρωποι που έμοιαζαν να χουν βγει από τις σελίδες της βίβλου επιδίδονταν σε βιβλικές ακολασίες.

Οι ιστορικές εποχές της ανθρωπότητας, οι μύθοι, οι θρύλοι και τα βίτσια τους απλώνονταν από άκρη σε άκρη του κλαμπ. Οι θαμώνες δεν είχαν παρά να διαλέξουν τον τόπο και τον χρόνο όπου ένοιωθαν περισσότερο ότι ανήκαν.

Όπου κι αν γυρνούσα το κεφάλι μου έβλεπα τα πιο ετερόκλητα ζευγάρια. Άντρες με άντρες, γυναίκες με γυναίκες, γριές με άγουρες κοπελίτσες, γέροι με πιτσιρικάδες. Το μαγαζί μύριζε νεανική σάρκα και παραγινωμένο πόθο. Μια διεστραμμένη εκδοχή της Disneyland όπου οι παππούδες δίναν στα υιοθετημένα εγγονάκια ναρκωτικά αντί για γλειφιτζούρια και σε αντάλλαγμα παίρναν από αυτά το νεανικό τους άρωμα και το σεξουαλικό τους σφρίγος.   

Στο κέντρο του μαγαζιού υπήρχε μια τεράστια πίστα. Άνθρωποι από όλες τις εποχές και τα θεματικά διαμερίσματα του κλαμπ συνέρεαν εκεί πέρα, στο κέντρο του υπόγειου κόσμου, ενώνονταν και χορεύαν φρενιτίδωκα, μέχρι το τέλος της αντοχής τους. Δυσκολευόμουνα να ξεχωρίσω που άρχιζε ο ένας και που τελείωνε ο άλλος χορευτής. Όλοι αγγίζαν όλους με χέρια ανυπόμονα να γραπώσουν φρέσκια σάρκα…

Πέρασα για λίγο από τις παρυφές της πίστας. Έβρισκες κάθε τύπου νεαρό εκεί μέσα. Φρικιά με πράσινα μαλλιά, ξυρισμένους τύπους, κυριλλέδες, ροκάδες με χαίτες, καλογυμνασμένους αθλητές, μοντέλα, τηλεοπτικά πρόσωπα, φουσκωτές αδερφές και ανορεξικές νεράιδες.. Όλα τα είχε ο μπαχτσές.

Ένιωσα χέρια χωρίς καμιά διάκριση να με αγγίζουν, κάποια άλλα με μανία να με χουφτώνουν. Μέσα στη βιομάζα της πίστας δεν ήσουν τίποτε άλλο από διαθέσιμη σάρκα.

Πέρασα μέσα από την πίστα και βρέθηκα σε ένα μέρος που ήταν ακόμη πιο άγριο, αδιανόητα άγριο. Υπήρχαν κλουβιά, όπως και πριν  μόνο που αυτή τη φορά στα κλουβιά υπήρχαν άνθρωποι, άνθρωποι δεμένοι, ασφυκτικά δεμένοι από αλυσίδες, άνθρωποι που διάφορα μέλη της ανατομίας τους πρόβαλαν γυμνά έξω από τα κλουβιά.

Οι άνθρωποι των κλουβιών δεν ήταν πελάτες. Ήταν απλά άνθρωποι προς χρήση, αν όχι προς βρώση.

Κάποιοι πελάτες τη βρίσκαν με το να χλευάζουν τους ¨δέσμιους¨. Άλλοι τη βρίσκαν με το να τους χτυπάν. Άλλοι με το να τους ακουμπάν το όργανό τους. Άλλοι πηγαίναν ακόμη παραπέρα, τους βίαζαν κανονικά. Μερικοί τους δάγκωναν όσο πιο δυνατά μπορούσαν… Μου ρθε μια τάση για εμετό…

Άξαφνα όλοι οι άνθρωποι του μαγαζιού σηκώσαν το κεφάλι τους προς την οροφή. Ανεπαίσθητα τους ακολούθησα και έγινα μάρτυρας του πιο απίστευτου θεάματος. Άνθρωποι, ζωντανοί άνθρωποι, άνθρωποι γυμνοί, άνθρωποι κάθε ράτσας και σωματότυπου κρέμονταν από την οροφή. Κάποιοι από αυτούς, φανερά μαστουρωμένοι χόρευαν σαν να ταν το πιο φυσιολογικό πράγμα του κόσμου. Άλλοι βρίσκονταν αραδιασμένοι πίσω από γυάλινες προθήκες που ανεβοκατέβαιναν στο ρυθμό της μουσικής λες και ήταν τα πλήκτρα ενός τεράστιου συνθεσάιζερ.

Όλοι οι πελάτες χειροκρότησαν ενθουσιασμένοι. Αυτό πρέπει να ήταν το κλου της βραδιάς.

Αποσβολωμένος κοίταζα το θέαμα της οροφής και περπατούσα χωρίς να κοιτάζω που πηγαίνω. Ένα χέρι με σταμάτησε. ¨Δεν φαίνεσαι να σαι από τους φετιχιστές των σωματικών υγρών¨. Κοίταξα απορημένος την αδύνατη κοπέλα με το φανελάκι και τα μωβ μαλλιά. ¨Τι;¨ έκανα. ¨Κοίτα και θα καταλάβεις¨ μου είπε και χάθηκε χορεύοντας μέσα στην πίστα. 

Μερικά μέτρα δεξιά μου άρχισε μια μικρή βροχή. Ύψωσα ξανά το κεφάλι μου για να εντοπίσω την πηγή της. Στο ταβάνι, πίσω από σίδερα υπήρχε μια σειρά ανθρώπων με τρεις ορούς σε κάθε χέρι, φουσκωμένοι σαν μπαλόνια από το παραπανίσιο νερό στο σώμα τους. Δίπλα τους γυναίκες γυμνές που βρίσκονταν στις μέρες τους κολλητά με ανθρώπους που αιμορραγούσαν ακατάσχετα, με πληγές πελώριες που τους κάναν να μοιάζουν σαν φρεσκοανοιγμένα μύδια.

Ακριβώς από κάτω, πελάτες με ανοιχτά στόματα και υψωμένα χέρια περίμεναν το μάνα εξ ουρανού.

¨Βροχή από αμμωνία, όπως στην Αφροδίτη¨ σκέφτηκα αναγουλιασμένος.

Ένοιωσα μια πίεση αφόρητη, τα νεύρα, η ηθική και η αισθητική μου τραβηγμένα στα όρια τους. Ήθελα να φύγω από κει μέσα»…

Το 2008 κάποιοι με ρωτούσαν γιατί έγραψα αυτό το ανοσιούργημα. Τώρα που οι μάσκες έχουν πέσει, δε χρειάζεται καν να τους απαντήσω.

Σε μερικές μέρες κυκλοφορεί το νέο μου μυθιστόρημα, το «Σημάδι» από τις εκδόσεις Anima. Ίσως αυτοί που το διαβάσουν να με ρωτήσουν αυτή τη φορά γιατί άργησα να γράψω αυτό το μικρό αριστούργημα.

Δεν άργησα. Το ‘γραψα το 2010. Απλά τότε, ελάχιστοι στην Ελλάδα που μόλις ξεκινούσε το Γολγοθά της, θα μπορούσαν να αντιληφθούν τα μηνύματα που περιέχονται στο βιβλίο και να το καλοδεχτούν.

Βλέπετε. Η λογοτεχνία, η καλή λογοτεχνία έχει την ικανότητα να ξεπερνά τα σύνορα του χώρου και του χρόνου, τεκμήριο όπως είναι της ύπαρξης μιας ευρύτερης ανθρώπινης «ψυχής» από αυτή που θαρρούμε πως κατέχουμε, τουλάχιστον για όσους από εμάς ακόμη θαρρούμε ή θέλουμε να χουμε ψυχή.

Στηρίξτε την καλή λογοτεχνία λοιπόν. Μπορεί να μη σώζει ζωές αλλά σίγουρα μπορεί να διασώσει κάτι από ψυχή.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 27/12/2014  

Read More »

Οι "κομμουνιστές" θα μας πάρουν και τις τηλεοράσεις

Μας πήραν τις δουλειές μας.

Τις συντάξεις μας.

Την αξιοπρέπεια και τα όνειρά μας.

Την ιστορική μας μνήμη και το μέλλον μας.

Πήραν τις ζωές ή τα σπίτια κάποιων- φορές φορές και τα δύο μαζί.

ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ ΜΟΥ.

Αφήστε τις τηλεοράσεις του κόσμου ήσυχες.

Ο Παπαδημούλης είπε στο Μega πως οι άδειες των καναλιών δε θα δίνονται πλέον τσάμπα όπως γινόταν παράνομα επί 25 χρόνια.

30 χρόνια πριν χαιρόμασταν που άνοιξε ο δρόμος πρώτα για το ιδιωτικό ραδιόφωνο και μετά για την τηλεόραση: πλουραλισμός, πολυφωνία, επιτέλους θα εκφραστούμε, σκεφτόμασταν ως ηλίθιοι ιδιώτες που είμαστε.

Σήμερα ξέρουμε πως τις ονειροφαντασίες μας για έναν πιο «λεύθερο» κόσμο τις πληρώνουμε αιματηρά.

Χίλιοι από εμάς να βάλουμε πλάτες, κανάλι δεν ανοίγουμε. Δε μας λείπει η τεχνογνωσία: μας λείπουν οι τσάμπα άδειες, τα τσάμπα δάνεια και οι χορηγίες των τραπεζών που τα βαποράκια τους οι διαφημιστές μοιράζουν απλόχερα στους ολιγάρχες.

Γιατί δεν έχουμε ιδιωτική τηλεόραση. Έχουμε ολιγαρχική τηλεόραση. Που είχε το θράσος να κλείσει και την κρατική και να απαξιώσει τον τεχνολογικό και ιστορικό πλούτο της.

ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΗΝ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ. Μην μας παίρνεις το καταφύγιο μας από τη ζωή.

Φαντάζεσαι ένα κόσμο χωρίς τηλεόραση Παπαδημούλη;

Οι άνθρωποι θα πρέπει να σκεφτούν, να θυμηθούν πως είναι η φωνή της σκέψης τους, χωρίς τον υποβολέα στο σαλόνι, χωρίς τη συντροφιά στο κρεβάτι.

Μπορεί και να χρειαστεί να βγουν έξω, να γνωρίσουν κόσμο, να κοινωνικοποιηθούν χωρίς αυτό το νοητικό νέφος να τους ορίζει.

Φαντάζεσαι τι σκατά μπορεί να βγάλει ο μαζάνθρωπος από το μυαλουδάκι του αν αφεθεί αχειραγώγητος και ακυβέρνητος;

Μπορεί να αρχίσει να μιλάει και για σοβαρά πράγματα που αφορούν όλους αντί για τους κώλους, τα πόδια και τα μουνιά των άλλων.

Ρε Μαλάκα, τι θα κάνουμε χωρίς αντιπερισπασμούς και θεαμαπάτες;

Μπορεί να θελήσουν να ζήσουν την περιπέτεια αν τους την πάρεις από το κουτί, μπορεί ακόμη ακόμη να θελήσουν να ερωτευτούν.

Θα χαλάσεις σπίτια Παπαδημούλη με τις μαλακίες σου.

Η οικογένεια και κατ επέκταση και η κοινωνία είναι σύλλογοι τηλεθεατών. Ποιος είσαι εσύ που θα τις χαλάσεις;

Μαλάκα, μπορεί να πάρουν και να διαβάσουν κανά βιβλίο. Να φοβάσαι τον μπολσεβικισμό των σκεπτόμενων και νοητικά ενεργών ανθρώπων. Μπορεί να καταλάβουν κάποια στιγμή ότι η εξουσία είναι όχι μόνο περιττή αλλά βαρίδι μεγάλο.

Μην τους το κάνεις αυτό Παπαδημούλη. Αυτά τα κάνουν Φασίστες σαν τον Ορμπάν της Ουγγαρίας που έπεσε όλη η συστημική Ευρώπη να τον φάει γιατί ανάμεσα σε άλλα «περιόρισε την ελευθερία της έκφρασης».

Η βούληση των λίγων πρέπει όχι μόνο να ακούγεται. Πρέπει να υπακούγεται.

O δημοκρατικός κόσμος φρίττει. Όλοι ξέρουν πως δημοκρατία είναι η ασυδωσία των λίγων απέναντι στους πολλούς. Είναι η βούληση των λίγων να επιβάλλεται στους πολλούς. Είναι οι πολλοί να είναι ανυπεράσπιστοι και οι λίγοι υπεράνω των νόμων.

Που πας ΡΕ ΚΑΡΙΟΛΗ να μας πάρεις τις τηλεοράσεις; Τι θα κάνουμε χωρίς αυτές;

Ποιο σκληρός πεθαίνεις.

Πας και παίρνεις τη σύριγγα από τον τοξικομανή τη στιγμή που βαράει πρέζα;

Κόβεις τη μηχανική υποστήριξη σε κάποιον που χωρίς να είναι άρρωστος έχει μπει στην εντατική;

ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΠΑΣ να κάνεις;

Που πας να κόψεις το όπιο; Τι άλλο θα κάνετε δηλαδή ρε παλιοκομμούνια; Θα φορολογήσετε τις ιερές εκκλησίες, δε θα επιτρέπετε να διαγράφονται τα χρέη των ΠΑΕ γαμώ τον αιώνιο φθόνο σας ξιπασμένοι πρώην φτωχοδιάβολοι που την είδατε και εξουσία επειδή ο ελληνικός λαός κακόπεσε λίγο τα τελευταία χρονάκια, τυχοδιώκτες και οπορτουνιστές.

Καριόληδες, δεν το ξέρετε ότι αυτά είναι ιερά και θές-φατα. Τα μήντια είναι άγια ρε μπάσταρδα. Το πε κι ο Μακιαβέλι: ο σκοπός αγιάζει τα μέσα: Εμείς έχουμε και τα σκοπό και τα μέσα, τα μήντια και έτσι τα μήντια μας είναι άγια.

Αλλά που να τα καταλάβετε εσείς αυτά ρε αθεόφοβοι.  

Η ιδιωτική τηλεόραση παράγει πολιτισμό ρε. Που θα ήταν ο Άδωνις χωρίς τηλεόραση, που θα ήταν η Χρυσή Αυγή χωρίς τηλεόραση; Προφανώς στα σπίτια τους.

Η ιδιωτική τηλεόραση παράγει πολιτισμό ρε κόκκινα μουνιά.

Αλλά που να τα καταλάβετε εσείς αυτά. Γιατί δεν έχετε την Κουλτούρα ενός Ζαγοράκη, πόσο μάλλον την κουλτούρα του τομεάρχη πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ και μέγιστου σαβουρογραφέα Χειμωνά που όταν γαμάει μάνες από τον κώλο αυτές τραγουδάν Πάριο και έχει την ευγένεια να λέει σε κάποια Γκολεμά να κάνει κάτι το ευχάριστο στη ζωή της: Να πα να γαμηθεί το κήτος.  

Τι κοινό έχει ο Χειμωνάς και η ιδιωτική τηλεόραση; Ο τομεάρχης πολιτισμού παράγει τόσο πολιτισμό όσο και η ιδιωτική τηλεόραση. Θα του πάρετε και αυτού την άδεια που του δώσαν οι μεγαλοεκδότες για να γράφει;

Τι άλλο θα κάνετε ρε άπλυτοι; 

Άντε, κλείστε και τις γαμημένες τις πολυεθνικές να δούμε από θα μπορεί να παίρνει βουλγαρικές Coca Coles ο Ρωμιός.

Κλείστε και τις τράπεζες και τα ATM.  

Δεν είστε κόμμα. Είστε απειλή για τον πλανήτη. Ο Τσάβες και ο Κάστρο έχουν εξαφανίσει 10 εκατομμύρια είδη.

Φθονεροί που μισείτε την παραγωγή αφθονίας.

Δέκα πλανήτες θα φάμε και πιούμε και θα το λέμε ανάπτυξη.

Είστε η 8^η πληγή του Φαραώ. Η έκτη φάλαγγα. Ο πέμπτος καβαλάρης της αποκάλυψης.

Ακούς εκεί. Θα πάρετε τα μάτια και τα αυτιά του κόσμου βρωμοκομιτατζήδες. Γιατί αυτό είναι η τηλεόραση: Τα μάτια και τα αυτιά και τα μυαλά και οι ψυχές και οι μνήμες και το μόνο κοινό που έχουν οι άνθρωποι μεταξύ τους.

Δήθεν δημοκράτες.

Μήπως θα κλείσετε και τις offshore; Δεν ξέρετε ότι οι μεγάλοι ευεργέτες της ανθρωπότητας πήγαν τα λεφτά εκεί για μη χαθούν μέσα στην κρίση και με το που τελειώσει η κρίση θα τα επιστρέψουν και μάλιστα αυγατισμένα;

Αλλά που να περιμένεις εμπιστοσύνη από τους άπιστους Θωμάδες,

Θα καταργήσετε και τη θεωρία των παραλλήλων συμπάντων μήπως; Γιατί η τηλεόραση είναι και συσκευή παραγωγής πολλαπλών συμπάντων που επιτρέπει στον κάθε πίθηκα να ζει στην καρακοσμάρα του.

Ποιος είσαι εσύ που παραβιάζεις την ιδιωτική ζωή και το οικογενειακό άσυλο του πολίτη;

Φυσικά, ο Παπαδημούλης δεν είπε ότι θα πάρει τις τηλεοράσεις του κοσμάκη. Εγώ τα γράφω αυτά τα ριζοσπαστικά. Ο Παπαδημούλης απλά θα τηρήσει το νόμο και θα πάρει τις άδειες που επί 25 χρόνια δίνονται χαριστικά στους ολιγάρχες.

Η τήρηση των νόμων και η ισονομία είναι από τα βασικά συστατικά της δημοκρατίας και προστατεύει το βίο του πολίτη και και την ελευθερία του βίου του από την ασυδοσία του οποιοδήποτε άλλου. Αλλά που να γίνουν αντιληπτοί βασικοί όροι της Δημοκρατίας στη Χώρα της Ασυδοσίας η οποία συχνά νομοθετεί για να νομιμοποιείται;

Πως να το κάνουμε; Όταν κάποιοι άλλοι στερούν τα δικαιώματα των πολλών για να αυξήσουν τα προνόμια των λίγων, πρέπει να βρεθούν εκείνοι που για επιστρέψουν τα δικαιώματα των πολλών οφείλουν να περιορίσουν την ασυδοσία των λίγων. 

 

Και να σε πω και κάτι τελευταίο ρε καριόλη Παπαδημούλη που μου το παίζεις και υπεράνω των διωτικών καναλιών. Πως θα σε έβριζα εγώ τώρα αν δεν σε είχαν ακούσει τηλεθεατές στο MEGA ρε παλιοαχάριστε που δε σέβεσαι ούτε τη φιλοξενία του τηλεοπτικού σου οικοδεσπότη.
Μη, μη ρε συ.
Μη ρε Παπαδημούλη μας το κάνεις αυτό το κακό, σε ικετεύω. 

Μου τα χουν πάρει όλα. Μη μου παίρνεις και το Mega μου, ε μεγάλε μεγάλε;

Σε παρακαλώ, μη μου παίρνεις το φιξάκι μου, μην με υποχρεώνεις να ζήσω.

Να σαι δίπλα μου να μου κρατάς το χέρι καθώς θα περνώ τη μεγάλη μαύρη νύχτα του συνδρόμου στέρησης της εικονικής πραγματικότητας. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwablogspot.com 25/12/2014

Read More »