Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Νόμος και τάξη: Κρατική τρομοκρατία κατά των πολιτών


Νόμος και τάξη: Η τρομοκρατία ενός ιδιωτικού κράτους κατά των πολιτών
 

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Το γράψαμε τότε, ότι η κακοποίηση των 4 του Βελβεντού και η δημόσια συγκάλυψή της μέσω του photoshop-πειράγματος των στοιχείων της υπόθεσης από την ίδια την αστυνομία προμήνυε πολλά κακά.

Το είχαμε γράψει πως το δόγμα Νόμος και τάξη των Σαμαρά-Δένδια είχε σαν βάση της τη στοχοποίηση συγκεκριμένων ατόμων και ομάδων του πληθυσμού για τον παραδειγματισμό όλων των υπολοίπων.

Φυσικά το δόγμα νόμος και τάξη δεν εγγυάται την ασφάλεια των πολιτών αλλά το ακριβώς αντίθετο: εγγυάται την ενίσχυση της αστυνομοκρατίας και της αστυνομικής αυθαιρεσίας και την ατιμωρησία της αστυνομικής παραβατικότητας. Πως αλλιώς μπορεί να σταθεί μια χούντα;

Από την επιχείρηση «ανακατάληψης» της βίλλας Αμαλίας μέχρι σήμερα έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι του Νόμος και Τάξη.

Από τα βασανιστήρια διαδηλωτών στη ΓΑΔΑ μέχρι τις στρατιωτικού τύπου επιχειρήσεις της Ελληνικής Αστυνομίας και την κατάληψη του Χωριού της Ιερισσού από δυνάμεις των ΜΑΤ που προστατεύουν τα συμφέροντα ιδιωτικής εταιρίας τσαλαπατώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα πολιτών, από τα Γκουαντάναμο των μεταναστών μέχρι τις τυφλές προσαγωγές στο κέντρο της Αθήνας, το Νόμος και Τάξη φανερώνει το πραγματικό του πρόσωπο: Πλην των κυβερνώντων, όλοι οι υπόλοιποι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στον Νόμο: όλοι είμαστε ύποπτοι και εν δυνάμει ένοχοι. Δεν πρόκειται φυσικά για εξίσωση απέναντι στο νόμο. Πρόκειται για πλήρη ισοπέδωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οποιασδήποτε έννοιας έννομης τάξης και δικαίου.

Η κυβέρνηση Σαμαρά έχοντας χάσει κάθε της έρεισμα στο εσωτερικό και εξωτερικό, χρησιμοποιεί την ελληνική αστυνομία όχι απλά ως πραιτοριανό της αλλά ως εργαλείο για την άσκηση κρατικής τρομοκρατίας απέναντι στους πολίτες όπως θα κανε κάθε καλή χούντα που σέβεται τον εαυτό της.

Και όχι, αυτή η διατύπωση δεν αποτελεί κάποια υπερβολική αριστερίστικη υπερευαισθησία: Αποτελεί μια ωμή αποτύπωση της πραγματικότητας.

Βασανιστήρια κατά των πολιτών: To Σεπτέμβριο του 2012, δεκαπέντε συλληφθέντες αντιφασιστικής πορείας καταγγέλλουν: «…ένας αστυνομικός τους χαστούκιζε και τους χτυπούσε ενώ πέντε ή έξι άλλοι συνάδελφοί του παρακολουθούσαν, τους έφτυναν και τους χρησιμοποίησαν ως «ανθρώπινα σταχτοδοχεία» επειδή «βρωμούσαν»… Ορισμένοι καταγγέλλουν ότι οι αστυνομικοί τους έκαιγαν τα μπράτσα με αναπτήρα»

«Ανάλογες καταγγελίες κάνουν ακόμα 25 άτομα που συνελήφθησαν την επομένη, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης διαμαρτυρίας για τις αρχικές συλλήψεις. Όπως έχουν αναφέρει, υπέστησαν ξυλοδαρμό, υποχρεώθηκαν να γδυθούν και να σκύψουν μπροστά από αστυνομικούς και άλλους προσαχθέντες μέσα στην ασφάλεια.» http://www.skai.gr/news/greece/article/214450/guardian-sullifthedes-kataggelloun-vasanistiria-sti-gada-/#ixzz2OueHKhqO


Σε απλά ελληνικά: παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασανιστήρια ως αντίποινα στο «έγκλημα της διαδήλωσης».

 Το 2013 τα ΜΑΤ κάνουν επιδρομές στο χωριό της Ιερισσού και μαζικές προσαγωγές ακόμη και ανηλικών. Ποιο το έγκλημα των Ιερισσιωτών; Δεν θέλουν το σκανδαλωδώς παραχωρημένο χρυσορυχείο-οικολογική βόμβα στην περιοχή τους;

Ποια η τιμωρία; Η κατάλυση κάθε έννοιας ιδιωτικού βίου μέσω της αστυνομοκρατίας που κλιμακώνεται με μια επιδρομή ΜΑΤ που αφού έχει αποκλείσει το χωριό ρίχνει χημικά σε σχολείο και το τοπικό ιατρείο.

Η αστυνομία θα καταφύγει ουσιαστικά σε απαγωγές κατοίκων που καθιστούν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. (http://agriazwa.blogspot.gr/2013/02/blog-post_21.html)

Στημένο κατηγορητήριο αποδίδεται σε 20 κατοίκους του χωριού για τη δολιοφθορά στις εγκαταστάσεις της «Ελληνικός Χρυσός». Τι περιλαμβάνει το κατηγορητήριο; «Σύσταση εγκληματικής οργάνωσης» και «Απόπειρα ανθρωποκτονίας». Παρότι έχει γίνει άρση του τηλεφωνικού απορρήτου για τους κατοίκους του χωριού πράγμα που σημαίνει ότι όλοι οι κάτοικοι του χωριού θεωρούνται εκ προοιμίου εν δυνάμει ένοχοι και παρότι ασκούνται αντιτρομοκρατικές πρακτικές όπως η μαζική συλλογή γενετικού υλικού πράγμα που σημαίνει ότι όλοι οι κάτοικοι θεωρούνται εν δυνάμει τρομοκράτες, τα στοιχεία που έχουν συγκεντρώσει οι αρχές για τους εγκληματίες είναι το λιγότερο αστεία:

«Όπως έγινε γνωστό, το γενετικό υλικό ενός εξ αυτών ταυτοποιήθηκε με ίχνη DNA σε μάλλινο σκούφο που βρέθηκε στο σημείο της επίθεσης. Επιπλέον, για έναν ακόμη προκύπτει από τη βαλλιστική εξέταση σε καραμπίνα που κατείχε ότι χρησιμοποιήθηκε κατά την επίθεση στο εργοτάξιο» (http://www.tanea.gr/news/greece/article/5008717/poinikh-diwksh-se-20-katoikoys-ths-xalkidikhs-gia-thn-epithesh-stis-skoyries/)

Μια δίκη τραβεστί προπαρασκευάζεται όπου τα κατ’ εξακολούθηση θύματα της κρατικής τρομοκρατίας, οι Ιερισσιώτες, με αφορμή την επίθεση στις Σκουριές μετατρέπονται συλλήβδην σε θύτες, σε εγκληματίες και τρομοκράτες.

Κατάλυση κάθε έννοιας δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.      

Οι απαγωγές δε θα περιοριστούν στην Ιερισσό. Το νόμος και τάξη θα επιβληθεί και στο κέντρο της Αθήνας όπου επιχειρήσεις σκούπα λαμβάνουν χώρα κατά πολιτών χωρίς κανένα στοιχείο ή υπόνοια παραβατικότητας. Το φαινόμενο το περιγράφει ένα από τα θύματα του, η συνεργάτιδα του TVXS Ελένη Κωνσταντινίδου που είχε την ατυχία να είναι Έλληνας πολίτης και την «δημοσιογραφική τύχη» να καταγράψει το περιστατικό, ένα από τα πολλά που μάλλον συμβαίνουν κάτω από τη μύτη μας:

«Το... παράπτωμα, ήταν η πρόθεση μου να κόψω δρόμο από Κάνιγγος για να βγω Θεμιστοκλέους και εν τέλει σπίτι μου. Στην Κάνιγγος βρεθήκαμε την ίδια χρονική στιγμή και εντελώς τυχαία μια μεικτή ομάδα ατόμων αντιμέτωποι με την ελληνική αστυνομία η οποία καταχωρώντας μας όλους αυθαιρέτως σε χρήστες ναρκωτικών και λοιπά «αντιαισθητικά»για την κοινωνική τάξη και ασφάλεια στοιχεία, αποφάσισε τη μεταφορά μας στο τμήμα Ομονοίας για μια φαρσοκωμωδία εξακρίβωσης στοιχείων που ουδέποτε έλαβε χώρα…». «…Στο δρόμο από το γραφείο αποφάσισε αυθαίρετα η ελληνική αστυνομία την παραμονή μου για άγνωστο χρονικό διάστημα στο αστυνομικό τμήμα Ομονοίας.

Φτάνοντας στο τμήμα μας παρέταξαν έξω μέχρι να μαζευτούμε όλα τα «κακοποιά στοιχεία» και μάλιστα με αυστηρή σειρά πίσω από μια νοητή γραμμή που έβλεπαν μόνο αυτοί. Επικράτησε φασαρία, πάνω στην οποία πλησιάζω έναν ακόμα αστυνομικό για να του εξηγήσω τον παράλογο της κατάστασης. «Και γιατί κόβεις ρε κοπελιά βόλτες στην Ομόνοια;»
http://tvxs.gr/news/%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B1%CE%BD/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85

Δεν μιλάμε για προσαγωγές. Όπως και στην περίπτωση της Ιερισσού μιλάμε για απαγωγές βραχείας διαρκείας. Και μιλάμε για άτυπη και επιλεκτική απαγόρευση κυκλοφορίας, δηλαδή για ένα άτυπο στρατιωτικό νόμο.  

Φυσικά αυτά δεν συμβαίνουν μόνο σε Έλληνες. Έχει επέλθει μια απίστευτη γκουνταναμοποίηση των κρατητηρίων της ελληνικής αστυνομίας. Όπως έχει χαρακτηριστικά γραφεί:  

«Η εικόνα που αντίκρισα ήταν σοκαριστική. Στο κολαστήριο του Αστυνομικού Τμήματος Δραπετσώνας 100 άνθρωποι στοιβαγμένοι σε 70 τετραγωνικά, κλεισμένοι στα κρατητήρια για πάνω από 9 μήνες, από την έναρξη του «Ξένιου» Δία. Χωρίς δικαίωμα προαυλισμού (δεν υπάρχει χώρος, μιλάμε για κρατητήρια αστυνομικού τμήματος), χωρίς υγιεινή, να έχουν κολλήσει δερματικές και άλλες ασθένειες λόγο των συνθηκών κράτησης, απελπισμένοι, στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Ούτε ποντίκια δεν κρατάς σε τέτοιες συνθήκες, τα λυπάσαι. Δεν περιγράφεται η εικόνα. Φανταστείτε τα χειρότερα κρατητήρια που έχετε δει σε ταινία, πολλαπλασιάστε τα επί το άπειρο και πάλι δεν θα έχετε ιδέα. Δεν θα μπορούσε να μείνει άνθρωπος εκεί μέσα όχι 9 μήνες αλλά ούτε 9 ώρες. Ντρέπομαι και οργίζομαι για το κράτος μου. Ντρέπομαι και οργίζομαι για εκείνους τους αστυνομικούς που τους χτυπάνε, όπως οι κρατούμενοι μας είπαν και φυσικά ο Διοικητής του τμήματος το αρνήθηκε.

Άντεξα σε αυτά που μου έλεγαν τα θλιμμένα και απελπισμένα μάτια τους, άντεξα να συνομιλώ με τον Διοικητή που επιχειρούσε να δικαιολογηθεί, λέγοντας πως προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στον ανθρωπισμό του και στις διαταγές του Κου Δένδια, ο οποίος είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος κατ’ εκείνον για την κατάσταση του Α.Τ. Δραπετσώνας και όλων των Τμημάτων της χώρας. Κατέρρευσα όμως, όταν είδα μπροστά στα μάτια μου έναν άνθρωπο να σκίζει τη σάρκα του και να γεμίζει αίματα από πάνω μέχρι κάτω, ως τη μόνη λύση που ήρθε στο μυαλό του, μόλις μας είδε, για να βγει από το κολαστήριο που τον κρατάνε και τον βασανίζουν επί 9 μήνες.»


Αυτό κύριοι είναι το δόγμα Νόμος και Τάξη, η ραχοκοκκαλιά του αστυνομοκρατικού κράτους των Ακροδεξιών κ Δένδια και Σαμαρά.

Η κατάργηση και παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απ όπου και αν προέρχονται.

Καθώς τελειώνουν τ’ άλλοθι και μαζί και τα ψωμιά της χούντας Σαμαρά Δένδια, σπεύδουν εσπευσμένα να στοχοποιήσουν ακόμη και παραδοσιακούς συμμάχους όπως η Χρυσή Αυγή, για να δείξουν ότι το Δόγμα Νόμος και Τάξη είναι δημοκρατικό και δεν κάνει διακρίσεις.

Έτσι σε πρόσφατο εμπρησμό ΑΤΜ σε υποκατάστημα της τράπεζας Κύπρου στο Βόλο, συνελήφθησαν τρεις νέοι και στοχοποιήθηκε η μέχρι πρότινος ευρισκόμενη σε πλήρη ασυλία οργάνωση της Χρυσής Αυγής.

Φυσικά δε χρησιμοποιήθηκε η λέξη τρομοκράτης ή τρομοκρατία για τους νεαρούς, μη χαλάσουμε και τη μαγιά που θέλει την τρομοκρατία αποκλειστικό προνόμιο της ακροαριστεράς…

Σε μια ακόμη επιχείρηση τραβεστί που στόχο έχει κυρίως την κοινή γνώμη, βρέθηκαν στα σπίτια των νεαρών όπως αναφέρεται στο αστυνομικό ανακοινωθέν ανάμεσα σε άλλα:

«Στην οικία του 21χρονου βρέθηκαν και κατασχέθηκαν: μία μεταλλική σιδερογροθιά, δύο ξύλινα ρόπαλα, έντυπο υλικό με ναζιστικό περιεχόμενο, ένα κινητό τηλέφωνο. Στην οικία του 23χρονου: μία κουκούλα τύπου full face.
Στην οικία του 17χρονου βρέθηκαν: μία σιδερογροθιά, ένα ξύλινο ρόπαλο τύπου baseball, ένα κασκόλ και μία μπλούζα με λογότυπο πολιτικού κόμματος, δύο απομιμήσεις πιστολιών με γεμιστήρες.»

Τα δύο περίστροφα και το δίκαννο τουφέκι που καλώς ή κακώς σχετίστηκαν με την υπόθεση βρέθηκαν εντός ή εκτός εισαγωγικών εκτός οικίας στην απόπειρα των γονέων να τα κρύψουν, εντός ή εκτός εισαγωγικών.

Ας δούμε τώρα τι είχε βρεθεί στην εστία ανομίας της Βίλλας Αμαλίας, ενός «συμβόλου» για το χώρο των καταληψιακών: Ανάμεσα στα ευρήματα ήταν μεγάλος αριθμός άδειων μπουκαλιών (1.500 περίπου), δοχείο με εύφλεκτο υγρό, μαχαίρια, σφεντόνες…

Ας δούμε τώρα τι θα βρει η αστυνομία στο σπίτι σου πολίτη αν θέλει να σε στοχοποιήσει:

Σκούφους τύπου semiface παλιοκουκολοφόρε.

Άδεια μπουκάλια μπύρας και ρετσίνας, υλικό για μολότωφ

Εκρηκτικές ύλες όπως οινόπνευμα

Γκαζάκια.

Βρωμοεμπρηστή.

Πλάστης τύπου σπανακοτυρόπιτα.

Πολλά σετ μαχαιροπήρουνων και ένας μπουγατσοκόφτης. Σφυριά και κατσαβίδια. Δολοφόνε

Φωτογραφίες του Χίτλερ, του Στάλιν, του Μαρξ και του Παπαδόπουλου μέσα στις εγκυκλοπαίδειες σου. Εικόνες του Χριστού. Ύμνοι του Δαβίδ.

Χουντοναζιστομαρξιστοσταλινιστοσιωνιστή.

Πορνογραφικό υλικό:  Ανώμαλε

Χημικά όπλα: Καθαριστικά κουζίνας και μπάνιου: Φανατικέ της Αλ Κάιντα.

Όπως ίσως πλην των τρισμεγίστων ηλιθίων όλοι μας καταλάβαμε, κανείς δεν είναι ασφαλής από το νόμος και τάξη και την κρατική τρομοκρατία των ακροδεξιών Σαμαρά και Δένδια.

Όταν θα μας αποχαιρετήσει σχετικά σύντομα η κυβέρνηση Σαμαρά, θα εγκληθεί όχι μόνο για τα οικονομικά εγκλήματα και για την εσχάτη προδοσία της παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας αλλά για πολύ πιο απτά εγκλήματα: Για την κατ’ εξακολούθηση παραβίαση βασικών  ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας όπως μαζικοί βασανισμοί και μαζικές απαγωγές, έστω μικρής κλίμακας και διάρκειας.

Όταν οι εμπνευστές και οι εφαρμοστές του νόμος και τάξη θα καθίσουν στο σκαμνί απέναντι στις ευθύνες τους και τα θύματά τους, μόνο τότε θα έχει αποκατασταθεί κάποια έστω στοιχειώδης έννοια ισονομίας και έννομης τάξης.

Μέχρι τότε θα ζούμε στο πετσί μας την άλλοτε στοχευμένη και άλλοτε τυφλή τρομοκρατία μιας χούντας.  
Read More »

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Η κυπριακή καταστροφή και το Ελληνικό φιλί του Ιούδα


Η κυπριακή καταστροφή και το Ελληνικό φιλί του Ιούδα

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)



Τα παλιά τα χρόνια, οι Έλληνες είχαν ένα σιχαμένο χριστιανοβαρβαρικό έθιμο. Μετά την πρώτη νύχτα του γάμου που συνέβαινε συχνά μέσω προξενιού, επιδείκνυαν σε κοινή θέα τα ματωμένα σεντόνια ως τεκμήριο της παρθενίας της νύφης που πήρε ο γαμπρός.

Σήμερα, οι κηλίδες αίματος του γάμου της Ελλάδας με τη Γερμανία πήραν το σχήμα της νήσου της Κύπρου.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα: Τότε ήταν η αμερικανοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών που με την παρακίνηση ,τη στήριξη και τη βοήθεια των αμερικανών και υπό την επίβλεψη του Henry Kissinger οδήγησαν την Κύπρο στο ματωμένο διχασμό του 1974, μετά από πραξικόπημα των χουντικών ενάντια στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Σήμερα και κάτω από συνθήκες γεωπολιτικών καταστάσεων, η γερμανοκίνητη οικονομική χούντα στην Ελλάδα οδηγεί  την Κύπρο σε μια άνευ όρων παράδοση στους Γερμανούς και σε μια καταστροφή μη αντιστρεπτή και επομένως ίσως ακόμη μεγαλύτερη από αυτή του 1974.

Η Ελλάδα συμπεριφέρεται στην Κύπρο σαν ταν κανά κτήμα στο χωριό που της τ’ άφησε ο πατέρας της και στα δύσκολα το ξεπουλάει όσο όσο. Σαν πισινή.

Ελλάδα Κύπρος: βίοι παράλληλα βρώμικα

Η Κύπρος είχε πριν την ένταξη της στον καταστροφικό μηχανισμό του Ευρώ μια οικονομία με υποδειγματικά νούμερα. Με την οικονομία της να στηρίζεται στο πάντα παρασιτικό σύγχρονο τραπεζικό σύστημα είχε καταφέρει τουλάχιστον ορθή διαχείριση του και το τραπεζικό σύστημα, με όλα τα στραβά του και τα βρώμικα του, χρηματοδοτούσε επαρκέστατα το νησί.

Η κατάρρευση της οικονομίας της Κύπρου δεν είναι μια ακόμη ιστορία μιας φούσκας που έσκασε γιατί ως φούσκα νομοτελειακά θα έσκαγε στην πρώτη της επαφή με οποιαδήποτε καρφίτσα.

Όχι. Παρά τα όποια δομικά της προβλήματα, η κατάρρευση της Κυπριακής οικονομίας οφειλόταν σε σκευωρία και συμπαιγνίες του πολιτικού κατεστημένου της Κύπρου εις βάρος της οικονομίας σε συνδυασμό με τη δράση μεγαλοτραπεζικών παραγόντων.

Το ΑΚΕΛ του πρώην προέδρου της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια, μιας πολιτικής μορφής που θα μείνει στην ιστορία του Ελλαδισμού ως προδότης εφάμιλλος των Παπανδρέου-Σαμαρά προέβηκε στις γνωστές Πασοκικού τύπου (αναφερόμαστε στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου) σπατάλες κομματικής ευνοιοκρατίας που ενδυνάμωναν τους κομματικούς στρατούς και φίλους επιχειρηματίες εις βάρος της Κυπριακής οικονομίας.

Αλλά ακόμα και έτσι, η Κύπρος πατούσε γερά στα πόδια της. Χρειάστηκαν απανωτοί κλυδωνισμοί και μεθοδεύσεις για να γονατίσει και να καταρρεύσει το κυπριακό τραπεζικό σύστημα και να παραδοθεί η Κύπρος άνευ όρων στις ορέξεις του 4ου Ράιχ.

Ο Βγενόπουλος και η Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου.

Το 2006, η Marfin Financial Group του Έλληνα επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου με τα άγνωστης καταγωγής κεφάλαια εξαγοράζει το ποσοστό που η HSBC κατείχε στην Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου και με μια σειρά εξαγορών αποκτά τον έλεγχο της Λαϊκής που είχε μέχρι τότε μια πολύ επιτυχημένη πορεία. Με το που αποκτά τον έλεγχο της τράπεζας ο Βγενόπουλος απομακρύνει ετσιθελικά τον τότε επικεφαλή της κ Κίκα Λαζαρίζη. Είναι τέλος εποχής για τη Λαϊκή.    

Ποιος ήταν ο πυρήνας της επιχειρηματικότητας Βγενόπουλου στην Κύπρο;

Ας δούμε ποιος ήταν πρώτα ο πυρήνας της επιχειρηματικότητας Βγενόπουλου στην Ελλάδα: Το 2007 ο επιχειρηματικός όμιλος MIG, υπό τη διοίκηση του Ανδρέα Βγενόπουλου προβαίνει σε θηριώδη αύξηση κεφαλαίου της τάξης των 5,2 δις ευρώ. Την απάντηση στην αυτονόητη ερώτηση που βρέθηκαν τα λεφτά τη δίνει ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και τότε (2009) πρόεδρος της Προανακριτικής Επιτροπής για το Βατοπέδι, σε επιστολή του προς τους προέδρους του Αρείου Πάγου και της αρχής για το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος, όπου αναφέρεται: «Επίσημα στοιχεία έχουν καταδείξει ότι η Τράπεζα Μarfin έκανε εκτεταμένη χρήση μετοχοδανείων (δηλαδή δάνεια που δίνονται για αγορά μετοχών με collateral τις ίδιες τις μετοχές), για τη χρηματιστηριακή στήριξη της μετοχής της ΜΙG και των θυγατρικών της, δίνοντας μετοχοδάνεια σε επώνυμους εφοπλιστές και επιχειρηματίες αλλά και επιχειρήσεις οι οποίες είναι μετοχικά συνδεδεμένες με τον όμιλο MIG:

Δάνεια ύψους 1,3 δισ. δόθηκαν σε φίλια φυσικά και νομικά πρόσωπα για αγορές μετοχών, εκ των οποίων 0,8 δισ. για να συμμετάσχουν στην πολυδιαφημισμένη αύξηση κεφαλαίου ύψους 5,2 δισ. της MIG τον Ιούλιο του 2007.
Δάνεια ύψους 1,8 δισ. δόθηκαν σε συνδεδεμένες επιχειρήσεις με τη MIG για τη στήριξη των μετοχών εταιρειών του ομίλου MIG ή εταιρειών των μετόχων της MIG.
Δάνειο ύψους 0,4 δισ. δόθηκε στην Dubai Investment Group, βασικό μέτοχο των εταιρειών MIG, του οποίου η είσοδος στη MIG τον Μάιο του 2006 διαφημίστηκε ως η μεγάλη αραβική επένδυση. Αποτελεί αντικείμενο ειδικής διερεύνησης κατά πόσον η επένδυση αυτή ήταν εικονική μέσω κεφαλαίων που δάνεισε η ίδια η τράπεζα με παραπλάνηση των επενδυτών.
Αντίστοιχα δάνεια έχει δώσει και ο κυπριακός όμιλος Marfin Popular Bank (μητρική εταιρεία της Marfin Egnatia Bank).
Τα μετοχοδάνεια αυτά είναι τριπλάσια των ιδίων κεφαλαίων του ομίλου Marfin και δόθηκαν με
εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους για τους δανειζόμενους λόγω των στενών δεσμών μεταξύ της MIG και της Marfin». «Ολα τα δάνεια για τις μετοχές ήταν εξασφαλισμένα», ανέφερε ο κ. Τσιρώνης, «με ασυνήθιστα πλεονεκτικούς όρους για τους δανειζόμενους χάρη στους στενούς δεσμούς ανάμεσα στη MIG και τη Marfin».

Δημιούργησε μάλιστα ένα ξεχωριστό επενδυτικό ρίσκο που θα έπρεπε να γίνει δημοσίως γνωστό. «Η Marfin και η MIG», ανέφερε, «ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες όχι μόνο επειδή είχαν πολλά κοινά στελέχη και πολλούς κοινούς μετόχους. Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Marfin και MIG και των άλλων σχετικών εταιρειών δημιουργεί μια αλληλεξάρτηση και συγκέντρωση κινδύνων»
[1]     

Παρά ταύτα, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος βγάζει λάδι τις Marfin και MIG.

Δεν θα είναι αντίστοιχη όμως η θέση του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου Αθανάσιου Ορφανίδη, ο οποίος στο πλαίσια του θεσμικού του ρόλου επιχειρεί να εποπτεύσει και να ελέγχει τις αμφιλεγόμενες δραστηριότητες του Βγενόπουλου στην Κύπρου.

Σε πόρισμα του 2009 η Κεντρική Τράπεζα καταλήγει πως: Η τράπεζα ανέλαβε ρίσκα «το επίπεδο των οποίων αλλά και η φύση τους προκαλούν ανησυχία στις εποπτικές αρχές αναφορικά με την ορθή και επαρκή διαχείρισή τους».  

 Παρά ταύτα το κυπριακό πολιτικό σύστημα φαίνεται να κωφεύει. Ο Ορφανίδης θα βρεθεί πλέον αντιμέτωπος όχι μόνο με το Βγενόπουλο αλλά και με τον ίδιο τον Πρόεδρο της Κύπρου Χριστόφια. Οι άμεσοι δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ Ορφανίδη και Χριστόφια σταδιακά διεκόπησαν ολοσχερώς. Ο Ορφανίδης έγινε persona non Grata για τον Χριστόφια που βασική του έγνοια ήταν να τρέχει ζεστό παραδάκι για την κομματοκρατία, άσχετα από το πόσο βρώμικο ή ακριβό θα αποδεικνυόταν το χρήμα αυτό.

Ο Βγενόπουλος απομακρύνεται τελικά από το ΔΣ της Λαϊκής και η διοίκηση ξαναπερνά στα χέρια του Δημοσίου που θα βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να ανακαλύψει ότι MIG σημαίνει Money Is Gone: Τον Μάιο του 2012, ο Κύπριος βουλευτής κ. Ζαχαρίας Κουλίας: «Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί σε αέρα μια ολόκληρη τράπεζα; Κανείς από τις Αρχές δεν το κατάλαβε;».

Φυσικά η ευθύνη δεν ανήκε στα τραπεζικά εποπτικά όργανα του τόπου τα οποία προσπαθούσαν με κάθε δυνατό τρόπο να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου στην πολιτική εξουσία του τόπου.

Τον Μάιο του 2012  η κυπριακή βουλή των αντιπροσώπων αποφασίζει να ανακεφαλαιώσει την Λαϊκή τράπεζα με 1,8 δις. 8% του κυπριακού ΑΕΠ θα γίνει αέρας κοπανιστός και η Κύπρος θα βυθιστεί βαθύτερα στη δίνη χρέους.

Ο Βγενόπουλος όχι μόνο δε θα υποχωρήσει υπό το φως των εξελίξεων αλλά θα προσφύγει στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο όπου θα επιδιώξει η MIG να αποζημιωθεί με ποσό πάνω από 800 εκατομμύρια ευρώ από τη χειμαζόμενη και σε αναπόδραστη τροχιά δίνης χρέους Κυπριακή Δημοκρατία, κίνηση που αποδεικνύει τις αρπακτικές προθέσεις και τη στρατηγική των μηνύσεων ως επιθετικό όπλο εξόντωσης αντιπάλων, στρατηγική που εφαρμόστηκε και κατά του Αλέξη Τσίπρα το 2008      

Η έκθεση στο ελληνικό χρέος

Οι τοποθετήσεις του κυπριακού τραπεζικού συστήματος σε ελληνικά ομόλογα κατά τη διάρκεια του 2009 θα μπορούσε να θεωρηθεί ως αβλεψία, αστοχία ή κακή ανάγνωση του ελληνικής πολιτικοοικονομικής κατάστασης.

Οι τοποθετήσεις όμως σε ελληνικά ομόλογα το 2010 και κυρίως το 2011 όπου αρχίζει και διαφαίνεται το αναπόδραστο της ελληνικής οικονομικής πορείας, αποτελούν στην καλύτερη των περιπτώσεων εγκληματική αβλεψία. Στη χειρότερη, εγκληματική σκοπιμότητα. Η συμβολή της Λαϊκής υπό τη διοίκηση Βγενόπουλου στην υπερέκθεση της Κύπρου στον ελληνικό κίνδυνο ήταν σημαντικότατη. Με την απομάκρυνση Βγενόπουλου το 2011, επικεφαλής τίθεται ο Κ. Σαρρής, πρώην υπουργός Οικονομικών που θα επανέλθει εσπευσμένα στο υπουργείο οικονομικών επί Αναστασιάδη για να παραιτηθεί μέσα σε μερικές βδομάδες αδυνατώντας να συνεισφέρει στη λύση του Κυπριακή αδιεξόδου. Με το που ανέλαβε στα τέλη του 2011 τη διοίκηση της Λαϊκής ο Σαρρής παρατηρεί ανεξέλεγκτες αγορές ελληνικών ομολόγων που έχουν συμβεί υπό τη διοίκηση Βγενόπουλου. Όπως δήλωσε ο ίδιος: «Υπήρχε ανεξήγητα μεγάλος δανεισμός στο ελληνικό χρέος. Αυτό δείχνει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τους μηχανισμούς της τράπεζας». Σύμφωνα με πηγές, η αρχική αξία των ελληνικών ομολόγων ανερχόταν στα 3,05 δισ. ευρώ ενώ μετά τη διαδικασία του PSI+, η αξία τους δεν υπερέβαινε τα 750 εκατ. ευρώ.

Φτάνουμε στις διαπραγματεύσεις κουρέματος του ελληνικού χρέους. Ο κεντρικός τραπεζίτης της Κύπρου Ορφανίδης προσπαθεί να προειδοποιήσει τον πρόεδρο Χριστόφια για το πόσο καταστροφικό θα είναι για την Κύπρο το ελληνικό κούρεμα. Ο Χριστόφιας κωφεύει και συναινεί στο ελληνικό κούρεμα: Αυτόματα το Κυπριακό Τραπεζικό σύστημα χάνει 1,8 δις, ποσό μικρό για την καταθετική βάση αλλά κοντά στο 20% του ΑΕΠ.

Με το θανατηφόρο συμβάν στη ναυτική βάση του Μαρί που μπορεί να οφείλεται είτε σε εγκληματική αμέλεια είτε σε σαμποτάζ και τις τεράστιες ζημιές που αυτό επιφέρει σε ζωτικής σημασίας υποδομές, η Κύπρος χάνει άλλο ένα ποσοστό του ΑΕΠ της που εκτιμάται από 4 εώς 20%.

Μέσα σε δύο χρόνια, η Κύπρος χάνει 35% εως 50% του ΑΕΠ της, ανάμεσα σε άλλα απορροφώντας τους τριγμούς στο τραπεζικό της σύστημα και μετατρέποντας τες σε δημόσιο χρέος.

Η Κύπρος, μια από τις λιγότερο χρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης με ποσοστό δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ να μην ξεπερνάει το 60% το 2007, φτάνει το 2011 το 87%.

Ούτε αυτό είναι αρκετό για να βυθίσει μη αντιστρεπτά την Κυπριακή οικονομία.

Το τελειωτικό χτύπημα θα έρθει με την λήξη της θητείας του Διοικητή της Τράπεζας Κύπρου Αθανάσιου Ορφανίδη. Μέχρι τότε η εκτίμηση δανειστικών αναγκών για τις τράπεζες ανέρχονταν σε ποσό κάτω των 2 δις. Με την αντικατάσταση του Ορφανίδη το ποσό αναθεωρείται και φτάνει στα 10 δις!!!

Ο Ορφανίδης καταγγείλει δημοσίως αλλαγή μεθοδολογίας και σκόπιμη διόγκωση.

Σας θυμίζει κάτι αυτό; Μα φυσικά την υπόθεση της τεχνητής διόγκωσης του ελληνικού ελλείμματος που έγινε το 2009-2010 από τους Παπανδρέου- Παπακωνσταντίνου που μέσω της τοποθέτησης του στελέχους του ΔΝΤ Γεωργίου στην κεφαλή της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και την αλλαγή της μεθοδολογίας του Ελληνικό έλλειμμα διογκώθηκε τόσο ώστε  η χώρα να μπει στα μνημόνια.

Για να δούμε τους παραλληλισμούς λοιπόν:

Ελλάδα 2009: Ο ψευτοσοσιαλιστής Γεώργιος Παπανδρέου προεκλογικά τάζει τα «λεφτά που υπάρχουν» και αποκλείει το ενδεχόμενο η Ελλάδα να μπει στους καταστροφικούς μηχανισμούς του ΔΝΤ. Το ελληνικό έλλειμμα θα διογκωθεί τεχνητά και η Ελλάδα θα μπει σε μηχανισμούς «στήριξης» και θα γίνει αποικία χρέους. 

Κύπρος 2008: Ο ψευτοκουμουνιστής Χριστόφιας προεκλογικά τάζει και αυτός κοινωνικές δαπάνες. ΘΑ τις κάνει: αλόγιστα. Με το που εκλέγεται δηλώνει «Ο στόχος της προεδρίας μας είναι να πετύχουμε λύση δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική που να τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό. Λύση που να καθιστά την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και να αποκλείει τα όποια δικαιώματα στρατιωτικής επέμβασης στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας μας από ξένες δυνάμεις.».

Ο Χριστόφιας θα δημιουργήσει τις συνθήκες για να παραχωρηθεί πλήρως η κυριαρχία, η ανεξαρτησία και ίσως και η εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας στους Γερμανούς.

Επί Χριστόφια, οι δανειστικές ανάγκες της Κύπρου τεχνητά σχεδόν θα δεκαπλασιαστούν. Η Κύπρος πλέον θα γίνει και αυτή αποικία χρέος.

Ελλάδα 2012: Ο Δεξιός Αντώνης Σαμαράς προεκλογικά τάζει επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου υπέρ των Ελλήνων. Χωρίς να υπάρχει σαφής εκλογική εντολή, ο Σαμαράς γίνεται ο πρωθυπουργός μιας εσωτερικής τρόικας που θα φέρει ακόμη σκληρότερα μέτρα καθώς ο ίδιος ο Θεός τον έχει διαβεβαιώσει ότι δεν γίνεται κάτι καλύτερο.

Κύπρος 2013: Ο Δεξιός Αναστασιάδης παίρνει την εξουσία στα χέρια του τάζοντας  προεκλογικά στον Κυπριακό λαό ότι δεν θα πειραχτούν οι καταθέσεις τους. Λίγες μέρες μετά το Eurogroup επιτίθεται στην Κύπρο επιβάλλοντας κούρεμα των καταθέσεων. Στην απόφαση της καταστροφής της Κύπρου έχει συμφωνήσει το Ελληνικό S.S (για να μην παρεξηγούμαστε S.S- από τα αρχικά των Στουρνάρα- Σαμαρά)

Η Κύπρος καταστρέφεται με τις ευλογίες του ελληνικού πολιτικού συστήματος.

Δεν μιλάμε για τίποτε άλλο για μια ιστορία εξαπάτησης και προδοσίας.

Η στάση των Ελλήνων προς τους Κυπρίους είναι καταδικαστέα και όχι μόνο όσον αφορά το πολιτικό επίπεδο. Σε επίπεδο πολιτών ελάχιστες πορείες σημειώθηκαν που να εναντιώνονται στην εθνική καταστροφή της Κύπρου. Πολλοί Έλληνες αδιαφόρησαν. Άλλοι ακολούθησαν τη λογική του «θέλω να πεθάνει ο γάιδαρος του Γείτονα μου». Άλλοι είπαν καλά να πάθουν οι Κύπριοι αφού ζούσαν πέραν των δυνατοτήτων τους αναπαράγοντας τα ίδια τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των Ελλαδιτών. Άλλοι είπαν με μια σαδιστική χαρά «κάτσε να δεις, αυτοί θα πάθουν χειρότερα από μας» χωρίς να σκέφτονται φυσικά ότι η πτώση της Κύπρου συνεπάγεται ακόμη μεγαλύτερη καταπίεση και για την Ελλάδα και πως ήδη η Κύπρος χρησιμοποιείται για τον παραδειγματισμό και άλλων οικονομικά αδυνάτων Ευρωπαίων, μην τολμήσουν και δεν καθυποταχτούν στο Γερμανικό ολοκληρωτισμό.  

Άλλοι βαυκαλίστηκαν και είδαν στην Κύπρο την ευκαιρία να πραγματοποιηθεί επιτέλους ο Ρωσικός Μεσσιανισμός τους. Γρήγορα διαψεύστηκαν. Άλλοι έφτασαν σε τέτοιο σημείο ηθικής και πνευματικής καθίζησης που άρχισαν να υποστηρίζουν ανοιχτά τη Ρωσική μαφία που καταλήστεψε τον Ρωσικό Λαό επί Γιέλτσιν και αφαίμαξε τη Ρωσία από περίπου 1 τρις ευρώ. Γράφτηκε λοιπόν σε ηλίθιο Ρωσόφιλο δημοσίευμα τιμητικό της ρωσικής μαφίας: «Μαύρο τέλος λοιπόν περιμένει κάποιους από τους αδίστακτους Γερμανοτσολιάδες καθώς και τα αφεντικά τους. Ίσως γιατί κανείς δεν βρέθηκε να τους πει ότι ακόμη και όταν οι λαοί τους ανέχονται, οι τιμωροί της μαφίας δε συγχωρούν ποτέ όποιον σταθεί εμπόδιο στα σχέδια τους».

Κανείς δεν αμφιβάλει για την ισχύ και το αδίστακτο της Ρωσικής Μαφίας. Αλλά αν η τιμωρία στο έγκλημα της καταστροφής της Κύπρου είναι η Ρωσική Μαφία τότε πολλές βίδες έχουν λασκάρει. Μαζευτήκαν όμως μετά την είδηση του κατά τις βρετανικές αρχές ανεξήγητου θανάτου του ρωσοεβραίου έκπτωτου ολιγάρχη Boris Berezovsky ενώ τείνουν να ξεχνάν ότι μόλις δύο μήνες πριν δολοφονήθηκε από ελεύθερο σκοπευτή στη Μόσχα ο «βασιλιάς της ρωσικής μαφίας» Aslan Usoyan.

Ο φιλοτομαρισμός και η βλακεία των Ελλήνων έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Η Κύπρος, το τελευταίο σύνορο του Ελληνισμού καταστρέφεται μέσω της συμπαιγνίας των διεθνών, ελληνικών και κυπριωτικών συστημάτων εξουσίας και ο Έλληνας απλά παρατηρεί και κακοπροαίρετα σχολιάζει με την ηδονοβλεπτική κουλτούρα του τηλεθεατή.

Εθνικό είναι το αληθινό που λέει και ο Βενιζέλος. Και η καταστροφή Ελλάδας και Κύπρου είναι αληθινή. Άρα εθνική. Έχουμε εθνικό χρέος να καταστραφούμε. Και θα το τιμήσουμε. Μέχρι τέλους. Και θα παρακολουθούμε την καταστροφή μας σαν να τη βλέπαμε από την τηλεόραση, σκαλίζοντας με το ένα χέρι τη μύτη μας και με τ’ άλλο ξύνοντας τα αρχίδια μας.

Είμαστε πλέον πλήρως άξιοι της μοίρας και παντελώς ανάξιοι της ιστορίας μας.

Αύριο είναι 25η Μαρτίου. Μέρα εθνικού θρήνου. Μέρα που μας θυμίζει ότι παρά τους ήρωες και το αίμα που χύθηκε δεν απελευθερωθήκαμε ποτέ. Απλά αλλάζαμε χέρια από τον ένα νταβατζή σε άλλο, άλλοτε φτηνότερες και άλλοτε ακριβότερες πόρνες, ανάλογα πάντα με τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς. Κάποτε ήταν οι Τούρκοι, μετά οι Άγγλοι, χθες οι Αμερικάνοι και τώρα οι Γερμανοί.     

Όποιος νιώσει αύριο εθνικά υπερήφανος δεν είναι τίποτα άλλο παρά εθνικός μαλάκας, είδος που ενδημεί στην Ελλάδα. Δυστυχώς ή ευτυχώς, μαζί με την Κύπρο και την Ελλάδα θα χαθεί και το είδος του εθνικού μαλάκα, γιατί οι βόρειοι είναι κάπως, τι λέω κάπως, πολύ ρατσιστές με τους Μαλάκες.

Ντροπή σας ρε. Αλλά τι κάθομαι και λέω; Ποιος έχασε την ντροπή του για να τη βρει ο ξεδιάντροπος;  
Αυτός που η θεωρεί ότι η χώρα του δεν αξίζει να παλέψει για αυτήν, δεν του αξίζει να έχει χώρα.


[1] http://www.protothema.gr/economy/article/?aid=208279
Read More »

Σάββατο 23 Μαρτίου 2013

Ο κουρέας του Βορρά και ο μεσογειακός νέο-τεντιμποϊσμός.


Ο κουρέας του Βορρά και ο μεσογειακός νέο-τεντιμποϊσμός.

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogpspot.com)


Κούρεμα, από δω, κούρεμα από κει, κούρεμα στην Ελλάδα, κούρεμα στην Κύπρο. Ο καλός ποιμένας του Βορρά περιοδεύει τη μεσόγειο και κουρεύει, κουρεύει σαν τρελός τα πρόβατα της να χει πολύ μαλλί η τράπεζα του για τους βαρείς παγκόσμιους χειμώνες που έρχονται.

Τα ηχηρά μπεεε, η αναμπουμπούλα στη στάνη δεν τον τρομάζουν τον καλό βοσκό του βορρά. Αυτός έχει μια δουλειά να κάνει. Μαλί να φέρει στο σπίτι, πολύ μαλλί.  

Τα πρόβατα της μεσογείου βόσκαν αμέριμνα τόσα χρόνια το πράσινο γρασίδι του που τους έφερνε σε βαλίτσες. Ήρθε η ώρα να πληρώσουν το νοίκι τους, να τιμήσουν τις υποχρεώσεις τους.

Το πρόβατα βελάζουν μα κανένα δεν τρομάζουν.

Κούρεμα. Είναι αστείο τι ευφημισμούς χρησιμοποιούν οι ισχυροί για να περιπαίξουν τους αδύναμους.

Κούρεμα η καταστροφή των κοινωνιών της Ελλάδας και της Κύπρου.

Το πετσόκομμα έχει γίνει κούρεμα.

Πετσόκομμα. Σφαγή. Μακελειό= κούρεμα.

Τα πρόβατα στην Ελλάδα χειροκρότησαν την ανακοίνωση του κουρέματός τους. Την πανηγύρισαν. Σούπερ Γουάου. Αχ τι καλά. Μας γλιτώνουν από το μαλλί που μας επιβάρυνε. Μας σώζουν από τη βαμβακουλίτιδα μας οι καλοί μας οι ποιμένας.

Σύντομα φυσικά καταλάβανε ότι δεν επρόκειτο για κούρεμα αλλά για γδάρσιμο και πούλημα του τομαριού. Το νιώσαν στο πετσί τους.

 Οι Κύπριοι, πιο εξοικειωμένοι από εμάς με τον παρά και τα παράγωγά του, ξέραν εξαρχής ότι το κούρεμα στο οποίο τους υποχρεώναν θα τους ξύριζε και τα αυτάκια να τα κάνουν οι Γερμανοί σούπα να χουν στο τραπέζι τους σούπα από την Κύπρο και τραπεζικό χαλούμι τους κρύους παγκόσμιους χειμώνες που έρχονται. Οι Κύπριοι ξέραν ότι το κούρεμα θα τους το κανε όχι ένας Γάλλος κομμωτής, αλλά ένας Γερμανός χασάπης πασίγνωστος για την έφεση του στο ξεκοίλιασμα. Ξέραν οτι θα ματώναν και θα πεθάναν από την αιμορραγία.

Οι Κύπριοι φώναξαν. Για μια στιγμή η γη σταμάτησε να γυρίζει και κάθισε να παρατηρήσει αυτό το περίεργο νέο είδος προβάτων που μάθαν το όχι. Για μια στιγμή η Μεσόγειος έγινε αυτό που ήταν κάποτε. Το Κέντρο της Γης.

Δεν είναι αστείο; Να χεις το πρόβατο στην αγκαλιά σου έτοιμο να το κουρέψεις και κείνο ξαφνικά να γυρνάει και να σου λέει στο πρόσωπό σου με ανθρώπινη λαλιά ένα ΟΧΙ;

Έντρομη και η πολιτική τάξη της Ελλάδας: Τα πρόβατα μάθαν να λεν όχι. Τι θα γίνει αν και τα δικά μας πρόβατα αρχίζουν να μαθαίνουν να συλλαβίζουν το ΟΧΙ; Δεν είναι δύσκολο. Ο και ΧΙ. ΟΧΙ. Ο και ΧΙ. ΟΧΙ.

Έτσι λοιπόν ήταν επιτακτική ανάγκη τα κυπριακά πρόβατα να επανέλθουν στην τάξη. Στην τάξη την ηθική όπου ο ισχυρός κάνει ότι γουστάρει στον αδύναμο.

Έτσι η Κύπρος απομονώθηκε παγκοσμίως, να γίνει το παράδειγμα προς μίμηση παράδειγμα προς αποφυγή.

Οι Κύπριοι αντιστάθηκαν ανάμεσα σε άλλα γιατί έχουν μακρά ιστορία αντίστασης.

Οι Έλληνες έχουν και αυτοί ιστορία αντίστασης αλλά πολύ σημαντικότερα έχουν μακρά ιστορία παραδειγματικής τιμωρίας κάθε αντίστασης και κάθε αμφισβήτησης.

Ας αναφέρουμε ένα σχετικά πρόσφατο που ανήκει σε άλλη ιστορική περίοδο διαφορετικών γεωπολιτικών και πολιτικών συσχετισμών.  

Τη δεκαετία του 1950 αρχίζει σε εφήβους και νέους να αναπτύσσεται στην Αγγλία ένα ακόμη κίνημα αμφισβήτησης.

Νέοι και έφηβοι σπάνε το ενδυματολογικό γκρίζο της εποχής και φοράν πολυτελή ρούχα ή ρούχα που φαίνονται πολυτελή. Αφήνουν τσουλούφι. Περιπαιχτικά ονομάζονται Τέντυ Μπόυς.  

Στην Ελλάδα, η νεανική αμφισβήτησή δε θα είναι ενδυματολογική. Νέοι και έφηβοι δε θα κινηθούν μόνο κατά της έλλειψης φαντασίας στην ελληνική ενδυμοτολογική καθημερινότητα.

Θα κινηθούν κυρίως και κατά των αιτιών της έλλειψης φαντασίας: Κατά του πατερναλιστικού ελληνικού σχολείου. Στόχος τους θα γίνουν οι μορφές εξουσίας του: Οι δάσκαλοι.

Οι επαναστάτες «χωρίς αιτία» της εποχής θα χρησιμοποιήσουν κάτι το πολύ παραδοσιακό για να γελοιοποιήσουν το «πατροπαράδοτο» (πατροπαρα- δοτό είναι η λέξη που του ταιριάζει καλύτερα) σύστημα εξουσίας και τα φυτώρια του, τα σχολεία: Το γιαούρτι.

Πολυάριθμα γιαούρτια εκσφενδονίζονται εκείνη την περίοδο κατά των δασκάλων. Μέσω της δύναμης της μιμητικής συμπεριφοράς, το σάπιο μήλο του ψευτομοντέρνου απειλεί το δέντρο της γνώσης. Όλοι και περισσότεροι νέοι θέλουν να δαγκώσουν τον απαγορευμένο καρπό, όλο και περισσότεροι νέοι δοκιμάζουν αυτό που το σύστημα εξουσίας βάπτισε για τους δικούς του λόγους εντελώς αβάσιμα και με χωριάτικη αντίληψη ως Τεντιμποϊσμό. Ο τεντιμποϊσμός γίνεται μόδα, τα γιαούρτια πέφτουν βροχή, η κοινωνία «διαβρώνεται», το σύστημα υπονομεύεται, η έννομος τάξη «διασαλεύεται». Η «επιδημία», η «γάγγραινα» του τεντιμποϊσμού πρέπει να σταματηθεί. Αυτή τουλάχιστον είναι η απλοϊκή αφήγηση μιας μόδας «ανήθικης» που απειλούσε τον καθωσπρεπισμό και επομένως και το ίδιο το ελληνικό σύστημα εξουσίας που όπως τόσα άλλα συστήματα εξουσίας απαγόρευε δια ροπάλου την αμφισβήτηση καθώς κάθε αμφισβήτηση το απειλούσε, υπαρξιακά δομημένο καθώς ήταν πάνω στην άκριτη αποδοχή του από τους πληθυσμούς.

Έτσι λοιπόν, το κράτος επεμβαίνει για να επαναφέρει την «τάξη».

Ψηφίζεται ένας νόμος, ο νόμος 4000: Ταραξίες συλλαμβάνονται, κρατούνται, κουρεύονται δια της βίας γουλί, τα ρεβέρ τους ξηλώνονται και οι αρχές τους περιφέρουν δημοσίως, συχνά με κρεμασμένη την πινακίδα: Είμαι Τεντιμπόης.

Σήμερα, οι Γερμανοί, για να «επαναφέρουν» την νέα γερμανική τάξη πραγμάτων, την νέα Pax Germanica έχουν επαναεφεύρει, επεκτείνει και επιβάλει σε ολόκληρους πληθυσμούς την ταμπέλα του Τεντιμπόι καθώς οι «διαφθαρμένοι, άχρηστοι, χαραμοφάηδες» Νότιοι «απειλούν» με «ηθική σήψη» το «οικοδόμημα» της  Ευρώπης.

Η προπαγάνδα τους δεν είναι φυσικά εντελώς αβάσιμη: Άλλωστε η πετυχημένη προπαγάνδα μέσα στο πολλά ψέματα περιέχει και μια μικρή δόση αλήθειας για να είναι αληθοφανής.

Έτσι λοιπόν, οι Γερμανοί θα εφαρμόσουν στους τεντιμπόηδες Ευρωπαίους, τους Έλληνες και τους Κυπρίους την τιμωρία που προβλέπεται δια το έγκλημα του Μεσογειακού τεντιμποϊσμού, δια το ότι οι Μεσόγειοι ήταν θρασύτατοι και παρτάκηδες και αμφισβητούσαν τα χρηστά ήθη των βορείων, με άλλα λόγια την τυφλή πίστη στο σύστημα τους.

Έτσι λοιπόν, διαπόμπευσαν πρώτα τους Έλληνες και μετά τους Κυπρίους, τους κούρεψαν (οικονομικά) γουλί, τους ξύλωσαν όχι τα ρεβέρ αλλά τις τσέπες και τους περιέφεραν σε αθλία κατάσταση στις γειτονιές της παγκόσμιας κοινότητας για να παραδειγματίσουν και τους υπολοίπους νέους της ευρωπαϊκής νέας Pax Germanica. Αν δεν είστε καλά παιδιά, ορίστε τι θα πάθετε. Οι Γερμανοί επαναφέραν τον νόμο 4000 περί τεντιμποϊσμού στη Μεσόγειο.

Και ειλικρινά αναρωτιέμαι: Εμείς το κάναμε στα παιδιά μας μερικές δεκαετίες νωρίτερα. Σας παραξενεύει που οι Γερμανοί το κάνουν σε μας και τους Κυπρίους;

Οι Έλληνες έχουν εξαντλήσει όλη τους τη σκληρότητα απέναντι σε Έλληνες και κοιτάν σαν χάνοι τους ξένους. Λογικό είναι, αφού για δεκαετίες ζούσαν σαν τα χρυσόψαρα σε μια γυάλα που κανείς δεν καθάριζε. Ούτως ή άλλως η γυάλα μας σπάει σαν να ταν απόστημα. Ή θα βγούμε από αυτή, ή τα απόνερα της θα μας πάρουν μαζί τους στους οχετούς της ιστορίας.    

Το δίλλημα δεν ήταν ποτέ το «ή αλλάζουμε ή βουλιάζουμε» όπως μας έλεγε ο δήμιος μας George Papandreou. Το βούλιαγμα είχε προαποφασιστεί: Ή βουλιάζουμε ή βουλιάζουμε: Οπότε το ζήτημα ήταν για το πώς βουλιάζουμε: Το δίλλημα για μας ήταν ή βουλιάζουμε χωρίς αξιοπρέπεια ή βουλιάζουμε με αξιοπρέπεια.

Τουλάχιστον οι Κύπριοι διάλεξαν το δεύτερο. Οι Έλληνες με μακρά ιστορία δοσιλογισμού, διάλεξαν για μια ακόμη φορά το δρόμο της ντροπής και συνεχίζουν να βαδίζουν προς το χείλος του γκρεμού περνώντας μέσα από χίλιες μύριες κακουχίες και βάσανα λες και είχαν αντισταθεί στον καλό ποιμένα του Βορρά.

Αλλά είπαμε: ο καλός ποιμένας του Βορρά έχει μια δουλειά να κάνει: θα την φέρει εις πέρας είτε του πεις όχι είτε του πεις ναι. Το ζήτημα είναι ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΒΟΛΟ ΚΑΝΟΥΜΕ;   
Read More »

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Στου Κατίδη το κεφάλι



Στου Κατίδη το κεφάλι 

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)



Έχει γίνει χούι σε κομμάτι της Αριστεράς, ψύχωση σκέτη «το κυνήγι των φασιστών». Επιδεικνύοντας έναν άκρως αποτυχημένο και εξόχως αργοπορημένο «αποτρεπτικό ρεβανσισμό» αφού σημαντικά κοινωνικά φαινόμενα που ωθούν στον εκφασισμό της κοινωνίας έχουν ήδη τελεστεί ενόσω η αριστερά αιθεροβατούσε, τώρα η αριστερά διώκει ιδεολογικές τάσεις προτού καν γίνει κυβέρνηση, υπενθυμίζοντας μας ότι έχει φλερτάρει στο παρελθόν με σταλινικές αντιλήψεις και ότι το αφροδίσιο νόσημα του κόκκινου ολοκληρωτισμού δεν έχει πλήρως θεραπευτεί.
Οποιαδήποτε εκδήλωση παραπέμπει στη Χρυσή Αυγή από μη στελέχη της Χρυσής Αυγής είναι όχι απλά verboten αλλά και άμεσα και αμετάκλητα τιμωρητέα, χωρίς δικαστήρια και χωρίς ελαφρυντικά.
Αναφερόμενος στη Χρυσή Αυγή μίλησα για ιδεολογικές τάσεις και όχι για ιδεολογία. Και αυτό γιατί απλά η Χρυσή Αυγή δεν έχει κάποια ιδεολογική συνοχή αλλά αντίθετα είναι συνονθύλευμα, ένα ποτ πουρί όπου μπορεί κάποιος να βρει τα κυρίαρχα ναζιστικά «ιδεώδη» (αν δεν είναι κυρίαρχο, δεν είναι ναζιστικό), μαζί με φιλοβασιλικά και φιλοχουντικά, όπου μπορείς να βρεις στοιχεία χριστιανικού φονταμενταλισμού να κολυμπάν δίπλα σε προγονολατρικά και σε λιακοπουλικά στοιχεία. Ένας ανιστόρητος αχταρμάς, ένας κατιμάς.
Τι ενώνει όλα αυτά τα ετερόκλητα; Η μισαλλοδοξία. Αυτό και μόνο. Το κεντρικό σύνθημα και η θέση της Χρυσής Αυγής είναι το Ουγκ το οποίο οι ιδεολόγοι της το μετέφρασαν σε «Αίμα, Τιμή, Χρυσή Αυγή».
Πόσο δύσκολο είναι να εξουδετερώσεις στο πεδίο των ιδεών έναν αντίπαλο που το κεντρικό του σύνθημα είναι «Αίμα Τιμή Χρυσή Αυγή»; Πόσο στείρος ή παροπλισμένος ή ιδεολογικά παραπληγικός πρέπει να είσαι για να πανικοβάλλεσαι από έναν πολιτικό πλέον αντίπαλο που έχει για σύνθημα το «Αίμα, Τιμή, Χρυσή Αυγή»;
 Αντ’ αυτού, μας έρχεται από την αριστερά αυτή τη φορά το αριστερά πολιτικά ορθό. Το αριστερό Verboten υπενθυμίζοντας μας πως όσο καλές και άγιες να είναι οι ιδεολογίες αυτές συχνά είναι τα μέσα για να φτάσουν κάποιοι στο απόλυτο σκοπό: Την εξουσία.
Η αριστερά δεν «πήρε τ’ άρματα» (στο πεδίο των ιδεολογικών μαχών εννοούμε)  όταν ο Καρατζαφέρης αναβίωσε ιδεολογικά τον χουντισμό και τον ανήγαγε σε σημαντική πολιτική δύναμη για να δημιουργήσει το προγεφύρωμα της Χρυσής Αυγής και να επαναφέρει την Ακροδεξιά από το παρασκήνιο στο προσκήνιο της πολιτικής ζωής του τόπου. Άλλωστε ο Καρατσαφέρης ήταν απλά ένας ακίνδυνος γραφικός, έτσι δεν είναι κυρ Αριστερά μου;
Η αριστερά δεν «ζώστηκε τ’ άρματα» όταν ο πολύ καλά δικτυωμένος με το παγκόσμιο ολιγαρχικό σύστημα εξουσίας Γεωργάκης Παπανδρέου διεκδίκησε την εξουσία. Και αυτός γραφικούλης ήταν.
Δεν εξοργίστηκε όταν μια από τις πιο ακροδεξιές πτέρυγες του ΛΑΟΣ ακροβολίστηκε στα κοινοβουλευτικά έδρανα της Νέας Δημοκρατίας για να υπηρετήσει τα μεγάλα συμφέροντα. Τι την ένοιαζε άλλωστε; Πρόβλημα της δεξιάς ήταν. Άσχετα που αυτό το μόρφωμα με τη συνδρομή άλλων μορφωμάτων από την αριστερά θα κυβερνούσε τον τόπο οδηγώντας τον σε αδιανόητα δεινά.
Δεν κατηγόρησε τον Κουβέλη για εσχάτη προδοσία. Άλλωστε ήταν πρώην σύντροφοι. Καλύτερα να χαλάσει μια χώρα παρά η ζαχαρένια σου.
Αλλά όταν βρίσκει κάτι παιδαρέλια να παρασύρονται από το ρεύμα που έχει δημιουργήσει η Χ.Α, ε τότε, να σου πάνοπλη η Αριστερά να καταδικάζει με τη πύρινη ρομφαία της του ιστορικού δίκιου όσους φλερτάρουν με τη Χρυσή Αυγή. Χωρίς καν δίκη. Η Αριστερά έχει πάντα δίκιο. Πάντα.
Η ομφαλοσκόπηση της αριστεράς έχει ξεπεράσει κάθε «επιτρεπτό» όριο. Το ίδιο και ο ναρκισσισμός της.
Με τους αθλητές έχει βγάλει πολύ κόμπλεξ. Πρώτα ο αποκλεισμός της 23χρονης αθλήτριας του τριπλούν Βούλας Παπαχρήστου από τους ολυμπιακούς αγώνες για ένα «ρατσιστικό» ανέκδοτο στο Twitter της λες και κανένας αριστερός ποτέ δεν έχει πει ή γελάσει με «ρατσιστικά ανέκδοτα». Φυσικά η αριστερά της ισότητας δεν καταδίκασε το ίδιο ένθερμα τα σεξιστικά ανέκδοτα κατά της Βούλας Παπαχρήστου.  .
Τώρα ο ισόβιος αποκλεισμός του 20χρονου ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Γιώργου Κατίδη από την εθνική ομάδα για ναζιστικό χαιρετισμό προς τις κερκίδες.
Ένας ακόμη αδικημένος ήρωας της Χρυσής Αυγής γεννήθηκε, με τις ευλογίες του κεντρικού πολιτικού συστήματος και  της αριστεράς.
Παλαιότερα έγραψα για τη θεωρία των άκρων, ότι όσο άκυρη και αβάσιμη είναι η εξίσωσή τους, τόσο βάσιμη είναι η συγγένεια τους ως προς τους στόχους και τα αποτελέσματα των δράσεων τους.  Σήμερα βλέπουμε την θεωρία των μέσων: Η σαπίλα του κεντρικού πολιτικού συστήματος να συγκλίνει με την αριστερά στο θέμα της Χρυσής Αυγής.
Και μέσω του αποκλεισμού και του αναθέματος στη Χρυσή Αυγή να πετυχαίνουν από κοινού το σύστημα και η αριστερά αυτό που το σύστημα ποθεί και η αριστερά αντιμάχεται: Την ενδυνάμωση της Χρυσής Αυγής.
Οι αθλητές, χωρίς να θέλουμε να γενικεύουμε επικίνδυνα, συνήθως δε φημίζονται για την πνευματική τους καλλιέργεια χωρίς φυσικά κάτι τέτοιο να αποτελεί αξίωμα. Και ο Κατίδης δεν είναι παρά αθλητής του πιο ακραία λαϊκίστικου αθλήματος.  
Η αριστερά δεν τα βαλε με τον Πλεύρη, με το Βενιζέλο, τον Μπίστη, τον Βορίδη. Τα βαλε με την Παπαχρήστου και τον Κατίδη, αθλητές του σώματος και όχι του πνεύματος και ως εκ τούτου εξαιρετικά αδύναμους αντιπάλους.
Και πόσο μακρια θα πάει αυτή η βαλίτσα; Θα αποβάλουμε παιδιά από το σχολείο, θα αποκλείουμε εργασιακά ανθρώπους επειδή είπαν την τρισκατάρατη λέξη ή κάναν μια χειρονομία που παραπέμπει στην Χρυσή Αυγή; Μπήκαμε ήδη στην τροχιά της λογικής των πογκρόμ;
Για να βάλουμε λοιπόν κάποια πράματα στη θέση τους.
Ο επαγγελματικός αθλητισμός είναι ένα εξόχως ανταγωνιστικό πεδίο όπου επιβραβεύεται η σωματική ανωτερότητα έναντι άλλων: Πηδάς καλύτερα, τρέχεις γρηγορότερα, βαράς δυνατότερα, έ είσαι ανώτερος και παίρνεις ένα σκασμό λεφτά για να συντηρούν τα κόπλεξ τους οι μάζες. Από τη φύση του δηλαδή ο αθλητισμός περιέχει σπερματικά στοιχεία που μπορεί να θρέψουν ναζιστικές ιδεολογίες.
Μήπως να καταργήσουμε τον αθλητισμό; Θα ήταν δημοκρατικό αυτό;
Αν πάμε τώρα στα ομαδικά αθλήματα και ιδιαίτερα στο πιο λαϊκίστικα εξ αυτών, το ποδόσφαιρο, ΓΑΜΗΣΕ ΤΑ.
Το ποδόσφαιρο είναι ένας κοινωνικός αταβισμός γεμάτος ταξικά στοιχεία, εθνικιστικά στοιχεία, φαλλοκρατικά στοιχεία, σεξιστικά στοιχεία, ηδονοβλεπτικά στοιχεία, κομπλεξισμούς, ακραία στοιχεία.
11 άντρες απέναντι σε άλλους 11 άντρες. Τι τους χωρίζει; Γιατί πολεμάνε; Για τη φανέλα και το σώβρακα.
Το ΑΡΗΣ και ξερό ψωμί, το ΠΑΟΚ δεν είναι ομάδα είναι θρησκεία είναι ξεκάθαρα διακηρύξεις φανατισμού που ασπάζονται εκατομμύρια συμπολίτες μας.
Είναι το απόλυτο αντιπαραγωγικό, απολιτικό και ανιδεολογικό τέλμα.  Για μια φανέλα αδειανή σκοτώνουν οι άνθρωποι το χρόνο τους. Οι αθλητές γερνάνε, πεθαίνουν, οι οπαδοί μένουν εκεί: Η ομάδα είναι εκεί, ιερή, αιώνια. 
Και δεν φτάνει μόνο αυτό: ενίοτε γίνεται ο ποδοσφαιρισμός γίνεται αντικοινωνικός: ανυπολόγιστες οι ζημιές σε ιδιωτική και δημόσια περιουσία από τους φανατικούς.
Και να ταν μόνο αυτό: Το ποδόσφαιρο αποτελεί από τις σημαντικότερες «αιτίες» τραυματισμού παγκοσμίως. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι, φανατικοί και μη έχουν τραυματιστεί από τις συρράξεις οπαδών. Χιλιάδες έχουν σκοτωθεί.
Από τα «φονικά» αθλήματα, το ποδόσφαιρο είναι το πιο φονικό. Γιατί η φονική βία δεν λαμβάνει χώρα μέσα στο γήπεδο όπου υπάρχουν κανόνες. Λαμβάνει χώρα γύρω και έξω από αυτό όπου κάποιοι οπαδοί συμπεριφέρονται σαν να μην υπάρχουν κανόνες (αυτό δεν είναι απόλυτο: Υπάρχουν συχνά και τα ντου των οπαδών μέσα στο γήπεδο)
Το ποδόσφαιρο δεν αποτελεί απλά εστία «βίας και ανομίας». Αποτελεί ενίοτε δεξαμενή βίας και ανομίας από την οποία επιχειρούν να αντλήσουν κυρίως ακραία δεξιά αλλά και κάποτε ακραία αριστερά στοιχεία ψημένους και ετοιμοπόλεμους μπαμπουίνους για τους σκοπούς τους.
Ας δούμε τι μας λέει η βρετανική εμπειρία, μια από τις πιο βεβαρυμμένες στην ιστορία του χουλιγκανισμού.
Τη δεκαετία του 1970, το αντιδραστικό «ακροδεξιό» κίνημα των σκινχεντάδων, προερχόμενο κυρίως από τα κατώτερα εργατικά στρώματα (ώρε κράξιμο που θα φάω από το ριζοσπάστη) συνάντησε τον χουλιγκανισμό: Ήταν κεραυνοβόλος έρωτας: Κάποιοι χουλιγκάνοι γίναν σκινχεντάδες καικάποιοι  σκινχεντάδες χουλιγάνοι.
Το Εθνικό Μέτωπο, το αδερφό κόμμα της Χρυσής Αυγής στη Μ. Βρετανία κατά τις δεκαετίες του 1970 και του 1980 φλέρταρε αδιάκοπα και ενίοτε ταυτίστηκε με τμήμα του χουλιγκανισμού.
Στη Γερμανία η συσχέτιση νεοναζισμού χουλιγκανισμού δεν είναι σπάνια.
Και να ήταν μόνο αυτά τα κακά του ποδοσφαίρου.
Γιατί τους στρατούς των χρήσιμων ηλιθίων του τους αγοράζουν πακέτο με τις ομάδες καθόλα ύποπτοι και ενίοτε υπόδικοι επιχειρηματίες που μέσω της λαοφιλίας της ομάδας και των ποδοσφαιρικών συμμοριών ασκούν πολιτικές πιέσεις ή κάνουν πολιτικές εκδουλεύσεις ξεπλένοντας παράλληλα μαύρο χρήμα.
Χωρίς να κάνουμε κάποιο υπαινιγμό για την εντιμότητα τους ας αναφέρουμε απλά κάποια ονόματα προέδρων: Μπερλουσκόνι, Αμπράμοβιτζ, Γιλντιρίμ, Κόκκωτας,Ψωμιάδης,  Βαρδινογιάννης, Κόκκαλης κλπ κλπ.       
 Κάποιοι από αυτούς βρίσκονται ήδη στη φυλακή.
 Και δεν μας φτάνουν μόνο αυτά. Γιατί πολλοί χουλιγκάνοι φροντίζουν να βάψουν από μικρά τα παιδάκια τους, συντηρώντας για πάντα τον χουλιγκανισμό.
Φυσικά το ποδόσφαιρο δεν είναι η αιτία αλλά ένα γόνιμο χωράφι για όλα αυτά που αναφέραμε.
Αλλά ας γυρίσουμε στην περίπτωση Κατίδη. Είναι ακροεθνικιστής για αυτό και δε θα φορέσει το εθνόσημο.
Και δεν θα βρίσκεται στις γιορτές του συμβολικού εθνικισμού που είναι οι παγκόσμιες διοργανώσεις όπου οι αντίπαλες ομάδες δεν συγκρίνουν την πρόοδο τους στην επιστήμη τους, τη βιομηχανία τους, τη γεωργία τους,  τις τέχνες τους αλλά στέλνουν μια αντιπροσωπεία αθλητών για να κατατροπώσει μια άλλη αντιπροσωπεία αθλητών! Μεγαλειώδες.
Είπαμε: αταβισμοί.
Επικίνδυνοι. Ακραίοι από τη φύση τους.
Ο αθλητικός εθνικισμός έχει φτάσει σε τέτοια σημεία όπου οι αθλητές είναι πρόθυμοι ή απλά αναγκάζονται να γεμίζουν με αναβολικά, στεροειδή και άλλα για να δοξάσουν και να δοξαστούν! Βασικά για τα φράγκα το κάνουν από ένα σημείο και μετά αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα.
Το αθλητικό στεροε-Ιδεώδες.
Για την ιστορία του Κατίδη χύθηκε τόνους μελάνι. Χύθηκαν δάκρυα. Ο Κατίδης δεν ήταν σε καμία θέση να υπερασπίσει τον εαυτό του. Λέγεται ότι έκλαψε μόλις κατάλαβε την ομοβροντία επιθέσεων απέναντι στο πρόσωπο του που σήκωσε το χέρι που ναζιστικά εξέτεινε ο Κατίδης.
Ήξερε ή δεν ήξερε τι έκανε; Ήταν πολύ μικρός ή πολύ μεγάλος για να ξέρει; Όφειλε να ξέρει; Η λαϊκή ετυμηγορία θέλει τον Κατίδη αξιόποινο ναζιστικό γουρούνι. Η ΕΠΟ το ίδιο. Ο ΣΥΡΙΖΑ το ίδιο. Το ΚΚΕ το ίδιο. Η ΔΗΜΑΡ επίσης. Από όλους αυτούς , η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ ξεπέρασε μάλιστα τις ανακοινώσεις όλων των άλλων σε ψηφοθηρικό γλείψιμο των οπαδών της ΑΕΚ μιλώντας για τους «εκατομμύρια δημοκρατικούς οπαδούς της».
Φαντάζομαι ότι αν οι οπαδοί της ΑΕΚ είναι δημοκρατικοί εξ ορισμού επειδή είναι απλά οπαδοί της ΑΕΚ, ε το ίδιοι δημοκρατικοί θα πρέπει να είναι και οι οπαδοί των άλλων «μεγάλων σωματείων» αλλά και μικρότεροι. Λίγο πολύ να συμπεράνουμε από τη γελοία ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ ότι όλοι οι οπαδοί είναι δημοκράτες. Και ρε πούστη μου, από πού θα το βρει το κοντά στο διψήφιο ποσοστό που θα πάρει η ΧΑ χάρη σε τέτοιες μαλακίες στις επερχόμενες εκλογές που εκτιμώ θα έχουμε το καλοκαίρι;
Πόσες φορές θα την ψηφίσει ο Κατίδης και η Παπαχρίστου; Και γιατί με τους 9 εκατομμύρια (αν έχει η ΑΕΚ εκατομμύρια οπαδούς τότε πολλά εκατομμύρια οπαδούς έχει  ο Γάβρος, ο Βάζελος, ο ΠΑΟΚ, ο ΑΡΗΣ κλπ κλπ, δηλαδή τα μαθηματικά της ανακοίνωσης του ΣΥΡΙΖΑ έχουν οπαδοποιήσει όλη την Ελλάδα μαζί τις γυναίκες που συχνά είναι αντι-οπαδικές) «δημοκρατικούς οπαδούς» σε αυτή τη χώρα, γιατί έχουμε ολοένα και μεγαλύτερο έλλειμμα δημοκρατίας;
Η ανακοίνωση του ΣΥΡΙΖΑ είναι το λιγότερο φαιδρή και συγκρίνεται μοναχά με αυτή της ΔΗΜΑΡ: «Μάλλον ο κύριος Κατίδης δεν γνωρίζει ότι η ΑΕΚ είναι ομάδα προσφύγων, που έχουν πληρώσει πολύ ακριβά το ρατσισμό και τον φασισμό»
Χαχαχα. Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Η ΔΗΜΑΡ, το δεκανίκι μιας πολιτικής που δημιουργεί κάθε χρόνο χιλιάδες Έλληνες μετανάστες που θα πληρώσουν το ρατσισμό και τον φασισμό των Ευρωπαίων, μιλά εκ μέρους «προσφυγικού σωματείου». Η γελοιότητα σε όλη της το μεγαλείο.
Μόνο ο Στάθης Παναγούλης, αδερφός του ηρωικού επίδοξου τυραννοκτόνου Αλέκου Παναγούλο και δυστυχώς γυρολόγος της πολιτικής, τόλμησε να βάλει τα πράγματα στη σωστή τους διάσταση γράφοντας:  «Η ΔΗ.ΜΑ.Ρ. Του Κουβέλη, καταδίκασε απόψε τον χαιρετισμό του ποδοσφαιριστή της ΑΕΚ Γιώργο Κατίδη ( ο οποίος με κλάματα μετά το τέλος του αγώνα , όπως δήλωσε ο προπονητής του , δεν γνώριζε τί έκανε ) .....Άραγε πότε θα καταδικάσει ο Κουβέλης το διορισμένο μέσα από τις φυλακές του Κορυδαλλού το 1982 Μάκη Βορίδη σαν εκπρόσωπο της χούντας του Παπαδόπουλου;;; Με τον Βορίδη συναγελάζετε σήμερα ο Κουβέλης καθώς και με άλλα φασιστοειδή στοιχεία που βρίσκονται στην αγκαλιά τους Νέας Δημοκρατίας και πίνουν το αίμα του Ελληνικού Λαού… Η υποκρισία έχει και όρια κ. Κουβέλη!!!...»
Λάθος κύριε Παναγούλη. Η υποκρισία δεν έχει όρια. Ιδού πως κλείνει η ανακοίνωση της ΔΗΜΑΡ.
« Το δηλητήριο του ναζισμού δεν πρέπει να μολύνει το ελληνικό ποδόσφαιρο»
Ναι. Το άσπιλο ελληνικό ποδόσφαιρο. Με τους στρατούς των φανατικών οπαδών να διοικούνται από βρώμικους επιχειρηματίες.
Αλλά για αυτά δεν γράφει η αριστερά (φυσικά όταν γράφω αριστερά δεν αναφέρομαι στη φανατικά νεοφιλελεύθερη μνημονιακή ΔΗΜΑΡ που παρέμενε ως πράκτορας εν υπνώσει στους κόλπους του ΣΥΡΙΖΑ μέχρι να έρθει η ώρα της να παίξει το βρώμικο ρόλο της εξαπατώντας με την αριστερή προβιά της το εκλογικό σώμα) , δεν βγάζει ανακοινώσεις η αριστερά  που έχει αποκτήσει την κακή συνήθεια να διυλίζει τον κώνωπα και να καταπίνει την κάμηλον.  
Γιατί και η αριστερά δημαγωγεί και είναι στελέχη της είναι όμηροι του πολιτικαντισμού της. Και ψάχνει κάτι κακομοίρηδες όπως η Παπαχρήστου και ο Κατίδης για να δείξει τη σκληρή πυγμή του πολιτικά ορθού της.
Έχουν κοινά η πολιτική και το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα: Βρώμικα, αντιπαραγωγικά, αντικοινωνικά, δημαγωγικά, λαϊκίστικα, γεμάτα στημένα ματσάκια όπου οι πολλοί χειροκροτούν τους λίγους που τους εξαπατούν μπροστά στα μάτια τους νομίζοντας πως οι πολλοί και οι λίγοι ανήκουν στην ίδια ομάδα. Φευ.
Η υποκρισία δεν έχει όρια. Όλοι πέσαν πάνω στον Κατίδη να τον φάνε, να τον κάνουν εξιλαστήριο θύμα. Τον αποκλείσαν δια βίου από την εθνική.
Δε θυμάμαι παρόμοια αντίδραση όταν το 1997 ο πολύς Πρετεντέρης έσπαγε σε κοινή θέα τον νόμο πετώντας από τις κερκίδες γεμάτο μπουκάλι νερού στο κεφάλι διαιτητή (για να θυμηθούμε λίγο και την αδικοχαμένη Μαλβίνα https://www.youtube.com/watch?v=M_SV5D8wo1Q). Ιδού πως είχε απολογηθεί για τη βία του ο «δημοσιογράφος» των λόμπι: «Ένα ολόκληρο γήπεδο κόχλαζε, φώναζε και πέταγε μπουκάλια εκείνη τη στιγμή. Eύλογο είναι κι' εσύ ν' αντιδράσεις με τον ίδιο τρόπο... εθιμικά. Δεν καταλαβαίνω γιατί γίνεται θέμα. Όποιος δεν έχει πάει γήπεδο, δεν μπορεί να καταλάβει τι συμβαίνει αυτές τις στιγμές. Όταν νιώθεις ότι αδικείσαι, αντιδράς με όποιον τρόπο βρίσκεις πρόσφορο εκείνη τη στιγμή».
Χρόνια αργότερα θα γράψει για τη βία και τα γενεσιουργά αίτια της πολιτικοποίησης της Χρυσής Αυγής:
«Λυπάμαι, παιδιά, αλλά δεν υπάρχει καλή και κακή ανομία. Όπως δεν υπάρχουν δύο έννομες τάξεις – αυτή που μας γουστάρει και η άλλη…
 Εκτός κι αν η Χρυσή Αυγή αποδειχθεί όντως χρυσή ευκαιρία. Μια ευκαιρία να μιλήσουμε όλοι για όλα και κατ’ αρχήν για τους εαυτούς μας»
Μίλα για τον εαυτό σου Pretent-έρη.
Φυσικά δεν υπάρχουν πλέον στην Ελλάδα δύο έννομες τάξεις. Υπάρχουν αυτοί που γράφουν νόμους για να είναι υπεράνω νόμων και οι άλλοι που βρίσκονται κάτω από την μπότα που εξυπηρετούν τα συμφέροντα αυτών που είναι υπεράνω των νόμων.
Και αυτό είναι ακριβώς το φαινόμενο που νομιμοποίησε στην αντίληψη του κόσμου την ψήφο στην Χρυσή Αυγή. Η αίσθηση μιας κατάφορης αδικίας. Οι ψήφοι της έρχονται κυρίως από τα λαϊκά στρώματα, όχι από τους Πρετεντέρηδες και τις Τρέμηδες… Εκτός και αν φυσικά τα αφεντικά τους τους υποδείξουν να ψηφίσουν ΧΑ για τους δικούς τους λόγους.

Ο Πρετεντέρης λοιπόν δεν αποκλείστηκε για την περιφρόνηση του «προς την έννομη τάξη του» και για τον χουλιγκανισμό του από κανέναν και από πουθενά. Δεν δέχτηκε καμιά ομοβροντία καταδικών για την αλόγιστη και απρόκλητη βία του. Τον έπνιγε το δίκιο τον καημένο. Από τότε πάλευε για αυτό.
Ο Πρετεντέρης δεν καταδικάστηκε από την κοινή γνώμη. Αντίθετα, πρόκοψε. Γιατί ο Πρετεντέρης ήταν και είναι με τους λίγους. Τους δυνατούς.
Ο Κατίδης πάλι, την πλήρωσε τη νύφη. Γιατί ο Κατίδης ούτε Βορίδης είναι, ούτε Πρετεντέρης. Γιατί δεν έχει τις πλάτες του συστήματος. Γιατί είναι εύκολος αντίπαλος. Το εύκολο θύμα για να ξεπλύνουμε τις αμαρτίες μας.
Να κλείσουμε διερευνώντας το επίμαχο θέμα λες και κρίνεται το μέλλον μας από την ετυμηγορία: Ήξερε τι έκανε ο Κατίδης ή όχι; Είναι ο Κατίδης νεοναζί ή ο ναζιστικός χαιρετισμός ήταν απλά μια μαλακία της στιγμής; Τεράστια, εναγώνια, υπαρξιακά ερωτήματα.
Ας συμβουλευτούμε τον Josef Smolic που έχει ασχοληθεί ιδιαιτέρως με τη σχέση του πολιτικού εξτρεμισμού με το ποδόσφαιρο, μια σχέση που σας διαβεβαιώνω πως δεν ξεκίνησε με τον Κατίδη.  Γράφει λοιπόν ο Smolic για τον χουλιγκανισμό στην Τσεχία:
«Σε ποδοσφαιρικά στάδια, είναι εφικτό να δεις ναζιστικούς χαιρετισμούς καθώς και την επίκληση Ναζιστικών, ρατσιστικών, και αντισημιτικών σχολίων και συνθημάτων. Παρά το γεγονός αυτό, δεν δύναται να βεβαιωθεί πως άτομα που συμπεριφέρονται με αυτόν τον τρόπο συνδέονται με ακροδεξιές οργανώσεις που δρουν στην Τσεχία.  Στο μεγαλύτερο μέρος του αυτό το φαινόμενο σχετίζεται κυρίως με προκλήσεις από άτομα κάτω από την επήρεια αλκοόλ ή από συμμορίες χούλιγκανς που θεωρούν αυτό το είδος συμπεριφοράς σαν το φυσιολογικό εθιμοτυπικό που συνοδεύει έναν ποδοσφαιρικό αγώνα»
Είμαι από τη Μακεδονία. Για χρόνια άκουγα Αθηναίους οπαδούς να αποκαλούν Μακεδόνες οπαδούς «Βούλγαρους». Δεν θεώρησα τους Αθηναίους οπαδούς πράκτορες του βουλγαρικού επεκτατισμού ή κρυφοσκοπιανούς. Τους θεωρούσα αυτό ακριβώς που τους θεωρώ και τώρα, αυτό που θεωρώ και τους Μακεδόνες και τον κάθε καταγωγής φανατικό οπαδό: Λιγότερο ή περισσότερο ηλιθίους, χρήσιμους και άχρηστους.
Ο Κατίδης ως νεαρός ποδοσφαιριστής είναι προϊόν μιας ποδοσφαιρικής υποκουλτούρας με αισχρές ύβρεις προς ζωντανούς και νεκρούς, προς όσια και ανόσια και με αντίστοιχες επιδείξεις βίας, εμφορούμενες από στερεότυπα ρατσιστικά, σεξιστικά, φυλετικά και ότι βάζει ο νους σας.
Αυτά είναι τα γήπεδα μας και τα γήπεδα μας είναι μια πτυχή της κοινωνίας μας. Τι να κάνουμε τώρα; Να γκρεμίσουμε τα γήπεδα; Να απαγορεύσουμε το ποδόσφαιρο; Αυτά δε γίνονται. Δεν είναι δημοκρατικά. Έτσι λοιπόν αντί για συνολική καταδίκη των εκφυλιστικών φαινομένων που συνοδεύουν το ποδόσφαιρο και τη σάπια κοινωνία μας, καταδικάζουμε έναν ποδοσφαιριστή για να έχουμε ήσυχη τη συνείδηση μας. Ένας ακόμη αποδιοπομπαίος τράγος.
Η αριστερά για μία ακόμη φορά επιδεικνύει υπερευαισθησία στα μικρά και αδιαφορία στα μεγάλα.  
Κάντε τον Κατίδη βουλευτή της Χρυσής Αυγής. Κάντε τη Χρυσή Αυγή κυβέρνηση με τις μαλακίες που κάνετε. Κάντε ότι σκατά θέλετε. Ένα πράγμα μην κάνετε: Μην σπάτε μπάλες με τον πολιτικό ορθό σας.  
Εγώ θα καθίσω να ακούσω τον ιδιοφυή τον Τζιμάκο τον Πανούση που τα χει πει καλύτερα από όλα τα κόμματα σας μαζί:
Βούλγαροι, Βούλγαροι,
χανούμισσες βαζέλες
όλο το έθνος προσκυνάει
σώβρακα και φανέλες
Και αφού λύσαμε το θέμα του Κατίδη και εκτονωθήκαμε λίγο ας γυρίσουμε σιγά σιγά στα αδιέξοδα που μας επιβάλλει η κεντρική πολιτική σκηνή και μας περιμένουν με το πελώριο και πειναλέο στόμα τους. Ο κόσμος σου δεν έγινε καλύτερος επειδή ο Κατίδης αποκλείστηκε από την Εθνική σου.   
Read More »