Stern(η) μου γνώση

Stern(η) μου γνώση

 

Σήμερα έχει λίγο Αργυρίου. Μια γεύση. Έχει πολύ Stern.

Το γερμανικό περιοδικό.

Γι αυτή τη χώρα μάτωσα. Δεν καταδέχτηκα να πάρω τίποτα από αυτή. Ούτε πτυχία, ούτε ταμεία, ούτε επιδόματα, ούτε τίποτα.

Είμαι περήφανος να πω ότι ήμουν από τους λίγους που ΔΕΝ ΜΕΤΕΙΧΑΝ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ, ούτε μια στιγμή.

Αυτό μου κόστισε πολύ: το μεγαλύτερο κομμάτι της ζωής που έχω ζήσει ως τώρα.

Μού κόστισε την περηφάνια μου. Ανταμείφτηκα με χλεύη.

Να περπατώ σκυφτός ανάμεσα σε ανθρώπους που είχαν αναμμένο στο κεφάλι τους το βρωμοστέφανο της διαφθοράς, που οι τσέπες τους ήταν γεμάτες από τα ψίχουλα που οι Κάπο της διαφθοράς πετούσαν στους υπηρετικό τους προσωπικό μέσω του οποίου χτίζαν τις αυτοκρατορίες τους μέσα σε μια υποτιθέμενη δημοκρατία.

Για μια δουλειά. Για ένα βόλεμα.

Έχω ακούσει ντροπιασμένος από άνθρωπο της νύχτας να λέει πως αυτή η χώρα δεν είχε μαφία γιατί το κράτος ήταν η μαφία. Και όπως έγραψα αργότερα, σε αυτή τη λερωμένη χώρα, δεν υπήρξε αίμα γιατί με λίγες εξαιρέσεις δεν υπήρξε αντίσταση απέναντι στη μαφία.

Σικελία. Οικογενειοκρατία. Ομερτά: σε όλες τις μπάντες.

La Sagrada Familia: Η ιερή οικογένεια.

Για κάθε βρωμιά για κάθε ανομία, οι συνεργοί της προτάσαν τις οικογένειας τους. Με όλο τους το είναι στηρίζαν τη βρωμιά. Ψυχές πουλημένες στον διάολο. Πώς να χτυπήσεις γυναικόπαιδα γαμώ; Πως;

 Έκανες πίσω. Αδύναμες λέξεις, αδύναμα κείμενα. Ενταφιαζόσουν μέσα σε μια χώρα που έγινε έγκλημα.

Σε όλο αυτό το κρίσιμο διάστημα στάθηκα δίπλα στους συμπολίτες μου και αντιπάλεψα μανιωδώς τις κρισιακές δυνάμεις και την εισβολή τους στη χώρα.

Δεν ξέχασα ποτέ όμως να φωτίσω και την πιο σκοτεινή πλευρά του νομίσματος: Τη συναίνεση που η οικονομικοπολιτική μαφία αντλούσε από μεγάλα κομμάτια πληθυσμού. Την κάθετη, οριζόντια και διαγώνια δομή της ελληνικής οικονομοπολιτικής μαφίας. Για αυτό το λόγο έγραψα σκληρά άρθρα όπως αυτό «http://agriazwa.blogspot.gr/2012/10/blog-post_29.html» που με κάναν αντιπαθή.

Δουλειά μου όμως δεν είναι να είμαι συμπαθής. Δεν είμαι ο Κέρμιτ ο βάτραχος.

Δεν είμαι μαριονέτα ούτε του συστήματος εξουσίας ούτε λαϊκός διασκεδαστής.

Είμαι συγγραφέας. Γράφω για την εποχή μου.

Έγραψα ξανά και ξανά τη λέξη ΟΜΕΡΤΑ, πριν ο Αλέξης ο Τσίπρας εξοπλίσει με αυτήν τη φαρέτρα του πολιτικού του λόγου.    

Για το κομμάτι των πολιτών που υπηρετούσαν τις μεγάλες οικογένειες για να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντα των δικών τους οικογενειών.

Για το τρίτο και τέταρτο και το πέμπτο σκαλί στη σκαλωσιά της διαφθοράς.

Δεν τα κανες για τον κώλο σου. Δεν υπηρέτησες τις μεγάλες φαμίλιες είτε ήσουν ιδιωτικός είτε δημόσιος υπάλληλος για τον κώλο σου. Για τη φουκουριάρα τη μάνα σου το κανες να σε καμαρώνει. Για το παιδάκι σου και την γυναίκα σου. Λες και οι άλλες ελληνικές οικογένειες που αρνήθηκαν να μετέχουν της διαφθοράς δεν είχαν μανάδες, γυναίκες και παιδιά.

Δεν μιλάω φυσικά για όλους τους Έλληνες , δεν τους τσουβαλιάζω. Αλλά μιλάω για αρκετούς που φορούσαν ως παράσημα τα λεφτά που βγάζαν μετέχοντας της πολιτικής και οικονομική μαφίας ως κατώτερο ή μεσαίο στελεχιακό δυναμικό.

Για τους καλούς οικογενειάρχες αυτής της χώρας με την καλή έξωθεν μαρτυρία.

Για τα «καλά παιδιά».

Για αυτούς που ακόμη και σήμερα που σπάει το απόστημα κρατούν το στόμα τους βουλωμένο μην τυχόν και χάσουν τη δουλειά που η μαφία τους προσέφερε κλέβοντας από εκατοντάδες χιλιάδες άλλους έλληνες επιχειρηματίες, εργάτες, επιστήμονες το δικαίωμα στη δουλειά, την αξιοπρέπεια και τη ζωή.

Έχει καιρό τώρα που η ομερτά έσπασε. Στο εξωτερικό.

Μετά από όλες αυτές τις αρλούμπες περί μεταρρυθμίσεων που το νεοφιλελεύθερο ιερατείο   έβγαζε από το αλχημιστικό του βαλιτσάκι, οι ξένοι άρχισαν επιτέλους να ασχολούνται με την πραγματικότητα: τη διαφθορά. Από όλες τις μπάντες αρχίζει να σπάει το απόστημα και το μήνυμα προς τους Έλληνες ΚΑΠΟ είναι ηχηρότατο:

Τον ΜΠΟΥΛΟ.  

Καταλύτης στην όλη αυτή διαδικασία ήταν ο διωγμός του Κώστα Βαξεβάνη και η στήριξη του από τη διεθνή δημοσιογραφία καθώς και οι επαφές που είχε με αυτή μετά την πολιτική του δίωξη για το θέμα της λίστας Λαγκάρντ.

Το απόστημα της μεταπολίτευσης επιτέλους σκάει. Το ντόμινο θα είναι ίσως ασυγκράτητο.

Για πρώτη φορά στην ιστορία της μεταπολίτευσης η δικαιοσύνη ίσως να κάνει τη δουλειά της: Να αποκεφαλίσει την ηγεσία της Ελληνικής μαφίας.

Όσοι καμαρώνατε για τα προνόμια της στελεχιακής σας συμμετοχής στην ελληνική μαφία, διαβάστε το περιεκτικότατο κείμενο του Stern και μπείτε σε κάποια περισυλλογή.

Ευχαριστώ προσωπικά έναν από τους λίγους ήρωες της ελληνικής δημοσιογραφίας, τον Κώστα Βαξεβάνη. Ήρωα γιατί απλά έκανε τη δουλειά του σωστά.

Ευχαριστώ προσωπικά τον συντάκτη του άρθρου Andrea Αlbes για την προσφορά του στο να σπάσει το απόστημα της ελληνικής μαφίας και να αναπνεύσουμε λίγο ηθικά καθαρό αέρα σε αυτή τη χώρα, έστω για μερικά λεπτά: Μπράβο σου Andrea που δεν δίστασεις να δώσεις ακόμη και τον Κόκκαλη που σήμερα οι συμπατριώτες τον βγάζουν από το ψυγείο για να διαδραματίσει ενεργό ρόλο στη νέα τάξη πραγμάτων στην Ελλάδα όπως έκανε και στο παρελθόν.

Ας μάθουμε λοιπόν ποιοι λοιπόν είναι οι Μπιλ Πέξτονς αυτής της χώρας (Μπιλ Πέξτον ήταν η αλληγορική ονομασία που τους έδωσα στο http://agriazwa.blogspot.gr/2012/10/blog-post.html).

Ποιοι ήταν οι νταβατζήδες του Καραμανλή.  

Καμαρώστε τους κάπο μας όπως τους φωτογραφίζει το Stern και όπως μεταφράστηκε και παρουσιάστηκε εδώ (http://www.iefimerida.gr/news/83283/stern-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%B7-%CE%B4%CE%B9%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%B5%CE%AF-%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CE%BC%CE%BF%CE%BD%CE%BF%CF%80%CF%8E%CE%BB%CE%B9%CE%BF-%CE%B5%CE%BA%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%BC%CE%BC%CF%85%CF%81%CE%B9%CE%BF%CF%8D%CF%87%CF%89%CE%BD#ixzz2GFCGAoBc):

 

Stern: Την Ελλάδα τη διοικεί ένα μονοπώλιο εκατομμυριούχων:

Εκτενές άρθρο για τα «πανίσχυρα οικονομικά τζάκια» περιλαμβάνει το γερμανικό περιοδικό Stern στο τεύχος που κυκλοφορεί με τίτλο «Μονοπώλιο των εκατομμυριούχων» και ισχυρίζεται ότι εδώ και πολλές γενιές 2.000 οικογένειες διαμόρφωσαν το υπάρχον σύστημα και αποκόμισαν τεράστια κέρδη.

Η επίθεση αυτή στο ελληνικό επιχειρηματικό κατεστημένο ενισχύει τα σενάρια που φέρουν τους δανειστές και την Τρόικα να βρίσκονται σε μετωπική σύγκρουση με τα ελληνικά οικονομικά συμφέροντα που οικοδομήθηκαν στη Μεταπολίτευση.

Το δημοσίευμα ξεκινάει από τον Φώτη Μπόμπολα, τον οποίο οι συντάκτες του άρθρου επισκέπτονται στο γραφείο του:

«Ο Φώτης Μπόμπολας έχει μπροστά από το γραφείο του τέσσερεις οθόνες υπολογιστών εγκατεστημένες στον απέναντι τοίχο, ο οποίος φέρει μια ξύλινη επένδυση. Έχεις την εντύπωση ότι βρίσκεται στα κεντρικά ενός αρχηγείου. Η γραμματέας του Λυδία του φέρνει φραπέ. Ο Μπόμπολας, ετών 52, με κοντοξυρισμένα μαλλιά, στρίβει ένα τσιγάρο. Καπνίζει Ολντ Χόλμπορν. Το πουκάμισό του είναι ανοιχτό στο στήθος, στο καρπό του χεριού του δεν φέρει κανένα ρολόι. «Προτιμώ να κρατώ χαμηλό προφίλ», διατείνεται ο ίδιος. Ο Μπόμπολας είναι ένας από τους πιο πλούσιους άνδρες στην Ελλάδα. Στην οικογενειακή αυτοκρατορία ανήκουν ο εκδοτικός κολοσσός Πήγασος, η μεγαλύτερη κατασκευαστική εταιρία της χώρας, εταιρίες ανακύκλωσης, ορυχεία χρυσού, ακίνητα. Συνολική αξία: μερικά εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ. Ο Μπόμπολας δεν δίνει ποτέ συνεντεύξεις. Ακόμη και τώρα αισθάνεται άβολα: «Δεν βλέπετε; Η χώρα εκρήγνυται».

Η οικογένεια του αισθάνεται έντονα τη λαϊκή οργή. Και αυτό γιατί η πολυεθνική εταιρία Ελλάκτωρ απαιτεί για τη διέλευση των αυτοκινητοδρόμων της υψηλά διόδια, παρότι το ελληνικό κράτος έχει επιχορηγήσει το έργο ως επί το πλείστον με χρήματα των φορολογημένων. Η Αττική Οδός κοστίζει 2,80 ευρώ, ενώ γύρω στα 250.000 αυτοκίνητα τη διασχίζουν καθημερινά. Όποιος θέλει να ταξιδέψει με αυτοκίνητο για Θεσσαλονίκη χρειάζεται ολόκληρα 25 ευρώ. Μια πρωτοβουλία πολιτών με το όνομα «Δεν πληρώνω διόδια» πριονίζει κάθε τόσο τις μπάρες των διοδίων. «Είναι αναρχικοί», βρίζει ο Μπόμπολας».

Πανίσχυρα τζάκια

«Η οικογένειά του ανήκει σε μια χούφτα από σχεδόν πανίσχυρα ελληνικά τζάκια, τα οποία εδώ και πολλές γενιές διαμόρφωσαν το υπάρχον σύστημα, αποκομίζοντας τεράστια κέρδη. Τώρα όμως που η χώρα βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού, αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Αντ' αυτού, επιχειρηματίες όπως ο Μπόμπολας, σπεκουλάρουν με νέες κρατικές αναθέσεις έργων, ενώ άλλοι παραμονεύουν για ευκαιρίες που θα προκύψουν από τις ιδιωτικοποιήσεις της κρατικής περιουσίας. Ήδη ο μεγαλοεπιχειρηματίας Σπύρος Λάτσης νοίκιασε για το ευτελές ποσό των 50 σεντ ανά τ.μ. και για 90 χρόνια το πιο πολυτελές Shopping-Mall στην Αθήνα».

Τι λέει για την Γιάννα Αγγελοπούλου

«Άλλοι πάλι επιχειρηματίες εξαφανίζονται στο εξωτερικό, όπως, λόγου χάριν, η διαβόητη Γιάννα Αγγελοπούλου, η πρώην πρόεδρος της οργανωτικής επιτροπής των Ολυμπιακών Αγώνων, η οποία ακούει στο όνομα Lady G, όνoμα που της έδωσε ο ελληνικός κίτρινος τύπος» γράφει το περιοδικό για την πρώην ισχυρή κυρία των Ολυμπιακών Αγώνων. Αναφέρει μάλιστα ότι η Γιάννα Αγγελοπούλου «ίδρυσε το Ίδρυμα Αγγελόπουλος, με τη βοήθεια του οποίου θα μπορεί ανά πάσα στιγμή να διασφαλίσει τη περιουσία της. Έτσι, εξ αποστάσεως μπορούσε πλέον να παρακολουθεί γαλήνια, πως η ελληνική Βουλή ψήφισε ένα από τα σκληρότερα πακέτα λιτότητας ύψους 13,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Μετά από την επιβολή των νέων μέτρων ο μέσος μισθός στην Ελλάδα ανέρχεται σε λιγότερο από 1.000 ευρώ το μήνα, ενώ σε οικογένειες με εισόδημα άνω των 18.000 ευρώ ετησίως κόπηκαν τα επιδόματα παιδιών.

Τι λέει για τον Μπόμπολα

Και το άρθρο συνεχίζει για τον Φώτη Μπόμπολα:

«Στο ερώτημα αν έχει έλθει η ώρα για τους ζάμπλουτους Έλληνες να δείξουν αλληλεγγύη, ο Μπόμπολας αντιδρά εκνευρισμένος: «Μα τι θέλετε; Οι μετοχές μας είναι στο πάτο. Οι επιχειρήσεις μας πάσχουν ακριβώς το ίδιο όπως και η υπόλοιπη χώρα». Τι θα λέγατε με την φορολόγηση των πλουσίων; «Τι αφελής σκέψη. Το μεγάλο κεφάλαιο βρίσκει πάντα τρόπους να αποφύγει τους φόρους. Αυτό είναι το τίμημα της παγκοσμιοποίησης».

Ο Μπόμπολας διευθύνει επισήμως την οικογενειακή του πολυεθνική εταιρεία μαζί με τον αδελφό του. Όμως ο πραγματικός πατριάρχης είναι ο πατέρας Γεώργιος, η φωτογραφία του οποίου φιγουράρει σε ασημένιο πλαίσιο πάνω στο κομοδίνο. Λέγεται ότι ο Γεώργιος Μπόμπολας κατάφερε να πάρει τη πρώτη κρατική ανάθεση έργου όταν η κατασκευαστική του εταιρεία δεν κατείχε ακόμη ούτε καν μπουλντόζα. Η μεγάλη επιχειρηματική ευκαιρία γι' αυτόν ήταν η Ολυμπιάδα του 2004. Τότε η Ελλάκτωρ κατασκεύασε το μεγαλύτερο μέρος του αθηναϊκού μετρό, χωρίς να υπάρξει καμία δημόσια προκήρυξη επί του έργου. Όταν η κυβέρνηση αποφάσισε την κατασκευή τεσσάρων αυτοκινητοδρόμων, ο Μπόμπολας ήταν και πάλι μέσα στο παιχνίδι. Ένα από τα μεγαλύτερα «χτυπήματα» της οικογένειας είναι η αγορά των κρατικών ορυχείων χρυσού στη Χαλκιδική για 11 εκατομμύρια ευρώ. Η αξία των κοιτασμάτων χρυσού ανέρχεται στα 12 δισεκατομμύρια ευρώ».

Τι λέει για τη λίστα Λαγκάρντ και τον Αντώνη Σαμαρά

«Η Ελλάδα δεν είναι μια φτωχή χώρα, απλώς η κατανομή του πλούτου είναι άνιση. Τα 80% του ιδιωτικού κεφαλαίου βρίσκεται στα χέρια μόνον 2.000 οικογενειών. Γύρω στα 200 δισεκατομμύρια ευρώ αυτού του κεφαλαίου βρίσκεται σε ξένες τράπεζες. Επισήμως μόνον εννέα πρόσωπα δηλώνουν στην Ελλάδα εισόδημα άνω των 700.000 ευρώ το έτος.

Η επονομαζόμενη Λίστα-Λαγκάρντ, με τα ονόματα 2.059 Ελλήνων που κατέχουν λογαριασμούς στην Ελβετία, κρατήθηκε για πάνω από δύο χρόνια μυστική. Στη λίστα αυτή υπάρχουν ονόματα που θεωρούνται έμπιστα πρόσωπα του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Μεταξύ αυτών βρίσκεται ο δικηγόρος Σταύρος Παπασταύρου, ένα από τα δέκα κορυφαία στελέχη της Νέας Δημοκρατίας.

Η εν λόγω λίστα δεν είχε καμία συνέπεια για τους πλουσίους, εκτός ενός δημοσιογράφου που αντιμετώπισε δυσκολίες. Επειδή δημοσίευσε όλα τα ονόματα της λίστας στο περιοδικό Hot Doc, συνελήφθη από μια ομάδα άμεσης δράσης 50 αστυνομικών και απειλείται με διετή φυλάκιση λόγω παραβίασης δικαιωμάτων της ιδιωτικής σφαίρας».

Τι λέει για τον Λαυρεντιάδη

«Είναι αναμενόμενο ότι με τη πίεση που ασκείται από τη πλευρά της Ευρώπης βαθμιαία κάτι αρχίζει να αλλάζει: τη τελευταία βδομάδα ο εισαγγελέας του Αρείου Πάγου έδωσε εντολή για τη σύλληψη του επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, ο οποίος διατηρούσε 31% της Pronton-Bank και η οποία διασώθηκε από το ελληνικό κράτος με τη βοήθεια 900 εκατομμυρίων ευρώ. Λέγεται ότι ο ίδιος μεταβίβασε εν τω μεταξύ στο εξωτερικό 700 εκατομμύρια ευρώ.

Ο καθηγητής των πολιτικών επιστημών Σεραφείμ Σεφεριάδης στο Πάντειο Πανεπιστήμιο συγκρίνει την αθηναϊκή ολιγαρχία με την ιταλική μαφία: «έχει παντού τους ανθρώπους της: έναν αδελφό στην Αριστερά, έναν στη Δεξιά, έναν στο δημαρχείο και έναν εντός της εκκλησίας. Οι ζάμπλουτοι Έλληνες εξαγοράζουν τους πολιτικούς μέσω της χρηματοδότησης των εκλογικών τους αγώνων. Η εξουσία που ασκούν μέσω των μίντια τούς καθιστά απρόσβλητους». Στο τηλεοπτικό κανάλι Mega, που έχει τεράστια επιρροή, συμμετέχουν δύο τζάκια: Ο Μπόμπολας και η εκδοτική δυναστεία του Λαμπράκη. Ο γιος του μεγαλύτερου μετόχου της τελευταίας έγινε ο προσωπικός σύμβουλος του Σαμαρά.

Αποκαλύψεις μέσω του Wikileaks

Tο άρθρο κάνει αναφορά και στις αποκαλύψεις μέσω του Wikileaks που έκανε επίσης αναφορά σε ομάδα Ελλήνων μεγιστάνων:

«Μια τηλεγραφική είδηση που έφτασε σε μας από την Αμερική μέσω του Wikileaks, αναφέρει ότι «μια μικρή ομάδα επιχειρηματικών μεγιστάνων έχει συνδεθεί με την πολιτική μέσω βαθμών συγγενείας, γάμων ή και διαζυγίων. Οι σχέσεις αυτές είναι πολυπλοκότερες από τις αντίστοιχες σχέσεις μεταξύ των θεών στην ελληνική μυθολογία». Ακόμη πιο δραστικά το εξέφρασε ο Κώστας Καραμανλής, ο πρώην πρωθυπουργός της χώρας, όταν εξαπέλυσε ύβρεις κατά της διαφθοράς ενώπιον φίλων του κόμματος του: «Το πρόβλημα αυτής της χώρας είναι αυτοί οι νταβατζήδες και οι πολυεθνικές τους που ελέγχουν το σύνολο του πολιτικού βίου».

Τι λέει για τον Σπύρο Λάτση

«Ο Σπύρος Λάτσης είναι ο αυτός που κατέχει αδιαφιλονίκητα τη πρώτη θέση μεταξύ των εν λόγω μεγιστάνων. Ο ελληνικός τύπος τον αποκαλεί «σιωπηλό Κροίσο». Στην αυτοκρατορία του Λάτση ανήκουν τράπεζες, συμπλοιοκτησίες και διυλιστήρια. Ιδρύθηκε από τον πατέρα του Γιάννη, έναν σύντροφο του περιώνυμου Αριστοτέλη Ωνάση. Ο Γιάννης Λάτσης, γνωστός με το παρατσούκλι «Καπετάν Γιάννης», εμφανίστηκε κατά την υποδοχή της Βασίλισσας της Αγγλίας με λευκό ναυτικό καπέλο. Όταν ο γιος του Σπύρος μετέβη στο Λονδίνο για να σπουδάσει φιλοσοφία, ο Καπετάνιος τον περιγελούσε. Όμως το βλαστάρι του πολλαπλασίασε πριν από τη οικονομική κρίση την αξία της οικογενειακής επιχείρησης κατά 8 δισεκατομμύρια ευρώ. Ζει ως επί το πλείστον στην Ελβετία. Η θαλαμηγός του «Αλέξανδρος» είναι μια από τις μεγαλύτερες στον κόσμο. Πάνω σε αυτή χαλάρωσαν ήδη ο Τζωρτζ Μπους, ο πρίγκιπας Κάρολος και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής επιτροπής Μπαρόζο. Επειδή ο τελευταίος έκανε διακοπές με την οικογένεια του στην εν λόγω θαλαμηγό, η Ευρωβουλή τον τιμώρησε τότε με ψήφο δυσπιστίας.

Η τράπεζα Eurobank του Λάτση κατείχε μέχρι πρότινος τα μεγαλύτερα μερίδια των ελληνικών κρατικών ομολόγων: δώδεκα δισεκατομμύρια ευρώ. Ταυτόχρονα ο Λάτσης προσπάθησε να κομίσει κέρδη από την ήδη λεηλατημένη χώρα του με το να τοποθετήσει τους ανθρώπους του στις σωστές θέσεις. Η εταιρία καταπιστεύσεων, η οποία αποφασίζει για τις ιδιωτικοποιήσεις της ελληνικής κρατικής περιουσίας, επανδρώθηκε με πρώην μάνατζερ της αυτοκρατορίας του. Εκτός από το «χτύπημα» που αφορά το πολυτελές ακίνητο Shopping-Mall στο Μαρούσι, είναι πολύ πιθανό ότι ο Λάτσης να αγοράσει και την κρατική επιχείρηση Hellenic Petrolium σε ποσοστό εκατό τις εκατό. Για το «Helliniko Project», μια περιοχή περίπου 600 στρεμμάτων στο παλαιό αεροδρόμιο της Αθήνας, ο Λάτσης είναι επίσης φαβορί. Το ακίνητο, το οποίο βρίσκεται κοντά στη παραλία του Αγίου Κοσμά, θεωρείται ένα από τα πολυτιμότερα της Ευρώπης. Εκεί μέλλεται να κτιστούν κυρίως γραφεία, κατοικίες και να διαμορφωθεί ένα γιγάντιο πάρκο αναψυχής. Μια «Ντίσνευλαντ της Μεσογείου», υπόσχεται το διαφημιστικό».

Τι λέει για τον Σωκράτη Κόκκαλη

«Η ιδιωτικοποίηση της κρατικής περιουσίας είναι μια από τις βασικές αξιώσεις των χρηματοδοτών της Ελλάδας. «Έτσι όμως όπως αυτή λαμβάνει χώρα, είναι παράλογη», διατείνεται ο Αλέξανδρος Μωραιτάκης, πρόεδρος Συνδέσμου Μελών Χρηματιστηρίου Αθηνών (ΣΜΕΧΑ). «Μερικοί επιλεγμένοι επενδυτές αγοράζουν κρατική περιουσία και εμφανίζονται ως εθνοσωτήρες». Για την πλέον επικερδή κρατική επιχείρηση του ΟΠΑΠ, μια από τις μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρίες τυχερών παιχνιδιών στην Ευρώπη, ενδιαφέρεται ο Σωκράτης Κόκκαλης. Η Intralot είναι μια από τις ηγετικές εταιρίες στην ανάπτυξη των συστημάτων λόττο.

Ο Κόκκαλης, μια από τις πλέον αμφισβητούμενες ολιγαρχικές προσωπικότητες στην Ελλάδα, υπήρξε συνεργάτης της ανατολικογερμανικής Στάζι με τα ψευδώνυμα κρόκους και κασκάντε. Μεγάλωσε στην Ανατολική Γερμανία όπου η οικογένειά του προσέφυγε το 1949 μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου στη Ελλάδα. Η περιουσία του έχει υπολογιστεί στα 2 δισεκατομμύρια δολάρια. Οι φήμες γύρω από το πρόσωπό του θα μπορούσαν να προέρχονται από κάποιο μυθιστόρημα με σπιούνους. Όταν έγινε δημοσίως γνωστό ότι η Siemens λάδωσε, σύμφωνα με κάποιους υπολογισμούς, με 100 εκατομμύρια ευρώ Έλληνες πολιτικούς και αξιωματούχους, η γερμανική εισαγγελική αρχή, ερευνώντας τα αρχεία της εταιρίας, προσέκρουσε σε ένα αμφίβολο όνομα με το κωδικό «Κύριο Κ.». Υποθέτει ότι πρόκειται για τον Σωκράτη Κόκκαλη».

Τι λέει για τους εφοπλιστές

«Όπως όμως ισχυρίζεται ο Σάββας Ρομπόλης, καθηγητής οικονομικών κοινωνικής πολιτικής του Τμήματος Κοινωνικής Πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο «είναι σχεδόν αδύνατον να αποδειχτούν οι παράνομες ραδιουργίες των ολιγαρχικών δυνάμεων [...] Δεν είναι μόνον που έχουν παντού τους ανθρώπους τους. Οι νόμοι έχουν γραφτεί εδώ και πολλές γενιές γι' αυτούς. Δεν χρειάζεται καν να εξαπατήσουν την εφορία αφού απαλλάσσονται ούτως ή άλλως από τους φόρους». Κάθε χρόνο η Βουλή ανακοινώνει -όπως άλλωστε και το 2012- φοροαπαλλαγές για τους μεγαλοεφοπλιστές. Διότι αυτοί απειλούν με απόσυρση του στόλου τους και τη διακίνησή του κάτω από άλλη σημαία. Βέβαια, επισήμως δεν υπάρχουν κανενός είδους συνδέσεις μεταξύ των ολιγαρχικών και των πολιτικών δυνάμεων της χώρας, ούτε συναντήσεις και αποδεικτικές φωτογραφίες. Στη μαρίνα του Φλοίσβου όμως, τη μεγαλύτερη της Αθήνας, όπου αγκυροβολούν ακόμη και θαλαμηγοί 100 μέτρων «μπορεί κανείς να δει όλους τους πολιτικού μας», όπως αφηγείται ο πρώην φύλακας του λιμανιού Μάκης Νάστατος, ιδίως «όταν κατά τα Σαββατοκύριακα τα μεγάλα πάρτυ ανάβουν για τα καλά».

Για το πόσο μακριά φτάνει εν τέλει η επιρροή αυτής της ελληνικής ολιγαρχίας, γνωρίζει καλά ο Γιάννης Δερμιτζάκης ο οποίος κατέχει Διυλιστηρίο ανακύκλωσης παλαιού ορυκτελαίου στη Θεσσαλονίκη. Ο Δερμιτζάκης είναι ένας ηλικιωμένος κύριος χαμηλών τόνων που φέρει το κινητό σε μια δερμάτινη θήκη πάνω στη ζώνη του παντελονιού του. Έως το 2004 οι δουλειές του πήγαιναν καλά. Μετά ψηφίστηκε ένας νέος νόμος που απαιτούσε άδεια για τη συλλογή χρησιμοποιημένων ορυκτέλαιων. Ο Δερμιτζάκης έκανε αμέσως αίτηση, όμως ματαίως περίμενε: «Πρώτα μου είπαν ότι τα χαρτιά μου ξεχάστηκαν στη γραμματεία του υπουργού προστασίας του περιβάλλοντος. Μετά μου είπαν ότι το διυλιστήριο θα έπρεπε να επανεξεταστεί. Βέβαια αυτό ήταν τελείως καινούργιο. Τελικά απευθύνθηκα σε έναν φίλο του υπουργού, ο οποίος μου διαμήνυσε: πρόκειται για σκοτεινή υπόθεση και θα κάνω καλά να την ξεχάσω». Εν τω μεταξύ η αγορά απόβλητων ορυκτέλαιων –μιλάμε για 35.000 τόνους ετησίως- καλύπτεται σχεδόν αποκλειστικά από το ολιγαρχικό τζάκι του Βαρδινογιάννη. Ο Δερμιτζάκης στέκεται στο κατώφλι της πτώχευσης.

Ακόμη και η παγκόσμια πολυεθνική εταιρία Shell γονάτισε μπροστά στον Βαρδινογιάννη. Από το 2015, στην Ελλάδα δεν θα υπάρχουν πρατήρια βενζίνης της Shell. Η οικογενειακή πολυεθνική την αγόρασε για 219 εκατομμύρια ευρώ. Συνεχώς νέοι, εν μέρει συζητήσιμοι νόμοι, κατέστησαν τη δουλειά μη αποδοτική για τη Shell.

Στην αρχή απαγόρευσαν στην Shell να εισάγει δική της βενζίνη. Όταν αυτή η ρύθμιση άλλαξε κατόπιν πίεσης από την πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ήλθε ένας νέος νόμος που εξανάγκαζε την Shell να διατηρεί σε ντεπό μεγάλες ποσότητες βενζίνης ως «εθνικό απόθεμα ασφαλείας». Η Shell παραιτήθηκε.

Τι λέει για την οικογένεια Βαρδινογιάννη

«Ο αρχηγός της οικογένειας Βαρδινογιάννη, Βαρδής, κατοικεί σε μια μεσογειακή βίλα στο αθηναϊκό αριστοκρατικό προάστιο Εκάλη. Μπροστά στη πύλη στέκεται ένας φύλακας. Στην ερώτηση αν ο Κύριος είναι διαθέσιμος για μια συνέντευξη, τραβάει το πιστόλι του και το απασφαλίζει. Ο Βαρδινογιάννης διατηρούσε στενές σχέσεις με τον Αιγύπτιο πρώην δικτάτορα Μουμπάρακ. Η οικογενειακή επιχείρηση «Avin Oil» πλήρωσε στον δικτάτορα Σαντάμ Χουσείν υψηλά ποσά για να έχει πρόσβαση σε καλές τιμές ακατέργαστου πετρελαίου που το Ιράκ μπορούσε να πουλήσει κατά τη διάρκεια του εμπάργκο μόνον στα πλαίσια του προγράμματος «Oil for food». Το θέμα αποκαλύφτηκε όταν ελεγκτές των Ηνωμένων Εθνών βρήκαν να μεταφέρονται δέσμες δολαρίων με τις ταξιδιωτικές βαλίτσες διπλωματών. Το γεγονός δεν είχε καμία επίπτωση στον Βαρδινογιάννη, ούτε στις δουλειές του ούτε στη φήμη του. Τον Ιανουάριο επαινέθηκε δημόσια για τη χρηματική του δωρεά στην αστυνομία.

Τι λέει για την ελληνική «ολιγαρχία»

«Όλες οι προσπάθειες που έγιναν για να φέρουν την ελληνική ολιγαρχία στο τραπέζι της συζήτησης για τη σωτηρία της χώρας, απέτυχαν. «Αυτοί οι άνθρωποι που έχουν χρήμα, εξουσία ή τα μίντια με το μέρος τους, αμύνονται κατά των μεταρρυθμίσεων», παραπονιόταν ο πρώην πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου.

Κάποτε επισκέφθηκε μια αποστολή μεγάλων εφοπλιστών το γραφείο της Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην Αθήνα. «Σκεφτήκαμε ότι θέλουν να βοηθήσουν», αφηγούνταν ένας δημόσιος υπάλληλος. Όμως αυτοί έκαναν μόνον παράπονα για την υψηλή φορολόγηση και την υπερβολική νομική ρύθμιση. Αισθάνονταν ότι καταδιώκονται από το κράτος. Συμπεριφερόντουσαν σαν δωρητές που ζητούσαν πίσω ότι είχαν χαρίσει λόγω πτωχισμού».

 

Read More »

Το τέλος άργησε μια μέρα... και δύο χιλιετίες

Το τέλος άργησε μια μέρα … και δυο χιλιετηρίδες

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στα agriazwa.blogspot.com)

Για όσους από εσάς δεν το καταλάβατε ακόμη ο κόσμος τελείωσε προ τριημέρου στις 21 Δεκεμβρίου του 2012.

Μισό…  Όχι. Αναλυτές μετάθεσαν το τέλος του κόσμου για τις 24 Δεκεμβρίου του 2012.

Το παν οι Μάγιας και η Μάγια η μέλισσα.

Οι Μάγιας εξαφανίστηκαν. Δεν ήρθε δα και το τέλος του κόσμου. Και οι μέλισσες εξαφανίζονται. Και αυτό μπορεί να σημαίνει το τέλος του κόσμου, όπως τον ξέρουμε τουλάχιστον.

Παρά ταύτα, ελάχιστοι ασχολούνται με το τέλος του κόσμου που θα έρθει από το τέλος των μελισσών ενώ εκατοντάδες εκατομμύρια ασχολιόντουσαν με το τέλος του κόσμου όπως αυτό προφητεύτηκε από το τέλος του ημερολογίου των Μάγιας.

Τι κοινό έχουμε λοιπόν με τους μάγιας; Ότι γράφουμε πράγματα εκεί που δε γράφει η μελάνι.

Μπορεί να μη γίναμε ακόμη μάγιας, ανθρωποθυσίες όμως κάνουμε.

Μάγια μας έχουν κάνει;

Κάθε μέρα τελειώνει ο κόσμος για εκατοντάδες χιλιάδες ψυχές. Πεθαίνουν. Νέτα σκέτα.

Ναι, ναι, οι άνθρωποι πεθαίνουν. Γιοκ. Αποχαιρετάν το μάταιο τούτου κόσμο. Ούτε hasta la vista baby, ούτε windows vista, ούτε πρώτο τραπέζι πίστα. Τίποτα. Τάφος. The end.

Ναι, ναι. Οι άνθρωποι πεθαίνουν. Το θέμα είναι το πώς και από τι. Και ακόμη πio σημαντικό είναι το πώς ζουν.

Άντε να πω σε κάποια φιλικά μου πρόσωπα ότι για μια ακόμη φορά ήταν τεράστιοι μαλάκες.

Ότι το μυαλό τους δεν κάνει ούτε καν για σκουληκοτροφή.

Ότι έχουν γεμίσει prions. Πριονίδια του μυαλού.

Θα σου πουν: Εντάξει μωρέ. Δε χάθηκε και ο κόσμος… που δεν καταστράφηκε ο κόσμος.

Σε προηγούμενο άρθρο μου για την «εθνοσωτήρια» και νεομεσσιανική οργάνωση END (διαβάστε το, έχει ενδιαφέρον: http://agriazwa.blogspot.gr/2012/10/end.html), περιέγραψα κάποια παραδείγματα παραθρησκευτικών δοξασιών συντέλειας, άλλα περισσότερα και άλλα λιγότερα καταστροφικά για τους ίδιους τους πιστούς τους.

Η πιο ενδιαφέρουσα ερώτηση σε σχέση με τέτοια φαινόμενα είναι «μα καλά αφού δίνουν συγκεκριμένες ημερομηνίες για τη συντέλεια δεν φοβούνται μην τυχόν και διαψευστούν και ο κόσμος χάσει την πίστη τους σε αυτούς;»

Καθόλου μα καθόλου. Γιατί οι ηγέτες τέτοιων οργανώσεων ξέρουν πολύ καλά ένα πράγμα:

Η θρησκευτική πίστη είναι ανορθολογική: Άπαξ και την ενστερνιστείς, αυτό ήταν, το μυαλό χάλασε. Πάει. Ρέπεις μονίμως προς τον ανορθολογισμό σε ότι δεν αφορά μικρά και πρακτικά ζητήματα.

Θέλεις να πιστέψεις; Θα πιστέψεις. Παρά τις αποδείξεις προς το αντίθετο, θα πιστεύεις. Ότι μαλακία και να σου πουν. Οι διαψεύσεις δεν έχουν καμία απολύτως αξία. Η λογική καταλύεται. Τέρμα.

Μια άλλη ερώτηση είναι  γιατί άνθρωποι γουστάρουν τη συντελολογία; Μα γιατί; Ποιος να προσδοκά τη συντέλεια του κόσμου με προσμονή;

Είναι προφανώς ότι οι φανατικοί βάζουν την επιβεβαίωση της πίστης τους πάνω από την ύπαρξη της ζωής στον πλανήτη γη. Αν είναι ο κόσμος να καταστραφεί για να την μπουν στους άπιστους έ τότε καλώς ας έρθει το τέλος. Δεν είναι μάλιστα και σπάνιες οι φορές που συμβάλλουν με καταστροφικές πράξεις προκειμένου να επιταχύνουν την έλευση της συντέλειας. Ξέρετε, κάτι τρομοκρατικές ενέργειες, κάτι πολέμους και άλλα τέτοια ευσεβή. Οι τύποι δε διστάζουν να τινάξουν τους εαυτούς στους στον αέρα με διάφορους τρόπους, την ποικιλία και το ευφάνταστο των οποίων θα ζήλευε ακόμη και ένας επινοητικός ορθολογιστής.

Τι εξυπηρετεί λοιπόν η συντελολαγνεία;

Είδαμε ήδη λοιπόν ότι εξυπηρετεί μεταφυσικές δοξασίες: Οι πιστοί θα ανταμειφτούν για την τυφλή τους πίστη. Οι άπιστοι θα τιμωρηθούν. Οι φανατικοί, πιστά σκυλιά ενός φανταστικού αφέντη θεού-αφέντη-βασιλιά και ενός πολύ πραγματικού ιερατείου, ξεπερνούν τα όρια της μισανθρωπίας. Θέλουν να καταστραφεί ολόκληρο το σύμπαν. Όλο. Αδημονούν και προσεύχονται για αυτό και κάνουν ότι περνά από το χέρι τους για αυτό.

Ακόμη και όταν δε μιλάμε για εντελώς μισαλλόδοξους, οι δοξασίες της συντέλειας ριζώνουν ακόμη και σε λιγότερο «θρήσκους»

Γιατί; Γιατί σε αυτούς εξυπηρετεί τον εντελώς αντίθετο κέλυφος σκοπού: ένα βαθύ αμοραλισμό: Ο κόσμος τελειώνει. Χαχαχχα. Ότι καλό και κυρίως ότι κακό έχω κάνει θα το πάρω μαζί μου… Χαχαχα. Άφεση αμαρτιών. Τα πάντα μάταια. Εκτός από τον κώλο μου.

Έτσι, όλες αυτές οι μάζες που αντλούν σεξουαλική σχεδόν ηδονή από συντελειακές σκέψεις  

 μπορούν άνετα να γράφουν στα θρησκευόμενα ή αμοραλιστικά και ανεύθυνα αρχίδια τους τα πραγματικά προβλήματα του κόσμου: Να παραβλέπουν ότι το ανθρώπινο είδος έχει γίνει μια πρωτόγνωρη πανδημία που απειλεί όχι μόνο την ίδια του την ύπαρξη αλλά και μαζικά, άλλα είδη ζωής. Ότι δηλητηριάζει τον πλανήτη επειδή ο πολιτισμός του, το μυαλό του και η ψυχή του έχουν γίνει τοξικά, καρκιινκά, παρασιτικαά.  

Ότι το «τέλος», τις προκλήσεις και τα προβλήματα δηλαδή που η ίδια ανθρωπότητα δημιουργεί, αν δεν υπάρξει συνειδητοποίηση και μια είδους τεχνοπολιτικοκοινωνικη επανάσταση, ο άνθρωπος δεν θα μπορέσει να τις αντιμετωπίσει μέσα στις επόμενες δεκαετίες. Αν όχι ο άνθρωπος, τουλάχιστον οι πολιτισμοί του θα αφανιστούν μπροστά στις προκλήσεις που οι ίδιοι έχουν δημιουργήσει και επιτείνουν.  

Τι να πρωτοπούμε; Είπαμε για τις μέλισσες. Να πούμε για το νερό; Περισσότεροι άνθρωποι, περισσότερα τοξικά, λιγότερο πόσιμο νερό. Και τόσα άλλα…

Δεν είναι τι είπαν οι Μάγιας. Είναι τι σκέφτονται και τι κάνουν οι σύγχρονοι άνθρωποι. Αυτό είναι το κουτί της Πανδώρας που το καπάκι του ξελασκάρει μέρα με τη μέρα…

Και παρά τα κολοσσιαία ζητήματα οι άνθρωποι χαζογελούν και νοιώθουν ηδονή με κάθε νέο τέλος του κόσμου. Το τέλος του κόσμου όπως το σκέφτονται οι αμοραλιστές και οι φανατικοί δεν είναι παρά το τέλος της υγιούς εγκεφαλικής λειτουργίας.

Και αυτό το φαινόμενο, αν συνεχίζει να εκφυλίζει μια ανθρωπότητα που κατέχει πλέον τρομακτικά μέσα , είναι ικανό να εξασφαλίσει ένα πραγματικό τέλος του κόσμου.

Ο κόσμος, για μια ακόμη φορά δεν τέλειωσε προχθές. Αλλά αυτό δεν εμποδίζει κάποιους από εσάς να πιστεύετε ότι όταν το τέλος του κόσμου έρθει, εσείς, παρότι θα έχετε προπολλού χαθεί, θα αναστηθείτε.

Ο ιστορικός χρόνος μπορεί να έχει κάποιο τέλος. Η ανθρώπινη βλακεία όχι. Και είναι το απέραντο της ανθρώπινης βλακείας που αποτελεί εχέγγυο για το τέλος του ιστορικού χρόνου. Δε θα είναι ο θεός που θα καταστρέψει τον κόσμο: Ο ηλί-θεος θα είναι και η συνέργεια του με τον αμορα-ληστή. 

Ή αυτό ή το γεγονός πως όλο και περισσότερο ξεχνάμε ότι σε κοσμική κλίμακα δρούμε πάνω σε μια μπίλια αστρόσκονης που ένας από τους τρόπους που έχει αναπτύξει για να προστατεύσει το φορτίο της ζωής που φιλοξενεί είναι η νοημοσύνη και η αντίληψη. Όταν αυτή εκφυλίζεται, είναι πιο πιθανό για το γεροπλανήτη με Alzheimer να χαθεί στις εσχατίες του σύμπαντος μπροστά σε μια κοσμική τυχαιότητα που δεν μπόρεσε να θυμηθεί ότι όφειλε να προβλέψει και να προστατευτεί από αυτή…  

 

Read More »

Χριστός 2012

Χριστός 2012

Πέτρος Αργυρίου (περισσότερα στα agriazwa@blogspot.com)

Αν ο Χριστός ζούσε τώρα μεταξύ μας.

Οι δεξιοί θα τον λέγαν χίπυ άπλυτο και τεμπέλη.

Οι χρυσαυγίτες θα τον καρπαζώναν γιατί θα έκανε παρέα με τους μετανάστες.

Οι αριστεροί θα τον λέγαν φασίστα γιατί δε θα καταδίκαζε τους χρυσαυγίτες που τον καρπαζώνουν.

Οι γείτονες δεν θα του μιλούσαν γιατί θα πήγαινε στα μπουρδέλα και στα κωλάδικα να μοιράσει αγάπη.  

Οι υγειονομικές αρχές θα τον περνούσαν από υποχρεωτικές εξετάσεις με όλους αυτούς τους λεπρούς και τους λοιμώδεις που συναναστρέφεται. Μάλλον θα τον βάζαν σε καραντίνα.

Όσες τον αγαπούσαν θα έπρεπε να τον απαρνηθούν για να βρουν τη σειρά τους.

Ο Σαμαράς και ο Στουρνάρας θα τον παίρναν τηλέφωνα για να του πουν: «μπράβο παιδί μου. Καλά τα πας. Αν έχουν δύο πουκάμισα να δώσουν το ένα. Αλλά όχι στο διπλανό τους. Αυτός φοροκλέβει. Στο κράτος. Στο κράτος παιδί μου να τα δώσουν να μη φαινόμαστε και εμείς κακοί. Το κράτος έχει υποχρεώσεις στους δανειστές και οι πολίτες στο κράτος. Ρώτα και τον Φούχτελ.

Θα τον πήγαιναν στο Φούχτελ και εκεί θα υποχρέωναν να πει «τα του θεού τω θεω και τα της Μέρκελ τη Μέρκελ»

Ο Χριστός θα τα κανε πουτάνα στις εκκλησίες και τις μονές. Θα τον μπουζουριάζαν και θα κανε παρέα με εγληματίες του κοινού  ποινικού δικαίου. Θα αποκτούσε φάκελο για πιθανή συμμετοχή σε εγκληματική σπείρα.

Θα είχε χιλιάδες Πέτρους που θα λέγαν «δεν τον ξέρω τον Κύριο»

Αν ο Χριστός ζούσε σήμερα… μα ο Χριστός ζει σήμερα. Είναι όλοι αυτοί οι χιλιάδες που νοιάζονται για το συνάνθρωπο τους. Είναι όλοι αυτοί που τσαλαπατάμε γιατί ο κώλος μας είναι ο Θεός μας. Είναι τα θύματα της απληστίας μας.

Όλοι αυτοί που περιφρονούμε. Που χλευάζουμε.

Αν ο Χριστός δεν ήταν θεάνθρωπος, κανείς δε θα δινε δεκάρα αν ζούσε ή αν πέθανε. Η καθημερινότητα θα τον σταύρωνε. Η χλεύη θα τον εκμηδένιζε.

Αν ο Χριστός ζούσε σήμερα, κανείς δε θα τον πίστευε. Και θα μαράζωνε όπως κάνουν τόσοι άλλοι μικροί Χριστοί ανάμεσα μας.

Έλα τώρα, ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας. Αν ο Χριστός δεν είχε το θεϊκό στέμμα που προσκυνάτε, κανείς δεν θα τον έβαζε στο σπίτι του. Ούτε καν για τα χριστούγεννα.

 Καλά Χριστούγεννα λοιπόν. Με αγάπη, ευτυχία και τόνους υποκρισίας που ένας ολόκληρος πλανήτης δεν μπορεί να τη χωρέσει.

Read More »

Χρόνια πολλά AgriaZwa για τα δύο σου χρόνια

Χρόνια πολλά Αgriazwa!!!

Πέτρος Αργυρίου 

Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν από την ίδρυση αυτού του blog.

Δύο δύσκολα χρόνια για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, δύο δύσκολα χρόνια για την πλειονότητα του ανθρωπίνου πληθυσμού.

Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια πολλά από αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα πληγώθηκαν. Άλλα χάθηκαν.

Η Ελλάδα υπέπεσε ξανά πλήρως στην κατάσταση ενός προτεκτοράτου.

Στο εναρκτήριο μήνυμα του blog γράφουμε «Είμαστε στο μεταίχμιο, στη μετα- νεα τάξη πραγμάτων. Από αυτό το σημείο μπορούμε να εκτοξευτούμε σε ενα μαγικό κόσμο προόδου, αντίληψης και αλληλεγγύης, να φτάσουμε στην εποχή μιας τεχνο-αναγέννησης η να οπισθοδρομήσουμε και να βουλιάξουμε σε νεες φρικτές μορφές απολυταρχισμού, να καταδικαστούμε να ζήσουμε σε ένα τεχνο-μεσαίωνα»

Από την αρχή γνωρίζαμε ότι το δεύτερο ενδεχόμενο ήταν πολύ περισσότερο πιθανό από το πρώτο κάτι το οποίο δυστυχώς επιβεβαιώνεται με την κάθε μέρα που περνάει.

Παρά ταύτα, δε θα θάψουμε την πρώτη διατύπωση και τις ελπίδες που η ανθρωπότητα έχει εναποθέσει σε αυτή.

Δε θα σκοτώσουμε το όραμα επειδή η πραγματικότητα είναι εχθρική σε αυτό.

Οι ιμπεριαλισμοί ξαναχτυπήσαν την πόρτα μας. Βροντερά.

Η ζωή μας ή έστω τα δεδομένα της ανατράπηκαν. Η δημοκρατία έγινε ένα αξιοθρήνητο κουρέλι που καθαρίζει τα ματωμένα βήματα του νέο-ιμπεριαλισμού και μαζεύει τις σκόνες που σηκώνονται από τη σύγκρουση των νέων γεωπολιτικών πλακών.

Αυτά τα δύο χρόνια άρθρα του agriazwa δημοσιευτήκαν σε κάποια από τα μεγαλύτερα sites του ελληνικού διαδικτύου. Δεν κολακευτήκαμε. Ξέρουμε ότι μας αναδημοσιεύουν ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Με τα οποία ούτε συμφωνούμε, και τα οποία ούτε ακολουθούμε, ούτε εξυπηρετούμε. Το τίμημα του να είσαι πραγματικά ανεξάρτητος είναι πραγματικά βαρύ: δεν σου επιτρέπει να σταθείς πουθενά.

Ας δούμε λοιπόν πόσο καλά κάναμε τη δουλειά μας, του να είμαστε ωφέλιμοι στο αναγνωστικό κοινό μας και να ξεδιαλύνουμε το θόρυβο και την προπαγάνδα από την πραγματική πληροφορία. Να σημειωθεί ότι για επιβιωτικούς λόγους υπήρξε και επ’ αμοιβή παράλληλη αρθρογραφία σε κάποια ελάχιστα εναλλακτικά περιοδικά:

Τα agriazwa για την πολιτική και τη γεωπολιτική

Ήμασταν από τους λίγους που από νωρίς προβλέψαμε ικανοποιητικά την εξέλιξη της κρίσης:

«Πρώτα η Ελλάδα, μετά η Μεσόγειος, μετά η εξευρωπαϊσμένη πρώην ανατολική Ευρώπη και στο τέλος η Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη μέσω του μηχανισμού των συγκοινωνούντων δοχείων της Ευροζώνης και της μίας, εικονικά αδιαίρετης και ομοούσιας ευρωπαϊκής πολιτικής.

Πίσω ολοταχώς στη βιομηχανική επανάσταση μέσω της αφαίρεσης εργασιακών κεκτημένων και δικαιωμάτων ώστε να ανακτηθεί η χαμένη βιομηχανική ρώμη και πρωτοκαθεδρία του Δυτικού κόσμου.

Η Ελλάδα, λόγω έλλειψης πολιτειακής και κοινωνικής συνείδησης αποτελεί ιδανικό σημείο εκκίνησης για κοινωνικά πειράματα. Αυτή τη στιγμή μας συμπεριφέρονται σαν να μαστε οι Αφρικανοί της Ευρώπης για να δουν αν μπορούν να ξαναστήσουν την Ευρώπη της βιομηχανικής επανάστασης… Το πείραμα της Ελλάδας αν πετύχει θα σημαίνει την έναρξη μιας νέας εποχής φτώχιας και εργατικής εκμετάλλευσης στο Δυτικό κόσμο. Σε αντίθεση με την Αμερική που αποτελεί εξαρχής ένα κοινωνικοπολιτισμικό πείραμα και μπορεί να επανεφεύρει τον εαυτό της όσες φορές και όπως θέλει, η Ευρώπη της μακραίωνης ιστορικής, πολιτισμικής, επιστημονικής, διοικητικής και οικονομικής ιστορίας, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς υποστρωματικές κοινωνίες και τη συναίνεση τους. Λένε ότι η Ελλάδα αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή και όμως, ΕΕ και ΔΝΤ μαζί, επιχειρούν να επιβάλλουν τον παραδειγματισμό της Ελλάδας σε όλη την Ευρώπη.»

(Ελλάδα, το σύνορο της βαρβαρότητας, Δεκέμβριος 2010 http://agriazwa.blogspot.gr/2010/12/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%BF.html)

Περιγράψαμε την εξαλλαγή της ελληνικής εξάρτησης προς τον γερμανικό άξονα και την γεωπολιτική υποβάθμιση της Ελλάδας από τον προηγούμενο πάτρωνα της, τις ΗΠΑ που συντηρούσε με μαύρα κονδύλια την διαφθορά των ελληνικών ελίτ. Στο ίδιο άρθρο μεταφέραμε στους Έλληνες την εξαιρετική πρόβλεψη του Stratfor του 2010 για την εξέλιξη των πραγμάτων στην Ελλάδα της κρίσης:

«Η Ελλάδα έγινε ζωτική για τις ΗΠΑ ως μέρος της πολιτικής τους για τον περιορισμό της Σοβιετικής Ένωσης… Το Ηνωμένο Βασίλειο και αργότερα οι ΗΠΑ ήταν πρόθυμοι να χρηματοδοτήσουν τις Ελληνικές αμυντικές δαπάνες και να παράσχουν στην Ελλάδα επαρκές κεφάλαιο για να είναι ένα βιώσιμο ανεξάρτητο κράτος που απολάμβανε μια σχεδόν δυτική ποιότητα ζωής. Σε αντάλλαγμα, η Ελλάδα προσέφερε μια στρατηγική θέση από την οποία θα εκριζωνόταν η Ρωσική και αργότερα Σοβιετική διείσδυση στην λεκάνη της Μεσογείου.
Με την κατάρρευση της σοβιετικής απειλής στο τέλους του ψυχρού πολέμου και τον ακόλουθο τερματισμό των ¨βαλκανικών¨ πολέμων με τον Νατοϊκό βομβαρδισμό της Σερβίας το 1999, η πολιτική γεωγραφία της περιοχής άλλαξε για μια ακόμη φορά. Αυτή τη φορά η αλλαγή ήταν δυσμενής για την Αθήνα. Με τη Δύση σε μεγάλο βαθμό να έχει χάσει μεγάλο μέρος του ενδιαφέροντος της για τα ζητήματα της περιοχής, η Ελλάδα εξέπεσε από το status της ως στρατηγικός σύμμαχος. Και μαζί με αυτήν την απώλεια, η Αθήνα έχασε την πολιτική και οικονομική υποστήριξη που της επέτρεπε να ξεπεράσει τις κεφαλαιακές της ανεπάρκειες.»…

«Όπως και να χει, τα τελευταία τρία χρόνια θα είναι τα καθοριστικά στην Ελληνική ιστορία. Το από κοινού πακέτο διάσωσης των 110 δις ευρώ από το Δ.Ν.Τ και την Ε.Ε φέρνει μαζί του αυστηρά μέτρα λιτότητας, τα οποία μάλλον θα αποσταθεροποιήσουν τη χώρα… Τα μέτρα ΔΝΤ-ΕΕ θα αποδυναμώσουν ακόμη περισσότερο την κεντρική κυβέρνηση και θα υπονομεύσουν τον έλεγχο της. Η αδυναμία αποπληρωμής είναι σχεδόν εξασφαλισμένη από το επίπεδο του κυβερνητικού χρέους το οποίο σύντομα θα ξεπεράσει το 150% του ΑΕΠ.»

(Ελλάδα, ο σιτευτός μόσχος του ιμπεριαλισμού, Δεκέμβριος 2010 http://agriazwa.blogspot.gr/2010/12/blog-post_18.html)

Στο ίδιο άρθρο τονίσαμε πως «η θυσία μας σώζει το Ευρώ και το χρηματοπιστωτικό σύστημα όχι το αντίθετο» και προτείναμε την «εθνικοποίηση των πρωτεργατών της κρίσης τραπεζών».

Ήμασταν από τους ελάχιστους που προειδοποιήσαν ότι το ΔΝΤ είχε μετασχηματιστεί για να κάνει ντου στην Ελλάδα και να αναβαθμιστεί ο ήδη φθίνων ρόλος του μέσω της τεχνητής Ευρωπαϊκής κρίσης σε ένα άρθρο που αρχικά γράψαμε για το περιοδικό Nemecis απόσπασμα το οποίου μεταφέραμε αργότερα και στα agriazwa:

«Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι τα κέρδη του το ΔΝΤ μέχρι και πρόσφατα προέρχονταν από τη διαφορά επιτοκίων που πρόσφερε στους δανειστές που κατέφευγαν σε αυτό σε σχέση με τα επιτόκια των αγορών. Τα κέρδη του ΔΝΤ δηλαδή επιβαρύνουν αποκλειστικά τις χώρες δανειολήπτες. Ουσιαστικά δηλαδή το ΔΝΤ δανείζεται για όσο αυτό κρίνει σκόπιμο τα χρέη των χωρών από τις διεθνείς αγορές για να κερδίσει από τα χρέη των δανειοληπτών του τα πανωτόκια που το ίδιο επιβάλλει. Το ΔΝΤ λοιπόν με αυτό το εμπόριο χρέους λειτουργεί ως α) τοκογλύφος, β) εισπράκτορας και γ) ενεχυροδανειστής όταν το ίδιο ισχυρίζεται ότι λειτουργεί ως α) τραπεζίτης, β) δάσκαλος, γ) γιατρός[1][1]. Από το 2000 μέχρι και το 2004, χώρες δανειολήπτες εξόφλησαν μεγάλο μέρος του δανείου τους ενώ ελάχιστες χώρες αποφάσιζαν να εισαχθούν στο σύστημά του και να δανειστούν από αυτό με αποτέλεσμα το ΔΝΤ να έχει δραματική μείωση εσόδων. Και παρά τη άσχημη οικονομική του κατάσταση, από το 2006 και έπειτα το ΔΝΤ αρχίζει μια σειρά εξαιρετικά επιθετικών κινήσεων και το σχεδιασμό ακόμη περισσότερο επεκτατικών πολιτικών, παρά τις δυσμενείς για αυτό συγκυρίες. Σαν να γνώριζε εκ των προτέρων για την επερχόμενη κρίση που θα το διέσωζε. Γιατί ήταν ακριβώς η εκδήλωση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2007 και οι ακόλουθες Εθνικές Κρίσεις που σώσαν το ΔΝΤ και του επέτρεψαν να επανεμφανίζεται ως απαραίτητη και αναπόφευκτη εγγυήτρια δύναμη της παγκόσμιας οικονομίας. Το ΔΝΤ, ένας από τους μεγαλύτερους κατόχους αποθεμάτων χρυσού στον κόσμο (αξίας περίπου 65 δισ. US$), αποφασίζει εκείνη τη περίοδο να πουλήσει το 1/8 του χρυσού του, χρυσό που δογματικά άφηνε άθικτο επί δεκαετίες. Το παιχνίδι είχε αρχίσει να σκληραίνει.

Ο Michael Sarabia του Πανεπιστημίου της Άιοβα δίνει λεπτομερειακά τα στοιχεία εκείνης της περιόδου (2004-2007):

“Τα πρόσφατα χρόνια, εξαιτίας της επιλογής βασικών χρεωστών-κρατών να αποπληρώνουν τα δάνεια νωρίς, αναδύθηκε ένα περιβάλλον χαμηλής πίστωσης. Απλά δεν υπάρχουν τόσες πολλές χώρες με εκκρεμή δάνεια των οποίων οι τόκοι πρέπει να πληρωθούν. Για παράδειγμα, το Δεκέμβριο του 2005, η Βραζιλία έκανε τη μεγαλύτερη πληρωμή που έγινε ποτέ από κράτος μέλος του ΔΝΤ όταν αποπλήρωσε πλήρως το χρέος της των 15,5 δισ. δολαρίων. Τους επόμενους δύο μήνες, η Αργεντινή αποπλήρωσε πλήρως το χρέος της των 9.75 δισ δολαρίων και η Ουρουγουάη πλήρωσε 630 εκατομμύρια – ένα σημαντικό ποσοστό του εκκρεμούς της κέρδους στο ΔΝΤ. Όλες αυτές οι πρόωρες και σημαντικές αποπληρωμές, κόστισαν στο ΔΝΤ ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσό από τόκους που περίμενε να εισπράξει.

Γεια παράδειγμα, κατά το οικονομικό έτος 2006, το ΔΝΤ εισέπραξε 2,5 δισ δολάρια από τόκους από χώρες δανειολήπτες αλλά από αυτό το ποσό αφαιρέθηκαν περίπου $2,2 δισ σε τόκους που πλήρωσε το ΔΝΤ στα μέλη χώρες του με βάση της συνδρομές τους (quotas) που αντλήθηκαν για τα δάνεια του ΔΝΤ.”

Αυτό άφησε κέρδη μόνο 300 εκατομμυρίων δολαρίων (για το 2006) όταν το 1986 το αντίστοιχο ποσό ήταν 1,3 δισ δολάρια.

“... Η πτώση του εισοδήματος του ΔΝΤ που προέρχεται από τους τόκους που χρεώνει, είναι εκπληκτικά προφανής”

“Ο άλλος σημαντικός παράγοντας που συμβάλει στο περιβάλλον χαμηλής πίστωσης είναι το γεγονός ότι οι χώρες δεν επιδιώκουν νέα δάνεια από το ΔΝΤ...” Το συνολικό ποσό δανείων που έπρεπε να αποπληρωθεί στο ΔΝΤ ήταν το 2003 72 δισ SDR (περ 110 δισ δολάρια) περιορίστηκε στα 13 δισ SDR για να κατέβει στα 10 το 2007. “ Αυτά τα νούμερα μαρτυρούν μια ραγδαία και επίμονη πτώση όσον αφορά τις χώρες που ζητούν δάνεια από το ΔΝΤ. Αυτό το συμπέρασμα επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι μονάχα δύο κράτη μέλη δανείστηκαν από το ΔΝΤ κατά η διάρκεια του 2007: Η Γκαμπόν και το Περού...»

(Η συνταγή της αποτυχίας: Πως οι κρίσεις έσωσαν το ΔΝΤ από την καταστροφή, Δεκέμβριος 2010: http://agriazwa.blogspot.gr/2010/12/blog-post_43.html)

Καταδείξαμε από πολύ νωρίς ότι η υπαγωγή της Ελλάδας στο μηχανισμό του ΔΝΤ και η αναπόφευκτη οικονομική και κοινωνική καταστροφή που θα ακολουθούσε δεν ήταν υποχρεωτική ή ατυχηματική αλλά συμπαιγνία των Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου με παράγοντες της διεθνούς ελίτ:

«Σύμφωνα με την ομολογία του επικεφαλής των υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης, Ζαν Κλόντ Γιούνκερ μερικούς μήνες πριν, οι Ευρωπαίοι γνώριζαν από καιρού την Ελληνική κατάσταση: «Γνωρίζαμε ότι κάποια μέρα η Ελλάδα θα έπρεπε να αντιμετωπίσει την δημοσιονομική κρίση που τελικά την έπληξε στις αρχές του έτους»... «Η ελληνική κρίση θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αλλά όχι με την αντιμετώπιση της το τελευταίο έτος, έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί πριν από δυο ή τρεις δεκαετίες...

«Αλλά ήταν φανερό ότι κάποια μέρα η Ελλάδα θα έπρεπε να αντιμετωπίσει αυτό το είδος του προβλήματος, και ήξερα ότι το πρόβλημα αυτό θα έφθανε, διότι συζητούσαμε οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, ο πρόεδρος Ζαν Κλοντ Τσισέ στην ΕΚΤ, η Επιτροπή (ευρωπαϊκή) και εγώ ο ίδιος, για το πως θα εξελιχθεί αυτό που τότε δεν ήταν γνωστό, και σήμερα το αποκαλούμε ελληνική κρίση»

Ο κόσμος το 'χε βούκινο και μεις κρυφό καμάρι όπως λένε. Μοιάζει με σενάριο σαπουνόπερας. Οι σεναριαγράφοι φυσικά το ξέρουν. Οι πρωταγωνιστές φυσικά και ξέρουν. Οι μόνοι που συχνά δεν ξέρουν είναι οι κομπάρσοι- και την εξουσία κομπάρσος είναι ο λαός.

Παρά το ότι το ελληνικό σύστημα εξουσίας ξέρει ότι το ευρωπαϊκό σύστημα εξουσίας ξέρει και το ευρωπαϊκό γνωρίζει ότι η ελληνική ηγεσία ήξερε και ξέρει, με την ανάληψη των “καθηκόντων” του, ο Έλληνας πρωθυπουργός προβαίνει στην “αποκάλυψη” των «πραγματικών» διαστάσεων του ελληνικού χρέους… Ο λόγος που το κανε όμως πριν εξασφαλίσει επαρκή δανειοδότηση από τις αγορές για να διασφαλίσει παράταση ζωής της παραπαίουσας ελληνικής οικονομίας μοιάζει σκοτεινός. Ο Παπανδρέου “έδωσε” ουσιαστικά την Ελλάδα στις διεθνείς αγορές, καθιστώντας αδύνατο το δανεισμό της από αυτές…

Παρότι τον Ιούνιο του 2009 ο Παπανδρέου δηλώνει σε συνέντευξή του στο TVXS ότι “δεν έχουμε κανένα λόγο εμείς να μπούμε σε μια τέτοια διαπραγμάτευση (με το ΔΝΤ) που πιθανώς να διολισθήσει σε όρους που θα είναι αρνητικοί για την πορεία της χώρας μας”⁵, οι κινήσεις του ως Πρωθυπουργού δείχνουν προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Και δεν ήταν η Ευρωζώνη που τον οδήγησε εκεί:

Όπως περιγράφει η Telegraph σε σχετικό δημοσίευμα, ο Παπανδρέου “δεν έχει αποκλείσει καταφυγή στο ΔΝΤ, μια κίνηση που θα θεωρούνταν ως προδοσία από κορυφαίους Ευρωπαίους Αξιωματούχους»…

Παπανδρέου και Μέρκελ προσκάλεσαν ουσιαστικά το ΔΝΤ. Ουδέποτε ο Παπανδρέου απαίτησε την μη εμπλοκή του ΔΝΤ στη “σωτηρία” της Ελλάδας. Αντιθέτως, πάντα άφηνε εντέχνως το παράθυρο ανοιχτό για την εισβολή του ΔΝΤ στην Ελλάδα.

Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι….

Ο Παπανδρέου είναι ένας πολιτικός δισυπόστατος. Ακραία νεοφιλελεύθερος στη πολιτική πρακτική του, “Σοσιαλιστής” στον πολιτικό του λόγο. Ο άνθρωπος που κατακρίνει τις πολιτικές του ΔΝΤ. Ο άνθρωπος που ουσιαστικά το προσκαλεί να τις επιβάλει στην Ελλάδα…

Ο Παπανδρέου με την πολιτική του βάζει την Ελλάδα στο στόχαστρο, με συνέπειες που δεν μπορούν να εκτιμηθούν…

Κάποιοι ιστορικοί του μέλλοντος ίσως να του αποδώσουν το χαρακτηρισμού του ενός από τους πιο επικίνδυνους πολιτικά άντρες.»

 (Οι επωαστές της ελληνικής κρίσης, Ιανουάριος 2011, http://agriazwa.blogspot.gr/2011/01/httpimg692.html)

Λίγο αργότερα θα ο έκπτωτος πλέον επικεφαλής του ΔΝΤ θα αποκαλύψει ήταν σε προσυνεννόηση με τον Παπανδρέου για να μπει η Ελλάδα στο ΔΝΤ.

Ήμασταν από τους λίγους που καταδείξαμε ότι το περιβάλλον των Παπανδρεϊκών ΜΚΟ  αφθονούσε από σημαντικούς συντελεστές του δόγματος του ΣΟΚ καθώς και ανθρώπων των ΜΚΟ του Τζωρτζ Σόρος, του διεθνή κερδοσκόπου που αρέσκεται στο να διαλύει κοινωνίες αλλά και άλλων, έκπτωτων πια πολιτικά ισχυρά ισχυρών:

«Δε θα μιλήσουμε για αυτά τα κλαμπς, αλλά για άλλα, για απόλυτα κοινωφελή φιλάνθρωπα και αθώα ιδρύματα, οργανώσεις μορφώματα και think tanks. Όπως η «σοσιαλιστική διεθνής» στην οποία προεδρεύει ο Γεώργιος Παπανδρέου και στην οποία «ατυχηματικά» παρεισφρήσανε έκπτωτοι αλλά και ακόμη εν ισχύ Ν.Αφρικανοί δικτάτορες. Ή η διεθνής ΜΚΟ υπό την ονομασία Διεθνές Φιλανθρωπικό και Αναπτυξιακό Ίδρυμα Καντάφι, του ιού Καντάφι Σαϊφ Αλ Ισλάμ, ίδρυμα στο οποίο παμπόνηροι κακοθελητές έμπασαν ως μέλος του συμβουλίου του τον Γεώργιο Παπανδρέου- εν αγνοία του όπως δήλωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός το Μάρτιο. Ακόμη και αν ισχύει η διάψευση του πρωθυπουργού, από τη δική του την πλευρά ο Σαϊφ Αλ-Ισλάμ είχε σχέση με ιδρύματα του περιβάλλοντος Παπανδρέου. Ιδού πως υποδέχτηκε τον Σαϊφ Αλ- Ισλάμ, το ίδρυμα που προωθεί την πράσινη ανάπτυξη, η ΜΚΟ I4cense (Institute for Climate and Energy Security) του αδερφού του πρωθυπουργού, του Ανδρέα Παπανδρέου, στη σύσκεψη που διοργανώθηκε στην Αθήνα το 2009, στην εναρκτήρια μέρα της οποίας ομιλητής ήταν και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός: «Η δεύτερη μέρα του συνεδρίου ήταν εξίσου σημαντική, παρουσιάζοντας την πολύ-αναμενόμενη παρουσίαση του κ. Σαϊφ Αλ Ισλαμ Αλ Καντάφι, γιό του Μουαμάρ Καντάφι, σχετικά με το ενεργειακό δυναμικό του ανέμου και της θερμότητας της ερήμου»1.

Το I4cense του Ανδρέα Παπανδρέου τοποθέτησε τον Joe Stanislaw στο Δ.Σ του, έναν οικονομικό σύμβουλο που γνωρίζει πολύ καλά την πολιτική του Washington Consensus και που υπηρετεί παράλληλα στο ΔΣ του Ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου, του οποίου –όπως είναι απολύτως αναμενόμενο- ισόβιο μέλος είναι ο Γεώργιος Παπανδρέου. Το Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου (για λόγους συντομίας θα το λέμε εφεξής APF) στους σκοπούς του -όπως άλλωστε και άλλα ιδρύματα που θα συναντήσουμε στη συνέχεια- έχει την εξάπλωση της «δημοκρατίας» σε κάθε περιοχή του πλανήτη. Κάθε καλοκαίρι το AFP διοργανώνει συνέδριο στον Πόρο, το περίφημο «Συμπόσιο της Σύμης». Στον κατάλογο των συμμετεχόντων στα συνολικά 13 μέχρι τώρα συμπόσια εκτός από τους γνωστούς οικονομολόγους Stiglitz, Galbraith και Parker και τους Δρούτσα και Ρόντος θα βρούμε και τους Sonja Licht και Ivan Vejvoda -και οι δυο τους Γιουγκοσλάβοι, και οι δυο τους ανήκουν στο Fund for an open society. Το Fund for an Open Society είναι μια από τις πολλές οργανώσεις που έχει στήσει ο περίφημος George Soros. Στα Συμπόσια της Σύμης συμμετέχει συχνά και ο Anthony Barnett του opendemocracy.net, οργανισμό που χρηματοδοτείται και από τα Open Society Funds- του George Soros...



...Με τα τόσα open του Σόρος, δεν μπορεί παρά να απορεί κανείς από πού ήρθε η έμπνευση της κυβέρνησης Παπανδρέου για την ανοιχτή διαβούλευση, το περίφημο opengov.

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στις οργανώσεις και τα ιδρύματα: Το Seeds for Peace είναι μια οργάνωση που σύμφωνα με την ίδια «είναι αφοσιωμένη στο να εφοδιάζει νέους ηγέτες από περιοχές με συγκρούσεις με τις ηγετικές ικανότητες που απαιτούνται… Από 46 παλαιστίνιους και Αιγύπτιους εφήβους το 1993, η οργάνωση επέκτεινε τον προγραμματισμό της για να περιλαμβάνει νέους ηγέτες από την Νότια Ασία, την Κύπρο και τα Βαλκάνια. Το δίκτυο ηγεσίας της σήμερα περικλείει πάνω από 4300 νεαρούς ανθρώπους»

Τι σχέση έχει η οργάνωση με το θέμα μας; Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το Seeds of Peace εφορμά στα Βαλκάνια. Ορμητήριο και κέντρο αναφοράς είναι η Ελλάδα. To 2000 το Seeds of Peace Balkans Program ξεκινά από το ολυμπιακό χωριό. Από κει θα ξεκινήσει τον αμερικάνικο γενιτσαρισμό και θα στρατολογήσει εκατοντάδες νέους από την Βοσνία και Ερζεγοβίνη, το Κόσσοβο, την Γιουγκοσλαβία, την «Μακεδονία» (όπως ονομάζει το ίδρυμα τα Σκόπια), την Αλβανία και θα τους μαζέψει στο «αρχηγείο» της στο Main των ΗΠΑ. Η οργάνωση ονομάζει εφήβους και νέους ως ηγέτες. Προκατασκευασμένοι ηγέτες… Με τη λογική ποδοσφαιρικού συλλόγου, η οργάνωση αντί να εξαγοράσει ηγέτες, τους κατασκευάζει μέσω των φυτωρίων της… Και πάλι θα μου πείτε τη σχέση έχει αυτό με το θέμα μας; Η επιλογή των νέων γίνεται μέσω των ιδρυμάτων του Σόρος. Και το πρόγραμμα ξεκίνησε στο ολυμπιακό χωριό με τη βοήθεια του ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου3!!!

Και οι συνέργειες Παπανδρεϊσμού και Σόρος δεν σταματούν εδώ. Το Transnational Institute, ένα δίκτυο διανοούμενων-λογίων, είναι επίσης χρηματοδοτούμενο από το Open Society Foundation του Σόρος και συνεργάζεται με το ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου.4 Η διάδραση του Open Society Foundation με το ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου φαίνεται έντονη και σε συνέδρια για τη χάραξη πολιτικών σε σχέση με τα ναρκωτικά»

(Ελλάδα, η 51^η πολιτεία των ΗΠΑ, Δεκέμβριος 2010, http://agriazwa.blogspot.gr/2011/05/51.html)

Ήμασταν οι μόνοι που καταδείξαμε την πιθανή σχέση της οικογένειας Παπανδρέου με τον Τζορτζ Σόρος  τον Νοέμβριο του 2011 στο άρθρο «Το τελευταίο αντίο»

Ήμασταν από τους λίγους που μιλούσαμε ήδη από το Δεκέμβριο του 2010 και τις αυτοδιοικητικές εκλογές για έντεχνη αποχώρηση του Παπανδρέου από την πρωθυπουργία. Στο ίδιο άρθρο επίσης κάναμε νύξη στα οφέλη της Γερμανίας από την ελληνική κρίση: 

«Και εδώ φτάνουμε στο ζουμί του μηνύματος Παπανδρέου: Η χώρα έχει χρεοκοπήσει. Και ανεξάρτητα από τι θα κάνει η κυβέρνηση Παπανδρέου, είναι οι πιστωτές της χώρας που θα αποφασίσουν το πότε η αναλογία πολιτικού και οικονομικού κέρδους προς κόστος της αποστράγγισης της Ελλάδας δε θα τους είναι ευνοϊκή, το πότε θα κατεβάσουν τα ρολά του γωνιακού μικρομαγάζου που λέγεται Ελλάδα.

Ο Παπανδρέου το μόνο που θέλει είναι να αντλήσει νομιμοποίηση και πολιτική ισχύ από τις επερχόμενες εκλογές για να αποδείξει στους προϊσταμένους του ότι μπορεί να εφαρμόσει ακόμη σκληρότερα μέτρα που θα τους επιτρέψουν να στραγγίσουν κάτι ακόμη από μια χωρά υπό κατάρρευση.

Ζητά πίστωση χρόνου όπως έχασε (μάλλον σκόπιμα) χρόνο για την εκστρατεία παγκόσμιας επαιτείας και δημόσιων σχέσεων με τις κυβερνήσεις των Ελίτ για να οδηγήσει τη χώρα του σε ένα απόλυτο αδιέξοδο και σε δανεισμό με τους πλέον καταχρηστικούς όρους, για να την οδηγήσει πιστά εκεί που την πήγαιναν και όλοι οι προκάτοχοι του έπαρχοι.. εμ συγγνώμη. Εννοούσα Πρωθυπουργοί της Ελλάδας. Στον τάφο. Στα τάρταρα. Κατά τη διάρκεια αυτής της Οδύσσειας ενός ξενιτεμένου Πρωθυπουργού … η Merkel ανησύχησε αρχικά για τη σταθερότητα του Ευρώ και καθώς σκόπιμα χρονοτριβούσε κατάλαβε ότι η γερμανική οικονομία θα έβγαινε -βραχυπρόθεσμα έστω- κερδισμένη από την ελληνική αποδόμηση.

Μετά λοιπόν την καταχρηστική οικονομική πίστωση, ο Παπανδρέου ζητά τώρα από τους προϊσταμένους του πίστωση χρόνου ώστε να μη χρεοκοπήσει και τυπικά η χώρα στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, να κάνει τη ταχυδακτυλουργία Καραμανλή και να εξέλθει από μια χώρα που βουλιάζει με το μικρότερο δυνατό κόστος και έχοντας επιτελέσει την αποστολή του, να βλέπει πλέον ένα καλύτερο μέλλον σε κάποιον διεθνή οργανισμό, μακριά από τη θητεία του σε μια διεφθαρμένη επαρχία.»

 (L ‘etat, c’ est moi, Δεκέμβριος 2010, http://agriazwa.blogspot.gr/2010/12/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-l-etat-c-est-moi.html)

Το 2012 λοιπόν θα βρει τον Παπανδρέου να μιλά στο Harvard για την ανοικοδόμηση της Ευρώπης σε κατάμεστο ακροατήριο.

Μιλήσαμε από νωρίς για την αποτυχία των αμερικανικών σχεδίων για τον έλεγχο μιας ομοσπονδιοποιημένης με πρόσχημα την κρίση Ευρώπης:

«Η νέα τάξη πραγμάτων, αυτό που τόσοι πολλοί χρησιμοποιούν για να εκφράσουν ή να αντιληφθούν την κατάσταση του κόσμου, είναι ήδη παρελθόν.

Το μέλλον είναι τώρα….

Ο όρος νέα τάξη πραγμάτων τελείωσε μαζί με τον αιώνα που πέρασε. Ο τεμαχισμός του ανατολικού μπλοκ και των βαλκανίων κατά τις ορέξεις της Αμερικανικής Πολιτικής και οι εξελίξεις που ακολουθήσαν ΗΤΑΝ η νέα τάξη πραγμάτων. Με την άνοδο των νεοσυντηρητικών στην εξουσία στις αρχές του νέου αιώνα και τις μεγαλομανείς επιδιώξεις για ένα νέο αμερικανικό αιώνα όπου θα επιδιωκόταν και η παγκόσμια στρατιωτική κυριαρχία των ΗΠΑ, η νέα τάξη πραγμάτων τελείωσε.

Για παραπάνω από μια δεκαετία ζούμε στη μέτα-νεα τάξη πραγμάτων, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από εξαιρετική αστάθεια, αμφιβολία και τυχοδιωκτισμούς….

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι μέχρι και προσφάτως αυτοκρατορικές ΗΠΑ λειτουργούν νευρωτικά απέναντι στις ίδιες τις δυνάμεις της φθοράς που τις κατατρώγουν: Η οικονομική της ελίτ, προσπαθεί να μαζέψει το γάλα που έχει χυθεί σε διάφορες χώρες προτεκτοράτα της, δημιουργώντας σε αυτές αξεπέραστες κρίσεις, όταν η μητέρα όλων των κρίσεων είναι η υποστρωματική και άθλια κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας που δε βρίσκεται υπόλογη σε κανέναν εκτός των ΗΠΑ.

Ο πανικός της αμερικάνικης οικονομικής ελίτ που σκουπίζει εθνικές οικονομίες δε θα μπορέσει να αναπληρώσει τη χαμένη ζωτική δύναμη της αμερικανικής οικονομίας και πιθανό να οδηγήσει σε ένα παγκόσμιο τιλτ, μέσω του οποίου οι Αμερικανοί, έχοντας υπερχρεώσει άλλες οικονομίες για δικό τους όφελος, ελπίζουν ότι θα ανακτήσουν τα ινία της παγκόσμιας οικονομίας.

Δυστυχώς για τους αμερικανούς, ο κόσμος δεν τους ανήκει πλέον. Οι άλλοι μεγάλοι παίχτες που βρίσκονται σε φάση ανάπτυξης, σε αντίθεση με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό που η επιθετικότητα του την τελευταία δεκαετία γίνεται για να αντιμετωπίσει την ίδια του τη συρρίκνωση, δεν είναι πρόθυμες να δεχτούν καμία αναχαίτιση της δικής τους ανάπτυξης για χάρην των αμερικανικών συμφερόντων.

Σε αυτές τις συνθήκες εμφανίζονται συγκεντρωτισμοί και ολιγαρχικές συμπεριφορές, οι ΗΠΑ και οι τοπικοί εντολοδόχοι τους ευνοούν την ανάπτυξη συγκεντρωτισμών και αυταρχισμών και η αύξηση μηχανισμών ελέγχου γίνεται γιατί ακριβώς αυτός ο έλεγχος χάνεται- είναι ένα αντανακλαστικό, ένα αντιδραστικό φαινόμενο –όχι ένα σχέδιο που βρίσκεται σε κάποια προχωρημένη φάση εκτέλεσής του...

Ενόψει των εξελίξεων, οι αμερικανοί επιδιώκουν να κρατήσουν τα ινία της παγκόσμιας κυριαρχίας όχι μόνο ρουφώντας τους αδύναμους κρίκους της παγκόσμιας οικονομίας αλλά και αμερικανοποιώντας ιδεολογικο-πολιτικά τις χώρες που -έμμεσα έστω- οικονομικά καταστρέφουν, παρουσιάζοντας το νεοφιλελευθερισμό σαν τη μόνη λύση στα άλυτα προβλήματα που ο νεοφιλελευθερισμός δημιουργεί και οδηγώντας έτσι μερίδα των πληθυσμών τους όχι μόνο σε έντονο αντιαμερικανισμό αλλά και σε οξύ αντικαπιταλισμό, μια διπλή για τις ΗΠΑ απώλεια.

Είναι μια ακόμη από τις καταστροφικές και για τις ΗΠΑ πολιτικές που επιδιώκοντας να αποτρέψουν την αποδυνάμωση των ΗΠΑ ουσιαστικά την επιταχύνουν, συμπαρασύροντας στο δρόμο της απώλειας και άλλες –φίλα προσκείμενες- χώρες.…

Η διατήρηση του παλιού status quo είναι ένα στοίχημα που οι Αμερικανοί δεν πρόκειται να κερδίσουν. Όνειρο ήταν και πάει η νέα τάξη πραγμάτων…

Σήμερα είμαστε στη μέτα-νέα τάξη πραγμάτων, σε μια σύρραξη πολυμέτωπη, πολυεπίπεδη και ανάμεσα σε πολλές δυνάμεις. Ζούμε τον επώδυνο και επισφαλή τοκετό ενός νέου κόσμου. Την έκβαση του δεν την ξέρει και δεν την έχει διασφαλίσει κανένας…»

(Η νέα τάξη πραγμάτων, Φεβρουάριος 2011, http://agriazwa.blogspot.gr/2011/02/blog-post_8251.html)

Ήδη από το Δεκέμβριο το 2010 προβλέψαμε όχι μόνο τον τακτικισμό της αποχώρησης Παπανδρέου αλλά και το σχήμα των πραγμάτων που θα ακολουθούσαν, τη συναινετική κυβέρνηση. Το μόνο που μας διέφυγε ήταν ο ακριβής χρόνος της παραίτησης καθώς εμείς τον είχαμε τοποθετήσει το Μάρτιο του 2011 ενώ έγινε το Νοέμβριο καθώς και το ότι η ΔΗΜΑΡ θα αντικαθιστούσε το ΛΑΟΣ ως δεκανίκι της εξουσίας:

«Μετά την αποχώρηση Παπανδρέου θα προκύψει μια κυβέρνηση «Εθνικής Σωτηρίας» (Μια ψυχή που ναι να βγει, Δεκέμβριος 2010, http://agriazwa.blogspot.com/b/post-preview?token=JUp5kDsBAAA.bkUeURqP1IPOenVKasEf_A.FQ4B6o22sKLtRtMTfrVNAg&postId=140925353171680838&type=POST)

Επέμενα στην πρόβλεψη μου για αποχώρηση του Παπανδρέου παρά τις δηλώσεις Παπακωνσταντίνου για δήθεν εξάντληση της τετραετίας 

«Ο Παπανδρέου πάει τη βαλίτσα μέχρι εκεί που δεν πάει. Και δεν πάει πολύ παραπέρα. Σ’ ενάμιση μήνα από τώρα θα την πάρει τη βαλίτσα και θα φύγει στον παράδεισο των διεθνών οργανισμών τους οποίους τόσο καλά υπηρέτησε, όπου θα συνεχίσει να τους υπηρετεί ως καλοπληρωμένος πρέσβης του οικονομικού –και όχι μόνο- ιμπεριαλισμού.

Όσο για τις δηλώσεις Παπακωνσταντίνου για εξάντληση της τετραετίας, τα λόγια των πολιτικών δεν κοστίζουν τίποτα. Συνήθως δεν αξίζουν και τίποτα. Οι Αμερικάνοι λένε put your money where your mouth is. Δε θα’ χε ενδιαφέρον να μαζεύονταν καμιά χιλιάρα Έλληνες να βάλουν ο καθείς τους καμιά διακοσαριά ευρώ για να στοιχηματίσουν απέναντι στον Παπακωνστίνου για τις εκλογές της άνοιξης που τόσο εύκολα αυτός αποκλείει; Ναι, να το βάζαν ένα τέτοιο στοίχημα, μέσω ΟΠΑΠ ας πούμε, του οργανισμού κρατικού τζόγου που «δεν αφήνει τίποτα στην τύχη». Θα έβαζε, για λόγους πολιτικού εντυπωσιασμού ο Παπακωνστανίνου ένα στοίχημα με τον ελληνικό λαό που εκ των προτέρων γνωρίζει ότι θα το χάσει; Γιατί μέχρι τώρα, αυτή η κυβέρνηση παίζει στοιχήματα που εκ των προτέρων γνωρίζει ότι ο χαμένος θα είναι ο ελληνικός λαός.»

(Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει, http://agriazwa.blogspot.gr/2011/02/blog-post_18.html)

Μέχρι και την ανάληψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ από τον Ευάγγελο Βενιζέλο προβλέψαμε ήδη από τον Ιανουάριο του 2011 (Ευάγγελος Βενιζέλος: Ο ισχυρός άντρας (του ΠΑΣΟΚ) της επόμενης μέρας. http://agriazwa.blogspot.gr/2011/01/blog-post_20.html)

Προβλέψαμε πλήρως την κοινωνική καταστροφή που θα φερνε το μνημόνιο και την πολιτική αστάθεια που θα ακολουθούσε.

Δώσαμε την άλλη, την «κρυφή» αμερικονογενή διάσταση της αραβικής άνοιξης.

Δείξαμε τη συμβολή οργανωμένων εγκληματικών δικτύων στο μεταναστευτικό.

Τις πρακτικές βαρόνων της δημοσιογραφίας.

Την πολιτική εκμετάλλευση του μεταναστευτικού από μικρά τμήματα της αριστεράς.

Αποκρούσαμε και αποδομήσαμε ξανά και ξανά οργανωμένες προπαγανδιστικές εκστρατείες.

Ήμασταν από τους πρώτους που περιγράψαμε την αμερικανογερμανική σύγκρουση μετά την αρχική συναίνεση για την ηγεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης σε έναν κρυφό πόλεμο τον οποίο προς το παρόν κερδίζει κατά κράτος η Γερμανία.

Κάναμε τεράστιες αποκαλύψεις για το παρασκήνιο των πολιτικών δημοσίας υγείας, θέματα που πρωτοπαρουσιάσαμε με ακράδαντα στοιχεία που συγκαλύφθηκαν κάποιες φορές ή και σχεδόν εξ ολοκλήρου από τα ελληνικά ΜΜΕ. Αλλά απολογισμό για αυτόν τον ηράκλειο άθλο ελπίζουμε να κάνουμε στα επόμενα γενέθλια των Άγριων Ζώων, αν υπάρξουν.

Κάναμε πολλά, πάρα πολλά.

Μέσα στον κατακλυσμό των ειδήσεων τα περισσότερα από αυτά χάθηκαν.

Δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε τα μεγάλα μήντια. Δεν ήταν ποτέ ή πρόθεση μας κάτι τέτοιο. Τα agriazwa είναι παιδιά ενός μοναχικού συγγραφέα και τίποτα άλλο. Ούτε κουμπάρους έχουν, ούτε νονούς, ούτε θείους, ούτε μπάρμπες. Το μόνο που έχουν και το μόνο που τους δίνει κάποια δύναμη και κάποιο κουράγιο είναι κάποιους ανοιχτόκαρδους και καλόκαρδους αναγνώστες που καταλαβαίνουν ότι ο Αργυρίου δεν θέλγεται από το κακό και την τρέλα του κόσμου τούτου αλλά ότι είναι μια ψυχή που βαθειά ανησυχεί και που έχει τη νόηση να αναλύει τους λόγους της ανησυχίας του και το βαθύ ενδιαφέρον για να μεταφέρει στους συνανθρώπους μέρος του εαυτού του που παλεύει να κάνει τον κόσμο κοινό τόπο χωρίς να επιβάλλει ή να ζητάει τίποτε πέρα από έναν στοιχειώδη σεβασμό και αναγνώριση για το έργο του και τον ανιδιοτελή μόχθο του.   

Σε επίπεδο προβλέψεων τα πήγαμε εξαιρετικά ικανοποιητικά, χωρίς τη βοήθεια καμιάς κρυστάλλινης σφαίρας, μονάχα με τη χρήση εκείνου του εργαλείου που λέγεται κριτική σκέψη και με τη συνδρομή της βαθειάς διαίσθησης που δίνεται σε αυτούς που ενδιαφέρονται πραγματικά για τα ανθρώπινα πράγματα.

Παρά τις όποιες πρωτιές, δεν επιμένουμε καθόλου σε αυτές. Σταδιακά ήρθαν κάποιοι με μεγαλύτερη πρόσβαση και πληθώρα δημοσιογραφικών εργαλείων να οικειοποιηθούν το δρόμο που χάραξαν άλλοι.   

Μπορεί λοιπόν το blog ενίοτε να μην έχει πλέον τη χρησιμότητα που κάποτε είχε καθώς ο πρωταρχικός του στόχος και η υπαρξιακή του αγωνία ήταν να αποτρέψει αυτά που ήδη έχουν συμβεί, ο συγγραφέας του όμως είναι σίγουρος ότι η άγρυπνη ματιά του και η ανένταχτη του στάση θα μας ξαναπροειδοποιήσουν για πράγματα  που μας φαίνονται ανοίκεια και ως εκ τούτα απίθανα.

Χρόνια πολλά λοιπόν Άγρια Ζώα! Καλή λευτεριά σε όλους μας! Ακόμη και σε αυτούς που δεν έκαναν ποτέ τίποτε για αυτήν.

---

Read More »