Η παγκόσμια ημέρα της καριόλας που τα θελε ο κώλος της.

(Η αρχική αποκρουστική φωτογραφία σεξουαλικού εγκλήματος αντικαταστάθηκε για λόγους προστασίας ευαίσθητων ομάδων καθώς το δημοσίευμα πήρε μεγάλη έκταση, πολύ μεγαλύτερη από ότι ήταν αναμενόμενο. Η φωτογραφία έφυγε, η σεξιστική υποκρισία και σκληρότητα παραμένει)

Θα σας πω μερικές από τις συνηθισμένες φράσεις και κουβέντες μεταξύ ανδροπαρεών κάθε φορά που περνάει από μπροστά τους μια ευπαρουσίαστη γυναίκα: Καριόλα, πόρνη, πουτάνα, μουνάρα, να σου σκίσω την πατάρα, πωπω τι κωλάρα είσαι εσύ.

Αυτές είναι οι μόνιμες επωδοί «θαυμασμού» προς το ωραίο φύλο από παντελώς άγνωστα της σερνικά. Αυτά λούζεται κάθε γυναίκα που η εμφάνιση της φτουράει. Στο δρόμο, μέρα, νύχτα, ένας ανελέητα ισοπεδωτικός σεξιστικός πόλεμος.

Και ενώ οι gay κάναν περήφανες παρελάσεις, η ξανθιά δασκάλα πρέπει να ντρέπεται που είναι γυναίκα. Και οι κακοποιημένες πρέπει να τη ρουφάν όλη την κακοποίηση στο σπίτι τους και να ντρέπονται που είναι θύματα.  

Ενώ πύρινοι λόγοι εκτοξεύονται κατά του ρατσισμού, ο σεξισμός, η πιο οικουμενική μορφή ρατσισμού παραμένει στο απυρόβλητο από μεγάλα τμήματα της ένοχης κοινωνίας.

Πως θα ήταν δυνατόν να συμβαίνει το αντίθετο; Οι Έλληνες είναι σεξισταριά του κερατά.

Προέρχονται από κοινωνίες της προίκας, του εθίμου του ματωμένου σεντονιού της πρώτης νύχτας του γάμου, των αυστηρών ποινών κατά της γυναικείας μοιχείας, του συνοικεσίου που καταργούσε την ελεύθερη βούληση των γυναικών και μιας θρησκείας που θεωρούσε την Εύα πηγή της αμαρτίας και επέβαλε σεξουαλικό έλεγχο μέσω της προγαμιαίας αγαμίας.

Και αυτό δεν έχει αλλάξει δραματικά. Ο γάμος παραμένει σε πολλές περιπτώσεις μορφή θεσμοθετημένης δουλείας. Η γυναίκα παραμένει σε πολλές περιπτώσεις οικιακή δούλα και παιδομηχανή, αντικείμενο εκμετάλλευσης και καταπίεσης,

Οι ροές πληθυσμών από μισογυνικές κουλτούρες δεν βοήθησαν και ούτε ποτέ θα βοηθήσουν στην αντίληψη της ισότητας των φύλων.

Ο σεξισμός και η κάθε μορφής βία απέναντι στις γυναίκες είναι διάχυτος στην ελληνική κοινωνία: στη δουλειά, στο σπίτι, στο δρόμο, παντού οι γυναίκες είναι θύματα ενός στην καλύτερη περίπτωση ψυχολογικού πολέμου ο οποίος συγκαλύπτει από μια σαδιστική και διεστραμμένη ομερτά.

Η χυδαιοποίση της θηλυκότητας βρίσκεται παντού και σχεδόν πουθενά η υπεράσπιση του αυτόβουλου της γυναικείας σεξουαλικότητας και προσωπικότητας, αν εξαιρέσουμε κάτι ΜΚΟ και κάτι κρατικές υπηρεσίας που υπάρχουν για το φαίνεσθε.

Ακόμη θυμάμαι με αηδία τον «κορυφαίο» μυρ-εικαστικό Τσόκλη να λέει στον τηλεοπτικό αέρα πως ο βιασμός γίνεται λόγω της πρόκλησης του θύματος.

Όλοι τα ξέρουμε, πολλοί τα κάνουμε, λίγοι μιλούνε. Και η εγκληματική οργάνωση των σεξιστών παραμένει όχι μόνο ελεύθερη αλλά και προκλητική όπως πάντα. Περισσότερο από πάντα:

Η κρίση, μάλιστα, πάλι αυτή η αναθεματισμένη κρίση ανέβασε την κακοποίηση στα ύψη: 47% πάνω η κακοποίηση των γυναικών σε αυτή τη χώρα της ανάπτυξης.

Ο άντρας βλέπετε,  ο άντρας ο σωστός, δεν έχει πλέον τα φράγκα για να ξενοπηδάει αντί λούσων, ούτε καν για να πηγαίνει στα κωλάδικα ή και στα μπουρδέλα.

Και ξεσπάει στη σύντροφο να της δείξει πόσο άντρας είναι λες και το υψωμένο χέρι είναι προέκταση του μαραζωμένου ανδρισμού του.

Παγκόσμια μέρα κατά της κακοποίησης σήμερα. Ένας λόγος παραπάνω για να φάνε περισσότερο ξύλο και βιασμό οι γυναίκες, μην τους μπουν και ιδέες.

Δεν είστε οι μόνες και είστε μόνες. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να γίνεται νέες Λυσιστράτες.

Αφήστε τα αρχίδια άκληρα.

Στείρα όσο στείρα είναι η ψυχή τους.

Μην ξεγελάτε τον εαυτό σας: Δεν είναι αγάπη που δεν έχει τρόπος να εκφραστεί αυτό που σας κάνουν. Είναι μίσος. Πηχτό και μαύρο η κακοποίηση τους.  

Μην τους δικαιώνετε με την καρτερικότητα σας. Δε θα αλλάξουν ποτέ.

Αντίθετα, θα κάνουν τα παιδιά σας σαν τα μούτρα τους.

Αποκλείστε τους. Απορρίψτε τους. Εγκαταλείψτε τους.  

Και θα είστε μόνες. Απέναντι στις οικογένειες τους, στις γνωστές σας που θα έχουν κάτι πρόστυχο να πουν για τον αγώνα σας για την αξιοπρέπεια σας, στα αρχίδια της γειτονιάς που θα σας πουν πουτάνα. Έτσι κι αλλιώς, πουτάνα σας έλεγαν και πριν.

Όσο και να παλεύουν κάποιοι άντρες για να αλλάξει, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει αν οι γυναίκες, η πηγή της ζωής, δεν πάρουν τη ζωή τους στα χέρια της.

Τέτοια μέρα που είναι, εύχομαι μονάχα καλή δύναμη κα καλή τύχη σε όσες τουλάχιστον το επιδίωξαν.

Στους αρκετούς σεξιστές συμπολίτες μου, να σταθώ με «ευαισθησία» στο πρόβλημά τους που εξάγουν στα πιο αδύναμα μυϊκά θηλυκά και να τους πω πως όσο και αν δείρουν, ανίκανοι θα παραμείνουν. Αν όχι σωματικά, τότε σίγουρα πνευματικά.        

Του Πέτρου Αργυρίου 25/11/2013 (agriazwa.blogspot.com)

Read More »

Και τα ψιλά στην Τρόικα!

Και τα ψιλά στην Τρόικα!

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Χθες το πρωί ένας ακόμη «μικρός ήρως» έδωσε τα ρέστα του. Τα έδωσε στον εκπρόσωπο του ΔΝΤ και μέλος της τρόικας Πόουλ Τόμσεν.  Του πέταξε κάτι ψιλά για να πάει να ανάψει κανά κερί για τις ψυχές των Ελλήνων που ο ίδιος και η συμμορία του σκότωσαν.

Ο φιλανθρωπος τρομοκράτης συνελήφθη πάραυτα και μεταφέρθηκε στη ΓΑΔΑ ως δημόσιος κίνδυνος που είναι.

Είναι η δεύτερη σοβαρή επίθεση της τρομοκρατικής φιλανθρωπικής οργάνωσης ΕΥΟ (Εξαθλιωμένοι Υπερ Ολιγαρχών). Η πρώτη ήταν η επίθεση φιλίας των αυτονομιστών εργαζόμενων στην τοπική αυτοδιοίκηση στον υπουργό οικονομικών Ι. Στουρνάρα όταν επιχείρησαν να του δώσουν καλάθι με τα αγαθά της μάνας Γης για τη φουκαριάρα τη μάνα του.  

Οι αρχές υποψιάζονται ότι ο φιλάνθρωπος τρομοκράτης συνέλεξε τα πυρομαχικά του κατά της δράσης του στην εγκληματική οργάνωση «Δεν πληρώνω».

Την τρομοκρατική ενέργεια καταδίκασε σύσσωμος ο μπουκαλορίχτης Pretendερης και το θύμα της τρομοκρατίας του Γιαουρτιού Σώτη Τριανταφύλλου. Tην επίθεση χειροκρότησε ο Αντώνης Σαμαράς καθώς μπορεί κάλλιστα να την εντάξει και αυτή στη θεωρία των δύο άκρων του όπου όλοι χωράν, από τρομοκράτες μέχρι ανυπάκουους δημοκράτες και αξιοπρεπείς πολίτες.

Ο Γιάννης ο Στουρνάρας έδειξε εκνευρισμένος από τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος και την επιδεικτική σπατάλη πλούτου. Παρά ταύτα ένιωσε δικαιωμένος για τις φορομπηχτικές του πολιτικές καθώς πέρα από την θεωρία των δύο άκρων αποδείχτηκε περίτρανα και η θεωρία του «λεφτά υπάρχουν».

Ο ίδιος ο Τόμσεν, ενθυμούμενος το δόγμα Bill Gates πώς αν κάποιος ζάμπλουτος βρει ένα κατοστάευρω μπροστά του θα χάσει περισσότερα λεφτά αν το μαζέψει  από όσα θα έβγαζε στο χρόνο που θα του 'παιρνε να το μαζέψει, αγνόησε επιδεικτικά τα κέρματα εξ ουρανού αφού ούτως ή άλλως έχει ήδη μαζέψει όλα τα χοντρά μαζικά και τώρα θα μαζέψει όλα τα ψιλά: μαζικά πάλι.

Αγνόησε λοιπόν τα κέρματα για να προχωρήσει στον κατακερματισμό της κοινωνίας.

 Για να επιβραβεύσει τους Έλληνες πολίτες που εθελοντικά πάνε και παραδίδουν τα ψιλά τους στην Τρόικα, ο Αντώνης Σαμαράς έταξε για του χρόνου δωρεάν WiFi σε όλους τους Έλληνες. Φυσικά ο Αντώνης Σαμαράς εννοούσε WHY Φάει; Αφού οι Έλληνες τα φάγαν μαζί με τον Πάγκαλο και ο Πάγκαλος έγινε έτσι όπως έγινε, η δίαιτα του σφιχτού ζωναριού είναι θέμα δημόσιας υγείας.   

Ο Πάγκαλος πάλι, της εγκληματικής οργάνωσης του ΠΑ-ΣΟΚ, θυμήθηκε με συγκίνηση πως μαζί τα τρώγαμε, τότε τις παλιές καλές μέρες που οι αμερικάνοι αξιωματούχοι τον λέγαν Mother Fucker και ζήλεψε τώρα που οι International Mother Fuckers του IMF παίρνουν όλη τη δόξα- και τα λεφτά.

God damn it! Αυτοί οι πανάθλιοι Έλληνες ρίξαν νομίσματα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Λογικό θα μου πείτε. Αφού οι άνθρωποι κρατούσαν κάτι ψιλά για να βγάλουν εισιτήριο για το λεωφορείο της ανάπτυξης και το τρένο της προόδου και αυτά δεν ήρθαν ποτέ,  ε τι να κάνουν; Να κρατήσουν τον οβολό τους για το Χάρο; Αυτό κάναν άλλωστε αφού ο Τόμσεν είναι μια μετενσάρκωση του Χάρου.

Και το καρέ της γελοιότητας αυτές τις μαύρες μέρες ήρθε να συμπληρώσει ο Κωστής ο Ζουράρης, πάλαι πότε αξιολογότατος διανοητής που χρησιμοποιεί τον εαυτό του ως ζωντανό πειραματόζωο για να μας δείξει τα 17 στάδια του ξεμωράματος.

Ζηλεύοντας τη δόξα της ξανθιάς δασκάλας της παρέλασης που μας έδωσε μια ακόμη ευκαιρία να αποδείξουμε το πόσο φαλλοκρατικά και υποκριτικά γουρούνια είμαστε, ο  Κωστής αποφάσισε να φτιάξει ένα κόμμα πιο καυτό και από τη ξανθιά δασκάλα. Έτσι γεννήθηκε η «Πυρίκαυστος Ελλάδα», όνομα που μπέρδεψε πολλές νοικοκυρές σε ενεργειακή απόγνωση οι οποίες μπορεί να νόμισαν πως επρόκειτο για νέο οικονομικό θερμοπομπό ελληνικής κατασκευής και έψαχναν τηλέφωνα παραγγελιών.
Αλλά ο Κωστής έχει  άλλες βλέψεις για το καυτό του κόμμα που δεν είναι άλλες από την κατάληψη της εξουσίας. Όπως δήλωσε ο ίδιος, οτιδήποτε άλλο «από την κατάληψη εξουσίας θα είναι γελοίο». 
Ισχύει Κώστα μου. Σε μια Ελλάδα που έχει γίνει αποκαΐδια αυτό που λες είναι γελοίο.

Στην προοπτική της κατάληψης της εξουσίας από τους Πυρ-Ελ, προτάθηκε η δημιουργία ενός κόμματος που θα καταλάβει την αξιωματική αντιπολίτευση, το κόμμα Όχι Άλλο Κάρβουνο (Ο.Α.ΚΑ)

Και έτσι περνάνε οι μέρες στην Πυρακτωμένη σαν την κόλαση Ελλάδα. Συνήθως απλά τραγικά και ενίοτε και τραγικά γελοία.

Ένα εύγε στον πολίτη που δεν ήταν τσάμπα μάγκας αφού τη μαγκιά του την πλήρωσε. Έστω με κάτι ψιλά και έστω με κάτι ψιλές (εικάζουμε) και με μια κράτηση από το καθεστώς της κατοχής. Άλλωστε μπροστά σε τόσες κρατήσεις μισθών, συντάξεων και πολιτών, τι είναι μια ακόμη κράτηση; Ψιλά γράμματα.  

Read More »

Σκοτώνοντας τους Χρυσαυγίτες, πυροβόλησαν ξανά με σιγαστήρα και την Κύπρο

Σκοτώνοντας τους Χρυσαυγίτες, πυροβόλησαν ξανά με σιγαστήρα και την Κύπρο

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com), 4/11/2013 

Η εκτέλεση των δύο μελών της ΧΑ προ τριημέρου ακολουθήθηκε ή/και συνέπεσε με μια ομοβροντία ειδήσεων. Την πίεση βουλευτών της ΝΔ για τη φορολογία αγροτεμαχίων, το σήριαλ εκβιασμών της έλευσης ή μη της Τρόικας, μια ευρεία συναίνεση στο εσωτερικό της Ελλάδας για το εξαρχής προφανές του αδιέξοδου του ελληνικού προγράμματος, τις πιέσεις της Γερμανίας προς τις ΗΠΑ για την υπόθεση του διεθνούς δικτύου παρακολουθήσεων και υποκλοπών, τις πλάτες που έκανε στα ΗΠΑ στριμώχνοντας παράλληλα την Ελλάδα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπανδρέου Θεόδωρος Πάγκαλος, την αναβίωση της υπόθεσης των παρακολουθήσεων του τέως πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και του μέχρι πρόσφατα καλά στεγανοποιημένου σχεδίου «δολοφονίας» του Πυθία (με την εξαίρεση των περιοδικών «Επίκαιρα» που ανέδειξε το θέμα και blogs όπως το Olympia που τα αναδημοσίευσαν) και της πολιτικής του δολοφονίας, την κλήση του εισαγγελία που χειρίζεται το θέμα των υποκλοπών και του σχεδίου Πυθία, στον πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Καχριμάκη για τα διαβαθμισμένα έγγραφα που φαίνεται να του τα προμήθευε υπάλληλος της ΕΥΠ.

Άξαφνα, μέσα σε ένα καταιγισμό ειδήσεων, τα μήντια άρχισαν να καταγράφουν με φοβερή άνεση ως ειδησεογραφική πραγματικότητα καταστάσεις που πρότινος τις τοποθετούσαν στη σφαίρα της συνομωσιολογίας.

Μέσα σε όλα αυτόν τον καταιγισμό, όλως «τυχαίως» διέφυγε από τα ελληνικά μήντια, ακόμη και από τη μπλογκόσφαιρα ένα θέμα εξίσου σημαντικό που εξελίσσεται στον παρόντα χρόνο:

Το τελεσίγραφο τεσσάρων ημερών του Αλεξάντερ Ντάουνερ, ειδικού συμβούλου του γ.γ του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν προς τους Κυπρίους για την έναρξη διαπραγματεύσεων με την τουρκοκυπριακή πλευρά!

Είχα περιγράψει, ξανά και ξανά, πως η «ευρωπαϊκή κρίση» είναι μονάχα ένα κομμάτι, το πιο ορατό ενός ευρύτερου παιχνιδιού (εδώ) ξαναμοιράσματος της γεωπολιτικής πίτας και των ζωνών επιρροής. Όπως στις δεκαετίες του 1950 και 60 η γεωπολιτική πίτα περνούσε κυρίως από την πρώην αυτοκρατορική υπερδύναμη της Μ.Βρετανίας αλλά και άλλων ευρωπαϊκών αποικιοκρατών στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ  μέσω πραξικοπημάτων, εμφυλίων αλλά και επεμβάσεων, έτσι και σήμερα, αντιστρόφως κινδυνεύει να περάσει από τις αποδυναμωμένες ΗΠΑ στους άλλους νέους ισχυρούς πόλους, μια διαδικασία που οι ΗΠΑ πάλι προσπάθησαν να αναχαιτίσουν μέσω των προσφιλών τους πραξικοπημάτων, εμφυλίων και επεμβάσεων .

Αργά η γρήγορα θα βρισκόμασταν στο κέντρο των εξελίξεων καθώς βρισκόμαστε στη μέση της Γης, τη Μεσόγειο, σημείο αμείωτης γεωστρατηγικής σημασίας.

Έτσι λοιπόν, το σήμερα, με διαφορετικούς όρους αναλογεί για τα ελληνικά πράγματα στην περίοδο 1965-1974.

Ανάμεσα στους πολλαπλούς στόχους που εξυπηρετούσε η περίοδος αυτή, η ταμπακιέρα ήταν η Κύπρος, το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο». Η περίοδος αυτή  έληξε με την πρώτη ελληνική προδοσία εις βάρος της Κύπρου, την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και τη διχοτόμησή της.

Σήμερα, τα μέσα έχουν αλλάξει μόνο, όχι οι μέθοδοι. Σήμερα, όπως και τότε, η Κύπρος αποτελεί σημαντικό μέρος της ταμπακιέρας.

Ο  Ντάουνερ, αγγλοτραφής, πρώην υπουργός εξωτερικών της Αυστραλίας με σημαντικό ρόλο στην ανάμειξη της στην εισβολή στο Ιράκ, με υπόνοιες για γνώση του για το σκάνδαλο του προγράμματος του ΟΗΕ «Πετρέλαιο για φαγητό» και φίλος του προέδρου της Κύπρου Νίκου Αναστασιάδη, όχι μόνο έθεσε πολεμικού τύπου τελεσίγραφο, αλλά και ακύρωσε τις πρωτοβουλίες Αναστασιάδη για την τοποθέτηση επιτρόπου της ΕΕ για το Κυπριακό και για την επιστροφή της Αμμοχώστου.

Το τελεσίγραφο Ντάουνερ παρακάμπτει το διεθνές δίκαιο και πιέζει την κυπριακή πλευρά για την έναρξη διαπραγματεύσεων όπως φαίνεται από μηδενικής και ισότιμης βάσης λες και ήταν η Ελληνική πλευρά που εισέβαλε στα εδάφη της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Στην ουσία δηλαδή, το τελεσίγραφο του ΟΗΕ πιέζει προς μια άτυπη αναγνώριση του τουρκοκυπριακού κράτους από την πλευρά των ελληνοκυπρίων και ένα καθεστώς διεθνούς κηδεμονίας, ενός υβριδικού νεοπροτεκτοράτου.

 Και το κάνει αυτό με τον  Αναστασιάδη στο τιμόνι όχι μόνο γιατί αυτός είναι «φίλος» του αλλά και γιατί ο Αναστασιάδης ήταν και υπέρμαχος του σχεδίου Ανάν.  

Όσο και αν οι Χριστόφιας και Αναστασιάδης ήταν το αντίστοιχο του διδύμου Παπανδρέου-Σαμαρά, στην Κύπρο, η εθνική προδοσία έχει κόκκινες γραμμές που ούτε καν ο Αναστασιάδης τολμά να ξεπεράσει.

Η είδηση στην Ελλάδα εμφανίστηκε επιλεκτικά λίγο πριν η πρώτη μέρα του τελεσίγραφου λήξει. Με ελάχιστες εξαιρέσεις κάποιων μικρών θεμάτων μεγάλων εφημερίδων και του Μιχάλη Ιγνατίου με τη μεγάλη ευαισθησία του στα εθνικά θέματα και ιδίως στο Κυπριακό, η είδηση θάφτηκε.

Αυτήν την εκκωφαντική σιωπή με ένα και μόνο τρόπο μπορούμε να την ερμηνεύσουμε: Ως ένα είδος ομερτά μιας μητροπολιτικής Ελλάδας που έχει προαποφασίσει την εγκατάλειψη ή και την παράδοση της Κύπρου.

Σε προηγούμενα άρθρα μας είδαμε πως το ελληνικό πολιτικοοικονομικό σύστημα οδήγησε άμεσα και έμμεσα την Κύπρο στον υπερεθνικό μηχανισμό ελέγχου που λέγεται τρόικα.

Τους παρασύραμε στον ζουρλομανδύα του Ευρώ, μέσω του ελληνικού χρηματοπιστωτικού προωθήθηκαν τα κεφάλαια από το Κατάρ του Βγενόπουλου μέσω των οποίων το κυπριακό πολιτικό σύστημα διαβρώθηκε και το κυπριακό χρηματοπιστωτικό σύστημα εγκατέλειψε μεγάλο τμήμα των «καλών πρακτικών» του. Σα να μην έφτανε το φίδι που βάλαμε στον κόρφο τους, τους πείσαμε να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα και μετά τα κουρέψαμε, με αποτέλεσμα οι Κυπριακές τράπεζες να χάσουν 7 δις κεφαλαίων, λίγο λιγότερο από το μισό κυπριακό ΑΕΠ δηλαδή.   

Ακολούθησαν το κυπριακό μνημόνιο, η απομόνωση της Κύπρου από τη Ρωσία και το κούρεμα καταθέσεων τις οποίες προεκλογικά εγγυόταν ο Αναστασιάδης.

Αφού οι μνημονιακές πολιτικές έχουν προσδέσει την Ελλάδα άνευ όρων στο άρμα παράλληλα όλων των μεγάλων δυνάμεων και πρωτίστως σε αυτά των ΗΠΑ και Γερμανίας, αφού φλερτάρουν αδιάκοπα με ένα Ισραήλ το οποίο παίζει ένα περίεργο πολυμερές διπλωματικό παιχνίδι καθώς μετά την αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή βάζει τις μάρκες του πάνω από κάθε πιθανό σεναριακό τετράγωνο αλλά περιμένει να δει που θα κάτσει η μπίλια προτού διαμορφώσει πάγιες στρατηγικές συμμαχίες, μετά το φλερτ Βενιζέλου Νταβούτογλου,  σήμερα η Ελλάδα συνεχίζει να απομονώνει την Κύπρο και να κάνει τα στραβά μάτια σε ότι συμβαίνει.

Και η Ευρώπη; Ο εγγυητής της ασφάλειας και της σταθερότητας των κρατών μελών της, τι κάνει με το κράτος μέλος της Κύπρο;

Απολύτως τίποτε. Όλη η ΕΕ είναι επικεντρωμένη στο να δίνει οικονομικές και πολιτικές αβάντες στη Γερμανία, ενώ η Τρόικα πιέζει διακριτικά την Κύπρο να εξάγει στην Τουρκία το όποιο πλεόνασμα φυσικού αερίου μπορεί να αντλεί, παρότι η Ευρώπη και πολύ περισσότερο η Κύπρος παραμένει ενεργειακά εξαρτώμενη.

Και τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο: Οι ισραηλινοί που έχουν καπελώσει το υπεράκτιο κοίτασμα Λεβιάθαν, θέλουν να δώσουν φθηνό φυσικό αέριο στους Κύπριους μαζί με κάποια ψίχουλα από το κοίτασμα για να παρακάμψουν το Λίβανο το οποίο έχει επίσης βλέψεις στο κοίτασμα και να το φέρουν προ τετελεσμένων καταστάσεων και μειωμένων διεκδικήσεων, ενώ η συμφωνία άντλησης για το «τεμάχιο 12» που ανήκει στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου είναι 70% για την αμερικανικών συμφερόντων Noble Energy,  και 15% για τις ισραηλινές Delek Drilling και Ανner Oil Exploration.

Πρέπει να τονιστεί ότι τα κοιτάσματα αυτά, δεν πρόκειται ούτως ή άλλως να κάνουν την Κύπρο ζάμπλουτη. Έχουν τη δυναμική όμως να τονώσουν την οικονομία και να τη βοηθήσουν σε μια σταδιακή απεξάρτηση από τους δανειστές της. Ακόμη πιο σημαντικά, θα ενισχύσουν ακόμη περισσότερο τη διαπραγματευτική της θέση και θα δημιουργήσουν τετελεσμένα υπέρ της Κύπρου και των δικαιωμάτων της στο θαλάσσιο της χώρο. Για αυτό το λόγο ήδη από το 2011 η Άγκυρα πίεζε την Ουάσινγκτον να μην επιτρέψει στην Κύπρο την άντληση φυσικού αερίου πριν την ενοποίηση της Νήσου! «Μη θυσιάζετε τη διαδικασία πολιτικής ενοποίησης της Κύπρου για το εμπόριο» έλεγε σύμφωνα με τη Χουριέτ τούρκος αξιωματούχος στους αμερικανούς.

Το χθεσινό τελεσίγραφο Ντάουνερ είναι το επιστέγασμα της τουρκικής διπλωματίας όταν η μητροπολιτική Ελλάδα ποιεί την νήσσαν για την Νήσον.

Η Κύπρος και φυσικά και η Ελλάδα, σε αυτό το κρίσιμο σημείο του γεωπολιτικού ανασχεδιασμού, όφειλαν να βρίσκονται υπό καθεστώς διεθνούς επιτήρησης, προσωρινής ή διαρκούς.

Η ελληνική ηγεσία είναι πολλαπλά προδοτική καθώς έχει προδώσει όχι μόνο την μητροπολιτική Ελλάδα αλλά και για δεύτερη φορά την Κύπρο.

Και τα ελληνικά μήντια έκαναν πάλι πάρα πολύ καλά τη δουλειά τους: Ξεθάβοντας εθνικά σκάνδαλα του πρόσφατου παρελθόντος τα οποία τα κουκούλωναν επιμελώς, συγκάλυψαν το σκάνδαλο του τελεσίγραφου του ΟΗΕ και τη δεύτερη και διαρκή προδοσία της Κύπρου.

Κάποιοι θα σκότωναν για να καταφέρουν μια τέτοια συγκάλυψη.   Και θα ξανασκοτώσουν. Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια…  Η οικονομία των πολλαπλών οφελών των πολιτικών δολοφονιών.

Σε αυτό το σημείο, με βαριά καρδία και πλήρως αηδιασμένος θα πω μια κουβέντα που δεν έχω τολμήσω να πω ποτέ καθώς αποτελεί συλλογική καταδίκη: Γίναμε άξιοι της μοίρας μας.

Read More »

Ο φαύλος κύκλος του αίματος

Ο φαύλος κύκλος του αίματος

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Μια χαρά και τρεις νεκροί. Κι άλλοι στα μαθηματικά του θανάτου. Περάστε κόσμε.

Δε θα γράψω αυτή τη φορά κάποια μακροσκελή ανάλυση. Περιττεύει.

Επαγγελματίες δολοφόνοι καθάρισαν 2 νεαρούς χρυσαυγίτες. Με τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής στη μπουζού. Με τη δίωξη της ΧΑ εν εξελίξει.

Τώρα έχει και η Χρυσή Αυγή τους δικούς της ήρωες, τους δικούς της αγωνιστές.

Αυτό δεν είναι κάποιο αστυνομικό μυθιστόρημα για να αποκαλύψει κάποιος συγγραφέας το ποιος το κανε.

Ας δούμε όμως το πλαίσιο: Η θεωρία του πρωτογενούς πλεονάσματος να έχει καταρρεύσει, η τρόικα να κάνει τερτίπια με το αν θα έρθει η δε θα έρθει, βουλευτές της ΝΔ να πατάν τις κόκκινες γραμμές της  κομματικής πειθαρχίας για το φορολογικό, ο Πάγκαλος να κάνει πλάτες στις στριμωγμένες ΗΠΑ στριμώχνοντας την αδιέξοδη Ελλάδα για το σκάνδαλο του διχτύου των παγκοσμίων υποκλοπών και ο Καχριμάκης, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ και αυτός, στον εισαγγελέα που χειρίζεται την υπόθεση των υποκλοπών και του σχεδίου Πυθία για την κατοχή διαβαθμισμένων εγγράφων της ΕΥΠ που σύμφωνα με μαρτυρία, του τα προμήθευε πρώην υπάλληλος της ΕΥΠ (εδώ), αποδεικνύοντας ένα από τα πολλά είδη εξάρτησης της, την πολιτική.

Τι να σου φέρω υπουργέ μου; Έναν καφέ, μια τυρόπιτα και ένα από εκείνα τα ωραία τα χαρτιά τα διαβαθμισμένα.

Έγραφα μερικές μόλις πριν μερικές εβδομάδες στο άρθρο μου για τη δολοφονία Φύσσα: «… Για την ακρίβεια ο Σαμαράς χρειάζεται κάτι παραπάνω από τη Χρυσή Αυγή. Χρειάζεται, μια μεγάλη προβοκάτσια.

Τη δική του 11 Σεπτέμβρη. Το αν είναι ικανή η μικρή του ακροδεξιά ομάδα να ενθαρρύνει ή να σχεδιάσει κάτι τέτοιο επιχειρησιακά αυτό δεν είμαστε σε θέση να το ξέρουμε…»

Η δολοφονία των δύο χρυσαυγιτών τους ήρθε κουτί. Ούτε να την είχαν σχεδιάσει: να σου τη ολοζώντανη και δολοφονική η θεωρία των δύο άκρων…

Δεν ξέρουμε αν αυτή είναι η Μεγάλη Προβοκάτσια και ποιος τη σχεδίασε. Όπως και να χει, μάλλον δεν αρκεί. Μάλλον χρειάζεται κάτι μεγαλύτερο. Αλλά είναι μια καλοδεχούμενη πίστωση χρόνου, μια προσωρινή εκτόνωση των πιέσεων που απειλούν να οδηγήσουν στην κατάρρευση της πολιτικής της απόλυτης εξαθλίωσης της χώρας ή τουλάχιστον της πολιτικής της ηγεσίας.

Δεκαετίες πριν, όταν ο δολοφονήθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκης από παρακρατικούς, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής αναρωτιόταν «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;».

Παρότι η απάντηση ήταν και είναι προφανής, η ερώτηση παραμένει επίκαιρη σε σχέση με το ποιος εξακολουθεί να δίνει εντολές για προβοκάτσιες, τρομοκρατικές ενέργειες και πολιτικές δολοφονίες, μισό αιώνα σχεδόν μετά τη δημιουργία των παρακρατικών δικτύων Stay Behind σε Ελλάδα, Ιταλία και αλλού από τις ΗΠΑ για την «αποτροπή του κουμουνιστικού κινδύνου» (για περισσότερα στο θέμα διαβάστε τα σχετικά άρθρα του Κλεάνθη Γρίβα)

Μάλλον θα αργήσουμε να μάθουμε: αυτό που γνωρίζουμε όμως, είναι πως σε μια από τις πιο αδιέξοδες φάσεις του νεοελληνικού κράτους από ιδρύσεως του, αυτής της τελευταίας τριετίας, πάντα εμφανίζεται ο από μηχανής θεός.

Εμφανίστηκε καίγοντας την Marfin,  όταν το λαϊκό κίνημα στρίμωξε το πολιτικό σύστημα εξουσίας. Εμφανίζεται ξανά με τη μαφιόζικη εκτέλεση των δύο χρυσαυγιτών όταν η τελευταία και ύστατη εκδοχή της μεταπολιτευτικής πολιτικής αλητείας βρίσκεται σε αδιέξοδο.

Εμείς δεν ξέρουμε ποιος κινεί αυτόν τον από μηχανής θεό. Δεν ξέρουμε ποιος οπλίζει το χέρι του. Ίσως να ξέρει ο Σαμαράς που μιλάει με το θεό. Ίσως και όχι. Ίσως να είναι καθαρή σύμπτωση. Ίσως να είναι πολύ βρώμικη σύμπτωση.

Δε θα σπεκουλάρουμε με το ποιοι έδωσαν την εντολή δολοφονίας των χρυσαυγιτών και ποια ήταν τα κίνητρα της εκτέλεσης αυτής.   

Αυτό που ξέρουμε είναι ότι αυτή η δολοφονία έδωσε ανάσα στην κυβέρνηση. «Δικαίωσε» επίσης την ΧΑ στο μυαλό πολλών εθνικιστών και εξέθεσε κάποιους που προφασίζονται τον ανθρωπισμό για να προωθούν αριστερισμό.

Το χτύπημα έγινε σε μια περίοδο που διαμορφώνεται ευρεία συναίνεση ότι το πρόγραμμα στην Ελλάδα δε βγαίνει. Σε μια περίοδο όπου τα νομοσχέδια λογοκρισίας περί «εχροπάθειας» περνάνε διακριτικά. Σε μια περίοδο που βγαίνει φιρμάνι ότι όποιος παραβιάζει κυρώσεις της ΕΕ ή/και του ΟΗΕ θα τρώει φυλάκα.

Σε μια περίοδο πότε ακόμη μασκαρεμένου και άλλοτε απολύτως απροκάλυπτου ολοκληρωτισμού.

Κάθε προβοκάτσια είναι καλοδεχούμενη από τους εξουσιαστές. Το «νόμος, τάξη, υποταγή και εξαθλίωση» περνάει μέσα από το χάος και τρόμος.

Όταν στη Μανωλάδα υπήρξε sequel με μαχαιρώματα αλλοδαπών αγρεργατών από ομοεθνή τους «επιστάτη» έγραφα: «Αλήθεια; Χόρτασε η αρένα της κοινής γνώμης με το πρώτο μαζικό έγκλημα στη Μανωλάδα; Δεν τραβάει το δεύτερο γιατί ήταν λιγότερο εντυπωσιακό; Τι άλλο ανθρωποφάγο έγκλημα τραβάει η ψυχούλα σας να καταπιείτε αντί παυσιπόνου για να περάσετε πιο ανώδυνα τον καθημερινό ακρωτηριασμό σας;

Μην ανησυχείτε. Θα πάρετε τόσες αναισθητικές παστίλιες για τον πόνο των άλλων που ούτε που θα καταλάβετε την μέρα που θα έχετε ξυπνήσει εντελώς νεκροί μετά από κώμα δεκαετιών.»  

Θα έχουμε πολλά ακόμη sequels. Αίμα και βία. Και κατά παράδοξο τρόπο μια ισορροπία τρόμου. Οι μνημονιακοί θα μιλάν για τα δύο άκρα, οι εθνικιστές για τις μαριονέτες των σιωνιστών, οι αντιφασίστες για τους φασίστες, οι αριστεροί για τους προβοκάτορες.

Και οι προβακάτορες θα συνεχίζουν να δρουν- ανενόχλητοι. Οι σιωνιστές επίσης. Και οι φασίστες θα δρουν. Και οι αντιφασίστες. Και οι μνημονιακοί.

Και η ζωή θα επιδεινώνεται σε όλα της τα μεγέθη. Κάθε μέρα. Καθήκον όλων όσων δεν μετέχουν σε αυτή την κυβέρνηση είναι να ρίξουν αυτή την κυβέρνηση της μειοψηφίας και της μειοδοσίας.   

Και ας μην έχουμε πλέον καμία τύχη μετά από τόση εθνική καταστροφή.

     

Κλείνοντας, να στείλω τα συλλυπητήρια μου σε όλους όσους αγαπούσαν ή νοιάζονταν τους δύο νεαρούς, τον Μανώλη Καπελώνη και Γιώργο Φουντούλη, δύο ακόμη θύματα της ανθρωποφάγας εποχής του μνημονίου. Και ας μην ήταν κοινωνικοί αγωνιστές. Και ας ήταν το αντίθετο. Σίγουρα θα ήταν καλύτεροι από τον Pretendέρη που δήλωνε για την εκτέλεση σαν ταν κριτής-θεός και δικαστής μαζί «Ναι Όλγα έχεις δίκιο, ήταν νωρίς και ήταν γεμάτο κόσμο το μέρος. Μπορεί να σκοτωνόταν και κανας άνθρωπος!»  Μπορεί να σκοτωνόταν και κανας άνθρωπος.

Δυστυχώς, όσο οι πραγματικοί ένοχοι έχουν την τύχη της χώρας ακόμη στα χέρια τους, θα συνεχίσουμε να θρηνούμε αδικοχαμένους νεκρούς σε τέτοιο βαθμό που θα γίνουμε παγερά αδιάφοροι απέναντι στο θάνατο των άλλων. Όχι πως κάποιοι από εμάς δεν είναι ήδη. Όχι πως κάποιοι από εμάς δεν έχουν κάνει την αδιαφορία απέναντι στην ανθρώπινη ζωή επικερδές επάγγελμα.      

Read More »