Πλαστοκύτταρα στο τηλεσκόπιo του εντυπωσιασμού

Για ποιο λόγο θα ήθελε να κοιτάξει κάποιος την κυτταρική βιολογία με το τηλεσκόπιο;

Η απάντηση είναι ότι και στην κυτταρική βιολογία θα βρούμε «αστέρια».

Η επιστήμη έχει και αυτή τους αστέρες της, όπως και η ποπ.

Ένα πλέον τόσο ανταγωνιστικό και τόσο απαιτητικό σύστημα οφείλει να έχει μια κορυφή από όπου οι αστέρες της επιστήμης μπορούν να κοιτάζουν αφ υψηλού τους απλούς εργάτες της επιστήμης.

Αυτή η θέση μπορεί να είναι εφήμερη και οι «κορυφαίοι» επιστήμονες να μείνουν στα χρονοντούλαπα της επιστήμης όπως τόσοι και τόσοι εφήμεροι ποπ σταρς, να τους δώσει μια θέση στο επιστημονικό πάνθεον όπως συμβαίνει με τους περισσότερους πραγματικά μεγάλους ή να τους επιτρέψει να μπουν σε κάποιο οργανισμό απ όπου θα επηρεάζουν τις χρηματοδοτήσεις, θα γίνουν δηλαδή πολιτικοί της επιστήμης.

Σε αυτή την κορυφή βρέθηκε φέτος για λίγο η Haruko Obokata από το κέντρο αναπτυξιακής βιολογίας Riken στην Ιαπωνία.

Και γιατί να μην βρεθεί άλλωστε; Η Haruko ήταν μια χαρά εμφανισιακά, ήταν μόλις 30 χρονών, ηλικία καλή για pop stars και πάνω και πέρα από όλα αυτά είχε μια ιδέα τόσο απλή που φάνταζε απίστευτα καλή και μια μέθοδο για να την πραγματώσει: Η ιδέα της ήταν πως διαφοροποιημένα κύτταρα κάτω από συνθήκες κυτταρικού στρες θα μπορούσαν να χάσουν τη διαφοροποίηση τους και να επανέλθουν στην εμβρυακή κατάσταση του πολυδύναμου βλαστοκυττάρου.

Δοκιμάζοντας διάφορους παράγοντες στρες, η ομάδα της Haruko πήρε αποτελέσματα χρησιμοποιώντας τελικά στις καλλιέργειες της ένα «όξινο λουτρό», το οποίο όχι μόνο ανάγκασε κάποια κύτταρα να μετατραπούν σε πολυδύναμα βλαστοκύτταρα αλλά στα πρώτα βλαστοκύτταρα που παρήγαγαν και πλακούντα, ανοίγοντας έτσι νέες οδούς όχι μόνο για μελλοντικές ερευνητικές και θεραπευτικές προσεγγίσεις αλλά και για νέες μεθόδους στην κλωνοποίηση.

Η δημοσιογραφία υποδέχθηκε διθυραμβικά τη δημοσίευση. Αλλά ο δαίμονας του Laplace αποδεικνύεται συχνότερα αν και όχι πάντα ισχυρότερος από τους δαίμονες του τυπογραφείου, ακόμη και του εργαστηρίου αν και συχνά πιο αδύναμος από το ίδιο το ερμηνευτικό του παράδειγμα.

Σύντομα, συνάδελφοι της Haruko παρατήρησαν τόσο εμφανείς ομοιότητες σε δύο φωτογραφίες από δύο διαφορετικά πειράματα που έκαναν τη μία να μοιάζει με διπλότυπο της άλλης.

Η καχυποψία έφτασε όμως σε επίπεδο σχεδόν καταγγελίας πλέον όταν συνάδερφοι της Haruko δεν μπόρεσαν να αναπαράγουν τα αποτελέσματά της. Από όλους όσους εκτός της ερευνητικής ομάδας της Haruko δοκίμασαν να κάνουν όξινο λουτρό σε κύτταρα, ούτε ένας τους δεν κατάφερε να αναστρέψει την κυτταρική διαφοροποίηση και να πάρει έστω και ένα βλαστοκύτταρο.

Δεν υπήρχε πλέον μεγάλη αμφιβολία: η μέθοδος της Haruko ήταν μοναδική. Μοναδική στο ότι κανείς άλλος δεν μπορούσε να την αναπαράγει.

Και αυτή η μοναδικότητα μπορεί να οφείλεται μόνο στο ότι τα αυστηρά πρωτόκολλα της ομάδας δεν περιγράφηκαν με αυστηρό τρόπο ή στο ότι τα πρωτόκολλα τους δεν ήταν τόσο αυστηρά. Για την ακρίβεια ότι ήταν αυστηρά αντιεπιστημονικά. Αλλά αυτή είναι μια κατηγορία που δε θα είναι ούτε δίκαιο ούτε έντιμο να διατυπωθεί τόσο νωρίς στην διεξαγωγή μιας έρευνας τόσο από το περιοδικό Nature όσο και από το ινστιτούτο Riken.

Μετά από αυτά τα αντιφατικά ευρήματα, η σταρ για μερικούς μήνες Obokata σταμάτησε να αγαπάει τη δημοφιλία: Τα μήντια, ακόμη και το Nature δεν μπορούσαν πλέον να τη βρουν για να εκμαιεύσουν μια  δήλωσή της.

Στην παρούσα φάση δεν είμαστε σε θέση να κρίνουμε αν τα δεδομένα της ομάδας Haruko «πειράχτηκαν», αν δηλαδή πρόκειται για μια ακόμη περίπτωση επιστημονικής απάτης ή αν απλά για να κερδηθεί χρόνος στον αγώνα ταχύτητας που έχει καταντήσει να είναι η έρευνα, οι ερευνητές τα δημοσίευσαν πρόωρα.

Ελπίζουμε να συμβαίνει το δεύτερο και η επιστημονική κοινότητα και η ανθρωπότητα να έχουν στη διάθεση τους μια πολλά υποσχόμενη μέθοδο.

Αν ισχύει το πρώτο όμως, δεν θα μας προξενήσει μεγάλη έκπληξη: Δεν θα είναι η πρώτη φορά που επιστήμονες που τα μήντια ανέδειξαν σε σταρ απέκτησαν τη διασημότητά της μέσω απάτης. Στην έρευνα των βλαστοκυττάρων υπήρξε περισσότερα του ενός προηγούμενα απάτης.

Το 1978 ο Αμερικάνος δημοσιογράφος της επιστήμης του Time και των New York Times David Rorvik περιγράφει σε βιβλίο  του τον ανυπόστατο ισχυρισμό πως μέσω των διασυνδέσεων του στην επιστημονική κοινότητα και με τη χρηματοδότηση μεγιστάνα επιτεύχθηκε η δημιουργία του πρώτου ανθρώπινου κλώνου.

Μερικές δεκαετίες αργότερα, το 2004 οι Times θα ανακηρύξουν τον Νοτιοκορέατη ερευνητή Hwang Woo-suk ως άνθρωπο της χρονιάς για το επίτευγμα του να δημιουργήσει ανθρώπινα εμβρυικά βλαστοκύτταρα μέσω κλωνοποίησης.  Έγραφε τότε το Time με στόμφο που αποδείχθηκε γελοίος: «Ο Hwang έχει ήδη αποδείξει πως η ανθρώπινη  κλωνοποίηση δεν είναι πλέον επιστημονική φαντασία αλλά γεγονός». Το μόνο που αποδείχτηκε τελικά ήταν πως ο Hwang είχε καταφέρει να εξαπατήσει την επιστημονική κοινότητα και τον κόσμο ολόκληρο.

Και εδώ θα σχολιάσουμε μια παραγκωνισμένη λειτουργία της επιστημονικής δημοσιογραφίας και των δημοσιογράφων της: Ο ρόλος τους δεν είναι μόνο να διανθίζουν με εντυπωσιασμό τα διάφορα δελτία τύπου διαφόρων επιστημονικών ιδρυμάτων: Ο ρόλος τους είναι να κρατούν και μια κριτική στάση απέναντι στο επιστημονικό γίγνεσθαι.

Αλλά φυσικά το να συζητάμε για μια κριτική επιστημονική δημοσιογραφία είναι σαν να συζητάμε για μια ανεξάρτητη και ικανή δημοσιογραφία με πρώτο γνώμονα την αλήθεια και δεύτερο το κοινωνικό καλό. Στις σημερινές συνθήκες, αυτές οι κουβέντες είναι ουτοπικές.

Έτσι για παράδειγμα, όταν ασκούσα δριμύτατη κριτική στην έρευνα που συνέδεε τον ιό XMRV με το σύνδρομο Σύνδρομο Χρόνιας Κόπωσης και στηλίτευα ένα ερευνητικό κατεστημένο που επιδίωκε με μανία χρυσοθήρα να βρει και να επιβάλει στους πληθυσμούς ένα νέο AIDS, οι προειδοποιήσεις μου έπεσαν στο κενό. Όταν τελικά αποκαλύφτηκε πως επρόκειτο για ερευνητική απάτη με τη βασική ερευνήτρια Judy Mikovits να φυλακίζεται προσωρινά για κλοπή (διαβάστε εδώ), κανείς δεν έσπευσε να μου πει το αυτονόητο, να μου πει πως έκανα το αυτονόητο, πως έκανα δηλαδή τη δουλειά μου σωστά.

Γιατί αυτοί που σήμερα κυρίως επιβραβεύονται για τη δουλειά τους σε αυτόν τον παρακμάζοντα πλέον πολιτισμό είναι αυτοί που ούτως ή άλλως πληρώνονται αδρά για να προάγουν μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.

Stars και underdogs της επιστήμης

 Ελάχιστοι δάσκαλοι του θα πόνταραν ότι ο Αλβέρτος Αϊνστάιν θα μπορούσε να κάνει καριέρα στην επιστήμη, πόσο μάλλον ότι θα γινόταν ένας από τους σημαντικότερους επιστήμονες της σύγχρονης εποχής.

Παρόμοια ήταν και η ετυμηγορία και του δασκάλου βιολογίας στο λύκειο του John B. Gurdon ο οποίος έγραφε για τον ανήλικο τότε μαθητή του «Πιστεύω πως ο Gurdon έχει ιδέες για να γίνει επιστήμονας, με τις παρούσες επιδόσεις του αυτό είναι γελοίο… Αν δεν μπορεί να μάθει απλά βιολογικά δεδομένα δεν θα έχει καμία τύχη στο να γίνει ειδικός και θα είναι καθαρό χάσιμο χρόνου, τόσο για τον ίδιο όσο και για αυτούς που θα τον διδάξουν»

Ποιος ήταν αυτός ο ανεπίδεκτος μαθήσεως, το χάσιμο χρόνο, το παιδί που είχε τις γελοίες ιδέες να γίνει επιστήμονας;

Μα ο κάτοχος του βραβείου Nobel Φυσιολογίας/Ιατρικής του 2012 μαζί τον Shinya Yamanaka, πάνω στην δουλειά των οποίων βασίστηκαν υπερφιλόδοξοι ισχυρισμοί όπως αυτοί της Obokata και του Hwang Woo-suk.

Ο Gurdon και Yamanaka είχαν και άλλα κοινά εκτός από ότι μοιράστηκαν ένα νόμπελ σε κοινό επιστημονικό πεδίο (για τους Gurdon και Yamanaka πηγή αυτού του άρθρου αποτελεί το άρθρο του Nicholas Wade στους New York Times). Αν ο Gurdon αποθαρρύνθηκε από το δάσκαλο του να γίνει αυτό που θα άλλαζε την ιστορία της επιστήμης και της ανθρωπότητας, ο Yamanaka ενθαρρύνθηκε να γίνει κάτι που δεν θα άλλαζε και τόσα πολλά στην ιστορία της επιστήμης και της ανθρωπότητας: Χειρούργος.

Ο Gurdon πήγε κόντρα στο δόγμα της βιολογίας της εποχής που ήθελε τα ώριμα κύτταρα να μην αποδιαφοροποιούνται  και μεταφέροντας έναν πυρήνα ώριμου κυττάρου βατράχου σε αυγό βατράχου από το οποίου είχε αφαιρεθεί ο δικός του πυρήνας δημιούργησε ένα κλώνο.

Το επίτευγμα του Gurdon σήμαινε ότι κάτι στο αυγό είχε την ικανότητα να μετατρέψει τον ώριμο πυρήνα σε πολυδύναμο κύτταρο.

Δεκαετίες αργότερα ο Yamanaka θα απομόνωνε τέσσερεις παράγοντες μεταγραφής από εκατοντάδες πιθανούς υποψηφίους και χωρίς πλέον να χρειαστεί να χρησιμοποιήσει το αυγό ως «επωαστήρα αποδιαφοροποίησης» κατάφερε μέσω των τεσσάρων γονιδίων να μετατρέψει ώριμα κύτταρα σε πολυδύναμα βλαστοκύτταρα.

Οι ανακαλύψεις των Gurdon/Yamanaka αποτελούν κυρίως αλλά όχι μόνο κεφαλαιώδους σημασίας επιστημονικά άλματα για μελλοντικές θεωρίες, θεραπείες και εξελίξεις στην κλωνοποίηση.

Αποτελούν δευτερευόντως και ένα ισχυρό αντεπιχείρημα ανάμεσα σε πολλά άλλα απέναντι στους πατατοκέφαλους του γονιδιακού ντετερμινισμού που χρησιμοποιούν μια αναχρονιστική πλέον θεωρία κυρίως για την πατεντοποίηση γονιδιών και την προώθηση των γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών υπό αβάσιμες διαβεβαιώσεις ότι το υπάρχον επίπεδο τεχνογνωσίας τις καθιστούν απόλυτα ασφαλείς και ανώτερες των παραδοσιακών (περισσότερα για το θέμα εδώ. Ακόμη πιο αναλυτικά στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες. Εκδ. ETRA 2011).

Η «μεταλλαγμένη επιστήμη», δημιουργώντας «λύσεις» ευρείας κλίμακας σε επιλύσιμα προβλήματα μικρότερης κλίμακας, θα καταφέρει να δημιουργήσει προβλήματα αντίστοιχης κλίμακας με την κλίμακα των λύσεων που χωρίς να της έχει ζητηθεί επιβάλει άλλοτε διαστρεβλώνοντας και άλλοτε φιμώνοντας την πραγματική επιστήμη.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 14/3/2014

Read More »

Η Ελλάδα πρώτη στην εξαγωγή τεχνογνωσίας

Πάνε 3 μέρες που ο Ευάγγελος Βενιζέλος ουσιαστικά αναγνώρισε με την επίσκεψη του στην Ουκρανία και τη συνομιλία του με τον «πρόεδρο» της Αλεξάντρ Τουρτσίνοφ μια μη εκλεγμένη Ουκρανική κυβέρνηση που στην καλύτερη των περιπτώσεων θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μεταβατική. Στην χειρότερη ως πραξικοπηματική.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, πρόεδρος ενός κόμματος που οδεύει προς την ανυπαρξία, εκμεταλλευόμενος την θέση του αντιπροέδρου της κυβέρνησης μιας χώρας που έχει τη συμβολική πλέον ευρωπαϊκή προεδρία, συνεχίζει να επιδιώκει τη δική του ατζέντα που όπως γράφαμε ήδη από το 2011 (διαβάστε το προφητικότατο κείμενο του 2011 εδώ) δεν είναι άλλη από το να τοποθετηθεί ως χρήσιμος παράγοντας στο στερέωμα της διεθνούς ελιτ, να γίνει Παπανδρέου στη θέση των Παπανδρέου όχι μόνο στο εσωτερικό αλλά κυριότερα στο εξωτερικό καθώς αυτό είναι το μόνο που ο ίδιος θεωρεί ότι μπορεί να μεριμνήσει για την προσωπική πολιτική του επιβίωση.

Ο Βενιζέλος λοιπόν συνεχίζει τις πλειοδοσίες της μειοδοσίας. Αφού προθυμοποιήθηκε να μας εμπλέξει σε πόλεμο με τη Συρία, μια παραδοσιακή φιλική προς την Ελλάδα χώρα, αφού η ελληνική ελίτ έχει θάψει το θέμα της κατάλυσης της Κυπριακής Δημοκρατίας, ο Βενιζέλος, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης μιας χώρας που οι ευρωπαϊκές εγγυήσεις κυριολεκτικά έπνιξαν, τώρα προκαλεί παρέχοντας ευρωπαϊκές εγγυήσεις εκ μέρους της ευρωπαϊκής ένωσης σε μια μη εκλεγμένη κυβέρνηση υποκινούμενων και υποκινητών, βάζοντας μας βαθύτερα στο μάτι του γεωπολιτικού κυκλώνα και κάνοντας την Ελλάδα των καλών έστω επιφανειακά σχέσεων με τη Ρωσία διακηρυγμένο εχθρό της Ρωσίας, σε μια περίοδο μάλιστα που η Κύπρος μπορεί να αντλήσει στήριξη μόνο από τη Ρωσία.

Για αυτό ακριβώς και η Τρόικα φρόντισε να πλήξει ρωσικά συμφέροντα κατά τη διάρκεια της κυπριακής κρίσης για να ψυχρανθούν οι σχέσεις Μόσχας-Λευκωσίας, (όπως άλλωστε και έγινε) ώστε να βρεθεί η Κύπρος έρμαιο των προθέσεων Βρετανών, Αμερικανών, Γάλλων Ισραηλινών και Τούρκων (όπως άλλωστε και ήδη συμβαίνει)

Το δόγμα της πολυμέτωπης διπλωματίας που είναι το μοναδικό που μπορεί να παρέχει στην Ελλάδα μια σχετική αυτονομία, έχει όχι μόνο εγκαταλειφθεί αλλά και αντιστραφεί πλήρως.

Η επίσημη Ελλάδα είναι πλέον ένα ψυχρό εργαλείο Αμερικάνων και Γερμανών.

Φυσικά ο Βενιζέλος, ο υπερφιλόδοξος χοντρομπαλάς που νομίζει ότι η διεθνής διπλωματία είναι  η πλειοδοσία στις μονομερείς παραχωρήσεις ξεχνάει μερικές πολύ σημαντικές πραγματικότητες. Η Κριμαία θεωρείται όχι μόνο σύνορο για τους Ρώσους. Θεωρείται ζωτικό όργανο μιας ανεξάρτητης Ρωσίας.

Το μόνο χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί στη Ρωσία θα ήταν εισβολή του ΝΑΤΟ στη Μόσχα.

Και αυτό δεν είναι κάποιο εφτασφράγιστο μυστικό. Όλοι στην οικογένεια των σοβαρών αναλυτών γνωρίζουν ότι η παρέμβαση των Ρώσων στην Κριμαία δεν είναι επεκτατική κίνηση αλλά αμυντική. Ακόμη και το Stratfor, το εγκυρότερο αμερικάνικο ίδρυμα αναλύσεων αναγνωρίζει δημοσίως την ανάμειξη της Ρωσίας στην Κριμαία ως αμυντική κίνηση. Αν οι Ρώσοι είναι λοιπόν αμυνόμενοι, ποιοι είναι οι επιτιθέμενοι;

Αλλά ας παρακάμψουμε το προφανές της απάντησης.

Ας πάμε σε αυτό που έχει ακόμη μεγαλύτερη ίσως σημασία: Το ποιος θα είναι ο νικητής αυτής της διπλωματικής προς το παρόν αναμέτρησης των υψηλότατων στοιχημάτων.

Το ζύγι των υπαρχουσών συνθηκών  γέρνει έντονα προς την πλευρά της Ρωσίας.

Η Ουκρανία θα αποτελέσει τη δεύτερη διαδοχική διπλωματική ήττα των δυτικών. Επιτρέψτε μου να διορθώσω. Αν η Συρία ήταν ήττα, η Ουκρανία θα είναι διπλωματική συντριβή.

Η άμεση στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ στην περιοχή θα οδηγούσε μετά βεβαιότητας  σε Τρίτο Παγκόσμιο πόλεμο σε μια περίοδο μάλιστα που ο ρωσικός στρατός έχει αναβαθμιστεί ενώ η πολυδιάσπαση και η κούραση των αμερικανικών στρατευμάτων είναι δεδομένη και οι επιδιώξεις της Κίνας σε μια τέτοια εξέλιξη παραμένουν άγνωστες.  

Είναι πιθανότερο λοιπόν να περιοριστούμε σε διπλωματικό πόλεμο.

Ποιος όμως θα κερδίσει αυτόν τον πόλεμο;

Η Ρωσία έχει έναν ισχυρότατο πρόεδρο. Σε αντίθεση οι ΗΠΑ έχουν ένα ασθενέστατο πρόεδρο η αδυναμία του οποίου φυσικά οφείλεται όχι σε έλλειψη προσόντων αλλά στην εξασθένιση των ΗΠΑ και στην εξασθένιση της επίσημης αμερικανικής πολιτικής έναντι των διαφόρων αμερικανικών ινστιτούτων που για δεκαετίες δημιουργούν γεωπολιτικές αναταράξεις, ιδρύματα όπως το NED και το USAID, ιδρύματα τα οποία έχουν τη δύναμη και την χρηματοδότηση να διαφοροποιούνται από την επίσημη «προεδρική» πολιτική όταν αυτό δεν εξυπηρετεί τα δικά τους συμφέροντα (κάποια πραγματάκια για το NED και το USAID διαβάστε εδώ).

Ο πρόεδρος Ομπάμα είναι υποχρεωμένος να επιλέξει εχθρούς πλέον. Μπορεί να υποταχθεί σε αυτή τη σκιώδη κυβέρνηση των ΗΠΑ και να σκληρύνει τη γλώσσα του απέναντι στον Πούτιν, κλιμακώνοντας και πολώνοντας ακόμη περισσότερο το κλίμα και αφήνοντας τον  εαυτό του να γίνει το απόλυτο ανδρείκελο των γερακιών ή να προσπαθήσει να περιορίσει τα αμερικανικά γεράκια και τις ύαινες αφήνοντας τον εαυτό του εκτιθέμενο στην ισχύ του Πούτιν. Έχει δηλαδή να διαλέξει από ποιον εχθρό θα ηττηθεί με ενδεχόμενο η χειρότερη επιλογή που θα κάνει να έχει ως αποτέλεσμα να ηττηθεί ταυτόχρονα και από τον εσωτερικό και από τον εξωτερικό «εχθρό».

Ενδεικτική της αμερικανικής αλληλοϋπονόμευσης είναι πως η διαβεβαίωση της CIA πως η Ρωσία δεν θα επέμβει στην Ουκρανία, μια μάλλον σκόπιμη παραπλάνηση της CIA εις βάρους του Ομπάμα προκειμένου η CIA και τα «αδερφά» της ινστιτούτα αφενός να συνεχίζουν να έχει το πράσινο φως για την υπονόμευση της Ουκρανίας και αφετέρου να φέρουν τον Ομπάμα προ τετελεσμένων γεγονότων οδηγώντας τον μέσω του εξευτελισμού και της ήττας του από τον Πούτιν σε αναβίωση του ψυχρού πολέμου, ίσως και ακόμη πιο μακριά.   

Η άλλη στρατηγική που μπορεί να ακολουθήσουν οι Αμερικάνοι είναι η συνέχιση και επέκταση της αντιρωσικής υπονόμευσης και η δημιουργία τρομοκρατικού άξονα που θα περιλαμβάνει τους Ουκρανούς νεοναζί αλλά σημαντικότερα τους μουσουλμάνους Τατάρους και τους Οσέτιους και Τσετσένους ισλαμιστές-αυτονομιστές σε μια λογική που θα αποτελεί μια προσπάθεια αναβίωσης της πολέμου φθοράς στο Αφγανιστάν στα τέλη της δεκαετίας του 1970, ένα νέο τύπου Βιετνάμ για τους Ρώσους με όρους ασύμμετρων απειλών όμως.

Αυτό δεν είναι εφικτό. Αφ ενός γιατί η Κριμαία είναι στρατιωτικό προπύργιο των Ρώσων και όχι ένα άγνωστο και δύσκολο επιχειρησιακά τοπίο. Αφ ετέρου γιατί οι ισλαμιστές μισθοφόροι ή/και φανατικοί έχουν απομονωθεί στη Συρία (για αυτό επιμέναμε για τη σημασία της Συρίας εδώ), απαγορευτεί στην Αίγυπτο, εξασθενίσει στο Μάλι από τις γαλλογερμανικές επεμβάσεις ενώ η Τουρκία βρίσκεται σε βαθύτατα ενδοισλαμιστική κρίση και δεν μπορεί να διευκολύνει ισλαμιστές εξτρεμιστές με την ευκολία που το έκανε στο παρελθόν.

Ένας άλλος παράγοντας που καθιστά ανέφικτο ένα τέτοιο σενάριο είναι τα εξωφρενικά ιστορικά προηγούμενα που έχουν δημιουργήσει οι Αμερικάνοι με τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας που νομιμοποιούν τους Ρώσους να εξοντώσουν τέτοιες απειλές άμα τη εμφανίση τους ή ακόμα και προληπτικά.

Αυτό που κάνει ακόμη χειρότερα τα πράγματα για τους Αμερικάνους είναι το πολύ ύποπτο χτύπημα στο Μαραθώνιο της Βοστόνης το 2013 από υποτιθέμενα Τσετσένους σε μια περίεργη συγκυρία στενής αμερικανορωσικής προσέγγισης (κάποια σχόλια για το θέμα εδώ), χτύπημα το οποίο έβαλε και τους Τσετσένους στην λίστα της αντιαμερικανικής τρομοκρατίας.

Οι αμερικάνοι μπορεί να γαυγίζουν αλλά δεν είναι σε καμιά θέση να δαγκώσουν. Εκτός και αν πάνε τα πράγματα στα άκρα, κάτι που επιδιώκουν οι θεότρελοι πολεμοκάπηλοι νεοσυντηριτικοί ούτως ή άλλως.

Αλλά ας πάμε στην ευρωπαϊκή πτέρυγα της Δύσης. Παρότι η Γερμανία πάλι διαφοροποιήθηκε στις μεθόδους της από τις ΗΠΑ επιδιώκοντας τον δικό της Ουκρανό πρόεδρο (εδώ), όπως διαφοροποιήθηκε κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής κρίσης και από την αμερικανική οικονομική πολιτική παίζοντας πάντα όμως στο ίδιο γήπεδο με τους αμερικάνους (εδώ) η Γερμανία παραμένει ουσιαστικά αδύναμη.

Η αγωνία της να μην εξαρτηθεί από τη Ρωσία την έχει κάνει να αγνοεί το πόσο εξαρτημένη είναι από την αμερικανική στρατιωτική ηγεμονία.

Η αδύναμη Ευρώπη, η γερμανική Ευρώπη, η Ευρώπη της κρίσης ασκεί πολιτική τόσο οικονομική όσο και διπλωματική που την ωθεί στη διάλυση της ή έστω στην υποβάθμισή της σε όλα τα επίπεδα.

Το περισσότερο που μπορεί να πετύχει η Γερμανία με αυτήν την τραγελαφική υποκίνηση της Ουκρανικής κρίσης είναι να κλείσουν οι Ρώσοι για λίγο τις στρόφιγγες του φυσικού αερίου και να βυθίσουν προσωρινά σημαντικό κομμάτι της Ευρώπης σε ενεργειακό κώμα.

Σε αυτήν την περίπτωση ολόκληρο το βιομηχανικό κατεστημένο που στην περίπτωση της Γερμανίας είναι ισχυρότερο του χρηματοπιστωτικού, θα την πέσει σύσσωμο στην Μέρκελ. Η σιδερά καγκελάριος θα γίνει ένα κινηματογραφικό ρολάκι και οι Γερμανοί θα βρίσκονται ήδη σε αναζήτηση διάδοχης κατάστασης με μια καγκελάριο που θα είναι ουσιαστικά μαριονέτα.

Με άλλα λόγια, τόσο η ουκρανική κρίση θέτει ζητήματα επιβίωσης τόσο της αμερικανικής όσο και της γερμανικής πολιτικής ηγεσίας ενώ ενδυναμώνει το γόητρο και την θέση της ρωσικής ηγεσίας.

Και αυτό είναι όλο.

Η ανεκδιήγητη ελληνική κυβέρνηση φροντίζει αντί να ασκεί διπλωματία για την επιβίωση του ελληνισμού Ελλάδας και Κύπρου να γίνεται το κόκκινο πανί για τους νικητές της Ουκρανικής Κρίσης, τους Ρώσους.

Έχουν ήδη δώσει στους αμερικάνους και τους αζερμπαϊτζανούς τον ενεργειακό αγωγό ΤΑΡ μέσα στα πλαίσια του αμερικανικού σχεδιασμού της υποβάθμισης της Ρωσικής ενεργειακής επιρροής (λίγα για τον TAP εδώ- τώρα μπορούν να βγουν απολύτως ασφαλή συμπεράσματα για το ποιος και πως έριξε την κυβέρνηση Καραμανλή, όχι πως μας ήταν άγνωστο από τα πρώτα κιόλας χτυπήματα κάτω από τη ζώνη εις βάρος της) και συνεχίζουν να αντιπροσωπεύουν επάξια τα αμερικανογερμανικά συμφέροντα στην Ουκρανία.

Πότε ο Χοντρός και πότε ο Λιγνός δίνουν γη και ύδωρ στους καταπιεστές μας.

Ο Χοντρός το χόντρυνε ακόμη περισσότερο το παιχνίδι: Θα δώσει λέει τεχνογνωσία στους Ουκρανούς για την οικονομική κρίση τους. Λες και δεν την είχαν από την εποχή της Τιμοσένκο.

Την τεχνογνωσία του πώς να σκοτώνουν τα χρυσαφικά και τα ασημικά τους για να πάρουν τη δόση τους σαν πρεζόνια από τους δανειστές.

Την τεχνογνωσία του πως να καταστρέφουν την κοινωνία και να κερδίζουν χρόνο διακυβέρνησης με μια αδιάκοπη προπαγάνδα εξόφθαλμων και αναίσχυντων ψευδών για να μπορούν να ολοκληρώσουν την καταστροφή. Πώς να καταστρέφουν σαν να ταν κοινοί δολιοφθορείς όλες τις υποδομές του κοινωνικού κράτους που αποκτήθηκαν με αίμα και ιδρώτα γενεών. Πώς να παραχαράζουν το παρελθόν, να καταστρέφουν το παρόν και να υποθηκεύουν απόλυτα το μέλλον.

Αυτό το know how το μάθαμε και εμείς, το ζούμε στο πετσί μας. Απλά ήλθε ο καιρός να σας μάθουμε το when. To when θα ξεφορτωθούμε τα γαμημένα παράσιτα που παριστάνουν το ελληνικό κράτος και την ελληνική κυβέρνηση.

Αυτοί που τόσα χρόνια μας παρουσιάζονται ως πραγματιστές, έχουν πάρει διαζύγιο με την πραγματικότητα, είναι εξόχως εξωπραγραματιστές. Οι εξελίξεις το αποδεικνύουν: Διαλύουν την Ελλάδα στο όνομα της Ελλάδας, την Ευρώπη στο όνομα της Ευρώπης, την παγκόσμια οικονομία στο όνομα των αγορών και την παγκόσμια ισορροπία στο όνομα της ειρήνης.

Στο διάλο να πανε οι πραγματιστές της δυστοπίας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr  5/3/2014

Read More »

Ουκρανίου τόπος

Βρε γίνονται τέτοια πράγματα το 2014; Και μάλιστα στην Ευρώπη;

Η ψευδαίσθηση της ηθικής ανωτερότητας της προόδου εμποδίζει πολλούς δυτικούς από το να δουν τι ακριβώς συμβαίνει στην Ουκρανία.

Συμβαίνει το απολύτως αναμενόμενο: Η Ουκρανία αποτελεί την απόλυτη κόκκινη γραμμή για τη Ρωσία.

Μετά τις θλιβερές υποκινήσεις Γερμανών και κυρίως των Αμερικάνων που εδώ και δεκαετίες έχουν αντιληφθεί ότι οι πόλεμοι που γίνονται με τα χρήματα στο όνομα των ιδεών είναι πολύ φθηνότεροι και συχνά εξίσου αποτελεσματικοί με αυτούς που γίνονται με τα όπλα, η Ρωσία είναι καταδικασμένη να απαντήσει.

Καραδοκεί τη στιγμή που η νέα κυβέρνηση ή έστω η νεοναζιστική συνιστώσα της ή κάποια από τα άλλα εθνωτικά τμήματα του πληθυσμού θα προκαλέσουν αιματηρό επεισόδιο σε βάρος ρωσικών ή ρωσόφιλων τμημάτων του πληθυσμού, δίνοντας της το μίνιμουμ της «νομιμοποίησης» για να εισβάλει στην Ουκρανία όπως έκανε και στην Γεωργία το 2008.

Το μέλλον της Ουκρανίας είναι μελανό. Από τη μία πλευρά αντιμετωπίζει το φάσμα της οικονομικής καταστροφής στα χέρια του ΔΝΤ και από την άλλη το ενδεχόμενο όχι μόνο ενός εθνικού διχασμού αλλά μιας διχοτόμησης.

Η Ουκρανία είναι πλέον το τόπι σε ένα διεθνές παιχνίδι δίχως κανόνες, ένα παιχνίδι που κανείς δεν ξέρει που θα καταλήξει.

Το μήνυμα του υπουργού εξωτερικών John Kerry προς τους Ρώσους που πλέον βρίσκονται σε πολεμική επιφυλακή, ήταν σαφές: Παρά ότι δήλωνε ότι η αμερικανορωσική διπλωματία για την Ουκρανία δεν είναι το Ρόκι 4 και ότι ελπίζει η Ρωσία να μην βλέπει τις εξελίξεις μέσα από ένα ψυχροπολεμικό πρίσμα, το ζουμί του μηνύματος Kerry βρίσκεται αλλού: «Θα ήταν πολύ δύσκολο για μένα να καταλάβω πως η Ρωσία θα συμφιλίωνε τη θέση της στη Λιβύη, τη θέση της στη Συρία, τις προειδοποιήσεις της κατά παρεμβάσεων σε άλλη χώρα και έπειτα να μην σεβαστεί την εθνική κυριαρχία της Ουκρανίας και τη βούληση των ανθρώπων εκεί» τόνισε ο Kerry με μια λογική αντιποίνων που θυμίζει μια ευγενικά υπαινικτική διατύπωση που θυμίζει την ψυχροπολεμική ρητορική.

Με την Ουκρανία τελειώνει μια φάση ενός σχεδιασμού και ξεκινά μια άλλη φάση, πολύ πιο επικίνδυνη.

Ο γεωπολιτικός χάρτης μας επιτρέπει πλέον να νιώθουμε πλήρως δικαιωμένοι για τις θέσεις που έχουμε αναπτύξει κατά το παρελθόν.

Αυτό που ξεκίνησε ως η πρώτη πράξη για την παγκόσμια αμερικανική κυριαρχία επί εποχής των τρελών του επιτελείου Bush Jr με τις εισβολές στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, επί εποχής Ομπάμα και μετά την πλήρη αποτυχία του δόγματος της κυριαρχίας πλήρους φάσματος επέστρεψε στο δόγμα Brzezinski.  Οι αμερικάνοι δημιουργούν ζώνες «πυρασφάλειας» για να περιορίσουν τους μεγάλους αντιζήλους τους, την Κίνα και τη Ρωσία.

Δημιουργήσαν χάος σε όλη τη μέση Ανατολή (για να καταλάβετε τις πρακτικές, σας προτείνω να διαβάστε το πληρέστερο άρθρο για τις πρακτικές του διεθνούς παράγοντα πχ στη Λιβύη στο δεύτερο μέρος της παραπομπής) υποστηρίζοντας τους εξτρεμιστές μουσουλμάνους για να ανατρέψουν τα κοσμικά καθεστώτα.

Εξήγαγαν την οικονομική τους κρίση στην Ευρώπη χρησιμοποιώντας ως Δούρειο Ίππο την Ελλάδα, όχι μόνο για να εκτονώσουν τη δική τους οικονομική κρίση που ήταν εν μέρει (ας μας επιτραπεί η νεολογισμός) η οικονομική κρίση της φούσκας των παραγώγων αλλά και για να σφυρηλατήσουν ένα νέο φεντεραλιστικό εταίρο και να παγιώσουν την διατλαντική συμμαχία με ηγέτιδα ευρωπαϊκή δύναμη τη Γερμανία, ενός αδύναμου ηγεμόνα υπό τη στρατιωτική κηδεμονία του ΝΑΤΟ. Για να μην απογαλακτιστεί η Γερμανία από την αμερικανική κηδεμονία, οι Αμερικάνοι κράδαιναν το όπλο του εκβιασμού της διάλυσης του Ευρώ ενώ για οικονομική τυράκι στη γεωπολιτική φάκα χρησιμοποίησαν την υπό διαπραγμάτευση εμπορική συμφωνία TTIP.

Όπως γράφαμε κατά το παρελθόν, η ευρωπαϊκή κρίση δεν ήταν ασύνδετη από την κρίση της Μέσης Ανατολής.

Και τώρα οι αμερικάνοι κινούν το τελευταίο πιόνι της κίνησης τους, την Ουκρανία, ανεβάζοντας τα στοιχήματα σε παράλογο σημείο ρίχνοντας λάδι στη φωτιά και δημιουργώντας τις συνθήκες για διεθνή επέκταση της Ουκρανικής κρίσης

Ρίξτε μια ματιά στο γεωπολιτικό χάρτη και δείτε νοητά τη ζώνη στραγγαλισμού που έχουν δημιουργήσει οι ΗΠΑ και οι συμμάχοι τους και θα καταλάβετε το προφανές. Οι μέχρι και πρόσφατα παντοκράτορες, οι αμερικάνοι, εξάγουν τις αδυναμίες τους αλλού και  κατουρούν έγχρωμες επαναστάσεις για να μαρκάρουν το διατλαντικό τους ζωτικό χώρο και να απομονώσουν τους αντιπάλους τους.

Η αδυναμία σου είναι η δύναμη μου. Αυτό είναι το δίδαγμα του Β Παγκοσμίου Πολέμου που ανάδειξε τις ΗΠΑ σε υπερδύναμη και αυτό ακολουθούν και σήμερα δημιουργώντας όμως αυτή τη φορά συνθήκες που μοιάζουν με την προπολεμική περίοδο.

 Όταν οι δυτικοί πληθυσμοί πανηγύριζαν με εγκληματική αφέλεια την αραβική άνοιξη εμείς κραυγάζαμε όχι από φιλικά συναισθήματα προς τις αραβικές κοσμικές απολυταρχίες αλλά γιατί καταλαβαίναμε το ευρύτερο παιχνίδι τω ν αμερικανών και των συμμάχων.

Και συνεχίσαμε να κραυγάζουμε για τα βρώμικα παιχνίδια της Παγκόσμιας Τρομοκρατορείας παρότι για κάποιο παράδοξο λόγο ήμασταν φωνή βοώντος εν τη ερήμω.

Σήμερα, τα πράγματα έχουν καταστεί προφανή και αυτό φαίνεται από τις κινήσεις όλων των μεγάλων παιχτών.

Η Κίνα, προετοιμαζόμενη για τα χειρότερα αλλάζει το οικονομικό της μοντέλο και το ακραίο εξαγωγικό προφίλ της στρέφεται προς την εσωτερική κατανάλωση.

Και στην Ελλάδα, τη χώρα που οι υποδομές της συνεχώς καταστρέφονται, τη χώρα υπό διεθνή κηδεμονία, τη χώρα που ο ενεργειακός της χάρτης διαμοιράζεται σε διεθνή συμφέροντα, τη χώρα που δέχεται αδιαμαρτύρητα το κόντεμα του ελληνισμού με την Κυπριακή Δημοκρατία να αποτελεί υπό εξαφάνιση είδος, σε αυτή την Ελλάδα των λωτοφάγων και των τυχοδιωκτών, μιλάνε για αισιοδοξία για τα νούμερα του τουρισμού που θα μας έρθουν το καλοκαίρι.

Εκτός και αν μαρτυρήσουμε κάποιο θρίαμβο της διεθνούς διπλωματίας, οι εξελίξεις παγκοσμίως θα είναι ζοφερές. Και θα συρθούμε πειθήνια από αυτές όπως πάντα.

Σε αυτές τις συνθήκες η αυτονομία και η αυτάρκεια δεν αποτελούν κάποιο σύνθημα πολιτικής σκοπιμότητας, αλλά μέτρα για τη διασφάλιση της επιβίωσης του ελληνικού πληθυσμού σε ένα παγκόσμια επιδεινούμενο περιβάλλον.

 Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 27/2/2014

Read More »

Ο Μεσαίωνας ζει παντού

(Σχόλιο για το δημοσίευμα του koutipandoras.gr “ Ο Μεσαίωνας ζει στην Ουγκάντα: "Το στοματικό σεξ φέρνει σκουλήκια" λέει ο πρόεδρος”)

Οι πίπες φέρνουν σκουλήκια. Αυτό ειπώθηκε από τον πρόεδρο της Ουγκάντας σαν επιχείρημα αποτροπής από ομοφυλοφιλικές πρακτικές μέσω της επίκλησης του φόβου.

Εν έτει 2014, αυτά μόνο στην Αφρική γίνονται, θα λεγε κάποιος εμβαπτισμένος στην ψευδαίσθηση της ηθικής ανωτερότητας της δυτικής προόδου.

Και όμως. Η Δύση εδώ και πολύ καιρό ζει το δικό της Μεσαίωνα. Απλά τον μασκαρεύει. Πότε με επιστημονικά επιχειρήματα και πότε με δημοκρατικές γαρνιτούρες.

Η Δύση έχει γίνει ένα καταπιεστικό καθεστώς και τείνει όλο και περισσότερο προς στον απολυταρχισμό.

Ο ευγενής σκοπός της προστασίας των ευαίσθητων ομάδων και των μειονοτήτων έχει γίνει προ πολλού επιχείρημα καταπίεσης όλο και μεγαλύτερου κομματιού του πληθυσμού.

Μορφές αντίστροφων καταπιέσεων μοιάζουν να έχουν γίνει η νόρμα πλέον.

Μέσα στα πλαίσια της καταπολέμηση της ομοφοβίας η Δύση βρήκε πρόσφορο έδαφος για να επιβάλει μια γενικευμένη σεξοφοβία.

Και φυσικά δεν υποστηρίζουμε την ομοφοβία αλλά σε καμία περίπτωση δεν δεχόμαστε την επιβολή καταπίεσης μεγαλύτερων πληθυσμών στο όνομα της προνομιακής ισότητας των λίγων.

Ήδη από την εποχή του AIDS, επιβλήθηκε μια ΚΟΥΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ισοπεδωτική αντιμετώπιση που ήθελε τους πληθυσμούς εξίσου ευάλωτους στο σεξουαλικό κίνδυνο. Το AIDS δεν ήταν πλέον θέμα των gay ή των ενδοφλέβιων χρηστών αλλά πρακτικά όλων.

Η θεωρία της συλλογικής ευθύνης απέναντι στο AIDS δημιούργησε ένα τρομακτικό φασισμό και μια παγκόσμια κουλτούρα σεξουαλικού φόβο και κοινωνικής φοβίας. Όλοι πλέον ήταν υποψήφιοι για το σεξουαλικό στίγμα.

Και παρότι τα δεδομένα που έχουμε σήμερα δίνουν μια εικόνα παρόμοια με την αρχική εικόνα του AIDS στη δεκαετία του 1980 όσον αφορά την επίπτωση του σε κατηγορίες πληθυσμού, η προπαγάνδα συνεχίζει ανηλεώς.

ΣΕΞΟΦΟΒΙΑ. Ο φόβος του άλλου, ο φόβος της ανθρώπινης επαφής και του σεξ έχει γίνει πλέον αποδεκτό εξουσιαστικό επιχείρημα που κανονίζει τις σχέσεις των ανθρώπων.

Ο χειρισμός του AIDS, σκανδαλώδης και γεμάτος σκοπιμότητες διαφόρων ειδών, αποτέλεσε τη μήτρα για μια σειρά επιβολών.

Έτσι, όταν οι φαρμακοβιομηχανίες στην αρχή της νέας χιλιετίας αποφάσισαν να επιστρέψουν και να επενδύσουν στα εμβόλια (δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από γνωστό περιοδικό-γκουρού της φαρμακοβιομηχανίας ο 21^ος αιώνας χαρακτηρίστηκε ως «ο αιώνας της αναγέννησης των εμβολίων»- περισσότερα εδώ καθώς και στο μνημειώδες «Θανάσιμες Θεραπείες), οι πολιτικές ελίτ, οι παγκόσμιοι οργανισμοί και τα μήντια επιδόθηκαν σε ένα όργιο τρομολαγνείας. Πότε με τις «πανδημίες γρίπης» και πότε με την «πρόληψη του καρκίνου της μήτρας», οι προαναφερόμενοι ασφαλτόστρωναν τον δρόμο για τα κέρδη των φαρμακευτικών με πρόσχημα τη δημόσια υγεία.

Δύο πράγματα στο σύμπαν είναι απεριόριστα: Η ανθρώπινη βλακεία και η απληστία των μετόχων.

Οι φαρμακευτικές θέλαν περισσότερα κέρδη. Κάτι που μπορούσε να διασφαλιστεί μονάχα με ευρύτερα target groups.

Δεν έφτανε ο εμβολιασμός παρθένων κοριτσιών στο όνομα της προστασίας τους από τους HPV, μια από τις περισσότερο αυτοθεραπευόμενες από τον ανθρώπινο οργανισμό διαδεδομένες οικογένειες ιών που μπορούν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη εξεργασιών μόνο στο έδαφος άλλων παθογενειών, οι φαρμακευτικές άρχισαν να ορέγονται και τα ανήλικα αγοράκια.

Ε εντάξει, δεν κολλάς και σκουλήκια από τις πίπες, μας λέει η Δύση. Αλλά κολλάς καρκίνο.

Γιατί οι φαρμακοεξαρτημένη επιστήμη και οι επιστήμονες της ανήγαγαν τους HPV και σε αίτια καρκίνου της στοματοφαρυγγικής κοιλότητας.

«Είναι τρομακτικό αλλά είναι πραγματικότητα» όπως περιγράφει «το κουτί της Πανδώρας» για τον πρόεδρο της Ουγκάντα.

Ήδη από το 2009, η ερευνήτρια » Maura l. Gillison του πανεπιστημίου του Οχάιο και σύμβουλος της Merck και της GlaxoSmithKline, των εταιριών που αναπτύσσουν τα σχετικά εμβόλια, προέβαλε αιτιολογική σχέση ανάμεσα στους HPV και το στοματικό σεξ.

Αν η Αφρική είναι τόσο καθυστερημένη που μπορεί να ισχυριστεί ότι η πίπα φέρνει σκουλήκια, η Δύση είναι τόσο προηγμένη που με αποδοχή και προς συμμόρφωση της κοινής γνώμης μπορεί να ισχυριστεί πως η πίπα προκαλεί καρκίνο.

Και το Hollywood μέσω του χτυπημένου από καρκίνο του φάρυγγα αστέρα Michael Douglas (περισσότερα εδώ) έσπευσε να κάνει και αυτό την προπαγάνδα του υπέρ των εμβολιασμών και κατά της αιδοιολειχίας.

Η Δύση μάλιστα είναι ακόμη πιο προχώ. Η Gillison προσπαθεί να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για το ότι και το γαλλικό φιλί μπορεί μέσω της μετάδοσης HPV να προκαλέσει καρκίνο.

Αν η Αφρική είναι τόσο καθυστερημένη που μπορεί να ισχυριστεί πως οι πίπες φέρνουν σκουλήκια, η Δύση είναι τόσο προχωρημένη που μπορεί να ισχυριστεί πως οι πίπες και το γαλλικό φιλί προκαλούν καρκίνο.

Τόσο προχωρημένη που μέχρι και οι ιεράρχες της ορθοδοξίας συμφωνούν τα επιστημονικά πορίσματα. Ή μάλλον τα επιστημονικά πορίσματα επιβεβαιώνουν την αρχαία και τέλεια σοφία της θρησκείας.

Έτσι λοιπόν ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ έγραφε το 2012 για τη «χυδαία πράξη» της πίπας και τους HPV και τη σύνδεση τους με αυξημένους κινδύνους για καρκίνο: «Καταδεικνύει ὅμως τήν τρομακτική τραγικότητα τῆς παραχρήσεως τῶν σωματικῶν ὀργάνων καί τῆς παραχρήσεως τῆς θεοσδότου ἐλευθερίας μας»

Αυτά είναι: όταν η θρησκεία αρχίζει και συμφωνεί με την επιστήμη, σημαίνει ότι κάτι από το μικρόβιο της επιστημονικής σκέψης έχει μολύνει τα ιερατεία.

Όταν όμως η επιστήμη αρχίζει να συμφωνεί με τη θρησκεία τότε φοβούμαστε ότι η επιστήμη αρχίζει να γίνεται θρησκεία: θρησκεία του χρήματος που άλλωστε αυτό είναι το μόνο κοινό που μπορεί να έχει η επιστήμη με τη θρησκεία.

Επιτρέψτε μας τη χυδαιότητα αλλά όλα αυτά είναι πίπες. Οι εξουσίες πάντα χρησιμοποιούσαν το φόβο για να καθυποτάζουν τον πληθυσμό. Είτε αυτές ήταν εξουσίες του 21^ου π.Χ είτε είναι εξουσίες του 21^ου αιώνα μ.Χ.

Και οι εξουσίας πάντα προσπαθούσαν να χειραγωγούν τον κόσμο ελέγχοντας τη σεξουαλικότητά του. Είτε το κάναν μέσω θρησκειών του 2^ου αιώνα μ.Χ είτε το κάνουν μέσω της «επιστήμης» του 21^ου μ.Χ αιώνα. Ο Μεσαίωνας είναι πάντα μέσα μας. Και περιμένει πότε ο ανορθολογισμός θα του επιτρέψει να αναστηθεί και να βουλιάξει τον πλανήτη στα σκοτάδια.

Θα κλείσουμε με ένα σχόλιο για την τρομολαγνεία των γριπών.

Άσχετα από τα όσα λέει η φαρμαεξαρτώμενη επιστήμη, η σημαντικότερη εξέλιξη στη δημόσια υγεία ήταν οι βελτιωμένες συνθήκες υγιεινής και η διάδοση κέντρων προωτοβάθμιας περίθαλψης.

Η τοποθέτησή μας ήδη από την εποχή της γρίπης των πουλερικών ήταν πως επρόκειτο για αλλοίωση της επιστήμης από κέντρα λήψης αποφάσεων παντρεμένα με φαρμακευτικά συμφέροντα και όχι για πραγματικούς νέους κινδύνους, τουλάχιστον όχι για νέους κινδύνους που αντιπροσώπευαν μεγαλύτερη επιβάρυνση της παγκόσμιας υγείας από ότι η εποχιακή, « παραδοσιακή» γρίπη.

Υποστηρίξαμε ότι δεν είχαμε κανένα λόγο να θεωρούμε τα «νέα στελέχη» περισσότερο επικίνδυνα από τα παλιά.

Μη γελιέστε. Οι περισσότεροι θάνατοι, όσο τραγικός και αν είναι ένας θάνατος, δεν είναι θάνατοι από τη γρίπη:  είναι θάνατοι από επιπλοκές της γρίπης σε ήδη υπάρχοντα παθολογικά υποστρώματα.

Και υπάρχει ευθύνη. Μεγάλη ευθύνη. Όχι σε αυτούς που προέτρεπαν στο μην εμβολιασμό με μέχρι τότε σχετικά αδοκίμαστα εμβόλια, ένα εκ των οποίων φαίνεται να συνδέεται με 800 περιστατικά επίκτητης ναρκοληψίας στην Ευρώπη ή σε αυτούς που προέτρεπαν στο να αποφευχθεί η χρήση της αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και των καταγεγραμμένων κινδύνων οσελταμιβίρης, αλλά σε αυτούς που κλείσαν νοσοκομεία και αποδιοργάνωσαν το ιατρικό προσωπικό απειλώντας να κάνουν τα νοσοκομεία εστίες υγειονομικού κινδύνου.

Οι ΜΕΘ δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε οποιοδήποτε κύμα ασθενειών. Και τα νοσοκομεία ΑΠΑΙΤΟΥΝ συνθήκες απόλυτης υγιεινής, συνθήκες κατά το δυνατόν άσηπτες, κάτι που απαιτεί μεγάλο μέγεθος άρτια εκπαιδευμένου και πλήρως αφοσιωμένου νοσηλευτικού προσωπικού.

ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ το. Όσο η κρίση προχωρά, όσο δημιουργούνται οι νεοάστεγοι με τις τραγικές συνθήκες υγιεινής, όσο τα νοικοκυριά φοβούνται να βράσουν νερό, όσο φοβούνται να ανάψουν θέρμανση, να κάνουν μπάνιο, να βουρτσίσουν δόντια, όσο τρώνε ότι τους είναι εύκαιρο, όσο, πρωτίστως το νοσηλευτικό και δευτερευόντως το ιατρικό προσωπικό εξασθενεί, τόσο λοιπόν, όλοι οι παθήσεις θα έχουν κάθε χρόνο και χειρότερους δείχτες.

Θα το βρείτε μπροστά σας στις εκθέσεις των επομένων ετών.

Όταν λέγαμε ότι η χώρα γίνεται τριτοκοσμική, τι στο διάολο νομίζετε ότι εννοούσαμε; Ότι ο Παπούλιας θα έλεγε μια μέρα ότι οι πίπες φέρνουν σκουλήκια; Εδώ οι κυβερνώντες έχουν πει ακόμη πιο αντιεπιστημονικά πράγματα όπως ότι το μνημόνιο φέρνει ανάπτυξη, ο πρόεδρος της Ουγκάντα σας χάλασε;

Καλή μας ανάπτυξη λοιπόν. Με μοχλό ανάπτυξης τα νεκροταφεία.

(ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: Περισσότερα για την εμβολιαστική προπαγάνδα και τις πρακτικές της βιομηχανίας τροφίμων, αναψυκτικών και φαρμάκων-εμβολίων μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο μου «Παρά Φύσιν», βιβλίο που περιγράφει το σοδομισμό των μεγάλων συμφερόντων εις βάρος μας. Αυτό που δεν μπορείτε να βρείτε είναι το ίδιο το βιβλίο, καθώς παρότι έτοιμο από το καλοκαίρι του 2012 το εκδοτικό κατεστημένο σε συνδυασμό με την κατάρρευση του εκδοτικού συστήματος δεν του επιτρέπουν να γίνει υλικό προϊόν που θα σας ενημερώσει για όσα οι άλλοι σας αποκρύπτουν.

Για πρώτη και ελπίζω μοναδική φορά θα ζητήσω τη συνδρομή σας. Μερικές δεκάδες προπαραγγελίες αρκούν για να καλύψουν κάποια εκδοτικά κόστη. Για όσους καταλαβαίνουν για ποιο λόγο πρέπει να συνδράμουν στο εγχείρημα, ας κάνουν μια κρούση αρχικού ενδιαφέροντος στο petrosarguriou2@windtools.gr.)

Ευχαριστώ

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 27-2-2014

Read More »