Ebol-ιασμός! Το παρασκήνιο της τραγωδίας του Ebola

2500 νεκροί και 4000 θύματα. Χώρες που κλείνουν τα σύνορα τους.
Έχουμε μια πραγματική επιδημία λοιπόν όσον αφορά τη διάδοση του ιού Εbola σε περιοχές της Αφρικής;
Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν έχουμε πανδημία, τουλάχιστον όχι ακόμη.
Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο θα είχαμε ασύλληπτες εικόνες παγκόσμιας φρίκης.
Αυτό που έχουμε όμως είναι μια πανδημία παγκόσμιας απληστίας και αμέλειας.
Παρότι πλησιάζουμε τις τέσσερις δεκαετίες από την ανακάλυψη του ιού του 1976, δεν υπάρχει κάποια διαθέσιμη μέθοδος αντιμετώπισής του.
Και ο βασικότερος λόγος παρουσιάζεται να είναι οικονομικός:
Τη δεκαετία του 1980 και έπειτα, το χρυσορυχείο των επιδημιών ήταν το AIDS. Ειδικοί από διάφορα πεδία συνέρευσαν εκεί για να πάρουν ένα κομμάτι της μεγάλης χρηματοδοτικά πίτας του.
Ακόμη και o άνθρωπος που ανακάλυψε τον ιό Ebola, o Peter Piot, δεν έμεινε φυσικά στη χρηματοδοτική φτωχογειτονιά του Ebola αλλά έγινε καπετάνιος στις εκστρατείες του ΟΗΕ κατά του AIDS, όπου και σύμφωνα με κατοπινά δημοσιεύματα και εκτιμήσεις, μεγέθυνε τα στοιχεία και τις προβλέψεις, αυξάνοντας εκβιαστικά τη χρηματοδότηση κατά του AIDS.
Η εμπορική επιτυχία του AIDS και οι κακές μα επικερδείς πρακτικές που εφαρμόστηκαν στην περίπτωση του, άνοιξαν το δρόμο για αυτό που χαρακτηρίστηκε ως «η αναγέννηση των εμβολίων» στη νέα χιλιετία.
Το πρώτο success story ήταν τα εμβόλια κατά του HPV και η εμπορική του επιτυχία οφειλόταν στην ευρεία ομάδα στόχευσής του, τα ανήλικα κοριτσάκια του ανθρωπίνου είδους, ενώ σταδιακά επιδιώχθηκε να επεκταθεί και στα ανήλικα αγοράκια του ίδιου είδους.
Η πρακτική του μαζικού εμβολιασμού και της δημιουργίας μιας διευρυμένης αγοράς εμβολίων, μιας αγοράς φαρμακευτικών προϊόντων για υγιείς, έφθασε σε νέα εμπορικά υψηλά και επιστημονικά και ηθικά χαμηλά με την επιχείρηση μαζικού εμβολιασμού της γρίπης των χοίρων, μια επιχείρηση στην οποία μετείχαν κυβερνήσεις, διεθνείς οργανισμοί και φαρμακευτικοί κολοσσοί.
Το νομοθετικό της πλαίσιο είχε ήδη αρχίσει να προετοιμάζεται στις ΗΠΑ από το 2001, ενώ η ίδια η επιχείρηση είχε προαναγγελθεί με το φιάσκο της γρίπης των πουλερικών που αποτέλεσε το πιλοτικό πρόγραμμα για ότι ακολούθησε.
Με τη γρίπη των χοίρων, μπαίνουμε όχι μόνο σε μια νέα εποχή όσον αφορά τον εμπορικό στόχο των εμβολίων αλλά και σε μια εποχή όπου νομιμοποιείται η κατάργηση του σχολαστικού καθεστώτος των κλινικών δοκιμών με την επίκληση του κατ’ επείγοντος.
Όπως και στην περίπτωση της γρίπης των χοίρων, έτσι και στην έξαρση του Ebola σήμερα, τα εμβόλια αναπτύσσονται με διαδικασίες Fast Track.
Και εκεί τελειώνουν οι ομοιότητες με την αντιμετώπιση του Ebola και της γρίπης των χοίρων: Γιατί ενώ η γρίπη των χοίρων ήταν ένα στιγμιότυπο με έντονη εμπορική στόχευση που κάποιοι κακοπροαίρετοι θα μπορούσαν να χαρακτηρίσουν ως «αρπαχτή», ο εδώ και δεκαετίες γνωστός μας Εbola δεν κρίθηκε πως είχε εμπορικό ενδιαφέρον και έτσι για δεκαετίες η έρευνα του παρέμεινε υποχρηματοδοτούμενη και παραγκωνισμένη.
Οι μαρτυρίες των ειδικών είναι αποκαλυπτικές: «Δεν είναι οικονομικά βιώσιμο για οποιαδήποτε εταιρία να κάνει αυτό το είδος της έρευνας γιατί οι εταιρίες έχουν να σκεφτούν τους μετόχους τους» δηλώνει ευθαρσώς ο Βρετανός ιολόγος Ben Neuman ενώ ο Γερμανός ερευνητής Matthias Schnell το λέει ακόμη πιο πεζά «στο τέλος, όλα καταλήγουν στα λεφτά… θα ήταν σπουδαίο αν μια μεγάλη εταιρία αναμειγνυόταν στην παραγωγή ενός τέτοιου εμβολίου αλλά οι μεγάλες φαρμακευτικές ενδιαφέρονται μόνο για να βγάλουν εκατομμύρια σε κέρδη».
Στις σημερινές συνθήκες, η χρηματοδότηση είναι η κινητήριος δύναμη που καθορίζει την κατεύθυνση και τα αποτελέσματα της έρευνας. Όταν η χρηματοδοτική στρόφιγγα κλείνει ή στενεύει, ερευνητικά πεδία μπορεί να στραγγαλιστούν, ακόμη και να νεκρώσουν ενώ η υπερχρηματοδότηση μπορεί να παράγει ποικίλων ειδών στρεβλώσεις
Και ενώ στο AIDS, τον HPV και τις γρίπες των χοίρων είχαμε «υπερχρηματοδότηση» που συνδέθηκε με άλλοτε οικονομικά, άλλοτε πολιτικά και άλλοτε επιστημονικά σκάνδαλα και με σκόπιμη υπερδιόγκωση άλλοτε των δεδομένων, άλλοτε των κινδύνων και πάντα των ομάδων στόχευσης ώστε να έρθουν μεγαλύτερα οικονομικά οφέλη όχι μόνο για τις εταιρίες αλλά και για οργανισμούς και ερευνητές, στην περίπτωση του Ebola είχαμε ακριβώς το αντίθετο: υποχρηματοδότηση και παραδειγματική αδιαφορία:
Την προηγούμενη δεκαετία, ο Αυστραλός νομπελίστας Peter Doherty συμμετείχε σε μια ελπιδοφόρα κλινική δοκιμή για την ανάπτυξη εμβολίου για τον Ebola. Η δοκιμή τερμάτισε στη φάση Ι και αυτό για λόγους οικονομικούς και όχι επιστημονικούς: «Ήταν επιστημονικά δυνατό, στην πραγματικότητα όμως δεν ήταν οικονομικά δυνατό… αυτό είναι ένα μεγάλο θέμα γιατί εκτός και αν υπάρχει κέρδος σε ένα προϊόν, υπάρχει μεγάλο θέμα με το πώς προχωράς πχ σε νέα αντιβιωτικά ή σε νέα θεραπευτικά σχήματα»
Τις τελευταίες δεκαετίες, η εταιρική κουλτούρα έχει μεταλλαχτεί σημαντικά και η μόνη «κοινωνική ευθύνη» των εταιριών είναι να φέρνουν κέρδη στους μετόχους τους.
Αυτή η κουλτούρα είναι εξόχως καταστροφική ιδιαίτερα στη δημόσια υγεία όπου γνώμονας όφειλε να είναι το δημόσιο καλό και όχι το ιδιωτικό συμφέρον.
Η κουλτούρα του κέρδους έχει ερημώσει κρίσιμα ερευνητικά πεδία τα οποία υποχρηματοδοτούνται ενώ έχει διαστρέψει άλλα που υπερχρηματοδοτούνται.
Τις συνέπειες αυτής της κουλτούρας τις βλέπουμε ξεκάθαρα και στο καθεστώς των κλινικών δοκιμών: Σουηδική μελέτη κατέδειξε πως όταν οι ερευνητές χρηματοδοτούνται από τις φαρμακευτικές, οι δοκιμές  τους φαρμάκων βγάζουν 3 με 4 φορές πιο συχνά θετικά αποτελέσματα για το υπό δοκιμή φάρμακο από ότι όταν χρηματοδοτούνται από το κράτος,
Και όλα αυτά σε ένα καθεστώς δοκιμών που έχει και δομικά προβλήματα όπως περιγράφω στο βιβλίο μου «Τι δεν σας λένε οι Γιατροί»
Αυτά τα τεράστια ζητήματα για την αξιοπιστία των κλινικών δοκιμών μόνο να μεγεθυνθούν μπορούν από την εξαίρεση της Fast Track ανάπτυξης φαρμάκων και εμβολίων που φιλοδοξεί τα τελευταία χρόνια να γίνει κανόνας.
Οι εταιρίες προτιμούν τις «σέξι» ασθένειες γι αυτό και άλλωστε συχνά υπερεκμεταλλεύονται νόσους που ορθώς ή λάθος σχετίζονται με το σεξ για ένα και μόνο λόγο: γιατί πουλάνε. Και πλέον πουλάνε όχι μόνο σε ασθενείς αλλά η κουλτούρα του κέρδους προχωρά όλο και περισσότερο με την διεύρυνση του αγοραστικού κοινού φτιάχνοντας φάρμακα και εμβόλια για υγιείς…
Ήμουν από τους λίγους ερευνητές που αντιστάθηκα στην προπαγάνδα και στην πρακτική του ψεύτη βοσκού όσον αφορά τη γρίπη των πουλερικών και προειδοποίησα για ένα περισσότερο επιτυχημένο sequel της. Πόροι και ανθρώπινο δυναμικό κατασπαταλήθηκαν και χρόνος χάθηκε για την αντιμετώπιση «φανταστικών» εχθρών σε μια εγκληματική συνέργεια των φαρμακευτικών, των παγκόσμιων οργανισμών των κυβερνήσεων και κάποιων ερευνητών.
Το κίνητρο τους ήταν ένα: Το κέρδος.
Την ίδια στιγμή, πραγματικοί κίνδυνοι δημόσιας υγείας έμειναν αδιερεύνητοι.
Το τωρινό ξέσπασμα του Ebola ίσως να μη δώσει μια πανδημία. Και αυτό θα είναι εν μέρει και θέμα τύχης. Μας δίνει όμως μια εικόνα, μια πρόγευση για το τι πρόκειται να συμβεί αν κάποιος πραγματικός κίνδυνος υγείας προκαλέσει πανδημία. Ελπίζω και εύχομαι να μην ξεμείνουμε από τύχη, γιατί είναι προφανές ότι έχουμε ξεμείνει από σύνεση.
(Περισσότερα για τα θέματα των καινών επιδημιών στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες» και για τα φαρμακευτικά και όχι μόνο σκάνδαλα στο νέο μου βιβλίο «Παρά Φύση», σε λίγες μέρες στα βιβλιοπωλεία.) 
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 18-9-2014

Read More »

Ήρθε η ώρα του Τσιπρανδρέου;

Χρήσιμα συμπεράσματα αντλήθηκαν από την πρόσφατη μάζωξη της «ιταλικής λέσχης Bilderberg» στη χλιδάτη Villa D’ Este στο Κόμο της Ιταλίας, όπως ότι η γερμανική πολιτική οδηγεί σε κρίση αποπληθωρισμού και απειλεί με μόνιμη ύφεση.
Εξίσου χρήσιμο ήταν το συμπέρασμα ότι ο Αλέξης Τσίπρας τείνει να γίνει ο χρήσιμος ηλίθιος των ελίτ που είναι υπεύθυνες για το όνειδος της νέας ανισοκατανομής πλούτου την οποία αποπληρώνουν οι δυτικές κοινωνίες λες και έχουν κάνει είδους συμβόλαιο με τη φτώχια για να πλουτίζουν εις βάρος τους οι ελίτ.
Προσωπικά είμαι κατά του κουμουνιστικού πουριτανισμού, μιας μοναστικής ή ακόμη χειρότερα αυτιστικής τάσης που δημιουργεί ουτοπικά έγκλειστα και παραισθήσεις ενός ασπρόμαυρου κόσμου και αποκλείει οποιονδήποτε διάλογο εκτός του Κόμματος.
Περισσότερο πολέμιος όμως είμαι του ψευτοπροοδευτισμού που δεν είναι παρά ο δούρειος ίππος του αμερικάνικου επεκτατισμού.
Η έλλειψη κοσμοπολιτισμού κάνει μια χώρα καθυστερημένη. Ο «πολύς κοσμοπολιτισμός» μπορεί να τη σκοτώσει.
Στην περίπτωση της Ελλάδας είχαμε το παράδοξο της συμβολής της ανεπάρκειας του κοσμοπολιτισμού όσον αφορά το κοσμοείδωλο που φτιάξαν οι Έλληνες για την πάρτη τους αλλά και της υπερέκθεσης στον «κοσμοπολιτισμό» όσον αφορά την εμπλοκή του ελληνικού συστήματος εξουσίας στα διεθνή συστήματα.
Δεν είναι κάποια περιστασιακή επιλογή του Τσίπρα η συμμετοχή σε τέτοια διεθνή «φόρα».
Μια το πανεπιστήμιο Columbia όπου κλήθηκε σε εκδήλωση χρηματοδοτούμενη μάλλον από τον κερδοσκόπο Σόρος, μια το Brookings Institute που ούτως ή άλλως χρηματοδοτείται από τον Σόρος, μια το Levy Institute, μια η συνάντηση με το American Hellenic Institute, όλα αυτά μαζί συνιστούν μια συνεπή γραμμή, μια γραμμή που χάραξε ο Γεώργιος Παπανδρέου με τα ολέθρια αποτελέσματα για τη χώρα.
Δεν πρόκειται λοιπόν για διπλωματικές μανούβρες στα πλαίσια διερεύνησης κοινών προβλημάτων, κοινών τόπων και από κοινού λύσεων αλλά για μια συνεπέστατη πολιτική: Αδυνατώντας να βρει συμμάχους στην Ευρώπη μια που η αριστερά αποκλείει όλους τους μη «προοδευτικούς» συνομιλητές της ενώ η αριστερά ελληνική νομενκλατούρα έχει πλήρως υιοθετήσει την προπαγάνδα των φεντεραλιστών πως όλα τα εθνικιστικά κόμματα στην Ευρώπη είναι ακροδεξιά παρότι την ίδια τύπου προπαγάνδα της δήθεν άκρας αριστεράς δέχεται και ο Σύριζα, ο Τσίπρας και η προεδρική του ομάδα δρομολογούν την υποταγή τους στον αμερικάνικο «προοδευτισμό».
Επαναλαμβάνω: πρόκειται για κεντρική πολιτική επιλογή και πολιτική, μια πολιτική που δικαιώνει τις συχνά αυτιστικές βολές του ΚΚΕ, την υστερική πτέρυγα του Σύριζα και την καχυποψία απολιτίκ τμημάτων της ελληνικής εκλογικής δεξαμενής που θέλαν το Σύριζα να είναι ένα make over του παλαιού συστήματος εξουσίας.
Από τότε που ο Σύριζα έγινε –ελλείψει άλλων ορατών βιώσιμων πολιτικών επιλογών- μεγάλη εκλογικά δύναμη, βρέθηκε αντιμέτωπος με το υπαρξιακό δίλλημα: ριζοσπαστικό ή αστικό κόμμα. Σοφά η ηγεσία του επέλεξε το δεύτερο.
Και ηλιθιωδώς σταδιακά αποτινάζει από πάνω του κάθε ίχνος του πρώτου σε μια εποχή που η ρήξη με το ντόπιο και διεθνές κατεστημένο είναι αναγκαία και επιβεβλημένη.
Ο Τσίπρας περιφέρεται στα φόρα σαν να ταν αυτά ο Πυγμαλίωνας του. Δεν απαιτεί λύσεις για την ετοιμόρροπη παγκόσμια κατάσταση ωσάν να ήταν ομότιμος: Επαιτεί παρεμβάσεις σαν το νόθο παιδί που επιδιώκει την πατρική αναγνώριση και χορηγία.
Οι λύσεις για την παγκόσμια κατάσταση σήμερα είναι τόσο μακριά που δεν φτάνουν στα αυτιά του μέσου πολίτη: Απεικονοποίηση της οικονομίας, κατάργηση των εξωχωρίων εταιριών, τους παραδείσους της φοροδιαφυγής και του μαύρου χρήματος που χρηματοδοτούν με τη σειρά τους και παγκόσμια εγκληματικά δίκτυα, κατάργηση των παραγώγων, έλεγχο στην κίνηση των κεφαλαίων, έλεγχο και εποπτεία στα τραπεζικά ιδρύματα, απόδοση πλήρους οικονομικής και κυρίως κοινωνικής ευθύνης στις σήμερα περιορισμένης ή και μηδενικής ευθύνης εταιρίες, μετατροπή του χρέους σε μικρό μέρισμα του ΑΕΠ ώστε οι «δανειστές» να μην στραγγίζουν τις χώρες αλλά να έχουν όφελος από την ανάπτυξη τους, με άλλα λόγια, μια πλήρης αντιστροφή των συνθηκών της «Παγκόσμιας Αμερικανοποίησης», ένα πλήρες αντίδοτο του νεοφιλελεύθερου δηλητηρίου.
Αυτά δεν βγαίνουν από το στόμα του Τσίπρα ενώ ακόμη και η ρητορική για εσωτερική κατανάλωση της κρατικοποίησης των τραπεζών εξασθενεί μέρα με τη μέρα.
Παρότι ο ελληνικός λαός έστω και απρόθυμα ήταν σχεδόν έτοιμος να δώσει το χρίσμα στον Σύριζα, αυτός το αναζητεί πλέον από τις καταπιεστικές των πληθυσμών ελίτ.
Από το Άγιον Όρος μέχρι το Βrookings, ο Αλέξης έχει βαλθεί να αποδείξει ότι είναι και παπάς και ζευγάς, ότι δεν είναι επικίνδυνος, ότι είναι ένα σκυλί που γαυγίζει και δεν δαγκώνει.
Και όχι, ο Τσίπρας, δεν συνομιλεί με όλους: δεν περνά ίσους χρόνους με κινέζους, ρώσους, αργεντίνους αλλά επενδύει το χρόνο του και την πορεία της χώρας κυρίως σε αμερικάνους και Ιταλούς διατλαντιστές (δεν πρέπει να θεωρείται τυχαίο άλλωστε ότι το κόμμα εντυπώσεων «Μια άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» είχε αφετηρία την Ιταλία) 
Τι είναι ο διατλαντισμός για έναν σύγχρονο Ευρωπαίο; Είναι μια άλλη εκδοχή του συνδρόμου της Στοκχόλμης: είναι οι Ευρωπαίοι εκείνοι που θέλουν την Ευρώπη μονίμως κάτω από τα φουστάνια της Αμερικής, μιας Αμερικής που μπορεί να βοήθησε στην αναστύλωση της Ευρώπης μετά τον Β’ παγκόσμιο αλλά έκτοτε της συμπεριφέρεται σαν να είναι οικόπεδό της: Μιας Αμερικής που έστησε το δίκτυο stay behind για να ελέγχει την Ευρώπη (ενδεικτικά διαβάστε στο περιοδικό αποκαλυπτικής δημοσιογραφίας Hot Doc), της Αμερικής της ελληνικής χούντας και της εισβολής του Αττίλα, μιας Αμερικής που ακόμη και σήμερα παρακολουθεί τα τηλέφωνα Ευρωπαίων πρωθυπουργών, μιας Αμερικής που εξήγαγε τη δικιά της οικονομική κρίση και την μεταφύτευσε στην Ευρώπη, ανάμεσα σε άλλα και μέσω ενός Αμερικανοσουηδοπολωνολιθουανοέλληνα πρωθυπουργού, μιας Αμερικής που κάνει αντίποινα στις ευρωπαϊκές χώρες που αντιστέκονται στα μεταλλαγμένα συμφέροντα (περισσότερα για το θέμα στο καινούριο μου βιβλίο «Παρά Φύση» που θα βρίσκεται τις επόμενες μέρες στα βιβλιοπωλεία), μιας Αμερικής που έχει φέρει χάος στην αραβική γειτονία της Ευρώπης στο νότο και έχει φέρει μια επιζήμια για όλη την ευρωπαϊκή ήπειρο κρίση με τη γείτονα Ρωσία, μιας Αμερικής που υπονομεύει, αποσταθεροποιεί και σήμερα αποτελεί υπαρξιακή απειλή για την Ευρώπη και όχι μόνο, μιας Αμερικής από την οποία η Ευρώπη πρέπει να απογαλακτιστεί επειγόντως αν δεν επιθυμεί να διαλυθεί. 
Αυτής της Αμερικής το χρίσμα, με άλλα λόγια την πατρωνία, επιδιώκει ο Αλέξης; 
Η χώρα μετά την μεταπολίτευση κυβερνήθηκε από αμερικανοκίνητους πολιτικούς με την εξίσου καταστροφική εξαίρεση ενός γερμανοκίνητου πρωθυπουργού. 
Τα χρόνια του μνημονίου ξεκίνησαν με έναν αμερικανό Έλληνα πρωθυπουργό και συνεχίστηκαν με έναν αμερικανοτραφή αλλά γερμανοκίνητο συμφοιτητή του.
Η εξάρτηση από τον αμερικανικό παράγοντα δεν αποτελεί καλύτερη λύση από την εξάρτηση από το γερμανικό παράγοντα.
Λύση είναι η απεξάρτηση της Ευρώπης τόσο από την αμερικανική όσο και από τη γερμανική κηδεμονία.
Ο Αλέξης υπεραμύνθηκε των ελιτίστικών επιλογών του λέγοντας με μια αφέλεια σκανδαλιστική για την εποχή που ζούμε πως «ήρθα στο στόμα του λύκου γιατί είναι καλύτερα να ακούς κάποιον απευθείας ακόμη κι αν έχει διαφορετική γνώμη».
Αλέξη, από το στόμα του λύκου μέχρι το στομάχι του και τα σκατά του, είναι μια χαψιά δρόμος.
Παρά τη στήριξη μου στο Σύριζα καθώς ιεραρχούσα ως επείγοντα  τον εκτοπισμό του καρκινωματικού συστήματος εξουσίας έστω από την κεντρική πολιτική σκηνή, σε φιλικούς μου κύκλους ομολογούσα πως δεδομένης της διαγώνιας διαφθοράς της ελληνικής κοινωνίας, ο Σύριζα δεν θα κυβερνoύσε παρά μόνο όταν γίνει αρκούντως διαβρωμένος.
Υπερεκτίμησα την πολιτική και ηθική ακεραιότητα της προεδρικής ομάδας, αυτών που εύστοχα και δικαίως ιστορικά αν και κάπως υπερβολικά, έκρουαν καυστικά τον κώδωνα του κινδύνου του εκφυλισμού του Ολάντ σε Ολαντρέου. Τότε, η μαφία των συστημικών μήντια έσπευσε να τους φάει ζωντανούς. Σήμερα που ο κίνδυνος του εκφυλισμού του Τσίπρα σε Τσιπρανδρέου είναι πλέον ορατός, κάποια συστημικά μήντια –ανάμεσά τους και το Βήμα- έσπευσαν να επαινέσουν τον «πρώην επαναστάτη που βάζει επιτέλους μυαλό» για τη συμμετοχή του στο φόρουμ στο Κόμο της Ιταλίας.

Δεν μπορεί: αν σε παινεύουν τα σάπια ελληνικά μήντια, τότε σίγουρα θα έχεις κάνει κάτι λάθος.

Τα σπίτια μας δεν τα παίρνουν οι κουμουνιστές αλλά τύποι που συσκέπτονται για μια «άλλη Ευρώπη», «για έναν άλλο κόσμο», για μια νέα τάξη χάους σε χλιδάτα ξενοδοχεία και επαύλεις  σαν αυτές στο Κόμο.
Δεν είναι οι Κουμουνιστές. Είναι οι Κόμο-νιστές. Μια νέα Κωμωδία του Δάντη με επίκεντρο τον Komo Sapiens, ένα ανώτερο είδος ανθρώπου.

Read More »

Χαλι-φάτε τους τώρα στη μάπα

Αποκεφαλισμοί, μαζικές κλειτοριδεκτομές, γενοκτονίες, κομμάτι των πληθυσμών της Μέσης Ανατολής βρίσκεται στο έλεος του Προφήτη και της Ισλαμικής Θεοκρατίας. 

Το παρελθόν που ποτέ δεν μας άφησε εκδικείται τον αποχαυνωτικό οπτιμισμό της Νεωτερικότητας.

Τα παιδιά του G.W.Bush και του Barrak Obama, οι τζιχαντιστές,  αυξάνονται και πληθύνονται.

Για χρόνια μάταια προσπαθούσαμε να περιγράψουμε πως η Αλ Κάιντα όπως περιγράφηκε από την διακυβέρνηση Bush ποτέ δεν υπήρξε: Η Αλ Κάιντα δεν υπήρξε ποτέ ως μια κεντρική οργανωτική δύναμη του ισλαμικού εξτρεμισμού παρά μονάχα ως μια περιφερειακή ομάδα που δημιουργήθηκε αρχικά για να χρηματοδοτεί τον ισλαμικό εξτρεμισμό κατά της Σοβιετικής Ένωσης στο Αφγανιστάν, ως μαριονέτα δηλαδή της αμερικανικής υπονόμευσης και κατασκοπείας και στη συνέχεια χρησιμοποιήθηκε ως άλλοθι για να επιδιωχθούν οι αυτοκρατορικές βλέψεις των νεοσυντηριτικών στη νέα χιλιετία,

Είχαμε προειδοποιήσει πως το κυνήγι μαγισσών της κυβέρνησης Bush, μια μαζική επιχείρηση παγκόσμιας τρομοκρατίας, εισβολών, αντισλαμικών απαγωγών και βασανιστηρίων, ήταν αυτό που θα ενθάρρυνε τη δημιουργία πραγματικών ομάδων τύπου Αλ Κάιντα, όπως και έγινε.

Είχαμε προειδοποιήσει πως η πολιτική αποσταθεροποίησης της Μέσης Ανατολής κατά την περίοδο της διακυβέρνησης Ομπάμα που ξεκίνησε με το μπλοκμπάστερ «Αραβική Άνοιξη», μια υπερπαραγωγή που έτερψε τα φιλοπρόοδα συναισθήματα των μεγάλων δημοκρατικών μαζών της Δύσης θα οδηγούσε στο να τραφεί ακόμη περισσότερο το θηρίο του ισλαμικού εξτρεμισμού.

Είχαμε προειδοποιήσει πως η Συρία ήταν το τελευταίο οχυρό της σταθερότητας και πως η αποσταθεροποίηση της και ακόμη χειρότερα, η πλήρης διάλυσή της θα οδηγούσε σε φαινόμενα διάχυσης του ισλαμικού εξτρεμισμού.

Είχαμε περιγράψει πως το project Αραβική Άνοιξη χρηματοδοτούνταν από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους της στην περιοχή, τη βασιλευόμενη θεοκρατία της Σαουδικής Αραβίας και του του Κατάρ και με έμμεση εμπλοκή πιθανώς του Ισραήλ και της Τουρκίας.

Είχαμε περιγράψει πως οι εμφύλιοι στην Λιβύη και τη Συρία ήταν υποκινούμενοι και πως η κυρίαρχη δύναμη ανατροπής δεν ήταν δημοκράτες αλλά φανατικοί ισλαμιστές.

Είχαμε επίσης περιγράψει πως  μέσω των αποσταθεροποιητικών δραστηριοτήτων τους και της ώσμωσης τους μέσω σε ένα κοινό πλαίσιο, οι διάφορες ένοπλες ισλαμικές ομάδες σχημάτισαν δίκτυα όχι μόνο στρατιωτικής δράσης και τρομοκρατίας αλλά και αμιγώς εγκληματικά δίκτυα όπου ξέπλεναν ή διοχέτευαν προϊόντα λαθρεμπορίου και σωματεμπορίου σε παρόμοια εγκληματικά δίκτυα, ισλαμιστικά κυρίως αλλά και μη.

Ομάδες όπως η ISIS που ήδη έχουν σημειώσει σοβαρά εδαφικά κέρδη, πρώτα στη Συρία και έπειτα στη Ιράκ χάρη στην πολιτική των αμερικάνων και των συμμάχων τους, τώρα πλέον ελέγχουν κομβικά γεωπολιτικά και οικονομικά σημεία, κάτι που επιτρέπει μεγαλύτερη ελευθερία και κερδοφορία στα δίκτυα λαθρεμπορίας και σωματεμπορίας τα οποία σταδιακά θα μπορούν να λαδώνουν κυβερνητικούς αξιωματούχους και «επιχειρηματίες» και άλλων χωρών. Η Ελλάδα, με ένα σημαντικό κομμάτι των διαπρεπέστερων επιχειρηματιών της να έχει ανδρωθεί μέσα από το λαθρεμπόριο και με ένα ευρύ δίκτυο αξιωματούχων που έχουν ενσωματωθεί στα δίκτυα σωματεμπορίας που εκμεταλλεύονται επί δεκαετίες το φαινόμενο της μετανάστευσης, μοιάζει ένας καλός αφετηριακός τόπος για εξαγωγή τζιχαντιστικής επιρροής εκτός Μέσης Ανατολής.

Οι τζιχαντιστές δεν διέλυσαν μόνο τη Λιβύη. Το προφανές της επιρροής τους διέλυσε και τη συγκάλυψη που για τόσο καιρό τους παρείχαν τα δυτικά μήντια τα οποία τους προστάτευαν από την κοινή γνώμη παρουσιάζοντας τους ως δημοκράτες επαναστάτες ενώ παρουσίαζαν τους λιγοστούς αναλυτές που αποκάλυπταν την υποκινούμενη δράση των τζιχαντιστών από την Αραβική Άνοιξη και μετά ως συνομοσιολόγους. Η πραγματικότητα διέλυσε την προπαγάνδα. Το ψέμα αποδομήθηκε. Μα η ζημιά έχει ήδη γίνει.

Σήμερα, ακόμη και τα προπαγανδιστικά δυτικά μήντια ομολογούν ανοιχτά πως οι αντάρτες στο μεγάλο κομμάτι τους ήταν ισλαμιστές τρομοκράτες και μισθοφόροι που χρηματοδοτούνταν από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ (παραλείπουν εντέχνως φυσικά την Μητέρα της Διαφθοράς, της υπονόμευσης, της αποσταθεροποίησης και της κρατικής τρομοκρατίας, τις ΗΠΑ), ενώ αναγνωρίζουν ακόμη και τη δημιουργία ισλαμικών λαθρεμπορικών δικτύων με δραστηριότητα αρκετών δις ευρώ.

Υπάρχει μονάχα μια λύση για το γεωπολιτικό χάος: Ο πρωταίτιος του, οι ΗΠΑ να σταματήσουν την υπονόμευση Συρίας και Ρωσίας  και να δεχτούν το γόητρο τους να τραυματιστεί ερχόμενοι σε συμβιβασμό με αυτούς που μονομερώς διακήρυξαν ως εχθρούς τους: Τους Άσαντ και Πούτιν.

Η Αυτοκρατορική λογική που διέπει όμως τις ΗΠΑ δεν πρόκειται να επιτρέψει μια τέτοια «διπλωματική» ήττα και το πιο πιθανό είναι να επαναλάβει τις πετυχημένες αποτυχίες της, την πρόκληση ακόμη περισσότερου χάους:

Ήδη σκέφτονται πως για αντιμετωπίσουν την ISIS  θα πρέπει να κάνουν το ολέθριο ντου στη Συρία που με την παρέμβαση της Ρωσίας είχε ευτυχώς αποφευχθεί το 2013, αλλιώς σήμερα θα βλέπαμε ένα πολύ πιο ισχυρό και εκτεταμένο ισλαμικό χαλιφάτο.

Η λογική των αμερικάνων είναι καταστροφικά ανέφικτη: Πρώτον, δεν μπορούν να στρέψουν τους φιλελεύθερους αντάρτες κατά των τζιχαντιστών χωρίς τουλάχιστον ανακωχή μεταξύ ανταρτών και Άσαντ όχι μόνο γιατί οι «μετριοπαθείς αντάρτες» υστερούν μαχητικά κατά πολύ των τζιχαντιστών αλλά και  γιατί ο Άσαντ θα βρει την ευκαιρία να φέρει καίρια πλήγματα και σε τζιχαντιστές και αντάρτες.

Δεύτερον, αν δεν έχει προηγηθεί συμφωνία με τον Άσαντ, αεροπορικές επιχειρήσεις των ΗΠΑ στο έδαφος της Συρίας θα σημάνει αυτόματα σύγκρουση της Συριακής Αεροπορίας με την αμερικάνικη που θα μετατραπεί σε άτυπο πόλεμο των ΗΠΑ κατά της Συρίας. Μια τέτοια αποδυνάμωση του συριακού στρατού θα κάνει τη Συρία ξέφραγο αμπέλι για τους τζιχαντιστές, χειρότερα ακόμη και από τη σημερινή Λιβύη, κόσμημα κάποτε της περιοχής επί του Σοσιαλιστή «Δικτάτορα» Καντάφι-  άλλωστε και η Συρία ήταν ένα πολυπολιτισμικό κόσμημα πριν την Αραβική Άνοιξη σε σχέση με τα δεδομένα της περιοχής.

Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές, οι τζιχαντιστές στη Λιβύη έχουν ήδη βομβαρδίσει το αεροδρόμιο της Τρίπολης και διεκδικούν με αξιώσεις την κυριότητα της Λιβύης. Αν την πάρουν, το χαλιφάτο αποκτά ευρύτερα σύνορα.

Ήδη, στη Νιγηρία, οι αδερφοί ισλαμιστές της Μπόκο Χαράμ έχουν διακηρύξει την ίδρυση χαλιφάτου στην Νιγηρία ενώ ένοπλοι ισλαμιστικοί θύλακες έχουν φουντώσει σε πολλά άλλα σημεία της Αφρικής.

Είναι η πρώτη φορά στη μοντέρνα ιστορία που οι τζιχαντιστές ελέγχουν όχι μόνο περιοχές αλλά ολόκληρα τμήματα πάλαι πότε χωρών. Και αν συνεχίσει η υπονόμευση των χωρών της Μ.Α από τους αμερικανούς και τους συμμάχους τους, αυτά τα «χαλιφάτα» μπορούν να συνενωθούν και να σχηματίσουν ένα στρατιωτικά ασθενές αλλά πολύ υπαρκτό τζιχαντίστικο τόξο που θα αλλάξει την εικόνα της περιοχής για πολλές δεκαετίες- προς το πολύ χειρότερο φυσικά.

Ο υπουργός αμύνης των ΗΠΑ Chuck Hagel έχει δίκιο όταν δηλώνει για την ISIS πως «είναι πέρα από ότι έχουμε δει μέχρι σήμερα». Και δεν έχουμε δει ακόμη τίποτε.

Η λύση στην τζιχαντίστικη απειλή δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει τον Άσαντ και τη Συριακή κυβέρνηση όπως ακριβώς η λύση στην Ουκρανική κρίση δεν μπορεί παρά να περιλαμβάνει τον Πούτιν και τη Ρωσική Συνομοσπονδία.

Παρά ταύτα, οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοι τους επιμένουν να θέλουν να βγάλουν τον Άσαντ από τη μέση «αλά Καντάφι» και χωρίς καμία αμφιβολία το ίδιο θα επιδίωκαν να κάνουν και με τον Πούτιν αν τους ήταν εφικτό, προκαλώντας ακόμη μεγαλύτερο χάος στην υφήλιο.

Αλλά ας μη ξεγελιόμαστε. Η Ουκρανική κρίση και η κρίση στη Μέση Ανατολή δεν απειλεί άμεσα τις ΗΠΑ παρά μονάχα την έννοια της αμερικάνικης παντοκρατορίας: Αυτός που απειλείται περισσότερο είναι η ίδια η Ευρώπη, λόγω κοινών γεωγραφικών συνόρων, ενεργειακής εξάρτησης και διάχυσης ισλαμικών στοιχείων στο εσωτερικό της:

Οι συνέπειες των κρίσεων είναι ήδη ορατές: Πολιτική στροφή προς ένα ερμητικά κλειστό συντηρητισμό, απειλή για τζιχαντιστικές προβοκάτσιες, απειλές για περισσότερα αυτονομιστικά φαινόμενα από τις ρωσόφωνες κοινότητες της Ευρώπης με σημαντικότερο όλων η απειλή του ενεργειακού αποκλεισμού της ενεργειακά εξαρτώμενης Ευρώπης…

Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, με την ευρωπαϊκή κρίση να μην αντιμετωπίζεται, βλέπουμε και την πρώτη συρρίκνωση της υποτιθέμενα θωρακισμένης Γερμανικής Οικονομίας.

Το τονίζω, μην έχετε αυταπάτες: Περαιτέρω αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής καθώς και περεταίρω κλιμάκωση της σύγκρουσης Ρωσίας ΕΕ θα έχει δραματικές συνέπειες για την ευρωπαϊκή οικονομία. Και είναι κυβερνήσεις τύπου Μέρκελ και Σαμαρά, των θυρωρών της πολυκατοικίας των μεγάλων συμφερόντων, που διασφαλίζουν την  ευρωπαϊκή επιδείνωση.

Όσο για τις ίδιες τις ΗΠΑ, παρότι οι κλυδωνισμοί θα είναι σημαντικοί και για αυτές, προτιμούν να καταστρέφουν πρώην συμμάχους τους από το να μην μπορούν να τους ελέγχουν πλέων, όπως έχουν καταστήσει σαφές με τις εισβολές στον Κόλπο και με την αραβική άνοιξη.  

Άμεσα πρέπει η Ευρώπη να χαράξει πολιτικές απεξάρτησης από τον Αμερικάνικο καταστροφισμό και την πρόκληση χάους και πολιτικές αποκλιμάκωσης και πολυμερούς διπλωματίας. Και για να γίνει αυτό χρειάζεται επειγόντως αλλαγή της γραφειοκρατικής και ανίκανης πολιτικής της ελίτ.

Είδαμε πως επηρεάζει την ελληνική οικονομία, την πραγματική οικονομία η Ουκρανική κρίση και η στάση αυτής της σχιζοφρενικά επικίνδυνης ελληνικής κυβέρνησης, των τζιχαντιστών του χρηματοπιστωτισμού

Αυτή είναι μόνο η αρχή. Η Ελλάδα είναι εξαιρετικά ευάλωτη ενεργειακά. Έχοντας ήδη καταφέρει να αποκλειστεί και από τα πετρέλαια του Ιράν, ένα ρωσικό εμπάργκο και επέκταση της αστάθειας στη Μέση Ανατολή θα σημάνει τον ενεργειακό θάνατο της ελληνικής οικονομίας.

Δε λέμε ότι θα συμβεί. Λέμε ότι μπορεί να συμβεί.

Και οι κίνδυνοι είναι πολλαπλοί. Παρά την μακαριότητα των πληρωμένων δολοφόνων που απαρτίζουν την κεντρική πολιτική σκηνή του τόπου σήμερα, είναι οι ίδιες οι ΗΠΑ που ανησυχούν για την εξαγωγή του τζιχαντισμού μέσα από τις χώρες της Νότιας Ευρώπης,. Όπως δήλωσε ο επικεφαλής του Γενικού Επιτελείου Στρατού των ΗΠΑ, Martin Dempsey, «η μεγαλύτερη άμεση απειλή θα στοχεύει στη Νότια Ευρώπη, όπου τα ανοιχτά σύνορα μπορούν να επιτρέψουν σε μαχητές με δυτικά διαβατήρια να επιστρέψουν στις χώρες καταγωγής τους και να διεξάγουν επιθέσεις», ένα ζήτημα που είχαμε περιγράψει σε προηγούμενα άρθρα μας.

Είναι μια τέτοια ανησυχία βάσιμη; Φυσικά και είναι και για πολλούς περισσότερους από έναν λόγους: α) Τα ανοιχτά σύνορα, β) την αυξημένη ύπαρξη κυκλωμάτων λαθρεμπορίας και σωματεμπορίας στα οποία συμμετέχουν ήδη από τη δεκαετία του 1980 κυβερνητικοί αξιωματούχοι και μεγάλοι επιχειρηματίες, γ) την οικονομική διείσδυση σαουδαραβικών και καταριανών συμφερόντων στην οικονομική ζωή της χώρας, δ) την ύπαρξη ιδιαίτερα μετά τον πόλεμο της Βοσνίας και του  Κοσόβου ισλαμιστικώνεξτρεμιστικών δικτύων όπως περιγράφονται από τον εξαιρετικό αναλυτή Ιωάννη Μιχαλέτο. ε) την προσπάθεια συγκάλυψης όλων των παραπάνω δικτύων απόριζοσπάστες της αριστεράς που κρίνουν πως μπορούν να ριζοσπαστικοποιήσουν ταξικά ισλαμικές μειονότητες και προπαγανδιστικά ταυτίζουν εύλογες ανησυχίες για τη δράση τρομοκρατικών και εγκληματικών δικτύων με ισλαμοφοβία και ρατσισμό.

Το ζήτημα είναι εξαιρετικά λεπτό: από τη μία δεν πρέπει να υποτιμηθεί η πιθανή επιρροή ισλαμιστικών εγκληματικών δικτύων σε μια χώρα που κυβερνά ο κανόνας της διαφθοράς, από την άλλη, άμετρος ζήλος στην αντιμετώπιση των υπαρκτών φαινομένων μπορεί να ρίξει κομμάτια των μουσουλμανικών μειονοτήτων στα χέρια του ισλαμικού εξτρεμισμού και να δημιουργήσει κλιμάκωση που μπορεί να οδηγήσει σε κοσοβοποίηση περιοχών της Ελλάδας.

Δε λέμε ότι θα συμβεί. Λέμε ότι μπορεί να συμβεί.

Το μόνο σίγουρο, είναι με το παρόν σύστημα εξουσίας, οι υπαρξιακές απειλές κατά της Ελλάδας και τα εκφυλιστικά φαινόμενα θα διογκώνονται.

Όσα, χρόνια τώρα, σε πείσμα των λογικών των ιδεοληψιών, των κομματικών γραμμών και των οικονομικών συμφερόντων με συνέπεια προβλέπουμε και περιγράφουμε, αποτελούν πλέον αναντίρρητη πραγματικότητα. Ο καθένας ας αναλάβει τις ευθύνες του. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 26/8/2014

Read More »

Ο γύφτος που ήθελε να χορέψει στο ντέφι του αρκούδα απ' τη Ρωσία

Ακόμη και αν κάποιος πίστευε ότι οι πολιτικές που εφαρμόστηκαν και που χάρη στην απίστευτη εμπάθεια τμήματος του εκλογικού σώματος συνεχίζονται να εφαρμόζονται έγιναν με στόχο άλλο από την αποψίλωση της οικονομίας της χώρας, ακόμη και αν κάποιος ήταν τόσο ανόητος που θεωρούσε πειστικά τα επιχειρήματα περί ανάκαμψης μετά την κάθε επόμενη στροφή καρμανιόλα, είναι σχεδόν αδύνατο να συγχωρέσει κάποιος την ιδέα μιας σωτηριολογικής και προνομιακής αντιμετώπισης της χώρας από το εξωτερικό σε μια περίοδο παγκόσμιας γεωπολιτικής και οικονομικής κρίσης.
Μπορεί οι Έλληνες να ζουν στην καρακοσμάρα τους, η χώρα τους όμως βρίσκεται σε ένα νευραλγικό σημείο του πλανήτη που διαχρονικά επηρεάζεται από τις παγκόσμιες εξελίξεις.

Οι φελλοί, ανώφελα κειμήλια από τις ανοιγμένες σαμπάνιες που άνοιγαν στο πάρτι του κρουαζιερόπλοιου Ελλάδα το οποίο ναυάγησε, δεν έχουν άλλο λόγο ύπαρξης από το να επιπλέουν- κατά προτίμηση- στον αφρό της θάλασσας, αφού και η σαμπάνια αφρώδης είναι.
Στον πάτο της θάλασσας βρίσκονται πλέον ανθρώπινες ζωές, περιουσίες, ελπίδες και λίαν προσφάτως μερικές χιλιάδες τόνοι ροδάκινα αλλά και άλλα αγροτικά προϊόντα.
Η ηλίθια αντίληψη του Έλληνα πως ότι μαλακία και να κάνουμε μας επιτρέπεται ή ακόμα ακόμα μας συγχωρείται, δεν επέτρεψε στους γεωργούς να αναγνωρίσουν το θανάσιμο κίνδυνο που αποτελούν το δίδυμο Σαμαρά Βενιζέλου για όλους τους παραγωγικούς κλάδους της χώρας, συμπεριλαμβανομένης και της γεωργίας.
Η σχιζοφρένεια που θεωρεί ότι βίος και πολιτεία είναι δύο πολύ ξεχωριστά πράγματα δε μένει όμως ατιμώρητη από την ίδια την ιστορία.
Γιατί οι πολιτικοί που μας κυβερνούν όχι μόνο με την ανοχή μας αλλά και με τη στήριξη εκατομμυρίων από εμάς παρότι οι πλειοψηφία των βουλευτών στην αντιπροσωπευτική μας δημειοκρατία αντιπροσωπεύει μονάχα το προνομιακότερο 1% του πληθυσμού, δεν απλά επικίνδυνοι. Αυτό το σημείο το έχουν ξεπεράσει προ πολλού: είναι καταστροφείς.
Νομίζατε ότι όταν ο Βενιζέλος έγινε μπροστάρης για τον πόλεμο εναντίον της Συρίας η ρωσική ηγεσία έλεγε, έλα μωρέ, καλά παιδιά είναι οι Έλληνες κατά βάθος.
Ή όταν ο Σαμαράς υπέγραφε τον Διαδριατικό Αγωγό φυσικού αερίου (TAP) οι Ρώσοι λέγαν, έλα μωρέ τώρα, ορθόδοξοι είμαστε και οι δυο, δεν πειράζει, για όλους έχει ο θεός.
Ή όταν ο Βενιζέλος πήγε να αναγνωρίσει μια μεταβατική κυβέρνηση αχυρανθρώπων στην Ουκρανία, η Ρωσία κατουρήθηκε από τη χαρά της;
Μέσα σε 5 χρόνια, οι κυβερνώντες, παιδιά για τα θελήματα Ελλήνων ολιγαρχών, των Αμερικάνων και των Γερμανών, κατάφεραν πετυχημένα όχι μόνο να αποδομήσουν ότι είχε απομείνει από την οικονομία αλλά και να ξεχερσώσουν το οικοδόμημα της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, μιας πολιτικής πολύπλευρους διπλωματίας.
Αυτοί δεν είναι τσάμπα μάγκες. Όοοοοοοχι. Είναι πανάκριβοι μάγκες. Και τα σπασμένα τους τα πληρώνουμε εμείς.
Μάταια έκρουα τον κώδωνα του κινδύνου. Τώρα είναι αργά πια: Η λυπητερή της εθελοδουλείας του πολιτικού μας συστήματος ήρθε και για τους αγρότες:
Όπως είχα προειδοποιήσει, η δύναμη της Ρωσίας να προκαλέσει πόνο στους Ευρωπαίους είναι πολύ μεγαλύτερη από την αντίστροφη, ακόμη και τη συνδυαστική δύναμη κυρώσεων Αμερικής-ΕΕ.
Ενώ λοιπόν οι πανίβλακες κυβερνώντες πανηγύριζαν το «πάθημα» της Αργεντινής, άρχισαν να γίνονται αισθητές οι πρώτες συνέπειες του πρώτου βήματος του Ρωσικού εμπάργκο: αυτού στα αγροτικά προϊόντα και τρόφιμα ενώ από ότι φημολογείται τις όποιες ελλείψεις στην ρωσική αγορά σπεύδει να καλύψει η «κατεστραμμένη» Αργεντινή.   
Και κλάμα οι Έλληνες αγρότες των οποίων το αυτάκι τους δεν ίδρωνε σταλιά όταν βλέπαν τον νομοθέτη της διαπλοκής να αναγνωρίζει τη μαϊμού ουκρανική κυβέρνηση.
Οι τιμές ορισμένων αγροτικών προϊόντων έπεσαν στα Τάρταρα. Εκεί που θα πάνε και χιλιάδες τόνοι φρούτων, να τρώνε υγιεινά οι νεκροί.
Τη λυπητερή την γευτήκαν και οι ξενοδόχοι: ένα από τα μεγαλύτερα Ρωσικά τουριστικά πρακτορεία αφέθηκε από τη Ρωσική κυβέρνηση να κλείσει αφήνοντας εκατοντάδες Ρώσους τουρίστες και Έλληνες ξενοδόχους στα κρύα του λουτρού. Είναι προφανές το μήνυμα της Ρωσικής κυβέρνησης: όχι ρωσικό συνάλλαγμα στην Ευρώπη. Και εσείς εκεί στην Ελλάδα να ξεχάσετε τις παλιές καλές μέρες που τα ακουμπούσαν χοντρά οι Ρώσοι. Δεν μπορείτε να θέλετε τα λεφτά μας αλλά να αφήνετε να σας εκπροσωπεί μια κυβέρνηση που συντελεί στην υπονόμευση της Ρωσίας.
Αν θέλουμε τα λεφτά των Ρώσων και των Ευρωπαίων και των αμερικάνων, πρέπει η χώρα να επιστρέψει άμεσα στην πολύπλευρη διπλωματία και όχι να γίνεται ο Ερμής των αμερικάνων και των γερμανών.
Αυτό είναι το πρώτο στάδιο πόνου. Το τελευταίο και εφιαλτικότερο θα είναι στο φυσικό αέριο.
Όταν θα έρθει και αυτό η ελληνική οικονομία θα ψοφήσει μαζί με χιλιάδες ελληνικές οικογένειες.
Η Ευρώπη μπήκε χάρη στην εξωφρενική ηλιθιότητα των πολιτικών ηγεσιών της σε προπολεμικό κλίμα όταν δεν είχε κανένα ορατό όφελος από τις προκλήσεις της απέναντι στη Ρωσία. Η Ευρώπη παίζει το παιχνίδι των αμερικανών και ακριβώς επειδή χώθηκε εκεί που δεν την έσπειραν, ίσως να χρειαστεί σύντομα και υπό το φόβο της διάλυσης της να διαλέξει πλευρά. Η κατάσταση πολώνεται. Η σταθερότητα στην Ευρώπη απειλείται. Και όλα αυτά χάρη στις πολιτικές ηγεσίες που έσπειραν ανέμους για να θερίσουν θύελλες.
Αγρότες: Ακούστε και βγάλτε το μπαμπάκι από τα αυτιά σας : Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου να ξεφορτωθείτε αυτή την κυβέρνηση.
Η επόμενη θα είναι και η τελευταία μας ευκαιρία.
Ήδη είναι πολύ αργά.
Έχετε μια τελευταία ευκαιρία να καλλιεργήσετε όχι μόνο τη γη, κάτι για το οποίο σας είμαστε αυτονόητα ευγνώμονες, αλλά και το μυαλό σας και την πολιτική σας αντίληψη.
Και αυτό ισχύει και για όλους τους δε βαριέσαι ρε αδερφέ χαιρέκακους Έλληνες: Βάλτε το μυαλό σας να δουλέψει και σταματήστε να δουλεύετε τον κόσμο.
 Αν θέλετε να έχετε αυξημένες πιθανότητες επιβίωσης την επόμενη πενταετία.
Τα ψέματα τελείωσαν, πόσο μάλλον τα άλλοθι.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 9/8/2014

Read More »

Αργεντι-νίκη

Με μια σπάνια ομοφωνία διάφορων αρθρογράφων κυρίως αλλά όχι μόνο  της αριστεράς, από τον Κούλουγλου και τον Βαρουφάκη, μέχρι τον Λαπαβίτσα, τον Σταθάκη και τον Καζάκη, θεώρησα ότι θα ήταν περιττό να πω τα ίδια με άλλο τρόπο. Και δε θα το κανα αν δεν υπήρχαν κάποιες λιγότερο γνωστές πτυχές του θέματος που χρήσιμο είναι να αναδειχθούν.

Ας ξεκινήσουμε όμως ανακεφαλαιώνοντας τα προφανή:

Τα αίτια της οξείας κρίσης του 2001-2002

Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα στην περίπτωση της Αργεντινής. Μετά από μια μακροχρόνια περίοδο τρικυμιώδους ιστορίας, τη δεκαετία του 1980 ο νέος πρόεδρος της Αργεντινής Μένεμ, υπάγει το νόμισμα της χώρας στον κανόνα του δολαρίου. Έκτοτε και μέχρι το 2002, πέσο και δολάριο βρίσκονται σε ισοτιμία (1 προς 1).
Εκείνη την περίοδο και κυρίως μετά το 1990, η Αργεντινή για να καταπολεμήσει τον πληθωρισμό θα βρεθεί σε ελληνικού τύπου ζουρλομανδύα. Το νόμισμα της είναι προσδεδεμένο σε ένα πολύ πιο ισχυρό νόμισμα και η χώρα θα βρεθεί κάτω από τη δικτατορία του ΔΝΤ και των δημοσιονομικών βασανιστηρίων του.
Όταν το 1999 αναλαμβάνουν οι Ριζοσπάστες του Ντε Λα Ρούα, έχουν παραλάβει χάος.
Για να μπορέσει να αντλήσει χρηματοδότηση ο Ντε Λα Ρούα εκδίδει ομόλογα συνολικής αξίας πάνω από 80 δις δολάρια, υπό το αμερικανικό δίκαιο, αυξάνοντας ακόμη περισσότερο το εξωτερικό χρέος.
Η κρίση θα ξεσπάσει σε όλη της ένταση το 2001-2002: Οι δείκτες της Αργεντινής αγγίζουν τα σημερινά ελληνικά νούμερα: λόγος εξωτερικού χρέος προς ΑΕΠ πάνω από 160%. Ανεργία πάνω από 20% ενώ 11% του ΑΕΠ θα εξαϋλωθεί μέσα σε ένα χρόνο.
Η χρεωκοπία της Αργεντινής λόγω των πολιτικών που ακολουθήθηκαν ήταν αναπόφευκτη. Ο Ντε Λα Ρούα Θα φύγει με ελικόπτερο από τη χώρα ενώ τον έχουν ήδη προλάβει οι ξένες και ντόπιες επενδύσεις και καταθέσεις Το πέσο υποτιμάται κατά 400% και η ισοτιμία του με το δολάριο γίνεται 1 προς 4 ενώ ο πληθωρισμός εκτινάσσεται στο 40%.
Για 1,5 χρόνο, μεγάλα τμήματα του πληθυσμού θα υποφέρουν.

Η αυτοδύναμη ανάκαμψη

Το 2003 αναλαμβάνει ο Νέστορ Κίρσνερ ο οποίος θα στηρίξει την πολιτική του σε δύο πυλώνες: Την αναδιάρθρωση του χρέους και τη στήριξη των χαμηλών εισοδημάτων.
Παρά τον σχεδόν πλήρη αποκλεισμό της Αργεντινής από τις «αγορές» και με λιγοστό συνάλλαγμα να εισέρχεται στη χώρα, κυρίως μέσω συμφωνιών με Κίνα και Ρωσία, η πολιτική του είναι εξαιρετικά επιτυχής: Με ελάχιστες εξαιρέσεις, από το 2003 μέχρι και σήμερα, το ΑΕΠ της αυξάνει ενώ η ανεργία μειώνεται δραστικά και φτάνει κοντά στο 7%. Για μια οικονομία υποχρεωμένη στην εσωστρέφεια, η Αργεντινή τα πήγε θαυμάσια και σε καμία των περιπτώσεων δεν ήταν το κακό παιδί που οι μεγαλοκαπιτα-ληστές τιμώρησαν για την απειθαρχία του. Το αντίθετο. Και αυτό γιατί η Αργεντινή έμαθε να μη χρειάζεται τοκογλύφους.
Το 2005 ο Κίρσνερ αναγκάζει πάνω από το 70% των κατόχων Αργεντίνικων ομολόγων να τα ανταλλάξουν με καινούρια αξίας του 25% με την αξία τους να συνδέεται με τυχούσα αύξηση του ΑΕΠ.
Την ίδια χρόνια ο Κίρσνερ πετάει αιφνιδιαστικά το ΔΝΤ έξω από τη χώρα εξοφλώντας πρόωρα την τελευταία δόση 10 δις δολαρίων. (Παράλληλη κίνηση έκανε την ίδια χρονιά και η Βραζιλία με αποτέλεσμα να είναι το ΔΝΤ που απειλούνταν να βρεθεί χωρίς δουλειά, μέχρι που ήρθε ο από μηχανής θεός της ελληνικής κρίσης) ακριβώς όπως θα έκανε και ο «απαγορευμένος» πρωθυπουργός της Ουγγαρίας Βίκτωρ Ορμπάν μερικά χρόνια αργότερα.
Τον Κίρσνερ θα τον διαδεχτεί η γυναίκα του, Κριστίνα Φερνάντες.
Το 2010 θα προχωρήσει σε νέο κούρεμα αναγκάζοντας και άλλους ομολογιούχους να κάνουν συμφωνία ανταλλαγής.
Μόνο ένα 7% των κατόχων αργεντίνικων ομολόγων δε θα δεχτεί τη συμφωνία ομολογιακής ανταλλαγής. Το 25% των εκκρεμών αυτών ομολόγων ανήκουν σε vulture funds, σε αρπακτικά, κερδοσκόπους που αγόρασαν στη δευτερογενή αγορά αργεντίνικα ομόλογα ακόμα και στο 5% της αξίας τους και διεκδικούν να τα πληρωθούν στο ακέραιο, στο 100%.

Η μέθοδος του κορακιού και η επιλεκτική χρεωκοπία του 2014

Πως τα διεκδικούν; Με κάθε μέσο, θεμιτό και αθέμιτο. Η τελευταία τους και πιο ηχηρή κίνηση ήταν να μπλοκάρουν την πληρωμή των άλλων ομολογιούχων από την Αργεντινή με την πρόσφατη απόφαση δικαστηρίου της Νέας Υόρκης που έκρινε πως η Αργεντινή δεν μπορεί να προχωρήσει στην πληρωμή των άλλων ομολογιούχων αν δεν πληρωθούν πρώτα τα vulture funds. Και εδώ είμαστε υποχρεωμένοι να κάνουμε μια μικρή παρένθεση: Τα αρπακτικά κατάφεραν μια τέτοια εκδίκαση ακριβώς επειδή ο Ντε Λα Ρούα έκανε το έγκλημα της έκδοσης ομολόγων στο αμερικανικό δίκαιο, όπως οι Έλληνες πολιτικοί έκαναν -ανάμεσα σε πολλά άλλα- το έγκλημα τα ομόλoγα ανταλλαγής του PSI να εκδοθούν στο Αγγλικό Δίκαιο.
Παρότι η Αργεντινή είχε τα λεφτά να πληρώσει και να επανέλθει πλήρως στο διεθνές οικονομικό προσκήνιο, δεν το έκανε, κάτι που οδήγησε στο να κηρύξουν οι οίκοι αξιολόγησης την Αργεντινή σε κατάσταση επιλεκτικής χρεωκοπίας, μιας χρεωκοπίας τεχνικής που μικρή επίπτωση θα έχει για μια χώρα που εδώ και 13 χρόνια ακολουθεί την πολιτική της αυτάρκειας.
Αυτός που χάνει από την επιλεκτική χρεωκοπία δεν είναι τόσο η Αργεντινή αλλά οι διεθνείς επενδυτές που βλέπουν την ευκαιρία να επενδύσουν σε μια οικονομία τέτοιας κλίμακας να γλιστρά από τα χέρια τους και η παγκόσμια οικονομία που έχει επείγουσα ανάγκη να κάνει παραγωγικές επενδύσεις για να διαφύγει του συνδρόμου της φούσκας.
Γιατί το έκανε αυτό η Αργεντινή; Γιατί για μερικά ψωροδις κλώτσησε την ευκαιρία να επανενταχθεί στο διεθνές σύστημα και στη ροή κεφαλαίων;
Οι απαντήσεις βρίσκονται σε λέξεις που το ελληνικό πολιτικό σύστημα χλευάζει και προσπαθεί να τις απαξιώσει πλήρως, να τις διαγράψει από την ελληνική γλώσσα αν είναι δυνατόν: Εθνική κυριαρχία, εθνική περηφάνια, εθνική αξιοπρέπεια: Η Αργεντινή έστειλε ηχηρό μήνυμα σε όλον τον κόσμο: Η Αργεντινή δεν ενδίδει σε εκβιασμούς. Η Αργεντινή δεν είναι Ελλάδα. Η Αργεντινή έχει ιστορική μνήμη.
Και τμήμα της είναι νωπό και αφορά ακριβώς αυτά τα vulture funds, αυτά τα γλοιώδη κερδοσκοπικά συσσωματώματα παρασιτικού πλούτου.
Ένα από αυτά είναι το NML capital, παραμάγαζο της Elliott Management του εβραϊκής καταγωγής Paul Singer με έδρα τα αμαρτωλά νησιά Κάημαν, παράδεισο των διεφθαρμένων του πλανήτη και επιλογή του Άκη Τσοχατζόπουλου και άλλων θρεφταριών του πάλαι πότε ΠΑΣΟΚ.
Η NML για χρόνια εκβιάζει την κυβέρνηση της Αργεντινής χρησιμοποιώντας ένα δικηγορικό δίκτυο που επιχειρεί να εξασφαλίσει σε διάφορα δικαστήρια ανά τον κόσμο αποφάσεις κατάσχεσης περουσιακών στοιχείων της Αργεντινής.
Επιχείρησε να το κάνει αυτό με το προεδρικό αεροσκάφος.
Απέτυχε.
Επιχείρησε να το κάνει στο περίπτερο της Αργεντινής στην έκθεση βιβλίου της Φρανκφούρτης.
Απέτυχε.
Το 2012, με ευνοϊκή απόφαση δικαστηρίου της Γκάνα, η NML καταφέρνει το πρώτο σοβαρό πλήγμα κατά της κυβέρνησης της Αργεντινής: καταφέρνει να «δεσμεύσει» προσωρινά το ιστιοφόρο “Libertad”, ένα σκάφος ναυτικής εκπαίδευσης (εκείνη τη στιγμή το Libertad είχε 70 δοκίμους) και σύμβολο της αργεντίνικης διπλωματίας.
Στελέχη της κυβέρνησης απομακρύνονται ντροπιασμένα αλλά το πλήγμα στην αργεντίνικη αξιοπρέπεια είναι προσωρινό. Το ιστιοφόρο-σημαία επιστρέφει στην Αργεντινή και γίνεται δεκτό με επευφημίες, όπως ακριβώς έγινε δεκτή και η απόφαση της Αργεντίνικης κυβέρνησης να μην ενδώσει στους εκβιαστές το 2014, παρότι ήταν γνωστό ότι αυτή η απόφαση θα οδηγούσε στην επιλεκτική χρεωκοπία.
Αυτούς λοιπόν τους αλήτες, τους κερδοσκόπους, τους πειρατές επευφήμησαν στα νέα της ανακοίνωσης της επιλεκτικής χρεωκοπίας της Αργεντινής οι αλήτες της Ελληνικής κυβέρνησης. Μάλλον τους έχουν για ινδάλματα. Είναι λοιπόν μάταιο να περιμένει κανείς από τέτοιας ποιότητας πολιτευτές αξιοπρέπεια.
Η γελοία προπαγάνδα του συστήματος εξουσίας στην Ελλάδα, των επιστατών της αποικιοκρατίας, πασχίζει να παρουσιάζει την Αργεντινή ως σκιάχτρο για να διώχνει μακριά τις βιώσιμες εναλλακτικές λύσεις.
Οι πραγματικοί αχυράνθρωποι είναι όμως οι Έλληνες πολιτευτές, σκιάχτρα διεστραμμένα που αντί να διώχνουν έλκουν τα κοράκια, κοράκια της κατηγορίας του Singer όπως ο Kenneth Dart.
Ποιος είναι αυτός πάλι; Ένα από τα κοράκια που τον καιρό της αργεντίνικης κρίσης αγόρασε για ψίχουλα ομόλογα. Και το ίδιο έκανε και με την ελληνική κρίση. Αγόρασε ελληνικά ομόλογα για ψίχουλα και τα απαιτεί από το ελληνικό δημόσιο στο ακέραιο.
Οι αργεντινοί δεν τον πληρώνουν αρνούμενοι να υποκύψουν στην αλητεία.
Η ελληνική πλευρά ποτέ δεν διέψευσε ότι πλήρωσε στο ακέραιο τα ομόλογα του Dart αξίας περίπου μισού δις ευρώ, γελώντας περιπαιχτικά στα μούτρα των Ελλήνων ομολογιούχων που χάσαν στο PSI τις οικονομίες τους.
Το κράτος ληστής χειροκροτεί τους διεθνείς ληστές.
Είναι προφανές σε όλους πλην των ανθρώπων των σπηλαίων που δεν έχουν άλλη ενημέρωση πέρα από την κυβερνητική προπαγάνδα, ότι η Αργεντινή είναι με την πλευρά του δικαίου και του λαού τους. Η ελληνική κυβέρνηση, εκπρόσωπος των κρατικοδίαιτων Ελλήνων κερδοσκόπων είναι φυσικά με την πλευρά της διεθνούς κερδοσκοπίας και απομυζεί το λαό για πάρτη τους.
Ο Αλέξης Τσίπρας είχε δίκιο: Μακάρι να είχαμε γίνει Αργεντινή, να μας είχε μείνει λίγη τσίπα.
Ήταν η πολιτική που ακολουθείται εδώ και τέσσερα χρόνια στην Ελλάδα αυτή που οδήγησε την Αργεντινή στην οξεία κρίση του 2001-2002. Τα νούμερα είναι αμείλικτα: Ανεργία πάνω από 27%. Λόγος εξωτερικού χρέους προς ΑΕΠ 170%. Αύξηση εσωτερικού χρέους. Συρρίκνωση ΑΕΠ.
Για την ακρίβεια, τα νούμερα της Ελλάδας σήμερα, σε περίοδο υποτιθέμενης διαχείρισης της κρίσης και διαχείρισης χρέους είναι ακόμη χειρότερα και από τα νούμερα της Αργεντινής στην φάση της οξείας της κρίσης της.

H Αργεντινή δείχνει το δρόμο και η Ελλάδα τα κατσάβραχα

Η Αργεντινή, η Ουγγαρία, η Ισλανδία δεν είναι παραδείγματα προς αποφυγή. Το αντίθετο. Είναι υποδείγματα. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο συκοφαντούνται διαρκώς. Δεν είναι παράδεισοι, γιατί κάτι τέτοιο ούτως ή άλλως δεν υπάρχει παρά μόνο στο μυαλό θρησκόπληκτων. Αλλά ζουν αξιοπρεπώς και αρνήθηκαν να υπονομεύσουν το μέλλον των ερχόμενων γενεών. Σε πλήρη και κτυπητή αντίθεση, η Ελλάδα είναι η μάνα πρεζάκι που όχι μόνο εκπορνεύτηκε αλλά και πούλησε τα παιδιά της και τα παιδιά των παιδιών της για να πάρει τις δόσεις της.
Η Ελλάδα έκανε και συνεχίζει να κάνει ακριβώς όλα αυτά που οδήγησαν την Αργεντινή στην οξεία της κρίση ενώ αρνείται με λύσσα να σκεφτεί τις εναλλακτικές. Μας κυβερνούν ταλιμπάν του μνημονίου και της κερδοσκοπίας. Τα κούρεμα του 2012 έγινε πολύ αργά και ήταν πολύ λίγο ενώ τη λυπητερή την πλήρωσαν Έλληνες μικροομολογιούχοι και οργανισμοί του ελληνικού δημοσίου.

Μην κλαις για εμένα Αργεντινή. Δεν αξίζω ούτε ένα σου δάκρυ. Μονάχα περιφρόνηση μου αξίζει.

Η Αργεντινή, από το 2003 και έπειτα νίκησε τον Θατσερισμό- κατά κράτος. Και μπορεί να ηττήθηκε κάποτε από τη Θάτσερ στα νησιά Φόκλαντ, αλλά τη μάχη των νησιών Κάημαν θα την κερδίσει.
Η επιλεκτική χρεωκοπία της Αργεντινής δεν αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή. Είναι μεν παράδειγμα διδακτικό αλλά για λόγους αντίθετους από την προπαγάνδα συμμόρφωσης και υποτέλειας που η ελληνική πλευρά διατυμπανίζει: Είναι η αρχή του τέλους του «τέλους της ιστορίας», η αρχή του τέλους της θρησκείας της απληστίας και της επιδημίας αλητείας που λέγεται νεοφιλελευθερισμός.
Όταν μια χούφτα κερδοσκόποι που κρατούν μόλις το 1,5% του χρέους μιας μεγάλης χώρας όπως η Αργεντινή μπορούν ανερυθρίαστα και ατιμώρητα να εκβιάζουν εμποδίζοντας την ανάκαμψη όχι της Αργεντινής- αυτή έχει ανακάμψει- αλλά της ασθμαίνουσας και προβληματικής παγκόσμιας οικονομίας, αυτό μας διδάσκει ότι ήρθε επιτέλους η ώρα για ρύθμιση. Τέρμα η απορρύθμιση. Καιρός για ρύθμιση, κανόνες, θεσμούς.
Η Αργεντινή ηγείται αυτού του αγώνα. Και η Ελλάδα στέκεται πιστή σύμμαχος στην παγκόσμια αλητεία χειροκροτώντας τους κερδοσκόπους που μας έχει υποχρεώσει να πληρώνουμε αδρά.
Είναι τιμή να λέγεσαι Αργεντίνος σήμερα. Εμείς από την άλλη, το μόνο που κάνουμε είναι να ντροπιάζουμε κατ΄ εξακολούθηση το όνομα Ελλάδα και όλες τις υψηλές έννοιες που έχουν συνδεθεί άρρηκτα με αυτό.
Γιατί εσείς εκεί έξω να μας λέτε όπως μας γράφουν οι χάρτες σας: Γραικούς.  .

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 5/8/2014

Read More »

Φονιάδες των λαών Ισραηλινοί

Το κοντέρ του θανάτου σπάει ρεκόρ στη Λωρίδα της Γάζας: Πάνω από 600 Παλαιστίνιοι νεκροί και σήμερα, οι περισσότεροι άμαχοι. Πολλά τα δολοφονημένα γυναικόπαιδα.

Καθίσταται προφανές ότι η επιχείρηση “Προστατευτική Αιχμή” που εξαπέλυσε το Ισραήλ κατά της Παλαιστίνης από τις αρχές του μήνα δεν έχει πρωτίστως στρατιωτικό στόχο.

Είναι μια επιχείρηση παραδειγματικών αντιποίνων, του τύπου που γνώρισαν τα ελληνικά χωριά κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής.

Είχε δηλωθεί άλλωστε επίσημα από την ισραηλινή πλευρά πως η επιχείρηση δεν είχε στόχο την εξουδετέρωση της Χαμάς, της υποτιθέμενης τρομοκρατικής ισλαμιστικής οργάνωσης.

Γιατί να θέλουν οι ισραηλινοί κάτι τέτοιο άλλωστε; Η Χαμάς είναι ένα χρήσιμο εργαλείο για αυτούς.

Συντελεί στην κλιμάκωση, δίνει άλλοθι στη μηχανή του κιμά του Ισραήλ να λιανίζει Παλαιστίνιους, να δολοφονεί εκατοντάδες, να τραυματίζει χιλιάδες και να ξεσπιτώνει εκατοντάδες χιλιάδες από αυτούς. Κυρίως τους αθώους. Πρωτίστως τους αθώους.

Κάποιοι περιγράφουν την κατάσταση ως γενοκτονία. Υπερβάλλουν: είναι μια μίνι γενοκτονία σε δόσεις, ναζιστικά μεθοδική, ναζιστικά κυνική: Ισραηλινοί πολίτες βλέπουν το θέαμα των ισραηλινών πυραύλων και χειροκροτούν. Ο πρέσβης του Ισραήλ στις ΗΠΑ Ron Dermer δηλώνει πως στους ισραηλινούς στρατιώτες πρέπει να δοθεί Nobel ειρήνης για την αυτοσυγκράτησή τους. Γιατί όχι; Δεν είναι καθόλου κακή ιδέα. Εδώ το Nobel ειρήνης έχει δοθεί στον καταστροφέα της Λιβύης και τον υπονομευτή της Συρίας Barrack Obama, να μη δοθεί και ένα ακόμη στους μακελάρηδες του Ισραήλ;

Οι Ισραηλινοί δεν κάνουν κάτι κακό: ξεχορταριάζουν τον κήπο τους.

Δεν υπάρχει καμία παλαιστινοϊσραηλινή σύρραξη. Δεν υπάρχει κανένας πόλεμος στην Γάζα. Υπάρχει μια τρομοκρατική οργάνωση, το κράτος του Ισραήλ, που απεντομώνει την περιοχή της από τους Παλαιστίνιους.

Άλλωστε, το μόρφωμα που λέγεται Ισραήλ παίζει το ρόλο στρατιωτικής βάσης, προκεχωρημένου φυλακίου, αρχικά για το Βρετανικό ιμπεριαλισμό και το διεθνή σιωνισμό που παρέδωσε τη σκυτάλη στη διάδοχη αυτοκρατορική δύναμη, τις ΗΠΑ. Έτσι σχεδιάστηκε το Ισραήλ και μένει πιστό στον αρχικό σχεδιασμό του.

Η επιχείρηση “Προστατευτική Αιχμή” σπάει τα ρεκόρ δολοφονιών των τελευταίων ετών. Το επιτρέπουν οι διεθνείς συγκυρίες.

Το Ιράν που χρησιμοποιούσε τη Χαμάς ως μπαχαλάκια του, κατεβάζει τους τόνους με τις ΗΠΑ.Τα περισσότερα καινούρια εθνικιστικά ευρωσκεπτικιστικά κόμματα είναι φιλικά προς το Ισραήλ λόγω της ισλαμοφοβίας τους που φούντωσε μετά το 2001 και τον “πόλεμο κατά της τρομοκρατίας” ο οποίος εξέθρεψε τον ισλαμικό εξτρεμισμό. Στη συνέχεια ο Ισλαμικός εξτρεμισμός φούντωσε ακόμη περισσότερο με το άλλοθι της “Αραβικής Άνοιξης” και χρησιμοποιήθηκε για μια ακόμη φορά από τους Αμερικάνους για να διαλύσουν την Λιβύη και να επιχειρήσουν να κάνουν το ίδιο και στη Συρία.

Ας μη ξεγελιόμαστε. Ο ισλαμικός εξτρεμισμός είναι χρήσιμο αποσταθεροποιητικό εργαλείο για τους Αμερικάνους. Τον χρησιμοποίησαν στο Αφγανιστάν κατά των Σοβιετικών, τον χρησιμοποίησαν για να διαλύσουν τη Γιουγκοσλαβία, τον ξαναχρησιμοποιήσαν και πρόσφατα για να διαλύσουν τη Λιβύη και να επιχειρήσουν να διαλύσουν τη Συρία.

Ο ισλαμικός εξτρεμισμός είναι εξαιρετικά χρήσιμος και για το Ισραήλ. Το κάνει να εμφανίζεται ως κυματοθραύστης του ισλαμικού εξτρεμισμού όταν στην ουσία ΗΠΑ, Ισραήλ, και οι βασιλικές οικογένειες της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, είναι οι τροφοί και οι χρηματοδότες του Ισλαμικού Εξτρεμισμού.

Γιατί τώρα;

Όπως είδαμε οι διεθνείς συγκυρίες ευνοούν την ανεμπόδιστη επίδειξη δολοφονικής ισχύος του Ισραήλ. Ακόμη και η Ελλάδα, πάλαι πότε φιλική προς τον αραβικό κόσμο, είναι πλέον ανδρείκελο του Δυτικού ιμπεριαλισμού και οι μνημονιακές κυβερνήσεις της είναι τόσο εθελόδουλες που προσφέρθηκαν να συμβάλλουν σε πόλεμοκατά της Συρίας. Η επίσημη Ελλάδα που έτεινε κάποτε να παρομοιάζει το παλαιστινιακό με το κυπριακό, σήμερα, έχοντας πουλήσει ολοκληρωτικά την Κύπρο και έχοντας την παραδώσει όσον αφορά τα ενεργειακά ανάμεσα σε άλλους πρωτίστως σε ΗΠΑ και Ισραήλ, δε δίνει δεκάρα για την Παλαιστίνη.

Παρότι οι Αμερικανοισραηλινές σχέσεις έχουν κάπως διαταραχτεί, η Παλαιστίνη σήμερα φαντάζει πιο μόνη από ποτέ.

Ο δεύτερος λόγος που το Ισραήλ επιλέγει να εξαπολύσει τώρα την πιο ματοβαμένη επιχείρησή του είναι γιατί μετά από τον μικρό Παλαιστινιακό εμφύλιο των τελευταίων ετών στον οποίο η ισλαμική Χαμάς κέρδισε σημαντικό έδαφος έναντι του “κοσμικού” και περισσότερο διαλλακτικού προς το Ισραήλ αντιπάλου της Φατάχ, κάνοντας τις διαπραγματεύσεις ανέφικτες καθώς ο διακηρυγμένος στόχος της Χαμάς είναι να εκδιώξει πλήρως τους ισραηλινούς από τους ιερούς τόπους, τον Ιούνιο του 2014 ανακηρύσσεται κυβέρνηση εθνικής ενότητας της Παλαιστίνης. Η Χαμάς βάζει νερό στο κρασί της και συμμαχεί με την μετριοπαθή πλέον Φατάχ την οποία τα τελευταία χρόνια κατηγορούσε για προδοσία, κάτι που στο μέλλον θα μπορούσε να σηματοδοτήσει διαπραγματευτική προθυμία από την παλαιστινιακή πλευρά.

Και αυτό είναι κάτι που δεν επιθυμεί το Ισραήλ. Δεν θέλει καμία ειρηνευτική διαδικασία. Δε θέλει κανένα ανεξάρτητο παλαιστινιακό κράτος. Θέλει τους Παλαιστίνιους στα κλουβιά τους, να τους εξολοθρεύει σιγά σιγά.

Η διακήρυξη κυβέρνησης εθνικής ενότητας της Παλαιστίνης ήταν καρφί στα πλευρά της Ισραηλινής πολιτικής. Απειλούσε να διαταράξει το διαίρει και βασίλευε των Ισραηλινών στην Παλαιστίνη. Απειλούσε τον πόλεμο.

Για αυτό και ο ισραηλινός πρωθυπουργός Νετανιάχου στην ανακοίνωση της κυβέρνησης εθνικής ενότητας από τους Παλαιστίνιους, απείλησε τη Φατάχ πως μπορούσε να έχει ειρήνη είτε μόνο με το Ισραήλ, είτε μόνο με τη Χαμας και προχώρησε ευθύς αμέσως σε προειδοποιητική επίθεση τον Ιούνιο του 2014. Ένα μήνα μετά προχωρά στην επιχείρηση μακελέματος και οργανωμένης κρατικής τρομοκρατίας που ονομάστηκε “Προστατευτική Αιχμή”, δείχνοντας μας για μια ακόμη φορά το πως Αμερικανοί και Ισραηλινοί μιλάν την ίδια γλώσσα, το Newspeak, σπρώχνοντας ακόμη περισσότερους Παλαιστίνιους στο δίλημμα “έρμαια ή εξτρεμιστές” και ενισχύοντας τα πιο εξτρεμιστικά στοιχεία της Χαμάς.

Το Ισραήλ χρειάζεται τη Χαμάς όσο πιο εξτρεμιστική γίνεται. Και αν η Χαμάς αρχίζει να τσινάει, το Ισραήλ θα την ξαναφέρει στο σωστό δρόμο όπως κάνει ο κάθε σωστός γονέας με το παιδί του.

Η Χαμάς παιδί του Ισραήλ

Σε σειρά προηγούμενων άρθρων έχουμε τονίσει ξανά και ξανά πως ο ισλαμικός εξτρεμισμός των τελευταίων ετών είναι νόθο παιδί των ΗΠΑ που τον χρησιμοποιούν για να διαλύουν χώρες, να διατηρούν το ρόλο τους του παγκόσμιου μπάτσου και να δημιουργούν πιθανές εστίες και αιτιάσεις πολεμικών επεμβάσεων.

Το ίδιο ισχύει για το Ισραήλ: ο ισλαμικός εξτρεμισμός “νομιμοποιεί” τη στρατοκρατία του Ισραήλ, το αναβαθμίζει ως εμπροσθοφυλακή πλέον και της Ευρώπης και λειτουργεί ως άλλοθι για τη μεθοδική καταστροφή των Παλαιστινίων.

Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που η ίδια η Χαμάς, ο “ορκισμένος εχθρός του Ισραήλ” είναι παιδί του. Και δεν πάσχει από Οιδιπόδειο σύμπλεγμα.

Ούτε είναι τυχαίο το ότι η Χαμάς χρηματοδοτείται και από τη Σαουδική Αραβία και το Κατάρ, σπόνσορες του Ισλαμικού εξτρεμισμού και σύμμαχοι των ΗΠΑ και κατ ανάγκη και του Ισραήλ.

“Η Χαμάς ... είναι δημιούργημα του Ισραήλ” δήλωνε το 2009 στο Wall Street Journal ο Avner Cohen, επί δύο δεκαετίες αξιωματούχος του Ισραήλ στη Γάζα.

Πράγματι: Αξιωματούχοι του Ισραήλ, ακόμη οι πιο υψηλά ιστάμενοι, συνομιλούσαν τακτικά με τους υψηλόβαθμους της Χαμάς την οποία θεωρούσαν τότε σύμμαχο τους στην προσπάθεια τους να αποδυναμώσουν την πατριωτική Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης.

Ο ιδρυτής της Χαμάς, Sheikh Ahmed Yassin, τετραπληγικός και ημίτυφλος, σχετιζόταν με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα. Η ίδια η Μουσουλμανική Αδελφότητα που αποδέχεται τον ισλαμικό Νόμο ως τον μόνο νόμο, τη δεκαετία του 1960 και κατά το τελικό στάδιο της μετάβασης της Μέσης Ανατολής από τη βρετανική στην αμερικανική σφαίρα επιρροής, θα αγωνιστεί κυρίως στην Αίγυπτο μαζί με τους Εθνικιστές για να αποτινάξει τα απομεινάρια των καθεστώτων της αποικιοκρατίας και θα τιμωρηθεί από τους εθνικιστές για την ισλαμική μονομανία της με βασανιστήρια που έγιναν με τη συμβολή της CIA, βασανιστήρια που σίγουρα την ώθησαν σε ακόμη πιο ακραίες θέσεις και που ενθάρρυναν για μια ακόμη φορά τον ισλαμικό εξτρεμισμό -πάλι χάρη στους Αμερικάνους (ουσιαστικά αυτό που βλέπουμε σήμερα στην Αίγυπτο είναι το ρημέηκ της τραγωδίας της δεκαετίας του 1960).

Με την ήττα της Αιγύπτου στον πόλεμο των έξι ημερών, η Γάζα και η Δυτική Όχθη θα βρεθούν υπό Ισραηλινή Κατοχή. Οι ισραηλινοί θα κυνηγήσουν τους εθνικιστές της Φατάχ και άλλων κλάδων της Οργάνωσης για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης και για αυτό το λόγο θα ενθαρρύνουν τους ισλαμιστές της μετέπειτα Χαμάς, δίνοντας τους ελευθερίες ακόμη και στο να ιδρύσουν δικό τους Πανεπιστήμιο και δίκτυα αλληλεγγύης που σταδιακά αύξησαν την επιρροή τους στους δοκιμαζόμενους Παλαιστίνιους.

Με τον ίδιο τρόπο που οι Αμερικάνοι χρησιμοποίησαν τον Οσάμα Μπιν Λάντεν για να χτίσουν ένοπλα δίκτυα ισλαμιστών στο Αφγανιστάν και να αποδυναμώσουν τους Σοβιετικούς για να τον ανακηρύξουν μετά το πέρας της χρησιμότητάς του ως Νο1 εχθρό των ΗΠΑ και να αρχίσουν τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας που εξέθρεψε ξανά τον ισλαμικό εξτρεμισμό, οι Ισραηλινοί χρησιμοποίησαν τον Yassin για να στηθούν αρχικά άοπλα ισλαμικα δίκτυα που θα αποδυνάμωναν την εθνική αντίσταση των Παλαιστινίων και στη συνέχεια, μετά τη στροφή του προς τον εξτρεμισμό, τον ανακήρυξαν ως εχθρό του Ισραήλ και άρχισαν το δικό τους πόλεμο κατά της ισλαμικής τρομοκρατίας της Χαμάς που θα εξέτρεφε ακόμη περισσότερο τον ισλαμικό εξτρεμισμό.

Οι συνθήκες όμως γύρω από τη ζωή, τη δράση και το θάνατο του Γιασίν είναι ακόμη πιο περίεργες από αυτές του Λάντεν.

Το 1984 είναι η πρώτη σύλληψη του Γιασίν από τους Ισραηλινούς για αποθήκευση όπλων. ¨Ενα χρόνο μετά αφήνεται ελεύθερος μετά από συμφωνία ανταλλαγής κρατουμένων και συνεχίζει να ωθεί τη Χαμάς στην ένοπλη δράση

Το 1989 ο Γιασίν ξανασυλλαμβάνεται από τους Ισραηλινούς,. Καταδικάζεται σε ισόβια κάθειρξη μα απελευθερώνεται το 1997, πάλι με συμφωνία ανταλλαγής κρατουμένων, επιστρέφει ως ήρωας στην Παλαιστίνη όπου και συνεχίζει την καθοδήγηση της ένοπλης ισλαμικής δράσης.

Το 2004 και μετά από παρόμοια ισραηλινή απόπειρα το προηγούμενο έτος, ο Γιασίν δολοφονείται από ισραηλινούς πυραύλους και ηρωποιείται ακόμη περισσότερο. Το 2006 η Χαμάς κερδίζει τις εκλογές στην Παλαιστίνη...

Το Ισραήλ δεν θέλει ειρήνη. Το ίδιο και οι εξτρεμιστές της Χαμάς. Για αυτό και το Ισραήλ έχει κάθε όφελος να κρατά την Χαμάς όσο πιο εξτρεμιστική γίνεται. Και χύνει άφθονα αίμα Παλαιστινίων για να το πετύχει αυτό.

Επίλογος

Είδαμε λοιπόν ότι η κύρια αιτία της επιχείρησης “Προστατευτική Αιχμή” είναι τυχούσα στροφή της Χαμάς προς τη μετριοπάθεια. Η μπότα του Ισραήλ στην Παλαιστίνη φρόντισε οι Παλαιστίνιοι να έχουν κάθε λόγο να καταφεύγουν στον εξτρεμισμό και να μην αναγκαστεί να καθίσει σε διαπραγματευτικό τραπέζι ποτέ ξανά.

Οι Ισραηλινοί έχουν λύση για το Παλαιστινιακό: Το παλαιστινιακό θα έχει λυθεί όταν δεν θα έχει μείνει ούτε μισός Παλαιστίνιος στην Παλαιστίνη.

Δεν είναι επιτρεπτό να εξοικειωθούμε με αυτές τις πότε χαφιέδικες και συχνότερα ναζιστικές λογικές και πρακτικές του Ισραήλ, δεν γίνεται να συζούμε με τη θηριωδία, δε γίνεται να λέμε έλα μωρέ, κάθε λίγο και λιγάκι αυτά θα γίνονται.

Δε γίνεται να είμαστε απαθείς θεατές στο δράμα μιας χώρας που την έχουν κάνει Κολοσσαίο.

Ο μόνος σύμμαχος πλέον των Παλαιστινίων είναι η διεθνής κοινή γνώμη. Ας μην τους τον στερήσουμε και αυτόν αν θέλουμε να συνεχίσουμε να λεγόμαστε άνθρωποι. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com 23/7/2014 

Read More »

Και τι πα να πει έτσι είναι η ζωή άνθρωπε των σπηλαίων;

Δεν είναι ατυχία:

Λέγεται ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ.

Αλλά ας αρχίσουμε από κάπου.

Όποιος είχε την σπάνια τύχη να συναντήσει το blog από την αρχή της λειτουργίας του, ίσως και να μπορεί να θυμηθεί ότι η πρώτη δημοσίευση του ήταν για την ηρωίδα Αμαλία Καλυβινού που κατήγγειλε τους γιατρούς που την πετσόκοβαν λες και ήταν οι πρωταγωνιστές του SAW.

Η Αμαλία πέθανε μα οι φονιάδες δε χορτάσανε εκδίκηση,

Πρόσφατα, 67χρονος καρδιοπαθής κατήγγειλε τον χειρουργό που απείλησε τη ζωή του αναβάλλοντας το χειρουργείο για να αποσπάσει από τον ασθενή φακελάκι.

Ακόμη πιο πρόσφατα, ο ασθενής πέθανε. Ο εκβιασμός κόστισε 18 μέρες καθυστέρησης του χειρουργείου. Στον Ευαγγελισμό όλα αυτά. Ο ασθενής τώρα μπορεί να καταγγείλει το χασάπη και τη διοίκηση της νοσοκομειακής μαφίας στον Άγιο Πέτρο και στο Χρηστό που έκανε τη μαλακία να πάρει πάνω του τις αμαρτίες μας για να έχουμε φρέσκια όρεξη για καινούρια εγκλήματα, σαν πουτάνες που ξαναβρήκαν την παρθενία τους και ανυπομονούν να την ξαναχάσουν.

Δε χωρά συζήτηση. Πρόκειται περί δολοφονίας. Όχι φυσικά άμεση αλλά παρά ταύτα εκ προμελέτης δολοφονία του 67χρονου.

Και δεν πρόκειται για μεμονωμένο περιστατικό: Κάθε χρόνο εκατοντάδες μη προνομιούχοι δολοφονούνται από την Ιατρική Μαφία της χώρας.

Κάποτε έγραφα βιβλία για το παρασκήνιο της δημόσιας υγείας με την ελπίδα ότι μπορούσε κάτι να αλλάξει.

Αλλά η Ελλάδα είναι μια χώρα αθεράπευτη. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει μόνο μια βιομηχανία ασθένειας όπως σε όλες τις προηγμένες χώρες του Δυτικού Κόσμου: στην Ελλάδα ανάμεσα σε όλες τις άλλες εγκληματικές παράγκες υπάρχει και μια παράγκα θανάτου: Η ιατρική συντεχνία.

Από που να ξεκινήσει κανείς;

Ένας απελπιστικά μεγάλος αριθμός γιατρών στην Ελλάδα σήμερα, αγόρασαν τα πτυχία τους με μερικά μπουκάλια ουίσκι την εποχή της διάλυσης του ανατολικού μπλοκ ενώ υπάρχουν και κάποιοι με πτυχία μαϊμού, όπως ο περιβόητος κακοποιός Γιάννης Καστάνης, ο διευθυντής του περιφερειακού Ιατρείου της Σκύρου με το τζετ, τη Φερράρι και τη βιομηχανία πλαστογραφίας που παραμένει ασύλληπτος και που ακόμη και αν εντοπιστεί μάλλον θα πέσει στα μαλακά.

Κάποιοι άλλοι μπήκαν με το καθεστώς των μεταγραφών, γόνοι φτασμένων οικογενειών όπως ο Υπουργός Κικίλιας και οι καθηγητές Τούτουζες.

Και δεν είναι μόνο η ποιότητα των πτυχίων τους και των σπουδών τους. Η ατιμωρησία των ελιτίστικων συντεχνιών-συμμοριών όπως οι πολιτικοί που περνούν ζωή και κότα παρά τις

δημόσιες παραδοχές τους για οικονομικά εγκλήματα, ή όπως οι κολλητοί τους οι κρατικοδίαιτοι επιχειρηματίες που κάνουν πάρτι στη Μύκονο παρά την πρόδηλη εγκληματική τους δράση, ισχύει και για τους γιατρούς:

Με εξαίρεση ένα μικρό ποσοστό αφοσιωμένων γιατρών που σώζουν την παρτίδα, οι περισσότεροι “γιατροί” τα παίρναν από παντού. Τα παίρναν σαν τρελοί μέσω της κατευθυνόμενης συνταγογράφησης από τις φαρμακευτικές, τα παίρναν και από τους ασθενείς.Και από το Ικα και από το γραφείο και από το πανεπιστήμιο και από από παντού: Οι γιατροί σε αυτόν τον τόπο ήταν χρηματομηχανές.

Τώρα που η πίτα μίκρυνε λόγω της ηλεκτρονικής συνταγογράφησης και των δολοφονικών περικοπών στη δημόσια υγεία, το φονικό κοκτέιλ γίνεται ακόμη φονικότερο καθώς πολλοί από τους επαγγελματίες εκμεταλλευτές του ανθρώπινου πόνου χιμάν σαν λυσσασμένα σκυλιά πάνω στους ασθενείς και το βιος τους για να αναπληρώσουν κάποια από τη χαμένη αίγλη της παλιάς τους ντόλτσε βίτας, σκοτώνοντας έτσι ακόμη περισσότερους αθώους που βρίσκονται σε ανάγκη.

Δύο διαπλεκόμενα είδη εξουσίας, η πολιτική και η ιατρική, στέλνουν στον τάφο τη Δημόσια Υγεία. Και μαζί της έτσι για την παρέα, μερικούς χιλιάδες ασθενείς. 

Μην την ψάχνετε. Εμείς το φτιάξαμε αυτό το σύστημα. Το σύστημα της ατιμωρησίας και της απόλυτης ασυδοσίας των ελίτ.

Και μην γελιέστε. Αν δεν ανήκετε στο κορυφαίο 5% της ελληνικής πυραμίδας τότε είτε κάνετε ότι δεν το ξέρετε είτε όχι, εσείς και η οικογένεια σας κάθεστε σε μια παρτίδα ρωσικής ρουλέτας που δεν τελειώνει ποτέ καθώς μετά την πρώτη εκπυρσοκρότηση καινούρια σφαίρα μπαίνει στη θαλάμη. Και πάμε πάλι από την αρχή.

Έτσι είναι η ζωή λένε, κυρίως τις σκληρές εποχές. Γιορτή απανθρωπιάς: Να εξοικειώνεσαι με το θάνατο των άλλων και να περνιέσαι πολύ καλός για να πεθάνεις. Να χαίρεσαι που ψόφησε ο διπλανός σου και σου υπενθύμισε πόσο κωλόφαρδος είσαι που ζεις.

Μας κυβερνάν οι κλέφτες μας. Μας εγχειρίζουν οι φονιάδες μας.

Η Ελλάδα είναι ο δίσκος που παίζεται ανάποδα και υμνεί το Σατανά.

Οι φτωχοδιάβολοι υμνούν τον στρατάρχη τους.

Η δολοφονία του 67χρονου είναι έγκλημα. Απεχθέστατο.

Δεν είναι μια περίπτωση στις χίλιες. Είναι μια ακόμη ανάμεσα σε χιλιάδες άλλες παρόμοιες που θάβονται μαζί με τα πτώματα των δολοφονημένων ασθενών.

Αυτό ήταν διαφορετικό σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι ο δολοφονημένος άντρας είχε τα αρχίδια να ξεσκεπάσει τους εγκληματίες. 

Νόμοι; Πολιτεία; Δημοσιογραφία; Δικαιοσύνη; Ένα μεγάλος ιστός αράχνης είναι όλα αυτά που μας έχει πιάσει και μας τρώει. Και κάποιοι από εμάς βοηθάν τις αράχνες πρόθυμα γιατί τσιμπολογάνε και αυτοί από τα διαλυμένα πτώματα των άλλων.

Λαός μοντέλο, προσκυνητές της αδικίας.

Έχουμε γίνει ο βόθρος της ιστορίας και όμως κάποιοι από εμάς συνεχίζουν να θαρρούν πως τα σκατά που τρώμε είναι παγωτό αρχαία Ελλάδα με σαντιγί Βυζάντιο.

Οι αυτάρεσκες ψευδαισθήσεις κάθε είδους συνεχίζουν να κορδώνονται παρότι οι φυλακές γεμάτες αθώους και το φονικό πάρτι έξω συνεχίζεται. Ο σερίφης του Νότινχαμ ήταν γατάκι μπροστά στον νεοελληνικό φεουδαλισμό. Η Ελλάδα είναι το Brazil του Gilliam.

Φονιάδες και κλέφτες ενωμένοι. Το έγκλημα ποτέ δεν πεθαίνει.

Τα συλλυπητήρια μου στην οικογένεια του δολοφονημένου καρδιοπαθή μα και τα ανώφελα συγχαρητήρια μου πάλι στους ίδιους αυτούς που είχαν την τύχη και το δράμα να έχουν για πατέρα έναν ήρωα που αντιστάθηκε στην Ιατρική μαφία. Γιατί ακόμη και η πιο απλή και αυτονόητη πράξη αντίστασης σε αυτή την κωλοχώρα αποτελεί ηρωική πράξη και καταδίκη συνάμα.

Ο Διογένης ο κυνικός έψαχνε με φανό αναμένο τη μέρα για τίμιους ανθρώπους. Οι κυνικοί σήμερα ψάχνουν έντιμους ανθρώπους σαν σε σαφάρι: Όταν βρουν κάποιον από αυτούς στο δρόμο τους τον

βγάζουν από τη μιζέρια του και κρεμάν το κεφάλι του για τρόπαιο να θαυμάζουν οι υψηλοί καλεσμένοι τα επιτεύγματα της καλοκουρδισμένης και επικρατούς φαυλότητας.

Με τόσα σκατά στον πλανήτη κλονίζεται ο ανθρωπισμός. Ποιος είναι άνθρωπος, ποιος αξίζει να λέγεται άνθρωπος; Τα αρχίδια της πολυεπίπεδης ελληνικής ελίτ που κατέστρεψαν και τώρα αποτελειώνουν έναν ολόκληρο λαό με την ίδια του τη συναίνεση;

Οι δολοφόνοι γιατροί;

Οι ΜΚΟ που θησαυρίζουν στο όνομα της φτώχιας και της αρρώστιας; 

Οι Ουκρανοί φασίστες που σκοτώνουν αβέρτα στο όνομα πλέον της δημοκρατίας;

Οι τζιχαντιστές που αποκεφαλίζουν για πρωινό;

Οι ινδουιστές που βιάζουν ομαδικά και δολοφονούν γυναίκες;

'Η μήπως οι ισραηλινοί που χρησιμοποιούν τους Παλαιστινίους για υψηλής τεχνολογίας σκοποβολή;

Τέσσερα παιδάκια φάγανε χθες στην παραλία της Γάζας οι ισραηλινοί μακελάρηδες. Αντίποινα για έναν δικό τους. Ο πατέρας των τεσσάρων δολοφονημένων παλαιστινιοπαίδων καταριέται τη ζωή του.

Δεν είναι ζωή αυτή.

Και εγώ δεν ξέρω για ποιο λόγο και για ποιους γράφω πια.

Ξέρω καλά γιατί έγραφα: για να μη γίνουν αυτά που συμβαίνουν σήμερα.

Και μάλλον θα γίνουν ακόμη χειρότερα αν οι “άνθρωποι” δεν καταλάβουν έστω την ύστατη στιγμή το τι πραγματικά συμβαίνει και που οδηγεί αυτή η εποχή της παρακμής σε όλα τα πεδία.

Λένε πως η σκοτεινότερη ώρα είναι πριν το χάραμα. Μα υπάρχουν εποχές που κάνει δεκαετίες ολάκερες ακόμη και αιώνες να ξημερώσει μια μέρα ανθρώπινη.

Η βασιλεία των φαύλων καλά κρατεί. Σκοτώνει ακόμη την αρετή και όλους τους φορείς της λες και είναι η αρετή κάποια αρρώστια και η φαυλότητα μια φυσική κατάσταση υγείας και ευρωστίας.

Μήπως είναι καιρός να σταματήσουμε να γυρνάμε το άλλο μάγουλο; Μήπως είναι καιρός να σταματήσουμε να γυρνάμε το βλέμμα μας αλλού; Μήπως πρέπει οι οργανωμένοι εγκληματίες αυτής της χαοτικής χώρας να βρουν επιτέλους ένα αντίπαλο δέος; Γιατί το μόνο που κάνουν μέχρι τώρα είναι πάρτι στους τάφους μας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 17/7/2014

Read More »