Μάσκες και στον Άδη.

 

Των Λοιμωξιολόγων ήταν ο πιο καλός ο μαθητής

Φορούσε μάσκα ολομερίς και ολονυχτίς.

 

Μάσκα στον ύπνο και τον ξύπνιο, μάσκα και στο κρεβάτι,

Μάσκα και στο πιο απόμερο, κρυμμένο μονοπάτι.

 

Μάσκα στο φαγητό, μάσκα στην τουαλέτα, μάσκα και στο χορό και στην πιρουέτα.

 

Άλλον να κολλήσει τ΄ απευχόταν, στην σκέψη ο ίδιος να αρρωστήσει, εμετός του ερχόταν.

 

Ακούραστα εκήρυττε, Μάσκα να φοράτε, πότε θα το καταλάβετε,

μα από το πουθενά, άρχισε να καταβάλλεται.  

Μα που ακούστηκε ποτέ, έτσι να αρρωστήσει, της μάσκας μας ο φάρος;

Και τότε εθυμήθηκε, πως στα καλά καθούμενα, χθες μόλις τον κουτσούλησε ένας γλάρος.  Τυχαίο μάλλον δεν ήτανε λοιπόν, που μπρος του εμφανίστηκε κουκουλοφόρος Χάρος.

Μήπως να φταιγε πως είχε φάει τηγανιά που ο χάρος βγήκε παγανιά;

Μήπως να είχε αλλεργία στην σκορδαλιά; Μπα, γι όλα μάλλον θα φταιγε η δόλια κουτσουλιά. Δεν ήταν αρκετό λοιπόν, να ακούς τον Χαρδαλιά.

Κυρ Χάρε πως από δώ απ τα δικά μας μέρη; Ελπίζω να χεις όρεξη μόνο για χασομέρι.

Ο Χάρος του έριξε στο στόμα του πιπέρι, και του εμήνυσε πως είχε μπέρι μπέρι, ξεδιάντροπα του πιασε και τ’ ένα κωλομέρι.

Και πως το ξέρεις πως είμαι εγώ αυτός που ήρθε η σειρά του; Πιο πιθανό από είναι από με, να πάθει ο Νοσφεράτου. Όχι, δεν το δέχομαι, δεν έφτασε για με η ώρα του θανάτου.

Μήπως κάποια βίδα σου είναι πλέον λάσκα; Το πρόσωπο μου δεν μπορείς να δεις. Φοράω πάντα μάσκα.

Θα σε αναγνώριζα παντού κι αν φορούσες ολόσωμη τραγιάσκα,

απάντησε ο χάρος και τελειωμό δεν είχε. Τι κάνω πια για χάρη σου, καταραμένε στοίχε:   

Αυτά να τα έλεγες εχθές.

Τώρα έχω βάλει GPS, του είπε χύμα ο χάρος, κι αμέσως εξατμίστηκε όλο του το θάρρος.

Εσύ έχεις βάλει GPS, εμένα όμως τι με θες;

Του social distancing είμαι εγώ το πιο λαμπρό πετράδι. Θες να φεγγοβολήσουν υπευθυνότητα τα έγκατα του Άδη; Άπρεπο θα είναι αυτό, του πάει το σκοτάδι.

Άκου ανθρωπάκι να σου πω εσένα τι σε θέλω, κι ας σου φανεί πως προσπαθώ να μοιάσω στον Μετσέλο.

Όπως σε σας έτσι κι μας, μας  χτύπησε επιδημία που σε όλους τους νεκρούς δημιούργησε μεγάλη επιθυμία. Θέλουν να αποδράσουν, στον πάνω κόσμο να περάσουν, να ξαναζήσουνε, να καλοπεράσουν.

Γέρος χάρος είμαι εγώ έχω και αρθραλγία, πώς να την καταστείλω την τόση νοσταλγία;

Δεν μπορούνε άλλο πια να περιμένουν την ανάσταση, κι έτσι αποφάσισαν να κάνουν επανάσταση.

Ρε παιδιά τους λέω εγώ, καθίστε στ αυγά σας. Δεν είναι η ώρα η πιο σωστή για ετούτο τον καβγά σας.

Όπως και κάτω έτσι και πάνω έχει μια πανδημία. Και να αναστηθείτε, τύχη δεν έχετε καμία. Αλήθεια λέει, είπε ένας σοφός, το διάβασα στον Καζαμία. Μα πάλι δεν εκόπασε για τη ζωή, των νεκρών η επιθυμία.

Τους λέω πάλι, όπως και κάτω έτσι και πάνω έχει επανάσταση. Επανάσταση τεχνολογική, τέταρτη βιομηχανική. Κι οι άνθρωποι οι ζωντανοί χειρότερα είναι κι από νεκροί.

Τους έβαλα και 5G, να δούνε και τον Ρακιντζή.  Να ακούσουνε το S.A.G.A.P.O, να φρίξουνε, να πούνε ΠΩ, αχρείαστο να ναι να το επιχείρημα μου να το ξαναπώ. Μα ούτε κι αυτό εστάθη  αρκετό.

Ο κόσμος που γνωρίζατε εχάθηκε και πάει. Χειρότερα κι από το single του Ρακιντζή, ο κόσμος πια αγαπάει. Το σπανάκι, επέθανε, μαζί του και ο Ποπάι, επέθανε ο κόσμος κι η ζωή, Αντίος, Μπάι Μπάι.

Παρθήκαν για το κοινό καλό μεγάλες αποφάσεις, και ο κόσμος πλέον κρατεί, μεγάλες αποστάσεις. Για ένα δυο φιλιά, εφτά φορές θα το διστάσεις, εκτός κι αν είσαι της Google o Ωνάσης.

Θέσεις είναι πλέον επίσημες πως οι κάθε δυό βδομάδες είναι κρίσιμες. Κι έτσι όλες οι μέρες γίνανε κοινωνικά νηστίσιμες. 

Ο κόσμος των ζωντανών, είναι πια ψόφιος. Και πιο μεγάλος απ εδώ, είναι εκεί ο τρόμος και ο ζόφος.

Τι πα να κάνετε εκεί; Κι εκεί έχει γίνει φυλακή. Στέρεψε το αλάτι της ζωής σε κάθε αλυκή.

Καλύτερα του θανάτου η αιωνία ασφάλεια, παρά τις καραντίνας η αιώνια ανασφάλεια.

Που πάτε ωρέ να κάνετε της νεκρανάστασης το ντού; Εκεί που επιβλήθηκε το μάσκες το παντού; Εκεί που τις φοράει δυο δυο κι ο Σκούπι Ντου; Πάει, επέθανε και το How do you do.   

Κει που επιβλήθηκε ο νόμος του χαζού. Εκλείστηκαν μες στα κλουβιά κι ο planet έγινε Zoo. 

Και αρκετοί πειστήκαν απ το πολύ πες πες. Μα όπως πάνω, έτσι κι εδώ, πετάχτηκαν οι αρνητές.

Ρε Χάρο άστα τα τώρα αυτά. Επάς να μας πηδήξεις. Ατάκα κι επιτόπου θέλουμε αποδείξεις.

Εσέ αμέσως σκέφτηκα, για αυτό και σε επισκέφτηκα.

Να φέρω κάποιον υποχονδριακό, να επεισθούν για της ζωής τ’ άσχημο ριζικό.

Κι αν πάλι δεν εφησυχάσουν,  αν θέλουν πάλι διαβατήριο για της ζωής το κολαστήριο, σάμπως και το απολαύσουν, εσένα θα επικαλεστώ και σε κανένα μέτρο δεν θα αρκεστώ, αν δεν γίνει το ολοκληρωτικά  σωστό.

Θα πρέπει να αραιώσουν, αν τον πιο ευπαθή νεκρό θέλουν από την αρρώστια σου να σώσουν. Και ποτέ τους πια να μην σκεφτούν να χαλαρώσουν.

Και αν δεν εφησυχάσουν. Μάσκες θα τους φορέσω για πάντα για να σκάσουν.

Έτσι είναι του φασισμού το μικρόβιο. Όμοια πιάνει ζωντανούς-νεκρούς, ακόμη κι υπεραιωνόβιο. Κι είναι τόσο φονικό, που σκότωσε και τον σκληρό μπαρόβιο.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 3/1/2021

Read More »

Σκωτσέζικο ντουζ με αφρόλουτρο Covid

 

Σίγουρα θα έχετε ακούσει για το περίφημο σκωτσέζικο ντουζ με αφρόλουτρο Covid. Είναι λιγότερο γνωστό από τα σκωτσέζικα ουίσκια και συνοδεύεται από την προτροπή «μην το πιείτε, λουστείτε».

Ας το λουστούνε λοιπόν όσοι συνεχίζουν να επιδίδονται σε πολύ βρώμικες πρακτικές με αφορμή την πανδημία.

Κάποιος θα περίμενε ότι στο δεύτερο κύμα, η εμπειρία που έχει συσσωρευτεί θα απέτρεπε ή έστω περιόριζε το φιάσκο που είδαμε στην πρώτη, όπου ελλείψει τεστ, η ταμπέλα Covid έμπαινε αυθαίρετα στους ευπαθείς και τους ασθενείς που έσπευδαν στα νοσοκομεία, ανεβάζοντας την καταγεγραμμένη θνητότητα μέχρι και σε διψήφια ποσοστά, δημιουργώντας μια από τις πολλές αυτοεκπληρούμενες προφητείες του Covid.

Και αυτός δεν ήταν ο μόνος τρόπος διόγκωσης των θανάτων Covid. Ας δούμε πως περιγράφω αυτή τη δημιουργική στατιστική καταστροφής και ολέθρου στο καινούριο βιβλίο μου «Χωρίς ανάσα. Τα χρονικά του μεγάλου φόβου» (εκδ. Etra):

“Τα πράγματα είναι τόσο τραγελαφικά που, αν ο George Floyd, η αφορμή των διαδηλώσεων Black Lives Matter εν μέσω της πανδημίας, ήταν Άγγλος πολίτης που είχε δολοφονηθεί από Άγγλους αστυνομικούς, έχοντας όντως περάσει ίωση Covid, θα είχε καταγραφεί ως θάνατος Covid, στην περίπτωση που ο θάνατός του δεν είχε πάρει δημοσιότητα.

Και κυριολεκτούμε:

Οι Βρετανικές αρχές όχι μόνο κατέγραφαν όλους τους θανάτους με-Covid ως θανάτους από-Covid, αλλά ακόμη και όσους την είχαν περάσει την ίωση Covid. Και σίγουρα δεν ήταν οι μόνες που βάλαν baking powder στις στατιστικές θανάτου του Covid, κλέβοντας θανάτους από άλλες κατηγορίες.

Έτσι, λοιπόν, ακόμη και αν πέθαινες από τροχαίο, ακόμη και 3 μήνες αφού είχες περάσει Covid, ακόμη και χωρίς να έχεις νοσήσει, θα περνούσες στις λίστες θανάτου από Covid!

Μετά από διαμαρτυρίες ακαδημαϊκών για αυτήν την απερίγραπτη και μάλλον κοινή για πολλές κυβερνήσεις πρακτική, η βρετανική κυβέρνηση αναγκάστηκε να παγώσει την καθημερινή ανακοίνωση των Covid θανάτων και να ¨ερευνήσει¨ κατεπειγόντως τη μέθοδο της καταγραφής τους. Το αποτέλεσμα; Από τους 46.706 καταγεγραμμένους ως Covid θανάτους, επιβίωσαν 41.329.[1]

Περισσότεροι από 5.000 θάνατοι, περισσότεροι από το 10% των συνολικών στη χώρα, ήταν ομολογουμένως αποτέλεσμα της ¨δημιουργικής στατιστικής των καταστροφών¨ και επεστράφησαν στις πραγματικές αιτίες θανάτου τους. 

Και αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.”  

Στη Σκωτία, αυτή την πρακτική την εφαρμόζανε και στις νοσηλείες. Ασθενείς που ξαναμπαίναν στα νοσοκομεία μετά την αποθεραπεία τους από Covid, ακόμη και μετά από μήνες, για άλλους λόγους υγείας, και ασθενείς που μπαινοβγαίναν για πάγια προβλήματα υγείας, περιγράφονταν μέχρι και τον Σεπτέμβρη ως νοσηλείες Covid.

Μετά από παρέμβαση του μεγάλου Carl Heneghan της Οξφόρδης, η κυβέρνηση της Σκωτίας επιθεώρησε τα σχετικά νούμερα στο πρώτο μισό του Σεπτέμβρη και άλλαξε την μέθοδο της καταγραφής, μετρώντας ως Covid νοσηλεία μόνο αυτή που έχει συμβεί το πολύ 28 μέρες μετά από την διάγνωση Covid.

Η επίπτωση της αλλαγής των κριτηρίων καταγραφής ήταν συγκλονιστική: Από τους 262 νοσοκομειακούς ασθενείς απέμειναν μόλις 48 και οι υπόλοιποι επιστράφηκαν στους πραγματικούς λόγους εισαγωγής τους στο νοσοκομείο.

Στη Σκωτία λοιπόν, λιγότεροι από ένας στους πέντε που βρίσκονταν στα νοσοκομεία ως ασθενείς Covid, έπασχαν από Covid και το θεωρώ δεδομένο ότι η Σκωτία δεν αποτελούσε την μοναδική χώρα που φούσκωνε με αυτό τον τρόπο τα νοσοκομειακά της δεδομένα κι ότι είναι μάλλον από τις λίγες χώρες που σταμάτησε αυτήν την πρακτική, αλλά ποιος σκοτίστηκε για την Σκωτία, όταν τα μαντάτα που έρχονται από εκεί αποδυναμώνουν την κυρίαρχου αφήγηση του φόβου και του ολέθρου;

Τα νέα κριτήρια της Σκωτίας έχαναν τους συγκριτικά λίγους νοσοκομειακούς ασθενείς που η αιτία παραμονής τους στο νοσοκομείο ήταν σοβαρές μακροπρόθεσμες επιπλοκές Covid.

Ακόμη κι έτσι όμως, το παράθυρο των 28 ημερών από τη διάγνωση, παραμένει  πολύ ανοιχτό για την ταξινόμηση άλλων παθογενειών στο καζάνι του Covid.

Και το φαινόμενο αυτό γίνεται πιο έντονο και στη δεύτερη φάση, καθώς η κατακόρυφη αύξηση των τεστ μπορεί να μειώνει τις καταγεγραμμένες θνητότητες αλλά σε συνδυασμό με την πολύ μεγάλη έκταση του δεύτερου κύματος,  αυξάνει κατά πολύ την δεξαμενή πιθανών λάθος καταγραφών, δημιουργώντας πάλι, όπως και στο πρώτο κύμα αλλά με διαφορετικό τρόπο, συρροές που ελλείψει πρόνοιας μετατρέπουν τα νοσοκομεία σε εστίες και ένα σημαντικό ποσοστό νοσηλειών σε θανάτους από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, όπως εσχάτως έχουν αρχίσει να ομολογούν ακόμη και οι πιο σκληροπυρηνικοί του εγκλεισμού της ανθρωπότητας   Έλληνες «γιατροί».

Ενδεικτικά, έχει λίγες μόλις μέρες πριν, που του κυρίου Εξαδάχτυλου του ξέφυγε μπροστά στον τηλεοπτικό φακό, πως πολλοί ασθενείς (Covid), φεύγουν από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις μετά από παρατεταμένη νοσηλεία, φαινόμενο για το οποίο κρούω τον κώδωνα του κινδύνου από την ορατή αρχή της πανδημίας.

Όπως από την αρχή έκρουα τον κώδωνα πως ουδέν μονιμότερον του έκτακτου.

Ας πετάξουμε λοιπόν ένα ακόμη χρόνο από τις ζωές μας, ρισκάροντας την υπόστασή μας, για να συνεχίσουμε να βοηθάμε τις κυβερνήσεις στο να συγκαλύπτουν τα εγκλήματά τους υπό τον μανδύα του ανθρωπισμού.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 29/12/2020.  

---

[1]               https://www.sabcnews.com/sabcnews/uks-covid-19-death-toll-lowered-to-41-000-after-methodology-change/

Read More »

Καλά χριστούγεννα κύριε Λόρενς: Απομυθοποιώντας περαιτέρω την πανδημία

 

Κι αν σας έλεγε κάποιος ότι τα περισσότερα που γνωρίζετε, ή νομίζατε ότι ξέρατε για την πανδημία, είναι λάθος, τότε τι;  Όχι όλα βέβαια. Απλά τα περισσότερα.

Αυτός ο κάποιος που σας το ξαναλέει είναι ο ίδιος που από τον Μάρτη επέμενε σε πείσμα όλων, ότι η θνητότητα του ιού ήταν πολύ κάτω του 1% και μπορεί να έφθανε και στο 0,3%, όταν ο πλανήτης νόμιζε ότι αντιμετώπιζε κάτι το πολύ θανατηφόρο.

Αυτός ο κάποιος κινήθηκε εντοπίζοντας παράδοξα που δεν έμοιαζαν να έχουν καμία λογική, επιλύοντας τα σταδιακά, με το να προτείνει τις μόνες δυνατές λύσεις, όσο απίθανες κι αν ήταν αυτές, ισχυριζόμενος ότι τα παράδοξα αυτά προέρχονταν από σφάλματα στις καταγραφές και τις ερμηνείες τους, όπως θα έχετε την ευκαιρία να διαπιστώσετε στο βιβλίο του «Χωρίς Ανάσα. Τα χρονικά τουμεγάλου φόβου» (Εκδόσεις ETRA).  

Αυτός ο κάποιος, επανέρχεται χριστουγεννιάτικα σαν το Άι βασίλη του σκεπτικισμού, με μερικά ακόμη  παράδοξα, τα οποία θεωρεί ότι οφείλονται στους ίδιους λόγους εξαιτάις των οποίων δημιουργήθηκε το φιάσκο στο πρώτο κύμα: σε κακές καταγραφές και ερμηνείες τους.

Από αυτά τα παράδοξα που ξαναστριμώχτηκαν ερήμην του γενικού πληθυσμού, καθώς το πιο ορατό κομμάτι της επιστημονικής κοινότητας αδυνατεί να δώσει τις σωστές απαντήσεις καθώς δεν κάνει τις σωστές ερωτήσεις, αυτός ο κάποιος θα αναφερθεί σε μερικά στα οποία φαντάζεται, ή κρίνει ότι βρίσκεται κοντά στην λύση τους.

Το οικοδόμημα του πανδημίας έχει κλονιστεί συθέμελα από τις ρίζες του ήδη αρκετές φορές, άσχετα με το αν το γνωρίζει ο γενικός πληθυσμός.

Το αφήγημα πχ του κινεζικού ιού που ξεκίνησε τον Δεκέμβρη στην Γουχάν, είναι πλέον παντελώς αυθαίρετο όταν ο ιός έχει βρεθεί σε Ιταλία, Γαλλία και Βραζιλία ήδη από τον Σεπτέμβρη του 2019. Δεν λέω ότι καταρρίπτεται. Λέω ότι είναι αυθαίρετο.

Η πραγματική καταγωγή του ιού, παραμένει ένα αναπάντητο ερωτηματικό, σε πείσμα της κυρίαρχης αφήγησης. Και δεν είναι το μόνο.

Η πανδημία αφορά πρωτίστως τη Δύση, αφού έχει δυσανάλογη επίπτωση σε σχέση με τον πληθυσμό της. Το 1/10 του παγκοσμίου πληθυσμού, έχει δώσει σχεδόν το μισό των κρουσμάτων και των θανάτων.

Γιατί λοιπόν η Κίνα και οι γείτονες της, με πληθυσμό υπερδιπλάσιο από όλη την Δύση, απέχουν αυτής της σκληρής μοίρας;

Η απάντηση που δόθηκε ήταν εξόχως πολιτική. Άλλωστε πάνω στον πολιτικό καμβά βάλαν οι καθεστωτικοί  επιστήμονες τις δικές τους στρεβλές πινελιές για να δημιουργηθεί όλο αυτό το φασιστικό τερατούργημα της δήθεν αντιμετώπισης της πανδημίας, στην οποία η Δύση εκ των πραγμάτων απέτυχε παταγωδώς.

Και η απάντηση τους ήταν πως ήταν διαφορά κουλτούρας. Οι ασιάτες έχουν συλλογικό νου, όπως οι μέλισσες και τα μυρμήγκια κι έτσι δέχονται πιο εύκολα μέτρα για το κοινό καλό από ότι οι εγωπαθείς, ναρκισσιστικοί δυτικοί, εξ’ ου και η προτροπή να κινεζοποιηθούμε , εγκαταλείποντας τις αξίες που ανέδειξαν τον Δυτικό πολιτισμό ως κυρίαρχο εδώ και πολλούς αιώνες.

Αυτή  η επίσπευση του κινεζικού αιώνα, αυτή η πολιτισμική συντριβή της Δύσης με αφορμή την πανδημία, περιέχει κάποια αλήθεια, αλλά αυτή η αλήθεια έχει τα όρια της.

Κι είναι στενά. Όσα στενά είναι τα διαμερίσματα των Ασιατών. 

Κανείς λοιπόν από τους κινεζολάτρες φωστήρες μας δεν του κατέβασε η γκλάβα του πως ναι μεν, η ασιατική πειθαρχία και κουλτούρα μπορεί να περιορίσει, να αναχαιτίσει την πανδημία και να ισοπεδώσει την πανδημική καμπύλη, αλλά ένα πράγμα είναι παντελώς αδύνατο να πετύχει: να την εξαφανίσει.

Πάρτε για παράδειγμα την Κίνα: Ο ιός περιορίστηκε στη Γουχάν. Η απόλυτη καραντίνα θα πει κάποιος αχαρακτήριστος τα κατάφερε, ξεχνώντας ένα πολύ σημαντικό παράγοντα: Η καραντίνα έγινε με καθυστέρηση τουλάχιστον ενός μήνα και καθώς η Γουχάν είναι βιομηχανικό κέντρο, είναι απλά αδύνατο να μην έχει επεκταθεί ο ιός και σε άλλα σημεία της Κίνας. Απλά ΑΔΥΝΑΤΟΝ.

 Όσο για τους γείτονες, ναι, φοβούμενοι την προηγούμενη εμπειρία του SARS, κλείσαν τα σύνορα νωρίς, και κάναν και φοβερή ιχνηλάτιση και σίγουρα παίξαν ρόλο όλα αυτά στην έκβαση της πανδημίας, αλλά η Νότιος Κορέα πχ, τον Μάρτιο, ακολουθούσε πορεία παράλληλη με την Ιταλία.

Είναι προφανές ότι ο ιός ήταν και στις γείτονες χώρες παρά τα αυξημένα αντανακλαστικά τους.

Τι ήταν αυτό λοιπόν που ουσιαστικά εξαφάνισε την πανδημία εκεί;

Αυτό επιτρέψτε μου να το κρατήσω για κάποιο επόμενο τεύχος του Hellenic Nexus γιατί και τα πνεύματα έχουν σώματα και τα σώματα πρέπει να φάνε. Που και που.

Μήπως είναι γονιδιακό το ζήτημα; Όχι, για λόγους που θα διαβάσετε στο εγγύς μέλλον. Αλλού είναι το μεγάλο μυστικό.

Υπάρχει ένας παράγοντας που καθιστά παντελώς αδύνατη την εξαφάνιση του ιού μέσω μέτρων: Οι ασιατικές κοινωνίες δεν είναι κοινωνίες μυρμηγκιών μόνο στην κουλτούρα τους αλλά και σε άλλα, πιο χειροπιαστά κοινωνιολογικά τους χαρακτηριστικά. Πολλές περιοχές είναι τόσο πυκνοκατοικημένες, που ζωτικός χώρος των ατόμων είναι συνθλιπτικά μικρός, τόσο που ο όρος συγχρωτισμός είναι αναπόφευκτη συνθήκη για πολλές πόλεις και κάνει τα δυτικά γκέτο που είναι από τις μεγαλύτερες εστίες διασποράς να μοιάζουν με επαύλεις.

Είναι παντελώς αδύνατο να λειτουργήσουν μέτρα κοινωνικής αποστασιοποίησης εκεί. Ο όρος είναι οξύμωρος για πολλές ασιατικές πόλεις. Είναι αστείος όπως και κάθε επιχείρημα που στηρίζεται πάνω του. Μάσκες ξεμάσκες, όταν έχεις δικό σου το πολύ ένα τετραγωνικό μέτρο στην καθημερινότητα σου, ότι και να κάνεις, είναι απλά μάταιο.

Γιατί λοιπόν το Τόκυο δεν έγινε Μπέργκαμο, κυρίως όταν οι Ιάπωνες δεν έκαναν καραντίνα αλλά στηρίχτηκαν σε μέτρα με κεντρικό άξονα την πολιτεία κι όχι μόνο τους πολίτες;

Και ποιος σας είπε ότι δεν έγινε;

Το 2019, η Ιαπωνία είχε μια από τις χειρότερες γρίπες των τελευταίων δεκαετιών, σε βαθμό που εταιρίες κλείσαν τα γραφεία τους. Αυτό που δεν δούλεψε το 2019 για την γρίπη, πως δούλεψε για τον κορονοϊό;

Για να φτάσουμε στο επόμενο κρίσιμο ερώτημά μας;

Που πήγαν οι γρίπες;

Και η απάντηση στα δύο μεγάλα αναπάντητα ερωτήματα α) γιατί η Ασία την γλύτωσε από την πανδημία και β) που πήγαν οι γρίπες, είναι, όπως και τόσα άλλα προηγούμενα παράδοξα που κάποιος εντόπισε, μάλλον μία, κοινή και συνδυαστική. Όσο απίθανη κι αν ακούγεται, είναι η μόνη πιθανή.

Θα πρέπει λοιπόν να περιμένετε από κάποιον κυνηγό των παραδόξων να έχει περισσότερα δεδομένα για την μόνη υπόθεση που μπορεί να λύσει αυτά τα παράδοξα.

Καλά Χριστούγεννα κύριοι Λώρενς!

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot, χριστούγεννα του 1 μετά Ιού.     

Read More »

Οι Καραντίνες δεν δουλεύουν, in the style of Λάμψη και Καληνύχτα Ζωή

Οι Ζωές μας, όπως την γνωρίζαμε, περάσαν ανεπιστρεπτί. Για τους νοσταλγούς του παρελθόντος όμως, μεσόκοπους και βάλε, τα agriazwa και ο πολυπαινεμένος (και πολυπονεμένος) συγγραφέας τους, κάνουν μια καταπληκτική προσφορά. Ένα γενετικά τροποιημένο blast from the past με γονίδια Back to the future, για όσους δεν μπορούν να καταλάβουν πράγματα που ξεπερνάν την δημιουργική ευφυία ενός μεγάλου μας δημιουργού του παρελθόντος (γιατί όντως δημιούργησε κομμάτι του παρελθόντος κάποιων από εμάς). 

Απολαύστε με δική σας ευθύνη. 

-Οι καραντίνες δεν δουλεύουν, Βίρνα

-Τι εννοείς Γιάγκο;

-Κοζάνη, Βίρνα, δυό μήνες Καραντίνα, Βίρνα.

-Τι εννοείς πάλι Γιάγκο;

-Δυτική Αττική Βίρνα.

-Τι εννοείς Δυτική Αττική, Γιάγκο;

-Το είπε και ο Δερμιτζάκης Βίρνα. δεν βγήκε το μοντέλο Βίρνα.

-Μα που να πάει ένα μοντέλο μέσα στην καραντίνα Γιάγκο; Πάλι να κάνει τα γλυκά μάτια στους μπάτσους, να μην φάει το πρόστιμο Γιάγκο; Αυτό είναι το όραμά σου για την Ελληνίδα Γιάγκο; Να γίνουν όλες μοντέλες να μην τρώνε πρόστιμα, αυτό θες Γιάγκο;

-Τι να μην φάνε Βίρνα; Τον μισό Μασούτη έχει φάει ο καθένας μας Βίρνα. Γιατί δεν έχουμε ζωή Βίρνα. Μαμ κακά και νάνι Βίρνα. Με μισό χρόνο καραντίνα Βίρνα, μόνο μοντέλα για extra large θα απομείνουν Βίρνα. Να χουμε απόθεμα για την πείνα που θα πέσει Βίρνα.

-Είσαι με τα καλά σου Γιάγκο; Πάλι τις χοντρές κακολογείς; Θες να σου την πέσει το ΕΡΣ πάλι Γιάγκο, αυτό θες; Αλλάξανε οι εποχές που ο κόσμος μας έβλεπε, Γιάγκο και έμενε κρεμασμένος στην ίδια μαλακία που λέγαμε για μιά ώρα και που έκανε την Σελήνη να μοιάζει διάνοια, για να μην κάθεται ο Φώσκολος να γράψει κανά σενάριο της προκοπής και κουράζει το μυαλό του Γιάγκο.

-Μεγαλύτερες παπαριές λένε οι λοιμωξιολόγοι Βίρνα από αυτές που λέγαμε εμείς, Βίρνα. Εμείς δεν είχαμε σενάριο, αυτοί ούτε ιδέα έχουν, ούτε τσίπα Βίρνα. Κι όμως, ο κόσμος κρέμεται από τα χείλη τους Βίρνα, και τους αφήνει να γράφουν το σενάριο της δικιάς τους ζωής Βίρνα. Οι καραντίνες είναι σαν τους διαλόγους μας Βίρνα. Λένε ότι θα κρατήσουν όσο όσο για να βγάλουν μια άκρη για το σενάριο οι τηλεθεατές Βίρνα, και κρατάν μήνες Βίρνα.

-Μα οι καραντίνες δεν είναι σαν τους διαλόγους μας Γιάγκο. Δουλεύουν Γιάγκο. Τα μεγαλύτερα studio του κόσμου, όλα πλέον χρησιμοποιούν καραντίνες Γιάγκο.

-Δυο μήνες καραντίνα, δέκα νομοί στα κόκκινα Βίρνα

-Μα δεν είναι σκληρές οι καραντίνες, Γιάγκο.

-Μα είναι από τις πιο σκληρές στον κόσμο σύμφωνα με τον αντίστοιχο δείκτη, Βίρνα.

-Μα την Giant, όλο για δείκτες μου μιλάς Γιάγκο. Οι άνθρωποι δεν είναι αριθμοί Γιάγκο.

-Και οι αριθμοί δεν είναι άνθρωποι Βίρνα. Εκτός κι αν είναι νούμερα, σαν αυτά που ορίζουν τις ζωές μας, Βίρνα.

-Μα αν έχεις τον θεό σου Γιάγκο. Τα λες όλα αυτά γιατί πέσαν οι εξαγωγές της Giant Γιάγκο.

-Στην Giant, Βίρνα, όταν κάτι δεν δουλεύει Βίρνα, δεν δοκιμάζουμε περισσότερο από αυτό Βίρνα. Δεν είναι η ζωή σαν την σχέση μας Βίρνα. Η επιτροπή των ειδικών είναι σαν την σχέση μας Βίρνα.

-Μα η σχέση μας κράτησε χρόνια Γιάγκο.

- Για αυτό σου λέω ότι οι καραντίνες είναι σαν την σχέση μας Βίρνα. ΄Ολοι περιμένουν ότι δεν θα κρατήσει για πολύ ακόμη και θα κρατήσει χρόνια Βίρνα. Όσο έχουν τηλεθέαση Βίρνα, θα κρατήσουν οι καραντίνες Βίρνα.

-Μα σκέψου το κόστος σε ανθρώπινες ζωές Γιάγκο. Για μια στιγμή, μην είσαι ο σκληρός επιχειρηματίας που μετράει τα πάντα σε λεφτά Γιάγκο. Υπάρχουν αξίες μεγαλύτερες από τα φράγκα Γιάγκο. Όπως τα σενάρια του Φώσκολου Γιάγκο.

-Σαν στυγνός επιχειρηματίας που είμαι Βίρνα, ξέρω Βίρνα, ότι οι καραντίνες Βίρνα, είναι σαν υψηλότοκο δάνειο Βίρνα. Δεν κάνεις απόσβεση στο κεφάλαιο που δανείστηκες Βίρνα. Κερδίζεις λίγο χρόνο Βίρνα, για να φας το επόμενο κύμα στο κεφάλι Βίρνα. Και να ξαναμπείς σε καραντίνα Βίρνα, πληρώνοντας ακόμη μεγαλύτερο κόστος σε ανθρώπινες ζωές Βίρνα. Κι αντί να επενδύσεις στο σύστημα Δημόσιας Υγείας Βίρνα, βγάζεις έναν προϋπολογισμό με περικοπές στην Δημόσια Υγεία Βίρνα. Γιατί και τα κανάλια έχουν ψυχή, Βίρνα. Και ο μεγάλος περίπατος, και τα λαμπιόνια και το τσιμέντωμα της Αθήνας έχουν ψυχή Βίρνα. Όλες οι χούντες το ρίχνουν στα μεγάλα έργα Βίρνα. Σαν στυγνός επιχειρηματίας που είμαι, το ξέρω πολύ καλύτερα από εσένα Βίρνα.

-Μα φτάνουν τα εμβόλια Γιάγκο. Έρχονται, νατα, φτάνουν,

-Τα εμβόλια, ελάχιστα έχουν δοκιμαστεί Βίρνα. Εσύ θα έπαιζες σε έργο χωρίς να διαβάσεις το σενάριο Βίρνα;

Μου λείπει Φώσκολος. Χάλιας ξεχάλιας, καλύτερα σενάρια έγραφε από την επιτροπή και τις κυβερνήσεις.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 18/12/2020

 

Read More »

Το πιο μεγάλο κακό, είμαστε εμείς.

Οφείλω να ομολογήσω, πως αδίκως έχει καταρρακωθεί ο όποιος αυτοσεβασμός μου είχε μείνει. Δεν είναι λίγο, όχι λίγο δεν είναι να είσαι δημόσιος κίνδυνος, να είσαι μια πιθανή εστία λοίμωξης και θανατικού, κι ας κρύβεις το κακό που είσαι πίσω από μια μασκούλα. Μα δεν με κάνει να νιώθω μοναδικός κι αυτό είναι κάπως κακό. Όλη η ανθρωπότητα, τέτοιοι είμαστε. Όχι απλά κακοί. Αυτό το γνωρίζαμε ήδη. Είμαστε το κακό ενσαρκωμένο. Φορείς. Κακού. Φανταστείτε τώρα έναν άνθρωπο που μας βλέπει όλους όπως ακριβώς είμαστε: Κακό. Όχι απλά κακοί. είμαστε το κακό. Φανταστείτε τον λοιπόν αυτόν τον άνθρωπο: Ένα αγγελούδι σε έναν πλανήτη φονιάδων. Φόβος τόσος μέσα του που τον κόβεις με μαχαίρι. Γιατί άλλωστε φοράμε μάσκες; Κάθε μαχαιροβγάλτης που σέβεται την διαστροφή του πρέπει να φοράει μάσκα, να μην γνωρίζουν τα θύματα του κι οι αρχές το πραγματικό του πρόσωπο: Το πρόσωπο του κακού. Κι είναι τόσο το κακό, ατομικό και συλλογικό μαζί. Φαντάσου. Όχι, για φαντάσου συνκακέ μου, νοσηρέ. Ναι, νοσηρέ. Ακόμη και η πιο νοσηρή σου φαντασία, δεν μπορεί να βάνει στο νού της ένα παιδί να σκοτώνει τον παππού του. Ναι, αυτό τον σκότωσε. Ήθελε να ζήσει, βγήκε έξω, έπαιξε μαζί με άλλους λιλιπούτιους φονιάδες. Και κόλλησε τον παππού το κακό που έκρυβε μέσα του, τ' αόρατο. Αμαρτίες τέκνων. Πως θα αντικρύσει ο γονιός το παιδί του που σκότωσε τον πατέρα του; Φρικτά πράγματα, πράγματι. Τόσα πολλά παιδιά, τόσοι πολλοί μικροί φονιάδες. Τόσο κακό δεν μπορεί να το χωρέσει ανθρώπου νους. Ακόμη και κακού. Καλώς λοιπόν πράξαμε και καταργήσαμε το τεκμήριο της αθωότητας. Όλοι είμαστε ένοχοι. Και τα παιδιά ακόμη. Ακόμη και μετά την απόδειξη του αντιθέτου, είμαστε ικανότατοι να φέρουμε το κακό. Και να κάνουμε το κακό. Κακό μεγάλο. Ανθρωποκτονίες βασανιστικές. Δεκάδες απ' αυτές. εκατοντάδες, εκατομμύρια από δαύτες. Αλλά έχουμε και ένα βαθμό εντιμότητας, οφείλουμε να το παραδεχτούμε κι αυτό. Κάποια υποτυπώδη μορφή συνείδησης: Δεχόμαστε την καταδίκη μας, δεχόμαστε να μας κλείνουν στο κλουβί μας. Ελεήμονες οι άρχοντες μας. Παρότι αφαιρέσαμε ποιός ξέρει πόσες ζωές, μας χαρίζουν τις δικές μας φονικές ζωές, με αντίτιμο την ελευθερία μας και τους παράδες, τους καρπούς της ανομίας μας. Μα είναι σκανδαλώδες όμως: Ένας χρόνος φυλακή και τα προς το ζειν μας για τόσους φόνους; Πόσο τυφλή αυτή η Θέμιδα πια που δεν βλέπει πως χάλασε το ζύγι της; Ναι, τελικά, υπάρχουν και καλοί άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη: Οι άρχοντες μας δεν μπορεί παρά να είναι τέτοιοι αφού είναι τόσο μεγαλόψυχοι. Φανταστείτε όμως τον δικό τους τον τρόμο. Να ζουν ανάμεσα σε φονιάδες και να αποφασίζουν κάθε μέρα για τη ζωή τους. Φανταστείτε τον τρόμο τους. Δεν θα ήθελα να μαι στη θέση τους. Δεν είναι τέλεια ειρωνικό; Φανερωθήκαμε όταν κληθήκαμε να κάνουμε το καλό, να σώσουμε ζωές θυσιάζοντας κάτι από τις ζωές μας. Σας τα λεγα, εγώ καιρό τώρα, με τις μικρές κι ανίσχυρες προφητικές μου δυνάμεις και τον ανήμπορο γεροθυμό μου: Τόσο καιρό βρισκόμασταν σε άρνηση: Μα τέρμα πια τα ψέματα. Η αποκάλυψη έφτασε: Αποκαλυφθήκαμε για το κακό που είμαστε.

(By the way. Ρίξτε μια ματιά σε αυτό: "Η Ελπίδα και οι Υπερκακοί". Το έγραψα το 2016. Όταν με ρωτούσαν πως μου ήρθε δεν μπορούσα να απαντήσω. Χαζή ερώτηση για έναν δημιουργό. Ξέρω όμως πλέον από που μου ήρθε: Από ένα μέλλον πολύ πιο κοντινό από ότι μπορούσα να φανταστώ. Ίσως κι όλας τότε, να είχα ρίξει μια κλεφτή ματιά σε αυτό το κακό που ζούμε τώρα. Εν αγνοία μου λοιπόν, έγραψα ένα βιβλίο κατά κάποιο τρόπο κατά της πανδημίας. Κι έτσι ήδη έχω δύο από δαύτα, πολύ διαφορετικά μεταξύ τους. Δυστυχώς το πρώτο από αυτά, εκείνοι για τα παιδιά και τους υπερκακούς, δεν έγινε viral. Κι είναι κρίμα γιατί μπορεί να μάθει σε κάποια παιδιά να νικήσουν μέσα τους το κακό, κι όχι το κακό μέσα τους όπως θα θελαν οι αφεντάδες μας, να νικήσουν τον φόβο που χύσαν μέσα μας οι αφεντάδες. Μαρτυρίες λένε πως το βιβλιαράκι, κάνει θαύματα και πως βοήθησε παιδιά να ξεπεράσουν μαθησιακές δυσκολίες. Μα με τόσους ψεκασμένους τριγύρω μας, πως να πιστέψεις άνθρωπο;

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/12/2020

Read More »

Χωρίς ανάσα: Το βιβλίο αναφοράς για την πανδημία και τις πολιτικές της

Έφτασε η ώρα: To «Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου», ένα από τα πιο σχολαστικά βιβλία για όλες τις πτυχές της πανδημίας μόλις κυκλοφόρησε.

Προς το παρόν, λόγω γνωστών προβλημάτων στην διανομή, υπάρχει στο Πολιτεία.  

Μπορείτε να παραγγείλετε και ηλεκτρονικά ή τηλεφωνικά εδώ.

 https://www.etra.gr/.../%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CF%83...

 

Για να πάρετε μια γεύση για το θα συναντήσετε στις σελίδες αυτού του κρίσιμου βιβλίου, ο εκδοτικός μου οίκος μου ζήτησε να επιλέξω μερικά από τα πιο κομβικά του σημεία και αποσπάσματα, κρατώντας για τους αναγνώστες τις μεγάλες επιστημονικές εκπλήξεις που τους περιμένουν στο τέλος του βιβλίου:  

“…Ένας νέος τύπος ανθρώπου δημιουργείται εδώ και χρόνια: Ο ανέπαφος άνθρωπος, ο τηλεάνθρωπος, καλύτερα προσαρμοσμένος στις νέες τεχνολογίες. Και για να κυριαρχήσει αυτός, ο προηγούμενος, ο κοινωνικός άνθρωπος, ο Homo Socialis και ο κόσμος του, πρέπει να εξαφανιστούν: Η πανδημία ήταν η τέλεια ευκαιρία για αυτό…»

«… Σε βάθος τριετίας, ζήτημα θα είναι το αν ο κορονοϊός θα βρίσκεται στην πρώτη εικοσάδα των αιτιών θανάτου.

Οπότε το ερώτημα είναι, ήταν και θα παραμείνει: πώς κάτι  παροδικό, που δεν αποτελεί τον μέγιστο κίνδυνο για την παγκόσμια υγεία, γίνεται η απόλυτη προτεραιότητα δημόσιας υγείας, βάζοντας στον γύψο όχι μόνο μεγαλύτερους, διαρκείς και πάγιους  κινδύνους δημόσιας υγείας, αλλά και το ίδιο το σύστημα υγείας που καλούμαστε να σώσουμε δια της αυτοκαταστροφής μας;»

«… Το κράτος των κορονοφασιστών θα σου πει πότε και πώς και αν θα δουλέψεις. 

Οι άνθρωποι γίναν, από την μία μέρα στην άλλη, εν δυνάμει δημόσιοι κίνδυνοι. Κάτι τέτοιο είχαμε να το δούμε από την εποχή του κυνηγιού των μαγισσών, όπου οι ιεροεξεταστές ανιχνεύαν τον διάβολο μέσα σε ύποπτες γυναίκες με τα δικά τους τεστ, με το αρνητικό αποτέλεσμα να σημαίνει πνιγμό και το θετικό πυρά. 

Σήμερα, είναι τα νιάτα που γίναν έγκλημα. Και ο μαζικός παραλογισμός ονομάστηκε μέτωπο της λογικής και της ευθύνης…»

«...Το μέτωπο της λογικής είναι η μάσκα εκείνων που ξεσκίσαν τα συστήματα υγείας και καταληστέψαν τον πλούτο των εθνών.

Και εκεί βρίσκεται ένα από τα μυστικά των καραντινών: η μετάθεση δεκαετιών ευθυνών, από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα στους πολίτες…»

«… Κάποτε, στη Δύση, το βασικό ζητούμενο ήταν η μόρφωση. Σήμερα είναι η παραμόρφωση της επιστήμης και η κοινωνική συμμόρφωση σε αυτήν, κάτι που αποτελεί ξεκάθαρο δείκτη της παρακμής της Δύσης και της ροπής της προς τον ολοκληρωτισμό.

Όπως απέδειξε και η ελεεινή αντιμετώπιση της πανδημίας από τις πιο προηγμένες χώρες της Δύσης, η Δύση, βρίσκεται πια στη Δύση της…»

«…Όποιος λοιπόν έχει τυφλή εμπιστοσύνη στις αρχές, ας έχει κατά νου έστω αυτό: Η πανδημία υπήρχε σε αρκετές χώρες ήδη από τον Νόεμβριο. Και οι αρχές προηγμένων χωρών δεν είχαν πάρει χαμπάρι.

 Μια τέτοια εμπιστοσύνη σε τέτοιες αρχές μόνο τυφλή μπορεί να είναι.  

Από τις αρχές ήδη της πανδημίας είχαμε δηλαδή ένα τέλειο επιδημιολογικό μπάχαλο…»

«… Από τις πρώτες αντικρουόμενες επιδημιολογικές  εικόνες που είχαμε για την πανδημία στις αρχές Μαρτίου, ήταν προφανές πως, όσα περισσότερα τεστ, τόσο η  θνητότητα έπεφτε προς τα πραγματικά της επίπεδα...

…Το ¨πείραμα¨ του Vo διεξήχθη από τις 6 μέχρι τις 19 του Μάρτη του 2020.

Οι ερευνητές της Πάντοβα προειδοποίησαν το Ηνωμένο Βασίλειο σε άρθρο τους παρέμβαση στην Guardian, όπου μετέφεραν την εμπειρία τους από το Vo, παραινώντας το να κάνει εκτεταμένα τεστ για να μην καταντήσει σαν την Βόρεια Ιταλία[1].  

Αλλά ήταν φωνή Voώντος εν τη ερήμω…

Ακόμη και μετά τη δημοσίευση μιας  μελέτης για τη Νάπολη την 1^η Απριλίου, που έδειχνε πολύ μικρότερες θνητότητες από το κυρίαρχο αφήγημα, για πολλούς ειδικούς, ειδικά για αυτούς που συμβούλευαν ή αποφάσιζαν για τις κυβερνήσεις, θα συνέχιζε να είναι πρωταπριλιά…»

«…Η πανδημία όχι μόνο ήταν πρωτίστως πολιτικό ζήτημα, αλλά, παρά τον μύθο για την ¨ανθρωπότητα που αντιμετωπίζει ενωμένη την απειλή¨, είχε, όπως θα δούμε στη συνέχεια, και τις γεωπολιτικές της πτυχές. Τόσο σκοτεινές όσο η επιδημιολογία και η επιστήμη της…»

«…Ο αγώνας για την απαγόρευση των εξαγωγών εξοπλισμού και υλικών προστασίας απέναντι στην πανδημία οδήγησε, μέχρι το τέλος του Μάρτη, 36 χώρες να έχουν δραστικά περιορίσει ή απαγορεύσει τις σχετικές εξαγωγές…»

 «…Γνωρίζαμε ήδη από τα μέσα Μαρτίου, από τα παραδείγματα της Ισλανδίας και της Ν.Κορέας, ότι η πανδημία μπορούσε να αναχαιτιστεί, ακόμη και σε πιο προχωρημένη φάση της. Χωρίς καραντίνες…»  

«…Ό,τι είχε χαθεί από την καραντίνα, μόνο με τη μαζική χρήση καραμπίνας θα μπορούσε να διεκδικηθεί. Και στις μέρες μας, όπου οι πόλεμοι και οι καραντίνες είναι ανθρωπιστικές και οι επαναστάσεις είναι έγχρωμες και εργαλεία των ισχυρών, ένας τέτοιος πρωτογονισμός είναι ανεπίτρεπτος…»

«…Για ποιον λόγο, όσοι δεν βλέπαν με καλό μάτι την καραντίνα –πόσο μάλλον όσοι την αρνήθηκαν- μπαίναν αυτομάτως στη μαύρη λίστα και δαιμονοποιούνταν; Την πρακτική αυτή την επέβαλε ο φόβος του να μην αποδειχθεί πετυχημένο το παράδειγμα των χωρών που τυχόν δεν θα ακολουθούσαν καραντίνες, καθώς κάτι τέτοιο θα εξέθετε ανεπανόρθωτα τις ηγεσίες και τις δυνάμεις που τις επέβαλλαν και θα διέσπειρε την ανυποταγή στον κορονοφασισμό.

Κι έτσι η Σουηδία και οι Σουηδοί, γίναν οι νέοι Ναζί της κορονοεποχής, που απαξίωναν πλήρως την αξία της ανθρώπινης ζωής…»    

 «…Με λιγοστές όμως εξαιρέσεις τα περισσότερα νοσοκομεία στον πλανήτη όχι μόνο δεν ξεχείλισαν, όπως μας προειδοποιούσαν οι υπέρμαχοι των καραντινών, αλλά είχαμε, ως παρενέργεια των καραντινών, το ακριβώς αντίθετο αποτέλεσμα: 

Η πολιτική του ¨τα πάντα Covid¨ οδήγησε εκατομμύρια ασθενών άλλων παθήσεων στο να αποφεύγουν τα νοσοκομεία.

Πολλές πτέρυγες, κατά τη διάρκεια της πρώτης φάσης της πανδημίας, έγιναν πτέρυγες-φαντάσματα... Και οι ζωές εκατοντάδες εκατομμυρίων ασθενών στον πλανήτη απειλούνται πλέον από έλλειψη περίθαλψης εξαιτίας της μετατροπής του ιατρικού συστήματος σε κορονοκεντρικό. Για πρώτη φορά στην ιστορία, οι άνθρωποι έπρεπε να θυσιαστούν για να σωθούν τα συστήματα υγείας που σκοπός τους ούτως ή άλλως είναι να σώζουν ζωές»

«…Η κατάσταση εξαίρεσης, όμως, της πανδημίας ήταν εξαιρετική ευκαιρία για να επιτραπεί κατάσταση εξαίρεσης και στην ανάπτυξη, δοκιμή, έλεγχο και έγκριση των εμβολίων, ενώ οι φαρμακευτικές απαίτησαν να εξαιρεθούν και από την ευθύνη για τυχόν παρενέργειες…»

«…Αρκετοί από αυτούς, που πρωτοστάτησαν όχι μόνο σε αυτήν αλλά και σε προηγούμενες πανδημίες, βρέθηκαν στα διοικητικά συμβούλια οργανισμών του Gates…»

 

«…Γιατροί από όλες τις ειδικότητες, ακόμη και σεξολόγοι, έσπευσαν καιροσκοπικά να βρουν κάτι που να σχετίζει τον Covid με την ειδικότητα τους.

Μέχρι τον Μάιο, πάνω από 14.000 μελέτες, πολλές από αυτές αμφίβολης ποιότητας, δημοσιεύτηκαν για τον Covid… η ίδια η ιολογία άρχισε να μοιάζει με απόγονο της οιωνοσκοπίας. Το 95% των επιδημιολογικών προβλέψεων πέφταν έξω, ακόμη και στις προβλέψεις  τους για τις επόμενες δύο μέρες…»

 «…Πίσω από τις αποφάσεις των κυβερνήσεων -και, εν μέρει, και όλου του πανικού που δημιουργήθηκε- βρισκόταν το μοντέλο ενός και μόνο ανθρώπου…»

«…Πώς, όμως, θα μπορούσε να στηριχτεί ένα κραυγαλέα λάθος μοντέλο, με λάθος δεδομένα και, μαζί με αυτό, να στηριχτούν και οι επιλογές των περισσοτέρων κυβερνήσεων ανά τον κόσμο;

Μα με ακόμη περισσότερα λάθος δεδομένα… Οι Βρετανικές αρχές όχι μόνο κατέγραφαν όλους τους θανάτους με-Covid ως θανάτους από-Covid, αλλά ακόμη και όσους είχαν προ καιρού περάσει την ίωση Covid.

Έτσι, λοιπόν, ακόμη και αν πέθαινες από τροχαίο, ακόμη και 3 μήνες αφού είχες αποθεραπευτεί από τον  Covid, ακόμη και χωρίς να έχεις νοσήσει, περνούσες στις λίστες θανάτου από Covid…»

«…Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι έχασαν την ζωή τους από αμέλεια και εγκληματικές εντολές κυβερνήσεων και κυβερνητών.

Ακόμη και από την πρώτη φάση της πανδημίας ήταν ξεκάθαρο, πως η αντιμετώπιση της πανδημίας ήταν χειρότερη από την ίδια την πανδημία, καθώς οι νεκροί που προκλήθηκαν από την αντιμετώπιση ήταν πολλοί περισσότεροι από αυτούς που σκότωσε άμεσα ο κορονοϊός.»

«…Στο τρίτο δεκαήμερο του Μαρτίου, οι καμπύλες της Ισπανίας και της Ιταλίας άρχισαν να πέφτουν, ενώ ήταν ακόμη πολύ νωρίς για τις καραντίνες να δώσουν αποτελέσματα. Τι στο καλό συνέβαινε λοιπόν;…» 

«…Οι μελέτες τεστ αντισωμάτων άργησαν χαρακτηριστικά να έρθουν και αυτό ήταν σκανδαλώδες, καθώς ήταν απαραίτητες για να έχουμε επιδημιολογική εικόνα και να παρθούν οι σωστές αποφάσεις.

Όταν τελικά ήρθαν, δικαίωσαν λίγο-πολύ τις εκτιμήσεις μου  για χαμηλή θνητότητα που είχαν διαμορφωθεί από τις αρχές Μαρτίου…»

«…Ποιοι όμως κέρδισαν από το πανδημικό φιάσκο και τον πανικό; Μα οι μεγιστάνες των νέων τεχνολογιών. Ο Jeff Bezos της Amazon κέρδισε 73 δις μέχρι τον Σεπτέμβριο, ενώ ο κορονοϊός έκανε τον Elon Musk της Tesla, της Space X και της Neuralink κατά 30 δις πλουσιότερο μέχρι τον Σεπτέμβρη.

O Zuckenberg του Facebook κέρδισε 45,9 δις δολάρια. Και ο Gates μόλις 25 δις. 

Τα ποσά, που κέρδισαν οι δισεκατομμυριούχοι στις ΗΠΑ εν μέσω πανδημίας, ήταν τριπλάσια από όσα έχασε ο παγκόσμιος τουρισμός…»

«…Η αντιμετώπιση της κρίσης δημιούργησε 50.000.000 ανέργους, μόνο στις ΗΠΑ. Και αυτό είναι μια πολύ καλή αρχή για τις Νέες Τεχνολογίες, που χρειάζονται την Νέα Κανονικότητα μόνιμη, για να επιβάλλουν την ολοκληρωτική ατζέντα της 4^ης βιομηχανικής επανάστασης,  χωρίς μεγάλες κοινωνικές αντιστάσεις…»

 «… Στη δεύτερη φάση της πανδημίας, πολλά περισσότερα τεστ δώσαν πολλά περισσότερα κρούσματα, ενώ η αύξηση των σημαντικότερων δεικτών της πανδημίας υπήρξε προοδευτική για μεγάλο διάστημα. Οι χώρες που χτυπήθηκαν περισσότερο στην πρώτη φάση, έμειναν στο δεύτερο κύμα περισσότερο ανεπηρέαστες από αυτές που δεν είχαν πληγεί και που πήραν την σκυτάλη, όπως είναι η χώρα μας…»

«…Το δεύτερο κύμα στην Ευρώπη έχει πολύ μεγαλύτερη διασπορά και αριθμούς, αλλά πιθανότητα θα έχει σημαντικά μικρότερη θνητότητα…».

«… Τα PCR τεστ έχουν ένα σχετικά μικρό παράθυρο για κάθε ατομική νόσο όπου βγάζουν ασφαλή αποτελέσματα. Λόγω έλλειψης σχετικών μελετών, λίγα αποκαλύπτουν για την σοβαρότητα της έκβασης της νόσου και για την μεταδοτικότητα του φορέα, ιδιαίτερα του ασυμπτωματικού , με αποτέλεσμα, ένα μεγάλο ποσοστό φορέων που ούτε θα νοσήσουν ούτε θα μεταδώσουν, να θεωρούνται κίνδυνοι δημόσιας υγείας. Τα παιδιά, διατρέχουν ελάχιστο κίνδυνο, κολλούν και πιθανόν να μεταδίδουν πολύ λιγότερο από τους ενήλικες»

«Οι ειδικοί, εξετάζοντας τις πανδημίες του παρελθόντος, έχουν αποκτήσει την επαγγελματική διαστροφή να εξετάζουν κάθε πανδημία από την οπτική του  χειρότερου δυνατού σεναρίου. Στην καθημερινή ζωή όμως, κουμάντο κάνει το ανοσοποιητικό μας που συνήθως κάνει εξαιρετική δουλειά. Η έκπληξη που μπορεί να ανατρέψει τις προβλέψεις των ειδικών, τον πανικό και την δικτατορία του φόβου, βρίσκεται ήδη μέσα σε πολλούς από εμάς.»

Καλή ανάγνωση και καλή λευτεριά!

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 25/11/2020

---

 

Read More »

Τα χρόνια τα παλιά

Τα παλιά τα χρόνια, απομονώναμε τους αρρώστους από τους υγιείς. Τώρα κλείνουμε τους υγιείς για να προστατεύσουμε τους ευπαθείς.

Τα παλιά τα χρόνια, κλείναμε τους εγκληματίες μέσα. Τώρα κλείνουμε τους νομοταγείς.

Τα παλιά τα χρόνια, οι μεγάλοι θυσιάζαν τις ζωές τους για το μέλλον των παιδιών τους. Τώρα θυσιάζουμε το μέλλον των παιδιών μας για μερικούς μήνες ζωής των μεγαλυτέρων.

Τα όχι και τόσο παλιά χρόνια λέγαμε στα παιδιά μας να ξεκολλήσουν απο τον υπολογίστη να βγουν έξω να πάρουν αέρα, να γνωρίσουν καμιά κοπέλλα. Τώρα μέσα και "τηλεκπαίδευση" και θα σε κλείσουν και μέσα αν παραινέσεις το παιδί σου να βγει έξω.

Τα παλιά τα χρόνια λέγαμε με τι πρόσωπο θα βγεις στην κοινωνία. Τώρα μάσκες παντού.

Τα παλιά τα χρόνια, ξορκίζαμε τον θάνατο ρουφούντως την ζωή μέχρι το μεδούλι. Τώρα τον ξορκίζουμε με το να κρυβόμαστε από αυτόν, φυτοζωόντας.

Τα παλιά τα χρόνια, επιζητούσαμε την συντροφιά των ανθρώπων. Τώρα, είσαι αντικοινωνικός αν το πράξεις.

Τα παλιά τα χρόνια ήσουν υπεύθυνος αν αναλάμβανες τις ευθύνες των πράξεων σου.

Τώρα είσαι υπεύθυνος όταν αναλαμβάνεις τις απαγορεύσεις τους στις πράξεις σου.

Τα παλιά τα χρόνια μπορούσες να πεις την γνώμη σου. Τώρα σε τιμωρούν για αυτό αν δεν συμφωνεί με την δικιά τους.

Τα παλιά τα χρόνια, το σύνταγμα ήταν ο πυλώνας της δημοκρατίας. Τώρα ξεμείναμε από κωλόχαρτα και το βρήκαμε πρόχειρο.

Τα παλιά τα χρόνια η δημοκρατία ήταν φτιαγμένη από δικαιώματα και υποχρεώσεις. Κάποιος έκλεψε τα δικαιώματα και παρουσιάζει τις υποχρεώσεις ώς τα μόνα δικαιώματα.

Τα παλιά τα χρόνια, είχες κάθε δικαίωμα να διαδηλώσεις απέναντι σε ότι στερούσε τις ελευθερίες σου. Τώρα αν το κάνεις είσαι δημόσιος κίνδυνος.

Τα παλιά τα χρόνια δεν ήσουν άνθρωπος αν δεν άγγιζες, δεν φιλούσες, δεν χάιδευες άλλους, αν δεν ερωτευόσουν άλλους ανθρώπους. Τώρα δεν είσαι άνθρωπος αν το κάνεις.

Τα παλιά τα χρόνια, ήσουν ήρωας αν αντιστεκόσουν στον φασισμό. Τώρα είσαι κάθαρμα.

Τα παλιά τα χρόνια, οι άνθρωποι μισούσαν τους κουκουλοφόρους. τώρα τους έχουν για υπόδειγμα υπευθυνότητας.

Τα παλιά τα χρόνια οι λίγοι θυσιάζαν την ζωή τους για την ελευθερία των πολλών. Τώρα οι πολλοί θυσιάζουν την ελευθερία τους για τις ζωές των λίγων.

Ελευθερία ή θάνατος φωνάζαμε και τώρα αλυχτάμε το σκλαβιά ή θάνατος.

Τα παλιά τα χρόνια, βγάζαμε τους σκύλους βόλτα. Τώρα μας βγάζουν αυτοί βόλτα.

Ο ΚΟΣΜΟΣ ΑΝΑΠΟΔΑ.

Και μας μάθαν να το λέμε πρόοδο.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpspot.com, 24/11/2020

Read More »

Η αρχή του τέλους του πανδημικού πανικού.

 

Ας μην γελιόμαστε. Ο λόγος που τα χουμε παίξει, σαν άτομα, σαν κοινωνίες, σαν επιστημονικές κοινότητες, είναι γιατί η πανδημία είναι κυρίως θέμα της Δύσης.

Ευρώπη και ΗΠΑ, με λιγότερο από το 1/7 του παγκοσμίου πληθυσμού, έχουν δώσει σχεδόν τους μισούς θανάτους της πανδημίας, έστω καταγραφικά.

Αν η πανδημία αφορούσε κάποια άλλη ήπειρο, θα δείχναμε την ανθρωπιστική μας ανωτερότητα με κανά σποτάκι και καμιά δωρεά και θα συνεχίζαμε τις ζωάρες μας, δουλεύοντας και ψωνίζοντας σαν να μην υπάρχει αύριο.  

Μέσα στην δυτική μας αλαζονεία, θεωρούσαμε ότι ήμασταν τόσο σούπερ τζαμάτοι, που είχαμε αφήσει αυτό το ζοφερό παρελθόν οριστικά στα χρονοντούλαπα της ιστορίας.

Δυστυχώς, η πανδημία, επιταχύνει την πανδημία της παρακμής της Δύσης, σημαντικό σύμπτωμα της οποίας είναι η πολιτική ορθότητα.

Και τα επίμονα συμπτώματα μπορούν να γίνουν αίτια βαθύτερης νόσησης.

Είχα καιρό να επισκεφτώ τον φίλο μου της πρώτης φάσης το worldometer καθώς με είχε απορροφήσει το πολύ πιο λεπτομερές ourworldindata. Το worldometer είναι μια καλή εισαγωγή στις στατιστικές καταγραφές και δεν είναι αργά ακόμη και για τα μηρυκαστικά να το γνωρίσουν.

Ήθελα να δω κάποια αδρά στατιστικά και για αυτό το ξαναθυμήθηκα.

Και τα είδα:

Στην πρώτη φάση της πανδημίας, στη Δύση είχαμε κυρίως σποραδικές μεγάλες εστίες και διασπορά στις γειτονικές τους περιοχές. Στο δεύτερο κύμα, έχουμε πολύ μεγαλύτερη διασπορά. Είναι ασφαλές να διατυπώσει κάποιος πως η δεύτερη φάση είναι πολύ πιο έντονη από την πρώτη.

Και ως εκ τούτου, πολύ πιο επικίνδυνη.

Είναι όμως έτσι;  

Ας πάρουμε λοιπόν έναν δείκτη: Τα καταγεγραμμένα ενεργά περιστατικά σε σχέση με αυτούς που βρίσκονται σε σοβαρή  και κρίσιμη κατάσταση.

Η πρώτη τιμή είναι σήμερα καταγραφικά στα 17.000.000. Η δεύτερη τιμή είναι 103.000. Ήτοι: 0,6%.

της πρώτης. 

Ναι μεν ο δείκτης αυτός δεν είναι αξιόπιστος. Αλλά: ‘Έστω ότι από τα καταγεγραμμένα ενεργά μόνο τα 10.000.000 είναι πραγματικά ενεργά. Έστω.

Μα κε Αργυρίου. Οι θάνατοι και οι σοβαρές νοσήσεις ακολουθούν τα κρούσματα κατά 7 εώς 20 μέρες. Αλλά. Ήδη βρισκόμαστε σε φάση υποχώρησης του δεύτερου κύματος. Ακόμη και έτσι, ας κάνουμε τα σοβαρά/κρίσιμα 200.000 για να είμαστε large.

Δεδομένου ότι δεν ελέγχουμε όλο τον πληθυσμό, ας πολλαπλασιάσουμε τα 10.000.000 ενεργά επί το πολύ μετριοπαθές πέντε.

Ας πάρουμε λοιπόν τα 50.000.000 ενεργά μας. Κι ας πάμε στα 200.000 σοβαρά/κρίσιμα μας.

Από αυτά, ας θεωρήσουμε μελλοθάνατους το ένα/τρίτο, μετριοπαθέστατα και αυτό, καθώς όλα τα σοβαρά δεν θα καταλήξουν κρίσιμα και όλα τα κρίσιμα δεν θα καταλήξουν νεκρά, καθώς η επιβίωση ανάμεσα στους διασωληνωμένους έχει ανέβει από το δραματικό 20% της πρώτης φάσης τουλάχιστον στο 60% στη δεύτερη φάση.

Ας πάρουμε τώρα την αναγωγή μας: 50.000.000 ενεργά κρούσματα και 70.000 μελλοθάνατοι. Ναι, καλά καταλάβατε που το πηγαίνω. Χρησιμοποιώ αυθαίρετα αυτό τον αναξιόπιστο δείκτη ως προβολή μελλοντικής θνητότητας. Και τι παίρνω;

0,14% θνητότητα. Σημαντικά κάτω από το 0,23%-0,17% της πρώτης φάσης και αυτό παίρνοντας ακραία μετριοπαθείς τιμές. Με λιγότερο μετριοπαθείς τιμές, η προβολή της θνητότητας στο μέλλον, μπορεί να φτάσει και κάτω του 0,1. Αν π.χ, ο λόγος των θετικών προς τα καταγεγραμμένα ενεργά είναι 10/1, η προβολή μελλοντικής θνητότητας πέφτει στο 0,07%. Θα συμφωνήσω όμως με τις εντάσεις σας: Δεν μπορεί να βασιστεί κάποιος σε ένα τέτοιο δείκτη, καθώς αυτός είναι πολύ δυναμικός και εξαιρετικά ευμετάβλητος για να είναι αξιόπιστος: Η ΤΑΣΗ όμως της μειούμενης θνητότητας ΕΙΝΑΙ.

Ζωή να χουμε, καραντίνες να τρώμε, τα νούμερα του δεύτερου κύματος θα μιλήσουν από μόνα τους όταν θα γίνει λεπτομερέστερη στατιστική επεξεργασία από ειδικούς. Μέχρι τότε, μπορείτε να επιμείνετε ότι ο Αργυρίου είναι ένας πολύ επικίνδυνος ισχυρισμός. Και μπορεί και να έχετε δίκιο.

Πάμε τώρα στην Ελλάδα. Με εκτιμώμενο το 1/10 του πληθυσμού να έχει έρθει σε επαφή με τον ιό, (αν όχι, προτείνετε ένα πιο ακριβές νούμερο), και προσθέτοντας στους νεκρούς την δεξαμενή των μελλοθάνατων στις ΜΕΘ (50% για τα ελληνικά δεδομένα, πολύ υψηλά για τα δεδομένα της δεύτερης φάσης), πλησιάζουμε τους 2000 νεκρούς.

Θνητότητα; 0,2%. Και μπορεί αυτό να φαίνεται εξοργιστικά χαμηλό για κάποιους, και όντως είναι αξιοσημείωτα χαμηλό σε σχέση με το 1% στις μεγάλες εστίες του πρώτου κύματος, είναι όμως εξοργιστικά υψηλό σε σχέση με την διαφαινόμενη, έστω σε μένα, τάση θνητότητας του δεύτερου κύματος. Και δεν θα διαφωνήσω ότι αυτό το 0,2% τείνει να αυξηθεί.

Στο βιβλίο μου που εκδίδεται αυτήν την βδομάδα, Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου (Εκδ. ETRA), είχα προβλέψει την πτωτική τάση θνητότητας του δεύτερου κύματος. Που λοιπόν είχα βασίσει την πρόβλεψη μου για μειωμένη θνητότητα;

Θα σας πω.

Παρότι οι ανθρωπογενείς παράγοντες συνεχίζουν ακόμη να παίζουν ρόλο πολλαπλασιαστή στην θνητότητα του κορονοϊού, υπάρχει πλέον αντιμετώπιση της νόσου. Όχι θεραπεία βέβαια, αλλά αντιμετώπιση. Οι λόγοι λοιπόν της πρόβλεψης μου για πτωτική θνητότητα είναι: 

Α) Ένα κάποιο κομμάτι των ευάλωτων έχει φύγει με το πρώτο κύμα. Η πανδημία έχει πλέον, ας το θέσουμε κυνικά, λιγότερο καύσιμη ύλη να κάψει όσον αφορά τους θανάτους. Όχι πολύ λιγότερη, αλλά έστω λιγότερη αν σκεφτεί κανείς ότι ήδη το 1/8 του παγκοσμίου πληθυσμού έχει ήδη έρθει σε επαφή.

Β) Δεν γίνονται τόσες λάθος διασωληνώσεις όσες στην πρώτη φάση

Γ) Η δεξαμεθαζόνη σώζει το 30% των ανθρώπων σε κρίσιμη κατάσταση.

Το Β και το Γ αποτυπώνονται ξεκάθαρα στο ότι η θνησιμότητα στους διασωληνωμένους έπεσε από το απαράδεκτο 80% της πρώτης φάσης (θέλετε 60%; Άντε να σας κάνω το χατίρι), στο 40% έως και 30% σε κάποιες χώρες στο δεύτερο κύμα.

Δ) Τα αντιπηκτικά μειώνουν τις πολλές φορές θανάσιμες επιπλοκές της νόσου. Και η μελέτη για την ασπιρίνη άργησε μια μέρα (και κάτι μήνες).

Δεν είμαι από αυτούς που θα πουν ότι η θνητότητα κοντά στο 0,1% δεν είναι τίποτε, καθώς η έκταση που έχει πάρει η πανδημία είναι τρομακτική ακόμη και για δεδομένα πανδημιών. Λέγε με παγκοσμιοποίηση.

Ως εκ τούτου, δοκιμάζει ακόμη και προηγμένα συστήματα υγείας, ποσό μάλλον τα ξεχαρβαλωμένα από την νεοφιλελεύθερη λαίλαπα και ο μεγάλος όγκος οδηγεί και σε θανάτους που θα μπορούσαν να είχαν αποτραπεί.

Πίσω όμως από αυτόν τον μεγάλο όγκο, κρύβεται ένας ακόμη μεγαλύτερος όγκος θανάτων: Αυτών που θα συμβούν από άλλες νόσους εξαιτίας του ότι τα συστήματα υγείας έχουν μετατραπεί σχεδόν εξολοκλήρου  σε COVID. Με άλλα λόγια, κρίσιμα κομμάτια του συστήματος υγείας που έχουν να κάνουν με την έγκαιρη διάγνωση και αντιμετώπιση άλλων ασθενειών, πολύ πιο θανατηφόρων από τον Covid, έχουν καταργηθεί.

Αρκετά με την υποκρισία. Ο κόσμος πρέπει να ξέρει την αλήθεια. Αρκετά του έχετε συμπεριφερθεί σαν μωρό με τρομακτική νοητική καθυστέρηση από το οποίο μάλιστα απαιτείτε να εφαρμόζει τα αλλοπρόσαλλα μέτρα σας...  Για το καλό του. Ειδάλλως… ξύλο.

Το Χωρίς Ανάσα: τα χρονικά του μεγάλου φόβου, φτάνει στο τέλος του πολύ επώδυνου ταξιδιού του από την δική μου τη μεριά. Σίγουρα θα βρεθούν ψεγάδια, γιατί δεν είμαι ειδικός για να είμαι τόσο τέλειος. Θα βρεθούν όμως ακόμη περισσότερες αλήθειες από ότι ψεγάδια. Οι δικές μου οι δυνάμεις σωθήκαν. Το ταξίδι του πλέον εξαρτάται από τα δικά σας χέρια. Και φιλότιμο.  

 Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 24/11/2020.

Read More »