Σκοτώνοντας τους Χρυσαυγίτες, πυροβόλησαν ξανά με σιγαστήρα και την Κύπρο

Σκοτώνοντας τους Χρυσαυγίτες, πυροβόλησαν ξανά με σιγαστήρα και την Κύπρο

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com), 4/11/2013 

Η εκτέλεση των δύο μελών της ΧΑ προ τριημέρου ακολουθήθηκε ή/και συνέπεσε με μια ομοβροντία ειδήσεων. Την πίεση βουλευτών της ΝΔ για τη φορολογία αγροτεμαχίων, το σήριαλ εκβιασμών της έλευσης ή μη της Τρόικας, μια ευρεία συναίνεση στο εσωτερικό της Ελλάδας για το εξαρχής προφανές του αδιέξοδου του ελληνικού προγράμματος, τις πιέσεις της Γερμανίας προς τις ΗΠΑ για την υπόθεση του διεθνούς δικτύου παρακολουθήσεων και υποκλοπών, τις πλάτες που έκανε στα ΗΠΑ στριμώχνοντας παράλληλα την Ελλάδα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπανδρέου Θεόδωρος Πάγκαλος, την αναβίωση της υπόθεσης των παρακολουθήσεων του τέως πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και του μέχρι πρόσφατα καλά στεγανοποιημένου σχεδίου «δολοφονίας» του Πυθία (με την εξαίρεση των περιοδικών «Επίκαιρα» που ανέδειξε το θέμα και blogs όπως το Olympia που τα αναδημοσίευσαν) και της πολιτικής του δολοφονίας, την κλήση του εισαγγελία που χειρίζεται το θέμα των υποκλοπών και του σχεδίου Πυθία, στον πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Καχριμάκη για τα διαβαθμισμένα έγγραφα που φαίνεται να του τα προμήθευε υπάλληλος της ΕΥΠ.

Άξαφνα, μέσα σε ένα καταιγισμό ειδήσεων, τα μήντια άρχισαν να καταγράφουν με φοβερή άνεση ως ειδησεογραφική πραγματικότητα καταστάσεις που πρότινος τις τοποθετούσαν στη σφαίρα της συνομωσιολογίας.

Μέσα σε όλα αυτόν τον καταιγισμό, όλως «τυχαίως» διέφυγε από τα ελληνικά μήντια, ακόμη και από τη μπλογκόσφαιρα ένα θέμα εξίσου σημαντικό που εξελίσσεται στον παρόντα χρόνο:

Το τελεσίγραφο τεσσάρων ημερών του Αλεξάντερ Ντάουνερ, ειδικού συμβούλου του γ.γ του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν προς τους Κυπρίους για την έναρξη διαπραγματεύσεων με την τουρκοκυπριακή πλευρά!

Είχα περιγράψει, ξανά και ξανά, πως η «ευρωπαϊκή κρίση» είναι μονάχα ένα κομμάτι, το πιο ορατό ενός ευρύτερου παιχνιδιού (εδώ) ξαναμοιράσματος της γεωπολιτικής πίτας και των ζωνών επιρροής. Όπως στις δεκαετίες του 1950 και 60 η γεωπολιτική πίτα περνούσε κυρίως από την πρώην αυτοκρατορική υπερδύναμη της Μ.Βρετανίας αλλά και άλλων ευρωπαϊκών αποικιοκρατών στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ  μέσω πραξικοπημάτων, εμφυλίων αλλά και επεμβάσεων, έτσι και σήμερα, αντιστρόφως κινδυνεύει να περάσει από τις αποδυναμωμένες ΗΠΑ στους άλλους νέους ισχυρούς πόλους, μια διαδικασία που οι ΗΠΑ πάλι προσπάθησαν να αναχαιτίσουν μέσω των προσφιλών τους πραξικοπημάτων, εμφυλίων και επεμβάσεων .

Αργά η γρήγορα θα βρισκόμασταν στο κέντρο των εξελίξεων καθώς βρισκόμαστε στη μέση της Γης, τη Μεσόγειο, σημείο αμείωτης γεωστρατηγικής σημασίας.

Έτσι λοιπόν, το σήμερα, με διαφορετικούς όρους αναλογεί για τα ελληνικά πράγματα στην περίοδο 1965-1974.

Ανάμεσα στους πολλαπλούς στόχους που εξυπηρετούσε η περίοδος αυτή, η ταμπακιέρα ήταν η Κύπρος, το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο». Η περίοδος αυτή  έληξε με την πρώτη ελληνική προδοσία εις βάρος της Κύπρου, την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και τη διχοτόμησή της.

Σήμερα, τα μέσα έχουν αλλάξει μόνο, όχι οι μέθοδοι. Σήμερα, όπως και τότε, η Κύπρος αποτελεί σημαντικό μέρος της ταμπακιέρας.

Ο  Ντάουνερ, αγγλοτραφής, πρώην υπουργός εξωτερικών της Αυστραλίας με σημαντικό ρόλο στην ανάμειξη της στην εισβολή στο Ιράκ, με υπόνοιες για γνώση του για το σκάνδαλο του προγράμματος του ΟΗΕ «Πετρέλαιο για φαγητό» και φίλος του προέδρου της Κύπρου Νίκου Αναστασιάδη, όχι μόνο έθεσε πολεμικού τύπου τελεσίγραφο, αλλά και ακύρωσε τις πρωτοβουλίες Αναστασιάδη για την τοποθέτηση επιτρόπου της ΕΕ για το Κυπριακό και για την επιστροφή της Αμμοχώστου.

Το τελεσίγραφο Ντάουνερ παρακάμπτει το διεθνές δίκαιο και πιέζει την κυπριακή πλευρά για την έναρξη διαπραγματεύσεων όπως φαίνεται από μηδενικής και ισότιμης βάσης λες και ήταν η Ελληνική πλευρά που εισέβαλε στα εδάφη της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Στην ουσία δηλαδή, το τελεσίγραφο του ΟΗΕ πιέζει προς μια άτυπη αναγνώριση του τουρκοκυπριακού κράτους από την πλευρά των ελληνοκυπρίων και ένα καθεστώς διεθνούς κηδεμονίας, ενός υβριδικού νεοπροτεκτοράτου.

 Και το κάνει αυτό με τον  Αναστασιάδη στο τιμόνι όχι μόνο γιατί αυτός είναι «φίλος» του αλλά και γιατί ο Αναστασιάδης ήταν και υπέρμαχος του σχεδίου Ανάν.  

Όσο και αν οι Χριστόφιας και Αναστασιάδης ήταν το αντίστοιχο του διδύμου Παπανδρέου-Σαμαρά, στην Κύπρο, η εθνική προδοσία έχει κόκκινες γραμμές που ούτε καν ο Αναστασιάδης τολμά να ξεπεράσει.

Η είδηση στην Ελλάδα εμφανίστηκε επιλεκτικά λίγο πριν η πρώτη μέρα του τελεσίγραφου λήξει. Με ελάχιστες εξαιρέσεις κάποιων μικρών θεμάτων μεγάλων εφημερίδων και του Μιχάλη Ιγνατίου με τη μεγάλη ευαισθησία του στα εθνικά θέματα και ιδίως στο Κυπριακό, η είδηση θάφτηκε.

Αυτήν την εκκωφαντική σιωπή με ένα και μόνο τρόπο μπορούμε να την ερμηνεύσουμε: Ως ένα είδος ομερτά μιας μητροπολιτικής Ελλάδας που έχει προαποφασίσει την εγκατάλειψη ή και την παράδοση της Κύπρου.

Σε προηγούμενα άρθρα μας είδαμε πως το ελληνικό πολιτικοοικονομικό σύστημα οδήγησε άμεσα και έμμεσα την Κύπρο στον υπερεθνικό μηχανισμό ελέγχου που λέγεται τρόικα.

Τους παρασύραμε στον ζουρλομανδύα του Ευρώ, μέσω του ελληνικού χρηματοπιστωτικού προωθήθηκαν τα κεφάλαια από το Κατάρ του Βγενόπουλου μέσω των οποίων το κυπριακό πολιτικό σύστημα διαβρώθηκε και το κυπριακό χρηματοπιστωτικό σύστημα εγκατέλειψε μεγάλο τμήμα των «καλών πρακτικών» του. Σα να μην έφτανε το φίδι που βάλαμε στον κόρφο τους, τους πείσαμε να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα και μετά τα κουρέψαμε, με αποτέλεσμα οι Κυπριακές τράπεζες να χάσουν 7 δις κεφαλαίων, λίγο λιγότερο από το μισό κυπριακό ΑΕΠ δηλαδή.   

Ακολούθησαν το κυπριακό μνημόνιο, η απομόνωση της Κύπρου από τη Ρωσία και το κούρεμα καταθέσεων τις οποίες προεκλογικά εγγυόταν ο Αναστασιάδης.

Αφού οι μνημονιακές πολιτικές έχουν προσδέσει την Ελλάδα άνευ όρων στο άρμα παράλληλα όλων των μεγάλων δυνάμεων και πρωτίστως σε αυτά των ΗΠΑ και Γερμανίας, αφού φλερτάρουν αδιάκοπα με ένα Ισραήλ το οποίο παίζει ένα περίεργο πολυμερές διπλωματικό παιχνίδι καθώς μετά την αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή βάζει τις μάρκες του πάνω από κάθε πιθανό σεναριακό τετράγωνο αλλά περιμένει να δει που θα κάτσει η μπίλια προτού διαμορφώσει πάγιες στρατηγικές συμμαχίες, μετά το φλερτ Βενιζέλου Νταβούτογλου,  σήμερα η Ελλάδα συνεχίζει να απομονώνει την Κύπρο και να κάνει τα στραβά μάτια σε ότι συμβαίνει.

Και η Ευρώπη; Ο εγγυητής της ασφάλειας και της σταθερότητας των κρατών μελών της, τι κάνει με το κράτος μέλος της Κύπρο;

Απολύτως τίποτε. Όλη η ΕΕ είναι επικεντρωμένη στο να δίνει οικονομικές και πολιτικές αβάντες στη Γερμανία, ενώ η Τρόικα πιέζει διακριτικά την Κύπρο να εξάγει στην Τουρκία το όποιο πλεόνασμα φυσικού αερίου μπορεί να αντλεί, παρότι η Ευρώπη και πολύ περισσότερο η Κύπρος παραμένει ενεργειακά εξαρτώμενη.

Και τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο: Οι ισραηλινοί που έχουν καπελώσει το υπεράκτιο κοίτασμα Λεβιάθαν, θέλουν να δώσουν φθηνό φυσικό αέριο στους Κύπριους μαζί με κάποια ψίχουλα από το κοίτασμα για να παρακάμψουν το Λίβανο το οποίο έχει επίσης βλέψεις στο κοίτασμα και να το φέρουν προ τετελεσμένων καταστάσεων και μειωμένων διεκδικήσεων, ενώ η συμφωνία άντλησης για το «τεμάχιο 12» που ανήκει στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου είναι 70% για την αμερικανικών συμφερόντων Noble Energy,  και 15% για τις ισραηλινές Delek Drilling και Ανner Oil Exploration.

Πρέπει να τονιστεί ότι τα κοιτάσματα αυτά, δεν πρόκειται ούτως ή άλλως να κάνουν την Κύπρο ζάμπλουτη. Έχουν τη δυναμική όμως να τονώσουν την οικονομία και να τη βοηθήσουν σε μια σταδιακή απεξάρτηση από τους δανειστές της. Ακόμη πιο σημαντικά, θα ενισχύσουν ακόμη περισσότερο τη διαπραγματευτική της θέση και θα δημιουργήσουν τετελεσμένα υπέρ της Κύπρου και των δικαιωμάτων της στο θαλάσσιο της χώρο. Για αυτό το λόγο ήδη από το 2011 η Άγκυρα πίεζε την Ουάσινγκτον να μην επιτρέψει στην Κύπρο την άντληση φυσικού αερίου πριν την ενοποίηση της Νήσου! «Μη θυσιάζετε τη διαδικασία πολιτικής ενοποίησης της Κύπρου για το εμπόριο» έλεγε σύμφωνα με τη Χουριέτ τούρκος αξιωματούχος στους αμερικανούς.

Το χθεσινό τελεσίγραφο Ντάουνερ είναι το επιστέγασμα της τουρκικής διπλωματίας όταν η μητροπολιτική Ελλάδα ποιεί την νήσσαν για την Νήσον.

Η Κύπρος και φυσικά και η Ελλάδα, σε αυτό το κρίσιμο σημείο του γεωπολιτικού ανασχεδιασμού, όφειλαν να βρίσκονται υπό καθεστώς διεθνούς επιτήρησης, προσωρινής ή διαρκούς.

Η ελληνική ηγεσία είναι πολλαπλά προδοτική καθώς έχει προδώσει όχι μόνο την μητροπολιτική Ελλάδα αλλά και για δεύτερη φορά την Κύπρο.

Και τα ελληνικά μήντια έκαναν πάλι πάρα πολύ καλά τη δουλειά τους: Ξεθάβοντας εθνικά σκάνδαλα του πρόσφατου παρελθόντος τα οποία τα κουκούλωναν επιμελώς, συγκάλυψαν το σκάνδαλο του τελεσίγραφου του ΟΗΕ και τη δεύτερη και διαρκή προδοσία της Κύπρου.

Κάποιοι θα σκότωναν για να καταφέρουν μια τέτοια συγκάλυψη.   Και θα ξανασκοτώσουν. Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια…  Η οικονομία των πολλαπλών οφελών των πολιτικών δολοφονιών.

Σε αυτό το σημείο, με βαριά καρδία και πλήρως αηδιασμένος θα πω μια κουβέντα που δεν έχω τολμήσω να πω ποτέ καθώς αποτελεί συλλογική καταδίκη: Γίναμε άξιοι της μοίρας μας.

Read More »

Ο φαύλος κύκλος του αίματος

Ο φαύλος κύκλος του αίματος

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Μια χαρά και τρεις νεκροί. Κι άλλοι στα μαθηματικά του θανάτου. Περάστε κόσμε.

Δε θα γράψω αυτή τη φορά κάποια μακροσκελή ανάλυση. Περιττεύει.

Επαγγελματίες δολοφόνοι καθάρισαν 2 νεαρούς χρυσαυγίτες. Με τον αρχηγό της Χρυσής Αυγής στη μπουζού. Με τη δίωξη της ΧΑ εν εξελίξει.

Τώρα έχει και η Χρυσή Αυγή τους δικούς της ήρωες, τους δικούς της αγωνιστές.

Αυτό δεν είναι κάποιο αστυνομικό μυθιστόρημα για να αποκαλύψει κάποιος συγγραφέας το ποιος το κανε.

Ας δούμε όμως το πλαίσιο: Η θεωρία του πρωτογενούς πλεονάσματος να έχει καταρρεύσει, η τρόικα να κάνει τερτίπια με το αν θα έρθει η δε θα έρθει, βουλευτές της ΝΔ να πατάν τις κόκκινες γραμμές της  κομματικής πειθαρχίας για το φορολογικό, ο Πάγκαλος να κάνει πλάτες στις στριμωγμένες ΗΠΑ στριμώχνοντας την αδιέξοδη Ελλάδα για το σκάνδαλο του διχτύου των παγκοσμίων υποκλοπών και ο Καχριμάκης, πρώην υπουργός του ΠΑΣΟΚ και αυτός, στον εισαγγελέα που χειρίζεται την υπόθεση των υποκλοπών και του σχεδίου Πυθία για την κατοχή διαβαθμισμένων εγγράφων της ΕΥΠ που σύμφωνα με μαρτυρία, του τα προμήθευε πρώην υπάλληλος της ΕΥΠ (εδώ), αποδεικνύοντας ένα από τα πολλά είδη εξάρτησης της, την πολιτική.

Τι να σου φέρω υπουργέ μου; Έναν καφέ, μια τυρόπιτα και ένα από εκείνα τα ωραία τα χαρτιά τα διαβαθμισμένα.

Έγραφα μερικές μόλις πριν μερικές εβδομάδες στο άρθρο μου για τη δολοφονία Φύσσα: «… Για την ακρίβεια ο Σαμαράς χρειάζεται κάτι παραπάνω από τη Χρυσή Αυγή. Χρειάζεται, μια μεγάλη προβοκάτσια.

Τη δική του 11 Σεπτέμβρη. Το αν είναι ικανή η μικρή του ακροδεξιά ομάδα να ενθαρρύνει ή να σχεδιάσει κάτι τέτοιο επιχειρησιακά αυτό δεν είμαστε σε θέση να το ξέρουμε…»

Η δολοφονία των δύο χρυσαυγιτών τους ήρθε κουτί. Ούτε να την είχαν σχεδιάσει: να σου τη ολοζώντανη και δολοφονική η θεωρία των δύο άκρων…

Δεν ξέρουμε αν αυτή είναι η Μεγάλη Προβοκάτσια και ποιος τη σχεδίασε. Όπως και να χει, μάλλον δεν αρκεί. Μάλλον χρειάζεται κάτι μεγαλύτερο. Αλλά είναι μια καλοδεχούμενη πίστωση χρόνου, μια προσωρινή εκτόνωση των πιέσεων που απειλούν να οδηγήσουν στην κατάρρευση της πολιτικής της απόλυτης εξαθλίωσης της χώρας ή τουλάχιστον της πολιτικής της ηγεσίας.

Δεκαετίες πριν, όταν ο δολοφονήθηκε ο Γρηγόρης Λαμπράκης από παρακρατικούς, ο τότε πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής αναρωτιόταν «ποιος κυβερνά αυτόν τον τόπο;».

Παρότι η απάντηση ήταν και είναι προφανής, η ερώτηση παραμένει επίκαιρη σε σχέση με το ποιος εξακολουθεί να δίνει εντολές για προβοκάτσιες, τρομοκρατικές ενέργειες και πολιτικές δολοφονίες, μισό αιώνα σχεδόν μετά τη δημιουργία των παρακρατικών δικτύων Stay Behind σε Ελλάδα, Ιταλία και αλλού από τις ΗΠΑ για την «αποτροπή του κουμουνιστικού κινδύνου» (για περισσότερα στο θέμα διαβάστε τα σχετικά άρθρα του Κλεάνθη Γρίβα)

Μάλλον θα αργήσουμε να μάθουμε: αυτό που γνωρίζουμε όμως, είναι πως σε μια από τις πιο αδιέξοδες φάσεις του νεοελληνικού κράτους από ιδρύσεως του, αυτής της τελευταίας τριετίας, πάντα εμφανίζεται ο από μηχανής θεός.

Εμφανίστηκε καίγοντας την Marfin,  όταν το λαϊκό κίνημα στρίμωξε το πολιτικό σύστημα εξουσίας. Εμφανίζεται ξανά με τη μαφιόζικη εκτέλεση των δύο χρυσαυγιτών όταν η τελευταία και ύστατη εκδοχή της μεταπολιτευτικής πολιτικής αλητείας βρίσκεται σε αδιέξοδο.

Εμείς δεν ξέρουμε ποιος κινεί αυτόν τον από μηχανής θεό. Δεν ξέρουμε ποιος οπλίζει το χέρι του. Ίσως να ξέρει ο Σαμαράς που μιλάει με το θεό. Ίσως και όχι. Ίσως να είναι καθαρή σύμπτωση. Ίσως να είναι πολύ βρώμικη σύμπτωση.

Δε θα σπεκουλάρουμε με το ποιοι έδωσαν την εντολή δολοφονίας των χρυσαυγιτών και ποια ήταν τα κίνητρα της εκτέλεσης αυτής.   

Αυτό που ξέρουμε είναι ότι αυτή η δολοφονία έδωσε ανάσα στην κυβέρνηση. «Δικαίωσε» επίσης την ΧΑ στο μυαλό πολλών εθνικιστών και εξέθεσε κάποιους που προφασίζονται τον ανθρωπισμό για να προωθούν αριστερισμό.

Το χτύπημα έγινε σε μια περίοδο που διαμορφώνεται ευρεία συναίνεση ότι το πρόγραμμα στην Ελλάδα δε βγαίνει. Σε μια περίοδο όπου τα νομοσχέδια λογοκρισίας περί «εχροπάθειας» περνάνε διακριτικά. Σε μια περίοδο που βγαίνει φιρμάνι ότι όποιος παραβιάζει κυρώσεις της ΕΕ ή/και του ΟΗΕ θα τρώει φυλάκα.

Σε μια περίοδο πότε ακόμη μασκαρεμένου και άλλοτε απολύτως απροκάλυπτου ολοκληρωτισμού.

Κάθε προβοκάτσια είναι καλοδεχούμενη από τους εξουσιαστές. Το «νόμος, τάξη, υποταγή και εξαθλίωση» περνάει μέσα από το χάος και τρόμος.

Όταν στη Μανωλάδα υπήρξε sequel με μαχαιρώματα αλλοδαπών αγρεργατών από ομοεθνή τους «επιστάτη» έγραφα: «Αλήθεια; Χόρτασε η αρένα της κοινής γνώμης με το πρώτο μαζικό έγκλημα στη Μανωλάδα; Δεν τραβάει το δεύτερο γιατί ήταν λιγότερο εντυπωσιακό; Τι άλλο ανθρωποφάγο έγκλημα τραβάει η ψυχούλα σας να καταπιείτε αντί παυσιπόνου για να περάσετε πιο ανώδυνα τον καθημερινό ακρωτηριασμό σας;

Μην ανησυχείτε. Θα πάρετε τόσες αναισθητικές παστίλιες για τον πόνο των άλλων που ούτε που θα καταλάβετε την μέρα που θα έχετε ξυπνήσει εντελώς νεκροί μετά από κώμα δεκαετιών.»  

Θα έχουμε πολλά ακόμη sequels. Αίμα και βία. Και κατά παράδοξο τρόπο μια ισορροπία τρόμου. Οι μνημονιακοί θα μιλάν για τα δύο άκρα, οι εθνικιστές για τις μαριονέτες των σιωνιστών, οι αντιφασίστες για τους φασίστες, οι αριστεροί για τους προβοκάτορες.

Και οι προβακάτορες θα συνεχίζουν να δρουν- ανενόχλητοι. Οι σιωνιστές επίσης. Και οι φασίστες θα δρουν. Και οι αντιφασίστες. Και οι μνημονιακοί.

Και η ζωή θα επιδεινώνεται σε όλα της τα μεγέθη. Κάθε μέρα. Καθήκον όλων όσων δεν μετέχουν σε αυτή την κυβέρνηση είναι να ρίξουν αυτή την κυβέρνηση της μειοψηφίας και της μειοδοσίας.   

Και ας μην έχουμε πλέον καμία τύχη μετά από τόση εθνική καταστροφή.

     

Κλείνοντας, να στείλω τα συλλυπητήρια μου σε όλους όσους αγαπούσαν ή νοιάζονταν τους δύο νεαρούς, τον Μανώλη Καπελώνη και Γιώργο Φουντούλη, δύο ακόμη θύματα της ανθρωποφάγας εποχής του μνημονίου. Και ας μην ήταν κοινωνικοί αγωνιστές. Και ας ήταν το αντίθετο. Σίγουρα θα ήταν καλύτεροι από τον Pretendέρη που δήλωνε για την εκτέλεση σαν ταν κριτής-θεός και δικαστής μαζί «Ναι Όλγα έχεις δίκιο, ήταν νωρίς και ήταν γεμάτο κόσμο το μέρος. Μπορεί να σκοτωνόταν και κανας άνθρωπος!»  Μπορεί να σκοτωνόταν και κανας άνθρωπος.

Δυστυχώς, όσο οι πραγματικοί ένοχοι έχουν την τύχη της χώρας ακόμη στα χέρια τους, θα συνεχίσουμε να θρηνούμε αδικοχαμένους νεκρούς σε τέτοιο βαθμό που θα γίνουμε παγερά αδιάφοροι απέναντι στο θάνατο των άλλων. Όχι πως κάποιοι από εμάς δεν είναι ήδη. Όχι πως κάποιοι από εμάς δεν έχουν κάνει την αδιαφορία απέναντι στην ανθρώπινη ζωή επικερδές επάγγελμα.      

Read More »

Παλιοκοριόλες!!!

Παλιοκοριόλες!!!

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα στο προσωπικό του blog agriazwa.blogspot.com)

Τροπαιοφόρα γύρισε η κυβέρνηση. Για μια ακόμη φορά πήρε τα αρ@ι@ια της. Τα χαμε πει.

Η μπλόφα της «τήρησης» των υποχρεώσεων και της ανακούφισης της ελληνικής οικονομίας έφυγε άκλαφτη καθώς ούτως ή άλλως προοριζόταν για εσωτερική κατανάλωση και δεν είχε καμιά τύχη απέναντι στους σκληροπυρηνικούς εκφραστές των μεγάλων διεθνών συμφερόντων κυρίως αφότου οι «ελληνικές» κυβερνήσεις φρόντισαν από το 2010 μέχρι το 2012 να κάψουν επιμελώς κάθε διαπραγματευτικό χαρτί που είχαν.

Το μόνο που μπορεί πλέον να κερδίσει η κυβερνώσα σαπίλα είναι χρόνο. Και αυτό είναι και το μόνο που επιδιώκει να κερδίσει επιδεινώνοντας όλα τα μεγέθη της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου. Η Ελλάδα είναι μια χαμένη υπόθεση που διαπραγματεύεται με τον εαυτό της το πόσο χαμένη είναι.

 Για κάποιο λόγο οι Έλληνες, αρέσκονται να νομίζουν ότι είναι η μόνη χώρα στον πλανήτη Γη, όταν στην ουσία πολιτικά ανήκει στις μη-χώρες, στις δυστοπίες.

Έτσι λοπόν, σε μια από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες αποκαλύψεις, αυτή του Edward Snowden για το παγκόσμιο δίκτυο παρακολουθήσεων της NSA, δεν ίδρωσε καν το αυτί της ελληνικής κοινής γνώμης, επιδεικνύοντας ομφαλοσκοπικές ποιότητες ακροβατικού επιπέδου.

Και κατά κάποιο τρόπο, η κοινή γνώμη είχε δίκιο: η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο του σκανδάλου παρακολουθήσεων. Όπως αποκάλυψε η Spiegel η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα αποτελεί κέντρο παρακολουθήσεων.  Μια ακόμη πρωτιά. Μια ακόμη συνομωσία.

Αυτό δεν αποτελεί καμία έκπληξη για όσους από εμάς ασχολούνται με τη γεωπολιτική.

Οι ελληνικές υπηρεσίες πληροφοριών για μεγάλο διάστημα λειτουργούσαν σε τόσο στενή σύνδεση με τις αμερικανικές που κάποιος θα μπορούσε να τις χαρακτηρίσει ως «παρακλάδι» τους ενώ δεν γνωρίζουμε αν, πότε και σε ποιο βαθμό αυτονομήθηκαν.

Μετά την 11^η Σεπτέμβρη του 2001, το κράτος μεγάλο αδερφό που δημιουργήθηκε πλέον χωρίς προκαλύμματα στο όνομα της «Εθνικής Ασφάλειας»  και το όργιο παρακολουθήσεων στο εσωτερικό των ΗΠΑ, ήταν αναμενόμενο η NSA να επεκτείνει και να αναβαθμίσει το όργιο των παρακολουθήσεων και εκτός ΗΠΑ.

Στην Ελλάδα, η κλιμάκωση έγινε με την κατάρα των ολυμπιακών του 2004, όπου στο όνομα της ασφάλειας τους, οι μυστικές υπηρεσίες, κυρίως των ΗΠΑ, αλώνιζαν στην Αθήνα.

Άμεση συνέπεια αυτής της «άδειας για ασυδοσία» ήταν το σκάνδαλο των υποκλοπών κατά του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και άλλων πολιτικών που έγινε με την παράνομη τοποθέτηση λογισμικού στο δίκτυο της Vodafone, σκάνδαλο που αντιμετωπίστηκε με απίστευτη κωλυσιεργία και τσαπατσουλιά και «έκλεισε» για την επίμαχη εκείνη τουλάχιστον περίοδο με την «αυτοκτονία» το Μάρτιο του 2005 του 39χρονου διευθυντή σχεδιασμού δικτύου της Vodafone Κώστα Τσαλικίδη ο οποίος λίγο πριν κρεμαστεί είχε δηλώσει στην αρραβωνιαστικιά του  πως το να φύγει από τη Vodafone «ήταν θέμα ζωής και θανάτου».

Οι υποκλοπές στο δίκτυο της Vodafone είναι μονάχα μια από τις πολλές πτυχές του δικτύου παρακολουθήσεων των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ που υποκλέπτουν δίκτυα σταθερής, κινητής και διαδικτύου και παρακολουθεί όχι μόνο πρωθυπουργούς όπως ο Κ. Καραμανλής και η Angela Merkel και το πολιτικό σύστημα της Ευρώπης αλλά και  εκατοντάδες εκατομμύρια πολιτών. Ο μεγάλος αδερφός είναι εδώ, εδώ καιρό.

Με τις αποκαλύψεις Σνόουντεν, ο γίγαντας με τα πήλινα πλέον πόδια, βρίσκεται για μια ακόμη φορά σε δυσμενή θέση: Μετά τη διπλωματική ήττα στο θέμα της Συρίας και το προσωρινό κλείσιμο του δημοσίου σε σχέση με την ενδοαμερικανική κόντρα για την ανύψωση της οροφής χρέους, τώρα οι αμερικάνοι βρίσκονται πάλι με την πλάτη στον τοίχο καθώς βλέπουν τα πρώην τσιράκια τους τους Γερμανούς να υποχρεώνονται να τους πιέσουν με την υπόθεση του μεγάλου αδερφού: Ακόμη μια χρυσή ευκαιρία για την Ε.Ε να απεξαρτηθεί από την αμερικανική ηγεμονία και τις απαράδεκτες πρακτικές της.

Και ποιος έρχεται να βγάλει τους Αμερικάνους από τη δύσκολη θέση; Πείτε μου, μα το θεό, ποιος;

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Ο εγγονός του δικτάτορα. Ο πρώην υπουργός εξωτερικών που έκανε τεράστια εκδούλευση στους Τούρκους με την υπόθεση Οτσαλάν. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης που εκτόνωσε μέσω της ελληνικής κρίσης την αμερικανική κρίση και πήρε στο λαιμό της όχι μόνο εκατομμύρια Έλληνες αλλά και εκατομμύρια άλλων Ευρωπαίων, ο τύπος που το 1989 απειλούσε ότι θα κάνει τη Βουλή Πεκίνο και που καταδίκασε το Σύριζα για τους νεκρούς της Marfin, o τύπος που μας προέτρεπε να αυτοκτονήσουμε όλοι παρά να ψηφίσουμε Σύριζα, ο άνθρωπος που μας είπε ότι είμαστε όλοι κλέφτες με το «μαζί τα φάγαμε», ο άνθρωπος που είπε τα εκατομμύρια των αγανακτισμένων ΜΑΛΑΚΕΣ στη γαλλική τηλεόραση, ο αιώνιος προβοκάτορας, ο ζωντανός αντιπερισπασμός, έρχεται τώρα να προσφέρει χρήσιμες υπηρεσίες στους Αμερικάνους, να τους δώσει αντεπιχειρήματα, να αποδυναμώσει την Ευρωπαϊκή πίεση  και να δώσει ερείσματα για διπλωματικά επεισόδια στους Τούρκους.

Ο άνθρωπος που έχει προσβάλει ζωντανούς και νεκρούς μας έδωσε ένα ακόμη καλό παράδειγμα για την τάξη εκείνη των πολιτικών που δεν έχουν ξεπεράσει το πρωκτικό στάδιο και επιδεικνύουν σαδομαζοχιστικές τάσεις δηλώνοντας πως:

««Εγώ θα σας πω και θα σας φανεί παράξενο ότι κάποτε η ΕΥΠ είχε καταφέρει να παρακολουθεί όχι μόνο τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, αλλά και τον Αμερικανό πρέσβη στην Άγκυρα. Και κάθε φορά που πήγαινα μαζί με τον καφέ μου και το κουλούρι μου, είχα στο γραφείο μου μια στοίβα με χαρτιά που μου έστελναν όχι όλα, αλλά αυτά που με ενδιέφεραν. Τον καιρό που ήμουν υπουργός (Εξωτερικών)… Δεν ξέρω ποιος ήταν ο Λάλας και μην προσπαθείτε να το γελοιοποιήσετε, διότι αυτός ήταν ένα γελοίο πρόσωπο. Η ΕΥΠ ήταν, προς τιμήν της. Έγραψε μια ένδοξη σελίδα. Παρακολουθούσε με μηχανήματα και αντέγραφε σε μαγνητοταινίες τις δύο πρεσβείες, της Άγκυρας και της Αθήνας. Πλάκα μου κάνετε; (σ.σ. αν το έκανε νομίμως)…
Δεν ήταν συνηθισμένο να τα βάζεις με τους Αμερικανούς. Οι Αμερικανοί έκαναν ό,τι μπορούσαν, για το καλό όλων μας...
Να είστε εθνικά υπερήφανοι, διότι για βρωμοδουλειές είμαστε πρώτοι. Πότε ήμουν υπουργός Εξωτερικών; Κράτησε πολύ λίγο. Και δεν μάθαινα και κάτι σοβαρό, διότι όλα αυτά που έλεγαν τα ήξερα. Απλώς μερικές φορές ήταν πολύ διασκεδαστικό να ακούω τον Αμερικανό πρέσβη να λέει στο συνάδελφό του στην Άγκυρα ή σε κάποιον από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ “what is this motherfucker Pangalos doing?”. Και ο άλλος να απαντά “this motherfucker called me today” κοκ. Φιλικά οι άνθρωποι…» (εδώ)

Φιλικά Motherfucker Pangale. Φιλικά και με ασυγχώρητη σαδιστική διάθεση χιούμορ, ο Πάγκαλος δίνει αντεπιχειρήματα στους στριμωγμένους Αμερικανούς και πατήματα στο να κατηγορήσουν οι Τούρκοι τους Έλληνες για κατασκοπεία και να προβούν σε αντίποινα και σε συλλήψεις…

Motherfucker Pangale που λεν και οι αμερικάνοι. Fat Bastard που λέει και ο Greg Palast...
 
Πόσο ακόμη κακοραμμένες δερματόδετες διογκωμένες πορδές θα διαρρέουν βρωμίζοντας τον τόπο;
Ο Πάγκαλος δεν είναι πλέον μόνο δημόσιος κίνδυνος. Είναι εθνικός κίνδυνος. Είναι πανευρωπαϊκός κίνδυνος.
 Λίγες μέρες μετά τις δηλώσεις Τσίπρα για παρακολούθησή του, ο Πάγκαλος χωρατεύει με ένα από τα σοβαρότερα, κρίσιμα και καυτά θέματα παγκοσμίως.
Ο άνθρωπος ο οποίος έπρεπε κάθε μέρα έπρεπε να μπαινοβγαίνει στα δικαστήρια για μηνύσεις για μαζικές συκοφαντικές δυσφημίσεις, για μαζικές ηθικές βλάβες, για μαζικές προσβολές προσωπικοτήτων και αντί αυτού έκανε αυτός μήνυση σε 26χρονο blogger ζητώντας του ένα εκατομμύριο ευρώ για «ψυχική ταλαιπωρία», «άγχος» και «στεναχώρια», ο κύριος «δεν πληρώνω τα χαράτσια» για τα 22 του ακίνητα (και 13 της γυναίκας του), ο άνθρωπος που μήνυσε πολίτη επειδή τον αποκάλεσε γαϊδούρι προσβάλλοντας βάναυσα τα γαϊδούρια, σήμερα επιτέλους μηνύεται!
Επιτέλους κάποιος δικηγόρος (έστω και δυστυχώς πρώην Πασόκος) αποφάσισε να κάνει τη δουλειά του, να υπηρετήσει δηλαδή τη δικαιοσύνη αντί για τα στενά του συμφέροντα.

Ο δικηγόρος Άγις Τάτσης ανέφερε απολύτως βάσιμα για τις δηλώσεις Πάγκαλου πως «είτε ως αληθείς συνιστούν αποκάλυψη μυστικών της Πολιτείας, εκθέτουν σε κίνδυνο την χώρα και τους υπαλλήλους της (στρατιωτικούς διπλωμάτες κλπ) σε κίνδυνο αντιποίνων, είτε ως ψευδείς συνιστούν έκθεση της Πολιτείας σε κίνδυνο αντιποίνων και διατάραξης των ειρηνικών σχέσεων της με τουλάχιστον τα αναφερόμενα κράτη (ΗΠΑ, Τουρκία)» και ζήτησε δικαίως την εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας.  

Αφού μαζί τα φάγαμε, καιρός είναι να έχει ο κος Πάγκαλος και οι όμοιοι του την τύχη χιλιάδων πολιτών που αδυνατούν να πληρώσουν κατασκευασμένες  καταχρηστικές υποχρεώσεις απέναντι στο δημόσιο ακόμη και μερικών εκατοντάδων ευρώ.

Είθε η δικαιοσύνη επιτέλους να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αποδώσει τις ευθύνες που αναλογούν στους υπαιτίους της εθνικής καταστροφής και του εξανδραποδισμού των Ελλήνων.

Read More »