Ούτε δεκάρα τσακιστή στο ΔΝΤ.

Θα επιμείνω:

Η καθυστέρηση πληρωμών στο ΔΝΤ έφερε σοκ σε διεθνείς κύκλους

Ε) Γιατί;

Α) Η εμπλοκή του ΔΝΤ στην ευρωπαϊκή κρίση έγινε με παραβίαση του καταστατικού του υπό την αίρεση πολλών από τα μέλη του.

Το ΔΝΤ επεμβαίνει μόνο σε χώρες υπό κρίση που έχουν όμως βιώσιμο χρέος.

Το ελληνικό χρέος όπως διαμορφώθηκε μετά το 2009 με την αλλαγή μεθοδολογίας της ΕΛΣΤΑΤ δεν ήταν βιώσιμο. Βαπτίστηκε βιώσιμο για να αποσοβηθεί ο συστημικός κίνδυνος για το ευρωπαϊκό χρηματοπιστωτικό σύστημα το οποίο ήταν έκθετο με δικιά του ευθύνη σε μια σειρά κινδύνων.

Η ελληνική στάση πληρωμών προς το ΔΝΤ και η απώλεια ενός διόλου ευκαταφρόνητου ποσού θα οδηγήσει όχι μόνο στο να ζητηθεί το κεφάλι της Λαγκάρντ στο πιάτο αλλά και σε αμφισβήτηση της διατλαντικής ηγεμονίας σε αυτό, με αποτέλεσμα να αποδυναμωθεί ένα από τα ισχυρότερα εργαλεία γεωοικονομικής επιβολής και να κάνει τις καινούριες εναλλακτικές όπως την αναπτυξιακή τράπεζα των BRICs πιο ελκυστικές επιλογές από ένα Ταμείο το οποίο θα έχει μόλις επιτύχει μια παταγώδη ιστορική αποτυχία.

Ε) Και τι θα συμβεί στην Ελλάδα;

Α) Αρχίδια καπλαμά: Αρχικά θα δοθεί μια πίστωση χρόνου. Αργότερα θα ανακοινωθεί η αποτυχία του προγράμματος. Η Ελλάδα θα γνωρίσει διεθνή αποκλεισμό. Μα για μια στιγμή; Ήδη δεν βρίσκεται η χώρα για μια πεντεατία υπό διεθνή αποκλεισμό; Όσο για το διεθνή αποκλεισμό μετά την αποτυχία του προγράμματος, αυτός δε θα είναι ούτε ολοκληρωτικός ούτε αιώνιος. Αν επενδυτές δούνε δυνατότητες κέρδους στην Ελλάδα θα σπεύσουν ανεξάρτητα από τις ντιρεκτίβες ενός αποτυχημένου διεθνούς οργανισμού.

Ε) Πόσο ακόμη μπορούμε να αντέξουμε τον αποκλεισμό;

Α) Εδώ και ένα χρόνο και σε συνθήκες έλλειψης εξωτερικής χρηματοδότησης, η υπό κρίση και διαρκή σχεδόν ύφεση ελληνική οικονομία που έχει χάσει ήδη το 25% του ΑΕΠ της αντέχει το βάρος της αποπληρωμής τόκων και τοκοχρεολυσιών.

Αν εδώ και τουλάχιστον ένα χρόνο η ελληνική πλευρά είχε προβεί σε στάση πληρωμών θα άντεχε πολύ περισσότερο.

Ε) Τι επιδιώκουμε με αυτή την κίνηση;

Α) Μέχρι σήμερα ΔΝΤ και Γερμανία παίζαν το παιχνίδι καλού και κακού μπάτσου εναντίον της Ελλάδας εναλλάξ. Μια τέτοια κίνηση θα οδηγήσει μετά από μια οξεία φάση αντιποίνων από κοινού σε σπάσιμο του κοινού μαύρου μετώπου: Το ΔΝΤ χρειάζεται το κούρεμα του ελληνικού χρέους για να μπορέσει να πληρωθεί και να μην αποτύχει και ως προς αυτή την κατεύθυνση θα είναι υποχρεωμένο να πιέσει έντονα την Γερμανική πλευρά για κούρεμα του ελληνικού χρέους, απειλώντας ακόμη και με αποχώρηση από την ευρωπαϊκή περιπέτεια. Το ΔΝΤ δεν έχει καμιά άλλη επιλογή.

Ε) Ναι αλλά τι θα γίνει με τους Γερμανούς;

Α) Ήδη τα πυρά της τμημάτων της ΕΕ στρέφονται κατά της Γερμανίας. Από την Ουκρανία μέχρι την Ελλάδα, η γερμανική αδιαλλαξία θα βρεθεί προ των ευθυνών της σε ένα γεωπολιτικό σκηνικό ρευστότατο και άκρως αβέβαιο.

Ε) Γιατί ελάχιστοι έχουν μιλήσει για τη στάση των πληρωμών έναντι του ΔΝΤ ως όπλο;

Α) Γνωρίζουμε πολύ καλά το ρόλο των προηγούμενων κυβερνήσεων και των μήντια τους στην υποβάθμιση της χώρα και το βαθμό εθελοδουλίας τους. Η καινούρια κυβέρνηση έπαιξε ένα παιχνίδι βασισμένο σε λάθος εκτιμήσεις κύρια των οποίων ήταν πως οι επαφές με τον αμερικανικό παράγοντα θα αποτελούσαν σοβαρό αντίβαρο στον γερμανικό παράγοντα. Δυστυχώς, έπαιξαν και έχασαν. Οι μόνιμες διαβεβαιώσεις της πως το χρέος προς το ΔΝΤ δεν είναι αμφισβητήσιμο και πως θα πληρωθεί στο ακέραιο καθώς και η διαβεβαιώσεις πως η Ελλάδα θα παραμείνει στο ευρώ (πάση θυσία) κάναν την αμφισβήτηση της πολιτικής που εφαρμόζεται στην Ελλάδα να μοιάζει με μπλόφα, μια μπλόφα την οποία ο διεθνής παράγοντας δεν ήταν δυνατόν να μη δει και να μην ανεβάσει τα πονταρίσματα του κρύβοντας έτσι το δικό του αδύναμο χέρι.

Ε) Τι θα γίνει αν πληρώσουμε το ΔΝΤ στα τέλη Ιούνη;

Α) Θα έχουμε επιτρέψει στο διεθνή παράγοντα να δει και την τελευταία και πιο σοβαρή μας  μπλόφα. Αν φερθούμε ξανά ως μπλοφαδόροι και όχι ως απεγνωσμένοι που πάμε για το όλα για όλα κι όποιον πάρει ο χάρος, το αποτέλεσμα θα είναι όχι μόνο παραδειγματική τιμωρία αλλά απόλυτος εξευτελισμός και ταπείνωση.

Για αυτό και είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, εμείς οι πολίτες να πιέσουμε μια κυβέρνηση μέχρι σήμερα πολύ κατώτερη των ιστορικών συγκυριών και σαφέστατα εντελώς κατώτερη των προεκλογικών προσδοκιών που δημιούργησε στον ελληνικό λαό να μην πληρώσει στα τέλη Ιουνίου.

Και αυτό οφείλει να είναι μόνο η αρχή σε μια ακόμη περισσότερο επιθετική διαπραγμάτευση που θα περιλαμβάνει όχι μόνο το κατοχικό δάνειο αλλά και αποζημιώσεις για το πρόγραμμα του ΔΝΤ το οποίο σύμφωνα με δηλώσεις υψηλόβαθμων αξιωματούχων του όπως πχ αυτή που αφορούσε την επίδραση των δημοσιονομικών πολλαπλασιαστών που χρησιμοποιούσε το ΔΝΤ στην μακροοικονομία και επέφερε πολύ μεγαλύτερη οικονομική συρρίκνωση από ότι ακόμη ήταν προσχεδιασμένο, έχει λειτουργήσει καταστροφικά για την ελληνική οικονομία.

Οι ευθύνες του ΔΝΤ είναι τόσο προφανείς που σε πρόσφατο άρθρο της Daily Telegraph περιγράφεται πως: «Ο ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να αναθέσει στο ερευνητικό τμήμα του ΔΝΤ να γίνει ο εκπρόσωπος του κόμματος, γιατί λένε ακριβώς το ίδιο πράγμα με τον ΣΥΡΙΖΑ για αυτήν την οικονομική λογική»

Ψήφισε εδώ: https://secure.avaaz.org/el/petition/Elliniki_kyvernisi_Oyte_dekara_sto_DNT/?nIeLSab

Αν εύλογα δεν σου αρέσει το Avaaz μπορείς και εδώ:

https://www.change.org/p/%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%83%CF%85%CE%B3%CE%BA%CF%85%CE%B2%CE%AD%CF%81%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B4%CE%B5%CE%BA%CE%AC%CF%81%CE%B1-%CF%84%CF%83%CE%B1%CE%BA%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%B4%CE%BD%CF%84-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CE%B5-%CE%BA%CE%AC%CE%B8%CE%B5-%CE%B4%CE%B9%CE%B5%CE%B8%CE%BD%CE%AE-%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%BB%CF%8D%CF%86%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%87%CF%81%CE%AD%CE%BF%CF%82-%CE%B4%CE%B5%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9-%CF%80%CE%AC%CE%BD%CF%89-%CE%B1%CF%80%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CE%B2%CE%AF%CF%89%CF%83%CE%B7-%CE%B5%CE%BD%CF%8C%CF%82-%CE%BB%CE%B1%CE%BF%CF%8D?just_created=true

Μην πατάς απλά Like στο facebook. Για τη ζωή σου πρόκειται: Ψήφισε και διέδωσε αντί να γκρινιάζεις στο καφενείο και τη φαμίλια σου. Απέδειξε ότι τουλάχιστον διαδικτυακά είσαι πολίτης αντί για θεατής και καταναλωτής. Έχεις μόλις μερικές μέρες διορία από την ιστορία.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 8/6/2015

Read More »

Η καλύτερη στάση στο διεθνές σεξ: Η στάση πληρωμών

Όπως έχουμε γράψει είναι μια περίοδος της ανθρωπότητας άσχημη μεν που δεν μπορεί όμως να κρατήσει τις μάσκες τις.

Μετά από μήνες μια άκαρπης «επίθεσης φιλίας», αριστερής αλαζονείας, αμετροέπειας, κρυψίνοιας, διγλωσσίας, μετάλλαξης, συνεχών υποχωρήσεων στο εξωτερικό και ανέντιμων συμβιβασμών στο εσωτερικό, η κυβέρνηση αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να θυμηθεί τον παλιό καλό της εαυτό.

Αμέσως μετά την ελληνική πρόταση που δεν την λες ακριβώς κι αριστερή, οι επικυρίαρχοι απάντησαν εξόχως τιμωρητικά με το σκληρότερο μνημόνιο που έχει επιχειρηθεί να επιβληθεί σε ελληνική κυβέρνηση.

Το δίλλημα που έθεσαν ήταν απλό: Ή θα αυτοκαταστραφείτε ή θα σας καταστρέψουμε, υπενθυμίζοντας στην συγκυβέρνηση ότι οι επικυρίαρχοι θέλουν να τη θάψουν ζωντανή όσο και αν αυτή υποχωρήσει ή μεταλλαχθεί.

Η Ύβρις της αριστερής/πατριωτικής κυβέρνησης πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά. Και αυτό είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει κανέναν: Έκπληξη είναι μονάχα ότι αυτό αποτελεί έκπληξη για κάποια ευρωαιθεροβάμονα κυβερνητικά στελέχη.  

Όταν στην πραγματικότητα υπήρχε μοναχά υποχώρηση των ελληνικών θέσεων, με την παταγώδη κατάρριψη του ψεύδους της αισιοδοξίας και της εγγύτητας των διαπραγματευόμενων πλευρών που η μονταζιέρα του Νέου Μαξίμου πότιζε τον λαό, η κυβέρνηση επιστρέφει στο ρεαλισμό: Ή μισθοί και συντάξεις ή δόσεις.

Η θεωρία των πέντε καρπουζιών που αποστράγγισε τους τελευταίους πόρους της χώρας για να είναι εντάξει στις «υποχρεώσεις» της, τις οποίες δυστυχώς η κυβέρνηση της ελπίδας αποδέχτηκε στο ακέραιο στις 20 του Φλεβάρη με ότι συνεπαγόταν αυτό, τελειώνει με τα καρπούζια να σκάνε.

Αναγκαστικά λοιπόν αλλά και υπό την απειλή ανεξέλεγκτων εσωτερικών αντιδράσεων, η κυβέρνηση έστω και καθυστερημένα και με τεράστιο κόστος έβγαλε το πιστόλι της στάσης πληρωμών στο τραπέζι, βάζοντας προς το παρόν τέλος στον προσκοπισμό που μέχρι τώρα την χαρακτήριζε.

Δεν πληρώνεις δεν πληρώνω, απλούστατο το μήνυμα στους διεθνείς μπαταχτζήδες.

Εκβιάζεις εκβιάζω.

Σε μια κίνηση άνευ προηγουμένου, η κυβέρνηση καθυστερεί την αποπληρωμή της δόσης στο ΔΝΤ η οποία θα πληρωθεί (λέμε τώρα) όλη μαζί στα τέλη Ιούνη. Ανεξάρτητα αν αυτό έγινε με την άδεια του ΔΝΤ ή μονομερώς, η κυβέρνηση έχει γράψει ήδη ιστορία, για το καλύτερο ή το χειρότερο.

Και ναι επιτέλους γίναμε Ζάμπια. Καλύτερο το Ζάμπια από τα Ζόμπια.  

Αν μέχρι σήμερα δικαιωνόταν ο Σόιμπλε για το πως θα εξηγήσουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τις κωλοτούμπες στους ψηφοφόρους τους, σήμερα να δούμε το πώς θα εξηγήσει η Λαγκάρντ το ενδεχόμενο της ελληνικής στάσης πληρωμών στο ΔΣ του ΔΝΤ.

Προσωρινά ο φόβος αλλάζει πλευρά, έστω και από ατύχημα:

Τι να πρωτοεξηγήσει η Λαγκάρντ; Τους λάθος συντελεστές, την παραβίαση του καταστατικού του ΔΝΤ για την εμπλοκή στην ελληνική κρίση, ή την παταγώδη αποτυχία του ελληνικού προγράμματος που μέχρι τώρα όλοι συγκάλυπταν με ικανοποιητικούς αλλά μη βιώσιμους οικονομικούς δείκτες;

Δεν τρέφουμε αυταπάτες: Γνωρίζοντας πόσο καλή είναι αυτή η κυβέρνηση στο επικοινωνιακό κομμάτι και τους τακτικισμούς προς εσωτερική κατανάλωση, θεωρούμε ενδεχόμενο το να είναι αυτή η καθυστέρηση αποπληρωμής πέρα από πραγματική αδυναμία αποπληρωμής κι ένα τέχνασμα για να ανακουφιστεί η ίδια προσωρινά έστω, από την αντιμνημονιακή εσωτερική αντιπολίτευση.

Όπως και να χει όμως, ακόμη κι αν είναι η στάση αυτή παραισθησιογόνο, η διάρκεια του μόνο βραχύβια μπορεί να είναι καθώς η πραγματικότητα του χρέους και του στραγγαλισμού του πληθυσμού είναι ισχυρότερη από κάθε ναρκωτικό, αριστερό ή μη.

Από σήμερα οι αντιδράσεις της τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού θα είναι πιο λυσσαλέες από ποτέ.

Δε γίνονται αυτά, θα λένε, θα έρθει ο Αρμαγεδδών και άλλα τέτοια.

Κι όμως νεοφιλελεύθερα σκυλιά του πολέμου. Γίνονται. Απόδειξη αυτού είναι ότι ήδη γίναν.

Η κυβέρνηση δοκίμασε μάλλον άθελα της για πρώτη φορά ένα υπερόπλο: Τη στάση πληρωμών στο πρώτο της στάδιο, αυτό της καθυστέρησης πληρωμών.

Η προειδοποιητική βολή έχει πέσει και καλό θα είναι να ακούσουν τον κρότο όλοι, εντός και εκτός Ελλάδας.

Αν οι παγκόσμιες ελίτ έσπευσαν να σώσουν το χρηματοπιστωτικό λόγω της Leeman Brothers (κι όχι μόνο) φορτώνοντας τη λυπητερή παγκοσμίως στην πλάτη των φορολογουμένων και ιδιαίτερα των Ελλήνων (εμμέσως πλην σαφώς) να δούμε πως θα κολλήσουν το μάρμαρο της χρεωκοπίας μιας διασυνδεδεμένης χώρας.

Φυσικά θα υπάρξουν αντίποινα αν η στάση πληρωμών γίνει από ατύχημα τακτική ατυχημάτων. Οι τόνοι θα ανέβουν σε σημεία που θα μοιάζει ότι είναι έτοιμοι να μας βομβαρδίσουν και να μας πνίξουν στο αίμα μας ή κατά προτίμηση στα σκατά μας τα ίδια.

Όσο όμως η κυβέρνηση δεν υποχωρεί, ή μάλλον ακόμη καλύτερα όσο απαντά με στάσεις πληρωμών, η οικονομική αστάθεια που θα προκληθεί θα είναι άνευ προηγουμένου, μια εποχή χρυσών ευκαιριών για τους κερδοσκόπους και πονοκεφάλων για όλες τις κυβερνήσεις.

Ας αφήσουν λοιπόν τα ευκολάκια περί εκλογών που δεν βγάζουν πουθενά με τόσο νωπή λαϊκή εντολή κι ας ζωστούν τ’ άρματα. Η λαϊκή εντολή ήταν μια και αδιαπραγμάτευτη: Το τέλος της λιτότητας, το τέλος του πόνου, το τέλος των λαοκτόνων μνημονίων με οποιονδήποτε τρόπο. Δεν ήταν ούτε ευρώ ούτε δραχμή, ούτε μνημόνιο 70% ούτε φυσικά μνημόνιο 180% που είναι και το τελευταίο τελεσίγραφο που μας παραδόθηκε από τους δανειστές.

Πρέπει να σηκώσουμε κεφάλι λοιπόν και ξέρουμε καλά τι θα μας συμβεί αν σηκώσουμε κεφάλι. Ξέρουμε όμως ακόμη καλύτερα τι μας περιμένει αν δεν σηκώσουμε κεφάλι καθώς : Η χρόνια συνέχεια του αργού και βασανιστικού θανάτου που βιώνουμε πέντε χρόνια τώρα και μια κοινωνία των τεσσάρων πέμπτων: Τέσσερις στους πέντε Έλληνες θα φυτοζωούν.

Αυτό που δεν ξέρουμε τόσο καλά είναι το τι θα συμβεί στην Ευρώπη αν σηκώσουμε κεφάλι: Αν η κυβέρνηση έχει αρχίδια και δεν αποτελείται μόνο από αρχίδια όπως οι προηγούμενες θα το μάθουν οι Ευρωπαίοι πολίτες: με τον σκληρό τρόπο.

Και κανείς δεν φρόντισε να μας πει τι θα συμβεί στο ΔΝΤ αν οι δόσεις του δεν αποπληρωθούν. Και η απάντηση είναι μία: ΚΟΛΑΣΗ. Η χώρα που έσωσε το ΔΝΤ από τη δική του κρίση μπορεί να το κάνει να φαντάζει τόσο αποτυχημένο που ούτε αφρικανοί δικτάτορες δεν θα τολμούν να το καλέσουν να κάνει τα κουμάντα του σε όφελος των ντόπιων και διεθνών ολιγαρχών.

Η αδυναμία έγκαιρης πληρωμής δόσεων από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης θα απαντηθεί με απειλές, εκβιασμούς κόντρα απειλές και εκβιασμούς.

Πέρα από το ότι ο βρεγμένος δε θα πρεπε να φοβάται τη βροχή, όσο περισσότερο κλιμακώνονται οι απειλές και όσο περισσότερο αποφασιστική είναι η κυβέρνηση, τόσο περισσότερο θα βρουν οι θεσμοί τους εαυτούς τους στη θέση της χώρας την πρώτη περίοδο ΓΑΠ Παπακωνσταντίνου όπου δημιουργήθηκε ένα κλίμα απίστευτα μη ελκυστικής οικονομικής αβεβαιότητας.

Τότε και μόνο τότε, την ύστατη στιγμή, μόνο όταν αρχίσουν κι αυτοί να πονούν, μπορεί να πρυτανεύσει η σύνεση ή να τιναχτούν όλα στον αέρα.

Η κυβέρνηση πρέπει να διαβεί τον Ρουβικώνα, όπως ο Ρουβικώνας πέρασε την πόρτα του Λάτση και χτύπησε με το σφυροδρέπανο το κουδούνι του.

Η εποχής της τσάμπα μαγκιάς, των μπάχαλων, των ραγιάδων και των ολιγαρχών πρέπει να τελειώσει. Είναι η εποχή που όχι μόνο πρέπει να τελειώσει η ανισοκατανομή του χρέους αλλά να αρχίσει και η ισοκατανομή του κόστους.

Αν όχι, το μάρμαρο θα το πληρώσουν όλο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και αυτούς δε θα τους γλυτώσει κανείς.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 5/6/2015

Read More »

Κυβέρνηση Μπετόβεν

Θα μπορούσε να πει κάποιος πως μια κυβέρνηση Μπετό-βεν θα ήταν ανυποχώρητη στο να υποστηρίζει τους μπετα-τζήδες και τους μικρομεσαίους.

Πράγματι, αυτή η κυβέρνηση έχει πολλά κοινά με τον Μπετόβεν: Έχει γράψει πολλές συμφωνίες και στις τελευταίες είναι τόσο κουφή όσο ο Μπετόβεν. Και τυφλή όσο ο Στίβι Γουόντερ.

Το παιδί θαύμα της ελληνικής πολιτικής σκηνής που μας έσωσε από τα μνημόνια, πιστεύει στον εαυτό του, με άλλα λόγια πιστεύει στα θαύματα.

Υπάρχει αυτή η εσωτερική αφήγηση που θέλει το έργο της κυβέρνησης να γίνεται σταδιακά και τους δανειστές σταδιακά να υποχωρούν. 

Αυτή η αφήγηση διαψεύδεται από το διαρκές γεφύρι της Άρτας των διαπραγματεύσεων.

Ας δούμε όμως ποια είναι η πραγματικότητα όπως περιγράφεται απ ‘όλα τα μέσα του εξωτερικού, συστημικά και ανεξάρτητα, νεοφιλελεύθερα και αριστερά:

Μοναχά μια νίκη πέτυχε η κυβέρνηση και αυτή από νωρίς: να μειωθούν οι απαιτήσεις στο πρωτογενές πλεόνασμα, ένα σημαντικό κατόρθωμα που δεν μπορεί όμως από μόνο του να ανακουφίσει τον πληθυσμό πόσο μάλλον να αναστηλώσει μια οικονομία που βρίσκεται στο μεγαλύτερο σημείο καμπής της για την περίοδο του τελευταίου μισού αιώνα και βάλε.

Πέρα από την απαίτηση για υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα, σε όλα τα άλλα οι δανειστές δεν το χουν κουνήσει ρούπι: Όταν περιγράφεται πως έχει γίνει πρόοδος αλλά θέλει κι άλλο, οι δανειστές περιγράφουν απλά την υποχώρηση της συγκυβέρνησης στα περισσότερα των μετώπων και όχι τη σύγκλιση όπως αρέσκεται να περιγράφει η κυβέρνηση.

Πράγματι, από την φιλολαϊκή πανοπλία φτιαγμένη από κόκκινες γραμμές έχει μείνει μονάχα μια κόκκιινη κλωστή έτσι που το θέαμα μοιάζει με κόκκινο στρινγκάκι:

Οι μισθοί και οι συντάξεις.

Και εκεί θα πέσουν κορμιά για να μην πέσουν κεφάλια.

Για αυτή την κόκκινη γραμμή φαίνεται πως η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να εκβιάσει. Όχι τόσο τους δανειστές. Σε αυτούς οι εκβιασμοί γίνονται με το σταγονόμετρο σε ποσολογία ομοιοπαθητικού φαρμάκου: Ο κυβερνητικός εκβιασμός θα στραφεί για μια ακόμη φορά στο λαό. Πως αλλιώς θα μπορούσε να εκληφθεί η πρόθεση εκλογών μετά από τέσσερις μόλις μήνες διακυβέρνησης; Πόσο πιο νωπή μπορεί να είναι μια λαϊκή εντολή;

Κι αν στο εξωτερικό τα πράγματα είναι δραματικά παρότι η κυβέρνηση αρέσκεται στην άνευ αιδούς ωραιοποίηση τους, στο εσωτερικό είναι χειρότερα καθώς οι επιλογές της κυβέρνησης δεν μπορούν να ερμηνευθούν από την θεωρία των έξωθεν συνθλιπτικών πιέσεων αλλά είναι δικές της εμπνεύσεως πρωτοβουλίες.

Ας εξαιρέσουμε από την εξίσωση τους μετάλλαξης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τους πρώην πολιτικούς και νυν αρχιτραπεζίτες Στουρνάρα και Χριστοδουλάκη τους οποίους η κυβέρνηση δεν μπορεί να αγγίζει ούτε με αποστειρωμένα γάντια ελέω ΕΕ. Άλλωστε είναι τόσο πλούσιος ο νέος μπαχτσές με ώριμα παλιά φρούτα που βρωμάει από τις πρώτες μέρες.

Ο διορισμός ενός Σαγιά με βαρύ ιστορικό όχι μόνο στον ιδιωτικό τομέα αλλά και στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων, ενός ανθρώπου που φαντάζει να ανήκει στο μηχανισμό της περιστρεφόμενης πόρτας, η νέα ΕΡΤ των Ταγματαρχών, η παρολίγον Παναρίτη στο ΔΝΤ, οι τοποθετήσεις σημιτικών, Παπανδρεακών και δημαριτών σε νευραλγικά πόστα της δημόσιας διοίκησης δείχνουν ξεκάθαρα πως είναι πρόθεση της κυβέρνησης να κάνει αυτό που ευχόντουσαν οι πολιτικοί της αντίπαλοι: Να συμβιβαστεί με τις δομές εξουσίας όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό ώστε να αφομοιωθεί τελικά από αυτές.

Ο εκβιασμός λοιπόν συριζοφρουρών προς την εσωτερική αντιπολίτευση πως αν πέσουμε εμείς θα γυρίσουν οι άλλοι είναι στην πραγματικότητα μπούμερανγκ: όχι μόνο δεν έχουν φύγει ποτέ τα σκουλήκια του συστήματος εξουσίας της χώρας αλλά αυτούς που σας ψηφίσαμε να πετάξετε από το παράθυρο τους ξαναβάζετε στο σπίτι μας μπροστά στα μάτια μας από την κεντρική είσοδο.

Ο γύψος της μεταπολίτευσης είναι εδώ. Το ξέρει μέχρι και η κουτσή Μαρία. Η νέα μεταπολίτευση είναι εδώ.

Η φενάκη του περιμένουμε να ολοκληρωθεί η ανέντιμη υποχώρηση στο εξωτερικό για να ξεκινήσει η πολυπόθητη ρήξη στο εσωτερικό μετά από τα πρώτα δείγματα γραφής της συγκυβέρνησης μπορεί να γίνει εύκολα πιστευτή μόνο από ανθρώπους νοητικά δυσλειτουργικούς που ζουν προσμένοντας τη Δευτέρα παρουσία ή τα ομόλογα του Σώρρα.

Φυσικά υπάρχει και το σενάριο της οργανωμένης συνομωσίας από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ που θέλει έναν οργανωμένο και έτοιμο από παλιά ΣΥΡΙΖΑ να επιτρέπει να διαμορφώσουν οι αντίπαλοι του συνθήκες τέτοιες που θα κάνει τη ρήξη να μοιάζει αναπόφευκτη για όλους και να προχωρήσει αναπόφευκτα έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια ριζοσπαστική διακυβέρνηση.

Κανένα από τα μέχρι σήμερα δεδομένα δεν κουμπώνει σε αυτή τη θεωρία πολιτικής φαντασίας.

Φυσικά, μια συνομωσία για να είναι επιτυχημένη πρέπει να μην είναι αντιληπτή. Αλλά εξ ορισμού, μια συνομωσία για να είναι επιτυχημένη πρέπει να πετύχει. Και η μόνη συνομωσία που πετυχαίνει σήμερα δεν είναι κάποια κρυφοκομμουνιστική συμπαιγνία με πατριώτες αλλά η συνομωσία των αγορών και η συμπαιγνία τους με τα εγχώρια συστήματα εξουσίας που τείνει να αφομοιώσει και την ύστατη πολιτική ελπίδα του τόπου, με τα μέχρι σήμερα τουλάχιστον δεδομένα.

Η συγκυβέρνηση αντί να πετάξει τους ενόχους στον κάλαθο των αχρήστων σουτάρει το ηθικό της πλεονέκτημα από τα 6 και 25 στο καλάθι αυτό.

Ας μην σχολιάσουμε αρνητικά ότι χρησιμοποιεί την πρόσκληση για συμμετοχή στην αναπτυξιακή τράπεζα των BRICs όχι ως μια άλλη προοπτική αλλά ως διαπραγματευτικό όπλο απέναντι στο δυνάστη και καταπιεστή της ΔΝΤ. Ας δεχτούμε μια τέτοια ηθικά αμφιλεγόμενη λογική.

Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να δεχτούμε τη διγλωσσία Σταθάκη που από τη μια δε δέχεται το αποκορύφωμα του νεοφιλελευθερισμού, τις διατλαντικές εμπορικές συμφωνίες TTIP που καθιστούν τα κράτη υπόλογα απέναντι των πολυεθνικών και από την άλλη δέχεται την αντίστοιχης αντίληψης CETA καθώς όπως ο ίδιος ισχυρίζεται δεσμεύεται από τις αποφάσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων…

Και το ηθικό πλεονέκτημα πάει περίπατο στην Ανδρομέδα όταν η κυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική πλήρους συμμαχίας με τους Ναζίδες του Ισραήλ που εγκαινίασε ο ΓΑΠ και συνέχισαν ενθέρμως οι Σαμαροβενιζέλοι στο όνομα γεωπολιτικών περιπλοκών. Συμμαχούμε δηλαδή με μια από τις πηγές των προβλημάτων για να μην χωθούμε περισσότερο στα προβλήματα που η ίδια συνεχίζει να επιτείνει.

Εκεί μας καταντήσανε. Αφού πρώτα πουλήσαμε την Κύπρο και την υποχρεώσαμε σε συμμαχία με το Ισραήλ παρότι κάτι τέτοιο ήταν για δεκαετίες αδιανόητο λόγω των κατεχομένων σε Ισραήλ και Κύπρου, εμείς συνεχίζουμε το δρόμο που έμμεσα χαράξαμε για την Κύπρο.

Με τέτοιες μεθοδεύσεις η παγκόσμια οικονομική αλητεία έχει ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου και στα γεωπολιτικά.

Σα να μη μας έφτανε ο Ουκρανικός εμφύλιος και οι τζιχαντιστές της Μ. Ανατολής, παιδιά και αποπαίδια του διατλαντικού στρατηγικού σχεδιασμού, τώρα οι ΗΠΑ απειλούν το ίδιο τους το δημιούργημα, τα γειτονικά μας Σκόπια για το ενεργειακό μέσω των κολλητών των τζιχαντιστών των Ουτσεκάδων και με την υποστήριξη του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού.

Και σαν να μην έφτανε ο ψυχρός πόλεμος με τη Ρωσία, οι Κινέζοι, κρίνοντας πως οι Αμερικανοί δεν είναι στο απόγειο της δύναμης τους, αμφισβητούν την αμερικανική επικυριαρχία, χτίζοντας τεχνητά νησιά στη Νότια Σινική Θάλασσα.

Ένας ακόμη ψυχρός πόλεμος έχει ανοίξει.

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς το πώς οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε τόσο δύσκολες ιστορικές συγκυρίες.

Παρότι ο κος Κοτζιάς ενός σκιώδους πολιτικού παρελθόντος έχει γεωπολιτική αντίληψη, αυτή δεν μπορεί να υπερκεράσει τη στρουμφίτιδα και το εμπόριο ελπίδας και αισιοδοξίας που θολώνει συνολικά την κρίση της συγκυβέρνησης.

Δεν μπορείς να πηγαίνεις στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα όταν βλέπεις μπροστά σου τις Συμπληγάδες. Όταν βλέπεις ότι ακόμη και ο Κάμερον τρώει πόρτα από Μέρκελ Και Ολάντ που δηλώνουν πίστη σε όλες τις προβληματικές συνθήκες τις ΕΕ (άλλωστε η Μερκελολάντ είναι το μόνο το μπορεί να σώσει τον κατά τ άλλα τελειωμένο Ολάντ), όταν βλέπεις ότι κι η Μέρκελ φαίνεται να έχει ενστερνιστεί το σχέδιο της Ευρώπης των δύο και τριών ταχυτήτων εσύ να νομίζεις ότι θα τύχεις εξαιρετικής μεταχείρισης και να πλέεις σε πελάγη ευρωκεντρικής αισιοδοξίας. Το μόνο που θα καταφέρεις στο τέλος να δικαιώσεις το σαρκασμό του Σόιμπλε «να δούμε πως θα δικαιολογηθούν στους ψηφοφόρους τους» και να νεκραναστήσεις το σάπιο ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες όπου τα πλεονεκτήματά της μετατρέπονται ανάλογα την ιστορική περίοδο σε μειονεκτήματα.

Δυστυχώς οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης φρόντισαν να κάνουν τα πολλά ελαττώματα του πληθυσμού να μοιάζουν με ασύγκριτα πλεονεκτήματα στο εσωτερικό.

Ζητείται μια κυβέρνηση που να εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα ελληνικά πλεονεκτήματα στις ευνοϊκές περιόδους.

Κι επειδή σήμερα βρισκόμαστε σε περιόδους δυσμενείς, ζητείται μια κυβέρνηση που θα μετατρέψει τα μειονεκτήματα σε σχέση με το εξωτερικό σε πλεονεκτήματα.

Αλλά μάλλον αυτό αποτελεί σενάριο πολιτικής φαντασίας και αυτά τα αφήνουμε στη κυβέρνηση της καρδιάς μας να τα φανταστεί.

Πέτρος Αργυρίου, ανταπόκριση από το Ellada state των υπό διάλυση Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης για το agriazwa.blogspot.com, 2/6/2015

Read More »

Σαπιοσέξουαλ, ε σαπιοσέξουαλ

30 χρόνια θυμού και σήμερα. Με τα τελευταία πέντε χρόνια να ναι σχεδόν ανεξέλεγκτος.

Η ελπίδα ήλθε είδε και παρήλθε.

Και ο πήχης των προσδοκιών αντί να ανεβαίνει ψηλά κατεβαίνει στα τάρταρα.

Πόσο πιο χαμηλά πια;

Βρισκόμαστε πάλι στα χειρουργείο χωρίς γάζες κι αναλώσιμα, σε μία ακόμη επέμβαση ακρωτηριασμού, να κόψουμε ότι υγιές έχει απομείνει μην τυχόν και μολυνθεί η γάγγραινα από υγεία.

Και φυσικά για κάτι τέτοιο χρειάζεται αναισθητικό. Με τη σέσουλα το παρέχουν τα νυν φιλοκυβερνητικά sites μιμούμενοι τους προκατόχους τους σε ένα διαγωνισμού κιτρινισμού δίχως όρια και κανόνες.

Τι τουιταρε ο Άδωνις, πως έκλασε ο Δείνα, πως τάπωσε ο έτσι τον άλλο, πως ξεφτύλισε ο αλλιώς τον τάδε, ο κόσμος ένα πελώριο καφενείο, ένα ριάλιτι σόου, ένα υβρίδιο Μεναγάκη και Κουρή, το βασίλειο της παραπολιτικής έρχεται να μπαλώσει τη δημιουργική ασάφεια.

Κάποιοι, αρκετοί, δεν έχουν καταλάβει ότι πλέον το πιο προβεβλημένο κομμάτι της αντιμνημονιακής πολιτικής σκηνής είναι κυβέρνηση και συμπεριφέρονται σα να ναι αντιπολίτευση.

Πρώτα βγαίνει η ανάσα και μετά το χούι που λέγαν και οι παλιοί.

Φυσικό είναι. Αφού η ίδια η κυβέρνηση λειτουργεί ακόμη ωσάν αντιπολίτευση τι να κάνουν τα έρμα και φτωχά μίντια της;

Τι συμβάινει όμως πραγματικά πίσω από την εικονικότητα του lifestyle των σκατάδων;

Αδιαφανείς «διαπραγματεύσεις» που εξασθενίζουν κι άλλο την ήδη ετοιμόρροπη χώρα, μονομερής ανικανότητα αντίληψης της ταξικής αντιπαλότητας κι ο ελληνικός λαός ένα βατράχι που βράζει σε σιγανή φωτιά που όλο κι ανεβαίνει και νομίζει πως βρίσκεται σε σάουνα.

Δώστε μια συμφωνία σας παρακαλούμε αλλιώς δε θα σας σερβίρουμε τζατζίκι.

Αυτό κι αν είναι επιχείρημα.

Κι ενώ αυτά τα ατελέσφορα συμβαίνουν έξω, μέσα πρωταγωνιστεί το παλιό ακόμη και σε μίντια του «Νέου».

Λες και δεν εκλέξαμε το νέο επειδή καταλάβαμε επιτέλους με τριάντα χρόνια καθυστέρηση πόσο σάπιο ήταν το παλιό. Λες και δεν τους φάγαμε αρκετά στην μάπα.

Δεν καταλαβαίνετε ότι οι ανεκδιήγητοι μνημονιακοί τύποι με τα καμώματα των οποίων γεμίζετε τις σελίδες σας έπρεπε να ναι στη χειρότερη των περιπτώσεων στη λήθη και στη καλύτερη στη φυλακή; Πως τολμάτε να αναβαθμίζετε εγκληματίες σε πολιτικούς αντιπάλους; Ζητάτε μήπως να γίνει απαιτητό το λαϊκό αίσθημα της απονομής δικαιοσύνης;

Όχι βέβαια. Τουμπεκί ψιλοκομμένο πλέον η τιμωρία των ενόχων.

Με τον τρόπο σας συγκαλύπτετε και επιτρέπετε την παραγραφή των μνημονιακών εγκλημάτων που είναι εκτενέστερα ακόμη κι από αυτά της χούντας. Οι χουντικοί στοχοποιούσαν κυρίως αριστερούς. Οι μνημονιακοί στοχοποίησαν σχεδόν τους πάντες πλην του πλούτου.

Άλλαξε η κυβέρνηση. Ε και; Σταματήσαν οι αυτοκτονίες; Οι κατασχέσεις; Ο ΕΝΦΙΑ; Τελείωσε η οικονομική καταστροφή; Βρίσκουν οι άνθρωποι δουλειές;

Αρχίδια καπλαμά.

Είναι νωρίς ακόμη. Σύμφωνοι. Είναι πολύ αργά.

Η στρατηγική του χάνω κρίσιμο χρόνο και πόρους έξω για να μπορώ να χρονοτριβώ και μέσα βρωμάει.

Εντάξει, ο Βαρουφάκης έκοψε λέει 40% των μισθών στο ΤΧΣ. Και έπρεπε να περάσουν τέσσερις μήνες για μια απλή υπουργική απόφαση;

Έτσι δεν είναι;

Αλλά πρέπει να σεβαστούμε τους κανόνες. Όπως τους σέβεται η Γερμανία που έχει σκίσει μονομερώς των κανόνα του πλεονάσματος. Όπως τους σέβονται οι δανειστές που δεν έχουν δώσει δεκάρα τσακιστή ένα χρόνο όταν εμείς πληρώνουμε μέχρι τελικής πτώσεως.

Εμ βέβαια. Αυτοί είναι θεσμοί. Φρόντισε να θεσμοποιήσει την τρόικα ο κος Βαρουφάκης. Τώρα θεσμοποιεί και τον κολλητό του και συναγωνιστή του και για μας εγκληματία κο Στουρνάρα με τον οποίο σύμφωνα με δημόσια δήλωση του έχουν φάει «ψωμί κι αλάτι μαζί»

Μικρός που ναι ο κόσμος... της εξουσίας... Διατί να το κρύψομεν άλλωστε; Ο κος Βαρουφάκης έχει μέχρι σήμερα σε επίπεδο επιχειρημάτων αμνηστεύσει τους κολλητούς του τους Παπανδρέου και τον κο Σόρος.

Έχει παρουσιάσει την κρίση υπερσυγκέντρωσης κεφαλαίων μέσω της καταστρατήγισης νόμων και συνταγμάτων από μια χούφτα διεθνείς ολιγάρχες και τους πολιτικούς επιτελάρχες τους ως κακή πολιτική στα όρια του ατυχήματος.

Απόδοση ευθυνών και κουραφέξαλα. Ζούμε σε ένα ελεύθερο κόσμο. Και στον ελεύθερο κόσμο ελεύθερα το μεγάλο κεφάλαιο εγκληματεί κατά των λαών.

Όλα τα παραπάνω θα έπρεπε να έχουν ενοχλήσει τον κόσμο τόσο της αριστεράς όσο και της πατριωτικής δεξιάς. Δεν εννοώ υστερικές αντιδράσεις αλλά τουλάχιστον κάποιες ενοχλήσεις ρε αδερφέ σαν να ξύνεσαι κάπου και να να φοβάσαι μη σου φυτρώσει κανά κακό σπυρί στη μάπα. Αλλά αντί αυτού επικρατεί το επιχείρημα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».

Δεν είναι κακό. Μόνο που ο Γιάνης έχει μόνο φίλους. Έχει φίλους στο Protagon, οι εχθροί του τα διεθνή μήντια τον έχουν προβάλει περισσότερο κι από τον πλανητάρχη για κάποιο έστω διάστημα. Έχει καρδιακούς φίλους τους Παπανδρέου και τον Στουρνάρα, έγινε και φίλτατος του Τσίπρα και του Βαξεβάνη, του κοιμώμενου γίγαντα της δημοσιογραφίας που ξύπνησε μόλις όταν έμαθε την επαναπροώθηση του Ταγματάρχη στη θέση του διευθύνοντα συμβούλου της ΕΡΤ, να δικαιωθεί ο άνθρωπος για τους αγώνες που έδωσε τα χρόνια του μνημονίου υπέρ του μνημονίου. Η αριστερά των Ταγματαρχών.

Και περιγράφει ορθώς ο Βαξεβάνης τις παθογένειες της ΕΡΤ ενώ παραβλέπει πως το δικό του το μαγαζί έχει γίνει  μπουρδέλο αντάξιο σε θεματολογία του Πρώτου Θέματος. Με εξαίρεση δύο τρία ενυπόγραφα άρθρα την ημέρα, στο υπόλοιπο διαδικτυακό Κουτί της Πανδώρας βασιλεύουν τα κέρατα, τα tweets, κάτι ατάλαντα τραγούδια πολιτικής δήθεν σάτιρας που θα τα ζήλευε και η Πάνια και πάνω από όλα η παραπολιτική και η παραεπιστήμη.

Αυτό είναι το νέο ήθος; Το να γράφει π.χ χθες το Κουτί για την παπαριά μιας μαλακισμένης τελειωμένης δήθεν επιστημόνισας από το Αμέρικα που η μεγάλη της ανακάλυψη λέει είναι ο όρος Σαπιοσέξουαλ;

Είναι λέει το ότι οι γυναίκες δεν βρίσκουν πια ελκυστικά την εμφάνιση ή την εξουσία του άντρα αλλά το μυαλό του. Τον άντρα τον σοφό τον πρόστυχο, τον homo sapiens θέλουν τώρα οι γυναίκες. Από το sapiens βγαίνει το sapiosexual. Μάλλον δεν έχει δει τον Βαρουφάκη που τα χει όλα.

Ασε με ρε καλή μου που χτίζεις καριέρα με τις μαλακίες. Στη χώρα της σαπίλας μιλάς για σαπιοσέξουαλς. Λες και δεν είχαμε αρκετούς από δαύτους, Πάγκαλους και Βενιζέλους και άλλους αγλαιουροσέξουαλς και κομπλεξοσέξουαλς και αρχιδοσέξουαλς.

Με θλίβει η κατάντια. Βαθειά η αηδία. Βουλιάζουμε όλο και βαθύτερα στην ξεφτίλα σαν σε άπατο βαρέλι.

Ήταν ο Νας που πέθανε χθες σαπιοσέξουαλ;

Είναι κι ο Τσίπρας σαπιοσέξουαλ;

Χρόνια πριν προειδοποιούσα «πρόσεξε να μη γίνεις αυτό που πολεμάς».

Είναι η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να δώσω στη συγκυβέρνηση και τους φιλοκυβερνητικούς δημοσιογράφους.

Αν και είναι ήδη πολύ αργά.

Η μεταμόρφωση προχωράει και ελάχιστοι της αντιστέκονται.

Και δεν αφορά μόνο την αριστερά. Ο Πάνος ο Καμμένος, ο πατριώτης, αντί να ζητήσει ανταλλάγματα για αυτά που ήδη έχουν οι Αμερικανοί στη χώρα, μονομερώς τους προσφέρει συνεκμετάλλευση και μια καινούρια βάση σε ελληνικό νησί.

Αν το καναν αυτό οι σεσημασμένοι εγκληματίες των μνημονίων θα απαντούσαμε με τους πιο υβριστικούς των χαρακτηρισμών και δικαίως. Μα τώρα που δίνει μαθήματα υποτέλειας ο Ανεξάρτητος Πάνος δεν κουνιέται φύλο.

Μας λένε δε τα κυβερνητικά γιουσουφάκια πως οι νεοφιλελέλεδες κλέβουν επιχειρήματα από την αριστερά.

Αντε, κάτι μας είπατε. Οι νεοφιλελέδες δεν έχουν επιχειρήματα. Τι να τα κάνουν όταν έχουν την ισχύ; Χρειαζόταν ο Τσέκινγκς Χαν επιχειρήματα; Όχι βέβαια. Απλά γαμούσε κι έδερνε.

Οι αδύναμοι χρειάζονται επιχειρήματα.

Ψηφίσαμε μια κυβέρνηση των επιχειρημάτων κι όχι μια μια κυβέρνηση των επιχειρηματιών. Ψηφίσαμε μια κυβέρνηση που θα έκανε τα επιχειρήματα εγχειρήματα.

Ψηφίσαμε μια κυβέρνηση που θα ξεβρώμιζε κατ επειγόντως τον τόπο και από την απραξία της χέζεται πάνω της.

Ψηφίσαμε μια κυβέρνηση που θα ελέγχεται αντί για μια κυβέρνηση που θα μας ελέγχει. Και αυτή τη δέσμευσή μας την κρατάμε στο ακέραιο. Ελέγχουμε τα πεπραγμένα της κυβέρνησης. Τα κρίνουμε. Δεν τα κρύβουμε. Δεν τα συγκαλύπτουμε. Και δεν ψιθυρίζουμε μισόλογα.

Θέλουμε αυτή η κυβέρνηση να πετύχει αλλά αυτό που θα πετύχει απαιτούμε να συμφωνεί με εμάς και όχι με τους ταξικούς μας αντιπάλους. Και μέχρι σήμερα, παρά τις όποιες καλές προθέσεις, η ζυγαριά δεν έχει καν αρχίσει να γέρνει υπέρ του λαού. Είναι πολλά τα βαρίδια Αλέξη όσο βαρύ είναι το παρελθόν, όσο βαρύ το παρόν, όσο βαρύ το μέλλον.

Η κυβέρνηση δεν πετάει. Σέρνεται και βαπτίζει το σύρσιμο ως στρατηγική χρονοτριβή. Πόσο πιο δημιουργική να γίνει μια ασάφεια; Πόσο πιο σαπιοσέξουαλ μπορεί να είναι μια κυβέρνηση; 

Πέτρος Αργυρίου. Agriazwa.blogspot.com, 25/5/2015  

Read More »

100+ μέρες ΣΦΥΡΙΖΑ

Αλλιώς περνάνε οι μέρες για έναν ισοβίτη όταν έχει αποδεχτεί το ισόβιο της ποινής του κι αλλιώς όταν κάποιος του σφυρίζει ότι θα πάρει χάρη. Αλλιώς περνάνε οι μέρες όταν η ελπίδα έρχεται.

Αλλιώς περνάνε οι μέρες για έναν κανονικό άνθρωπο κι αλλιώς για ένα ορμονικά υπέρβαρο που κάθε μέρα βάζει και κιλό και γνωρίζει ότι αν δεν αλλάξει κάτι ριζικά σε 200 μέρες θα χει γίνει Βενιζέλος. Αλλιώς περνάνε οι μέρες όταν η ελπίδα φεύγει.

Οι 100+ μέρες της συγκυβέρνησης είχαν λοιπόν ειδικό βάρος γιατί έδωσαν τα πρώτα δείγματα γραφής για το τι πρόκειται να έρθει.

Και τα δείγματα ήταν χάλια.

Στο εξωτερικό, όλοι οι εγκεφαλικά ζωντανοί πολίτες γνώριζαν ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις είχαν παραδώσει όλα τα διαπραγματευτικά όπλα κι ότι το μόνο που είχε απομείνει ήταν το όπλο της απόγνωσης, με άλλα λόγια η βόμβα που λέγεται Grexit, την οποία η συγκυβέρνηση φρόντισε να την εξουδετερώσει πλήρως.

Και αυτό το περιγράφουν πια όχι μόνο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ακόμη και το αναλυτικό εργαλείο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού μα συνήθως έγκυρο Stratfor που πρόσφατα περιέγραψε ότι οι Ευρωπαίοι είδαν την μπλόφα της ελληνικής κυβέρνησης και την γυρίσαν μπούμερανγκ με πιθανή έκβαση τον εξευτελισμό του ΣΥΡΙΖΑ και την μετατροπή του από κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς σε σκυλάκι επίδειξης του νεοφιλελευθερισμού.

Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που στο διάστημα του Φλεβάρη πριν και μετά την υπογραφή της 20^ης γκάριζα για τα θεμελιώδες λάθος που θα γινόταν όπερ και γένετο και που θα αλυσόδενε την κυβέρνηση και τη χώρα.

Αλλά μπορεί να έχω κάνει εγώ λάθος. Ανθρώπινα τα σφάλματα.

Φυσικά δεν είναι σφάλμα να λες ότι εμείς δεν είπαμε ότι θα σκίσουμε τα μνημόνια όπως σήμερα ισχυρίζεται ο κύριος Μπαλάφας.

Ούτε σφάλμα είναι να λες ότι οι ελάχιστες κόκκινες γραμμές με τις οποίες ξεκίνησε η διαπραγμάτευση, κόκκινες γραμμές που απλά θα ανακούφιζαν τον πληθυσμό, κόκκινα παυσίπονα λοιπόν, ότι ακόμη και αυτά ήταν μαξιμαλισμός όπως πρόσφατα δήλωσε ο κύριος Παππάς.…

Αυτά δεν είναι σφάλματα, είναι εμπαιγμοί.

Και υπάρχουν κι άλλα ράμματα για το πολιτικό χνούδι του κου Παππά.

Πέρα από τις καθαρίστριες, δύο υπήρξαν οι πιο σημαντικοί θύλακες μαχητικής αντίστασης στην λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού: Οι Σκουριές και οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ που κράτησαν την καρδιά της ζωντανή μετά το πραξικοπηματικό κλείσιμο της από τους Σαμαροβενιζέλους που θέλαν για ευνόητους λόγους προπαγάνδας μόνο τα εγκληματικά ιδιωτικά κανάλια να εκπέμπουν.

Οι Σκουριές σκούριασαν.

Στην νέα ΕΡΤ τοποθετείται το παλιό και φθαρμένο υλικό του Ταγματάρχη που Λάμπει, παρότι το μεγαλύτερο κομμάτι των εργαζομένων, του ΣΥΡΙΖΑ και ολόκληρης της αριστεράς βοά αγανακτισμένο. Μα ο κύριος Παππάς τους έχει γραμμένους στα αρχίδια του όλους αυτούς και κάνει πως κωφεύει.

Έτσι τιμά τους αγωνιστές της η νέα κυβέρνηση. Παρατώντας τους και προβαίνοντας σε γάμους συμφερόντων.  

Και οι γάμοι συμφερόντων είναι πολιτική επιλογή. Από την άκαιρη και στερούμενη νοήματος προεδρική επιλογή μέχρι το βόλεμα πασόκων και δημαριτών στον κρατικό μηχανισμό, η νέα κυβέρνηση όχι μόνο δε φαίνεται να επιδιώκει ρήξη αλλά προτείνει κλάδο ελαίας στον παλαιοκομματισμό ενώ διατηρεί τη δήθεν συγκρουσιακή ρητορική της μόνο για τα μάτια του κόσμου. Κάποιος κακοπροαίρετος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι βασική προτεραιότητα τμήματος της κυβέρνησης είναι απλά να αυξήσει την ποσόστωση του μικρού μέχρι και πρότινος μερτικού της στον παλαιοκομματικό μηχανισμού του βαθέως κράτους.

Και φυσικά τώρα που έχουν πιάσει τα πόστα, κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ φροντίζουν να αποκαλύπτουν τη γελοιότητα τους σε όλο τους το Μεγαλείο.

Όπως κος Μιχελογιαννάκης. Δεν του φθανε που σπασε μονομερώς την απεργία πείνας του για τους Σύριους πρόσφυγες χλαπακιάζοντας σαντουιτσάρα, αδυνατώντας να κρατήσει έστω τα προσχήματα για μερικές ώρες και γινόμενος ρεντίκολο στο πανελλήνιο.

Λίαν προσφάτως μας δήλωσε πως ως επιστήμονας έχει καταγράψει τη θαυματουργική ιδιότητα των «ιερών» λειψάνων. Ας αφήσουμε κατά μέρους τη νεκροφιλική και ειδωλολατρική διάσταση του θέματος. Αν και όντως έχουν γίνει μελέτες για τη θεραπευτική δύναμη που μπορεί να έχει η θρησκευτική δύναμη της πίστης, κάτι τέτοιο δεν έχει αποδειχτεί για λείψανα.

Ο Μιχελογιαννάκης φυσικά, όντως εκτός από επιστήμονας και πολιτικός, μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους για την οικονομία. Μπορούμε να κονιορτοποιήσουμε τα λείψανα και να τα πουλάμε ως φαρμακευτικά σκευάσματα ανά τον κόσμο.

Φυσικά, ο σκοταδισμός που ζει και βασιλεύει στο μυαλό του ανδρός, δεν αρκείται σε τοποθετήσεις για τη θρησκεία.

Μας ενημέρωσε πως το AIDS κολλάει και με το σάλιο και συμφώνησε σε αυτό και ένας άλλος μεγάλος επιστήμονας, ο Πατούλης του ιατρικού συλλόγου, αποδεικνύοντας ότι η φάμπρικα πτυχίων στην Ελλάδα αποδείχθηκε πιο επικίνδυνη από το ίδιο το AIDS. Φτου σας επιστημονάρες να μη σας ματιάξουμε.

Στην πρωτοπορία βαδίζει φυσικά κι ένας άλλος μεγάλος επιστήμονας, ο κος Πανούσης. Μετά την επιστημονικότατα διατυπωμένη πρόβλεψη του λιντσαρίσματος του παιδοκτόνου, μετά τη σύναψη μνημονίων συνεργασίας με τον Μπουτάρη με τον οποίο δημοσίως και από κοινού δηλώσαν πως είναι αναρχικοί, μας είπε πως θα κάνει ραδιόφωνο της αστυνομίας.

Δε λέω πως είναι κακή ή γελοία ιδέα αλλά τι να την κάνει τη φωνή ο μπάτσος όταν έχει γκλομπ; Αυτός που δεν έχει φωνή είναι ο πολίτης. Θα ήταν κακό δηλαδή να κάνει το ραδιόφωνο του πολίτη και να βάλει και μια ώρα της αστυνομίας εκεί μέσα;

Αυτό όμως δεν είναι θέμα του υπουργείου του. Οπότε ας τον συνδράμουμε στην υλοποίηση της ιδέας του με μερικές μουσικές προτάσεις.

Οι εκπομπές του «Μπλε Φίλου» πρέπει να ανοίγουν με το «Ι Fought the law and the law won» των Clash και να κλείνουν με το «Every breath you take, every move you make, every step you take I’ ll be watching you” των Police. 

Εκτός αυτού κανείς γείτονας δεν πρόκειται να σου την πει που έχεις τον Μπλε Φίλο στη διαπασών και που βαράει το ράδιο δυνατά. Τι περίμενε δηλαδή κανείς από το ραδιόφωνο της αστυνομίας; Να μη βαρά;

Επιπροσθέτως καλό είναι να αρχίζουν να μαθαίνουν τα πρώτα φορά αριστερά ΜΑΤ να μάθουν να ρίχνουν ξύλο μετά μουσικής, αχρείαστο να ναι.

Φτου σας πάλι να μην σας ΜΑΤ-ιάσουμε.

Η πρώτη φορά αριστερά βγήκε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Τώρα όλο και περισσότεροι διαπιστώνουν ότι δεν ήταν μόνο στραβός ο γιαλός αλλά και πως στραβά αρμενίζουμε.

Από τα επικριτικά άρθρα των Νταβανέλου και Ρινάλντι της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, από την κριτική στάση της ΕΦ ΣΥΝ, από τις απροφάσιστες ακτινογραφίες του Unfollow και του Δελαστίκ, όλο και συχνότερα διαπιστώνουμε πως η κυβέρνηση βαδίζει όχι προς τα εκεί που ελπίζαμε αλλά προς τα κει δυστυχώς που φοβόμασταν. Αφομοιώνει και αφομοιώνεται από στοιχεία του κυρίαρχου συστήματος. Αντί να απαλλοτριώνει αλλοτριώνεται.

Ακόμη και ο Κώστας ο Βαξεβάνης που λυσσαλέα πολέμησε το παλιό σύστημα όσο δέκα κυβερνητικοί βουλευτές μαζί, δέχεται τον χαρακτηρισμό της αήθειας με την πρώτη που τόλμησε το Hot Doc να ασκήσει κριτική σε πρόσωπο της κυβέρνησης.

Η πρώτη φορά αριστερά φοβάται τόσο την κριτική που την απαγορεύει εκτός των τοιχών της. Και αυτό δεν είναι κάτι που βλέπουμε για πρώτη φορά.

Με τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής η κυβέρνηση βάζει το χεράκι της και βγάζει το αριστερό της ματάκι. Λογικό θα μου πείτε. Αφού στους τυφλούς οι μονόφθαλμοι βασιλεύουν.

Όχι δεν αλλάξαμε εμείς συναγωνιστές μας. Εμείς παραμείναμε και αντιμνημονιακοί και αντιιμπεριαλιστές. Και έχουμε και τα δυο μας μάτια ορθάνοιχτα

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/5/2015

Read More »