Ο Πέτρος Αργυρίου στον 9.84 και τον Γιώργο Σαχίνη για τα μεταλλαγμένα στελέχη

Ο συγγραφέας και ερευνητής , Πέτρος Αργυρίου μιλώντας στο 98.4 , ανέλυσε σήμερα το πεδίο όλων των μεταλλάξεων, υπογραμμίζοντας ότι τα νέα στελέχη όπως της Βραζιλίας και της Νοτίου Αφρικής, καθιστούν πλέον άκρως ανησυχητική την κατάσταση με την πανδημία, αφού είναι σαφές για τον ίδιο από εργαστηριακές και κλινικές μελέτες , πως τα εμβόλια για το αρχικό στέλεχος του ιού , δεν μπορούν να καλύψουν πάνω από 40%-50% στα νέα στελέχη, οπότε ακόμη και 6 βδομάδες να χρειαστούν για την εμφάνιση εμβολίων που θα πιάνουν τα νέα στελέχη, η παραγωγή τους και η διάθεση τους , όπως έδειξε και το εμβόλιο για τον αρχικό , θα πάρει μήνες και τείχος ανοσίας μέσα στο 2021 δεν πρόκειται να επιτευχθεί . Εκτίμησε δε ότι ίσως γρήγορα τα δύο νέα στελέχη αποδειχθούν τα πλειοψηφικά στη κοινότητα , την ώρα που οι αρμόδιοι παγκοσμίως δεν φαίνεται να εξετάζουν εναλλακτικά σενάρια αντιμετώπισης και μένουν μόνον στο πως θα διασώσουν τα υπάρχοντα εμβολιαστικά προγράμματα , που έχουν καταλήξει σε ένα μεγάλο φιάσκο.

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΧΙΝΗΣ

Για το ηχητικό εδώ.

Read More »

Ο πόλεμος των εμβολίων: Μια απρόσμενη γερμανική βόμβα μεγατόνων

 

Η παγκόσμια εμβολιαστική εκστρατεία, αυτοσκοπός της μεγαλύτερης εκστρατείας προπαγάνδας που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα, έχει μετατραπεί πλέον σε πόλεμο μεταξύ κυβερνήσεων και εταιριών.

Η αποτυχία της Pfizer και της Astra Zeneca να παραδώσει τις συμφωνηθείσες δόσεις στην EE, παραδίδοντας κλάσμα τους μόνο μέχρι τον Μάρτιο, έχει κυριολεκτικά εκτροχιάσει την εκστρατεία και το blame game επεκτείνεται από τους άμοιρους πολίτες πλέον και στις φαρμακευτικές, οι οποίες, παρότι πήραν ασυλία για τυχόν παρενέργειες σε πολίτες, απειλούνται τώρα με μηνύσεις από τις ίδιες τις κυβερνήσεις για την μην τήρηση των συμφωνηθέντων στην παράδοση των δόσεων.

Η μετάθεση ευθυνών εξάλλου, ήταν μια από τις πιο σημαντικές παραμέτρους στην διαχείριση της πανδημίας από την αρχή της.

Από την πανδημική δυστοπία στην εμβολιαστική ουτοπία και πάλι πίσω στην δυστοπία της εμβολιαστικής πραγματικότητας, αυτή η παλίνδρομη κίνηση διαμορφώνει συνθήκες που απειλούν ακόμη περισσότερο την παγκόσμια δημόσια υγεία.

Το τελευταίο ράπισμα, ήρθε από δύο γερμανικές εφημερίδες, την Bild και την Handelsblatt που επικαλούμενες κυβερνητικές πηγές, αποκαλύπτουν (ανεξάρτητα λέγεται η μια από την άλλη) πως το εμβόλιο της Astra Zeneca/Οξφόρδης είναι αποτελεσματικό μόνο κατά 8% σύμφωνα με την μία, και κάτω του 10% σύμφωνα με την άλλη, σε άτομα άνω των 65 ετών, στην πιο επίμαχη και επίφοβη για την πανδημία ομάδα του πληθυσμού.

Έτσι προδικάζουν και την έκβαση της απόφασης του EMA για την έγκριση του εμβολίου σε αυτές τις ομάδες του πληθυσμού που αναμένεται την Παρασκευή. Γερμανός αξιωματούχος ανέφερε πως οι γερμανικές εφημερίδες μπερδέψαν κάπου τα νούμερα. H Astra Zeneca, λυσσαλέα διέψευσε τα δημοσιεύματα, επικαλούμενη δεδομένα από συμπληρωματικές δοκιμές της στην επίμαχη ομάδα που αναμένουν δημοσίευση και που έγιναν μετά την μεγάλη δοκιμή της σε περίπου 40.000 άτομα κάτω των 55 ετών, που παρουσίασε και αυτή προβλήματα με έντονη οσμή σκανδάλου. (Περισσότερα για το σκάνδαλο των αποτελεσμάτων της μεγάλης δοκιμής της Astra Zeneca στο βιβλίο μου για την πανδημία, Χωρίς ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου. Για παραγγελίες , εδώ κι εδώ).

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το τι ακριβώς συμβαίνει. Ότι και να συμβαίνει όμως, το μόνο σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μέγα αίσχος σε κάθε πιθανή ερμηνεία των συμβάντων. Δημοσιογραφικό φιάσκο σε περίπτωση που οι εφημερίδες κάναν λάθος. Σκανδαλάρα διαπλοκής ανάμεσα στην γερμανική κυβέρνηση και την δημοσιογραφία στην περίπτωση που οι εφημερίδες χρησιμοποιήθηκαν από την Γερμανική κυβέρνηση για να ασκήσουν πίεση στην εταιρία να τηρήσει το χρονοδιάγραμμα, κάτι που θα δημιουργήσει θέματα στην ποιότητα των εμβολίων.

Και στην περίπτωση που οι εφημερίδες και οι άγνωστες πηγές τους έχουν όντως δίκιο και η εταιρία ψεύδεται, μιλάμε για ένα φαρμακευτικό σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων και το τέλος του εμβολιαστικού σχεδιασμού όπως τον γνωρίζαμε. Another one bites the dust.

https://www.youtube.com/watch?v=rY0WxgSXdEE&ab_channel=QueenOfficial

Ότι και από όλα να συμβαίνει πάντως, με τον συνδυασμό τους να μην αποκλείεται -όπως συχνά άλλωστε συμβαίνει στην διάρκεια της πανδημίας- οι επιπτώσεις είναι ήδη εδώ.

Μετά την αποτυχία των εταιριών να τηρήσουν το χρονοδιάγραμμα, αφήνοντας τις κυβερνήσεις εκτεθειμένες στο έπακρο και υπό την πίεση της πιθανότητας τα δημοσιεύματα των Bild και Handelsblatt να είναι βάσιμα, η ΕΕ παραγγέλλει στην Pfizer να ειδοποιεί για τυχόν εξαγωγές του δικού της εμβολίου εκτός EE, στέλνοντας το μήνυμα EU first, και δημιουργώντας φόβους εκτροχιασμού των εμβολιαστικών προγραμμάτων χωρών εκτός EE, πρωτίστως της Μεγάλης Βρετανίας.

Το φιάσκο, το μπουρδέλο και το μπάχαλο συνεχίζει αμείωτο και μάλλον εντεινόμενο.

Όπως έχω περιγράψει ξανά και ξανά, δύο φορές η Δύση έγινε Ελλάδα: Μια στον διαφωτισμό όπου άκμασε, και μία τώρα, που παρακμάζοντας γίνεται όλο και περισσότερο νεοελληνική.

Και δύο άνθρωποι θα πρέπει πλέον να νοιώθουν δικαιωμένοι από τις παγκόσμιες εξελίξεις: Ο Ανδρέας Παπανδρέου με τα Θα του και ο Αλέξης Τσίπρας με τις οραματικές προεκλογικές του υποσχέσεις.

Όταν ο παγκόσμιος ορθοπολιτικός φασισμός συναντά το παλιό το ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ, ζήτω που σωθήκαμε!!!

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 26/1/1 Μετά του Ιού του Ανθρώπου.  

Read More »

Επίσημα Fake news:To RNA μπορεί να αλλάξει το DNA μας.

 

Μπορεί λοιπόν το RNA να αλλάξει το DNA μας;

Η πιο γνωστή και διαδεδομένη επιστημονικά απάντηση είναι αυτή που με τόση σιγουριά ο κύριος Μόσιαλος, τα Hoaxes και άλλοι, χρησιμοποιούν για να μας αποστομώσουν: Όχι.

Προτού όμως προχωρήσουμε στην αποστόμωση της αποστόμωσης, την οποία κρατούσα ως πεντασφράγιστο μυστικό (μια δύο σφραγίδες τις έσπασα για χάρη φίλων) για τη δεύτερη επικαιροποιημένη έκδοση του πανδημικού βιβλίου μου «Χωρίς ανάσα: τα χρονικά του Μεγάλου Φόβου», η οποία λόγω δυσχερειών καθίσταται εξαιρετικά αμφίβολη,  ας κάνουμε ότι έκανα σε ένα τμήμα του βιβλίου: Να εξηγήσουμε όσο πιο απλά γίνεται μερικούς βασικούς όρους βιολογίας. Κι έπειτα να πλεύσουμε σε αχαρτογράφητα νερά. 

DNA και mRNA

Το DNA μας είναι μια διπλή έλικα που ευθύνεται για το θαύμα της δημιουργίας πλήρων οργανισμών από το μονοκυτταρικό σπερματοζωάριο και για την ανάπτυξη τους.

Για να συμβούν τα παραπάνω, η διπλή έλικα του DNA σπάει στη μέση, η κάθε αλυσίδα της φτιάχνει μια κόπια της κι έτσι από μια διπλή έλικα DNA, παίρνουμε τελικά δύο,  κλώνους της (αντιγραφή)  κι έτσι τελικά δημιουργούνται νέα κύτταρα (μίτωση). Αυτός ο μηχανισμός δημιουργεί από ένα κύτταρο, το σπερματοζωάριο, μέσω της εκθετικής του αναπαραγωγής, έναν οργανισμό, ενώ είναι υπεύθυνος όπως είπαμε και για την ακόλουθη ανάπτυξη του.

Το DNA επίσης παρέχει επίσης το blueprint για τις πρωτεϊνες που χρειάζονται τα κύτταρα του οργανισμού στη διάρκεια της ζωής του. Έτσι η διπλή του έλικα του DNA ανοίγει σε κάποια σημεία, το κομμάτι της αυτό αντιγράφεται (μεταγραφή) και δημιουργείται έτσι το mRNA το οποίο βγαίνει από τον πυρήνα των κυττάρων μας και πηγαίνει στα εργοστάσια πρωτεϊνών του οργανισμού, τα ριβοσώματα. 

Σκεφτείτε το mRNA σαν SMS που στέλνετε σε ένα εστιατόριο του οποίο ένα πιάτο είδατε στο φυλλάδιο του και το ορεχτήκατε τόσο που το φωτογραφήσατε. Το εστιατόριο βλέπει την φωτογραφία του αγαπημένου σας πιάτου στο SMS που στείλατε και πηγαίνει στην κουζίνα του για να σας φτιάξει το φαγητό που παραγγείλατε, γιατί χωρίς φαγητό, απλά θα πεθάνετε της πείνας.

Αυτό κάνει το mRNA. Είναι το γενετικό SMS.

Τώρα, το βασικό δόγμα της βιολογίας ήταν για πολλές δεκαετίες από την ανακάλυψη της διπλής έλικας του DNA, «DNA προς RNA, RNA προς πρωτεΐνες». 

Αυτό το δόγμα εξακολουθεί να κυριαρχεί στους μηχανισμούς της ζωής με τη διαφορά ότι δεν είναι πλέον δόγμα. Όπως συνέβη και με την Νευτώνεια φυσική που εξακολουθούμε να την χρησιμοποιούμε κατά κόρο στην καθημερινότητα μας, χρησιμοποιώντας την σχετικότητα και την κβαντική σε άλλες κλίμακες, έτσι και από τα τέλη του 1980, έγινε αντιληπτό πως η διαδρομή της γενετικής πληροφορίας είναι συχνά αλλά όχι πάντα μονόδρομος, καθώς το RNA μπορεί όχι μόνο να επηρεάσει το DNA αλλά και να το αλλάξει, με το να ενσωματωθεί σε αυτό.

Ο ιός του ανθρώπου

Η πιο ξεκάθαρη απόδειξη για αυτό είναι το ίδιο το DNA μας: Το 8% του DNA μας δεν είναι ανθρώπινο, αλλά αποτελείται από ρετροϊούς (ρετροϊός: ιός που έχει RNA για γενετικό υλικό και χρησιμοποιεί το ένζυμο αντίστροφη τρανσκριπτάση για να μετατρέψει το RNA του σε DNA και να κολλήσει στο δικό μας DNA, με μηχανισμό αντίστροφο από αυτόν με τον οποίο το RNA φτιάχνεται από το DNA, εξού και ο όρος αντίστροφη μεταγραφάση, ώστε να χρησιμοποιήσει τους μηχανισμούς του κυττάρου μας για να πολλαπλασιαστεί και να φτιάξει τα υπόλοιπα δομικά στοιχεία του. Οι ανθρώπινοι ενδορετροϊοί (το επιλέγω αντί του Ενδογενείς Ρετροϊοί του Ανθρώπου) είναι λοιπόν ρετροϊοί που ενσωματώθηκαν στην εξελεκτική μας πορεία στο DNA μας. Με το διάβα των αιώνων, αυτά τα γονιδιώματα έχασαν την λειτουργία τους και για αυτό αποκαλούνται και γενετικά απολιθώματα.

Υπό συνθήκες όμως, τα γονίδια αυτών των ανθρώπινων ενδορετροϊών μπορούν να εκφραστούν και να φτιάξουν τις δικές τους πρωτείνες. 

Χαρακτηριστικότερη και σημαντικότερη όλων αυτών των περιπτώσεων όπου ενεργοποιούνται οι ανθρώπινοι ρετροϊοί είναι η κύηση: Τα θηλαστικά ουσιαστικά χρησιμοποιούν τους ενδορετροϊούς  τους για να φτιάξουν την πρωτεϊνη συνκυτίνη (σχετική με το θέμα και η αίτηση στον EMA των Wodarg και του πρώην αξιωματούχου της Pfizer, Yeadon για διακοπή των εμβολιασμών mRNA[1]) , θεμελιώδη για τα δημιουργία του πλακούντα. Δεν θα ήταν λοιπόν αυθαιρεσία να ισχυριστούμε ότι τα θηλαστικά δεν θα υπήρχαν ή έστω ότι θα είχαν ακολουθήσει μια ελαφρώς ή αρκετά διαφορετική εξελεκτική πορεία χωρίς την συνεξέλιξή τους με κάποιους έστω ιούς.

Οι ενδορετροιοί είναι μέρος ενός ευρύτερου γενετικού δικτύου, των ρετροτρανσποζονιών (ρετρο από την αντίστροφη τρανσκριπτάση ή μεταγραφάση, Re-verse Tra-nscriptase, τρανς από το δια, ποζόνια από το position, αντιμεταδιαθεσόνια για να μην κακοκαρδίζουμε και τον Μπαμπινιώτη), τα οποία για δεκαετίες τα θεωρούσαμε άνευ σημασίας (ενδεικτικά, στο διαδίκτυο, ο όρος ρετροτρανσποζόνια έχει κάτω από 400 συνδέσμους, οι περισσότεροι από τους οποίους εκπαιδευτικοί ή ερευνητικοί) και στην αρχή τα ονομάζουμε σκουπίδια.

Τι κάνουν αυτά; Συνήθως τίποτε, καθώς παραμένουν ανενεργά με την πιο ενεργή σειρά τους να είναι  η Line-1.  Υπό συνθήκες όμως, όπως σε μια ίωση κι όχι μόνο, ενεργοποιούνται.

 Και τι κάνουν; Ότι να’ ναι. Είναι πράκτορες γενετικού χάους, ικανοί να μεταπηδήσουν από ένα σημείο του DNA μας σε ένα άλλο και να αλλάξουν την αλληλούχιση. Όταν ενεργοποιηθεί ένα από δαύτα, δημιουργεί ένα RNA αντίγραφο του που φέρει αντίστροφη τρανσκριπτάση. Σε αντίθεση με το mRNA που πηγαίνει στα ριβοσώματα, το RNA αντίγραφο του ρετροτρανσποζονίου γίνεται στο κυτταρόπλασμα μέσω της αντίστροφης τρανσκριπτάσης ξανά DNA και πάει και κολλάει σε άλλο σημείο του γονιδιώματός μας.  

Σκεφτείτε ένα πιάνο που κάποια πλήκτρα του έχουν την ικανότητα να πολλαπλασιάζονται και πάνε και κολλάνε σε άλλα σημεία του πιάνου σας.

Τα ρετροτρανσποζόνια λοιπόν, ανακατεύουν την γενετική τράπουλα, βάζοντας καινούρια φύλλα μέσα της, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν τους.

Είπα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν; Όχι πάντα. Γιατί στο κυτταρόπλασμα τα ρετροτρανσποζόνια μπορεί να τσιμπήσουν και κάποιο άλλο κομμάτι RNA, να το μετατρέψουν κι αυτό σε DNA (χιμαιρικό RNA) και να κολλήσουν έτσι νέο γενετικό υλικό στο DNA μας. Αυτός είναι άλλωστε ο μηχανισμός, πέραν της όποιας ατελούς μεταγραφής των ιών στο DNA μας που μπορεί να αφήσει κομμάτια τους σε αυτό,  που έχει οδηγήσει σήμερα το 8% του DNA μας να είναι ιϊκό.

Αν υποθέσουμε ότι τα γονίδια που κωδικοποιούν (που παραγγέλουν) πρωτεϊνες, είναι η τάξη, τα ρετροτρανσποζόνια είναι το χάος. Γιατί υπάρχουν λοιπόν;

Η απάντηση είναι: είναι η εξέλιξη ηλίθιε.

Εξέλιξη

Αν το DNA μας ήταν σταθερό, η ζωή δεν θα εξελισσόταν. Η ποικιλότητα διασφαλίζεται με την γονιμοποίηση, όπου προκύπτει το σπερματοζωάριο που φέρει συνδυαστικά από ένα χρωμόσωμα του κάθε ζεύγους χρωμοσωμάτων από τον κάθε γονέα.

Η αλληλεπίδραση και συνδυασμός των γονιδίων δύο διαφορετικών οργανισμών τους οποίους το ανθρώπινο είδος τους λέει γονείς, δημιουργεί έναν διαφορετικό από τους γονείς, νέο οργανισμό κοκ.

Η ζωή, όμως δεν αρκείται σε έναν και μόνο μηχανισμό για την γενετική ποικιλότητα εντός του ίδιου είδους.  

Θέλει ένα κάποιο βαθμό αστάθειας για να υπάρχουν περισσότερα γονίδια που μπορεί σε κάποιες άγνωστες μελλοντικές συνθήκες να αποβούν κρίσιμες για την επιβίωση του είδους.

Αυτόν τον άχαρο ρόλο τον αναλαμβάνουν «οι τρελοί» του DNA μας, τα ρετροτρανσποζόνια.

Δυστυχώς, δεν είναι όλα τόσο χαριτωμένα όσο το πως εγώ γράφω.  Η εξέλιξη δεν είναι αναίμακτη. Προκειμένου να αυξηθεί η γενετική ποικιλότητα, κάποια άτομα του είδους θα αρρωστήσουν και θα πεθάνουν από τις γενετικές βλάβες που μπορεί να αθροίσει η τυχαία όπως σήμερα μας φαίνεται δράση των ρετροτρανσποζονίων.  

Ας δώσουμε όμως ένα χτυπητό παράδειγμα για την σημασία του «τρελού DNA» για την εξέλιξη και την επιβίωση των ειδών. Όπως οι ανθρώπινοι ενδορετροϊοί είναι τμήμα του ευρύτερου «δικτύου» των ρετρανσποζονιών, τα ρετροτρανσποζόνια ανήκουν στο ακόμη ευρύτερο δίκτυο των τρανσποζονίων, «κινητών» στοιχείων του DNA.

Τώρα: Τα τρανσποζόνια αποτελούν το 50% του ανθρωπίνου DNA. Μάλιστα κύριοι. Είναι, η σιωπηλή πλειοψηφία που μόνο στις εκλογές την θυμούνται.

Τα τρανσποζόνια μαζί με την ανθρώπινη βλακεία, είναι αυτά που μας κάνουν να χάνουμε έναν πόλεμο που είχαμε κερδίσει: Τον πόλεμο κατά των βακτηρίων. Εξαιτίας της εξελικτικής πίεσης που ασκήθηκε στα βακτήρια από την κατάχρηση των αντιβιωτικών (εδώ κολλάει η ανθρώπινη βλακεία), στελέχη βακτηρίων έγιναν όχι μόνο ανθεκτικά στα αντιβιωτικά αλλά και κατά τόπους κυρίαρχα. Κι αυτό το κατάφεραν χάρη στην γενετική τυχαιότητα που προσδίδουν τα τρανσποζόνια.

Κι έτσι, εξαιτίας των τρανσποζονιών και των ηλιθίων, εκατομμύρια ανθρώπων πεθαίνουν κάθε χρόνο από ανθεκτικά βακτήρια, με τα νοσοκομεία να είναι εστίες τους. ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΩ ΠΟΤΕ ΝΑ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΖΩ ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΝΔΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΑΝΘΕΚΤΙΚΕΣ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΘΑΝΑΤΟΥΣ ΜΕ COVID, ΟΠΩΣ ΙΣΩΣ ΕΧΕΤΕ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗ.    

Είδαμε επίσης πως η γενετική ποικιλότητα επιδιώκεται και με την ενσωμάτωση ακόμη και ιών στο DNA μας, οι οποίοι γίνονται και αυτοί ρετροτρασποζόνια (θυμηθείτε τον ρόλο τους στην κύηση).

Και ποτέ κάτι τέτοιο δεν είναι πιο εύκολο, από όταν η ανθρωπότητα χτυπιέται από μία…

ΠΑΝΔΗΜΙΑ.

Πανδημικές χίμαιρες.

Σε μια ιογενή πανδημία, ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού θα έρθει σε επαφή με τον ιό. Θα γίνουν ατελείς μεταγραφές, κομμάτια του ιού θα μείνουν στο ανθρώπινο DNA, θραύσματα του ανθρωπίνου DNA θα μείνουν στο δικό του, θα δημιουργηθούν μεταλλάξεις, καινούρια στελέχη κοκ. Η πανδημία είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο στην συνεξέλιξη και την ανταλλαγή γενετικής πληροφορίας, ή μάλλον θραυσμάτων της.  Είναι ενδεικτικό, ότι από όλες τις προσαρμοστικές αλλαγές που έγιναν μόλις στα 7.000.000 χρόνια της ύπαρξης των πρωτευόντων, το 1/3 αφορά πρωτεϊνες που αλληλεπιδρούν με ιούς[2].

Και κάπου εκεί εμπλέκονται οι τρελοί: τα ρετροτρασποζόνια. Αυτά όχι μόνο ενεργοποιούνται συχνότερα σε ίωση προκαλώντας ανοσοκαταστολή και/ή προστασία ή και ευπάθεια από/σε ιούς, αλλά στο κυτταρόπλασμα μπορεί να πετύχουν το ιϊκό RNA, να κολλήσουν σε μέρη του,  να κάνουν αντίστροφη μεταγραφή και να κολλήσουν σε κάποιο μέρος του DNΑ μας.

Σκεφτήκατε τώρα ότι εγώ είμαι ο τρελός; Η ανθωποκεντρική σας θέαση θα φταίει. Εσείς ποιος λέτε να έφερε το 8% ανθρωπίνων ενδορετροϊών στο DNA μας; Ο πελαργός;

Το παράλογο θα ήταν να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Σε αμερικάνικη προδημοσίευση μόλις του προηγούμενου μήνα που δημιούργησε μεγάλη αναστάτωση επιστημονικά, ερευνητές βρήκαν σε βάσεις δεδομένων καλλιεργειών από ασθενείς με Covid, χιμαιρικά αντίγραφα, ανθρώπινες αλληλουχίες ενωμένες με αλληλουχίες του κορονιού. Βρήκαν επίσης πως ο κορονοιός ενεργοποιούσε τα ρετροτρανσποζόνια. Για περαιτέρω επιβεβαίωση, σε καλλιέργεια χρησιμοποίησαν αντίστροφη τρανσκριπτάση είτε από ρετροτρανσποζόνια Line 1, είτε από τον ρετροιό HIV-1 και ιδού: Κορονοϊκό RNA ενσωματώθηκε στο ανθρώπινο. Καλωσόρισες τέρας του Φράνκενστάιν.[3]   

Τι σημαίνει αυτό πέρα από τις όποιες επιπτώσεις στην παθογένεια; Τι σημαίνει αυτό πέρα από τις όποιες επιπτώσεις στην εξέλιξη;

Σημαίνει και επιπτώσεις στην διαγνωστική. Το αίνιγμα των ασθενών που βρίσκονται θετικοί σε PCR μήνες μετά την αποθεραπεία τους, μπορεί να οφείλεται όχι μόνο στο ότι

Α) ΤΟ PCR ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΙΑΝΕΙ ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΣΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΥ (CT, κύκλοι κατωφλιού) ΤΟΥ PCR EINAI ΤΟΣΟ ΥΨΗΛΟΙ ΩΣ ΕΙΘΙΣΤΑΙ, ΠΟΥ ΠΙΑΝΕΙ ΨΥΛΛΟ ΣΤΑ ΑΧΥΡΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΤΙ

Β) ΣΤΟ ΟΤΙ TO PCR ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΙΑΝΕΙ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥ ΠΟΥ ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΗΚΑΝ (ΗΔΗ) ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ DNA, , ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΥ (CT, κύκλοι κατωφλιού) ΤΟΥ PCR EINAI ΤΟΣΟ ΥΨΗΛΟΙ ΩΣ ΕΙΘΙΣΤΑΙ, ΠΟΥ ΠΙΑΝΕΙ ΨΥΛΛΟ ΣΤΑ ΑΧΥΡΑ (υπάρχουν κεφαλαία στα κεφαλαία;), Ή ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΕΣ ΠΡΟΓΟΝΙΚΩΝ ΤΟΥ COVID ΕΝΔΟΡΕΤΡΟΪΩΝ.

Με άλλα λόγια, πιασ το αυγό και κούρετο. Και επίσης η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα;

Χιμαιρικά αντίγραφα ρετροτρανσποζονίων και αλληλουχιών κορονιού είχαν βρεθεί και σε κινεζική προδημοσίευση του Ιουνίου[4] (αξίζει να σημειωθεί ότι και ο παιδίατρος με εξειδίκευση στην ανοσολογία κος Καλαμπόκης, είχε βρει θετικά PCR σε δείγματα μη ασθενών COVID.)

Οι Κινέζοι ερευνητές προειδοποιούσαν επίσης πως, καθώς τα ρετροτρανσποζόνια μπορούν να δημιουργήσαν κι αυτά κάψα μπορούν να καταγραφούν λανθασμένα ως ιοί (όπως συμβαίνει και με τα λεγόμενα ανθρώπινα εξωσώματα), δημιουργώντας χάος όχι μόνο διαγνωστικά- αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά- αλλά και ερευνητικά.

Αυτά τα ευρήματα επιβεβαιώνονται από άλλη παντελώς ασύνδετη έρευνα: Τα γονίδια ARC, υπεύθυνα για τμήματα της μνήμης, και που προέρχονται από αρχαία ρετροτρανσποζόνια τα λεγόμενα «γύφτοι»,  περιβάλλονται από κάψα σαν να ταν ιοί και μεταφέρονται από νευρώνα σε νευρώνα, μεταφέροντας κάποιου είδους πληροφορία, με ένα μηχανισμό που έκανε τους ερευνητές να αναρωτιούνται: Είναι λοιπόν η μνήμη ιός;

Όλα τα παραπάνω, μας κάνουν να αναρωτηθούμε ξανά: Η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα; Η στην περίπτωση μας, οι ενδορετροϊοί και τα ρετρανσποζόνια δημιούργησαν τους ρετροϊούς, όπως είχα εξωφρενικά προτείνει  για τον HIV χρόνια πριν στο βιβλίο μου «ΘανάσιμεςΘεραπείες» ή το αντίστροφο; Μάλλον η απάντηση βρίσκεται και στα δύο σκέλη της ερώτησης. Και μάλλον ο εξωφρενικός τότε ισχυρισμός μου, εν μέρει δικαιώνεται….

Ένα πράγμα είναι το μόνο σίγουρο: Αντίστροφη τρανσκριπτάση, αυτή που κάνει το RNA DNA, υπάρχει και έξω από τον πυρήνα, στον κυτταρόπλασμα. Υπάρχει όταν ενεργοποιούνται τα ρετροτρανσποζόνια. ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΤΡΟΤΡΑΝΣΠΟΖΟΝΙΑ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΕΝΤΟΝΑ ΑΠΟ ΙΟΥΣ. ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΑΠΟ ΠΑΝΔΗΜΙΕΣ ΤΟΥΣ.

ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΝΕΡΓΟΙ ΡΕΤΡΟΙΟΙ ΣΤΑ ΚΥΤΤΑΡΑ. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν συνδυασμός ρετροτρανσπαζονίων και ρετροιών που μπορεί να δημιουργήσουν φαινόμενα θετικής ανάδρασης, ή λούπας.

Ως εκ τούτου, οι αφορισμοί του Κου Μόσιαλου, των Hoaxes και άλλων, ότι το RNA δεν μπορεί να μπει στο DNA μας γιατί δεν υπάρχει αντίστροφη τρανσκριπτάση έξω από τον πυρήνα των κυττάρων μας, είναι το λιγότερο αναχρονιστικοί. Μια επικίνδυνη γενίκευση. 

Ή αν θέλετε να μιλήσουμε στην γλώσσα τους, fake news.

Tο να μπει RNA, οποιαδήποτε RNA, είτε είναι ιϊκό, είτε είναι εμβολίου, είτε είναι δικό μας στο DNA μας, είναι θέμα συγκυριών, με τις πιθανότητες να αυξάνουν ανάλογα με το πόσο RNA θα πετύχουν τα ρετροτρανσποζόνια στο διάβα τους και υπό ποιες συνθήκες.

Δεδομένου ότι τα κύτταρα μας είναι ένας μικροσκοπικός ωκεανός γεμάτος με RNA, οι πιθανότητες ρετροτρανσποζόνιο να τσιμπήσει το mRNA εμβολίου πρέπει να είναι μικρές. Αλλά μεγαλώνουν όσο μεγαλύτερο είναι το πανδημικό κύμα, καθώς, όπως είπαμε, οι ιώσεις ενεργοποιούν τα ρετροτρανσποζόνια.

Ακόμη κι αν το εμβόλιο mRNA είναι ορθόσωστο που είναι αμφίβολο, το κάνουμε στην πιο λάθος φάση της πανδημίας. Και με τον πιο λάθος προγραμματισμό.

Όπως είπαμε, υπάρχει μηχανισμός για να μπει RNA στο DNA μας, αλλάζοντας το. Ακόμη και να μην υπήρχε όμως, υπάρχουν πολλαπλοί μηχανισμοί μέσω των οποίων το RNA μπορεί να επηρεάσει το DNA χωρίς να χρειαστεί να εισέλθει και να ενσωματωθεί σε αυτό με αντίστροφη μεταγραφή. 

ΓΕΝΕΤΙΚΗ VS ΕΠΙΓΕΝΕΤΙΚΗ

Φτάνουμε στο τέλος ταξιδιού μας. Κι αυτό είναι η αρχή της ζωής.

Το 2001, με τυμπανοκρουσίες έγινε η ολοκλήρωση του Human Genome Project. Είχαμε πλέον χαρτογραφήσει το ανθρώπινο γονιδίωμα. Στην επόμενη στροφή μας περίμεναν οι εξατομικευμένες γονιδιακές θεραπείες. Η Νέα Ιατρική.

Αυτή η στροφή δεν ήρθε ποτέ. Και ήξερα από νωρίς το γιατί δεν θα ερχόταν, τουλάχιστον όχι τόσο σύντομα. Και θα σας πω το γιατί, όπως το περιέγραψα στο μνημειώδες έργο μου ¨Θανάσιμες Θεραπείες¨, η έρευνα για τις ανάγκες του οποίου, παρά τις όποιες αστοχίες και υπερβολές του, μου έδωσε αρκετές από τις βάσεις που απαιτούνται για να μπορώ να γράψω ετούτο εδώ το κείμενο.

Και να είμαι ένας από τους λιγοστούς ανθρώπους στη χώρα, που θα μπορούσε να το γράψει.

Δεν φτάσαμε ποτέ λοιπόν στην στροφή που o χάρτης του DNA που το Human Genome Project μας έδωσε, γιατί ο χάρτης μας ήταν λειψός.

Μόνο το 1,8% του DNA μας κωδικοποιεί (παραγγέλνει) για πρωτεϊνες. Το υπόλοιπο 98,2%, θεωρούνταν για δεκαετίες σκουπίδι (Junk).

Φυσικά, τόσο περιττό δεν το αντέχει η φύση. Επομένως, αυτό που μας έμοιαζε περιττό, σκουπίδι, δεν θα μπορούσε να είναι όντως περιττό. Το είδαμε με τα ρετροτρανσποζόνια αυτό.

Σκεφτείτε λοιπόν τώρα, ένα βιβλίο: Το βιβλίο της ζωής: Είναι βιβλίο γεμάτο γράμματα, συλλαβές, λέξεις, προτάσεις, παραγράφους, νοήματα, αλλά όλα κολλημένα μαζί τους, χωρίς κενά και σημεία στίξης.

Θα δυσκολευτείτε να βγάλετε άκρη από αυτό το βιβλίο. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι το κενό στον λόγο έχει νόημα και δεν είναι περιττό.

Έτσι υπάρχουν στοιχεία στο DNA μας που βάζουν σημεία στίξης και κενά και μας λένε πότε και πως διαβάζεται κάτι.

Και δεν υπάρχουν μόνο στο DNA μας.

Φανταστείτε έναν ηλεκτρολογικό πίνακα. Φανταστείτε ότι ανεβάζετε μια ασφάλεια και ανεβαίνουν άλλες δύο ενώ ταυτόχρονα πέφτουν άλλες δυο. Φανταστείτε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Και αθροίστε σε αυτήν την πολυπλοκότητα και διακόπτες έξω από τον πίνακα που κάνουν το ίδιο. Στο σαλόνι, στο χωλ, το μπάνιο. Η πολυπλοκότητα αρχίζει και μοιάζει με τυχαιότητα πλέον, σε τέτοιο βαθμό που το μόνο που μπορείτε να κάνετε, είναι να φωνάξετε, Γιωργάκη σταμάτα να παίζεις με τους διακόπτες την τρέλα μου μέσα.

Ή ας θυμηθούμε το πιάνο μας. Αν όλα τα πλήκτρα ήταν συγχρονισμένα, δεν θα μπορούσαμε να φτιάξουμε μουσική αλλά μόνο αλαλούμ. Οι συνδυασμοί των πλήκτρων με ορισμένο χρονισμό παράγει αρμονία. Μουσική.

Διάφορα στοιχεία εντός και εκτός του DNA μας, μπορούν να το παίζουν σαν πιάνο.

Αυτά που βρίσκονται εκτός του DNA μας, είναι πλείστα όσα και διαφορετικά. Ανάμεσα σε αυτά είναι και μόρια RNA που μπορεί να λειτουργήσουν ως ρυθμιστές, εκκινητές, αναστολείς κλπ κλπ. Μπορεί λοιπόν το mRNA στην μορφή που έχει, ή τα θραύσματα του μετά την ολιγοήμερή διάρκεια «ζωής» του, να έχουν κάποιον από αυτούς τους ρόλους όπως αναρωτήθηκε ο Κος Καλαμπόκης; Χωρίς την σχετική έρευνα, απλά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε.

Λίγα χρόνια μετά το Human Genome Project, ξεκίνησε το Human Epigenome Project που εξέταζε την επίδραση παραγόντων εκτός DNA στο DNA, κάποιοι από τους οποίους ήταν ή μπορούσαν να γίνουν κληρονομικοί.

Η επιγενετική επίδραση μπορεί να είναι τόσο δραματική, που μπορεί να κάνει την διαφορά ανάμεσα στην μέλισσα εργάτρια και την βασίλισσα.

Ήδη είδαμε ένα παράδειγμα επιγενετικής επίδρασης σχετικής με τα ζητήματα μας: Οι ιώσεις ενεργοποιούν τα ρετροτρανσποζόνια (επιγενετικά), και αυτά με την σειρά τους προκαλούν τυχαία γενετική αλλαγή. Μπορούν δε μάλιστα, να μπολιάσουν το DNA μας με όποιο RNA πετύχουν στο διάβα τους υπό τις κατάλληλες συνθήκες.

Αυτό όλα, είναι μηχανισμός της εξέλιξης του είδους μας.

Η εξέλιξη μας είναι ένα μείγμα τάξης και χάους. Γενετικής και επιγενετικής. Σήμερα, αν συναντιόντουσαν ο Λαμάρκ με τον Δαρβίνο, θα λέγαν, ρε συ, είχαμε και οι δύο δίκιο.

Το ανθρώπινο είδος είναι το μόνο που μπορεί να αλλάξει το περιβάλλον του σε τέτοιο βαθμό και το μόνο που μπορεί να αλλάξει σκόπιμα το DNA του και την εξέλιξη του είδους του.

Δυστυχώς, σε αυτά τα ζητήματα, λόγω του απίστευτου βαθμού περιπλοκότητας, παρά την τεχνογνωσία μας, είμαστε ακόμη μαθητευόμενοι μάγοι. Βέβαια, πρόοδος χωρίς ρίσκο δεν υπάρχει. Το θέμα είναι πόσο μεγάλο είναι αυτό το ρίσκο. Και ποιος το χρεώνεται.

Η πανδημία είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία του ανθρωπίνου είδους και στην συνεξέλιξη του με τους ιούς. Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, μέχρι τώρα σταθήκαμε τυχεροί: μια πανδημία από έναν ιό με μικρές θνητότητες, αβλαβή σχεδόν στα παιδιά. Και μέχρι τώρα, είμαστε τυχεροί και τις με νέες τεχνολογίες εμβολίων. Γιατί όταν προχωράς σε πράγματα που δεν γνωρίζεις με την απόλυτη βεβαιότητα ότι πρέπει να προχωρήσεις, γνωρίζοντας ότι είναι τόσα αυτά που δεν ξέρεις, ή πολύ γενναίος πρέπει να είσαι, ή πολύ ηλίθιος ή πολύ απεγνωσμένος και σίγουρα, ότι και απ’ τα παραπάνω κι αν είσαι, πρέπει να είσαι πολύ τυχερός για να επιβιώσεις. Και δεδομένου ότι η γενναιότητα έχει σχεδόν εξαφανιστεί πλέον από το είδος μας, συμπεραίνω ότι είμαστε πολύ τυχεροί, κι εύχομαι να συνεχίσει η καλοτυχία μας.

Το βιβλίο της ζωής μας

Όπως σας είπα στην αρχή του κειμένου, αυτό που διαβάζετε, προϊόν πολυετούς ενασχόλησης με τα συναφή ζητήματα, το κρατούσα δώρο για το βιβλίο μου, για την δεύτερη έκδοση του, το οποίο παραμένει κομβικότατο και στην τωρινή του μορφή. Και θα ήταν ακόμη πληρέστερο από ότι μπορείτε να φανταστείτε. Δυστυχώς, οι κακουχίες με τα βιβλιοπωλεία και την διανομή, καθιστούν μια δεύτερη έκδοση πολύ αμφίβολη σε συνδυασμό με το ότι κι εμένα μου έχουν κοπεί τα πόδια από το ότι έχω κάνει ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να νικήσουμε τον φόβο, και παρότι υπήρξε θερμό ενδιαφέρον από σκεπτόμενους αναγνώστες, η όλη προσπάθεια κολλάει σε πράγματα που με ξεπερνούν.

Για όσους ενδιαφέρεστε, και δικαίως, γιατί πρόκειται μόνο για τις ζωές μας και το μέλλον της ανθρωπότητας,  ζητήστε το «Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του Μεγάλου Φόβου» από τα αγαπημένα σας βιβλιοπωλείο, για όσο είναι ακόμη ανοιχτά. Αν κάτι τέτοιο δεν καταστεί εφικτό μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, κάτι το απολύτως αναμενόμενο, μπορείτε να το παραγγείλετε από τον εκδοτικό, εκδ. Etra, τηλεφωνικά, Δευτέρα-Πέμπτη 11-3, 2109811753, ή στο e-shop του εκδοτικού.

Η γνώση είναι δύναμη. Μοιράστε και μοιραστείτε. Και στην σελίδα του Κου Μόσιαλου που ισχυρίζεται ότι το RNA δεν μπαίνει στο DNA γιατί δεν υπάρχει αντίστροφη τρανσκριπτάση έξω από τον πυρήνα των κυττάρων μας. Μπείτε εσείς λοιπόν. Είναι όχι μόνο εύκολο να του την μπείτε. Αλλά κι επιβεβλημένο.  

Ρηχά είναι. Μπείτε.     

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 19/1/2021.       

---

[1] https://2020news.de/en/dr-wodarg-and-dr-yeadon-request-a-stop-of-all-corona-vaccination-studies-and-call-for-co-signing-the-petition/

[2] https://www.nytimes.com/2018/10/04/science/neanderthal-genes-viruses.html

[3] https://www.biorxiv.org/content/10.1101/2020.12.12.422516v1.full.pdf

[4] https://www.researchgate.net/publication/342755021_Exogenous_coronavirus_interacts_with_endogenous_retrotransposon_in_human_cells

Read More »

Οι επόμενες δυο βδομάδες...

 

Κοιτούσε έξω από το παραθύρι του κλεφτά και με τρόμο. Όχι, δεν μόνο οι περίπολοι από τους φρουρούς της μοναξιάς.

Ήταν αυτό το αίσθημα ότι δεν ανήκε πλέον στον έξω κόσμο.

Ότι δεν ανήκε.

Πέντε χρόνια πάνε τώρα που είχε στο σπίτι του εγκλειστεί, σαν θύμα σεισμού εγκλωβισμένου σε ερείπια.

Το μόνο που άλλαζε πλέον στην ζωή ήταν ο ιός. Τα εμβόλια τρέχαν ξωπίσω του όπως οι μπάτσοι πίσω από όποιον από το σπίτι ξεμύτιζε, μα εκείνος, ο τρισμέγιστος μικροσκοπικός ιός, πάντα τα έτρωγε στην στροφή.

Κι έτσι, η αρχή του τέλους γινόταν το τέλος της αρχής. Κάθε φορά. Και φτου κι απ την αρχή. Κρυφτό, που να βρεθεί, αδύνατο.

Κι όταν ο ιός βαρέθηκε να παίζει μαζί μας, ήρθε η παραμελημένη γρίπη με νέα μορφή να ζητήσει κι αυτή το μερίδιο της από την πίτα, έξαλλη που τόσα χρόνια ένας κορονοϊός της είχε κλέψει το στέμμα.

Σκότωνε παιδιά. Για φαντάσου παιδιά.

Τι να κάνεις λοιπόν εκεί έξω; Οι άνθρωποι ήταν η πηγή κάθε κακού, και για να είσαι ασφαλής από αυτούς και να τους κρατάς ασφαλείς από σένα, να τους αποφεύγεις έπρεπε πάση θυσία.

Μα κάποια πράγματα δεν μπορούσες να τ’ αποφύγεις. Κι η τρέλα ήταν ένα από αυτά.

Γιατί, ως γνωστόν, η τρέλα δεν πήγαινε στα βουνά. Της το χαν απαγορεύσει κι αυτηνής.

Είχε όμως μετακομίσει στο σπίτι του γείτονα. Μόνιμα.

Κάθε πρωί, μεσημέρι, βράδυ, ο γείτονας φώναζε: Κλέφτες, κλέφτες.

Και όταν που και που ερχόντουσαν απρόθυμα τα όργανα της απομόνωσης, γιατί η δουλειά τους δεν ήταν να φυλάν τα σπίτια από εισβολές αλλά να φρουρούν τους ανθρώπους μέσα στα σπίτια τους να μην αποδράσουν, τα ίδια τους έλεγε ξανά και ξανά: Μου κλέψαν τη ζωή. Μου κλέψαν την ζωή.

Τον ενοχλούσε λοιπόν ο γείτονας. Πώς να μην τον ενοχλεί; Και τον ενοχλούσε πιο πολύ, γιατί συχνά ένιωθε πως ο τρελός είχε δίκιο. Και πως έτσι, η τρέλα του μεταδοτική σαν ιός μπορούσε να γενεί.

Ο ίδιος του, στην αρχή του έπους του Homo monachus monachus, το πάλευε αλλιώς: Δες το κι έτσι ρε αδερφέ, έλεγε στον εαυτό του. Πες ότι κάνεις θητεία, ότι ξανάγινες φαντάρος στα 50 σου, εξάλλου πόλεμο έχουμε, να μην τηλεεπιστρατευτείς; Και μπορείς να συμπληρώνεις και να υπογράφεις εσύ το εξοδόχαρτο σου. Τι παραπάνω να θέλεις δηλαδή;

Μα μετά οι σκέψεις του αρχίσαν να μαυρίζουν και το μυαλό να μοιάζει όλο και περισσότερο με μαυροπίνακα που χαν σωθεί οι κιμωλίες.

Ήρωας ήσουν αν δεν έκανες τίποτε πια. Ήρωας του καναπέ. Έτσι έσωζες τον κόσμο κι ανθρώπους. Παθητικά.

Κι αν όλο αυτό κάποτε τελείωνε; Αν βρισκόταν εκείνο το εμβόλιο που κατατρόπωνε όλους τους ιούς; Αυτή η σκέψη τον τρόμαζε πιο πολύ κι από όλες τις άλλες μαζί. Γιατί ποιος και πως θα σε παρακινούσε να κάνεις κάτι, να πάρεις τη ζωή σου πίσω, στα χέρια σου, όταν η ύψιστη αρετή ήταν για τόσα χρόνια η νιρβάνα;

Σταμάτησε να μαγειρεύει και να καθαρίζει. Τόσα χρόνια νοικοκυρά του εαυτό του, φτάνει πια τόση καταπίεση. Ήθελε να χειραφετηθεί. Να νιώσει ξανά άντρας σωστός.

Βουνά γίναν οι μπύρες και τα σακουλάκια από τα γαριδάκια και οι κονσέρβες.

Και τα χαλιά του που ποτέ πια δεν τα σήκωνε, σαν χιονισμένα μοιάζαν από τα θρύμματα των σνακς, κίτρινα χριστούγεννα πάντα στο σπίτι, χαλιά με πιτυρίδα. Κίτρινη κι αυτή.

Σκεφτόταν πολύ τους ανθρώπους των σπηλαίων και μέσα του αμφισβητούσε: Πόση δηλαδή πρόοδος από τους ανθρώπους των σπηλαίων στους ανθρώπους των σπιτιών, τις ανθρωποχελώνες τις κλεισμένες στα κουβούκι τους, με την ζωή τους αναποδογυρισμένη;

Τουλάχιστον εκείνοι, οι σπηλιάνθρωποι, είχανε παρέα.

Κι η αμφισβήτηση μέσα του, τρομερή κι αυτή. Του έβαζε την ιδέα στο μυαλό, πως όλα αυτά είχαν γίνει μάταια.

Καμιά ζωή δεν περισσεύει, συνέχιζαν να λένε. Κι αν ήταν όντως έτσι, τότε, αυτός  γιατί ένιωθε άραγε τόσο περιττός;

Κοιτούσε με τρόμο έξω από το παραθύρι του: Ο έξω κόσμος ανήκε στους ανθρώπους του μέλλοντος.

Κι αυτός κι οι όμοιοι του, τι θα απογινόταν; Θα χαν την μοίρα των ανθρώπων των σπηλαίων, θύματα της εξέλιξης του είδους;

Ή μήπως θα τους συντηρούσαν ωσάν εκθέματα σε μουσεία; Ωσάν ζωντανά μνημεία του παρελθόντος;

Η μήπως σαν τις μαϊμούδες στον ζωολογικό;

Ένα ήταν το μόνο σίγουρο. Οι επόμενες δύο βδομάδες ήταν κρίσιμες. Εδώ και πέντε χρόνια: οι κάθε επόμενες δύο βδομάδες ήταν κρίσιμες.

Η μέρα της μαρμότας. Η στέρηση ζωής, τον έκανε να νιώθει πλάσμα άχρονο. Τι μέρα άραγε ήταν σήμερα; Και ποια χρονιά; Ποιο έτος;

Στο νου του ρθαν στίχοι κάποιου ποιητή από άλλη εποχή:

“Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα
απ' τες εννιά που άναψα την λάμπα,
και κάθησα εδώ. Καθόμουν χωρίς να διαβάζω,
και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω
κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό…

Το είδωλον του νέου σώματός μου,
απ' τες εννιά που άναψα την λάμπα,
ήλθε και με ηύρε και με θύμησε
κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,
και περασμένην ηδονή - τι τολμηρή ηδονή!
Κ' επίσης μ' έφερε στα μάτια εμπρός,
δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,
κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,
και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.

…

Δώδεκα και μισή. Πως πέρασεν η ώρα.
Δώδεκα και μισή. Πως πέρασαν τα χρόνια.”

(Κωνσταντίνος Καβάφης)

Η ώρα ήταν ήδη δώδεκα και μισή. Και οι επόμενες δύο βδομάδες, ακόμη κρίσιμες.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 12.30, 9/2/1 μετά Κορονοϊού.

Read More »

To μυστήριο του 80% των θανάτων εκτός ΜΕΘ.

Μεγάλα μυστήρια μας περιμένουν στα βάθη των ωκεανών. Αλλά ας αρκεστούμε σε αυτά που βρίσκονται στην επιφάνεια της γης, και μάλιστα στην χώρα μας. 

To λαβράκι των ενδονοσοκομειακών θανάτων "Covid" εκτός ΜΕΘ, αν δεν κάνω λάθος το ψάρεψε πρώτος ο πολύ καλός Όθων Κουμαρέλλας, το ανέδειξε ο εξαίρετος Γιώργος Σαχίνης, και τώρα αποτελεί πλέον μεγάλο αγκάθι στην προπαγάνδα του "καμιά ζωή δεν περισσεύει", "κάθε ζωή μετράει", "κάναμε αυτά που έπρεπε" και την μετάθεση των ευθυνών από το κράτος στους πολίτες και την κοινωνία. Το ψάρι, βρωμάει από το κεφάλι.

Περί τίνος πρόκειται;

80% των θανάτων εκτός ΜΕΘ.

Οι θάνατοι Covid προκύπτουν από αιφνίδιο ARDS (Σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας) με τις θρομβοεμβολές να αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες πολυοργανικών βλαβών και θανάτου, με το πρώτο να χρήζει συχνότατα αν όχι αναπόφευκτα ΜΕΘ. Το δεύτερο αντιμετωπίζεται πλέον σε κάποιο βαθμό με προφυλακτική αντιπηκτική αγωγή, εκεί που δεν υπάρχουν σοβαρές αντενδείξεις και μπορεί να δώσει κάποιους θανάτους σε ασθενείς που επιβίωσαν από το ARDS, βγήκαν από τις ΜΕΘ, εξηγώντας έτσι ένα κάποιο ποσοστό θανάτων εκτός ΜΕΘ, αλλά σε καμία των περιπτώσεων το φαινόμενο στην ολότητα του.

Το φαινομένο στην χώρα μας έχει δύο πιθανές αιτίες:

α) Γίνεται επιλογή ασθενών στις ΜΕΘ. Αυτή η πρακτική είναι πάγια στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικά, όπως είχε δηλώσει δημοσίως και ο Άδωνις Γεωργιάδης, o μέσος χρόνος αναμονής για κλίνη ΜΕΘ, προ πανδημίας ήταν οι δύο μήνες, χρόνος που για ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση είναι κυριολεκτικά "ποιος ζει ποιος πεθαίνει". Η λογιστική αύξηση των ΜΕΘ για την οποία καυχιέται η τεχνοκομματική κυβερνησάρα μας, χωρίς την αύξηση εξειδικευμένου προσωπικού, αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου από ενδονοσοκομειακές λοιμώξης και από λάθος ιατρικούς χειρισμούς ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΣΤΙΣ ΜΕΘ. Μια τέτοια πρακτική, αυξάνει τεχνητά το ποσοστό επιβίωσης στις ΜΕΘ, το οποίο είναι χαμηλό σε σχέση με τις "προηγμένες χώρες" της Δύσης, και βρίσκεται στο 55% όταν σε άλλες χώρες πλέον αγγίζει το 70%. Με άλλα λόγια, εγείρονται τρομακτικά ερωτηματικά και για την ποιότητα της νοσηλείας σε πολλές ελληνικές ΜΕΘ. Και σαν μην φτάνει αυτό, δημιουργείται κι ένα παράθυρο ασφαλείας για να δίνεται η εντύπωση ότι υπάρχουν κάποιες ΜΕΘ ακόμη και το σύστημα βαστάει.

β) Οι θάνατοι εκτός ΜΕΘ, δεν οφείλονται σε αιφνίδια και σοβαρή Covid αλλά σε άλλες χρόνιες νόσους που δεν παίρνουν προτεραιότητα στις λίστες ΜΕΘ, είναι δηλαδή θάνατοι με COVID και όχι από Covid, συμβάλλοντας στην δημιουργική στατιστική της πανδημικής τρομοκρατίας και προστίθενται στην μακριά λίστα των θανάτων από την αντιμετώπιση της Covid ως απόλυτης και μοναδικής προτεραιότητας δημόσιας υγείας.

Όπως σε πολλά ερωτηματικά γύρω από τον Covid, πιθανόν η απάντηση σε μια ακόμη σπαζοκεφαλιά να βρίσκεται συνδυαστικά και στις δύο παραπάνω αιτίες.

Περιμένω την συμβολή του Όθωνα που έχει δουλέψει το ζήτημα πολύ περισσότερο από μένα και οποιονδήποτε γιατρό πρώτης γραμμής να μας δώσει τα φώτα του για ένα ακόμη "μυστήριο".

Αναζητείται η αιτία θανάτου χιλιάδων συνανθρώπων μας. Χιλιάδες νεκροί ζητούν δικαίωση. Εκατομμύρια ζωντανοί ζητούν το δίκιο τους και τις ζωές τους πίσω. Νεκροί και ζωντανοί, ζητούν: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Είπαμε να είναι τυφλή. αλλά όχι κι έτσι.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 8/1/2021 μ.Χ, 8/1/1 μC (μετά Covid).

Read More »

Μάσκες και στον Άδη.

 

Των Λοιμωξιολόγων ήταν ο πιο καλός ο μαθητής

Φορούσε μάσκα ολομερίς και ολονυχτίς.

 

Μάσκα στον ύπνο και τον ξύπνιο, μάσκα και στο κρεβάτι,

Μάσκα και στο πιο απόμερο, κρυμμένο μονοπάτι.

 

Μάσκα στο φαγητό, μάσκα στην τουαλέτα, μάσκα και στο χορό και στην πιρουέτα.

 

Άλλον να κολλήσει τ΄ απευχόταν, στην σκέψη ο ίδιος να αρρωστήσει, εμετός του ερχόταν.

 

Ακούραστα εκήρυττε, Μάσκα να φοράτε, πότε θα το καταλάβετε,

μα από το πουθενά, άρχισε να καταβάλλεται.  

Μα που ακούστηκε ποτέ, έτσι να αρρωστήσει, της μάσκας μας ο φάρος;

Και τότε εθυμήθηκε, πως στα καλά καθούμενα, χθες μόλις τον κουτσούλησε ένας γλάρος.  Τυχαίο μάλλον δεν ήτανε λοιπόν, που μπρος του εμφανίστηκε κουκουλοφόρος Χάρος.

Μήπως να φταιγε πως είχε φάει τηγανιά που ο χάρος βγήκε παγανιά;

Μήπως να είχε αλλεργία στην σκορδαλιά; Μπα, γι όλα μάλλον θα φταιγε η δόλια κουτσουλιά. Δεν ήταν αρκετό λοιπόν, να ακούς τον Χαρδαλιά.

Κυρ Χάρε πως από δώ απ τα δικά μας μέρη; Ελπίζω να χεις όρεξη μόνο για χασομέρι.

Ο Χάρος του έριξε στο στόμα του πιπέρι, και του εμήνυσε πως είχε μπέρι μπέρι, ξεδιάντροπα του πιασε και τ’ ένα κωλομέρι.

Και πως το ξέρεις πως είμαι εγώ αυτός που ήρθε η σειρά του; Πιο πιθανό από είναι από με, να πάθει ο Νοσφεράτου. Όχι, δεν το δέχομαι, δεν έφτασε για με η ώρα του θανάτου.

Μήπως κάποια βίδα σου είναι πλέον λάσκα; Το πρόσωπο μου δεν μπορείς να δεις. Φοράω πάντα μάσκα.

Θα σε αναγνώριζα παντού κι αν φορούσες ολόσωμη τραγιάσκα,

απάντησε ο χάρος και τελειωμό δεν είχε. Τι κάνω πια για χάρη σου, καταραμένε στοίχε:   

Αυτά να τα έλεγες εχθές.

Τώρα έχω βάλει GPS, του είπε χύμα ο χάρος, κι αμέσως εξατμίστηκε όλο του το θάρρος.

Εσύ έχεις βάλει GPS, εμένα όμως τι με θες;

Του social distancing είμαι εγώ το πιο λαμπρό πετράδι. Θες να φεγγοβολήσουν υπευθυνότητα τα έγκατα του Άδη; Άπρεπο θα είναι αυτό, του πάει το σκοτάδι.

Άκου ανθρωπάκι να σου πω εσένα τι σε θέλω, κι ας σου φανεί πως προσπαθώ να μοιάσω στον Μετσέλο.

Όπως σε σας έτσι κι μας, μας  χτύπησε επιδημία που σε όλους τους νεκρούς δημιούργησε μεγάλη επιθυμία. Θέλουν να αποδράσουν, στον πάνω κόσμο να περάσουν, να ξαναζήσουνε, να καλοπεράσουν.

Γέρος χάρος είμαι εγώ έχω και αρθραλγία, πώς να την καταστείλω την τόση νοσταλγία;

Δεν μπορούνε άλλο πια να περιμένουν την ανάσταση, κι έτσι αποφάσισαν να κάνουν επανάσταση.

Ρε παιδιά τους λέω εγώ, καθίστε στ αυγά σας. Δεν είναι η ώρα η πιο σωστή για ετούτο τον καβγά σας.

Όπως και κάτω έτσι και πάνω έχει μια πανδημία. Και να αναστηθείτε, τύχη δεν έχετε καμία. Αλήθεια λέει, είπε ένας σοφός, το διάβασα στον Καζαμία. Μα πάλι δεν εκόπασε για τη ζωή, των νεκρών η επιθυμία.

Τους λέω πάλι, όπως και κάτω έτσι και πάνω έχει επανάσταση. Επανάσταση τεχνολογική, τέταρτη βιομηχανική. Κι οι άνθρωποι οι ζωντανοί χειρότερα είναι κι από νεκροί.

Τους έβαλα και 5G, να δούνε και τον Ρακιντζή.  Να ακούσουνε το S.A.G.A.P.O, να φρίξουνε, να πούνε ΠΩ, αχρείαστο να ναι να το επιχείρημα μου να το ξαναπώ. Μα ούτε κι αυτό εστάθη  αρκετό.

Ο κόσμος που γνωρίζατε εχάθηκε και πάει. Χειρότερα κι από το single του Ρακιντζή, ο κόσμος πια αγαπάει. Το σπανάκι, επέθανε, μαζί του και ο Ποπάι, επέθανε ο κόσμος κι η ζωή, Αντίος, Μπάι Μπάι.

Παρθήκαν για το κοινό καλό μεγάλες αποφάσεις, και ο κόσμος πλέον κρατεί, μεγάλες αποστάσεις. Για ένα δυο φιλιά, εφτά φορές θα το διστάσεις, εκτός κι αν είσαι της Google o Ωνάσης.

Θέσεις είναι πλέον επίσημες πως οι κάθε δυό βδομάδες είναι κρίσιμες. Κι έτσι όλες οι μέρες γίνανε κοινωνικά νηστίσιμες. 

Ο κόσμος των ζωντανών, είναι πια ψόφιος. Και πιο μεγάλος απ εδώ, είναι εκεί ο τρόμος και ο ζόφος.

Τι πα να κάνετε εκεί; Κι εκεί έχει γίνει φυλακή. Στέρεψε το αλάτι της ζωής σε κάθε αλυκή.

Καλύτερα του θανάτου η αιωνία ασφάλεια, παρά τις καραντίνας η αιώνια ανασφάλεια.

Που πάτε ωρέ να κάνετε της νεκρανάστασης το ντού; Εκεί που επιβλήθηκε το μάσκες το παντού; Εκεί που τις φοράει δυο δυο κι ο Σκούπι Ντου; Πάει, επέθανε και το How do you do.   

Κει που επιβλήθηκε ο νόμος του χαζού. Εκλείστηκαν μες στα κλουβιά κι ο planet έγινε Zoo. 

Και αρκετοί πειστήκαν απ το πολύ πες πες. Μα όπως πάνω, έτσι κι εδώ, πετάχτηκαν οι αρνητές.

Ρε Χάρο άστα τα τώρα αυτά. Επάς να μας πηδήξεις. Ατάκα κι επιτόπου θέλουμε αποδείξεις.

Εσέ αμέσως σκέφτηκα, για αυτό και σε επισκέφτηκα.

Να φέρω κάποιον υποχονδριακό, να επεισθούν για της ζωής τ’ άσχημο ριζικό.

Κι αν πάλι δεν εφησυχάσουν,  αν θέλουν πάλι διαβατήριο για της ζωής το κολαστήριο, σάμπως και το απολαύσουν, εσένα θα επικαλεστώ και σε κανένα μέτρο δεν θα αρκεστώ, αν δεν γίνει το ολοκληρωτικά  σωστό.

Θα πρέπει να αραιώσουν, αν τον πιο ευπαθή νεκρό θέλουν από την αρρώστια σου να σώσουν. Και ποτέ τους πια να μην σκεφτούν να χαλαρώσουν.

Και αν δεν εφησυχάσουν. Μάσκες θα τους φορέσω για πάντα για να σκάσουν.

Έτσι είναι του φασισμού το μικρόβιο. Όμοια πιάνει ζωντανούς-νεκρούς, ακόμη κι υπεραιωνόβιο. Κι είναι τόσο φονικό, που σκότωσε και τον σκληρό μπαρόβιο.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 3/1/2021

Read More »

Σκωτσέζικο ντουζ με αφρόλουτρο Covid

 

Σίγουρα θα έχετε ακούσει για το περίφημο σκωτσέζικο ντουζ με αφρόλουτρο Covid. Είναι λιγότερο γνωστό από τα σκωτσέζικα ουίσκια και συνοδεύεται από την προτροπή «μην το πιείτε, λουστείτε».

Ας το λουστούνε λοιπόν όσοι συνεχίζουν να επιδίδονται σε πολύ βρώμικες πρακτικές με αφορμή την πανδημία.

Κάποιος θα περίμενε ότι στο δεύτερο κύμα, η εμπειρία που έχει συσσωρευτεί θα απέτρεπε ή έστω περιόριζε το φιάσκο που είδαμε στην πρώτη, όπου ελλείψει τεστ, η ταμπέλα Covid έμπαινε αυθαίρετα στους ευπαθείς και τους ασθενείς που έσπευδαν στα νοσοκομεία, ανεβάζοντας την καταγεγραμμένη θνητότητα μέχρι και σε διψήφια ποσοστά, δημιουργώντας μια από τις πολλές αυτοεκπληρούμενες προφητείες του Covid.

Και αυτός δεν ήταν ο μόνος τρόπος διόγκωσης των θανάτων Covid. Ας δούμε πως περιγράφω αυτή τη δημιουργική στατιστική καταστροφής και ολέθρου στο καινούριο βιβλίο μου «Χωρίς ανάσα. Τα χρονικά του μεγάλου φόβου» (εκδ. Etra):

“Τα πράγματα είναι τόσο τραγελαφικά που, αν ο George Floyd, η αφορμή των διαδηλώσεων Black Lives Matter εν μέσω της πανδημίας, ήταν Άγγλος πολίτης που είχε δολοφονηθεί από Άγγλους αστυνομικούς, έχοντας όντως περάσει ίωση Covid, θα είχε καταγραφεί ως θάνατος Covid, στην περίπτωση που ο θάνατός του δεν είχε πάρει δημοσιότητα.

Και κυριολεκτούμε:

Οι Βρετανικές αρχές όχι μόνο κατέγραφαν όλους τους θανάτους με-Covid ως θανάτους από-Covid, αλλά ακόμη και όσους την είχαν περάσει την ίωση Covid. Και σίγουρα δεν ήταν οι μόνες που βάλαν baking powder στις στατιστικές θανάτου του Covid, κλέβοντας θανάτους από άλλες κατηγορίες.

Έτσι, λοιπόν, ακόμη και αν πέθαινες από τροχαίο, ακόμη και 3 μήνες αφού είχες περάσει Covid, ακόμη και χωρίς να έχεις νοσήσει, θα περνούσες στις λίστες θανάτου από Covid!

Μετά από διαμαρτυρίες ακαδημαϊκών για αυτήν την απερίγραπτη και μάλλον κοινή για πολλές κυβερνήσεις πρακτική, η βρετανική κυβέρνηση αναγκάστηκε να παγώσει την καθημερινή ανακοίνωση των Covid θανάτων και να ¨ερευνήσει¨ κατεπειγόντως τη μέθοδο της καταγραφής τους. Το αποτέλεσμα; Από τους 46.706 καταγεγραμμένους ως Covid θανάτους, επιβίωσαν 41.329.[1]

Περισσότεροι από 5.000 θάνατοι, περισσότεροι από το 10% των συνολικών στη χώρα, ήταν ομολογουμένως αποτέλεσμα της ¨δημιουργικής στατιστικής των καταστροφών¨ και επεστράφησαν στις πραγματικές αιτίες θανάτου τους. 

Και αυτή είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου.”  

Στη Σκωτία, αυτή την πρακτική την εφαρμόζανε και στις νοσηλείες. Ασθενείς που ξαναμπαίναν στα νοσοκομεία μετά την αποθεραπεία τους από Covid, ακόμη και μετά από μήνες, για άλλους λόγους υγείας, και ασθενείς που μπαινοβγαίναν για πάγια προβλήματα υγείας, περιγράφονταν μέχρι και τον Σεπτέμβρη ως νοσηλείες Covid.

Μετά από παρέμβαση του μεγάλου Carl Heneghan της Οξφόρδης, η κυβέρνηση της Σκωτίας επιθεώρησε τα σχετικά νούμερα στο πρώτο μισό του Σεπτέμβρη και άλλαξε την μέθοδο της καταγραφής, μετρώντας ως Covid νοσηλεία μόνο αυτή που έχει συμβεί το πολύ 28 μέρες μετά από την διάγνωση Covid.

Η επίπτωση της αλλαγής των κριτηρίων καταγραφής ήταν συγκλονιστική: Από τους 262 νοσοκομειακούς ασθενείς απέμειναν μόλις 48 και οι υπόλοιποι επιστράφηκαν στους πραγματικούς λόγους εισαγωγής τους στο νοσοκομείο.

Στη Σκωτία λοιπόν, λιγότεροι από ένας στους πέντε που βρίσκονταν στα νοσοκομεία ως ασθενείς Covid, έπασχαν από Covid και το θεωρώ δεδομένο ότι η Σκωτία δεν αποτελούσε την μοναδική χώρα που φούσκωνε με αυτό τον τρόπο τα νοσοκομειακά της δεδομένα κι ότι είναι μάλλον από τις λίγες χώρες που σταμάτησε αυτήν την πρακτική, αλλά ποιος σκοτίστηκε για την Σκωτία, όταν τα μαντάτα που έρχονται από εκεί αποδυναμώνουν την κυρίαρχου αφήγηση του φόβου και του ολέθρου;

Τα νέα κριτήρια της Σκωτίας έχαναν τους συγκριτικά λίγους νοσοκομειακούς ασθενείς που η αιτία παραμονής τους στο νοσοκομείο ήταν σοβαρές μακροπρόθεσμες επιπλοκές Covid.

Ακόμη κι έτσι όμως, το παράθυρο των 28 ημερών από τη διάγνωση, παραμένει  πολύ ανοιχτό για την ταξινόμηση άλλων παθογενειών στο καζάνι του Covid.

Και το φαινόμενο αυτό γίνεται πιο έντονο και στη δεύτερη φάση, καθώς η κατακόρυφη αύξηση των τεστ μπορεί να μειώνει τις καταγεγραμμένες θνητότητες αλλά σε συνδυασμό με την πολύ μεγάλη έκταση του δεύτερου κύματος,  αυξάνει κατά πολύ την δεξαμενή πιθανών λάθος καταγραφών, δημιουργώντας πάλι, όπως και στο πρώτο κύμα αλλά με διαφορετικό τρόπο, συρροές που ελλείψει πρόνοιας μετατρέπουν τα νοσοκομεία σε εστίες και ένα σημαντικό ποσοστό νοσηλειών σε θανάτους από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις, όπως εσχάτως έχουν αρχίσει να ομολογούν ακόμη και οι πιο σκληροπυρηνικοί του εγκλεισμού της ανθρωπότητας   Έλληνες «γιατροί».

Ενδεικτικά, έχει λίγες μόλις μέρες πριν, που του κυρίου Εξαδάχτυλου του ξέφυγε μπροστά στον τηλεοπτικό φακό, πως πολλοί ασθενείς (Covid), φεύγουν από ενδονοσοκομειακές λοιμώξεις μετά από παρατεταμένη νοσηλεία, φαινόμενο για το οποίο κρούω τον κώδωνα του κινδύνου από την ορατή αρχή της πανδημίας.

Όπως από την αρχή έκρουα τον κώδωνα πως ουδέν μονιμότερον του έκτακτου.

Ας πετάξουμε λοιπόν ένα ακόμη χρόνο από τις ζωές μας, ρισκάροντας την υπόστασή μας, για να συνεχίσουμε να βοηθάμε τις κυβερνήσεις στο να συγκαλύπτουν τα εγκλήματά τους υπό τον μανδύα του ανθρωπισμού.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 29/12/2020.  

---

[1]               https://www.sabcnews.com/sabcnews/uks-covid-19-death-toll-lowered-to-41-000-after-methodology-change/

Read More »