Αποκαλυπτική συνέντευξη μου στο synenteuxis.gr

(Για όσους δεν έχουν την πολυτέλεια να αναζητούν στο blog τις πολλές θεματικές με τις οποίες έχουμε κατα καιρούς ασχοληθεί, η συνέντευξη μου στο synenteuxis.gr και την Ανδριάνα Τουρνά αποτελεί μια έξοχη σύνοψη τους)

Συνέντευξη του Πέτρου Αργυρίου στην Ανδριάνα Τουρνά

                                                 (Η συνεντευξιάστρια, Ανδριάνα Τουρνά)

" ... Και οι πολιτικοί, οι εκπρόσωποι των ολιγαρχιών λένε, ναι μα φυσικά, περάστε, κάψτε, γαμήστε, πάρτε ότι θέλετε εκτός από την περιουσία του τάδε και του δείνα γιατί όπως και να το κανουμε, αυτοί κάνουν τα κουμάντα σε αυτή τη χώρα. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που επί τουρκοκρατίας λέγανε μα δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Και που θα βρείτε στήριξη σε ένα αυτοκρατορικό σύμπαν;

Και τώρα τα ίδια λένε. Και όσες περισσότερες χώρες τα πιστεύουνε, τόσο ποιο ακατάλυτο είναι το επιχείρημα και μεγαλύτερη η σιωπηλή βία και η μεταμφιεσμένη καταστροφή.

Αλλά η ιστορία δεν έχει αδιέξοδα. Όπου τα βρίσκει, τα γκρεμίζει και στο διάβα της εξαφανίζει τους πολιτισμούς που ενστερνίστηκαν τα αδιέξοδα. 

Επιλογή μας είναι το αν θα γράψουμε ιστορία ή το αν θα αφήσουμε την ιστορία να μας γράψει στα παλιά της υποδήματα. Ήδη, έχουμε καθυστερήσει φριχτά..."

 Πηγή: http://synmas.blogspot.gr/2013/11/blog-post_25.html

                                                           Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ:

                                          

1.Σπουδάσατε στην Ιατρική,την οποία,όμως,εγκαταλείψατε λόγω της «αντιουμανιστικής της εξέλιξης».Θα μας εξηγήσετε τί σημαίνει αυτό πρακτικά;

Αφού εστιάσαμε στο πρακτικό κομμάτι, θα περιοριστώ μόνο σε αυτό: Πρακτικά λοιπόν, η ιατρική είναι στις κορυφαίες αιτίες θανάτου παγκοσμίως.

Πρακτικά, η ιατρική είναι ένα μαγαζί μαύρου χρήματος και ένας από τους πιο διογκωμένους τομείς της παγκόσμιας παραοικονομίας. Τα φακελάκια πάνε σύννεφο, ο γιατρός είναι σε πολλά μέρη του κόσμου όχι μόνο υπεράνω της ιατρικής δεοντολογίας αλλά και υπεράνω του νόμου όσον αφορά τις επαγγελματικές του πρακτικές, πολλοί διευθυντές νοσοκομείων πλούτισαν εκτρέποντας δημόσιο χρήμα προς τις φαρμακευτικές και τις εταιρίες ιατρικών υλικών. Πρακτικά, τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας έχουν προ πολλού αλώσει και τους παγκόσμιους οργανισμούς οι οποίοι σαν τον ψεύτη βοσκό φωνάζουν κάθε λίγο ΠΑΝΔΗΜΙΑ όταν ο μεγαλύτερος πανδημικός κίνδυνος είναι η φαρμακοβιομηχανία και οι πρακτικές της που δημιουργούν ανθεκτικά βακτήρια πολύ πιο γρήγορα από ότι δημιουργούν καινούρια φάρμακα. Πρακτικά, εκατοντάδες φάρμακα αποσύρονται κάθε χρόνο αφού έχουν ήδη αποφέρει θανάτους στους ιατρικούς καταναλωτές και κέρδη στους προμηθευτές, στους μεσάζοντες, στους ιατρούς, στα στελέχη και τους μετόχους των εταιριών. Το μήνυμα είναι σαφές: ο θάνατος σας και η αρρώστια σας τα κέρδη μας. Μπορείτε να διαβάσετε για αυτά λεπτομερώς στο βιβλίο μου «Θανάσιμες Θεραπείες». Δεν μιλάμε για ιατρική. Μιλάμε για εμπόριο τρόμου και αρρώστιας.

Θα πεταχτούν οι μεγαλοκαθηγητάδες και θα πουν: μα δες τις στατιστικές. Δες πόσο ανέβηκε το προσδόκιμο ζωής σαν να ήταν θρίαμβος της ιατρικής. Αλλά με εξαίρεση την επείγουσα χειρουργική, τα τεχνολογικά δάνεια και τις υλικοτεχνικές υποδομές όπως πχ τις θερμοκοιτίδες, δεν είναι η ιατρική που ανέβασε το προσδόκιμο ζωής: Είναι η μαζική πρόσβαση σε καθαρό νερό και τροφή, σε στέγη και  θέρμανση. Με άλλα λόγια είναι η υγιεινή και οι πολιτισμικές κατακτήσεις. Και αυτά τα κεκτημένα, στις παρούσες συνθήκες, δυστυχώς αναστρέφονται για όλο και περισσότερους.

 Σπούδασα στην ιατρική και μάλιστα στην Ελλάδα. 200 μπαίναμε με εισαγωγικές 600 βγαίναμε χάρη στις μεταγραφές. Ένας συνδικαλιστής είχε στήσει μαγαζάκι όπου πουλούσε μαθήματα στους επί πτυχίω φοιτητές. Οι φοιτητές, παιδιά 18 και 20 και 24 χρονών σφύριζαν αδιάφορα καθώς κοιτούσαν μόνο τον κώλο τους καθώς οι ορδές των μεταγραφών συνδικαλίζονταν. Όσοι από αυτούς ήταν δε γόνοι καθηγητάδων, πέρναν σειρά για το μεγαλείο.

Άλλοι βάζαν πλώρη για την πολιτική. Θυμάμαι το συμφοιτητή μου τον παραλίγο υπερνομάρχη Κικίλια που εξαργύρωσε την επιτυχία της εθνικής όχι όπως κάναν οι άλλοι πρωταθλητές με μια θέση στα σώματα ασφαλείας, άντε βαριά βαριά στο γραφειοκρατικό δημόσιο αλλά με την είσοδο του στην ιατρική. Βλέπετε, οι γονείς του, μεγαλοκαθηγητές των ΤΕΙ οι ίδιοι, το δασκαλέψαν το παιδί να κοιτάζει ψηλά, πολύ ψηλά. Τώρα που τον έβρισκε το χρόνο, αυτό είναι άλλο θέμα. Εγώ προτείνω πάντως να μετονομαστεί το κυλικείο της σχολής σε Κικιλίο προς τιμήν του. Είναι αρκετά σαφής ο υπαινιγμός μου;

Ο Ιπποκράτειος όρκος έχει γίνει ο όρκος του Υποκριτή. Και συγγνώμη αν αδικώ κάποιους καλούς γιατρούς αλλά μέχρι να μπορέσουν αυτοί να πετάξουν τα παράσιτα από το σώμα της ιατρικής, δεν υπάρχει περίπτωση να το βουλώσω.

Αυτά για τα πρακτικά. Για τα θεωρητικά μπορεί κάποιος να ανατρέξει στο βιβλίο μου «Τι δεν σας λένε οι γιατροί»

2.Μεταξύ άλλων, έχετε γράψει ένα σιβυλλικό, δυστοπικό μυθιστόρημα, τα «Άγρια ζώα της πόλης».Σε ποιο βαθμό αυτό αντικατοπτρίζει την τάξη πραγμάτων που έρχεται;

Η ερώτηση θα ήταν επίκαιρη αν μου την ρωτούσατε το 2004 οπότε και ολοκλήρωσα το εν λόγω μυθιστόρημα. Και αν με ρωτούσατε τότε γιατί έγραψα το βιβλίο η απάντηση θα ήταν μία: για να μην έρθει αυτή η «τάξη» πραγμάτων. Αλλά ποιος θα χαλούσε τα συκώτια του με τα δυσάρεστα τότε; Τώρα πια έχει έρθει η τάξη αυτή πραγμάτων. Και συνεχίζει την  επέλασή της. Ξέρετε, δεν πρόκειται για μια απλή κρίση. Ο δυτικός πολιτισμός απειλείται σύσσωμος, δεν είναι μόνο οι αξίες του που κινδυνεύουν. Αν συνεχίσουν έτσι οι δυτικές ελίτ, διαβλέπω ότι είναι ζήτημα χρόνου ο δυτικός κόσμος να κινεζοποιηθεί. Και δεν το λέω μόνο συμβολικά. Πολιτισμοί ανεβαίνουν και αν δεν αντιμετωπίσουν τους κινδύνους και τις προκλήσεις που και οι ίδιοι δημιουργούν καταρρέουν. Αυτό μας διδάσκει η ιστορία ανάμεσα σε άλλα. Αλλά δε μαθαίνουμε ποτέ. 

3.Ο Γκιμπράν είχε πει ότι ο πόνος είναι το σπάσιμο του οστράκου που περιέχει το μαργαριτάρι της γνώσης. Κατ’ επέκτασιν, ο πόνος, θεωρείτε, μας κάνει πιο ανθρώπινους ή μας απανθρωποποιεί;

Ας ρωτήσουμε πως νιώθει το όστρακο. Όταν το συνθλίβουν για να κλέψουν το μαργαριτάρι από μέσα του και να το κάνουν κολιέ οι κυρίες της αυλής. Ή το τσιτάχ όταν το γδέρνουν για να ζεσταίνει άτριχα θηλαστικά. Σχεδόν  ότι έχουμε σε πλεόνασμα και πολυτέλεια προέρχεται από τον πόνο των  άλλων. Από έναν άλλο κόσμο. Από τον τρίτο κόσμο. Από τον κλεμμένο μόχθο, την κλεμμένη γη και την κλεμμένη αξιοπρέπεια των παιδιών της Αφρικής και των μανάδων Μέσης Ανατολής.

Και φοράμε τον πόνο, επιδεικτικά. Ναι ο πόνος είναι ανθρώπινος. Αλλά έχει ουδό. Αν το όρια ξεπεραστούν τότε γίνεσαι απάνθρωπος. Ή άγιος. Το πρώτο πολύ συνηθέστερα από το δεύτερο.

Ναι ο πόνος είναι μια πανανθρώπινη γλώσσα. Αλλά βλέπετε εσείς πλειοψηφίες που έχουν τη διάθεση να επικοινωνήσουν και να κατανοήσουν; Ο καθένας από εμάς είναι κλεισμένος σε μια φούσκα, μια φαντασιακή, εγωτιστική φούσκα, μια φούσκα φτιαγμένη από κλεμμένα όνειρα, μόχθο και πόνο που επιπλέει σε μια θάλασσα από σκατά. Όσο μεγαλύτερη η φούσκα, όσο πιο πολυτελής και όσο περισσότερο επιπλεύσει, τόσο το καλύτερο για εμάς.

Φτάσαμε σε τόση εξοικείωση με το σφετερισμό που δεν κουνήθηκε φύλο όταν «πολιτικός» μας έκανε την πρόταση κομμάτι των κονδυλίων της ΕΕ για τον τρίτο κόσμο να παροχετευτεί στην Ελλάδα. Τέτοια πρεζάκια είμαστε.

Οι φούσκες σκάνε όμως. Όλες οι φούσκες σκάνε. Σήμερα η δική μας, αύριο των ΗΠΑ κοκ. Και μετά βρίσκεσαι μέσα στη θάλασσα των προβλημάτων που τα δεχόσουν ως αναντίρρητο τρόπο ζωής.

Δεν μαθαίνουμε ποτέ.

   

4.Στο βιβλίο φαίνεται να διατείνεστε ότι η διαστροφή είναι χαραγμένη στο DNA μας. Αληθεύει αυτό; Πώς ορίζετε εσείς τη διαστροφή;

Δεν διατείνομαι κάτι τέτοιο. Πρώτα από όλα ήμουν από τους λίγους που αντιστάθηκα στη δικτατορία του DNA. Από τους λίγους που άσκησα κριτική στο Human Genome Project όταν όλοι το χαιρέτιζαν ως μεγάλο θρίαμβο της ανθρωπότητας. Και μετά ήρθε το Human Epigenome Project και άλλαξε την μεγαλεπήβολα ηλίθια γραμμική εικόνα που είχαμε. Και αυτά μπορείτε να τα διαβάσετε στις «Θανάσιμες Θεραπείες». Δε θα χρησιμοποιούσα ποτέ τη φράση «είναι στο DNA μας, σας, τους».

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στην ερώτηση. Στα «Άγρια Ζώα της Πόλης» υπάρχουν δύο είδη «διαστροφής». Η ατομική κάποιων χαρακτήρων η οποία είναι προϊόν μιας αποστέρησης της αγάπης ή ένα φτωχό υποκατάστατο της στα σπλάχνα μιας ανθρωποφάγας κοινωνίας όπου οι συνθήκες της αγάπης δεν είναι δυνατόν να πληρωθούν και αυτό οδηγεί τους χαρακτήρες σε μια  μάταια αναζήτηση όπου αναμειγνύουν την οδύνη με την ηδονή, να μπορέσουν να νιώσουν έστω κάτι σε έναν κόσμο που σε κάνει αναίσθητο. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του πιο ανθρώπινου ίσως χαρακτήρα του μυθιστορήματος, της Λένας, της κτηνοβάτριας, μιας γυναίκας που φοράει με επιτηδευμένη αξιοπρέπεια τις πληγές της παλαιότερης συμβίωσης της με ένα μαφιόζο και που ψάχνει στο ντόπερμαν της αυτό που δεν μπορούν και δεν θέλουν να της δώσουν τα ανθρώπινα σερνικά.

Μοιραία, αυτή η διαστροφή, η πιο ανθρώπινη, εκβάλλεται στο σεξ όπου και παίρνει μορφές ακραίου πειραματισμού. Και το σεξ παναθρώπινη γλώσσα είναι αλλά γίνεται και αυτό εμπόριο και μορφή εκμετάλλευσης και δουλεία, άλλοτε «παράνομη» όπως η πορνεία και άλλοτε νόμιμη και θεσμοθετημένη όπως ο γάμος. Στην ουσία, οι ανθρώπινοι χαρακτήρες του βιβλίου είναι απλά δέκτες και σε κάποιο βαθμό πομποί μιας παγκόσμιας διαστροφής και στρέβλωσης του ανθρώπινου. Διαστροφής και στρέβλωσης που δεν είναι suis generis ή μάλλον σπάνια είναι τέτοια.

Η δεύτερη κατηγορία είναι η οργανωμένη διαστροφή της Αδελφότητας του βιβλίου. Αυτών των καθωσπρέπει κυρίων για τους οποίους η οδύνη των άλλων αποτελεί την ηδονή τους. Γνήσιοι καταστροφιστές και πράκτορες της διαστροφής.  Πάρτε ένα σκοτεινό ιερατείο και διασταυρώστε το με το ΔΝΤ: αν καταλαβαίνετε την αναλογία, αυτό είναι η Αδελφότητα των Οιμωγών, πολύ πιο πραγματική από ότι η καθημερινή φαντασία επιτρέπει να αποδεχτεί . Η οδύνη των άλλων τους δίνει θεϊκή δύναμη.  

Από τη σφαίρα των προσωπικών εμπειριών και αδιεξόδων, τα Άγρια Ζώα της Πόλης το 2004 περνούσαν στη σφαίρα της εξουσίας, του κυνισμού, του σαδισμού και του καταστροφισμού της που επηρεάζει και επιδιώκει να ορίσει και την προσωπική εμπειρία. Αυτό ναι, είναι ύβρις. Είναι διαστροφή. Και είμαστε τα καθημερινά της θύματα και ο πηλός με τον οποίο φτιάχνει αγάλματα σαν να ήταν κάποια θεότητα. Εδώ που τα λέμε, όταν οι άνθρωποι παραχωρούν τα βασικά τους δικαιώματα και ποιότητες για ποταπά ανταλλάγματα, ποιος να κατηγορήσει αυτόν που ασκώντας εξουσία πάνω στους ανθρώπους νιώθει το ανώτερο είδος ζωής στον πλανήτη;  

5.Παρακολουθείτε χρόνια το παρασκήνιο των πολιτικών της δημόσιας υγείας καθώς και των παγκόσμιων σχεδιασμών αναφορικά με αυτή.Πόσο καλά πληροφορημένοι- ή παραπληροφορημένοι- είμαστε σχετικά με αυτή;

Είμαστε πάρα πολύ καλά παραπληροφορημένοι. Αν και δεν καταλαβαίνω για ποιο λόγο ένας άνθρωπος ο οποίος κάνει αντιπροπαγάνδα θα πρέπει να απαντάει σε αυτήν την ερώτηση στον πρώτο πληθυντικό. Πρέπει κάποια στιγμή οι άνθρωποι να καταλάβουν το προφανές. Όταν μιλάμε για πολιτικές δημόσιας υγείας, μιλάμε για πολιτική και όχι για δημόσια υγεία. Και όταν μιλάμε για πολιτική, μιλάμε για τον αγώνα των συμφερόντων των λίγων έναντι στα συμφέροντα των πολλών και την προσπάθεια τους να παρουσιαστούν στην κοινή γνώμη ωσάν τα συμφέροντα των λίγων να είναι τα συμφέροντα των πολλών. Σε ένα πεδίο όπως η δημόσια υγεία όπου στην Ελλάδα δεν υπάρχουν καν «επιστημονικοί δημοσιογράφοι» καθώς με ελάχιστες εξαιρέσεις ο δρόμος της δημοσιογραφίας ήταν λαϊκίστικα ανοιχτός σε κάθε λογής άχρηστο και τα σκυλιά δεμένα και δεν δάγκωναν τα χέρια που τους τάιζαν, μπορώ να αναφέρω χιλιάδες ονόματα που κάναν σοβαρή προπαγάνδα και δύο ονόματα  που κάναν σοβαρή αντιπροπαγάνδα: Τον Κλεάνθη Γρίβα και τον Πέτρο Αργυρίου.

Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια, τα παθήματα άρχισαν να γίνονται μαθήματα μέσω ενός από τους βασικούς μηχανισμούς της προπαγάνδας: Της επανάληψης μέχρι τελικής πτώσης. Έτσι πολύ κόσμος δεν πήγε να κάνει τα Fast Track εμβόλια κατά των αυθαίρετα ανακηρυγμένων επιδημιών των νέων γριπών όχι επειδή «ήξερε» ή επειδή «πληροφορήθηκε» αλλά επειδή άρχισε να καταλαβαίνει το παιχνίδι. Παρά ταύτα, η προπαγάνδα γύρω από τη δημόσια υγεία που επιβάλει τα ιδιωτικά συμφέροντα εις βάρος της δημόσιας υγείας, συνεχίζει αμείωτα σε πολλά πεδία ενώ μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού παραμένει ανατριχιαστικά ανυποψίαστο. Ακόμη και όταν η διάψευση της προπαγάνδας έρχεται από επίσημα χείλη, η διάψευση αποκρύπτεται από τα μήντια. Το ξέρατε πχ ότι το 2008 ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κήρυξε λήξασα την ετεροφυλοφιλική πανδημία του AIDS; Ή ότι το 2009 ο γερμανός επικεφαλής του Συμβουλίου της Ευρώπης Wolgang Wodarg δήλωνε επίμονα πως οι γρίπες των πουλερικών και των χοίρων ήταν από τα μεγαλύτερα ιατρικά σκάνδαλα του 21^ου αιώνα; Και πως το ακόλουθο πόρισμα του Συμβουλίου της Ευρώπης κατάγραψε αδιαφάνεια του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας και διαπλοκή αξιωματούχων του με φαρμακευτικά συμφέροντα;

Τα κάναν αυτά πρωτοσέλιδα οι εφημερίδες; Πρώτα θέματα στις ειδήσεις που μέρα νύχτα για μήνες μας κάναν πλύση εγκεφάλου με τις γρίπες; «Τόση αθωότητα στις μέρες μας;» όπως είπε και ο Πουλικάκος στον Πρετεντέρη. 

6. «Παρά φύσιν» ονομάζεται το απόσταγμα της τελευταίας σας έρευνας,η οποία ολοκληρώθηκε πέρυσι το καλοκαίρι.Θα θέλατε να μας μιλήσετε γι’ αυτό; 

Ναι, να μιλήσω. Για τους κινδύνους στο τραπέζι σας, για τα διατροφικά σκάνδαλα που το άνοιγμα των ευρωπαϊκών συνόρων ευνοούν. Για τα σκαθάρια σε βρεφικές σκόνες γάλακτος, τη ροζ γλίτσα στο μπέργκερ, το σκάνδαλο του αλογίσιου γάλακτος, την Coca Cola που ξεκίνησε ως κοκαϊνούχο κράσι μέχρι που απαγορεύτηκε το κρασί, για το χάπι αδυνατίσματος που σκότωσε όχι τη δίαιτα ούτε το πάχος αλλά αυτούς που το παίρναν σε μια από τις μεγαλύτερες ιατρογενείς τραγωδίες για την οποία εντό στο Ελλάντα δεν ξέρουμε σχεδόν τίποτε, για τα εκρηκτικά καρπούζια, για τον καρκίνο που κολλάει με τα γλωσσόφιλα, για τα μεταλλαγμένα και τον πόλεμο που οι εταιρίες τους διεξάγουν απέναντι σε ολόκληρα κράτη, για τα μεταληγμένα και τους διατροφικούς καταναλωτικούς πειραματισμούς στην  Ελλάδα, για τον τόνο που είναι πλακολεπιδόψαρο, για τη μόδα των ακρωτηριασμών βυζιών, τι να πρωτοπώ;

Θα πω μονάχα ότι δεν βρίσκω εκδότη. Φυσικό θα μου πείτε. Αφού υπάρχουν εκατοντάδες χιλιάδες κότες που αγοράζουν ακόμη και μέσα στην κρίση Μαντά και Διβάνη, όσοι μεγαλοεκδότες επιβιώνουν της κρίσης καθώς οι μικρομεσαίοι τα τίναξαν τα πέταλα, θα προσαρμοστούν στην «αγορά» και θα συνεχίσουν να πουλάνε αυτά που μάθαν στους καταναλωτές γραφής να αγοράζουν.   Δεν είναι απλά τέλειο; Να πεθαίνεις οικονομικά, νοητικά, συναισθηματικά, αισθητικά, σεξουαλικά λόγω της βλακείας των άλλων θέλοντας και μη καθώς είσαι συνδεδεμένος μαζί τους και οι εκμεταλλευτές της βλακείας να πλουτίζουν και να δυναμώνουν μη αντιστρεπτά;

Παρακαλώ όποιον αναγνώστη έχει στέρεα ιδέα για άλλο αποτελεσματικό μοντέλο έκδοσης να με διαφωτίσει. Ειλικρινά. Μας είναι απαραίτητο. 

7.Μια ματιά στην πρόσφατη πολιτική επικαιρότητα τώρα.Πριν λίγες μέρες έγινε η ανάληψη της ευθύνης για τη δολοφονική επίθεση εναντίον των μελών της Χρυσής Αυγής Γ.Φουντούλη,Μ.Καπελώνη από τις Μαχόμενες Επαναστατικές Λαϊκές Ομάδες.Πολλοί έσπευσαν να κάνουν λόγο για πλαστή προκήρυξη.Ποια είναι η γνώμη σας επ’ αυτού;

Συνομιλώντας προ ημερών με έναν από τους καλύτερους Έλληνες αναλυτές, τον Ιωάννη Μιχαλέτο, καταλήξαμε στο ότι είχαμε ανεξάρτητα καταλήξει στα ίδια συμπεράσματα: Ο συντάκτης και η όποια ομάδα (αν υπάρχει) πίσω από αυτόν δεν ταυτίζονται με τους εκτελεστές και όποια ομάδα (αν υπάρχει) πίσω από αυτούς. Αυτό δεν μπορεί να στοιχειοθετεθεί όμως και για αυτό το λόγο δεν προχώρησα σε ανάλυση του ζητήματος στο blog μου agriazwa.blogspot.com.

Είναι προφανές όμως ότι όπως και οι εκτελεστές έτσι και ο συντάκτης ποντάρουν στη στρατηγική της έντασης, υπακούουν όχι σε επαναστατικές αλλά τρομοκρατικές λογικές (το θέμα διαχωρισμού επαναστατικότητας και τρομοκρατίας είναι πολύ πολύπλοκο και έχει προκληθεί μεγάλη σύγχυση γύρω από αυτό) και ότι θέλουν και αυτοί να δημιουργήσουν ένα εμφυλιοπολεμικό κλίμα που ευνοεί φυσικά το κυβερνητικό έργο το οποίο τα τελευταία 5 χρόνια δεν είναι άλλο παρά η ρευστοποίηση της Ελλάδας υπό συνθήκες φτωχοποίησης και παράλληλα η προστασία των Έλληνων Ολιγαρχών (βλέπε λαθρεμπόριο πετρελαίου, τράπεζες και κανάλια) αλλά και όσο αυτό είναι εφικτό και των κομματικών και πελατειακών μηχανισμών που έχουν τοποθετηθεί δεκαετίες τώρα κυρίως μέσα σε θύλακες του δημοσίου. Η αριστερά μιλάει για προβοκάτορες και πρακτοριλίκια. Δείχνει να αδυνατεί να καταλάβει όμως ότι αυτοί που δρουν ως πράκτορες στην Ελλάδα δεν ανήκουν μόνο στις οικογένειες των μυστικών υπηρεσιών όπου δύσκολα θα μπορούσε κάποιος να εντάξει την ΕΥΠ καθώς εδώ και κάμποσα χρόνια η ΕΥΠ ή έστω μεγάλο κομμάτι της μόνο μυστική δεν είναι.

Υπάρχουν λοιπόν και οικονομικοί πράκτορες και πολιτικοί και τραπεζικοί πράκτορες και διπλοί και τριπλοί πράκτορες και πρώην πράκτορες με δική τους ατζέντα και δικούς τους πράκτορες και ότι μπορεί να φανταστεί κανείς. Τραπεζίτες στην Ελλάδα λειτούργησαν ως πράκτορες. Ας θυμηθούμε πως ο Λαυρεντιάδης της Proton «έγινε» με λεφτά του group Carlyle η οποία είχε μέσα επενδυμένα συμφέροντα της προεδρικής οικογένειας Bush αλλά και της οικογένειας Ladden του δήθεν σαουδάραβα αρχιτρομοκράτη Bin Ladden. O Βγενόπουλος με τον ιδιαίτερο ρόλο του σε Ελλάδα και Κύπρο με τα υποτιθεμένα ή όχι κεφάλαια από το Κατάρ. Οι Βαρδινογιάννηδες που γίναν μέσω των εκδουλεύσεων τους στον αμερικανικό στόλο. Εντάξει, δεν τους λες πράκτορες ακριβώς, αλλά ενδιαμέσους. Κάποιοι θα τους χαρακτήριζαν ως «μεσίτες δύναμης» (power brokers) ή όπως τους λέει ο George Soros πράκτορες επιρροής. Δεν είναι τυχαία φυσικά η ύπαρξη του φίλου του Soros, Alex Rondos, ενός ανθρώπου που υπηρέτησε στην Παγκόσμια Τράπεζα, σε οργανώσεις τόσο της καθολικής όσο και της ορθόδοξης εκκλησίας και εσχάτως έγινε και αντιπρόσωπος της ΕΕ σε περιοχή της Αφρικής, όχι μόνο στο περιβάλλον αλλά και στην κυβέρνηση Παπανδρέου. Ούτε τυχαίο ότι οι κολλητοί σύμβουλοι του Σαμαρά προέρχονται από την αριστερά: Ο Κρανιδιώτης ήταν ΠΑΣΟΚ, ο Λαζαρίδης Μαρξιστής. Ούτε η ενσωμάτωση στη ΝΔ πολιτευτών του ΛΑΟΣ με παρελθόν στην ΕΠΕΝ, στην Πολιτική Άνοιξη κοκ.

Ιδιαίτερα αξίζει να σημειωθεί η αναφορά της προκήρυξης στον ξεχασμένο Βαβύλη ο οποίος παρουσιάστηκε ως πράκτορας Ορθόδοξου Πατριαρχείου αλλά παράλληλα πουλούσε ισραηλινά υλικά στην ελληνική αστυνομία.

Ούτε τυχαία είναι η αυτοκτονία του Κώστα Τσαλικίδη της Vodaphone για το σκάνδαλο υποκλοπών εις βάρος της κυβέρνησης Καραμανλή, ούτε η απόπειρα αυτοκτονίας του Ζαχόπουλου σε μια υπόθεση με οσμή σεξουαλικού σκανδάλου στην οποία είχε εμπλακεί και ο Θέμος Αναστασιάδης. Ούτε τυχαία είναι η δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια από τη Σέχτα σε ένα χτύπημα που ομοιάζει στη μαφιόζικη μέθοδο του με αυτό κατά των χρυσαυγιτών. Η δολοφονία του έγινε μετά από επιστολή του στον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο στην οποία αναφερόταν και η σύγκρουση του με τον Θέμο. Δεν λέω ότι σχετίζονται. Αλλά δεν μπορώ να ορκιστώ και ότι με κάποιον άμεσα ή έμμεσο τρόπο δεν σχετίζονται. Ούτε τυχαίες είναι οι απόπειρες επαγγελματικής εξόντωσης του δημοσιογράφου Κώστα Βαξεβάνη (και μάλλον και φυσικής) και του Βασίλη Χήτου, επίσης δημοσιογράφου και υποψήφιου τότε βουλευτή των ΑΝΕΛ (που παρολίγον να οδηγήσει και στην αυτοκτονία του) από το blog Fimotro, μάλλον του δημοσιογράφου Γιάννη Παπαγιάννη, ο οποίος πήρε προαγωγή το 2012 για να γίνει κεντρικός παρουσιαστής του κεντρικού δελτίου ειδήσεων του Kontra.

Όλα αυτά συμβαίνουν ελλείψει οργανωμένου κράτους και πάνω σε μια νωθρή και οσφυιοκαμπτική κοινωνία. Ελλείψει οργανωμένου κράτους, τα παρακράτη λειτουργούν ελέω κράτους.

Το ποιος κυβερνά αυτή τη χώρα παραμένει τόσο επίκαιρο όσο όταν το πρωτοείπε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. 

  

8.Σε σχετικό σας άρθρο, διατείνεστε ότι η πολιτική αυτή δολοφονία είχε ως στόχο τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης σχετικά με το τελεσίγραφο του ΟΗΕ προς την Κύπρο για έναρξη διαπραγματεύσεων με την τουρκοκυπριακή πλευρά.Μια υπόθεση που φαντάζει λογική είναι και λογικά αναγκαία;

Φυσικά και όχι. Μια λογική υπόθεση δεν είναι «αναγκαία». Αλλά είναι πολύ πιο πιθανή από ψευδείς υποθέσεις. Πρώτα απ’ όλα, στο εν λόγω άρθρο, πέρα από τον τίτλο του και τους λόγους επιλογής του τίτλου, δεν περιγράφεται κάποιος μηχανισμός σύνδεσης ανάμεσα στην εκτέλεση των νεαρών χρυσαυγιτών και τα όσα τραγικά διαδραματίζονται στην Κύπρο. Αυτό που περιγράφεται είναι η ένοχη σιωπή των μήντια και της κυβέρνησης του δήθεν υπερπατριώτη Σαμαρά που έριξε τον Μητσοτάκη δήθεν για την ονομασία των Σκοπίων και παρατά την Κύπρο στην μοίρα που της επιφύλαξε η Ελλάδα μέσω κοινών μεθοδεύσεων και προσώπων.

Για δεκαετίες, υπήρχε πολιτική σύνδεση Ελλάδας Κύπρου. Αυτή χρησιμοποιήθηκε για να βουλιάξει και η Κύπρος μαζί με την Ελλάδα. Και αφού έγινε αυτό και αποδυναμώθηκε πλήρως ο ελληνισμός και εκτοπίστηκε και η ρωσική επίδραση μέσω του κουρέματος των κυπριακών καταθέσεων, ο κάθε μεγάλος παίχτης μπορεί αβίαστα να παίξει το δικό του παιχνίδι. Το παιχνίδι στην Κύπρο το παίζουν τώρα οι ΗΠΑ, η Μ. Βρετανία (το πολιτικό του κομμάτι), η Τουρκία και η Γαλλία και Ισραήλ (στα ενεργειακά).

Πρέπει να θυμόμαστε ότι για να συμβεί ένας πόλεμος ή μια πολιτική δολοφονία, μπορούν να υπάρχουν πολλές ικανές και αναγκαίες συνθήκες και μια πολύπαραγοντική συναίνεση συμφερόντων. Στο Ιράκ δεν ήταν μόνο πχ τα πετρέλαια ή μόνο τα συμφέροντα του Ισραήλ αλλά μια ευρύτερη συναίνεση πολλών συμφερόντων.

Το ίδιο μπορεί να συμβαίνει όσον αφορά τα κίνητρα της εκτέλεσης των χρυσαυγιτών.  Όχι ένας στόχος αλλά η εξυπηρέτηση μιας ευρύτερης ατζέντας τα σημαντικότερα κομμάτια της οποίας είναι η επαναπροτεκτορατοποίηση Ελλάδας-Κύπρου. Δεν μπορούμε όμως να ισχυριστούμε με οποιαδήποτε βεβαιότητα κάτι τέτοιο. Αυτό που μπορούμε να ξέρουμε είναι τα αποτελέσματα της εκτέλεσης.

Η εκτέλεση σκέπασε με τον κουρνιαχτό της ακόμη πιο αποτελεσματικά την ένοχη σιωπή για το θέμα της Κύπρου και κέρδισε χρόνο για τους κυβερνώντες στην Ελλάδα. Αν κάποιος ήθελε ένα μηχανισμό συγκάλυψης, δεν θα μπορούσε να βρει ηχηρότερο.

Δε λέω ότι έγινε επί τούτου. Αλλά όπως τονίζω, στην κορυφή της ατζέντας των συμφερόντων όσον αφορά το γεωπολιτικό μας χώρο, είναι η επαναπροτεκτορατοποίηση της Ελλάδας και της Κύπρου. Και επειδή φαίνεται Ελλάδα και Κύπρος να έχουν ήδη μοιραστεί ανάμεσα σε διαφορετικούς παίχτες, έπρεπε να σπάσει η ιδέα του κοινού χώρου ανάμεσα σε Ελλάδα και Κύπρο. Θυμάστε τα περί ΑΟΖ; Θυμάστε πόσο την παίζαν την ΑΟΖ; Τι απέγινε η ΑΟΖ; Να τονίσω ότι η Ελληνοκυπριακή ΑΟΖ θα ήταν και ευρωπαϊκή ΑΟΖ και θα καθιστούσε την ΕΕ κυρίαρχη δύναμη στη Μεσόγειο και πολύ ισχυρότερο γεωπολιτικό παίχτη. Αλλά στη Γερμανία επιτρέπονται μόνο τόσα κέρδη από την κρίση. Μόνο οικονομικά και διοικητικά. Δεν της επιτρέπεται γεωπολιτική αναβάθμιση τέτοιας κλίμακας.

Ιδιαίτερα μετά την πολιτική της καμένης γης που επέβαλαν οι ΗΠΑ στην Μ.Ανατολή μέσω των χρήσιμων ηλιθίων τους των εξτρεμιστών ισλαμιστών και την αφόρητη οικονομική πίεση που και οι ίδιες δέχονται από το χρηματοπιστωτικό, οι ΗΠΑ οφείλουν να σχεδιάσουν καινούριο γεωπολιτικό χάρτη. Και η Κύπρος φαίνεται να είναι βασικό κομμάτι αυτού του σχεδιασμού, τον οποίο ενδέχεται να τον δούμε να διαμορφώνεται στο επόμενα 5 χρόνια- αν δεν έχει καταρρεύσει κυρίως εκ των έσω μέχρι τότε η Αμερικανική αυτοκρατορία.  

9.Θεωρείτε ότι ο Σύριζα προβάλλει ουσιαστική εναλλακτική στο μνημονιακό μονόδρομο της ΝΔ;

Last year. Το 2013 δεν είναι το ίδιο με το 2012. Ας το καταλάβουν αυτό επιτέλους οι Έλληνες. Υπάρχει ιστορικός χρόνος. Και στις τωρινές συνθήκες τρέχει απίστευτα γρήγορα. Κάθε μέρα που περνά η οικονομική καταστροφή γίνεται όλο και μεγαλύτερη. Αυτό άλλωστε ήταν το μέλημα των μνημονιακών κυβερνήσεων. Αγοράζοντας χρόνο, ξεπουλάν πιο εύκολα. Δεν χρειάζεται να ρίξεις και άλλα ξύλα στη φωτιά που καίει το δάσος. Το μόνο που χρειάζεται να κάνεις είναι να κοιτάζεις τη φωτιά και να μην επιτρέψεις σε κανένα να τη σβήσει. Αυτό είναι το σχέδιο Νέρωνα και εμείς η Ρώμη του. Δεν μπορεί ο Σύριζα να αντιστρέψει την κατάσταση. Κανείς δεν μπορεί πλέον. Αυτό που μπορεί να κάνει ο Σύριζα είναι να πιέσει για πολιτική λύση. Αν βρεθούν στην Ευρώπη συνομιλητές που καταλαβαίνουν το παιχνίδι που παίζεται και εις βάρος της ΕΕ. Και αυτό που μπορεί να κάνει ο Σύριζα είναι να απαλλάξει ή έστω να περιορίσει το ρόλο των Ελλήνων ολιγαρχών που κοστίζουν απίστευτα σε όλα τα επίπεδα, στο ηθικό, στο δίκαιο, στο οικονομικό, στο πνευματικό. Ναι αυτό μπορεί ίσως να το κάνει ο Σύριζα. Και κάτι τέτοιο θα ανακουφίσει τους πολίτες. Δεν πρόκειται όμως να τους επιστρέψει στο 2007. Πέθανε η Ελλάδα της μεταπολίτευσης. Την σκοτώσαν. Πέθανε και η επίπλαστη ευμάρεια. Αν ο Σύριζα επιδιώξει μια νέα Πασοκρατία θα καταδικάσει και τη χώρα και τον εαυτό του και το κοινωνικό όραμα και μάλιστα ακαριαία. Ας το βάλουν αυτό στο μυαλό τους κάποιοι μπουμπούνες. Για να κλείσουμε με τα κομματικά που καμία αγάπη ποτέ δεν τους είχα καθώς οι κρίσεις μου γίνονται με κριτήριο το μέλλον της χώρας και τίποτε άλλο, εγώ προσωπικά ελπίζω σε μια συγκυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ όπου θα μπουν κόκκινες γραμμές και σε κάποιες από τις εμμονές που έχουν απομείνει στο Σύριζα από το μαρξιστικό του παρελθόν.

Τον Ιούνιο του 2012 και για πρώτη φορά οι Έλληνες είχαν την ευκαιρία να πετάξουν στα σκουπίδια την δικομματική διαπλοκή και τη δημοκρατία τραβεστί και να γράψουν μια καινούρια σελίδα. Δεν το κάναν. Και η ιστορία τους έκρινε αδυσώπητα. 

10.Διανύουμε μια περίοδο όπου για πρώτη φορά από τη δημιουργία της, απειλείται με διάλυση η Ε.Ε. Παρά την προφανώς λαθεμένη οικονομική και νομισματική πολιτική της, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αλλά και το ευρώ έχουν προαγάγει την πολιτισμική ένωση των ευρωπαϊκών λαών, φαινόμενο ακόμη πιο αισθητό στη δυτική και βόρεια Ευρώπη.Πρέπει η Ελλάδα να εγκαταλείψει την ιδέα της Ένωσης ή να επιμείνει, παρά το οικονομικοπολιτικό αδιέξοδο;

Εγώ αυτό που βλέπω είναι να φουντώνει ο αντιφεντεραλισμός με τις πολλές κατά τόπους εκφάνσεις του. Όλοι ονειρεύονται την Ευρώπη των ανοιχτών συνόρων, των συνεργασιών, των ιδεών, του πολιτισμού. Το ζήσαμε αυτό για λίγο και ήταν όμορφα.

Αλλά: η Ευρώπη δεν έχει γεωπολιτική ατζέντα. Άγεται και φέρεται πλέον από τους μεγάλους παίχτες. Η εισβολή του ΔΝΤ στα ευρωπαϊκά πράγματα ήταν όνειδος.

Όταν μάθαν ευρωπαίοι αξιωματούχοι ότι ο Παπανδρέου σκοπεύει να βάλει το ΔΝΤ στην Ευρώπη μιλήσαν για προδωσία. Και καλά κάναν. Η ΕΕ δεν είναι για πέταμα. Υπάρχουν θεσμοί, υπάρχει δίκαιο. Αλλά όλα, η κρίση τα ισοπέδωσε. Τώρα έχουμε ένα θεσμό στην Ευρώπη: Την τρόικα. Την Ευρωπαϊκή Τράπεζα, το βρώμικο ΔΝΤ και την Άντζελα Μέρκελ.

Αυτό δεν είναι Ευρώπη. Πριν έρθει ο Ολαντρεού έπαιζε και η Γαλλία στο παιχνίδι.

Και πριν έρθει ο Παπανδρέου, υπήρχε ΕΕ. Με τα στραβά της, τα καλά της αλλά υπήρχε.

Η κρίση ήταν ο δούρειος ίππος για την επιβολή απολυταρχισμών μέσω αδιεξόδων. Αυτό ήταν όλο.

Υποχρεούμαι να διαλύσω την προπαγάνδα πως έξοδος από το Ευρώ ισοδυναμεί με αντιευρωπαϊσμό.

Η ΕΕ είναι χώρες, λαοί, πολιτισμοί, συσχετισμοί, αντιπροσώπευση. Το ευρώ είναι μια σιδηρά παρθένα. Πρέπει να ξαναφτιαχτεί λαμβάνοντας υπόψιν τις ευρωπαϊκές ιδιαιτερότητες που αποτελούν πλούτο και όχι πρόβλημα. Αν όχι, πρέπει να διαλυθεί ειδάλλως θα συνθλίψει τα κράτη μέλη της ΕΕ. Όπως έκανε και με την Ελλάδα.

Το δίλημμα μέσα στο Ευρώ ή έξω από την Ευρώπη δεν είναι παρά μια πολύ βρώμικη προπαγάνδα που εμφυτεύτηκε στα κεφάλια των πολιτών: Δεν αποφασίζει το Ευρώ για την Ευρώπη. Η Ευρώπη αποφασίζει για το Ευρώ: Ας συνέλθουμε επιτέλους από τις αρλούμπες που τα ιερατεία των αχρείων βγάζουν από τον κ…λο τους. Και μετά κάνουν και το σκατό τους παξιμάδι όπως δηλώνει και βουλευτής της ΝΔ Τσαμτζής για τους πενιχρούς μισθούς των 7.000 ευρώ (μαζί με τα βουλευτικά εξτραδάκια). Και μας δίνουν να τα φάμε.

Οι λαοί της Ευρώπης πρέπει να βρωντοφωνάξουν: Όχι άλλα σκατά: Και αυτό μπορούν να το κάνουν είτε μέσω μιας πανευρωπαϊκής «Γαλλικής επανάστασης» είτε πολύ πιο απλά και ανώδυνα, εκλέγοντας αντιπροσωπευτικές ηγεσίες αντί των εκπροσώπων των ολιγαρχιών όπως συχνά κάνουν μέχρι τώρα. 

11.Σύνταγμα,Αμαλιάδα,Κερασέα Θεσσαλονίκης. Τελικά, η πολιτική δολοφονεί έμμεσα τους υπηκόους της;Είναι οι αυτοκτονίες των απελπισμένων πολιτικές δολοφονίες;

Μόνο με τις αυτοκτονίες μετράμε τις ανθρωποθυσίες που επιβάλει αυτή η πολιτική;

Πείτε μου, πόσοι γίναν πρεζόνια αυτά τα χρόνια; Πόσα από αυτά τα πρεζόνια πέθαναν από χρήση κοινής σύριγγας και από κακουχίες; Πόσοι άστεγοι πέθαναν από το κρύο; Πόσοι γέροι χωρίς θέρμανση πέθαιναν από επιπλοκές υγείας από το κρύο;

Πόσοι πέθαιναν επειδή δεν ήρθε έγκαιρα το ασθενοφόρο;

Πόσοι σε επεμβάσεις ή περιμένοντας στην ουρά για αυτές;

Πόσοι από έλλειψη ιατρικών υλικών ή ιατρών ή νοσοκόμων;

Πόσα παιδιά δεν είχαν λεφτά να κάνουν σωτήριες επεμβάσεις στο εξωτερικό όταν αυτό δεν ήταν δυνατό να συμβεί στην Ελλάδα;

Πόσοι πέθαναν από έλλειψη υγιεινής στα νοσοκομεία γιατί απλά δεν φτάνει το προσωπικό και για καθαριότητα;

Τι να λέμε τώρα. Το 2011 είχαμε ρεκόρ θανάτων έναντι των γεννήσεων στην Ελλάδα. Από το 1942 είχαμε να δούμε τέτοια νούμερα. Τα αμετανόητα @ρχιδια που λεν έλα μωρέ γενοκτονίες και βλακείες τώρα τα λένε γιατί δεν έχουν καμία ιδέα πως είναι να είσαι Έλληνας κάτω από τα όρια της φτώχιας το 2010, το 2011, το 2012, το 2014, το 2015, το 2016, μέχρι το 2024 και βάλε.

12.Μπορεί τελικά να λειτουργήσει η δυτική αστική δημοκρατία; Αν όχι, έχουμε εναλλακτική;

Σε λαούς με αντίληψη και αντίληψη κοινού καλού ναι. Μπορεί. Και κατά καιρούς και κατά τόπους λειτουργεί. Στην Ισλανδία δεν κάναν καμιά ματοβαμένη επανάσταση. Ξεφορτωθήκαν τη φύρα του χρηματοπιστωτικού που τους είχε δώσει και αυτούς την πλάνα υπόσχεση της ευμάρειας χωρίς μόχθο και ζούνε από τα ψάρια. Υπεραπλουστευτικά το λέμε. Στις Σκανδιναβικές χώρες δεν απαγόρευσαν τον πλούτο. Δεν απαγόρευσαν την ιδιοτέλεια. Της βάλαν όρια όμως. Και το μεγαλύτερο κομμάτι του (ας μου επιτραπεί η έκφραση) πλεονάζοντος πλούτου είτε γυρνάει στην κοινωνική βάση είτε αποθησαυρίζεται σε κρατικά funds με αγαστή διαχείριση. Funds πετρελαίου, funds ξυλείας.

Για αυτό και κανείς σχεδόν ποτέ δεν αναφέρεται στο σκανδιναβικό μοντέλο. Χαλάει τη σούπα σε όλους.

Όταν θα το αλώσουν όμως οι πράκτορες των ιδιωτικών συμφερόντων και οι μαριονέτες τους οι πολιτικοί, θα εμφανιστούν οι Μανδραβέληδες όλων των χωρών και θα λένε, να που μας τα λέγατε παχιά με το σκανδιναβικό μοντέλο. Βούλιαξε και αυτό. Η μόνη λύση είναι ο ολοκληρωτισμός.

Ας είμαστε σοβαροί. Στη χώρα, πριν από τη χώρα μας και σε άλλες χώρες, έρχονται με τελεσίγραφα και λένε: ολοκληρωτισμός ή εξαφάνιση με πολύ πιο πολεμικό αλλά και λιγότερο σαφή τρόπο από όταν το πε ο Μουσολίνι.

Και οι πολιτικοί, οι εκπρόσωποι των ολιγαρχιών λένε, ναι μα φυσικά, περάστε, κάψτε, γαμήστε, πάρτε ότι θέλετε εκτός από την περιουσία του τάδε και του δείνα γιατί όπως και να το κανουμε, αυτοί κάνουν τα κουμάντα σε αυτή τη χώρα. Είναι οι ίδιοι άνθρωποι που επί τουρκοκρατίας λέγανε μα δεν υπάρχει άλλος τρόπος. Και που θα βρείτε στήριξη σε ένα αυτοκρατορικό σύμπαν;

Και τώρα τα ίδια λένε. Και όσες περισσότερες χώρες τα πιστεύουνε, τόσο ποιο ακατάλυτο είναι το επιχείρημα και μεγαλύτερη η σιωπηλή βία και η μεταμφιεσμένη καταστροφή.

Αλλά η ιστορία δεν έχει αδιέξοδα. Όπου τα βρίσκει, τα γκρεμίζει και στο διάβα της εξαφανίζει τους πολιτισμούς που ενστερνίστηκαν τα αδιέξοδα. 

Επιλογή μας είναι το αν θα γράψουμε ιστορία ή το αν θα αφήσουμε την ιστορία να μας γράψει στα παλιά της υποδήματα. Ήδη, έχουμε καθυστερήσει φριχτά. 

Λοιπόν. Να το πω χύμα: Ποιο εύκολο είναι να σώσουμε την Ευρώπη παρά να σώσουμε τους εαυτούς μας. Και εννοώ την Ευρώπη των Λαών και των θεσμών γιατί μέχρι τώρα σώζουμε τον κόσμο των λίγων. Ας μην φαινόμαστε τόσο λίγοι λοιπόν.  

13.Στον «Κρίσιμο Ηλίθιο» γράφετε: « Μας άδειασαν από όνειρα που προστάτευαν το σύμπαν από τη μανία της σάρκας». Υπάρχει ελπίδα;

Όχι. Δεν υπάρχει. Για αυτό και οφείλουμε να τη δημιουργήσουμε.

 

Read More »

Η παγκόσμια ημέρα της καριόλας που τα θελε ο κώλος της.

(Η αρχική αποκρουστική φωτογραφία σεξουαλικού εγκλήματος αντικαταστάθηκε για λόγους προστασίας ευαίσθητων ομάδων καθώς το δημοσίευμα πήρε μεγάλη έκταση, πολύ μεγαλύτερη από ότι ήταν αναμενόμενο. Η φωτογραφία έφυγε, η σεξιστική υποκρισία και σκληρότητα παραμένει)

Θα σας πω μερικές από τις συνηθισμένες φράσεις και κουβέντες μεταξύ ανδροπαρεών κάθε φορά που περνάει από μπροστά τους μια ευπαρουσίαστη γυναίκα: Καριόλα, πόρνη, πουτάνα, μουνάρα, να σου σκίσω την πατάρα, πωπω τι κωλάρα είσαι εσύ.

Αυτές είναι οι μόνιμες επωδοί «θαυμασμού» προς το ωραίο φύλο από παντελώς άγνωστα της σερνικά. Αυτά λούζεται κάθε γυναίκα που η εμφάνιση της φτουράει. Στο δρόμο, μέρα, νύχτα, ένας ανελέητα ισοπεδωτικός σεξιστικός πόλεμος.

Και ενώ οι gay κάναν περήφανες παρελάσεις, η ξανθιά δασκάλα πρέπει να ντρέπεται που είναι γυναίκα. Και οι κακοποιημένες πρέπει να τη ρουφάν όλη την κακοποίηση στο σπίτι τους και να ντρέπονται που είναι θύματα.  

Ενώ πύρινοι λόγοι εκτοξεύονται κατά του ρατσισμού, ο σεξισμός, η πιο οικουμενική μορφή ρατσισμού παραμένει στο απυρόβλητο από μεγάλα τμήματα της ένοχης κοινωνίας.

Πως θα ήταν δυνατόν να συμβαίνει το αντίθετο; Οι Έλληνες είναι σεξισταριά του κερατά.

Προέρχονται από κοινωνίες της προίκας, του εθίμου του ματωμένου σεντονιού της πρώτης νύχτας του γάμου, των αυστηρών ποινών κατά της γυναικείας μοιχείας, του συνοικεσίου που καταργούσε την ελεύθερη βούληση των γυναικών και μιας θρησκείας που θεωρούσε την Εύα πηγή της αμαρτίας και επέβαλε σεξουαλικό έλεγχο μέσω της προγαμιαίας αγαμίας.

Και αυτό δεν έχει αλλάξει δραματικά. Ο γάμος παραμένει σε πολλές περιπτώσεις μορφή θεσμοθετημένης δουλείας. Η γυναίκα παραμένει σε πολλές περιπτώσεις οικιακή δούλα και παιδομηχανή, αντικείμενο εκμετάλλευσης και καταπίεσης,

Οι ροές πληθυσμών από μισογυνικές κουλτούρες δεν βοήθησαν και ούτε ποτέ θα βοηθήσουν στην αντίληψη της ισότητας των φύλων.

Ο σεξισμός και η κάθε μορφής βία απέναντι στις γυναίκες είναι διάχυτος στην ελληνική κοινωνία: στη δουλειά, στο σπίτι, στο δρόμο, παντού οι γυναίκες είναι θύματα ενός στην καλύτερη περίπτωση ψυχολογικού πολέμου ο οποίος συγκαλύπτει από μια σαδιστική και διεστραμμένη ομερτά.

Η χυδαιοποίση της θηλυκότητας βρίσκεται παντού και σχεδόν πουθενά η υπεράσπιση του αυτόβουλου της γυναικείας σεξουαλικότητας και προσωπικότητας, αν εξαιρέσουμε κάτι ΜΚΟ και κάτι κρατικές υπηρεσίας που υπάρχουν για το φαίνεσθε.

Ακόμη θυμάμαι με αηδία τον «κορυφαίο» μυρ-εικαστικό Τσόκλη να λέει στον τηλεοπτικό αέρα πως ο βιασμός γίνεται λόγω της πρόκλησης του θύματος.

Όλοι τα ξέρουμε, πολλοί τα κάνουμε, λίγοι μιλούνε. Και η εγκληματική οργάνωση των σεξιστών παραμένει όχι μόνο ελεύθερη αλλά και προκλητική όπως πάντα. Περισσότερο από πάντα:

Η κρίση, μάλιστα, πάλι αυτή η αναθεματισμένη κρίση ανέβασε την κακοποίηση στα ύψη: 47% πάνω η κακοποίηση των γυναικών σε αυτή τη χώρα της ανάπτυξης.

Ο άντρας βλέπετε,  ο άντρας ο σωστός, δεν έχει πλέον τα φράγκα για να ξενοπηδάει αντί λούσων, ούτε καν για να πηγαίνει στα κωλάδικα ή και στα μπουρδέλα.

Και ξεσπάει στη σύντροφο να της δείξει πόσο άντρας είναι λες και το υψωμένο χέρι είναι προέκταση του μαραζωμένου ανδρισμού του.

Παγκόσμια μέρα κατά της κακοποίησης σήμερα. Ένας λόγος παραπάνω για να φάνε περισσότερο ξύλο και βιασμό οι γυναίκες, μην τους μπουν και ιδέες.

Δεν είστε οι μόνες και είστε μόνες. Το μόνο που μπορείτε να κάνετε είναι να γίνεται νέες Λυσιστράτες.

Αφήστε τα αρχίδια άκληρα.

Στείρα όσο στείρα είναι η ψυχή τους.

Μην ξεγελάτε τον εαυτό σας: Δεν είναι αγάπη που δεν έχει τρόπος να εκφραστεί αυτό που σας κάνουν. Είναι μίσος. Πηχτό και μαύρο η κακοποίηση τους.  

Μην τους δικαιώνετε με την καρτερικότητα σας. Δε θα αλλάξουν ποτέ.

Αντίθετα, θα κάνουν τα παιδιά σας σαν τα μούτρα τους.

Αποκλείστε τους. Απορρίψτε τους. Εγκαταλείψτε τους.  

Και θα είστε μόνες. Απέναντι στις οικογένειες τους, στις γνωστές σας που θα έχουν κάτι πρόστυχο να πουν για τον αγώνα σας για την αξιοπρέπεια σας, στα αρχίδια της γειτονιάς που θα σας πουν πουτάνα. Έτσι κι αλλιώς, πουτάνα σας έλεγαν και πριν.

Όσο και να παλεύουν κάποιοι άντρες για να αλλάξει, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει αν οι γυναίκες, η πηγή της ζωής, δεν πάρουν τη ζωή τους στα χέρια της.

Τέτοια μέρα που είναι, εύχομαι μονάχα καλή δύναμη κα καλή τύχη σε όσες τουλάχιστον το επιδίωξαν.

Στους αρκετούς σεξιστές συμπολίτες μου, να σταθώ με «ευαισθησία» στο πρόβλημά τους που εξάγουν στα πιο αδύναμα μυϊκά θηλυκά και να τους πω πως όσο και αν δείρουν, ανίκανοι θα παραμείνουν. Αν όχι σωματικά, τότε σίγουρα πνευματικά.        

Του Πέτρου Αργυρίου 25/11/2013 (agriazwa.blogspot.com)

Read More »

Και τα ψιλά στην Τρόικα!

Και τα ψιλά στην Τρόικα!

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Χθες το πρωί ένας ακόμη «μικρός ήρως» έδωσε τα ρέστα του. Τα έδωσε στον εκπρόσωπο του ΔΝΤ και μέλος της τρόικας Πόουλ Τόμσεν.  Του πέταξε κάτι ψιλά για να πάει να ανάψει κανά κερί για τις ψυχές των Ελλήνων που ο ίδιος και η συμμορία του σκότωσαν.

Ο φιλανθρωπος τρομοκράτης συνελήφθη πάραυτα και μεταφέρθηκε στη ΓΑΔΑ ως δημόσιος κίνδυνος που είναι.

Είναι η δεύτερη σοβαρή επίθεση της τρομοκρατικής φιλανθρωπικής οργάνωσης ΕΥΟ (Εξαθλιωμένοι Υπερ Ολιγαρχών). Η πρώτη ήταν η επίθεση φιλίας των αυτονομιστών εργαζόμενων στην τοπική αυτοδιοίκηση στον υπουργό οικονομικών Ι. Στουρνάρα όταν επιχείρησαν να του δώσουν καλάθι με τα αγαθά της μάνας Γης για τη φουκαριάρα τη μάνα του.  

Οι αρχές υποψιάζονται ότι ο φιλάνθρωπος τρομοκράτης συνέλεξε τα πυρομαχικά του κατά της δράσης του στην εγκληματική οργάνωση «Δεν πληρώνω».

Την τρομοκρατική ενέργεια καταδίκασε σύσσωμος ο μπουκαλορίχτης Pretendερης και το θύμα της τρομοκρατίας του Γιαουρτιού Σώτη Τριανταφύλλου. Tην επίθεση χειροκρότησε ο Αντώνης Σαμαράς καθώς μπορεί κάλλιστα να την εντάξει και αυτή στη θεωρία των δύο άκρων του όπου όλοι χωράν, από τρομοκράτες μέχρι ανυπάκουους δημοκράτες και αξιοπρεπείς πολίτες.

Ο Γιάννης ο Στουρνάρας έδειξε εκνευρισμένος από τη διασπάθιση δημόσιου χρήματος και την επιδεικτική σπατάλη πλούτου. Παρά ταύτα ένιωσε δικαιωμένος για τις φορομπηχτικές του πολιτικές καθώς πέρα από την θεωρία των δύο άκρων αποδείχτηκε περίτρανα και η θεωρία του «λεφτά υπάρχουν».

Ο ίδιος ο Τόμσεν, ενθυμούμενος το δόγμα Bill Gates πώς αν κάποιος ζάμπλουτος βρει ένα κατοστάευρω μπροστά του θα χάσει περισσότερα λεφτά αν το μαζέψει  από όσα θα έβγαζε στο χρόνο που θα του 'παιρνε να το μαζέψει, αγνόησε επιδεικτικά τα κέρματα εξ ουρανού αφού ούτως ή άλλως έχει ήδη μαζέψει όλα τα χοντρά μαζικά και τώρα θα μαζέψει όλα τα ψιλά: μαζικά πάλι.

Αγνόησε λοιπόν τα κέρματα για να προχωρήσει στον κατακερματισμό της κοινωνίας.

 Για να επιβραβεύσει τους Έλληνες πολίτες που εθελοντικά πάνε και παραδίδουν τα ψιλά τους στην Τρόικα, ο Αντώνης Σαμαράς έταξε για του χρόνου δωρεάν WiFi σε όλους τους Έλληνες. Φυσικά ο Αντώνης Σαμαράς εννοούσε WHY Φάει; Αφού οι Έλληνες τα φάγαν μαζί με τον Πάγκαλο και ο Πάγκαλος έγινε έτσι όπως έγινε, η δίαιτα του σφιχτού ζωναριού είναι θέμα δημόσιας υγείας.   

Ο Πάγκαλος πάλι, της εγκληματικής οργάνωσης του ΠΑ-ΣΟΚ, θυμήθηκε με συγκίνηση πως μαζί τα τρώγαμε, τότε τις παλιές καλές μέρες που οι αμερικάνοι αξιωματούχοι τον λέγαν Mother Fucker και ζήλεψε τώρα που οι International Mother Fuckers του IMF παίρνουν όλη τη δόξα- και τα λεφτά.

God damn it! Αυτοί οι πανάθλιοι Έλληνες ρίξαν νομίσματα στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.

Λογικό θα μου πείτε. Αφού οι άνθρωποι κρατούσαν κάτι ψιλά για να βγάλουν εισιτήριο για το λεωφορείο της ανάπτυξης και το τρένο της προόδου και αυτά δεν ήρθαν ποτέ,  ε τι να κάνουν; Να κρατήσουν τον οβολό τους για το Χάρο; Αυτό κάναν άλλωστε αφού ο Τόμσεν είναι μια μετενσάρκωση του Χάρου.

Και το καρέ της γελοιότητας αυτές τις μαύρες μέρες ήρθε να συμπληρώσει ο Κωστής ο Ζουράρης, πάλαι πότε αξιολογότατος διανοητής που χρησιμοποιεί τον εαυτό του ως ζωντανό πειραματόζωο για να μας δείξει τα 17 στάδια του ξεμωράματος.

Ζηλεύοντας τη δόξα της ξανθιάς δασκάλας της παρέλασης που μας έδωσε μια ακόμη ευκαιρία να αποδείξουμε το πόσο φαλλοκρατικά και υποκριτικά γουρούνια είμαστε, ο  Κωστής αποφάσισε να φτιάξει ένα κόμμα πιο καυτό και από τη ξανθιά δασκάλα. Έτσι γεννήθηκε η «Πυρίκαυστος Ελλάδα», όνομα που μπέρδεψε πολλές νοικοκυρές σε ενεργειακή απόγνωση οι οποίες μπορεί να νόμισαν πως επρόκειτο για νέο οικονομικό θερμοπομπό ελληνικής κατασκευής και έψαχναν τηλέφωνα παραγγελιών.
Αλλά ο Κωστής έχει  άλλες βλέψεις για το καυτό του κόμμα που δεν είναι άλλες από την κατάληψη της εξουσίας. Όπως δήλωσε ο ίδιος, οτιδήποτε άλλο «από την κατάληψη εξουσίας θα είναι γελοίο». 
Ισχύει Κώστα μου. Σε μια Ελλάδα που έχει γίνει αποκαΐδια αυτό που λες είναι γελοίο.

Στην προοπτική της κατάληψης της εξουσίας από τους Πυρ-Ελ, προτάθηκε η δημιουργία ενός κόμματος που θα καταλάβει την αξιωματική αντιπολίτευση, το κόμμα Όχι Άλλο Κάρβουνο (Ο.Α.ΚΑ)

Και έτσι περνάνε οι μέρες στην Πυρακτωμένη σαν την κόλαση Ελλάδα. Συνήθως απλά τραγικά και ενίοτε και τραγικά γελοία.

Ένα εύγε στον πολίτη που δεν ήταν τσάμπα μάγκας αφού τη μαγκιά του την πλήρωσε. Έστω με κάτι ψιλά και έστω με κάτι ψιλές (εικάζουμε) και με μια κράτηση από το καθεστώς της κατοχής. Άλλωστε μπροστά σε τόσες κρατήσεις μισθών, συντάξεων και πολιτών, τι είναι μια ακόμη κράτηση; Ψιλά γράμματα.  

Read More »

Σκοτώνοντας τους Χρυσαυγίτες, πυροβόλησαν ξανά με σιγαστήρα και την Κύπρο

Σκοτώνοντας τους Χρυσαυγίτες, πυροβόλησαν ξανά με σιγαστήρα και την Κύπρο

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com), 4/11/2013 

Η εκτέλεση των δύο μελών της ΧΑ προ τριημέρου ακολουθήθηκε ή/και συνέπεσε με μια ομοβροντία ειδήσεων. Την πίεση βουλευτών της ΝΔ για τη φορολογία αγροτεμαχίων, το σήριαλ εκβιασμών της έλευσης ή μη της Τρόικας, μια ευρεία συναίνεση στο εσωτερικό της Ελλάδας για το εξαρχής προφανές του αδιέξοδου του ελληνικού προγράμματος, τις πιέσεις της Γερμανίας προς τις ΗΠΑ για την υπόθεση του διεθνούς δικτύου παρακολουθήσεων και υποκλοπών, τις πλάτες που έκανε στα ΗΠΑ στριμώχνοντας παράλληλα την Ελλάδα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Παπανδρέου Θεόδωρος Πάγκαλος, την αναβίωση της υπόθεσης των παρακολουθήσεων του τέως πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και του μέχρι πρόσφατα καλά στεγανοποιημένου σχεδίου «δολοφονίας» του Πυθία (με την εξαίρεση των περιοδικών «Επίκαιρα» που ανέδειξε το θέμα και blogs όπως το Olympia που τα αναδημοσίευσαν) και της πολιτικής του δολοφονίας, την κλήση του εισαγγελία που χειρίζεται το θέμα των υποκλοπών και του σχεδίου Πυθία, στον πρώην υπουργού του ΠΑΣΟΚ Καχριμάκη για τα διαβαθμισμένα έγγραφα που φαίνεται να του τα προμήθευε υπάλληλος της ΕΥΠ.

Άξαφνα, μέσα σε ένα καταιγισμό ειδήσεων, τα μήντια άρχισαν να καταγράφουν με φοβερή άνεση ως ειδησεογραφική πραγματικότητα καταστάσεις που πρότινος τις τοποθετούσαν στη σφαίρα της συνομωσιολογίας.

Μέσα σε όλα αυτόν τον καταιγισμό, όλως «τυχαίως» διέφυγε από τα ελληνικά μήντια, ακόμη και από τη μπλογκόσφαιρα ένα θέμα εξίσου σημαντικό που εξελίσσεται στον παρόντα χρόνο:

Το τελεσίγραφο τεσσάρων ημερών του Αλεξάντερ Ντάουνερ, ειδικού συμβούλου του γ.γ του ΟΗΕ Μπαν Κι Μουν προς τους Κυπρίους για την έναρξη διαπραγματεύσεων με την τουρκοκυπριακή πλευρά!

Είχα περιγράψει, ξανά και ξανά, πως η «ευρωπαϊκή κρίση» είναι μονάχα ένα κομμάτι, το πιο ορατό ενός ευρύτερου παιχνιδιού (εδώ) ξαναμοιράσματος της γεωπολιτικής πίτας και των ζωνών επιρροής. Όπως στις δεκαετίες του 1950 και 60 η γεωπολιτική πίτα περνούσε κυρίως από την πρώην αυτοκρατορική υπερδύναμη της Μ.Βρετανίας αλλά και άλλων ευρωπαϊκών αποικιοκρατών στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ  μέσω πραξικοπημάτων, εμφυλίων αλλά και επεμβάσεων, έτσι και σήμερα, αντιστρόφως κινδυνεύει να περάσει από τις αποδυναμωμένες ΗΠΑ στους άλλους νέους ισχυρούς πόλους, μια διαδικασία που οι ΗΠΑ πάλι προσπάθησαν να αναχαιτίσουν μέσω των προσφιλών τους πραξικοπημάτων, εμφυλίων και επεμβάσεων .

Αργά η γρήγορα θα βρισκόμασταν στο κέντρο των εξελίξεων καθώς βρισκόμαστε στη μέση της Γης, τη Μεσόγειο, σημείο αμείωτης γεωστρατηγικής σημασίας.

Έτσι λοιπόν, το σήμερα, με διαφορετικούς όρους αναλογεί για τα ελληνικά πράγματα στην περίοδο 1965-1974.

Ανάμεσα στους πολλαπλούς στόχους που εξυπηρετούσε η περίοδος αυτή, η ταμπακιέρα ήταν η Κύπρος, το «αβύθιστο αεροπλανοφόρο». Η περίοδος αυτή  έληξε με την πρώτη ελληνική προδοσία εις βάρος της Κύπρου, την τουρκική εισβολή στην Κύπρο και τη διχοτόμησή της.

Σήμερα, τα μέσα έχουν αλλάξει μόνο, όχι οι μέθοδοι. Σήμερα, όπως και τότε, η Κύπρος αποτελεί σημαντικό μέρος της ταμπακιέρας.

Ο  Ντάουνερ, αγγλοτραφής, πρώην υπουργός εξωτερικών της Αυστραλίας με σημαντικό ρόλο στην ανάμειξη της στην εισβολή στο Ιράκ, με υπόνοιες για γνώση του για το σκάνδαλο του προγράμματος του ΟΗΕ «Πετρέλαιο για φαγητό» και φίλος του προέδρου της Κύπρου Νίκου Αναστασιάδη, όχι μόνο έθεσε πολεμικού τύπου τελεσίγραφο, αλλά και ακύρωσε τις πρωτοβουλίες Αναστασιάδη για την τοποθέτηση επιτρόπου της ΕΕ για το Κυπριακό και για την επιστροφή της Αμμοχώστου.

Το τελεσίγραφο Ντάουνερ παρακάμπτει το διεθνές δίκαιο και πιέζει την κυπριακή πλευρά για την έναρξη διαπραγματεύσεων όπως φαίνεται από μηδενικής και ισότιμης βάσης λες και ήταν η Ελληνική πλευρά που εισέβαλε στα εδάφη της τουρκοκυπριακής κοινότητας. Στην ουσία δηλαδή, το τελεσίγραφο του ΟΗΕ πιέζει προς μια άτυπη αναγνώριση του τουρκοκυπριακού κράτους από την πλευρά των ελληνοκυπρίων και ένα καθεστώς διεθνούς κηδεμονίας, ενός υβριδικού νεοπροτεκτοράτου.

 Και το κάνει αυτό με τον  Αναστασιάδη στο τιμόνι όχι μόνο γιατί αυτός είναι «φίλος» του αλλά και γιατί ο Αναστασιάδης ήταν και υπέρμαχος του σχεδίου Ανάν.  

Όσο και αν οι Χριστόφιας και Αναστασιάδης ήταν το αντίστοιχο του διδύμου Παπανδρέου-Σαμαρά, στην Κύπρο, η εθνική προδοσία έχει κόκκινες γραμμές που ούτε καν ο Αναστασιάδης τολμά να ξεπεράσει.

Η είδηση στην Ελλάδα εμφανίστηκε επιλεκτικά λίγο πριν η πρώτη μέρα του τελεσίγραφου λήξει. Με ελάχιστες εξαιρέσεις κάποιων μικρών θεμάτων μεγάλων εφημερίδων και του Μιχάλη Ιγνατίου με τη μεγάλη ευαισθησία του στα εθνικά θέματα και ιδίως στο Κυπριακό, η είδηση θάφτηκε.

Αυτήν την εκκωφαντική σιωπή με ένα και μόνο τρόπο μπορούμε να την ερμηνεύσουμε: Ως ένα είδος ομερτά μιας μητροπολιτικής Ελλάδας που έχει προαποφασίσει την εγκατάλειψη ή και την παράδοση της Κύπρου.

Σε προηγούμενα άρθρα μας είδαμε πως το ελληνικό πολιτικοοικονομικό σύστημα οδήγησε άμεσα και έμμεσα την Κύπρο στον υπερεθνικό μηχανισμό ελέγχου που λέγεται τρόικα.

Τους παρασύραμε στον ζουρλομανδύα του Ευρώ, μέσω του ελληνικού χρηματοπιστωτικού προωθήθηκαν τα κεφάλαια από το Κατάρ του Βγενόπουλου μέσω των οποίων το κυπριακό πολιτικό σύστημα διαβρώθηκε και το κυπριακό χρηματοπιστωτικό σύστημα εγκατέλειψε μεγάλο τμήμα των «καλών πρακτικών» του. Σα να μην έφτανε το φίδι που βάλαμε στον κόρφο τους, τους πείσαμε να αγοράσουν ελληνικά ομόλογα και μετά τα κουρέψαμε, με αποτέλεσμα οι Κυπριακές τράπεζες να χάσουν 7 δις κεφαλαίων, λίγο λιγότερο από το μισό κυπριακό ΑΕΠ δηλαδή.   

Ακολούθησαν το κυπριακό μνημόνιο, η απομόνωση της Κύπρου από τη Ρωσία και το κούρεμα καταθέσεων τις οποίες προεκλογικά εγγυόταν ο Αναστασιάδης.

Αφού οι μνημονιακές πολιτικές έχουν προσδέσει την Ελλάδα άνευ όρων στο άρμα παράλληλα όλων των μεγάλων δυνάμεων και πρωτίστως σε αυτά των ΗΠΑ και Γερμανίας, αφού φλερτάρουν αδιάκοπα με ένα Ισραήλ το οποίο παίζει ένα περίεργο πολυμερές διπλωματικό παιχνίδι καθώς μετά την αλλαγή της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ στην ευρύτερη περιοχή βάζει τις μάρκες του πάνω από κάθε πιθανό σεναριακό τετράγωνο αλλά περιμένει να δει που θα κάτσει η μπίλια προτού διαμορφώσει πάγιες στρατηγικές συμμαχίες, μετά το φλερτ Βενιζέλου Νταβούτογλου,  σήμερα η Ελλάδα συνεχίζει να απομονώνει την Κύπρο και να κάνει τα στραβά μάτια σε ότι συμβαίνει.

Και η Ευρώπη; Ο εγγυητής της ασφάλειας και της σταθερότητας των κρατών μελών της, τι κάνει με το κράτος μέλος της Κύπρο;

Απολύτως τίποτε. Όλη η ΕΕ είναι επικεντρωμένη στο να δίνει οικονομικές και πολιτικές αβάντες στη Γερμανία, ενώ η Τρόικα πιέζει διακριτικά την Κύπρο να εξάγει στην Τουρκία το όποιο πλεόνασμα φυσικού αερίου μπορεί να αντλεί, παρότι η Ευρώπη και πολύ περισσότερο η Κύπρος παραμένει ενεργειακά εξαρτώμενη.

Και τα πράγματα περιπλέκονται ακόμη περισσότερο: Οι ισραηλινοί που έχουν καπελώσει το υπεράκτιο κοίτασμα Λεβιάθαν, θέλουν να δώσουν φθηνό φυσικό αέριο στους Κύπριους μαζί με κάποια ψίχουλα από το κοίτασμα για να παρακάμψουν το Λίβανο το οποίο έχει επίσης βλέψεις στο κοίτασμα και να το φέρουν προ τετελεσμένων καταστάσεων και μειωμένων διεκδικήσεων, ενώ η συμφωνία άντλησης για το «τεμάχιο 12» που ανήκει στην Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη της Κύπρου είναι 70% για την αμερικανικών συμφερόντων Noble Energy,  και 15% για τις ισραηλινές Delek Drilling και Ανner Oil Exploration.

Πρέπει να τονιστεί ότι τα κοιτάσματα αυτά, δεν πρόκειται ούτως ή άλλως να κάνουν την Κύπρο ζάμπλουτη. Έχουν τη δυναμική όμως να τονώσουν την οικονομία και να τη βοηθήσουν σε μια σταδιακή απεξάρτηση από τους δανειστές της. Ακόμη πιο σημαντικά, θα ενισχύσουν ακόμη περισσότερο τη διαπραγματευτική της θέση και θα δημιουργήσουν τετελεσμένα υπέρ της Κύπρου και των δικαιωμάτων της στο θαλάσσιο της χώρο. Για αυτό το λόγο ήδη από το 2011 η Άγκυρα πίεζε την Ουάσινγκτον να μην επιτρέψει στην Κύπρο την άντληση φυσικού αερίου πριν την ενοποίηση της Νήσου! «Μη θυσιάζετε τη διαδικασία πολιτικής ενοποίησης της Κύπρου για το εμπόριο» έλεγε σύμφωνα με τη Χουριέτ τούρκος αξιωματούχος στους αμερικανούς.

Το χθεσινό τελεσίγραφο Ντάουνερ είναι το επιστέγασμα της τουρκικής διπλωματίας όταν η μητροπολιτική Ελλάδα ποιεί την νήσσαν για την Νήσον.

Η Κύπρος και φυσικά και η Ελλάδα, σε αυτό το κρίσιμο σημείο του γεωπολιτικού ανασχεδιασμού, όφειλαν να βρίσκονται υπό καθεστώς διεθνούς επιτήρησης, προσωρινής ή διαρκούς.

Η ελληνική ηγεσία είναι πολλαπλά προδοτική καθώς έχει προδώσει όχι μόνο την μητροπολιτική Ελλάδα αλλά και για δεύτερη φορά την Κύπρο.

Και τα ελληνικά μήντια έκαναν πάλι πάρα πολύ καλά τη δουλειά τους: Ξεθάβοντας εθνικά σκάνδαλα του πρόσφατου παρελθόντος τα οποία τα κουκούλωναν επιμελώς, συγκάλυψαν το σκάνδαλο του τελεσίγραφου του ΟΗΕ και τη δεύτερη και διαρκή προδοσία της Κύπρου.

Κάποιοι θα σκότωναν για να καταφέρουν μια τέτοια συγκάλυψη.   Και θα ξανασκοτώσουν. Με ένα σμπάρο δύο τρυγόνια…  Η οικονομία των πολλαπλών οφελών των πολιτικών δολοφονιών.

Σε αυτό το σημείο, με βαριά καρδία και πλήρως αηδιασμένος θα πω μια κουβέντα που δεν έχω τολμήσω να πω ποτέ καθώς αποτελεί συλλογική καταδίκη: Γίναμε άξιοι της μοίρας μας.

Read More »