Τρίτη 14 Δεκεμβρίου 2010

Πολιτική και κοινωνία: Το νερό που καίει (μηχανισμοί υποδούλωσης και αντίσταση)


Δεν είμαστε οι πρώτοι. Το ‘χουν κάνει και σε άλλους ιθαγενείς. Λίγο νερό που καίει, λίγα μπιχλιμπίδια για να πάρουν γη και ύδωρ. Οι ειδικοί στον εκμαυλισμό και τον εκφυλισμό την ξέρουν εξαιρετικά καλά τη δουλειά τους. Μάλλον γιατί οι ίδιοι οι εξουσιαστές είναι φαύλοι, μάλλον γιατί είναι έκφυλοι, ξέρουν πώς να εκφυλίζουν και άλλους, να τους μεταδίδουν την αρρώστια. Για μας ήταν λίγη βολή, λίγη χλιδή, λίγα πλαστικά όνειρα, λίγη παροχή υπηρεσιών και ένας σκασμός βιομηχανικά προϊόντα και ξεκάναν το ανθρώπινο περιεχόμενο. Το διαλύσαν.


__Το νερό που καίει

Του Πέτρου Αργυρίου


TVXS, 04/12/2010__




Τώρα αλαζονικά θριαμβολογούν: βλέπετε; Σας τα λέγαμε. Οι κοινωνίες σας είναι σκατά, κατά βάθος. Γιατί πως αλλιώς θα δεχόσασταν τα σκατά που σας πετάμε; Οι κοινωνίες σας είναι σκατά και σεις σκουπίδια. Χρειάζεστε τα στιβαρά χέρια αδίστακτων απάνθρωπων για να επιβιώσετε. Δεν φταίμε μεις που είμαστε απάνθρωποι. Πως αλλιώς να κυβερνήσεις μάζες υπανθρώπων;


Εδώ και δεκαετίες είμαστε θύματα ενός ψυχολογικού πολέμου. Μας αναγκάσαν να συνδέσουμε τις ανάγκες, τις επιθυμίες μας, τα συναισθήματά μας, τα όνειρα με μια μηχανή που κατασκευάζει εικονικές πραγματικότητες. Μας νευροκαλωδιάσαν με τη βιομηχανία, μας βιομηχανοποιήσαν εσωτερικά –τι άλλου είδους όντα θα επιθυμούσε μια βιομηχανοποιημένη πραγματικότητα να παράγει- και τώρα μας περνάν από εικονικές τους ουτοπίες στις πολύ πραγματικές δυστοπίες τους. Και σαν άλλοι χάροι, για το πέρασμα από τη ζωή στο θάνατο, ζητάν και αντίτιμο για τις υπηρεσίες τους.


Θυμάμαι τις υπερπροστατευτικές Ελληνίδες μητέρες να μας συμβουλεύον να μην παίρνουμε καραμελίτσες από αγνώστους. Τις φάγαμε όμως. Ξανά και ξανά. Από παντελώς αγνώστους. Και κάποιοι από μας δηλητηριαστήκαν, μεταλλαχθήκαν εσωτερικά. Και μετά την καραμέλα ήρθε η πιπίλα. Ξανά και ξανά. Σαν μωρά παιδιά. Η ίδια πιπίλα, γιατί για τους εξουσιαστές είμαστε μωροί. Οπισθοδρόμηση υπαρξιακή, από τη νεανικότητα στη μωρία και τέλος στην ανυποστασία. Μας ξε-κάνουν, αργά και επιστημονικά.


Το οπλοστάσιο της επιχειρηματολογίας τους δυναμώνει. Αφού μπορούμε να σας το κάνουμε είχαμε δίκιο στο να πιστεύουμε ότι ήσασταν τόσο ανίκανοι, τόσο ηλίθιοι ώστε να το δεχτείτε. Και τώρα που σας διαλύσαμε, τώρα που βλέπετε τη ζωή μάταια, άσχημη, χωρίς ελπίδα, τώρα θα σας κάνουμε βίδες για τα εργοστάσια μας. Τώρα σας μένει μια επιλογή: ούτε να μεγαλουργήσετε ούτε να ευτυχίσετε, ούτε να τολμήσετε. Μοναχά να επιβιώσετε. Μοναχά να επιβιώσετε. Μοναχά να επιβιώσετε. Τον βλέπετε εκείνον δίπλα και τον άλλο παραδίπλα, και εκείνον τον περίεργο πιο πέρα; Μαντέψτε τι. Και αυτοί είναι σαν και σας. Και αυτοί το μόνο που θέλουν είναι να επιβιώσουν. Θα κάνουν τα πάντα για να επιβιώσουν. Θα πατήσουν επί πτωμάτων για να επιβιώσουν. Όπως και σεις. Προλάβετε τους, σκοτώστε τους πριν σας σκοτώσουν. Ο ικανότερος κερδίζει το τρόπαιο μιας άθλιας ζωής γεμάτης σκιές και σκελετούς στη ντουλάπα. Και αυτοί να μας βλέπουν να σκοτωνόμαστε σαν τα σκυλιά για ένα κομμάτι ψωμί, όποτε θα χουν την όρεξη να μας το ρίξουν.


Το δόγμα της απανθρωπιάς, το δόγμα ότι οι ανθρώπινες κοινωνίες είναι εκ φύσεως ζούγκλες, ότι οι άνθρωποι είναι εκ φύσεως σκυλιά που θέλουν στείρωση –πνευματική και όχι μόνο, τα δόγματα της απανθρωπιάς καρπίζουν τα χολερικά τους φρούτα μέσα στις κοινωνίες μας. Οι κοινωνίες είναι εχθρικές και οι άνθρωποι κακοί, από τη φύση τους. Μόνοι οι δυνατοί, μόνο οι ικανοί αξίζουν να επιβιώσουν.


Αυτές οι θεωρίες κοινωνικού δαρβινισμού που μετατρέπουν τον άνθρωπο και την κοινωνία του σε πεδίο μάχης, επιβάλλονται από εχθρούς της κοινωνίας, ανθρώπους αποκομμένους από αυτή, διεστραμμένους, από αρχιερείς της απαξίωσης.


Λένε ψέματα. Το στοίχημα της επιβίωσης απέναντι στις συνθήκες, μέχρι και σήμερα, το είδος χωρίς οπλές, κυνόδοντες, γούνες, ταχύτητα και δύναμη, το ξεπερνά χάρη στην ευρηματικότητα, την πρωτοτυπία, την αντίληψη, και ναι, την κοινωνικότητά του. Οι κοινωνίες οι ίδιες είναι μηχανισμός επιβιωτικός και παραγωγοί προόδου.
Μήπως θεωρεί κανείς ότι η πρόοδος μας οφείλεται στα συστήματα εξουσίας που από τη φύση τους και μάλλον συνολικά είναι συντηρητικά καθώς το μόνο μέλημα τους είναι η αυτοσυντήρηση του συστήματος.


Όχι οι κοινωνίες, με ελάχιστες εξαιρέσεις, είναι πολύ περισσότερο φιλοπρόοδες από την εξουσία. Όχι, η κοινωνία δεν είναι από τη φύση της εχθρός του ανθρώπου και ο άνθρωπος δεν είναι από τη φύση του εχθρός της κοινωνίας. Η εξουσία συχνά αποδεικνύει ότι είναι εχθρός του ανθρώπου και των κοινωνιών του. Και για αυτόν ακριβώς τον λόγο, τον τυφλώνει με μίση και απαξίες που η ίδια καλλιεργεί.


Λένε ψέματα. Ζούμε σε μια εποχή αμύθητου πλούτου και δυνατοτήτων. Στην παρούσα φάση δεν υπάρχει ούτε κανά Μαλθουσιανό ζήτημα έλλειψης τροφής όπως συχνά μας προβάλουν, ούτε επιβιωτικό ζήτημα λόγω περιβαλλοντικών συνθηκών. Το κεντρικά ζητήματα είναι ότι σε μια φάση απίστευτης τεχνολογικής προόδου, η εξουσία είναι αυτή που δεσμεύει τις δυνατότητες και που δημιουργεί από την κακή χρήση της τεχνολογίας συνθήκες στις οποίες το ανθρώπινο είδος ενδέχεται να μην επιβιώσει. Ναι πλούτος υπάρχει. Απίστευτος. Και τεχνολογία. Αδιανόητη. Αυτό που δεν υπάρχει είναι πολιτική και ηθική πρόοδος. Και αυτό βαρύνει τα κωλόπαιδα της εξουσίας που τα θέλουν όλα δικά τους, όλα ελεγχόμενα. Οι κάστες της εξουσίας, είναι οι εχθροί της ανθρωπότητας.


Ναι τεχνολογία υπάρχει. Και πλούτος, όσος δεν είχαμε φανταστεί ποτέ. Και οι αγλέουρες της εξουσίας τον θέλουν για τα μούτρα τους και τα τέκνα τους, ολόκληρο. Τεχνολογία. Υπάρχει. Αδιανόητη. Κοιτάξτε όμως τριγύρω σας. Κοιτάξτε τι σας αντιγυρίζουν από τα τεχνολογικά θαύματα στην καθημερινή σας ζωή. Εκτός από την πληροφορική, που φυσικά, ήταν μια επανάσταση που για μια ακόμη φορά ΔΕΝ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ ΟΙ ΚΑΣΤΕΣ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ, εκτός από τα οπλικά συστήματα και τα συστήματα παρακολούθησης και επιτήρησης που η εξουσία λατρεύει να τελειοποιεί, πείτε μου, τεχνολογικά σε ποιον αιώνα ζείτε στην καθημερινότητα σας. Εγώ χονδροειδώς υπολογίζω στον 18ο. Μπορεί και να υπερβάλω. Μπορεί με βάση την τεχνολογία της μέσης καθημερινότητας να ζούμε και στον 17ο αιώνα.


Δουλειά της εξουσίας είναι να μην απελευθερώνει την τεχνολογία. Να τη δεσμεύει. Να την ελέγχει. Οι ουτοπίες της επιστημονικής φαντασίας, είναι σήμερα απολύτως εφικτές. Η εργασία σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό θα μπορούσε να έχει αυτοματοποιηθεί και οι εργάτες να ταν απλά προγραμματιστές και σχεδιαστές.
Δεν το θέλουν. Θέλουν τους πληθυσμούς ομήρους. Όπου υπάρχει φτώχεια, την παράγει ή τη συντηρεί το σύστημα.


Λένε ψέματα. Είναι το μόνο που ξέρουν να κάνουν. Αλλά φοβούνται. Ο φόβος που μας προβάλουν είναι αυτός που νιώθουν, αυτή η βουκέντρα της αμφιβολίας για το ακριβές χρονικό σημείο της χειραφέτησης της ανθρωπότητας από τα συστήματα εξουσίας, που την κρατάν χαζή, τυφλή, κουτσή, υπάνθρωπη, υπόδουλη. Το ξέρουν ότι η τεχνολογία έφερε μια επανάσταση που δεν μπόρεσαν μέχρι σήμερα να ελέγξουν. Την ελεύθερη πληροφορία. Τρέμουν. Και διανοητές τους όπως ο Μπρεζίνσκι αναγνωρίζουν ότι η ανθρωπότητα έχει φτάσει σε πρωτόγνωρα επίπεδα πολιτικής συνειδητότητας. Και αυτό είναι πρόβλημα για αυτούς. Όλο και περισσότεροι σκλάβοι πολυτελείας αντιλαμβάνονται τις πραγματικές προθέσεις των συστημάτων και αρκετοί αρχίζουν να αντιλαμβάνονται πως παίζεται το παιχνίδι.


Σε αυτήν την ορατή απειλή, τη μεγαλύτερη απειλή που τα συστήματα εξουσίας έχουν αντιμετωπίσει ποτέ, στην απειλή μιας παγκόσμιας πολιτικής συνειδητότητας, οι ¨συντηρητές¨ του συστήματος απαντούν με την οπισθοδρόμηση. Μπορεί να έχουν δεκάδες άλλους λόγους για να το κάνουν και να βρουν χίλιους τρόπους να το πουν όπως εκσυγχρονισμό, πρόοδο, ασφάλεια, οικονομία αλλά η αλήθεια που κρύβουν πίσω από τα συνθήματα και τις πρακτικές τους είναι μία: οπισθοδρόμηση. Στην ατζέντα της περιέχεται η διάλυση του μοναδιαίου ανθρώπινου πλάσματος και η αποδόμηση των κοινωνιών του.


Είμαστε γενναίο είδος. Είμαστε εκείνο το γελοία φθαρτό και αδύναμο είδος που ριχνε ακόντιο στα μούτρα του μαστόδοντα (και ζητώ συγγνώμη από το μαστόδοντα και από τα άλλα είδη για την επιβιωτική επιθετικότητα των προγόνων μου. Ελπίζω κάποτε να μπορέσουμε να επανορθώσουμε εφευρίσκοντας ομορφότερους τρόπους επιβίωσης) για να προστατέψει τους αγαπημένους του, το είδος που πέρασε ωκεανούς με καρυδότσουφλα από ανάγκη ή από περιέργεια ή και από τα δύο μαζί. Το άτριχο είδος που περπάτησε στο διάστημα. Είμαστε γενναία πιθήκια. Ενίοτε και σοφά. Και όπως τα πιθήκια φοβόμαστε περισσότερο όταν ο διπλανός μας συμπίθηκας τρέμει από κάτι στο σκοτάδι που δεν μπορούμε να δούμε. Φοβόμαστε περισσότερο από το φόβο του άλλου. Και έτσι μας φοβερίζουν όλους μαζί, με τις αόρατες απειλές τους. Μιλώντας για το φόβο που θα πρεπε να νιώθουμε μέσα από τους άλλους που φοβούνται μέσα από τον φόβο που νιώθουνε ότι εμείς εκλύουμε. Και έτσι, μας κρατάνε σε ένα παραλυτικό μόνιμο επιβιωτικό στρες. Με ένα θέατρο σκιών, καραγκαζιοπαίχτες που κουνάν τους χαρτονένιους δράκους τους πίσω από το σεντόνι.


70% των Ελλήνων βρίσκονται σε κατάθλιψη λένε. Και δεν είναι μια απλή οικονομική παρενέργεια. Είναι πολιτικό σκοπούμενο και προϋπόθεση για να επιβάλλουν τις πολιτικές τους. Είναι αποτέλεσμα ενός προμελετημένου ψυχολογικού πολέμου. Γιατί μας το κάνουν; Απλό. Γιατί για τους εχθρούς των κοινωνιών, η εξουθένωσή μας τους διασφαλίζει τη νίκη. Ισοδυναμεί με άνευ όρων παράδοση.


Πως είναι δυνατόν μπορεί να σκεφτεί κάποιος, πως είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσο άρρωστοι άνθρωποι; Όχι φίλε μου, δεν τόσο άρρωστοι, είναι πολύ περισσότερο. Είναι αυτοί που στέλνουν ανθρώπους να σκοτωθούν και να σκοτώσουν στους πολέμους τους όταν το κρίνουν σκόπιμο. Την ψυχή του Έλληνα ή του κάθε άλλου θα σκεφτούν τώρα ρε; Για αυτούς είμαστε λιγότεροι από κοψοχολιασμένοι πίθηκοι.


Δυστυχώς όμως, μέσα σε όλα τα άλλα τα κακά μας έχουμε κάτι περισσότερο από τους πίθηκους, κάτι καλό αυτή τη φορά, κάτι σπάνιο και εξόχως σημαντικό. Δομημένη γλώσσα. Και με αυτήν μπορούμε να περιγράψουμε στους διπλανούς ότι ο δράκος που μας τρομάζει είναι ένα κομμάτι χαρτί που η εξουσία και τα τσιράκια της τα μέσα το κουνάν ηλιθιωδώς πέρα δώθε.


Και μπορούμε να πούμε και στους άλλους που δεν είχαν το χρόνο ή τη διάθεση να εξασκήσουν την ικανότητα της γλωσσικής επικοινωνίας κάτι πολύ απλό: Δράκος- δεν. Εμείς-δυνατοί. Αυτός εκεί κουνάει χάρτινο δράκο για να μας τρομάξει.


Η ζωή παράγει φρίκες και απίστευτη ομορφιά. Παράγει καταστροφές και θαύματα. Πότε εμείς διαλέξαμε να πάρουμε το μέρος της φρίκης; Και ποιος είχε το δικαίωμα να αποφασίσει για εμάς και να μας συμπαρατάξει στο πλευρό της φρίκης;


Το νερό που καίει δεν έχει σβήσει ούτε τη δίψα μας ούτε τη φωτιά μέσα μας. Όχι ακόμη.











Η ψήφος σας: Κανένα Μέσος Όρος: 5 (5 ψήφοι)
Read More »

Δημόσια υγεία- ΝDM1, ο νέος εχθρός της "επιστημονικής ειδησεογραφίας" (η ανεπάρκεια ή σκόπιμη παραπληροφόρηση των μήντια σε επιστημονικά ζητήματα)


Η είδηση είναι αυτή: εντοπίστηκαν βακτηριακά στελέχη ικανά να εκφράζουν το ένζυμο NDM-1 (μεταλλο-βήτα-λακταμάση) το οποίο τους προσδίδει αντίσταση σε μια κατηγορία αντιβιοτικών, τις καρβαπενέμες, φάρμακα τα οποία θεωρούνται ως μία από τις τελευταίες διαθέσιμες καταφυγές απέναντι σε φαινόμενα βακτηριακής αντίστασης. Τα NDM-1 βακτηριακά στελέχη ανήκαν κυρίως στα είδη Escherichia coli and Klebsiella pneumoniae.


__NDM-1

ΤΟυ Πέτρου Αργυρίου

TVXS, 04/09/2010 __



Η είδηση αναμεταδόθηκε από πολλά ελληνικά και διεθνή μέσα με την προσθήκη τρομολάγνας σάλτσας, μισής κουταλιάς πανικού και παντελώς άσχετων αναφορών σε … ιούς. Ένας από τους τίτλους ήταν ενδεικτικά: NDM-1- νέος ασιατικός ιός!!! Η παντελώς αβάσιμη αναφορά σε ιό μπορεί να βρεθεί και σε ¨εξειδικευμένο ιατρικό¨ site, το οποίο διαφημίζει επίσης παροχή ιατρικών υπηρεσιών και παραπέμπει και σε ιατρικό φόρουμ όπου ¨οι ειδικοί απαντούν στις ερωτήσεις σας… "Η είδηση σε αυτό το εξειδικευμένο λοιπόν ιατρικό site τιτλοφορείται ως: ¨Απειλή από νέο σούπερ ιό ανθεκτικό στα φάρμακα".(1)


Για το όνομα του Ιπποκράτη! Η διαστρέβλωση της αρχικής είδησης γενικότερα φανερώνει δύο πραγματικά εξαιρετικά ανησυχητικά φαινόμενα:
α) Το φαινόμενο της ανεπάρκειας των επιστημονικών συντακτών, ένα φαινόμενο που διεθνώς έχει τεθεί υπό συζήτηση εδώ και αρκετά χρόνια και που σε ορισμένες περιπτώσεις εκδηλώνεται ως επιστημονικός αναλφαβητισμός των δημοσιογράφων που καλούνται να καλύψουν το επιστημονικό ρεπορτάζ. Η περίπτωση του χειρισμού της είδησης για το ένζυμο NDM-1 αποδεικνύει περίτρανα του λόγου το αληθές. Η σύγχυση ιού με βακτηριακό ένζυμο ή έστω βακτηριακό στέλεχος είναι γκάφα αντίστοιχης κλίμακας με τη σύγχυση απολιθωμένου αυγού δεινοσαύρου με τα κόπρανα ελέφαντα, ή έστω με είδος ελέφαντα. Το παράδειγμα που χρησιμοποιώ είναι βέβαια ατυχές αλλά πραγματικά αδυνατώ να βρω κατάλληλο παράδειγμα τέτοιας κλίμακας ¨γκάφας¨.


β) Το δεύτερο και εξίσου ανησυχητικό φαινόμενο είναι η στρέβλωση της είδησης μέσα από τον παραμορφωτικό καθρέφτη των media: Οι ειδήσεις έχουν αποκτήσει μια ιϊκή φύση, αναπαράγονται χωρίς να φιλτράρονται από το φίλτρο της κριτικής σκέψης, χωρίς οι πηγές τους να διασταυρώνονται και ¨μεταλλάσσονται¨, στρεβλώνονται καθώς αναπαράγονται από μέσο σε μέσο. Στην περίπτωση του NDM-1, ένα μεγάλο ποσοστό των επιστημονικών συντακτών του κόσμου, χρησιμοποίησε πηχυαίους τρομολάγνους τίτλους, αναπαράγοντας σκόπιμα ή υποσυνείδητα το ίδιο στυλ γραφής που χρησιμοποίησε το οικονομικό-πολιτικό-επιστημονικό και δημοσιογραφικό κατεστημένο των καινών επιδημιών, λες και είναι μέσα στο πλαίσια των καθηκόντων ή της δεοντολογίας των επιστημονικών συντακτών να μεγαλοποιούν και να διαστρεβλώνουν τις ειδήσεις και να προάγουν τον πανικό. Μπορεί κάποιος εύλογα να ισχυριστεί πως εκεί πέρα έξω, υπάρχει μια ολόκληρη γενιά ¨επιστημονικών συντακτών¨ (τα εισαγωγικά τοποθετήθηκαν γιατί από την ποιότητα γραφής τους φαντάζομαι ότι πολλές φορές πολλοί από αυτούς είναι απλά υποαμοιβόμενοι αγγαριομάχοι εκκολαπτόμενοι δημοσιογράφοι στους οποίους τα αφεντικά τους τους ανέθεσαν με ¨κλήρο¨ το επιστημονικό ρεπορτάζ) οι οποίοι έχουν πλέον εκπαιδευτεί στη δημοσιογραφική γλώσσα των καινών επιδημιών και της ειδησιογραφίας δημόσιας υγείας γενικότερα και πλέον την υπηρετούν και την αναπαραγάγουν αυτόματα, χωρίς πλέον να τους ζητηθεί κάτι τέτοιο από τα αφεντικά τους ή από τα λόμπυ που λυμαίνονται τη δημόσια υγεία. Με άλλα λόγια μιλάμε για τα παπαγαλάκια της ιατρικής ειδησεογραφίας, γαλουχημένα από την στυλιζαρισμένη παραπληροφόρηση των προκατόχων τους, για ένα σοβαρότατο δηλαδή εκφυλισμό της μελλοντικής ιατρικής ειδησεογραφίας από την κούνια της.
Μιλάμε πλέον για χρόνιες και εκφυλιστικές νόσους της παγκόσμιας δημοσιογραφίας.
Από την άλλη πλευρά, πολλοί δέκτες της επιστημονικής δημοσιογραφίας ακολουθούν μια μηδενιστική και εξυπνακίστικη στάση για την οποία βέβαια υπεύθυνοι είναι αποκλειστικά και μόνο οι πάροχοι και αναπαραγωγείς της επιστημονικής ειδησεογραφίας: αρκετοί αναγνώστες αφού έχουν αντιληφθεί το εξωτερικό και μόνο κέλυφος της φετινής πανδημικής σκευωρίας, απορρίπτουν- εξίσου άκριτα με όσους άκριτα την αποδέχονται- οποιαδήποτε τέτοιας υφής ιατρική είδηση. Δεν τους δίνω άδικο- όντως ο βαθμός διαστρέβλωσης και η διαπλοκή στην ιατρική ειδησεογραφία είθισται να είναι πολύ μεγάλος. Μια τέτοια μηδενιστική στάση όμως δεν πιέζει το σύστημα προς ρύθμιση και διόρθωση αλλά φαίνεται να αιτεί το ανέφικτο και παράλογο της κατάργησης της επιστημονικής ειδησεογραφίας.


Ας αφήσουμε για λίγο τον εκφυλισμό της ειδησεογραφίας και ας μιλήσουμε λίγο για την ίδια την είδηση της εμφάνισης του ενζύμου: Είναι πραγματική; Είναι είδηση; Τα δεδομένα δείχνουν πως είναι μια βάσιμη και ¨νόμιμη¨ είδηση. Αναφέρομαι φυσικά στην αρχική ιατρική είδηση και όχι στους μεταλλαγμένους δημοσιογραφικούς κλώνους της… Θα έπρεπε να αναφερθεί από τον τύπο; Φυσικά. Είναι μια αρκετή σημαντική και ανησυχητική είδηση που υποδηλώνει μια γενικότερη τάση του μικροβιακού κόσμου απέναντι στην ανθρωπογενή δράση. Αποτελεί όμως γενικότερα η είδηση της μικροβιακής αντίστασης απέναντι σε φάρμακα Νέο; Όχι φυσικά. Η μικροβιακή αντίσταση είναι ένα φαινόμενο σχεδόν τόσο παλιό όσο και η χρήση αντιβιοτικών. Για ποιο λόγο όμως τόσος θόρυβος, τόση υπερβολή και τόση αναξιοπιστία; Ας διαβάσουμε για λίγο ανάμεσα στις γραμμές των ειδήσεων. Ειδήσεις για μικροβιακή αντίσταση δημοσιεύονται ανά δεκάδες αρκετές φορές το χρόνο. Ας ανατρέξουμε για λίγο στην πρόσφατη ιατρική ειδησεογραφία:


8 Απριλίου 2010: Δημοσίευμα αναφέρεται σε ανθεκτική σε αντιβιοτικά γονόρροια.(2)
30 Ιουλίου 2010: Στο ιατρικό περιοδικό Clinical Infectious Diseases αναφέρεται ότι ένα νέο στέλεχος του βακτηρίου Escherichia coli, το ST131 εμφάνισε αντίσταση απέναντι στις κεφαλοσπορίνες.(3)


Τώρα, για ποιο λόγο έγινε τόσος δυσανάλογα πολύ ντόρος για τη NDM-1 Escherichia coli σε σχέση με την ST131 Escherichia coli;


Πέρα από τις όποιες διακριτές διαφορές στην επιστημονική σημασία των δύο ειδήσεων, υπάρχει και μια καθαρά μη επιστημονική σημαντική διαφορά: Οι χώρες προέλευσης των στελεχών. Όσο περίεργο και αν ακούγεται, ο βασικός λόγος που η NDM-1 είδηση πήρε τόσο μεγάλη έκταση σε σχέση με την SΤ131 είναι ότι το στέλεχος ST131 εμφανίστηκε σε ασθενείς στις ΗΠΑ ενώ το NDM-1 σε ασθενείς ή σε επισκέπτες της Ινδίας και του Πακιστάν. Το γεγονός αυτό μπορεί να αναλυθεί σε δύο συνιστώσες:
α)Όποιος έχει μελετήσει έστω και λίγο την ιστορία των καινών επιδημιών θα είναι σε θέση να γνωρίζει ότι οι ασθένειες του ¨άλλου κόσμου¨ δηλ. του κόσμου πλην της ¨πολιτισμένης¨ Δύσης είναι πιο ελκυστικά τρομακτικές, πουλάν περισσότερο και είναι έμμεση μομφή για το πολιτισμικό και επιστημονικό επίπεδο του άλλου κόσμου: Για παράδειγμα θα αναφερθώ στις μέχρι σήμερα τοποθεσίες προέλευσης ή υψηλού επιπολασμού των καινών επιδημιών:


1980- 2010-AIDS: Αφρική
2002-SARS : Κίνα
2006 Η5Ν1: Ασία
2009 Η1N1: Μεξικό
2010 NDM-1: Ινδία-Πακιστάν


Σε σχέση με το NDM-1 στέλεχος, η απόφαση κάποιων δυτικών να επιλέξουν κάποιες από τις ιατρικές υπηρεσίες της Ινδίας ή του Πακιστάν χαρακτηρίστηκε προκατειλημμένα ως ¨ιατρικός τουρισμός¨. Το μήνυμα που έστειλαν τα μήντια στους δυτικούς υπηκόους ήταν απλό και σαφές, ανεξάρτητα από το πόσο διαστρεβλωμένο ήταν το δημοσιογραφικό προϊόν που παρουσιάστηκε: Δεν θέλουμε τη διαρροή ιατρικού συναλλάγματος από πολίτες μας προς τον ¨άλλο κόσμο¨. NDM-1: ο νέος εχθρός. Μονόπλευρα, διαστρεβλωμένα, λες και δεν υπάρχουν ανθεκτικά σε αντιβιοτικά μικρόβια στις κλινικές του δυτικού κόσμου, η παροχή ιατρικών υπηρεσιών της Ινδίας και του Πακιστάν στιγματίστηκε, συντελώντας σε προστιθέμενη προκατάληψη για τον ¨άλλο κόσμο¨. Για μια ακόμη φορά, φαίνεται πως οικονομικά κίνητρα και λομπισμοί έπαιξαν (συνειδητά ή υποσυνείδητα) τεράστιο ρόλο στη διαμόρφωση της επιστημονικής ειδησεογραφίας. Ο οικονομικός πόλεμος συνεχίζεται σε όλα τα επίπεδα με θύμα και τη δημοσιογραφική εγκυρότητα.


Μια ακόμη απίστευτα μεροληπτική πτυχή της είδησης όπως αυτή παρουσιάστηκε είναι η έλλειψη οποιασδήποτε αναφοράς στον ενδονοσοκομειακό τρόπο χρήσης των αντιβιοτικών σήμερα ή στην ευρύτερη και εξόχως μεταφυσική φαρμακευτική καταναλωτική κουλτούρα του δυτικού πολιτισμού: Η μικροβιακή αντίσταση παρουσιάζεται ως φυσικό φαινόμενο. Ναι είναι φυσικό φαινόμενο, το οποίο προκαλείται όμως από την ανθρωπογενή επέμβαση στο μικροβιακό περιβάλλον. Αντί να συζητάμε για πολιτικές που θα φέρουν μια έλλογη και μετρημένη χρήση των αντιβιοτικών, μιλάμε για απειλές και νέους εχθρούς παρουσιάζοντας τον πολιτισμό μας σαν αθώα και ανυπεράσπιστη κορασίδα…


Έχω τονίσει επανειλημμένα ότι ο πραγματικός κίνδυνος που μπορούμε να διαχειριστούμε είναι το μεταλλαξιογόνο στρες που ασκούμε στους μικροοργανισμούς, είτε ενδονοσοκομειακά, είτε από την κουλτούρα της κατάχρησης των αντιβιοτικών από τον ιατρικό καταναλωτή αλλά και από τη βιομηχανία παραγωγής κρέατος σε συνδυασμό με άλλους ανθρωπογενείς μεταλλαξιογόνους παράγοντες. Για τις τυχαίες, φυσικές μεταλλάξεις δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε στο παρόν τεχνολογικό μας στάδιο. Για τις ανθρωπογενείς μεταλλάξεις μπορούμε να κάνουμε πολλά αλλά δε θέλουμε. Πολλά ¨ζωτικά οικονομικά συμφέροντα¨ θα πληγούν αν επιδιώξουμε κάτι τέτοιο. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν είναι υποχρεωτικό αλλά αυτό είναι το σύνηθες επιχείρημα για να υπερασπίσουμε την απροθυμία μας να αλλάξουμε την οπτική μας γωνία.


Οι σημερινές βιοτικές συνθήκες είναι εξαιρετικά ευνοϊκές για την εκδήλωση μιας πανδημίας. Οι αστικά συνωστισμένοι ανθρώπινοι πληθυσμοί και οι ταχύτητες μετακινήσεις αρκούν για κάτι τέτοιο. Η διαφορά είναι ότι η πανδημία δεν μπορεί να προβλεφθεί, σε πείσμα των κινδυνολόγων επιστημόνων και των μηντιανθρώπων που συνεχώς την επικαλούνται και την τοποθετούν και σε ορισμένο εύρους χρόνου στο κοντινό μέλλον. Η πανδημία δεν μπορεί να προβλεφθεί και έχοντας σπαταλήσει στην κινδυνολογία και σε αναποτελεσματικά φάρμακα και εμβόλια πακτωλό χρημάτων αντί αυτά να επενδυθούν σε υποδομές και σε παγκόσμιο δίκτυο ειδικών μονάδων με ειδικό προσωπικό, δε θα είναι καν δυνατόν οι συνέπειες της να αντιμετωπιστούν. Ακριβώς όπως είδαμε να γίνεται με τις φυσικές καταστροφές, από τον τυφώνα Κατρίνα μέχρι το σεισμό στην Αϊτή, η πρόβλεψη δεν υπήρξε, δεν υπήρξε έγκαιρα ή δε βοήθησε και οι μηχανισμοί αντιμετώπισης κρίσεων ήταν εξόχως αναποτελεσματικοί. Και για το όνομα της λογικής, όλοι όσοι ασχολούνται έστω και αμυδρά με τη διαχείριση κρίσεων γνωρίζουν ότι το ενδεχόμενο που πρέπει να αποφευχθεί πάση θυσία είναι αυτό του γενικευμένου πανικού. Πόσο ανεύθυνα μπορούν λοιπόν να είναι τα μήντια που για ψήλου πήδημα δωρίζουν πανικό σε οικογενειακές συσκευασίες;
Σήμερα, με ελάχιστες ίσως εξαιρέσεις, δεν μπορούμε να αντιμετωπίσουμε τις φυσικές καταστροφές. Μπορούμε όμως να εμποδίσουμε ανθρωπογενείς καταστροφές. Δεν το κάνουμε όμως. Μιλάμε για ανθεκτικά σε φάρμακα μικρόβια και σπάνια αναφέρουμε ότι εμείς τα δημιουργούμε. Η όλη ιστορία μου θυμίζει τον αστικό κάτοικο που καταριέται το ποτάμι ή τη βροχή ή το θεό για το σπίτι του που πλημύρισε όταν ο ίδιος μπάζωσε το ρέμα για να χτίσει…


Μου θυμίζει και την ιστορία με το βοσκό που φώναζε ¨λύκος¨. Δεν μπορώ να αδικήσω λοιπόν τον πολίτη που δεν πιστεύει πλέον τίποτε και που βλέπει σκιές παντού στην ιατρική ειδησεογραφία. Διεθνείς και κυβερνητικοί οργανισμοί δημόσιας υγείας κάναν μαζί με τα μήντια ότι ήταν δυνατό για να ξεσκίσουν την αξιοπιστία τους. Αν συνεχίσει να αυξάνεται η συνειδητότητας σε θέματα δημόσιας υγείας θα επέλθει σταδιακά και η επίγνωση όχι μόνο των ολιγωριών και των σκανδάλων αλλά και των εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας στο όνομα της δημόσιας υγείας που έχουν επιτελεστεί κατά τον 20ο και τον 21ο αιώνα.(4)

(1) http://www.iatronet.gr/newsarticle.asp?art_id=12343

(2) http://www.msnbc.msn.com/id/36229547
(3) http://www.idsociety.org/Content.aspx?id=16864

(4) Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να ευχαριστήσω προσωπικά τους εκλεκτούς αναγνώστες του TVXS για την ετοιμότητα και την εγκυρότητα των διορθωτικών σχολίων πάνω στα κακώς κείμενα της ιατρικής ειδησεογραφίας όπου και αν αυτά βρίσκονται. Είναι η πρώτη φορά που συναντώ μια τέτοια αντίδραση από αναγνώστες και είναι ακριβώς το μέλλον που οραματίζομαι… Ενεργοί, εκπαιδευμένοι και συνειδητοί αναγνώστες αντί για παθητικά φερέφωνα… Τα μήντια συνήθως δεν μπορούν και δεν θέλουν να αυτορυθμιστούν. Οι κριτικοί αναγνώστες είναι το κομβικό σημείο για την αναμόρφωση της ειδησεογραφίας. Και πάλι, προσωπικά, σας ευχαριστώ…











Η ψήφος σας: Κανένα Μέσος Όρος: 4.7 (3 ψήφοι)
Read More »

Κοινωνία- Κ. Τσόφλης και το αυγό της οχιάς (ο βιασμός δεν είναι θέμα για ψιλοκουβέντα ή καλλιτεχνισμούς)



Δε θα ‘πρεπε να με εκπλήττει. Σαστίζω κάθε φορά που βρίσκω τον εαυτό μου να εκπλήσσεται από την επανάληψη σοκ που μου είναι ήδη γνωστά ή έχουν ήδη προβλεφθεί. Ίσως αυτό να ναι σημάδι ψυχικής υγείας, να μην έχω χάσει όλες τις ευαισθησίες μου μέσα σε αυτή την ανθρωποφάγα επέλαση των καιρών.

__Κ. Τσόφλης και το αυγό της οχιάς

ΤΟυ Πέτρου Αργυρίου

TVXS 05/09/2010_

Τι με σόκαρε. Οι απολογητικές του βιασμού δηλώσεις Τσόκλη, η αναλγησία ή απλά η προχειρότητα της ΕΡΤ που με τη γνωστή αυγουστιάτικη λοταρία κλήρωσε να ξαναπροβάλλει τη συγκεκριμένη εκπομπή και πάνω από απ όλα το είδος και η ποιότητα των σχολιασμών της στην μπλογκόσφαιρα. Μήπως σχολιάζω την αδικαιολόγητα μεγάλη έκταση που πήρε ένα ασήμαντο θέμα σε μια εποχή καθολικής κρίσης; Όχι βέβαια. Θεωρώ το θέμα εξόχως σημαντικό και ότι οι μνήμες από το 1999, τη χρονιά δηλαδή της αρχικής προβολής της εκπομπής αδυνατούν να εντοπίσουν αντιδράσεις προς αυτό, φανερώνει μάλλον το βαθύ μας εικοσαετή και πλέον λήθαργο και την παθητικοποίηση μας.



Οι δηλώσεις Τσόκλη, μόνο στο TVXS είχαν μέχρι τη στιγμή που γράφεται το κείμενο 353 σχόλια, μερικά από τα οποία δεν έκρυβαν τη συμπάθεια τους προς τις Θέσεις Τσόκλη ενώ άλλα θεώρησαν ότι το πνεύμα των δηλώσεων του παρερμηνεύτηκε, ότι ο καλλιτέχνης αστόχησε στην επιλογή λέξεων. Το πνεύμα των δηλώσεων του δεν παρερμηνεύτηκε γιατί απλά δεν υπάρχει κανένα άλλο πνεύμα, ούτε μισή ρανίδα πνεύματος πέρα από ακραιφνή και πικρόξυνο σεξισμό με μυρωδιά ψημένου κάστανου.



Να υπενθυμίσω στους απολογητές ενός από τους απολογητές του Βιασμού, ότι ο βιασμός δεν είναι φιλοσοφικό αντικείμενο. Δεν είναι διατριβή στις σχέσεις των δύο φίλων. Είναι μια φριχτή καθημερινή πραγματικότητα: δεκάδες γυναίκες μόνο στη χώρα μας βιάζονται κάθε ώρα, κάθε μέρα κάθε μήνα. Το φαινόμενο δεν έχει να κάνει με την σεξουαλικότητα καθ αυτή. Απ όσο γνωρίζω δεν υπάρχει παροπλισμός και ξυλοδαρμός μέχρι δακρύων και εκφοβισμός του θηλυκού και ομαδικοί βιασμοί στην αναπαραγωγική διαδικασία. Και δεν χρειάζομαι κανένα ειδικό να μου τι έχω μέσα στο παντελόνι μου και ότι είμαι εν μέρει σεξουαλικό πλάσμα. Ή μήπως χρειάζομαι κάποιον ειδικό για να μιλήσει για τα αυτονόητα της ζωής μου; Τόση είναι η διάσταση μας από τη βιωματική μας εμπειρία;



Η σεξουαλικότητα μας φτάνει σε αχαλίνωτα επίπεδα κατά την εφηβεία. Οι βιαστές όμως δεν είναι κατά ανάγκη έφηβοι. Ούτε σπρωγμένοι από ασυγκράτητη φυσική ορμή οι βιαστές βιάζουν ότι βρουν μπροστά τους. Τα φαινόμενα των δράκων σπανίζουν και αυτό γιατί οι βιαστές αν και συνήθως εξακολουθητικοί αρκετές φορές επιλέγουν προσεκτικά το θύματα τους από το κοντινό τους , εργασιακό ή φιλικό περιβάλλον ώστε ο κοινωνικός ιστός, η ομερτά και η σιωπή να απορροφήσει τους κραδασμούς και τις συνέπειες των πράξεων τους. Με αυτή την έννοια, πολύ βιασμοί είναι προμελετημένα εγκλήματα, η εγκληματική πρόθεση προϋπάρχει ακόμη και αν το αντικείμενό της δεν έχει επιλεχθεί εκ των προτέρων. Για μένα προσωπικά, ο βιασμός, ο κάθε βιασμός αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. Η ιδιοκτησία, αν και έχει πολύ μεγάλες πρακτικές επιπτώσεις είναι ένα θεσμοθετημένο ιδεολόγημα. Το μόνο που έχει δικό του ο κάθε άνθρωπος είναι το σώμα του, οι σκέψεις του και τα συναισθήματά του και ο βιασμός καταπατά και τις τρεις αυτές βασικές ανθρώπινες συνιστώσες.



Η επιχειρηματολογία περί ασυγκράτητων φυσικών ορμών είναι απλά γελοία. Το ίδιο και η αναστροφή των ρόλων που θέλει το θύμα θύτη. ¨Έλα μωρέ για να το παθε τα θελε¨. Απλά αρρωστημένη σκέψη. Το ότι είναι ευρέως διαδεδομένη αποδεικνύει μονάχα το μέγεθος και την έκταση της αρρώστιας αυτής.



Η ορμή της πείνας είναι πολύ μεγαλύτερη και υπερκαλύπτει τη σεξουαλική. Δεν έχω ακούσει ποτέ όμως άσιτο να επιτίθεται σε γυροκόφτη ή σε ψήστη. Οι άσιτοι του κόσμου ετούτου ψάχνουν να καλύψουν την πείνα τους με ότι βρουν στα σκουπίδια, οπουδήποτε. Και δε θα ακούγαμε ποτέ το επιχείρημα ότι ο ψητάς ήταν προκλητικός γιατί είχε τα σουβλάκια στη βιτρίνα. Ζούμε σε μια κοινωνία όπου ο καθένας μπορεί να πραγματώσει τη φυσική ορμή του μέσα από μια σωρεία επιλογών. Η σεξουαλική ασιτία δεν αποτελεί άλλοθι για την πραγμάτωση εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας. Δεν μιλάμε για σεξουαλικού τύπου Γιάννη Αγιάννη βρε παιδιά αλλά για κακότητα ενθαρρυμένη από αισχρές σεξουαλικές προκαταλήψεις που ενδημούν στην ελληνική κοινωνία. Αν ακολουθήσουμε τόσο συχνά διατυπωμένους ισχυρισμούς του τύπου ¨όλες γυναίκες είναι π…ανες εκτός από τη μάνα και τη αδερφή μου¨ θα οδηγηθούμε σε ένα αλάθητο και πλήρως απαξιωτικό συμπέρασμα: Για όλους τους υπόλοιπους η μάνα σου και η αδερφή σου είναι π…ανες.



Έχετε δίκιο. Η μπούργκα είναι το επόμενο βήμα. Φονταμενταλιστικές ιδεοληψίες που θέλουν τη γυναίκα και το σεξ πηγή αμαρτίας και κακού και όχι πηγή ομορφιάς και ζωής… Εγκληματικές ιδεοληψίες που καταστρέφουν ανθρώπινες ζωές και βυθίζουν κοινωνίες στα σκοτάδια…



Τόση ώρα μιλάμε για την αντρική σεξουαλικότητα. Την ξεχάσαμε τη γυναικεία σεξουαλικότητα; Φυσικά. Γιατί στο βιασμό και στις πρόδρομες του αντιλήψεις για τη σεξουαλικότητα δεν υπάρχει γυναικεία σεξουαλικότητα. Δεν υπάρχει γυναικεία προσωπικότητα. Δεν υπάρχει πρόσωπο. Το πρόσωπο και η προσωπικότητα ποδοπατούνται. Η γυναίκα γίνεται res, πράμα. Δεν είναι πλέον ανθρώπινο πλάσμα. Και ακριβώς αυτός είναι ο στόχος του βιαστή. Να καταστρέψει το πρόσωπο. Ο βιαστής δεν είναι θύμα των φυσικών ορμών του. Ποιος δεν έχει άλλωστε; Ο σκοπός του βιαστή είναι να καταστρέψει το πρόσωπο. Είναι καταστροφέας. Όπως ακριβώς οι νταβατζήδες που χαρακώνουν το πρόσωπο γυναικών. ‘Η οι καταστροφείς της Κούνεβα και τόσων άλλων γυναικών που καταστρέφουν το πρόσωπο με βιτριόλι.



Το πρόσωπο είναι ο στόχος. Οι βασικές ανθρώπινες ποιότητες είναι ο στόχος. Ο βιασμός δεν είναι το αναπόφευκτο αποτέλεσμα φυσικής ορμής. Είναι η επιβολή του δυνατού στον αδύνατο. Είναι πράξη μίσους, επιβολής, βίας. Α ναι και δεν είναι εξελικτικός καταναγκασμός στο είδος. Η σωματική δύναμη δεν είναι πλέον ο καθοριστικός παράγοντας για την εξέλιξη του ανθρωπίνου είδους και παρά τα ψευδοεπιστημονικά επιχειρήματα ποτέ δεν ήταν. Ο πολιτισμός, η τεχνολογία, η οργάνωση και στρατηγική ήταν πάντα τα βασικά εργαλεία επιβίωσης του είδους μας, όχι η σωματική δύναμη. Είναι ξεκάθαρα επίκληση στην ψευδοεπιστήμη ή στην παρανόηση της επιστημονικής θεωρίας τέτοιου είδους επιχειρήματα. Δυστυχώς, τα συστήματα που βασίζονται αποκλειστικά στην ανωτερότητα της σωματικής δύναμης και που μόνο στην θεωρία μπορεί να υπάρχουν. Γιατί θα όφειλαν να συμπεριφέρονται με εξαιρετικά αστάθεια: Γιατί για κάθε δυνατό υπάρχει πάντα ο δυνατότερος και ο δυνατότερος του δυνατότερου κ.ο.κ. Σε αντίθεση, στα ανθρώπινα συστήματα η κοινωνική ισχύς παραμένει αρκετή ισχυρή σε σημείο που πολλές φορές κληρονομείται στους γόνους με εξαιρέσεις μικρές περιόδους κενού εξουσίας. Όταν η σωματική ισχύς απαιτείται από τους κοινωνικά ισχυρούς, αγοράζεται ή παράγεται με τη μορφή μπράβους, σωμάτων ασφαλείας και ιδιωτικών ή εθνικών στρατών…



Όχι δεν είναι η σωματική δύναμη, ούτε η εξελικτική πίεση, ούτε η φυσική ορμή συνθήκες που οδηγούν στο βιασμό. Ο στόχος του βιαστή είναι οι βασικές ανθρώπινες ποιότητες. Το πρόσωπο. Και τον επιτυγχάνει σχεδόν κάθε φορά. ¨Με τι πρόσωπο θα βγεις μετά στην κοινωνία;¨ όπως λέγαν και οι παλιοί. Και όντως τις περισσότερες φορές η γυναίκα δεν έχει το πρόσωπο να βγει προς τα έξω να καταγγείλει, να μηνύσει, να απαιτήσει τη δίκαια και παραδειγματική τιμωρία του δράστη. Γιατί είναι ατιμασμένη και κουβαλάει πάνω της και μέσα της το στίγμα της π…νιας… Γιατί έχει να αντιμετωπίσει μια ολόκληρη κοινωνία αλληλέγγυα ή φιλική προς τους καταστροφείς της, όπως φαίνεται να έγινε στην περίπτωση της Αμάρυνθου.



Τους καταλαβαίνω όμως τους απολογητές του βιασμού. Κάποιοι από αυτούς είναι ήδη βιαστές. Κάποιοι από αυτούς το σκέφτονται. Κάποιοι από αυτούς ούτε είναι ούτε και σκέφτονται να γίνουν αλλά έχουν εν γνώσει ή εν αγνοία τους φίλους ή γνωστούς ή γονείς ή παιδιά που είναι. Δεν είναι μακρινό το φαινόμενο. Δίπλα μας είναι. Μέσα στους κύκλους μας ή δίπλα μας. 1 στις 3 γυναίκες κακοποιούνται, ανάλογο είναι το ποσοστό των κακοποιών. Μεγάλο ποσοστό των γυναικών βιάζονται. Ανάλογα είναι και τα ποσοστά των βιαστών. Και όταν εσείς, οι ανεύθυνοι τύποι που υποφέρετε από λογοδιάρροια και μεγαλομανία, γίνεστε δημόσια απολογητές του βιασμού, κάποιος βιαστής στην παρέα θα χαμογελά μέχρι τα αυτιά, ευχαριστημένος που η ¨αρρενωπότητά¨ του δικαιώνεται. Με αυτήν την έννοια έχετε έστω ένα μικρό βαθμό ηθικής αυτουργίας στον επόμενο βιασμό που θα διαπράξει.



Φτάσαμε στο σημείο να συζητάμε για τα αυτονόητα, τα κεκτημένα. Υπερβάλω. Στην Ελλάδα, τη χώρα που για αιώνες ζούσε κάτω από τη σκιά ενός θρησκευτικού κατεστημένου που δαιμονοποίησε το σεξ και τη γυναικεία σεξουαλικότητα, η σεξουαλική ελευθερία δεν είναι ούτε αυτονόητη, ούτε κεκτημένη.



Αίσχος. Αυτό μόνο μπορώ να σκεφτώ. Σε μια εποχή που συντελείται διαρκείς επίθεση σε βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, επαναπροβάλλονται οι Θέσεις Τσόκλη για τον άντρα τον πολλά βαρύ το γα..το βιαστή… Σε μια εποχή που τα φαινόμενα φυλετικών βιασμών αυξάνονται πρέπει εμείς να ρίχνουμε λάδι στη φωτιά στο όνομα αυτού που ένας αναγνώστης του TVXS πολύ εύστοχα χαρακτήρισε ως ψευτοεκκεντρικότητα. Πραγματική εκκεντρικότητα και ριζοσπαστισμός στην Ελλάδα είναι να μην ακολουθείς τη δεσπόζουσα κουλτούρα της συνδιαλλαγής και των συμβιβασμών και όχι να υποστηρίζεις με εκκεντρικό τρόπο τις κραταιές καταστροφικές προκαταλήψεις.



Ο Τσόκλης ιδεολογικοποιεί τον βιασμό. Και η ιδεολογικοποίηση και νομιμοποίηση στυγνών και παντελώς αδικαιολόγητων εγκλημάτων είναι κατηγορία εγκλήματος από μόνη της: αυτή της ηθικής αυτουργίας…



Ο Eldridge Cleaver, σε ηλικία 22 ετών βίασε κατ εξακολούθηση λευκές και μαύρες γυναίκες. Μια αναμενόμενη αντίδραση από τη Λευκή Αμερική του τότε όπου η Κου Κλουξ Κλαν είχε έντονη παρουσία δράση και επίδραση θα ήταν το παραδειγματικό λιντσάρισμα του ή το κρέμασμα του, πρακτικές με τις οποίες η ΚΚΚ ήταν εξαιρετικά εξοικειωμένη. Ο Cleaver φυλακίστηκε το 1957 και μέσα στη φυλακή, ιδεολογικοποίησε τους βιασμούς που διέπραξε, ισχυριζόμενος πως οι βιασμοί του ήταν πράξεις πολιτικές, πράξεις εξέγερσης. Ο Cleaver πήγε φυλακή, έγραψε βιβλία, δημοσίευσε άρθρα, αποφυλακίστηκε το 1966, έγινε μέλος της ριζοσπαστικής ομάδας ¨Μαύροι Πάνθηρες¨, έγινε μια τις πιο αναγνωρίσιμες μορφές της μαύρης διανόησης για να γίνει σε κάποια στιγμή ξαναγεννημένος χριστιανός και υποψήφιος για το χρίσμα του ρεπουμπλικανού γερουσιαστή το 1986. Σε μια εποχή όπου οι πολίτες, είναι μονίμως ζαλισμένοι από την τηλεοπτική πλύση εγκεφάλου και την πολιτική δημαγωγία, σε μια εποχή που οι λέξεις έχουν χάσει το νόημα τους, σε μια εποχή όπου ο καθένας διατηρεί για τον εαυτό του την ψευδαίσθηση του ότι έχει επαρκή εκπαίδευση, κρίση και συνάφεια για να διαπραγματευτεί οποιοδήποτε θέμα, είναι εξαιρετικά εύκολο, ιδεολογικοποιώντας κάτι να πετύχεις οτιδήποτε άλλο.



Δεν υπάρχει καμιά πρόθεση ηθικολογίας στα γραφόμενα μου: οποιοσδήποτε μπορεί να κάνει ότι θέλει με όποιον θέλει. Η μαγική λέξη στο σεξ είναι μία: Συναίνεση, αυθόρμητη, αμοιβαία συναίνεση μεταξύ ενηλίκων, και όχι συναίνεση που έχει αποσπαστεί βίαια ή εκβιαστικά…



Αυτά που λέει ο Τσόκλης δεν είναι γραφικά. Μπορεί ο τρόπος που τα λέει να είναι γραφικός, μπορεί να φαίνεται ο ίδιος γραφικός, αλλά αυτά που λέει κάθε άλλο παρά γραφικά είναι. Είναι τραγικά γιατί ακριβώς απηχούν τη διαστρέβλωση στις αντιλήψεις και τις επικρατούσες σεξουαλικές προκαταλήψεις ενός σημαντικού (σε μέγεθος) κομματιού της Ελληνικής κοινωνίας. Αντιλήψεις που όπως φαίνεται ώθησαν μια ολόκληρη (επιφυλάσσομαι για τις εξαιρέσεις της, αν υπάρχουν) κοινότητα να εγκληματήσει απέναντι σε ένα ανήλικο κορίτσι. Παραθέτω αυτούσια αποσπάσματα από το ρεπορτάζ του TVXS με τίτλο ¨Η σιωπή στην Αμάρυνθο σπάει από τις κραυγές των γυναικών¨



¨Σχεδόν τέσσερα χρόνια μετά, το Τριμελές Δικαστήριο Ανηλίκων Χαλκίδας έκρινε παμψηφεί αθώους τους τέσσερις κατηγορούμενους για το βιασμό της 15χρονης μαθήτριας το 2006, στο λύκειο της Αμαρύνθου, στην Εύβοια, την περίοδο των μαθητικών καταλήψεων. Όπως αποφάσισε το δικαστήριο οι κατηγορούμενοι «ασέλγησαν μεν εις βάρος της κοπέλας, ωστόσο αυτό έγινε με τη θέληση της παθούσης». Η απόφαση του δικαστηρίου προκάλεσε την κατάρρευση της 19χρονης, πλέον, εντός του δικαστηρίου αλλά και την άμεση αντίδραση γυναικείων οργανώσεων.

Μάλιστα, η 19χρονη θα πρέπει τώρα να αντιμετωπίσει και πάλι τους κατοίκους της Αμαρύνθου, καθώς εναντίον της εκκρεμούν μηνύσεις για ψευδορκία, ψευδή ανωμοτί κατάθεση, ψευδή καταμήνυση, παραπλάνηση σε ψευδορκία και συκοφαντική δυσφήμηση εναντίον των τεσσάρων πρώην συμμαθητών της.

Το ιστορικό...

Το 2006, η Αμάρυνθος, μία κωμόπολη της Εύβοιας, έστρεψε το ενδιαφέρον της κοινής πάνω της όταν μία 15χρονη μαθήτρια από τη Βουλγαρία, συνοδευόμενη από τη μητέρα της, προσείλθε στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής και κατήγγειλε το βιασμό της από τέσσερις συμμαθητές της.

Στην κατάθεσή της ανέφερε: «Ήμουν στην αίθουσα με τον Τ. Μου ζήτησε ομαδικό σεξ. Πήγα να φύγω από την αίθουσα και τότε μπήκαν και οι άλλοι κατηγορούμενοι. Ο Τ. με άρπαξε από το χέρι και με κόλλησε στον τοίχο. Ορμήσανε όλοι πάνω μου, με χάιδευαν σε όλο μου το σώμα. Εγώ προσπαθούσα να αντιδράσω. Με χτυπούσαν με σφαλιάρες. Κατόρθωσα και έφυγα κλαίγοντας. Πήγα στις τουαλέτες για να μείνω μόνη μου. Μετά από λίγο, με ακολούθησαν στην τουαλέτα. Ο Τ. με είδε να κλαίω γονατιστή και έπεσε πάνω μου γυμνός. Με πίεσε και εγώ υπέκυψα. Ήμουν πια σαν νεκρή. Στη συνέχεια, μπήκαν μέσα στην τουαλέτα και οι υπόλοιποι κατηγορούμενοι. Με ανέβασαν στο νιπτήρα. Μου κράτησαν τα χέρια και τα πόδια και ο Κ. με βίασε μέχρι που εκσπερμάτωσε. Όλοι μαζί χοροπηδούσαν σαν νικητές», είχε δηλώσει στην κατάθεσή της».

Το περιστατικό βιντεοσκοπούσαν με το κινητό τους τρεις μαθήτριες, ωστόσο τα βίντεο «χάθηκε» από τα κινητά των κοριτσιών και δεν έφτασε ποτέ ως στοιχείο στην υπόθεση. Σημειώνεται ότι οι δύο κοπέλες ήταν κατηγορούμενες για συνέργεια.

Η τοπική κοινωνία στράφηκε κατά της μαθήτριας, καταγγέλλοντας την για «ψευδομαρτυρία». Μερικά αποσπάσματα του ρεπορτάζ της Δήμητρας Κρουσταλλης για την εφημερίδα το Βήμα, το 2006, δείχνουν τον τρόπο με τον οποίο αντιμετώπισε το γεγονός η τοπική κοινωνία και οι μαθητές του λυκείου της περιοχής.

«Τους έθιγε συνέχεια τον ανδρισμό τους. Τι θέλατε να κάνουν τα παιδιά;» λέει ένας νεαρός από τη στενή παρέα των τεσσάρων. «Τι σημαίνει τους έθιγε τον ανδρισμό τους;» ρωτώ (δημοσιογράφος Δ. Κρουσταλλη). «Να, τους έλεγε ότι δεν ξέρουν τίποτα από σεξ, τους προκαλούσε» [...] «Αν σταματήσετε εσείς οι δημοσιογράφοι, τα παιδιά θα γυρίσουν στο σχολείο τους. Κι αν έγινε βιασμός, δεν πειράζει. Μικρά είναι, θα ξεχάσουν» λέει ένας 65χρονος έμπορος στον παραλιακό δρόμο του χωριού.

«Τι περιμένατε να κάνει η κόρη με το ποιον της μητέρας! Από ό,τι γονείς βγεις τέτοιος θα γίνεις!» δηλώνει κατηγορηματικά μια κοπέλα και όλοι γύρω - αγόρια και κορίτσια - συμφωνούν και υπερθεματίζουν. «Ακουσα ότι η μάνα δούλευε σε μπαρ στην Ερέτρια. Και εγώ τώρα το έμαθα...» μου ψιθυρίζει εμπιστευτικά ένας γεροδεμένος νεαρός με ύφος Πουαρό. «Ο πατέρας της στη Βουλγαρία είναι τζογαδόρος, πίνει, και τον κυνηγάει η μισή Ιντερπόλ. «Για τα αγόρια και τους γονείς τους δεν ισχύει το ίδιο;» επιμένω. «Ααα... Εσείς δεν καταλαβαίνετε τίποτα! Τα αγόρια είναι πολύ καλά παιδιά, φοβερά άτομα, από τις καλύτερες οικογένειες. Καμία σύγκριση. Βρεθήκανε μπλεγμένοι χωρίς να το καταλάβουν» συμπληρώνει ένας ακόμη μάρτυρας υπεράσπισης.

Σημειώνεται ότι οι τέσσερις κατηγορούμενοι προέρχονται από γνωστές οικογένειες του χωριού. Εκτός από τον γιο των καθηγητών, υπάρχει ένας γιος αστυνομικού και δύο γιοι εργατών.

Οι δύο γυναίκες, μητέρα και κόρη, έφυγαν για πάντα από την Αμάρυνθο και την Εύβοια, και κατέβηκαν στην Αθήνα, όπου η μαθήτρια ολοκλήρωσε το Λύκειο σε ιδιωτικό σχολείο.¨

Οι κάτοικοι της Αμάρυνθου δεν είναι μια δαιμονική εξαίρεση. ¨Τα παδιά-μας¨. Και το άλλο το παιδί, το θυμα των παιδιών σας. Α αυτό ήταν πουτ…κι, π…ανας κόρη. ¨Και το αλβανάκι που βίασε τη δικιά σου κόρη ή το δικό σου γιο;¨ ¨ΚΡΕΜΑΣΜΑ¨. Α μάλιστα. Αυτού του τύπου οι αντιλήψεις δε φυτρώσαν στην Αμάρυνθο. Βρίσκονται παντού… και στην Αμάρυνθο και σε γειτονικά χωριά και σε μακρινά χωριά και στην πόλη και σε γειτονικά σπίτια μας και στα σπίτια μας και μέσα μας… Τα δικά μας τα παιδιά … και όλες οι γυναίκες π…ανες. Ο Τεχνομεσαίωνας. Αυτοί οι άνθρωποι που υπακούουν σε τέτοιες στρεβλές λογικές ξεχνούν κάτι πολύ απλό. Μπορεί οι φαμίλιες τους να ναι δυνατές στην Αμάρυνθο αλλά υπάρχουν απείρως ισχυρότερες οικογένειες στην Ελλάδα και ακόμη περισσότερο ισχυρές στο εξωτερικό. Αφού λοιπόν πιστεύουν ότι ο νόμος είναι το δίκιο του ισχυρού, να μην περιμένουν καμία μορφή κοινωνικής δικαιοσύνης όταν ισχυρότερες μαφίες γ…μαν αλληγορικά ή κυριολεκτικά τις δικιές τους οικογένειες, τη ζωή τους, το μέλλον τους και τα παιδιά τους. Ας ζήσουν στη ζούγκλα που φτιάξαν για τους πιο αδύναμους…



Η οικογενειοκρατία στην ¨πολιτική ζωή¨ του τόπου βρίσκεται σε άμεση συνάρτηση με τη διάχυτη οικογενειοκρατία που επικρατεί και ορίζει τον τόπο. Για τα δικά μας τα παιδία θα κλέψουμε, θα δώσουμε κ…ο σε βουλευτές ή ιδιώτες για μια δουλειά, θα χώσουμε λεφτά στα φροντιστήρια, στα πανεπιστήμια του εξωτερικού. Α και τα άλλα παιδιά είναι, αφού τους έχουμε κλείσει τη θέα του ήλιου με όλες τις νεοελληνικές μαλαγανιές που μπορούμε να σκεφτούμε θα δώσουμε μια φορά το χρόνο αίμα και κανά πεντάευρω σε τηλεοπτικούς μαραθωνίους. Και κάποια, έστω και λίγα από τα γλυκά, ανυποψίαστα αγόρια μας μας ανταποδίδουν ενίοτε τη χάρη που τους κάνουμε με το να τους προσφέρουμε (μέχρι και πρόσφατα τουλάχιστον) ένα έτοιμο αλλά παντελώς φαύλο σύμπαν: ¨¨όχι δε σε βίασα για μένα. Για τη φουκοριάρα τη μάνα μου το κανα που ναι α….μιτη τόσα χρόνια¨. Οι κανακάρηδες μας, τα καμάρια μας. Μήπως πρέπει να νιώθουμε και εθνικά υπερήφανοι για τους βιαστές που παράγουμε;



Η ελληνική κοινωνία και η ιερή οικογένεια της μοιράζεται χαρακτηριστικά με τη Κόζα Νόστρα… οριζοντίως, διαγωνίως και καθέτως… Και μόλις τώρα αρχίζουμε να κατανοούμε από τι είμαστε φτιαγμένοι αλλά είναι πολύ αργά για να αλλάξουμε αυτό που φταίει. Οι μεγάλες ζημιές έχουν επέλθει και θα έλθουν και μεγαλύτερες…



Στο σημείο αυτό θα ήθελα να ελαφρύνω λίγο το κλίμα και να πω δύο σύντομα ανέκδοτα: ΕΣΡ. Και ο Κ. Τσόκλης μεγάλος εικαστικός και καλλιτέχνης.



Το πρώτο θα το αφήσω ασχολίαστο καθώς είναι εύλογο. Όσον αφορά το δεύτερο, θα ήθελα να πω πως η δουλειά του Τσόκλη μιλάει από μόνη της. Αμ δε. Η δουλειά του όπως και άλλων ομο-ά-τεχνων του δε θα αναγνωριζόταν ως έργο τέχνης έξω από το αλχημιστικό εργαστήριο και το ιδιωτικό χρηματιστήριο τέχνης που λέγεται γκαλερί και χωρίς τη συνδρομή των παράσιτων που λέγονται κριτικοί τέχνης και που γράφουν την ιστορία της τέχνης όπως αυτοί κρίνουν... Η αποθήκη μου είναι γεμάτη από έργα τεχνοτροπίας Τσόκλη: Εκεί μέσα είναι αραδιασμένα ¨το νυστρί¨ το ¨VHS¨, ¨το παλιό μπλέντερ¨ που σε καμία περίπτωση δεν είναι εικαστικά υποδεέστερα από το ¨σπάγκο¨ του Τσόκλη. Μάλιστα εμπνευσμένος από το μεγαλείο της τέχνης του αποφάσισα να μεταφέρω τη νοοτροπία του στην ποίηση και έγραψα το ποίημα ¨ο στίχος¨ που δεν το θυμάμαι όλο αλλά πάει κάπως έτσι: >>….<< Και αν πείσω τους κριτικούς πως είναι αριστούργημα κάποιος επίγονος μου κάποτε θα γράψει το αριστούργημα ¨ο σ-τοιχος¨ που θα πηγαίνει κάπως έτσι: >>..<<. Όταν η βάση γέρνει το εποικοδόμημα θα ναι και αυτό στραβό…



Στην καλύτερη των περιπτώσεων τέτοια έργα είναι δηλώσεις. Αλλά αν κρίνω από τις δηλώσεις του καλλιτέχνη, διατηρώ πάντα την επιλογή της καθολικής απόρριψης.



Ο πολιτισμός, η επιστήμη και η τέχνη αναζητούν ή και παράγουν νόημα. Όταν υπάρχει κενό νοήματος έρχεται η θρησκεία με τις καταστροφικές μεταφυσικές της ή ο τυχοδιωκτισμός για να καλύψουν το κενό. Και μιας μιλάμε για νόημα, σε ιδεατές καταστάσεις η πολιτεία προσπαθεί να περιορίσει τις κοινωνικές επιπτώσεις και ζημίες της ανοησίας. Τις τελευταίες δεκαετίες τα δυτικά κράτη ενισχύουν με κάθε δυνατό τρόπο την ανοησία του πολίτη. Και οι ζημιές είναι και θα είναι ανυπολόγιστες. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, το πλαίσιο της ανοησίας, καλλιτεχνίζοντες φιγούρες καταξιώνονται και τοποθετούνται σε δυσθεώρητα βάθρα, παντελώς δυσανάλογα με το πραγματικό καλλιτεχνικό τους παράστημα.



Και ας είναι καλά οι φελλοί. Αλλά όταν αρχίζουν από ματαιοδοξία και φουσκώνουν και γίνονται σφουγγάρια που καταπίνουν και άλλο και άλλο δεν αφήνουν νερό για κανένα άλλο ζωντανό. Ο Τσόκλης ας ζωγραφίσει τώρα όχι τον σπάγκο αλλά τον σπόγγο.



Στη μεταπολιτευτική Ελλάδα, την νεόπλουτη και εσχάτως νεόφτωχη, την τόση φτωχή από πνεύμα, τέχνη και διανόηση, οι φελλοί καταλαμβάνουν εξαιρετικά μεγάλο όγκο και χώρο. Λυπάμαι τα δεκάδες αυτοφυή πραγματικά ταλέντα που σήμερα ψαρεύουν, χτίζουν, μερεμετίζουν με τον καημό ότι ποτέ δεν είδαν την τέχνη και το ταλέντο τους να πραγματώνεται. Κι οι όπως δείχνει το έργο τους και οι Θέσεις τους κενοί περιεχομένου Τσόφληδες και οι φίλα προσκείμενα κριτικοί τους, θα διαλαλούν μέσα στους αιώνες την ανοησία και την κενότητα μιας εποχής ανθρώπων…











Η ψήφος σας: Κανένα Μέσος Όρος: 5 (11 ψήφοι)
Read More »

Πολιτική και κοινωνία: Ελλάδα, το σύνορο της Βαρβαρότητας



Η ελληνική πολιτική στα χρόνια της μεταπολίτευσης έχει κινηθεί από την αποδόμηση προς στην καταστροφή, προς τα ιστορικά αδιέξοδα και μονοδρόμους, πήρε το δρόμο της μη επιστροφής για να καταλήξει εσχάτως στην ανεπανόρθωτη καταστροφή.


__Ελλάδα, το σύνορο της βαρβαρότητας__

Του Πέτρου Αργυρίου

(Μάρτιος 2010)


Τα μέτρα της παρούσας κυβέρνησης οδηγούν σε μείωση της αγοραστικής δύναμης με παράλληλες εκρηκτικές πληθωριστικές τάσεις που όχι μόνο δεν επιδιώκεται να αποτραπούν αλλά αντίθετα ενθαρρύνονται και οδηγούν με μαθηματική ακρίβεα σε πάγωμα της αγοράς το φθινόπωρο. Σε συνδυασμό με τις απόλυτα δικαιολογημένες και αναγκαίες απεργειακές κινητοποιήσεις η Ελλάδα θα πάψει να παράγει έσοδα, ακόμα και στο επίπεδο της εσωτερικής οικονομίας. Τι είδους μέτρα εξόδου από το αδιέξοδο είναι αυτά; Ποια η σύνεση ή η πρόβλεψη που τα προτείνει; Καμία. Τα μέτρα αυτά είναι τα μέτρα μιας οικονομικής δικτατορίας. Είναι η επιβολή αυτού που η Naomi Klein ονομάζει δόγμα του σοκ. Και το δεχόμαστε στη ραχοκοκκαλιά μας. Η δεκαετία του 2010 είναι το τέλος του μορφώματος που ονομάζεται μεταπολεμική Ελλάδα.


Τα “μέτρα” ουσιαστικά οδηγούν στην εκ προμελέτης δολοφονία της ετοιμοθάνατης ελληνικής οικονομίας. Με κανένα τρόπο δεν αποτελούν λύση ή διέξοδο γιατί δεν έχουν σχεδιαστεί για κάτι τέτοιο. Αντιθέτως είναι μέτρα που οδηγούν μεγάλα κοινωνικά στρώματα της χώρας της Ελλάδας σε φτώχια, πραγματική φτώχεια και εξαχρείωση και τις μελλοντικές πολιτικές ηγεσίες προ τετελεσμένων γεγονότων και σε απόλυτη πολιτική ομηρία και εξάρτηση.


30 χρόνια εντελοδόχων ελλήνων πολιτικών που υπηρέτησαν πολιτικοοικονομικές άρχουσες τάξεις του Δυτικού κυρίως κόσμου, του καπιταλιστικού στερεώματος κάνοντας παράλληλα “τα δικά τους” στο εσωτερικό της χώρας. Αυτοί οι άνθρωποι και η “ανέξοδη διαφθορά” που μας έταξαν αποτέλεσαν την κερκόπορτα που θα επέτρεπαν το πλιατσικολόγημα της χώρας από τους οικονομικούς δολοφόνους.


Ο κόσμος άλλαξε τη δεκαετία του 80. Ο νέος καπιταλισμός, ο άκρατος νεοφιλευθερισμός χωρίς όρια, χωρίς καμιά έννοια ανταποδοτικότητας, χωρίς κανένα σεβασμό για την κοινωνία και τις ανάγκες της, ο καπιταλισμός των οικονομικών κονκισταδάρων που το μόνο όραμα και μέλημα τους ήταν η “μεγιστοκοποίηση κέρδους”, ο ληστρικός καπιταλισμός χωρίς καμία ηθική αναστολή, η επιχειρηματικοποίηση της απληστίας, σχεδιάζει εδώ και μια τριακονταετία τον 21ο αιώνα. Και το κάνει ηλιθιωδώς, τόσο ηλιθιωδώς που μέσα σε μια δεκατία κατάφρε να μετατρέψει την μεγαλύτερη βιτρίνα του, τις ΗΠΑ, από αδιαμφισβήτη παντοκρατορία σε έναν μόνο από τους πολλούς πλέον ισχυρούς πόλλους του παγκόσμιου γεοπολιτικού και οικονομικου παιχνιδιού.


Και οι οικονομικοί δολοφόνοι, οι πτωματοφάγοι, οι πτωματοφάγοι ήρθαν και εδώ. Και δεν ήρθαν απρόσκλητοι. Τους κάλεσε ο Μητσοτάκης ως επενδυτικούς μεσσίες, ο Σημίτης ως χρηματιστηριακούς μάγους, ο Καραμανλής ως λογιστικούς ζογγλέρ και διαχειριστές του εθνικού χρέους.


Που βρισκόμαστε τώρα; Φυσικά και όχι στο συμμάζεμα της ελληνικής οικονομίας αλλά στην οριστική διάλυση και υποδούλωσής της.


Γιατί το κάνουν; Φτάνει η κακοδιαχείρηση, η διαφθορά, η ατιμωρησία και ο αναλογικά τεράστιος όγκος χρέους της χώρας σε σχέση με τις οικονομικές της δυνατότητες για να δικαιολογήσει την παγκόσμια πλύση εγκεφάλου που επιτελείται το τελευταίο διάστημα από τα διεθνή Μ.Μ.Ε;
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ.


Τότε τι ακριβώς επιδιώκουν;


Αυτό που κάνουν στην Ελλάδα είναι το πρώτο από μια σειρά κοινωνικών πειραμάτων που θα εφαρμοστούν αρχικά στις αδύναμες οικονομίες της Δύσης και ωσμωτικά θα περάσουν και στις ισχυρότερες.

Αυτό που κάνουν είναι απότοκος των παρενεργειών της παγκοσμιοποίησης
που δεν προβλέφτηκαν. Αυτό που κάνουν είναι δοκιμή για να δουν αν μπορούν να ανακτήσουν τη χαμένη οικονομική ισχύ και τον έλεγχο πάνω σε αυτή.


Με την παγκοσμιοποίση, το κεφάλαιο και οι βιομηχανικές υποδομές του μετακινήθηκαν σε περιοχές του κόσμου όπως η Κίνα και η Ινδία με άφθονα και φθηνά εργατικά. Χάρην στις εθνικές πολιτικές αυτών των χωρών όμως που παρά την είσοδο ξένου κεφαλαίου αξίωσαν και διατήρησαν ικανό μέρος ελέγχου και απρρόφησαν μέρος του κεφαλαίου αντί να απορροφηθούν από αυτό, ο ληστρικός καπιταλισμός βρέθηκε σε μια δυσάρεστη θέση: Η Κίνα έγινε μέσα σε μερικά χρόνια μια από τις μεγαλύτερες δυνάμεις του πλανήτη (σε οικονομικό και σε επίπεδο βιομηχανικής παραγωγής είναι η μεγαλύτερη δύναμη) ενώ ο ληστρικός καπιταλισμός βρέθηκε σε μεγάλο βαθμό απογυμνωμένος από βιομηχανικές υποδομές και με ελλειπή έλεγχο στα κεφάλαια που ο ίδιος είχε επενδύσει σε Κίνα και Ασία. Το μόνο που του απέμεινε ήταν η διαχείρηση της εικονικής οικονομίας. Η πραγματική οικονομία δε γύρισε ποτέ σπίτι.


Αυτό που βλέπουμε στην Ελλάδα τώρα είναι το πείραμα της επαναδημιουργίας των παλιών τάξεων, κυρίως της εργατικής. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή επιχειρείται στην Ελλάδα μέσω της τεχνητής πρόκλησης φτώχιας η δημιουργία άφθονων και φθηνών εργατικών χεριών.


Πρώτα η Ελλάδα, μετά η Μεσόγειος, μετά η εξευρωπαϊσμένη πρώην ανατολική Ευρώπη και στο τέλος η Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη μέσω του μηχανισμού των συγκοινωνούντων δοχείων της Ευροζώνης και της μίας, εικονικά αδιαίρετης και ομοούσιας ευρωπαϊκής πολιτικής.


Πίσω ολοταχώς στη βιομηχανική επάνασταση μέσω της αφαίρεσης εργασιακών κεκτημένων και δικαιωμάτων ώστε να ανακτηθεί η χαμένη βιομηχανική ρώμη και πρωτοκαθεδρία του Δυτικού κόσμου.


Η Ελλάδα, λόγω έλλειψης πολιτειακής και κοινωνικής συνείδησης αποτελεί ιδανικό σημείο εκκίνησης για κοινωνικά πειράματα. Αυτή τη στιγμή μας συμπεριφέρονται σαν να μαστε οι Αφρικανοί της Ευρώπης για να δουν αν μπορούν να ξαναστήσουν την Ευρώπη της βιομηχανικής επανάστασης που θα αντιρροπήσει την ασυγκράτητη Κινεζική ανάπτυξη. Το πείραμα της Ελλάδας αν πετύχει θα σημαίνει την έναρξη μιας νέας εποχής φτώχιας και εργατικής εκμετάλλευσης στο Δυτικό κόσμου. Σε αντίθεση με την Αμερική που αποτελεί εξαρχής ένα κοινωνικοπολιτισμικό πείραμα και μπορεί να επανεφεύρει τον εαυτό της όσες φορές και όπως θέλει, η Ευρώπη της μακραίωνης ιστορικής, πολιτισμικής, επιστημονικής, διοικητικής και οικονομικής ιστορίας, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς υποστρωματικές κοινωνίες και τη συναίνεση τους. Λένε ότι η Ελλάδα αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή και όμως, ΕΕ και ΔΝΤ μαζί, επιχειρούν να επιβάλλουν τον παραδειγματισμό της Ελλάδας σε όλη την Ευρώπη.


Η Ελλάδα είναι το τελευταίο σύνορο πριν την επαναβαρβαροποίηση της Ευρώπης. Και αυτό είναι κάτι για το οποίο αξίζει να πολεμήσει κανείς,





Η ψήφος σας: Κανένα Μέσος Όρος: 4.3 (15 ψήφοι)
Read More »

Δημόσια υγεία- το παρασκήνιο της γρίπης των πουλερικών


«Είναι το απόλυτο δικαίωμα του κράτους να εποπτεύει τη διαμόρφωση της κοινής γνώμης»
«Στον πόλεμο, τα νέα πρέπει να δίδονται ως οδηγίες αντί για πληροφορίες»
Joseph Goebbels, υπουργός προπαγάνδας των Ναζί.

Αν η γρίπη των χοίρων εμφανίστηκε σε μια μεταβατική φάση του πολιτισμού μας, ο άμεσος προκάτοχός του, η γρίπη των πουλερικών είχε την κακή τύχη να εμφανιστεί σε μια περίοδο αμερικανικής παντοδυναμίας και μιας στρατοκρατικής διακυβέρνησης της. Αυτό είχε ως συνέπεια να συνδεθεί εξαιρετικά στενά με τα συμφέροντα και την ατζέντα της κυβέρνησης Bush και να λειτουργήσει ως πολλαπλό προπαγανδιστικό εργαλείο.


__Η γρίπη, τα εμβόλια και ο πόλεμος κατά της κοινωνίας__
Τoυ Πέτρου Αργυρίου
TVXS 28/09/2010
 
(Το συντριπτικά μεγαλύτερο κομμάτι του κειμένου που ακολουθεί δημοσιεύτηκε στο τεύχος του περιοδικού Ζενίθ Μαρτίου-Ιανουαρίου του 2006. Ελάχιστες προσθήκες ‘γίναν για τις ανάγκες του βιβλίου Θανάσιμες θεραπείες (εκδ, ETRA 2010). Το κείμενο παρατίθεται ιδιαίτερα για αυτούς που θεωρούν ότι η παγκόσμια εμβολιαστική απόπειρα του 2009-2010 είχε ξεκάθαρα επιστημονικούς λόγους όταν η ανάλυση δείχνει ότι ήταν το ώριμο φρούτο μιας πολιτικο-οικονομικής-επιστημονικής- στρατιωτικής προπαρασκευής που στην τελευταία φάση της είχε διάρκεια 8-9 ετών, από την ανάληψη της προεδρίας των ΗΠΑ από τον G.W.Bush Jr και την άνοδο στην εξουσία του φιλομιλιταριστικού επιτελείου του. Σήμερα, 4 χρόνια μετά από την αρχική ανάλυση, τα περισσότερα δεδομένα της δεν έχουν αναιρεθεί- αντιθέτως έχουν δικαιωθεί περίτρανα, παρότι στο κείμενο υπάρχουν κάποιοι, ελάχιστοι, ισχυρισμοί που εκ των υστέρων, σήμερα, θα χαρακτήριζα ως άστοχες ή υπερβολικές συνδέσεις… Ο μεγαλύτερος όμως όγκος των ισχυρισμών δικαίωσε την πρόβλεψη της ανάλυσης όχι για την "επόμενη μεγάλη πανδημία" αλλά για τις πολιτικές που θα ακολουθούνταν για να στηθεί αυτή…)

Κότες και άλλα πτηνά, αυγά, γεύματα, κουτσουλιές εισήχθησαν στη συμβολική του θανάτου και σηματοδότησαν τραγελαφικές φοβίες οι οποίες επιδοτούμενες γενναιόδωρα από την προχειρότητα και την τρομολαγνεία των Μ.Μ.Ε, κάναν για μια ακόμη φορά δικό τους πραξικόπημα απέναντι στην κοινή λογική.
Χήνες καμικάζι, αετοί ασσασίνοι, η συνωμοσία των κοτετσιών και στρουθοκαμηλισμοί. Κότες που σταμάτησαν να ναι κότες και αποφάσισαν να πάρουν εκδίκηση για την γενοκτονία τους. Ένας νέος τρομοκράτης, ο πιο επικίνδυνος από όλους, ένας επικίνδυνος πράκτορας με την κωδική ονομασία H5N1 απειλούσε να πλήξει την ανθρωπότητα. Ο ιός της γρίπης των πουλερικών βρισκόταν προ των πυλών της δύσης. Το θρίλερ του Hitchcock “τα πουλιά” επανεκδόθηκε από τον Λευκό Οίκο σε ακόμη πιο τρομακτική μορφή. Αυτό ήταν το κλίμα που επικράτησε ή επιχειρήθηκε να μεταδοθεί 2005 έως το 2008 μέχρι ο ιός της γρίπης των πουλερικών να εκτοπιστεί από τον ιό της γρίπης των χοίρων.
Η προπαγάνδα της H5N1 «πανδημίας» επικουρήθηκε από επιστήμονες, πολιτικούς και μήντια. Είναι καιρός να γνωρίσουμε μερικούς από αυτούς.

Πρόσωπα και γεγονότα.

Ο Henry Nyman, απόφοιτος του Harvard, εμφανιζόταν συχνά στα μήντια κάνοντας επίκληση στον πανδημικό. Ο Nyman, παρότι είναι ο δημιουργός μιας αμφισβητούμενης θεωρίας για την ταχεία μετάλλαξη των ιών, πρέπει να θεωρείται πλέον περισσότερο επιχειρηματίας από επιστήμονας. Ο Nyman αφού είχε να δημοσιεύσει εργασία από το 1997, και είναι ιδρυτής και πρόεδρος μιας εταιρίας, της Recombinomics. Είχε κάνει αρκετές φορές συνδέσεις κρουσμάτων ιογενών λοιμώξεων με ενέργειες βιοτρομοκρατών και όπως κάθε «υγιής» επιχειρηματίας είχε ψηλά στην ατζέντα του τη σύναψη συμβολαίου της εταιρίας του Recombinomics με την κυβέρνηση των Η.Π.Α. Με άλλα λόγια, ο Nyman όπως και άλλοι ¨ειδικοί¨ είχε κάθε λόγο να πουλάει πανδημική κινδυνολογία.

Ο Jeffery Taubenberger είναι ο άνθρωπος που μαζί με τον Terrence Tumpey παρουσίασαν μια εργασία το 2005 όπου παρουσίαζαν μια υποτιθέμενη ανασύνθεση και ταυτοποίηση του υποτιθέμενου ιού της ισπανικής γρίπης. Στην συνέχεια συνέδεσαν αυτόν τον ιό με στέλεχος του ιού της γρίπης των πουλερικών. Με αυτόν τον τρόπο, συνέδεσαν έναν ιό που υποτίθεται ότι ήταν υπεύθυνος για το θάνατο 50-100 εκατομμυρίων από το 1918 ως το 1920 με τον ιό της γρίπης των πτηνών. Παρόμοιος συνειρμός επιχειρείται και για τον ιό της γρίπης των χοίρων. Η δουλειά των Taubenberger και Tumpey βασίστηκε σε ένα και μόνο δείγμα παθολογοανατομικού υλικού εκείνης της περιόδου. Είναι περίπου σαν να λένε ότι από τη στιγμή που είδαμε ένα πράσινο ποδήλατο, συμπεραίνουμε ότι όλα τα ποδήλατα είναι πράσινα. Δεν είναι μόνο κακή επιστήμη, είναι κακή βασική λογική μεταμφιεσμένη σε έγκυρη επιστήμη.
O Taubenberger εμφανίστηκε συχνά στα μήντια τα τελευταία χρόνια με δηλώσεις του τύπου: «η πιθανότητα πανδημίας τα επόμενα ένα με δύο χρόνια είναι εκατό τοις εκατό». Ο μηντιάνθρωπος Taubenberger έρχεται σε αντίθεση με τον επιστήμονα Taubenberger. Το 2002 οι Taubenberger και Tumpey συμμετείχαν σε μια ομάδα επιστημόνων που υπέβαλλαν στο ARS (Agricultural Research Services) μια εργασία με τίτλο: «Θα μπορούσε ο πανδημικός ιός γρίπης του 1918 να αποτελεί κίνδυνο σήμερα;». Η έρευνα κατέληγε στο συμπέρασμα: « Η έκθεση των περισσότερων ατόμων στον ιό H1N1 που κυκλοφορεί στις μέρες μας είναι πιθανό να προσφέρει κάποια προστασία έναντι στην επανεμφάνιση του ιού του 1918».
Ο Taubenberger είναι επικεφαλής του τμήματος μοριακής βιολογίας στο AFIP (Armed Forces Institute of Pathology). Με λίγα λόγια είναι ένας κυριολεκτικά στρατευμένος επιστήμονας μιας και εργάζεται για τον αμερικανικό στρατό. Είναι λογικό η ατζέντα του να καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από την ατζέντα του αμερικανικού στρατού. Και στην ατζέντα του αμερικανικού στρατού υπάρχει πάντα η ανάπτυξη νέων βιολογικών όπλων. Ο ιός της ισπανικής γρίπης μπορεί κάλλιστα να χρησιμοποιηθεί για αυτό το σκοπό και η χρήση του αυτή να ενταχθεί βολικά στα πλαίσια της επιστημονικής έρευνας, της προληπτικής ιατρικής και της βιοάμυνας.
Μερικά πραγματικά στοιχεία για τον ιό.
Είθισται στην επιστήμη τα ερωτήματα να προηγούνται των θέσεων και των ερμηνειών. Αυτή η υγιής περιέργεια είναι που έδωσε την τρομακτική ώθηση στην επιστήμη και την τεχνολογία. Στην περίπτωση του H5N1 πολλά στοιχειώδη ερωτήματα δεν διατυπώθηκαν ποτέ ή δεν προβλήθηκαν όσο θα ‘πρεπε. Οι απλές ερωτήσεις που θα διασαφήνιζαν πολλά πράγματα γύρω από αυτήν την «απειλή» φαίνεται πως δεν βόλευαν τη βιομηχανία του τρόμου που αναγόρευσε έναν συνηθισμένο ιό σε εχθρό της ανθρωπότητας. Μια απλή ερώτηση που ποτέ δεν διατυπώθηκε σωστά και φυσικά ποτέ δεν διατυπώθηκε πλήρως ήταν η εξής: «Πόσο πραγματικά επικίνδυνος υπήρξε ο Η5N1 και η γρίπη των πουλερικών σε σχέση με άλλους ιούς και ασθένειες;».

Η απάντηση προκύπτει όχι από κινδυνολόγους επιστήμονες που επιδιώκουν φήμη και χρηματοδοτήσεις αλλά από πραγματικά στοιχεία και αριθμούς: Ο παγκόσμιος οργανισμός υγείας (World Health Organization- WHO) δίνει τον συνολικό αριθμό επιβεβαιωμένων κρουσμάτων και θανάτων της γρίπης των πουλερικών για τα έτη 2003-2006: Συνολικά κρούσματα: 228. Συνολικοί θάνατοι: 130! Φυσικά κανένας θάνατος δεν μπορεί να θεωρηθεί αμελητέος. Αλλά 130 θάνατοι σε τρία χρόνια μήπως είναι ένας ανεπαρκής αριθμός για να χαρακτηριστεί μια νόσος υποψήφια για την επόμενη πανδημία; Για να πάρουμε μια γεύση των πραγματικών μεγεθών σε σχέση με τις ασθένειες ας κοιτάξουμε και κάποιες άλλες στατιστικά στοιχεία του WHO: Το 2002 1 εκατομμύριο 566 χιλιάδες άνθρωποι πέθαιναν από φυματίωση, 156.914 από σύφιλη, 154.000 από ηπατίτιδα b και c, 1.800.000 από διαρροϊκές νόσους, 173.031 από μηνιγγίτιδα, 6117 από λέπρα και 610.818 από ιλαρά!

Μια ακόμη εντυπωσιακότερη σύγκριση προκύπτει από τη θνησιμότητα των ετησίων επιδημιών γρίπης: Η συνηθισμένη γρίπη συνδέεται με εκατοντάδες χιλιάδες θανάτους ετησίως (250.000-400.000 πεθαίνουν ετησίως άνθρωποι από τη συνηθισμένη γρίπη και τις επιπλοκές της), σε αντίθεση με τον φτωχό συγγενή της, τη γρίπη των πουλερικών που τα θύματα της μέχρι σήμερα δεν ξεπερνούν στις τις λίγες εκατοντάδες. Και αυτό είναι απόλυτα λογικό μια που η γρίπη προσβάλει ανθρώπους και η γρίπη των πουλερικών τα πουλιά. Το φράγμα ανάμεσα στα είδη δεν έχει διαταραχτεί και ούτε είναι πιθανό να διαταραχτεί σύντομα, τουλάχιστον όχι από μια τυχαία, «φυσική» μετάλλαξη ενός ιού. Δεν είναι οι άνθρωποι τα πρώτα θύματα της γρίπης των πουλερικών. Όχι, το πρώτο της θύμα είναι η κοινή λογική…

Εύλογα ερωτηματικά-δύσκολες απαντήσεις


Μια άλλη σειρά εύλογων ερωτήσεων που σπάνια διατυπώνονται είναι το πόσο αρχαίος είναι ο ιός της γρίπης των πουλερικών, ποια η σχέση του διαχρονικά με τους ανθρώπινους πληθυσμούς και ποια τα πρώτα κρούσματά του σε ανθρώπους. Αυτές είναι βέβαια ερωτήσεις που δεν μπορούν να απαντηθούν εύκολα. Αυτό που είναι σίγουρο όμως είναι πως ο ιός της γρίπης των πουλερικών δεν αποτελεί μια επικίνδυνη καινοτομία της φύσης.

Ο συγκεκριμένος ιός με τους πολλούς υποτύπους του, είναι για τα πτηνά τόσο συνηθισμένος όσο είναι ο ανθρώπινος ιός της γρίπης για τους ανθρώπινους πληθυσμούς. Η εμπλοκή των Μ.Μ.Ε. με το θέμα ξεκίνησε το 1997 οπότε και υπήρξαν τα 8 πρώτα καταγεγραμμένα θανατηφόρα κρούσματα επιζωοτίας (μετάδοσης ασθένειας από ζώα σε ανθρώπους) του H5N1 στη Ν.Α. Ασία. Έκτοτε ο ιός είναι τακτικός θαμώνας σε στήλες και δελτία, κυρίως επειδή όπως λένε κάποιοι ειδικοί (βλ. Nyman) ο ιός μεταλλάσσεται ραγδαία μεταβαίνοντας από ένα ζωικό είδος σε άλλο. Ανατρέχοντας πάλι σε αριθμούς και στατιστικές του WHO βλέπουμε πως υπάρχουν επιζωοτικές νόσοι που προκαλούν σε συστηματική βάση πολύ περισσότερους θανάτους από τον H5N1.

Όσο για την ταχύτητα μετάλλαξης του ιού, αυτό είναι ένα μέγεθος που δύσκολα μπορεί να χειριστεί κάποιος για την εξαγωγή συμπερασμάτων. Η αλήθεια είναι ότι πολλά είναι αυτά που δε γνωρίζουμε για τις καταβολές και την συμπεριφορά των ιών. Δεν γνωρίζουμε καν πως δημιουργήθηκαν οι ιοί, όπως δεν γνωρίζουμε για ποιο λόγο ο ιός της ανθρώπινης γρίπης διαδράμει έναν ετήσιο κύκλο. Δεν είμαστε καν σε θέση να γνωρίζουμε το σύνολο των ιών που υπάρχουν αυτή τη στιγμή σε διάφορα οικοσυστήματα. Ο μεγαλύτερος αριθμός ιών είναι συγκεντρωμένος στη θάλασσα και είναι σχεδόν αδιερεύνητος, ενώ είναι γνωστός ο ρόλος των ιών στην πρόκληση μεταλλάξεων και στη βιοποικιλότητα που αποτελεί τη θεμέλιο λίθο του μηχανισμού της εξέλιξης. Με λίγα λόγια, οι ιοί, αυτοί οι γνωστοί μας άγνωστοι, όχι μόνο μεταλλάσσονται αλλά και μεταλλάσσουν και φαίνεται πως παίζουν έναν ιδιότυπο μα σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της ζωής στον πλανήτη.

Αν μεταλλαχθεί ο H5N1… Γιατί όμως ο H5N1; ΤΙ θα γινόταν πραγματικά αν μεταλλασσόταν ο «ετήσιος» ιός της ανθρώπινης γρίπης προς μια περισσότερο θανατηφόρα έκδοση, αν μεταλλασσόταν ο ιός της ηπατίτιδας σε ένα στέλεχος του που μπορεί να μεταδοθεί αερογενώς, ή τι θα μπορούσε να προκαλέσει μια «τυχαία» εξαλλαγή του τρομερού Ebola; Ας μην ξεχνάμε ότι ο σημερινός H1N1 των χοίρων είναι εξόχως μεταλλαγμένος και παραταύτα δεν είναι ιδιαίτερα πιο επικίνδυνος από τον ιό της κοινής γρίπης. Φαίνεται πως οι τυχαίες και συνάμα καταστροφικές για τη ζωή μεταλλάξεις δε συμβαίνουν και τόσο συχνά. Η συμπεριφορά των ιών φαίνεται ότι διέπεται από νόμους και κανόνες. Η παραβατικότητα των ιών είναι πολύ πιο σπάνια από αυτή των ανθρώπων. Για ποιο λοιπόν λόγο από όλους τους γνωστούς και άγνωστους ιούς, ο H5N1 επιλέχτηκε ως ο επόμενος κατά συρροή δολοφόνος της ανθρωπότητας; Σίγουρα όχι για κάποιο σοβαρά επιστημονικό λόγο. Η επαπειλούμενη πανδημία H5N1 ήταν μια αβάσιμη εικασία και αποδείχτηκε ως τέτοια και για αυτό αποσύρθηκε για να αντικατασταθεί από την πιο ιδιόρρυθμη σημερινή «πανδημία» Η1Ν1.

Οι ιοί μεταλλάσσονται. Όλοι οι οργανισμοί μεταλλάσσονται. Είναι ένας μηχανισμός της ζωής. Όπως ήδη έχουμε αναφέρει, αυτό που περιπλέκει τα πράγματα ακόμη περισσότερο είναι η ανθρωπογενής επίδραση σε αυτή την φυσιολογική διεργασία. Ακόμη και ο πιο άπειρος γιατρός μπορεί είναι σε θέση να βεβαιώσει πως οι πιο επικίνδυνες λοιμώξεις είναι οι νοσοκομειακές.

Ο λόγος; Η εκτεταμένη χρήση αντιβιοτικών στα νοσοκομεία αποτελεί ένα μόνιμο μεταλλαξιογόνο στρες για τους μικροοργανισμούς. Κάτω από το στρες των αντιβιοτικών οι μικροοργανισμοί μεταλλάσσονται σε στελέχη που είναι ανθεκτικά απέναντι στα αντιβιοτικά. Ο βομβαρδισμός του περιβάλλοντος με χημικές ουσίες, με φάρμακα και φυτοφάρμακα, με ανθρωπογενώς μεταλλαγμένα γονίδια (λόγω δημιουργίας των GMO’s και της ανάπτυξης βιολογικών όπλων), όλα αυτά συναποτελούν ένα ισχυρότατο μεταλλαξιογόνο στρες για τη φύση. Αν ποτέ ένας ιός γίνει φονιάς του ανθρώπου θα είναι γιατί μάλλον ο άνθρωπος του όπλισε το χέρι. Και σε αυτό ακριβώς το σημείο κρύβεται ένα ακόμη στοιχείο που τα ΜΜΕ φρόντισαν να συγκαλύψουν: Ο πανδημικός φόβος σχετίστηκε με τα άγρια πτηνά και την κινητικότητα των πληθυσμών τους.

Ουδέποτε αναφέρθηκε πως μια εξίσου πιθανή επικίνδυνη εστία υψηλά παθογόνων υποτύπων του ιού (HPAI’S) θα μπορούσε κάλλιστα να είναι τα μεγάλα εκτροφεία πουλερικών. Ο συγχρωτισμός μεγάλου αριθμού πουλερικών και η άλογη χρήση αντιβιοτικών και ορμονών για την ταχύτερη ανάπτυξη των πουλερικών δημιουργούν έναν εκρηκτικό συνδυασμό: Ο συγχρωτισμός επιτρέπει την ταχύτερη μετάδοση του ιού και η αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών ευνοεί την εμφάνιση μεταλλάξεων. Το 2009 τα μήντια είχαν ήδη μάθει το μάθημα τους και προσπάθησαν να αποσυνδέσουν τον κίνδυνο πανδημίας από τους φυσικούς φορείς τους, τα γουρούνια για να προστατεύσουν την τεράστια βιομηχανία παραγωγής κρέατος.

Και όμως τα ίδια τα γουρούνια δεν νόσησαν από τη γρίπη των χοίρων! Παράδοξο και όμως αληθινό.

Τo 2001 αποκαλύφτηκε ότι ανθεκτικοί σε αντιβιοτικά μικροοργανισμοί αναπτύσσονταν γύρω από μεγάλα χοιροστάσια. Η έρευνα που είχε χρηματοδοτηθεί από το ισχυρό λόμπι παραγωγών κρέατος της Αμερικής επιχειρήθηκε να κουκουλωθεί από τους ίδιους τους χρηματοδότες της λόγω του ισχυρού αντίκτυπου που θα είχε στην αγορά κρέατος. Οι συνθήκες εκτροφής των ζώων στα βιομηχανοποιημένα χοιροστάσια είναι παρόμοιες με αυτές των πτηνών στα βιομηχανοποιημένα πτηνοτροφία. To 60-80% της συνολικής παραγωγής αντιβιοτικών στις ΗΠΑ προορίζεται για μη θεραπευτικές χρήσεις σε ζωοτροφεία! Ο συγχρωτισμός μαζί με την υπερκατανάλωση αντιβιοτικών δημιουργών ένα πολύ ελκυστικό συνδυασμό για την εκδήλωση μιας επικίνδυνης καινοφανούς επιδημίας.

Βλέπετε, οι ιοί της γρίπης των χοίρων και της γρίπης των πτηνών και οι επαπειλούμενες πανδημίες τους, έχουν κοινά που οι ομοιότητες τους δεν περιορίζονται στη βιολογικοί σφαίρα αλλά και στη σφαίρα των ανθρωπίνων δραστηριοτήτων. Τι μας λέει αυτό;

Ένα άλλο επιχείρημα που αναπτύχθηκε σε σχέση με την επικινδυνότητα του H5N1 είναι πως σε αντίθεση με τον ιό της ισπανικής γρίπης που προκάλεσε την πανδημία του 1918 (ποσοστό θνησιμότητας 2-2,5%) ο εν λόγω ιός είναι ιδιαίτερα θανατηφόρος για τους ανθρώπους (ποσοστό>80%). Οι στατιστικές όμως που οδηγούν σε τέτοια συμπεράσματα δεν περιλαμβάνουν όλα εκείνα τα πιθανά κρούσματα που λόγω κακής οργάνωσης των υγειονομικών υπηρεσιών και φτωχής αντίληψης υγιεινής στις χώρες που στοχοποίησε ο ιός ουδέποτε αναφέρθηκαν και καταγράφηκαν. Αυτές οι στατιστικές δεν καταγράφουν επίσης την γενικότερη κατάσταση υγείας και τις ειδικότερες συνθήκες υγιεινής των θυμάτων. Και αυτό ισχύει για τις στατιστικές και στις δύο γρίπες, και για τον H1N1 αλλά και για τον H5N1. Γίνονται χοντροκομμένες στατιστικές μελέτες όπου δε διασαφηνίζεται ούτε επιδιώκεται η περιγραφή και άλλων παραγόντων κινδύνων υγείας.

Η αλήθεια είναι πως η συσσώρευση πληθυσμών στα αστικά κέντρα και οι μοντέρνες δυνατότητες μετακίνησης είναι συνθήκες που διευκολύνουν την ανάπτυξη μιας πανδημίας. Την ίδια όμως στιγμή που πολιτικοί και τηλεαστέρες επιστήμονες βεβαίωναν πως η πανδημία θα εμφανιζόταν μέσα στα επόμενα χρόνια, άλλοι ειδικοί επιστήμονες δηλώνουν σε σχέση με τον ιό της γρίπης των πουλερικών πως «…ο επακόλουθος κίνδυνος για τη δημιουργία ενός πανδημικού για τον άνθρωπο στελέχους είναι άγνωστος…».

Το χρονικό μιας προαναγγελθείσας πανδημίας

Ο ιός της γρίπης των πουλερικών αποτελεί ένα έξοχο παράδειγμα για τη μελέτη της προπαρασκευής και κατασκευής μιας τεχνητής επιδημίας. Με τον όρο τεχνητή επιδημία δεν υπονοείται φυσικά μια επιδημία που προκαλείται από έναν «τεχνητό», έναν «εργαστηριακό» μικροοργανισμό αλλά μια κατάσταση που παρότι δεν παρουσιάζει ουσιαστικό πανδημικό δυναμικό, εμφανίζεται από τα μήντια, τους πολιτικούς και τους «ειδικούς» ως τέτοια.

Το χρονικό της γρίπης των πουλερικών, αν διαβαστεί ορθά, αποτελεί από μόνο του αποτελεί ένα εγχειρίδιο κατασκευής και διαχείρισης τεχνητών, καινών επιδημιών.

Στις 6 Οκτωβρίου 2005 δημοσιεύεται στο περιοδικό Nature η ανακοίνωση που θα αποτελέσει την αφετηρία για τον γενικευμένο πανικό που ακολούθησε: μια ομάδα επιστημόνων έχει καταφέρει να περιγράψει την πλήρη γενετική ακολουθία του ιού της ισπανικής γρίπης του 1918 βασιζόμενη σε δείγμα παθολογοανατομικού ιστού της εποχής. Μια δεύτερη ομάδα επιστημόνων από την ιατρική σχολή Mount Sina, προχωρά ακόμη περισσότερο και ανασυνθέτει τον ιό χρησιμοποιώντας τα δεδομένα της πρώτης ομάδας. Ο «αστέρας» της πρώτης ομάδας είναι ο δόκτορας Taubenberger του A.F.I.P. (Armed Forces Institute of Pathology). Το A.F.I.P. υπάγεται στο D.o.D. (Department of Defense, το υπουργείο Αμύνης) και στις αρμοδιότητες του περιέχεται η συλλογή παθολογοανατομικού υλικού από όλο τον κόσμο. Κομμάτια του ιού της ισπανικής γρίπης περιέχονταν ήδη στη συλλογή του A.F.I.P. Αυτού του τύπου η μακάβρια δραστηριότητα πτωματικής συλλογής είναι που επέτρεψε στον αστέρα της δεύτερης ομάδας επιστημόνων, τον δόκτορα Tumpey του CDC (Centers for Disease Control and Prevention) να ανασυνθέσει τον επικίνδυνο ιό της ισπανικής γρίπης και στον Taοubenberger να περιγράψει την γενετική του αλληλουχία.

Η γενετική αλληλουχία του ιού (με εξαίρεση τα παθογενετικά της στοιχεία) αποθηκεύεται στη βάση δεδομένων της Genbank. Η πρόσβαση στην βάση δεδομένων είναι δημόσια. Μεγάλες ποσότητες ιού αποθηκεύονται στο C.D.C. Όπως δήλωσε ο Tumpey σε συνέντευξη του στο Associated Press: «δημιουργήθηκαν περίπου 10 φιαλίδια του ιού, το καθένα από τα οποία περιέχει περίπου 10.000.000 μολυσματικά σωμάτια ιού. Περισσότερα μπορούν να δημιουργηθούν για να εξυπηρετήσουν τις μελλοντικές ανάγκες των ερευνητών».

Στο τεύχος του Nature όπου ο Taubenberger προέβη στην ιστορική ανακοίνωση για τον ιό της ισπανικής γρίπης, κάποιοι άλλοι επιστήμονες εξέφρασαν αμφιβολίες για τα ερευνητικά κίνητρα του, κρίνοντας πως το όφελος που μπορούσε να προκύψει από τις έρευνές του ήταν πολύ μικρότερο από το ρίσκο μιας διαρροής πληροφοριών ή του ίδιου του ιού. Αναφερόμενοι στην αποθήκευση της γενετικής αλληλουχίας του ιού στην Genbank, επισήμαναν πως η πρακτική αποθήκευσης των γενετικών δεδομένων του ιού σε βάση δεδομένων δημοσίας πρόσβασης είναι άκρως επικίνδυνη. Η. Barbara Hatch Rosenberg, μοριακή βιολόγος και μέλος της Ομοσπονδίας Αμερικανών Επιστημόνων δήλωνε τότε: «Ο ιός αυτός θα ήταν εξαιρετικά επικίνδυνος σε περίπτωση που διέφευγε, και υπάρχει μια μακρά ιστορία πραγμάτων που διαφεύγουν¨11 υπαινισσόμενη προηγούμενα περιστατικά διαρροής του SARS. O Richard Ebright, βακτηριολόγος στο Rutgers University in Piscataway, New Jersey, ειδικός σε θέματα βιοασφάλειας δήλωσε στο ίδιο τεύχος του Nature πως «οι Tumpey et al. έχουν κατασκευάσει και έχουν κάνει διαθέσιμες τις οδηγίες για το πως να κατασκευαστεί ένας ιός που είναι πιθανώς ο πιο αποτελεσματικός παράγοντας βιοόπλων που έχει ποτέ δημιουργηθεί «12, θεωρούσε δηλαδή πως ο αναγεννημένος ιός ήταν βιοόπλο, το πιο επικίνδυνο μάλιστα. Την ίδια περίπου περίοδο, στους New York Times επισημαίνεται πως: ¨είναι πιο εύκολο για έναν τρομοκράτη να ανακατασκευάσει τον θανατηφόρο ιό παρά να φτιάξει μια ατομική βόμβα».

Ακολουθώντας το σκεπτικό Ebright μπορούμε να συμπεράνουμε πως πίσω από μια φαινομενικά «αθώα» επιστημονική ανακάλυψη χωράν σκοπιμότητες που έχουν να κάνουν με την ανάπτυξη νέων βιολογικών όπλων και παραγόντων. Είναι πραγματικά αξιοπερίεργο το πως τα ΜΜΕ διάλεξαν να διαβάσουν την είδηση της ανασύνθεσης του ιού της ισπανικής γρίπης σαν μια απειλή από το παρελθόν που μπορεί ανά πάσα στιγμή να αναβιώσει, σαν μια αναμενόμενα επερχόμενη φυσική καταστροφή και όχι σαν μια επικίνδυνη τροπή στην προετοιμασία βιολογικού πολέμου.

Ανεξάρτητα από τα πραγματικά κίνητρα της έρευνας, η ανασύνθεση και αποθήκευση του ιού της ισπανικής γρίπης θα μπορούσε κάλλιστα να θεωρηθεί πως βρίσκεται έξω από το πνεύμα της συνθήκης του 1972 για τα βιολογικά όπλα.

Ο ίδιος ο Taubenberger επιχείρησε να αποσυνδέσει την ανακάλυψη του από τα βιολογικά όπλα. Για τον διάσημο πλέον επιστήμονα, τα όποια αρνητικά ενδεχόμενα δεν έχουν να κάνουν με την ανθρώπινη παρέμβαση και δραστηριότητα αλλά με τις ιδιοτροπίες της φύσης. Όπως δήλωσε κυνικά στο Nature, σε περίπτωση πανδημίας, «η φύση είναι ο βιοτρομοκράτης».

Βιοτρομοκράτης… Ενδιαφέρουσα επιλογή λέξης για κάποιον που εργάζεται για τον αμερικανικό στρατό. Η βιοτρομοκρατία είναι άλλωστε μια από τις λέξεις-κλειδιά στην ρητορική που αναπτύχθηκε από τον George W. Bush. Συνδεόταν άραγε ο ιός της γρίπης των πουλερικών, όχι μόνο με την ανάπτυξη του βιολογικού οπλοστασίου των ΗΠΑ αλλά και με την ευρύτερη πολιτικοοικονομική ατζέντα των γερακιών της κυβέρνησης Bush; Η απάντηση είναι δυστυχώς καταφατική.

Κυβέρνηση Bush και ο ιός του πανικού

Θα πρέπει να γίνει κατανοητό πως η «πανδημία» της γρίπης των πουλερικών ήταν προϊόν μιας εποχής, μιας εποχής όπου η διακυβέρνηση Bush επέλεγε να επιβληθεί μέσω της στρατιωτικής ισχύος παγκοσμίως. Μέσα από μια σειρά προφάσεων και αναληθειών, στρατιωτικές επεμβάσεις γίναν ανά τον κόσμο και ακόμη περισσότερες βρίσκονταν σε σχεδιασμό. Όσο και αν φαντάζει περίεργο, όπως θα γίνει στη συνέχεια κατανοητό, ο ιός της γρίπης των πουλερικών χρησιμοποιήθηκε εκτενώς όχι μόνο από τα φαρμακευτικά λόμπυ αλλά ακόμη περισσότερο από την κυβέρνηση Bush για να προωθήσει τη στρατοκρατική ατζέντα της. Και αυτή ατζέντα ήθελε ένα πανδημικό φόβο για να μιλήσει για τη βιοτρομοκρατία, τη χρήση δηλαδή βιολογικών όπλων από τρομοκράτες και ως εκ τούτου και κατ ανάγκη για τη βιοάμυνα, την ανάπτυξη δηλαδή της τεχνολογίας των βιολογικών όπλων για «αμυντικούς σκοπούς¨. Όπως έγινε και με την τρομοκρατία που βύθισε τον πλανήτη σε ένα κλίμα φόβου και ανασφάλειας ικανό να επιτρέψει πολέμους, ακόμη και «αποτρεπτικούς¨ πολέμους, το ίδιο ακριβώς σχήμα επιδιώχθηκε να γίνει και με τη βιοτρομοκρατία. Ο πλανήτης έμαθε να φοβάται έναν ακίνδυνο ιό όταν οι Taubengerger και Tumpey ανασυνέθεταν και αποθήκευαν έναν δυνητικά τρομακτικά επικίνδυνο ιό και όταν ο Bush και το επιτελείο του αποφάσιζαν να ξαναφέρουν στο προσκήνιο, ή έστω στο παρασκήνιο τα βιολογικά όπλα. Ο φόβος, ο ατομικός φόβος του πολίτη απέναντι σε μια πανδημία όπλιζε και ενίσχυε εν αγνοία του την πολιτική Bush.

Στις 4 Οκτωβρίου 2005 ο πρώην πρόεδρος Bush αναφέρει σε συνέντευξη τύπου του Λευκού Οίκου: «Με απασχολεί η γρίπη των πουλερικών. Με απασχολεί το τι μπορεί να σήμαινε ένα ξέσπασμα της για τις Η.Π.Α. και για τον κόσμο». Λίγο παρακάτω δηλώνει: «Αν είχαμε ένα ξέσπασμα κάπου στις Η.Π.Α, δεν βάζουμε τότε σε καραντίνα εκείνο το μέρος της χώρας; Και τότε, πως επιβάλλεις μια καραντίνα; Είναι άλλο το να καταρρίπτεις αεροπλάνα και άλλο το να εμποδίζεις ανθρώπους από το να εισέρχονται και εκτίθενται στην γρίπη τον πουλερικών. Και ποιος είναι ο πιο ικανός για να επιβάλλει μια αποτελεσματική καραντίνα; Μια επιλογή είναι να χρησιμοποιηθεί ο στρατός που είναι ικανός να σχεδιάσει και να δράσει…» για να προσθέσει λίγο πιο κάτω: «…και όπως ξέρετε υπάρχει ένα σπρέι που μπορεί να βοηθήσει στο να σταματήσει την εξάπλωση της ασθένειας για το οποίο η παροχή είναι σχετικά περιορισμένη.» Στην ίδια συνέντευξη τύπου ο πρώην πρόεδρος αναφέρεται στην παρασκευή εμβολίου και στις παραγωγικές ικανότητες των Η.Π.Α. σε σχέση με τα φάρμακα.

Δεν ήταν η πρώτη φορά που ο Bush επέλεγε στρατιωτικά. Μερικές μέρες νωρίτερα, μια άλλη φυσική απειλή, ο τυφώνας Ρίτα φέρνει άσχημες αναμνήσεις της ανθρωπιστικής καταστροφής που επέφερε ο τυφώνας Κατρίνα. Μια ακόμη κρίση, μια ακόμη ευκαιρία για να προωθηθεί η ατζέντα της ομάδας του G.W. Bush. Η κυβέρνηση Bush λάτρευε τις κρίσεις, οι κρίσεις σημαίνουν ανασφάλεια και φόβο και ευκολότερη επιβολή του απολυταρχισμού. Αυτή ήταν η απάντηση του πρώην πλανητάρχη στον τυφώνα, για μια ακόμη φορά βία στη βία:

¨ …σε ποια περίπτωση το υπουργείο αμύνης (το γνωστό μας D.o.D.) γίνεται η πρωτεύουσα υπηρεσία. Είναι φανερό πως στην περίπτωση τρομοκρατικής ενέργειας κάτι τέτοιο θα συνέβαινε … αλλά υπάρχει μια φυσική καταστροφή –συγκεκριμένου μεγέθους- που θα επέτρεπε στο D.o.D. να γίνει η πρωτεύουσα υπηρεσία…. «Αυτό πρόκειται να είναι μια πολύ σημαντική σκέψη για το Κογκρέσο…»

Είναι φανερό πως υπάρχει ένα συγκεκριμένο επαναλαμβανόμενο μοτίβο στις δηλώσεις και την πολιτική Bush και στην διαχείριση και κατασκευή κρίσεων…

Από την ημερομηνία και το περιεχόμενο της ανακοίνωσης του Οκτωβρίου προκύπτουν πολλά στοιχεία που συμφωνούν με την κατεύθυνση της πολιτικής Bush όπως την είδαμε μέχρι και πρόσφατα να εκφράζεται. Η ανακοίνωση γίνεται στις 4 Οκτωβρίου, μια μέρα από τις παράλληλες ανακοινώσεις Taubenberger και Tumpey στο Nature και το Science. Φυσικά δεν είναι παράλογο για τον πρόεδρο των HΠΑ να γνωρίζει το περιεχόμενο κάποιων ερευνών πριν από τη δημοσίευση τους. Η επιστήμη όμως ποτέ δεν ήταν το δυνατό σημείο του. Αυτό δείχνουν και οι περικοπές που η κυβέρνησή του έχει κάνει στον τομέα των ερευνών, αυτό δείχνει η κωφότητα που επιδεικνύει απέναντι στις εναγώνιες φωνές της επιστημονικής κοινότητας σε θέματα περιβαλλοντικής μόλυνσης. Αυτό δείχνουν οι έγγραφες και έμπρακτες διαμαρτυρίες εκατοντάδων αμερικάνων επιστημόνων που κατηγόρησαν την κυβέρνηση του για διαστρέβλωση της επιστήμης και παρεμπόδιση της επιστημονικής έρευνας. Το να ρωτάει ο χριστιανός φονταμενταλιστής και αντιεπιστημονικός πρώην πρόεδρος Bush το Nature και το Science για το τι θα δημοσιεύσουν στο επόμενο τεύχος τους είναι μάλλον μια μεγάλη απιθανότητα. Αυτό που είναι ιδιαιτέρως πιθανό είναι κάποιος ή κάποιοι να του είχαν επισημάνει την χρησιμότητα που μπορεί να είχαν αυτές οι ανακοινώσεις στο εγγύς μέλλον. Ότι ένας ολόκληρος μηχανισμός ήταν έτοιμος να αξιοποιήσει πολιτικά, στρατιωτικά και οικονομικά το περιεχόμενο των επιστημονικών ανακοινώσεων.

Ένα μήνα αργότερα, ο πρόεδρος Bush κάνει παρόμοιες δηλώσεις κατά την επίσκεψη του στο CDC (Κέντρα Ελέγχου Ασθενειών), παρουσία μάλιστα του προέδρου του παγκόσμιου οργανισμού υγείας (WHO). Ο πρόεδρος Bush επιμένει να κοινοποιεί την ανησυχία του για τον ιό της γρίπης. Στην διαχείριση κρίσεων η πρόληψη πανικού είναι κανόνας. Ο πρόεδρος Bush όμως με συνεχείς δηλώσεις τέτοιου τύπου προσπαθεί να πυροδοτήσει τον πανικό και να διαχειριστεί το φόβο προς όφελος της πολιτικής του ατζέντας όπως ακριβώς συνέβη μετά την 9/11 (δίδυμοι πύργοι) και την τρομολαγνεία που συνόδευσε τον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Ποια ήταν λοιπόν η πολιτική ατζέντα της κυβέρνησης Bush σε σχέση με τον πανδημικό φόβο;

α) Αύξηση των αρμοδιοτήτων και της στρατιωτικής εξουσίας (που φυσικά συνεπάγεται αύξηση κονδυλίων και περιορισμό των πολιτικών ελευθεριών): Σε περιπτώσεις βιοτρομοκρατίας αλλά και σε περίπτωση μεγάλης φυσικής καταστροφής η προτροπή Bush είναι ο στρατός να γίνει η «προεξάρχουσα υπηρεσία». Αντίστοιχα παραδείγματα προεδρικών προτροπών παραχώρησης εξουσιών στον στρατό είδαμε στην πρόσφατη περίπτωση φυσικής καταστροφής που έπληξε τη Νέα Ορλεάνη. Το πιο τρανταχτό παράδειγμα αυτής της πολιτικής υπήρξε το Patriot Act που ψηφίστηκε μετά τα γεγονότα της 9/11 και που προέβλεπε τον περιορισμό και την παραβίαση ατομικών ελευθεριών και δικαιωμάτων, την παρακολούθηση προσωπικών δεδομένων απλά και μόνο στην υπόνοια και όχι στην ένδειξη δραστηριοτήτων που μπορεί να σχετίζονται με τρομοκρατικές δραστηριότητες.
β) Έμμεση πλην σαφής αναφορά σε συγκεκριμένο αντιϊκό σκεύασμα (tamiflu) και αύξηση της παραγωγικής και ερευνητικής ικανότητας στον φαρμακευτικό τομέα.
γ) Αύξηση των αποθεμάτων της κυβέρνησης σε εμβόλια και φάρμακα.
δ) Υποστήριξη στις απόπειρες παρασκευής νέων εμβολίων και επιβολή τους στους πληθυσμούς
ε) Αναφορά στην βιοτρομοκρατία και τη λήψη ικανών αντιμέτρων.

Bush και BigPharma συμφέροντα.


Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που ισχυρίστηκαν πως η πρόκληση πανικού είχε να κάνει με τα συμφέροντα μεγάλων φαρμακευτικών εταιριών. Οι ισχυρισμοί αυτοί αν και αρχικά φαίνονταν πως κινούνται στον ανορθολογικό χώρο της πρόχειρης συνωμοσιολογίας και σίγουρα δεν αρκούν για να ερμηνεύσουν πλήρως την πολιτική Bush επαληθεύονται από αδιάσειστα στοιχεία.

Roche: Η. Roche είναι ελβετική φαρμακευτική εταιρία κολοσσός. Είναι η εταιρία που ευνοήθηκε περισσότερο από τον ιό των πουλερικών καθώς το αντιϊκό της φάρμακο tamiflu (oseltamivir) είναι φάρμακο πρώτης γραμμής. Όλως παραδόξως, μια σειρά επιστημονικών δημοσίευσαν αμφισβητούν την αποτελεσματικότητα και την ασφάλεια του tamiflu στην αντιμετώπιση του ιού της γρίπης των πουλερικών. Παρόλα αυτά, ο πρόεδρος Bush προέτρεψε τη Roche να αυξήσει την παραγωγή και προέβη στην αγορά εκατομμυρίων σκευασμάτων για να εξασφαλίσει τις Η.Π.Α. έναντι στην ενδεχόμενη πανδημία.

Εύλογα προκύπτει το ερώτημα: Τι σχέση μπορεί να έχει η κυβέρνηση των Η.Π.Α με μια ελβετική φαρμακευτική εταιρία; Η απάντηση φανερώνει το μέγεθος της διαπλοκής της κυβέρνησης με φαρμακευτικής συμφέροντα: Το tamiflu αναπτύχθηκε την Gilead sciences, μια αμερικανική φαρμακευτική εταιρία. Το 1997 πρόεδρος της Gilead ήταν ο Donald Rumsfeld, πρώην υπουργός αμύνης των Η.Π.Α. O Rumsfeld, από το 1977 έως το 1985 διετέλεσε επίσης διευθυντικό στέλεχος στην μεγάλη φαρμακευτική εταιρία G.D. Searle. Ήταν η λαμπρή περίοδος που ο Rumsfeld βραβεύτηκε για δύο συνεχόμενες χρονιές (1980-1981) με τον τίτλο του «Outstanding Chief Executive Officer» για τις επιτυχίες του στο χώρο της φαρμακευτικής βιομηχανίας. Η άνοδος της τιμής των μετοχών της Gilead Sciences ελέω Tamiflu κατά την τεχνητή κρίση της γρίπης των πουλερικών, έκανε αυτομάτως τον Rumsfeld κατά μερικά εκατομμύρια πλουσιότερο. Το tamiflu, παρά τις παρενέργειες του και παρότι η κατάχρησή του ήδη έχει οδηγήσει όπως ήδη είδαμε και συνεχίζει να οδηγεί στη δημιουργία επικίνδυνων ανθεκτικών μικροοργανισμών, συνεχίζει να είναι επίκαιρο και στη γρίπη των χοίρων…

Η σχέση Rumsfeld-φαρμακοβιομηχανίας ούτε μοναδική ούτε αποκλειστική. Η εταιρία Bioport, έχοντας εξασφαλίσει συμβόλαια με το πεντάγωνο για την ανάπτυξη εμβολίων (κυρίως εμβολίων άνθρακα για τον αμερικανικό στρατό) σχετίζεται στενά με το γκρουπ Carlyle, στελέχη του οποίου είναι o πρώην πρωθυπουργός της Μεγάλης Βρετανίας John Major και πολλά μέλη των κυβερνήσεων Bush, πρεσβύτερου και νεότερου. Η Bioport έχει επιλεγεί παρότι έχει οδηγηθεί από το FDA (Food and Drugs Administration- τον Αμερικάνικο ΕΟΦ) στο να ανακαλέσει εμβόλια άνθρακα με μεταχρονολογημένη ημερομηνία λήξεως καθώς και εμβόλια διφθερίτιδας και τετάνου.

Η πολιτική ανάθεσης από την κυβέρνηση των Η.Π.Α. μεγάλων συμβολαίων σε φαρμακευτικές για ανάπτυξη εμβολίων και φαρμάκων δεν είναι καινοφανής. Τέσσερα χρόνια πριν, ένα μήνα μετά την 9/11 και με αφορμή την αποστολή επιστολών με άνθρακα, η κυβέρνηση Bush αρχίζει αφειδώς να μοιράζει συμβόλαια σε φαρμακευτικές για την προμήθεια και ανάπτυξη φαρμάκων και εμβολίων.

Παχιά συμβόλαια για αδύναμα εμβόλια.

To 1997 η εταιρία Dynport κλείνει δεκαετές συμβόλαιο ύψους 322 εκατομμυρίων δολαρίων με το Department of Defence (D.o.D)23 για την ανάπτυξη, παροχή και αποθήκευση εμβολίων. Η Dynport είναι μια εταιρία που έχει προκύψει από τη συνεργασία της Porton International, με την Dyncorp. Η Dyncorp είναι μια αμφιλεγόμενη εταιρία που κλείνει συχνά συμβόλαια με τον αμερικανικό στρατό (defense contractor) για την παροχή υπηρεσιών ασφάλειας.

Κάποιος θα μπορούσε να πει πως η Dyncorp είναι μια εταιρία όπου ο κάθε ενδιαφερόμενος μπορεί να ενοικιάσει μισθοφορικούς στρατούς. Η Dyncorp προσέφερε τις υπηρεσίες της σε όλα τα πολεμικά θέατρα όπου υπήρχε αμερικανική εμπλοκή: Σερβία, Αφγανιστάν, Ιράκ. Αν και η κυβέρνηση των ΗΠΑ ήταν ο κύριος πελάτης της δεν ήταν και ο μόνος. Η Dyncorp έχει σχετιστεί με πολλές αμαρτωλές υποθέσεις.

Στις 4 Φεβρουαρίου 2002 η Kelly O Meara, ρεπόρτερ του περιοδικού Insight, αναφέρει πως ο αμερικανικός στρατός διερευνά εμπλοκή υπαλλήλων της Dyncorp σε κυκλώματα εμπορίας λευκής σαρκός στη Βοσνία24. Το 2001 (για διαβολική σύμπτωση στις 11 Σεπτεμβρίου 2001) υποβάλλεται στην Dyncorp μήνυση εκ μέρους 10000 αγροτών του Εκουαδόρ25. Ο λόγος; Τα έτη 2000 και 2001 η Dyncorp είχε αναλάβει για λογαριασμό της αμερικανικής κυβέρνησης τον αεροψεκασμό μεγάλων εκτάσεων του τροπικού δάσους της Κολομβίας προκειμένου να καταστραφούν οι φυτείες κόκας της περιοχής. Η επιχείρηση βαπτίζεται «επιχείρηση Κολομβία» και οι επιπτώσεις της στην λειτουργία του οικοσυστήματος του Αμαζονίου, στις καλλιέργειες της περιοχής και στην υγεία των κατοίκων της δεν έχουν ακόμη εκτιμηθεί. Ένας τόσο μαζικός ψεκασμός ήταν λογικό να ξεφύγει από την οριοθέτησή του και να πλήξει εκτός από την Κολομβία και το Εκουαδόρ.

Τον Μάιο του 2006, ο ιός της γρίπης των πουλερικών κάνει την Dynport ακόμη πιο εύρωστη: Το DHHS υπογράφει με την Dynport πενταετές συμβόλαιο ύψους 242,5 εκατομμυρίων δολαρίων για την ανάπτυξη εμβολίων εποχιακής και πανδημικής γρίπης (η πανδημική γρίπη αναφέρεται στον ιό της γρίπης των πουλερικών).

18 Οκτωβρίου 2001: η USA Today αναφέρει την επιθυμία της κυβέρνησης για την αγορά 300 εκατομμυρίων δόσεων εμβολίων της ευλογιάς. Στις 28 Νοεμβρίου μια μικρή βρετανική εταιρία, η Acambis, παρασκευάστρια εμβολίων, ανακοινώνει τη σύναψη συμβολαίου 428 εκατομμυρίων δολαρίων για να προμηθεύσει με 155 εκατομμύρια δόσεις εμβολίου ευλογιάς το US Department of Health and Human Services, το DHHS. Να σημειωθεί ότι η ευλογιά έχει εδώ και δεκαετίες εξαφανιστεί, συνεπώς η αγορά των εμβολίων αυτών έγινε σε σχέση με τη βιοτρομοκρατία ή με το ενδεχόμενο και τη δυνατότητα διεξαγωγής βιολογικού πολέμου. Ένα από τα στελέχη της Acambis είναι ο Dr Thomas Monath. O Monath, πρώην στρατιωτικός, έχει εργαστεί για το USAMRIID (US Army Medical Research Institute of Infectious Disease) και για το CDC (Center for Disease’s Control) και υπήρξε μέλος του US National Vaccine Advisory Committee. Με λίγα λόγια η Acambis, παρασκευάστρια εταιρία εμβολίων, στρατολόγησε έναν άνθρωπο που για χρόνια ήταν υπεύθυνος για το πρόγραμμα εμβολιασμών των ΗΠΑ.

25 Οκτωβρίου 2001: Η αμερικανική κυβέρνηση ανακοινώνει την αγορά 100 εκατομμυρίων χαπιών του αντιβιοτικού φαρμάκου Cipro για να προστατεύσει τους πολίτες της από την απειλή του βακίλου του άνθρακα. Ο χορός των συμβολαίων και της περαιτέρω διαπλοκής ανάμεσα στο πολιτικό, φαρμακευτικό και στρατιωτικό πλέγμα δεν σταματάει εδώ. Πολλές εταιρίες «βιοτεχνολογίας» που συνεργάστηκαν με την κυβέρνηση Bush είναι αποκυήματα του πλέγματος που σχετίζεται με τους βιολογικούς εξοπλισμούς και την προετοιμασία για βιολογικό πόλεμο.

Hadron advanced biosystems: Πρόεδρος της ο Ken Alibek. Αποσκίρτησε το 1992 από τη Ρωσία. Εργάστηκε για το βιολογικό της πρόγραμμα, δεύτερος στην ιεραρχία της Biopreperat, του ρωσικού προγράμματος βιολογικών όπλων. Ο Ken Alibek ( το ρωσικό του όνομα ήταν Kanatjan Alibekov) κατέθεσε σε πολλές επιτροπές των ΗΠΑ, δηλώσεις του έχουν φιλοξενηθεί στα μέσα, σε επιστημονικά περιοδικά. Δήλωσε πως οι Ε.Σ.Σ.Δ μελετούσαν την ευλογιά ως βιολογικό όπλο ακριβώς γιατί ήταν νεκρός ιός.

Regma biotechnologies: H Regma έχει συμβόλαιο με το αμερικανικό ναυτικό για τη διαγνωστική και θεραπευτική αντιμετώπιση του άνθρακα. Ιδρύθηκε το 2000 από τον Vladimir Pasechnik. O Pasechnik αποσκίρτησε από την Ρωσία το 1989. Υπήρξε ο επικεφαλής του προγράμματος βιολογικών εξοπλισμών της Σοβιετικής Ένωσης (Bioprepatat) εποπτεύοντας ακόμη και τον Alibek.

Ο προσεταιρισμός επιστημόνων από αντίπαλα στρατόπεδα δεν είναι καινούρια πρακτική. Όπως δηλώνει μια έκθεση του USAMRIID, οι ΗΠΑ μετά το πέρας του Β΄ παγκοσμίου πολέμου στρατολόγησαν επιστήμονες που συμμετείχαν στο ιαπωνικό πρόγραμμα βιολογικών εξοπλισμών με την ίδια λογική που γερμανοί επιστήμονες εντάχθηκαν στο πυραυλικό πρόγραμμα που οδήγησε τις ΗΠΑ στην κατάκτηση του διαστήματος. Όπως θα δούμε σε επόμενο κεφάλαιο, τα πειράματα που οι ιάπωνες επιστήμονες της μονάδας 731 έκαναν σε ανθρώπους αποτελούν όνειδος για ολόκληρη την ανθρωπότητα ήταν ωφέλιμα όμως για την αμερικανική υπεροχή και τεχνογνωσία.

Πρέπει να γίνει απολύτως κατανοητό ότι όπου υπάρχει θέμα δημόσιας υγείας, υπάρχει πολιτική, πολιτική που σχετίζεται και επηρεάζεται με ευρύτερες πολιτικές ατζέντες. Η γρίπη των πουλερικών δεν ήταν τίποτε άλλο από μια κατασκευή της πολιτικής Bush, (όπως άλλωστε ήταν το βιολογικό οπλοστάσιο του Ιράκ και οι επιστολές άνθρακα) που ωφελούσε τις μεγαλοφαρμακευτικές και παράλληλα προωθούσε την στρατοκρατία και τους εξοπλισμούς, αυτή τη φορά τους βιολογικούς εξοπλισμούς. Ένα σκληρό, αδυσώπητο γεωπολιτικό παιχνίδι παιζόταν στις πλάτες μας όταν εμείς ανησυχούσαμε για την υγεία των παιδιών μας και καταφεύγαμε σε επικίνδυνα φάρμακα (βλ. tamiflu) και σε πιθανώς επικίνδυνα εμβόλια για να προστατευτούμε από μια ανύπαρκτη επιδημία με την ευλογία των απανταχού ειδικών υγείας και διψασμένων για χρηματοδοτήσεις και αναγνώριση επιδημιολόγων.

Και όλα αυτά με τη κατάλληλη διαχείριση και διαμόρφωση του φόβου.

Με την αποχώρηση της κυβέρνησης Bush η τόσο στενά συνδεδεμένη με αυτήν γρίπη των πουλερικών εξαφανίστηκε επίσης για να αντικατασταθεί από ένα καινούριο προϊόν, τη γρίπη των χοίρων.

Όλα όσα μας έλεγαν οι ειδικοί για αυτήν, οι τυχαίες μεταλλάξεις, ο κίνδυνος μιας πανδημίας με εκατομμύρια θύματα χάθηκαν μαζί της, μια ακόμη φούσκα στο χρηματιστήριο των επιδημιών. Παραδόξως, ο κίνδυνος μετάλλαξης, τυχαίας μετάλλαξης για τον H5N1 επιστημονικά είναι το ίδιο απροσδιόριστος όσο ήταν πέρσι, πρόπερσι και πριν από 3 και 4 χρόνια. Αυτό που άλλαξε είναι η πολιτική. Είναι σαφές ήδη, ότι οι καινές επιδημίες έχουν να κάνουν με την «επιστημονική μόδα», με αυτό που εξυπηρετεί τις εκάστοτε πολιτικές και με το ευπώλητο, είτε πρόκειται για φάρμακα κατά των επιδημιών είτε για ειδήσεις υπέρ των επιδημιών. Δεν έχει και δεν είχε να κάνει με τη δημόσια υγεία. Είχε και θα έχει πάντα να κάνει με συμφέροντα συγκεκριμένων ομάδων και ομίλων που αντλούν οφέλη εις βάρος μας. Και δυστυχώς, για να επιδιώξουν και να επιτύχουν οφέλη, μας επιβαρύνουν με πιθανούς, πραγματικούς κινδύνους υγείας.

5
Read More »