Μαζί τα Σιουφα-γαμε

 

Έχω κερδίσει επάξια την αντιπάθεια χώρων της εξωκοινοβουλετικής αριστεράς ασκώντας σκληρή κριτική σε αντικοινωνικές πρακτικές της που κατά καιρούς ορθώς ή παραπλανητικά της αποδίδονται.

Έχω χαρακτηρίσει τμήματα, ομαδάρχες της και οπαδούς της ως χρήσιμους ηλιθίους που με τις πρακτικές του μπάχαλου νομιμοποιούν το επιχείρημα της καταστολής σε όλο και ευρύτερα κομμάτια του πληθυσμού.

Έχω κρίνει στην καλύτερη των περιπτώσεων ως ηλίθιο το να επιλέγουν τα μολυβένια στρατιωτάκια της εξουσίας ως προνομιακούς αντιπάλους τους.

Σήμερα όμως θέλω να πω αυτό που μάλλον ελάχιστοι αρθρογράφοι θα τολμήσουν να πουν, στοιχειωμένοι μονίμως από τα φάντασμα της πολιτικής ορθότητας:

Η επιχείρηση κατά της εισπρακτικής εταιρίας των ιών Σιούφα στις 10-10-2013 ήταν υποδειγματική: Βγάλαν τους άμαχους, τους ομήρους και τους εξαρτημένους υπαλλήλους της εταιρίας έξω από τα γραφεία χωρίς να πειραχτεί ρουθούνι και προχώρησαν σε υλικές φθορές, υποχρεώνοντας την εταιρία να πληρώσει ένα μικρό «φόρο κοινωνικής καταστροφής».

Τι είναι ο φόρος κοινωνικής καταστροφής; Ένα μικρό τίμημα που θα ‘πρεπε να πληρώσουν αυτοί που θησαυρίζουν από την αδυναμία των πολλών. Ένα απειροελάχιστος φόρος από τα κέρδη που αποκομίζει η εταιρία από τους πλειστηριασμούς και τα κόκκινα δάνεια.

Μια μικρή επιστροφή φόρου της ψυχολογικής βίας που ασκούν οι μαυραγορίτες και οι τοκογλύφοι (προς θεού: γενικά μιλάμε. Δεν αναφερόμαστε στη συγκεκριμένη εταιρία. Αυτοί είναι καλοί ΣΑΜΑΡΕΙΤΕΣ)

15-20 κουκουλοφόροι: εκεί που πονάει. Εκεί που μετράει. Στην προσωπική περιουσία που κάποιοι απέκτησαν από την προσωπική περιουσία αυτών στους οποίους απαγορεύεται πλέον η προσωπική περιουσία. Εκεί που δεν ισχύουν οι νόμοι: Ούτε οι νόμοι της φυσικής, πόσο μάλλον οι νόμοι του κράτους.

Οι γιοί του Σιούφα, πρώην Υπουργού Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης, αργότερα  Ανάπτυξης και Προέδρου της Βουλής, δικηγόροι και αυτοί, συνέχισαν επάξια την πολιτική κληρονομιά του Πατέρα και γίναν ιεραπόστολοι της ανάπτυξης μέσω της κοινωνικής αλληλεγγύης.  

 Αλλά για να μην ακροβατούμε, ας ανατρέξουμε σε ένα άλλο δημοσίευμα του Φρίξου Δρακοντίδη (αξίζει να το διαβάσετε ολόκληρο) που περιγράφει την ένδοξη πορεία των ιών Σιούφα και της γρίπης των κόκκινων δανείων χωρίς να είμαστε σε θέση να υιοθετήσουμε πλήρως τις περιγραφές και τους υπαινιγμούς του:

«…Η «κληρονομιά» που άφησε στα δύο του παιδιά, Γιώργο και Μάριο, ο πρώην υπουργός και πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Δημήτρης Σιούφας, πριν αποχωρήσει από τη Βουλή, ήταν μια... βιομηχανία. Και πιο συγκεκριμένα, μια νομική βιομηχανία, η οποία σήμερα διεκπεραιώνει όλη τη «βρόμικη» δουλειά των τραπεζών και των διαφόρων οργανισμών, δημόσιων και ιδιωτικών, που έχουν φεσωθεί από τους πελάτες τους. Δηλαδή εισπράττουν κάποιο μέρος από τα χρωστούμενα με πιέσεις ή, αν δεν πιάσουν τόπο οι πιέσεις, προχωρούν σε διαταγές πληρωμής, υποθηκεύσεις και στο τέλος πλειστηριασμούς.
Και επειδή καμιά δουλειά δεν είναι ντροπή, οι γιοι του βετεράνου πολιτικού, αξιοποιώντας την «κληρονομιά» του πατρός τους και υπό τη διεύθυνση της μητρός τους, κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια να σαρώσουν σχεδόν το 90% όλης αυτής της αγοράς των κόκκινων δανείων, πραγματοποιώντας τζίρους πολλών εκατομμυρίων, αλλά και ετήσια κέρδη επίσης εκατομμυρίων.
Αυτή η νομική βιομηχανία, λοιπόν, στεγάζεται πλέον σε κτίριο 8.000 τ.μ. στον Ταύρο, που εξωτερικά μοιάζει με φρούριο από άποψης security, και απασχολεί πάνω από 500 άτομα για τη διεκπεραίωση των εκατοντάδων χιλιάδων φακέλων με τα κόκκινα δάνεια που τους παραδίδουν καθημερινά οι νομικές υπηρεσίες όλων των τραπεζών. Και ευτυχώς η περίπτωση των νομικών εργασιών δεν εμπίπτει στην Επιτροπή Ανταγωνισμού κι έτσι ουδείς μπορεί να κατηγορήσει τη νομική εταιρεία Σιούφας και Συνεργάτες για δεσπόζουσα θέση. Έτσι, ο ανταγωνισμός, ήτοι άλλα 10-15 δικηγορικά γραφεία που μπήκαν εκ των υστέρων στη συγκεκριμένη δουλειά, απλώς τρώνε τη σκόνη των Σιουφαίων. Ολα ξεκίνησαν μόλις πριν από μερικά χρόνια, όταν ο κ. Σιούφας ανέλαβε στην πρώτη κυβέρνηση Καραμανλή υπουργός Ανάπτυξης, έχοντας στην εποπτεία του κομμάτι της λειτουργίας των τραπεζών που είχε να κάνει με τα δικαιώματα πελάτη - καταναλωτή. Ο πρωτότοκος γιος του Γιώργος μόλις μερικούς μήνες πριν είχε πάρει την άδεια άσκησης δικηγόρου και είχε τη φαεινή ιδέα να ασχοληθεί με τους μπαταχτσήδες των τραπεζών (τότε δεν είχαμε κρίση και τους δανειολήπτες που δεν πλήρωναν τους αποκαλούσαν έτσι), αναλαμβάνοντας να βγάλει το φίδι από την τρύπα.

Το πώς όλες οι τράπεζες μυρίστηκαν ότι υπάρχει τέτοιο γραφείο κι άρχισαν να ξεφορτώνουν με φορτηγά τους φακέλους με τα ληξιπρόθεσμα δάνεια στο επί της οδού Ακαδημίας γραφείο του νεαρού Σιούφα είναι απορίας άξιον… Σημασία έχει ότι έπειτα από 6 μήνες λειτουργίας του γραφείου του ο νεαρός Σιούφας εμφανίζεται στα κιτάπια του Δικηγορικού Συλλόγου να έχει αμοιβές που δεν θα μπορούσε να ονειρευτεί ούτε το μεγαλύτερο και πιο φημισμένο δικηγορικό γραφείο της Αθήνας…»

«…στη συγκεκριμένη δουλειά ο όγκος είναι που κάνει τη διαφορά και μετατρέπει μια νομική εργασία για αρχάριους δικηγόρους σε πραγματικό χρυσωρυχείο. Το οποίο μάλιστα πρώτοι ανακάλυψαν οι Σιουφαίοι και έλαβαν τα δικαιώματα εκμετάλλευσης με τρόπο ευφυή και διαφανή!

Το χρυσωρυχείο της οικογένειας με την επωνυμία Σιούφας και Συνεργάτες στον Ταύρο θα μπορούσε άνετα να συγκριθεί με τα γιγαντιαία γραφεία της Eurobank που βρίσκονται μόλις λίγα μέτρα πιο πέρα. Πουθενά, όμως, δεν θα βρεις κάποια ταμπέλα, κι αυτό για λόγους ασφάλειας. Βλέπετε, μέσα από αυτό το κτίριο πραγματοποιούνται καθημερινά εκατοντάδες τηλεφωνικές κλήσεις προς πελάτες τραπεζών και οργανισμών που εμφανίζονται με «κόκκινη» σημείωση στο σύστημα. Δεν θα ήθελαν, λοιπόν, σε καμία περίπτωση να δεχτούν περίεργες επισκέψεις, εξ ου και το κλειστό κύκλωμα τηλεόρασης που σαρώνει κάθε κίνηση μέσα και έξω από το κτίριο της εταιρείας…»

«…Ωστόσο η πρώτη εντύπωση σχηματίζεται καθώς βαδίζει κανείς προς την κεντρική είσοδο. Θα πρέπει να είσαι αρκετά αφηρημένος για να μην προσέξεις τα δύο μαρμάρινα λιοντάρια, την αυτόματη πόρτα με τα γεωμετρικά σχήματα (μοιάζουν με τα ινδουιστικά σύμβολα Mandalas) αλλά και τον αριθμό 999 (το 9 στο Φενγκ Σούι συμβολίζει τον πλούτο και τη δόξα)… Αλλά και στο εσωτερικό του συναντάς εκπλήξεις, όπως το μεγάλο ενυδρείο με τα σαρκοβόρα ψάρια τύπου πιράνχας που βρίσκεται στα αριστερά σου καθώς μπαίνεις στο λόμπι. Ο ρεσεψιονίστ θα χαρεί να σου εξηγήσει πως τα περίεργα αυτά θαλάσσια όντα προέρχονται από τα βάθη του Αμαζονίου, ονομάζονται Arowana…»

«…Ναι, σε αυτή τη δύσκολη οικονομικά εποχή ακόμα και για τους δικηγόρους που πασχίζουν να αναλάβουν μια υπόθεση, η εταιρεία Σιούφας και Συνεργάτες κόβει ταρίφα 130 ευρώ με το «καλώς ήρθατε». Η αιτιολογία, όπως αναγράφεται στη χειρόγραφη απόδειξη που εκδίδουν, επί λέξει αφορά «Κλείσιμο συνάντησης με δικηγόρους». Για τις περαιτέρω αμοιβές θα πρέπει να μιλήσεις απευθείας με κάποιο από τα μέλη της οικογένειας Σιούφα, καθώς ουδείς από τους υπόλοιπους συνεργάτες-δικηγόρους, όπως εξηγούν και οι ίδιοι, είναι εξουσιοδοτημένος να διαπραγματευτεί την αμοιβή της εταιρείας…»

 «…Η δικηγορική εταιρεία των νεαρών δικηγόρων-υιών Σιούφα γνώρισε πλήρη άνθηση και τεράστιο τζίρο κατά τη διάρκεια της νεοδημοκρατικής διακυβέρνησης, εξασφαλίζοντας μεγάλα πακέτα συνεργασίας με όλες τις τράπεζες. Μέσω της οικογενειακής δικηγορικής εταιρείας οι Γιώργος και Μάριος Σιούφας δημιούργησαν βιομηχανία κατασχέσεων και πλειστηριασμών ακινήτων σε συνεργασία με τις μεγαλύτερες ελληνικές τράπεζες (Alpha Bank, Εμπορική, Eurobank, Aspis κ.λπ.), από τις οποίες παίρνουν πακέτα προσημειώσεων ακινήτων, διαταγών πληρωμής, κατασχέσεων και πλειστηριασμών εισπράττοντας ως αμοιβή εκατομμύρια ευρώ.

Μάλιστα το 2007 είχαν δηλώσει στην Εφορία καθαρά κέρδη 639.336 ευρώ και όπως ήταν επόμενο έγιναν αντικείμενο συζητήσεων σε όλο το δικηγορικό σώμα. Σε επίσημη ανακοίνωση που είχε εκδώσει ο τότε Συνήγορος του Kαταναλωτή κ. Γιάννης Αδαμόπουλος  και σημερινός πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών, είχε επισημαίνει μεταξύ άλλων: «Η είσπραξη απαιτή­σεων από τέτοιες εταιρείες συνιστά αντιποίηση του δικηγορικού λειτουργήματος και θίγει τις θεσμοθετημένες από την Πολιτεία και τους νόμους αποκλειστικές αρμοδιότητες δικηγόρων και δικαστικών επιμελητών». Κυβερνητικές πηγές, πάντως, είχαν κάνει  τότε λόγο για μείζον πολιτικό και ηθικό ζήτημα που δεν μπορεί να καλυφθεί πίσω από τα προφανή συνήθη επιχειρήματα. Αντιθέτως, σε μια εποχή που η δράση των εταιρειών αυτών έχει προκαλέσει τεράστιο κοινωνικό πρόβλημα για χιλιάδες ελληνικές οικογένειες, το ηθικό ζήτημα αποκτά ακόμη μεγαλύτερη σημασία. Γιατί άραγε όλες οι μεγάλες τράπεζες επέλεξαν τους υιούς Σιούφα, 28 και 33 ετών έκαστος, για όλες αυτές τις δουλειές;»
(Παρακαλώ, διαβάστε το άρθρο εδώ: «Η μπίζνα Σιούφα με τις εισπρακτικές εταιρείες και τις κατασχέσεις» | newmoney.gr http://www.newmoney.gr/article/23055/i-mpizna-sioyfa-me-tis-eispraktikes-etaireies-kai-tis-katasheseis#ixzz2nG6pXr00

Jesus Christ! Μαρμάρινα λιοντάρια, πιράνχας, arowana, με ταινίες Bruce Lee τα μεγάλωσε ο Σιούφας τα δικο-αγοράκια του; Μάλλον και με ταινίες Christopher Lee: Όντως, τα δικοαγοράκια πρέπει να λάτρευαν τον Christopher Lee στο ρόλο του Φου Μαντσού και να ένιωθαν μια περίεργη συγγένεια και διέγερση στους ρόλους του Δράκουλα.

Όσο για το Φενγκ Σούι που αναφέρει στο άρθρο, πρόκειται για μια ιδιαίτερη μορφή του: Είναι το Φενγκ Σιού-φα, που σου φέρνει ευδαιμονία μέσω της κακοδαιμονίας των άλλων. Βαμπιρικό Φενγκ Σούι δηλαδή.

Τέτοια διαστροφή που ξεπερνάει ακόμη και το μυθιστόρημα μου «Τα άγρια ζώα της πόλης» σε μια «ευνομούμενη και δημοκρατική πολιτεία;»

Ναι καλά, και άλλα παραμύθια με ήρωα τον δράκο.

Η αυτή τη φορά στοχευμένη δράση των κουκουλοφόρων είχε αποτελέσματα: απτά. Και κεντρικά πολιτικά: Την επόμενη ακριβώς ημέρα, ο βουλευτής της ΝΔ και συγγενής της Κοκκινοσιουφίτσας (κοκκινοσιουφίτσα: μέλος της γνωστής οικογένειας που μαζεύει κόκκινα δάνεια, περπατά στο δάσος όταν ο Νόμος δεν είναι εκεί και ανοίγει την πόρτα στον λύκο που έχει φάει την γιαγιά κάποιου) Παύλος Σιούφας παραιτήθηκε για λόγους υγείας.  Εικάζουμε αυθαίρετα ότι ήταν λόγοι ψυχολογικής υγείας καθώς ο Παύλος έχει εναντιωθεί στις εισπρακτικά δραστηριότητες του σογιού του, οπότε μετά την επίθεση έπαθε μια «συγγενή» νόσο από τα μπινελίκια που μάλλον άκουσε από το σόι του.

Άκαρδοι κουκουλο-φόροι κοινωνικής καταστροφής: Σπείρατε διχόνοια σε μια οικογένεια γεμάτη φενγκ σουι.  

Φυσικά ο Παύλος ξέχασε ότι δεν μόνο μέλος μιας οικογένειας που έχει εισπρακτική εταιρία αλλά μιας ευρύτερης πολιτικής οικογένειας που είναι κυβέρνηση και που λειτουργεί ως εισπρακτική συμμορία με πρακτικές που ακόμη και ιοί Σιούφα θα ζήλευαν: Της ΝΔ των καλών Σαμαρειτών (ή Σαμαρικών, δεν ξέρω τα μπερδεύω αυτά) που έχει φτωχοποιήσει εκατομμύρια Ελλήνων, έχει οδηγήσει στον τάφο χιλιάδες από αυτούς και τώρα θα πλειστηριάσει και τα σπίτια εκατοντάδων χιλιάδων ακόμη: Τύφλα να χουν τα Σιουφάκια μπροστά στα Γιουσουφάκια της Σαμαρικής ΝΔ!

Μιας και μιλάμε για βουλευτές, ας σημειώσουμε και τη στάση του βουλευτή του Σύριζα Γιάννη Μιχελογιαννάκη ο οποίος με προσκοπική προθυμία έσπευσε να καταδικάσει την επίθεση σε τηλεοπτική του παρουσία: Καλά ρε φίλε, μετά από τόσα αμόλα κολούμπα αριστερών σε μπάχαλα, βρήκες τώρα να καταδικάσεις αυτήν την επίθεση; Μετά από τόσα χτυπήματα από το σύστημα εξουσίας, ο ούτως ή άλλως τρυφερός Σύριζα, άρχισε να μαλακώνει σαν το χταπόδι: νοστιμάτο έδεσμα για πιράνχας και arowana.   

Μέχρι ο Σύριζα να καταφέρει να ταράξει τους υπεράνω του νόμου υψηλά ιστάμενους παρανόμους στη νομιμότητα, σκοπός ευγενής που μοιράζεται η πλειονότητα του ελληνικού λαού, οι υψηλά ιστάμενα παράνομα έχουν βγάλει στην παρανομία εκατοντάδες χιλιάδες νομιμόφρονες Έλληνες και τους έχουν καλωσορίσει στα νέα τους σπίτια, τις φυλακές του ελληνικού κράτους.

Κάποιου είδους αντιδράσεις, ελπίζουμε εύστροφες και μεθοδικές είναι όχι μόνο αναμενόμενες αλλά και ευκταίες.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com

Read More »

Ένα αστέρι βουλιαγμένο στην ημισέληνο. (11-12-2013)

Όταν ο Ερντογάν δήλωνε ακριβώς πριν από ένα μήνα ότι «δεν υπάρχει χώρα που ονομάζεται Κύπρος» δεν ήταν προκλητικός.

Για το όνομα του Προφήτη: Τις αντιλήψεις Ερντογάν έσπευσε εμμέσως να επιβραβεύσει ο δον Κιχώτης του Κοσμοπολιτισμού και ο Εφιάλτης του Ελληνισμού Γιώργος Παπανδρέου φυτεύοντας δένδρο στην πλατεία Gezi μια μέρα μετά- αφού έχει φυτέψει τη χώρα που τον εξέλιξε για πρωθυπουργό κάτω από τόνους μνημονίου τρία χρόνια πριν.

Όταν ο Ερντογάν προχθές δήλωνε «“Η Θράκη είναι ταυτόχρονα και Θεσσαλονίκη, είναι Κομοτηνή και Ξάνθη. Είναι επίσης Κίρτζαλι και Βαρδάρης. Αν πάμε λίγο πιο πίσω, είναι Σκόπια και Πρίστινα, είναι Σεράγιεβο» παραδίδοντας μαθήματα νεοθωμανικού αναθεωρητισμού δεν ήταν καθόλου προκλητικός. Σήμερα, όλα στην Ελλάδα είναι διαπραγματεύσιμα… στη σωστή τιμή.

Προκλητικός θα ήταν αν έλεγε «Οι σημαντικότερες μαρίνες στην Ελλάδα ανήκουν στην Τουρκία». Και θα ήταν προκλητικός γιατί αυτή τη φορά θα έλεγε την αλήθεια.

Έχουμε ήδη περιγράψει την δεύτερη προδοσία της Κύπρου από την Ελλάδα και την εγκατάλειψη της σε διεθνή συμφέροντα.

Ας δούμε τώρα την εικόνα μέσα στην Ελλάδα: Μόλις χθες, στο σχετικό διαγωνισμό που διενεργήθηκε από τη διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας σε συνεργασία με το ΤΑΙΠΕΔ , το 90% του Αστέρα Βουλιαγμένης κατοχυρώθηκε στο fund  JERMYN STREET REAL ESTATE FUND IV LP. To fund δημιουργήθηκε κατά 85% από αραβικά κεφάλαια και κατά 15% από τον τουρκικό επιχειρηματικό όμιλο Dogus.

Μαζί με τα 304,4 στρέμματα του Αστέρα, το fund παίρνει ανάμεσα σε άλλα δωράκι και την εκμετάλλευση της Μαρίνας της Βουλιαγμένης μέχρι το 2052 καθώς μέχρι τότε αυτή έχει ενοικιαστεί από την Αστήρ Παλλάς, θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας.

 Η Dogus έχει ήδη μερίδιο στις μαρίνες Φλοίσβου, Ζέας, Κέρκυρας, Λευκάδας και Καλαμάτας με θέσεις ελλιμενισμού που συνολικά αγγίζουν το 40% των συνολικών θέσεων ελλιμενισμού στην Ελλάδα. Αυτό θα πει ανάπτυξη κυρίες και κύριοι.

Ας δούμε ποια είναι αυτή η Dogus του  Τούρκου μεγιστάνα Φερίτ Σαχένκ.

Ανάμεσα στις εταιρίες που ελέγχει η Dogus είναι το τηλεοπτικό κανάλι NTV και μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες της Τουρκίας, η Garanti.

Το 2011 η Dogus πήρε στην κατοχή της και τον τουρκικό «ψυχαγωγικό» τηλεοπτικό σταθμό που ανήκε στην Dogan.

Ο λόγος που η Dogan πούλησε στην Dogus το Star είναι το κυνήγι που έχει εξαπολύσει ο Ερντογάν στην αντιπολίτευση.

Το 2009, η Dogan υποχρεώθηκε να πληρώσει το ποσό μαμούθ των 2,5 δις δολαρίων σε πρόστιμα. Η Dogan που είχε στην κατοχή της και τις εφημερίδες Χουριέτ και Μιλλιέτ μετά τον οικονομικό διωγμό από το καθεστώς Ερντογάν κατάφερε να κρατήσει μονάχα τη Χουριέτ (να σημειωθεί ότι φυσικά η Dogan δεν είναι «η καλή» της ιστορίας- η εμπλοκή γερμανικών κεφαλαίων σε τοποθετήσεις της είναι σημαντική. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι ο αρχισυντάκτης της κίτρινης και εξόχως ανθελληνικής γερμανικής εφημερίδας Bild Kai Diekmann είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Χουριέτ), ενδυναμώνοντας έτσι τη θέση στον έντυπο τύπο της Sabah, με διευθύνων σύμβουλο τον γαμπρό του Ερντογάν, Berat Albayrak.

Έτσι λοιπόν, όταν έγιναν τα γεγονότα της πλατείας Ταξίμ το 2013 εξαιτίας του νεοθωμανισμού του Ερντογάν, το τουρκικό Star, υπό την κατοχή πλέον της Dogus σφύριζε αδιάφορα ενώ το CNNTURK έδειχνε ντοκιμαντέρ για Πιγκουίνους!!!

Αλλά ας κλείσουμε την παρένθεση των ενδοτουρκικών θεμάτων και ας επιστρέψουμε στο φλέγον θέμα των ελληνοτουρκικών «επιχειρηματικών» αλληλεπιδράσεων.

Ο Αστέρας ανήκε όπως γράψαμε στην Εθνική τράπεζα, κλειδοκράτορα μέχρι πρόσφατα της ελληνικής οικονομίας και με σημαντικότατες τοποθετήσεις όχι μόνο στα Βαλκάνια αλλά και την Τουρκία μετά την εξαγορά μεριδίου της τουρκικής τράπεζας Finansbank από την Εθνική το 2006, εξαγορά την οποία το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ αναγόρευσε σε σκάνδαλο στο βρώμικό της πόλεμο κατά της κυβέρνησης Καραμανλή και της αυτοδιάθεσης της χώρας.  

 Δεν ήταν η πρώτη φορά που η Εθνική έκανε τοποθετήσεις στην Τουρκία. Για την ακρίβεια το 2000 και επί «εκσυγχρονιστικής» κυβέρνησης Σημίτη που προκάλεσε τεχνητή γήρανση της ελληνικής οικονομίας κατά πολλές δεκαετίες, η Εθνική έκανε τοποθέτηση στην Τουρκία μέσω της δημιουργίας fund με μοναδικό γνώμονα και στόχο την προσέλκυση και τη χρηματοδότηση επενδύσεων στην Τουρκία!

Για αυτό το σκοπό δημιουργήθηκε η Bosphorous Capital Partners με έδρα το Jersey και με κεφάλαια της JP Morgan, της Εθνικής Τράπεζας και της Τουρκικής Garanti (δηλαδή της Dogus του Φερίτ Σαχένκ που αγοράζει πλέον ελληνικές μαρίνες και το 15% του Αστέρα).

Ποιος ήταν τότε ο διευθύνων σύμβουλος του επενδυτικού κομματιού της Εθνικής (της Εθνικής Επιχειρηματικών Συμμετοχών);

 Ένας άνθρωπος που έχει πολλά κοινά με τον Φερίτ:

Ο Φερίτ πήγε σχολείο στο αμερικανοκίνητο American School of Switzerland.

Εκείνος; Στο αμερικανοκίνητο εκτροφείο ηγετών που λέγεται κολλέγιο Αθηνών που γαλούχησε τους Σαμαρά, Γ. Παπανδρέου, Παπαδήμο και Βορίδη.

Ο Φερίτ σπούδασε στη Βοστώνη.

Εκείνος; Στο Harvard.

O Φερίτ έκανε ένα πέρασμα και αυτός από τη σχολή διοίκησης του Harvard. Αργότερα ο Φερίτ θα εκλεγεί επικεφαλής του ΤουρκοΑμερικανικού Επιχειρηματικού Συμβουλίου. Εκείνος θα περάσει από την Chase Investment Bank για να τοποθετηθεί στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα: πρώτα στην Alpha και μετά στην Εθνική. Και μετά θα τοποθετηθεί στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Ποιος είναι εκείνος; Μα φυσικά, ο σημερινός υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Κυριάκος Μητσοτάκης, της πολιτικής οικογένειας που αν δεν υπήρχαν οι Παπανδρέου, Σημίτης και  Σαμαράς θα διεκδικούσε τα πρωτεία της λαϊκής καχυποψίας.

Φυσικά, δεν υπονοούμε σκάνδαλο. Ο Φερίτ ανέλαβε τα ινία της Dogus το 2001 μετά το θάνατο του πατέρα του.

Απλά για μία ακόμη φορά, αποδεικνύεται τι μικρός που είναι ο κόσμος για τους «Μεγάλους».

Και το πόσο μικραίνει η Ελλάδα καθημερινά. Η άλλοτε κραταιή Εθνική σήμερα είναι μπαχτσίσι για τους προικοθήρες της Ελλάδας.

Και το όργιο συνεχίζει ακάθεκτο: Μετά την αθώα τουρκική πολιτισμική εισβολή τους στην ελληνική τηλεόραση, οι Τούρκοι παίρνουν τις μαρίνες. Οι Γερμανοί τη διοίκηση, τα ελληνικά μυαλά, τις καταθέσεις και τους τόκους των δανείων. Οι Αμερικάνοι και οι ισραηλινοί τα ενεργειακά οικόπεδα στην Κύπρο. Οι μεγαλοεργολάβοι παίρνουν τις εθνικές και επιβάλλουν διόδια που καταστρέφουν το εμπόριο και τις μετακινήσεις ανάμεσα στα διαμερίσματα της Ελλάδας.

Η Ελλάδα κατακερματίζεται, διαμελίζεται, τεμαχίζεται, απομονώνεται, απαξιώνεται και ο Έλληνας κάθεται έντρομος στο απειλούμενο σπίτι του έχοντας κορνιζάρει στο προσκεφάλι του την συντριβή του.

Ανάπτυξη.  

Η αριστερά άτολμη. Οι πατριώτες στην μαλάρια τους.

Πάλι με χρόνια και καιρούς. Πάλι δικά σας δεν θα ξαναγίνουν ποτέ.

 Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot

Read More »

Η επόμενη μέρα του νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού.

Σε πείσμα αφελών ή σκοπίμως μονολιθικών περιγραφών που επιχειρούν να επιβάλλουν στους πληθυσμούς μια δυναστική πανθομολογούμενη  συναίνεση για τα αίτια, τις  σκοπιμότητες  και τις λύσεις στην Ελληνική και Ευρωπαϊκή κρίση, καταδεικνύουμε με συνέπεια τα παρασκήνια της κρίσης προτού καν ακόμη  αυτά αποκτήσουν ειδησεογραφική υπόσταση: Μιλήσαμε για την αρχική συναίνεση των δύο ηγεμονίδων δυνάμεων του δυτικού κόσμου, των ΗΠΑ και της Γερμανίας για το βάθεμα της κρίσης ώστε να ελέγξουν την ΕΕ και την ακόλουθη έριδα τους για το ποιος και πως θα ελέγχει τι στην νέα ομοσπονδοποιημένη ΕΕ, τον επιθυμητό καρπό της Ευρωπαϊκής κρίσης (εδώ), μια έριδα που επίσημα εκφράστηκε με τη σύγκρουση ΔΝΤ και Γερμανίας.   

Οι κρίσεις δεν είναι μόνο τα αποτελέσματα αδιέξοδων πολιτικών αλλά και εξαιρετικά πεδία άσκησης και επιβολής ακόμη πιο αδιέξοδων πολιτικών.

Οι κρίσεις και τα ιδεολογήματά τους είναι συχνά απλά οι δούρειοι ίπποι για να υλοποιηθεί η ατζέντα συμφερόντων που έρχεται σε σύγκρουση με το δημόσιο συμφέρον και καλό.

Μόνο με το πιστόλι στον κρόταφο, πραγματικά ή αλληγορικά, μπορούν οι πληθυσμοί να δεχθούν πρακτικές που επιδεινώνουν ραγδαία το επίπεδο ζωής τους.

Ήδη από το 2011 γράψαμε για την αποδυνάμωση της Αμερικής και την προοδευτική ανάδυση άλλων πόλων, ισχυρότερος των οποίων είναι η Κίνα η οποία φιλοδοξεί μέσω της αργής αλλά μεθοδικής διείσδυσης της να γίνει η υπερδύναμη του 21^ου αιώνα.  

Κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου πως ο τρόπος για να αντιμετωπιστεί η κινεζική πρόκληση, είναι ένα άλμα του δυτικού κόσμου προς τα μπρος και η επένδυση στην καινοτομία και την επιστήμη και ως εκ τούτου στην παιδεία.

Δυστυχώς συμβαίνει το αντίθετο: η Δύση έχει αρχίσει να μιμείται την Κίνα όσον αφορά τον ολοκληρωτισμό και τη νέα στάση της προς τα ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα ενώ ο μόνος τρόπος να αναχαιτιστεί οικονομικά η Κίνα κρίνεται πως είναι η εμπειρία των ΗΠΑ σε βρώμικους πολέμους.

Αφού λοιπόν οι ΗΠΑ προκάλεσαν χάος στη Μ. Ανατολή και κρίση στην ΕΕ, τώρα επιδιώκουν ένα ακόμη πόλεμο: εμπορικό πόλεμο κατά της Κίνας αυτή τη φορά.
Και παράλληλα πόλεμο κατά της δημοκρατίας και της αυτοδιάθεσης για μια ακόμη φορά. Σε σύμπραξη με τη Γερμανία για ακόμη φορά, τουλάχιστον αρχικά.

Σε τι αναφερόμαστε; Μα στην Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Εταιρική Σχέση (TTIP) μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ που εξελίσσεται τώρα και αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός διετίας (καταμεσής της Ευρωπαϊκής Κρίσης) και της ΔιαΕιρηνικής Εταιρικής Σχέσης μεταξύ χωρών που «βλέπουν» Ειρηνικό (TPP) πλην της Κίνας και της Ρωσίας, μια συμφωνία που τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο βρίσκεται σε κρίσιμο διαπραγματευτικό στάδιο.

Τι προβλέπουν αυτές οι Εταιρικές Σχέσεις; Μια ομογενοποίηση των κρατικών νομοθεσιών, μια εναρμόνιση τους  με τα αμερικανικά «πρότυπα», μια ευρεία απορρύθμιση, μια νεοφιλελεύθερη εμπορική Διεθνή.

Τι οφέλη ενδέχεται να αποφέρει αυτή; Αμελητέα αύξηση των δυτικών ΑΕΠ μέχρι το έτος 2025. Και υπερκρατική ισχύ και υπεροχή των ιδιωτικών συμφερόντων έναντι της ήδη βαλλόμενης εθνικής κυριαρχίας, του δικαίου και της κοινωνίας των πολιτών.

Οι διαπραγματεύσεις αυτές που τελούνται κάτω από ένα πέπλο μυστικοπάθειας και το περιεχόμενο των οποίων έγινε γνωστό χάρη στα Wikileaks, προσανατολίζονται σε ένα έντονο προστατευτισμό των «επενδυτών» (των αγορών, των πολυεθνικών κλπ κλπ) έναντι των κρατών, σε μια εποχή που τα κράτη μαστίζονται από τις συνέπειες της ασυδοσίας των επενδυτών. Προβλέπει δε «δικαστήρια» υπερεθνικά και εξωθεσμικά τα οποία, (μάλλον ακραία μεροληπτικά υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων) θα κρίνουν μηνύσεις των επενδυτών κατά των κρατών που περιορίζουν την κερδοφορία τους και θα επιδικάζουν αποζημιώσεις στους επενδυτές σε περίπτωση που κρίνουν πως τα κράτη ή τα εθνικά δικαστήρια ζημίωσαν τα συμφέροντα τους.

Σαν να μην μας έφτανε η ασυδοσία και η διείσδυση στην πολιτική ζωή των «επενδυτικών» συμφερόντων, ουσιαστικά οι TTIP και TPP, θέτουν εν δυνάμει τους «επενδυτές» όχι μόνο υπεράνω κάθε νόμου και δικαίου αλλά και δικαστές των διεκδικήσεων τους από χώρες, με την κοινωνία και τους πολίτες να μην έχουν καμιά αντιπροσώπευση σε αυτές τις δίκες φιάσκα. Πρόκειται για ένα ορθάνοιχτο στα μεγάλα συμφέροντα εμπορικά κόσμο με ασφυχτικά λιγότερη δημοκρατία και δίκαιο, για την κατοχύρωση της κυριαρχίας των ελίτ.

Έτσι όλα τα δηλητήρια που τα δυτικά (με αιχμή του δόρατος τα αμερικάνικα) συμφέροντα επιχειρούν να προωθήσουν, από τη γεωργία μέχρι την οικονομία, από τα μεταλλαγμένα μέχρι τα παράγωγα, μπορούν να συνεχίζουν να εξαπλώνονται δίχως ουσιαστικό εμπόδιο σε Αμερική, Ευρώπη και Ασία.

Τα μεταλλαγμένα έχουν ήδη καταστρέψει μεγάλο κομμάτι της αγροτικής οικονομίας της Ινδίας ενώ τα παράγωγα που ο όγκος τους (το 2010) υπολογιζόταν στα 600 τρις με πιστωτικό ρίσκο (το 2012) τα 3,5 τρις, είχαν πολύ μεγάλο μερίδιο τόσο στην αμερικανική κρίση του 2007 όσο και στην ευρωπαϊκή κρίση. Δεν ήταν καθόλου τυχαίος άλλωστε ο πρωταγωνιστικός ρόλος μιας από τις περισσότερο εκτεθειμένης ευρωπαϊκής τράπεζας στα παράγωγα, της Deutsche Bank επί εποχής Γ.Παπανδρέου: Η ελληνική κρίση φαίνεται να «έσωσε» την Deutsche Bank. Για αυτό και η Deutsche Bank βράβευσε τον αμερικανοκινούμενο Παπανδρέου για να αποσυρθούν και οι δύο από το προσκήνιο των ελληνικών πραγμάτων μετά.

Οι συμφωνίες TTIP και TPP είναι ίσως οι τελευταίες μάχες που θα μπορεί να δώσει η πολιτική απέναντι στα ιδιωτικά συμφέροντα, αν φυσικά θέλει και μπορεί να δώσει μια τέτοια μάχη.

Η υπογραφή τους μπορεί να σηματοδοτήσει έναν νεοφιλελεύθερο ολοκληρωτισμό που στην καταστολή και περιστολή ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην  περιβαλλοντική καταστροφή δεν θα έχει και πολλά να ζηλέψει από τον κινέζικο ολοκληρωτισμό. Επιπρόσθετα όμως θα έχει να επιδείξει ακόμη μεγαλύτερη διαφθορά, κάτι που θα καθιστά αυτόν τον ολιγαρχισμό ακόμη λιγότερο ανταγωνιστικό από τον κινέζικο.

Τον ολοκληρωτισμό άλλωστε αυτόν του τύπου τον ζούμε στο πετσί μας στον ευρωπαϊκό νότο εδώ και τρία χρόνια.

Οι TTIP και TPP είναι οι απαντήσεις των «δυτικών» ελίτ στις κινέζικες και δευτερευόντως και στις Ρωσικές ελίτ. Για αυτό και άλλωστε και η TPP γίνεται ερήμην Κίνας και Ρωσίας ως μια μορφή εμπορικού αποκλεισμού τους. Δυστυχώς οι συμφωνίες αυτές είναι γεμάτες από  τοξίνες και φούσκες που έφεραν την αμφισβήτηση και την κρίση του δυτικού κόσμου.

Κάποιος που απαντάει στις προκλήσεις που ο ίδιος έχει δημιουργήσει ενδυναμώνοντας τις συνθήκες που έχουν δημιουργήσει τις προκλήσεις, δεν έχει μεγάλη τύχη στο ιστορικό συνεχές.

Το δίλλημα που θα προκύψει στα επόμενα χρόνια Κινεζοποιημένη ή κινέζικη Δύση θα έπρεπε να αφήνει αδιάφορους τους «Δυτικούς» πολίτες: Η σταθερή απάντησή τους σε τέτοιου είδους διλλήματα θα έπρεπε να είναι σταθερή και ανυποχώρητη: Περισσότερη δημοκρατία.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 9-12-2013

(Για όσους θέλουν να πιέσουν ώστε να μην συναφθεί η TPP, προλαβαίνετε να υπογράψετε εδώ http://www.avaaz.org/en/no_champagne_for_monsanto_loc_greek/?bIeLSab&v=32369)

 

Read More »