No pasaran Αλέξη!

Έι Αλέξη!

Σου χω νέα. 

Τα δικά σου μαντάτα.

Γιατί Αλέξη μου, δεν είμαστε όλοι λωτοφάγοι. Δεν είμαστε όλοι λοττοφάγοι.

Δεν είμαστε όλοι οπορτουνιστές που περιμένουμε τη μεγάλη γκανιότα που θα γυρίσει τον τροχό της της ζωής πίσω στα μαγικά νούμερα του 2006.

Το 2012 Αλέξη δήλωνες δημοσίως ότι δεν υπάρχει τίποτα να διαπραγματευτούμε στο μνημόνιο γιατί δεν διαπραγματευόμαστε με την Κόλαση.

Ένα χρόνο μετά από ένα αμφιλεγόμενο ταξίδι σου στις ΗΠΑ είπες ότι θα μιλούσες ακόμη και με το διάβολο.

Ένα χρόνο μετά μιλάς με τον Πάπα. Πάλι λέμε ΟΚ, καλό ανθρωπάκι φαίνεται.

Άλλωστε, όπως δήλωσε και ο κύριος Δραγασάκης, ο Σύριζα θα έκανε whatever it takes.

Το ερώτημα είναι, but what does it really take;

It takes balls.

Κάποιοι από εμάς επενδύσαν πολιτική ψυχή στο Σύριζα. Στο μυαλό μας είχαμε τον Ισημερινό του Κορρέα και την Αργεντινή της Κίρχνερ που τα βαλαν με το διάβολο του διεθνούς χρηματοπιστωτικού και διαγράψαν μονομερώς αρχικά το μεγαλύτερο κομμάτι του χρέους τους.

Για αυτό και πανιάσαμε όταν ακούσαμε δημοσίως τον Σταθάκη να λέει -μονομερώς- ότι το επαχθές χρέος είναι μόνο 5%.

Δεν είναι μόνο ότι μια τέτοια δήλωση από μελλοντικό υπουργό της μελλοντικής κυβέρνησης Σύριζα αποτελεί μια εξόφθαλμη Αχίλλειο πτέρνα σε μελλοντικές διαπραγματεύσιμες για το κούρεμα του χρέους.

Είναι και ότι ο Σταθάκης, ωσάν άλλος Πάπας, δίνει συγχωροχάρτι στην πολιτικοοικονομική μαφία που έφερε τον τόπο στο αμήν νομιμοποιώντας τα πεπραγμένα όλων των προηγούμενων αμαρτωλών κυβερνήσεων.

Πόσο ωραία ήταν όταν έλεγες τον Ολάντ Ολαντρέου. Ναι τότε είχες κοχόνες.

Μα σήμερα βρίσκεσαι με την Δασκαλάκη Αγγελοπούλου, την καρακαλτάκα που είχε βάλει όπως η ίδια εξομολογείται στόχο της ζωής της να παντρευτεί τον βιομήχανο Θεόδωρο Αγγελόπουλου και μας άφησε μαζί με άλλους το μεγάλο κληροδότημα των ολυμπιακών χρεών.

Και βρίσκεσαι στα πλαίσια εκδήλωσης του Clinton Initiative, ευαγέστατου ιδρύματος το οποίο πριν από εσένα είχε καλέσει το Γιωργάκη τον Παπανδρέου και τον πρώην της Κόστα Ρίκα, φίλο και συνεργάτη των Παπανδρέου, Jose Maria Figueres, περισσότερο γνωστό στην Ελλάδα για το σκάνδαλο των CDS.

Αυτό που φοβόμασταν έχει αρχίσει να παίρνει σάρκα και οστά.

Ότι το σύστημα θα αφομοιώσει το Σύριζα.

Ελλείψει στελεχιακού δυναμικού, η Πασοκοποίηση του Σύριζα στα μεσαία και κατώτερα στρώματα του μελλοντικού διοικητικού μηχανισμού, είναι ίσως αναπόφευκτη.

Βαρύ το τίμημα αυτό, αλλά ήμασταν πρόθυμοι να κάνουμε τα στραβά μάτια στην διάβρωση από τα κάτω για να απαλλαγούμε από τη διαφθορά από τα πάνω.

Μα έχεις αρχίσει πια να φαίνεσαι σαν σκυλάκι επιδείξεων, σαν το Σαμαρά των Ζαππείων, συγχώρα με για την τόση άδικη σύγκριση.

Τ’ αναγνωρίζεις αυτά που σου γράφω. Συ ο ίδιος πριν από μερικές μέρες αναγνώριζες το ότι η τρόικα θέλει να μαλακώσει το Σύριζα σαν χταπόδι για να ψήσει κι άλλο τη χώρα στα κάρβουνα.

Συ είπας πως η Τρόικα θέλει να υποτάξει ή να ενσωματώσει τον επόμενο πρωθυπουργό κι έχεις απόλυτο δίκιο: Όλοι, μέσα και έξω θέλουν να αλυσοδέσουν το ΣΥΡΙΖΑ.  Συ είπας πως «το ίδιο έκανε με το Σαμαρά όταν ήταν στην αντιπολίτευση- Εγώ, δεν είμαι Σαμαράς»

Το ξέρουμε αγαπητέ Αλέξη ότι δεν είσαι Σαμαράς. Το ξέρουμε πως ο Σύριζα αναγνωρίζει τους πραγματικούς κινδύνους. Το θέμα είναι πως τους αντιμετωπίζει. Και μόνο η δήλωση σου αυτή δείχνει πως η καυτή πατάτα της επόμενης ημέρας έχει αρχίσει να σε επηρεάζει.

Τόσο, ώστε να βρίσκεσαι με τον αλχημιστή της νομοθεσίας Ευάγγελο Βενιζέλου και να συναινείτε «στα εθνικά θέματα».

Το μέγιστο εθνικό θέμα της χώρας όμως δεν είναι οι προκλήσεις της Τουρκίας αλλά οι προκλήσεις της άρχουσας κλεπτοκρατίας απέναντι στον ελληνικό λαό.

Το μέγιστο θέμα είναι η πάταξη της τάξης αυτής που έχει παράγει ανελέητο ταξισμό μόνο και μόνο για να συνεχίζουν οι τράπεζες να παίρνουν δάνεια από την ΕΚΤ για να δίνουν δανεικά και αγύριστα στα κόμματα, στους καναλάρχες και σε άλλους κομματοδίαιτους επιχειρηματίες,

Στο μόνο που θα μπορούσε ο Βενιζέλος να συναινέσει μαζί σου είναι στη φυλάκισή του. Δεν είναι ο ίδιος άλλωστε που δήλωνε προ μηνών ότι ο Σύριζα θέλει να μας κλείσει όλους φυλακή;

Μην τους δίνεις χέρι βοηθείας τώρα που βουλιάζουν μέσα στο βούρκο που δημιούργησαν.  

Δεν μπορεί να υπάρξει ξανά συναίνεση τύπου μεταπολίτευσης όπου τα θύματα έπρεπε να συγχωρέσουν τους θύτες και όλοι γίναμε μια χαρά λωτοφάγοι.

Δεν είναι θέμα ρεβανσισμού. Είναι θέμα σεβασμού της δημοκρατίας. Δεν μπορούν οι κλεπτομανείς να θεωρούν ότι η δημοκρατία είναι ξέφραγο αμπέλι, να βουτάνε ότι μπορούν και μετά να μιλάνε για εθνική συναίνεση.

Οι τιμωρίες καταχραστών δημοσίου χρήματος και εμπιστοσύνης στη δημοκρατία πρέπει να είναι παραδειγματικές.

Η Ισλανδία έστειλε  πολιτικούς στα δικαστήρια, πέταξε τους τραπεζίτες στον ωκεανό και επιβίωσε. Big fail, big jail.

Δες τι πάθαν όσοι δεν το κάναν. Δες το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας να εξαϋλώνεται. Δες την αλλαγή του πολιτικού σκηνικού σε όλη την Ευρώπη. Δες την κατάντια του Ολαντρέου. Δες τον Obama να χάνει γερουσία και βουλή των αντιπροσώπων γιατί όχι μόνο έσωσε τους τραπεζίτες για τις αλητείες τους με λεφτά των φορολογουμένων, αλλά δεν φρόντισε να τους «ρυθμίσει» και απλά τους έδωσε ακριβά συγχωροχάρτια. Ο νόμος Dobbs ήταν πολύ λίγος.

Το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα χρειάζεται ρύθμιση και καινούριους αυστηρούς κανόνες. Και ο μόνος που μπορεί να κάνει κάτι τέτοιο είναι οι αναδυόμενες πολιτικές δυνάμεις του κάθε τόπου και οι συσχετισμοί τους, γιατί οι προηγούμενες, δεξιές και αριστερές, καταντήσαν απλά τα πουτανάκια του χρηματοπιστωτικού.

Γιατί λοιπόν πάνε οι Μηλιός και Σταθάκης να παρουσιάσουν το πολιτικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ στα Funds όταν η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ θα έπρεπε να είναι να περιορίζει την ασυδοσία των funds και την επιρροή τους σε κυβερνήσεις;  

Έχει δίκιο λοιπόν ο Λαφαζάνης να είναι έξω φρενών με αυτήν την πρακτική. Ο Σταθάκης πάλι, έχοντας επενδύσει ο ίδιος σε funds, λογικό είναι να θέλει να συνεχίσει το φλερτ με αυτά, γελοιοποιώντας το ΣΥΡΙΖΑ στα μάτια των ψηφοφόρων του αλλά και των funds.

Μην αγχώνεστε κύριε Σταθάκη. Τα funds των πιο πλουσίων ανθρώπων του κόσμου δεν περίμεναν εσάς για να τους ενημερώσετε για το τι είναι και τι θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ. Η εσωτερική ενημέρωση είναι από τα δυνατά τους χαρτιά.  

Θα σου πω κάτι Αλέξη: Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι η τελευταία ελπίδα της χώρας. Μετά από αυτόν θα έρθει το χάος. Και δεν το λέω αυτό για να εκβιάσω την εκλογή ΣΥΡΙΖΑ. Κι ας είναι ένας χιλιοειπωμένος εκβιασμός που το πολιτικό σύστημα έχει χρησιμοποιήσει ξανά και ξανά.

Το λέω Αλέξη γιατί θα έπρεπε καλά να το γνωρίζεις πως είναι η ωμή πραγματικότητα.

Το ξέρουμε ότι θα παραλάβεις χάος. Αλλά θα είναι άδικο για σένα και για μας το να αποτύχεις, όχι μόνο για την πολιτική σου υστεροφημία. Σκέψου μόνο τι το μπορεί να συμβεί μετά…

Αλέξη. Είσαι ένας μετριοπαθής άνθρωπος και αυτό σε τιμά. Αλλά αν πρόκειται αυτός ο λαός να σωθεί, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να έχει πυγμή.

Αν δεν μπορείς να βρεις τη δύναμη από κάπου αλλού, βρες την από τα αδιέξοδο του λαού.

Από εκεί αντλούν τη δύναμή τους όλοι οι πραγματικοί ηγέτες. 

Αλέξη δεν είναι ντροπή να πεις στα funds και τους διεθνείς οργανισμούς του καζινοκαπιταλισμού κάτι που φαντάζομαι θα έχεις πει τραγουδιστά χιλιάδες φορές όταν ήσουν έφηβος και ανέμελος....

No pasaran Αλέξη

Δεν πρέπει η πολιτική να προσαρμοστεί στα funds. Τα funds πρέπει να υποταχθούν στην πολιτική.

Ακόμη κια μιας μικρής και ανυπόλοπτης χώρας. 

Γιατί τα μεγάλα θαύματα ξεκινάν με μικρά και αποφασισμένα βήματα.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 3/12/2014

Read More »

Ουκρανικός ναζισμός, αμερικάνικος ρατσισμός κι η επόμενη ημέρα του Ψυχρού Πολέμου ΙΙ.

Η Ναζιστική Γερμανία λαφυραγωγήθηκε, τέτοια είναι η μοίρα των ηττημένων, πόσο μάλλον όταν αυτοί έχουν διαπράξει γενοκτονίες σε πληθώρα χωρών στο όνομα της «φυλετικής ανωτερότητας».

Η συντριβή των Ναζί μπορεί να «σωφρόνισε» τους Γερμανούς για πολλές δεκαετίες, ο Ναζισμός όμως δεν πέθανε ποτέ σε κάποιες χώρες.

Ακόμη και ο «δημοκρατικός» τους αντίπαλος, οι ΗΠΑ, έσπευσε να βάλει στο χέρι τη ναζιστική τεχνογνωσία και ενσωμάτωσε Ναζί τεχνοκράτες και επιστήμονες παρέχοντας τους ασυλία και χρηματικές απολαβές.

Το ναζιστικό σκάνδαλο των ΗΠΑ κατά διαστήματα ερχόταν στο φως της δημοσιότητας με αποτέλεσμα το 1970 η «δημοκρατική Αμερική» να εκβιάσει τους Αμερικανούς πλέον υπηκόους πρώην Ναζί. Το μακρύ χέρι του αμερικανικού δικαίου εφάρμοσε το πρόγραμμα αυτοεξορία ή σύνταξη, επιτρέποντας σε αυτούς που επέλεγαν το πρώτο, να φύγουν δηλαδή από την Αμερική, να κρατήσουν το δεύτερο, τη σύνταξη του αμερικανικού δημοσίου.

Οι αμερικάνοι πρόσφατα εξάντλησαν όλη τους την αντιναζιστική τους σκληρότητα, αφού για δεκαετίες διδάσκονταν στα επιτεύγματά του Ναζισμού από τους πρώτους διδάξαντες.  

Έτσι τον Οκτώβριο του 2014, το κογκρέσο αποφάσισε να δρομολογήσει τη διακοπή των συντάξεων των αμερικανοποιημένων Ναζί εγκληματιών πολέμου.

Πραγματικά έτριξαν το κόκκαλα των πρώην Ναζί από την πυγμή της αμερικανικής κυβέρνησης καθώς οι περισσότεροι από αυτούς ήταν ήδη νεκροί. Τους είχε προφτάσει ο Μέγας αντιρατσιστής, ο μεγάλος εξισωτής, ο φυσικός βιολογικός θάνατος.

Έχοντας λοιπόν αποσύρει την εύνοια από τους νεκρούς και υπέργηρους Ναζί, οι Αμερικάνοι έπρεπε να την επενδύσουν κάπου αλλού, σε νεότερους νεοναζιστές.

ΟΙ νεοναζί της Ουκρανίας, καλά τοποθετημένοι στην Ουκρανική κυβέρνηση από όπου συντονίζουν τις γενοκτονικές επιθέσεις τους κατά των ρωσόφωνων της ανατολικής Ουκρανίας καθώς ακόμη και ο επίσημος ουκρανικός στρατός διστάζει ενίοτε να βάψει τα χέρια του με αίμα ομοεθνών ήταν μια αναμενόμενη επένδυση του φιλοναζισμού των αμερικάνων στην προσπάθεια τους να στραγγαλίσουν με κάθε τρόπο τη Ρωσία.

Ο ναζισμός της Ουκρανικής κυβέρνησης δεν είναι κάτι που μπορεί να κρυφτεί ή να συγκαλυφθεί: Οι άνθρωποι των αμερικανών έχουν δηλώσει σαφώς τις γενοκτονικές προθέσεις τους.

Η πρώην ηγέτης της «πορτοκαλί επανάστασης» και πρώην πρωθυπουργός Γιούλια Τιμοσένκο, τόση αγαπητή στους αμερικανούς που η αποφυλάκισή της αποτελούσε κριτήριο ένταξης της Ουκρανίας στην ΕΕ, μερικούς μήνες πριν δήλωνε σε υποκλαπείσα τηλεφωνική της συνομιλία πως θα έβρισκε τρόπο να αποτελειώσει αυτούς τους (Ρωσοουκρανούς) μπάσταρδους και θέλει να ρίξει πυρηνικά στα 8 εκατομμύρια των ρωσόφωνων Ουκρανών.

Είχε τη θέληση, δεν είχε τα μέσα.

Ο νέος πρόεδρος της Ουκρανίας Ποροσένκο, ο βασιλιάς της σοκολάτας που όπως αποδεικνύουν τα Wikileaks ήδη από το 2006 χαρακτηριζόταν από αμερικάνους αξιωματούχους ως «insider» των ΗΠΑ (συγγνώμη που δεν μπορώ να αποδώσω τη συγκεκριμένη λέξη, το χαφιές πλησιάζει αλλά δεν ταυτίζεται με το insider) και ο άνθρωπος ο οποίος διάκοψε την εκεχειρία και έγραψε στα παλαιότερα των υποδημάτων του  το πρωτόκολλο του Minsk ώστε να μπορέσει μέσω της καταστροφής της χώρας του να υπηρετήσει την πολιτική στραγγαλισμού της Ρωσίας από τους αμερικανούς, ανακοίνωσε σε πρόσφατη δημόσια ομιλία του στην Όπερα της Οδησσού που θα μπορούσε να ονομαστεί «Εμείς και οι άλλοι» το όραμα του για το ρωσόφωνο κομμάτι του πληθυσμού του, το 1/8 των οποίων έχει ήδη εκτοπιστεί:

«Εμείς θα έχουμε δουλειά- αυτοί όχι. Εμείς θα έχουμε συντάξεις- αυτοί όχι. Θα φροντίσουμε για τα παιδιά και τους συνταξιούχους μας- αυτοί όχι. Τα παιδιά μας θα πηγαίνουν στο σχολείο, σε βρεφονηπιακούς σταθμούς- τα παιδιά τους θα κάθονται στα κελλάρια. Με αυτόν τον τρόπο τελικά θα κερδίσουμε αυτόν τον πόλεμο».

Ο πωρωμένος Ποροσένκο φυσικά λέει ψέματα. Οι Ουκρανοί χρωστάνε κάτι δις στους Ρώσους μόνο για το φυσικό τους αέριο ενώ η συνολική οικονομική τους κατάσταση έχει επιδεινωθεί ραγδαία. Συντάξεις θα περικοπούν, σχολεία θα κλείσουν και πολλά από αυτά που θα μείνουν ανοιχτά θα είναι δίχως θέρμανση. Τυχόν έλευση του ΔΝΤ στην Ουκρανία απλά θα επιδεινώσει και θα επιταχύνει την πλήρη φτωχοποίηση της Ουκρανίας.

Αυτήν την υπόσχεση έδωσε λοιπόν στους Ουκρανούς ο άνθρωπος των αμερικάνων, στην Οδησσό όπου μερικούς μήνες νωρίτερα έγινε από τους Ουκρανούς νεοναζί το μακελειό του εργατικού σωματείου, όπου 48 άνθρωποι, πυρπολήθηκαν, πυροβολήθηκαν ή δαρθήκαν μέχρι θανάτου από Ουκρανούς νεοναζί με τα συγκεντρωμένα πλήθη από έξω να επευφημούν.

Δεν είναι περίεργο λοιπόν, που σε πρόσφατο ψήφισμα ρωσικής πρότασης στον ΟΗΕ για την αποτροπή της ωραιοποίησης του Ναζισμού, την αποτροπή απόδοσης τιμών σε αυτόν και της αποτροπής καταστροφής μνημείων των ηρώων των εθνικών αντιστάσεων απέναντι σε αυτόν, τρεις μόνο χώρες δήλωσαν όχι: Η Αμερική, ο Καναδάς και η … Ουκρανία.

Φυσικό είναι: η Ουκρανική κυβέρνηση δεν μπορεί και δεν θέλει να καταγγείλει τον εαυτό της και η Αμερική δεν μπορεί και δε θέλει να καταγγείλει τους ανθρώπους της στην Ουκρανία. Η ουκρανική μάλιστα πλευρά επικαλέστηκε ως επιχείρημα τη θεωρία των δύο άκρων, δηλώνοντας 

πως δε θα υπογράψει το αντιναζιστικό ψήφισμα αν δεν καταδικαστούν παράλληλα το ίδιο έντονα και τα εγκλήματα του σταλινισμού, επιχείρημα στο οποίο αρέσκεται και η Χρυσή Αυγή, λες και για να καταδικάσεις ένα έγκλημα είναι προαπαιτούμενο να καταδικάσεις και κάποιο άλλο.

Αφού αναφερθήκαμε λοιπόν στην Χρυσή Αυγή, ας δούμε τι ψήφισαν χώρες με ένδοξη ιστορία εθνικής αντίστασης όπως η Ελλάδα και η Κύπρος: Απείχαν. Ναι μάλιστα. Απείχαν.

Ας μη ξεχνάμε πως ο Βενιζέλος ήταν από τους πρώτους που πήγαν να αναγνωρίσουν την μεταβατική ουκρανική κυβέρνηση και να δώσει τεχνογνωσία χρέους, δείχνοντας αλληλεγγύη και στους νεοναζί της, ενώ η Σαμαρική πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας υπήρξε για δεκαετίες αλληλέγγυα στη Χρυσή Αυγή η οποία ανενόχλητη ασκούσε παρακρατική δράση αλλά διώχθηκε μονάχα όταν οι πολιτικές σκοπιμότητες το επέβαλαν. (Για λόγους συνέπειας να τονίσω ότι ήμουν και είμαι κατά του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου στην Ελλάδα. Αρνούμαι να δώσω σε ένα απολυταρχικό καθεστώς και σε μια διαβρωμένη δικαιοσύνη ακόμη περισσότερα εργαλεία ολοκληρωτισμού κατά του πολίτη) 

Οι ΗΠΑ έχουν κάνει φάμπρικα «δημοκρατίας» και «προστασίας των δικαιωμάτων των μειονοτήτων» και τα χρησιμοποιούν και τα δύο ως όπλο εξωτερικής πολιτικής για να υπονομεύσουν ή να διαλύσουν χώρες που έχουν βάλει στη λίστα εκτέλεσής τους. 

Ας δούμε όμως τι συμβαίνει με τη δημοκρατία στις ΗΠΑ και πόσο σέβεται τα δικαιώματα των μειονοτήτων μια χώρα που έχει κάνει πολέμους με πρόφαση αυτά, μια χώρα που προστάτευσε τη δημοκρατία από τον «κομμουνισμό» και σε άλλες χώρες με το να εγκαθιστά απάνθρωπες δικτατορίες που τσακίσαν τα ανθρίπινα δικαιώματα, μια χώρα που εξέθρεψε τον ισλαμικό φανατισμό που δεν αναγνωρίζει ανθρώπινα δικαιώματα και όπου τη βόλευε τον εξόπλιζε κιόλας- αυτό άλλωστε συνεχίζει να κάνει.

Μιλήσαμε για τους Ναζί εντός των ΗΠΑ. Ας δούμε ποια είναι η μοίρα μιας από τις πιο τις πιο ρατσιστικές εγκληματικές οργανώσεις στην σύγχρονη ιστορία, της αλληλέγγυας προς τη Χρυσή Αυγή Κου Κλουξ Κλαν. Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτε περισσότερο από το ότι η ΚΚΚ δεν αντιμετωπίζεται επίσημα από το αμερικανικό κράτος ως εγκληματική οργάνωση.

Δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει ότι πολλά βήματα έχουν γίνει στις ΗΠΑ από τη δεκαετία του 1950. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι κάποια πράγματα έχουν παραμείνει όπως ήταν τη δεκαετία του 1950. Εδώ και μέρες σε 12 πόλεις των ΗΠΑ γίνονται διαδηλώσεις, σημαντικότερη εστία των οποίων είναι το Ferguson. Γιατί διαδηλώνουν αυτοί οι αμερικάνοι πολίτες; Μήπως είναι ριζοσπάστες όπως ήταν το Occupy Wall Street που ζητούσαν να σταματήσει η ασυδοσία του χρηματοπιστωτικού συστήματος και να σταματήσει να ανοίγει η ψαλίδα της ανισοκατανομής πλούτου που ιδιαίτερα στα χρόνια της κρίσης έχει πάρει διαστάσεις ρεκόρ και προοιωνίζει την έλευση ενός νεοφεουδαλισμού χωρίς επιστροφή;

Όχι καλέ. Απλά διαδηλώνουν για μια ακόμη φορά όχι μόνο για το ότι λευκός μπάτσος σκότωσε μαύρο έφηβο για μια ακόμη φορά, άοπλο μάλιστα αυτή τη φορά αλλά και γιατί το δικαστικό σύστημα τον αθώωσε- για μια ακόμη φορά αφήνοντας στον αέρα να αιωρείται το μήνυμα «δεν είναι έγκλημα να σκοτώνεις μαύρους, καθήκον είναι». Από το 2010 εώς το 2012 1200 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από την αμερικάνικη αστυνομία καθιστώντας την αστυνομική βία μια αξιοσημείωτη αιτία θανάτου στις ΗΠΑ. Ειδικότερα για τους εφήβους ηλικιών 15-19, οι μαύροι έφηβοι διατρέχουν 2100% μεγαλύτερο κίνδυνο να σκοτωθούν από αστυνομικούς (η έρευνα αυτή είναι υπεραπλουστευτική αλλά όλοι καταλαβαίνουμε τι εκφράζει)

Οι διαδηλώσεις κατά της θεσμικής ρατσιστικής βίας και της θεσμικής συγκάλυψής της, αντιμετωπίστηκε «μετριοπαθώς» από 2000 εθνοφρουρούς με χρήση χημικών για να θυμηθούμε και τα παλιά καλά χρόνια του Rockfeller όταν η εθνοφρουρά πυροβολούσε στο ψαχνό διαδηλωτές εργάτες τις μακρινές εκείνες εποχές που υπήρχε ακόμη συνδικαλισμός και δεν ήταν διαβατήριο για τον κόσμο των ελίτ.

Αν το έκανε κάποιο άλλο καθεστώς αυτό, η Αμερική θα μπορούσε αν ήθελε να το βάλει στη μαύρη λίστα της και να το εξοντώσει. Αλλά η Αμερική δεν μπορεί να εισβάλει στις ΗΠΑ, ή μήπως μπορεί;

Και όλα αυτά τα εξόχως δημοκρατικά και αντιρατσιστικά συμβαίνουν με έναν μαύρο πρόεδρο, ο οποίος πλέον σε όλο και περισσότερους αμερικάνους μοιάζει με μαριονέτα, έναν πρόεδρο που έκανε τους αμερικάνους να φανταστούν μια άλλη Αμερική για να τους οδηγήσει λίγα χρόνια μετά σε μια από τις μαζικές αμφισβητήσεις του αμερικάνικου πολιτικού συστήματος στην ιστορία των ΗΠΑ, έναν πρόεδρο που κατάφερε να χάσει και το κογκρέσο και τη γερουσία ακριβώς και κυρίως για αυτό για το οποίο διαδήλωναν οι «ριζοσπάστες» του Occupy Wall Street: την ανισοκατανομή πλούτου.  

Αλλά ας αφήσουμε τις ΗΠΑ οι οποίες παραμένουν σχετικά ασφαλείς (εκτός κι αν είσαι έγχρωμος ή φτωχός ή δημοκράτης, πόσο μάλλον αν είσαι και τα τρία αυτά) για όσο καιρό θα μπορούν ατιμώρητα να καταστρέφουν άλλες χώρες και να έχουν τον πλανήτη κρατημένο από τα αρχίδια του δολαρίου, κάτι που τους επιτρέπει να κόβουν όσο από αυτό θέλουν και να είναι οι μεγαλύτεροι οφειλέτες στην ιστορία του πλανήτη.

Ας γυρίσουμε σε ένα από τα θύματα της Αμερικανοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού των τελευταίων δεκαετιών. Την δική μας Ευρώπη που μαστίζεται από υπαρξιακά ζητήματα πλέον.

Είναι προφανές ότι τα πολιτικά συστήματα στην Ευρώπη πεθαίνουν και μάλιστα πολύ πιο γρήγορα από ότι το αμερικανικό πολιτικό σύστημα. Και πεθαίνουν γιατί οι πολιτικές ηγεσίες έχουν ξεχάσει τις κοινωνίες τους. Τα μηνύματα έρχονται από παντού μα η Ευρωπαϊκή πολιτική ηγεσία στρουθοκαμηλίζει.   

Ακόμη και η μέχρι πρόσφατη παντοδύναμη μέσα στο ευρωπαϊκό παράδειγμα καγκελάριος Μέρκελ, βλέπει πλέον να αμφισβητείται όχι μόνο από άλλους Ευρωπαίους ηγέτες, αλλά ακόμη και από τους ίδιους τους … Γερμανούς. Η εκλογική άνοδος του νεοϊδρυθέντος κόμματος Alternative fur Deutschland το οποίο επιθυμεί η Γερμανία να ανακτήσει τον έλεγχο της νομισματικής της πολιτικής καθώς και η συνεργασία δυνάμεων της αριστεράς που επιτρέπει στο κόμμα Die Linke να αναλάβει την πρωθυπουργία της Θουρηγίας είναι τα πρώτα σύννεφα για μια τέλεια πολιτική καταιγίδα τα επόμενα χρόνια.

Τι είναι αυτό που ωθεί όλο και περισσότερους Γερμανούς να αμφισβητούν το κυρίαρχο Γερμανικό πολιτικό παράδειγμα που σάρωσε στις πρόσφατες εκλογές;

Το ίδιο που ωθεί όλον το δυτικό κόσμο να αμφισβητεί τα πολιτικά συστήματα: Η ανισοκατανομή: Παρότι η Γερμανία τα πήγε περίφημα τα χρόνια της κρίσης εκμεταλλευόμενη και ανοίγοντας ακόμη περισσότερο την ψαλίδα Βορρά Νότου, οι ίδιοι οι Γερμανοί λίγη από αυτή τη χαρά μοιράζονται γιατί ακριβώς αυτή η ψάλιδα άνοιξε και μέσα στην ίδια τη χώρα.

Μπορεί λοιπόν να μην ήταν ιδιαίτερα χαρούμενοι, οι Γερμανοί όμως υπό τη Μέρκελ νοιώθαν ασφαλείς.

Όχι πια: Η καταστροφική πολιτική της Γερμανίας στην Ουκρανία που δούλεψε παράλληλα με τις ΗΠΑ για να «περιορίσει» τη Ρωσία, έχει δυσμενέστατες συνέπειες όχι μόνο για τη Ρωσία αλλά και για την ίδια τη Γερμανία. Η Ρωσία είναι από τους μεγαλύτερους εμπορικούς εταίρους της Γερμανίας. Αν η Ουκρανική κρίση δεν εξομαλυνθεί και η Γερμανία επιλέξει να συνεχίσει να είναι μαριονέτα της αμερικάνικης γεωπολιτικής, μέσα σε μικρό διάστημα θα κλείσουν χιλιάδες μικρομεσαίες επιχειρήσεις και η Γερμανία θα έχει να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο κύμα ανεργίας. Αν το σκοινί τραβηχτεί ακόμη περισσότερο και η Ρωσία καταφύγει σε ένα από τα τελευταία της και αρκετά αυτοκαταστροφικά όπλα, το κλείσιμο της βαλβίδας των αγωγών φυσικού αερίου, ακόμη και οι ναυαρχίδες της γερμανικής βιομηχανίας θα αντιμετωπίσουν μη ανταγωνιστικά κόστη. Δεν χρειάζεται να τονίσουμε τα θα σημαίνει αυτό για χώρες όπως η Ελλάδα: Ο εμπορικός και οικονομικός πόλεμος Γερμανίας Ρωσίας θα μετατρέψει πόλεις που εξαρτώνται από τις ρωσικές εισαγωγές όπως η Καστοριά σε πόλεις φαντάσματα.

Οι Ευρωπαίοι βάζουν τα χεράκια τους και βγάζουν τα ματάκια τους.

Και οι αμερικάνοι κάνουν ότι μπορούν για να τους βοηθήσουν τους αόμματους, παράγοντας ακόμη περισσότερο σκοτάδι παγκοσμίως, χρησιμοποιώντας όλα τα βρώμικα όπλα που έχουν στη διάθεσή τους: Η χώρα που επιβάλει σε χώρες συνθήκες «εύκρατες» για την «ελεύθερη αγορά» της, φαίνεται να μην ενίσταται στη χειραγώγηση και την κάθετη πτώση των τιμών του πετρελαίου από τη σύμμαχο της Σαουδική Αραβία, έναν από τους μεγαλύτερους καταπατητές ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο.

Πλήττεται η Ρωσική οικονομία από αυτή την πρακτική. Το ίδιο και η Βενεζουέλα. Το ίδιο και η Νιγηρία  που αν συνεχιστεί αυτός ο εμπορικός πόλεμος δεν αποκλείεται να δει εκρηκτική άνοδο του ήδη πολύ δραστήριου στα εδάφη της τζιχαντισμού.

Δεν τους νοιάζει τους Αμερικάνους. Το μόνο που σκέφτονται είναι την αποδυνάμωση της Ρωσίας. Η χώρα της «ελευθερίας» και της «ελεύθερης αγοράς» προσπαθεί με κάθε τρόπο να γονατίσει τη Ρωσία αφού δεν μπορεί να το κάνει στρατιωτικά. Ο πιο πρόσφατος είναι να εκβιάζει ουσιαστικά εταιρίες να μη συνεργάζονται με τη Ρωσία χρησιμοποιώντας ως σκιάχτρο το παράδειγμα της HSBC και το πρόστιμο των δύο δις που έφαγε το 2012 για συναλλαγές που έκανε την περίοδο 2001-2006 με χώρες υπό αμερικανικό εμπάργκο όπως το Ιράν και η Λιβύη.

Οι πρακτικές των Αμερικανών και των ευρωπαίων γκαρσονιών τους και η απόπειρα καταστροφής της Νέας Ρωσίας παρότι ο Putin έχει επιδείξει όχι μόνο μετριοπάθεια αλλά και καρτερία απέναντι σε μια ρωσική κοινή γνώμη που θέλει να απελευθερωθούν τα αδέρφια τους στην Ουκρανία από την μπότα των Ναζί, μόνο ένα αποτέλεσμα θα έχει: να εγκαταλείψει η Ρωσία την Ευρώπη στη μοίρα της και να στραφεί προς την Κίνα. Και ήδη συμβαίνει αυτό υπό την πίεση των συνθηκών: Οι ενεργειακές συμφωνίες των δύο χωρών ξεπερνούν τα 700 δις και περιλαμβάνουν και τη δημιουργία αγωγών ενώ παράλληλα και άλλα δίκτυα μεταφορών επιχειρούνται να αναπτυχθούν, παρακάμπτοντας τους μέχρι τώρα διαθέσιμους εμπορικούς δρόμους. Κινήσεις γίνονται παράλληλα για την εγκατάλειψη του κανόνα του δολαρίου. Η Αμερική και η Γερμανία σπρώχνουν τη Ρωσία στην αγκαλιά της Κίνας.

Οι πρακτικές των αμερικάνων το μόνο που θα καταφέρουν θα είναι να καταστρέψουν το δυτικό παράδειγμα και να φέρουν τον κινεζικό αιώνα μια ώρα αρχύτερα.  

Επιτακτική είναι η ανάγκη της Ευρώπης να αποστασιοποιηθεί πλήρως από την αμερικάνικη τρομοκρατία αν δε θέλει να διαλυθεί και να ξαναμπεί σε αδιανόητες μέχρι σήμερα περιπέτειες.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 27/11/2014

Read More »

Υποκριτές στη χώρα του Ιπποκράτη και οι πρακτικές ναρκεμπορίας στη σύγχρονη ιατρική.

Α) Στατίνες και ελληνικά «λάδια»

Δεν μας έριξαν καθόλου από τα σύννεφα οι αποκαλύψεις του καινούριου Hot Doc για το κύκλωμα δωροδοκίας γιατρών, αυτή τη φορά για τη μαζική συνταγογράφηση στατινών. Περί τίνος πρόκειται; Ο Κώστας Βαξεβάνης σκιαγραφεί το διαρκές σκάνδαλο: «Πάνω από 3.000 έλληνες γιατροί, εισέπρατταν μεγάλα ποσά στους τραπεζικούς τους λογαριασμούς, για να συνταγογραφούν ένα από τα πιο εμπορικά φάρμακα για τη χοληστερίνη, το Lipitor. Η αμερικανική φαρμακοβιομηχανία Pfizer, κάτω από την κάλυψη «στατιστικών μελετών», χρημάτιζε τους γιατρούς οι οποίοι με τη σειρά τους εμφάνιζαν το φάρμακο ως αναγκαίο για την ασφάλεια του ασθενή. Αυτά καταγγέλει με έκθεση και ντοκουμέντα που έχει διαβιβάσει στις αμερικανικές Αρχές, στέλεχος της επιχείρησης στην Ελλάδα. Στη διάθεση του Hot Doc είναι κατάλογοι με τραπεζικούς λογαριασμούς γιατρών, που αποδεικνύουν πως πράγματι έλαβαν ποσά από την εταιρεία. Πέρα όμως από αυτά καθαυτά τα στοιχεία, το γεγονός πως η Ελλάδα είναι μια από τις πρώτες χώρες του κόσμου στην κατανάλωση του προωθημένου φαρμάκου Lipitor, αποδεικνύει ή πως οι Έλληνες είναι καρδιοπαθείς σε μεγάλο βαθμό, ή πως ο εισαγγελέας και στην Ελλάδα πρέπει να εξετάσει ένα από τα πιο βρώμικα σκάνδαλα σε βάρος της υγείας των ασθενών…»

Οι πρακτικές "dealers" της Pfizer και άλλων φαρμακευτικών περιγράφονται στο τελευταίο βιβλίο μου Παρά Φύση. Όσο για τις στατίνες, ήδη από το 2010 προειδοποιούσαμε για το εμπορικό προφίλ των στατινών που τις καθιστούσε «φάρμακο» ελκυστικό για δωροδοκίες σε παγκόσμια κλίμακα. Όπως έγραφα λοιπόν τότε στο βιβλίο μου «Τι δεν σας λένε οι γιατροί»:

«Οι στατίνες, μαγικά φάρμακα που μειώνουν την κακή μάγισσα χοληστερόλη με υποτιθέμενο αποτέλεσμα να μειώνουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου έχουν γίνει πλέον καραμέλες, και η συνταγογράφησή τους έχει γίνει μια όλο και  αυξανόμενη ιατρική τάση. Τα αποδεκτά όρια χοληστερόλης μειώνονται συνέχεια και οι πωλήσεις των στατινών αυξάνονται συνέχεια. Το 2004 οι πωλήσεις τους άγγιξαν τα 15 δις. δολάρια. Αλλά όπως αποδείχτηκε το νούμερο αυτό δεν αρκούσε για να μετριάσει την απληστία της φαμακοβιομηχανίας και των λακέδων της. Το 2008, μια τεράστια μελέτη που περιλάμβανε περισσότερα από 18000 υγιή άτομα, η λεγόμενη μελέτη Jupiter, κατέληξε στο συμπέρασμα πως οι στατίνες μειώνουν τον κίνδυνο καρδιαγγειακής νόσου ακόμη και όταν οι αποδέκτες τους έχουν φυσιολογικά επίπεδα χοληστερόλης! Έτσι έχουν τα πράγματα στο χρηματιστήριο αξιών της ιατρικής. Μια μεγάλη μελέτη, τεράστια περιθώρια κέρδους για τις εταιρίες σε μια καινούρια αγορά που ανοίγει με το (επιστημονικό) ζόρι. Α, και δεν σταματάμε στους υγιείς. Για ποιο λόγο να αφήσουμε την παιδική αγορά φαρμάκων έξω; Η Αμερικανική Παιδιατρική Ακαδημία (American Academy of Pediatrics) συνέστησε τη χρήση στατινών σε παιδιά άνω των 8 ετών με προφίλ υψηλού κινδύνου.

Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία: οι στατίνες είναι θαυματουργές αν όχι για αυτούς που καθημερινά τις λαμβάνουν σαν αντίδωρα μακροζωίας, τουλάχιστον για τις εταιρίες που τις πουλάν.»

Αυτό για το οποίο εξαρχής ανησυχούσαμε δεν ήταν κυρίως για το ιατρικό προφίλ των στατινών αλλά το εμπορικό τους: Οι στατίνες είναι ακριβούτσικα φάρμακα που μπορούν να δίνονται με βάση όχι πραγματικούς κινδύνους υγείας αλλά ένα δείκτη που εκφράζει αυξημένους πιθανούς κινδύνους υγείας. Το επόμενο βήμα στην προώθηση των στατινών ήταν τα ιατρικά ιερατεία να αναθεωρούν μονίμως προς τα κάτω τα αποδεκτά όρια τιμών αυτού του δείκτη, αυξάνοντας έτσι διαρκώς το κομμάτι του πληθυσμού στο οποίο θα ήταν επιτρεπτό να συνταγογραφούνται στατίνες, με αποτέλεσμα σήμερα 25 εκατομμύρια αμερικανοί να παίρνουν στατίνες, κάνοντας τις στατίνες ένα από τα μεγαλύτερα best sellers στην ιστορία της ιατρικής.

Και η τάση αυτή δεν αναχαιτίζεται. Αντιθέτως παραμένει διαρκώς αυξανόμενη. Το 2014 οι νέες οδηγίες του Αμερικανικού Καρδιατρικού Συλλόγου άθροισαν στους υπάρχοντες αριθμούς άλλα 15 εκατομμύρια ως «δικαιούχους» λήψης στατινών. Τα «στατινικά» κέρδη προκαλούν ίλιγγο και ίπτανται σε καινούρια ύψη κάθε χρόνο.

Οι θεοί της μοντέρνας ιατρικής, οι φαρμακευτικές εταιρίες,  έχουν διπλό μηχανισμό για να αυξάνουν τις πωλήσεις και επομένως τα κέρδη τους και επομένως και την επιρροή τους η οποία στην συνέχεια εξαργυρώνεται σε ακόμη περισσότεροι κέρδη: Ο ένας είναι ο μηχανισμός επιβολής από τα πάνω και αφορά τη διάβρωση της κορυφής των κέντρων λήψεων αποφάσεων όπως οι παγκόσμιοι οργανισμοί υγείας και οι ιατρικοί σύλλογοι των μεγάλων χωρών, που ουσιαστικά «προτυποποιούν» κριτήρια τα οποία αργά ή γρήγορα οι μικρότερες χώρες θα ακολουθήσουν ως «βέλτιστη πρακτική».

Το άλλο κομμάτι είναι ο μηχανισμός προς τα κάτω, τα λαδώματα δηλαδή σε γιατρούς για να συνταγραφούν μαζικά.

Και οι δύο επι μέρους αυτοί μηχανισμοί αλληλοενισχύονται. Όταν ένα μεγάλο κομμάτι της ιατρικής κοινότητας λαδώνεται, λίγοι θα προβάλλουν ένσταση για νέες διευρύνσεις -ακόμη και σκανδαλώδεις- προϋπαρχόντων κριτηρίων συνταγογράφησης. Το αντίθετο.

Το ένα χέρι νίβει τ’ άλλο που λέγαν και οι παλιοί.

Επιστρέφοντας τώρα στις στατίνες, η διεύρυνση του αριθμού των «δικαιούχων» λήψης τους όχι μόνο εκθέτει όλο και περισσότερους σε κινδύνους παρενεργειών αλλά και μετακυλύει το κόστος των λαδωμάτων των ιατρών και των μπόνους των στελεχών στη δημόσια υγεία η οποία ήδη γνωρίζει δραματικές περικοπές σε πολλές χώρες, αποστερώντας της έτσι ζωτικούς πόρους.

Ειδικά για την Ελλάδα με τα δεκάδες κράτη εν κράτει υπο το προνομιακό καθεστώς της πλήρους ατιμωρησίας, τα πράγματα είναι ακόμη τραγικότερα. Όπως περιγράφαμε σε προηγούμενο άρθρο μας: «Δεν μιλάμε για περιστασιακά κρούσματα αλλά για μια βαριά βιομηχανία ιατροφαρμακευτικής διαφθοράς… Σε … χώρες όπως η Ελλάδα, οι ελίτ έχουν το προνόμιο της άτυπης ή της θεσμοθετημένης ασυλίας.

Στο συντεχνιακό ελιτισμό των Ελλήνων γιατρών πχ, η ασυλία είναι άτυπη μεν αλλά εξίσου αποτελεσματική με αυτή των πολιτικών, αφενός γιατί το νομικό πλαίσιο δεν είναι επαρκές καθώς τα ιατρικά εγκλήματα είναι ιδιότυπα και μπορεί να είναι διπλά και τριπλά (μια απλή πχ περίπτωση «λαδώματος» δεν επιβαρύνει μόνο οικονομικά τον πολίτη καθώς το κόστος της τελικά μετακυλίεται σε αυτόν αλλά μπορεί να απειλεί άμεσα ή και έμμεσα τη ζωή του) και αφετέρου γιατί τα πειθαρχικά όργανα (και η δικαιοσύνη) κάνουν τα στραβά μάτια υπερασπίζοντας τη συντεχνία τους εις βάρος της δημόσιας υγείας».

Για να καταλάβετε το γιατί η παραπάνω περιγραφή δεν έχει στόχο τον εντυπωσιασμό αλλά αποτελεί μια αντικειμενική αποτύπωση της πραγματικότητας, ας ασχοληθούμε λίγο με τα νούμερα που μας δίνουν οι αποκαλύψεις του Κώστα Βαξεβάνη: 3000 Έλληνες γιατροί τα παίρναν μόνο από τη Pfizer, μόνο για ένα φάρμακο, το Lipitor.

Προσθέστε τώρα σε αυτούς ακόμη μερικές χιλιάδες που τα παίρναν από άλλες εταιρίες, πολυεθνικές και εγχώριες για τις δικές τους στατίνες, πολλαπλασιάστε αυτό το νούμερο με συντελεστή που σχετίζεται και με τα πολυάριθμα άλλα φάρμακα. Προσθέστε τώρα σε αυτό και τις δωροδοκίες σε είδος, όπως πολυτελή ταξίδια και άλλου είδους δώρα, ακόμη και σεξουαλικά.

Οι Έλληνες γιατροί που τα παίρναν από τις εταιρίες είναι δεκάδες χιλιάδες.

Οι δηλώσεις για «εξαιρέσεις που τσουβαλιάζουν όλους τους γιατρούς» δεν είναι παρά κροκοδείλια δάκρυα.

Αυτό που στην Ελλάδα είναι η εξαίρεση είναι οι έντιμοι γιατροί, αυτοί οι λίγοι που κρατάν το δημόσιο σύστημα υγείας στις πλάτες τους.

Και ακόμη κι αυτοί, κάτω από το καθεστώς της παγκόσμιας απορρύθμισης και των περικοπών στα συστήματα υγείας, θα λυγίσουν.

Ίσως θα έπρεπε να είχαν κηρύξει τον ανένδοτο πολύ νωρίτερα απέναντι στο κυρίαρχο  

παράδειγμα των επίορκων. 

Β) Βρεφικές σκόνες γάλακτος και τα ιταλικά λάδια.

Στο τελευταίο μου βιβλίο με τίτλο «Παρά Φύση» καταπιάστηκα με το θέμα της βρεφικής φόρμουλας γάλακτος. Και φυσικά δεν το κανα για λόγους εντυπωσιασμού. Μπορεί η σκόνη γάλακτος να είναι χρήσιμη για μητέρες που δεν μπορούν να θηλάσουν το μωρό τους, η χρήση της αντί του θηλασμού κρύβει πολλούς κινδύνους για το μωρό. Και φυσικά κατά τη γνωστή τους πρακτική του πολλαπλασιασμού της πελατείας τους και επομένως και των κερδών τους, οι εταιρίες δεν αρκέστηκαν στην πρώτη κατηγορία αλλά προσπάθησαν ενίοτε να προωθήσουν το προϊόν τους και στη δεύτερη. Ποιοι είναι και ποιοι ιστορικά υπήρξαν λοιπόν οι κίνδυνοι από τέτοιες εταιρικές πρακτικές; Ας αφήσουμε το Παρά Φύση να μας αφηγηθεί:   

«Όσοι από εμάς είχαμε την κακοτυχία να αποχωριστούμε από νωρίς ή να μη γνωρίσουμε ποτέ το βυζί της μάνας θα αποκτούσαμε για τροφό μας εταιρίες της χημικής βιομηχανίας που θα μας εξοικείωναν με το αφύσικο από τα γεννοφάσκια μας για να συνεχίζουμε να τις υπηρετούμε μέχρι τα γεράματά μας.

Μία από τις μεγαλύτερες εταιρίες-τροφούς είναι η Nestle η οποία παρασκευάζοντας και εμπορευόμενη ανάμεσα σε άλλα και παιδικές τροφές έχει συνδέσει το όνομα της με την παιδική αθωότητα, τη μητρική στοργή κλπ κλπ. Συγκεκριμένες πρακτικές της όμως φανερώνουν μια εταιρία που έχει επιδείξει αστοργία και μάλλον δεν διέπεται από -ούτε συμμερίζεται- την αθωότητα.

 Η Nestle είναι ανάμεσα σε άλλα και ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα στις βρεφικές φόρμουλες γάλακτος.

Για μια πλειάδα λόγων όμως το μητρικό γάλα είναι αναντικατάστατο:

Ο θηλασμός συντελεί στην ωρίμανση του ανοσοποιητικού συστήματος του βρέφους. Λοιμώξεις,  διαβήτης, βρεφική παχυσαρκία,  σύνδρομο αιφνίδιου θανάτου, εμφανίζονται σπανιότερα σε βρέφη που θηλάζονται.

Γενικότερα, τα παιδιά που θηλάζονται είναι περισσότερο υγιή και καθώς μεγαλώνουν φαίνεται να εξελίσσονται και σε υγιέστερους ενήλικες όχι μόνο σωματικά αλλά και συναισθηματικά ενώ τα οφέλη υγείας δεν αφορούν μόνο τα βρέφη αλλά και τις μητέρες.

Σε αντίθεση, η υποκατάσταση του μητρικού γάλακτος από τις βρεφικές φόρμουλες γάλακτος φαίνεται να σχετίζεται με διάφορες δυσάρεστες ή και επικίνδυνες καταστάσεις για το μωρό. Στις αναπτυγμένες χώρες η υποκατάσταση του θηλασμού οδηγεί σε αυξημένους κινδύνους για ανάπτυξη γαστρεντερίτιδας, λοιμώξεων του αναπνευστικού, διαβήτη Ι και ΙΙ, παχυσαρκίας, ατοπικής δερματίτιδας, άσθματος, συνδρόμου αιφνιδίου θανάτου, εκζέματος, νεκρωτικής εντεροκολίτιδας ακόμη και αυτισμού ενώ διερευνάται και η επίδραση της φόρμουλας στην νοητική ανάπτυξη του παιδιού.  Στις αναπτυσσόμενες χώρες όπου οι εγγενείς κίνδυνοι της βρεφικής φόρμουλας συνδυάζονται με σφάλματα στην παρασκευή του υποκατάστατου γάλακτος λόγω πχ της αδυναμίας πρόσβασης σε καθαρό νερό ή σε αδυναμία βρασμού του νερού που χρησιμοποιείται για την παρασκευή της φόρμουλας, η κατάσταση είναι δραματική. Οι μητέρες βλέπουν τα παιδιά τους να σβήνουν από διάρροιες, πνευμονίες και άλλες καταστάσεις. Περισσότερο από ένα εκατομμύρια βρέφη χάνονται κάθε χρόνο στις αναπτυσσόμενες χώρες και σε αυτή την εικόνα έχει συμβάλει και η επιθετική διαφημιστική προσέγγιση των εταιριών φόρμουλας γάλακτος που δημιούργησαν στις αμόρφωτες κυρίως μητέρες την εντύπωση ότι η φόρμουλα γάλακτος είναι ασφαλής και εφάμιλλη του μητρικού γάλακτος.

Αυτός ήταν ο λόγος που στις ΗΠΑ το 1977 και αργότερα στην Ευρώπη το μποϋκοτάζ κατά της Nestle απέκτησε μεγάλες διαστάσεις.»

Δυστυχώς, παρότι η Ευρώπη εφάρμοσε μποϋκοτάζ σε αυτές τις κακές πρακτικές, οι ίδιες αυτές πρακτικές έχουν διεισδύσει στην Ευρώπη και μάλιστα μέσα από την ιατρική διαφθορά.

Έτσι, για μια ακόμη φορά δεν πέσαμε από τα σύννεφα όταν 12 Ιταλοί παιδίατροι, ανάμεσα τους και διευθυντές παιδιατρικών κλινικών, συνελήφθησαν χθες από την Ιταλική αστυνομία. Μαζί με τα βαποράκια των εταιρικών σκευασμάτων συνελήφθηκαν και οι εκπρόσωποι του πρεζέμπορα, 3 φαρμακευτικοί αντιπρόσωποι διαφορετικών εταιριών καθώς κι ένα στέλεχος εταιρίας.

Και όχι, δεν προωθούσαν σκόνη κοκαϊνης, Σκόνη γάλακτος πουλούσαν τα παιδιά. Δυστυχώς όμως, για τους λόγους που αναφέραμε, λόγους που αναγνωρίζει πλέον και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αλλά και η ΕΕ προβαίνοντας σε καμπάνιες υπέρ του θηλασμού, η χορήγηση σκόνης γάλακτος μπορεί να αποβεί επιζήμια στο μωρό.

Και ως εκ τούτου δεν είναι απλά κακή πρακτική η άσκηση ιατρικής πειθούς σε μητέρες που μπορούν να θηλάσουν ώστε αντί του θηλασμού να δίνουν στα μωρά τους βρεφική σκόνη θηλασμού… Όχι, δεν είναι απλά αντιδεοντολογική πρακτική. Είναι έγκλημα. Και για αυτό άλλωστε οι επίορκοι συνελήφθησαν από την ιταλική αστυνομία. Όπως ανέφερε το ανακοινωθέν της ιταλικής αστυνομίας για την προώθηση της σκόνης αντί του Θηλασμου, "η πρακτική αυτή είναι κοινή και διαδεδομένη"

Φυσικά και είναι κοινή και δεδομένη η ιατρική διαφθορά. Αυτό που σπανίζει είναι η τιμωρία της.

Στην Ελλάδα δεν περιμένουμε πχ να συλληφθούν οι 3000 επίορκοι γιατροί  της καινούριας «λίστας Βαξεβάνη», σημαντικό αλλά μικρό δείγμα της συνολικής ελληνικής ιατρικής διαφθοράς. Οι ελληνικές συντεχνιακές μαφίες παραμένουν παρά την κρίση κραταιές. Και παρά την κοινωνική, οικονομική και πνευματική καταστροφή που έχουν επιφέρει αυτές οι μαφίες στη χώρα, η στήριξη των πολιτών προς αυτές, είτε παθητική μέσω της επίκλησης άγνοιας ή αδιαφορίας είτε ενεργητική, αποτελεί ένα από το δύσκολα επιλήσιμα προβλήματα της χώρας.

Δεν είναι μόνο ότι έχουμε τους σάπιους πολιτικούς, γιατρούς και δικαστές που δεν αξίζουμε, είμαστε δυστυχώς πολίτες που δεν αξίζουν σε καμία χώρα, πολίτες που παρότι πλέον καταπιεζόμενοι και θύματα μιας άνευ προηγουμένου ασυδοσίας σε όλα τα επίπεδα, παραμένουν εξαρτημένοι στα σκληρά παραισθησιογόνα που η εξουσία τους παρέχει.

Οι περισσότεροι λαοί πλέον ζουν στη Πολυεθνία, το πανίσχυρο αυτό κράτος χωρίς σύνορα των πολυεθνικών. Οι πολιτικές της απορρύθμισης έχουν δώσει ακόμη μεγαλύτερη ώθηση στην κουλτούρα της εταιρικής ασυδοσίας και ανευθυνότητας ενώ υπό διαπραγμάτευση εμπορικές συμφωνίες θα καθιστούν τα κράτη υπόλογα απέναντι στις εταιρίες και όχι το αντίστροφο.  

Οι Έλληνες έχουν τη διπλή δυστυχία να υποφέρουν όχι μόνο την ανομία της Πολυεθνίας, αλλά και την ανομία των εγχώριων Μαφιών.

Είναι επιτακτική η επαναφορά του Κράτους Δικαίου και η δημιουργία δρακόντειας νομοθεσίας για την αντιμετώπιση της εγχώριας και πολυεθνικής διαφθοράς που θα περιλαμβάνει την άμεση δήμευση περιουσιακών στοιχείων στο ύψος της κατάχρησης/κατασπατάλησης/υπεξαίρεσης, άμεσης ή έμμεσης, δημοσίου χρήματος. . 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 23/11/2014

Ακολουθεί διαφήμιση: 

Από τις βρεφικές σκόνες γάλακτος μέχρι τη "ροζ γλίτσα" στα μπέργκερς, από την φοβερή επιδημία των τροφικών δηλητηριάσεων μέχρι την μόδα των περιττών εμβολιασμών, από την μόδα των χειρουργικών ακρωτηριασμών των βυζιών μέχρι την "απαγόρευση" του γαλλικού φιλιού, το "Παρά Φύση" αποτελεί μια διαφωτιστική εξιστόρηση κακών πρακτικών του σκοτεινού κόσμου των εταιριών.

Μόνο σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία όπως αυτό 

 

Read More »