Πόλεμος τώρα: Η πραγματική ιστορία του Ισραήλ, μέρος 2ο

Αντι προλόγου 

Αγαπητοί μου αναγνώστες. Η αφόρητη δυσκολία της εποχής μας, με εξώθησε να δημιουργήσω το εν μέρει συνδρομητικό substack μου, petrosarguriou.substack.com. Με το αντίτιμο ενός καφέ τον μήνα, μπορείτε να έχετε πλήρη πρόσβαση στην αρθρογραφία μου και να στηρίξετε μιας από τις λίγες ανεξάρτητες φωνές κριτικής σκέψης στην χώρα μας. Μπορείτε επίσης να δώσετε ετήσια συνδρομή των 50 ευρώ. 

Ευχαριστώ. 

Πόλεμος τώρα: Η πραγματική ιστορία του Ισραήλ, μέρος 2ο

Τα εβραϊκά μεταναστατευτικά ρεύματα και ο σταδιακός εποικισμός της Παλαιστίνης

Τα πρώτο μεγάλο μεταναστατευτικό ρεύμα, ξεκινά λίγο πριν την ίδρυση του Σιωνιστικού κινήματος και αφορά κυρίως την δημιουργία αγροτικών καταυλισμών.

Κατά την διάρκεια της πρώτης, αγροτικής Aliyah, από 1882 μέχρι και το 1903, 25.000 με 35.000 Εβραίοι, θα μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη.

To 1901, το 7^ο σιωνιστικό συνέδριο, θα ιδρύσει το Εθνικό Εβραϊκό Ταμείο, με στόχο την αγορά γης στην Οθωμανική τότε Παλαιστίνη.

Η δεύτερη Aliyah, θα γίνει το 1904, μετά τους διωγμούς των Εβραίων στην Ρωσική αυτοκρατορία το 1903, με τους διωγμούς του Κιέβου να έχουν προηγηθεί το 1883. Περίπου 40.000 Ρωσοεβραίοι θα μεταναστεύσουν στην Παλαιστίνη.  

Ισραήλ: Παιδί των πολέμων

Δύο πράγματα καθορίζουν την πορεία των κρατών και των εθνών. Η ειρήνη και ο πόλεμος. Πολλά κράτη δημιουργήθηκαν μετά από πολέμους. Το Ισραήλ είναι το πιο χαρακτηριστικό από αυτά.

Με την έναρξη του 1^ου παγκοσμίου πολέμου το 1914, τα γεωπολιτικά παιχνίδια θα αρχίσουν να δίνουν και να παίρνουν.

Οι Οθωμανοί θα ταχθούν στο πλευρό των Γερμανών και της Αυστροουγγαρίας.

Οι Βρετανοί, θα τάξουν στο μουσουλμάνο ηγέτη της Μέκκας, Hussein Ali Al Hassimi, ένα αυτοδιοίκητο Αραβικό κράτος που ενδεχομένως, θα περιείχε και την Παλαιστίνη, ως αντάλλαγμα για την συμμετοχή του στον πόλεμο έναντι της Οθωμανικής αυτοκρατορίας.

Όντως, το 1916, οι Άραβες υπό την ηγεσία του Ηουσεϊν, θα επαναστατήσουν κατά των Οθωμανών.  

Την ίδια στιγμή όμως που οι Βρετανοί τάζαν εδάφη στους Άραβες, διαπραγματεύονταν και με το Σιωνιστικό κίνημα, τάζοντας τους ακριβώς το ίδιο, ελπίζοντας ότι έτσι η εβραϊκή διασπορά θα τους χρηματοδοτούσε για τις ανάγκες του πολέμου.

Ως αποτέλεσμα αυτών των διπρόσωπων κι ασαφών διαπραγματεύσεων, θα επιδοθεί από τον υπουργό εξωτερικών της Μ. Βρετανίας Arthour Balfour, επιστολή στον Λόρδο Walter Rothschild, όπου η Βρετανική Κυβέρνηση υποστηρίζει για πρώτη φορά την ίδρυση στην Παλαιστίνη, μιας «Εθνικής Εστίας» για τους Εβραίους.

Στην ίδια επιστολή, τονίζεται, ότι δεν θα πρέπει να υπάρχει κάτι, που να βλάψει τα πολιτικά και θρησκευτικά δικαιώματα των μη Εβραϊκών κοινοτήτων της Παλαιστίνης.

Μετά την επιστολή Balfour και την λήξη του 1^ου παγκοσμίου πολέμου, ξεκινά το τρίτο εβραϊκό μεταναστατευτικό ρεύμα στην Παλαιστίνη, η Τρίτη Aliyah, με 40.000 Εβραίους να εγκαθίστανται στην Παλαιστίνη.

Το 1920, η Παλαιστίνη περνάει στην Βρετανική διοίκηση, σύμφωνα με την ΓαλλοΑγγλική συμφωνία Sykes-Picot, για διαμερισμό της Μέσης Ανατολής, ανάμεσα στους Βρετανούς και τους Γάλλους.

Το 1924, ξεκινάει το τέταρτο μεταναστευτικό κύμα, η τέταρτη Aliyah. Άλλοι 82.000 Εβραίοι θα εγκατασταθούν στην Παλαιστίνη. Οι Βρετανοί, φοβούμενοι τις ολοένα αυξανόμενες αντιδράσεις των Αράβων, θα εκδώσουν μια σειρά από «Λευκές Εκθέσεις». Η πρώτη θα εκδοθεί το 1922 από τον Churchill, όπου δηλώνεται πως η Εβραϊκή Εθνική Εστία είχε κάθε δικαίωμα να υπάρχει, αλλά πως όλοι οι Παλαιστίνιοι είχαν ίσα δικαιώματα και οι Άραβες δεν θα έπρεπε να υποταχθούν στην Εβραϊκή κοινότητα. Για πρώτη φορά, οι Βρετανοί θα θέσουν όριο στην μετανάστευση των Εβραίων στην Παλαιστίνη, που θα πρέπει να γίνεται σύμφωνα με τις οικονομικές δυνατότητες της περιοχής.

Οι εντάσεις όμως μεταξύ Αράβων και Εβραίων, θα συνεχίσουν να κλιμακώνονται. Σε εκθέσεις του 1920 και 1921, οι Βρετανοί περιγράφουν, πως η εχθρότητα των Αράβων προς τους Εβραίους, οφείλεται σε οικονομικούς λόγους, στην αυξανόμενη μετανάστευση των Εβραίων και στην αντίληψη τους πως η Σιωνιστική πολιτική, θα οδηγούσε τελικά σε ένα Εβραϊκό κράτος και στην υποδούλωση των Αράβων σε αυτό.

Σε μια σειρά εκθέσεων του 1930, οι Βρετανοί περιγράφουν πως ήταν η εβραϊκή μετανάστευση και η αγορά γης από Εβραίους, που ήταν η υποκείμενη αιτία της αραβικής βίας.

Η έκθεση του Σερ John-Hope Simpson, θα κατηγορήσει το 1930 το Εβραϊκό Εθνικό Ταμείο που όπως είδαμε ιδρύθηκε από τους Σιωνιστές το 1901 με σκοπό, την αγορά γης στην Παλαιστίνη, πως απαγορεύει την πώληση γης από Εβραίους σε Άραβες καθώς και πως έχει αποκλείσει τους Παλαιστίνιους εργάτες από το να δουλεύουν σε Εβραϊκές φάρμες. Το απαρτχάιντ, είχε ήδη ξεκινήσει.  

Η «Λευκή Έκθεση» που θα ακολουθήσει, θα θέσει πιο αυστηρά όρια στην μετανάστευση των Εβραίων και την αγορά γης από αυτούς, καθησυχάζοντας προσωρινά τους Άραβες.

Με την επιρροή όμως του Σιωνιστικού κινήματος, η έκθεση αυτή θα αντικατασταθεί το 1931 από μια άλλη έγινε γνωστή ως «Μαύρη», που μεροληπτούσε υπέρ των Εβραίων και η Βρετανική αυτή διγλωσσία αυτή θα εξοργίσει τους Εβραίους.  

Παρά τις «Λευκές Εκθέσεις», το 1933 θα έρθουν στην Παλαιστίνη άλλοι 60.000 Εβραίοι. Αυτήν την φορά, από την Ναζιστική πλέον Γερμανία.

Οι Ναζί, βρίσκονται σε εμπάργκο.

Για να μειώσουν τις επιπτώσεις του στην οικονομία, οι Ναζί θα έρθουν σε μια ανίερη θα μπορούσε να πει κανείς συμφωνία με το σιωνιστικό κίνημα, την λεγόμενη συμφωνία της μεταφοράς: Θα αφήσουν 60.000 Εβραίους να φύγουν στην Παλαιστίνη, με την προϋπόθεση αυτοί να αγοράζουν και να εμπορεύονται γερμανικά προϊόντα, ώστε να σπάσει εν μέρει το εμπάργκο, μέσω των Εβραίων της Παλαιστίνης.

Υπό την βρετανική διοίκηση, από μερικές δεκάδες χιλιάδες, οι Εβραίοι στην Παλαιστίνη φτάσαν τις 320.000. Η αναλογία καλλιεργήσιμης γης κατ΄ αναλογία πληθυσμού ανάμεσα σε Άραβες κι Εβραίους ήταν πλέον 1/10 και οι Βρετανοί άρχισαν να σκέφτονται την διχοτόμηση ως την μόνη λύση.

Όλα τα παραπάνω, οδήγησαν στην Μεγάλη Αραβική Επανάσταση του 1936-1939, που ξεκίνησε ως κίνημα πολιτικής ανυπακοής και εξελίχτηκε σε αντίσταση κατά της Βρετανικής διοίκησης και σε επιθέσεις κατά των Εβραίων εποίκων. Χιλιάδες Άραβες Παλαιστίνιοι θα σκοτωθούν ή θα εκδιωχθούν από τους Βρετανούς και εκατοντάδες θα κρεμαστούν για παραδειγματισμό.

Οι Βρετανοί θα συνεργαστούν με παραστρατιωτικές ομάδες Εβραίων. Η πλάστιγγα είχε πλέον γύρει. Η «Λευκή Έκθεση» του 1939 που περιόριζε την Εβραϊκή μετανάστευση σε 75.000 ανά πενταετία και απαγόρευε την αγορά γης από τους Εβραίους σε κάποιες περιοχές της Παλαιστίνης, δεν θα μπορούσε να γυρίσει το ποτάμι της ιστορίας πίσω...

Περισσότερα στο 

https://petrosarguriou.substack.com/p/8f2

Read More »

Ascholes: Το πειραμα των 7 βαλτών και του ανυποψίαστου ογδόου.

 

To 1951, ο ψυχολόγος Solomon Asch, σχεδίασε ένα απλό πείραμα κοινωνικής συμμόρφωσης: Σε μία αίθουσα έβαλε 8 φοιτητές και σε ένα πίνακα σχεδίασε 3 γραμμές με εμφανώς διαφορετικό μήκος και μια τέταρτη, ζητώντας από τους φοιτητές να απαντήσουν με ποια από τις τρεις πρώτες γραμμές είχε το ίδιο μήκος η τέταρτη.

Αυτό το υποτιθέμενο τεστ όρασης, επαναλαμβανόταν 18 συνολικά φορές στην κάθε ομάδα φοιτητών.

Αυτό που δεν ήξερε ο 8^ος φοιτητής, ήταν πως οι άλλοι εφτά φοιτητές, ήταν βαλτοί του Asch και τους είχε δώσει γραμμή, μετά την 6^η επανάληψη να απαντούν με την ίδια λάθος γραμμή, να δίνουν την ίδια λάθος απάντηση, με τον ανυποψίαστο όγδοο να απαντάει τελευταίος.

υν την ίδια λάθος απάντηση, με τον ανυποψίαστο όγδοο να απαντάει τελευταίος.

Ένας στους τρεις ανυποψίαστους όγδοους δίναν πάντα την ίδια απάντηση με τους 7 βαλτούς, ενώ τρεις στους τέσσερις δώσαν έστω μια φορά την ίδια απάντηση με τους 7 βαλτούς.

Όταν ερωτήθηκαν γιατί δίναν την ίδια λάθος απάντηση, οι ανυποψίαστοι όγδοοι απαντούσαν ότι δεν πίστευαν ότι ήταν η σωστή απάντηση, αλλά δεν ήθελαν να γίνουν περίγελος στους άλλους εφτά, καθώς δεν τους είχαν πάρει γραμμή ότι ήταν βαλτοί, παρότι το τεστ αφορούσε γραμμές.

Αυτή η γνωστική ασυμφωνία, η τρύπα στην εντιμότητα, θα μπορούσε να ονομαστεί η τρύπα του Asch ή Aschole.

Όσοι περισσότεροι είναι λοιπόν οι βαλτοί σε ένα ζήτημα, τόσοι περισσότεροι θα τους ακολουθήσουν και τόσο περισσότεροι από αυτούς, στο τέλος θα τους πιστέψουν.

Το φαινόμενο αυτό το είδαμε σε όλο το μεγαλείο του στην Πανδημία και στο πως επιβλήθηκε σταδιακά η κυρίαρχη προπαγάνδα με καταστροφικά αποτελέσματα.

Το βλέπουμε και σε άλλα ζητήματα που φιλοδοξούν να γίνουν το ίδιο επιζήμια με την αντιμετώπιση της πανδημίας: Την λεγόμενη κλιματική αλλαγή, την διατροφή, τους πολέμους.

Διαρκώς οι ηγέτες ζητάνε οι πολίτες τους να θυσιάζονται για τις καταστροφικές πολιτικές τους σε μια μορφή σύγχρονης ειδωλολατρίας όπου λατρεύονται πότε τα εμβόλια, πότε οι κυρώσεις και πότε οι πόλεμοι χωρίς τέλος.

Στην ΕΕ, οι 26 ηγέτες συμφωνούν συχνά στις γραμμές που δίνουν τα κέντρα εξουσίας. Όχι όμως ο πρωθυπουργός της Ουγγαρίας, Βίκτορ Ορμπάν, ο 27^ος που χαλάει συχνά την σούπα που φτιάχνεται από το πτώμα της κάποτε ανθηρής ευρωπαϊκής οικονομίας.

Κάθε χώρα της ΕΕ, έχει δικαίωμα να ασκήσει βέτο και να μπλοκάρει αποφάσεις. Επειδή όμως οι «ηγέτες», φοβούνται αντίποινα για τέτοιες παλικαριές εντός της ΕΕ, διστάζουν ακόμη και να το χρησιμοποιήσουν ως απειλή, πόσο μάλλον να το ασκήσουν.

Ο κακός Ορμπάν, όχι μόνο απείλησε να το ασκήσει κατά της απόφασης να γίνουν η Ουκρανία και η Μολδαβία και αργότερα και η Γεωργία υπό ένταξη χώρες στην ΕΕ αλλά και το άσκησε κατά του νέου προϋπολογισμού της ΕΕ που προέβλεπε οικονομική βοήθεια ύψους 55 δις προς την Ουκρανία.

Έτσι, αν τα κράτη μέλη θελήσουν να βοηθήσουν την Ουκρανία, θα πρέπει να τα βγάλουν από την τσέπη τους κάτι που θα εξοργίσει τους μαστιζόμενους από την κρίση κόστους ζωής πολίτες τους ακόμη περισσότερο, καθώς η στήριξη της κοινής γνώμης στην Ευρώπη αλλά και στις ΗΠΑ προς την Ουκρανία, βαίνει όλο και μειούμενη.

Η Ουγγαρία είναι κι αυτή σε δεινή οικονομική θέση, με τον πληθωρισμό να έχει φτάσει στα ύψη και τώρα να βρίσκεται στο 12%, όταν η Ρωσία, παρότι σε διετή πόλεμο θα έχει στην χειρότερη περίπτωση πληθωρισμό 8% και ανάπτυξη κοντά στο 3%.  

Η ΕΕ έχει παρακρατήσει 22 δις κονδυλίων προς την Ουγγαρία κι άλλα 10 δις από το ταμείο ανάκαμψης για την Covid.

O Ορμπάν έλεγε διαρκώς στους άλλους 26 ότι ακολουθούσαν την λάθος γραμμή όσον αφορά τα ενταξιακά Ουκρανίας, Μολδαβίας και Γεωργίας και φυσικά, έχει δίκιο.

Αλλά ο γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σόλτς του οποίου του έπεσε η δημοτικότητα στο 20%, του ‘πε τον Ορμπάν να βγει από την αίθουσα και να τον πιεί έναν καφέ, όταν οι υπόλοιποι 26 θα ψήφιζαν. Αυτός, ήταν ο πιο ακριβός καφές στον κόσμο, καθώς δύο μέρες πριν, απελευθερώθηκαν  τα 10 από τα 32 δις που παρακρατούσε η ΕΕ από την Ουγγαρία, δήθεν για την διαφθορά εντός της και για την παραβίαση εκ μέρους της του κράτους δικαίου, όταν η πιο διεφθαρμένη χώρα στην Ευρώπη είναι η Ουκρανία που θέλουν να εντάξουν και δεύτερη με διαφορά, η Ελλάδα.

Ένα σημαντικό κομμάτι από τα εκατοντάδες δις που δόθηκαν από ΗΠΑ και ΕΕ στην Ουκρανία, γίναν καπνός και καταθέσεις, λόγω της τεράστιας διαφθοράς. Η Ουκρανία είναι πλέον πλήρως εξαρτημένη οικονομικά και στρατιωτικά από την Δύση κι έτσι ο εξόχως διεφθαρμένος Ζελένσκι αποφάσισε μόλις μερικούς μήνες πριν το κυνήγι της διαφθοράς, κυνηγώντας όχι μόνο συνεργάτες του αλλά και τον ολιγάρχη που τον ανέδειξε πρόεδρο της Ουκρανίας.

Η Ουκρανία περιμένει τα 60 δις που της έταξε ο Μπάιντεν αλλά με τις εκλογές να έρχονται του χρόνου, δεν μπορεί να τα περάσει από το Κονγκρέσο και τα 55 δις που της έταξε η ΕΕ, αλλά δεν μπορεί να τα περάσει από τον Ορμπάν. Κανονικό Ban από τον Ορμπάν.

Η Ουκρανία είναι ήδη διαλυμένη και χαμένη. Χωρίς αυτά τα λεφτά, είναι παντελώς καταδικασμένη. Κι όντως, έτσι είναι.

Από την άλλη η Μολδαβία, ζει μέσα στη φτώχεια και η κατάσταση επιδεινώθηκε ραγδαία από τις κυρώσεις που της επέβαλε η Ρωσία μετά τις ανόητες κι ηλίθιες κυρώσεις που επέβαλε η Μολδαβία στην Ρωσία. Ένα μικρό κομμάτι της που συνορεύει με την Ουκρανία, κι έχει ρωσικό πληθυσμό, η Υπερδνειστερία, είναι ανεξάρτητη χώρα μετά τον πόλεμο που έχασε η Μολδαβία το 1992. Ο πληθυσμός της αντιδρά διαρκώς με πορείες και διαδηλώσεις για τις αντιρωσικές πολιτικές που τον έχουν φτωχοποιήσει ακόμη περισσότερο, ενώ φοβάται μην τυχόν γίνει διάχυση του πολέμου και στην Μολδαβία.

Οι νέοι της μεταναστεύουν με τρομακτικούς ρυθμούς, πριν τον πόλεμο στην Ουκρανία κυρίως προς την Ρωσία και τώρα προς την ΕΕ, ενώ έχει δεχτεί κι ένα μεγάλο μεταναστευτικό φορτίο κι από την Ουκρανία. Όλα τα παραπάνω έχουν δημιουργήσει τεράστιες ανισορροπίες στην χώρα.  

Τι έχει να κερδίσει λοιπόν η ΕΕ αν εντάξει την Ουκρανία, την Μολδαβία και την Γεωργία, όταν θα πρέπει να αναλάβει το τεράστιο κόστος της ανοικοδόμησης της Ουκρανίας που καταστράφηκε ακριβώς επειδή η Δύση την εξόπλιζε και την χρηματοδοτούσε και την οικονομική στήριξη της φτωχής Μολδαβίας;

Απολύτως τίποτε. Η ΕΕ, για μια ακόμη φορά είναι το τσιράκι των Αμερικάνων και σπεύδει να πολιορκήσει την Ρωσία με καινούριες χώρες μέλη, προκειμένου να της προκαλέσει ασφυξία.

ΤΙ έχει να χάσει; Πέρα από πακτωλό χρημάτων και την μικρή δυνατότητα του να επανέλθει από τις συνέπειες των πολιτικών των καραντινών και της διακοπής των οικονομικών κι ενεργειακών της σχέσεων με την Ρωσία, έχει να χάσει και τον ενδεχόμενο πόλεμο με τη Ρωσία, μια Ρωσία που έχει ήδη μετατραπεί σε πολεμική οικονομία και κερδίζει τον έμμεσο πόλεμο που διεξάγει η Δύση μέσω του αντιπροσώπου της Ουκρανίας.

Ουπς.

Στο ψαχνό

Στο άλλο πολεμικό μέτωπο, οι νεκροί παλαιστίνιοι πλησιάζουν τις 20.000, με 13.000 να είναι γυναικόπαιδα. Ένας στους εκατό Παλαιστινίους στην Γάζα, έχει ήδη πεθάνει. Άντε, μένουν άλλοι 99.

Οι νεκροί ισραηλινοί στρατιώτες είναι 115, σταγόνα μεν στον ωκεανό των 300.000 στρατιωτών κι επιστράτων που μάζεψε το Ισραήλ, αλλά και πάλι, παραπάνω από το 1/3 αυτών έχουν σκοτωθεί τις τελευταίες δώδεκα μέρες, που σημαίνει ότι παρά την γενοκτονία, η αντίσταση των Παλαιστινίων δεν έχει καμφθεί κι ότι μάλλον μπαίνουμε σε ακόμη πιο δύσκολη φάση του πολέμου για τους ισραηλινούς στρατιώτες όσο κινούνται από τα περίχωρα της Γάζας προς τον αστικό ιστό της.

Έκθεση του Πενταγώνου, του Πενταγώνου κι όχι του Ιράν ή της Ρωσίας, αποκαλύπτει πως πάνω από το 50% των στόχων των βομβαρδισμών και πυραυλικών επιθέσεων των Ισραηλινών, γίνονται τυχαία, δικαιώνοντας τους εξ αρχής ισχυρισμούς μου, ότι ο πόλεμος δεν γίνεται για να εξαφανιστεί η Χαμάς αλλά για να αφανιστούν οι Παλαιστίνιοι.

Θέλει ο Σιωνιστής να κρυφτεί και η γενοκτονία δεν τον αφήνει.

Ότι θέλει ο Πασάς μου.

Δεν είναι μόνο ο Γεραπετρίτης που έκανε τεμενάδες στον Σουλτάνο κατά την πρόσφατη επίσκεψη του στην Ελλάδα. Δεν την λέω χώρα μας γιατί δεν είναι. Δεν μας ανήκει.

Κι αφού δεν ανήκει κι όσο δεν ανήκει σε εμάς, οι πολιτικοί μας μπορούν να δώσουν όση από αυτήν κρίνουν σκόπιμο σε όποιον το κρίνουν σκόπιμο.

Η συνάντηση Ερντογάν με τον Μητσοτάκη ήταν απλά αμφίπλευρες δηλώσεις που έχουν προκύψει από μυστική διπλωματία.

Βέβαια, δεν είναι μυστική για πολύ καιρό, καθώς παράγει ορατά αποτελέσματα.

Θα το πω για χιλιοστή φορά: Δεν υπάρχει ελληνοτουρκική προσέγγιση. Υπάρχει μόνο ελληνική προσέγγιση των τουρκικών διεκδικήσεων εις βάρους της Ελλάδας.

Δεν είναι μόνο ο Γεραπετρίτης. Είναι όλη η κυβέρνηση που κάνει υποκλίσεις και μάλιστα βαθιές στον Ερντογάν.

Μιλάνε για καλό κλίμα αλλά ποιος δεν θα ‘ταν ευχαριστημένος που του κάθεται μια γκόμενα που την γουστάρει πολύ αλλά δεν μπορούσε να την έχει;

Το ελληνικό πολιτικό σύστημα, κατευνάζει κι εκχωρεί κυριαρχικά δικαιώματα σταδιακά και στα μουλωχτά, γιατί στους ταραχώδεις καιρούς που ζούμε, δεν θέλει το ΝΑΤΟ να έχει κι εσωτερικά προβλήματα στην περιοχή μας.

Μα πόσο πιστά σκυλιά εκλέγουμε;

Ο Μητσοτάκης και ο Ερντογάν μίλησαν για θάλασσά ειρήνης. Ξεχάσαμε και την Κύπρο και την Γαλάζια Πατρίδα.

Όπως όμως τονίζει ξανά και ξανά ο Κωνσταντίνος Γρίβας, το Αιγαίο δεν είναι απλά μια θάλασσα. Είναι μια αρχιπελαγική δομή νησιών που οι στεριές τους προβάλουν κυρίαρχα δικαιώματα για την χώρα μας στην θάλασσα. Τη δική μας κυρίως θάλασσα. Κι όχι την θάλασσα της Ειρήνης.

Αν είναι απλά θάλασσα να πάνε τότε οι Έλληνες πολιτικοί να πνιγούνε.

Η κωλοτούμπα και του μεταναστευτικού.

Σκεφτόμουν προ καιρού, ότι εκεί που έχουν καταντήσει το δημογραφικό της χώρας οι Ελίτ, δε θα αργήσει ο καιρός που τα κίνητρα για την υποδοχή των μεταναστών αντί για ανθρωπιστικά, θα είναι εργατικά. Αντί δηλαδή να μας παρακαλάνε για να τους σώσουμε, θα τους παρακαλάμε να μείνουν ή να έλθουν για να μας σώσουν.

Και ο καιρός ήρθε. Γιατί σε αυτό ακριβώς το κλίμα κινείται το νομοσχέδιο του Άδωνι που φιλοδοξεί να αναπληρώσει το έλλειμα 30.000 εργατικών χεριών που αναντίρρητα υπάρχει, πρωτίστως στην γεωργία και τον Τουρισμό με μετανάστες που έχουν μείνει στην χώρα τουλάχιστον 3 χρόνια και τους πήρε κάποιος στην δούλεψή του.

Το νομοσχέδιο όπως μπάζει από παντού. Και μπάζει μετανάστες. Γιατί ποιος είναι αυτός που θα πιστοποιήσει την τριετία;

Και πόσοι είναι αυτοί που θα πληρώσουν για να δηλωθεί τριετία παραμονής τους που θα αποδεικνύεται από το κρατικό έγγραφο της άδειας εργασίας, θεμελιώνοντας μελλοντικές διεκδικήσεις τους για νόμιμη παραμονή και δικαιώματα;

Εχω μετακομίσει στο petrosarguriou@substack.com. H εποχή της διακονίας μου τελείωσε. Τόσα προσέφερα. Ζητάω ένα καφέ τον μήνα για να συνεχίζω να προσφέρω. 

Read More »