"ΜΕ ΠΑΡΕΣΥΡΕ ΤΟ ΡΕΜΑ"

Δεν είχαμε κανένα ακραίο καιρικό φαινόμενο στην Αττική.

Η έντονη βροχόπτωση δεν είναι τσουνάμι, δεν είναι ηφαίστειο, δεν είναι ανεμοστρόβιλος.

Το ακραίο φαινόμενο είναι η πάλαι πότε χυδαία σχέση του Έλληνα με τους πολιτικούς του άρχοντες.

16 νεκροί για το τίποτε.

16 νεκροί από την Ελλάδα της ψηφοθηρίας.

Σχεδόν όλη η Ελλάδα είναι άναρχα κτισμένη.

Είμαστε όντως για τα μπάζα.

Μέρα πένθους; Μέρα θλίψης;

ΟΧΙ, ΟΧΙ, ΟΧΙ: Μέρα οργής.

Έχουμε μια καλή εικόνα από το μέλλον.

16 νεκροί από βροχόπτωση πανάθεμα με.

Και εκατοντάδες μικρομεσαίοι που είδαν ότι απέμεινε από το βιός τους να καταστρέφεται από ένα πελώριο κύμα γεμιστό με τοστιέρες, μπάζα, λάστιχα.

Πως θα ξανααρχίσουν απ’ την αρχή αυτοί οι άνθρωποι στην εποχή των μνημονίων;

Όπως έλεγε κι ο πατερούλης, ο θάνατος ενός ανθρώπου είναι τραγωδία.

16 άνθρωποι να πνίγονται σαν τα ποντίκια από τη βροχόπτωση και το μπαζοτσουνάμι είναι μια ανείπωτη μαλακία.

Ποιο είναι το προφίλ αυτών των ανθρώπων;

Μάλλον γεροντάκια που κατέληξαν μόνοι τους σε μια υπόγα.

Από την άλλη, εσείς οι λάτρες της θετικής σκέψης, αλλά κι εσείς οι φίλοι μας οι νεοφιλελέδες, μπορείτε να δείτε και το θετικό του πράματος: 

16 λιγότερες συντάξεις.

Είναι μια καλή αρχή.

Οι ευθύνες δεν είναι μόνο της πολιτείας. Αλλά είναι κυρίως της πολιτείας.

Οι περισσότεροι Έλληνες κοιμούνται με τη συνείδηση τους ήσυχη για τους γεροποντικαραίους της Περάμου και της Μάνδρας.

Δεν είναι στην ανθρωπιστική μας ατζέντα το ζήτημα. Άμα βρούμε ανάμεσα στους νεκρούς κανά δυο μετανάστες, αλλάζει το θέμα. Μπορεί να γίνει και παγκόσμιο.

Υπάρχουν ακραία φαινόμενα στην Ελλάδα. Και δεν είναι καιρικά:

Η ακραία έλλειψη κουλτούρας, η ακραία φτωχοποίηση και η ακραία αλητεία του πολιτικού συστήματος από τους δήμους μέχρι το κυνοβούλιο.

Αυτά τα ακραία φαινόμενα σκότωσαν 16 ανθρώπους.

Δεν είναι ούτε οι πρώτοι ούτε οι τελευταίοι που θα σκοτωθούν από αυτά τα φαινόμενα.

Ζωή σε λόγου μας.

Ή μάλλον, και στα δικά μας;

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/11/2017

Read More »

28 Οκτωβρίου: Μέρα ντροπής.

28 Οκτώβρη: Μέρα εθνικού θρήνου που οι πρόγονοι μας πολεμήσαν για όλα όσα σήμερα ξεπουλάμε.

Μέρα θρήνου για την ανοησία τους να εμποδίσουν την Ναζιστική Ευρωπαϊκή Ένωση όταν σήμερα έχουμε έναν λαό που παρουσιάζεται ως ο πιο πιστός στο "Ευρωπαϊκό όραμα". Πόσο γραφικό, πόσο ηλίθιο μια αποικία να έχει εθνικές επετείους;

Όχι, δεν νοιώθω εθνικά υπερήφανος. Εξάλλου, δεν μου το επιτρέπουν εδώ και χρόνια οι παραφουσκωμένοι διάνοι της πληρωμένης "διανόησης".

Δεν νοιώθω περήφανος που τα μεγάλα ΟΧΙ γίνονται ξεδιάντροπα ναι.

Μπορώ να είμαι γκέι και περήφανος, αλλά όχι Έλληνας και περήφανος.

Αλλά ούτως ή άλλως, δεν είμαι περήφανος που είμαι Έλληνας.

Ντρέπομαι που είμαι Νεοέλληνας.

Λυπάμαι που είμαι Νεοέλληνας.

Ντρέπομαι που βλέπω αυτούς που μας ξεφτίλισαν να κορδώνονται στις παρελάσεις, να αφήνουν στεφάνια πότε στον άγνωστο στρατιώτη και πότε στην Καισαριανή, να σηκώνουν τα τσιράκια των ιμπεριαλιστών αγωνιστικές γροθιές στην Μακρόνησο, να κατουράν στους τάφους ηρώων.

28 Οκτωβρίου: Μέρα ντροπής. Μια ακόμη μέρα ντροπής ανάμεσα στις υπόλοιπες 364 μέρες κάθε χρόνου για το υπόλοιπο της ζωής μας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 28 Οκτώβρη 2017.

Read More »

Μία εικόνα, χίλιες λέξεις

Μια πίπα 2,5 δις από μια χρεοκοπημένη χώρα σε μια αυτοκρατορία υπό διάλυση.
Ο Έρπης δεν είναι σύμπτωμα του Τσίπρα.
Ο Τσίπρας είναι σύμπτωμα του έρπη.
Για όσους δεν καταλαβαίνουν τα Trumpolitics, επιτρέψτε μου να σας διαφωτίσω:
Το 2009 ο Καντάφι έψαχνε απεγνωσμένα μέρος στη Νέα Υόρκη να στήσει την βεδουίνικη τέντα του.
Ο Trump του προσέφερε έκταση, με το αζημίωτο.

"Ήρθε στη χώρα και έπρεπε να κάνει ντήλι μαζί μου γιατί χρειαζόταν ένα μέρος να μείνει. Με πλήρωσε μια περιουσία. Και ποτέ δεν έμεινε εκεί. Μεγάλο καλαμπούρι..."

Ο Καντάφι με όλες τις μαλακίες του άφησε τη χώρα του με πλεόνασμα εκατοντάδων δις.
Μετά τον Καντάφι η Λιβύη διαλύθηκε.
Ο Τσίπρας είναι μια τρίχα απ τα αρχίδια του Καντάφι. Η χώρα έχει χρέος 380 δις. Κι από χθες 382,5 χάρη στα λαρτζιλίκια του Τσίπρα.
Η χώρα συνεχίζει να διαλύεται και με τον Τσίπρα.
Ο Καντάφι ήθελε να στήσει τέντα και ήταν διατεθειμένος να πληρώσει τα μαλλιά της κεφαλής του για αυτό.
Ο Τσίπρας στήνει παράγκα κι είναι διατεθειμένος να συνεχίζουμε να πληρώνουμε τα μαλλιά της κεφαλής μας για αυτό.
Όλο και περισσότεροι Έλληνες έχουμε καραφλιάσει με αυτά που μας συμβαίνουν.
Πιο Έρπης, πεθαίνεις

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot. 20/10/2017

Read More »

Τσίπρας τώρα και στην Καταλονία

Στο αμέσως προηγούμενο άρθρο μας προτρέψαμε τον Πρωθυπουργό της Ισπανίας Μαριάνο Ραχόι να βάλει μυαλό και να κάνει με το Καταλανικό δημοψήφισμα ότι έκανε κι ο Τσίπρας με το ελληνικό: όμορφα και πολιτισμένα να το γράψει στα αρχίδια του.

Που να το βρει το μυαλό ο Μαριάνος που με την πολιτική του έχει ρίξει λάδι στη αποσχιστική φωτιά της Καταλονίας με την καταστολή πολιτικών δικαιωμάτων που επέλεξε για τους Καταλανούς;

Την προτροπή μας δυστυχώς άκουσε ο πρόεδρος της καταλανικής βουλής Carles Puigdemont ο οποίος χθες έβγαλε μια ανακοίνωση ήξεις αφήξεις καθώς αναγνώρισε μεν το δημοψήφισμα και δήλωσε ότι θα προχωρήσει στην ανεξαρτησία αλλά επίσης ζήτησε διάλογο, ευρωπαϊκή διαμεσολάβηση και πάγωσε τις "συνέπειες του δημοψηφίσματος".

Η ανακοίνωση του Puidgemont άφησε και τις δύο πλευρές δυσαρεστημένες καθώς οι Καταλανοί νιώθουν προδωμένοι ενώ η ισπανική κυβέρνηση δεν πήρε την πλήρη υποταγή που επεδίωκε.

Τι είναι αυτό που ανάγκασε τον πρόεδρο της Καταλονίας να τελειώσει ουσιαστικά την πολιτική του καριέρα;

Από τη μία είναι ο πραγματισμός σε σχέση με το πόσο εφικτή είναι η ανεξαρτησία: Η Καταλονία δεν έχει διαμορφώσει τους μηχανισμούς που θα της επέτρεπαν να σταθεί σύντομα στα πόδια της ως κράτος.

Πολύ περισσότερο βάρυνε ένας πολύ πιο αρχαίος μα πάντα σύγχρονος πραγματισμός: αυτός του τομαριού:

Στην δημοκρατική Ισπανία της δημοκρατικής Ισπανίας, ο Puigdemont δέχτηκε από το κυβερνών κόμμα απειλές ... ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ του!

Ο αναπληρωτής εκπρόσωπος τύπου κόμματος του Ραχόι Pablo Casado το πε έξω από τα δόντια μόλις προχθές:

"Ας ελπίσουμε πως τίποτε δε θα ανακηρυχθεί αύριο, γιατί ίσως το άτομο που θα κάνει την ανακήρυξη, θα καταλήξει όπως αυτός που έκανε την ανακήρυξη πριν από 83 χρόνια."

Πριν από 83 χρόνια, ο τότε πρόεδρος της Καταλονίας Lluis Company, ανακήρυξε την ανεξαρτησία της Καταλονίας.

Καταδικάστηκε σε 30 χρόνια φυλάκιση. Δύο χρόνια μετά απελευθερώνεται από μια νέα ισπανική κυβέρνηση αριστερού συνασπισμού.
Μετά τον Ισπανικό εμφύλιο εξορίζεται στη Γαλλία.
Εκεί συλλαμβάνεται από τους Ναζί το 1940 κι έπειτα εκδίδεται στο καθεστώς του δικτάτορα Φράνκο.

Αφού τον βασανίζουν και τον εξευτελίζουν για βδομάδες, τα τσιράκια του Φράνκο τον εκτελούν.

Καθώς οι σφαίρες τον ζύγωναν και πριν του πάρουν τη ζωή, το τελευταίο πράμα που φώναξε ο Company ήταν "ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΛΟΝΙΑ!"

Λοιπόν... κανείς Ευρωπαίος πολιτικός δεν καταδίκασε τη δήλωση Company ενώ στα media είναι σχεδόν ανύπαρκτη...

Φυσικά δεν είναι απλά δήλωση: Είναι απειλή δολοφονίας. Τύφλα να χει ο Ερντογάν.

Κάποιοι Ευρωπαίοι πολιτικοί του ζήτησαν να αναθεωρήσει...

Κατά τ άλλα... μένουμε Ευρώπη. Και μένουμε πάντα μαλάκες με αυτά που βλέπουμε και ακόμη περισσότερο με αυτά που ζούμε.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 11/10/2017

Read More »

Ραχόι μπετονόβλακα, κάν'το όπως ο Τσίπρας

Την Κυριακή 1/10/2017, το 90% των Καταλανών ψήφισαν  ναι στην απόσχιση της Καταλονίας από την Ισπανία.

Η αντιμετώπιση του δημοψηφίσματος από τον Ισπανό πρωθυπουργό έφερε σαρωτικά νούμερα στο ναι.

Με χουντική καταστολή, με 844 πολίτες τραυματίες, με τους μπάτσους να μπουκάρουν σε εκλογικά τμήματα και να ... κλέβουν κάλπες, ο Ραχόι κατάφερε να μετατρέψει το δημοψήφισμα από ναι ή όχι στην απόσχιση, σε δημοψήφισμα για το αν οι Καταλανοί μπορούν ή όχι να έχουν βασικά πολιτικά δικαιώματα και ελευθερίες.

Ο Ραχόι αγνοώντας την παγκοσμίως κλάσης πολιτική πουστιά που περικλείεται στη φράση «Κάν’το όπως ο Τσίπρας», μετέτρεψε την ισχυρή αποσχιστική τάση σε ακλόνητη αποσχιστική βάση, ξυπνώντας μνήμες από Φράνκο.
Και συνέχισε να κάνει μια άσχημη κατάσταση πολύ χειρότερη δηλώνοντας πως "δεν έγινε δημοψήφισμα".

Τα χθεσινά αίσχη στην Καταλονία μπαίνουν κάτω από το χαλάκι της ΕΕ, η οποία σιχαίνεται ούτως ή άλλως τα δημοψηφίσματα, επεμβαίνει σε εκλογές και συχνά απαξιώνει δημοκρατικές διαδικασίες, αποδεικνύοντας το πόσο η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση έχει διολισθήσει στον ολοκληρωτισμό.

Όπως χιλιάδες Έλληνες σχολιαστές επισήμαναν, αν κάτι τέτοιο συνέβαινε στην Βόρεια Κορέα, στην Βενεζουέλα η στη Ρωσία, όλοι θα μιλούσαν για «καθεστώς», «δικτάτορα», «κυρώσεις» και «επεμβάσεις» προκειμένου να προστατευτούν οι μειονότητες, επικαλούμενοι καταχρηστικά ακόμη και την «υπευθυνότητα να προστατεύουμε» (R2P) που ψηφίστηκε από τον ΟΗΕ το 2005.

Το ΝΑΤΟ όμως δεν σκοπεύει να βομβαρδίσει την Ισπανία όπως έκανε με την Γιουγκοσλαβία. Ο Ραχόι είναι δικό μας παιδί. Βέρος δημοκράτης. Αποδεδειγμένα.

Τα διπλά μέτρα και σταθμά είναι απλά ένα καλός δείχτης της υποκρισίας του ευρωπαϊκού ολοκληρωτισμού που δεν είναι ένας απλός στυγνός ολοκληρωτισμός αλλά έχει πολλά φύκια και μεταξωτές κορδέλες.
Φύκια όπως το δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού της τοστιέρας ως καφετιέρα και μεταξωτές κορδέλες όπως το δικαίωμα του μουσακά να αυτοχαρακτηρίζεται ως μπαγκλαβάς γωνία από τα 15  του, όταν σε ολόκληρους λαούς και έθνη απαγορεύεται να αυτοπροσδιορίζονται ως τέτοια. ..
Ο δικαιωματισμός ως αναμενόμενοι αντιπερισπασμός μιας ελληνικής κυβέρνησης που βάπτισε τα μνημόνια έντιμους συμβιβασμούς, την τρόικα θεσμούς και το κρέας ψάρι όταν ο λαός μαθαίνει όλο και περισσότερο να λέει τον ευρωδεσπότη Παναγιώτη και χάνει όλο και περισσότερο την οικονομική του ελευθερία κι ένα σωρό από κάποτε αυτονόητα δικαιώματα.

Θα κλείσουμε με μια υποσημείωση: οι Έλληνες γουστάρουν να ασχολούνται με τα θέματα των άλλων. Γουστάρουν να διχάζονται. Αδυνατώ να θυμηθώ ποια ήταν η τελευταία φορά που η τουρκική κατοχή στην Κύπρο αποτέλεσε αντικείμενο ενασχόλησης της ελληνικής κοινής γνώμης η οποία κινείται αμφιθυμικά ανάμεσα στις κυρίαρχες προπαγάνδες του παρόντος αλλά και του παρελθόντος.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 2/10/2017

Read More »

Γερμανικές εκλογές και το διαφαινόμενο ελληνικό κραχ

Να ασχοληθούμε επιγραμματικά με τα προφανή: 

Το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γερμανία είναι δραματικό για την Ελλάδα: 

Ο διαφαινόμενος συνασπισμός Χριστιανοδημοκρατών/Φιλελευθέρων/Πρασίνων με το εθνικιστικό αντιευρωπαϊκό AFD να είναι το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα της αντιπολίτευσης, είναι ένας τοίχος από τούβλα στον οποίο θα πέσει με φόρα κάθε ψευδαίσθηση της οποιασδήποτε ελληνικής κυβέρνησης.

Όλα τα μνημονιακά αφηγήματα για μια καλύτερη ΕΕ τελειώνουν κάπου εδώ, ενώ η Γαλλική ψευδαίσθηση μάλλον θα επιχειρήσει να ξαναχρησιμοποιήσει την Ελλάδα ως διαπραγματευτικό όπλο έναντι στην γερμανική αδιαλλαξία παρά ως σημαντικό βήμα για μια νέα εποχή Γαλλικής επιρροής στην Μεσόγειο.

Είναι δραματικό και μόνο το ότι το αποτέλεσμα εκλογών σε άλλη χώρα είναι τόσο δραματικό για την Ελλάδα…

Ποια ανάπτυξη;

Η μανία της αριστεράς για την υφαρπαγή της πολιτικής εξουσίας ήταν τέτοια, που πρόθυμα πήραν την δεύτερη αξιολόγηση και την κάναν καυτή πατάτα που προκάλεσε ακόμη περισσότερα οικονομικά εγκαύματα στους Έλληνες.

Η διγλωσσία και οι αμφιταλαντεύσεις της κόστισαν πολλά δις στην ελληνική οικονομία και η μνημονιακή της κατρακύλα, με όλους τους βουλευτές να είναι δεμένοι χειροπόδαρα στις καρέκλες τους και την κεντρική γραμμή, δεν έχει πάτο.

Ο πρωθυπουργός των συνθημάτων σφυρά τώρα το «καθαρή έξοδος από το μνημόνια» και διατάσει πλήρη συμμόρφωση με τα προαπαιτούμενα. Από το "σκίσιμο των μνημονίων", στον "έντιμο συμβιβασμό", στην "ελάφρυνση χρέους" και τώρα στην "καθαρή έξοδο από τα μνημόνια", μπορεί κανείς να διανύσει αμέτρητα χιλιόμετρα της ξύλινης μύτης μιας μαριονέτας μέσα στο λαβυρινθώδες μυαλό ενός τυχοδιώκτη, όπως αυτό αναγκάζεται να λειτουργήσει μέσα σε μια ευμετάβλητη διεθνή πραγματικότητα.

Η επίσημη αφήγηση είναι πως, άλλα μωρέ, χάσαμε δύο χρονάκια και τώρα γυρίσαμε στο 2014 από όπου ξανατραβάμε ξανά προς τη δόξα:

Τα πράγματα δεν είναι καθόλου έτσι: Μεσολάβησαν τρία ακόμη χρόνια φοροδοτικής εξάντλησης και οικονομικής αποψίλωσης.

Η αυξημένη τουριστική κίνηση απέτρεψε το μεγάλο μπουμ στον προϋπολογισμό του κράτους μα αυτή η αύξηση εσόδων είναι μάλλον περιστασιακή.

Ας δούμε δύο απίστευτα άσχημους δείκτες:

Το πρώτο εξάμηνο του 2017 έκλεισαν 14000 επιχειρήσεις. Τα καλά νέα είναι ότι ανοίξαν περισσότερες.

Τα άσχημα νέα είναι ότι δεύτερο εξάμηνο προβλέπεται να κλείσουν άλλες 14.000.

Και τα τρομακτικά νέα είναι ότι το 38% των επιχειρηματιών θεωρούν πιθανό να κλείσουν σύντομα!

Συνολικά, μεταξύ του 2008-2016 οι νέες επιχειρήσεις μειώθηκαν κατά 50% (!) και έκλεισαν πάνω από 240.000 επιχειρήσεις (!).

Σε πείσμα των αισιόδοξων μηνυμάτων που έρχονται από την ΕΕ για την Ελλάδα και την έξοδο της χώρας από την διαδικασία εκτεταμένου ελλείμματος, ας ρίξουμε μια καλύτερη ματιά στην κατεύθυνση της πολυθρύλητης ανάπτυξης:

Τα μνημονιακά χρόνια το έλλειμμα ισοζυγίου μειώθηκε καθώς τα μειωμένα εισοδήματα και η μείωση των καταθέσεων επέφεραν σημαντικά πλήγματα στην καταναλωτική δύναμη του μέσου πολίτη κι επομένως και στη ζήτηση.

Τα capital controls περιόρισαν ευλόγως ακόμη περισσότερο τις εισαγωγές.

Τι γίνεται όμως με το έλλειμμα εσωτερικού ισοζυγίου σήμερα;

Από τον Ιούλιο του 2016 μέχρι τον Ιούλιο του 2017 αυξήθηκε κατά 5,9%.

Το επτάμηνο Ιανουαρίου-Ιουλίου αυξάνεται κατά 19,1% (!).

Παρά την κρίση, εισάγουμε περισσότερα από όσα εξάγουμε!

Αυτό λέει πάρα πολλά για το προσανατολισμό των επιχειρήσεων.

Μια χώρα σε κρίση, υπό κεφαλιακούς ελέγχους, με τεράστια ζητήματα ρευστότητας, εισάγει περισσότερα από όσα εξάγει;

Αυτό σημαίνει μόνο ένα πράμα: ΕΠΙΔΕΙΝΩΣΗ της οικονομίας.

Η αύξηση του ελλείμματος βασίστηκε σε μια παροδική αύξηση της ζήτησης η οποία οφείλεται στην τουριστική κίνηση.

Αν όμως, αν, έχει ενισχυθεί κι η εγχώρια ζήτηση, αυτό δεν είναι υποχρεωτικά δείγμα ανάκαμψης.

Αντιθέτως, μπορεί να είναι πολύ ανησυχητικός δείχτης τον οποίο συναντάμε όχι μόνο σε ανάκαμψη αλλά και πριν το κραχ: Οι πολίτες δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν στα κόστη ζωής τους σε τέτοιο βαθμό που αρχίζουν να αγοράζουν με ότι τους έχει απομείνει αγαθά σαν να μην υπάρχει επόμενη ημέρα.

Κι όταν συμβαίνει αυτό, δεν υπάρχει επόμενη ημέρα.

Τι στοιχεία έχουμε που στηρίζουν ένα τόσο κινδυνολογικό σενάριο; Την σημαντική υστέρηση των εσόδων του κράτος από την άμεση φορολογία και την αύξηση των εσόδων από την έμμεση.  

Συνδυαστικά, αυτό υποδεικνύει ότι ίσως να έχουμε πλησιάσει στο σημείο κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας.

Μιλάμε πάντα για τάση κι όχι για αναπόδραστη πραγματικότητα αλλά για μια τάση που τείνει να γίνει αναπόδραστη πραγματικότητα.

Οι μνημονιακές κυβερνήσεις επέλεξαν να μετακυλήσουν το δημόσιο χρέος στις πλάτες των μεσαίων και μικρομεσαίων πολιτών και επιχειρήσεων τους οποίους τους έσπασαν τις ράχες, περισσότερο αδιάφορες από οποιαδήποτε οθωμανική εξουσία του παρελθόντος.

Δραματική μείωση εισοδημάτων, ΑΕΠ, ανταγωνιστικότητας, επιχειρήσεων, γεννήσεων, αύξηση κόστους ζωής, δραματική αύξηση λόγου χρέους προς ΑΕΠ (δεύτερη στον κόσμο μετά την Ιαπωνία), ανεργίας, μετανάστευσης, ιδιωτικού χρέους, αυτή είναι η Ελλάδα των μνημονίων ανάπτυξης…

Το αν και πότε και θα σκάσει η ελληνική οικονομία δεν είμαστε σε θέση να το ξέρουμε. Πολύ σημαντικοί δείκτες δείχνουν προς αυτήν την κατεύθυνση.

Η νέα γερμανική κυβέρνηση δεν θα είναι τόσο γενναιόδωρη όσο ήταν ο Σόιμπλε όταν πρότεινε προσωρινή έξοδο από την ευροζώνη με ανθρωπιστική βοήθεια αρκετών δις.

Για αυτούς το λόγους το περιοδικό Economist προβλέπει έξοδο της Ελλάδας από την Ευρωζώνη το 2021.

Ένα grexit που θα αποφασιστεί μονομερώς από τη γερμανική κυβέρνηση.

Όταν η ελληνική οικονομία θα είναι σκουπίδι στην αυλή της ευροζώνης.

Που θα χρειάζεται επειγόντως γερμανική ανακύκλωση.

Οψόμεθα

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 28/9/2017 

Read More »

Η μεγάλη εικόνα του Καρκίνου

Σε προηγούμενα άρθρα μας για την Ιατρική σήμερα, έχουμε ασχοληθεί ιδιαίτερα με τον καρκίνο καθώς πρόσφατες εξελίξεις στην έρευνα του έχουν δικαιώσει παλιότερους ισχυρισμούς μας.

Στο παρόν άρθρο, θα συνοψίσουμε και προσθέτοντας τα συμπεράσματα μιας ακόμη πιο πρόσφατης αποκαλυπτικότατης μελέτης, θα δώσουμε την μεγάλη εικόνα του καρκίνου και της πάγιας μα προβληματικής μέχρι σήμερα αντιμετώπισης του.

Στα προηγούμενα άρθρα μας έχουμε λοιπόν τεκμηριώσει ότι:

α) Μέρος της θεωρίας για την εξέλιξη του καρκίνου είναι ριζικά εσφαλμένη:

Μέχρι και πρόσφατα, η ιατρική είχε σχεδόν δογματοποιήσει τη θεωρία πως κάθε όγκος αποτελείται από κλώνους ενός αρχικού καρκινικού κυττάρου:

Κάποιο από τα πολλά «λάθη» στην αντιγραφή του DNA που διαφεύγει από τους μηχανισμούς γενετικής επιδιόρθωσης είναι δυνατόν να μετατρέψει ένα φυσιολογικό κύτταρο σε καρκινικό (εξαλλαγή). Αυτό το κύτταρο αρχίζει να πολλαπλασιάζεται ανεξέλεγκτα, είναι αθάνατο καθώς έχει χάσει μηχανισμούς απόπτωσης οπότε μπορεί να πολλαπλασιαστεί άπειρες φορές σε αντίθεση με τα φυσιολογικά κύτταρα που έχουν όριο στο πόσες φορές μπορούν να πολλαπλασιαστούν.

Αν αυτός ο «αθάνατος» πληθυσμός πλέον κυττάρων δεν εντοπιστεί και αντιμετωπιστεί από το ανοσοποιητικό σύστημα του οργανισμού, δημιουργεί έναν πολύ ενεργοβόρο όγκο που χρησιμοποιεί όλο και περισσότερο τους μηχανισμούς παραγωγής και κατανάλωσης ενέργειας του οργανισμού προς όφελος του ενώ ανάλογα με κυτταρικό μικροπεριβάλλον μπορεί και να δώσει μεταστάσεις.

Ο όγκος λοιπόν, μπορεί να θεωρηθεί όχι απλά ως κάτι το ελαττωματικό αλλά ως μια μορφή ζωής που έχει αυτονομηθεί από τη βιολογική ενδελέχεια του οργανισμού και εξυπηρετεί πλέον τις πρωταρχικές βιολογικές ντιρεκτίβες εις βάρος αυτών του οργανισμού από τον οποίο προήλθε και στον οποίο βρίσκεται.

Σε ποιο λοιπόν σημείο αυτής της περιγραφής έκανε μέχρι και πρόσφατα η ιατρική ριζικά λάθος;

Όπως πρόσφατες έρευνες κατέδειξαν, τα κύτταρα του καρκινικού πληθυσμού δεν είναι απλά κλώνοι του αρχικού καρκινικού κυττάρου.

Ο καρκίνος, ως μια μερικώς αυτονομημένη μορφή ζωής , εξελίσσεται, ακριβώς με τον τρόπο που ο Κάρολος Δαρβίνος περιέγραψε ενάμιση αιώνα νωρίτερα.

Σε έναν και μόνο όγκο ενός και μόνο ασθενούς μπορούν να βρεθούν εώς και 100 γενετικές παραλλαγές, 100 διαφορετικά καρκινικά «στελέχη» που σε μικρό ή μεγαλύτερο βαθμό έχουν διαφοροποιηθεί από το αρχικό κύτταρο. Για αυτό το λόγο, συμβαίνει αυτό που μας ήταν σχετικά δυσνόητο: οι όγκοι σταδιακά αναπτύσσουν «αντίσταση» σε αντικαρκινικά φάρμακα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Γιατί το φάρμακο μπορεί να δουλεύει σε ένα ή και περισσότερα καρκινικά «στελέχη» να μην δουλεύει όμως σε άλλα που βρίσκονται μέσα στον ίδιο όγκο. Με αυτόν τον τρόπο, ένα φάρμακο μπορεί να σκοτώνει μια κατηγορία καρκινικών κυττάρων, να αφήνει όμως μια δεύτερη κατηγορία τους να αλωνίζουν πραγματικά, αφού έχει εξαλειφθεί πλέον ο ανταγωνισμός από την κατηγορία εκείνη των καρκινικών κυττάρων που ανταποκρίθηκαν στο φάρμακο. Μπορούμε τότε να δοκιμάσουμε ένα φάρμακο που δουλεύει στην δεύτερη κατηγορία. Είναι πολύ πιθανό όμως να βρεθεί μια τρίτη κατηγορία καρκινικών «στελεχών» που δεν τα πιάνει κάποιο από τα δύο φάρμακα και τότε είναι αυτά που θ’ αλωνίσουν, έχοντας πολύ λιγότερο ανταγωνισμό κοκ.

Είναι προφανές πως ένας συνδυασμός πολλών φαρμάκων ίσως να ήταν πιο αποτελεσματικός στο να αναχαιτιστεί αυτός ο φαύλος κύκλος της «επιβίωσης του καταλληλότερου»  εντός του όγκου.

Χρειάζεται όμως  κάτι πολύ περισσότερο από απλές ιστολογικές εξετάσεις για να λειτουργήσει μια τέτοια στρατηγική: χρειάζεται ο πλήρης γενετικός χάρτης όλων των καρκινικών ομάδων και η τακτική επικαιροποίηση του.

Και είμαστε πολύ μακριά από αυτό το στάδιο.

β) Ριζικά λάθη και αμέλειες στην αντιμετώπιση του καρκίνου

Οι μεταστάσεις είναι από τα σημαντικότερα θέματα στην μάχη κατά του καρκίνου και την επιβίωση του ασθενούς.

Κι όμως. Όπως έχουμε περιγράψει στο βιβλίο ¨Τι δεν σας λένε οι γιατροί», μόνο το 10% των ερευνητικών κονδυλίων κατευθύνονταν στην έρευνα των μεταστάσεων, ενώ ένα σημαντικό ποσοστό αυτών πήγαιναν σε εντελώς απίστευτα θέματα εντελώς δευτερεύοντα τα οποία όμως κάθε δεδομένη χρονική περίοδο μπορεί να ήταν «πιασάρικα».

Κι ενώ η πρόοδος στην κατανόηση και την αντιμετώπιση του καρκίνου είναι τόσο φτωχή και προβληματική, πολύ απλούστερες προσεγγίσεις έχουν εγκληματικά αγνοηθεί.

Πρόσφατα λοιπόν, αναζωπυρώθηκε κάπως το ερευνητικό ενδιαφέρον για την αντικαρκινική δράση μεγαδόσεων της βιταμίνης C.

Κι αν, όπως περιγράψαμε στο αμέσως προηγούμενο άρθρο μας, οι αποχρώσες ενδείξεις για την C δεν είναι ιδιαίτερα θεαματικές καθώς η έρευνα είναι ακόμη υποτυπώδης, δεν συμβαίνει το ίδιο με την αντικαρκινική δράση του έξτρα παρθένου ελαιόλαδου.

Το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο, η βάση της κορυφαίας διατροφής του πλανήτη, της μεσογειακής, φαίνεται να έχει θετικές επιπτώσεις σε πολλές μορφές καρκίνου, στην πρόληψη τους ακόμη ακόμη και στην αντιμετώπιση των παρενεργειών των αντικαρκινικών φαρμάκων. Με τόσους πολλαπλούς τρόπους δράσης, κανείς δεν μπορεί να χαρακτηρίσει την έλλειψη ερευνητικού ενδιαφέροντος για το ελαιόλαδο και την υποχρηματοδότησή του ως αμέλεια αν δεν βάλει την λέξη εγκληματική μπροστά από αυτή.

γ) Παρενέργειες, παρενέργειες, παρενέργειες.

Σε παλαιότερο άρθρο μας έχουμε περιγράψει τις παρενέργειες των συμβατικών πρακτικών αντιμετωπίσεων του καρκίνου. Είναι πολλές μα πάρα πολλές, κάποιες φορές πολύ σοβαρές και το χειρότερο όλων είναι ότι ελάχιστα γίνονται για την πρόληψη και την αντιμετώπιση τους τόσο σε ερευνητικό όσο και σε πρακτικό επίπεδο.

Και τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα από ότι τα περιγράψαμε: Όπως το είχαμε φανταστεί για μια πλειάδα λόγων, η ίδια η αντιμετώπιση του καρκίνου από την ιατρική, μπορεί όχι απλά να μην είναι η «θεραπεία» του καρκίνου όπως έχουμε ήδη καταδείξει, αλλά να είναι η αιτία καρκινογενέσεων, καθώς ναι μεν ο μηχανισμός πολλών «αντικαρκινικών» πρακτικών στοχεύει σε καρκινικά κύτταρα χωρίς να μπορεί όμως να τα διαχωρίσει από τα φυσιολογικά, την ίδια στιγμή όμως, ο ίδιος ο μηχανισμός δράσης τους μπορεί θεωρητικά να μετατρέπει φυσιολογικά κύτταρα σε καρκινικά, ένα ενδεχόμενο το οποίο έχει ελάχιστα εξεταστεί ερευνητικά.

Ήδη αναφέραμε πως  η έρευνα για τις μεταστάσεις υποχρηματοδοτείται και πως η έρευνα για τις παρενέργειες των αντικαρκινικών προσεγγίσεων υποχρηματοδοτείται ακόμη περισσότερο.

Μια πρόσφατη έρευνα από την ομάδα του Γιώργου Καραγιάννη στο Κολλέγιο Albert Einstein εξέτασε συνδυαστικά πτυχές και των δύο ζητημάτων  κι έδειξε πως δημοφιλή χηθειοθεραπευτικά φάρμακα αυξάνουν τον κίνδυνο μεταστάσεων καρκίνου του μαστού, επηρεάζοντας το «μικροπεριβάλλον του όγκου της μετάστασης»  (TMEM)  κάνοντας τα αγγεία πιο διηθητά στα καρκινικά κύτταρα. Σε αυτό το σημείο, για να καταλάβουμε τον όγκο των χαμένων ευκαιριών καθώς και το γιατί χαρακτηρίσαμε την αδιαφορία για την αντικαρκινική δράση του ελαιόλαδου ως εγκληματική αμέλεια, να τονίσουμε πως το ελαιόλαδο ασκεί ευεργετική δράση και στις περιοχές TMEM.

Οι ερευνητές πρότειναν τακτική παρακολούθηση των ασθενών και των καρκινικών δεικτών και την προσωρινή διακοπή της χημειοθεραπείας σε περίπτωση αύξησης των τιμών τους.

Εξετάζουν επίσης την μεταστατική επίπτωση χημειοθεραπευτικών και σε άλλες μορφές καρκίνου από όπου εκτιμώ ότι θα μας έρθουν κι άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις.

Παρά την αυταρέσκεια του καρκινικού κατεστημένου, είμαστε, μακριά, πολύ μακριά από ένα ικανοποιητικό επίπεδο αντιμετώπισης του καρκίνου. Και τα πράγματα γίνονται ακόμη χειρότερα αν σκεφτεί κάποιος, πως ακόμη και για αποδεδειγμένα λάθος ιατρικές πρακτικές, μπορεί να πάρει μέχρι και μια εικοσαετία για τον ιατρικό κόσμο να τις σταματήσει: μια νέα γενιά επιστημόνων θα χρειαστεί για να κάμψει τη δύναμη της συνήθειας των παλιών.

Τα ευχάριστα νέα έρχονται όμως από τον χώρο της έρευνας: Το 2015 ομάδα από το πανεπιστήμιο Ben Gurion, εφεύρε την μέθοδο Μπούμερανγκ που επιτέλους φαίνεται ικανή να διαχωρίζει τα καρκινικά κύτταρα απ΄ τα φυσιολογικά.

Παρά τα αποσπασματικά πολύ καλά νέα, οι καρκινοπαθείς, δεν μπορούν να περιμένουν μια εικοσαετία για να αλλάξει ο ιατρικός κόσμος προσφιλείς του και λανθασμένες συνήθειες. Το παράδειγμα της κατανόησης και της αντιμετώπισης του καρκίνου οφείλει να αλλάξει. Προχθές.

*Ο Πέτρος Αργυρίου είναι εκτός από ανατρεπτικός λογοτέχνης, ένας από τους κορυφαίους Έλληνες αναλυτές, ιδιαιτέρως στο πεδίο του παρασκηνίου των παγκόσμιων πολιτικών δημόσιας υγείας. Είναι επίσης μέλος της ένωσης δημοσιογραφίας της επιστήμης Science View και μόνιμος συνεργάτης του Holistic Life. Από τις εκδόσεις ETRA κυκλοφορούν τα σχετικά βιβλία του: «Τι δεν σας λένε οι γιατροί», 2009, «Θανάσιμες Θεραπείες. 2011» και«Παρά Φύση», 2014, όλα τους μοναδικά στο είδος τους στην ελληνική εκδοτική πραγματικότητα και όχι μόνο.

(Άρθρο μου στο εναλλακτικό Free Press Holistic life (http://holisticlife.gr) που κυκλοφορεί.
Το holistic life μπορείτε να το βρείτε δωρεάν εδώ: http://holisticlife.gr/simia-dianomis
Για όσους ενδιαφέρονται για το παρασκήνιο των παγκοσμίων πολιτικών δημόσιας υγείας μπορούν να ενημερωθούν από τα σχετικά βιβλία μου "Τι δεν σας λένε οι γιατροί", "Θανάσιμες Θεραπείες", "Παρά Φύση" από τις εκδόσεις ETRA)

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ

ΠΟΙΟΣ ΣΚΟΤΩΣΕ ΤΟΝ ΙΠΠΟΚΡΑΤΗ

(Η παρακμή της Δυτικής Ιατρικής)

Ο συγγραφέας των εκδόσεων ETRA και Έσοπτρον Πέτρος Αργυρίου θα παρουσιάσει την Παρασκευή 20 Οκτωβρίου στις 7 η ώρα στην Στοά του Βιβλίου τα συμπεράσματα των πολυετών και μοναδικών για την χώρα ερευνών του για τον εκφυλισμό της Δυτικής Ιατρικής που θα αποτελέσουν και τον πυρήνα για το επόμενο, ομώνυμο της παρουσίασης βιβλίο του.
Από τις ψευδείς διακηρύξεις πανδημιών μέχρι την ιατρογενή επιδημία των οπιοειδών και την κρίση αξιοπιστίας των διεθνών και εγχώριων οργανισμών υγείας, ο συγγραφέας θα εξηγήσει το πως και το γιατί η Δυτική Ιατρική κατάντησε να είναι μια από τις σημαντικότερες αιτίες θανάτου στον αναπτυγμένο κόσμο, σκοτώνοντας μαζί με εκατομμύρια ανυποψίαστους ασθενείς και τον Ιπποκρατικό όρκο και πνεύμα.

Βιβλιοπωλείο Έσοπτρον, κατάστημα 17 εντός της Στοάς του Βιβλίου, Πεσματζόγλου 5.

Read More »

Απόλυτο μπουρδέλο

Πλάκα έχει αυτός ο Σκάι. Σκάει γαϊδούρια.

Από τη μία δήθεν δράσεις για το περιβάλλον, εκπομπή για το περιβάλλον, κλάμα για την πετρελαιοκηλίδα στη Σαλαμίνα και από την άλλη ατελείωτες πίπες στην Eldorado Gold και δάκρυα για τους εργαζομένους της.

Η περιοχή που εποφθαλμιά η Eldorado είναι θησαυρός. Όχι για τον χρυσό της. Είναι θησαυρός φυσικής ομορφιάς και αρχαιολογικών ευρημάτων.

Πως φτάσαμε ως εδώ;

Επί (Αρ)Πάχτα, τα ντήλια με τους ορεινούς χαλκιδικιώτες έδιναν κι έπαιρναν. Οι μεταλλωρύχοι δούλευαν ένα χρόνο και πληρώνονταν 36 μήνες.

Με τα λεφτά τους τόνωναν την οικονομία των καφενείων της παραθαλάσσιας Χαλκιδικής τους δύσκολους μήνες του χειμώνα.

Ο ονειρεμένος γάμος που ξόδευε τα λεφτά που θα μπορούσαν να γίνουν υποδομές πχ έργων ύδρευσης σε μια περιοχή λείψυδρη και σε άλλες υποδομές που θα αναβάθμιζαν την πραγματικά πανέμορφη μα καθυστερημένη Χαλκιδική, κράτησε για καιρό.

Μόνο όταν οι παραθαλάσσιοι κατάλαβαν ότι η Eldorado μπορεί να τους γαμούσε την περιοχή και κατά συνέπεια το εισόδημα τους από τον τουρισμό, άρχισαν να αγωνίζονται.

Αλλά είχαν ήδη καλέσει το διάβολο στο σπίτι τους.

Τι είδους ανάπτυξη θέλουμε;

 Θέλουμε και τουρισμό κι χρυσό.

Θέλουμε και τουρισμό και πετρέλαια.

Θέλουμε και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Θέλουμε ομελέτα χωρίς να σπάμε αυγά. Και για αυτό παίρνουμε τα αρχίδια μας σε λαδόκολλα.

Κοιτάξτε σήμερα τη Σαλαμίνα: ένα μικρό δεξαμενόπλοιο την κατέστρεψε.

Τι θα συμβεί όταν κι αν βγάζουμε το μαύρο χρυσό, το πετρέλαιο από τη Μεσόγειο; Τι θα συμβεί μετά από ένα μεγάλο ατύχημα;

Υπάρχουν αρκετές μελέτες για τις πιθανότητες διαρροή πετρελαίου να φτάσει στις ακτές.

Σε αντίθεση με το ότι οι Έλληνες πιστεύουν για την αμόλυντη Μεσόγειο, η Μεσόγειος είναι μια κλειστή θάλασσα.

Δύο τρία ατυχήματα και γεια σου Ελλάδα.

Ποιος το παραμετροποιεί αυτό;

Τυχοδιώκτη Έλληνα.

Αλλά γάμα το περιβάλλον.

Πάμε στην παιδεία που μεταμορφώνει τους ανθρώπους σε Ανθρώπους.

Καταστρέψαμε τη δημόσια παιδεία με τα φροντιστήρια, δημιουργήσαμε κανόνες ανισότητας.

Ο Κλέψας του κλέψαντος στην παιδεία. Από τα απλά σκονάκια μέχρι αγορασμένες εργασίες, ακόμη και μαθήματα. Και δεν έχει τελειωμό. Καθηγητές που γίνονται ακαδημαϊκάρες με εργασίες μεταπτυχιακών. Αλλαξοκωλιές ανάμεσα σε πρυτάνεις και φοιτητοπατέρες.

Η παραπαιδεία είναι πιο ισχυρή από την παιδεία.

106 πρωτοετείς φοιτητές παρέδωσαν την ίδια εργασία στο τμήμα διοίκησης επιχειρήσεων στην Πάτρα. 106 από τους 270!

Καταλαβαίνετε για τι όργιο αγορασμένων εργασιών μιλάμε για να φτάσουμε σε αυτό το νούμερο φέτος.

Και πόσο στα αρχίδια τους γράφανε το φαινόμενο οι καθηγητές…

Και οι φοιτητοπατέρες της ΔΑΠ και της ΠΑΣΠ ήταν εκεί για να καλύψουν το φαινόμενο και να ζητήσουν τα φιντανάκια να μην τιμωρηθούν. Έτσι είναι… από μικροί στο κουρμπέτι. Πως αλλιώς θα γίνουν σπουδαίοι και τρανοί πολιτικοί μια μέρα αν δεν φοιτήσουν πρώτα στην ακαδημαϊκή λέρα; Από μικρά τα λυκόπουλα μαθαίνουν τους τρόπους των λύκων.

Οι 106 πρωτοετείς ξεφτίλες που δεν αποτελούν και καμιά εξαίρεση (ο Οικονόμου σήμερα στον Σκάι δήλωσε ο σκατοξεφτίλας ότι «και μεις κλέβαμε αλλά αλλάζαμε και καμιά λέξη για να το μπερδέψουμε λίγο» και πολύ άλλοι φωστήρες της δημοσιογραφίας έχουν δηλώσει την πίστη τους στη νομιμοποίηση της ξεφτίλας) έδωσαν την ίδια εργασία στο μάθημα του προέδρου του τμήματος, δείχνοντας πόσο γραμμένο τον έχουν στ αρχίδια τους κι αυτόν και τη σχολή και την ηθική και τα πάντα όλα.

Να πάρουμε άρον άρον το κωλοπτυχείο και να φύγουμε εξωτερικό.

Γιατί άραγε έχουμε ακόμη τα σχολεία; Οτιδήποτε ισχύει στην ελληνική κοινωνία είναι απολύτως αντίθετο με ότι διδάσκεται στο σχολείο.

Στα παιδιά στα σχολεία πρέπει να μάθουν να κλέβουν. Να εξαπατούν. Να εξαγοράζουν χάρες. Να γλύφουν τους σωστούς κώλους και να γαμάνε τα υπόλοιπα παιδικά κωλαράκια που δεν το πιάνουν το νόημα της Ελλάδας.

Και τα αρχαία; Τι να τα κάνουμε τα αρχαία που φυτρώνουν σαν τα μανιτάρια κάτω από κάθε αξίνα;

Πάνε ανάπτυξη κι αρχαία μαζί; Όχι. Αυτά είναι για τους πολιτισμικά ευαίσθητους, τους αδύναμους δηλαδή.

Ανάπτυξη πάνω από τα αρχαία κι όχι ανάπτυξη με βάση τα αρχαία.

Και μετά, ο αρχαιοκτόνος εργολάβος θα πάει την κορούλα του στην Ντίσνεϋλαντ.

Ά ρε Έλληνα τυχοδιώκτη.

Κάντο όπως ο Άδωνις. Ο Άδωνις, ο Λιακόπουλος και ο Βελόπουλος, τηλεπωλητές ολκής, κάναν καριέρα με αρχαιολατρεία.

Αγαπούσαν τόσο το να πουλάνε βιβλία των άλλων. Κυρίως αυτών που δεν είχαν πνευματικά δικαιώματα.

Κι ο κόσμος έπαιρνε με τις οκάδες αφήνοντας στην λήθη και την ψάθα τους τελευταίους των Ελλήνων συγγραφέων, την ταυτότητα και το έργο των οποίων ποτέ μας δε θα μάθουμε.

Σήμερα που το βιβλίο δεν πουλάει ο Λιακόπουλος και ο Βελόπουλος πουλάνε συμπληρώματα διατροφής.

Ο Γεωργιάδης πουλά ταμπλέτες του μεγάλου έλληνα επιχειρηματία ZER και φέρνει την αρχαία φιλολογία στη σύγχρονη τεχνολογία. Ο Άδωνις λέμε ρε. Ο ΑΔΩΝΙΣ, ο αντιπρόεδρος της ΝΔ.

Ούτε στους πιο εξωφρενικούς εφιάλτες μας δεν θα τα βλέπαμε αυτά.

Η παρακμή κι η σήψη κυριαρχούν περισσότερο από ποτέ. Καλοαναθρεμμένες από το σοσιαλιστικό χουβαρνταλίκι του παρελθόντος τώρα βγάζουν μνημονιακούς χαυλιόδοντες.

Αλλά ας γυρίσουμε στο ερώτημα:

Τι είδους ανάπτυξη θέλουμε τελικά;

Θέλουμε μια ανάπτυξη που να βασίζεται στην ελληνική γη και θάλασσα και ιστορία, να τα αξιοποιήσουμε όλα αυτά και να κάνουμε τη χώρα μια εμπειρία που οποιοσδήποτε άνθρωπος θα πρέπει να ζήσει πριν αφήσει τον μάταιο αυτό κόσμο;

Μπα. Αυτά είναι μπελαλίδικα πράματα. Απλά θέλουμε, ακόμη και τώρα οτιδήποτε θα μας φέρει λεφτά και δεν θα μας βγάλει από το βόλεμα μας, το δρόμο με την λιγότερη δυνατή τριβή.  

The fucking undying neogreek dream.

Τόσα ιστορικά δεινοπαθήματα κι αυτός ο λαός δεν έχει μάθει τίποτα άλλο απ το να φυλά τον κώλο του.

8 χρόνια μνημονίων και πάλι δεν έχουμε μάθει τίποτα.

Είμαστε ένας αδιόρθωτος λαός τυχοδιωκτών φραγκοφονιάδων που για αυτόν ακριβώς τον λόγο είναι άριστος στο να παρακμάζει διαρκώς.

Λυσσασμένες συντεχνίες υπεράνω της ηθικής και του νόμου κυβερνούν.

Γι αυτό η κεφαλή του ψαριού που βρομάει, το πολιτικό σύστημα, θα ζει και θα βασιλεύει για πολλά χρόνια ακόμη, εκτός κι αν οι ξένοι νταβάδες, για τους δικούς τους λόγους αποφασίσουν επιτέλους να το αποκεφαλίσουν.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 13/9/2017

Read More »

Όχι αρκετά θυμωμένοι

Με έχουν περιγράψει ως πολύ θυμωμένο άνθρωπο. 

Δεν είμαι αρκετά θυμωμένος. 

Δεν είμαι τόσο θυμωμένος ώστε να είμαι απολύτως αποφασισμένος να βλάψω ατομικά κάποιον από τους δυνάστες μας. 

Κι οι περισσότεροι συμπολίτες μου δεν είναι καν τόσο θυμωμένοι όσο εγώ. 

Ακόμη κι όσο προτρέπουν τους άλλους για επανάσταση εξαντλούν το θυμό τους επιδιώκοντας να αξιοποιήσουν κομματικά τον θυμό των άλλων.

Κι όσοι είναι πιο θυμωμένοι από μένα είναι συνήθως τόσο ξετρελαμένοι απ' τον θυμό τους που είναι από άχρηστοι ως επικίνδυνοι για τον μεγάλο σκοπό της απελευθέρωσης της χώρας από τα δεσμά. 

Υπάρχουν αρκετοί που καμώνονται πως είναι θυμωμένοι αλλά ο θυμός τους είναι ένα καπρίτσιο, μια φούσκα. 

Οι περισσότεροι θυμωμένοι Έλληνες νιώθουν έναν ανίσχυρο θυμό που τους κατατρώει τα σωθικά.

Αλλά οι περισσότεροι Έλληνες νομίζουν ότι το να είναι χαζοχαρούμενοι ακόμη και σε εποχές 

δυστυχίας και παρακμής αποτελεί κοινωνικό διαβατήριο.

Κι έχουν δίκιο. Ρίξτε μια ματιά στον καθρέφτη που λέγεται social media και θα καταλάβετε πόσο δίκιο έχουν. 

Για να κάνεις επανάσταση πρέπει να μισείς. 

Για να κάνεις μια καλή επανάσταση πρέπει να αγαπάς και να μισείς. Να αγαπάς αυτά που χάνεις τόσο πολύ ώστε να μισείς θανάσιμα αυτούς που στα παίρνουν. 

Δεν είμαστε ικανοί για τίποτε απ' τα δύο. 

Έχουμε τον ανίσχυρο θυμό του σκλάβου. 

Δεν μας ενώνει ούτε το μίσος ούτε η αγάπη.

Έτσι χωρισμένοι εξαφανιζόμαστε. 

Η ιστορία γράφεται κάθε στιγμή. 

Με τα μελανότερα γράμματα για εμάς που ούτε φρόνιμοι είμαστε και μήτε επαναστάτες και καμωνόμαστε πως είμαστε τα πάντα κι ότι απλά δεν ήρθε ακόμη το πλήρωμα του χρόνου.

Το πλήρωμα του χρόνου ήρθε. Μας προσπέρασε. Μας ξεπέρασε. Και μας ξέχασε.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 9/9/2017

Read More »