Βροχή διακρίσεων για την Ελλάδα

 «Όσα περισσότερα σας κάνουμε, τόσο λιγότερο φαίνεται να πιστεύετε ότι μπορούμε να σας τα κάνουμε»

Γιόσεφ Μένγκελε

Μόνο καλά νέα και θετική ενέργεια κι αγάπη μόνο:

Επανεκλέχθηκε πρόεδρος της Σοσιαληστικής διεθνούς ο ΓΑΠ. Αυτό θα επιτρέψει γέφυρες επικοινωνίας της ελληνικής κεντροαριστερής που θα εμφανιστεί εν ευθέτω χρόνω μετά τη συνένωση των δύο νέων ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και του ΣΥΡΙΖΑ, με τους ευρωπαίους σοσιαλιστές σε περίπτωση εκλογικής ανόδου των δεύτερων στο μπαράζ εκλογικών αναμετρήσεων το 2017.

Αυτά τα αποτελέσματα άλλωστε περιμένουν οι τυχοδιώκτες πολιτευτές του Σύριζα μπας και γυρίσουν κάπως το ματσάκι ώστε να δολοφονούν τον ελληνικό πληθυσμό με κάποιο τακτ κι όχι με το τσεκούρι όπως κάνουν μέχρι σήμερα. Κι όπως θα δούμε σε λίγο, ακόμη δεν έχουμε δει τίποτε από την προκρούστεια τακτική τους. 

Ο ΓΑΠ, ο λεφτά υπάρχουν, ο τύπος που έλεγε ότι δεν υπάρχει περίπτωση να επιτρέψει την είσοδο του ΔΝΤ στην Ελλάδα γιατί αυτό θα σημαίνει μόνιμη υπανάπτυξη για τη χώρα, αφού είχε ήδη προσυνεννοηθεί να έρθει το ΔΝΤ στην Ελλάδα και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να το φέρει και να ξεκινήσει ο κατ εξακολούθηση βιασμός, επιτέθηκε κατά του ... λαϊκισμού.

Οι ελίτ αντάμειψαν για μια ακόμη φορά τον ΓΑΠ και απέδειξαν για μια ακόμη φορά το πόσο ξεφτυλισμένη είναι η ευρωπαϊκή αριστερά κάθε είδους, τουλάχιστον από την πτώση της ΕΣΣΔ και μετά.

Κι οι πρωτιές τελειωμό δεν έχουν.

Είμαστε η μοναδική χώρα στη σύγχρονη ιστορία που έχει φτωχοποιηθεί κατά 40% και μάλιστα χωρίς στρατιωτική μορφή πολέμου!

Φτάσαμε στη τέταρτη θέση του δείκτη εξαθλίωσης, κυνηγώντας επίμονα την πρωτιά της Βενεζουέλας που λατρεύουμε να περιγελάμε, όπως κάποτε περιγελούσαμε τη Βουλγαρία, το όνειρο του Τόμσεν για τα εισοδήματα στην Ελλάδα που κοντεύει στην ολοκλήρωση του με τα νέα μέτρα που θα ψηφίσουν οι βουλευτές των Συριζανέλ.

3,5 δις στις πλάτες μισθωτών και συνταξιούχων. Περίπου 1.700 ευρώ απώλεια εισοδήματος ετησίως ανά κεφάλι.

Ας πάρουμε έναν συνταξιούχο που με τις κλοπές συντάξεων τα μνημονιακά χρόνια έχει φθάσει στα 700 ευρώ μισθού και καλύπτει οριακά τις υποχρεώσεις που του χουν φορτώσει.

Τι ζητάν οι δανειστές; Μείωση συντάξεων από 10 εώς 30%.

Ας πάρουμε μείωση για έναν από τους εκατοντάδες χιλιάδες κακομοίρηδες κάτω από τον μέσο όρο μειώσεων, πχ 15%.

Μείωση πάνω από 100 ευρώ μηνιαίως, δύο συντάξεις κάνουν φτερά.

Μισό, δεν τελειώσαμε με τον γέροντα.

Γιατί με τη μείωση του αφορολόγητου στα 6000, ο παππούς θα πρέπει να πληρώσει και ένα 10% φορολογία εισοδήματος.

Από τα 700 ευρώ, ο γέρος θα φθάσει αυτόματα στα 530 ευρώ.

Και στη ζώνη των 700 ευρώ βρίσκονται οι περισσότεροι συνταξιούχοι σήμερα.

Καταλαβαίνετε τι σημαίνει αυτό;

ΜΑΚΕΛΕΙΟ. ΤΗΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΣΗ ΤΗΣ ΦΤΩΧΟΠΟΙΗΣΗΣ ΣΤΗ ΧΩΡΑ.

Η αριστερή αφασία έχει παραλύσει τον πληθυσμό που δεν βλέπει την τελική σφαγή του να έρχεται.

Έτσι αυτή η κυβέρνηση θα ολοκληρώσει την αποστολή της.

Ποια ήταν όμως η φιλοδοξία της εξ αρχής;

Μας την περιγράφει ο υπουργός Νίκος Ξυδάκης:

“Η άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία είναι μια ευκαιρία ιστορική για την Ελλάδα -και θα φανεί τα επόμενα χρόνια- να ανανεωθούν οι πολιτικές ελίτ. Κοινώς άνθρωποι που ήταν έξω από τη μοιρασιά της εξουσίας να μάθουν τη δουλειά, να μάθουν πώς διοικείται ένα υπουργείο, πώς γίνονται μερικά πράγματα, πώς κάθεσαι σε ένα συμβούλιο υπουργών, πώς μιλάς με τους εταίρους δανειστές, πώς αναζητείς συμμαχίες. Αυτό είναι ένα «μετιέ» πολιτικής που έπρεπε να το αποκτήσει και η αριστερά. Και θα το αποκτήσει. Το αποκτά. Κι αυτό θα μείνει προίκα και παρακαταθήκη στον ελληνικό λαό, στην ελληνική δημοκρατία. Αυτό είναι ένα όφελος που εγώ το προσδοκώ.»"

Να φάνε μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας και να αποκτήσουν άκρες με το διεθνές σύστημα εξουσίας, οδηγώντας τον πληθυσμό στην τελική φάση φτωχοποίησης.

Αυτή είναι η προίκα που θα μείνει στον ελληνικό λαό από τους προικοθήρες της κομματοκρατίας:

Πείνα, φτώχεια, ανέχεια.

Και μετά θα ρθει ο Κούλης να εφαρμόσει την προσυμφωνημένη εξωμοσία, μπας και διαμορφωθεί θετικό επενδυτικό περιβάλλον για αυτούς στους οποίους θα ανήκει κάθε σπιθαμή αυτής της χώρας με πάμφθηνο εργατικό δυναμικό.

Ντροπή μας.

Και μεις τι κάνουμε για όλα αυτά; Με όρεξη υμμετέχουμε στο παγκόσμιο κίνημα Μακαρθισμού που επιχειρεί με κάθε τρόπο να σταματήσει την αμερικανορωσική προσέγγιση ώστε να προλάβουμε να ζήσουμε τη μαγεία της αιώνιας κινέζικης αυτοκρατορίας μια ώρα αρχύτερα. 

Λες και δε χορτάσαμε από γερμανικές μπότες, βιαζόματε να γευτούμε και κινέζικη σόλα. 

Πέτρος Αργυρίου, 5/3/2017, agriazwa.blogpsot.com