Κυριακή 23 Ιουλίου 2017

Αντίο Chester, καλωσήρθες Ελπίδα!

Υπήρχουν πολύ λόγοι που οι δημοσιεύσεις τουλάχιστον μακροσκελών αναλύσεων σε αυτό το blog έχουν αραιώσει παρά την κρισιμότητα των καιρών.

Ένας είναι ότι θεωρώ εδώ και καιρό ότι ως λαός έχουμε ηττηθεί κι ότι θα αγόμαστε και θα φερόμαστε από τις γεωπολιτικές εξελίξεις.

Ο δεύτερος είναι ότι η συγγραφή ως επάγγελμα με έχει ταξινομήσει στις ευπαθέστερες οικονομικές ομάδες της χώρας.

Ο τρίτος είναι ότι το blog δεν αποτελεί τη μόνη συγγραφική μου δραστηριότητα.

Άρθρα για περιοδικά γράφονται όπως και βιβλία.

Αυτόν τον καιρό λοιπόν ξεκίνησα το πρώτο μου παιδικό μυθιστόρημα με τίτλο "Η Ελπίδα και οι Υπερκακοί". Γεμάτο συμβολισμούς, ελπίζω να το έχω τελειώσει μέσα στον Αύγουστο και εύχομαι να είναι κοντά σας το 2018 αν και με τους μπακαλοεκδότες που έχουμε, πολύ αμφιβάλω.

Η Ελπίδα είναι ένα μοναδικό κορίτσι που δεν το βάζει ποτέ κάτω.

Μοναδικό αγόρι ήταν κι ο τραγουδιστής των Linkin Park Chester Bennington αλλά αυτός το βαλε κάτω.

Προχθές, λίγους μόλις μήνες μετά την αυτοκτονία του Chris Cornell, ο Chester κρεμάστηκε.

Οι Linkin Park δώσανε πολλά, πάρα πολλά στην μουσική και τους ακροατές της.

Δεν μας φτάνει που φύγανε τόσο πολλοί απο τους παλιούς καλλιτέχνες, αρχίσαν να φεύγουν άρον άρον κι οι καινούριοι.

Μάλλον δεν αντέχεται αυτή η εποχή.
Φεύγουν οι καλοί και μένουν οι σάποιοι.
Κι έτσι μονιμοποιείται η παρακμή.

Αντίο Chester. Ευχαριστούμε. Θα σε ακούμε για μια ζωή.

Πέτρος Αργυρίου, 22/7/2017


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου