Media: Η δύναμη της πρόβλεψης

Αναλύσεις επί των αναλύσεων, ώ αναλύσεις...

Ένα χαρακτηριστικό των ποιοτικών αναλύσεων είναι ότι έχουν έστω και περιορισμένη προβλεπτική ικανότητα.

Που και που, έχουν την τάση να δικαιώνονται.

Ας κάνουμε μια μικρή αποτίμηση των εκτιμήσεων του γράφοντος σε σχέση με τις εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος:

Η δύναμη της πρόβλεψης

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο http:agriazwablogspot.com)

α) Για τις επιδιώξεις και τις πρακτικές του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος: Ελλάδα, το σύνορο της βαρβαρότητας, Μαίος 2010: (http://agriazwa.blogspot.com/2010/12/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%BF.html

Εναλλακτικά tvxs)

«Τα μέτρα της παρούσας κυβέρνησης ...

Τι είδους μέτρα εξόδου από το αδιέξοδο είναι αυτά; Ποια η σύνεση ή η πρόβλεψη που τα προτείνει; Καμία. Τα μέτρα αυτά είναι τα μέτρα μιας οικονομικής δικτατορίας. Είναι η επιβολή αυτού που η Naomi Klein ονομάζει δόγμα του σοκ. Και το δεχόμαστε στη ραχοκοκκαλιά μας. Η δεκαετία του 2010 είναι το τέλος του μορφώματος που ονομάζεται μεταπολεμική Ελλάδα.

Τα “μέτρα” ουσιαστικά οδηγούν στην εκ προμελέτης δολοφονία της ετοιμοθάνατης ελληνικής οικονομίας. Με κανένα τρόπο δεν αποτελούν λύση ή διέξοδο γιατί δεν έχουν σχεδιαστεί για κάτι τέτοιο. Αντιθέτως είναι μέτρα που οδηγούν μεγάλα κοινωνικά στρώματα της χώρας της Ελλάδας σε φτώχια, πραγματική φτώχεια και εξαχρείωση και τις μελλοντικές πολιτικές ηγεσίες προ τετελεσμένων γεγονότων και σε απόλυτη πολιτική ομηρία και εξάρτηση.

30 χρόνια εντελοδόχων ελλήνων πολιτικών που υπηρέτησαν πολιτικοοικονομικές άρχουσες τάξεις του Δυτικού κυρίως κόσμου, του καπιταλιστικού στερεώματος κάνοντας παράλληλα “τα δικά τους” στο εσωτερικό της χώρας. Αυτοί οι άνθρωποι και η “ανέξοδη διαφθορά” που μας έταξαν αποτέλεσαν την κερκόπορτα που θα επέτρεπαν το πλιατσικολόγημα της χώρας από τους οικονομικούς δολοφόνους.

Ο κόσμος άλλαξε τη δεκαετία του 80. Ο νέος καπιταλισμός, ο άκρατος νεοφιλευθερισμός χωρίς όρια, χωρίς καμιά έννοια ανταποδοτικότητας, χωρίς κανένα σεβασμό για την κοινωνία και τις ανάγκες της, ο καπιταλισμός των οικονομικών κονκισταδάρων που το μόνο όραμα και μέλημα τους ήταν η “μεγιστοκοποίηση κέρδους”, ο ληστρικός καπιταλισμός χωρίς καμία ηθική αναστολή, η επιχειρηματικοποίηση της απληστίας, σχεδιάζει εδώ και μια τριακονταετία τον 21ο αιώνα. Και το κάνει ηλιθιωδώς, τόσο ηλιθιωδώς που μέσα σε μια δεκατία κατάφρε να μετατρέψει την μεγαλύτερη βιτρίνα του, τις ΗΠΑ, από αδιαμφισβήτη παντοκρατορία σε έναν μόνο από τους πολλούς πλέον ισχυρούς πόλλους του παγκόσμιου γεοπολιτικού και οικονομικου παιχνιδιού...

Που βρισκόμαστε τώρα; Φυσικά και όχι στο συμμάζεμα της ελληνικής οικονομίας αλλά στην οριστική διάλυση και υποδούλωσή της.

Γιατί το κάνουν; Φτάνει η κακοδιαχείρηση, η διαφθορά, η ατιμωρησία και ο αναλογικά τεράστιος όγκος χρέους της χώρας σε σχέση με τις οικονομικές της δυνατότητες για να δικαιολογήσει την παγκόσμια πλύση εγκεφάλου που επιτελείται το τελευταίο διάστημα από τα διεθνή Μ.Μ.Ε;
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ.

Τότε τι ακριβώς επιδιώκουν;

Αυτό που κάνουν στην Ελλάδα είναι το πρώτο από μια σειρά κοινωνικών πειραμάτων που θα εφαρμοστούν αρχικά στις αδύναμες οικονομίες της Δύσης και ωσμωτικά θα περάσουν και στις ισχυρότερες.

Αυτό που κάνουν είναι απότοκος των παρενεργειών της παγκοσμιοποίησης που δεν προβλέφτηκαν. Αυτό που κάνουν είναι δοκιμή για να δουν αν μπορούν να ανακτήσουν τη χαμένη οικονομική ισχύ και τον έλεγχο πάνω σε αυτή...

Αυτό που βλέπουμε στην Ελλάδα τώρα είναι το πείραμα της επαναδημιουργίας των παλιών τάξεων, κυρίως της εργατικής. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή επιχειρείται στην Ελλάδα μέσω της τεχνητής πρόκλησης φτώχιας η δημιουργία άφθονων και φθηνών εργατικών χεριών.

Πρώτα η Ελλάδα, μετά η Μεσόγειος, μετά η εξευρωπαϊσμένη πρώην ανατολική Ευρώπη και στο τέλος η Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη μέσω του μηχανισμού των συγκοινωνούντων δοχείων της Ευροζώνης και της μίας, εικονικά αδιαίρετης και ομοούσιας ευρωπαϊκής πολιτικής.

Πίσω ολοταχώς στη βιομηχανική επάνασταση μέσω της αφαίρεσης εργασιακών κεκτημένων και δικαιωμάτων ώστε να ανακτηθεί η χαμένη βιομηχανική ρώμη και πρωτοκαθεδρία του Δυτικού κόσμου.

Η Ελλάδα, λόγω έλλειψης πολιτειακής και κοινωνικής συνείδησης αποτελεί ιδανικό σημείο εκκίνησης για κοινωνικά πειράματα. Αυτή τη στιγμή μας συμπεριφέρονται σαν να μαστε οι Αφρικανοί της Ευρώπης για να δουν αν μπορούν να ξαναστήσουν την Ευρώπη της βιομηχανικής επανάστασης που θα αντιρροπήσει την ασυγκράτητη Κινεζική ανάπτυξη. Το πείραμα της Ελλάδας αν πετύχει θα σημαίνει την έναρξη μιας νέας εποχής φτώχιας και εργατικής εκμετάλλευσης στο Δυτικό κόσμου...

Η Ελλάδα είναι το τελευταίο σύνορο πριν την επαναβαρβαροποίηση της Ευρώπης. Και αυτό είναι κάτι για το οποίο αξίζει να πολεμήσει κανείς,..»

Εκτίμηση σχολιαστή του tvxs για το άρθρο: Υποβλήθηκε από george22 στις 16. Μάιος 2010 - 17:51. #337940

«μπουρδολογίες, αοριστολογίες και μεγαλόσχημες κοτσάνες.
όταν δεν γράφεις τίποτα συγκεκριμένο, όταν ακόμη χειρότερα δεν προτείνεις κάτι, και απλώς χρησιμοποιείς θεωρίες συνομωσίας δεν μπορώ να καταλάβω σε τι διαφέρεις από τον Χαρδαβέλα.

Δεν μπορώ να πορευτώ στην ζωή μου με τέτοιες θεωριες που με κανέναν τρόπο δεν επαληθεύονται ή διαψεύδονται αφού όλα εκπορεύονται απο ένα παντοδύναμο ον που κρύβεται κάπου που δεν το βλέπει κανείς, όνομα δεν έχει, κάνει τα πάντα, και είναι πανταχού παρόν...
τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει, και ο Ανθιμος και η παρέα του, ο Καρατζαφέρης τέτοια δεν λένε;

Μην ακούσετε κανέναν τέτοιο να λέει διάφορα τέτοια ομιχλώδη και πιασιάρικα, "εξαιρετικό το άρθρο"
Τέτοια γράφω ένα την εβδομάδα, άνετα..»

Β) Για το ΔΝΤ, Δεκέμβριος 2010, περιοδικό Nemecis

«Πέρα από τα τοκογλυφικά κέρδη, το ΔΝΤ λοιπόν, μέσω πλέον και του προγράμματος “πρότυπα και κώδικες”, επιβάλλει όχι μόνο πολιτικές αλλά και ιδεολογίες. Για την ακρίβεια το αντίθετό τους: την ανιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού. Το ΔΝΤ “αμερικανοποιεί” τις χώρες στις οποίες επεμβαίνει και ισοπεδώνει την πολιτική και τη βούληση της κοινωνίας για να μην έχει περιοριστικούς φραγμούς το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, για να δρα ανεμπόδιστα, για να δρα ανεξέλεγκτα. Το ΔΝΤ χτυπάει το δημόσιο όχι μόνο από σκοπιμότητα αλλά και από ιδεολογία- στην περίπτωση τέτοιων μηχανισμών η σκοπιμότητα της κερδοσκοπίας γίνεται παράλληλα και ιδεολογία. Και την ίδια στιγμή που το ΔΝΤ πρεσβεύει το laissez faire για τους εκλεκτούς του, απαγορεύοντας στο κράτος-όμηρο της τον κανονιστικό και ελεγκτικό του ρόλο και μετατρέποντας τις κοινωνίες σε ζούγκλες, απαγορεύει παράλληλα και στο Δημόσιο να είναι ανταγωνιστικό, να παίξει επί ίσοις όροις με τους χρηματάνθρωπους, τα τραστ τους και τα λόμπυ τους. Ο πολίτης με αυτόν τον τρόπο μένει απόλυτα ξεγυμνωμένος από κάθε προστασία, στερημένος από κάθε συλλογική δράση, έρμαιο, μόνος και έρημος. Αυτό είναι το ΔΝΤ, και αυτό έχει προκαλέσει σε τόσους και τόσους άλλους λαούς: Απόλυτη εξαθλίωση και απόγνωση. Ο μόνος τρόπος που το ΔΝΤ ξέρει για να γλυτώσει τους πληθυσμούς από φτώχεια είναι να τους θανατώσει.»

Γ) Στις 20 Φεβρουαρίου αποκαλύπτεται ότι «την παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα είχε ζητήσει ο Γιώργος Παπανδρέου, από τις αρχές Δεκεμβρίου του 2009, δύο μόλις μήνες μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ και ενώ εκείνη την περίοδο, δημοσίως, απέρριπτε κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο»

Την πρόσκληση Παπανδρέου προς τους βρυκόλακες του ΔΝΤ αποκαλύπτω τον Ιανουάριο του 2011 στο, «Οι επωαστές της ελληνικής κρίσης» (http://agriazwa.blogspot.com/2011/01/httpimg692.html):

Το χρονικό της υπαγωγής της Ελλάδας στο διπλό μηχανισμό “στήριξης” φανερώνει ότι ο Παπανδρέου και οι συνεργάτες του ουσιαστικά έσπρωξαν την Ελλάδα στην αγκαλιά του ΔΝΤ:

Οκτώβριος 2009: Ευθύς αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας ο Παπανδρέου ανακοινώνει το πραγματικό χρέος της Ελληνικής οικονομίας, χωρίς να έχει φροντίσει να διασφαλίσει τις τρέχουσες δανειοληπτικές ανάγκες της χώρας, δυναμιτίζοντας και υποβαθμίζοντας την πιστοληπτική της ικανότητα. Στη συνέχεια ο Παπανδρέου θα αρχίσει την τουρνέ του σαν να ανήκε στη φανταστική ομάδα επιδείξεων νεοφιλελευθερισμού Harvard Globetrotters, μεταφέροντας τα μηνύματά του σε αγορές και κυβερνήσεις.

«...Παρότι τον Ιούνιο του 2009 ο Παπανδρέου δηλώνει σε συνέντευξή του στο TVXS ότι “δεν έχουμε κανένα λόγο εμείς να μπούμε σε μια τέτοια διαπραγμάτευση (με το ΔΝΤ) που πιθανώς να διολισθήσει σε όρους που θα είναι αρνητικοί για την πορεία της χώρας μας”⁵, οι κινήσεις του ως Πρωθυπουργού δείχνουν προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Και δεν ήταν η Ευρωζώνη που τον οδήγησε εκεί:

Στις 14 Ιανουαρίου του 2010 ο Γιούνκερ δηλώνει δημοσίως: “Δε θεωρούμε ότι η βοήθεια του ΔΝΤ προς την Ελλάδα είναι κατάλληλη ή ευπρόσδεκτη”⁶

Ένα μήνα, στις 18 Φεβρουαρίου 2010 αρχίζουν να βαράν τα κυβερνητικά όργανα για την πιθανή εμπλοκή του ΔΝΤ: Ο υπουργός οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου δηλώνει στο Reuters: “Δεν μπορεί κανείς να απορρίψει την ιδέα του ΔΝΤ”⁷

Σχεδόν περίπου ένα μήνα πάλι μετά, ο Παπανδρέου θα πάρει την πάσα Παπακωνσταντίνου και θα προχωρήσει τα σενάρια εμπλοκής του ΔΝΤ ακόμη περισσότερο. Στις 17 Μαρτίου 2010, σε δηλώσεις του προς τις Βρυξέλλες ο Παπανδρέου, ερωτώμενος για πιθανή εμπλοκή του ΔΝΤ, απαντά “Τίποτε δεν αποκλείεται”... “Αν αντιληφθούμε ότι θα δανειζόμαστε με εξαιρετικά υψηλά επιτόκια υπάρχουν άλλες επιλογές”. Την προηγουμένη έχουν διαρρεύσει απολύτως αβάσιμες φημολογίες ότι το ΔΝΤ θα δανείσει στην Ελλάδα με επιτόκιο 3.25%. Όπως περιγράφει η Telegraph σε σχετικό δημοσίευμα, ο Παπανδρέου “δεν έχει αποκλείσει καταφυγή στο ΔΝΤ, μια κίνηση που θα θεωρούνταν ως προδοσία από κορυφαίους Ευρωπαίους Αξιωματούχους”⁸

Περίεργο. Τη λέξη προδοσία δεν την έχουν σκεφτεί μόνο οι Έλληνες πολίτες αλλά και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι...»

Δ) Από το 2006 , σε σειρά άρθρων μου για το περιοδικό Ζενίθ σε σχέση με τη βιοτρομοκρατία και τους βιολογικούς εξοπλισμούς, αναλύω το πως κατασκευάστηκε η δεύτερη εισβολή στο Ιράκ με πρόσχημα το σχεδόν ανύπαρκτο οπλοστάσιο μαζικής καταστροφής του Ιράκ. Τον Ιανουάριο του 2011 αποκαλύπτετια μέσω των Wikileaks η επίκληση του Σαντάμ προς τον Bush να διατηρηθεί η ειρήνη στην περιοχή. Στις 18 Φεβρουαρίου αποκαλύπτεται ότι ο Ιρακινός πληροφοριοδότης με την κωδική ονομασία Curveball, στη μαρτυρία του οποίου βασίστηκε η νομιμότητα της εισβολής στο Ιράκ, έλεγε ψέματα... Το τελικό κείμενο και πλήρως επιβεβαιωμένο κείμενο μου στο «Ψέματα που σκοτώνουν»- Ιανουάριος 2011

http://agriazwa.blogspot.com/2011/01/wikileaks.html: «Μέσα από ψέματα και προπαγάνδα η κοινή γνώμη έχει κερδηθεί.

Το σκηνικό του πολέμου έχει στηθεί και η επέμβαση στο Ιράκ έχει ήδη δρομολογηθεί. 7 χρόνια αργότερα το FBI σφίγγει τον κλοιό γύρω από κάποιον Bruce Ivins τον οποίο θεωρεί πλέον τον βασικό ύποπτο για την αποστολή άνθρακα στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Ο Ivins ήταν όλως τυχαίως ένα από τα βασικά πρόσωπα στο πρόγραμμα βιοάμυνας των ΗΠΑ και ένας από τους συμβούλους στην έρευνα για τον εντοπισμό των πραγματικών υπαιτίων των επιστολών άνθρακα! Η υπόθεση κλείνει με την αυτοκτονία του Ivins το 2008. Από την αρχή της έρευνας ήταν σαφές πως το στέλεχος του άνθρακα που χρησιμοποιήθηκε ήταν αμερικανικής τεχνογνωσίας και τα περισσότερα στοιχεία σήμερα καταδεικνύουν ότι οι επιστολές άνθρακα ήταν δουλειά ¨από τα μέσα¨.

Η κοινή γνώμη έχει όπως είπαμε ήδη κερδηθεί. Μένει να βρεθεί μια επίσημη δικαιολογία για να νομιμοποιηθεί η εισβολή στο Ιράκ και στους διεθνείς οργανισμούς. Και η δικαιολογία αυτή θα είναι τα Όπλα Μαζικής καταστροφής του Ιράκ. Παρότι οι αμερικανοί γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι η οικονομία του Ιράκ δεν είναι σε καμία θέση ούτε καν να συντηρήσει τα όπλα μαζικής καταστροφής του, μέρος των οποίων όπως είδαμε τους τα χουν πουλήσει οι ίδιοι κατά τη διάρκεια του Ιρακιρανικού πολέμου[1][14] (το 2002 αυτό το γνώριζε και το βρετανικό κοινοβούλιο[2][15]), οι νεοσυντηρητικοί είναι αποφασισμένοι να μπουν στο Ιράκ για να το κάνουν εταιρική κτήση. Αδυνατώντας όπως ήταν φυσικό να βρουν στοιχεία για το παρηκμασμένο και σχεδόν εξαφανισμένο πρόγραμμα όπλων μαζικής καταστροφής του Ιράκ, θα βάλουν το στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες να τα κατασκευάσουν.»

Ε) Για την αλλαγή του γεωπολιτικού χάρτη και την κατάρρευση αμερικανοκινούμενων καθεστώτων που σήμερα παρατηρούμε να συμβαίνει με μηχανισμούς ντόμινο στο http://agriazwa.blogspot.com/search?q=%CE%BC%CF%8C%CF%83%CF%87%CE%BF%CF%82, Δεκέμβριος 2010:

«Η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα θα σημάνει και μια μιλιταριστική εξαλλαγή της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Η «μαλακή» εξωτερική πολιτική της εξαγοράς συνειδήσεων, των παχυλών μαύρων κονδυλίων, των πραξικοπημάτων, της διαφθοράς, με λίγα λόγια η πολιτική του αόρατου δαχτύλου που επέτρεπε στους λαούς κάποια ψευδαίσθηση «εθνικής κυριαρχίας», σε μεγάλο βαθμό θα αντικατασταθεί σε κάποιες περιπτώσεις από την μπότα του αμερικάνου κατακτητή. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κομμάτι των μαύρων κονδυλίων που προορίζονταν για τη στήριξη ελεγχόμενων από τις ΗΠΑ καθεστώτων, θα μεταφερθεί σε στρατιωτικές και παραστρατιωτικές αμερικάνικες επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα τα μαύρα χρήματα που στηρίζαν αμερικανόφιλα πολιτικά συστήματα να μειωθούν και ως εκ τούτου να μειωθούν και οι δυνατότητες αυτών των συστημάτων να συντηρηθούν μέσω του μηχανισμού της διαφθοράς, της εξαγοράς συνειδήσεων και της εξαπάτησης της κοινής γνώμης μέσω του προσεταιρισμού των επικρατέστερων διαμορφωτών της.¨

Ε) Για τις μεταλλαγμένες πολιτικές γράφω από το 2007. Το Δεκέμβρη του 2010, μια ακόμη δικαίωση από τα wikileaks που αποκαλύπτουν τον αμερικανό πρέσβη των ΗΠΑ στο Παρίσι να φέρεται ως πρέσβης της Monsanto και να προτρέπει την κηρυξη οικονομικού πολέμου κατά της ΕΕ. Το τελικό μου κείμενο «το βρώμικο παιχνίδι των μεταλλαγμένων» στις 7 Ιανουαρίου του 2011 (http://agriazwa.blogspot.com/search?q=%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD)

«Στον υψηλό τους στόχο για την επίτευξη όλο και μεγαλύτερων κερδών, την κατάκτηση μεγαλύτερου μεριδίου αγοράς, την εξόντωση των παραδοσιακών καλλιεργειών και την εξάρτηση τη αγροτικής παραγωγή από τα πολυρθνιά συμφέροντα, οι πιονέροι της βιομηχανίας μεταλλαγμένων έχουν στήσει ολόκληρους μηχανισμούς για να εξαγοράσουν την εύνοια ή τουλάχιστον την ανοχή της κοινής γνώμης και της επιστημονικής κοινότητας. Εταιρίες δημοσίων σχέσεων, επιστήμονες, επιτροπές και οργανισμοί φαντάσματα, διαδικτυακοί τόποι έχουν αναλάβει την προώθηση των μεταλλαγμένων προϊόντων και την αποδυνάμωση των επιχειρημάτων φορέων και ατόμων που δείχνουν επιφυλακτικοί ή και εχθρικοί απέναντι στις εφαρμογές της νέας τεχνολογίας. Τακτικές παραπληροφόρησης, ελιγμοί παραπλάνησης, επίδειξη νομικίστικης πυγμής, επιστημονικοφάνεια, δημαγωγία. Το έπαθλο είναι η αγορά. Το τίμημα; Η αλήθεια, η επιστήμη και ενδεχομένως η υγεία και η ασφάλεια των καταναλωτών...

Τι πρότεινε λοιπόν ο πρέσβης των ΗΠΑ στο Παρίσι για να διαφυλαχτούν τα μεταλλαγμένα συμφέροντα στην Ευρώπη;

“Η ομάδα μας στο Παρίσι προτείνει όπως ρυθμίσουμε μια λίστα στόχων αντιποίνων που (θα) προκαλεί κάποιο πόνο στην ΕΕ, μιας και αυτή (η Ευρωπαίκή αντίσταση στα μεταλλαγμένα) αποτελεί μια συλλογική ευθύνη, αλλά που εν μέρει θα εστιάζεται επίσης στους χειρότερους ενόχους”.»

Στ) Ήμουν από τους ελάχιστους Έλληνες αναλυτές που αναφέρθηκαν στις παράνομους ιατρικούς πειραματισμούς σε ανθρώπους, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο πείραμα της Tuskegee στις ΗΠΑ και του Κάνο στο Νιγηρία. Το Δεκέμβριο του 2010 wikileaks επιβεβαιώνει τις βρώμικες πρακτικές της φαρμακοβιομηχανίας στο Κάνο, ενώ άλλη αποκάλυψη φέρει στο φως της δημοσιότητας αδερφό με το πείραμα της Tuskegee πείραμα σύφιλης στη Γουετεμάλα: Τελικά κείμενα μου: «Στον έρωτα και τον πόλεμο», Ιανουάριος 2011 (http://agriazwa.blogspot.com/2011/01/blog-post_07.html)

Και Δεκέμβριος 2010, «Βρήκε τελικά η Pfizer τον επίμονο κηπουρό της;» (http://agriazwa.blogspot.com/2010/12/pfizer.html)

Ζ) Επίσης, σε σχέση με τις αναλύσεις μου για τη βιομηχανία των «καινών επιδημιών» μπαράζ επιβεβαιώσεων. Ενδεικτικά κείμενα: http://agriazwa.blogspot.com/2011/01/aids.html

http://agriazwa.blogspot.com/2010/12/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%B1-%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%B1.html

Η ψευδοεπιστήμη δεν πληρεί συνήθως ούτε τα κριτήρια της διαψευσιμότητας, πόσο μάλλον της επαληθευσιμότητας. Η ανάλυση όμως και να διαψευστεί μπορεί και να επαληθευτεί. Χαίρομαι που στην περίπτωση των δικών μου αναλύσεων συμβαίνει συνήθως το δεύτερο.

---

Read More »

Πολιτική και κοινωνία: Γιάννης κερνά- Γιάννης πίνει

Γιάννης κερνά- Γιάννης πίνει….

Ο Παπανδρέου θα περάσει νόμο που θα απαγορεύει την πώληση δημόσιας περιουσίας.

Το ίδιο θα κάνει και ο μανάβης της γειτονιάς μου. Αυτός μάλιστα θα το πάει ακόμη μακρύτερα. Θα αποφασίσει να μην πωλείται δημοσία γη πουθενά στον κόσμο. Θα απαγορεύσει μάλιστα την ιδιωτική περιουσία και την κερδοσκοπία.

Του Πέτρου Αργυρίου

(Περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο http://agriazwa.blogspot.com)

Αυτοί οι δύο νόμοι, του Παπανδρέου και του μανάβη, θα έχουν την ίδια ισχύ…

Αποφασιστικά, ο αντιστασιακός Παπανδρέου, ο άνθρωπος που είπε όχι στο ΔΝΤ και το μνημόνιο, η προσωποποίηση του σοσιαλισμού, για μια ακόμη φορά προτάσσει τα στήθη του απέναντι στη βάρβαρη επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και λέει γενναία όχι στο ξεπούλημα 50 δις δημόσιας περιουσίας που επιτάσσει η τρόικα!

Άξιος!!! Άξιος! Ήρωας!

Μόλις είχαμε την τύχη να ακούσουμε ένα ακόμη σύντομο πολιτικό ανέκδοτο.

Γιατί ότι και αν ψηφιστεί, το μνημόνιο είναι ισχυρότερο από την ελληνική πολιτεία. Και καθώς ο δικηγορικός σύλλογος έχει προ πολλού καταλήξει ότι το μνημόνιο είναι αντισυνταγματικό, η πιστή εφαρμογή του αποδεικνύει περίτρανα ότι το μνημόνιο είναι υπεράνω του συντάγματος, πόσο μάλλον των κυβερνητικών νόμων…

Κυβέρνηση και τρόικα παίζουν εναλλάξ το παιχνίδι του καλού και του κακού μπάτσου. Η γελοία παράσταση που έχουν στήσει όμως δεν πείθει κανέναν.

Για ποιο λόγο λοιπόν ο Παπανδρέου καταφεύγει σε αστείες κινήσεις δημιουργίας εντυπώσεων που είναι ευδιάκριτες πλέον ακόμη και στα μάτια ανοιακών και τηλεορασόπληκτων παππούδων;

Α-να-σφά-λεια.

Το εσωτερικό μέτωπο του ΠΑΣΟΚ καταρρέει. Τα κοινά συμφέροντα που δέναν το γλυκό του ελληνικού συστήματος εξουσίας δεν είναι πλέον κοινά. Το κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που αντλεί πολιτική δύναμη όχι από τη στήριξη του εξωτερικού παράγοντα αλλά από την πελατειακή σχέση που έχει αναπτύξει με κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας βιώνει τη δυσφορία και την απόγνωση πλέον των πελατών του.

Μεγάλο κομμάτι της –ας την πούμε- μέσης τάξης του Ελληνικού κεφαλαίου, πλήττεται θανάσιμα. Το ξέρει ότι βαίνει προς αντικατάσταση από μεγαλύτερους, από μονοπώλια και ολιγοπώλια κυρίως αλλοδαπά αλλά και ελληνικά. Αυτό το κομμάτι του Ελληνικού κεφαλαίου, μεταφέρει τις πιέσεις στα πρώην συνεταιράκια τους, τους Έλληνες συστημικούς πολιτικούς. Και τους ρωτάν λίγο πολύ: τι θα γίνει; Πόσο μακριά θα την πάτε τη βαλίτσα; Και οι πολιτικοί αναρωτιούνται με τη σειρά τους, πόσο μακριά θα την πάει ο Παπανδρέου τη βαλίτσα; Η απάντηση φυσικά είναι σε όλους γνωστή, όσο και αν δε θέλουν να τη συνειδητοποιήσουν: Όσο μακρύτερα πάει.

Η αυξανόμενη εσωτερική ρηγμάτωση σε συνδυασμό με τη εντεινόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια και την παρακώληση του κυβερνητικού νεοφιλελεύθερου έργου από κινήματα, διαδηλώσεις και απεργίες έχει ως αποτέλεσμα την υποχώρηση μιας μέχρι σήμερα ετσιθελικής, αδίστακτης και ανυποχώρητης κυβέρνησης σε μερικά και μόνο φυσικά πεδία της δημόσιας ζωής όπου οι συμβολισμοί είναι έντονοι.

Έτσι η κυβέρνηση αποσύρει την εγκύκλιο της για τους ημιηπαίθριους, κάθεται για πρώτη φορά στο τραπέζι για να «μελετήσει» το θέμα της αύξησης των εισιτηρίων και το θέμα των διοδίων και ο Παπανδρέου σε μια επίδειξη ανέξοδου και ανώφελου ηρωισμού, εγγυάται ότι με το νόμο του δε θα πωληθεί δημόσια περιουσία όταν το μνημόνια ρητώς δηλώνει ότι αυτό ακριβώς θα συμβεί καθώς η Ελλάδα είναι αδύνατον να ανταπεξέλθει στις δανειακές της υποχρεώσεις. Ό,τι το καπιταληστρικό σινάφι δεν μπορεί να το πάρει σε φράγκα, θα το πάρει σε είδος. Νέτα- σκέτα.

Και αυτό το γνωρίζουν όλο και περισσότεροι Έλληνες.

Η συναίνεση πλέον που κρατούσε ζωντανό το ελληνικό σύστημα εξουσίας, επιτέλους σπάει.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η τελευταία περίοδος της διακυβέρνησης Παπανδρέου να μοιάζει κάπως με την πρώτη περίοδο. Κατά την πρώτη περίοδο, η κυβέρνηση παλινδρομούσε διαρκώς, έφτιαχνε νομοσχέδια με τη βιασύνη βουδιστή μοναχού, μετά τα μάζευε, τα έραβε και τα ξαναπετούσε προς ψήφιση.

Ωραίες μέρες, μέρες ακυβερνησίας που μας δείξαν πόσο πιο ωραία λειτουργούσαν όλα χωρίς το πολιτικό νταβατζιλίκι.

Αυτή η περίοδος δεν κράτησε πολύ. Γιατί ήταν μια περίοδος προετοιμασίας. Μια περίοδος όπου η κυβέρνηση δεν προετοιμαζόταν για την καταιγίδα που ερχόταν. Αντίθετα προετοίμαζε η ίδια την καταιγίδα που θα έφερνε, την επιχείρηση καταιγίδα της ερημοποίησης της χώρας, την επιχείρηση σοκ και χρέος.

Τώρα λοιπόν, αυτή η ανυποχώρητη κυβέρνηση παλινδρομεί όπως και στις αρχές της. Και αυτό γιατί βρίσκεται στο τέλος της.

Η πολιτική Παπανδρέου είχε αρχή μέση και τέλος. Μένουν να περαστούν αιφνίδια όσα σκληρά μέτρα ακόμη μπορούν να περαστούν. Ο μηχανισμός μέσω του οποίου αυτό θα επιδιωχθεί είναι ο γνωστός: η θεατρική παράσταση του καλού και του κακού μπάτσου: Ο Παπανδρέου λέει στην τρόικα δεν πουλάμε, η τροίκα θα πει τότε φέρτε τα λεφτά αλλιώς, ο Παπανδρέου θα πει στους Έλληνες ξανά αν δεν κόψω και ιδιωτικοποιήσω δεν θα χει μισθούς και ιδιωτικοποιήσεις, η τρόικα θα απαντήσει μπράβο, εύγε, πάρε και άλλα τρία παράσημα και ένα ακόμη διεθνές βραβείο. Μπράβο αλλά δε φτάνει. Το χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο. και μετά θα παν στο ψητό: Την τεράστια δημόσια περιουσία την οποία ο Παπανδρέου θα έχει «διαφυλάξει» απλά και μόνο για να περάσει την ευθύνη του ξεπουλήματος της στην επερχόμενη κυβέρνηση συνασπισμού. Μιλημένα και συμφωνημένα όλα και ας κάνουν τις πολιτικά μωρές παρθένες.

Ο Παπακωνσταντίνου μας λέει να κόψουμε την εκλογολογία… τη συνομωσιολογία. Η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία όπως προβλέπεται… Η ίδια αυτή κυβέρνηση που ήταν έτοιμη να στείλει την Ελλάδα σε εθνικές εκλογές κατά τη διάρκεια των αυτοδιοικητικών εκλογών, που έπαιξε εκβιαστικά το μέλλον της χώρας στο μπαρμπούτι για να μπορέσει να περάσει τις απάνθρωπες καπιταληστρικές πολιτικές της…

Αυτή η κυβέρνηση.

Ήδη από τις αυτοδιοικητικές είχε κάνει την πρόβλεψη για εκλογές και «απόσυρση» του Παπανδρέου την άνοιξη του 2011. Δεν έχω κανένα λόγο να την αλλάξω τώρα.

Γιατί διαβάζεις εύκολα την πολιτική αυτής της κυβέρνησης, από πού έρχεται που πάει. Είναι γραμμικότατη και ευανάγνωστη. Η κυβέρνηση θα εξαντλήσει τα περιθώρια, θα εξαντλήσει τη συναίνεση, θα εξαντλήσει την υπομονή, θα εξαντλήσει την υπομονή, την αντοχή, την ελπίδα… Θα εξαντλήσει την χρησιμότητά για τους εντολείς της. Θα εξαντλήσει τα πάντα- εκτός από την τετραετία. Ήδη τα έχει εξαντλήσει. Η κυβέρνηση δεν έχει σκοπό να συμμετέχει στην κυβέρνηση. Ήταν μια κυβέρνηση σε αποστολή, μια κυβέρνηση καμικάζι. Μετά το πέρας της αποστολής, δεν έχει σκοπό ύπαρξης. Φαντάζει πολύ λογικό και αναμενόμενο λοιπόν ο Παπανδρέου, ο άνθρωπος που δεν ήταν καν Καραμανλής –και αυτό δεν το λέω κολακευτικά- να κάνει την ταχυδακτυλουργία Καραμανλή για να παραδώσει τα ινία στην κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, εθνικής ομοψυχίας, όπως τέλος πάντως φαιδρά θα διαλέξει να αυτοπροσδιοριστεί ο επερχόμενος αστερισμός όλων αυτών των καραδοκούντων μνηστήρων που αντιλαμβάνονται την εξουσία ως αυτοσκοπό και προσωπική πλήρωση, που την έχουν εγγεγραμμένη στα γονίδια τους, όλων αυτών των Ιζνογκούντ που αφθονούν στα ωραία Ελληνικά πολιτικά έλη.

Ο Παπανδρέου πάει τη βαλίτσα μέχρι εκεί που δεν πάει. Και δεν πάει πολύ παραπέρα. Σ’ ενάμιση μήνα από τώρα θα την πάρει τη βαλίτσα και θα φύγει στον παράδεισο των διεθνών οργανισμών τους οποίους τόσο καλά υπηρέτησε, όπου θα συνεχίσει να τους υπηρετεί ως καλοπληρωμένος πρέσβης του οικονομικού –και όχι μόνο- ιμπεριαλισμού.

Όσο για τις δηλώσεις Παπακωνσταντίνου για εξάντληση της τετραετίας, τα λόγια των πολιτικών δεν κοστίζουν τίποτα. Συνήθως δεν αξίζουν και τίποτα. Οι Αμερικάνοι λένε put your money where your mouth is. Δε θα’ χε ενδιαφέρον να μαζεύονταν καμιά χιλιάρα Έλληνες να βάλουν ο καθείς τους καμιά διακοσαριά ευρώ για να στοιχηματίσουν απέναντι στον Παπακωνστίνου για τις εκλογές της άνοιξης που τόσο εύκολα αυτός αποκλείει; Ναι, να το βάζαν ένα τέτοιο στοίχημα, μέσω ΟΠΑΠ ας πούμε, του οργανισμού κρατικού τζόγου που «δεν αφήνει τίποτα στην τύχη». Θα έβαζε, για λόγους πολιτικού εντυπωσιασμού ο Παπακωνστανίνου ένα στοίχημα με τον ελληνικό λαό που εκ των προτέρων γνωρίζει ότι θα το χάσει; Γιατί μέχρι τώρα, αυτή η κυβέρνηση παίζει στοιχήματα που εκ των προτέρων γνωρίζει ότι ο χαμένος θα είναι ο ελληνικός λαός.

Κοντός ψαλμός αλληλούια λοιπόν.

Διαβάστε σχετικά άρθρα: Για την περίοδο ηρεμίας πριν την καταιγίδα και την «αφρικανοποίηση ή κινεζοποίηση» της Ελλάδας στο http://www.tvxs.gr/news/%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B1%CE%BD/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%B1%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85

-Μάιος 2010

Για τον εκβιασμό Παπανδρέου στις αυτοδιοικητικές και τις προβλέψεις μου για το εγγύς μέλλον http://www.tvxs.gr/news/%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B1%CE%BD/l-etat-c-est-moi-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85

-Οκτώβριος 2010

- Για την αξία των «εθνικών» εγγυήσεων Παπανδρέου στο http://agriazwa.blogspot.com/2011/02/yankee-go-home.html

Για τον αξεπέραστο και αξιέραστο ηρωισμό Παπανδρέου στα http://agriazwa.blogspot.com/2011/02/300.html και http://agriazwa.blogspot.com/2011/02/fuckman-gapman.html

Read More »

Πολιτική και κοινωνία: Yankee go home...

Σήμερα είναι Σάββατο. Πρωί. Ο ήλιος λάμπει. Γινόμαστε η χώρα του αιώνιου καλοκαιριού. Μνημόνιο, ξεμνημόνιο, η ζωή συνεχίζει. Ξεπουλημένοι πολιτικοί, ρουφιάνοι δημοσιογράφοι, διαπλεκόμενοι, καθίκια ,λαμόγια, η ζωή συνεχίζεται, ένδοξη, λαμπερή.

Δε θα ξανασχοληθώ με τον Παπανδρέου, λες. Είναι τελειωμένοι- υπόσχεσαι. Έχει εξαντληθεί η κριτική. Τι χειρότερο μπορώ να γράψω για αυτούς αναρωτιέσαι.

Δεν με εκπλήσσει τίποτα ομολογείς.

YANKEE GO HOME

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο στο http://agriazwa.blogspot.com)

Έκανες λάθος. Το ξέρεις ότι αυτό το πηγάδι δεν έχει πάτο. Ελεύθερη πτώση στην άβυσσο. Πυρηνική τρέλα σμιγμένη με αρχετυπική ιδιωτεία. Η συνάντηση με μια κακοφορμισμένη πληγή δεκαετιών που πυορροεί. Ένα κορδωμένο απόστημα όλη η πολιτική μας. Περήφανο, αγιάτρευτο, επεκτεινόμενο, ατελείωτο.

Αυτά είναι τα έργα μας. Δοξάστε τους. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που χουν τις ζωές μας στα χέρια τους. Χαζοί, ημίτρελοι. Άνθρωποι στους οποίους δε θα δάνειζες τα κλειδιά του αυτοκινήτου σου, θα έτρεμες αν γινόντουσαν διαχειριστές της πολυκατοικίας σου. Κουτοί, κουτορνίθια, κουτοπόνηροι.

Αυτοί ελέγχουν μια χώρα. Αυτοί έχουν στα χέρια τους μια χώρα. Το μέλλον της κόρης σου στα ρυπαρά χέρια τους.

Και συ ανώνυμα, βγάζεις τη χολή σου. Όσο σου επιτρέπεται, όταν σου επιτρέπεται. Περνάς τη σχιζοφρένεια για ψυχοθεραπεία. Θες να τους ξυπνήσεις όλους και ξεχνάς ότι αυτό συμβαίνει μόνο στα όνειρα σου… Ποιος θα σε ξυπνήσει εσένα ωραία κοιμωμένη, ε χαλασμένο ξυπνητήρι;

Ζούμε σε κόμμα. Είμαστε εκείνη η πολιτεία των ΗΠΑ που λέγεται dream state. Αν ήμασταν ξύπνιοι –ούτε καν άγρυπνοι- απλά ξύπνιοι, τίποτε από όλα αυτά δε θα είχε συμβεί. Αν έμπαινε λίγο από αυτό το ωραίο ελληνικό φως μέσα από τα παραθυρόφυλλα της ασφυκτικά έγκλειστης νόησης μας, τίποτε από όλα αυτά δε θα είχε συμβεί. Τα σκοτάδια θα είχαν υποχωρήσει, τα νέφη που πλαταγίζουν σαν να χαν γλώσσα φτιαγμένη από σμήνος μυγών έτοιμων να βουτήξουν στα σκατά θα χαν διαλυθεί- από μόνα τους.

Τίποτα από αυτά δεν έχει συμβεί.

Ξυπνάμε από έναν εφιάλτη μόνο και μόνο για να συνειδητοποιήσουμε ότι είμαστε σε έναν ακόμη χειρότερο. Ξανά και ξανά ξανά.

Σπείρες έξω από μας, σπείρα και λούπα μέσα μας.

Δεν υπάρχει διαφυγή. Δεν υπάρχει σωτηρία. Δεν υπάρχει έξοδος κινδύνου.

Jeffrey: «Δεν υπάρχει θέμα να απολέσουμε τα βασικά στοιχεία της κυριαρχίας μας. Σε αυτό έδωσα μάχη, και θα ξαναδώσω… και θα ξαναδώσουμε μάχη όποτε χρειαστεί για να εγγυηθούμε την κυριαρχία μας».

Της ποιάς; Την ποιά; Σκοτάδι πυκνό καλύπτει τη νόηση. Ο Παπανδρέου αρχίζει να ζυμώνεται με την ελληνική πραγματικότητα. Λίγο οι πορείες , λίγο τα κινήματα. Έχει αρχίσει να καταλαβαίνει ότι δε θα ναι περίπατος, ότι τον εξαπατήσαν, ότι δεν άξιζε να εκπροσωπεί ένα σύστημα που χρίζει αποκεφαλισμού, ότι παρά τις ορδές συμβούλων και τις καθησυχαστικές δηλώσεις στήριξης του καθεστώτος που κλήθηκε να δημιουργήσει το τραπεζάκι πάνω στο οποίο στήνεται η μονόπολις των εντολέων του κλυδωνίζεται επικίνδυνα, τρίζει.

Και επιχειρεί να καθησυχάσει, ποιους; Τους βουλευτές του που δέχονται τις πιέσεις του λαού, το λαό που δέχεται τις πιέσεις της πολιτικής του;

Ποιους; Και κάνει την βλακώδη κίνηση να αναγνωρίζει στη βουλή θέμα εθνικής κυριαρχίας αποκλείοντας το ενδεχόμενο απώλειας της.

Οποία ανασφάλεια…

Και τώρα πάμε στον πυρήνα, το βαθύ πυρήνα του Παπανδρεϊκού λογυδρίου.

Τα «βασικά στοιχεία της κυριαρχίας μας». Προσέξτε: τα βασικά… Τα υπόλοιπα δηλαδή, τα μη βασικά, είναι προς παραχώρηση… Αυτό τα βασικά μοιάζουν με το βασικό μισθό. Και για τους μισθούς και συντάξεις τα ίδια έλεγε. Δεν θα αγγίξουμε άλλο μισθούς και συντάξεις. Όχι άλλες περικοπές έλεγε και συνεχίζει να πετσοκόβει…

Αυτή η δήλωση Παπανδρέου θα έπρεπε να προκαλεί ρίγη ανησυχίας στον έρμο τον ελληνικό λαό…

Παλιά οι πολιτικοί χρησιμοποιούσαν τη φράση «κυριαρχικά δικαιώματα», όχι στοιχεία. Στοιχεία… λες και η χώρα είναι ένα υλικό σώμα που αποτελείται από «κυριαρχικά στοιχεία».

Αν η προσέγγιση της πραγματικότητας από ένα μυαλό είναι λειψή, τι λέει αυτό για ένα μυαλό;

«Βασικά στοιχεία της κυριαρχίας μας». Για δικαιώματα ούτε λέξη. Φυσικό είναι. Η διακυβέρνηση Παπανδρέου είναι αλλεργική στα δικαιώματα και για αυτό το λόγο τα χει καταργήσει. Μετά τα εργασιακά, τα ατομικά, σειρά θα έπαιρναν και τα εθνικά.

«Της κυριαρχίας μας»… Της ποιας; Ποιανού; Εθνική κυριαρχία σε μια χώρα που διοικείται από ξένες ομάδες; Της κυριαρχίας μας; Το μας σε ποιον αναφέρεται; Στους βουλευτές του ΠΑΣΟΚ; Στην κομματική κυριαρχία; Στην κυριαρχία της πολιτικής πάνω στη ζωή των πολιτών; Γιατί εγώ ως πολίτης, ούτε κυρίαρχος νιώθω, ούτε ότι μετέχω σε οποιοδήποτε είδος κυριαρχίας… Κυριαρχούμαι μόνο.

Τα βασικά στοιχεία. Ποιος τα ορίζει αυτά; Πότε ορίστηκαν αυτά. Η κυβέρνηση Παπανδρέου; Πότε το έκανε αυτό; Πότε σχεδίασε την χάρτα των «βασικών στοιχείων κυριαρχίας;».

Η φράση από μόνο της αποκαλύπτει ότι κυριαρχικά δικαιώματα δεν υπάρχουν. Ότι έχουν ήδη εκχωρηθεί ή ότι είναι προς εκχώρηση.

Ότι έχουν ήδη συρρικνωθεί και έχουν μετατραπεί σε «στοιχεία», βασικά στοιχεία. Ότι από την πολιτική αλχημεία περνάμε στη χημεία

Ότι η κυβέρνηση αυτή είναι ο διαλύτης που διαλύει τα πράγματα στα «βασικά τους συστατικά στοιχεία».

Γη και ύδωρ. Ναι αυτά δε θα τα δώσουμε μας λέει ο Prime Minister.

Και όλα τα άλλα Jeffrey;

«Τα βασικά στοιχεία της κυριαρχίας μας» γίνονται όπως λέει ο Παπανδρέου «αυτό». Σ ‘αυτό έδωσα μάχη μας λέει. Η εθνική κυριαρχία γίνεται «αυτό» ένα πράγμα δηλαδή, ένα αντικείμενο.

Έδωσε μάχη, θα πολεμήσει… Σιγά ρε Λεωνίδα. Το να πει κάποιος μεταξύ τυρού και αχλαδιού στους ομοτράπεζους του παιδιά μην το ξεχέσουμε κιόλας με την Ελλάδα, δεν αποτελεί μάχη, πόσο μάλλον πόλεμο. Μια συμβουλή είναι, μια παραίνεση κάτι που ξεχνιέται με ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη.

Δώσαμε μάχη… θα ξαναδώσω… Όπα ρε ήρωα, κόψε κάτι… Ποιος είσαι εσύ που δίνεις μόνος σου τις μάχες για όλους μας; Ο Ηρακλής;[1]

Αυτές είναι οι μάχες για τους βουτερομπεμπέδες της πολιτικής… το να σηκώσουν το χεράκι και να πουν μια κουβέντα να υπερασπιστούν - όταν τους κατέβει- μερικά εκατομμυριάκια ανθρώπων που οι ίδιοι εξαχρειώνουν. Σκληρό πράγμα η ιεραρχία της παγκόσμιας εξουσίας….

Μετά το στρώνει λίγο: Θα ξαναδώσουμε (μάχη) λέει. Αμάν… Ποιοι πάλι; Ποιοι είναι αυτοί οι τρομεροί «εμείς» του πρώτου προσώπου του πληθυντικού που καπηλεύεται ο Παπανδρέου; Στους βουλευτές του μιλάει, να τους ενθαρρύνει να μην του πέσουν; Σαν cheerleader ή οπαδός που φωνάζει «πάμε ρε ομαδάρα»;

Μήπως μιλάει εξ ονόματος του ελληνικού λαού; Πως είναι δυνατόν να δώσει μάχη στο πλευρό του εχθρού του; Το χει πει… Είμαστε σε πόλεμο. Και επειδή ο Παπανδρέου δεν έχει περιγράψει ακριβώς τους εχθρούς του και επειδή όλο το σύστημα εξουσίας είναι φιλαράκια του, ο μόνος εχθρός που μένει είναι η κοινωνία.

Ποιος από μας θα στεκόταν στο μέτωπο δίπλα στον Παπανδρέου;

Θα εγγυηθούμε λέει ο πρωθυπουργός μιας χρεωκοπημένης, εξαρτώμενης και ετεροκαθοριζόμενης χώρας. Παπανδρέου, μόνο οι εγγυήτριες δυνάμεις μπορούν να «εγγυηθούν» όποτε τους καπνίσει.

Ο πρωθυπουργός μιας χώρας απισχνασμένης, μια χώρας που συνέχεια αποδυναμώνει τη διαπραγματευτική της ισχύ υπαναχωρώντας διαρκώς στους ξένους παράγοντες και μεταφέροντας τις πιέσεις της διεθνούς πολιτικοοικονομικής σκακιέρας στο εσωτερικό της δεν ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΓΓΥΗΘΕΙ τίποτα. Το μόνο που μπορεί να εγγυηθεί είναι να πάρουν οι πιστωτές τα λεφτά τους πίσω, λες και είναι μπράβος που μαζεύει δανεικά από χρεωμένα νοικοκυριά αφού πρώτα τους έχει αναγκάσει να πάρουν δάνεια που δεν μπορούν να αποπληρώσουν.

«Με την εγγύηση Παπανδρέου». Καλό και αυτό το αστείο…

Και κορυφώνει ο Παπανδρέου. Κορυφώνει μόνος του: «Όποτε αυτό χρειαστεί».

Δηλαδή; Πότε θα χρειαστεί να δώσουμε μάχη για τα «βασικά κυριαρχικά μας στοιχεία»; Έχει προγραμματιστεί για μεθαύριο; Ποιος το αποφάσισε; Η «Βουλή» των Ελλήνων; Η εθνοσυνέλευση;

Ο Μπάμπης ο σουγιάς;

Ποιος το καθορίζει αυτό;

Το νεφελώδες νοητικό σύμπαν του Jeffrey δεν μπορεί να καλυφτεί από τους συμβούλους του. Και αυτό που αποκαλύπτει είναι την ασυνεχή και ασύνδετη σκέψη ενός πολιτικού που ίσως κάποιοι μελλοντικοί ιστορικοί κρίνουν ως τον πιο επικίνδυνο πολιτικό στην ιστορία της σύγχρονης Ελλάδας.

Η άνοιξη ζυγώνει Jeffrey. Καιρός για διακοπές.

---

[1] Για τους πολιτικούς υπερήρωες διαβάστε στο http://agriazwa.blogspot.com/2011/02/fuckman-gapman.html?zx=7d45817b06762128

Read More »

Λογοτεχνία: 'Ελληνες ξανά- Περίοδος Σημίτη - μέρος δεύτερο

Ο Τάκης Παπάς, ο πρώην αντιστασιακός μεγαλοδικηγόρος με τον ανθρωπιστικό λόγο και εσωκομματικός εχθρός του Σημίτη πέθαινε το καλοκαίρι του 2003. Η Μαλβίνα Κάραλη το καλοκαίρι του 2002. Ο Βασίλης Ραφαηλίδης Σεπτέμβρη του 2000, καλοκαιράκι ακόμα.

Δύο χρόνια νωρίτερα, καλοκαιράκι πάλι, ήταν που ο Δημήτρης Λιαντίνης, ένας από τους μεγαλύτερους κατά τη γνώμη μου και από τους πιο παρερμηνευμένους σύγχρονους Έλληνες φιλοσόφους, διάλεξε να αντικρύσει το θάνατο κατάματα. Όπως είχε και ο ίδιος δηλώσει όλη του η ζωή ήταν μια προσεκτική μελέτη θανάτου. Ίσως να διάλεξε να ανταμώσει το θάνατό του ακριβώς εκείνη την περίοδο που η πολιτική είχε αποστραγγίσει τη ζωή από αισθητική.

Ποιος μπορεί να ξέρει;

Ο θάνατος αυτών των ανθρώπων συνέπεφτε με τη θανάτωση της Ελλάδας όπως την ξέραμε από πολιτικές που δεν γνωρίζαμε.

Έλληνες ξανά! (δεύτερο απόσπασμα από το υπό δημιουργία βιβλίο)

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο http://agriazwa.blogspot .com)

Τα αυταρχικά καθεστώτα τονώνουν πάντα τον αυταρχισμό των «σωμάτων ασφαλείας», των δυνάμεων καταστολής δηλαδή, προκειμένου οι δυνάμεις καταστολής να είναι «μάχιμες» και έτοιμες να αποθαρρύνουν οποιαδήποτε πιθανή κοινωνική αντίδραση και να καταπνίξουν οποιαδήποτε πιθανή λαϊκή εξέγερση … Ο ζήλος που αυτά σήμερα επιδεικνύουν στη βίαια αντιμετώπιση των πολιτών είχε ήδη τραφεί από το καθεστώς Σημίτη. Ο «Ιός της Ελευθεροτυπίας», μια από τις ελάχιστες ανεξάρτητες στήλες αξιόπιστης ερευνητικής δημοσιογραφίας, μια από τις ελάχιστες φωνές που επί περίπου μια εικοσαετία βρισκόταν σε διαρκή πολεμική ενάντια στις διάφορες μορφές του μεταπολιτευτικού Ελληνικού καθεστωτισμού, μια όαση παρρησίας που δεν επιβίωσε τελικά της εποχής Παπανδρέου, έχει καταγράψει όσα κρούσματα αστυνομικής βίας είδαν το φως της δημοσιότητας την περίοδο Σημίτη. Η λίστα είναι μακριά και επώδυνη και αποδεικνύει ότι η αστυνομική βία στην Ελλάδα δεν αφορά μεμονωμένα «ατυχηματικά» περιστατικά αλλά αποτελεί πάγια μέθοδο του συστήματος- εκτρέφεται και καλλιεργείται σκόπιμα και σε περιόδους που ο αυταρχισμός της πολιτικής εξουσίας κορυφώνει, η κρατική βία ξαμολιέται, δαγκώνει και κατασπαράζει ότι το ανθρώπινο βρει μπροστά της:

«Το σημαντικό ντοκουμέντο που παρουσιάζουμε σήμερα δεν κρίθηκε άξιο να απασχολήσει τα εγχώρια μέσα ενημέρωσης…

…η ασφάλεια των γηγενών αναγορεύτηκε για μια ακόμη φορά στο ύψιστο εκείνο αγαθό, στο βωμό του οποίου δεν χάθηκε κι ο κόσμος να θυσιάζονται στοιχειώδη δικαιώματα πολιτών που ανήκουν σε κάποιες εκ προοιμίου «ύποπτες» κατηγορίες. Στη λογική αυτή, η αστυνομική αυθαιρεσία, ακόμη και στις πιο βάναυσες εκδοχές της, συνεχίζει να παραμένει στο απυρόβλητο.

Σ’ αυτές ακριβώς τις βάναυσες εκφάνσεις της αστυνομικής βίας εστιάζει το αποσιωπημένο ντοκουμέντο που ακολουθεί. Πρόκειται για το πρώτο μέρος έκθεσης που παρουσίασαν σε αρμόδια όργανα του ΟΗΕ η Παγκόσμια Οργάνωση κατά των Βασανιστηρίων (OMCT) και πέντε ανθρωπιστικές μη κυβερνητικές οργανώσεις: η Ελληνική Ομάδα για τα Δικαιώματα των Μειονοτήτων (ΕΟΔΜ), το Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνικών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ), το Κέντρο Ερευνας και Δράσης για την Ειρήνη (ΚΕΔΕ), η Κοινωνική και Εκπαιδευτική Δράση – Κέντρο Συμπαράστασης Παιδιών και Οικογένειας και οι Συνεργαζόμενες Οργανώσεις και Κοινότητες για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα των Ρομά στην Ελλάδα (ΣΟΚΑΔΡΕ).

Η έκθεση φέρει τον τίτλο «Η κρατική βία στην Ελλάδα. Εναλλακτική Εκθεση στην Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών κατά των Βασανιστηρίων», Γενεύη και Αθήνα 2005 (υπό έκδοση στα ελληνικά) και περιλαμβάνει τρία κεφάλαια: «Η κρατική βία στην Ελλάδα», «Η κρατική βία κατά των γυναικών στην Ελλάδα» και «Η κρατική βία κατά των παιδιών στην Ελλάδα». Στη συνέχεια θα περιοριστούμε στο πρώτο από τα τρία αυτά κεφάλαια της Εκθεσης, το οποίο, συμπληρωμένο με όσες πληροφορίες είχαν συγκεντρωθεί μέχρι τις 31 Μαρτίου 2006, έθεσε στη διάθεσή μας ο εκπρόσωπος του ΕΠΣΕ Παναγιώτης Δημητράς.

Υπογραμμίζοντας ότι οι ελληνικές κυβερνήσεις συνεχίζουν επί χρόνια να αρνούνται ότι η αστυνομία εμπλέκεται σε συμβάντα βασανιστηρίων και κακομεταχείρισης, η έκθεση αναφέρεται σε συγκεκριμένες περιπτώσεις κατά τις οποίες οι αρμόδιες ελληνικές αρχές αποδείχθηκαν απολύτως απρόθυμες να ασχοληθούν με τις σχετικές καταγγελίες. Η άρνηση των αρχών να αποδεχθούν την ύπαρξη περιστατικών αστυνομικής βίας, σημειώνεται χαρακτηριστικά, συμπληρώνεται από συνήθως εσκεμμένα ανεπαρκείς μηχανισμούς διερεύνησης των καταγγελιών και μοιάζει συχνά με ενορχηστρωμένη συγκάλυψη των αστυνομικών. Η στάση αυτή οδηγεί σε μια διαδεδομένη πρακτική ατιμωρησίας των δημόσιων λειτουργών που εμπλέκονται σε πράξεις βασανιστηρίων και απάνθρωπης μεταχείρισης με αποτέλεσμα να μην υπάρχει κανένα μέτρο που να δρα αποτρεπτικά για τη διάπραξη τέτοιων πράξεων.

Ανησυχίες εκφράζονται ακόμη στην Εκθεση σχετικά με την αντικειμενικότητα των ΕΔΕ που διενεργούνται μετά από καταγγελίες για βασανισμό ή/και κακομεταχείριση από αστυνομικούς. Το σημαντικότερο μειονέκτημα των ΕΔΕ, τονίζεται, είναι ότι πρόκειται για κλειστές, εσωτερικές αστυνομικές διαδικασίες, στις οποίες δεν συμμετέχει ουσιαστικά ο εγκαλών.

Ανεπάρκειες εντοπίζονται και στον ποινικό έλεγχο των καταγγελιών βασανισμού και κακομεταχείρισης, ενώ στηλιτεύονται οι συνθήκες κράτησης, κυρίως των προσφύγων και των αιτούντων άσυλο. Γίνεται επίσης σαφές ότι οι πιθανότητες να υποστούν καταπάτηση των δικαιωμάτων τους ή να βασανιστούν είναι πολύ μεγαλύτερες για συγκεκριμένες εθνοτικές ή εθνικές ομάδες απ’ ό,τι για τις λοιπές κατηγορίες του πληθυσμού.

Στον πίνακα που ακολουθεί καταγράφονται 123 περιπτώσεις κακομεταχείρισης και κακής χρήσης πυροβόλων όπλων, καθώς και πέντε επιδρομές της αστυνομίας σε καταυλισμούς Ρομά. Σημειώνεται το είδος της αστυνομικής βίας, η εθνικότητα ή εθνική καταγωγή του θύματος και η ηλικία του (το όνομα παραλείπεται), η περιοχή της παραβίασης, η πειθαρχική και, τέλος, η δικαστική δίωξη (εφόσον υπήρξαν).

Ας σημειωθεί ότι, βάσει του συγκεκριμένου πίνακα, δύο επιτροπές του ΟΗΕ (τον Νοέμβριο του 2004 η Επιτροπή των Ηνωμένων Εθνών κατά των Βασανιστηρίων, UN CAT, και τον Μάρτιο του 2005 η Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων, UN HRC) ζήτησαν από την Ελλάδα συγκεκριμένες απαντήσεις μέσα σε ένα χρόνο. Σύμφωνα με την προσφιλή τακτική της, η ελληνική κυβέρνηση, μέχρι τουλάχιστον τα τέλη Μαρτίου 2006, απαξίωσε να ανταποκριθεί στη σοβαρή αυτή υποχρέωσή της.

Η λίστα της ντροπής

1. Κακομεταχείριση δύο Ρομά 17 και 18 ετών, Αστυνομικό Τμήμα Μεσολογγίου (08.05.2001). Διενεργήθηκε ΕΔΕ και προτάθηκε η τιμωρία δύο αστυνομικών με αργία με πρόσκαιρη παύση. Με απόφαση του Αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. μόνον ένας αστυνομικός τιμωρήθηκε με πρόστιμο 60 ευρώ. Ασκήθηκε δίωξη κατά τριών αστυνομικών, αλλά σε δίκη παραπέμφθηκε μόνον ένας που αθωώθηκε. Τον Δεκέμβριο 2005 το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου καταδίκασε την Ελλάδα για παραβίαση των άρθρων 3 (απαγόρευση βασανιστηρίων) και 14 (απαγόρευση διακρίσεων) της Ευρωπαϊκής Σύμβασης και για δικαστικά μη αποτελεσματική ανάκριση.

2. Κακομεταχείριση έξι ατόμων (δύο Αλβανοί, οι υπόλοιποι άγνωστης εθνικότητας), Αστυνομική Διεύθυνση Χανίων, Ηγουμενίτσας και Λιμεναρχείο Πειραιά. (Σεπτέμβριος – Οκτώβριος 2001). Διενεργήθηκε Προφορική Διοικητική Εξέταση μόνο για τις κατηγορίες που αφορούσαν τα περιστατικά στα Χανιά και την Ηγουμενίτσα. Οι κατηγορίες κρίθηκαν αβάσιμες.

3. Κακομεταχείριση Έλληνα 40 ετών, στη Ρόδο (06.07.2001). Διενεργήθηκε ΕΔΕ και δύο αστυνομικοί παραπέμφθηκαν στο Πειθαρχικό Συμβούλιο αντιμετωπίζοντας την ποινή της αργίας με απόλυση. Το αποτέλεσμα είναι άγνωστο. Διενεργήθηκε προανακριτική εξέταση, με άγνωστο επίσης αποτέλεσμα.

4. Κακομεταχείριση Ρομ 21 ετών στον καταυλισμό Ρομά Αγίας Παρασκευής (15.06.2001). Διενεργήθηκε Προκαταρκτική Ερευνα (ΠΕ) και οι αστυνομικοί δεν βρέθηκαν υπεύθυνοι. Υποβλήθηκε μήνυση κατά των αστυνομικών, οι οποίοι απαλλάχτηκαν με βούλευμα. Προσφυγή στην Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.

5. Κακομεταχείριση και λεκτική κακοποίηση μίας γυναίκας και τριών ανδρών (Ρομά), 19-21 ετών, καταυλισμός Ρομά Ασπροπύργου, Αστυνομικό Τμήμα Ασπροπύργου (28.01.2002). Η συμπεριφορά αυτή προκάλεσε αποβολή στην κοπέλα. Η ΠΕ για τις κατηγορίες της ανεστάλη εν αναμονή της ποινικής δίωξης. Υποβλήθηκε μήνυση κατά του αστυνομικού και διενεργήθηκε προανακριτική εξέταση. Η υπόθεση αρχειοθετήθηκε με την ένδειξη «άγνωστος δράστης». Προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

6. Κακομεταχείριση τριών Αλβανών, Αστυνομικό Τμήμα Κρυσταλλοπηγής (13.06.2001). Διενεργήθηκε ΠΕ και κανένας αστυνομικός ή συνοριοφύλακας δεν βρέθηκε υπεύθυνος.

7. Κακομεταχείριση ενός άνδρα και μιας γυναίκας αλβανικής καταγωγής στην Κακαβιά. Διενεργήθηκε ΠΕ και κανένας αστυνομικός δεν βρέθηκε υπεύθυνος.

8. Κακομεταχείριση Αλβανού 24 ετών, Αστυνομικό Τμήμα Μυτιλήνης (24.03.2001). Διενεργήθηκε ΕΔΕ και δύο αστυνομικοί παραπέμφθηκαν στο Πειθαρχικό Συμβούλιο αντιμετωπίζοντας ποινές απόταξης και αργίας με απόλυση. Απαλλάχτηκαν, η αστυνομία ωστόσο άσκησε έφεση και η απόφαση παραπέμφθηκε στο Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο. Το αποτέλεσμα άγνωστο. Σε άλλον αστυνομικό επιβλήθηκε χρηματική ποινή. Ασκήθηκε ποινική δίωξη κατά ενός αστυνομικού για βασανισμό.

9. Κακομεταχείριση Νιγηριανού 28 ετών, κρατητήρια Ελληνικού (25.06.2002). Η σχετική ΕΔΕ αποφάνθηκε ότι οι κατηγορίες ήταν αβάσιμες. Διενεργήθηκε προκαταρκτική εξέταση και προανακριτική εξέταση: και οι δύο αρχειοθετήθηκαν.

10. Ηλεκτροσόκ σε Ελληνα, 20 ετών, Αστυνομικό Τμήμα Ασπροπύργου (14.08.2002).

11. Κακομεταχείριση 22 κρατουμένων (από Σρι Λάνκα, Ιράκ, Μπανγκλαντές, Σιέρα Λεόνε, Κένυα), κρατητήρια Ελληνικού (12.06.2001). Σύμφωνα με το υπουργείο Δημόσιας Τάξης, «δεν υπάρχουν στοιχεία στα αρχεία μας».

12. Κακομεταχείριση και σε μία περίπτωση σεξουαλική κακοποίηση 11 ατόμων από την Τουρκία αιτούντων άσυλο, μεταξύ 17 και 36 ετών, Λιμενικό, Χανιά (30.05.2001). Διενεργήθηκε ΕΔΕ: δύο λιμενικοί τιμωρήθηκαν με περιορισμό 20 ημερών και άλλοι τέσσερις με φυλάκιση 30-50 ημερών. Μετά δύο αναβολές, η δίκη έγινε στις 15 Οκτωβρίου 2004. Ο ένας λιμενικός αθωώθηκε, ο δράστης της σεξουαλικής κακοποίησης καταδικάστηκε σε κάθειρξη 2 ετών και 6 μηνών με αναστολή, ένας καταδικάστηκε σε κάθειρξη 1 έτους με αναστολή και άλλοι τρεις καταδικάστηκαν σε κάθειρξη 1 έτους και 6 μηνών με αναστολή. Αγνοείται το αποτέλεσμα της έφεσης.

13. Κακομεταχείριση δύο παιδιών 13 και 14 ετών ελληνικής καταγωγής, Αστυνομικό Τμήμα Κασσάνδρειας (19.08.1994). Διενεργήθηκε ΕΔΕ και δεν διαπιστώθηκε καμία ευθύνη. Τρεις αστυνομικοί καταδικάστηκαν για κατηγορίες κατά της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και καταδικάστηκαν σε κάθειρξη 4 ετών με στέρηση των πολιτικών τους δικαιωμάτων. Αθωώθηκαν στο Εφετείο.

14. Κακομεταχείριση Αλβανού 16 ετών, Άγιος Στέφανος (08.02.2001). Διενεργήθηκε ΕΔΕ και δύο αστυνομικοί τιμωρήθηκαν από το Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΛ.ΑΣ. με απόταξη και εξάμηνη αργία με απόλυση αντιστοίχως. Οι αστυνομικοί άσκησαν έφεση στο Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό. Σύμφωνα με δημοσιεύματα του Τύπου, στο Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό αποφασίστηκε η αθώωσή τους. Ασκήθηκε ποινική δίωξη κατά ενός αστυνομικού για επικίνδυνες σωματικές βλάβες.

15. Κακομεταχείριση πέντε Ρομά, 17 έως 23 ετών, Αστυνομικό Τμήμα Αργοστολίου (04.08.2001). Διενεργήθηκε ΕΔΕ, η οποία κατέληξε ότι δεν υπήρξε αδικοπραξία εκ μέρους των αστυνομικών. Διενεργήθηκαν δύο ΠΕ για τις κατηγορίες της συγκάλυψης και της αποκάλυψης προσωπικών στοιχείων και κανένας αστυνομικός δεν βρέθηκε ένοχος. Ασκήθηκε ποινική δίωξη κατά τριών αστυνομικών, ωστόσο μόνον ένας παραπέμφθηκε σε δίκη, η οποία έχει προγραμματιστεί για την ερχόμενη Τετάρτη. Μετά από μήνυση για τη συγκάλυψη παραπέμφθηκαν σε δίκη στις 12.04.2006 τρεις αστυνομικοί για πλαστογραφία και ψευδορκία.

16. Απάνθρωπη και εξευτελιστική μεταχείριση δύο Ελλήνων στο κέντρο της Αθήνας (08.05.2001). Διενεργήθηκε ΕΔΕ και ο αστυνομικός υπέστη κυρώσεις (η ποινή δεν είναι γνωστή). Ο αστυνομικός τέθηκε σε διαθεσιμότητα μέχρι να εκδοθεί το πόρισμα της ΕΔΕ. Ασκήθηκε ποινική δίωξη κατά του ίδιου αστυνομικού για ψευδή κατάθεση.

17. Θανάσιμος πυροβολισμός κατά Ρομ 21 ετών στο Ζεφύρι (24.10.2001). Διενεργήθηκε ΕΔΕ, η οποία πρότεινε την αργία με απόλυση του αστυνομικού. Με απόφαση του Αρχηγού της ΕΛ.ΑΣ. ο αστυνομικός παραπέμφθηκε στο Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό αντιμετωπίζοντας την ποινή της απόταξης, η οποία επικυρώθηκε και από το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό. Ασκήθηκε ποινική δίωξη κατά του ίδιου αστυνομικού. Καταδικάστηκε στις 11.03.2005 σε κάθειρξη 13 ετών για ανθρωποκτονία με ενδεχόμενο δόλο, με αναστολή. Η έφεση έχει οριστεί για τις 10.04.2006.

18. Θανάσιμος πυροβολισμός κατά Αλβανού 20 ετών στον κέντρο της Αθήνας (21.11.2001). Η ΕΔΕ αποφάνθηκε ότι ο αστυνομικός πρέπει να τιμωρηθεί με αργία με απόλυση. Το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό τον απάλλαξε. Στις 24 Νοεμβρίου 2003, ο αστυνομικός αθωώθηκε από την κατηγορία της ανθρωποκτονίας. Εγινε προσφυγή στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου.

19. Θανάσιμος πυροβολισμός κατά Πόντιου 18 ετών στη Θεσσαλονίκη (25.03.2000). Διενεργήθηκε ΕΔΕ, η οποία κατέληξε ότι δεν προέκυπταν ευθύνες εκ μέρους των αστυνομικών. Ο αστυνομικός απαλλάχτηκε με βούλευμα, αλλά παραπέμφθηκε μετά από αναίρεση στον Αρειο Πάγο. Αθωώθηκε στις 22.06.2005.

20. Θανάσιμος πυροβολισμός κατά Έλληνα 32 ετών στα Ανω Λιόσια (03.11.1996). Διενεργήθηκε ΕΔΕ και δύο αστυνομικοί τιμωρήθηκαν με τέσσερις μήνες αργία με απόλυση και αργία με πρόσκαιρη παύση 15 ημερών. Πρωτοδίκως, ο αστυνομικός που πυροβόλησε καταδικάστηκε σε φυλάκιση 4,5 ετών με ανασταλτικό χαρακτήρα. Το Εφετείο τον καταδίκασε σε μετατρέψιμη ποινή φυλάκισης 3 ετών και 3 μηνών.

21. Θανάσιμος πυροβολισμός κατά Ρομ 45 ετών στη Λιβαδειά (20.11.1996). Διενεργήθηκε ΕΔΕ και ο αστυνομικός τιμωρήθηκε με τρίμηνη αργία με απόλυση. Κατά τη διάρκεια της ΕΔΕ είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα. Ο αστυνομικός καταδικάστηκε σε κάθειρξη 2 ετών με αναστολή που επικυρώθηκε στην έφεση.

22. Θανάσιμος πυροβολισμός κατά Σέρβου 17 ετών στη Θεσσαλονίκη (23.10.1998). Διενεργήθηκε ΕΔΕ και ο αστυνομικός τιμωρήθηκε με δίμηνη αργία με απόλυση. Στο μεταξύ είχε τεθεί σε διαθεσιμότητα. Ο αστυνομικός καταδικάστηκε σε κάθειρξη 2 ετών και 3 μηνών μετατρέψιμη σε πρόστιμο. Η ποινή παρέμεινε και μετά την έφεση.

23. Θανάσιμος πυροβολισμός κατά Ρομ 29 ετών στη Χαλκηδόνα, Θεσσαλονίκη (01.04.1998). Διενεργήθηκε ΕΔΕ, η οποία απάλλαξε τους τρεις αστυνομικούς. Οι τρεις αστυνομικοί αθωώθηκαν στο δικαστήριο. Εκκρεμεί αγωγή αποζημίωσης.

24. Πυροβολισμός (που κατέληξε σε τραυματισμό) και κακομεταχείριση με δράστη στρατιώτη και θύμα Αλβανό 67 ετών στην Αγία Ιωάννα, ελληνοαλβανικά σύνορα (08.03.2002). Διενεργήθηκε ΕΔΕ και ο στρατιώτης τιμωρήθηκε με φυλάκιση 10 ημερών. Δύο στρατιώτες παραπέμφθηκαν σε δίκη για πρόκληση σωματικών βλαβών και κακομεταχείριση. Η δίκη έγινε στις 16 Σεπτεμβρίου 2004. Ο ένας στρατιώτης καταδικάστηκε σε κάθειρξη ενός έτους με αναστολή. Το Εφετείο μείωσε την ποινή σε 8 μήνες.

25. Πυροβολισμός (που κατέληξε σε παράλυση) κατά Αλβανού 15 ετών στην Καστοριά (04.06.2001). Υπουργείο Δημόσιας Τάξης: «δεν υπάρχουν στοιχεία στα αρχεία μας». Διενεργήθηκε προκαταρκτική εξέταση και η υπόθεση αρχειοθετήθηκε. Επιδικάστηκε αστική αποζημίωση.

26. Κακομεταχείριση Αλβανού 17 ετών στην Κακαβιά, ελληνοαλβανικά σύνορα (16.11.2000). Δράστης στρατιώτης. Υπουργείο Δημόσιας Τάξης: «δεν υπάρχουν στοιχεία στα αρχεία μας».

27. Θανάσιμος πυροβολισμός κατά Αλβανού 23 ετών στην Καστοριά (01.11.2000). Υπουργείο Δημόσιας Τάξης: «δεν υπάρχουν στοιχεία στα αρχεία μας». Διενεργήθηκε προκαταρκτική εξέταση και η υπόθεση αρχειοθετήθηκε.

28. Κακομεταχείριση Αλβανού 26 ετών στο Αστυνομικό Τμήμα Μεγάρων (15.04.2002). Υπουργείο Δημόσιας Τάξης: «δεν υπάρχουν στοιχεία στα αρχεία μας».

29. Κακομεταχείριση Έλληνα στο Αστυνομικό Τμήμα Χίου (01.05.2001). Διενεργήθηκε ΠΕ που απάλλαξε τους αστυνομικούς.

30. Κακομεταχείριση Έλληνα 17 ετών στη Θεσσαλονίκη (31.01.2001). Διενεργήθηκε ΕΔΕ, η οποία κατέληξε ότι δεν προέκυψαν ευθύνες εκ μέρους των αστυνομικών. Διενεργήθηκε κύρια ανάκριση και οι αστυνομικοί απαλλάχτηκαν με βούλευμα.

31. Κακομεταχείριση Ελληνίδας στο κέντρο της Αθήνας (14.04.1995). Διενεργήθηκε Προκαταρκτική Ερευνα, ένας αστυνομικός τιμωρήθηκε με αργία με πρόσκαιρη παύση και μετά την καταδίκη του αντιμετωπίζει την ποινή της αργίας με απόλυση. Ο αστυνομικός καταδικάστηκε σε κάθειρξη 2 ετών και 6 μηνών με αναστολή, η οποία στην έφεση μειώθηκε στους 15 μήνες.

32. Κακομεταχείριση πέντε Ρομά από 17 έως 64 ετών στον Αγιο Στέφανο.

33. Κακομεταχείριση τριών Ρομά 20, 21 και 22 ετών στον Αστυνομικό Τμήμα Ζαφειρίου (16.07.2002). Διενεργήθηκε ΕΔΕ, η οποία κατέληξε ότι δεν προέκυπταν ευθύνες εκ μέρους των εμπλεκομένων αστυνομικών.

34. Κακομεταχείριση δύο Ρομά 16 και 17 ετών στη Ζαχάρω (01.11.2001).

35. Αναγκαστική χορήγηση φαρμάκων για απέλαση ατόμου από το Μπανγκλαντές 25 ετών στο νοσοκομείο Αιγινήτειο (19.09.2001). Ακαθόριστη διοικητική εξέταση.

36. Αναγκαστική χορήγηση φαρμάκων και κακομεταχείριση Νιγηριανού στο Δρομοκαϊτειο Ψυχιατρικό Νοσοκομείο (20.10.2001). Ακαθόριστη διοικητική εξέταση.

37. Κακομεταχείριση τριών Αλβανών 41, 43 και 62 ετών στην Κρυσταλλοπηγή (15.09.2003). Διενεργήθηκε ΕΔΕ, η οποία κατέληξε ότι δεν προέκυπταν ευθύνες εκ μέρους αστυνομικών ή συνοριοφυλάκων.

38. α) Θανάσιμος πυροβολισμός κατά Αλβανού 18 ετών στην Κρυσταλλοπηγή (23.09.2003). Αγνωστο αν υπήρξε πειθαρχική δίωξη. Διενεργήθηκε κύρια ανάκριση. Παραπέμφθηκε συνοριοφύλακας σε δίκη για ανθρωποκτονία από αμέλεια και καταδικάστηκε στις 08.06.2005 σε 2 έτη και 3 μήνες με αναστολή. Εκκρεμεί έφεση.

β) Πυροβολισμός κατά Αλβανού στα ελληνοαλβανικά σύνορα.

39. Κακομεταχείριση τριών Αλβανών στην Καστοριά και στο Αστυνομικό Τμήμα Μεσοποταμίας (22.09.2003). Αγνωστο αν υπήρξε πειθαρχική δίωξη.

40. Τραυματισμός από πυροβολισμό στρατιώτη Αλβανού 35 ετών στα ελληνοαλβανικά σύνορα (27.05.2003). Αγνωστο αν υπήρξε πειθαρχική δίωξη.

41. Τρεις Αλβανοί αγνοούμενοι (19.09.2003).

42. Κακομεταχείριση Αλβανού στο συνοριακό πέρασμα Κρυσταλλοπηγής (04.10.2003). Αγνωστο αν υπήρξε πειθαρχική δίωξη.

43. Κακοποίηση έξι Αλβανών κατά τη διάρκεια έρευνας για την υπόθεση υπ’ αριθ. 26 (01.11.2000) στην Καστοριά.

44. Τραυματισμός τεσσάρων Αλβανών από το λιμενικό στην Κέρκυρα (26.07.2001). Άγνωστο αν υπήρξε πειθαρχική δίωξη. Έπαυσε η δίωξη κατά των λιμενικών.

45. Θανάσιμος πυροβολισμός κατά Αλβανού στο χωριό Παλαμπά, ελληνοαλβανικά σύνορα (01.12.2001). Άγνωστο αν υπήρξε πειθαρχική δίωξη. Δεν απαγγέλθηκαν κατηγορίες κατά των αστυνομικών.

46. Θανάσιμος πυροβολισμός κατά Αλβανού 32 ετών στην Καστοριά (02.11.2002). Άγνωστο αν υπήρξε πειθαρχική δίωξη. Διατάχθηκε ανάκριση. Αποτέλεσμα άγνωστο.

47. Πυροβολισμός (οδήγησε σε ανικανότητα) κατά Ρομ 16 ετών στο Ποντισμένο Σερρών (26.01.1998). Διενεργήθηκε ΕΔΕ και επιβλήθηκε σε έναν αστυνομικό πρόστιμο 90 ευρώ. Στις 28.02.2003 δικάστηκε αστυνομικός για πρόκληση ελαφράς σωματικής βλάβης και αθωώθηκε. Στις 09.03.2006, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο έκανε παραδεκτή την προσφυγή κατά της Ελλάδας για ενδεχόμενη παραβίαση των άρθρων 2 (δικαίωμα στη ζωή), 3 (απαγόρευση βασανιστηρίων) και 14 (απαγόρευση διακρίσεων) και για μη αποτελεσματική ανάκριση.

48. Κακομεταχείριση Πόντιου 23 ετών στην Τούμπα (23.12.2001). Διενεργήθηκε ΕΔΕ, η οποία κατέληξε ότι δεν προέκυπταν ευθύνες αστυνομικών. Διενεργήθηκαν δύο προκαταρκτικές εξετάσεις που αρχειοθετήθηκαν με εισαγγελικές διατάξεις. Προσφυγή συζητείται στην Επιτροπή Ανθρώπινων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ.

49. Κακομεταχείριση και λεκτική κακοποίηση τεσσάρων Ρομά στο Ναύπλιο (12.09.1999). Ακαθόριστη διοικητική εξέταση κατέληξε ότι δεν προέκυπταν ευθύνες αστυνομικών. Διενεργήθηκαν δύο προκαταρκτικές εξετάσεις που αρχειοθετήθηκαν με εισαγγελικές διατάξεις. Προσφυγή στην Επιτροπή ΟΗΕ.

* Ο κατάλογος… ολοκληρώνεται με πέντε επιδρομές της αστυνομίας (2000-2002) σε καταυλισμούς Ρομά (τρεις στον Ασπρόπυργο, μία στην Αλικαρνασσό της Κρήτης και μία στη Θεσσαλονίκη). Κατά τις επιχειρήσεις αυτές καταγγέλλονται κακομεταχείριση, απάνθρωπη μεταχείριση και στερεοτυπική φυλετική συμπεριφορά από πλευράς των αστυνομικών.»[1]

Η βία φέρνει βία. Και η ακόμη περισσότερο βία αυτονομιμοποιείται και σπάει ορμητικά τα στεγανά του χρώματος, της φυλής, της κοινωνικής τάξης, του επαγγέλματος. Γίνεται πανδημία που δε σέβεται κανένα άλλο πέρα από αυτούς που την ορίζουν και την ελέγχουν. Γίνεται ναζιστική βία. Αν δεν είσαι μαζί μας είσαι εναντίον μας: Αυτό είναι το μόνο μήνυμα που παράγεται. Και λες ναι, ναι, μαζί σας παιδιά, μη με κάνετε καινούριο στο ξύλο μόνο. Και σου λεν αυτοί: δυστυχώς εμείς είμαστε με τους άλλους.

Επί Παπανδρέου η αρρώστια γιγαντώνεται. Ο εχθρός πλέον δεν θα είναι μόνο «οι ξένοι», τα «ταραχοποιά στοιχεία», οι «ύποπτοι», οι «κουκουλοφόροι». Η βία δε θα ξεχωρίζει Έλληνες από αλλοδαπούς, νέους από γέρους, διαδηλωτές από δημοσιογράφους, μετανάστες από ξένους ανταποκριτές, αντιστασιακά σύμβολα από . Όλοι είναι «ξένοι» πλέον -ακόμη και στον τόπο τους- και όλοι ύποπτοι.

Τα προσωπεία έχουν πέσει πια. Η Μεταπολιτευτική Ελληνική χούντα βρίσκεται στην πιο ώριμη και απροκάλυπτη μορφή της. Εχθρός είναι η κοινωνία- τέλος.

Στιγμιότυπα της χούντας Παπανδρέου θα τα δούμε με λεπτομέρεια στην ώρα τους.

Αυτό που σε αυτό το σημείο πρέπει να καταδειχτεί είναι ότι το τέρας της κρατικής βίας το σταματάς μικρό. Αν αρχίσει να θρέφεται με τους κοινωνικά αποδυναμωμένους και τους αδύνατους, θα μεγαλώσει, θα μεγαλώσει μαζί και η πείνα του, θα ανοίξει η όρεξή του. Και όταν το τέρας μεγαλώσει, τίποτα δε θα το σταματήσει από το να φάει και εσένα και ότι αγαπάς σε αυτή τη ζωή. Έτσι ξεκινά πάντα. Χτυπάν πρώτα τον ξένο- αν το αποδειχτείς θα τους είναι ευκολότερο να χτυπήσουν τον πολίτη. Αν το κάνουν θα χτυπήσουν το πρόσωπο, την ανθρώπινη ταυτότητα. Στο τέλος θα χτυπήσουν τον Άνθρωπο, την ανθρώπινη οντότητα.

Αν απάνθρωπη και τερατώδης είναι η κρατική βία, απάνθρωπη και τερατώδης είναι και η συγκάλυψη και ατιμωρησία της από τας «αρχάς» που ουσιαστικά με αυτόν τον τρόπο την ενθαρρύνουν, λειτουργούν δηλαδή εξίσου εγκληματικά. Αν τα όργανα καταστολής είναι το χέρι που ραπίζει ή οπλίζει, το Ελληνικό καθεστώς είναι η πρόθεση που κινεί το χέρι. Η συγκάλυψη και ατιμωρησία είναι αποκλειστικά προνόμια της Ελληνικής εξουσιαστικής κάστας. Τα άλλα είναι για τα παιδιά κατώτερων θεών, κατώτερων τάξεων, κατώτερων γονιών. Η Δικαιοσύνη, η Δημοκρατία, η ισονομία, η τιμωρία είναι για τους αδύναμους και τους αμήχανους. Οι θεούληδες του Ελληνικού πολιτικού συστήματος είναι υπεράνω του νόμου των ανθρώπων. Για αυτούς ο μόνος νόμος είναι το δίκαιο του ισχυρού. Θα κάνεις ότι θέλεις, αυτός είναι ο μόνος νόμος. Οι θεότητες του ετσιθελισμού, η πολιτική κόζα νόστρα της Ελλάδας.

Αυτήν την πολιτική εγκληματική οργάνωση που ψευδεπίγραφα και εμπαικτικά ονομάζεται «Ελληνική Δημοκρατία» αντιπάλεψαν μια χούφτα αναγνωρίσιμων ανθρώπων, επιχειρώντας πρώτα από όλα να την ξεσκεπάσουν, να ρίξουν τα προσωπεία της, να ξεκουνηθεί λίγο ο κοσμάκης, να ανησυχήσει όσο ήταν ακόμη νωρίς. Αυτό ήταν το πολιτικό σύστημα που μεταμόρφωνε και αλλοίωνε κάθε λίγο και λιγάκι έναν λαό, ανάλογα με το όνειρο που είχε δει την προηγουμένη της εκλογής του ο κάθε σκατοκέφαλος Έλληνας πολιτικός. Επίδοξοι και ατσούμπαλοι μαθητευόμενοι μάγοι που δοκιμάζαν τα αλχημιστικά τους πειράματα στην πλάτη ενός λαού και που είχαν ετοιμοπόλεμες τις δυνάμεις καταστολής για να καταπνίξουν την κοινωνική δυσαρέσκεια και την συμμόρφωση όπου και όποτε αυτή τολμούσε να εμφανιστεί. Τα λένε μεταρρυθμίσεις: εκσυγχρονισμό, ανασύσταση του κράτους, μνημόνια και άλλα τέτοια πομπώδη και τραγελαφικά επινοήματα… Αυτό που είναι στην ουσία είναι εντολές από ξένα κέντρα συμφερόντων που εκτελούνται από άμαθους και αλαζονικούς Γραικούς πολιτικούς-υπαλλήλους.

Τα υλικά έρχονται από έξω. Η πολιτική συνταγή για το μαγείρεμα τους είναι ελληνική πατέντα. Και το φαγητό απλά δεν τρώγεται.

Μέσα σε όλη αυτή τη χούντα, της βίας, της συγκάλυψης, του εκχυδαϊσμού, της βαρβαρότητας, της μέχρι πρόσφατα λαϊκίζουσας ολιγαρχίας με τα τεχνητά κατασκευασμένα ψευτοδημοκρατικά ερείσματα, της διαπλοκής, της αλαζονείας, του εκμαυλισμού, της διαφθοράς, του κοκαλοθραύστη που ακούει στο όνομα γραφειοκρατεία που σκόπιμα πολεμούσε τη δημιουργικότητα, των μεγάλων συμφερόντων και του μεγάλου φαγοποτιού, εκατοντάδες χιλιάδες αφανείς Έλληνες πολεμούσαν για τη ζωή τους, για την προσωπικότητα τους, για την αξιοπρέπεια τους, για το όραμα τους, για το μέλλον των παιδιών. Εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων παλεύαν να κάνουν τη δουλειά τους σωστά, να κάνουν το καθήκον τους, όταν όλα τριγύρω τους το απαγόρευαν και τους τιμωρούσαν για αυτό.

Αυτοί ήταν οι άγνωστοι ήρωες. Αυτοί που κρατήσαν κάτι από τη σπίθα ζωντανό. Αυτοί που με τρεμάμενα χέρια θα παραδώσουν κάτι που να αξίζει να διασωθεί στους επόμενους.

Η Ελλάδα είχε πάντα ήρωες. Κάθε χώρα έχει ήρωες. Το θέμα δεν είναι το πόσο ακραία ηρωικοί είναι αυτοί. Το θέμα είναι το πόσο μια χώρα τιμά και αναγνωρίζει τους ήρωες της, πόσο στηρίζει αυτούς που έχουν ορκιστεί στα φυλλοκάρδια τους όχι ντε και καλά να πεθάνουν για αυτή αλλά -κατά προτίμηση- να ζήσουν για αυτή.

Η Ελλάδα, η χώρα που κατά ομολογία των κατοίκων της «τρώει τα παιδιά της» δεν το κανε αυτό. Τους παράτησε τους αφανείς της ήρωες, τους χλεύασε, τους είπε γραφικούς, ρομαντικούς… τους άφησε να παλεύουν μόνοι τους για το σωστό και το δίκαιο στα πανεπιστήμια, στα δικαστήρια, στα γιαπιά, στις ανθρώπινες σχέσεις, στον έρωτα… μόνους και έρμους. Όχι Έρημους και Ισχυρούς όπως θα θέλε να νιώθει ο Λιαντίνης.

Σήμερα που τους χρειάζεται περισσότερο από ποτέ, δε θα τους έχει. Γιατί έχει απομείνει από αυτούς μόνο η σκιά τους μετά από τόσες δεκαετίες ηθικής, πνευματικής και αισθητικής εξόντωσης και διωγμών.

Ακόμη και να ξαναπιάσουν οι ήρωες την σκουριασμένοι τους ηθική πανοπλία, οι Έλληνες δε θα τους αναγνωρίζουν- για μια ακόμη φορά. Γιατί περιμένουν την εντυπωσιακή κάθοδο πολιτικών μεσσιών, γιατί είτε είναι εθισμένοι στο σταρ σύστεμ είτε στη συλλήβδην απαξίωση. Είτε δεν πιστεύουν στις δυνατότητες τους και σε αυτές των συμπολιτών τους είτε παραπιστεύουν σε αυτές.

ΓΙΑΤΙ ΑΠΛΑ ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΕΧΕΙ ΧΑΘΕΙ.

Τώρα που οι μάσκες της εξουσίας πέφτουν[2], τώρα που όλοι ψάχνουν για μπροστάρηδες για τον αγώνα των πολλών ενάντια στους λίγους, πολλοί από αυτούς που χαν δει τα απάνθρωπα προσωπεία των εξουσιαστών έχουν αποσυρθεί στα ερείπια της ιδιωτικής τους ζωής και στη θλίψη ενός μάταιου και ασήκωτου αγώνα που δώσαν μόνοι τους απέναντι σε πολλούς.

Η ζωή είναι ένας μεγάλος Είρωνας…

Όπως ειρωνικό είναι ότι η Ευρωπαϊκή και Αμερικάνη πολιτική συνομιλεί και στηρίζει τους εγκληματίες του Ελληνικού πολιτικού συστήματος όπως έκανε πάντοτε. Μαζί όλοι αυτοί, Έλληνες και ξένοι ολιγάρχες, αφού έχουν φέρει τη χώρα σε κατάσταση απόγνωσης, σχεδιάζουν τη σωτηρία της…

Είναι ειρωνικό.. όχι όμως και περίεργο. Παντού τα ίδια κάνουν. Και στο Ιράκ και στην Αίγυπτο και στην Τυνησία και στη Λατινική Αμερική και σε όλη την υπόλοιπη Αφρική.

Οι Έλληνες, σε μεγάλο βαθμό, είδαν το πραγματικό πρόσωπο της εξουσίας. Χωρίς τον παρά να του κάνει αισθητικές επεμβάσεις, το πρόσωπο της εξουσίας είναι το πρόσωπο μιας σταφιδιασμένης μέγαιρας.

Ας ελπίσουμε ότι οι λαοί στις πλάτες, τα όνειρα και το μόχθο των οποίων στηρίζεται το παγκόσμιο σύστημα εξουσίας θα είναι πιο διορατικοί από ότι ήμασταν εμείς… ότι θα αποτινάξουν την ψευδαίσθηση της δημοκρατίας και μαζί με αυτήν και τους Δυνάστες τους.

Να βιαστούν για να μην τους βιάσουν.

---

[1] http://www.iospress.gr/ios2006/ios20060409.htm

[2] Για τις μάσκες πίσω από τις μάσκες μπορείτε αν κρίνετε σκόπιμο να διαβάσετε την πολιτική αλληγορία μου «Τα Άγρια Ζώα της Πόλης», γραμμένο το 2003.

Read More »