Το πεφτάστερο διήγημα/απόσπασμα

Το πεφτάστερο διήγημα/απόσπασμα

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στα agriazwa.blogspot.com) 

(Ενίοτε γράφω πως η λογοτεχνία μου είναι προφητική. Και αυτός ο ισχυρισμός είναι φυσικά ένα τρικ, καθώς η πραγματική  τέχνη έχει την ικανότητα να κλεφτοκοιτάζει μέσα στο χρόνο, ακόμη και μέσα στο μέλλον, το κοντινό ή το μακρινό.

Ένιωσα όμως πραγματική έκπληξη όταν σήμερα, Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου του 2013, έμαθα ότι θραύσματα μετεωρίτη έπεσαν στην Κεντρική Ρωσία, τραυματίζοντας ανθρώπους. Και αυτό γιατί στις 2 Ιανουαρίου του 2013 ολοκλήρωσα για τις ανάγκες ενός ηχητικού βιβλίου για το Studioamid (http://www.studioamid.gr/index.php/) το πρώτο μου διήγημα της συλλογής μου διηγημάτων «Πρόσωπα, Ζώα, Πράματα» με κεντρικό χαρακτήρα ένα μετεωρίτη που για λόγους λογοτεχνικούς και μόνο τον ονόμασα «Πεφτάστερο». (Του λόγου το αληθές μπορείτε να το διαπιστώσετε στο εισαγωγικό διήγημα της συλλογής «Ο ιστορικός ενός μέλλοντος χωρίς συγγραφείς» όπου ανάμεσα στους κεντρικούς χαρακτήρες αναφέρεται και ο πεφτάστερος ήρωας: http://prosopazoapramata.blogspot.gr/p/blog-page_16.html.

Ακολουθεί απόσπασμα από το πεφτάστερο διήγημα. Περισσότερα από το Studioamid τον Μάρτιο)

«Όσο ευσεβής και αν ήσουν, θα έπρεπε να είσαι ηλίθιος για να πιστεύεις ότι αυτό που έβλεπες να σκίζει τον ουρανό αυτή τη Χριστουγεννιάτικη νύχτα ήταν το άστρο της Βηθλεέμ.

Το άστρο της Βηθλεέμ όφειλε να είναι ευγενικό, υπομονετικά να δείχνει το δρόμο προς τη φάτνη ακόμη και σε αυτούς που χαμηλοθωρούσαν πάντα.

Αυτό που έβλεπες εσύ, δεν ήταν κάποιο προμήνυμα γέννησης.

Αυτό που έβλεπες εσύ, ήταν ένα φωτεινό μαστίγιο στην πλάτη του ουρανού που πάλευε  αγωνιωδώς με τον εαυτό του και τον κόσμο.

Ένα πεφτάστερο.

Πρόλαβες και έκανες την ευχή σου. Αυτοί όμως που θα χτυπούσε το μαστίγιο αμετάκλητα, μόλις και μετά βίας πρόλαβαν να κάνουν την προσευχή τους. Και αυτή ήταν ευχαριστήρια.

 Είχε έρθει από μακριά. Τόσο μακριά που το ίδιο είχε ξεχάσει από πού. Κάποιοι θα λέγαν ότι είχε έρθει από την πύρινη καρδιά ενός άστρου. Άλλοι από τα παγωμένα σπλάχνα μιας διαστρικής ερημιάς.

Έτσι, αλάνι δίχως στόχο και δίχως μνήμη, σεργιάνιζε τις γειτονιές του σύμπαντος.

Άλλοι θα λέγαν πως ήταν μια τσίμπλα που πέταξε από το μάτι του ένας αγουροξυπνημένος θεός μετά από χιλιετίες ληθάργου.

Άλλοι πως ήταν ένα δάκρυ από τα αιώνια άγρυπνα μάτια ενός κοσμικού μαστιχόδεντρου , ταγμένου να καταγράφει τα γενόμενα του κόσμου τούτο στους εσωτερικούς του δακτυλίους.

Όλοι μα όλοι θα συμφωνούσαν όμως πως αυτός ο Βολίτης, έγινε τελικά θάνατος.

Αναπόφευκτος.     

Όταν είδε τον γαλαζοπράσινο πλανήτη, τα αλάνι του ουρανού τον ερωτεύτηκε. Ποιος να το κατηγορούσε; Σκληρή και αβάσταχτη η μοναξιά του ουρανού.

Το πεφτάστερι άρχισε να φλερτάρει τη γαία.

Να έρχεται όλο και πιο κοντά της.

Και τότε το κατάλαβε.

Είχε παγιδευτεί από αυτή.

Και ορμούσε άθελα και ακατανίκητα να πληγώσει το κορμί του έρωτά του και να συνθλιβεί από αυτό.

Την τελευταία στιγμή είδε πως ο δρόμος του τελείωνε σε κάτι αστεία δίποδα. Σε κάτι ανθρώπους. 

Η γη θα επιβίωνε από τον παράφορο έρωτα του πεφτέσταρου. Ετούτοι οι άνθρωποι όμως όχι.

Το πεφτάστερο άρχισε να φλέγεται. Να προλάβει να αυτοκαταστραφεί  πριν προλάβει να καταστρέψει. Μα σε αυτόν τον αγώνα δρόμου θα ήταν η καταστροφή που θα έκοβε το νήμα πρώτη.

Το νήμα της ζωής τριών αθώων ανθρώπων. ..»

Read More »

Η ζωή χωρίς την Αριστέα

Η ζωή χωρίς την Αριστέα

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwablogspot.com)

 

Έφυγε η Αριστέα Μπουγάτσου.

Ένας ακόμη αδικοχαμένος ήρωας αποχώρησε από αυτή την ιλαροτραγική χώρα.

Δεν είχα ποτέ την τιμή να τη γνωρίσω προσωπικά.

Ήταν όμως ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που είχε κερδίσει το σεβασμό και το θαυμασμό μου σε αυτό το ρημαδότοπο.

Ασυμβίβαστη, αξιοπρεπής, δε φοβήθηκε ποτέ να τα βάλει με τους οικονομικούς και πολιτικούς νταβατζήδες αυτής της χώρας.

Ακόμη και όταν απειλούσαν τη ζωή της.

Ήταν ατρόμητη.

Έχασε τη δουλειά της.

Ποτέ την αξιοπρέπεια της.

Ελπίζω οι κοντινοί της άνθρωποι να βρουν το θάρρος να διευκρινίσουν τις συνθήκες του θανάτου της εάν υπάρχει ευθύνη άλλων σε αυτόν, 49 χρονώ, κορίτσι πράμα.

Αριστέα. Φτωχοί, ακόμη πιο φτωχή απομείναμε.

Μοναχά μια κραυγή αγωνίας. Για την Αριστέα. Για αυτόν τον τόπο που τρώει τους αρίστους και θεοποιεί τους φαύλους.

ΑΡΙΣΤΕΑ. Μπούχτισα από θανάτους πια. Κρανίου τόπος αυτή η χώρα. Δολοφονεί με σιγαστήρα και ρίχνει τα πτώματα στη Μεσόγειο.

Τη κέρδισες τη γαλήνη Αριστέα. Και μια θέση παντοτινή στη μνήμη όσων μείναν στα χαρακώματα.     

Read More »

Η Νέα Ιερά Εξέταση και το οικονομικό ιερατείο του Καταστροφισμού

Η Νέα Ιερά Εξέταση και το οικονομικό ιερατείο του Καταστροφισμού

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο προσωπικό του blog Agriazwa.blogspot.com) 

Αντί προλόγου:

(Λάθος εκτιμήσεις, λάθος στους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές, λάθη, λάθη, λάθη εκ μέρος του ΔΝΤ που έχουν κοστίσει μέχρι σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες ζωές ανά τον κόσμο. Οι αξιωματούχοι μιλούν για τις μεθόδους τους σαν να ήταν πυραυλικοί επιστήμονες. Κάνουν ανοιχτές πλέον παραδοχές λαθών για να μοιάζουν αυτές ως «επιστημονικά σφάλματα». Φυσικά, δεν πρόκειται για λάθη. Αυτή, είναι η πολιτική του ΔΝΤ. Η πολιτική της καταστροφής. Αυτή είναι η επιστήμη της καταστροφής.

Το άρθρο που ακολουθεί έχει γραφεί αρκετές εβδομάδες νωρίτερα και στους θλιβερούς καιρούς που ζούμε δεν έχει ιδιαίτερη χρηστική αξία.  Έχει όμως αξία για τους μελετητές καθώς αποτελεί μια διαφορετική προσέγγιση μιας πραγματικότητας με την οποία μπορεί πλέον να έχουμε εξοικειωθεί και να μας φαίνεται τετριμμένη,  φαινόμενο  που αποτελεί σημαντικό δείκτη της δουλοποίησης μας, δεν παύει όμως να μας συνθλίβει όπως συνθλίβει κάθε αφέντης τα δουλικά του)

           Από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξαν ιερατεία που είχαν μεγάλη βαρύτητα για την λήψη πολεμικών αποφάσεων.

Με τον σχετική αποδυνάμωση της θεοκρατίας από κοσμικά συστήματα εξουσίας αποδυναμώθηκε και ο ρόλος των ιερατείων ως κέντρων λήψεων πολεμικών αποφάσεων.

Με την πρωτόγνωρα εκτεταμένη καταστροφή που έφερε ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος θα εμφανιστούν διεθνείς οργανισμοί για την παγκόσμια οικονομική συνεργασία και συντονισμό όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (IMF), η Παγκόσμια Τράπεζα (World Bank) ενώ πρότερα είχε εμφανιστεί η Τράπεζα των Διεθνών Διακανονισμών (BIS) με αρχικό ρόλο τη ρύθμιση και εποπτεία των γερμανικών αποζημιώσεων του Α’ παγκοσμίου πολέμου.

Οι περισσότεροι από αυτούς τους οργανισμούς υπήρξαν ή γίναν εργαλεία του Αμερικανικού οικονομικού Ιμπεριαλισμού και της τραπεζικής ληστοκρατείας.

Δεν τους αρκούσε όμως το πρόσωπο του τεχνοκράτη. Χρειαζόντουσαν ένα «σήμα κατατεθέν». Υιοθετώντας ακραίες οικονομικές θεωρίες οι οργανισμοί αυτοί μετατράπηκαν σταδιακά σε οικονομικά ιερατεία (με χαρακτηριστικότερο όλων του ΔΝΤ) καθώς εμφάνιζαν σε λαούς τις οικονομικές τους θεωρίες ως θέσφατα ώστε να εφαρμόζουν τα οικονομικά τους προγράμματα χωρίς καμιά παρέκκλιση.

Όπως άλλαξε σε μεγάλο βαθμό η μορφή των ιερατείων άλλαξε και η μορφή των πολέμων οι οποίοι πλέον θα γινόντουσαν σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό οικονομικοί ενώ την επιχειρησιακή ευθύνη των οικονομικών πολέμων θα φρόντιζαν τα νέα ιερατεία.

Για να επιβάλλουν λοιπόν καταστροφικές οικονομικές πρακτικές που «παντού και πάντα αποτυχαίνουν», τα οικονομικά ιερατεία θα επέβαλαν σε λαούς και κράτη τα δόγματά τους.

Και το δόγμα τους είναι ένα: Το δόγμα της καταστροφής. Για να έρθει η δημιουργία πρέπει πρώτα να έλθει η οικονομική καταστροφή.

Με αυτόν τον τρόπο, παγκόσμιοι οικονομικοί οργανισμοί γίναν  Ιερατεία του Καταστροφισμού που έριχναν στην πυρά της «οικονομικής βοήθειας» οικονομικά αμαρτωλά έθνη. 

Τα θύματα αυτού του δόγματος ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον πλανήτη.

Τύφλα να έχει η ιερά εξέταση.

Για να είναι πιο πειστικοί μεταμόρφωσαν το λεξιλόγιο της θρησκευτικής ηθικής σε αυτό της οικονομικής ηθικής: Η κάθαρση έγινε βοήθεια. Η αμαρτία μετατράπηκε σε δημόσιο σύστημα διαχείρισης και το αντίστροφο. Η υποταγή αξιοπιστία. Μια λέξη παρέμεινε η ίδια: η λέξη μεταρρύθμιση που είναι κεντρική στο λεξιλόγιο του ΔΝΤ και των συναφών οργανισμών. Αυτή τη φορά η μεταρρύθμιση αφορούσε ένα είδος οικονομικού προτεσταντισμού με παπική πλέον εξουσία.

Η παλιά τάξη πραγμάτων του κοινωνικού κράτος έπρεπε να εξαφανιστεί δια ροπάλου: Αυτό σημαίνει η λέξη μεταρρυθμίσεις. Αυτή τη λέξη μαθαίνουν να ψελλίζουν οι μαθητευόμενοι ηλίθιοι της πολιτικής που υπακούν τυφλά τα παγκόσμια οικονομικά ιερατεία και εφαρμόζουν πιστά την καταστροφή των λαών τους.

Το μόνο που εξελίχθηκε ήταν οι μέθοδοι, εμπλουτισμένες πλέον με τεχνικές από διάφορους επιστημονικούς κλάδους, ανάμεσα στους οποίους πρωτεύοντα ρόλο έπαιξε ο κλάδος της ψυχολογίας που χρησιμοποιήθηκε για να πειστούν οι άνθρωποι ότι η καταστροφή ήταν για το καλό τους και να καμφθεί η αντίστασή τους με πολλαπλές συνδυαστικές τεχνικές ανάμεσα στις οποίες ήταν και η πρόκληση αποπροσανατολισμού. Αλλά τα ίδια έκανε και η ιερά εξέταση, απλά πιο άκομψα. Έλεγε ότι καθάριζε τους ανθρώπους από τις αμαρτίες τους όταν στην ουσία απλά καθάριζε ανθρώπους που δεν ήταν της αρεσκείας της.

Τα σύγχρονα ιερατεία του οικονομικού καταστροφισμού δεν είναι τίποτε άλλο από εξελιγμένες μορφής της Ιεράς Εξέτασης. Στόχος τους δεν είναι η εξυγίανση αλλά η καταστροφή. Και έχουν καταφέρει να πείσουν τα θύματα ότι η καταστροφή είναι για το καλό τους.

Μέχρι και το 2008 και με σπάνιες εξαιρέσεις, η Νέα Ιερά Εξέταση εφάρμοζε τα βασανιστήρια της σε λαούς εκτός της Ευρωατλαντικής συμμαχίας. Λατινοαμερικάνους, Ασιάτες, Αφρικανούς. Όταν αυτοί σταματήσαν να πιστεύουν στη καταστροφική βοήθεια και με τον κίνδυνο η Νέα Ιερά Εξέταση να χάσει την εξουσία της, έκανε κάτι το πρωτόγνωρο. Χίμηξε στην ΕΕ, ξεκινώντας φυσικά από την πιο αμαρτωλή και αδύναμη χώρα της: Την Ελλάδα.

Εκεί θα εφάρμοζε το δόγμα της καταστροφής σε ένα λαό αδιάφορο που νόμιζε ότι είχε βρει μια αιώνια και εύφορη κοιλάδα και μηρύκαζε διαρκώς τα ψεύδη του πολιτικού της συστήματος.      

Για να επέμβει στην Ελλάδα η Νέα Ιερά Εξέταση κατασκεύασε με τη βοήθεια μιας νέας πολιτικής εξουσίας με πολύ στενούς δεσμούς με τα διεθνή κέντρα εξουσίας μια στατιστική οικονομική κρίση. Με την κρίση αυτή η Ελλάδα πέρασε στην κρίση και την δικαιοδοσία της Νέας Ιερής Εξέτασης η οποία συνεργάστηκε με της ηγέτιδες ευρωπαϊκές δυνάμεις για να φτιάξουν μια νέα τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη. Ένα μεταρρυθμιστικό πείραμα ξεκινούσε: Η κρίση ξεκίνησε στην Ελλάδα και η φωτιά της μεταρρύθμισης   θα απλωνόταν και στις γειτονικές μεσογειακές χώρες. Η Αγία Τριάδα της νέας ευρωπαϊκής τάξης πραγμάτων, η Τρόικα, πήρε σάρκα και οστά από το αίμα των Ελλήνων και άλλων λαών.

Ήμουν μάλλον ο πρώτος που περιέγραψα σε άρθρο μου το 2010 ότι η Ελλάδα ήταν ή αρχή ενός μεγάλου κοινωνικού πειράματος που θα επεκτεινόταν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, πρώτα του Ευρωπαϊκού Νότου.

Αργότερα η χρήση του όρου πειραματόζωο για την περιγραφή της Ελληνικής εμπειρίας θα γινόταν αρκετά δημοφιλής, ενώ τον όρο θα τον χρησιμοποιούσε και αυτός που δημιούργησε τεχνητά τις συνθήκες για την εκκίνηση αυτού του σύνθετου πειράματος, ο πρώην και μάλλον ο πιο μισητός από τους Πρωθυπουργούς της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα, ο Γεώργιος Jeffrey Παπανδρέου. Μένει να δούμε αν ο συμφοιτητής του Αντώνης Σαμαράς θα τον φτάσει ή θα τον ξεπεράσει στην πρόκληση μένους.

Το πείραμα έχει όπως είδαμε επαναληφθεί και σε άλλες χώρες και Ηπείρους και αφορούσε την καταστροφή των υποδομών μιας χώρας με οικονομικά μέσα χωρίς να χρειαστούν πολεμικές επιχειρήσεις.

Οι πειραματισμοί του καταστροφισμού υπήρξαν κατά το παρελθόν ποικίλοι ώστε να βρεθεί η «μαγική φόρμουλα» του. Και η πρώτη ύλη για τα πειράματα ήταν άφθονη καθώς η πρώτη ύλη ήταν οι λαοί και τα κράτη τους.

Αυτή η «αναίμακτη» καταστροφή παλαιότερα επιχειρούνταν μέσω εμπάργκο, δηλαδή οικονομικού αποκλεισμού, μιας πολιορκίας που απέκοπτε μια χώρα από το διεθνές εμπόριο.

Παρότι το εμπάργκο προκαλούσε ούτως ή άλλως καταστροφή, υπήρξαν παραδείγματα όπως αυτό της Κούβας όπου φάνηκαν εξαιρετικά ανθεκτικές απέναντι στον πολιορκητικό κλοιό βασιζόμενες στην αίσθηση της αυτονομίας και της αξιοπρέπειας τους.

Χώρες όμως πρέπει να καταστρέφονται στα πλαίσια ενός κύκλου καταστροφής και δημιουργίας όπως τον αντιλαμβάνονται κάποια μέσα στα οικονομικά ιερατεία.

Η καταστροφή των υποδομών μιας χώρας είτε με πολεμικά μέσα είτε με οικονομικά (αν και συχνά έχουμε δει τα δεύτερα να προηγούνται των πρώτων όπως έγινε στο Ιράκ όπου το εμπάργκο προηγήθηκε της εισβολής) δημιουργεί οικονομικά οφέλη: Η χώρα πρέπει να ανοικοδομηθεί.

Αυτό βλέπουμε να συμβαίνει και στη χώρα μας: Η χώρα μας δεν επιχειρείται να διασωθεί. Το αντίθετο: οι λέξεις ανταγωνιστικότητα, αξιοπιστία αποτελούν απλά συγκάλυψη του τι συμβαίνει στη χώρα και γιατί συμβαίνει. Με εξαίρεση κάποιους εξαιρετικά κερδοφόρους τομείς του δημοσίου όπως ενέργεια και νερό των οποίων οι υποδομές οποίοι θα ήταν εξαιρετικά ανόητο και μάλλον επιζήμιο να καταστραφούν και να δημιουργηθούν  εκ νέου, όλες οι υπόλοιπες υποδομές στην Ελλάδα καταστρέφονται κομμάτι κομμάτι δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή μέσω του φαινόμενου του ντόμινο. Η παιδεία, η υγεία, η επιχειρηματικότητα καταστρέφονται συστηματικά. Καθημερινά η χώρα όπως την ξέραμε καταστρέφεται συστηματικά.

Όπως έλεγε και ο Παπανδρέου: «βρισκόμαστε σε πόλεμο».

Πρόκειται για ένα ποιο σύνθετο μηχανισμό από ότι είχαμε συνηθίσει: Καταστροφή μέσω υπερδανεισμού. Οι υποχρεώσεις της χώρας αυξάνονται απέναντι στους δανειστές της ενώ απέναντι στους πολίτες της ελαχιστοποιούνται.

Η λέξη Κατοχή που έχει γίνει πλέον καραμέλα στο στόμα των Ελλήνων πολιτών, είναι απολύτως αντίστοιχη με την πραγματικότητα. Όλο και μεγαλύτερο κομμάτι όχι μόνο του ελληνικού ΑΕΠ αλλά και της διακυβέρνησης του τόπου περνάει στα χέρια των εγγυητριών δυνάμεων της Νέας Ιεράς Εξέτασης, των δυνάμεων που μας εγγυούνται ότι η καταστροφή στην Ελλάδα θα είναι ολοκληρωτική.

Η εθνική κυριαρχία έχει χαθεί. Αλλά αυτά μας είναι γνωστά.

Η χώρα έχει μπει σε καραντίνα που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και «ηθική» με τη θρησκευτική έννοια του όρου. Ας δούμε τι γίνεται όταν ο θρησκεία συναντάει την οικονομία, όταν το δόγμα της καταστροφής παντρεύεται το δόγμα του κέρδους:

Ενώ κάτω από συνθήκες οικονομικού μαρασμού, τα πολλά πρόσωπα των μνημονιακών κυβερνήσεων έχουν δώσει ενέσεις ρευστότητας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, τα λεφτά των ταμείων γίναν κωλόχαρτα. Εμπάργκο έχει κηρυχθεί όχι μόνο προς το εσωτερικό της χώρας όπου όλο και περισσότερο απαγορεύεται στους πολίτες και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις πρόσβαση στο εμπόριο. Εμπάργκο έχει κηρυχθεί και προς τολμηρούς επιχειρηματίες της παραγωγικής οικονομίας του εξωτερικού καθώς προτάσεις για  επενδύσεις τους όχι μόνο αποθαρρύνονται αλλά και αποκρούονται λυσσαλέα από τις μνημονιακές κυβερνήσεις.  Παράλληλα,  διαθέσιμα κεφάλαια δισεκατομμυρίων όπως αυτά του τελευταίου ΕΣΠΑ που θα μπορούσαν εκκινήσουν μια αναπτυξιακή τροχιά μένουν σκόπιμα αναξιοποίητα για να επιστραφούν σχεδόν στο ακέραιο.

Οι μόνες «επενδύσεις» που επιτρέπονται είναι αυτές όπου βασικές υποδομές του κράτους ουσιαστικά παραχωρούνται σε ιδιώτες φίλα προσκείμενους στη Νέα Ιερά Εξέταση.

Τώρα ίσως μπορεί κάποιος να απαντήσει στο αφελές ερώτημα «μα αφού βλέπουν ότι τα μέτρα δε δουλεύουν, γιατί δεν τα σταματάν; Γιατί βάζουν βαθύτερα το μαχαίρι στο κόκκαλο;».

Γιατί ποτέ ο σκοπός των μέτρων δεν ήταν η αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας: απαρέγκλιτος στόχος των μέτρων είναι η ολοκληρωτική καταστροφή της ελληνικής οικονομίας με την εξαίρεση των βασικών υποδομών που θα περάσουν σύντομα στα χέρια των κατακτητών. Τα μέτρα θα σταματήσουν μόνο και μόνο όταν η πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών αγοράζει βασικά είδη με κουπόνια. Όχι πιο πριν. Τότε θα έχει τελειώσει ο ένας επικερδής για τους κατακτητές πόλεμος και θα αρχίσει η επικερδής για τους κατακτητές κερδοφόρα ανάπτυξη.

Γιατί ακόμη και στην πολεμική του φάση, στη φάση της καταστροφής  αυτός ο πόλεμος είναι επικερδής για τους κατακτητές: οι Έλληνες πληρώνουν και με το παραπάνω με τις αποταμιεύσεις τους και τους μισθούς και τις συντάξεις τους τα κόστη του πολέμου που γίνεται εις βάρους τους ενώ με τη λήξη του πολέμου θα κληθούν, ήδη εξαντλημένοι να ξαναχτίσουν τη χώρα με τον ιδρώτα τους για λογαριασμό των δανειστών-δυναστών.

Πρόκειται για τον ασφαλή και επικερδή για τους κατακτητές πόλεμο που γνωρίσαμε ποτέ.

Είναι εξωφρενικό ότι οι Έλληνες πληρώνουν σήμερα εκ προοιμίου «πολεμικές αποζημιώσεις» στους κατακτητές για ένα πόλεμο του οποίου την έκβαση οι «ελληνικές» κυβερνήσεις έχουν συμφωνήσει με τους εκπροσώπους των κατακτητών.

Όπως ξανατονίσαμε, το παγκόσμιο οικονομικό ιερατείο είναι γνήσιοι καταστροφιστές: Για να «ανοικοδομήσουν» πρέπει πρώτα να καταστρέψουν ολοσχερώς. Σε αυτό τον κύκλο πραγμάτων πιστεύουν, αυτό πρεσβεύουν, αυτό επιτάσσουν και αυτό επιβάλλουν.

Στην περίπτωση της Ελλάδας βλέπουμε πρωτόγνωρα πράγματα. Βλέπουμε την ίδια τη χώρα να χρηματοδοτεί τον οικονομικό πόλεμο που γίνεται εναντίον της. Δεν υπάρχουν λέξεις που να μπορούν να περιγράψουν επαρκώς αυτό το είδος προδοσίας. Δεν έχουν εφευρεθεί ακόμα.

Οι καταστροφιστές λοιπόν των παγκόσμιων οικονομικών ιερατείων έχουν βρει έναν πολύ πιο προσοδοφόρο τρόπο να κάνουν πόλεμο. Ο παραδοσιακός πόλεμος μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις όχι μόνο από την κοινή γνώμη του εισβολέα αλλά και στη διεθνή κοινή γνώμη.

Στον οικονομικό πόλεμο οι θάνατοι είναι σιωπηλοί. Αυτοκτονίες, θάνατοι από την καταστροφή των υποδομών υγείας, θάνατοι από έκθεση σε καιρικές συνθήκες για τους χρόνια άστεγους, δευτερογενείς θάνατοι από ανεπαρκή διατροφή, προσφυγιά, μια ανθρωπιστική κρίση με τα όλα της. Όλα αυτά συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα κρυμμένα από τα μάτια πολλών από τους κατοίκους της. Και για αυτό το λόγο άλλωστε η τρικομματική κυβέρνηση υπέδειξε στα μήντια να υποκρύπτουν τέτοιες εικόνες.

Οι θάνατοι που προκαλεί η Νέα Ιερά Εξέταση γίνονται μόνο στατιστικές και όχι αντιδράσεις.  

Η παγκόσμια κοινή γνώμη έχει την εντύπωση ότι η Ελλάδα βοηθείται και μέρος της αντιδρά σε αυτόν τον «σπάταλο ανθρωπισμό» των επικυρίαρχων όταν στην ουσία η «οικονομική βοήθεια» δεν είναι τίποτα παρά άλλο εκβιαστική τοκογλυφία μέσω της οποίας οι μνημονιακές κυβερνήσεις και οι εντολείς τους εκβιάζουν τους Έλληνες να ενδώσουν και να συμβάλλουν ακόμη περισσότερο στην καταστροφή τους.

Ο «αναίμακτος πόλεμος» μπορεί να προκαλέσει και ήδη προκαλεί καταστροφή μεγαλύτερη από ένα χαλί βομβαρδισμών ενώ υποδομές που ενδιαφέρουν τους κατακτητές παραδίδονται σε αυτούς σχεδόν ατόφιες.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να επισημάνουμε κάτι που δεν έχει επισημανθεί αρκετά στην ελληνική και διεθνή αρθρογραφία.

Η μετατροπή μιας οικονομίας από παραγωγή σε χρηματιστηριακή προκαλεί μια βραχυπρόθεσμη «ανάπτυξη» της οικονομίας που ακολουθείται από  μια τρομακτική γήρανση της οικονομίας αυτής (εκτός και αν αυτή είναι διεθνές οικονομικό κέντρο όπως συμβαίνει πχ με την Ελβετία). Όλο και περισσότεροι πόροι διατίθενται στην εικονική-χρηματιστική οικονομία ενώ η παραγωγική οικονομία μαραζώνει. Ο κύκλος της οικονομίας σπάει. Η οικονομία καταλήγει να υπηρετεί τις τράπεζες και όχι το αντίθετο όπως συνέβαινε στην παραγωγική οικονομία. Αυτή είναι η αναπόφευκτη εξέλιξη χωρών των οποίων η οικονομία τους μετατρέπεται σε εικονική: Οι οικονομίες αυτές ανθίζουν για λίγο και μετά γερνάνε για πάντα: Αυτό στην Ελλάδα το έκανε ο Κωνσταντίνος Σημίτης. Από τη στιγμή που η οικονομία γεράσει, δε μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί: πρέπει είτε να υποβοηθείται από εύρωστες οικονομίες είτε, αν έχει την ισχύ, να απομυζήσει άλλες πιο αδύναμες χώρες. Αυτό κάνει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα σε εμάς. Μας βαμπιρίζει αδιάκοπα. Και αφού στεγνώσει το αίμα μας θα τραφεί και από το πτώμα μας και θα το χρησιμοποιήσει ως υλικό ανοικοδόμησης για μια «νέα εύρωστη οικονομία». Αυτό μας κάναν. Αφού πρώτα αρρώστησαν την οικονομία μας, μας κάνουν τώρα ευθανασία. Αφού μας γεράσαν τεχνητά, μας βάζουν τώρα να τραβήξουμε τη σκανδάλη μπροστά στα μούτρα αφού πρώτα έχουμε κάνει χρυσό και το πιστόλι που μας βάλαν στον κρόταφο αλλά και τις σφαίρες.

Αυτό κάνει η Νέα Ιερή Εξέταση: Σου δίνει άφθονη «οικονομική αμαρτία» και έρχεται μετά με το αζημίωτο να σε καθαρίσει από αυτήν καταστρέφοντας σε ενώ αυτή δυναμώνει και πλουτίζει από την καταστροφή σου.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τρεις χώρες των οποίων οι οικονομίες μετατράπηκαν από παραγωγικές σε χρηματοπιστωτικές: Ελλάδα, Ιρλανδία και Ισλανδία. Από αυτές μόνο η μία, η Ισλανδία, αποφάσισε πως το χρηματοπιστωτικό της σύστημα ήταν τόσο δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τα υπόλοιπα οικονομικά μεγέθη της χώρας που το αφήσαν στη μοίρα του: Μόνο η Ισλανδία επιβίωσε γιατί έβγαλε τη σφαίρα από τη θαλάμη του όπλου. Η Ιρλανδία βίωσε τρομακτική καταστροφή. Η Ελλάδα θανατώνεται. Και όλο αυτά γιατί οι κυβερνήσεις τους αποφασίσαν να διασώσουν τη φούσκα των τραπεζών εις βάρος της χώρας. Επέλεξαν να στηρίξουν τον χρηματοπιστωτικό βαμπιρισμό. Όταν καλείς τον βρικόλακα στο σπίτι σου, το σπίτι σου είναι σπίτι του και το αίμα σου αίμα του. Θα σε απομυζήσει μέχρι θανάτου.

Υπάρχουν και  άλλα παράπλευρα οφέλη από τη θανάτωση της Ελλάδας. Γιατί εκμεταλλεύονται τα καλύτερα μυαλά μας που στελεχώνουν επιχειρήσεις και ιδρύματα του εξωτερικού, ενώ στην Ελλάδα θα μείνουν ως επί το πλείστον χαμηλόμισθοι εργάτες που θα πληρώσουν με τον ιδρώτα την ανοικοδόμηση της χώρας αφού πρώτα έχουν πληρώσει με τον παρά τους την καταστροφή της χώρας τους. Αν φυσικά μπορούν οι Έλληνες μετά από ένα τέτοιο εξαντλητικό πόλεμο να γίνουν εργάτες. Αν δεν μπορούν αυτοί, πάντα υπάρχουν αλλού φθηνά εργατικά χέρια όσο υπάρχει φτώχια κα ανισότητες.

Όπως σωστά τόνισε ο Δημήτρης Καζάκης όλη η χώρα θα μετατραπεί σε Eιδική Οικονομική Ζώνη. Βλέπουμε δηλαδή σε έναν ορίζοντα γεγονότων που μπορεί να φτάσει και τα 20 χρόνια. Θέλει άλλα 3-4 χρόνια για την πλήρη και μη άμεσα αντιστρεπτή οικονομική καταστροφή της χώρας. Η ανοικοδόμηση της χώρας θέλει μετά πέντε με δέκα χρόνια. Αν υπάρχει μέχρι τότε η χώρα. Αν υπάρχουν μέχρι τότε Έλληνες. Γιατί αν δεν υπάρχουν, την ανοικοδόμηση θα την κάνουν άλλοι.

   

Είναι περίεργο για μια χώρα να συνθηκολογεί για την ίδια της την καταστροφή. Το πώς και το γιατί συμβαίνει μπορεί να αποδοθεί από μια άλλη πτυχή του πειράματος Ελλάδα:  μια πτυχή που ίσως να έχει σχεδιαστεί ή προβλεφτεί από την αρχή, ίσως όμως και να αποτελεί μια απρόβλεπτη και πολύ χρήσιμη για τα Ιερατεία των Καταστροφιστών της Νέας Ιεράς Εξέτασης παρενέργεια του οικονομικοπολικόκοινωνικού πειράματος που συμβαίνει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα: Μιλήσαμε για γήρανση της οικονομίας. Δυστυχώς δεν είναι μόνο η οικονομία που γερνάει αλλά και η κοινωνία που υποφέρει πλέον από γεροντική άνοια. 

Υπάρχουν δύο τρόποι, ισοδύναμοι να περιγραφούν τα νέα κοινωνικά φαινόμενα στην Ελλάδα. Και οι δύο είναι εξίσου άσχημοι: Μαζί με την οικονομία είναι και η κοινωνία που πάει 60 χρόνια πίσω. Αναβιώνουν φαντάσματα που ήταν νεκρά από καιρό. Τα φαντάσματα της ακροδεξιάς, της ακροαριστεράς, του φανατισμού και άλλα τέρατα που νομίζαμε ότι η οικονομική «πρόοδος» είχε κρύψει σε λαγούμια της κοινωνικής ζωής. Η ελληνική κοινωνία επιστρέφει σε πρότερα στάδιο της κοινωνικής της εξέλιξης. Οι παλιοί Έλληνες θα το περιέγραφαν αυτό ως Ξεμώραμα ή παλιμπαιδισμό της ελληνικής κοινωνίας. Είμαι σίγουρος ότι τα ιερατεία του Καταστροφισμού θα βρουν μια πιο πειστική και καθωσπρέπει λέξη για να περιγράψουν αυτή τη διαδικασία. Και είμαι σίγουρος πως θα τη χρησιμοποιήσουν σαν όπλο για να εξελίξουν και άλλο τις τεχνικές τους της καταστροφής ολοκλήρων λαών. Θα βαπτίσουν το δηλητήριο αντίδοτο και θα βάζουν τους πολίτες να πίνουν καθημερινά τη δόση τους. Μέχρι να πεθάνουν. Οι καταστροφιστές έχουν καταλάβει ότι μπορούν να πηγαίνουν τους λαούς 50 και 60 χρόνια πίσω. Όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο αλλά και σε κοινωνικό και πολιτισμικό. Στο πτώμα μας πάνω το μαθαίνουνε. Τώρα πλέον έχουν ένα νέο όπλο:  Έχουν μια χρονομηχανή και μπορούν τεχνητά να πηγαίνουν λαούς μπρος πίσω στο ρεύμα της προόδου και να πειραματίζονται με τις δόσεις και τη σύνθεση των δηλητηρίων που χρησιμοποιούν για να κάτσει η μπίλια του καζινοκαπιταλισμού στο σωστό σημείο.

Το τι θα πάθουν οι λαοί από αυτή διαδικασία που τους γερνάει και μετά τους οπισθοδρομεί, τους είναι είτε αδιάφορο είτε χρήσιμο για μελλοντικούς πειραματισμούς. Θέλουν να σκοτώσουν. Αλλά θέλουν να το κάνουν διακριτικά για να μπορούν ανενόχλητοι για να σκοτώσουν βελτιώνοντας τη μέθοδο της δολοφονίας.

Η αυτοψία της Ελλάδας θα δώσει και άλλα όπλα εκλεπτυσμένης και δυσδιάκριτης μαζικής καταστροφής . Οφείλουμε όχι μόνο στους εαυτούς μας αλλά και σε ολόκληρο των πλανήτη να μην πεθάνουμε και με αυτόν τον τρόπο να εμποδίσουμε το Ιερατείο των καταστροφιστών από το να γίνει ακόμη πιο ισχυρό. Σήμερα μας κάνει πόλεμο ένας εχθρός που είναι πολύ πιο ισχυρός γιατί μοιάζει απρόσωπος και αόρατος, ένας εχθρός διαβολέας και διάβολος που δεν μπορούμε να δούμε το πραγματικό του πρόσωπο. Μια Νέα Ιερή Εξέταση που μας έκρινε αμαρτωλούς και θέλει να μας καθαρίσει από τις αμαρτίες μας με το να μας καταστρέψει. Καθώς είναι και οικονομικό ιερατείο, φροντίζει ο θάνατος μας να αποφέρει κέρδη στους συμμάχους της. Αυτή είναι όλη η ιστορία. Μια παλιά ιστορία καταστροφής λαών με νέους όρους και μεθόδους.

Read More »

The Mutated States oF Greece

The Mutated States of Greece

(Ανάλυση για το πολιτικό σκηνικό σήμερα με αφορμή τη σύλληψη των νεαρών στο Βελβεντό) 

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο προσωπικό του blog agriazwa.blogspot)

Ο Γεώργιος Παπανδρέου μας υποβάθμισε και επισήμως σε Failed state, σε ένα κράτος ανίκανο να διαχειριστεί τα του οίκου του και ως εκ τούτο σε ένα κράτος που δεν είχε κανένα νόημα ύπαρξης. Ξεκίνησε λοιπόν έναν πόλεμο κατά της ελληνικής κοινωνίας με μια σειρά οικονομικών και ψυχολογικών βασανιστηρίων και μιας άνευ προηγουμένου για τα «δημοκρατικά» πράγματα των τελευταίων δεκαετιών καταστολής- στο όνομα των αγορών.

 Ο Αντώνης Σαμαράς συνεχίζει τον πόλεμο κατά της ελληνικής κοινωνίας- αλλά αλλάζει το άλλοθι της πολιτικής αυτής. Ο Σαμαράς πολεμά την ελληνική κοινωνία ανάμεσα σε άλλα και στο όνομα της ελληνικής κοινωνίας.

Για να το κάνει αυτό ο Αντώνης Σαμαράς αλλάζει σκακιέρα. Πριν από αυτόν το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ έπαιζε το ψυχολογικό παιχνίδι της συλλογικής ευθύνης καταδικάζοντας σύσσωμο τον ελληνικό λαό ως αυτουργό της κρίσης που ο ΓΑΠ και οι υπόλοιποι συνωμότες πυροδότησαν.

Ο Σαμαράς εγκαταλείπει αυτή τη μέθοδο.  Με τις συντηρητικές του καταβολές ο Σαμαράς πιστεύει ότι θα μιλήσει στο μυαλό του Έλληνα νοικοκυραίου. Το ΓΑΠ ή Χάος του 2010-2012 γίνεται πλέον Σαμαράς ή Χάος όταν στην ουσία, οι εν λόγω οι πρωθυπουργοί των μνημονίων είναι αυτοί που σπέρνουν και θερίζουν το χάος της κοινωνικής διάλυσης που προκαλούν οι πολιτικές που ως ζηλωτές εφάρμοσαν και εφαρμόζουν.

Για να πετύχει αυτήν τη μανούβρα ο Σαμαράς πρέπει να ανακαλύψει ένα νέο εχθρό, έναν εσωτερικό εχθρό αυτή τη φορά για να απομακρύνει τα βλέμματα από τον πραγματικό εχθρό του ελληνικού πληθυσμού: Τις δυνάμεις της αποικιοκρατίας και της κεφαλαιοκρατίας. 

Τον προνομιακό του εχθρό ο Σαμαράς τον ανακάλυψε στο πρόσωπο του αντιεξουσιαστικού χώρου  τον οποίο σκόπιμα και εγκληματικά τον παρουσιάζει ως ταυτόσημο με το μειοψηφικό και βίαιο τμήμα του. 

Το επικίνδυνο παιχνίδι του Σαμαρά έχει πολλαπλή στόχευση:

Να ταυτίσει τον αντιεξουσιαστικό χώρο με το βίαιο ακραίο τμήμα του το οποίο ο ίδιος ο αντιεξουσιαστικός χώρος υπό κανονικές συνθήκες αποκηρύττει.   Ο άλλος σκοπός του παιχνιδιού του Σαμαρά είναι να εγκλωβίσει το Σύριζα και να τον παγιδεύσει στο πλασματικό δίλλημα: Ή είστε με το νόμο ή με τον τρόμο. Εξ΄ ου και οι προ ημερών δηλώσεις του υπουργού «Δημοσίας Τάξης και προστασίας του πολίτη», του υπουργείου δηλαδή που από την εποχή ΓΑΠ έχει επωμιστεί τη στρατηγική και την εφαρμογή της καταστολής των πολιτών. Δήλωνε λοιπόν μια μέρα μετά την επίθεση στο Mall ο υπουργός Δένδιας: «ο ΣΥΡΙΖΑ ήρθε η ώρα να επιλέξει: συντάσσεται με τη νομιμότητα ή συγκαλύπτει την ανομία; Ανέχεται την στοχοποίηση ή όχι από βουλευτή του; Δικαιολογεί τη βία, ως αντίδραση ή όχι» για να κλείσει τον εκβιασμό του με μια ευχή ωσάν να ήταν ο Πάπας της νομιμότητας:   

 «Ελπίζω ότι ο ΣΥΡΙΖΑ περνάει μια φάση μετάβασης και θα συνεχίσει να στρέφεται προς τη νομιμότητα»
   

Αυτή τη νέα μορφή του διαίρει και βασίλευε και της στρατηγικής του νέου εθνικού διχασμού ο Σαμαράς την επέλεξε εδώ και αρκετό καιρό μέσω του Δένδια. Η πρώτη εφαρμογή της ήταν οι επιδεικτικές ανακαταλήψεις από τα σώματα ασφαλείας  παράνομων μεν ακίνδυνων δε καταλήψεων, αρχής γενομένης της κατάλυσης της κατάληψης της Βίλας Αμαλίας. Ήδη από την πρώτη επιχείρηση του δόγματος «Νόμος και Τάξη» που δημιουργεί συνειρμούς χούντας, δόθηκαν τα πρώτα δείγματα γραφής: Αντικείμενα καθημερινής χρήσης που βρέθηκαν μέσα στις καταλήψεις όπως ήταν απολύτως φυσικό να βρεθούν παρουσιάστηκαν ως εν δυνάμει εγκληματικά εργαλεία.  

Εύστοχα είχα δηλώσει τότε σε άρθρο μου «Για αυτό κάνουν ντου στις καταλήψεις. Για να εξωθήσουν ακραία ιδεολογικά στοιχεία σε ακραίες δράσεις.» καθώς η στρατηγική έντασης-πόλωσης  Σαμαρά-Δένδια έδωσε άμεσα καρπούς με την τρομοκρατική επίθεση στο Mall για του οποίου το ιδιοκτησιακό καθεστώς όπως έχει περιγραφεί σε διάφορα δημοσιεύματα είναι πολύ περισσότερο παράνομο από οποιαδήποτε κατάληψη.

Έτσι λοιπόν Σαμαράς και Δένδριας προχώρησαν στην επόμενη κίνηση στη σκακιέρα του «Νόμος και τάξη»

Αυτή ήταν η σύλληψη τρομοκρατών με ή χωρίς εισαγωγικά.

Ο κλήρος έλαχε στους υπο παρακολούθηση νεαρούς που τελικά συνελήφθησαν για την ένοπλη ληστεία στο Βελβεντό. 

Δε θα σταθώ στα πως και τα γιατί του περιστατικού. Αυτό είναι δουλειά της δικαιοσύνης.

Σε αυτό που θα σταθώ είναι στη για μια ακόμη φορά προκλητική και απαξιωτική και της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης στάση του Δένδια: 

  Δήλωσε ο Δένδιας για τους συλληφθέντες: «Μιλάμε για τρομοκράτες βαρύτατα οπλισμένους που είχαν διαπράξει ληστεία»

Σε αυτό το σημείο μπαίνουμε στα βαθειά: Αν ο Δένδιας είχε καταδικαστικά στοιχεία που αποδείκνυαν περίτρανα πως οι νεαροί ληστές ήταν τρομοκράτες, γιατί τότε περίμενε να τους τη στήσει μετά από μια επικίνδυνη ληστεία ριψοκινδυνεύοντας αθώες ζωές για να καρπωθεί τα εύσημα «μιας μεγάλης αστυνομικής επιτυχίας κατά της τρομοκρατίας»;

Και αν τα είχε ο Δένδιας τα στοιχεία, γιατί δεν τα είχε η δικαιοσύνη και γιατί δεν κινήθηκαν διαδικασίες νωρίτερα;

Και αυτή η εντελώς επιπόλαια δήλωση Δένδια είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου.

Οι νεαροί ληστές βρέθηκαν με τα πρόσωπα τους παραμορφωμένα από το ξύλο. Και αυτή είναι μια ευθύνη που βαραίνει και το Δένδια. Αλλά ο σύμφωνα με τον Δελαστίκ ακροδεξιός Δένδιας είναι ένας υπουργός με βεβαρυμένο ιστορικό:  

Γιατό ο Δένδιας είναι ο υπουργός που έχει συγκαλύψει το βασανισμό στη ΓΑΔΑ 15 διαδηλωτών.

Η ελληνική αστυνομία έχει βαρύ ιστορικό κατάχρησης εξουσίας, ξυλοδαρμών, απρόκλητης βίας και βασανιστηρίων.

Το έγκλημα είναι έγκλημα ανεξάρτητα από όπου προέρχεται: Από την ακροαριστερά, την ακροδεξιά ή το ίδιο το κράτος και τις αρχές του, από Έλληνες οι μετανάστες.

Ο πατερούλης του Νόμου και Τάξης λοιπόν Δένδιας ο οποίος προσπαθεί να πιέσει τους πάντες να καταδικάσουν τη βία από όπου προέρχεται για να κρατήσει το κεντρικό σύστημα εξουσίας το μονοπώλιο της βίας και της ανομίας, εμμέσως εξαιρεί την κρατική βία από τον αφορισμό του. Έτσι λοιπόν η αστυνομική διεύθυνση Μακεδονίας σε ανακοίνωση της υπό την πίεση της αποκάλυψης του άγριου βασανισμού των συλληφθέντων, ανακάλυψε με τη σειρά της το πρωτοφανές επιχείρημα και το χαρακτηρισμό της «νόμιμης βίας»: «ασκήθηκε η απολύτως αναγκαία επιτρεπτά δικονομική καταναγκαστική σωματική βία» 

Ας μιλήσουμε λοιπόν για νομιμότητα. Για το πόσο νόμιμη είναι η συγκάλυψη. Η συγκάλυψη από τον Δένδια των βασανισμών στη ΓΑΔΑ τον Οκτώβριο του 2012.

Και ας μπούμε στο ζουμί της υπόθεσης που απασχολεί τώρα την κοινή γνώμη, τη σύλληψη των νεαρών στο Βελβεντό και τα όσα ακολούθησαν: Αφού τα όργανα της αρχής  «άσκησαν νόμιμη βία» στους «τρομοκράτες» και τουμπάνιασαν τα πρόσωπα τους στα ξύλο, μετά άσκησαν «νόμιμη παραποίηση» στοιχείων χρησιμοποιώντας photoshop για να καλύψουν την έκταση της «νόμιμης βίας» που αποτυπώθηκε στα πρόσωπα των ληστών.

Καταλαβαίνετε γιατί μιλάμε; Για παραχάραξη. Συγκάλυψη. Σοβαρότατα αδικήματα. Για εγκλήματα. Ακόμη και αν η βία που ασκήθηκε από τις αρχές ήταν «νόμιμη», η νοθεία που χρησιμοποιήθηκε στις φωτογραφίες είναι οφθαλμοφανώς παράνομη. Τόσο όσο και η πολιτική της συγκάλυψη.

Τώρα photoshop σε φωτογραφίες. Μετά τι; Θα φυτεύουν ναρκωτικά και όπλα σε ζαρντινιέρες; Γιατί όχι; Έχει ξαναγίνει. 

Με αυτή την οφθαλμοφανή σκευωρία η Ελληνική Αστυνομία έχει χάσει όποια αξιοπιστία της είχε απομείνει.  

Από την εποχή ΓΑΠ εμείς εδώ στην Ελλάδα ζούμε σε μια αστυνομοκρατία που παραβιάζει τα δικαιώματα συλληφθέντων και μη.

Τώρα  με το Σαμαρά, συντηρητικός ανήρ όπως είναι, η περιστολή ατομικών δικαιωμάτων γίνεται στο όνομα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας όταν στην πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει είναι ο πόλεμος κατά της δημοκρατίας. 

Αρκετοί αστυνομικοί πλέον, ενθαρρυμένοι από τις εντολές της κυβέρνησης έχουν αρχίσει να νομίζουν πως οι ίδιοι είναι ο νόμος και γαμάν και δέρνουν όχι μόνο εγκληματίες αλλά και διαφωνούντες πολίτες, ακόμη και τυχαίους πολίτες. Η μυρωδιά χούντας αναδύεται όλο και πιο έντονα μέσα από τις πολιτικές των μνημονιακών κυβερνήσεων.

  

Ο νεαρός Ρωμανός, ο πιο διάσημος εκ των συλληφθέντων, δήλωσε ότι είναι αιχμάλωτος πολέμου. Σε αυτό θα συμφωνήσω. Ο πόλεμος κατά της κοινωνίας μαίνεται. Για αυτό που διατηρώ τις επιφυλάξεις μου είναι το σε ποια πλευρά του στρατοπέδου βρίσκεται ο Ρωμανός.

Η τρομοκρατία στην καλύτερη των περιπτώσεων, αυτή η μορφή της τρομοκρατίας που έχει αντικοινωνικό χαρακτήρα και αδιαφορεί για τη ζωή των πολιτών τους οποίους θεωρεί εξ ορισμού πουλημένους, είναι στην καλύτερη περίπτωση ο χρήσιμος ηλίθιος των συστημάτων εξουσίας τα οποία στο όνομα της καταπολέμησης της τρομοκρατίας περιστέλλουν ατομικά δικαιώματα και εξουθενώνουν τη δημοκρατία. Στη χειρότερη; Πράκτορας των συστημάτων εξουσίας.  

Αδίστακτων συστημάτων εξουσίας όπως αυτά που ζούμε στο πετσί μας τα τελευταία χρόνια.

Συστημάτων που αφού πρώτα «ανδρώνουν» τρομοκράτες στη συνέχεια τους «πολεμούν» για να ασκήσουν ακόμη σκληρότερη εξουσία στους πολίτες. Ακόμη και όταν πλέον μιλάμε για αμούστακη τρομοκρατία.Μην ξεχνάμε ότι ο Ρωμανός ήταν φίλους του δολοφονημένου μαθητή Γρηγορόπουλου.

Τη συνταγή του πολέμου κατά της δημοκρατίας που είδαμε επί κυβέρνησης Bush στις ΗΠΑ τη βλέπουμε σήμερα στην Ελλάδα από το δίδυμο Σαμαρά Δένδια.

Αυτοί οι δυο ξανακαλύπτουν έναν εσωτερικό εχθρό. Τον προκαλούν. Τον διασύρουν δημόσια.

Οι επιχειρήσεις κατά της τρομοκρατίας οφείλουν από τη φύση τους να είναι διακριτικές. Όταν γίνονται τηλεοπτικά show αυτό μπορεί να σημαίνει ένα και μόνο πράμα: Ότι η κυβέρνηση χρησιμοποιεί την «τρομοκρατία» για να επιχειρήσει ακόμη μεγαλύτερη καταστολή εις βάρος των πολιτών. 

Ο Δένδιας δεν νομιμοποιείται να καταδικάζει την ανομία από όπου και αν αυτή προέρχεται. Είναι σα να καταδικάζει τον εαυτό του και τον πολιτικό του προϊστάμενο, Γιατί οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν κάνει το σύνταγμα κουρελόχαρτο και έχουν τραβήξει και το καζανάκι. Οι μνημονιακές κυβερνήσεις είναι μνημειωδώς άνομες. Και μετά κάνουν θεαματικές ταχυδακτυλουργίες για να μας περισπάσουν από τη δυσωδία που αναδύεται από το διαμελισμένο πτώμα της δημοκρατίας.

Ο Δένδιας και ο πολιτικός του προϊστάμενος έχουν ήδη συσσωρεύσει κολοσσιαίες ευθύνες. Και δεν είναι μόνο πολιτικές. Είναι κυρίως ποινικές:

Ο Δένδιας έχει συγκαλύψει εγκλήματα όπως αυτό των βασανισμών στη ΓΑΔΑ και του photoshop των νεαρών από τις αστυνομικές αρχές. 

Ο Σαμαράς από την άλλη είναι ο νέος εγγυητής μιας πολιτικής που σκοτώνει χιλιάδες  Έλληνες κάθε χρόνο, εξορίζει δεκάδες χιλιάδες κάθε μήνα και εξαθλιώνει εκατοντάδες χιλιάδες κάθε εβδομάδα.

 Ρίξτε μια ματιά στη Βουλή σήμερα. Στα ακροδεξιά η παράνομη χρυσή αυγή. Λίγο πιο κέντρο οι συνομωσιολόγοι ΑΝΕΛ. Στα αριστερά ο ΣΥΡΙΖΑ που είναι σε καλό δρόμο να γίνει νόμιμος και επομένως είναι παράνομος. Πιο αριστερά ακόμη το κάποτε διωκόμενο παράνομο ΚΚΕ.

Και στο κέντρο, στο θρόνο της εξουσίας, η τροϊκα εσωτερικού που στον πυρήνα της έχει το παλαιό δικομματικό σύστημα εξουσίας, αυτό που έχει διαπράξει οικονομικά εγκλήματα τρισεκατομμυρίων και πολιτισμικά και ηθικά εγκλήματα ανυπολόγιστης έκτασης.

Αυτοί, αυτή η καταραμένη ολιγαρχία είναι οι νόμιμοι και όλοι οι υπόλοιποι είναι οι παράνομοι;

Αλλά ας μην περιοριστούμε στο εσωτερικό της χώρας: Το δόγμα νόμος και τάξη είναι εξόχως επικίνδυνο ακόμη και για αυτά τα θέματα που κάποτε είχαμε να λέμε «εθνικά».  Χρονικά κοντά στο περιστατικό της σύλληψης των τρομοκρατών με ή χωρίς εισαγωγικά, τα τουρκικά μέσα μιλάνε για μια Ελλάδα που εκπαιδεύει τρομοκράτες. 

Ο Παπανδρέου μας έκανε και επισήμως failed state. Ο Σαμαράς  μας κάνει τώρα Terror State: ξέρετε από αυτά τα κράτη που έχει στις λίστες του το State Department για να τα παίζει στα δάκτυλα του.

Είμαστε πια ένα Terror sponsoring Failed State. The Mutated States of Greece. Altered States.

Κάποιος, μπορεί να σκοτώσει έναν άνθρωπο. Κάποιος δέκα. Οι δράστες μπορεί να είναι εγκληματίες, τρομοκράτες κλπ κλπ. Αυτοί όμως που σκοτώνουν χιλιάδες Έλληνες είναι οι εγγυητές της τάξης και της ασφάλειας; 

Παιδιά του μνημονίου. Πάρτε το αλλιώς. Δεν πείθετε κανέναν. Και μην βιάζεστε να συναντήσατε τους φίλους σας Παπανδρέου, Παπακωνσταντίνου, Σημίτη, Παπαντωνίου στο σκαμνί. Ένας Άκης δεν φέρνει την Κάθαρση.   

Read More »