Παλιοκοριόλες!!!

Παλιοκοριόλες!!!

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα στο προσωπικό του blog agriazwa.blogspot.com)

Τροπαιοφόρα γύρισε η κυβέρνηση. Για μια ακόμη φορά πήρε τα αρ@ι@ια της. Τα χαμε πει.

Η μπλόφα της «τήρησης» των υποχρεώσεων και της ανακούφισης της ελληνικής οικονομίας έφυγε άκλαφτη καθώς ούτως ή άλλως προοριζόταν για εσωτερική κατανάλωση και δεν είχε καμιά τύχη απέναντι στους σκληροπυρηνικούς εκφραστές των μεγάλων διεθνών συμφερόντων κυρίως αφότου οι «ελληνικές» κυβερνήσεις φρόντισαν από το 2010 μέχρι το 2012 να κάψουν επιμελώς κάθε διαπραγματευτικό χαρτί που είχαν.

Το μόνο που μπορεί πλέον να κερδίσει η κυβερνώσα σαπίλα είναι χρόνο. Και αυτό είναι και το μόνο που επιδιώκει να κερδίσει επιδεινώνοντας όλα τα μεγέθη της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου. Η Ελλάδα είναι μια χαμένη υπόθεση που διαπραγματεύεται με τον εαυτό της το πόσο χαμένη είναι.

 Για κάποιο λόγο οι Έλληνες, αρέσκονται να νομίζουν ότι είναι η μόνη χώρα στον πλανήτη Γη, όταν στην ουσία πολιτικά ανήκει στις μη-χώρες, στις δυστοπίες.

Έτσι λοπόν, σε μια από τις μεγαλύτερες και σημαντικότερες αποκαλύψεις, αυτή του Edward Snowden για το παγκόσμιο δίκτυο παρακολουθήσεων της NSA, δεν ίδρωσε καν το αυτί της ελληνικής κοινής γνώμης, επιδεικνύοντας ομφαλοσκοπικές ποιότητες ακροβατικού επιπέδου.

Και κατά κάποιο τρόπο, η κοινή γνώμη είχε δίκιο: η Ελλάδα βρίσκεται στο κέντρο του σκανδάλου παρακολουθήσεων. Όπως αποκάλυψε η Spiegel η αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα αποτελεί κέντρο παρακολουθήσεων.  Μια ακόμη πρωτιά. Μια ακόμη συνομωσία.

Αυτό δεν αποτελεί καμία έκπληξη για όσους από εμάς ασχολούνται με τη γεωπολιτική.

Οι ελληνικές υπηρεσίες πληροφοριών για μεγάλο διάστημα λειτουργούσαν σε τόσο στενή σύνδεση με τις αμερικανικές που κάποιος θα μπορούσε να τις χαρακτηρίσει ως «παρακλάδι» τους ενώ δεν γνωρίζουμε αν, πότε και σε ποιο βαθμό αυτονομήθηκαν.

Μετά την 11^η Σεπτέμβρη του 2001, το κράτος μεγάλο αδερφό που δημιουργήθηκε πλέον χωρίς προκαλύμματα στο όνομα της «Εθνικής Ασφάλειας»  και το όργιο παρακολουθήσεων στο εσωτερικό των ΗΠΑ, ήταν αναμενόμενο η NSA να επεκτείνει και να αναβαθμίσει το όργιο των παρακολουθήσεων και εκτός ΗΠΑ.

Στην Ελλάδα, η κλιμάκωση έγινε με την κατάρα των ολυμπιακών του 2004, όπου στο όνομα της ασφάλειας τους, οι μυστικές υπηρεσίες, κυρίως των ΗΠΑ, αλώνιζαν στην Αθήνα.

Άμεση συνέπεια αυτής της «άδειας για ασυδοσία» ήταν το σκάνδαλο των υποκλοπών κατά του τότε πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και άλλων πολιτικών που έγινε με την παράνομη τοποθέτηση λογισμικού στο δίκτυο της Vodafone, σκάνδαλο που αντιμετωπίστηκε με απίστευτη κωλυσιεργία και τσαπατσουλιά και «έκλεισε» για την επίμαχη εκείνη τουλάχιστον περίοδο με την «αυτοκτονία» το Μάρτιο του 2005 του 39χρονου διευθυντή σχεδιασμού δικτύου της Vodafone Κώστα Τσαλικίδη ο οποίος λίγο πριν κρεμαστεί είχε δηλώσει στην αρραβωνιαστικιά του  πως το να φύγει από τη Vodafone «ήταν θέμα ζωής και θανάτου».

Οι υποκλοπές στο δίκτυο της Vodafone είναι μονάχα μια από τις πολλές πτυχές του δικτύου παρακολουθήσεων των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ που υποκλέπτουν δίκτυα σταθερής, κινητής και διαδικτύου και παρακολουθεί όχι μόνο πρωθυπουργούς όπως ο Κ. Καραμανλής και η Angela Merkel και το πολιτικό σύστημα της Ευρώπης αλλά και  εκατοντάδες εκατομμύρια πολιτών. Ο μεγάλος αδερφός είναι εδώ, εδώ καιρό.

Με τις αποκαλύψεις Σνόουντεν, ο γίγαντας με τα πήλινα πλέον πόδια, βρίσκεται για μια ακόμη φορά σε δυσμενή θέση: Μετά τη διπλωματική ήττα στο θέμα της Συρίας και το προσωρινό κλείσιμο του δημοσίου σε σχέση με την ενδοαμερικανική κόντρα για την ανύψωση της οροφής χρέους, τώρα οι αμερικάνοι βρίσκονται πάλι με την πλάτη στον τοίχο καθώς βλέπουν τα πρώην τσιράκια τους τους Γερμανούς να υποχρεώνονται να τους πιέσουν με την υπόθεση του μεγάλου αδερφού: Ακόμη μια χρυσή ευκαιρία για την Ε.Ε να απεξαρτηθεί από την αμερικανική ηγεμονία και τις απαράδεκτες πρακτικές της.

Και ποιος έρχεται να βγάλει τους Αμερικάνους από τη δύσκολη θέση; Πείτε μου, μα το θεό, ποιος;

Ο Θεόδωρος Πάγκαλος. Ο εγγονός του δικτάτορα. Ο πρώην υπουργός εξωτερικών που έκανε τεράστια εκδούλευση στους Τούρκους με την υπόθεση Οτσαλάν. Ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης που εκτόνωσε μέσω της ελληνικής κρίσης την αμερικανική κρίση και πήρε στο λαιμό της όχι μόνο εκατομμύρια Έλληνες αλλά και εκατομμύρια άλλων Ευρωπαίων, ο τύπος που το 1989 απειλούσε ότι θα κάνει τη Βουλή Πεκίνο και που καταδίκασε το Σύριζα για τους νεκρούς της Marfin, o τύπος που μας προέτρεπε να αυτοκτονήσουμε όλοι παρά να ψηφίσουμε Σύριζα, ο άνθρωπος που μας είπε ότι είμαστε όλοι κλέφτες με το «μαζί τα φάγαμε», ο άνθρωπος που είπε τα εκατομμύρια των αγανακτισμένων ΜΑΛΑΚΕΣ στη γαλλική τηλεόραση, ο αιώνιος προβοκάτορας, ο ζωντανός αντιπερισπασμός, έρχεται τώρα να προσφέρει χρήσιμες υπηρεσίες στους Αμερικάνους, να τους δώσει αντεπιχειρήματα, να αποδυναμώσει την Ευρωπαϊκή πίεση  και να δώσει ερείσματα για διπλωματικά επεισόδια στους Τούρκους.

Ο άνθρωπος που έχει προσβάλει ζωντανούς και νεκρούς μας έδωσε ένα ακόμη καλό παράδειγμα για την τάξη εκείνη των πολιτικών που δεν έχουν ξεπεράσει το πρωκτικό στάδιο και επιδεικνύουν σαδομαζοχιστικές τάσεις δηλώνοντας πως:

««Εγώ θα σας πω και θα σας φανεί παράξενο ότι κάποτε η ΕΥΠ είχε καταφέρει να παρακολουθεί όχι μόνο τον Αμερικανό πρέσβη στην Αθήνα, αλλά και τον Αμερικανό πρέσβη στην Άγκυρα. Και κάθε φορά που πήγαινα μαζί με τον καφέ μου και το κουλούρι μου, είχα στο γραφείο μου μια στοίβα με χαρτιά που μου έστελναν όχι όλα, αλλά αυτά που με ενδιέφεραν. Τον καιρό που ήμουν υπουργός (Εξωτερικών)… Δεν ξέρω ποιος ήταν ο Λάλας και μην προσπαθείτε να το γελοιοποιήσετε, διότι αυτός ήταν ένα γελοίο πρόσωπο. Η ΕΥΠ ήταν, προς τιμήν της. Έγραψε μια ένδοξη σελίδα. Παρακολουθούσε με μηχανήματα και αντέγραφε σε μαγνητοταινίες τις δύο πρεσβείες, της Άγκυρας και της Αθήνας. Πλάκα μου κάνετε; (σ.σ. αν το έκανε νομίμως)…
Δεν ήταν συνηθισμένο να τα βάζεις με τους Αμερικανούς. Οι Αμερικανοί έκαναν ό,τι μπορούσαν, για το καλό όλων μας...
Να είστε εθνικά υπερήφανοι, διότι για βρωμοδουλειές είμαστε πρώτοι. Πότε ήμουν υπουργός Εξωτερικών; Κράτησε πολύ λίγο. Και δεν μάθαινα και κάτι σοβαρό, διότι όλα αυτά που έλεγαν τα ήξερα. Απλώς μερικές φορές ήταν πολύ διασκεδαστικό να ακούω τον Αμερικανό πρέσβη να λέει στο συνάδελφό του στην Άγκυρα ή σε κάποιον από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ “what is this motherfucker Pangalos doing?”. Και ο άλλος να απαντά “this motherfucker called me today” κοκ. Φιλικά οι άνθρωποι…» (εδώ)

Φιλικά Motherfucker Pangale. Φιλικά και με ασυγχώρητη σαδιστική διάθεση χιούμορ, ο Πάγκαλος δίνει αντεπιχειρήματα στους στριμωγμένους Αμερικανούς και πατήματα στο να κατηγορήσουν οι Τούρκοι τους Έλληνες για κατασκοπεία και να προβούν σε αντίποινα και σε συλλήψεις…

Motherfucker Pangale που λεν και οι αμερικάνοι. Fat Bastard που λέει και ο Greg Palast...
 
Πόσο ακόμη κακοραμμένες δερματόδετες διογκωμένες πορδές θα διαρρέουν βρωμίζοντας τον τόπο;
Ο Πάγκαλος δεν είναι πλέον μόνο δημόσιος κίνδυνος. Είναι εθνικός κίνδυνος. Είναι πανευρωπαϊκός κίνδυνος.
 Λίγες μέρες μετά τις δηλώσεις Τσίπρα για παρακολούθησή του, ο Πάγκαλος χωρατεύει με ένα από τα σοβαρότερα, κρίσιμα και καυτά θέματα παγκοσμίως.
Ο άνθρωπος ο οποίος έπρεπε κάθε μέρα έπρεπε να μπαινοβγαίνει στα δικαστήρια για μηνύσεις για μαζικές συκοφαντικές δυσφημίσεις, για μαζικές ηθικές βλάβες, για μαζικές προσβολές προσωπικοτήτων και αντί αυτού έκανε αυτός μήνυση σε 26χρονο blogger ζητώντας του ένα εκατομμύριο ευρώ για «ψυχική ταλαιπωρία», «άγχος» και «στεναχώρια», ο κύριος «δεν πληρώνω τα χαράτσια» για τα 22 του ακίνητα (και 13 της γυναίκας του), ο άνθρωπος που μήνυσε πολίτη επειδή τον αποκάλεσε γαϊδούρι προσβάλλοντας βάναυσα τα γαϊδούρια, σήμερα επιτέλους μηνύεται!
Επιτέλους κάποιος δικηγόρος (έστω και δυστυχώς πρώην Πασόκος) αποφάσισε να κάνει τη δουλειά του, να υπηρετήσει δηλαδή τη δικαιοσύνη αντί για τα στενά του συμφέροντα.

Ο δικηγόρος Άγις Τάτσης ανέφερε απολύτως βάσιμα για τις δηλώσεις Πάγκαλου πως «είτε ως αληθείς συνιστούν αποκάλυψη μυστικών της Πολιτείας, εκθέτουν σε κίνδυνο την χώρα και τους υπαλλήλους της (στρατιωτικούς διπλωμάτες κλπ) σε κίνδυνο αντιποίνων, είτε ως ψευδείς συνιστούν έκθεση της Πολιτείας σε κίνδυνο αντιποίνων και διατάραξης των ειρηνικών σχέσεων της με τουλάχιστον τα αναφερόμενα κράτη (ΗΠΑ, Τουρκία)» και ζήτησε δικαίως την εφαρμογή της αυτόφωρης διαδικασίας.  

Αφού μαζί τα φάγαμε, καιρός είναι να έχει ο κος Πάγκαλος και οι όμοιοι του την τύχη χιλιάδων πολιτών που αδυνατούν να πληρώσουν κατασκευασμένες  καταχρηστικές υποχρεώσεις απέναντι στο δημόσιο ακόμη και μερικών εκατοντάδων ευρώ.

Είθε η δικαιοσύνη επιτέλους να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και να αποδώσει τις ευθύνες που αναλογούν στους υπαιτίους της εθνικής καταστροφής και του εξανδραποδισμού των Ελλήνων.

Read More »

Το δράμα της υποτέλειας

Το δράμα της υποτέλειας

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο προσωπικό του blog agriazwa.blogspot.com)

Ο Χοντρός και ο Λιγνός, οι Βενιζέλος και Σαμαράς, αφού πήραν τη σκυτάλη στην αποδόμηση της χώρας από τον τουρίστα Παπανδρέου, τώρα πλέον, κοιτώντας κατάματα τον πολιτικό όλεθρο που συντελείται σε ότι έχει απομείνει από την κομματική τους βάση, αρχίζουν τώρα τη «διαπραγμάτευση» με όπλο τους το φανταστικό πρωτογενές πλεόνασμα. Όλοι πρέπει να τους στηρίξουμε στην σταυροφορία τους να πείσουν την διεθνή κοινότητα για την λογιστική μπαγαποντιά.

Γιατί ειδάλλως η χώρα χρεοκοπεί. Τα ακούσατε; Χρεοκοπούμε.

Δεν ξέρω τι σενάρια πολιτικής φαντασίας θα επιδιώξουν οι δυό τους στο εγγύς μέλλον.

Τα δύο επικρατέστερα είναι όμως:

Α)  εσωτερική κατάρρευση της ήδη σε κώμα ελληνικής οικονομίας μαζί με χρόνια πολιτική αστάθεια.

Β)ΧΡΕΩΚΟΠΊΑ.

Αφού λοιπόν αυτά τα παλληκάρια κάναν τη χώρα Ιφιγένεια και την περάσαν σε καθεστώς ελεγχόμενης χρεωκοπίας, τώρα τα κωλόπαιδα διαπιστώνουν ότι η πολιτική δεν βγαίνει.

Αφού πρώτα τρέψαν εκατοντάδες δις καταθέσεων σε φυγή. Αυτοκτονήσαν χιλιάδες συμπολίτες μας. Φτωχοποιήσαν εκατομμύρια άλλους. Σκοτώσαν  χιλιάδες μέσω ελλείψεων στην πρωτοβάθμια και όχι μόνο περίθαλψη. Συγχωνεύσαν  νοσοκομεία και πανεπιστήμια λες και ήταν βούτυρο και μαρμ-Ελλάδα.

Ανεβάσαν την ανεργία στους νέους κατά 180%. Φτιάξαν τη νέα ελληνική μετανάστευση. Καταστρέψαν τα ταμεία με το PSI. Χρεοκοπήσαν εκατοντάδες χιλιάδες μαγαζιά και κλείσαν ή εξορίσαν χιλιάδες εταιρίες. Βαρέσαν πιστόλια δισεκαττομυρίων σε άλλες εταιρίες.

Φτιάξαν τη νέα τάξη των νεοάνεργων, των νεόπτωχων και των νεοάστεγων.

Υπογράψαν το PSI αδειάζοντας τα ταμεία δημοσίων οργανισμών και προκαλώντας τη μεγαλύτερη ίσως ασφαλιστική κρίση στην ιστορία της νεώτερης Ελλάδας.

Α ναι. Και αφού ξαναγαμήσαν την Κύπρο μέσω του κουρέματος και την παρέδωσαν αλυσοδέσμια στις ορέξεις της διεθνούς τοκογλυφίας.

Αφού καταφέραν μόλις  σε τρία, μάλιστα σε τρία χρόνια το νέο ελληνικό θαύμα, τώρα οι κουφάλες θυμήθηκαν ότι η πολιτική αυτή δεν βγαίνει και κάνουν ότι σηκώνουν μπαϊράκι μην τους πάρει και τους σηκώσει γιατί ακόμη και συμπολιτευτές τους έχουν πάθει αλλεργία στον Χοντρό και το Λιγνό.

Όλα αυτά που συνέβησαν και συνεχίζουν να συμβαίνουν τα έχουμε περιγράψει από την αρχή αυτής της τραγικής φαρσοκωμωδίας με τίτλο «Σώστε το χρηματοπιστωτικό, γαμήστε τις κοινωνίες»

Τώρα το σπέρμα επιστρέφει στα μούτρα τους. Γιατί τώρα, με το τέχνασμα της επαναδιαπραγμάτευσης, όλες οι ειρωνικές ερωτήσεις που οι ίδιοι προπαγανδιστικά χρησιμοποιούσαν στην αρχή της φαρσοκωμωδίας, γυρνάνε μπούμερανγκ: Και που θα τα βρείτε τα λεφτά αν πει όχι η Τρόικα κε Σαμαρά;

Και σε αυτά τα άλυτα ερωτήματα απαντούν με το επιχείρημα του υπάκουου μαθητή ή φαντάρου:

«Κάναμε ότι μας είπαν. Είναι δίκαιο  το κράτημα τους από τα αρχίδια να χαλαρώσει λίγο»

Σωπάτε καλέ. Ξεχάσατε τα προσυμφωνηθέντα; Τη συρρίκνωση του δημοσίου; Το ξεπούλημα του δημοσίου πλούτου; Αυτά, σύμφωνα με τις συμφωνίες που υπογράψατε πρέπει να τηρηθούν στο ακέραιο. Και δεν είμαστε ούτε στο 50% αυτής της πορείας προς την κόλαση. Αυτό περιγράφουν και διεθνείς εκθέσεις.

Στο ακέραιο μάγκες. ΑΚΕΡΑΙΟ. Αλλά που να την καταλάβετε εσείς αυτή τη λέξη: Ακέραιο, ακεραιότητα, ακούγονται ισλανδικά στα αυτιά σας.

ΣΤΟ ΑΚΕΡΑΙΟ.

Τι έγινε λοιπόν η μία και μοναδική πολιτική; Η μόνη πολιτική που υπογράψατε; Γιατί τώρα δε βγαίνει; Πίτσες μπλε. Η πολιτική δεν έβγαινε εξ αρχής. Ήταν κατασκευασμένη για να μη βγαίνει.

Το 2010,το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα ήταν απόλυτα εκτεθειμένο στην ελληνική οικονομία.

Το πιστόλι της χρεωκοπίας έπρεπε να είχε πέσει βαρύ στο διαπραγματευτικό τραπέζι από την ελληνική πλευρά. Με κρότο. Δυστυχώς δεν υπήρχε ελληνική πλευρά.

Αντ αυτού, το χώσατε βαθειά στο παχύ έντερο των Ελλήνων και εκεί το εκπυρσοκροτήσατε οδηγώντας τη χώρα σε μια εσωτερική αιμορραγία.

Αυτό ήταν η πολιτική της ελεγχόμενης χρεωκοπίας. Να σωθούν οι δανειστές με το να απορροφήσει όλη την ελληνική κρίση ο μέσος Έλληνας πολίτης. Αυτές τις θυσίες ζητούσατε. Ανθρωποθυσίες. Και τις είχατε: Χάρη στον πολιτικό αναλφαβητισμό του Έλληνα.

Το 2010 εγώ και άλλοι λέγαμε: Λογιστικός έλεγχος χρέους, επιλεκτική στάση πληρωμών. Αν χρειαστεί και απειλή εξόδου από το ευρώ. Αν χρειαστεί ακόμη και χρεωκοπία και άμεσος επανασχεδιασμός της ελληνικής οικονομίας. Ότι χρειαστεί για να περισώσουμε την Ελλάδα από τις συνέπειες της μακροχρόνιας πολιτικής αλητείας.

Αλλά εσείς αποφασίσατε να στήσει η Ελλάδα κώλο.

Γιατί τώρα; Γιατί τώρα λοιπόν θυμηθήκατε τα αδιέξοδα και την αναδιαπραγμάτευση; Όταν τότε που υπήρχαν ακόμη διαπραγματευτικά όπλα μιλούσατε με σιγουριά Πάπα για τη «μοναδική πολιτική»;

Γιατί ακριβώς, τώρα δεν υπάρχουν διαπραγματευτικά όπλα. Γιατί τώρα περιφέρετε το κουφάρι της Ελλάδας και λέτε να, κάναμε ότι μας ζητήσατε. Ξηγηθείτε τώρα. Και αυτοί σας λένε. Κάτσε ρε μεγάλε. Αυτό το κουφάρι έχει ακόμη λίγη ζωή μέσα του. Υπογράψατε να το φέρετε εντελώς νεκρό. Τέρμα για τέρμα. Έχει δρόμο ακόμη λοιπόν πριν το γδάρουμε και το κάνουμε γούνινο χαλάκι να σκουπίζουμε τα πόδια μας. Πίσω στο βυρσοδεψείο λοιπόν.

Τους τάξατε. Πήγατε να μας βάλετε σε πόλεμο με τους Σύριους συμμάχους μας. Δώσατε τον Ταρ στον Ομπάμα. Δώσατε μαθήματα υπακοής στους σιωνιστές. Γαμήσατε την Κύπρο. Για δεύτερη φορά.

Πάρτε το χαμπάρι ρε. Οι διεθνείς ελίτ σας θεωρούν απλά υπηρετικό προσωπικό. Δεν πρόκειται να αναβαθμιστείτε ότι και να δώσετε. Αυτά είναι τα άσχημα της πλήρους υποτέλειας.

Και τώρα που το πλεκτό που σας επιτρέπει να διατηρείτε την εξουσία, την όποια εξουσίας στην Ελλάδα έχει ξηλωθεί πλήρως, τώρα τι θα κάνετε;

Θα απειλήσετε με έξοδο από το Ευρώ; Με χρεοκοπία; Με το κόμμα της δραχμής;

Τα όρια της εθνικής προδοσίας τα έχετε ξεπεράσει προ πολλού. Τώρα ξεπερνάτε και τα όρια της εθνικής γελοιότητας.

Ο άλλος τουλάχιστον, ο Πολωνολιθουανοσουηδομερικάνος ο ΓΑΠ, προνόησε και απέδρασε νωρίς. Εσείς είστε ακόμη ενώπιον εκατομμυρίων Ελλήνων. Και καλά το Σαμαρά τον σηκώνει ελικόπτερο, σωματικά τουλάχιστον. Το Βενιζέλο πως θα τον σηκώσει;

Περιμένουμε λοιπόν το επόμενο επεισόδιο αυτής της φαρσοκωμωδίας που παίζετε στις πλάτες μας. Άντε να δούμε πόσο μακριά θα φτάσει η κουτοπονηριά σας απέναντι σε αυτούς που εφεύραν το παιχνίδι του χρηματοπιστωτικού. Άντε να δούμε τα πιόνια να κάνουν δικές τους κινήσεις. Πλάκα θα έχει.

Πόση πίστωση χρόνου μπορείτε να πάρετε ακόμη για να σώζετε τα τομάρια σας;  

Κάτι μηνάκια ακόμη λέω εγώ. Και μέχρι τώρα σπανίως έχω διαψευστεί.

Read More »

Αναρχοκαπιταλισμός: Η νέα φεουδαρχία των αγορών

Αναρχοκαπιταλισμός: Η νέα φεουδαρχία των αγορών 

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com) 

Και αν σας έλεγα ότι ο Αντώνης Σαμαράς, ο ακροδεξιός διώκτης των άκρων, είναι και αναρχικός;

Ότι ο αυτοανακηρυσσόμενος «Κεϋνσιανός» Γιάννης Στουρνάρας υπηρετεί ένα ασύμβατο μίγμα οικονομικού αναρχισμού και δημοσιονομικής πειθαρχίας;

Και όμως.

Οι πολιτικές που εφαρμόζονται στην Ελλάδα που ξεκίνησαν να εφαρμόζονται στις χώρες της Λατινικής Αμερικής μέσω πραξικοπημάτων έναντι δημοκρατικά εκλεγμένων αριστερών κυβερνήσεων μετά τη δεκαετία τη 1950 έχουν στο θεωρητικό τους πυρήνα την αναρχία.

Όχι την αναρχία που μπορείτε να φανταστείτε βασισμένη στον κοινωνικό αναρχισμό. Την αναρχία των αγορών, την ασυδοσία δηλαδή του μεγάλου κεφαλαίου.

Ο μεγάλος θεωρητικός του αναρχοκαπιταλισμού, γιατί περί αυτού ακριβώς πρόκειται, ο Milton Friedman, ο ιδρυτής της σχολής του Chicago, ξεκίνησε αυτή τη μεγάλη θεωρητική του σταυροφορία με οικονομική στήριξη από τον πιο ισχυρό λομπίστα της αγοράς ακινήτων της εποχής, τον Herbert Nelson (εδώ), ο οποίος έπρεπε σε ένα πολιτικό περιβάλλον που κάποιοι παρουσίαζαν ως Κεϋνσιανικό Λεβιάθαν με κεντρικό παρεμβατισμό και ελέγχους να απελευθερώσει την τιμή των ενοικίων για τους πελάτες του.

H αφετηρία των Friedman και  Stigler ήταν ιδανική καθώς το Πανεπιστήμιο του Σικάγο είχε ιδρυθεί από τον απόλυτο μεγιστάνα της εποχής, τον John D. Rockefeller, με τη δυναστεία του οποίου ο Friedman, όπως ήταν φυσικό ανέπτυξε σχέσεις.

Ήδη από το 1946 ο Friedman λειτούργησε ως προπαγανδιστής των λόμπυ, κάτι που αποκάλυψε η ξεχασμένη πλέον ακροαματική διαδικασία που έγινε το 1950 από την επιτροπή Buchanan που πήρε το όνομα της από το Δημοκρατικό μέλος της Βουλής των αντιπροσώπων, Frank Buchanan για τη διερεύνηση παράνομων δραστηριοτήτων των λόμπι.

Το 1947, οι Friedman και Stigler θα συμμετέχουν στη δημιουργία της φιλελεύθερης δεξαμενής σκέψης που ονομάστηκε «Λέσχη του Mont Pelerin» (εδώ), με σημαντικότερες προσωπικότητες της να είναι οι Friedrich Von Hayek, Ludwig von Misses, και Karl Popper(«μέντορα» του διεθνή κερδοσκόπου George Soros), μιας λέσχης που υποτιθέμενα δεν είχε καμία προπαγανδιστική φιλοδοξία.

Ο Friedman συνέχισε ακάθεκτος την προπαγανδιστική του δράση και αποτέλεσε πρόσωπο τεράστιας επιρροής για την αμερικανική εξωτερική πολιτική και τις ατζέντες της.  

Από τη δεκαετία του 1950 και έπειτα, ένα μείγμα επισήμων και ανεπισήμων παραγόντων της Αμερικής θα κάνουν μπουρδέλο τη Λατινική Αμερική προκειμένω να διατηρηθούν και να ενισχυθούν τα αμερικανικά συμφέροντα στην περιοχή που ένιωθαν να απειλούνται από δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις που προέβαιναν σε κρατικοποιήσεις και απαλλοτριώσεις. Ο ίδιος ο Friedman θα σπεύσει ως οικονομικός σύμβουλος του αιμοσταγούς δικτάτορα Pinochet για να εφαρμόσει τις θεωρίες του πάνω στα πτώματα Χιλιανών, μια θεωρία που δεν ήταν τίποτα άλλο από το ακαδημαϊκό άλλοθι των μεγάλων αμερικανικών οικονομικών συμφερόντων (το απόλυτο βιβλίο αναφοράς για αυτήν την περίοδο είναι το Δόγμα του Σοκ της Καναδής Naomi Klein).

Για να καταλάβουμε αυτό το πλέγμα επίσημης και ανεπίσημης Αμερικής θα πρέπει να καταλάβουμε το μηχανισμό της περιστρεφόμενης πόρτας ανάμεσα στην πολιτική , την εταιρική, την ακαδημαϊκή Αμερική και την Αμερική των μυστικών υπηρεσιών.

Ήδη αναφέραμε τη σχέση Friedman, Rockfeller και άλλων μεγάλων εταιρικών λόμπυ.

To 1954 ο δημοκρατικά εκλεγμένος πρόεδρος της Γουατεμάλα Jacobo Arbenz Guzmán θα ανατραπεί μέσω πραξικοπήματος με τη συνδρομή της CIA και με τις ευλογίες του τότε προέδρου των ΗΠΑ Eisenhower για την «αποτροπή του κουμουνιστικού κινδύνου».

Στην πραγματικότητα, ο πραγματικός κίνδυνος ήταν να χάσει η εταιρεία United Fruit Company (αργότερα Chiquita) μέρος του πολύ μεγάλου ποσοστού καλλιεργήσιμης Γαίας στη Γουετεμάλα που είχε αγοράσει έναντι πινακίου φακής από προηγούμενα δουλικά καθεστώτα της Γουατεμάλας για να καλλιεργεί μπανάνες.

Γενικός γραμματέας των ΗΠΑ τότε ήταν ο John Foster Dulles ενώ διευθυντής της CIA ήταν ο αδερφός του Allan Dulles, συνεταίροι και οι δυό τους στην νομική εταιρία Sullivan & Cromwell, σημαντικότατος πελάτης της οποίας ήταν η United Fruits Company, ενώ ο λομπίστας της United Fruits ήταν και σύζυγος της προσωπικής γραμματέα του προέδρου Eisenhower.

Στην περίπτωση της Χιλής και την πραξικοπηματική δολοφονία του δημοκρατικού εκλεγμένου προέδρου Allende, με άλλοθι πάλι την αποτροπή του κουμουνιστικού κινδύνου ήταν τα συμφέροντα του τηλεπικοινωνιακού κολοσσού ΙΤΤ. Πάλι με τη συνδρομή της CIA. Πρόεδρος της ITT εκείνη την περίοδο είναι ο John McCone, πρώην διευθυντής της CIA ο οποίος συνέχιζε και μετά την ανάληψη της προεδρίας της ITT σύμβουλος και της CIA ενώ σύμβουλος εθνικής ασφαλείας των ΗΠΑ είναι ο Henry Kissinger, «άνθρωπος των Rockefeller» και κομβικό πρόσωπο για τις εξελίξεις που ζήσαμε στην Ελλάδα με τη χούντα των συνταγματαρχών και τη διχοτόμηση της Κύπρου.

Αφού λοιπόν εγκαθίσταται ο αιμοσταγής Pinochet και η βασιλεία του τρόμου του, είναι ιδανική ευκαιρία για το Friedman, επίσης άνθρωπο του ευρύτερου περιβάλλον Rockefeller  και προπαγανδιστή και άλλων μεγάλων συμφερόντων, να κάνει την Χιλή δοκιμαστικό σωλήνα.

Η οικονομική θεωρία του Friedman την οποία και ονομάζουμε ειρωνικά ως αναρχοκαπιταλισμό  είναι απλή: Καμία κρατική παρέμβαση. Οι αγορές κινούνται από «ουράνιους νόμους» και αργά ή γρήγορα θα καταλήξουν όχι μόνο σε ισορροπία αλλά και σε αρμονία!  Μοιάζει δηλαδή με κάποιον που προσποιείται  ότι είναι πασιφιστής όταν για να επιβάλει τον πασιφισμό του κουβαλά ένα ολόκληρο οπλοστάσιο το οποίο και χρησιμοποιεί σε κάθε ευκαιρία και με κάθε πρόφαση. 

Φυσικά οι αγορές είναι κυρίως ένα πλέγμα μεγάλων συμφερόντων μερικών χιλιάδων ανθρώπων ανά τον κόσμο. Δεν είναι κάτι το απρόσωπο όπως παρουσιάζεται ή κάποιος θεϊκός μηχανισμός που η ανθρωπότητα είχε την τύχη να ανακαλύψει.

Αυτό που φαίνεται να είναι αναρχοκαπιταλισμός δεν είναι παρά μια νέα «άυλη» νεοφεουδαρχία που καταλύει κεκτημένα δικαιώματα για να επιτρέψει κάθε είδους ασυδοσία των «αγορών» των λίγων έναντι των κοινωνιών των πολλών.

Και σαν να μη φτάνει μόνο αυτό: χρησιμοποιεί τις σκληρότερες παρεμβάσεις για να υποστηρίξει το ιδανικό των μη παρεμβάσεων: Πότε τους μηχανισμούς του κράτους (ενίοτε και τους στρατούς του), πότε την πίεση των αγορών, πότε τους οίκους αξιολόγησης, πότε την μέγγενη των ιερεξεταστών του ΔΝΤ και τώρα τους μηχανισμούς και της ΕΕ για να καταλύσουν τα κράτη και τα ενθυλακωμένα σε αυτά ατομικά και εργασιακά δικαιώματα που αποτελούν το μεγαλύτερο εμπόδιο για την ασυδοσία των διεθνών ολιγαρχών.

Καθώς «οι αγορές», «οι τράπεζες», «οι επενδυτές», «οι οίκοι αξιολόγησης» αποτελούν συνήθως διαφορετικές εκφάνσεις της ίδιας οντότητας, η επιβολή τους στις κοινωνίες μέσω νεοφιλελεύθερων δογμάτων και οικονομικών αδιεξόδων και εκβιασμών καταλύει την πολιτική. Την καταπίνει ή την αφομοιώνει.

Να σημειωθεί ότι ο αναρχοκαπιταλισμός μοιάζει με τον αναρχοκουμουνισμό μόνο στην όποια εξωτερική ομοιότητα των περιγραφών τους. Γιατί το περιεχόμενο τους είναι όχι μόνο διαφορετικό αλλά συγκρουσιακά αντίθετο:  Όπως περιέγραφε ο ίδιος ο Friedman «η (μοναδική) κοινωνική ευθύνη των εταιριών είναι αυξάνουν τα κέρδη τους».

Τελεία και παύλα. Παρότι χώροι του αντικουμουνισμού είχαν πολύ αργά αντανακλαστικά απέναντι στην επέλαση του αναρχοκαπιταλισμού καθώς αυτός απειλούσε τον προνομιακό αντίπαλό τους, την κρατική εξουσία, ο αναρχοκαπιταλισμός αποτελεί απειλή για όλους.

Γιατί ενώ ο αναρχοκουμουνισμός έχει κοινωνικό περιεχόμενο, ο αναρχοκαπιταλισμός έχει ξεκάθαρα αντικοινωνικό περιεχόμενο και η ευθύνη του είναι μόνο προς το μεγάλο κεφάλαιο.

Όπως δήλωνε ο Friedman: «Δεν έχει καμιά θέση η κυβέρνηση να απαγορεύει καταναλωτές από το να αγοράζουν προϊόντα τα αποτελέσματα των οποίων θα είναι επιζήμια στους ίδιους»

Κατά συνέπεια φανταζόμαστε ότι αυτή η δήλωση είναι το επόμενο βήμα της δήλωσης «Δεν έχει καμιά θέση η κυβέρνηση να απαγορεύει στις εταιρίες να παράγουν προϊόντα τα αποτελέσματα των οποίων θα είναι επιζήμια στους καταναλωτές»

Ο αναρχοκαπιταλισμός αυτός λοιπόν πρεσβεύει μια τέλεια κοινωνική ζούγκλα χωρίς νόμους, κανόνες, ελέγχους, δικαιώματα όπου νόμος είναι το δίκιο του ισχυρού. Πλήρης απορρύθμιση της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής ζωής.

Αφού ο αναρχοκαπιταλισμός ρίζωσε στην Αγγλία ελέω Thatcher και στις ΗΠΑ ελέω Reagan, κέρδισε έδαφος παντού τόσο γρήγορα όπου σύντομα το σύνολο των δυτικών πολιτικών ελίτ άρχισε να τον προβάλει σαν τη μόνη λύση, την τελική λύση, το τέλος της ιστορίας όπως το περιέγραφε και o Francis Fukuyama όταν στην ουσία είναι το μοναδικό αδιέξοδο και ένας αταβισμός που δεν μας γυρνάει δεκάδες αλλά εκατοντάδες χρόνια πίσω.

Ειδικά στην Ελλάδα, ο νεοφιλελευθερισμός συνδυάστηκε με μια άλλη αρχή, αυτή της δρακόντειας δημοσιονομικής πειθαρχίας (λιτότητα τη λέγαν όταν ακόμη λέγαν κάποια πράγματα με το όνομα τους). Αυτός ο συνδυασμός της ασυδοσίας για τους λίγους και της μέχρι θανάτου λιτότητας για τους πολλούς, της αλητείας με την μπότα, όπως ήδη το βιώσαμε, επιφέρει πολύ ταχύτερη μαζική εξαθλίωση και παραγωγική εξασθένιση από ότι θα μπορούσε να επιβάλει η εφαρμογή του ενός από τα δύο μόνο δόγματα. Είναι ένας διπλός θάνατος.

Φυσικά, οι ελληνικές ελίτ , όχι μόνο συνθηκολόγησαν αλλά παρέδωσαν και όλα τα όπλα που είχε η Ελλάδα απέναντι σε αυτή τη διπλή εισβολή. Αφού ήδη είχαν επί δεκαετίες καταστρέψει κάθε υγιές κύτταρό της, πνευματικά και επιχειρηματικά. 

Και τώρα που είναι προφανές ακόμη στους αμετανόητα ηλιθίους ότι αυτή η πολιτική δεν βγαίνει, αποφάσισε η Ελληνική πολιτική ελίτ μονομερώς ότι το μνημόνιο τελειώνει και ότι πρέπει να σχεδιάσουμε τι θα κάνουμε στην μετά μνημονίου εποχή. Αν δεν υπάρξει συναίνεση από τις διεθνείς ελίτ για γεωπολιτικούς κυρίως λόγους για διάσωση της Ελλάδας και υπό την παρούσα άρχουσα «ελληνική» τάξη, τα μνημόνια θα είναι εδώ τουλάχιστον μέχρι το 2020. Μέχρι τελικής εξουθένωσης μας.  

Τα πικρά αστεία συνεχίζονται εις βάρος των Ελλήνων και άλλων λαών του δυτικού κόσμου.

Το τελευταίο όπλο που είχε η Ελλάδα, αυτό της λαϊκής αντίδρασης, η ελληνική ελίτ έσπευσε να αχρηστεύσει έγκαιρα. Τις λαϊκές κινητοποιήσεις τις εξουδετέρωσε με την Marfin (διαβάστε το σχετικό άρθρο από τη μοναδική πένα του Ν.Μπογιόπουλου εδώ) και τις πολιτικές επιλογές τις αποδυνάμωσε με τον αντιπερισπασμό της Χρυσής Αυγής. Και τώρα στρέφει και τα όπλα της  Marfin αλλά και της Χρυσή Αυγής εναντίων του Σύριζα, του ΚΚΕ, των ΑΝΕΛ, του αναρχισμού, της Ιερισσού, έναντι σε όλους και στον καθένα από εμάς που διαφωνεί με τις πολιτικές της καταστροφής.

Κύριοι:  Είχαμε έναν πρωθυπουργό που δήλωνε «σοσιαλιστής» όταν άνοιγε διάπλατα την κερκόπορτα στη νεοφιλελεύθερη συμμορία.  

 Τώρα έχουμε για πρωθυπουργό, τον συμμαθητή και συγκάτοικο του πρώτου, έναν αποστάτη της κεντροδεξιάς με πρώην αριστερούς και νυν ακροδεξιούς συμβούλους που εφαρμόζει τον αναρχοκαπιταλισμό μαζί με την πιο σκληρή λιτότητα και χρησιμοποιεί το κράτος για να τσακίσει το κράτος και τους πολίτες του.

Έναν υπουργό οικονομίας που δηλώνει «Κεϋνσιανός» όταν ο ίδιος εφαρμόζει τις σκληρές πρακτικές του Friedman.

Φριντμανάκια δημοσιογράφους.   

Στην Ελλάδα είσαι ότι σκατά δηλώσεις. Για αυτό κολυμπάμε μέσα στα σκατά. Μονάχα που αυτά επιπλέουν. Ακόμη και όταν εμείς βουλιάζουμε.

Read More »