Πως έχασα τον πόλεμο κατά των υπερμικροβίων

(Σήμερα, 18 Νοέμβρη, είναι η Ευρωπαϊκή μέρα κατά των αντιβιοτικών. Διαβάστε το γιατί καθώς και το γιατί είναι πολύ αργά, σε άρθρο μου που αναδημοσιεύω από προηγούμενο τεύχος του Holistic Life)

Εκεί έξω μαίνεται ένας ακόμη πόλεμος, αόρατος στο γυμνό οφθαλμό. 

Είναι ο πόλεμος κατά των υπερμικροβίων.

Και τον χάνουμε.

Και ο λόγος που τον χάνουμε είναι η ανθρώπινη απληστία σε συνδυασμό με την έλλειψη ιατρικής και όχι μόνο κουλτούρας που διαμόρφωσαν συνθήκες πολύ δυσοίωνες για την παγκόσμια δημόσια υγεία.

Για δεκαετίες οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες σε συνεργασία όχι μόνο με κυκλώματα γιατρών αλλά και με παγκόσμιους και τοπικούς οργανισμούς υγείας εκτόξευαν σκόπιμα τις πωλήσεις φαρμάκων.

Οι γιατροί υπερσυνταγογραφούσαν κι οι ιατρικοί πελάτες υπερκατανάλωναν αντιβιωτικά για ψύλλου πήδημα.

Η χώρα μας δε είναι, υπερβολική και επιπόλαια ως συνήθως είναι η πρωταθλήτρια στην υπερκατανάλωση αντιβιοτικών. 

Όπως περιέγραφα με λυσσαλέα επιμονή και απόλυτα δικαιολογημένη αίσθηση του κατ’ επείγοντος της κατάστασης στο βιβλίο μου ¨Θανάσιμες Θεραπείες¨(εκδόσεις ETRA 2011), σε αυτή την οργανωμένη παράνοια συνέβαλαν και η  βιομηχανία κρέατος που έκανε κατάχρηση αντιβιοτικών όχι μόνο για λόγους θεραπευτικούς αλλά και για να αυξήσει την παραγωγή της καθώς και άλλοι μεταλλαξιογόνοι ανθρωπογενείς παράγοντες (περισσότερα για τις βρώμικες πρακτικές της βιομηχανίας κρέατος στο βιβλίο μου Παρά Φύση, εκδ ETRA, 2014).

Τα τελευταία δε χρόνια, νέα αντιβιοτικά αναπτύχθηκαν για «προκατασκευασμένες» καινές επιδημίες, με πιο τρανταχτό παράδειγμα τη γρίπη των χοίρων. Στο όνομα της ανθρωπότητας κηρύξαμε τον πόλεμο στη φύση και οι ειδικοί κινδυνολογούσαν ασύστολα για κάποια τυχαία «φυσική» μετάλλαξη που θα έφερνε μια καινούρια φοβερή επιδημία, όταν στην πραγματικότητα οι ανθρωπογενείς μεταλλάξεις ήταν πολύ πιο επικίνδυνες και προβλέψιμες στο βαθμό επικινδυνότητας που τυχόν μπορεί να έχουν.

Ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου είναι, για μια ακόμη φορά, ο άνθρωπος.

Αυτές οι συνθήκες δημιούργησαν αυτό που περιγράφεται ως το «γυμναστήριο» των μικροβίων.

Καλούμενοι να αντιμετωπίσουν μεγάλες ανθρωπογενείς εξελικτικές πιέσεις, οι μικροοργανισμοί αποκτούσαν και συνεχίζουν να αποκτούν ανοσία (αντοχή-ανθεκτικότητα-αντίσταση είναι οι προτεινόμενοι επιστημονικοί όροι) στα φάρμακα και μάλιστα, όσο πιο συχνά ερχόντουσαν σε επαφή με αυτά, τόσο μεγαλύτερη και πιο γρήγορη ήταν η «ανοσία» που αποκτούσαν, με αποτέλεσμα, να υπάρχουν σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες στελέχη μικροβίων απέναντι στα οποία τα φάρμακα που διαθέτουμε είναι άχρηστα.

Κάπως έτσι αναπτύχθηκε ένας άνισος αγώνας δρόμου ανάμεσα στην ιατρική και τα μικρόβια στον οποίο το προβάδισμα το έχουν σαφώς τα μικρόβια καθώς νέα αποτελεσματικά φάρμακα είναι δύσκολο να αναπτυχθούν και οι εταιρίες είναι πολύ πιο αργές από τα μικρόβια. Και είναι αναμενόμενο: Τα μικρόβια παλεύουν για τη ζωή τους ενώ αρκετές φαρμακευτικές, γιατροί και κυβερνητικοί αξιωματούχοι παλεύουν για την τσέπη τους. 

Το φαινόμενο της μικροβιακής αντίστασης το είδαμε πρόσφατα να συμβαίνει με τρομακτική ταχύτητα στην κατάχρηση του αντιγριπικού Tamiflu το οποίο πούλησε σαν τρελό μέσα στον πανικό που σκοπίμως δημιουργήθηκε για τις καινές γρίπες.

 Το αποτέλεσμα;

Αυτό το περιγράψαμε κατά αποκλειστικότητα στις «Θανάσιμες Θεραπείες» (εκδ Etra 2011):

«Το 2009 αποκαλύφτηκε πως το tamiflu ήταν πλέον κατά 99% αναποτελεσματικό κατά του κυρίαρχου στελέχους της κοινής γρίπης στις ΗΠΑ. Ο ιός είχε ήδη αποκτήσει αντίσταση.

Ο Dr Kent Sepkowitz δήλωσε: «Είναι σοκαριστικό. Ποτέ πριν δεν χάσαμε αντιβιοτικό τόσο γρήγορα. Με άφησε άναυδο...»

Εμάς πάλι όχι.

Κι αυτό γιατί ο εφευρέτης ενός από τα πιο χρήσιμα φάρμακα στην ιστορία της ανθρωπότητας, της πενικιλίνης, ο Αλέξανδρος Φλέμινγκ, περιέγραφε στην βράβευση του με Nobel το φαινόμενο της μικροβιακής αντίστασης ήδη από το 1945.

Φυσικά ακόμη κι ο Φλέμινγκ περιέγραφε τις συνέπειες της κακής χρήσης των φαρμάκων όσον αφορά την υποδοσολογία, το να παίρνουν οι ασθενείς δηλαδή λιγότερη πενικιλίνη από όσο έπρεπε. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το φάρμακό του θα καταστρεφόταν για τον αντίθετο λόγο: την υπερσυνταγογράφηση και την υπερκατανάλωση αντιβιοτικών όπως στην πραγματικότητα συνέβη και εξακολουθεί να συμβαίνει.

Σήμερα η κατάσταση τείνει να ξεφύγει εκτός ελέγχου.

Κάθε χρόνο 700000 άνθρωποι πεθαίνουν από ανθεκτικές στα φάρμακα λοιμώξεις και η τάση βαίνει διαρκώς επιδεινούμενη με προβλέψεις τόσο δυσοίωνες που υπάρχουν εκτιμήσεις, ορθές ή όχι για 10 εκατομμύρια θανάτους ετησίως από το 2050.

Η κατάσταση είναι τόσο άσχημη σήμερα που η μακροχρόνια νοσηλεία στις εντατικές και σε άλλους νοσοκομειακούς χώρους, τις μετατρέπουν σταδιακά όχι μόνο σε εκκολαπτήρια ακαταμάχητων λοιμώξεων αλλά και σε πιθανές επιδημικές εστίες.

Είναι τόσο άσχημη που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ/WHO) σήμερα περιγράφει: «Χωρίς επείγουσα, συντονισμένη δράση, ο κόσμος κινείται προς μια μετααντιβιοτική εποχή κατά την οποία κοινές λοιμώξεις και μικροτραυματισμοί που για δεκαετίες ήταν αντιμετωπίσιμα, θα μπορέσουν ξανά να σκοτώσουν».

Και αλλού: «Το πρόβλημα είναι τόσο σοβαρό που απειλεί τα επιτεύγματα της σύγχρονης ιατρικής»

Είναι τόσο σοβαρό που ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα το 2014 κήρυξε τον πόλεμο κατά των υπερμικροβίων ενώ το 2015 αποφάσισε να διπλασιάσει τις κυβερνητικές προσπάθειες σε αυτό το μέτωπο.

Μάταια. Οι συνθήκες που οδηγούν σε αυτές τις δυσοίωνες προβλέψεις έχουν ήδη εδραιωθεί για τα καλά εδώ και δεκαετίες ενώ οργανισμοί και κυβερνήσεις και υπό τη γενναιοδωρία των φαρμακευτικών εταιριών, όχι μόνο κάναν τα στραβά μάτια στην υπερσυνταγογράφηση και υπερκατανάλωση αντιβιοτικών αλλά και πετούσαν ένα σκασμό λεφτά σε αγνώστου επικινδυνότητας και αποτελεσματικότητας φάρμακα και εμβόλια για «μαϊμού» «φυσικές» επιδημίες όπως αυτές των πουλερικών και των χοίρων.

Είναι ενδεικτικό πως ο ΠΟΥ που σήμερα περιγράφει την δυσοίωνη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με τα μελανότερα των χρωμάτων, μόλις το 2012 ανακήρυξε το εν λόγω έτος ως έτος κατά της μικροβιακής αντίστασης.

Φυσικό είναι: αφού όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν πολύ απασχολημένος για να προωθεί την κατασπατάληση κονδυλίων και επιστημονικών ανθρωποωρών για την καταπολέμηση χολυγουντιανών υπερπαραγωγών με πρωταγωνιστές φανταστικές επιδημίες.

Ακριβώς επειδή τα πράγματα είναι σήμερα τόσο άσχημα, από το 2005 και σε ηλικία τριάντα χρονών επιδόθηκα σε μια μοναχική εκστρατεία κατά της εκστρατείας των φανταστικών επιδημιών προειδοποιώντας ότι ο πραγματικός κίνδυνος βρίσκεται στις πρακτικές της φαρμακοβιομηχανίας και του ιατρικού κατεστημένου.

Σήμερα ελάχιστοι θα τολμούσαν να το αμφισβητήσουν αυτό. Αλλά ελάχιστοι επίσης θα τολμήσουν να αποδώσουν ευθύνες σε αυτούς που έφεραν στα πράγματα σε αυτό το σημείο, πόσο μάλλον τα εύσημα σε αυτούς που προσπάθησαν να αποτρέψουν το να έρθουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο.

Ο κόσμος από την άλλη, έχει τόσο αργά αντανακλαστικά που δεν καταλαβαίνει τίποτε μέχρι τα δεινά να αποκτήσουν σάρκα και οστά και να τα νιώσουν στο πετσί τους.

Δυστυχώς, τότε είναι συνήθως πολύ αργά.

Θυμηθείτε ότι ο γιατρός που τυχόν σας έγραψε περιττή αντιβίωση για να τα τσεπώσει δεν είναι απλά ένας κοινός απατεώνας. Έχει εγκληματήσει όχι μόνο απέναντι σας αλλά απέναντι σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και τις μελλοντικές γενιές της.

Ακόμη και τα μικρόβια αντιστέκονται απέναντι σε αυτά που τα σκοτώνουν κι εξελίσσονται ώστε να τα ξεπεράσουν.

Εμείς πότε θα εξελιχθούμε;

Εμείς πότε θα αντισταθούμε; 

(Τα σημεία διανομής του Holistic life εδώ)

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 18/11/2015

Read More »

Παρ-ISIS

Η Ευρώπη δολοφονήθηκε.

Από Τζιχαντιστές.

Που εξοπλίστηκαν και εκπαιδεύτηκαν από τις ελίτ του δυτικού κόσμου και τους άραβες σύμμαχους τους.

Πριν μερικές βδομάδες σας περιέγραφα ότι είναι τέλος εποχής.

Μια εποχή όπου τα συμπτώματα της προηγούμενης περιόδου θα γίνουν οι αιτίες για έναν ιστορικό φαύλο κύκλο.

Πριν από χρόνια στο άρθρο μου "Συρία, το τελευταίο οχυρό της παγκόσμιας σταθερότητας", επέμενα ότι το Συριακό θα θρυμματίσει την παγκόσμια σταθερότητα.

Συμπλήρωνα ότι το λογαριασμό θα τον πληρώσει η Ευρώπη.

Το χτύπημα στη Γαλλία στις 13 Νοέμβρη του 2015 θα μπει στα text book της τρομοκρατίας. Αποτελεί κλασσική τρομοκρατία μεγάλης κλίμακας.

Το μήνυμα ήταν σαφές.

Δεν είστε ασφαλείς.

Όπου και να στε.

Σε εστιατόριο, σε θέατρο, σε στάδιο, δεν είστε ασφαλείς.

Ο τρόπος ζωής σας απειλείται.

Το μήνυμα είναι σαφές και ηχηρότατο. Η διαχείριση του είναι όμως είναι ένα άλλο εξίσου σημαντικό ζήτημα.

Η 11^η Σεπτέμβρη της Ευρώπης έχει θέσει τη Γαλλία ουσιαστικά υπό στρατιωτικό νόμο με τα σύνορα της να χουν προσωρινά κλείσει.

Ο ευρωπαϊκός ολοκληρωτισμός περνάει από τα κουφάρια της ανοιχτής Ευρώπης.

Προειδοποιούσαμε για το φαινόμενο των Ευρωπαίων τζιχαντιστών. Μάταια. Η κοινή γνώμη αδιαφορούσε και δεν άσκησε πιέσεις για να σταματήσει το αίσχος στη Συρία.

Τώρα είναι πλέον αργά.

Τα πράγματα σέρνονται στην κατεύθυνση της σύγκρουσης των πολιτισμών όπως την είχε οραματιστεί ο Χάντιγκτον, με τη Συρία και την Ουκρανία να αποτελούν τα hotspots της γεωπολιτικής σκακιέρας.

Η Κίνα έχει τα δικά της της hotspot στο σινικό ωκεανό και η προσέγγιση της με την εθνικιστική Ταιβάν είναι η εξαίρεση σε ένα κόσμο ρήξεων.

Ένας καινούριος κόσμος γεννιέται. Φριχτότερος από αυτόν που γνωρίζαμε. Και για αυτό το έκτρωμα υπεύθυνες είναι οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ και η μαλακία που δέρνει την κοινή γνώμη.

Μιλώντας για τρομοκρατία, μια μικρή αναφορά στο θέμα Πανούση για να γυρίσουμε στα γεωπολιτικά: Το θέμα είναι εξόχως μεγάλο. Γιατί οι καταγγελίες του πρώην υπουργού προστασίας του πολίτη είναι σοβαρότατες. Το ζήτημα είναι το ποιος είναι ο πιο ασόβαρος: Ο πρώην υπουργός ή αυτοί που υποβαθμίζουν το θέμα χωρίς καν να έχουν εξετάσει τις καταγγελίες στο όνομα μιας αριστερής ηθικής 

υπεροψίας και μιας συντροφικής ομερτά;

Η αναφορά πως το διαβατήριο ενός από τους τρομοκράτες της 13 Νοέμβρη, καθώς οι περισσότεροι ήταν μάλλον γαλλικής υπηκοότητας, είχε σφραγιστεί στη Λέρο, καταρρίπτει τον αφελή μύθο πως τζιχαντιστές δεν μπορούν να παρεισφρήσουν στις τεράστιες προσφυγικές ροές. Μύθο, που συγκρίνεται στην επικίνδυνη απλοϊκότητα του με τον ακόμη πιο επικίνδυνο μύθο πως οι περισσότεροι πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκονται σε αποστολή να καταστρέψουν το δυτικό κόσμο. Φυσικά και δεν είναι: Κάποιοι όμως, ελάχιστοι αλλά υπαρκτότατοι, είναι.

Η υποτιθέμενη αριστερή κυβέρνηση βάζει και αυτή σαν εθελόδουλος αμερικανογερμανοτσολιάς που είναι, το χέρι της στο να πάμε σε Γ παγκόσμιο πόλεμο, υπογράφοντας κι αυτή τη συμφωνία περαιτέρω πρόσδεσης της επίσης χρεωκοπημένης Ουκρανίας στην υπό διάλυση ΕΕ, σε μια ΕΕ που έχει να αντιμετωπίσει την ανεξαρτητοποίηση της Καταλονίας, τις απαιτήσεις μιας Μ.Βρετανίας που αν δεν ικανοποιηθούν μπορεί να σημάνει μια Ευρώπη χωρίς Αγγλία, που αντιμετωπίζει το πραξικόπημα του Πορτογάλου Πρόεδρου κατά της εκλογικά νικηφόρας ενωμένης αριστεράς με απόλυτη κατανόηση.

Περιγράφαμε πως οι πολιτικές της ΕΕ θα απειλούσαν υπαρξιακά την Ευρώπη. Αυτό ήδη συμβαίνει. 

Κατά τόπους και κατά κύματα από διαφορετικές πηγές.

Κι αυτό δεν φαίνεται ικανό να αναχαιτιστεί γιατί τα προβλήματα διογκώνονται αντί να λύνονται και απλά συγκαλύπτονται και κρύβονται από τη μαρτυρία της κοινής γνώμης.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο του εξισορροπιστή. Όχι όμως με μια ακόμη κυβέρνηση που ο βουλευτής της Συμμορέλος βάζει τα γυαλιά σε Γεωργιάδη και Μητσοτάκη, λέγοντας σε ζωντανή μετάδοση πως και να μην υπήρχε το μνημόνιο θα έπρεπε να είχε εφευρεθεί.

Ακριβώς ότι δηλαδή ίσχυε για την 11^η Σεπτέμβρη του 2001, τη μέρα που άλλαξε τον κόσμο προς το κατά πολύ χειρότερο. Και ίσως κι ότι ισχύει για την 13 Νοέμβρη του 2015.

Δε λέγαμε να ανοίξουμε τα μάτια μας όταν μπορούσαμε να αλλάξουμε κάτι. Τώρα δεν θα μπορούμε να τα κλείσουμε από τις φρίκες που έρχονται.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 15/11/2015

Read More »

Ο Φίλης και η ... Φυλής

Νομίζαμε ότι είχαμε ξεμπερδέψει από το παλιό πολιτικό κατεστημένο.

Το “καινούριο” όμως, όπως άλλωστε είχαμε προ καιρού προειδοποιήσει, το βγάζει ασπροπρόσωπο και συχνά το ξεπερνά.

Όσο βαθαίνει η κρίση, τόσο ο ξεπεσμός του πολιτικού προσωπικού μεγαλώνει. Άπατο το βαρέλι της ξεφτίλας.

Νομίζαμε ότι είχαμε ξεφορτωθεί τον Πάγκαλο και να σου άξιος διάδοχος του ο Νίκος Φίλης.

Ο άνθρωπος που τα χει κάνει όλα … Φυλής, πουτάνα δηλαδή.

Μετά τον Μαριαντουανετισμό των μακαρονιών του και των πενταροδεκάρων του, ο Φίλης κατακτά όλη την προσοχή της κοινής γνώμης με την επιμονή στη θέση του πως δεν υπήρξε γενοκτονία των ποντίων. απλά εθνοκάθαρση, λειτουργώντας ως ζωντανός αντιπερισπασμός – για μια ακόμη φορά.

Το κάνει αυτό από το πόστο του Υπουργού παιδείας.  

Καθώς γνωρίζω ότι η ιστορία γράφεται από τους κάθε φορά νικητές, κρίνω τον ιστορικό αναθεωρητισμό ως κάτι το επιστημονικά ωφέλιμο.

Όταν όμως ο αναθεωρητισμός κινείται από πολιτικά έλυτρα, τότε είναι απλά προπαγάνδα, χυδαία όσο και η προηγουμένως κυρίαρχη μορφή της.

Μάταια λοιπόν προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από την επιστημονικότα ο κος Φίλης όταν πάσχει από ανίατο ρεπουσισμό που όχι απλά αλλοιώνει ή επιχειρεί να διαγράψει την ιστορική μνήμη αλλά και δίνει πατήματα σε χώρες κακοποιούς.

Για αυτό άλλωστε έγινε και ο ήρωας τουρκικών εφημερίδων.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η διάκριση ανάμεσα στη γενοκτονία και την εθνοκάθαρση δεν καλώς ορισμένη. Τα κοινά στοιχεία που περιέχονται στους δύο όρους είναι πολύ περισσότερα από επιμέρους διαφορές.

Ο όρος γενοκτονία επινοήθηκε μετά το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Δεν περιορίστηκε όμως στο ιστορικό αυτό στιγμιότυπο ενώ απέκτησε και θέση στη φαρέτρα του διεθνές δικαίου.

Αυτό ακριβώς αρνείται ο κος Φίλης, περιορίζοντας τη γενοκτονία στο αρχικό ιστορικό στιγμιότυπο της, αφαιρώντας από τη γενοκτονία των ποντίων αξιώσεις κατά των δραστών.

Γιατί αν κάτι χαρακτηριστεί ως γενοκτονία, η «διεθνής κοινότητα» οφείλει να κινηθεί κατά των δραστών, ενώ στην εθνοκάθαρση οι αντιδράσεις της διεθνής κοινότητας δεν προκαθορίζονται από κάποιο καλώς ορισμένο πλαίσιο.

Πώς να μην λατρέψουν το Φίλη οι Τούρκοι;

Και πώς να μην λατρέψουν και τον Πρωθυπουργό του όταν αυτός επιμένει στην ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας στην ΕΕ αρκεί αυτή να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Αυτό το αρκεί δεν αρκεί.

Δεν χρειάζεται να δει ο Πρωθυπουργός το τι κάνει ο Σουλτάνος Ερντογάν στους Κούρδους και τι έχει κάνει στα πολιτικά δικαιώματα στην Τουρκία.

Ας ρίξει μια ματιά στο χάρτη της Μεσογείου να δει κατά που πέφτουν τα κατεχόμενα.

Είμαι από αυτούς που θα ήθελα να είχαμε πολύ καλύτερες σχέσεις με την Τουρκία αλλά όχι με τον οθωμανικό ιμπεριαλισμό που κυβερνά σήμερα μετά από μια εκστρατεία τρόμου και καταστολής.

Την ίδια στιγμή που ο Τσίπρας κάνει σήμα για να μπει η Τουρκία στην ΕΕ, η ΕΕ μέσω Γιούνγκερ προτείνει –ή μάλλον επιβάλλει- στο όνομα του προσφυγικού περισσότερες γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο παραβλέποντας σκόπιμα πως η Τουρκία είναι κατά πολύ περισσότερο μέρος του προβλήματος και λιγότερο της λύσης.

Στα τέσσερα η ελληνική κυβέρνηση δεν πρέπει να ξεχνάει το ποιος είναι αυτός που πληρώνει και ποιος η πουτάνα.

Η Ουκρανία της μεσογείου φυσικά και δεν νοείται να έχει ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.

Ξέρουμε τι πρέπει να γίνει για να λυθεί το προσφυγικό. Το έχω προτείνει κατά το παρελθόν.

Αντί αυτού κι ενώ προ εβδομάδων η κουβέντα στην ΕΕ ήταν να γίνει επιμερισμός των ροών ανάλογα με το ΑΕΠ της κάθε χώρας μέλους, πετάνε 100000 πρόσφυγες στα βαλκάνια με 50000 από αυτούς στην Ελλάδα ενώ υπαινιχτικά αλλά δημοσίως δηλώνουν πως η Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα στην εθνική κυριαρχία γιατί δεν είναι χώρα κυρίαρχη.

Και την ίδια στιγμή η Μέρκελ αναγνωρίζει πως υπάρχει κίνδυνος να ξεσπάσουν ένοπλες συγκρούσεις στα βαλκάνια λόγω του προσφυγικού.

Που θα βρει τη χώρα μας ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Φοβάμαι πολύ πιο κοντά στο μάτι του κυκλώνα από ότι την τελευταία φορά.

Η πιο φτωχοποιημένη χώρα της Ευρώπης, μετά από χωματερή χρέους έχει ήδη γίνει και χωματερή ανθρώπων. Από τους 50000 πρόσφυγες που γαλαντόμα μας επιμερίζει, η ΕΕ θα δίνει επιδότηση ενοικίου μόνο για τους 20000, και αυτό προβλέπεται για ένα μικρό μόνο διάστημα.

Επιδότηση υποκρισίας.

Το γνωρίζαμε και το περιγράψαμε πως αυτή η κυβέρνηση θα έπαιζε το προσφυγικό ως το καλό της χαρτί εντός και εκτός της χώρας.

Προσπάθησε λοιπόν, εύλογα μεν αλλά για μια ακόμη φορά εντελώς αποτυχημένα, να το συνδέσει με το θέμα του χρέους.

Πήρε κάτι ψιλά και τα αρχίδια της. Τίποτε από τα δύο δεν θα βοηθήσει την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας αλλά μια χαρά εξυπηρετείται η υπόλοιπη ΕΕ από την αξιοκαταφρόνητη στάση της χώρας.

Και είναι οι πολιτικές της εξαθλίωσης, της μεταχείρισης των πολιτών μιας χώρας ως ισχνότατες φορολογικές αγελάδες και υποζύγια που κάνουν χέρια να σηκώνονται και να πέφτουν στο κεφάλι βουλευτών. Η στάση Φίλη ήταν απλά ο πυροκροτητής.

Το να χτυπάς βουλευτή σήμερα για κάποιους είναι επικίνδυνη εκτροπή. Για άλλους είναι είναι ένα καλό ξεκίνημα. Ακόμη και αν αυτό έγινε με τον λάθος άνθρωπο.

Ο Φίλης δεν είχε μόνο θαυμαστές στην Τουρκία. Από τον Τατσόπουλο μέχρι τον Πρετεντέρη όλο το Ευροφεντεραλιστικό σκυλολόι, έσπευσε να υπερασπιστεί τον Φίλη στο όνομα του «επιστημονισμού» και της ελευθερίας της γνώμης με πρώτη και καλύτερη τη Ρεπούση.

Ο εκφυλισμένος διεθνισμός, μιας και θέλει δύο «έθνη» και όχι κανένα  για να ξεκινήσει, κύλησε και βρήκε τον ιμπεριαλισμό της παγκοσμιοποίησης και την ευρωπαική γερμανοκρατούμενη εκδοχή του.

Είναι μια ευχάριστη και συνεργάσιμη κυβέρνηση αυτή των διεθνιστών όπως περιγράφει και ο Μοσχοβισί.

Δίνουν τα πάντα για να πάρουν τα αρχίδια τους.

Μα δεν το κανουν πρόθυμα. Για αυτό και δεν κάνουν τίποτε. Και δέκα μέρες κοσκινίζουν για να ζυμώσουν ισοδύναμα. Και μετά δεν έρχεται η δόση. Και γίνονται δοσή-λογοι.

Είμαστε μια χώρα γνωστή ανάμεσα σε άλλα και για τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους μας. Τώρα επιτέλους αυτοί αντιπροσωπεύονται επάξια από μια αναποφάσιστη κυβέρνηση.

Θα πληρώσει λοιπόν αυτή τα σπασμένα και τα δικά της και δυστυχώς και των προηγουμένων. Όταν δε θα μπορούμε πλέον να τα πληρώνουμε άλλο εμείς.

Ήδη αμερικάνικα επιτελεία βλέπουν κοινωνικό ξέσπασμα στην Ελλάδα.

Η βιτρίνα της δεύτερης φοράς δεν αρκεί για να συγκαλύψει τα πραγματικά βιοτικά προβλήματα στην Ελλάδα.

Το προσφυγικό και το βάρος που η ΕΕ μας ρίχνει μονομερώς δεν βελτιώνουν τις συνθήκες του βίου στην Ελλάδα ούτε για τους Έλληνες ούτε για τους πρόσφυγες. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες έχουν γίνει μετανάστες και ακόμη περισσότεροι θα ακολουθήσουν.

Ελάχιστοι πρόσφυγες και μετανάστες έχουν πρόθεση να μείνουν στη χώρα.

Γιατί άραγε;

Προ ημερών στο Μενίδι, τέσσερις άνθρωποι πέθαναν από μια βροχόπτωση. Με την κάθε κακοκαιρία στην Ελλάδα θα πεθαίνουν δεκάδες άνθρωποι που δεν έχουν πλέον ιδρύματα ή δεν μπορεί η οικογένεια τους να τους στηρίξει.

Κι αυτοί θα πεθαίνουν στη στεριά υπό την απόλυτη ευθύνη της ελληνικής πολιτείας, θύματα ενός οικονομικού πολέμου στον οποίο οι ελληνικές κυβερνήσεις βρίσκονται στο πλευρό αυτών που επιβουλεύονται την χώρα.

Και μιας και αναφερόμαστε σε ιθαγενείς και μετανάστες και πρόσφυγες και εθνικά θέματα και όλα τούτα τα ωραία, ας μιλήσουμε και για ένα τελευταίο.

Την ιθαγένεια και το τι επιδίωξε να κάνει με αυτήν η Θεία Τασία Χριστοδουλοπούλου.

Η Τασία είχε δίκιο όταν έλεγε ότι στο σύνταγμα και γενικά στην ελληνική πολιτεία οι όροι ιθαγένεια και υπηκοότητα είναι ταυτόσημοι.

Κάκιστα.

Γιατί ο όρος υπηκοότητα είναι απόλυτα αναχρονιστικός, απομεινάρι της οθωμονοκρατίας ή της βαυαροκρατίας.

Με εξαίρεση πχ τη βρετανική κοινοπολιτεία όπου λόγω του στέμματος οι πολίτες αναφέρονται και ως υπήκοοι (subjects) λέξη που προφανώς περιγράφει σχέσεις υποτέλειας.

Στο δυτικό κόσμο χρησιμοποιείται ευρέως ο όρος «ιδιότητα του πολίτη», citizenship. Αυτή ανάλογα με τις ιστορικές συνθήκες όπου δημιουργήθηκε ένα κράτος αποδίδεται με διαφορετικά κριτήρια.

Σε χώρες της Αμερικής τις οποίες «απαλλοτρίωσαν» ευρωπαίοι έποικοι μέσω συνήθως γενοκτονιών, η ιδιότητα του πολίτη αποδίδεται αυτόματα σε όσους έχουν γεννηθεί στη χώρα. Πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς για χώρες που επικράτησαν οι έποικοι;

Σε χώρες της Ευρώπης με μεγαλύτερο ιστορικό παρελθόν άλλες από αυτές αποδίδουν την ιδιότητα του πολίτη με το κριτήριο του αίματος, δηλαδή πρέπει να έχεις τουλάχιστον ένα γονέα πολίτη της χώρας για να την αποκτήσεις αυτόματα, ενώ σε άλλες χώρες υπάρχει μικτό το κριτήριο του τόπου και του αίματος.

Με άλλα λόγια, οι ιστορικές συγκυρίες κατά τη δημιουργία ενός κράτους καθόρισαν το πώς αυτό αποδίδει την ιδιότητα του πολίτη.

Το δικό μας κράτος θεωρήθηκε σωστά ή λάθος ότι κατά την ίδρυση του εμφάνιζε μεγάλη βαθμό εθνικής ομογένειας και ως εκ τούτου ο αναχρονιστικός όρος υπηκοότητα ταυτίστηκε με τον όρο ιθαγένεια.

Και υπάρχει σοφία σε αυτήν τη στρεβλή σύνδεση. Γιατί ακόμη και σήμερα, όσοι ζουν στην Ελλάδα, ιθαγενείς και μη δεν είναι πολίτες. Είναι υπήκοοι ενός προτεκτοράτου.

Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά αναγκάζομαι να μπαίνω στα καπνοχώραφα των χαραμοφάιδων ειδικών και των πολιτικών επιχειρώντας να διαλύσω στρεβλώσεις που από κοινού έχουν δημιουργήσει. Και αυτό γιατί ξέρω τι καπνό φουμάρουν .

Τις απολογίες μου για εκείνη τη μικρή μειοψηφία ακαδημαικών που πασχίζουν και κοπιάζουν για να προσφέρουν σε αυτή την μάταια χώρα.

Μια ερώτηση μόνο στον κύριο Φίλη: Όταν ένα πόντιο παιδί που έχει ακούσει τις εξιστορήσεις του από τους παππούδες του για τη φρίκη των γενοκτονιών και μετά ακούει τον υπουργό παιδείας του να του λέει λίγο πολύ ότι από όλες τις γενοκτονίες, που εντάξει, πριν το ολοκαύτωμα δεν τις λέγαν γενοκτονίες, αλλά κάποτε υπήρχαν και βιασμοί που δεν τιμωρούνταν, ότι από όλες τις γενοκτονίες μόνο αυτή οφείλεται να διώκεται, που λέτε να στραφεί το μυαλό του; Ακριβώς εκεί που το στέλναν και οι πολιτικές των προκατόχων σας.

Κι εντάξει κε Φίλη, δεν πρόκειται να διωχθείτε για τις προχώ απόψεις σας, εγώ τουλάχιστον θα σας υπερασπιζόμουν απέναντι σε ένα τέτοιο διωγμό –εδώ δεν έχουν διωχθεί ο Πρετεντέρης και ο Μανδραβέλης κι η Τρέμη και άλλοι πιο καλοπληρωμένοι μέχρι προσφάτως προπαγανδιστές που συστηματικά συγκάλυπταν την καταστροφή της χώρας στο όνομα του εκσυγχρονισμού, από εσάς θα ξεκινήσουμε;

Μπορείτε να λέτε λοιπόν ότι σας κατέβει στο κεφάλι. Δεν θα διωχθείτε ως «επιστήμονας» ή δημοσιογράφος.

Ελπίζω όμως να διωχθείτε ως βουλευτής και υπουργός μιας ακόμη μνημονιακής κυβέρνησης, της πιο υποκριτικής όλων.

Δε θα ναι γενοκτονία των ελίτ. Πείτε το εθνοκάθαρση.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 6/11/2015  

Read More »

Τέλος εποχής

Ρίξτε μια ματιά απέξω από το παραθύρι σας.

Δε θα δείτε μόνο την ελληνική κρίση. Με αυτήν άλλωστε είμαστε συγκάτοικοι για όσο και για όσους έχουν ακόμη σπίτια.

Θα δείτε μια παγκόσμια κρίση και τη χυδαιότητα των διεθνών ελίτ σε όλη της το μεγαλείο.

Θα δείτε τη Γερμανία να ανοιγοκλείνει τις ευρωπαϊκές συνθήκες κατ όπως τη βολεύει.

Το δίκιο του ισχυρού είναι συχνά υπέρτερο όλων των άλλων.

Θα ακούσετε τον Νετανιάχου, πανέτοιμο για ένα νέο ολοκαύτωμα κατά των Παλαιστινίων, να μας δίνει απλόχερα ευκαιρία για ιστορική αναθεώρηση καθώς το ολοκαύτωμα ήταν αποκλειστική ευθύνη των … Παλαιστινίων και τη Μέρκελ να επαναλαμβάνει το ότι η Γερμανία αναλαμβάνει πλήρως τις ευθύνες της… Όχι βέβαια την ευθύνη για το κατοχικό δάνειο και τις αποζημιώσεις προς την Ελλάδα. Ποιος τη γαμεί αυτήν.

Θα δείτε τον Ερντογάν να παίρνει ανταλλάγματα από την Ευρώπη για να συνεχίζει να σκοτώνει Κούρδους και να συνεχίζει το λαθρεμπόριο προσφύγων και τις μπίζνες με τα τζιχάντια.

Θα δείτε τη Γερμανία να μας νουθετεί να συνεργαστούμε με την Τουρκία κάνοντας το Αιγαίο μια πελώρια γκρίζα ζώνη. Μα το κάνουμε. Οι λαθρέμποροί μας τουλάχιστον το κάνουν. Η μεσόγειος ανήκει στους λαθρέμπορους της.

Όχι πια όμως. Αφού οι Ευρωπαίοι διαλύσαν μαζί με τους διάτλαντες τη Μ.Ανατολή τώρα στέλνουν … στόλο στη μεσόγειο να ψαρέψουν λαθρέμπορες.

Αναπόφευκτα λοιπόν περισσότεροι νεκροί πρόσφυγες και μετανάστες.

Θα δείτε το Ιράν και εν μέρει και το Ιράκ να χουν συμμαχήσει πρακτικά με τη Ρωσία στο συριακό με την Κίνα να κρατά διακριτικά το φανάρι.

Θα δείτε το καλό BBC ανερυθριάστα να προπαγανδίζει πως ο Πούτιν δημιουργεί πρόσφυγες και νεκρούς ενώ τόσο καιρό οι δυτικοί στηρίζαν τη δημοκρατία στη Μ.Α δείχνοντας πλάνα από αντάρτες «δημοκράτες» «Σύριους» να καταστρέφουν με αντιαρματικό συριακό τάνκ φωνάζοντας ως τζιχαντιστές που θέλουν να κρυφτούν μα η χαρά δεν τους αφήνει Allahu akbar που παρεμπιπτόντως ήταν και οι δύο πρώτες λέξεις του εθνικού ύμνου της Συρίας των Άσαντ.

Θα δείτε τη Hilary Clinton να εξετάζεται αμετανόητη από επιτροπή του Κονγκρέσου για το ρόλο της στη διάλυση της Λιβύης. Όχι βέβαια για τα εγκλήματα της κατά της ανθρωπότητας, όχι για την καταστροφή μιας χώρας και το προσφυγικό αλλά γιατί ανάμεσα στις συνέπειες των πράξεων της ήταν και η δολοφονία αμερικανού πρέσβη στη Λιβύη.

Θα δείτε τους Γάλλους και δώρα φέροντες στην Ελλάδα. Δώρα με νύχια και δόντια που θέλουν κι αυτά το μερτικό τους από την ελληνική κρίση. Γιατί ο μόνος λόγος για να ταίζεις τα ελληνικά βόδια με γαλλικό βοδινό αντί ισοδυνάμων, είναι για να τα σφάξεις μετά.  

Θα δείτε στα πλαίσια των ενδοκαπιταλιστικών πολέμων τους αμερικάνους να καρφώνουν την κλανιάρα την VW και τους Ευρωπαίους σε απάντηση να ζητάνε τα ρέστα από τα Starbucks για σκανδαλώδεις φοροελαφρύνσεις μέσω Λουξεμβούργου.

Α ρε τι περνάει η καημένη η Σαββαίδου.

Θα δείτε την Μεγάλη Βρετανία, κάποτε μαμά και έπειτα κόρη των ΗΠΑ, να κλέβεται με την Κίνα.

Μετά την επένδυση της στην Κινέζικη Τράπεζα Επενδύσεων Υποδομών (λεγε με ΔΝΤ στα κινέζικα), η Μ. Βρετανία προχώρησε σε τεράστιο πυρηνικό ντήλι με τους ανυπόφορα καρτερικούς σχιστομάτηδες που περίμεναν κάτι χιλιετίες για να γίνουν οι επικυρίαρχοι των επόμενων δεκαετιών.

Με λίγα λόγια: Η “Pax Americana” έχει τελειώσει, ανοίγοντας θεαματικά τις πύλες της κολάσεως.

Ένας νέος ιστορικός κύκλος ανοίγει, πάλι φαύλος, γεμάτος από τα τραύματα της προηγούμενης περιόδου όπου τα συμπτώματα θα γίνουν αιτίες.

Για μένα πάλι, ένας μεγάλος κύκλος τελείωσε. Προσπάθησα να σταματήσω κάποιες από τις αιτίες απέναντι σε μια μια εγκεφαλοπλυμένη κοινή γνώμη και τους εκμαυλιστές της.

Μαντέψτε ποιος κέρδισε.

Μια μεγάλη κατάκτηση του διαφωτισμού ήταν η θεώρηση της ανθρωπότητας ως καλής με κάποιες λίγες εξαιρέσεις.

Κάτι τέτοιες περιόδους το εντελώς αντίθετο είναι πειστικότερο. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 23/10/2015

Read More »

Τ' ορφανά του Θεού και τ' άγρια ζώα του Παπαφείου

2012:

Βιασμός μάλλον κατ εξακολούθηση ανηλίκου τροφίμου του Παπαφείου ορφανοτροφείου από μεγαλύτερο του ανήλικο και με άλλους ανηλίκους να τραβάν με τα κινητά τους.

Οι νέες τεχνολογίες φέρνουν τον κόσμο πιο κοντά. Κι ο κόσμος αυτός περιέχει και παιδεραστές και βιαστές και φυσικά παιδιά. Όλα τα χει ο μπαχτσές.

2012:

Κοινωνική λειτουργός που εργαζόταν στο ευαγές ίδρυμα φέρεται να έχει καταγγείλει το βιασμό και τα συνοδευτικά του.

2012-2015:

Η σιωπή των αμνών.

2015: Η υπόθεση σκάει στα χέρια του ακοίμητου φρουρού της ηθικής μητροπολίτη και προέδρου του ΔΣ του Παπαφείου Άνθιμου, ο οποίος υποχρεώνεται σε ανακοίνωση σε μια άβολη περίοδο που η κυβέρνησης της Αριστεράς 2 έχει προβεί στον διαχωρισμό Εκκλησίας-Κράτους, αναιρώντας μονομερώς τα capital controls για την εκκλησία και τις ιερές της μπίζνες και κρατώντας τα για τους πολίτες.  

2004: Γράφω «Τα άγρια ζώα της πόλης».

2008: Εκδίδεται και μένει στα ράφια το βιβλίο που χε δει τα πάντα, το μάτι του μέλλοντος γεμάτο τσίμπλα χάσκει ξεχασμένο.

2015: Σας μεταφέρω το σχετικό με το Παπάφειο απόσπασμα από «Τα Άγρια ζώα της πόλης»:

Απόσπασμα 1: «Ο Μακρής άλλαξε κατεύθυνση. Πέντε λεπτά αργότερα βρισκόμασταν έξω από ένα περιφραγμένο μεγάλο λευκό συγκρότημα με λιγοστά φώτα αναμμένα. 

¨Είναι λίγο αργά αλλά δε νομίζω να τα ανησυχήσουμε.¨ Προφανώς μιλούσε για τα παιδιά του ορφανοτροφείου.   

Ο Μακρής πήγε πίσω από το αυτοκίνητο και όταν γύρισε κρατούσε στο δεξί του χέρι σακούλες γεμάτες δώρα.

¨Πάντα κουβαλάω κάτι για τους μπόμπιρες. Τι λες; Πάμε;¨

Το κτήριο φωταγωγήθηκε αμέσως, έγινε σαν γιορτινό.

Περάσαμε στο διάδρομο υποδοχής. Κάποια από τα παιδάκια που ήδη βρίσκονταν εκεί ξεφύγαν από το κράτημα των χαμογελαστών ανθρώπων του ιδρύματος, τρέξαν και βουτήξαν στην αγκαλιά του Μακρή φωνάζοντας ¨νονέ!¨. Ο Μακρής χαμογέλασε και ύψωσε το χέρι με τα δώρα. Τα μικρά βγάλαν κραυγές ενθουσιασμού, σαν τα χελιδονάκια που οι γονείς τους φέρνουν φαί. 

Τα παιδιά ήταν όλα τους φροντισμένα, καθαρά, περιποιημένα. Το περίεργο ήταν πως ακόμη και όταν ο Μακρής πρότεινε τις σακούλες με τα δώρα, μερικά από τα παιδιά δεν έδειξαν να ανταποκρίνονται, μείναν σφηνωμένα στη θέση τους σαν να τα κρατούσε μια δύναμη ισχυρότερη από την επιθυμία. Τα παιδιά αυτά ήταν καθαρά και φροντισμένα όσο και τα υπόλοιπα μα έδειχναν θλιμμένα, φοβισμένα, νικημένα.

Όταν κοίταξα προσεκτικότερα τα παιδιά που γυροφέρναν το Μακρή και τα δώρα του είδα βλέμματα άφοβα, άγρια υπερήφανα, απαιτητικά. Κοιτούσαν το Μακρή σαν να ταν όμοιος τους σαν να τους ένωνε κάτι που εγώ αδυνατούσα να καταλάβω. Ότι έλειπε από τα παιδιά με τα θλιμμένα μάτια αυτά το είχαν σε περίσσεια, σαν να τους το χαν κατά κάποιο τρόπο κλέψει, να το είχαν απομυζήσει.

¨Πρέπει σιγά, σιγά να πέφτουν στα κρεβάτια τους¨ παρατήρησε ο Μακρής…

Στα δευτερόλεπτα που ακολούθησαν νόμισα πως είδα το θυμό στις εκφράσεις των ανωτέρων παιδιών να παραχωρεί τη θέση του σε μια άγρια προσμονή. Οι άρχοντες παίδες άρχισαν να χαχανίζουν και τα χάχανα τους είχαν χροιά μεταλλική, θύμιζαν παιδική σκληρότητα.»

Απόσπασμα 2: «Τα παιδιά δεν κοιμούνταν όπως θα πρεπε…

Προχωράω ανήσυχος. Σε μια στροφή του διαδρόμου αιφνιδιάζομαι, μόλις και προλαβαίνω να σκοντάψω σε ένα μικρό σάρκινο εμπόδιο που ξεπροβάλει μπροστά στα πόδια μου, Ένα μικρό πλασματάκι προχωρά μπουσουλώντας, κλαψουρίζοντας. Το μωρό δείχνει να πονάει, τα μάτια του έχουν γουρλώσει από παχουλά δάκρυα. Ένα άλλο παιδί, μεγαλύτερο, γυμνό, ημιάγριο έρχεται στο κατόπι του. Με κοιτάζει και χαμογελά άγρια, το βλέμμα του είναι αιχμηρό, βλέμμα κυνηγού έτοιμου να σκοτώσει…»

2017: Το ομώνυμο του βιβλίου blog agriazwa δεν ανανεώνεται πλέον. Ο συγγραφέας του δεν γράφει πλέον ελληνικά και αγνοείται την τύχη του.

Έχω από καιρό εξοικειωθεί με την ιδέα του βιολογικού μου θανάτου. Όχι όμως και με την ιδέα του λογοτεχνικού μου θανάτου.

Όχι μόνο για εγωιστικούς λόγους. Ξέρω ότι αν έχω πεθάνει λογοτεχνικά, ξανά και για μια ακόμη φορά η οργανωμένη σαπίλα της χώρας θα έχει σημειώσει μια ακόμη νίκη.

Μόνο εσείς μπορείτε να τους σταματήσετε.

Δεν επαιτώ. Ξέρω ότι για κάποιους από εσάς είναι ανυπόφορα εκεί έξω, χειρότερα ακόμη κι από ότι είναι για μένα. Αλλά με μια αληθινή φωνή λιγότερη, θα είναι ακόμη πιο δύσκολα.

Ένα ακόμη παιδί μου, ένα βιβλίο μου είναι εκεί έξω. «Το Σημάδι» περιμένει να το ανακαλύψετε. Αυτό, πολύ πιο ντροπαλό από «Τα άγρια ζώα» δεν είχε καν το θάρρος να βρεθεί σε πολλά βιβλιοπωλεία. Περιμένει στον εκδοτικό του οίκο να του δώσετε ξανά ζωή.

Και μια που μιλάμε για φωνές, αρχές Νοέμβρη θα έχετε τη δυνατότητα να ακούσετε τη φωνή μου σε ένα εξαιρετικό αφήγημα: Μια σειρά πρωτότυπων διηγημάτων βγαίνουν σε CD μαζί με το βιβλιαράκι τους από το Studio Amid με τον τίτλο Πρόσωπα Ζώα Πράγματα.

Αναρωτιέστε "τώρα αυτός γιατί χρησιμοποιεί το blog του για να αυτοπροβληθεί;" 

Η απάντηση είναι ξεκάθαρη: Γιατί αυτός, εγώ δηλαδή υπόκειμαι σε αποκλεισμούς από όλους τους άλλους που κάνουν τα κουμάντα και που σας επέβαλαν τους σάπιους κολλητούς, γκόμενες και συγγενείς τους ως "πνευματικούς ανθρώπους". 

Δεν είναι ότι στηρίζετε ένα δυσάρεστο συγγραφέα. Την αληθινή λογοτεχνία στηρίζετε. Και αυτή δεν μπορεί να είναι ευχάριστη όσο μια νουτέλα.

Στο χέρι σας είναι να πάνε οι δημοσιοσχεσίτες γλύφτες στο διάολο και να ξαναϋπάρξει λογοτεχνική άνθηση σε μια χώρα με τεράστια λογοτεχνική παράδοση και συμβολή.

Δεν το βλέπω. Όσοι δεν υπήρξαμε λαμόγια είμαστε μελλοθάνατοι. Αλλά μια προσπάθεια ακόμη δεν βλάπτει.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 17/10/2015

Read More »

Τι κοιτάς μωρέ μαλάκα;

Χθες, μια ΜΚΟ κάλεσε ανθρώπους σε 143 πόλεις να κοιταχτούν στα μάτια σε μια επέτειο μνήμης για τον άνθρωπο που χάσαμε μέσα μας, γυμνή από νόημα και ουσία.

Και πήγαν οι μαλάκες.

"Κοίτα με να σε κοιτώ. Μας το λέει η ΜΚΟ".

Δε γαμιέσαι λέω εγώ;

Όλη μου τη ζωή κάνω αυτό το πράμα: κοιτάω τους άλλους στα μάτια. Γνωστούς, αγνώστους.

Το θεωρώ βασική προϋπόθεση της ανθρώπινης συνύπαρξης, της κοινωνίας μας.

Κάποτε προσδοκούσα να κάνουν κι οι υπόλοιποι άνθρωποι το ίδιο, να δείχνουν κάποιο ενδιαφέρον για το περιεχόμενο των ανθρώπων γύρω τους, γνωστών κι αγνώστων.

Μετά πάλι, ήλπιζα για αυτό.

Έπειτα απλά άθρησκα προσευχόμουν να συμβεί αυτό.

Έπειτα σταμάτησα να ελπίζω.

Και να κοιτάζω.

Απλά έπλεα στην καθημερινότητα σαν ναυάγιο ενός ευρύτερου Όλου, που κάποτε υπήρξε η ανθρωπότητα, πριν βουλιάξει -αυτή τη φορά στην ευκολία της εικονοκότητας κι ενός αισχρού υλισμού.

Ρομποτοποιηθήκαμε βλέπετε.

Και τώρα μας ζητάν τρεις τέσσερις φορές το χρόνο, να φερόμαστε ωσάν να μασταν άνθρωποι.

Μια από αυτές τις μέρες του "κάνε το σαν να σουν άνθρωπος" ήταν και χθες.

Πειραματόζωα πρόθυμα και καλά προγραμματισμένα πήραν την εντολή από μια ΜΚΟ να κοιταχτούν στα μάτια, λες και ποτέ τους δεν τους δόθηκε η ευκαιρία να το κάνουν, λες και ήθελε ειδική άδεια από το κράτος.

Απλά γελάνε μαζί σας οι κοινωνικοί μηχανικοί που σας βλέπουν να κάνετε ότι μαλακία σας πουν. όταν σας το πουν, παρότι σας το δηλώνουν κατάμουτρα ότι είναι "ενα κοινωνικό πείραμα".
Είναι ένα κοινωνικό πείραμα ηλίθιε.

Είμαστε κοινωνικά πειράματα κι όχι άνθρωποι, πειραματόζωα που πρόθυμα μετέχουμε των πειραματισμών. Ακόμη να το χωνέψουμε αυτό;

Νομίζετε ότι κοιτάτε. Αλλά εσείς είστε τα εκθέματα.

"Κοίτα με να σε κοιτώ"

Το κανε λέει πρώτη η Μαρίνα Αμπράμοβιτς. Κάθησε σε μια καρέκλα και κοιτούσε τους ανθρώπους στα μάτια για ένα λεπτό.

Σιγά ρε παιδάκι μου. θα γκαβωθείς.

Οποία πρωτοπορία. Νέοι δρόμοι ανοίγουν στην κοινωνική εξέλιξη.

Σε 143 πόλεις έγινε λοιπόν το "Eye contact experiment" από τη ΜΚΟ "Liberators International" που δεν μας βλέπουν από την καύλα που χουν για να μας απελευθερώσουν. Με τη συνδρομή των social media και νεοφιλελεφυλάδων όπως η (γ)Lifo, να τσεκάρουν πως πάει το conditioning παγκοσμίως.

Όταν σου λένε πήδα εσύ πες πόσο ψηλά; Όταν σου λένε κοίτα, εσύ μην ρωτάς πόσο βαθειά.

Δύο πράγματα έχω να πω για το ¨ΔΕ ΑΙ Κόντακτ εξπίρεμεντ". ΑΙ Γαμήσου και Δε Γαμιέσαι.

Το ΔΕ ΑΙ ΓΑΜΗΣΟΥ ΚΑΙ ΔΕ ΓΑΜΙΕΣΑΙ ΛΕΩ ΕΓΩ  O Xπήρεμέντα.

Θέλω να καθήσω απέναντι στην καρέκλα της Μαρίνα Αμπράμοβιτς για ένα λεπτό.

Και να της πω αυτό που λέγεται σε κάποιον που σε κοιτάει δίχως λόγο, δίχως ενδιαφέρον, απλά σε κοιτά περιπαικτικά:

"Τι κοιτάς μωρή μαλάκω;"

Αν περιμένετε μια φορά το χρόνο να σας πει μια ΜΚΟ να κοιτάξετε τους συνανθρώπους σας στα μάτια, δεν αξίζει να λέγεστε άνθρωποι.

Και που 'στε ρομποτογατάκια: Αν θελήσετε να αγγίξετε και να αγγιχτείτε, να αγκαλιάσετε και να αγκαλιαστείτε,  να γαμήσετε και να γαμηθείτε, περιμένετε κανά event των Liberators International.

Μην αυτενεργείτε.

Τα καλά ρομπότ ποτέ δεν αυτενεργούν.

Στο αυριανό άρθρο θα ασχοληθούμε με αυτούς που αυτενεργούν σε κορμάκια παιδιών και με αυτούς που συγκαλύπτουν τη δράση τους. Αυτή τη φορά από τη λογοτεχνική οπτική του πιο άρρωστου μυθιστορήματος μου, του "Τα άγρια Ζώα της Πόλης". Ακόμη κι αυτό δεν θα μπορούσε να ξεπεράσει την πραγματικότητα.

Μη σώσετε και το διαβάσετε αν δε σας το πουν οι Liberators.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/10








 

Read More »

Αριστερή μνημονιακή κυβέρνηση ορθόδοξα διαμαρτυρόμενη

Κοιτάξτε το λιμάνι του Πειραιά. Θα δείτε σίγουρα την τρικυμία. Τρικυμία εν κρανίω.

Τρεις βουλευτίνες του ΣΥΡΙΖΑ, δεν θέλω καν να θυμάμαι το ονόμα τους, μια καρακάτι, καρακαλτάκα, δεν ξέρω τι, διαδηλώνουν για το ξεπούλημα μιας μεγάλης έκτασης γης στη Δραπετσώνα, μαζί με το … λιμάνι του Πειραιά.

Για πράγματα που υπογράψαν.

Για πράγματα που επιβάλλουν. Πίσω τους απλωμένο το πανό «ΣΥΡΙΖΑ: τα λιπάσματα ανήκουν στον … λαό».

Φυσικά. Ο λαός φυτοζωεί. Και θέλει λίπασμα.

Αντί για αυτό θα φάει μόνο πούτσα. Χωρίς λιπαντικό.

Μακαρόνια Φίλη, μαρμελάδες και γεμιστά Φωτίου.

Έτσι είναι είναι η ζωή: Κάποιος μπορεί να τη βλέπει μισοάδεια και κάποιος μισογεμιστή.

Οι άνθρωποι ζουν στον παράλληλο σύμπαν του παραλλήλου προγράμματος τους.

Διαδηλώνουν κατά του εαυτού τους. Τζέκιλ και Χάιντ.

Μνημονιακή κυβέρνηση διαμαρτυρίας στα μνημονιακά μέτρα που ψηφίζει, πλέον με συνταγματικότατο τρόπο.

Ο Κατρούγκαλος, λαύρος κάποτε κατά της αντισυνταγματικότητας των μνημονίων, σήμερα είναι ο αρχιπροκρούστης των συντάξεων.

Ο Σκουρλέτης να αποχωρεί έξω φρενών από στούντιο της διαπλοκής γιατί του είπαν ότι κόβονται οι συντάξεις. Δεν κόβονται. Περικόπτονται τους είπε αυτός και τους έδειξε.

Το NEW SPEAK του ΣΥΡΙΖΑ έχει ξεπεράσει αυτό του μοιραίου προεκλογικού ΓΑΠ του 2008.

Βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ που δε θέλω να θυμάμαι τ' όνομα του μέχρι να βρεθεί απέναντι στη λαϊκή κρίση, σήμερα να λέει -στα κανάλια της διαπλοκής πάλι- πως κάποτε οι Έλληνες τα σπάγανε στα μπουζούκια και τώρα πρέπει να σπάσουνε τους κουμπαράδες των σπιτιών τους ξεπερνώντας ακόμη και το αλησμόνητο «μαζί τα φάγαμε» του Πάγκακου.
Τρεις άλλοι βουλευτές του να διαδηλώνουν κατά του εαυτού τους. Δεν μπορεί να διδάξεις παλιό σκυλί του κενόδοξου πολιτικού ακτιβισμού καινούρια κόλπα.

Κάνουν τα πάντα για να αποδείξουν ότι παρότι κάνουν πολύ χειρότερα από τους προκατόχους τους, τα κάνουν «αριστερά».

Το χορό φυσικά κρατεί ο άρχοντας του πεντοζαλιού, ο Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος εφαρμόζει μνημόνια που δεν πιστεύει.

Μας έχεις πεντοζαλίσει τον έρωτα νέο απολίθωμα του φοιτητικού συνδικαλισμού.

Ψηφίσαμε την πρώτη φορά την φαντασία στην εξουσία και μας βγήκε ο Άδωνις στην εξουσία -σε τέτοιους βαθμούς απόλυτης γελοιότητας έχουν φτάσει οι πολιτευτές του ΣΥΡΙΖΑ.

Ανήθικοι τυχοδιώκτες, ρόμπες ξεκούμπωτες με αριστερόστροφη στύση.

Ληγμένα ναρκωτικά παντού. Ειλικρινά δώστε και σε μας αυτά που πίνετε.

Οι πρόσφυγες της Τασίας που τα βράδια εξαφανίζονται σαν φαντομάδες.

Τα σχολεία του Schrödinger: Δεν ξέρεις αν λειτουργούν ή όχι αν δεν μπεις στην αίθουσα.

Η πρώτη φορά «διδακτικός εθελοντισμός για την απόκτηση μορίων» του Φίλη που είναι στην ουσία ριμέηκ της πρότασης Λοβέρδου κάποια λίγα χρόνια πριν, μας λέει ότι κάποιοι πρέπει να κάνουν τα πάντα για ένα μόριο, ανδρικό.

Εμείς οι δυο οι Φίλη που τρώμε το σταφύλι.

Και ο αντιπρόεδρος του ευρωκοινοβουλίου Παπαδημούλης να μας λέει για ευρύτερο μέτωπο με ΠΑΣΟΚ και ΠΟΤΑΜΙ. Ναι, το ΠΑΣΟΚ που θα βάζανε φυλακή και το ΠΟΤΑΜΙ του Μπόμπολα.

Τα χα πει, τα χαμε προβλέψει, τα χαμε περιγράψει από τα πρώτα δείγματα της Αριστεράς 1.

Αυτό δεν είναι κυβέρνηση. Ριμέηκ του Tween Peaks είναι, γραμμένο και σκηνοθετημένο από τον Σεφερλή.

Το φαινόμενο Τσίπρα, αφού καθυπόταξε τον πληθυσμό στην δική του εθελοδουλία, αφού σκότωσε αναδυόμενα κομμάτια της αριστεράς στην Ευρώπη και τα θαψε για δεκαετίες στο νεκροταφείο της ΤΙΝΑ, αφού έχει κάνει τα πάντα πουτάνα, προχωρά ακάθεκτο στο να μην αφήσει τίποτε αγάμητο στη χώρα … εκτός από το μεγάλο κεφάλαιο.

Οι λίστες και τα αδικήματα από πίσω τους παραγράφονται, οι εφοριακοί κυνηγάν παρά τις δεκάδες χιλιάδες μεγαλοϋποθέσεις τα… πανηγύρια… Μη μας παρεξηγεί ο κος Αλεξιάδης αν του πούμε ότι η εφορία του είναι για τα πανηγύρια και ότι είναι κατασκευασμένη για να γαμάει μόνο νομοταγείς και τη μαρίδα.

Άλλωστε είναι γνωστό το πόσο αδιάφθορο είναι στο σύνολο του το σώμα των εφοριακών όπως και το ότι οι συνδικαλιστές του είναι όλοι τους ανεξαιρέτως διαμάντια ηθικής.

Νέα Ελλάδα, έχεις πεθάνει και κάνεις ότι δεν το ξέρεις ακόμη.

Και μια που αναφερθήκαμε στα σχολεία και μια που στο επόμενο άρθρο μας θα ασχοληθούμε με την κατάσταση στον κόσμο, ας μεταφέρουμε απόσπασμα από άρθρο της τωρινής αναπληρώτριας υπουργού παιδείας, της ΣΙΑΣ Αναγνωστοπούλου (οποιοδήποτε ομοιότητα καθώς και το ομόηχο του ονόματος της με τη CIA είναι συμπτωματική και τυχαία, και δεν έχει καμία σημα-σία, ή (συν)ου-σία): Δοξάστε την όπως η ίδια δόξαζε τον ερντογανισμό το 2012, όταν ήδη ο σουλτάνος συνεργαζόταν με τον τζιχαντισμό:

«Μέσα από την επανεπινόηση και επικαιροποίηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, το ΑΚΠ (του Ερντογάν)  κατασκευάζει ένα νέο τουρκικό όραμα, στο οποίο εμπερικλείεται το κεμαλικό (αλλά είναι πιο μεγαλειώδες από αυτό), παράγοντας έναν μεγάλο πολιτισμικό και οικονομικό χώρο προς εξάπλωση: έναν παγκόσμιο μουσουλμανικό χώρο, με κέντρο την Κωνσταντινούπολη. […] Στο πλαίσιο των υψηλών στόχων, η τουρκική εξωτερική πολιτική συγκροτείται με άξονα τη νέα αποστολή του τουρκικού έθνους: να συμβάλει ηγεμονικά στον ‘εκπολιτισμό’ του μουσουλμανικού κόσμου, στην πολιτική και πολιτισμική μεταρρύθμισή του»

Με κέντρο τους 86 δολοφονημένους της Άγκυρας, την καταστολή ατομικών δικαιωμάτων από τον Κουρδοφάγο πλέον Ερντογάν.

Εσύ, η αριστερή υπουργός παιδείας.

Μόνο χλεύη τους πρέπει.

Η ελπίδα ήρθε στην Ελλάδα, πήρε τον πούλο και έφυγε με την ουρά στα σκέλια.

Μας απέμεινε μονάχα η τραγωδία κι ο κυνισμός και η γελοιότητα που την χλευάζουν και την μετονομάζουν «παράλληλο πρόγραμμα», εμπροσθοβαρές και μοναδική ευκαιρία.

Είναι μοναδική ευκαιρία. Να πάρουμε το αίμα μας πίσω από εσάς τους βρυκόλακες της εξουσίας και τους αυλοκόλακες σας.

Χορτάσαμε πια. Μπουχτίσαμε.

Από μακαρόνια Φίλη, από Γεμιστά Φωτίου, από τα λιπάσματα του λαού, από την προληπτική αντικαρκινική πολιτική Κουρουμπλή.

Φάγαμε και ξαναφάγαμε μνημόνια, φτάνει πια, μπουχτίσαμε.

Ελάτε να σας τρατάρουμε στη μάπα αυτά που μας φιλέψατε. Να φάτε εσείς στη μάπα τα μνημόνια που ψηφίσατε.

Καλόπαιδα.

Όχι, δεν θα κόψουμε εμείς τις βουλευτικές αποζημιώσεις. Θα τις περικόψουμε. Μέχρι να πιάσουμε κόκκαλο. Σκουρλέτης style.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 13/10/2015

Read More »

Η σκιά της Ρωσίας πάνω από τη Συρία

Είμαστε βαθιά βουτηγμένοι στη δυτική προπαγάνδα, κολλημένοι όπως οι μύγες στο μέλι, ή καλύτερα οι μύγες στα σκατά.

Κανείς δεν έκλαιγε όταν οι αμερικάνοι και οι συμμάχοι τους διαλύαν τις πιο προηγμένες χώρες της Μ.Ανατολής με τη βοήθεια των πάντα χρήσιμων ηλιθίων τους, των εξτρεμιστών ισλαμιστών. Αντιθέτως, πολλοί χειροκροτούσαν το προοίμιο της ανείπωτης καταστροφής, την αραβική άνοιξη για να παινέσουν την αυτοδημοκρατικότητά τους.

Τώρα, αρκετά χρόνια μετά, με το προσφυγικό να παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις, πολιτικοί και μήντια ανακαλύπτουν πως το πρόβλημα πρέπει να λυθεί στις ρίζες του, στα αίτια του.

Αποφεύγουν φυσικά να τονίσουν πως τα αίτια του προβλήματος δεν είναι μόνο ο ισλαμικός εξτρεμισμός αλλά και αυτός που τον εξόπλισε και του έστρωσε το δρόμο με βομβαρδισμούς και κατοχές: ο δυτικός ιμπεριαλισμός, οι ίδιοι τους δηλαδή που τώρα θέλουν να αντιμετωπίσουν τις αιτίες του προβλήματος.

Οι ρωσικές αεροπορικές επιχειρήσεις δεν έχουν κίνητρα μόνο γεωπολιτικά καθώς το λιμάνι της Ταρτούς στη Συρία είναι η μοναδική τους βάση στη Μεσόγειο.

Πέρα από την προθυμία τους να αποδείξουν έμπρακτα στο δυτικό σύστημα πως η νέα Ρωσία είναι μια δύναμη που δεν δύναται να απομονωθεί παρά τις λυσσαλέες προσπάθειες της Δύσης, οι Ρώσοι κάνουν αυτό που οι σύμμαχοι μονάχα επικαλούνται όταν στην ουσία ευνοούν το αντίθετο: Οι Ρώσοι βομβαρδίζουν θέσεις εξτρεμιστικών ισλαμιστικών ομάδων.

Οι δυτικοί μπορεί να έχουν δίκιο σε ένα πράγμα: ότι στην παρούσα φάση οι Ρώσοι μπορεί να μη στοχεύουν πρωτίστως στην ISIS αλλά σε μικρότερες ισλαμιστικές ομάδες που έχουν μικρότερη κινητικότητα από αυτήν.

Ξεχνούνε όμως ότι και αυτές οι ομάδες έχουν συμβολή στην αποσταθεροποίηση της ευρύτερης περιοχής και στην αμοιβαία ενδυνάμωση άλλων ισλαμιστικών ομάδων στην Αφρική κι όχι μόνο μέσω του σωματεμπορίου, ναρκεμπορίου, λαθρεμπορίου όπλων και πετρελαίων με κεντρικό δίαυλο την Τουρκία.

Σε αυτό το σημείο έγκειται το ζωτικό ενδιαφέρον της ρωσικής επέμβασης.

Έχοντας πικρή πείρα από τη δράση των εξτρεμιστών ισλαμιστών στο Αφγανιστάν προς το τέλος της σοβιετικής εποχής αλλά και σε άλλες περιοχές της ρωσικής επικράτειας ή έστω σφαίρας επιρροής όπως η Τσετσενία και το Ουζμπεκιστάν, οι Ρώσοι θέλουν να περιορίσουν τα ακραία ισλαμιστικά δίκτυα για λόγους δικής τους εσωτερικής ασφάλειας.

Αυτός ήταν ό λόγος που ο Πούτιν συνεργάστηκε με τον Bush Jr στα πλαίσια του «πολέμου κατά της τρομοκρατίας».

Φυσικά και ο Πούτιν δεν μοιραζόταν το όραμα της αμερικάνικης κυριαρχίας πλήρους φάσματος στον 21^ο αιώνα που κρυβόταν πίσω από τον πόλεμο υπέρ της τρομοκρατίας, απλά αυτός του δινε το άλλοθι για να αντιμετωπίσει εσωτερικές ή περιφερειακές απειλές.

Ας μην τρέφουμε αυταπάτες. Αυτό για το οποίο προειδοποιούσε ο Πούτιν, έχει ήδη συμβεί: Από την εποχή της αμερικάνικης εισβολής στο Αφγανιστάν, το διεθνές σύστημα συναίνεσης και ασφάλειας έχει καταρρεύσει. Πλέον δεν είναι μόνο οι ΗΠΑ και το Ισραήλ που μπορούν να παραβιάζουν το διεθνές δίκιο όποτε τους κατέβει.

Πάρτε το παράδειγμα της Συρίας. Με την άνοδο και τις φρικαλεότητες των τζιχαντιστών, ο υποτιθέμενος πόλεμος κατά των τζιχαντιστών από τους δυτικούς και τάχαμου τα κράτη της βασιλευόμενης σουνιτικής θεοκρατίας έγινε μονάχα για τα μάτια του κόσμου και ως εκ τούτου, όπως είχα άλλωστε προειδοποιήσει κανένα αποτέλεσμα δε θα μπορούσε να έχει.

Οι μοναδικοί που πολεμούσαν τους τζιχαντιστές ήταν οι Αλεβίτες του Άσαντ και οι ηρωικοί Κούρδοι ενώ οι υποτιθέμενοι δημοκράτες του Ελεύθερου Συριακού Στρατού αντί να πολεμούν για τη δημοκρατία στη χώρα τους την έχουν κάνει με ελαφρά για να βρουν τη δημοκρατία στις χώρες που κατέστρεψαν τη χώρα τους.

Είναι αστείο όταν στο όνομα του πολέμου κατά των τζιχαντιστών κανείς δεν βγάζει κιχ για τις αεροπορικές επιδρομές της Τουρκίας κατά των Κούρδων της Συρίας και όταν η Σαουδική Αραβία, ένα από τα πιο οπισθοδρομικά κράτη του πλανήτη, βομβαρδίζει την Υεμένη, όλοι να αντιδρούν όταν η Ρωσία μπαίνει ένοπλα στο παιχνίδι.

Να θυμίσουμε στους συμπολίτες μας, κανονικά πρεζάκια της δυτικής προπαγάνδας, πως αυτό που χωρίζει τη μεσόγειο από τους τζιχαντιστές δεν είναι το ΝΑΤΟ αλλά οι Κούρδοι και οι Αλεβίτες.

Και αυτό που την ενώνει είναι συγκεκριμένοι Έλληνες και Τούρκοι λαθρέμπορες.

Η ρωσική επέμβαση θα δημιουργήσει κι άλλους πρόσφυγες φωνάζουν κροκοδείλια οι δυτικοί.

Oh really?

Ο πληθυσμός της Συρίας το 2011 πριν το ξεκινήσει το τζιχαντιστικό πανηγύρι με την πλήρη στήριξη των δυτικών, ήταν 23 εκατομμύρια. Σήμερα εκτιμήσεις το θέλουν στα 17, ενώ άλλες εκτιμήσεις μιλάν για 3 εκατομμύρια ήδη πρόσφυγες για άλλα 7 εκατομμύρια παρεκτοπισμένους.

Το μισό δηλαδή του συριακού πληθυσμού ψάχνει να βρει πατρίδα και στέγη.

Η ρωσική επέμβαση φυσικά και δε θα είναι ρόδινη. Καμία πολεμική επιχείρηση δεν είναι. Επιπρόσθετα, τυχόν ατυχηματική εμπλοκή μπορεί να οδηγήσει σε αιφνίδια και αναπότρεπτη κλιμάκωση ανάμεσα σε ΗΠΑ και Ρωσία.

Αλλά πρέπει να έχουμε κάτι κατά νου: Ο τζιχαντισμός δεν απειλεί πρωτίστως την ΕΕ. Χωρίς καμία αμφιβολία και όπως ήδη είδαμε στην ΕΕ, η άνθηση του τζιχαντισμού αυξάνει τη συχνότητα τρομοκρατικών ενεργειών και θέτει ζητήματα εσωτερικής δημοκρατίας ενώ το προσφυγικό κάνει τους αρμούς της ΕΕ να τρίζουν. Η μεγαλύτερη απειλή όμως για την εσωτερική δημοκρατία της ΕΕ είναι ο κυρίαρχος καζινοκαπιταλισμός επί του εδάφους του οποίου διογκώνονται οι συνέπειες του τζιχαντισμού.

Οι τζιχαντιστές δεν είναι οι ισλαμιστές τρομοκράτες των περασμένων δεκαετιών που αρκούνται στον αυτοπροσδιορισμό τους ως τέτοιοι.

Οι τζιχαντιστές είναι επεκτατιστές. Πολλές ακόμη χιλιάδες πληθυσμού στη Μ. Ανατολή αλλά και στην Αφρική θα πληρώσουν με τις ζωές τους την εξάπλωση των τζιχαντιστικών δικτύων που εδώ και καιρό όχι μόνο συμβαίνει αλλά και προωθείται από τις μεγάλες και τις περιφερειακές ιμπεριαλιστικές δυνάμεις προκειμένου να ανατρέψουν μη αρεστά τους καθεστώτα.

Οφείλει κάποιος επίσης να συνυπολογίσει πως η τζιχαντίστικη επιρροή στα βαλκάνια είναι σημαντική μέσω «αλληλέγγυων» βαλκανικών ισλαμιστικών δικτύων με ιστορική πλέον παράδοση και πως σε συνδυασμό με αναδυόμενους υπερεθνικισμούς μπορούμε να δούμε φαινόμενα αντίστοιχα της Γιουγκοσλαβίας του 1990.

Για την Ελλάδα, ο περιορισμός του Τζιχαντισμού, είναι τόσο ζωτικής σημασίας όσο και για τη Ρωσία για πολλούς λόγους.

Αν δε θέλει κάποιος το νοτιότερο κομμάτι της Μεσογείου να γίνει άντρο πειρατικού τζιχαντισμού.

Αν δε θέλει κάποιος να δει την ήδη σημαντική τουρκική επιρροή στα Βαλκάνια να γιγαντώνεται.

Αν δε θέλει συνεργάτες πλέον και των τζιχαντιστών έλληνες εφοπλιστές να ενισχύονται κι άλλο – όχι πως δεν είναι εδώ και αρκετές δεκαετίες κράτος εν κράτη.

Αν δε θέλει κάποιος τη πυριτιδαποθήκη της Ευρώπης να σκάει κάποια στιγμή στο μέλλον.

Όσο για τους πρόσφυγες, θεμιτό και όμορφο και υψηλό και παράδειγμα προς μίμηση η προσφορά χείρας βοήθειας. Αλλά πάνω απ όλα, οι πρόσφυγες χρειάζονται περισσότερο και πάνω από όλα αυτό που χάσαν. Την χώρα τους. Τα σπίτια τους. Τις ζωές τους.

Υπήρξαμε και εμείς και πρόσφυγες και μετανάστες και την καταλαβαίνουμε την προσφυγιά.

Κάπου εκεί όμως ξεκίνησαν κάποια από τα πολλά παράδοξα μας και την διπολική μας κατάσταση.

Γιατί οι οικονομική μετανάστες από τη δεκαετία του πενήντα και μετά πήγαιναν στις χώρες που κατέστρεψαν τη δική μας: Στις ΗΠΑ, τη Μ. Βρετανία και αργότερα τη Γερμανία.

Τους καταστροφείς μας που γίναν σύμμαχοι και εγγυητές.

Εθνική κυριαρχία και κουραφέξαλα. Προτεκτοράτο ήμασταν, προτεκτοράτο θα μαστε.

Και ενώ πάλι αντιδράτε στα γραφόμενα, ο εξτρεμιστικός ισλαμισμός προελαύνει και αλλού.

Οι Ταλιμπάν κατέλαβαν την Πόλη Κουντούζ σε μια από τις πιο «πλούσιες» επαρχίες του Βορείου Αφγανιστάν με τα γνωστά επακόλουθα: Ομαδικούς βιασμούς, εκτελέσεις κι άλλες όμορφες εκδηλώσεις της οργανωμένης ανθρώπινης κτηνωδίας.

Οι Ταλιμπάν είχαν αυτή τη φορά την ενίσχυση από ομάδες του Πακιστάν αλλά και του Ισλαμικού κινήματος του Ουζμπεκιστάν που έχει δηλώσει αλληλέγγυο με την ISIS κάτι που με βάση το ιστορικό προηγούμενο, καθόλου δε θα έπρεπε να εκπλήσσει.

Συρία, Λιβύη, Ιράκ, Αφγανιστάν. Όπου έχει επέμβει ο δυτικός ιμπεριαλισμός, ο εξτρεμιστικός ισλαμισμός προελαύνει, οι χώρες διαλύονται και οι πληθυσμοί υποφέρουν.

Πότε στο διάολο σας σαν πολίτες θα ζητήσετε να καταδικαστούν για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας οι ηγετικές ομάδες του δυτικού κόσμου;

Πότε θα σταματήσετε να παπαγαλίζετε την καραμέλα των αντιδυτικών κακών;

Ποτέ.

Απλά θα κλαίτε υποκριτικά για το χυμένο γάλα. Και θα θαυμάζετε το νόμπελ ειρήνης στο τζάκι της ΕΕ και του Μπάρακ Ομπάμα.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 3/10/2015

Read More »

Απλά Τσιπραστείος (συνέντευξη Τσίπρα στον Κλίντον)

Δεν ήταν και κάποιο μυστικό ότι ο Τσίπρας και η ομάδα του προσέγγιζαν προεκλογικά την αμερικανική πλευρά για να τη χρησιμοποιήσουν ως αντίβαρο στις γερμανικές πιέσεις.

Η προσέγγιση όμως επί του αμοραλιστικού εδάφους της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ κατάντησε πλήρη εξάρτηση.

Όπως αποδεικνύει απόρρητο έγγραφο του Έλληνα πρέσβη στην Ουάσινγκτον Χρήστου Παναγόπουλου τον Ιουλίου του 2015 που διέρρευσε η Καθημερινή λίγες μέρες μόλις πριν, η ελληνική πλευρά λειτούργησε ως κράχτης των αμερικανικών θέσεων.

Έχοντας χάσει τον πόλεμο για την ηγεμονία της ευρωπαϊκής οικονομικής πολιτικής (να υπενθυμίσουμε ότι ήμασταν από τους πρώτους αν όχι οι πρώτοι που επισημάναμε τον ακήρυχτο αυτό πόλεμο ανάμεσα σε Γερμανία-Αμερική), οι Αμερικάνοι χρησιμοποίησαν την ελληνική πλευρά ως κολαούζο για να υπενθυμίζουν πως είναι ο αρχίμπατσος της Δύσης, αυτός που καθορίζει το γεωπολιτικό παιχνίδι.

Όταν η Ελλάδα διατυμπάνιζε τη γεωπολιτική της σπουδαιότητα, στην ουσία βροντοφώναζε πως το γεωπολιτικό δόγμα της Δύσης και η εφαρμογή του ανήκουν στις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.

Σταδιακά, οι αρχικές ελληνικές θέσεις εγκαταλείπονται πλήρως και υιοθετούνται οι αμερικανικές. Γεωπολιτική σημασία, μια αόριστη αναδιάρθρωση χρέους που παραπέμπεται στη καλή πρόθεση των Γερμανών και πλήρης τίμηση των «υποχρεώσεων και δεσμεύσεων» της ελληνικής πλευράς.

Στο παιχνίδι μπήκαν και οι Γάλλοι που προετοίμασαν τεχνικά κείμενα προκειμένου η Ελλάδα να μην καταφύγει σε στάση πληρωμών ώστε να μη φαν πιστόλι οι φορτωμένες με ελληνικά ομόλογα και να μην πέσει και η Γαλλία τουλάχιστον προς το παρόν στα νύχια της Γερμανίας.

Με άλλα λόγια ο Τσίπρας λειτούργησε ως ο υπηρέτης τριών αφεντάδων και οδήγησε τη χώρα σε παράδοση στους Γερμανούς για να εξυπηρετηθούν τα συμφέροντα του δυτικού συστήματος.

Δύσκολα θα μπορούσε να βρει κάποιος έναν τόσο χρήσιμο ηλίθιο που μετάτρεψε το λαό σε ένα κατ εικόνα και ομοίωση του «ηγέτη του» εθελόδουλο μόρφωμα που μετά από πέντε χρόνια αγώνων και βασανιστηρίων ψήφισε … μνημόνιο…

Όπως είχαμε προλέξει, ο Τσίπρας και η ομάδα του περάσαν όλες τις εξετάσεις υποτέλειας με άριστα. 

Τώρα, το δυτικό σύστημα μπορεί να τον περιφέρει στα σαλόνια του με τη βοήθεια της Δασκαλάκης Αγγελοπούλου (αλήθεια, διαβάστε το αυτοβιογραφικό της βιβλίο για να καταλάβετε το γιατί η πουτανιά είναι ντροπή μόνο για τους φτωχούς). Άλλωστε αυτές οι εξελίξεις ήταν προγραμματισμένες. Η σχέση Αγγελοπούλου Τσίπρα χρονολογείται τουλάχιστον από το 2014, φανταζόμαστε και αρκετά νωρίτερα.

Περάστε κόσμε να δείτε το αριστερό φρικιό που γαυγίζει και δεν δαγκώνει: Το τέρας που έκανε το ΟΧΙ ΝΑΙ, που έχει κάνει 4 εκλογικές αναμετρήσεις σε κάτι παραπάνω από ένα χρόνο, τον άνθρωπο που διέλυσε το κόμμα του, έδιωξε τη νεολαία του και ανάγκασε το λαό του να ψηφίσει μνημόνια.

Ο τηλεοπτικός διάλογος Τσίπρα Κλίντον ήταν χρήσιμος για την άντληση συμπερασμάτων για τον απόλυτο δημαγωγό ηγετίσκο της μπανανίας και πιστό πλέον σκυλί του δυτικού συστήματος εξουσίας.

Ο Μπιλ ήταν και αυτός παραπληροφορημένος από την επαφή του με το περιβάλλον Παπανδρέου όσαν αφορά πχ την κατάσταση με τα αιολικά πάρκα στην Βόρεια Ελλάδα. Ο ΓΑΠ είχε πείσει αφού ήδη είχε πειστεί πως το μόνο που χώριζε την Ελλάδα από το να γίνει μικρή Αμερική ήταν ένα μνημόνιο δρόμος.

Όσο ηλίθιος φάνταζε ο ΓΑΠ στα ελληνικά πράγματα, χρήσιμος δη, τόσο ηλίθιος φαίνεται κι ο Τσίπρας στα διεθνή.

Τα αμήχανα γελάκια του κι η ρητορεία του που έγινε ηλίου φαεινότερο πως είναι κατασκευασμένη μόνο για εσωτερική κατανάλωση, αποκάλυψαν τον Τσίπρα για αυτό που είναι: Ένα θαύμα της κατασκευής πολιτικού προφίλ για το εσωτερικό της χώρας και ένας αξιογέλαστος παραμελημένος μαθητής για τα διεθνή που προσποιείται πως μπορεί να λειτουργήσει και εκτός κομματικού θερμοκηπίου.

Αφού ο Τσίπρας έγινε αυτοβούλως Ανδρέας Παπανδρέου φτάνοντας σε μια φρικιαστική απομίμηση της εκφοράς του πολιτικού λόγου και των χειρονομιών του, κάλυψε τη διαδρομή μιας γενιάς κι έγινε και ΓΑΠ, ξεπερνώντας τον μάλιστα καθώς ο ΓΑΠ ήταν ο χρήσιμος ηλίθιος των αμερικανών.

Ο Τσίπρας κατάφερε, χωρίς να χει τα βαρίδια αλλά και τα διεθνή ερείσματα του ΓΑΠ, να γίνει ο χρήσιμος ηλίθιος Αμερικάνων, Γάλλων και Γερμανών.

Μετά το τεράστιο φιάσκο της συνέντευξης Κλίντον όπου ο Τσίπρας μιλούσε ως υποψήφιος ανταποκριτής αμερικάνικης εφημερίδας στην Ελλάδα που προσπαθούσε να καταλάβει τις και να περιγράψει ιδιάζουσες παθογένειες της κι όχι ως Έλληνας πρωθυπουργός αποφασισμένος να τις ξεριζώσει, ο Τσίπρας αποφάσισε να κάνει αυτό που ξέρει πολύ καλά να κάνει: Να ρίξει πυροτέχνημα αρνούμενος για τα μάτια του κόσμου και μόνο την προσφώνηση των Σκοπίων ως Μακεδονία σε σύσκεψη του ΟΗΕ, με αποτέλεσμα να φάει ο ίδιος πόρτα για να μην ξεχνάει τη θέση του.  

Τα τελευταία 6 χρόνια, παίρνουμε όρκο πως δεν μπορεί να υπάρξει χειρότερος πρωθυπουργός από τον προηγούμενο. Και κάθε φορά, ο επόμενος πρωθυπουργός μας διαψεύδει.

Αυτό δεν είναι απλή κατρακύλα.

Αυτό είναι μια ελεύθερη πτώση χωρίς αλεξίπτωτο που οι πολιτικοί μας θέλουν να βαπτίζουνε bungee jumping. Και θα τελειώσει μόνο όταν το φανταστικό σκοινί που υποτίθεται πως αφού πρώτα φτάσουμε στο χαμηλότερο μας σημείο θα μας επαναφέρει στην πρόοδο και την ανάπτυξη, μόνο όταν αυτός ο ομφάλιος λώρος με τη διαπλοκή και την υποτέλεια γίνει θηλιά στο λαιμό τους.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 1/10/2015 

Read More »

Πρώτη φορά ... ο ελληνικός λαός ψήφισε ... μνημόνιο!!!

Η μεγάλη νικήτρια των χθεσινών εκλογών είναι αδιαμφισβήτητα η Άνγκελα Μέρκελ.

Μας πήρε 5 χρόνια πλύσης εγκεφάλου, συρρίκνωσης του βιοτικού μας επιπέδου, καταστολής και ανυπολόγιστης κοινωνικής καταστροφής για να συνθηκολογήσουμε.

Τον Ιανουάριο του 2015 το 52% των βουλευτών ανήκαν σε κόμματα με αντιμνημονιακή ρητορική.

Σήμερα και μετά την μνημονιακή στροφή Συριζανέλ, το ποσοστό των βουλευτών με δηλωμένη μνημονιακή αφοσίωση ανέρχεται στο 87%.

Ο «ηγέτης» κατάφερε να τελειώσει το «μνημόνιο αντιμνημόνιο». Από δω και πέρα και με τη βούλα του ελληνικού λαού έχει μόνο μνημόνιο.

Ο Αλέξης Τσίπρας, το παιδί λάστιχο, κατάφερε τα αδιανόητα: Μετά την μεταδημοψηφισματική απαξίωση της αντιμνημονιακής λαϊκής βούλησης, τη διάλυση του κόμματος του κατ απαίτηση των δανειστών και την ψήφιση του μνημονίου, ο Αλέξης Τσίπρας όχι μόνο επιβίωσε αλλά έβαλε τον ίδιο τον ελληνικό λαό να υπογράψει το τέλος του.

Ο βιρτουόζος μίμος του Ανδρέα έχει πια περάσει όλες τις εξετάσεις του διεθνούς συστήματος εξουσίας και μάλιστα και με το παραπάνω και αποτελεί πλέον ένα από ποια χρήσιμα εργαλεία της γερμανικής Ευρώπης.

Χθες η Ελλάδα έπεσε. Και έπεσε από τα μέσα.

Ο γελαστός εφιάλτης κατάφερε να νομιμοποιήσει όλα τα μνημόνια, όλες τις πολιτικές ευθύνες, όλα τα εγκλήματα εις βάρος του ελληνικού λαού και εγκαινίασε την νέα μεταπολίτευση όπως είχα ξανά και ξανά προλέξει, μια μεταπολίτευση ελπίζω βραχείας διαρκείας.

Ελέω και της αποχής και με την εκβιαστική δύναμη των capital controls, μετέτρεψε το 61% του ΟΧΙ στα μνημόνια σε 87% ΝΑΙ σε μερικές μόνο βδομάδες, μεγαλειώδες επίτευγμα του γερμανικού σχεδιασμού σε συνδυασμό με τον απαράμιλλο πολιτικαντισμό του «ηγέτη».

Ο Αλέξης, δεν απαιτεί πολλά: Όπως κάθε καλός σατράπης, το μόνο που απαιτεί είναι από τους αυλικούς και τους υπηκόους του τυφλή πίστη.

Και αυτήν εισέπραξε.

Κατάφερε μάλιστα, πάλι ελέω αποχής, να διασώσει από την πανωλεθρία και τον κυβερνητικό εταίρο του, τον Πάνο τον Καμμένο του οποίου οι άσφαιρες μπαλοθιές κατά της διαπλοκής ακούγονται μέχρι τον Όλυμπο και έχουν και ηχώ τόσο κούφιες που είναι.

Ο «ηγέτης», μακιαβελικός μέχρι το κόκκαλο, είναι ο μεγάλος νικητής του ελληνικού πολιτικού συστήματος.

Ο νέος Καρλομάγνος που ακούει στο όνομα Άνγκελα, πίνει μπυρόνια στο όνομα του Αλέξης.

Το σχέδιο Σόιμπλε βαίνει προς την ολοκλήρωσή του όσον αφορά την κατάκτηση της Ελλάδας.

Κάποτε ο Σόιμπλε είχε απευθύνει προς τον Τσίπρα το εύλογο ερώτημα «να δούμε πως θα το εξηγήσεις στους ψηφοφόρους σου» αναφερόμενος στο μνημόνιο που έμελλε να υπογράψει. .

Ο Αλέξης δεν χρειάστηκε να εξηγήσει τίποτε.

Με ελεεινούς τακτικισμούς επέβαλε στον ελληνικό πληθυσμό τη δική του αφήγηση, πως δεν γινόταν τίποτα παραπάνω από όσα ο ίδιος επιδίωξε, πως δεν υπήρχε εναλλακτική.

Αριστερά επέβαλε την ΤΙΝΑ και ανάγκασε τον «κυρίαρχο λαό» να βάλει πλατιά φαρδιά χθες την τζίφρα του στην παράδοση της εθνικής κυριαρχίας, μέγα οξύμωρο.  

Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας θα μας ξηγήσει τ’ όνειρο.

Όταν οι εφιάλτες ξηγούν τ’ όνειρα, κρύος ιδρώτας λούζει τα κορμιά των απλών ανθρώπων.

Να δούμε εμείς πως και σε ποιον θα εξηγήσουμε τις πορείες και τις αγώνες μας κατά του μνημονίου 3 που άμεσα ή έμμεσα ψηφίσαμε σε ποσοστό 87%.

Οι άνθρωποι μαθαίνουν από τα λάθη τους. Οι Έλληνες όχι.

Καλώς ήρθατε στο υπόλοιπο της θλιβερής μνημονιακής ζωής μας.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com. 21/9/2015

Read More »

Ιδιωτικοποιήστε στο φινάλε και τον Τσίπρα να τελειώνουμε

Δεν περίμενε τη συμβουλή μου το σύστημα εξουσίας εντός και εκτός των συνόρων.

Το χει ήδη πράξει.

Ο δικός μας Αλέξης, είναι ο δικός τους Αλέξης.

Έχει πάρει και συστημικό ISO.

Πολλοί πολιτικοί φροντίζουν να δημιουργούν ένα αίσθημα οικειότητας, να μπορεί ο κάθε ανερμάτιστος άνθρωπος με κενό προσωπικότητας και πλεόνασμα εγώ να ταυτίζεται μαζί τους.

Έτσι ο Καραμανλής έγινε Κωστάκης, ο ΓΑΠ Γιωργάκης και ούτω καθεξής.

Ο Αλέξης δε χρειάστηκε να προσπαθήσει πολύ.

Το χε.

Δε θα ταν δύσκολο να φανταστεί κάποιος να τον έχει φίλο του από το σχολείο.

Στο γυναικείο πληθυσμό ο Αλέξης γαμάει.

Έχει καταφέρει να ενεργοποιήσει το πανίσχυρο και θεότυφλο μητρικό φίλτρο.

Πόσες γυναίκες δε θα θέλαν έναν τέτοιο σύντροφο, ένα τέτοιο παιδί, έναν τέτοιο γαμπρό;

Έτσι λοιπόν η γυναικεία κουτοπονηριά made in Greece, μεταμφιέζεται σε πολιτικό κριτήριο και σκεπάζει τον Αλέξη όπως η κουβέρτα το μπεμπέ.

Εξ ου και το μίσος προς την Κωνσταντοπούλου. Ποια γυναίκα θα θελε μια τέτοια αχώνευτη αλογομούρα με απαιτήσεις να της κάνει το σπίτι γης μαδιάμ;

Δεν χωράν πολλές κακιές πεθερές σε ένα σπιτικό. Ένας μονάχα τύραννος για κάθε σπίτι.

Α ρε πουτάνα ανδροκρατία κι αφόρητη σεξουαλική καταπίεση αιώνων που έφτιαξες γυναίκες που να σου μοιάζουν.

Τι κι αν χάλασε το δικό του κομματικό σπίτι ο Αλέξης; Τι κι αν αναγνώρισε μονομιάς όλες τις ανομίες των προηγούμενων νοικάρηδων;

Είναι καλό παιδί.

Πίσω από το μύθο του καλού παιδιού έχουν θρονιαστεί πολλά κωλόπαιδα.  

Τολμάμε και μιλάμε εμείς για παιδιά, η χώρα των κάκιστων παιδαγωγών.

Ας μιλήσουμε για τα παιδιά του Τσίπρα και το ιδιωτικό τους σχολείο.

Τρελαίνεσαι να βλέπεις αριστερούς να επιχειρηματολογούν «δεν είναι το θέμα ότι ο Αλέξης πήγε το παιδί του σε ιδιωτικό σχολειό, ο κάθε ένας θέλει το καλύτερο για το δικό του παιδί. Το πρόβλημα είναι ότι δε μας δίνει τα φράγκα να τα πάμε και εμείς».

Πασοκίλα του κερατά και αριστερά των προνομίων, τσουνάμι οχετού ξεχύνεται ξανά αυτές τις μέρες.

Δεν είναι το θέμα αν η ιδιωτική εκπαίδευση είναι καλύτερη ή χειρότερη από την ιδιωτική.

Είναι πολυπαραγοντικό το τι ποιότητα εκπαίδευσης παρέχει ένα ίδρυμα και πως κρίνεται αυτή.

Το ζήτημα είναι ότι έχετε χάσει την μπάλα.

Η δημόσια εκπαίδευση είναι κατάκτηση των πολλών.

Το να στέλνει ένας αριστερός πρωθυπουργός τα παιδιά του σε ιδιωτικά σχολεία είναι ροχάλα στα μούτρα του δημοσίου χαρακτήρα της εκπαίδευσης.

Αν δεν σας αρέσει το επίπεδο της δημόσιας εκπαίδευσης, να την βελτιώσετε αντί να την απαξιώνετε.

Οι αριστεροί που παλεύουν για να είναι πχ το νερό δημόσιο αγαθό και δίνουν τα φράγκα τους στη Perrier και άλλες εταιρίες που ιδιωτικοποιούν το νερό…

Σκατά στα μούτρα σας.

Έτσι, ενισχύστε κι άλλο τον τεχνομεσαίωνα.

Με σχολεία χωρίς δασκάλους, χωρίς θέρμανση, χωρίς κωλόχαρτα –αυτά τα πήρε η Βούλτεψη όταν ο ΣΥΡΙΖΑ της έφερνε κόψιμο- κάθεστε και υπερασπίζεστε το δικαίωμα του αριστερού να στέλνει τα παιδιά του σε ιδιωτικά σχολεία.

Για αυτήν την Αριστερά των προνομίων μιλάμε, την αριστερά με αριστερό λόγο και δεξιά χούγια και τσέπη.

Τι να περιμένει κανείς;

Το καλύτερο για τα παιδιά σας; Καλυτερότερο ακόμη δεν είναι για τα θρεφτάρια σας να τους αφήσετε και 25 σπίτια και 15 τραπεζικούς λογαριασμούς 15 μυρίων έκαστος;

Μπρίκια κολλούσε το ΠΑΣΟΚ και ενίοτε και η ΝΔ τόσα χρόνια;

Πώς φτιάχτηκε το δημόσιο χρέος που καλούμαστε να πληρώσουμε, αυτό το χρέος που ο Αλέξης αναγνώρισε πανηγυρικά;

Από τη δημόσια εκπαίδευση;

Τι να περιμένει κανείς;

Σε μια χώρα που κυριαρχεί η παραπαιδεία;

Σχολείο στέλνετε τα παιδιά α) για να τα παρκάρετε και β) για να μπορούν να δώσουν πανελλήνιες.

Φροντιστήριο τα στέλνετε για να μπορούν να περνάνε πανελλήνιες και να τρυπώσουν.

Ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.

Και όταν περνούσαν γινόντουσαν δημόσιοι ή καθηγητές του δημοσίου ή των φροντιστηρίων.

Ένα κυκλικό σχήμα, ένας ουροβόρος όφις που μας έφαγε, ένα σύστημα που δημιουργούσε ανθρώπους που το μόνο που ξέραν να κάνουν ήταν να αναπαράγουν το σύστημα.

Και για αυτό δεν έφταιγε ο δημόσιος χαρακτήρας της παιδείας. Έφταιγε η ιδιοτέλεια και η κουτοπονηριά του Έλληνα και των πολιτικών που ανάγκαζαν τους καθηγητές να μην κόβουν πλέον παιδιά που δεκάρα τσακιστή δε δίναν για την μόρφωσή τους για να μπορούν όλοι, κουτσοί στραβοί να πηγαίνουν στον Άγιο Παντελεήμονα του δημοσίου μετατρέποντας το στην εύφορη κοιλάδα των τεμπέληδων.

Το δημόσιο που τρεις λαλούν και δυο δουλεύουν. Το δημόσιο που αυτοί οι δύο στους πέντε που γαμιούνται στη δουλειά χρησιμοποιούνται ως πολιτική ασπίδα για τους άλλους 3 παντελώς άχρηστους συναδέλφους τους και οι 3 άχρηστοι συνάδελφοι χρησιμοποιούνται ως πολιτικό επιχείρημα για την απαξίωση και τη συρρίκνωση του δημοσίου.  

Ναι στο δημόσιο χαρακτήρα της παιδείας. Ναι στην ισότιμη πρόσβαση όλων σε αυτή. Όχι σε μια κοινωνία πτυχιούχων που απαξιώνει την χειρονακτική εργασία. Όχι στην αναξιοκρατία.

Κι αφού ούτως γαμήσατε τη δημόσια παιδεία, εδώ και χρόνια βροντοφωνάζετε με τις πράξεις σας:  

Ναι στα ιδιωτικά σχολεία.

Ναι στην παραπαιδεία.

Ναι στα προνόμια για τους λίγους καθώς φανταζόμαστε ότι αυτή η περίοδος αναδιανομής πλούτου προς τα πάνω είναι μια απλή ίωση που θα περάσει και θα ξαναγίνουν όλα … ΠΑΣΟΚ.

Ναι στον Ερνέστο των ιδιωτικών σχολείων.

Στο φινάλε φινάλε, ιδιωτικοποιήστε και την πουτάνα τη μάνα που σας ξεπέταξε.

Δεν το λέω εγώ.

Ο ποιητής το λέει.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpspoto.com, 17/9/2015

Read More »

Αριστερόμετρα και αριστεροκράτες

Βρισκόμαστε αμήχανοι και παραλυμένοι μια βδομάδα πριν τις εκλογές που θα κάνουν και με τη βούλα της βουλής την Ελλάδα ευρωαποικία.

Εκλογές αντάξιας της μπανανίας μας.

8 μήνες πριν ο λαός έβαλε στη βουλή κόμματα με αντιμνημονιακή ρητορεία σε ποσοστό πάνω του 50%.

Σήμερα τα κόμματα που έχουν αντιμνημονιακές αναφορές δεν ξεπερνούν το 20% του εκλογικού σώματος ενώ τα κόμματα με ξεκάθαρο αντιμνημονιακό λόγο δεν θα ξεπεράσουν το 10% της εκλογικής προτίμησης. Προφανέστατο το έλλειμμα εκπροσώπησης και η ζημία που έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ στον αντιμνημονιακό αγώνα. Στις δημοκρατίες μονάχα δεν έχουμε έλλειμμα εκπροσώπησης και δημοκρατία δεν υπάρχει στις αποικίες καθώς εις αυτές ο λαός δεν είναι ποτέ κυρίαρχος.

Ο ΣΥΡΙΖΑ αφού κατάλαβε τον αντιμνημονιακό χώρο ξεμπέρδεψε και με αυτόν και τώρα προχωρά όπως είχαμε προλέξει στη νέα μεταπολίτευση όπου το μνημόνιο και αντιμνημόνιο «έχουν τελειώσει», την κυβερνητική ατζέντα την φτιάχνουν οι δανειστές και οι ντόπιοι υπάλληλοι απλά επιδιώκουν να πλειοδοτήσουν στα διαχειριστικά και επιχειρούν να καταδείξουν τις επιμέρους διαφορές δεξιάς αριστεράς όπως το μεταναστευτικό για να έχουν λόγο ύπαρξης.

Πρώτη φορά αριστερά, πρώτη φορά πρωθυπουργός για 8 μήνες, πρώτη φορά πρωθυπουργός που διέλυσε το κόμμα του και έχασε τη νεολαία του για να παραδώσει τη χώρα στους δανειστές. Πονάει πάντα η πρώτη φορά.

Πρώτη φορά αριστερά. Και τι αριστερά. Αριστεροκρατία, ξεπεσμένη, εκφυλισμένη και αλαζονική μέχρι το μεδούλι.

Με τη Φωτίου να λέει πως ηγέτες σαν τον Τσίπρα γεννιούνται κάθε εκατό χρόνια, την κυρά Τασία να μας λέει λίγο πολύ ότι οι πρόσφυγες έρχονται στα ελληνικά νησιά για ακριβό τουρισμό και τα χουν βουλιάξει στον … πλούτο, τον Μητρόπουλο να έχει αυτοκτονήσει και να χει αναστηθεί, τον Κουρουμπλή να θέλει να βάλει πρόστιμα στους μη φρόνιμους καρκινοπαθείς και να μας λέει ότι σε 2-3 χρονάκια θα χουμε σύστημα υγείας πρότυπο, τη Φωτίου πάλι να λέει πως η κυβέρνηση είναι έτοιμη να φτιάξει μαρμελάδες για τους φτωχούς, προφανώς σκοπεύει να τη βγάλει από τα αυτιά της και τον Φίλη να μας λέει λίγο πολύ πως το μνημόνιο 3 είναι αύξηση στα μακαρόνια κατά κλάσματα του σεντ.

Το παντεσπάνι ξεχάσατε.

Έχει λοιπόν και η αριστερά της Μαρίες Αντουανέτες της, μπόλικες από δαύτες, να φαν κι οι κότες.

Τι στο διάολο έχει συμβεί;

Μετά την πτώση της ΕΣΣΔ η ευρωπαϊκή αριστερά και ιδιαίτερα η ελληνική, αρχίζει και έχει έλλειμμα. Έλλειμμα πατρονίας.

Σε αναζήτηση καινούριου ρόλου και εργοδότη βρίσκεται.

Ένα κομμάτι της θα μείνει με το βλέμμα στα μαυσωλεία να περιμένει τον μαρμαρωμένο κουμουνιστή να ξυπνήσει, όντως κάποτε ορθόδοξοι και με τις μεταφυσικές εγγραφές της θρησκείας έντονες παρά τις σπουδές στον διαλεκτικό υλισμό.

Ένα άλλο κομμάτι θα στραφεί από το διαλεκτικό υλισμό στον υλισμό νέτα σκέτα και στις πηγές του, τις ΗΠΑ. Τι να την κάνεις την τσίπα μπροστά στις ΗΠΑ και με ηγέτη Τσίπρα.

Εξού και τα ΗΠΑ ΞΗΠΑ.

Θα αφομοίωναν πρακτικές του Δημοκρατικού κόμματος, το οποίο παρότι ιμπεριαλιστικό όσο και το ρεπουμπλικάνικο έδινε και δίνει ιδιαίτερη έμφαση σε μειονότητες.

Αυτό ήταν πολύ καλή ιδέα για τη Νέα Αριστερά καθώς άνθρωποι και ομάδες με σεξουαλικές ιδιαιτερότητες και μετανάστες δεν είχαν πολιτική αντιπροσώπευση σε μια χώρα ούτως ή άλλως ανούσια συντηρητική.

Έτσι βγήκαν παγανιά για νέα πελατεία.

Στο μεταξύ προέκυψε και μια τεράστια καπιταλιστική κρίση και μια ιμπεριαλιστική επίθεση στην Ελλάδα που ξανάκανε την αριστερά ξανά επίκαιρη.

Μόνο που η Νέα Αριστερά δεν ήταν η αριστερά που στο πρώτο μισό του προηγούμενου αιώνα οι απλοί άνθρωποι αγαπούσαν και εμπιστεύονταν.

Ήταν η αριστερά του πανεπιστημιακού lifestyle, των ψευτολογίων και των ψευδολογιών, του τουριστικού ακτιβισμού.

Η αριστερά που δεν δίσταζε να θυσιάζει δικαιώματα των πολλών για τα προνόμια λιγότερων.

Η αριστερά που σήμερα προσκυνά στην Καισαριανή και υπόσχεται στους νεκρούς αγωνιστές πως δεν θα προδώσει τους αγώνες τους.

Μα γιατί να τους προδώσει; Όταν μπορεί να τους σφετεριστεί;

Δεν προδίδονται οι αγώνες των νεκρών αγωνιστών. Μόνο των ζωντανών.

Οι αγώνες των νεκρών δεν προδίδονται. Γίνονται απλά αντικείμενο χυδαίας πολιτικής εκμετάλλευσης.

Η μέθοδος είναι παλιά όσο και η Εκκλησία.

Για να αγωνίζονται να πεθαίνουν και να βασανίζονται άνθρωποι για κάτι, σημαίνει ότι αυτό το κάτι είναι σπουδαίο.

Αυτό το ηθικό δέος η αριστερά το εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο για να μπορεί να γίνεται ο αριστερός ψάλτης της δεξιάς, όπως η εκκλησία υπερεπένδυσε σοφά στους πρωτοχριστιανούς και τις διώξεις τους για να μπορεί να αποκτήσει κοσμική εξουσία και να διώκει μετά αυτή.

Έτσι και τα αριστερά ιερατεία και οι γραμματείς και φαρισαίοι τους. 

Κάναν το ηθικό δέος ηθικό πλεονέκτημα. Και το κουμπώσαν με την διανοητική ανωτερότητα που οι αριστερές σπουδές απλόχερα χαρίζουν. Εξού και το ιδιότυπο της αριστεράς αλαζονείας.

‘Ένα πράγμα τρέμουν πλέον οι νεοαριστεροί, αυτοί που έχουν βάψει το πολιτικό τους DNA κόκκινο όταν το αίμα στις φλέβες τους τους φαντάζει γαλάζιο:

Το αριστερόμετρο.

Φοβούνται τη φοβερή του δύναμη. Το έχουν δοκιμάσει ο ένας πάνω στον άλλο με ολέθρια αποτελέσματα.

Ξέρουν τη φοβερή του δύναμη: το έχουν δοκιμάσει πρώτα απ όλα στους ανένταχτους, σε αυτούς που δε γουστάρουν να φοράνε κουστουμάκια με δεξιά ή αριστερά μανίκια.

Αυτούς το αριστερόμετρο στην Ελλάδα τους εξαφάνισε, τους εκτόπισε.

Μεταπολιτευτικά, δεν είχες και δεν έχεις θέση στην Ελλάδα αν δεν έχεις υπογράψει πιστοποιητικό φρονημάτων, αριστερό ή δεξιό.

Το γνωρίζω καλά. Ανήκω σε αυτή τη σιωπηλή μειοψηφία.

Αυτήν την αριστερά την γνωρίζουν καλά οι ολιγαρχίες του πλούτου και οι πολιτικοί τους. Την ξέρουν καλύτερα κι από την παλάμη τους.

Δεν είναι δα η αριστερά της Λατινικής Αμερικής που είναι έμπρακτα επικίνδυνη για τον καπιταλισμό χάρη στη ζωογόνο δύναμη του ινδιανισμού.

Δεν είναι η αριστερά των δικαιωμάτων. Είναι η αριστερά των προνομίων. Δεν είναι αριστερά. Είναι αριστερισμός.

Αυτήν την αριστερά την ήξερε κι ο μεγιστάνας της Fiat Ανιέλι όταν έγραφε πως «Υπάρχει ένα είδος Αριστεράς που είναι πιο χρήσιμη από την Δεξιά. Πρόκειται για εκείνη την Αριστερά που μπορεί να κάνει όλα όσα δεν θα μπορούσε να κάνει η Δεξιά».

Την ήξερε κι η Θάτσερ «Το πρόβλημα με το σοσιαλισμό είναι ότι κάποια στιγμή τελειώνουν τα λεφτά των άλλων» έλεγε η σιδηρά κυρία.

Maggie’s dead, long live Alexis.

Με τα συνθήματα μπορείς να κερδίσεις εκλογές. Δεν μπορείς όμως να κυβερνάς μόνο με συνθήματα.

Αυτή η αριστερά. Η αριστεροκρατία. Η αριστερά που δικαιώνει τους πολέμιους της τους οποίους καταλήγει να υπηρετεί και εξαφανίζει τους επικριτές της.

Θα περιμένατε μια έντιμη και ειλικρινή αριστερά σε μια χώρα εγωπαθών υποκριτών;

Δυστυχώς μέσα στη μνημονιακή αγωνία μας, όχι μόνο την περιμέναμε. Κάναμε αμάν και πώς να την κάνουμε κυβερνώσα αριστερά.

Η έλπιδα ήρθε και μας γάμησε πατόκορφα.

Τώρα μετανάστευσε στη Μ.Βρετανία και στο πρόσωπο του απολύτως σύμφωνα με βρετανικά δημοσιεύματα μη εκλέξιμου Jerremy Corbyn. Ευτυχώς, γιατί ο Τσίπρας ήταν απόλυτα εκλέξιμος και είδαμε που κατέληξε αυτό.

Καλό ταξίδι στην ελπίδα λοιπόν. Απλά ελπίζουμε να έχει ξεκαυλώσει από τις 8μηνες διακοπές στην Ελλάδα και να μην κάνει τη Μ. Βρετανία Φαληράκι.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 14/9/2015

Read More »

Μεγάλη Μπίζνα η προσφυγιά

Δημιουργήσαμε τέρατα. Χειροκροτούσαμε την ώρα της σύλληψής τους.

Και τώρα η σκιά τους σκεπάζει τις ζωές μας και τις αλλάζει.

Στη μεγάλη φιέστα της αραβικής άνοιξης κανείς δεν τολμούσε να αντιδράσει. Το δάκτυλο στην σκανδάλη του όπλου που εκτόξευε εύκολες κατηγορίες αντιδημοκρατικότητας ήταν όπως πάντα νευρικό κι ευέξαπτο.

Ακόμη και όταν οι ψευδαισθήσεις περί αραβικής άνοιξης διαλύθηκαν μαζί με τις χώρες θύματα της με την άμεση ή έμμεση σύμπραξη των μεγάλων ευρωοατλαντικών δυνάμεων και των αράβων συμμάχων τους, λίγοι ήταν οι χώροι που πρόταξαν έστω και θεωρητικά τα στήθια τους απέναντι στην ιμπεριαλιστική εισβολή στη Λιβύη και υπονόμευση στη Συρία, παρότι ο ελβετικός σουγιάς του ισλαμικού εξτρεμισμού είχε βγει από την τσέπη των μεγάλων δυνάμεων για να μακελέψει και να σκορπίσει τον τρόμο και το χάος στην Μέση Ανατολή με τις ευλογίες των ισχυρών χρηματοδοτών του.

Δεν αντιδράσαμε στις αιτίες και τώρα ψάχνουμε τρόπο να αντιμετωπίσουμε τα συμπτώματα.

Χρόνια πριν είχα προειδοποιήσει για την άνοδο του εξτρεμιστικού ισλαμισμού, του τζιχαντισμού. Είχα επίσης δηλώσει σαφώς πως η αποσταθεροποίηση της Μέσης Ανατολής θα είχε μεγάλες συνέπειες για την Ευρώπη και όχι για την Αμερική.

Σήμερα η Ευρώπη αλλάζει: προς το χειρότερο.

Ακόμη και κεντροευρωπαϊκές χώρες, δορυφόροι της γερμανικής ηγεμονίες απομακρύνονται από αυτή υπό την πίεση των κατακλυσμιαίων προσφυγικών και καταφεύγουν σε εθνικιστική εσωστρέφεια.

Τα επιχειρήματά τους πως δεν φτιάξαν αυτοί το πρόβλημα και πως οι πρόσφυγες θέλουν να πάνε Γερμανία ευσταθούν.

Υπάρχουν λύσεις: Μια συνθηκολόγηση στη Συρία.

Ακόμη και ο μιλιταριστής Κάμερον που πριν από δύο χρόνια πίεζε για εισβολή στη Συρία, υπό την πίεση των προσφυγικών συμβάντων στο Καλέ και τις τριβές με τη Γαλλία, επιχειρηματολογεί για ειρήνευση στη Συρία.

Και δυστυχώς είναι από τους λίγους πολιτικούς άνδρες που τολμά κάτι που για τις ΗΠΑ αποτελεί ταμπού.

Ούτε καν η «πρώτη φορά αριστερά» κυβέρνηση στην εφτάμηνη διέλευση της από την πολιτική εξουσία δεν τόλμησε να ψελλίσει για τον τερματισμό του πολέμου στη Συρία αλλά αρκούνταν σε ουμανιστικά ευχολόγια παρά ότι, ούτως ή άλλως προβληματικά στην τροφοδοσία τους ελληνικά νησιά, δέχονται καθημερινά ροές που συνολικά ξεπερνάν τους πληθυσμούς υποδοχής.

Ξεκινήσαν οι σύμμαχοι προ μηνών λέει οι σύμμαχοι τον πολέμο κατά της ΙΣΙΣ, του ισλαμικού κράτους.

Είχα προλέξει πως η «εκστρατεία» κατά της ΙΣΙΣ με τον τρόπο που επιλέχτηκε να διεξαχθεί δεν θα είχε κανένα αποτέλεσμα και πως ήταν απλά ένα πυροτέχνημα για να καθησυχαστούν οι δυτικοί πληθυσμοί.

Οι μόνοι που στην ουσία αναχαιτίζουν την ΙΣΙΣ ήταν στο παρελθόν ο Άσαντ και το σηιτικά στοιχεία της Μέσης Ανατολής και σήμερα σχεδόν αποκλειστικά οι ηρωικοί Κούρδοι.

Αντί να στηριχθούν οι κυματοθραύστες του Τζιχαντισμού, οι σπόνσορες της τζιχάντ Σαουδάραβες και οι άραβες σύμμαχοι τους βομβαρδίζουν την … Υεμένη.

Και ο Σουλτάνος Ερντογάν για μικροπολιτικούς λόγους που εξυπηρετούν τη μεγαλομανία του, στο όνομα του πολέμου κατά της ΙΣΙΣ, βομβαρδίζει τους Κούρδους.

Θα πρέπει να επιμείνουμε στο ρόλο της Τουρκίας.

Η Τουρκία και οι Τζιχαντιστές υπήρξαν και μάλλον συνεχίζουν να είναι συνέταιροι. Γιατί να μην είναι άλλωστε;

Ο πόλεμος είναι μπίζνα. Η προσφυγιά είναι μπίζνα: Όπλα, κορμιά και πετρέλαια της Τζιχάντ περνούν κερδοφόρα μέσα από την Τουρκία και το αντίστροφο…

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα του τουρκικού ρόλου ήταν ο εντοπισμός από το ελληνικό λιμενικό μόλις προχθές πλοίου βαρυφορτωμένου με όπλα που απέπλευσε από τα παράλια της Τουρκίας με προορισμό την διαλυμένη πλέον Λιβύη των φυλάρχων και των τζιχαντιστών.

Τα παχυλά κονδύλια της ΕΕ για το προσφυγικό που παίρνει η Τουρκία, εμπλουτίζονται με τη σωματοεμπορία καθώς οι περισσότεροι διακινητές έχουν την έδρα τους στην Τουρκία και από τα παράλια της ξαποστέλνουν πρόσφυγες και μετανάστες στην Ελλάδα και την Ιταλία.

Οι ταρίφες γνωστές πλέον: Από 700 εώς 1700 ευρώ το προσφυγικό κεφάλι. Κι οι μέθοδοι γνωστές: οι πρόσφυγες στοιβάζονται σε σαπιοκάραβα του χαμηλότερου δυνατού κόστους, πλοιάρια «μιας χρήσης» που βουλιάζονται αύτανδρα όταν εμφανίζεται το λιμενικό για να μπορούν οι διακινητές να διαφύγουν πίσω από το προπέτασμα των πνιγμένων.

Οι Ιταλοί είχαν μέχρι και τον προηγούμενο μήνα συλλάβει 800 λαθρέμπορους. Όχι τα μεγάλα κεφάλαια.

Γιατί δεν είναι μόνο οι διακινητές που εδρεύουν στην Τουρκία.

Συνεργοί τους εντός Ελλάδος, Ιταλίας και ευρύτερα Ευρώπης αναλαμβάνουν την ηπειρωτική διακίνησή των προσφύγων και μεταναστών.

Θα σταθούμε μια στιγμή στην έκφανση αυτού του φαινομένου στην Ελλάδα. Η Ελλάδα του ελλειμματικού κράτους και του οργανωμένου παρακράτους είχε ευρύτατα δίκτυα εκμετάλλευσης των πολυποίκιλων μεταναστευτικών κυμάτων των τελευταίων δεκαετιών. Τα δίκτυα αυτά σχηματίστηκαν από χαμηλόβαθμους και υψηλόβαθμους κρατικούς αξιωματούχους σε σύμπραξη με μικρούς και μεγαλύτερους επιχειρηματίες που συνεργάστηκαν με ξένους σωματέμπορες.

Αν η Ιταλία δεν μπορεί ή δεν θέλει να πιάσει τα μεγάλα κεφάλια, η Ελλάδα ούτε που θα τολμούσε να διανοηθεί κάτι τέτοιο.

Όσο για τις ανθρωπιστικές οργανώσεις και ΜΚΟ, αυτές σε κάθε μεγάλη ανθρωπιστική κρίση επιδεικνύουν ότι η μεγάλη τους προτεραιότητα είναι η εξασφάλιση κονδυλίων. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.

Όπως ίσως καταλάβατε, η προσφυγιά είναι μπίζνα.

Αντί πρεσβείες σε «ουδέτερες» χώρες γύρω από τις ζώνες της προσφυγιάς συντονισμένα να υπερστελεχωθούν και να προσφέρουν στους πρόσφυγες ασφαλή πρόσβαση έστω και με αντίτιμο για τους έχοντες στις χώρες που επιθυμούν να βρεθούν, αφήνουμε τα θύματα των δικών μας πολιτικών στα χέρια των σωματέμπορων και μετά κάνουμε επίδειξη τσάμπα ανθρωπισμού.

Αντί να πιέσουμε για να σταματήσουν οι ιμπεριαλιστές επιβουλές και να σταματήσουν παιδιά να διαμελίζονται, να ακρωτηριάζονται, να βιάζονται με μια ειρήνευση σε επίπεδο χωρών και μια αναπόφευκτη πλέον διάφανη εκστρατεία κατά των τζιχαντιστών, γεμίσαμε μια άλλη Μεσόγειο με δάκρυα για το μωρό που ξέβρασαν οι ακτές μας.

Τραγωδίες που δεν βλέπονται εύκολα ξεχνιούνται.

Φτάνει πια με τα ευαγγέλια του ανέξοδου ουμανισμού.

Ειρήνη στη Συρία τώρα.

Κοινό διεθνές μέτωπο κατά των τζιχαντινιστών.

Καταδίκη της Τουρκίας και στήριξη στους ηρωικούς Κούρδους.

Λευτεριά στην Παλαιστίνη.

Τι από αυτά έχει ποτέ στηρίξει Ελληνική κυβέρνηση;

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 4/9/2015

Read More »