Το ΚΕΕΛΠΝΟ μετά του ωφελίμου*

Στο πρωτοποριακό έργο μου «Θανάσιμες Θεραπείες» περιέγραψα ενδελεχώς το πως με πρόφαση τις καινές επιδημίες, διαμορφώθηκε από κυβερνήσεις, οργανισμούς και φυσικά τις φίλες μας τις φαρμακευτικές ένας χορός διαρκούς κερδοσκοπίας.

Πρόσφατες και παλαιότερες έρευνες του Hot Doc έρχονται να φωτίσουν τα επί μέρους σκάνδαλα της εντόπιας μικρογραφίας παραρτημάτων παγκοσμίων οργανισμών που λέγεται ΚΕΕΛΠΝΟ (Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων).

Ήδη από το 2014 υπάρχει εισαγγελική έρευνα για την πιο ορατή πτυχή του γιγαντιαίου σκανδάλου κακοποίησης της επιστήμης για χάρη συμφερόντων που βαπτίστηκε γρίπη των χοίρων, sequel της μάλλον αποτυχημένης απόπειρας της γρίπης των πουλερικών: αυτή της αγοράς διπλών δόσεων εμβολίων από τον σημερινό επίτροπο της ΕΕ Δημήτρη Αβραμόπουλο.

Και αυτή είναι απλά η κορυφή του παγόβουνου. Όπως περιγράψαμε στο σημαντικότατο «Θανάσιμες Θεραπείες», μετά το χτύπημα στους διδύμους πύργους στις 11 Σεπτέμβρη και με την λογική πάντα του κατ επείγοντος, η αμερικάνικη νομοθεσία μεταβάλλεται ώστε να περιλάβει στην αντιτρομοκρατική ομπρέλα όχι μόνο τη βιοτρομοκρατία αλλά και τις πανδημίες. Με αυτό τον τρόπο, η νομοθεσία απάλλαξε τις φαρμακευτικές από τυχόν νομικές ευθύνες των παρενεργειών σκευασμάτων τους σε περιπτώσεις βιοτρομοκρατικού χτυπήματος ή πανδημίας ενώ παράλληλα διευκόλυνε τις fast track διαδικασίες σε όλα, από την παρασκευή και τις δοκιμές εμβολίων μέχρι την υπογραφή συμβολαίων με κράτη.

Με αυτόν τον τρόπο, ένα χρυσό νομοθετικό χαλί έχει στρωθεί για τις φαρμακευτικές, ήδη από το 2002. Το μόνο που είχαν να κάνουν ήταν να προφασιστούν πανδημικούς κινδύνους και να ανακαλύψουν καινούρια εμβόλια και φάρμακα για αυτές. Και αυτό ακριβώς πράξαν, με τη βοήθεια των μήντια και πρόθυμων επιστημόνων.

Αυτή η σύνδεση αντανακλάστηκε και στο ΚΕΕΛΠΝΟ όπως ήταν αναμενόμενο:

Όπως περιγράφει το Hot Doc: “O γενικός διευθυντής του «αμαρτωλού» ΚΕΕΛΠΝΟ Θεόδωρος Παπαδημητρίου, πρόκειται να καθίσει στο εδώλιο του κατηγορουμένου καθώς … κατηγορείται για απάτη ύψους 568.022 ευρώ για τρεις περιπτώσεις οικονομικής διαχείρισης του ΚΕΕΛΠΝΟ… 

Η τρίτη περίπτωση αφορά την έγκριση δαπάνης ύψους 336.488 ευρώ η οποία δόθηκε ως αμοιβή σε γραφεία εμπιστευτικών ερευνών για την αντιμετώπιση περιστατικών βιοτρομοκρατίας κατά την διετία 2002-2003”

Να σημειωθεί ότι βιοτρομοκρατικό χτύπημα στην Ελλάδα τη συγκεκριμένη περίοδο ήταν μάλλον περισσότερο πιθανό από καύσωνα στην Αλάσκα, ενώ απορίας άξιο είναι το ποια ακριβώς «γραφεία εμπιστευτικών ερευνών» είχαν εξειδίκευση στην αντιμετώπιση της βιοτρομοκρατίας…

Οι καινές επιδημίες και η βιοτρομοκρατία μαζί με τα fast track συμβόλαια έγιναν καλοδεχούμενα από τις περισσότερες κυβερνήσεις για δύο κυρίως λόγους: Ο πρώτος είναι για να γίνουν αρεστές στις μεγάλες κυβερνήσεις με πρώτη και καλύτερη αυτή των ΗΠΑ, κοιτίδα των εν λόγω πολιτικών δημόσιας υγείας ώστε να λάβουν ακόμη μεγαλύτερη στήριξη από τους μηχανισμούς, μηντιακούς και όχι μόνο που οι ΗΠΑ έχουν εδώ και δεκαετίες εγκαθιδρύσει εντός πλείστων χωρών.

Ο δεύτερος είναι ακόμη πιο πεζός: Κατ επείγοντες κρουνοί κονδυλίων άνοιγαν δίνοντας ευκαιρία παραγωγής μαύρου χρήματος, δημοσιογραφικού, πολιτικού και επιστημονικού.

Ενδεικτική είναι η εικόνα των κονδυλίων που σπαταλήθηκαν από το ΚΕΕΛΠΝΟ την περίοδο πχ του 2011-2012. Το ΚΕΕΛΠΝΟ προίκισε μήντια και δημοσιογράφους, μερικά από αυτά αμελητέας μάλιστα επιρροής, με το ποσό των 3 μυρίων για εκστρατείες όχι μόνο κατά της εποχιακής γρίπης και της κατάχρησης αντιβιωτικών, εκστρατεία που όπως έχουμε περιγράψει συχνά σε παλαιότερα άρθρα μας άργησε μόλις μισό αιώνα… αλλά και για εκστρατείες για ζητήματα που ουδόλως ανήκαν στο πεδίο του, όπως αυτές για τα …γενόσημα.. και τον … καρκίνο.

Πέραν του ότι μερικά από αυτά τα κονδύλια είχαν αποδέκτη τη σύζυγο Στουρνάρα, η διοίκηση του ΚΕΕΛΠΝΟ την οποία και φυσικά διαφοροποιούμε σε σημαντικό βαθμό από το ερευνητικό και επιστημονικό προσωπικό του,  φρόντισε να γίνει κάθε δυνατή σπατάλη τους. Όπως περιγράφεται στο site Newsbomb “το ΚΕΕΛΠΝΟ δεν αξιοποίησε τη δυνατότητα για δωρεάν προβολή από τα ΜΜΕ, με βάση τις νομοθετικές διατάξεις και τους κανονισμούς του ΕΣΡ, για τα ενημερωτικά μηνύματα κοινωνικού χαρακτήρα. Από τα 3 εκατομμύρια που πληρώθηκαν, περίπου 1,5 εκατ. θα μπορούσε να έχει εξοικονομηθεί, κάτι που δεν έγινε”

Όταν το ΚΕΕΛΠΝΟ δεν καβαλά το κύμα που δημιουργούν ιδιωτικά διεθνή συμφέροντα, φροντίζει να δημιουργεί δικές του πατέντες, προστατευόμενο από αδιαφάνεια και αναξιοκρατία.

Με τον ιό του Δυτικού Νείλου στη χώρα μας είχα ασχοληθεί σε άρθρο μου στο περιοδικό Nexus το 2010.

Παρότι είχε δώσει κρούσματα την δεκαετία του 90 σποραδικά κρούσματα αρχικά στις ΗΠΑ και αργότερα και στην Ευρώπη, ο ιός του Δ.Ν δεν κατάφερε να μπει στο blockbuster των πανδημικών κινδύνων, ίσως γιατί δεν είχε ακόμη διαμορφωθεί το ευνοϊκότερο των πλαισίων. Αυτό, όπως περιγράψαμε κατασκευάζεται στις αρχές του 21^ου αιώνα.

Έτσι, τα πρώτα κρούσματα του ιού του Δυτικού Νείλου στην Ελλάδα πάνε χαμένα για το ΚΕΕΛΠΝΟ, παρότι ο φτερωτός γιατρός και τότε Δήμαρχος της Θεσσαλονικής Παπαγεωργόπουλος επιδιώκει να βγάλουν κάποια ακόμη κονδύλια φτερά.

Καθώς δεν υπάρχουν μεγάλα εμβολιαστικά και φαρμακευτικά συμφέροντα πίσω από τον ιό του Νείλου που θα έκαναν πιο εύκολη την υφαρπαγή κονδυλίων από τη διοίκηση του ΚΕΕΛΠΝΟ, αυτή αποφασίζει μεσούσης της κρίσης να βγάλει τα σπασμένα μιας χαμένης ευκαιρίας για προληπτικά ή θεραπευτικά κέρδη και να τα κάνει … διαγνωστικά.

Έτσι αγοράζονται ακριβότατα αντιδραστήρια για ένα σμικρό για μια ακόμη φορά ενδημικό κίνδυνο.

Να σημειωθεί κάτι: οι εν δυνάμει ενδημικοί παράγοντες σε βάθος χρόνου είναι ένα σημαντικό κλάσμα του συνόλου των μικροοργανισμών στον πλανήτη. Θα χρειαζόμασταν πολλά περισσότερα από τα συνολικά κεφάλαια του πλανήτη για να προετοιμαστούμε για κάθε έναν από αυτούς.

Δουλειά οργανισμών όπως το ΚΕΕΛΠΝΟ δεν είναι να κατασπαταλά κονδύλια αλλά να ιεραρχεί και να θέτει προτεραιότητες με καθαρά επιστημονικά κριτήρια και να ακολουθεί πολιτικές του μικρότερου δυνατού κόστους.

Μη αποτελεσματικές, σπάταλες και κυρίως άχρηστες και σπάταλες στρατηγικές δημόσιας υγείας στερούν πόρους και κατ επέκταση ανθρώπινες ζωές.

Σε μια περίοδο μάλιστα που το σύστημα υγείας βρίσκεται υπό διάλυση, τέτοιες σπατάλες αποτελούν κάτι πολύ παραπάνω από απλά οικονομικά εγκλήματα, πόσο μάλλον όταν η μέριμνα πλέον πρέπει να διευρυνθεί για να περιλάβει και εκατοντάδες χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών ευάλωτων σε επιδημικούς κινδύνους λόγω κάκιστων συνθηκών διαβίωσης.

Η πρώτιστη και αποτελεσματικότερη στρατηγική επιδημικής πρόληψης, λέγεται υγιεινή. Δημόσια, ατομική και νοσοκομειακή με ανεμπόδιστη πρόσβαση σε καθαρό νερό.

Οι βοσκοί της δημόσιας υγείας έχουν φωνάξει λύκος πάρα πολλές φορές με το αζημίωτο και για τους ίδιους αλλά και για τον πραγματικό λύκο όταν αυτός τελικά εμφανιστεί. 

*Το παρόν άρθρο δημοσιεύτηκε στο free press περιοδικό εναλλακτικής ιατρικής Holistic life. Σημεία διανομής εδώ

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 15/1/2016

Read More »

Νεοφεουδαλισμός, το άκρων άωτον του καζινοκαπιταλισμού

Η υπόθεση είναι αναντίρρητη:  Η ανισοκατανομή του πλούτου τα τελευταία χρόνια αυξάνεται.

Μόλις το 1% του παγκοσμίου πληθυσμού κατέχει πλέον το 48% του παγκοσμίου πλούτου.

Οι 85 πλουσιότεροι άνθρωποι του πλανήτη σήμερα κατέχουν όσο συνολικά οι 3.5 δισεκατομμύρια φτωχότεροι άνθρωποι του πλανήτη.

Τι στο διάολο έχει συμβεί;

Η «παγκοσμιοποίηση» αύξησε τον παγκόσμιο πλούτο. Και σταδιακά αύξησε την ανισοκατανομή του καθώς το όπλο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού, ο νεοφιλελευθερισμός, απομάκρυνε ανεπιθύμητα κρατικά εμπόδια όπως κρατικούς ελέγχους, εποπτεία και περιοριστικούς νόμους και ρυθμίσεις.

Αυτή η διαδικασία είχε μια εσωτερική εναρκτήρια στιγμή:

Την κρυπτονεοφιλελεύθερη περίοδο Clinton, καταργείται ο νόμος Glass-Steagall που διαχώριζε τις τράπεζες από τις ασφαλιστικές εταιρίες.

Η πτώση αυτού του τείχους οδηγεί σε μεγατραπεζικά συσσωματώματα όπου τα στεγαστικά δάνεια κι οι υποθήκες γίνονται μια σούπα και παραγοντοποιούνται, κάτι που τελικά οδήγησε στη φούσκα των στεγαστικών και την οικονομική κρίση του 2006, κρίση που ξεπεράστηκε χάρη στη δυνατότητα της FED να τυπώνει πακτωλό δολαρίων χωρίς να υπόκειται σε πληθωριστική τιμωρία όπως θα συνέβαινε για οποιαδήποτε άλλη χώρα πλην των ΗΠΑ.

Η FED έσωσε το αμερικάνικο χρηματοπιστωτικό σύστημα από τον ίδιο του τον εαυτό ενώ το λογαριασμό τον πλήρωσαν οι εκατοντάδες άτυχοι δανειολήπτες στεγαστικών που είδαν την αξία των ακινήτων τους να υποβαθμίζεται δραστικά.

Με άλλα λόγια: τη δεκαετία του 90 δημιουργείται ένας μεγαλύτερος κύκλος οικονομικής δραστηριότητας που επιτρέπει στο χρηματοπιστωτικό σύστημα να δανείζει απολύτως ανεύθυνα και χωρίς κριτήρια.

Και αυτό δεν αφορά μόνο ιδιώτες.

Η ίδια τάση εμφανίζεται και στο δανεισμό κρατών που βλέπουν το χρέος τους να διογκώνεται ενώ παρόμοιες τάσεις εμφανίζουν και οι τράπεζες εντός άλλων χωρών.

Στην Ευρώπη, ο ανεύθυνος δανεισμός των τραπεζών προς ιδιώτες έχει τα πάντα να κάνει με την έλευση του Ευρώ: Οι τοπικές τράπεζες έχουν πλέον τη δυνατότητα να εκμεταλλευτούν τα χαμηλά επιτόκια που προσφέρει η ΕΚΤ και να δίνουν πακτωλό δανείων χωρίς κριτήρια στους ιδιώτες.

Επιστρέφοντας στην κοιτίδα αυτών των ζητημάτων, τις ΗΠΑ, οφείλουμε να τονίσουμε πως η νεοφιλελεύθερη κατάργηση του νόμου Glass-Steagall δεν ήρθε μόνη της.

Την ίδια περίοδο, την περίοδο Clinton δηλαδή, η αμερικάνικη SEC, οργανισμός εποπτείας, δέχεται φοβερές πιέσεις για να αφήσει απολύτως ελεύθερη την αγορά των παραγώγων, όπως και τελικά συμβαίνει.

Αυτό δίνει μεγάλη αρχικά ώθηση σε έναν ευρύτερο οικονομικό κύκλο αλλά δημιουργεί μια πλήρως αδιαφανή αγορά χωρίς κανόνες που συχνά έχει στοιχηματικό χαρακτήρα και η οποία σήμερα εκτιμάται αρκετά απάνω από το παγκόσμιο ακαθάριστο προϊόν.

Η ευκολία της αγοράς παραγώγων οδηγεί σε αποεπένδυση από την πραγματική οικονομία.

Πράγματι, όταν hedge funds μπορούσαν και ίσως μπόρεσαν να διπλασιάσουν τα κεφάλαια τους μέσα σε μια χώρα με ένα απλό στοίχημα π.χ κατά του Ευρώ και είχαν ψιλά να δώσουν σε κόμματα για να φροντίσουν το στοίχημα να είναι υπέρ τους, το να επενδύσει κάποιος π.χ  σε μια βιομηχανία σε κάποια χώρα με μακροπρόθεσμη στόχευση και με όλα τα ρίσκα που κάτι τέτοιο ενέχει δεν ήταν η πρώτη επιλογή του μεγάλου κεφαλαίου.

Πέρα λοιπόν από την εξάρτηση των κομμάτων από λαδώματα, αυτά βρίσκονται σε πλήρη ομηρία από τις «αγορές» καθώς το περιβάλλον αποεπένδυσης που έχει δημιουργηθεί από τον ανεξέλεγκτο κι σκανδαλωδώς εύκολο πλουτισμό, αποθαρρύνει επενδυτές από το να επενδύσουν σε κλάδους εθνικών οικονομιών.

Κι αφού οι μόνοι δυνατοί χρηματοδότες είναι πλέον οι «αγορές» και υπερεθνικοί οργανισμοί όπως το ΔΝΤ, η Παγκόσμια Τράπεζα και η ΕΚΤ, οι χώρες περνάν χέρια σαν φθηνές πόρνες από τον ένα στον άλλο, ενώ οι όροι χρηματοδότησης μετακυλύουν τα κρατικά χρέη στους πολίτες.

Οι πολίτες είναι αυτοί που πλέον χρηματοδοτούν τον αλόγιστο δανεισμό, με αύξηση της φορολογία τους και μείωση των αποδοχών τους.

Η επιβολή της κλεπτοκρατίας έγινε χωρίς πολλές αντιστάσεις ελέω μιας ακόμη συνθήκης της παγκοσμιοποίησης: Γιατί πριν την αποεπένδυση έλαβε χώρα η εν μέρη αποβιομηχανοποίηση του δυτικού κόσμου καθώς το μεγάλο κεφάλαιο βρήκε ευκαιρίες στα χαμηλά εργατικά κόστη και την εργοδοτική ασυδοσία στην Ασιατική ήπειρο.

Δεδομένης λοιπόν της εγκατεστημένης συνδικαλιστικής διαφθοράς και σε συνδυασμό με την υποβάθμιση των ντόπιων βιομηχανιών ως κινητήρια δύναμη στην εθνική οικονομία πολλών χωρών, η ελλιπής αντίσταση των εργατικών κινημάτων ήταν σχετικά αναμενόμενη:

Απεργίες μακράς διαρκείας μπορούσαν να λειτουργήσουν ως ουσιαστικά αθέμιτος ανταγωνισμός έναντι σε τοπικές βιομηχανίες καθώς οι πολυεθνικές δεν αντιμετώπιζαν τέτοια ζητήματα.

Μονάχα μια καθολική απεργία μακράς διαρκείας θα μπορούσε να υποχρεώσει το πολιτικό κατεστημένο να απεγκλωβιστεί από την ομηρία των μεγάλων διεθνών συμφερόντων αλλά ένα τέτοιο τόλμημα είναι πιο δύσκολο από ότι θα ήταν τον 19^ο αιώνα.

Σε αυτό το σημείο, ο καζινοκαπιταλισμός αρχίζει και αποκτά χαρακτηριστικά νεοφεουδαλισμού καθώς εποφθαλμιά όχι μόνο την κρατική περιουσία χωρών σε οικονομική δυστοκία -κάτι που άλλωστε δεν του είναι καινούριο- αλλά και την ιδιωτική περιουσία των πολιτών, θεμελιώδες στοιχείο του δυτικού πολιτισμού.

Η Κύπρος π.χ υποχρεώθηκε σε bail in των τραπεζών από καταθέτες με λογαριασμούς άνω των 100.000 ευρώ, μια κίνηση που συντάραξε όχι μόνο την κυπριακή οικονομία αλλά την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη καθώς δημιούργησε ένα προηγούμενο στην ασφάλεια των καταθέσεων, της ιδιωτικής δηλαδή περιουσίας, της ιδιοκτησίας.

Στην Ελλάδα του σπιράλ χρέους και ύφεσης τα πράγματα πάνε ακόμη χειρότερα.

Όχι μόνο υπάρχει υπερφορολόγηση με πρώτους όνους τους ελευθέρους επαγγελματίες, όχι μόνο υπήρξε καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων με δεκάδες τρόπους με αποτέλεσμα οι εισφορές (ιδιωτική περιουσία υπό κρατική διαχείριση δηλαδή) εκατοντάδων χιλιάδων σημερινών και μελλοντικών συνταξιούχων να εξαφανιστούν.

Σήμερα τα hedge funds γλυκοκοιτάνε τα κόκκινα δάνεια. Με αυτόν τον τρόπο, χιλιάδες ιδιωτικές επιχειρήσεις (ιδιωτική περιουσία επίσης) θα αλλάξουν χέρια και θα πάνε προς τους νέους φεουδάρχες ενώ το ίδιο θα συμβεί και με χρεωμένες με στεγαστικά οικίες.

Όσο για τα αγροτική γαία, με την απορρόφηση της Αγροτικής Τράπεζες, αγροτικά δάνεια μπορούν να πακεταριστούν κι αυτά.

Μια ακόμη μορφή μικρομεσαίας και μεσαίας ιδιοκτησίας απειλείται.

Από την κατοχή του άυλου πλούτου, ο νεοφεουδαλισμός με τις ευλογίες των πολιτικών συστημάτων, περνάει στην κατοχή και του υλικού πλούτου, δημοσίου αλλά και ιδιωτικού, σε εξευτελιστικές μάλιστα τιμές.

Κι όλα αυτά σε μια χώρα όπου τα capital controls τα οποία δεν επιτρέπουν την άνευ όρων πρόσβαση στην ιδιωτική περιουσία των καταθετών, ζουν και βασιλεύουν με το ενδεχόμενο ενός ελληνικού bail in να επικρέμεται σαν δαμόκλειος σπάθη.

Όσο λοιπόν θεωρούν ότι ο νεοφιλελευθερισμός προστατεύει την ιδιωτική περιουσία, καλά θα κάνουν να δούνε την πραγματικότητα ξεκάθαρα, εκτός κι αν ανήκουν στο 10% των ελίτ που έχουν κάθε λόγω να προπαγανδίζουν.

Είναι προφανές ότι οι συνθήκες που οδήγησαν στην αμφισβήτηση του δικαιώματος της μικρομεσαίας και μεσαίας ιδιοκτησίας πρέπει να αντιστραφούν.

Αν όχι, ο νεοφεουδαλισμός μας περιμένει με το στόμα ανοιχτό και πεινασμένο.

Α ναι. Και καλή χρονιά να χουμε.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 4/1/2016

Read More »

5 χρόνια agriazwa

Πέντε χρόνια πάνε από τότε που ιδρύθηκε τούτο εδώ το blog, 5 χρόνια αδιάκοπου μαρασμού και ολικού εκφυλισμού της χώρας. Πρωταρχική του έγνοια ήταν να αποτραπούν όλα αυτά τα τραγελαφικά που προσβλητικά καταστρέφουν έναν ιστορικό λαό που έχει χάσει τις ρίζες του και αδυνατεί να φανταστεί ένα δικό του μέλλον.

Κάτι τέτοιο δε στάθηκε δυνατό. Εδώ μέσα καταφέραμε όμως πολλά και για αυτά θα μιλήσουμε.

Μάλλον πρώτοι περιγράψαμε πως αυτό που ξεκίνησε στην Ελλάδα το 2010 ήταν ένα πολιτικοκοινωνικοοικονομικό πείραμα που στόχο του είχε όχι φυσικά να διασώσει τη χώρα αλλά πολύ μεγαλύτερα ψάρια όπως το ΔΝΤ και το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα.

Προβλέψαμε την έξοδο Παπανδρέου και την ανάληψη της αρχηγίας του πάλαι πότε ΠΑΣΟΚ από τον Β. Βενιζέλο.

Τη πολιτική άνοδο της Χ.Α.

Περιγράψαμε από νωρίς όχι μόνο την οικονομική αλλά και τη δημογραφική καταστροφή που οι πολιτικές των μνημονίων θα προκαλούσαν και αμείωτα συνεχίζουν να προκαλούν στη χώρα.

Περιγράψαμε την διάβρωση της Κύπρου από “Έλληνες νεοτραπεζίτες” και την εγκατάλειψή της στον διεθνή παράγοντα από την κεντρική πολιτική σκηνή.

Προειδοποιήσαμε πως η Συρία ήταν το τελευταίο οχυρό της παγκόσμιας σταθερότητας και πως η αποσταθεροποίηση της θα οδηγούσε στη διάχυση του ισλαμικού εξτρεμισμού.

Περιγράψαμε τα συμφέροντα και τα δίκτυα που υπήρχαν πίσω από προγενέστερες λιγότερο οξείες φάσεις του μεταναστευτικού.

Προβλέψαμε πως το λογαριασμό της αστάθειας στη Μ. Ανατολή θα τον πλήρωνε η Ευρώπη.

Περιγράψαμε από νωρίς την σύμπραξη ΗΠΑ Γερμανίας στο εγχείρημα της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, του ευρωπαϊκού ολοκληρωτισμού δηλαδή αλλά και την κόντρα τους για το ποιος θα είχε τα ηνία του.

Είδαμε την πολιτική άνοδο του ευρωσκεπτικισμού σε μεγάλο κομμάτι της Ευρώπης και περιγράψαμε τις αιτίες του.

Περιγράψαμε και προειδοποιήσαμε για τα πρώτα επεκτατικά βήματα της ISIS που οδήγησαν τελικά στην ίδρυση του ισλαμικού χαλιφάτου.

Περιγράψαμε το ακραίο ρατσιστικό αστυνομικό καθεστώς των ΗΠΑ που ενώ δολοφονεί ελεύθερα άοπλους μειονοτικούς έχει το θράσος να το παίζει ο μπάτσος των μειονοτικών δικαιωμάτων στο εξωτερικό της προκειμένου να αποσταθεροποιεί όποιες χώρες δεν έχουν υποκύψει.

Περιγράψαμε με έμφαση το Ουκρανικό ζήτημα, τους παίχτες πίσω από αυτό και τις συνέπειες του.

Τον οικονομικό αποκλεισμό της Ρωσίας και τον βρώμικο ρόλο των Σαουδαράβων στον πόλεμο της τιμής του πετρελαίου.

Περιγράψαμε τη χρήση των ακραίων τζιχαντιστών από τις ΗΠΑ, τη Σ.Αραβία, το Πακιστάν, ενίοτε και το Ισραήλ ως γεωπολιτικά εργαλεία.

Προβλέψαμε και περιγράψαμε την αρχή του τέλους της “Pax Americana”.

Στο εσωτερικό πάλι, ήδη από τις δεκατέσσερις του Φλεβάρη περιγράψαμε την “μετάλλαξη” Συριζανέλ και προειδοποιήσαμε πως η συμφωνία της 20ης Φλεβάρη οδηγούσε μαθηματικά στο τρίτο και μακρύτερο μνημόνιο.

Περιγράψαμε όχι μόνο την πολιτική αλλά και τη δημοσιογραφική κωλοτούμπα πρώην “αντιμνημονιακών δυνάμεων”.

Ξεσκεπάσαμε αρκετούς ψευτοδιανοούμενους για αυτό που πραγματικά είναι: σκυλιά που γλείφουν το χέρι που τους ταίζει και που δαγκώνουν όποιον πλησιάζει το δέντρο που έχουν κατουρήσει.

Στο πεδίο των παγκοσμίων πολιτικών δημόσιας υγείας αυτήν την περίοδο κάναμε ίσως λιγότερα αλλά εξίσου σημαντικά.

Φυσικά υπήρξαν αστοχίες. Κι η πιο ασυγχώρητη από αυτές ήταν η στήριξη μας μέχρι και το Φλεβάρη του 2015 στους ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ κρίνοντας αφελώς πως ήταν δυνάμεις κατά της διαπλοκής...

Με εξαίρεση λοιπόν αυτήν την μαύρη σελίδα, κάναμε πολλά, σπουδαία και μεγάλα. Και για αυτό επάξια επιβραβευτήκαμε με σταδιακό αποκλεισμό από τα περισσότερα μήντια.

Οι φωνές που ενοχλούν το βόθρο της διαπλοκής πρέπει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να εξαφανίζονται. Μόνο τα σκατά επιτρέπεται να επιπλέουν.

Κατά κάποιο τρόπο λοιπόν, γιορτάζω τα πέντε χρόνια του agriazwa.blogspot.gr με δύο καλλιτεχνικές παρουσιάσεις στην Αθήνα. Τη Δευτέρα 21/12 στις 7.00, το Studio Amid παρουσιάζει τα ηχητικά βιβλία του στην Εταιρεία Ελλήνων Λογοτεχνών, ανάμεσα στα οποία θα είναι και το μαγευτικό ηχητικό βιβλίο μου “Πρόσωπα Ζώα Πράματα”.

Την Τρίτη 22/12 7.30 στο χώρο Κόμης, Λασκαράτου 20 στα Α. Πατήσια, ο έξοχος Γιωργής Κοντογιώργης θα μου κάνει την τιμή να παρουσιάσει “Το Σημάδι” μου από τις εκδόσεις ΑΝΙΜΑ. Η παρουσίαση θα περιέχει με αφορμή τις θεματικές του μυθιστορήματος και πολιτική συζήτηση για τα τεκταινόμενα και τις προοπτικές τους.

Όσοι πιστοί και άπιστοι, προσέλθετε.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 19-12-2015

Read More »

H Παγκόσμια Κρίση βαθαίνει

Στις 25 Οκτωβρίου ανακοίνωσα το τέλος εποχής, ρωτώντας πρώτα την τρέχουσα ιστορία.

Το αιτιολόγησα ως εξής: «Ένας νέος ιστορικός κύκλος ανοίγει, πάλι φαύλος, γεμάτος από τα τραύματα της προηγούμενης περιόδου όπου τα συμπτώματα θα γίνουν αιτίες.»

Τέσσερα μεγάλα συμβάντα έχουν έκτοτε συμβεί που αλλάζουν το ρουν της ιστορίας επιβεβαιώνοντας την ανακοίνωση μου: 1)Το τρομοκρατικό χτύπημα στο Παρίσι, 2)η κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους από την Τουρκία, 3)η αλλαγή των κανόνων του ΔΝΤ για στάση πληρωμών στην περίπτωση της Ουκρανίας ως ένα ακόμη οικονομικό όπλο κατά της Ρωσίας και 4) η κατάρρευση του Λατινοαμερικανικού μπλοκ με την Αργεντινή και τη Βενεζουέλα να πέφτουν ξανά στα νύχια του νεοφιλελευθερισμού και προφανώς της Αμερικής με τη Βενεζουέλα να έχει πέσει θύμα του πολέμου των τιμών του πετρελαίου από τους Σαουδάραβες, ενός πολέμου που ανέχτηκαν οι ΗΠΑ για λόγους που ήδη έχουμε περιγράψει.

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, η ΕΕ της διαφθοράς ως μαλακή δύναμη επιβολής στα κράτη μέλη έχει πλέον αποτύχει.

Η Λεπέν κερδίζει τις περιφερειακές εκλογές στη Γαλλία δείχνοντας ξεκάθαρα την τάση του γαλλικού πληθυσμού ενώ στην Αυστρία και την Ολλανδία ο εθνικισμός παίρνει τα πρωτεία στην κεντρική πολιτική σκηνή.

Η Ευρώπη που σήμερα αναδύεται δεν είναι αυτή ενός αριστερού ουτοπισμού αλλά αυτή ακριβώς που είχαμε περιγράψει στις 16 Μαϊου του 2014 στο άρθρο «Η άλλη Ευρώπη: Εθνικιστές, απομονωτιστές και αυτονομιστές». Ενδεικτικά έγραφα πως «τα συστημικά κόμματα που μιλάν για μια Ευρώπη της προόδου, αποκρύπτουν συστηματικά την πραγματική εικόνα της Ευρώπης σήμερα. Είναι αυτά που οδηγούν την Ευρώπη σε σίγουρη αποσύνθεση.»

Αφού η Ευρώπη της μαλακής δύναμης έχει αποτύχει, μένει μόνο η σκληρή δύναμη για να κρατήσει ενωμένη την Ευρώπη. Σταδιακά η Ευρώπη, αν δε διαλυθεί, θα μετατραπεί σε στρατοκρατική και στρατοκρατούμενη δύναμη.

Αυτό ο Γιούνγκερ το είχε δει έγκαιρα, κάνοντας τις πρώτες πρόωρες αναφορές για Ευρωπαϊκό στρατό.

Η Frontex στη Μεσόγειο και η κατάλυση της εθνικής κυριαρχίας της Ελλάδας πλέον και σε γεωπολιτικό επίπεδο είναι απλά το προοίμιο ενώ η αποστολή στρατιωτικής αποστολής από τη Γερμανία στη Συρία μόνο συμβολική δεν είναι.

Μια ακόμη πρόγευση από το μέλλον είναι και ο παστρικός, «χουντικός» τρόπος με τον οποίο έγινε η «εκκαθάριση» στην εκρηκτική Ειδομένη, με τους δημοσιογράφους να απομακρύνονται πρώτοι.

Στη Μέση Ανατολή, η εμπλοκή πολλών παικτών και συμφερόντων όχι μόνο δεν αποκλιμακώνει την κατάσταση. Το φιτίλι μιας ευρύτερης σύρραξης κονταίνει επικίνδυνα.

Η Τουρκία, με την οποία καλούμαστε από την ΕΕ να συνδιαχειριστούμε το Αιγαίο και η οποία λίαν συντόμως θα έχει καλές πιθανότητες να συνδιαχειριστεί και την Κύπρο, έχει διαπράξει 3 casus Belli έναντι σε τρεις διαφορετικές χώρες: Στη Συρία, στη Ρωσία ενώ εσχάτως μπούκαρε και στο Ιράκ.

Είμαστε πλέον απολύτως βέβαια ότι η τουρκική επιθετικότητα έχει αμερικανικές πλάτες.

Η «Pax Americana» έχει τελειώσει και οι μεγάλοι παίχτες προσπαθούν να ξαναμοιράσουν τον γεωπολιτικό χάρτη.

Είναι αδύνατον να προβλεφθεί το σε ποια επίπεδα θα φτάσουν τα επίπεδα της σύγκρουσης.

Ο Barak Obama, παρότι συνέχισε την μεταπολεμική πολιτική των ΗΠΑ ως παγκόσμιου μακελάρη, τρομοκράτη και υπονομευτή, κατάφερε να αποφύγει αιφνίδιες κλιμακώσεις.

Δεν μπορούμε να φανταστούμε ποια μορφή θα πάρουν οι τραυματισμένες αμερικάνικες φιλοδοξίες με έναν πρόεδρο σαν τον Donald Trump και ποιες θα είναι πλανητικά οι συνέπειες μιας τέτοιας εκλογής.  

 Θα επιστρέψουμε στα δικά μας, τα γελοία: Τα ελγίνεια του Μάρδα, το πολιτικό σύστημα να υπερασπίζεται τον Γερμανό Ιστορικό Ρίχτερ που διώκεται γιατί περιέγραψε με αποτροπιασμό το ότι οι Κρήτες δεν υποδέχτηκαν τους Ναζί εισβολείς με ροδοπέταλα με βάση ένα αντιρατσιστικό νόμο που κατασκευάστηκε από το πολιτικό σύστημα με απώτερο στόχο τη φίμωση ενοχλητικών φωνών, τις αποκαλύψεις του Μητρόπουλου για χυδαίους εκβιασμούς του από τον Φλαμπουράρη και το φλερτ Τσίπρα Λεβέντη.

Μια σημείωση μόνο: Ο Λεβέντης που νεκραναστήθηκε παραδόξως για να υπάρχει ως  δεκανίκι εκτάκτου ανάγκης, κατά δήλωσή του ήταν όχι απλά συνάδερφος αλλά φίλος των πατέρα Τσίπρα και Φλαμπουράρη, κάτι που δημιουργεί σκέψεις για παράλληλα και αφανή κέντρα εξουσίας αν κάποιος θυμηθεί το περίφημο Memo Φλαμπουράρη στον εαυτό του που έγραφε με μεγάλα γράμματα «Λεβέντης, όχι ακόμη».

Ας το καταλάβουμε πλέον. Η Ελλάδα, αν δεν ανατραπεί σύσσωμο το πολιτικό σύστημα, τα επόμενα χρόνια θα είναι χωματερή όχι μόνο χρέους αλλά και ανθρώπων ενώ μπορεί να συρθεί χωρίς σοβαρή αντίσταση σε πολεμικές συρράξεις με την εθνική της κυριαρχία να έχει ήδη περιορισθεί δραματικά.

Να σας ενημερώσω πως κυκλοφορεί το ηχητικό μου βιβλίο «Πρόσωπα Ζώα Πράματα» σε μια καλαίσθητη διπλή έκδοση από το Studio Amid, ένα εξαιρετικό ενήλικο χριστουγεννιάτικο δώρο για όποιους έχουν ανθρώπους που αγαπούν και λεφτά για να τους κάνουν εμπορικά δώρα.

Θα μου επιτρέψετε στην επόμενη μου δημοσίευση εκτός απροόπτου να σας το παρουσιάσω.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 10/12/2015 

Read More »

Ελλάδα γιοκ

Στην Ειδομένη μετά τους φράχτες που σήκωσαν τα Σκόπια η καταστολή αυξάνεται διαρκώς. Και η βία δεν προέρχεται μόνο από τη σκοπιανή αστυνομία. Χθες οι μετανάστες έθεσαν ουσιαστικά τους πρόσφυγες υπό ομηρία: Ή θα περάσουμε όλοι μαζί ή κανένας.

Η οραματική αντίληψη των πραγμάτων δίνει τη θέση της σε έναν απάνθρωπο ρεαλισμό.

 Ο Τσιπραστείος, ο πρωθυπουργός που έκανε όλα τα όχι του ναι σε όλα, υπό την ανεπίσημη απειλή από την πλευρά της ΕΕ για προσωρινή αποβολή της Ελλάδας από τη συνθήκη Σένγκεν, επέτρεψε στη Frontex να αποκτήσει αυξημένες αρμοδιότητες στο μεταναστευτικό/προσφυγικό εντός της Ελλάδας.

Το χαν δηλώσει από πολύ νωρίτερα άλλωστε Ευρωπαίοι αξιωματούχοι: Δεν νοείται  χώρα μέλος της συνθήκες να μην μπορεί να ελέγξει τα δικά της σύνορα, υπονοώντας με διπλωματικό τρόπο ότι μια τέτοια χώρα δεν νοείται να χει δικά της σύνορα.

Δεν θα αργήσουν να ρθουν και οι κοινές περιπολίες με την Τουρκία.

Πέρα από την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας στην χάραξη της οικονομικής πολιτικής, έρχεται με γοργά βήματα και η απώλεια της εθνικής κυριαρχίας και σε γεωπολιτικό επίπεδο.

Ο Τσίπρας δοκίμασε να συνδέσει το χρέος με το προσφυγικό και πήρε τα αρχίδια του σε λαδόκολλα.

Σε αντίθεση ο Ερντογάν, συνεργός της ISIS που ευνοεί το σωματεμπόριο των προσφυγών προς την Ελλάδα, πήρε ζεστά 3 δις από την ΕΕ, υπόσχεση για το άνοιγμα των κεφαλαιακών ροών και την κατάργηση της βίζας την ίδια στιγμή που το πιο πρόθυμο μέλος της ΕΕ, η Ελλάδα, απειλείται ότι οι πολίτες της θα χρειάζονται διαβατήρια για να ταξιδέψουν εντός ΕΕ.

Σιγά τα αυγά.

Μέσα στα τρομακτικά αδιέξοδα που οι πολιτικές της ΕΕ έχουν δημιουργήσει, αυτή χρησιμοποιεί για μια ακόμη φορά την Ελλάδα ως αποδιοπομπαίο τράγο και τη δείχνει με το δάχτυλό της ως την μήτρα όλων των δεινών της Ευρώπης.

Τα δομικά προβλήματα της ΕΕ την οδηγούν είτε σε διάλυση είτε σε έναν ολοκληρωτισμό που θα περιλαμβάνει και έναν ισχυρό ευρωπαϊκό στρατό που σκοπό του θα έχει να διαφυλάττει και να προωθεί τα συμφέροντα του σκληρού πυρήνα.

Η Ελλάδα έχει γίνει ο απόλυτος παρίας της ΕΕ.

Πώς να μην γίνει άλλωστε. Σε μια ευνοϊκή συγκυρία όπου μετά την προκλητικότατη κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού από την Τουρκία, η Ρωσία αναδεικνύει παγκοσμίως το ζήτημα των τουρκικών παραβιάσεων στο Αιγαίο, ο Τσίπρας αντί να πιέσει, γράφει μερικά Τσιπραστεία tweets για νευρικούς τούρκους πιλότους για να τα μαζέψει μετά την απάντηση του Τούρκου πρωθυπουργού Νταβούτουγλου σαν να ταν σχολιαρόπαιδο που του τράβηξε η δασκάλα τ’ αυτί.

Ο «Πανίσχυρος» στο εσωτερικό Τσίπρας είναι ένα ανδρείκελο που συνεχίζει τον ένδοξο δρόμο του ΓΑΠ στην κατάργηση της εξωτερικής πολιτικής.

Ο άνθρωπος που ήταν η βιτρίνα των μάλλον αδικαιολογήτως εκατομμυριούχων Σταθάκη και Φλαμπουράρη και που καλοδέχτηκε κι άλλους από αυτήν την παρασιτική τάξη στο κόμμα του, θα γινόταν φυσικά ένας από τους πιο πρόθυμους κομπάρσους της ΕΕ.

Μπορεί να υπερηφανεύεται σαν διεθνιστικό σκεπάρνι ο Τσιπραστείος πως ο ίδιος προωθεί την ενταξιακή πορεία της Τουρκίας, η πραγματικότητα είναι όμως προωθεί τον περαιτέρω αποκλεισμό της χώρας από την λήψη αποφάσεων εντός ΕΕ.

Και αν υπάρχουν ενδεχόμενα διάλυσης της ΕΕ και επιβίωσης της Τουρκίας σε πείσμα της μεγαλομανίας της και των υπαρξιακών της προβλημάτων, ε τότε προωθεί την ένταξη της Ελλάδας στην νέα οθωμανική αυτοκρατορία.

Προνοητικοί όσοι ραγιάδες βλέπαν τουρκικά σήριαλς. Σε ένα όχι πολύ κοντινό μέλλον μπορεί να τους φανούν χρήσιμα στην εκμάθηση της επίσημης γλώσσας της περιοχής.

Γιατί αν αυτή δεν είναι τα γερμανικά, ε τότε μπορεί να είναι τα τουρκικά.

Ότι και να γίνει, προτεκτοράτο θα μαστε, με πολύ χειρότερους μάλιστα όρους από ότι είχαμε συνηθίσει τις προηγούμενες δεκαετίες που παρήγαγαν για τους πολλούς μια έστω ψευδαίσθηση ανεξαρτησίας.

Μέχρι τότε, ας απολαύσουμε τη ζωή μας σε αυτή υπέροχη χωματερή χρέους και ανθρώπων.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 4/12/2015

Read More »

Το οθωμανικό του Ερντογάν στην παγκόσμια ειρήνη

Δείτε τον κόσμο σαν σκακιέρα και τους περισσότερους από εμάς ως αυτό που ακριβώς είμαστε: πιόνια.

Κάποιοι από εμάς είμαστε πιο φιλοπερίεργα πιόνια από αυτούς που αμέριμνα μασουλάν τα ασπρόμαυρα τετράγωνα γιατί γνωρίζουμε ότι είναι και σκακιέρα είναι και πλανήτης είναι και οι ζωές μας και είναι και το μέλλον της ανθρωπότητας πίσω από την μονοτονία του άσπρου μαύρου.

Έτσι μπαίνουμε στη σκέψη των παιχτών.

Χθες ένας από αυτούς ο Ερντογάν, έριξε το μαχητικό αεροπλάνα ενός από τους μεγαλύτερους παίχτες του πλανήτη: Του Βλαδίμηρου Πούτιν.

Κυρίως για αυτό αλλά και όχι μόνο θα μιλήσουμε.

Δύο είναι τα βασικά ερωτήματα: γιατί το έκανε και πως του επιτράπηκε να το κάνει.

Θα ξεκινήσουμε με το δεύτερο: Η εχθροπραξία του Ερντογάν επιτράπηκε από το ΝΑΤΟ. Και αυτό φαίνεται και από τη στάση του NATO που κάλυψε το casus belli που έπραξε η Τουρκία κατά της Ρωσίας πίσω από την δικαιολογία της εθνικής κυριαρχίας που παραβιάστηκε.

Για να απαντήσουμε στο πρώτο θα πρέπει πρώτα να λάβουμε υπόψη το Ερντογανικό όραμα όπως αυτό έχει διακηρυχθεί από τους Ερτνογάν Νταβάτογλου και την ομήγυρή τους.

Και αυτό είναι το όραμα του Σουλτανάτου, της Τουρκίας ως ηγέτιδας δύναμης στη Μέση Ανατολή, αρχικά μέσω επέκτασης των σφαιρών επιρροής της κι τρώγοντας έρχεται η όρεξη.

Η σφαίρα επιρροής της νέας οθωμανικής αυτοκρατορίας περιλαμβάνει και τα βαλκάνια όπου ήδη η τουρκική οικονομική διείσδυση αυξάνεται.

Η ελληνική κρίση και η «επιτυχημένη ανακεφαλοποίηση» των τραπεζών, το ξεπούλημα δηλαδή των ελληνικών τραπεζών και μαζί και της διείσδυσής τους στα βαλκάνια σε ξένα funds είναι βούτυρο στο ψωμί της μαλακής δύναμης του τουρκικού ιμπεριαλισμού.

Φτάνει όμως το όραμα για να αιτιολογήσει την κίνηση του Ερντογάν να προσκαλέσει στον πλανήτη τον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο;

Όχι. Δεν αρκεί μόνο το όραμα του νέου σουλτανάτου, που ομοιάζει αρκετά στο όραμα του χαλιφάτου των σύμμαχων του Ερντογάν τζιχαντιστών, ούτε αρκεί η τουρκική αιγίδα στους Τουρκομάνους της Συρίας για να να εξηγήσει την επιθετικότητα της Τουρκίας απέναντι σε μια αναγεννημένη μεγάλη δύναμη με την οποία μάλιστα είχε τα τελευταία χρόνια συσφίξει τις οικονομικές σχέσεις και συνεπιχειρούσαν τον ενεργειακό επανασχεδιασμό τμήματος του πλανήτη.

Η πράξη του Ερντογάν παρότι θρασύτατη, είναι μια πράξη απελπισίας. Γιατί ο Ενρτογάν, λίγες μόλις βδομάδας μετά τις εκλογές βίας που κέρδισε πανηγυρικά πορώνοντας και πολώνοντας τον πληθυσμό -αρκεί να δείτε την υποδοχή που επιφύλαξαν στον Τσιπραστείο οι Τούρκοι ποδοσφαιρόμυαλοι για να πάρετε μια γεύση- βλέπει με την ρωσική επέμβαση στη Συρία όχι μόνο τα όνειρα του για ηγεμονία στην περιοχή να συνθλίβονται, αλλά και τον μόνιμο εφιάλτη του Τουρκικού κράτους, το Κουρδικό, να αναβιώνει και σε περίοδο μάλιστα που ο ίδιος ο Ερντογάν έχει φτάσει τα πράματα στο απροχώρητο χτυπώντας τους Κούρδους στη Συρία επικαλούμενος τάχαμου τον πόλεμο κατά των συμμάχων του Τζιχαντιστών.

Έτσι, αντί να κάτσει στα αυγά του, προχωρεί τη στρατηγική της έντασης στο απροχώρητο και ρίχνει ρωσικό μαχητικό: στόχος του;

Ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος. Γιατί δεν αρκεί η Τουρκική οικονομική διείσδυση για να ξεκληρίσει τους Κούρδους και να δημιουργήσει τη Νέα Οθωμανική Αυτοκρατορία.

Δεν μπορεί φυσικά να τον ξεκινήσει μόνος του.

Για αυτό επιχειρεί να βάλει μπροστά το ΝΑΤΟ οξύνοντας ακόμη περισσότερο τις ήδη τεταμένες από το Ουκρανικό σχέσεις του ΝΑΤΟ με τη Ρωσία.

Το ΝΑΤΟ από την άλλη καλύπτει τον Ερντογάν για έναν επιπρόσθετο λόγο από αυτούς που έχουμε αναφέρει στο παρελθόν:

Τα γεγονότα του Παρισιού και η προσωρινή σύμπραξη Γαλλίας Ρωσίας στο Συριακό μέτωπο θέτει υπό αμφισβήτηση την αιγίδα και επομένως τον λόγο ύπαρξης του NATO και συνεπώς και της αμερικανικής κυριαρχίας στον πλανήτη.

Ήλπιζα, προσευχόμουν, οι ελίτ να συνετιστούν. Δεν γίνεται αυτό. Αυτό που συμβαίνει είναι η βάθυνση των ρηγμάτων σε μια εποχή που γίνεται όλο και περισσότερο προπολεμική.

Και τα μαντάτα είναι άσχημα παντού: Η Κίρχνερ έπεσε. Η Αργεντινή έπεσε.

Η Λατινομαμερικάνικη συμμαχία που θα μπορούσε να αποτελέσει ανάχωμα στον αισχρό αμερικάνικο ιμπεριαλισμό διαλύθηκε.

Τα επόμενα χρόνια θα δούμε στις χώρες αυτές περισσότερη οικονομική και όχι μόνο βία, πραξικοπήματα και άλλες ομορφιές της CIA like good old times.

Και ενώ συμβαίνουν όλα αυτά, ο Τσίπρας προωθεί την ¨ενταξιακή προοπτική» της Τουρκίας, οι ΝΔτες δεν μπορούν να κάνουν εκλογές και ο ελληνικός τραγέλαφος απογειώνεται σε νέα βάθη γελοιότητας.

Παράλληλα, το «αμυντικό» δόγμα που προωθείται από τους εκσυγχρονιστές από το 90 και υπηρετείται τυφλά από όλες σχεδόν τις επόμενες κυβερνήσεις, το δόγμα Ελλάδας-Ισραήλ στο οποίο προστέθηκε εσχάτως κι η Αίγυπτος, δόγμα που κάποιος οπαδός της real politic θα μπορούσε να υποστηρίξει σε καιρό ειρήνης, τώρα απλά μας βάζει στην καρδιά των επιθετικών δογμάτων.

Δεν προστατεύει το Ισραήλ εμάς. Θα μας πάρει μαζί του στον τάφο του αν αναφλεγεί η Μέση Ανατολή με την εμπλοκή των μεγάλων παιχτών.

Ο πλανήτης είναι ένα καζάνι που βράζει. Ο Πούτιν αυτοσυγκρατείται εδώ και πολύ καιρό. Οι Κινέζοι είναι εξωτερικά βούδες μα σκέφτονται σιωπηλά σαν το Λάο Τσε: Θέλουν τη σινική θάλασσα και τα πετρέλαια τους όπως και δήποτε εις βάρος των χωρικών υδάτων γειτονικών χωρών και το ΝΑΤΟ όχι μόνο τους περιορίζει αλλά υποδαυλίζει εθνικά μίση.  Όλοι πλέον εξετάζουν τις συμμαχίες τους, μετράν το ζύγι, για να δουν τις πιθανότητες τους σε αυτό που μέρα με τη μέρα ρίχνει την ανθρωποφάγα σκιά του όλο και περισσότερο πάνω από όλο τον πλανήτη. Μερικά μόνο «ατυχήματα» απέχουμε από κάτι που όλοι μας ή σχεδόν όλοι μας ελπίζουμε να μην ξαναζήσουμε: Έναν ακόμη παγκόσμιο πόλεμο.

Αυτός ήταν κι εξαρχής ο λόγος που έδωσα τόση έμφαση περιγράφοντας έγκαιρα το Συριακό και το Ουκρανικό σε πείσμα των καιρών. Ελπίζω να μην είναι πολύ αργά πλέον. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 25/11/2015

Read More »

Πως έχασα τον πόλεμο κατά των υπερμικροβίων

(Σήμερα, 18 Νοέμβρη, είναι η Ευρωπαϊκή μέρα κατά των αντιβιοτικών. Διαβάστε το γιατί καθώς και το γιατί είναι πολύ αργά, σε άρθρο μου που αναδημοσιεύω από προηγούμενο τεύχος του Holistic Life)

Εκεί έξω μαίνεται ένας ακόμη πόλεμος, αόρατος στο γυμνό οφθαλμό. 

Είναι ο πόλεμος κατά των υπερμικροβίων.

Και τον χάνουμε.

Και ο λόγος που τον χάνουμε είναι η ανθρώπινη απληστία σε συνδυασμό με την έλλειψη ιατρικής και όχι μόνο κουλτούρας που διαμόρφωσαν συνθήκες πολύ δυσοίωνες για την παγκόσμια δημόσια υγεία.

Για δεκαετίες οι μεγάλες φαρμακευτικές εταιρίες σε συνεργασία όχι μόνο με κυκλώματα γιατρών αλλά και με παγκόσμιους και τοπικούς οργανισμούς υγείας εκτόξευαν σκόπιμα τις πωλήσεις φαρμάκων.

Οι γιατροί υπερσυνταγογραφούσαν κι οι ιατρικοί πελάτες υπερκατανάλωναν αντιβιωτικά για ψύλλου πήδημα.

Η χώρα μας δε είναι, υπερβολική και επιπόλαια ως συνήθως είναι η πρωταθλήτρια στην υπερκατανάλωση αντιβιοτικών. 

Όπως περιέγραφα με λυσσαλέα επιμονή και απόλυτα δικαιολογημένη αίσθηση του κατ’ επείγοντος της κατάστασης στο βιβλίο μου ¨Θανάσιμες Θεραπείες¨(εκδόσεις ETRA 2011), σε αυτή την οργανωμένη παράνοια συνέβαλαν και η  βιομηχανία κρέατος που έκανε κατάχρηση αντιβιοτικών όχι μόνο για λόγους θεραπευτικούς αλλά και για να αυξήσει την παραγωγή της καθώς και άλλοι μεταλλαξιογόνοι ανθρωπογενείς παράγοντες (περισσότερα για τις βρώμικες πρακτικές της βιομηχανίας κρέατος στο βιβλίο μου Παρά Φύση, εκδ ETRA, 2014).

Τα τελευταία δε χρόνια, νέα αντιβιοτικά αναπτύχθηκαν για «προκατασκευασμένες» καινές επιδημίες, με πιο τρανταχτό παράδειγμα τη γρίπη των χοίρων. Στο όνομα της ανθρωπότητας κηρύξαμε τον πόλεμο στη φύση και οι ειδικοί κινδυνολογούσαν ασύστολα για κάποια τυχαία «φυσική» μετάλλαξη που θα έφερνε μια καινούρια φοβερή επιδημία, όταν στην πραγματικότητα οι ανθρωπογενείς μεταλλάξεις ήταν πολύ πιο επικίνδυνες και προβλέψιμες στο βαθμό επικινδυνότητας που τυχόν μπορεί να έχουν.

Ο μεγαλύτερος εχθρός του ανθρώπου είναι, για μια ακόμη φορά, ο άνθρωπος.

Αυτές οι συνθήκες δημιούργησαν αυτό που περιγράφεται ως το «γυμναστήριο» των μικροβίων.

Καλούμενοι να αντιμετωπίσουν μεγάλες ανθρωπογενείς εξελικτικές πιέσεις, οι μικροοργανισμοί αποκτούσαν και συνεχίζουν να αποκτούν ανοσία (αντοχή-ανθεκτικότητα-αντίσταση είναι οι προτεινόμενοι επιστημονικοί όροι) στα φάρμακα και μάλιστα, όσο πιο συχνά ερχόντουσαν σε επαφή με αυτά, τόσο μεγαλύτερη και πιο γρήγορη ήταν η «ανοσία» που αποκτούσαν, με αποτέλεσμα, να υπάρχουν σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες στελέχη μικροβίων απέναντι στα οποία τα φάρμακα που διαθέτουμε είναι άχρηστα.

Κάπως έτσι αναπτύχθηκε ένας άνισος αγώνας δρόμου ανάμεσα στην ιατρική και τα μικρόβια στον οποίο το προβάδισμα το έχουν σαφώς τα μικρόβια καθώς νέα αποτελεσματικά φάρμακα είναι δύσκολο να αναπτυχθούν και οι εταιρίες είναι πολύ πιο αργές από τα μικρόβια. Και είναι αναμενόμενο: Τα μικρόβια παλεύουν για τη ζωή τους ενώ αρκετές φαρμακευτικές, γιατροί και κυβερνητικοί αξιωματούχοι παλεύουν για την τσέπη τους. 

Το φαινόμενο της μικροβιακής αντίστασης το είδαμε πρόσφατα να συμβαίνει με τρομακτική ταχύτητα στην κατάχρηση του αντιγριπικού Tamiflu το οποίο πούλησε σαν τρελό μέσα στον πανικό που σκοπίμως δημιουργήθηκε για τις καινές γρίπες.

 Το αποτέλεσμα;

Αυτό το περιγράψαμε κατά αποκλειστικότητα στις «Θανάσιμες Θεραπείες» (εκδ Etra 2011):

«Το 2009 αποκαλύφτηκε πως το tamiflu ήταν πλέον κατά 99% αναποτελεσματικό κατά του κυρίαρχου στελέχους της κοινής γρίπης στις ΗΠΑ. Ο ιός είχε ήδη αποκτήσει αντίσταση.

Ο Dr Kent Sepkowitz δήλωσε: «Είναι σοκαριστικό. Ποτέ πριν δεν χάσαμε αντιβιοτικό τόσο γρήγορα. Με άφησε άναυδο...»

Εμάς πάλι όχι.

Κι αυτό γιατί ο εφευρέτης ενός από τα πιο χρήσιμα φάρμακα στην ιστορία της ανθρωπότητας, της πενικιλίνης, ο Αλέξανδρος Φλέμινγκ, περιέγραφε στην βράβευση του με Nobel το φαινόμενο της μικροβιακής αντίστασης ήδη από το 1945.

Φυσικά ακόμη κι ο Φλέμινγκ περιέγραφε τις συνέπειες της κακής χρήσης των φαρμάκων όσον αφορά την υποδοσολογία, το να παίρνουν οι ασθενείς δηλαδή λιγότερη πενικιλίνη από όσο έπρεπε. Δεν μπορούσε να φανταστεί ότι το φάρμακό του θα καταστρεφόταν για τον αντίθετο λόγο: την υπερσυνταγογράφηση και την υπερκατανάλωση αντιβιοτικών όπως στην πραγματικότητα συνέβη και εξακολουθεί να συμβαίνει.

Σήμερα η κατάσταση τείνει να ξεφύγει εκτός ελέγχου.

Κάθε χρόνο 700000 άνθρωποι πεθαίνουν από ανθεκτικές στα φάρμακα λοιμώξεις και η τάση βαίνει διαρκώς επιδεινούμενη με προβλέψεις τόσο δυσοίωνες που υπάρχουν εκτιμήσεις, ορθές ή όχι για 10 εκατομμύρια θανάτους ετησίως από το 2050.

Η κατάσταση είναι τόσο άσχημη σήμερα που η μακροχρόνια νοσηλεία στις εντατικές και σε άλλους νοσοκομειακούς χώρους, τις μετατρέπουν σταδιακά όχι μόνο σε εκκολαπτήρια ακαταμάχητων λοιμώξεων αλλά και σε πιθανές επιδημικές εστίες.

Είναι τόσο άσχημη που ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ/WHO) σήμερα περιγράφει: «Χωρίς επείγουσα, συντονισμένη δράση, ο κόσμος κινείται προς μια μετααντιβιοτική εποχή κατά την οποία κοινές λοιμώξεις και μικροτραυματισμοί που για δεκαετίες ήταν αντιμετωπίσιμα, θα μπορέσουν ξανά να σκοτώσουν».

Και αλλού: «Το πρόβλημα είναι τόσο σοβαρό που απειλεί τα επιτεύγματα της σύγχρονης ιατρικής»

Είναι τόσο σοβαρό που ο πρόεδρος των ΗΠΑ Μπάρακ Ομπάμα το 2014 κήρυξε τον πόλεμο κατά των υπερμικροβίων ενώ το 2015 αποφάσισε να διπλασιάσει τις κυβερνητικές προσπάθειες σε αυτό το μέτωπο.

Μάταια. Οι συνθήκες που οδηγούν σε αυτές τις δυσοίωνες προβλέψεις έχουν ήδη εδραιωθεί για τα καλά εδώ και δεκαετίες ενώ οργανισμοί και κυβερνήσεις και υπό τη γενναιοδωρία των φαρμακευτικών εταιριών, όχι μόνο κάναν τα στραβά μάτια στην υπερσυνταγογράφηση και υπερκατανάλωση αντιβιοτικών αλλά και πετούσαν ένα σκασμό λεφτά σε αγνώστου επικινδυνότητας και αποτελεσματικότητας φάρμακα και εμβόλια για «μαϊμού» «φυσικές» επιδημίες όπως αυτές των πουλερικών και των χοίρων.

Είναι ενδεικτικό πως ο ΠΟΥ που σήμερα περιγράφει την δυσοίωνη κατάσταση που έχει διαμορφωθεί με τα μελανότερα των χρωμάτων, μόλις το 2012 ανακήρυξε το εν λόγω έτος ως έτος κατά της μικροβιακής αντίστασης.

Φυσικό είναι: αφού όλα τα προηγούμενα χρόνια ήταν πολύ απασχολημένος για να προωθεί την κατασπατάληση κονδυλίων και επιστημονικών ανθρωποωρών για την καταπολέμηση χολυγουντιανών υπερπαραγωγών με πρωταγωνιστές φανταστικές επιδημίες.

Ακριβώς επειδή τα πράγματα είναι σήμερα τόσο άσχημα, από το 2005 και σε ηλικία τριάντα χρονών επιδόθηκα σε μια μοναχική εκστρατεία κατά της εκστρατείας των φανταστικών επιδημιών προειδοποιώντας ότι ο πραγματικός κίνδυνος βρίσκεται στις πρακτικές της φαρμακοβιομηχανίας και του ιατρικού κατεστημένου.

Σήμερα ελάχιστοι θα τολμούσαν να το αμφισβητήσουν αυτό. Αλλά ελάχιστοι επίσης θα τολμήσουν να αποδώσουν ευθύνες σε αυτούς που έφεραν στα πράγματα σε αυτό το σημείο, πόσο μάλλον τα εύσημα σε αυτούς που προσπάθησαν να αποτρέψουν το να έρθουν τα πράγματα σε αυτό το σημείο.

Ο κόσμος από την άλλη, έχει τόσο αργά αντανακλαστικά που δεν καταλαβαίνει τίποτε μέχρι τα δεινά να αποκτήσουν σάρκα και οστά και να τα νιώσουν στο πετσί τους.

Δυστυχώς, τότε είναι συνήθως πολύ αργά.

Θυμηθείτε ότι ο γιατρός που τυχόν σας έγραψε περιττή αντιβίωση για να τα τσεπώσει δεν είναι απλά ένας κοινός απατεώνας. Έχει εγκληματήσει όχι μόνο απέναντι σας αλλά απέναντι σε ολόκληρη την ανθρωπότητα και τις μελλοντικές γενιές της.

Ακόμη και τα μικρόβια αντιστέκονται απέναντι σε αυτά που τα σκοτώνουν κι εξελίσσονται ώστε να τα ξεπεράσουν.

Εμείς πότε θα εξελιχθούμε;

Εμείς πότε θα αντισταθούμε; 

(Τα σημεία διανομής του Holistic life εδώ)

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 18/11/2015

Read More »

Παρ-ISIS

Η Ευρώπη δολοφονήθηκε.

Από Τζιχαντιστές.

Που εξοπλίστηκαν και εκπαιδεύτηκαν από τις ελίτ του δυτικού κόσμου και τους άραβες σύμμαχους τους.

Πριν μερικές βδομάδες σας περιέγραφα ότι είναι τέλος εποχής.

Μια εποχή όπου τα συμπτώματα της προηγούμενης περιόδου θα γίνουν οι αιτίες για έναν ιστορικό φαύλο κύκλο.

Πριν από χρόνια στο άρθρο μου "Συρία, το τελευταίο οχυρό της παγκόσμιας σταθερότητας", επέμενα ότι το Συριακό θα θρυμματίσει την παγκόσμια σταθερότητα.

Συμπλήρωνα ότι το λογαριασμό θα τον πληρώσει η Ευρώπη.

Το χτύπημα στη Γαλλία στις 13 Νοέμβρη του 2015 θα μπει στα text book της τρομοκρατίας. Αποτελεί κλασσική τρομοκρατία μεγάλης κλίμακας.

Το μήνυμα ήταν σαφές.

Δεν είστε ασφαλείς.

Όπου και να στε.

Σε εστιατόριο, σε θέατρο, σε στάδιο, δεν είστε ασφαλείς.

Ο τρόπος ζωής σας απειλείται.

Το μήνυμα είναι σαφές και ηχηρότατο. Η διαχείριση του είναι όμως είναι ένα άλλο εξίσου σημαντικό ζήτημα.

Η 11^η Σεπτέμβρη της Ευρώπης έχει θέσει τη Γαλλία ουσιαστικά υπό στρατιωτικό νόμο με τα σύνορα της να χουν προσωρινά κλείσει.

Ο ευρωπαϊκός ολοκληρωτισμός περνάει από τα κουφάρια της ανοιχτής Ευρώπης.

Προειδοποιούσαμε για το φαινόμενο των Ευρωπαίων τζιχαντιστών. Μάταια. Η κοινή γνώμη αδιαφορούσε και δεν άσκησε πιέσεις για να σταματήσει το αίσχος στη Συρία.

Τώρα είναι πλέον αργά.

Τα πράγματα σέρνονται στην κατεύθυνση της σύγκρουσης των πολιτισμών όπως την είχε οραματιστεί ο Χάντιγκτον, με τη Συρία και την Ουκρανία να αποτελούν τα hotspots της γεωπολιτικής σκακιέρας.

Η Κίνα έχει τα δικά της της hotspot στο σινικό ωκεανό και η προσέγγιση της με την εθνικιστική Ταιβάν είναι η εξαίρεση σε ένα κόσμο ρήξεων.

Ένας καινούριος κόσμος γεννιέται. Φριχτότερος από αυτόν που γνωρίζαμε. Και για αυτό το έκτρωμα υπεύθυνες είναι οι οικονομικές και πολιτικές ελίτ και η μαλακία που δέρνει την κοινή γνώμη.

Μιλώντας για τρομοκρατία, μια μικρή αναφορά στο θέμα Πανούση για να γυρίσουμε στα γεωπολιτικά: Το θέμα είναι εξόχως μεγάλο. Γιατί οι καταγγελίες του πρώην υπουργού προστασίας του πολίτη είναι σοβαρότατες. Το ζήτημα είναι το ποιος είναι ο πιο ασόβαρος: Ο πρώην υπουργός ή αυτοί που υποβαθμίζουν το θέμα χωρίς καν να έχουν εξετάσει τις καταγγελίες στο όνομα μιας αριστερής ηθικής 

υπεροψίας και μιας συντροφικής ομερτά;

Η αναφορά πως το διαβατήριο ενός από τους τρομοκράτες της 13 Νοέμβρη, καθώς οι περισσότεροι ήταν μάλλον γαλλικής υπηκοότητας, είχε σφραγιστεί στη Λέρο, καταρρίπτει τον αφελή μύθο πως τζιχαντιστές δεν μπορούν να παρεισφρήσουν στις τεράστιες προσφυγικές ροές. Μύθο, που συγκρίνεται στην επικίνδυνη απλοϊκότητα του με τον ακόμη πιο επικίνδυνο μύθο πως οι περισσότεροι πρόσφυγες και μετανάστες βρίσκονται σε αποστολή να καταστρέψουν το δυτικό κόσμο. Φυσικά και δεν είναι: Κάποιοι όμως, ελάχιστοι αλλά υπαρκτότατοι, είναι.

Η υποτιθέμενη αριστερή κυβέρνηση βάζει και αυτή σαν εθελόδουλος αμερικανογερμανοτσολιάς που είναι, το χέρι της στο να πάμε σε Γ παγκόσμιο πόλεμο, υπογράφοντας κι αυτή τη συμφωνία περαιτέρω πρόσδεσης της επίσης χρεωκοπημένης Ουκρανίας στην υπό διάλυση ΕΕ, σε μια ΕΕ που έχει να αντιμετωπίσει την ανεξαρτητοποίηση της Καταλονίας, τις απαιτήσεις μιας Μ.Βρετανίας που αν δεν ικανοποιηθούν μπορεί να σημάνει μια Ευρώπη χωρίς Αγγλία, που αντιμετωπίζει το πραξικόπημα του Πορτογάλου Πρόεδρου κατά της εκλογικά νικηφόρας ενωμένης αριστεράς με απόλυτη κατανόηση.

Περιγράφαμε πως οι πολιτικές της ΕΕ θα απειλούσαν υπαρξιακά την Ευρώπη. Αυτό ήδη συμβαίνει. 

Κατά τόπους και κατά κύματα από διαφορετικές πηγές.

Κι αυτό δεν φαίνεται ικανό να αναχαιτιστεί γιατί τα προβλήματα διογκώνονται αντί να λύνονται και απλά συγκαλύπτονται και κρύβονται από τη μαρτυρία της κοινής γνώμης.

Η Ελλάδα θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο του εξισορροπιστή. Όχι όμως με μια ακόμη κυβέρνηση που ο βουλευτής της Συμμορέλος βάζει τα γυαλιά σε Γεωργιάδη και Μητσοτάκη, λέγοντας σε ζωντανή μετάδοση πως και να μην υπήρχε το μνημόνιο θα έπρεπε να είχε εφευρεθεί.

Ακριβώς ότι δηλαδή ίσχυε για την 11^η Σεπτέμβρη του 2001, τη μέρα που άλλαξε τον κόσμο προς το κατά πολύ χειρότερο. Και ίσως κι ότι ισχύει για την 13 Νοέμβρη του 2015.

Δε λέγαμε να ανοίξουμε τα μάτια μας όταν μπορούσαμε να αλλάξουμε κάτι. Τώρα δεν θα μπορούμε να τα κλείσουμε από τις φρίκες που έρχονται.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 15/11/2015

Read More »

Ο Φίλης και η ... Φυλής

Νομίζαμε ότι είχαμε ξεμπερδέψει από το παλιό πολιτικό κατεστημένο.

Το “καινούριο” όμως, όπως άλλωστε είχαμε προ καιρού προειδοποιήσει, το βγάζει ασπροπρόσωπο και συχνά το ξεπερνά.

Όσο βαθαίνει η κρίση, τόσο ο ξεπεσμός του πολιτικού προσωπικού μεγαλώνει. Άπατο το βαρέλι της ξεφτίλας.

Νομίζαμε ότι είχαμε ξεφορτωθεί τον Πάγκαλο και να σου άξιος διάδοχος του ο Νίκος Φίλης.

Ο άνθρωπος που τα χει κάνει όλα … Φυλής, πουτάνα δηλαδή.

Μετά τον Μαριαντουανετισμό των μακαρονιών του και των πενταροδεκάρων του, ο Φίλης κατακτά όλη την προσοχή της κοινής γνώμης με την επιμονή στη θέση του πως δεν υπήρξε γενοκτονία των ποντίων. απλά εθνοκάθαρση, λειτουργώντας ως ζωντανός αντιπερισπασμός – για μια ακόμη φορά.

Το κάνει αυτό από το πόστο του Υπουργού παιδείας.  

Καθώς γνωρίζω ότι η ιστορία γράφεται από τους κάθε φορά νικητές, κρίνω τον ιστορικό αναθεωρητισμό ως κάτι το επιστημονικά ωφέλιμο.

Όταν όμως ο αναθεωρητισμός κινείται από πολιτικά έλυτρα, τότε είναι απλά προπαγάνδα, χυδαία όσο και η προηγουμένως κυρίαρχη μορφή της.

Μάταια λοιπόν προσπαθεί να κρυφτεί πίσω από την επιστημονικότα ο κος Φίλης όταν πάσχει από ανίατο ρεπουσισμό που όχι απλά αλλοιώνει ή επιχειρεί να διαγράψει την ιστορική μνήμη αλλά και δίνει πατήματα σε χώρες κακοποιούς.

Για αυτό άλλωστε έγινε και ο ήρωας τουρκικών εφημερίδων.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.

Η διάκριση ανάμεσα στη γενοκτονία και την εθνοκάθαρση δεν καλώς ορισμένη. Τα κοινά στοιχεία που περιέχονται στους δύο όρους είναι πολύ περισσότερα από επιμέρους διαφορές.

Ο όρος γενοκτονία επινοήθηκε μετά το ολοκαύτωμα των Εβραίων. Δεν περιορίστηκε όμως στο ιστορικό αυτό στιγμιότυπο ενώ απέκτησε και θέση στη φαρέτρα του διεθνές δικαίου.

Αυτό ακριβώς αρνείται ο κος Φίλης, περιορίζοντας τη γενοκτονία στο αρχικό ιστορικό στιγμιότυπο της, αφαιρώντας από τη γενοκτονία των ποντίων αξιώσεις κατά των δραστών.

Γιατί αν κάτι χαρακτηριστεί ως γενοκτονία, η «διεθνής κοινότητα» οφείλει να κινηθεί κατά των δραστών, ενώ στην εθνοκάθαρση οι αντιδράσεις της διεθνής κοινότητας δεν προκαθορίζονται από κάποιο καλώς ορισμένο πλαίσιο.

Πώς να μην λατρέψουν το Φίλη οι Τούρκοι;

Και πώς να μην λατρέψουν και τον Πρωθυπουργό του όταν αυτός επιμένει στην ενταξιακή διαδικασία της Τουρκίας στην ΕΕ αρκεί αυτή να σεβαστεί τα ανθρώπινα δικαιώματα;

Αυτό το αρκεί δεν αρκεί.

Δεν χρειάζεται να δει ο Πρωθυπουργός το τι κάνει ο Σουλτάνος Ερντογάν στους Κούρδους και τι έχει κάνει στα πολιτικά δικαιώματα στην Τουρκία.

Ας ρίξει μια ματιά στο χάρτη της Μεσογείου να δει κατά που πέφτουν τα κατεχόμενα.

Είμαι από αυτούς που θα ήθελα να είχαμε πολύ καλύτερες σχέσεις με την Τουρκία αλλά όχι με τον οθωμανικό ιμπεριαλισμό που κυβερνά σήμερα μετά από μια εκστρατεία τρόμου και καταστολής.

Την ίδια στιγμή που ο Τσίπρας κάνει σήμα για να μπει η Τουρκία στην ΕΕ, η ΕΕ μέσω Γιούνγκερ προτείνει –ή μάλλον επιβάλλει- στο όνομα του προσφυγικού περισσότερες γκρίζες ζώνες στο Αιγαίο παραβλέποντας σκόπιμα πως η Τουρκία είναι κατά πολύ περισσότερο μέρος του προβλήματος και λιγότερο της λύσης.

Στα τέσσερα η ελληνική κυβέρνηση δεν πρέπει να ξεχνάει το ποιος είναι αυτός που πληρώνει και ποιος η πουτάνα.

Η Ουκρανία της μεσογείου φυσικά και δεν νοείται να έχει ανεξάρτητη εξωτερική πολιτική.

Ξέρουμε τι πρέπει να γίνει για να λυθεί το προσφυγικό. Το έχω προτείνει κατά το παρελθόν.

Αντί αυτού κι ενώ προ εβδομάδων η κουβέντα στην ΕΕ ήταν να γίνει επιμερισμός των ροών ανάλογα με το ΑΕΠ της κάθε χώρας μέλους, πετάνε 100000 πρόσφυγες στα βαλκάνια με 50000 από αυτούς στην Ελλάδα ενώ υπαινιχτικά αλλά δημοσίως δηλώνουν πως η Ελλάδα δεν έχει δικαίωμα στην εθνική κυριαρχία γιατί δεν είναι χώρα κυρίαρχη.

Και την ίδια στιγμή η Μέρκελ αναγνωρίζει πως υπάρχει κίνδυνος να ξεσπάσουν ένοπλες συγκρούσεις στα βαλκάνια λόγω του προσφυγικού.

Που θα βρει τη χώρα μας ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Φοβάμαι πολύ πιο κοντά στο μάτι του κυκλώνα από ότι την τελευταία φορά.

Η πιο φτωχοποιημένη χώρα της Ευρώπης, μετά από χωματερή χρέους έχει ήδη γίνει και χωματερή ανθρώπων. Από τους 50000 πρόσφυγες που γαλαντόμα μας επιμερίζει, η ΕΕ θα δίνει επιδότηση ενοικίου μόνο για τους 20000, και αυτό προβλέπεται για ένα μικρό μόνο διάστημα.

Επιδότηση υποκρισίας.

Το γνωρίζαμε και το περιγράψαμε πως αυτή η κυβέρνηση θα έπαιζε το προσφυγικό ως το καλό της χαρτί εντός και εκτός της χώρας.

Προσπάθησε λοιπόν, εύλογα μεν αλλά για μια ακόμη φορά εντελώς αποτυχημένα, να το συνδέσει με το θέμα του χρέους.

Πήρε κάτι ψιλά και τα αρχίδια της. Τίποτε από τα δύο δεν θα βοηθήσει την κατάσταση στο εσωτερικό της χώρας αλλά μια χαρά εξυπηρετείται η υπόλοιπη ΕΕ από την αξιοκαταφρόνητη στάση της χώρας.

Και είναι οι πολιτικές της εξαθλίωσης, της μεταχείρισης των πολιτών μιας χώρας ως ισχνότατες φορολογικές αγελάδες και υποζύγια που κάνουν χέρια να σηκώνονται και να πέφτουν στο κεφάλι βουλευτών. Η στάση Φίλη ήταν απλά ο πυροκροτητής.

Το να χτυπάς βουλευτή σήμερα για κάποιους είναι επικίνδυνη εκτροπή. Για άλλους είναι είναι ένα καλό ξεκίνημα. Ακόμη και αν αυτό έγινε με τον λάθος άνθρωπο.

Ο Φίλης δεν είχε μόνο θαυμαστές στην Τουρκία. Από τον Τατσόπουλο μέχρι τον Πρετεντέρη όλο το Ευροφεντεραλιστικό σκυλολόι, έσπευσε να υπερασπιστεί τον Φίλη στο όνομα του «επιστημονισμού» και της ελευθερίας της γνώμης με πρώτη και καλύτερη τη Ρεπούση.

Ο εκφυλισμένος διεθνισμός, μιας και θέλει δύο «έθνη» και όχι κανένα  για να ξεκινήσει, κύλησε και βρήκε τον ιμπεριαλισμό της παγκοσμιοποίησης και την ευρωπαική γερμανοκρατούμενη εκδοχή του.

Είναι μια ευχάριστη και συνεργάσιμη κυβέρνηση αυτή των διεθνιστών όπως περιγράφει και ο Μοσχοβισί.

Δίνουν τα πάντα για να πάρουν τα αρχίδια τους.

Μα δεν το κανουν πρόθυμα. Για αυτό και δεν κάνουν τίποτε. Και δέκα μέρες κοσκινίζουν για να ζυμώσουν ισοδύναμα. Και μετά δεν έρχεται η δόση. Και γίνονται δοσή-λογοι.

Είμαστε μια χώρα γνωστή ανάμεσα σε άλλα και για τους αναποφάσιστους ψηφοφόρους μας. Τώρα επιτέλους αυτοί αντιπροσωπεύονται επάξια από μια αναποφάσιστη κυβέρνηση.

Θα πληρώσει λοιπόν αυτή τα σπασμένα και τα δικά της και δυστυχώς και των προηγουμένων. Όταν δε θα μπορούμε πλέον να τα πληρώνουμε άλλο εμείς.

Ήδη αμερικάνικα επιτελεία βλέπουν κοινωνικό ξέσπασμα στην Ελλάδα.

Η βιτρίνα της δεύτερης φοράς δεν αρκεί για να συγκαλύψει τα πραγματικά βιοτικά προβλήματα στην Ελλάδα.

Το προσφυγικό και το βάρος που η ΕΕ μας ρίχνει μονομερώς δεν βελτιώνουν τις συνθήκες του βίου στην Ελλάδα ούτε για τους Έλληνες ούτε για τους πρόσφυγες. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες έχουν γίνει μετανάστες και ακόμη περισσότεροι θα ακολουθήσουν.

Ελάχιστοι πρόσφυγες και μετανάστες έχουν πρόθεση να μείνουν στη χώρα.

Γιατί άραγε;

Προ ημερών στο Μενίδι, τέσσερις άνθρωποι πέθαναν από μια βροχόπτωση. Με την κάθε κακοκαιρία στην Ελλάδα θα πεθαίνουν δεκάδες άνθρωποι που δεν έχουν πλέον ιδρύματα ή δεν μπορεί η οικογένεια τους να τους στηρίξει.

Κι αυτοί θα πεθαίνουν στη στεριά υπό την απόλυτη ευθύνη της ελληνικής πολιτείας, θύματα ενός οικονομικού πολέμου στον οποίο οι ελληνικές κυβερνήσεις βρίσκονται στο πλευρό αυτών που επιβουλεύονται την χώρα.

Και μιας και αναφερόμαστε σε ιθαγενείς και μετανάστες και πρόσφυγες και εθνικά θέματα και όλα τούτα τα ωραία, ας μιλήσουμε και για ένα τελευταίο.

Την ιθαγένεια και το τι επιδίωξε να κάνει με αυτήν η Θεία Τασία Χριστοδουλοπούλου.

Η Τασία είχε δίκιο όταν έλεγε ότι στο σύνταγμα και γενικά στην ελληνική πολιτεία οι όροι ιθαγένεια και υπηκοότητα είναι ταυτόσημοι.

Κάκιστα.

Γιατί ο όρος υπηκοότητα είναι απόλυτα αναχρονιστικός, απομεινάρι της οθωμονοκρατίας ή της βαυαροκρατίας.

Με εξαίρεση πχ τη βρετανική κοινοπολιτεία όπου λόγω του στέμματος οι πολίτες αναφέρονται και ως υπήκοοι (subjects) λέξη που προφανώς περιγράφει σχέσεις υποτέλειας.

Στο δυτικό κόσμο χρησιμοποιείται ευρέως ο όρος «ιδιότητα του πολίτη», citizenship. Αυτή ανάλογα με τις ιστορικές συνθήκες όπου δημιουργήθηκε ένα κράτος αποδίδεται με διαφορετικά κριτήρια.

Σε χώρες της Αμερικής τις οποίες «απαλλοτρίωσαν» ευρωπαίοι έποικοι μέσω συνήθως γενοκτονιών, η ιδιότητα του πολίτη αποδίδεται αυτόματα σε όσους έχουν γεννηθεί στη χώρα. Πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς για χώρες που επικράτησαν οι έποικοι;

Σε χώρες της Ευρώπης με μεγαλύτερο ιστορικό παρελθόν άλλες από αυτές αποδίδουν την ιδιότητα του πολίτη με το κριτήριο του αίματος, δηλαδή πρέπει να έχεις τουλάχιστον ένα γονέα πολίτη της χώρας για να την αποκτήσεις αυτόματα, ενώ σε άλλες χώρες υπάρχει μικτό το κριτήριο του τόπου και του αίματος.

Με άλλα λόγια, οι ιστορικές συγκυρίες κατά τη δημιουργία ενός κράτους καθόρισαν το πώς αυτό αποδίδει την ιδιότητα του πολίτη.

Το δικό μας κράτος θεωρήθηκε σωστά ή λάθος ότι κατά την ίδρυση του εμφάνιζε μεγάλη βαθμό εθνικής ομογένειας και ως εκ τούτου ο αναχρονιστικός όρος υπηκοότητα ταυτίστηκε με τον όρο ιθαγένεια.

Και υπάρχει σοφία σε αυτήν τη στρεβλή σύνδεση. Γιατί ακόμη και σήμερα, όσοι ζουν στην Ελλάδα, ιθαγενείς και μη δεν είναι πολίτες. Είναι υπήκοοι ενός προτεκτοράτου.

Δυστυχώς, για μια ακόμη φορά αναγκάζομαι να μπαίνω στα καπνοχώραφα των χαραμοφάιδων ειδικών και των πολιτικών επιχειρώντας να διαλύσω στρεβλώσεις που από κοινού έχουν δημιουργήσει. Και αυτό γιατί ξέρω τι καπνό φουμάρουν .

Τις απολογίες μου για εκείνη τη μικρή μειοψηφία ακαδημαικών που πασχίζουν και κοπιάζουν για να προσφέρουν σε αυτή την μάταια χώρα.

Μια ερώτηση μόνο στον κύριο Φίλη: Όταν ένα πόντιο παιδί που έχει ακούσει τις εξιστορήσεις του από τους παππούδες του για τη φρίκη των γενοκτονιών και μετά ακούει τον υπουργό παιδείας του να του λέει λίγο πολύ ότι από όλες τις γενοκτονίες, που εντάξει, πριν το ολοκαύτωμα δεν τις λέγαν γενοκτονίες, αλλά κάποτε υπήρχαν και βιασμοί που δεν τιμωρούνταν, ότι από όλες τις γενοκτονίες μόνο αυτή οφείλεται να διώκεται, που λέτε να στραφεί το μυαλό του; Ακριβώς εκεί που το στέλναν και οι πολιτικές των προκατόχων σας.

Κι εντάξει κε Φίλη, δεν πρόκειται να διωχθείτε για τις προχώ απόψεις σας, εγώ τουλάχιστον θα σας υπερασπιζόμουν απέναντι σε ένα τέτοιο διωγμό –εδώ δεν έχουν διωχθεί ο Πρετεντέρης και ο Μανδραβέλης κι η Τρέμη και άλλοι πιο καλοπληρωμένοι μέχρι προσφάτως προπαγανδιστές που συστηματικά συγκάλυπταν την καταστροφή της χώρας στο όνομα του εκσυγχρονισμού, από εσάς θα ξεκινήσουμε;

Μπορείτε να λέτε λοιπόν ότι σας κατέβει στο κεφάλι. Δεν θα διωχθείτε ως «επιστήμονας» ή δημοσιογράφος.

Ελπίζω όμως να διωχθείτε ως βουλευτής και υπουργός μιας ακόμη μνημονιακής κυβέρνησης, της πιο υποκριτικής όλων.

Δε θα ναι γενοκτονία των ελίτ. Πείτε το εθνοκάθαρση.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 6/11/2015  

Read More »