Σε προηγούμενο
άρθρο μας, εξετάσαμε την αλληλεπίδραση των ανθρωπίνων γονιδίων με ενσωματωμένα στο γονιδίωμα του γονίδια άλλων οργανισμών και την αλληλεπίδραση της μικροβιακής χλωρίδας ή μικροβιώματος με τον ανθρώπινο οργανισμό.
Στο παρόν άρθρο θα εξετάσουμε το πως τα μη ανθρώπινα γονίδια κι οι μικροοργανισμοί επηρεάζουν και επηρεάζονται από τον τοκετό και την εγκυμοσύνη.
Όπως έχουμε ήδη περιγράψει στο προηγούμενο τεύχος, γονίδια ιών εντός του ανθρωπίνου DNA (ενδοϊών) συντελούν στην επιβίωση του εμβρύου: Για τη μεταφορά των θρεπτικών συστατικών από την μητέρα στο έμβρυο μεσολαβεί ένα ιϊκό γονίδιο που δίνει την εντολή για την παραγωγή στον πλακούντα της πρωτεϊνης συγκυτίνη.
Μια άλλη πρωτεϊνη που παράγεται από ενδοϊό, η HEMO, φαίνεται να προστατεύει το έμβρυο από το ανοσοποιητικό σύστημα της μητέρας του, καθώς μάνα και παιδί έχουν διαφορετικό DNA.
Η εξέλιξη του είδους μας θα ήταν πολύ διαφορετική αν δεν είχαμε ενσωματώσει ιούς στο γονιδίωμα μας.
Τι συμβαίνει όμως με το σύνολο των μόνιμων μικροβίων της μητέρας, το λεγόμενο μικροβίωμα της σε σχέση με τον τοκετό και την εγκυμοσύνη;
Πρόσφατα, ένα ακόμη ιατρικό “δόγμα” αμφισβητήθηκε από νεώτερα ερευνητικά δεδομένα.
Το δόγμα αυτό ήθελε τον πλακούντα και το έμβρυο άσηπτο, πλήρως ελεύθερα μικροβίων.
Κάποιες νεώτερες έρευνες όμως βρήκαν πλακούντες και έμβρυα με μικρόβια, χωρίς να υπάρχει κάποια διαπιστωμένη παθολογία.
Ακόμη πιο συγκλονιστική φαίνεται να είναι όμως η προέλευση αυτών των μικροβίων: Η πηγή αυτών των μικροβίων φαίνεται να είναι το στόμα της μητέρας!
Τι σημαίνει αυτό για την εγκυμοσύνη; Πιθανώς πολλά, πολλά περισσότερα απ' όσα μπορούσαμε να φανταστούμε.
Για να καταλάβουμε καλύτερα την κλίμακα της σημασίας, θα πρέπει να αντιληφθούμε τις γενικότερες μεταβολές του οργανισμού της κυοφορούσας.
Ανάμεσα σε πολλά άλλα, η εγκυμοσύνη αποτελεί έναν ορμονικό κατακλυσμό: Οι ορμόνες που “εκρύγνονται” στον οργανισμό της μητέρας με βασικότερες τα οιστρογόνα και την προγεστερόνη, έχουν δύο βασικούς στόχους: το μεταβολικό και το ανοσοποιητικό σύστημα της εγκύου. Το πρώτο αλλάζει ραγδαία για να καλύψει τις ενεργειακές ανάγκες του νέου οργανισμού, ενώ το ανοσοποιητικό καταστέλλεται ηπίως για να μειωθούν οι πιθανότητες απόρριψης του εμβρύου από το σώμα της μητέρας, καθώς όπως ήδη έχουμε περιγράψει, τα DNA εγκύου και εμβρύου είναι διαφορετικά.
Ας συνδέσουμε τώρα τις κουκίδες: Με το ανοσοποιητικό της σε ήπια έστω καταστολή για σημαντικό διάστημα της εγκυμοσύνης, η έγκυος είναι πιο επιρρεπής σε λοιμώξεις.
Την ίδια στιγμή που το ανοσοποιητικό της εγκυμονούσας είναι πεσμένο, η ορμονική καταιγίδα αλλάζει τη σύσταση του μικροβιώματος της που σε υγιείς ανθρώπους αποτελεί μια δεύτερη γραμμή άμυνας σε σχέση με επικίνδυνους μικροοργανισμούς.
Ιδιαίτερα στη στοματική κοιλότητα, κατά τα περισσότερα από τα διάφορα στάδια της εγκυμοσύνης το συνολικό μικροβιακό φορτίο αυξάνεται ενώ αυξάνονται και τα επίπεδα παθογόνων μικροοργανισμών.
Εδώ πρέπει να σημειώσουμε πως η υγεία της εγκύου και του εμβρύου είναι άρρηκτα συνδεδεμένες.
Είδαμε πως σε αντίθεση με ότι μέχρι πρόσφατα πιστευόταν, φαίνεται πως τα μικρόβια τελικά περνούν από το στόμα της εγκύου στον πλακούντα και τον οργανισμό του εμβρύου.
Αν λοιπόν η στοματική υγεία της εγκύου δεν είναι καλή, οι πιθανότητες το έμβρυο να έρθει σε επαφή με παθογόνους οργανισμούς απέναντι στους οποίους το ανοσοποιητικό του σύστημα δεν μπορεί να απαντήσει ισχυρά για να μην βλάψουν τα αντισώματα του εμβρύου τη μητέρα του, είναι πολύ μεγαλύτερες και αντίστοιχα πολύ μεγαλύτεροι οι κίνδυνοι για την υγεία της εγκύου και του εμβρύου.
Έτσι λοιπόν, η στοματική και ιδιαίτερα η περιοδοντική υγεία της μητέρας κατά τη διάρκεια του τοκετού, με τα πρόσφατα ευρήματα, μπορεί να είναι πραγματικά ζήτημα ζωής και θανάτου.
Σε περιπτώσεις λοιμώξεων κατά την εγκυμοσύνη, η αντιβίωση φαντάζει ως κάποια λύση. Είναι όμως μια δραματικά ακραία λύση καθώς τα αντιβιωτικά αλλάζουν τη σύνθεση του μικροβιώματος της μητέρας -το οποίο λόγω εγκυμοσύνης έχει ήδη αλλάξει- πόσο μάλλον του εμβρύου και μειώνουν τον συνολικό αριθμό των μικροβίων χωρίς να διακρίνουν επαρκώς τα βλαπτικά από τα ωφέλιμα.
Μετά την λήψη αντιβίωσης,το μικροβίωμα της μητέρας δεν επανέρχεται ποτέ στην πρότερη φυσιολογική του κατάσταση. Αυτό σημαίνει ότι μετά την αντιβίωση, η έγκυος, ήδη πιο ευάλωτη στις λοιμώξεις λόγω εγκυμοσύνης, θα είναι ακόμη πιο επιρρεπής, καθώς το προστατευτικό έναντι λοιμώξεων μικροβίωμα της έχει διαταραχτεί.
Έχουμε ήδη περιγράψει τη σχέση εγκύου-εμβρύου ως άρρηκτη. Τι συμβαίνει λοιπόν στην υγεία του εμβρύου μετά τη χορήγηση αντιβίωσης;
Η απάντηση είναι εξοργιστική: Δεν ξέρουμε.
Και δεν γιατί δεν ξέρουμε;
Γιατί δεν έχουν γίνει αρκετές έρευνες.
Και γιατί δεν έχουν γίνει αρκετές έρευνες;
Γιατί οι φαρμακευτικές δεν θέλουν να ξέρουμε.
Κάποιοι θα ισχυριστούν ότι δεν μπορούμε να κάνουμε τέτοιου είδους έρευνες σε εγκύους. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει καθώς οι μελέτες θα μπορούσαν να γίνουν σε εγκύους που έχουν ήδη λάβει για κάποιο λόγο αντιβίωση...
Αφού λοιπόν δεν ξέρουμε τι προκαλεί στο έμβρυο κι αργότερα στο μωρό η αντιβίωση, θα εικάσουμε:
Τα μικρόβια που φαίνονται να περνάν από την έγκυο στο έμβρυο, ωριμάζουν ήδη από την εγκυμοσύνη το ανοσοποιητικό του σύστημα και το προετοιμάζουν για την συνύπαρξη του με μικροοργανισμούς, την ωρίμανση του δικού του μικροβιώματος αργότερα.
Τι λοιπόν μπορεί να προκαλέσει η αντιβίωση στην μελλοντική υγεία του μωρού;
Οτιδήποτε σχετίζεται με το ανοσοποιητικό του: Αλλεργίες, άσθμα, αυτοάνοσα νοσήματα, μεγαλύτερη επιρρέπεια στις λοιμώξεις.
Κι ίσως οτιδήποτε σχετίζεται με την υγεία του μικροβιώματος του: Παχυσαρκία, άσθμα, αλλεργίες, μεταβολικό νοσήματα, αυτοάνοσα, μεγαλύτερη επιρρέπεια στις λοιμώξεις.
Συνδυάστε λοιπόν τις συνέπειες στο ανοσοποιητικό με αυτές στην ομαλή ανάπτυξη του μικροβιώματος και θα καταλάβετε γιατί είναι ζήτημα ζωής και θανάτου, οι έγκυες να μην παίρνουν αντιβιωτικά παρά μόνο όταν είναι πραγματικά ζήτημα ζωής και θανάτου.
Υπάρχει μια κραυγαλέα περίπτωση στην οποία οι έγκυες είναι υποχρεωμένες να παίρνουν αντιβιωτικά και αποτελεί ιατρική πράξη και πλέον και σύνηθη ιατρική πρακτική: Η καισαρική τομή.
Ο λόγος για την υποχρεωτική λήψη αντιβιωτικών πριν και μετά την καισαρική τομή είναι απλός: οι έγκυες που υποβάλλονται σε καισαρική τομή, ήδη ευάλωτες στις λοιμώξεις, έχουν πέντε εώς είκοσι φορές μεγαλύτερες πιθανότητες να πάθουν λοίμωξη σε σχέση με τις γυναίκες που γεννούν με φυσιολογικό τοκετό.
Τι προκαλεί όμως υποχρεωτική λήψη αντιβίωσης κατά την καισαρική στο μωρό;
Δεν ξέρουμε.
Και γιατί δεν ξέρουμε;
Ας μάθουμε το γιατί από ένα από τα τελευταία προπύργια της ιατρικής εγκυρότητας κι αξιοπιστίας, το Cochrane Collaboration: “Καμία από τις έρευνες δεν κοίταξε καταλλήλως για πιθανές παρενέργειες στο μωρό”. Καμία: Ούτε μία.
Το θέμα της καισαρικής θα το εξετάσουμε σε βάθος σε επόμενο άρθρο.
Τι πρέπει λοιπόν να κάνει και να μην κάνει μια μητέρα κατά την εγκυμοσύνη της;
Να αποφεύγει όσο είναι δυνατόν φάρμακα και τοξίνες. Να έχει ήδη μεριμνήσει για την στοματική και κυρίως την περιοδοντική της υγεία κι αν δεν το χει κάνει, να το κάνει επειγόντως. Να παίρνει προβιωτικά και πρεβιωτικά για να προστατέψει το μικροβίωμα της από την εγκυμοσύνη. Και φυσικά, μια πλούσια και υγιή διατροφή με όλα τα συστατικά που θα επιτρέψουν στο έμβρυο να δομήσει σωστά το σώμα του και στην μητέρα να περάσει πιο ομαλά το μεγάλο σοκ της μεγάλης ορμονικής και μεταβολικής αλλαγής.
Με άλλα λόγια; Να είναι κυριολεκτικά μια καλή μητέρα.
(Άρθρο μου στο εναλλακτικό Free Press Holistic life (http://holisticlife.gr) που κυκλοφορεί.
Το holistic life μπορείτε να το βρείτε δωρεάν ΕΔΩ
Για όσους ενδιαφέρονται για το παρασκήνιο των παγκοσμίων πολιτικών δημόσιας υγείας μπορούν να ενημερωθούν από τα μοναδικά στο είδος τους σχετικά βιβλία μου
"Τι δεν σας λένε οι γιατροί"
"Θανάσιμες Θεραπείες"
"Παρά Φύση"
Από τις εκδόσεις ETRA)
