Θάνατος στους φονιάδες του Κώστα!

Σε μια χώρα όπου το σκάνδαλο αποτελεί την κανονικότητα και η εντιμότητα την επικίνδυνη εκτροπή, τι μπορεί να θεωρηθεί σκάνδαλο;

Ακόμη κι έτσι, αποτελεί η δολοφονία Έλληνα πολίτη με εμπλοκή ξένων μυστικών υπηρεσιών σκάνδαλο εντός των τοιχών της χώρας του σκάνδαλο;

Ναι.

Με την υπόθεση έχουμε ξαναασχοληθεί: Ο Κώστας Τσαλικίδης ήταν τεχνικός δικτύων στην Vodafone μέχρι και το 2005 όπου και βρέθηκε απαγχονισμένος στο σπίτι του.

Τι είχε προηγηθεί;

Οι ολυμπιακοί αγώνες του 2004 της Αθήνας μέσα στο αντιτρομακρατικό κλίμα τρόμου που είχε δημιουργηθεί μετά το χτύπημα στους δίδυμους πύργους της 11/9/2001.

Οι ελληνικές μυστικές υπηρεσίες ήταν ανεπαρκέστατες για να εγγυηθούν την ασφάλεια των αγώνων.

Έτσι, μετά από μυστική συμφωνία των κυβερνήσεων Ελλάδας/ΗΠΑ, η CIA και η NSA στήνουν παράνομο και αντισυνταγματικό δίκτυο παρακολουθήσεων που απλώνεται και στα δίκτυα κινητής τηλεφωνίας.

Η συμφωνία προέβλεπε ότι το σύστημα παρακολούθησης θα «έκλεινε» με την ολοκλήρωση των αγώνων, ένα ακόμη ακραίο περιστατικό επικίνδυνης ελληνικής ηλιθιότητας.

Το δίκτυο φυσικά και παρέμεινε, παρακολουθώντας τον τότε Έλληνα Πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, Έλληνες πολιτικούς και δημοσιογράφους.

Όταν η ύπαρξη του δικτύου μαθεύτηκε, λέγεται πως ο Καραμανλής προς τιμήν του δεν εισάκουσε τις φωνές που του πρότειναν να κουκουλώσει το θέμα ώστε να μην διακινδυνεύσει τις «ελληνοαμερικανικές σχέσεις».

Ο 37 τότε τεχνικός Τσαλικίδης, σκοντάφτει στις παρενέργειες που ο κωδικός της NSA δημιουργούσε στο δίκτυο της Vodafone. Θα ενημερώσει τους προϊσταμένους του, θα λογομαχήσει έντονα με αυτούς, θα ενημερώσει το περιβάλλον του πως κάτι δεν πάει καλά με την εταιρία, θα υποβάλλει την παραίτηση του που δεν θα γίνει δεκτή και άμεσα θα βρεθεί απαγχονισμένος.

Η υπόθεση φθάνει στη δικαιοσύνη, ο τότε εισαγγελέας όμως Ιωάννης Διώτης θα την θάψει όπως αργότερα έθαψε την λίστα Λαγκάρντ, υπόθεση για την οποία πρόσφατα καταδικάστηκε από τη δικαιοσύνη.

Η οικογένεια Τσαλικίδη θα επιμείνει όμως στο να αναδείξει την σκληρή αλήθεια γύρω από το θάνατο του Κώστα.

Το 2015 οι αποκαλύψεις του Έντουαρντ Σνόουντεν  για το παγκόσμιο σύστημα παρακολουθήσεων των NSA/CIA αφορούν και την Ελλάδα, αποδεικνύοντας τη σοφία του εισαγγελέα Δημήτρη Φούκα να εκδώσει το 2014 διεθνές ένταλμα σύλληψης για τον κεντρικό στην υπόθεση των υποκλοπών ελληνοαμερικάνο πράκτορα της CIA, Γουίλλιαμ Μπάζιλ.

 Ο Μπάζιλ φυσικά δεν ενεργούσε ούτε από μόνος του ούτε και μόνος του. Ένα από τα βασικά του μελήματα ήταν να «στρατολογεί» ντόπιους. Αυτό σημαίνει, ότι ανάμεσα μας κυκλοφορούν κατάσκοποι, προδότες που είχαν πρόσβαση στα υπουργεία και σε άλλα στρατηγικής σημασίας σημεία.

Η επιμονή της οικογένειας Τσαλικίδη έδωσε τελικά καρπούς. Αυτή είναι η απόφαση κόλαφος του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων:

«“Το δικαστήριο εκτιμά ότι οι ελληνικές Αρχές απέτυχαν να φέρουν εις πέρας μια επαρκή και αποτελεσματική έρευνα για τον θάνατο του Κώστα Τσαλικίδη... Οι Αρχές αποφάσισαν να κλείσουν την πρόσθετη έρευνα απλά αναφέροντας τα βήματα που είχαν γίνει και σημειώνοντας τις νέες αναφορές, χωρίς να ασχολούνται με καμία από τις ανακολουθίες που είχαν εντοπιστεί, όπως η έλλειψη τραυματισμών που κανονικά σχετίζονται με το κρέμασμακαι τις αντιφάσεις σε σχέση με το σημάδι του σχοινιού στον λαιμό του θανόντος.

Και άλλες αντιφάσεις δεν αντιμετωπίστηκαν, όπως η εντυπωσιακή διαφορά στα συμπεράσματα της έκθεσης του ιατροδικαστή στην αρχική (σ.σ 2005-2006) και την πρόσθετη (σ.σ 2012-2014) έρευνα, η προφανής απουσία κινήτρου για την αυτοκτονία και το σπασμένο υοειδές οστό, ένα εύρημα που συνάδει με στραγγαλισμό»

Μια ακόμη βρωμερότατη υπόθεση συγκάλυψης ήρθε στο φως και δεν επιδέχεται πλέον καμίας αμφισβήτησης.

Οι δολοφόνοι του Κώστα, κυκλοφορούν ελεύθεροι, ίσως κι ανέμελοι.

Φυσικά για τον Κώστα, δεν έχουν γίνει πορείες, διαδηλώσεις γιατί ο Κώστας δεν ήταν «δικός μας». Ήταν απλά ένας έντιμος έλληνας πολίτης με συνείδηση. Και το πλήρωσε με τη ζωή του.

Όπως είπαμε, σε αυτή τη χώρα η εντιμότητα αποτελεί επικίνδυνη εκτροπή.

Η εξαιρετική έρευνα της Καθημερινής και του Intercept για την υπόθεση εδώ

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 18/11/2017