Ισραήλ: Υπόδειγμα ή θύμα της εμβολιαστικής επιτυχίας του;

Το Ισραήλ είναι υπόδειγμα επιτυχίας στην εμβολιαστική του εκστρατεία. Και είναι ίσως θύμα της επιτυχίαςτου.

Ας αφήσουμε τα δεδομένα να μιλήσουν από μόνα τους

α) Μελέτη σε 600.00 εμβολιασμένους ισραηλινούς τα συμπεράσματα της οποίας συγκριτικά με 600.000 ανεμβολίαστους, επιβεβαιώνουν αυτά των ατελών κλινικών δοκιμών της Pfizer, με 94% να μην εμφανίζουν συμπτώματα και επιπρόσθετα και σημαντικότερα, 92% να μην εμφανίζουν σοβαρή νόσο. β) Δεδομένα από τις υπηρεσίες υγείας της Maccabi, που θέλουν μόνο το 0,01 των εμβολιασμένων να έχουν κολλήσει τον ιό: γ) Μελέτη στα αρχικά της στάδια σε 16.289 άτομα που βρέθηκαν θετικοί στο διάστημα Δεκεμβρίου-Ιανουαρίου. Τα συμπεράσματά της που προκύπτουν από την σύγκριση σε αυτή την ομάδα ατόμων άνω των 60 που είχαν εμβολιαστεί σε ποσοστό 75% σε σχέση με τους 40-60 ετών που είχαν εμβολιαστεί σε ποσοστό 25%, δείχνει προκαταρκτικά μείωση του ιϊκού φορτίου κατά 1,6 εως 20 φορές στους 60 και άνω (προσέξτε την τρομακτική διακύμανση) η οποία αποδίδεται στην επίδραση του εμβολίου. Ξαφνικά, το ύψος του ιϊκού φορτίου αποκτά βαρύνουσα σημασία, όταν σε πείσμα μας, είχε αμελώς εξεταστεί όσον αφορά την μεταδοτικότητα και εξέλιξη σε σοβαρή νόσο όσον αφορά τους ασυμπτωματικούς.

Προσέξτε τώρα: Τα Β και Γ συνδυαστικά, αποτελούν παράδοξο, ένα από τα πολλά παράδοξα που έχω συναντήσει στην πορεία της πανδημίας και τα οποία επιλύονται με ένα και μόνο τρόπο: Την επίδραση ανθρωπίνων λαθών/σκοπιμοτήτων στη συλλογή και επεξεργασία δεδομένων κι όχι στην φύση του ιού και της πανδημίας (περισσότερα για τα πανδημικά παράδοξα και την επίλυσή τους, στο βιβλίο μου Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου - για παραγγελίες εδώ.

Έτσι η Β λέει ότι με το εμβόλιο δεν κολλάς ιό, ενώ η Γ λέει ότι κολλάς, αλλά πιθανόν να μεταδίδεις λιγότερο και να έχεις μικρότερη πιθανότητα για έκβαση σε σοβαρή νόσο.

Ας πέσουμε όμως από το ροζ συννεφάκι μας γιατί οι παραπάνω μελέτες δεν επιβεβαιώνονται στο βαθμό που ώφειλαν από τα επιδημιολογικά δεδομένα. Με περίπου 2 μήνες την πανδημία σε έξαρση και σε τρίτη καραντίνα, κάποιος θα περίμενε τον μαζικό εμβολιασμό να ρίξει δραματικά τις καμπύλες στα κρούσματα και πολύ δραματικότερα στους θανάτους στο Ισραήλ, κάτι που μετά τους δύο μήνες πανδημικής έξαρσης, το έχουμε δει να συμβαίνει σε άλλες χώρες χωρίς εμβόλιο. Μελέτη περιγράφει πως ο αριθμός των ασθενών COVID σε ΜΕΘ, μειώθηκε κατά 49% από την αρχή της εμβολιαστικής εκστρατείας του Ισραήλ. Και αν και είναι ακόμη σχετικά νωρίς για συμπεράσματα, αυτό το 49% δεν είναι αρκετό, δεδομένου ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων στις ΜΕΘ, είναι άνω των 60. Και με το 80% αυτής της κατηγορίας να έχει εμβολιαστεί και με δεύτερη δόση στο Ισραήλ, θα περίμενε κάποιος με αποτελεσματικότητα 94%, μείωση σε αυτές τις ηλικίες στις νοσηλείες πχ να είναι κοντά στο 74%. Η πραγματική μείωση στις νοσηλείες σε αυτές τις ηλικίες είναι όμως κάτω του 50% και σε κάποιο βαθμό ακολουθούν την μείωση στις καμπύλες των κρουσμάτων, οπότε η μείωση που μέχρι τώρα μπορεί να αποδοθεί στο εμβόλιο, είναι ακόμη μικρότερη. Τι συμβαίνει; Η δική μου εικασία είναι ότι στις μελέτες, οι ορισμοί κρουσμάτων και θανάτων από και με Covid, έχουν αλλάξει. Έτσι θάνατοι από υποκείμενα νοσήματα που αποδίδονται δόλια σε Covid, στους εμβολιασμένους πιθανώς να αποδίδονται απλά στα υποκείμενα νοσήματα, καθώς οι θάνατοι στο Ισραήλ, μια χώρα με ούτως ή άλλως χαμηλή καταγεγραμμένη θνητότητα λόγω πρωτοβάθμιας περίθαλψης και τεράστιας αύξησης των τεστ, έχουν επιστρέψει μόλις στα επίπεδα της 28 Γενάρη. Συμπεράσματα: Διατηρώντας κάθε επιφύλαξη για μεσοπρόθεσμες παρενέργειες των εμβολίων, το εμβόλιο δεν αποδεικνύεται το υπερόπλο που θα τελείωνε την πανδημία, αλλά ένα εργαλείο για κάποιες ομάδες υψηλού κινδύνου, κι ίσως όχι το πιο αποτελεσματικό που θα έπρεπε να έχουμε για αυτές, ιδιαιτέρως στο αποκορύφωμα της πανδημίας. Έτσι πλέον αξιωματούχοι του Ισραήλ μιλάνε για επιστροφή στην Νέα Κανονικότητα για όσους έχουν εμβολιαστεί. Με τα δεδομένα λοιπόν από το Ισραήλ, την επίδραση που θα έχουν τα μεταλλαγμένα στελέχη στην πορεία της πανδημίας και την παταγώδη αποτυχία της εμβολιαστικής εκστρατείας στις περισσότερες χώρες του πλανήτη, το κυρίαρχο αφήγημα μπάζει πλέον από παντού και οι κυβερνήσεις καταφεύγουν σε ακόμη πιο σκληρά, απάνθρωπα και αντισυνταγματικά μέτρα για να καλύψουν την γύμνια τους. Η μεγαλομανία, έχει πάντα τα ίδια αποτελέσματα: την αποτυχία των εκστρατειών. Όπως συνέβη τότε με τους πρώτους ναζί της φυλετικής καθαρότητας έτσι και τώρα με τους σύγχρονους ναζί της εμβολιαστικής καθαρότητας. Δυστυχώς, οι σύγχρονοι έχουν απέναντι τους μόνο την πραγματικότητα, κι όχι τους λαούς.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 15/2/01 μετά Κορονοϊού.

Read More »

Τα εμβόλια mRNA προκαλούν μεταλλάξεις του ιού προς θανατηφόρα στελέχη: Πόσο βάσιμοι είναι οι ισχυρισμού του γιατρού Αντωνίου;

 

Η αλήθεια είναι πως αρχικά επιφυλάχτηκα να σχολιάσω τις δηλώσεις και την επιστολή του ογκολόγου Κου Αντωνίου για το ότι τα εμβόλια mRNA οδηγούν σε θανατηφόρες μεταλλάξεις, για τον λόγο του ότι η αντιμετώπιση της πανδημίας έχει δημιουργήσει ήδη περισσό διχασμό και πόλωση, που είναι ούτως ή άλλως πολύ αγαπητά στους Έλληνες.

Καθώς όμως οι ισχυρισμοί του έγιναν viral, όπως το περίμενα και επειδή δεν μπορώ να απαντώ ξεχωριστά στον κάθε καλοπροαίρετο αναγνώστη μου, αποφάσισα σήμερα να τοποθετηθώ δημοσίως, για οικονομία χρόνου.

Λέει πολλά κι ενδιαφέροντα ο ως συνήθως χειμαρρώδης Αντωνίου που αξίζει να ακουστούν. Σημαντικότερο όλων, το πως οι ιοί μεταλλάσσονται δεχόμενοι εξελικτική πίεση, όπως ο κος Αντωνίου ορθώς επισημαίνει, δίνοντας το παράδειγμα των βακτηρίων που γίνονται ανθεκτικά στα αντιβιοτικά που διαθέτουμε σε έναν αγώνα που χάνουμε, κυρίως γιατί τις προηγούμενες δεκαετίες κάναμε κατάχρηση αντιβιοτικών, που σε συνδυασμό με την ελλιπή υγιεινή σε πολλά νοσοκομεία έχει οδηγήσει στην λεγόμενες ανθεκτικές νοσοκομειακές λοιμώξεις, που σε βάθος χρόνου έχουν σκοτώσει και θα σκοτώσουν πολλούς περισσότερους από όλο το ηλικιακό φάσμα απ’ όσους θα στοιχήσει συνολικά η πανδημία,  χωρίς να ιδρώνει το αυτί κανενός. Το φαινόμενο αυτό το συναντάμε και στους ιούς σε σχέση με τα λιγοστά φάρμακα που χρησιμοποιούμε εναντίον τους, όπως πχ είδαμε λίγο μετά την γρίπη των χοίρων και την κατάχρηση του αντιγριπικού οσελταμιβίρης (tamiflu), κυρίαρχα στελέχη της γρίπης να είναι ανθεκτικά σε αυτό (περισσότερα στο βιβλίο μου Θανάσιμες Θεραπείες. Εκδόσεις ETRA).   

Σε αυτό το άρθρο, θα εστιάσουμε στα κάποια από αυτά που o Κος Αντωνίου λέει που είναι παντελώς λάθος ή/και αυθαίρετα, χωρίς αυτά φυσικά να αναιρούν τους υπόλοιπους ισχυρισμούς του.

Το πρώτο είναι ότι τα εμβόλια mRNA περιέχουν ιό/οργανισμό. Ναι μεν ο κορονοϊός είναι RNA σε κάψα, το mRNA (σκεφτείτε το mRNA ως SMS που στέλνεται για να παραγγείλετε κάτι) του εμβολίου όμως, δίνει οδηγίες μόνο για την κατασκευή της πρωτεϊνης της ακίδας, του κλειδιού δηλαδή που χρησιμοποιεί ο ιός για να μπει στα κύτταρα μας και δεν περιέχει καμία άλλη οδηγία, όπως πχ αυτές για την αναπαραγωγή του ιού . Είναι σαν να λέμε ότι οι άνθρωποι έχουν μύτη, οπότε η μύτη είναι άνθρωπος. Αυτό μας λέει ο Κος Αντωνίου.  

(Υπάρχει μια κάποια θεωρητική πιθανότητα RNA να γίνει DNA έξω από τον πυρήνα μας και  να μπει στο DNA μας, όπως περιέγραψα σε άρθρο μου που έγραψα για να αντικρούσω τον αφορισμό του Μόσιαλου ο οποίος επικαλούμενος το κεντρικό δόγμα της βιολογίας που παραμένει κεντρικό αλλά δεν είναι πλέον δόγμα, μας διαβεβαίωνε πως το RNA δεν μπορεί να μπει στο γενετικό μας υλικό, καθώς δεν υπάρχει αντίστροφη μεταγραφάση έξω από τον πυρήνα μας. Η μεταγραφή όμως RNA σε DNA, γίνεται μέσω του μηχανισμού των ρετροτρανσποζονίων, που είναι εκπληκτικά τυχαίος για να τον χρησιμοποιούμε ως ακράδαντο επιχείρημα για έμμεση μεταλλαξιογόνο δράση των εμβολίων στα κύτταρα μας. Όσο για πιθανή άμεση μεταλλαξιογόνο δράση του mRNA στον ίδιο τον ιό, χωρίς κάτι τέτοιο να αποκλείεται παρότι όχι ιδιαίτερα πιθανό, μια τέτοια μετάλλαξη, η μάλλον ένας γενετικός ανασυνδυασμός του ιού με το mRNA που περιέχει το εμβόλιο, μάλλον δεν θα μπορούσε να είναι ιδιαίτερα επικίνδυνος καθώς ο ιός ήδη περιέχει την αλληλουχία του mRNA εμβολίου.

Όλα τα παραπάνω ζητήματα είναι θεωρητικά και θα έπρεπε να απασχολούν τους ειδικούς τους. Εμάς θα έπρεπε να μας απασχολούν όταν δεν απασχολούν τους ειδικούς του χώρου και για αυτό και μας απασχολούν.)

Ας πάμε τώρα σε πιο απτά ζητήματα. Ο Κος Αντωνίου στηρίζει τους ισχυρισμούς του σε μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα που δημοσιεύτηκε προ ημερών και που μελετά τα χαρακτηριστικά της ανοσίας που παρέχουν τα mRNA εμβόλια, βρίσκοντας την συγκρίσιμη με την φυσική ανοσία σε πολλές πτυχές της, ακόμη και στην ανοσολογική μνήμη.

Η έρευνα επίσης εξέτασε το πόσο αποτελεσματική είναι η ανοσία, φυσική ή τεχνητή σε παραλαγές του ιού (θα χρησιμοποιούμε εφεξής τον λιγότερο ακριβή όρο «στελέχη» για λόγους ευκολίας) διαπιστώνοντας πως ιδιαίτερα η μετάλλαξη στο Ε484Κ, που βρίσκεται στα στελέχη της Βραζιλίας και της Ν.Αφρικής και πλέον και σε στελέχη της Μ.Βρετανίας, καθιστά την ανοσία, φυσική ή τεχνητή, σημαντικά λιγότερο αποτελεσματική, ενώ ήδη η Ν501Υ που βρίσκεται και στα 3 στελέχη, φαίνεται να τα κάνει πιο μεταδοτικά (το δεύτερο ανεξάρτητα από τα συμπεράσματα της εν λόγω έρευνας)

Ακόμη πιο εντυπωσιακό είναι το εύρημα αυτής της μελέτης και όχι μόνο, ότι η μετάλλαξη E484K προέκυψε και στο εργαστήριο, παρουσία αντισωμάτων που δημιουργήθηκαν από το εμβόλιο, κάτι που αποτελεί ισχυρότατη ένδειξη του ισχυρισμού μου προ ημερών ότι οι μεταλλάξεις N501Y και E484K είναι αποτέλεσμα εξελικτικής πίεσης, κάτι στο οποίο κατέληξα λόγω της σχεδόν ταυτόχρονης και μάλλον ανεξάρτητης εμφάνισής τους.

Οι μεταλλάξεις είναι γνώρισμα όλων των οργανισμών. Των ιών ακόμη περισσότερο. Ο Sars-COV-2, παρότι μεταλλάσσεται πιο αργά από τους ιούς της γρίπης, έχει κάνει γύρω στις 17.000 μεταλλάξεις, αρκετές από αυτές τυχαίες και πολλές από αυτές επιζήμιες για τον ιό.

Από αυτές, μόνο λίγες του δίνουν εξελεκτικό πλεονέκτημα και είναι αυτές που προς το παρόν φαίνεται πως θα επικρατήσουν. Και η N501Y και ακόμη πιο πολύ η Ε484Κ, ανήκουν στην δεύτερη κατηγορία.

Το ότι οι ιοί μεταλλάσσονται και γίνονται όλο και λιγότερο θανατηφόροι όσοι πιο διαδεδομένοι γίνονται, δεν είναι δόγμα. Ιδιαίτερα για αυτόν τον κορονοϊό που δεν είναι ιδιαίτερα θανατηφόρος. Πόσο εξελεκτικό πλεονέκτημα μπορεί να αποκτήσει ο ιός, αν σταματήσει να σκοτώνει ανθρώπους με Μ.Ο ηλικίας τα 80 τους χρόνια και συνήθως με υποκείμενα νοσήματα;

Επιστρέφοντας στον Κο Αντωνίου, παίρνει το εύρημα της έρευνας ότι τα εμβόλια όχι μόνο μπορούν έμμεσα, μέσω της εξελεκτικής πίεσης που ασκεί στον κορονοϊό η ανοσία, να μεταλλαχθούν σε πιο ανθεκτικά στα αντισώματα στελέχη, αλλά και όντως το κάνουν στο εργαστήριο και δηλώνει ότι τα μεταλλαγμένα στελέχη που προέκυψαν στην Μ.Βρετανία, Βραζιλία και Ν.Αφρική, δημιουργήθηκαν εξαιτίας των εμβολίων. Κάτι τέτοιο όμως θα περιμέναμε να το δούμε στον ανθρώπινο πληθυσμό εκεί που το πρόγραμμα εμβολιασμού είναι εκτεταμένο, πχ στο Ισραήλ. Αν και όταν το δούμε εκεί, τότε ναι, μάλλον θα οφείλεται σε κάποιο βαθμό, εμμέσως στα εμβόλια.

Στο Μανάους όμως που ξεκίνησε το στέλεχος της Βραζιλίας και στην Ν.Αφρική, δεν υπάρχει εκτεταμένος εμβολιασμός τώρα, πόσο μάλλον τον Νοέμβριο που έκαναν την εμφάνισή τους τα μεταλλαγμένα στελέχη, δημιουργώντας ένα πολύ άσχημο δεύτερο κύμα.

Αυτό που υπήρχε, ήταν ανοσία αγέλης. Ιδιαίτερα στο Μανάους, όπου μελέτη έδειξε πάνω από το 70% του πληθυσμού να έχει ανοσία.

Ο ιός συνάντησε το τοίχος της ανοσίας αγέλης και το στέλεχος του που διαφεύγει εν μέρει της ανοσίας αγέλης, απέκτησε πλεονέκτημα, βρήκε χώρο και έγινε κυρίαρχο.

Τον ιό δεν τον νοιάζει αν βρίσκει μπροστά του φυσικά αντισώματα, ή αντισώματα από εμβόλια ή από φαρμακευτικά μονοκλωνικά αντισώματα. Τον νοιάζει ότι βρίσκει μπροστά τοίχος ανοσίας και προσπαθεί να το προσπεράσει.

Ο ισχυρισμός λοιπόν του Κου Αντωνίου ότι τα μεταλλαγμένα στελέχη στον πληθυσμό που μας ανησυχούν προκλήθηκαν από τα εμβόλια, μάλλον δεν ευσταθεί. Ναι, όντως, τα εμβόλια ωθούν στο εργαστήριο στη δημιουργία στελεχών που διαφεύγουν εν μέρει της ανοσίας, ναι θα το κάνουν και στον εμβολιασμένο πληθυσμό, αλλά όχι: Τα στελέχη της Βραζιλίας και της Ν.Αφρικής, εμφανίστηκαν πριν τους μαζικούς εμβολιασμούς, που μαζικούς να τους κάνει ο θεός της προπαγάνδας και ως εκ τούτου, μάλλον ήταν τα μεγάλα ποσοστά φυσικής ανοσίας στο Μανάους και στο Καίηπ Τάουν που οδήγησαν στα συγκεκριμένα στελέχη να γίνουν κυρίαρχα εκεί και από εκεί  να αρχίζουν να εξαπλώνονται στον πλανήτη.

Ο ιός συναντά όλο και περισσότερα εμπόδια: Από τη μία ένα μεγάλο ποσοστό της ανθρωπότητας βρίσκεται κοντά σε ανοσία αγέλης, παρά τις καραντίνες. Από την άλλη, ένα μεγάλο ποσοστό του πληθυσμού του πλανήτη επιχειρείται να φτάσει σε ανοσία αγέλης μέσω των εμβολίων παρότι ένα μεγάλο ποσοστό βρίσκεται ήδη εκεί. Το τι είδους προληπτική ιατρική είναι αυτή που επιχειρεί εκ των υστέρων, εμένα με ξεπερνά. Και επιπροσθέτως, οι καραντίνες όχι μόνο έκαναν λίγο πιο δύσκολη την μετάδοση του ιού, ευνοώντας πιο μεταδοτικά στελέχη του, αλλά παίζοντας κατενάτσιο του έδωσαν και περισσότερο χρόνο για να μεταλλαχθεί και να επεκταθεί. Κι ακόμη περισσότερο χρόνο του δίνει η αποτυχημένη μέχρι και σήμερα εμβολιαστική εκστρατεία.

Δεν μπορώ να πω με βεβαιότητα ότι οι καραντίνες έπαιξαν  ρόλο στην εμφάνιση των στελεχών του Μανάους (Βραζιλία) και Κάιηπ Τάουν (Ν.Αφρική) και πόσο ρόλο έπαιξαν ή αν ήταν μόνο η ανοσία αγέλης που ώθησε την εμφάνιση και εξάπλωσή τους. Και μάλλον δεν θα το μάθουμε ποτέ. Αυτό που ξέρουμε, είναι ότι στο Μανάους, και τις δύο φορές, η πανδημία έφτασε στο αποκορύφωμα της μέσα σε καραντίνες.

Επιστρέφοντας στον Κο Αντωνίου, ο ίδιος ισχυρίζεται ότι τα μεταλλαγμένα στελέχη είναι θανατηφόρα, κάτι το οποίο δεν προκύπτει από πουθενά, τουλάχιστον μέχρι σήμερα. Δεν είναι εύρημα καμίας μελέτης αλλά μάλλον εφεύρημα του Κου Αντωνίου. Όμως. Υπάρχει ένας θεωρητικός κίνδυνος αν και εφόσον αρχίσουν να εμβολιάζονται τα παιδιά: Ναι μεν η φυσική και η τεχνητή ανοσία μοιάζει να είναι παρόμοια όσον αφορά τα αντισώματα, που μπλοκάρουν το κλειδί του ιού και δεν τον αφήνουν να μπει στον οργανισμό μας, ναι μεν τα εμβόλια δημιουργούν και Τ-λεμφοκύτταρα που είναι αυτά που εντοπίζουν τον ιό σε μολυσμένα κύτταρα μας και τα καταστρέφουν πριν γίνουν εστίες του ιού και μάλλον είναι υπεύθυνα για το ότι σε αντίθεση με την γρίπη, η ζωή των παιδιών μας δεν απειλείται από τον κορονοϊό, αλλά: Τα Τ-λεμφοκύτταρα που προκαλούνται από τα εμβόλια, διαβάζουν μόνο την ακίδα πρωτεϊνης του ιού, μόνο την μύτη του, ενώ τα φυσικά διαβάζουν πολύ μεγαλύτερο κομμάτι του ιού κι έτσι αναμένω η Τ- λεμφοκυτταρική ανοσία που προκαλείται στα παιδιά από τα εμβόλια, να είναι πολύ λιγότερο αποτελεσματική κατά του κορονοϊού από ότι η φυσική, κάτι που ίσως να κάνει τον κορονοϊό πιο επικίνδυνο για τα παιδιά στο μέλλον. Αλλά αυτά είναι ανησυχίες που αφορούν το μέλλον και καμιά σχέση δεν έχουν με τους ισχυρισμούς Αντωνίου για θανατηφόρα στελέχη που προκλήθηκαν από εμβόλια, αν και όντως έχει δίκιο στο ότι παρουσία αντισωμάτων από εμβόλια, εμφανίζονται μεταλλαγμένα στελέχη λόγω εξελικτικής πίεσης, αλλά το ίδιο συμβαίνει και λόγω και της φυσικής ανοσίας. 

Όπως έχουμε παλαιότερα δει με εμβόλια του κορονοϊού, μη εξουδετερωτικά αντισώματα μπορούν να πυροδοτήσουν ADE, ενίσχυση της νόσου από (μη εξουδετερωτικά)  αντισώματα, που μπορεί να δώσει βαριά εικόνα βαριάς Covid, οπότε μπορεί να φανταστεί κάποιος πόσο μπορεί να περιπλακούν τα πράγματα.

Επίσης, άλλες μελέτες δείχνουν πως μεταλλαγμένα στελέχη αναπτύσσονται πιο συχνά σε άτομα με μειωμένη ανοσοποιητική απόκριση, καθώς ο ιός έχει πολύ περισσότερο χρόνο να πολλαπλασιαστεί στα κύτταρά τους, κι όσες πιο πολλές φορές πολλαπλασιάζεται, τόσα πιο πολλά λάθη (μεταλλάξεις) μπορούν να συμβούν.

Σε όλα, μα σε όλα σε αυτήν την πανδημία, είμαστε σαν τον σκύλο που κυνηγάει με μανία την ουρά του.

Τα επιδημιολογικά στοιχεία δείχνουν ότι στην Δύση τουλάχιστον, παρά τις καραντίνες και άσχετα από τα εμβόλια, είχαμε φάει τον γάιδαρο της πανδημίας κι έμενε η μεγάλη ουρά του, σε πολλές έστω περιοχές. Οι συγκεκριμένες μεταλλάξεις -και τονίζω το συγκεκριμένες- γυρνάν τον χρόνο πίσω. Όχι από την αρχή βέβαια, αλλά πιθανόν να χάσουμε αρκετούς μήνες πανδημικής πορείας.

Επιπρόσθετα, μέχρι να γίνουν οι μαζικοί παγκόσμιοι εμβολιασμοί (ζήσε Μάη μου να φας τριφύλλι), είναι πιθανό τα στελέχη της Βραζιλίας, της Ν.Αφρικής και της Μ.Βρετανίας να είναι κυρίαρχα, καθιστώντας τα εμβόλια λιγότερο αποτελεσματικά. Οπότε, όχι μόνο θα κάνουμε τα εμβόλια ετεροχρονισμένα αλλά θα έπρεπε ήδη οι υπέρμαχοι των εμβολιασμών έναντι μιας πανδημίας που βρέθηκε ήδη κάπως κοντά στο τέλος της, να σχεδιάζουν και να παράγουν πολυδύναμα εμβόλια που να περιέχουν παραπάνω από ένα στελέχη, όπως κάνουν -με όχι και τόσο θεαματικά αποτελέσματα- και για την γρίπη, την οποία οι εμβολιασμοί ποτέ δεν εξάλειψαν, όπως έκανε ο κορονοϊός σε αυτήν φέτος.

Προς όφελος του κορονοϊού και οποιαδήποτε ιού, θα ήταν πχ να μην πεθαίνουν τα επόμενα χρόνια όλο και λιγότεροι νέοι άνθρωποι και παιδιά, ώστε να έχει μεγαλύτερη δεξαμενή πληθυσμού. Αλλά δεν μπορεί ο κορονοϊός να μας πείσει να σταματήσουμε τις καραντίνες για το καλό το δικό μας και άρα και το δικό του, όταν έχουμε πειστεί ότι κάνουμε τις καραντίνες για το καλό μας. Ναι, δίκιο έχουν οι δημοσιογράφοι: Έχουμε πανδημία και μυαλό δεν λέμε να βάλουμε.

Περισσότερα για την πανδημία και όλες τις πτυχές της με δεδομένα μέχρι και τον Οκτώβριο, στο βιβλίο μου "Χωρίς Ανάσα. Τα χρονικά του μεγάλου φόβου. Παραγγελίες εδώ.) 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 7/2/2021 Μ.Κ (μετά Κορονοϊού).   

Read More »

Ο Πέτρος Αργυρίου στον 9.84 και τον Γιώργο Σαχίνη για τα μεταλλαγμένα στελέχη

Ο συγγραφέας και ερευνητής , Πέτρος Αργυρίου μιλώντας στο 98.4 , ανέλυσε σήμερα το πεδίο όλων των μεταλλάξεων, υπογραμμίζοντας ότι τα νέα στελέχη όπως της Βραζιλίας και της Νοτίου Αφρικής, καθιστούν πλέον άκρως ανησυχητική την κατάσταση με την πανδημία, αφού είναι σαφές για τον ίδιο από εργαστηριακές και κλινικές μελέτες , πως τα εμβόλια για το αρχικό στέλεχος του ιού , δεν μπορούν να καλύψουν πάνω από 40%-50% στα νέα στελέχη, οπότε ακόμη και 6 βδομάδες να χρειαστούν για την εμφάνιση εμβολίων που θα πιάνουν τα νέα στελέχη, η παραγωγή τους και η διάθεση τους , όπως έδειξε και το εμβόλιο για τον αρχικό , θα πάρει μήνες και τείχος ανοσίας μέσα στο 2021 δεν πρόκειται να επιτευχθεί . Εκτίμησε δε ότι ίσως γρήγορα τα δύο νέα στελέχη αποδειχθούν τα πλειοψηφικά στη κοινότητα , την ώρα που οι αρμόδιοι παγκοσμίως δεν φαίνεται να εξετάζουν εναλλακτικά σενάρια αντιμετώπισης και μένουν μόνον στο πως θα διασώσουν τα υπάρχοντα εμβολιαστικά προγράμματα , που έχουν καταλήξει σε ένα μεγάλο φιάσκο.

ΣΥΝΤΑΚΤΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΣΑΧΙΝΗΣ

Για το ηχητικό εδώ.

Read More »

Ο πόλεμος των εμβολίων: Μια απρόσμενη γερμανική βόμβα μεγατόνων

 

Η παγκόσμια εμβολιαστική εκστρατεία, αυτοσκοπός της μεγαλύτερης εκστρατείας προπαγάνδας που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα, έχει μετατραπεί πλέον σε πόλεμο μεταξύ κυβερνήσεων και εταιριών.

Η αποτυχία της Pfizer και της Astra Zeneca να παραδώσει τις συμφωνηθείσες δόσεις στην EE, παραδίδοντας κλάσμα τους μόνο μέχρι τον Μάρτιο, έχει κυριολεκτικά εκτροχιάσει την εκστρατεία και το blame game επεκτείνεται από τους άμοιρους πολίτες πλέον και στις φαρμακευτικές, οι οποίες, παρότι πήραν ασυλία για τυχόν παρενέργειες σε πολίτες, απειλούνται τώρα με μηνύσεις από τις ίδιες τις κυβερνήσεις για την μην τήρηση των συμφωνηθέντων στην παράδοση των δόσεων.

Η μετάθεση ευθυνών εξάλλου, ήταν μια από τις πιο σημαντικές παραμέτρους στην διαχείριση της πανδημίας από την αρχή της.

Από την πανδημική δυστοπία στην εμβολιαστική ουτοπία και πάλι πίσω στην δυστοπία της εμβολιαστικής πραγματικότητας, αυτή η παλίνδρομη κίνηση διαμορφώνει συνθήκες που απειλούν ακόμη περισσότερο την παγκόσμια δημόσια υγεία.

Το τελευταίο ράπισμα, ήρθε από δύο γερμανικές εφημερίδες, την Bild και την Handelsblatt που επικαλούμενες κυβερνητικές πηγές, αποκαλύπτουν (ανεξάρτητα λέγεται η μια από την άλλη) πως το εμβόλιο της Astra Zeneca/Οξφόρδης είναι αποτελεσματικό μόνο κατά 8% σύμφωνα με την μία, και κάτω του 10% σύμφωνα με την άλλη, σε άτομα άνω των 65 ετών, στην πιο επίμαχη και επίφοβη για την πανδημία ομάδα του πληθυσμού.

Έτσι προδικάζουν και την έκβαση της απόφασης του EMA για την έγκριση του εμβολίου σε αυτές τις ομάδες του πληθυσμού που αναμένεται την Παρασκευή. Γερμανός αξιωματούχος ανέφερε πως οι γερμανικές εφημερίδες μπερδέψαν κάπου τα νούμερα. H Astra Zeneca, λυσσαλέα διέψευσε τα δημοσιεύματα, επικαλούμενη δεδομένα από συμπληρωματικές δοκιμές της στην επίμαχη ομάδα που αναμένουν δημοσίευση και που έγιναν μετά την μεγάλη δοκιμή της σε περίπου 40.000 άτομα κάτω των 55 ετών, που παρουσίασε και αυτή προβλήματα με έντονη οσμή σκανδάλου. (Περισσότερα για το σκάνδαλο των αποτελεσμάτων της μεγάλης δοκιμής της Astra Zeneca στο βιβλίο μου για την πανδημία, Χωρίς ανάσα: Τα χρονικά του μεγάλου φόβου. Για παραγγελίες , εδώ κι εδώ).

Δεν μπορούμε να γνωρίζουμε το τι ακριβώς συμβαίνει. Ότι και να συμβαίνει όμως, το μόνο σίγουρο είναι ότι πρόκειται για μέγα αίσχος σε κάθε πιθανή ερμηνεία των συμβάντων. Δημοσιογραφικό φιάσκο σε περίπτωση που οι εφημερίδες κάναν λάθος. Σκανδαλάρα διαπλοκής ανάμεσα στην γερμανική κυβέρνηση και την δημοσιογραφία στην περίπτωση που οι εφημερίδες χρησιμοποιήθηκαν από την Γερμανική κυβέρνηση για να ασκήσουν πίεση στην εταιρία να τηρήσει το χρονοδιάγραμμα, κάτι που θα δημιουργήσει θέματα στην ποιότητα των εμβολίων.

Και στην περίπτωση που οι εφημερίδες και οι άγνωστες πηγές τους έχουν όντως δίκιο και η εταιρία ψεύδεται, μιλάμε για ένα φαρμακευτικό σκάνδαλο τεραστίων διαστάσεων και το τέλος του εμβολιαστικού σχεδιασμού όπως τον γνωρίζαμε. Another one bites the dust.

https://www.youtube.com/watch?v=rY0WxgSXdEE&ab_channel=QueenOfficial

Ότι και από όλα να συμβαίνει πάντως, με τον συνδυασμό τους να μην αποκλείεται -όπως συχνά άλλωστε συμβαίνει στην διάρκεια της πανδημίας- οι επιπτώσεις είναι ήδη εδώ.

Μετά την αποτυχία των εταιριών να τηρήσουν το χρονοδιάγραμμα, αφήνοντας τις κυβερνήσεις εκτεθειμένες στο έπακρο και υπό την πίεση της πιθανότητας τα δημοσιεύματα των Bild και Handelsblatt να είναι βάσιμα, η ΕΕ παραγγέλλει στην Pfizer να ειδοποιεί για τυχόν εξαγωγές του δικού της εμβολίου εκτός EE, στέλνοντας το μήνυμα EU first, και δημιουργώντας φόβους εκτροχιασμού των εμβολιαστικών προγραμμάτων χωρών εκτός EE, πρωτίστως της Μεγάλης Βρετανίας.

Το φιάσκο, το μπουρδέλο και το μπάχαλο συνεχίζει αμείωτο και μάλλον εντεινόμενο.

Όπως έχω περιγράψει ξανά και ξανά, δύο φορές η Δύση έγινε Ελλάδα: Μια στον διαφωτισμό όπου άκμασε, και μία τώρα, που παρακμάζοντας γίνεται όλο και περισσότερο νεοελληνική.

Και δύο άνθρωποι θα πρέπει πλέον να νοιώθουν δικαιωμένοι από τις παγκόσμιες εξελίξεις: Ο Ανδρέας Παπανδρέου με τα Θα του και ο Αλέξης Τσίπρας με τις οραματικές προεκλογικές του υποσχέσεις.

Όταν ο παγκόσμιος ορθοπολιτικός φασισμός συναντά το παλιό το ορθόδοξο ΠΑΣΟΚ, ζήτω που σωθήκαμε!!!

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 26/1/1 Μετά του Ιού του Ανθρώπου.  

Read More »

Επίσημα Fake news:To RNA μπορεί να αλλάξει το DNA μας.

 

Μπορεί λοιπόν το RNA να αλλάξει το DNA μας;

Η πιο γνωστή και διαδεδομένη επιστημονικά απάντηση είναι αυτή που με τόση σιγουριά ο κύριος Μόσιαλος, τα Hoaxes και άλλοι, χρησιμοποιούν για να μας αποστομώσουν: Όχι.

Προτού όμως προχωρήσουμε στην αποστόμωση της αποστόμωσης, την οποία κρατούσα ως πεντασφράγιστο μυστικό (μια δύο σφραγίδες τις έσπασα για χάρη φίλων) για τη δεύτερη επικαιροποιημένη έκδοση του πανδημικού βιβλίου μου «Χωρίς ανάσα: τα χρονικά του Μεγάλου Φόβου», η οποία λόγω δυσχερειών καθίσταται εξαιρετικά αμφίβολη,  ας κάνουμε ότι έκανα σε ένα τμήμα του βιβλίου: Να εξηγήσουμε όσο πιο απλά γίνεται μερικούς βασικούς όρους βιολογίας. Κι έπειτα να πλεύσουμε σε αχαρτογράφητα νερά. 

DNA και mRNA

Το DNA μας είναι μια διπλή έλικα που ευθύνεται για το θαύμα της δημιουργίας πλήρων οργανισμών από το μονοκυτταρικό σπερματοζωάριο και για την ανάπτυξη τους.

Για να συμβούν τα παραπάνω, η διπλή έλικα του DNA σπάει στη μέση, η κάθε αλυσίδα της φτιάχνει μια κόπια της κι έτσι από μια διπλή έλικα DNA, παίρνουμε τελικά δύο,  κλώνους της (αντιγραφή)  κι έτσι τελικά δημιουργούνται νέα κύτταρα (μίτωση). Αυτός ο μηχανισμός δημιουργεί από ένα κύτταρο, το σπερματοζωάριο, μέσω της εκθετικής του αναπαραγωγής, έναν οργανισμό, ενώ είναι υπεύθυνος όπως είπαμε και για την ακόλουθη ανάπτυξη του.

Το DNA επίσης παρέχει επίσης το blueprint για τις πρωτεϊνες που χρειάζονται τα κύτταρα του οργανισμού στη διάρκεια της ζωής του. Έτσι η διπλή του έλικα του DNA ανοίγει σε κάποια σημεία, το κομμάτι της αυτό αντιγράφεται (μεταγραφή) και δημιουργείται έτσι το mRNA το οποίο βγαίνει από τον πυρήνα των κυττάρων μας και πηγαίνει στα εργοστάσια πρωτεϊνών του οργανισμού, τα ριβοσώματα. 

Σκεφτείτε το mRNA σαν SMS που στέλνετε σε ένα εστιατόριο του οποίο ένα πιάτο είδατε στο φυλλάδιο του και το ορεχτήκατε τόσο που το φωτογραφήσατε. Το εστιατόριο βλέπει την φωτογραφία του αγαπημένου σας πιάτου στο SMS που στείλατε και πηγαίνει στην κουζίνα του για να σας φτιάξει το φαγητό που παραγγείλατε, γιατί χωρίς φαγητό, απλά θα πεθάνετε της πείνας.

Αυτό κάνει το mRNA. Είναι το γενετικό SMS.

Τώρα, το βασικό δόγμα της βιολογίας ήταν για πολλές δεκαετίες από την ανακάλυψη της διπλής έλικας του DNA, «DNA προς RNA, RNA προς πρωτεΐνες». 

Αυτό το δόγμα εξακολουθεί να κυριαρχεί στους μηχανισμούς της ζωής με τη διαφορά ότι δεν είναι πλέον δόγμα. Όπως συνέβη και με την Νευτώνεια φυσική που εξακολουθούμε να την χρησιμοποιούμε κατά κόρο στην καθημερινότητα μας, χρησιμοποιώντας την σχετικότητα και την κβαντική σε άλλες κλίμακες, έτσι και από τα τέλη του 1980, έγινε αντιληπτό πως η διαδρομή της γενετικής πληροφορίας είναι συχνά αλλά όχι πάντα μονόδρομος, καθώς το RNA μπορεί όχι μόνο να επηρεάσει το DNA αλλά και να το αλλάξει, με το να ενσωματωθεί σε αυτό.

Ο ιός του ανθρώπου

Η πιο ξεκάθαρη απόδειξη για αυτό είναι το ίδιο το DNA μας: Το 8% του DNA μας δεν είναι ανθρώπινο, αλλά αποτελείται από ρετροϊούς (ρετροϊός: ιός που έχει RNA για γενετικό υλικό και χρησιμοποιεί το ένζυμο αντίστροφη τρανσκριπτάση για να μετατρέψει το RNA του σε DNA και να κολλήσει στο δικό μας DNA, με μηχανισμό αντίστροφο από αυτόν με τον οποίο το RNA φτιάχνεται από το DNA, εξού και ο όρος αντίστροφη μεταγραφάση, ώστε να χρησιμοποιήσει τους μηχανισμούς του κυττάρου μας για να πολλαπλασιαστεί και να φτιάξει τα υπόλοιπα δομικά στοιχεία του. Οι ανθρώπινοι ενδορετροϊοί (το επιλέγω αντί του Ενδογενείς Ρετροϊοί του Ανθρώπου) είναι λοιπόν ρετροϊοί που ενσωματώθηκαν στην εξελεκτική μας πορεία στο DNA μας. Με το διάβα των αιώνων, αυτά τα γονιδιώματα έχασαν την λειτουργία τους και για αυτό αποκαλούνται και γενετικά απολιθώματα.

Υπό συνθήκες όμως, τα γονίδια αυτών των ανθρώπινων ενδορετροϊών μπορούν να εκφραστούν και να φτιάξουν τις δικές τους πρωτείνες. 

Χαρακτηριστικότερη και σημαντικότερη όλων αυτών των περιπτώσεων όπου ενεργοποιούνται οι ανθρώπινοι ρετροϊοί είναι η κύηση: Τα θηλαστικά ουσιαστικά χρησιμοποιούν τους ενδορετροϊούς  τους για να φτιάξουν την πρωτεϊνη συνκυτίνη (σχετική με το θέμα και η αίτηση στον EMA των Wodarg και του πρώην αξιωματούχου της Pfizer, Yeadon για διακοπή των εμβολιασμών mRNA[1]) , θεμελιώδη για τα δημιουργία του πλακούντα. Δεν θα ήταν λοιπόν αυθαιρεσία να ισχυριστούμε ότι τα θηλαστικά δεν θα υπήρχαν ή έστω ότι θα είχαν ακολουθήσει μια ελαφρώς ή αρκετά διαφορετική εξελεκτική πορεία χωρίς την συνεξέλιξή τους με κάποιους έστω ιούς.

Οι ενδορετροιοί είναι μέρος ενός ευρύτερου γενετικού δικτύου, των ρετροτρανσποζονιών (ρετρο από την αντίστροφη τρανσκριπτάση ή μεταγραφάση, Re-verse Tra-nscriptase, τρανς από το δια, ποζόνια από το position, αντιμεταδιαθεσόνια για να μην κακοκαρδίζουμε και τον Μπαμπινιώτη), τα οποία για δεκαετίες τα θεωρούσαμε άνευ σημασίας (ενδεικτικά, στο διαδίκτυο, ο όρος ρετροτρανσποζόνια έχει κάτω από 400 συνδέσμους, οι περισσότεροι από τους οποίους εκπαιδευτικοί ή ερευνητικοί) και στην αρχή τα ονομάζουμε σκουπίδια.

Τι κάνουν αυτά; Συνήθως τίποτε, καθώς παραμένουν ανενεργά με την πιο ενεργή σειρά τους να είναι  η Line-1.  Υπό συνθήκες όμως, όπως σε μια ίωση κι όχι μόνο, ενεργοποιούνται.

 Και τι κάνουν; Ότι να’ ναι. Είναι πράκτορες γενετικού χάους, ικανοί να μεταπηδήσουν από ένα σημείο του DNA μας σε ένα άλλο και να αλλάξουν την αλληλούχιση. Όταν ενεργοποιηθεί ένα από δαύτα, δημιουργεί ένα RNA αντίγραφο του που φέρει αντίστροφη τρανσκριπτάση. Σε αντίθεση με το mRNA που πηγαίνει στα ριβοσώματα, το RNA αντίγραφο του ρετροτρανσποζονίου γίνεται στο κυτταρόπλασμα μέσω της αντίστροφης τρανσκριπτάσης ξανά DNA και πάει και κολλάει σε άλλο σημείο του γονιδιώματός μας.  

Σκεφτείτε ένα πιάνο που κάποια πλήκτρα του έχουν την ικανότητα να πολλαπλασιάζονται και πάνε και κολλάνε σε άλλα σημεία του πιάνου σας.

Τα ρετροτρανσποζόνια λοιπόν, ανακατεύουν την γενετική τράπουλα, βάζοντας καινούρια φύλλα μέσα της, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν τους.

Είπα κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσιν; Όχι πάντα. Γιατί στο κυτταρόπλασμα τα ρετροτρανσποζόνια μπορεί να τσιμπήσουν και κάποιο άλλο κομμάτι RNA, να το μετατρέψουν κι αυτό σε DNA (χιμαιρικό RNA) και να κολλήσουν έτσι νέο γενετικό υλικό στο DNA μας. Αυτός είναι άλλωστε ο μηχανισμός, πέραν της όποιας ατελούς μεταγραφής των ιών στο DNA μας που μπορεί να αφήσει κομμάτια τους σε αυτό,  που έχει οδηγήσει σήμερα το 8% του DNA μας να είναι ιϊκό.

Αν υποθέσουμε ότι τα γονίδια που κωδικοποιούν (που παραγγέλουν) πρωτεϊνες, είναι η τάξη, τα ρετροτρανσποζόνια είναι το χάος. Γιατί υπάρχουν λοιπόν;

Η απάντηση είναι: είναι η εξέλιξη ηλίθιε.

Εξέλιξη

Αν το DNA μας ήταν σταθερό, η ζωή δεν θα εξελισσόταν. Η ποικιλότητα διασφαλίζεται με την γονιμοποίηση, όπου προκύπτει το σπερματοζωάριο που φέρει συνδυαστικά από ένα χρωμόσωμα του κάθε ζεύγους χρωμοσωμάτων από τον κάθε γονέα.

Η αλληλεπίδραση και συνδυασμός των γονιδίων δύο διαφορετικών οργανισμών τους οποίους το ανθρώπινο είδος τους λέει γονείς, δημιουργεί έναν διαφορετικό από τους γονείς, νέο οργανισμό κοκ.

Η ζωή, όμως δεν αρκείται σε έναν και μόνο μηχανισμό για την γενετική ποικιλότητα εντός του ίδιου είδους.  

Θέλει ένα κάποιο βαθμό αστάθειας για να υπάρχουν περισσότερα γονίδια που μπορεί σε κάποιες άγνωστες μελλοντικές συνθήκες να αποβούν κρίσιμες για την επιβίωση του είδους.

Αυτόν τον άχαρο ρόλο τον αναλαμβάνουν «οι τρελοί» του DNA μας, τα ρετροτρανσποζόνια.

Δυστυχώς, δεν είναι όλα τόσο χαριτωμένα όσο το πως εγώ γράφω.  Η εξέλιξη δεν είναι αναίμακτη. Προκειμένου να αυξηθεί η γενετική ποικιλότητα, κάποια άτομα του είδους θα αρρωστήσουν και θα πεθάνουν από τις γενετικές βλάβες που μπορεί να αθροίσει η τυχαία όπως σήμερα μας φαίνεται δράση των ρετροτρανσποζονίων.  

Ας δώσουμε όμως ένα χτυπητό παράδειγμα για την σημασία του «τρελού DNA» για την εξέλιξη και την επιβίωση των ειδών. Όπως οι ανθρώπινοι ενδορετροϊοί είναι τμήμα του ευρύτερου «δικτύου» των ρετρανσποζονιών, τα ρετροτρανσποζόνια ανήκουν στο ακόμη ευρύτερο δίκτυο των τρανσποζονίων, «κινητών» στοιχείων του DNA.

Τώρα: Τα τρανσποζόνια αποτελούν το 50% του ανθρωπίνου DNA. Μάλιστα κύριοι. Είναι, η σιωπηλή πλειοψηφία που μόνο στις εκλογές την θυμούνται.

Τα τρανσποζόνια μαζί με την ανθρώπινη βλακεία, είναι αυτά που μας κάνουν να χάνουμε έναν πόλεμο που είχαμε κερδίσει: Τον πόλεμο κατά των βακτηρίων. Εξαιτίας της εξελικτικής πίεσης που ασκήθηκε στα βακτήρια από την κατάχρηση των αντιβιωτικών (εδώ κολλάει η ανθρώπινη βλακεία), στελέχη βακτηρίων έγιναν όχι μόνο ανθεκτικά στα αντιβιωτικά αλλά και κατά τόπους κυρίαρχα. Κι αυτό το κατάφεραν χάρη στην γενετική τυχαιότητα που προσδίδουν τα τρανσποζόνια.

Κι έτσι, εξαιτίας των τρανσποζονιών και των ηλιθίων, εκατομμύρια ανθρώπων πεθαίνουν κάθε χρόνο από ανθεκτικά βακτήρια, με τα νοσοκομεία να είναι εστίες τους. ΚΑΙ ΔΕΝ ΘΑ ΠΑΨΩ ΠΟΤΕ ΝΑ ΒΡΟΝΤΟΦΩΝΑΖΩ ΠΟΣΟ ΣΗΜΑΝΤΙΚΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΝΔΟΝΟΣΟΚΟΜΕΙΑΚΕΣ ΑΝΘΕΚΤΙΚΕΣ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΣΤΟΥΣ ΘΑΝΑΤΟΥΣ ΜΕ COVID, ΟΠΩΣ ΙΣΩΣ ΕΧΕΤΕ ΑΡΧΙΣΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΚΑΙ ΤΟΥ ΟΛΥΜΠΙΟΝΙΚΗ.    

Είδαμε επίσης πως η γενετική ποικιλότητα επιδιώκεται και με την ενσωμάτωση ακόμη και ιών στο DNA μας, οι οποίοι γίνονται και αυτοί ρετροτρασποζόνια (θυμηθείτε τον ρόλο τους στην κύηση).

Και ποτέ κάτι τέτοιο δεν είναι πιο εύκολο, από όταν η ανθρωπότητα χτυπιέται από μία…

ΠΑΝΔΗΜΙΑ.

Πανδημικές χίμαιρες.

Σε μια ιογενή πανδημία, ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού θα έρθει σε επαφή με τον ιό. Θα γίνουν ατελείς μεταγραφές, κομμάτια του ιού θα μείνουν στο ανθρώπινο DNA, θραύσματα του ανθρωπίνου DNA θα μείνουν στο δικό του, θα δημιουργηθούν μεταλλάξεις, καινούρια στελέχη κοκ. Η πανδημία είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο στην συνεξέλιξη και την ανταλλαγή γενετικής πληροφορίας, ή μάλλον θραυσμάτων της.  Είναι ενδεικτικό, ότι από όλες τις προσαρμοστικές αλλαγές που έγιναν μόλις στα 7.000.000 χρόνια της ύπαρξης των πρωτευόντων, το 1/3 αφορά πρωτεϊνες που αλληλεπιδρούν με ιούς[2].

Και κάπου εκεί εμπλέκονται οι τρελοί: τα ρετροτρασποζόνια. Αυτά όχι μόνο ενεργοποιούνται συχνότερα σε ίωση προκαλώντας ανοσοκαταστολή και/ή προστασία ή και ευπάθεια από/σε ιούς, αλλά στο κυτταρόπλασμα μπορεί να πετύχουν το ιϊκό RNA, να κολλήσουν σε μέρη του,  να κάνουν αντίστροφη μεταγραφή και να κολλήσουν σε κάποιο μέρος του DNΑ μας.

Σκεφτήκατε τώρα ότι εγώ είμαι ο τρελός; Η ανθωποκεντρική σας θέαση θα φταίει. Εσείς ποιος λέτε να έφερε το 8% ανθρωπίνων ενδορετροϊών στο DNA μας; Ο πελαργός;

Το παράλογο θα ήταν να μην συμβαίνει κάτι τέτοιο.

Σε αμερικάνικη προδημοσίευση μόλις του προηγούμενου μήνα που δημιούργησε μεγάλη αναστάτωση επιστημονικά, ερευνητές βρήκαν σε βάσεις δεδομένων καλλιεργειών από ασθενείς με Covid, χιμαιρικά αντίγραφα, ανθρώπινες αλληλουχίες ενωμένες με αλληλουχίες του κορονιού. Βρήκαν επίσης πως ο κορονοιός ενεργοποιούσε τα ρετροτρανσποζόνια. Για περαιτέρω επιβεβαίωση, σε καλλιέργεια χρησιμοποίησαν αντίστροφη τρανσκριπτάση είτε από ρετροτρανσποζόνια Line 1, είτε από τον ρετροιό HIV-1 και ιδού: Κορονοϊκό RNA ενσωματώθηκε στο ανθρώπινο. Καλωσόρισες τέρας του Φράνκενστάιν.[3]   

Τι σημαίνει αυτό πέρα από τις όποιες επιπτώσεις στην παθογένεια; Τι σημαίνει αυτό πέρα από τις όποιες επιπτώσεις στην εξέλιξη;

Σημαίνει και επιπτώσεις στην διαγνωστική. Το αίνιγμα των ασθενών που βρίσκονται θετικοί σε PCR μήνες μετά την αποθεραπεία τους, μπορεί να οφείλεται όχι μόνο στο ότι

Α) ΤΟ PCR ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΙΑΝΕΙ ΘΡΑΥΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΙΟΥ ΠΟΥ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΣΩΜΑ ΓΙΑ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΣΟ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΑΠΟΘΕΡΑΠΕΙΑ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΥ (CT, κύκλοι κατωφλιού) ΤΟΥ PCR EINAI ΤΟΣΟ ΥΨΗΛΟΙ ΩΣ ΕΙΘΙΣΤΑΙ, ΠΟΥ ΠΙΑΝΕΙ ΨΥΛΛΟ ΣΤΑ ΑΧΥΡΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΤΙ

Β) ΣΤΟ ΟΤΙ TO PCR ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΙΑΝΕΙ ΚΑΙ ΚΟΜΜΑΤΙΑ ΤΟΥ ΙΟΥ ΠΟΥ ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΗΚΑΝ (ΗΔΗ) ΣΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ DNA, , ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΟΤΑΝ ΟΙ ΚΥΚΛΟΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑΣΙΑΣΜΟΥ (CT, κύκλοι κατωφλιού) ΤΟΥ PCR EINAI ΤΟΣΟ ΥΨΗΛΟΙ ΩΣ ΕΙΘΙΣΤΑΙ, ΠΟΥ ΠΙΑΝΕΙ ΨΥΛΛΟ ΣΤΑ ΑΧΥΡΑ (υπάρχουν κεφαλαία στα κεφαλαία;), Ή ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΟΥΧΙΕΣ ΠΡΟΓΟΝΙΚΩΝ ΤΟΥ COVID ΕΝΔΟΡΕΤΡΟΪΩΝ.

Με άλλα λόγια, πιασ το αυγό και κούρετο. Και επίσης η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα;

Χιμαιρικά αντίγραφα ρετροτρανσποζονίων και αλληλουχιών κορονιού είχαν βρεθεί και σε κινεζική προδημοσίευση του Ιουνίου[4] (αξίζει να σημειωθεί ότι και ο παιδίατρος με εξειδίκευση στην ανοσολογία κος Καλαμπόκης, είχε βρει θετικά PCR σε δείγματα μη ασθενών COVID.)

Οι Κινέζοι ερευνητές προειδοποιούσαν επίσης πως, καθώς τα ρετροτρανσποζόνια μπορούν να δημιουργήσαν κι αυτά κάψα μπορούν να καταγραφούν λανθασμένα ως ιοί (όπως συμβαίνει και με τα λεγόμενα ανθρώπινα εξωσώματα), δημιουργώντας χάος όχι μόνο διαγνωστικά- αυτό το γνωρίζουμε πολύ καλά- αλλά και ερευνητικά.

Αυτά τα ευρήματα επιβεβαιώνονται από άλλη παντελώς ασύνδετη έρευνα: Τα γονίδια ARC, υπεύθυνα για τμήματα της μνήμης, και που προέρχονται από αρχαία ρετροτρανσποζόνια τα λεγόμενα «γύφτοι»,  περιβάλλονται από κάψα σαν να ταν ιοί και μεταφέρονται από νευρώνα σε νευρώνα, μεταφέροντας κάποιου είδους πληροφορία, με ένα μηχανισμό που έκανε τους ερευνητές να αναρωτιούνται: Είναι λοιπόν η μνήμη ιός;

Όλα τα παραπάνω, μας κάνουν να αναρωτηθούμε ξανά: Η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα; Η στην περίπτωση μας, οι ενδορετροϊοί και τα ρετρανσποζόνια δημιούργησαν τους ρετροϊούς, όπως είχα εξωφρενικά προτείνει  για τον HIV χρόνια πριν στο βιβλίο μου «ΘανάσιμεςΘεραπείες» ή το αντίστροφο; Μάλλον η απάντηση βρίσκεται και στα δύο σκέλη της ερώτησης. Και μάλλον ο εξωφρενικός τότε ισχυρισμός μου, εν μέρει δικαιώνεται….

Ένα πράγμα είναι το μόνο σίγουρο: Αντίστροφη τρανσκριπτάση, αυτή που κάνει το RNA DNA, υπάρχει και έξω από τον πυρήνα, στον κυτταρόπλασμα. Υπάρχει όταν ενεργοποιούνται τα ρετροτρανσποζόνια. ΚΑΙ ΤΑ ΡΕΤΡΟΤΡΑΝΣΠΟΖΟΝΙΑ ΕΝΕΡΓΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ ΕΝΤΟΝΑ ΑΠΟ ΙΟΥΣ. ΠΟΣΟ ΜΑΛΛΟΝ ΑΠΟ ΠΑΝΔΗΜΙΕΣ ΤΟΥΣ.

ΚΑΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΝΕΡΓΟΙ ΡΕΤΡΟΙΟΙ ΣΤΑ ΚΥΤΤΑΡΑ. Πόσο μάλλον όταν υπάρχουν συνδυασμός ρετροτρανσπαζονίων και ρετροιών που μπορεί να δημιουργήσουν φαινόμενα θετικής ανάδρασης, ή λούπας.

Ως εκ τούτου, οι αφορισμοί του Κου Μόσιαλου, των Hoaxes και άλλων, ότι το RNA δεν μπορεί να μπει στο DNA μας γιατί δεν υπάρχει αντίστροφη τρανσκριπτάση έξω από τον πυρήνα των κυττάρων μας, είναι το λιγότερο αναχρονιστικοί. Μια επικίνδυνη γενίκευση. 

Ή αν θέλετε να μιλήσουμε στην γλώσσα τους, fake news.

Tο να μπει RNA, οποιαδήποτε RNA, είτε είναι ιϊκό, είτε είναι εμβολίου, είτε είναι δικό μας στο DNA μας, είναι θέμα συγκυριών, με τις πιθανότητες να αυξάνουν ανάλογα με το πόσο RNA θα πετύχουν τα ρετροτρανσποζόνια στο διάβα τους και υπό ποιες συνθήκες.

Δεδομένου ότι τα κύτταρα μας είναι ένας μικροσκοπικός ωκεανός γεμάτος με RNA, οι πιθανότητες ρετροτρανσποζόνιο να τσιμπήσει το mRNA εμβολίου πρέπει να είναι μικρές. Αλλά μεγαλώνουν όσο μεγαλύτερο είναι το πανδημικό κύμα, καθώς, όπως είπαμε, οι ιώσεις ενεργοποιούν τα ρετροτρανσποζόνια.

Ακόμη κι αν το εμβόλιο mRNA είναι ορθόσωστο που είναι αμφίβολο, το κάνουμε στην πιο λάθος φάση της πανδημίας. Και με τον πιο λάθος προγραμματισμό.

Όπως είπαμε, υπάρχει μηχανισμός για να μπει RNA στο DNA μας, αλλάζοντας το. Ακόμη και να μην υπήρχε όμως, υπάρχουν πολλαπλοί μηχανισμοί μέσω των οποίων το RNA μπορεί να επηρεάσει το DNA χωρίς να χρειαστεί να εισέλθει και να ενσωματωθεί σε αυτό με αντίστροφη μεταγραφή. 

ΓΕΝΕΤΙΚΗ VS ΕΠΙΓΕΝΕΤΙΚΗ

Φτάνουμε στο τέλος ταξιδιού μας. Κι αυτό είναι η αρχή της ζωής.

Το 2001, με τυμπανοκρουσίες έγινε η ολοκλήρωση του Human Genome Project. Είχαμε πλέον χαρτογραφήσει το ανθρώπινο γονιδίωμα. Στην επόμενη στροφή μας περίμεναν οι εξατομικευμένες γονιδιακές θεραπείες. Η Νέα Ιατρική.

Αυτή η στροφή δεν ήρθε ποτέ. Και ήξερα από νωρίς το γιατί δεν θα ερχόταν, τουλάχιστον όχι τόσο σύντομα. Και θα σας πω το γιατί, όπως το περιέγραψα στο μνημειώδες έργο μου ¨Θανάσιμες Θεραπείες¨, η έρευνα για τις ανάγκες του οποίου, παρά τις όποιες αστοχίες και υπερβολές του, μου έδωσε αρκετές από τις βάσεις που απαιτούνται για να μπορώ να γράψω ετούτο εδώ το κείμενο.

Και να είμαι ένας από τους λιγοστούς ανθρώπους στη χώρα, που θα μπορούσε να το γράψει.

Δεν φτάσαμε ποτέ λοιπόν στην στροφή που o χάρτης του DNA που το Human Genome Project μας έδωσε, γιατί ο χάρτης μας ήταν λειψός.

Μόνο το 1,8% του DNA μας κωδικοποιεί (παραγγέλνει) για πρωτεϊνες. Το υπόλοιπο 98,2%, θεωρούνταν για δεκαετίες σκουπίδι (Junk).

Φυσικά, τόσο περιττό δεν το αντέχει η φύση. Επομένως, αυτό που μας έμοιαζε περιττό, σκουπίδι, δεν θα μπορούσε να είναι όντως περιττό. Το είδαμε με τα ρετροτρανσποζόνια αυτό.

Σκεφτείτε λοιπόν τώρα, ένα βιβλίο: Το βιβλίο της ζωής: Είναι βιβλίο γεμάτο γράμματα, συλλαβές, λέξεις, προτάσεις, παραγράφους, νοήματα, αλλά όλα κολλημένα μαζί τους, χωρίς κενά και σημεία στίξης.

Θα δυσκολευτείτε να βγάλετε άκρη από αυτό το βιβλίο. Καταλαβαίνετε λοιπόν ότι το κενό στον λόγο έχει νόημα και δεν είναι περιττό.

Έτσι υπάρχουν στοιχεία στο DNA μας που βάζουν σημεία στίξης και κενά και μας λένε πότε και πως διαβάζεται κάτι.

Και δεν υπάρχουν μόνο στο DNA μας.

Φανταστείτε έναν ηλεκτρολογικό πίνακα. Φανταστείτε ότι ανεβάζετε μια ασφάλεια και ανεβαίνουν άλλες δύο ενώ ταυτόχρονα πέφτουν άλλες δυο. Φανταστείτε όλους τους πιθανούς συνδυασμούς. Και αθροίστε σε αυτήν την πολυπλοκότητα και διακόπτες έξω από τον πίνακα που κάνουν το ίδιο. Στο σαλόνι, στο χωλ, το μπάνιο. Η πολυπλοκότητα αρχίζει και μοιάζει με τυχαιότητα πλέον, σε τέτοιο βαθμό που το μόνο που μπορείτε να κάνετε, είναι να φωνάξετε, Γιωργάκη σταμάτα να παίζεις με τους διακόπτες την τρέλα μου μέσα.

Ή ας θυμηθούμε το πιάνο μας. Αν όλα τα πλήκτρα ήταν συγχρονισμένα, δεν θα μπορούσαμε να φτιάξουμε μουσική αλλά μόνο αλαλούμ. Οι συνδυασμοί των πλήκτρων με ορισμένο χρονισμό παράγει αρμονία. Μουσική.

Διάφορα στοιχεία εντός και εκτός του DNA μας, μπορούν να το παίζουν σαν πιάνο.

Αυτά που βρίσκονται εκτός του DNA μας, είναι πλείστα όσα και διαφορετικά. Ανάμεσα σε αυτά είναι και μόρια RNA που μπορεί να λειτουργήσουν ως ρυθμιστές, εκκινητές, αναστολείς κλπ κλπ. Μπορεί λοιπόν το mRNA στην μορφή που έχει, ή τα θραύσματα του μετά την ολιγοήμερή διάρκεια «ζωής» του, να έχουν κάποιον από αυτούς τους ρόλους όπως αναρωτήθηκε ο Κος Καλαμπόκης; Χωρίς την σχετική έρευνα, απλά δεν μπορούμε να γνωρίζουμε.

Λίγα χρόνια μετά το Human Genome Project, ξεκίνησε το Human Epigenome Project που εξέταζε την επίδραση παραγόντων εκτός DNA στο DNA, κάποιοι από τους οποίους ήταν ή μπορούσαν να γίνουν κληρονομικοί.

Η επιγενετική επίδραση μπορεί να είναι τόσο δραματική, που μπορεί να κάνει την διαφορά ανάμεσα στην μέλισσα εργάτρια και την βασίλισσα.

Ήδη είδαμε ένα παράδειγμα επιγενετικής επίδρασης σχετικής με τα ζητήματα μας: Οι ιώσεις ενεργοποιούν τα ρετροτρανσποζόνια (επιγενετικά), και αυτά με την σειρά τους προκαλούν τυχαία γενετική αλλαγή. Μπορούν δε μάλιστα, να μπολιάσουν το DNA μας με όποιο RNA πετύχουν στο διάβα τους υπό τις κατάλληλες συνθήκες.

Αυτό όλα, είναι μηχανισμός της εξέλιξης του είδους μας.

Η εξέλιξη μας είναι ένα μείγμα τάξης και χάους. Γενετικής και επιγενετικής. Σήμερα, αν συναντιόντουσαν ο Λαμάρκ με τον Δαρβίνο, θα λέγαν, ρε συ, είχαμε και οι δύο δίκιο.

Το ανθρώπινο είδος είναι το μόνο που μπορεί να αλλάξει το περιβάλλον του σε τέτοιο βαθμό και το μόνο που μπορεί να αλλάξει σκόπιμα το DNA του και την εξέλιξη του είδους του.

Δυστυχώς, σε αυτά τα ζητήματα, λόγω του απίστευτου βαθμού περιπλοκότητας, παρά την τεχνογνωσία μας, είμαστε ακόμη μαθητευόμενοι μάγοι. Βέβαια, πρόοδος χωρίς ρίσκο δεν υπάρχει. Το θέμα είναι πόσο μεγάλο είναι αυτό το ρίσκο. Και ποιος το χρεώνεται.

Η πανδημία είναι ένα σημαντικό κεφάλαιο στην ιστορία του ανθρωπίνου είδους και στην συνεξέλιξη του με τους ιούς. Όσο κι αν ακούγεται περίεργο, μέχρι τώρα σταθήκαμε τυχεροί: μια πανδημία από έναν ιό με μικρές θνητότητες, αβλαβή σχεδόν στα παιδιά. Και μέχρι τώρα, είμαστε τυχεροί και τις με νέες τεχνολογίες εμβολίων. Γιατί όταν προχωράς σε πράγματα που δεν γνωρίζεις με την απόλυτη βεβαιότητα ότι πρέπει να προχωρήσεις, γνωρίζοντας ότι είναι τόσα αυτά που δεν ξέρεις, ή πολύ γενναίος πρέπει να είσαι, ή πολύ ηλίθιος ή πολύ απεγνωσμένος και σίγουρα, ότι και απ’ τα παραπάνω κι αν είσαι, πρέπει να είσαι πολύ τυχερός για να επιβιώσεις. Και δεδομένου ότι η γενναιότητα έχει σχεδόν εξαφανιστεί πλέον από το είδος μας, συμπεραίνω ότι είμαστε πολύ τυχεροί, κι εύχομαι να συνεχίσει η καλοτυχία μας.

Το βιβλίο της ζωής μας

Όπως σας είπα στην αρχή του κειμένου, αυτό που διαβάζετε, προϊόν πολυετούς ενασχόλησης με τα συναφή ζητήματα, το κρατούσα δώρο για το βιβλίο μου, για την δεύτερη έκδοση του, το οποίο παραμένει κομβικότατο και στην τωρινή του μορφή. Και θα ήταν ακόμη πληρέστερο από ότι μπορείτε να φανταστείτε. Δυστυχώς, οι κακουχίες με τα βιβλιοπωλεία και την διανομή, καθιστούν μια δεύτερη έκδοση πολύ αμφίβολη σε συνδυασμό με το ότι κι εμένα μου έχουν κοπεί τα πόδια από το ότι έχω κάνει ότι ήταν ανθρωπίνως δυνατό για να νικήσουμε τον φόβο, και παρότι υπήρξε θερμό ενδιαφέρον από σκεπτόμενους αναγνώστες, η όλη προσπάθεια κολλάει σε πράγματα που με ξεπερνούν.

Για όσους ενδιαφέρεστε, και δικαίως, γιατί πρόκειται μόνο για τις ζωές μας και το μέλλον της ανθρωπότητας,  ζητήστε το «Χωρίς Ανάσα: Τα χρονικά του Μεγάλου Φόβου» από τα αγαπημένα σας βιβλιοπωλείο, για όσο είναι ακόμη ανοιχτά. Αν κάτι τέτοιο δεν καταστεί εφικτό μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, κάτι το απολύτως αναμενόμενο, μπορείτε να το παραγγείλετε από τον εκδοτικό, εκδ. Etra, τηλεφωνικά, Δευτέρα-Πέμπτη 11-3, 2109811753, ή στο e-shop του εκδοτικού.

Η γνώση είναι δύναμη. Μοιράστε και μοιραστείτε. Και στην σελίδα του Κου Μόσιαλου που ισχυρίζεται ότι το RNA δεν μπαίνει στο DNA γιατί δεν υπάρχει αντίστροφη τρανσκριπτάση έξω από τον πυρήνα των κυττάρων μας. Μπείτε εσείς λοιπόν. Είναι όχι μόνο εύκολο να του την μπείτε. Αλλά κι επιβεβλημένο.  

Ρηχά είναι. Μπείτε.     

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 19/1/2021.       

---

[1] https://2020news.de/en/dr-wodarg-and-dr-yeadon-request-a-stop-of-all-corona-vaccination-studies-and-call-for-co-signing-the-petition/

[2] https://www.nytimes.com/2018/10/04/science/neanderthal-genes-viruses.html

[3] https://www.biorxiv.org/content/10.1101/2020.12.12.422516v1.full.pdf

[4] https://www.researchgate.net/publication/342755021_Exogenous_coronavirus_interacts_with_endogenous_retrotransposon_in_human_cells

Read More »

Οι επόμενες δυο βδομάδες...

 

Κοιτούσε έξω από το παραθύρι του κλεφτά και με τρόμο. Όχι, δεν μόνο οι περίπολοι από τους φρουρούς της μοναξιάς.

Ήταν αυτό το αίσθημα ότι δεν ανήκε πλέον στον έξω κόσμο.

Ότι δεν ανήκε.

Πέντε χρόνια πάνε τώρα που είχε στο σπίτι του εγκλειστεί, σαν θύμα σεισμού εγκλωβισμένου σε ερείπια.

Το μόνο που άλλαζε πλέον στην ζωή ήταν ο ιός. Τα εμβόλια τρέχαν ξωπίσω του όπως οι μπάτσοι πίσω από όποιον από το σπίτι ξεμύτιζε, μα εκείνος, ο τρισμέγιστος μικροσκοπικός ιός, πάντα τα έτρωγε στην στροφή.

Κι έτσι, η αρχή του τέλους γινόταν το τέλος της αρχής. Κάθε φορά. Και φτου κι απ την αρχή. Κρυφτό, που να βρεθεί, αδύνατο.

Κι όταν ο ιός βαρέθηκε να παίζει μαζί μας, ήρθε η παραμελημένη γρίπη με νέα μορφή να ζητήσει κι αυτή το μερίδιο της από την πίτα, έξαλλη που τόσα χρόνια ένας κορονοϊός της είχε κλέψει το στέμμα.

Σκότωνε παιδιά. Για φαντάσου παιδιά.

Τι να κάνεις λοιπόν εκεί έξω; Οι άνθρωποι ήταν η πηγή κάθε κακού, και για να είσαι ασφαλής από αυτούς και να τους κρατάς ασφαλείς από σένα, να τους αποφεύγεις έπρεπε πάση θυσία.

Μα κάποια πράγματα δεν μπορούσες να τ’ αποφύγεις. Κι η τρέλα ήταν ένα από αυτά.

Γιατί, ως γνωστόν, η τρέλα δεν πήγαινε στα βουνά. Της το χαν απαγορεύσει κι αυτηνής.

Είχε όμως μετακομίσει στο σπίτι του γείτονα. Μόνιμα.

Κάθε πρωί, μεσημέρι, βράδυ, ο γείτονας φώναζε: Κλέφτες, κλέφτες.

Και όταν που και που ερχόντουσαν απρόθυμα τα όργανα της απομόνωσης, γιατί η δουλειά τους δεν ήταν να φυλάν τα σπίτια από εισβολές αλλά να φρουρούν τους ανθρώπους μέσα στα σπίτια τους να μην αποδράσουν, τα ίδια τους έλεγε ξανά και ξανά: Μου κλέψαν τη ζωή. Μου κλέψαν την ζωή.

Τον ενοχλούσε λοιπόν ο γείτονας. Πώς να μην τον ενοχλεί; Και τον ενοχλούσε πιο πολύ, γιατί συχνά ένιωθε πως ο τρελός είχε δίκιο. Και πως έτσι, η τρέλα του μεταδοτική σαν ιός μπορούσε να γενεί.

Ο ίδιος του, στην αρχή του έπους του Homo monachus monachus, το πάλευε αλλιώς: Δες το κι έτσι ρε αδερφέ, έλεγε στον εαυτό του. Πες ότι κάνεις θητεία, ότι ξανάγινες φαντάρος στα 50 σου, εξάλλου πόλεμο έχουμε, να μην τηλεεπιστρατευτείς; Και μπορείς να συμπληρώνεις και να υπογράφεις εσύ το εξοδόχαρτο σου. Τι παραπάνω να θέλεις δηλαδή;

Μα μετά οι σκέψεις του αρχίσαν να μαυρίζουν και το μυαλό να μοιάζει όλο και περισσότερο με μαυροπίνακα που χαν σωθεί οι κιμωλίες.

Ήρωας ήσουν αν δεν έκανες τίποτε πια. Ήρωας του καναπέ. Έτσι έσωζες τον κόσμο κι ανθρώπους. Παθητικά.

Κι αν όλο αυτό κάποτε τελείωνε; Αν βρισκόταν εκείνο το εμβόλιο που κατατρόπωνε όλους τους ιούς; Αυτή η σκέψη τον τρόμαζε πιο πολύ κι από όλες τις άλλες μαζί. Γιατί ποιος και πως θα σε παρακινούσε να κάνεις κάτι, να πάρεις τη ζωή σου πίσω, στα χέρια σου, όταν η ύψιστη αρετή ήταν για τόσα χρόνια η νιρβάνα;

Σταμάτησε να μαγειρεύει και να καθαρίζει. Τόσα χρόνια νοικοκυρά του εαυτό του, φτάνει πια τόση καταπίεση. Ήθελε να χειραφετηθεί. Να νιώσει ξανά άντρας σωστός.

Βουνά γίναν οι μπύρες και τα σακουλάκια από τα γαριδάκια και οι κονσέρβες.

Και τα χαλιά του που ποτέ πια δεν τα σήκωνε, σαν χιονισμένα μοιάζαν από τα θρύμματα των σνακς, κίτρινα χριστούγεννα πάντα στο σπίτι, χαλιά με πιτυρίδα. Κίτρινη κι αυτή.

Σκεφτόταν πολύ τους ανθρώπους των σπηλαίων και μέσα του αμφισβητούσε: Πόση δηλαδή πρόοδος από τους ανθρώπους των σπηλαίων στους ανθρώπους των σπιτιών, τις ανθρωποχελώνες τις κλεισμένες στα κουβούκι τους, με την ζωή τους αναποδογυρισμένη;

Τουλάχιστον εκείνοι, οι σπηλιάνθρωποι, είχανε παρέα.

Κι η αμφισβήτηση μέσα του, τρομερή κι αυτή. Του έβαζε την ιδέα στο μυαλό, πως όλα αυτά είχαν γίνει μάταια.

Καμιά ζωή δεν περισσεύει, συνέχιζαν να λένε. Κι αν ήταν όντως έτσι, τότε, αυτός  γιατί ένιωθε άραγε τόσο περιττός;

Κοιτούσε με τρόμο έξω από το παραθύρι του: Ο έξω κόσμος ανήκε στους ανθρώπους του μέλλοντος.

Κι αυτός κι οι όμοιοι του, τι θα απογινόταν; Θα χαν την μοίρα των ανθρώπων των σπηλαίων, θύματα της εξέλιξης του είδους;

Ή μήπως θα τους συντηρούσαν ωσάν εκθέματα σε μουσεία; Ωσάν ζωντανά μνημεία του παρελθόντος;

Η μήπως σαν τις μαϊμούδες στον ζωολογικό;

Ένα ήταν το μόνο σίγουρο. Οι επόμενες δύο βδομάδες ήταν κρίσιμες. Εδώ και πέντε χρόνια: οι κάθε επόμενες δύο βδομάδες ήταν κρίσιμες.

Η μέρα της μαρμότας. Η στέρηση ζωής, τον έκανε να νιώθει πλάσμα άχρονο. Τι μέρα άραγε ήταν σήμερα; Και ποια χρονιά; Ποιο έτος;

Στο νου του ρθαν στίχοι κάποιου ποιητή από άλλη εποχή:

“Δώδεκα και μισή. Γρήγορα πέρασεν η ώρα
απ' τες εννιά που άναψα την λάμπα,
και κάθησα εδώ. Καθόμουν χωρίς να διαβάζω,
και χωρίς να μιλώ. Με ποιόνα να μιλήσω
κατάμονος μέσα στο σπίτι αυτό…

Το είδωλον του νέου σώματός μου,
απ' τες εννιά που άναψα την λάμπα,
ήλθε και με ηύρε και με θύμησε
κλειστές κάμαρες αρωματισμένες,
και περασμένην ηδονή - τι τολμηρή ηδονή!
Κ' επίσης μ' έφερε στα μάτια εμπρός,
δρόμους που τώρα έγιναν αγνώριστοι,
κέντρα γεμάτα κίνησι που τέλεψαν,
και θέατρα και καφενεία που ήσαν μια φορά.

…

Δώδεκα και μισή. Πως πέρασεν η ώρα.
Δώδεκα και μισή. Πως πέρασαν τα χρόνια.”

(Κωνσταντίνος Καβάφης)

Η ώρα ήταν ήδη δώδεκα και μισή. Και οι επόμενες δύο βδομάδες, ακόμη κρίσιμες.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 12.30, 9/2/1 μετά Κορονοϊού.

Read More »

To μυστήριο του 80% των θανάτων εκτός ΜΕΘ.

Μεγάλα μυστήρια μας περιμένουν στα βάθη των ωκεανών. Αλλά ας αρκεστούμε σε αυτά που βρίσκονται στην επιφάνεια της γης, και μάλιστα στην χώρα μας. 

To λαβράκι των ενδονοσοκομειακών θανάτων "Covid" εκτός ΜΕΘ, αν δεν κάνω λάθος το ψάρεψε πρώτος ο πολύ καλός Όθων Κουμαρέλλας, το ανέδειξε ο εξαίρετος Γιώργος Σαχίνης, και τώρα αποτελεί πλέον μεγάλο αγκάθι στην προπαγάνδα του "καμιά ζωή δεν περισσεύει", "κάθε ζωή μετράει", "κάναμε αυτά που έπρεπε" και την μετάθεση των ευθυνών από το κράτος στους πολίτες και την κοινωνία. Το ψάρι, βρωμάει από το κεφάλι.

Περί τίνος πρόκειται;

80% των θανάτων εκτός ΜΕΘ.

Οι θάνατοι Covid προκύπτουν από αιφνίδιο ARDS (Σύνδρομο οξείας αναπνευστικής δυσχέρειας) με τις θρομβοεμβολές να αυξάνουν σημαντικά τις πιθανότητες πολυοργανικών βλαβών και θανάτου, με το πρώτο να χρήζει συχνότατα αν όχι αναπόφευκτα ΜΕΘ. Το δεύτερο αντιμετωπίζεται πλέον σε κάποιο βαθμό με προφυλακτική αντιπηκτική αγωγή, εκεί που δεν υπάρχουν σοβαρές αντενδείξεις και μπορεί να δώσει κάποιους θανάτους σε ασθενείς που επιβίωσαν από το ARDS, βγήκαν από τις ΜΕΘ, εξηγώντας έτσι ένα κάποιο ποσοστό θανάτων εκτός ΜΕΘ, αλλά σε καμία των περιπτώσεων το φαινόμενο στην ολότητα του.

Το φαινομένο στην χώρα μας έχει δύο πιθανές αιτίες:

α) Γίνεται επιλογή ασθενών στις ΜΕΘ. Αυτή η πρακτική είναι πάγια στην Ελλάδα. Χαρακτηριστικά, όπως είχε δηλώσει δημοσίως και ο Άδωνις Γεωργιάδης, o μέσος χρόνος αναμονής για κλίνη ΜΕΘ, προ πανδημίας ήταν οι δύο μήνες, χρόνος που για ασθενείς σε κρίσιμη κατάσταση είναι κυριολεκτικά "ποιος ζει ποιος πεθαίνει". Η λογιστική αύξηση των ΜΕΘ για την οποία καυχιέται η τεχνοκομματική κυβερνησάρα μας, χωρίς την αύξηση εξειδικευμένου προσωπικού, αυξάνει τον κίνδυνο θανάτου από ενδονοσοκομειακές λοιμώξης και από λάθος ιατρικούς χειρισμούς ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΑΣΘΕΝΕΙΣ ΣΤΙΣ ΜΕΘ. Μια τέτοια πρακτική, αυξάνει τεχνητά το ποσοστό επιβίωσης στις ΜΕΘ, το οποίο είναι χαμηλό σε σχέση με τις "προηγμένες χώρες" της Δύσης, και βρίσκεται στο 55% όταν σε άλλες χώρες πλέον αγγίζει το 70%. Με άλλα λόγια, εγείρονται τρομακτικά ερωτηματικά και για την ποιότητα της νοσηλείας σε πολλές ελληνικές ΜΕΘ. Και σαν μην φτάνει αυτό, δημιουργείται κι ένα παράθυρο ασφαλείας για να δίνεται η εντύπωση ότι υπάρχουν κάποιες ΜΕΘ ακόμη και το σύστημα βαστάει.

β) Οι θάνατοι εκτός ΜΕΘ, δεν οφείλονται σε αιφνίδια και σοβαρή Covid αλλά σε άλλες χρόνιες νόσους που δεν παίρνουν προτεραιότητα στις λίστες ΜΕΘ, είναι δηλαδή θάνατοι με COVID και όχι από Covid, συμβάλλοντας στην δημιουργική στατιστική της πανδημικής τρομοκρατίας και προστίθενται στην μακριά λίστα των θανάτων από την αντιμετώπιση της Covid ως απόλυτης και μοναδικής προτεραιότητας δημόσιας υγείας.

Όπως σε πολλά ερωτηματικά γύρω από τον Covid, πιθανόν η απάντηση σε μια ακόμη σπαζοκεφαλιά να βρίσκεται συνδυαστικά και στις δύο παραπάνω αιτίες.

Περιμένω την συμβολή του Όθωνα που έχει δουλέψει το ζήτημα πολύ περισσότερο από μένα και οποιονδήποτε γιατρό πρώτης γραμμής να μας δώσει τα φώτα του για ένα ακόμη "μυστήριο".

Αναζητείται η αιτία θανάτου χιλιάδων συνανθρώπων μας. Χιλιάδες νεκροί ζητούν δικαίωση. Εκατομμύρια ζωντανοί ζητούν το δίκιο τους και τις ζωές τους πίσω. Νεκροί και ζωντανοί, ζητούν: ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ. Είπαμε να είναι τυφλή. αλλά όχι κι έτσι.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 8/1/2021 μ.Χ, 8/1/1 μC (μετά Covid).

Read More »