Χρόνια πολλά AgriaZwa για τα δύο σου χρόνια

Χρόνια πολλά Αgriazwa!!!

Πέτρος Αργυρίου 

Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν από την ίδρυση αυτού του blog.

Δύο δύσκολα χρόνια για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, δύο δύσκολα χρόνια για την πλειονότητα του ανθρωπίνου πληθυσμού.

Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια πολλά από αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα πληγώθηκαν. Άλλα χάθηκαν.

Η Ελλάδα υπέπεσε ξανά πλήρως στην κατάσταση ενός προτεκτοράτου.

Στο εναρκτήριο μήνυμα του blog γράφουμε «Είμαστε στο μεταίχμιο, στη μετα- νεα τάξη πραγμάτων. Από αυτό το σημείο μπορούμε να εκτοξευτούμε σε ενα μαγικό κόσμο προόδου, αντίληψης και αλληλεγγύης, να φτάσουμε στην εποχή μιας τεχνο-αναγέννησης η να οπισθοδρομήσουμε και να βουλιάξουμε σε νεες φρικτές μορφές απολυταρχισμού, να καταδικαστούμε να ζήσουμε σε ένα τεχνο-μεσαίωνα»

Από την αρχή γνωρίζαμε ότι το δεύτερο ενδεχόμενο ήταν πολύ περισσότερο πιθανό από το πρώτο κάτι το οποίο δυστυχώς επιβεβαιώνεται με την κάθε μέρα που περνάει.

Παρά ταύτα, δε θα θάψουμε την πρώτη διατύπωση και τις ελπίδες που η ανθρωπότητα έχει εναποθέσει σε αυτή.

Δε θα σκοτώσουμε το όραμα επειδή η πραγματικότητα είναι εχθρική σε αυτό.

Οι ιμπεριαλισμοί ξαναχτυπήσαν την πόρτα μας. Βροντερά.

Η ζωή μας ή έστω τα δεδομένα της ανατράπηκαν. Η δημοκρατία έγινε ένα αξιοθρήνητο κουρέλι που καθαρίζει τα ματωμένα βήματα του νέο-ιμπεριαλισμού και μαζεύει τις σκόνες που σηκώνονται από τη σύγκρουση των νέων γεωπολιτικών πλακών.

Αυτά τα δύο χρόνια άρθρα του agriazwa δημοσιευτήκαν σε κάποια από τα μεγαλύτερα sites του ελληνικού διαδικτύου. Δεν κολακευτήκαμε. Ξέρουμε ότι μας αναδημοσιεύουν ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Με τα οποία ούτε συμφωνούμε, και τα οποία ούτε ακολουθούμε, ούτε εξυπηρετούμε. Το τίμημα του να είσαι πραγματικά ανεξάρτητος είναι πραγματικά βαρύ: δεν σου επιτρέπει να σταθείς πουθενά.

Ας δούμε λοιπόν πόσο καλά κάναμε τη δουλειά μας, του να είμαστε ωφέλιμοι στο αναγνωστικό κοινό μας και να ξεδιαλύνουμε το θόρυβο και την προπαγάνδα από την πραγματική πληροφορία. Να σημειωθεί ότι για επιβιωτικούς λόγους υπήρξε και επ’ αμοιβή παράλληλη αρθρογραφία σε κάποια ελάχιστα εναλλακτικά περιοδικά:

Τα agriazwa για την πολιτική και τη γεωπολιτική

Ήμασταν από τους λίγους που από νωρίς προβλέψαμε ικανοποιητικά την εξέλιξη της κρίσης:

«Πρώτα η Ελλάδα, μετά η Μεσόγειος, μετά η εξευρωπαϊσμένη πρώην ανατολική Ευρώπη και στο τέλος η Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη μέσω του μηχανισμού των συγκοινωνούντων δοχείων της Ευροζώνης και της μίας, εικονικά αδιαίρετης και ομοούσιας ευρωπαϊκής πολιτικής.

Πίσω ολοταχώς στη βιομηχανική επανάσταση μέσω της αφαίρεσης εργασιακών κεκτημένων και δικαιωμάτων ώστε να ανακτηθεί η χαμένη βιομηχανική ρώμη και πρωτοκαθεδρία του Δυτικού κόσμου.

Η Ελλάδα, λόγω έλλειψης πολιτειακής και κοινωνικής συνείδησης αποτελεί ιδανικό σημείο εκκίνησης για κοινωνικά πειράματα. Αυτή τη στιγμή μας συμπεριφέρονται σαν να μαστε οι Αφρικανοί της Ευρώπης για να δουν αν μπορούν να ξαναστήσουν την Ευρώπη της βιομηχανικής επανάστασης… Το πείραμα της Ελλάδας αν πετύχει θα σημαίνει την έναρξη μιας νέας εποχής φτώχιας και εργατικής εκμετάλλευσης στο Δυτικό κόσμο. Σε αντίθεση με την Αμερική που αποτελεί εξαρχής ένα κοινωνικοπολιτισμικό πείραμα και μπορεί να επανεφεύρει τον εαυτό της όσες φορές και όπως θέλει, η Ευρώπη της μακραίωνης ιστορικής, πολιτισμικής, επιστημονικής, διοικητικής και οικονομικής ιστορίας, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς υποστρωματικές κοινωνίες και τη συναίνεση τους. Λένε ότι η Ελλάδα αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή και όμως, ΕΕ και ΔΝΤ μαζί, επιχειρούν να επιβάλλουν τον παραδειγματισμό της Ελλάδας σε όλη την Ευρώπη.»

(Ελλάδα, το σύνορο της βαρβαρότητας, Δεκέμβριος 2010 http://agriazwa.blogspot.gr/2010/12/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%BF.html)

Περιγράψαμε την εξαλλαγή της ελληνικής εξάρτησης προς τον γερμανικό άξονα και την γεωπολιτική υποβάθμιση της Ελλάδας από τον προηγούμενο πάτρωνα της, τις ΗΠΑ που συντηρούσε με μαύρα κονδύλια την διαφθορά των ελληνικών ελίτ. Στο ίδιο άρθρο μεταφέραμε στους Έλληνες την εξαιρετική πρόβλεψη του Stratfor του 2010 για την εξέλιξη των πραγμάτων στην Ελλάδα της κρίσης:

«Η Ελλάδα έγινε ζωτική για τις ΗΠΑ ως μέρος της πολιτικής τους για τον περιορισμό της Σοβιετικής Ένωσης… Το Ηνωμένο Βασίλειο και αργότερα οι ΗΠΑ ήταν πρόθυμοι να χρηματοδοτήσουν τις Ελληνικές αμυντικές δαπάνες και να παράσχουν στην Ελλάδα επαρκές κεφάλαιο για να είναι ένα βιώσιμο ανεξάρτητο κράτος που απολάμβανε μια σχεδόν δυτική ποιότητα ζωής. Σε αντάλλαγμα, η Ελλάδα προσέφερε μια στρατηγική θέση από την οποία θα εκριζωνόταν η Ρωσική και αργότερα Σοβιετική διείσδυση στην λεκάνη της Μεσογείου.
Με την κατάρρευση της σοβιετικής απειλής στο τέλους του ψυχρού πολέμου και τον ακόλουθο τερματισμό των ¨βαλκανικών¨ πολέμων με τον Νατοϊκό βομβαρδισμό της Σερβίας το 1999, η πολιτική γεωγραφία της περιοχής άλλαξε για μια ακόμη φορά. Αυτή τη φορά η αλλαγή ήταν δυσμενής για την Αθήνα. Με τη Δύση σε μεγάλο βαθμό να έχει χάσει μεγάλο μέρος του ενδιαφέροντος της για τα ζητήματα της περιοχής, η Ελλάδα εξέπεσε από το status της ως στρατηγικός σύμμαχος. Και μαζί με αυτήν την απώλεια, η Αθήνα έχασε την πολιτική και οικονομική υποστήριξη που της επέτρεπε να ξεπεράσει τις κεφαλαιακές της ανεπάρκειες.»…

«Όπως και να χει, τα τελευταία τρία χρόνια θα είναι τα καθοριστικά στην Ελληνική ιστορία. Το από κοινού πακέτο διάσωσης των 110 δις ευρώ από το Δ.Ν.Τ και την Ε.Ε φέρνει μαζί του αυστηρά μέτρα λιτότητας, τα οποία μάλλον θα αποσταθεροποιήσουν τη χώρα… Τα μέτρα ΔΝΤ-ΕΕ θα αποδυναμώσουν ακόμη περισσότερο την κεντρική κυβέρνηση και θα υπονομεύσουν τον έλεγχο της. Η αδυναμία αποπληρωμής είναι σχεδόν εξασφαλισμένη από το επίπεδο του κυβερνητικού χρέους το οποίο σύντομα θα ξεπεράσει το 150% του ΑΕΠ.»

(Ελλάδα, ο σιτευτός μόσχος του ιμπεριαλισμού, Δεκέμβριος 2010 http://agriazwa.blogspot.gr/2010/12/blog-post_18.html)

Στο ίδιο άρθρο τονίσαμε πως «η θυσία μας σώζει το Ευρώ και το χρηματοπιστωτικό σύστημα όχι το αντίθετο» και προτείναμε την «εθνικοποίηση των πρωτεργατών της κρίσης τραπεζών».

Ήμασταν από τους ελάχιστους που προειδοποιήσαν ότι το ΔΝΤ είχε μετασχηματιστεί για να κάνει ντου στην Ελλάδα και να αναβαθμιστεί ο ήδη φθίνων ρόλος του μέσω της τεχνητής Ευρωπαϊκής κρίσης σε ένα άρθρο που αρχικά γράψαμε για το περιοδικό Nemecis απόσπασμα το οποίου μεταφέραμε αργότερα και στα agriazwa:

«Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι τα κέρδη του το ΔΝΤ μέχρι και πρόσφατα προέρχονταν από τη διαφορά επιτοκίων που πρόσφερε στους δανειστές που κατέφευγαν σε αυτό σε σχέση με τα επιτόκια των αγορών. Τα κέρδη του ΔΝΤ δηλαδή επιβαρύνουν αποκλειστικά τις χώρες δανειολήπτες. Ουσιαστικά δηλαδή το ΔΝΤ δανείζεται για όσο αυτό κρίνει σκόπιμο τα χρέη των χωρών από τις διεθνείς αγορές για να κερδίσει από τα χρέη των δανειοληπτών του τα πανωτόκια που το ίδιο επιβάλλει. Το ΔΝΤ λοιπόν με αυτό το εμπόριο χρέους λειτουργεί ως α) τοκογλύφος, β) εισπράκτορας και γ) ενεχυροδανειστής όταν το ίδιο ισχυρίζεται ότι λειτουργεί ως α) τραπεζίτης, β) δάσκαλος, γ) γιατρός[1][1]. Από το 2000 μέχρι και το 2004, χώρες δανειολήπτες εξόφλησαν μεγάλο μέρος του δανείου τους ενώ ελάχιστες χώρες αποφάσιζαν να εισαχθούν στο σύστημά του και να δανειστούν από αυτό με αποτέλεσμα το ΔΝΤ να έχει δραματική μείωση εσόδων. Και παρά τη άσχημη οικονομική του κατάσταση, από το 2006 και έπειτα το ΔΝΤ αρχίζει μια σειρά εξαιρετικά επιθετικών κινήσεων και το σχεδιασμό ακόμη περισσότερο επεκτατικών πολιτικών, παρά τις δυσμενείς για αυτό συγκυρίες. Σαν να γνώριζε εκ των προτέρων για την επερχόμενη κρίση που θα το διέσωζε. Γιατί ήταν ακριβώς η εκδήλωση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2007 και οι ακόλουθες Εθνικές Κρίσεις που σώσαν το ΔΝΤ και του επέτρεψαν να επανεμφανίζεται ως απαραίτητη και αναπόφευκτη εγγυήτρια δύναμη της παγκόσμιας οικονομίας. Το ΔΝΤ, ένας από τους μεγαλύτερους κατόχους αποθεμάτων χρυσού στον κόσμο (αξίας περίπου 65 δισ. US$), αποφασίζει εκείνη τη περίοδο να πουλήσει το 1/8 του χρυσού του, χρυσό που δογματικά άφηνε άθικτο επί δεκαετίες. Το παιχνίδι είχε αρχίσει να σκληραίνει.

Ο Michael Sarabia του Πανεπιστημίου της Άιοβα δίνει λεπτομερειακά τα στοιχεία εκείνης της περιόδου (2004-2007):

“Τα πρόσφατα χρόνια, εξαιτίας της επιλογής βασικών χρεωστών-κρατών να αποπληρώνουν τα δάνεια νωρίς, αναδύθηκε ένα περιβάλλον χαμηλής πίστωσης. Απλά δεν υπάρχουν τόσες πολλές χώρες με εκκρεμή δάνεια των οποίων οι τόκοι πρέπει να πληρωθούν. Για παράδειγμα, το Δεκέμβριο του 2005, η Βραζιλία έκανε τη μεγαλύτερη πληρωμή που έγινε ποτέ από κράτος μέλος του ΔΝΤ όταν αποπλήρωσε πλήρως το χρέος της των 15,5 δισ. δολαρίων. Τους επόμενους δύο μήνες, η Αργεντινή αποπλήρωσε πλήρως το χρέος της των 9.75 δισ δολαρίων και η Ουρουγουάη πλήρωσε 630 εκατομμύρια – ένα σημαντικό ποσοστό του εκκρεμούς της κέρδους στο ΔΝΤ. Όλες αυτές οι πρόωρες και σημαντικές αποπληρωμές, κόστισαν στο ΔΝΤ ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσό από τόκους που περίμενε να εισπράξει.

Γεια παράδειγμα, κατά το οικονομικό έτος 2006, το ΔΝΤ εισέπραξε 2,5 δισ δολάρια από τόκους από χώρες δανειολήπτες αλλά από αυτό το ποσό αφαιρέθηκαν περίπου $2,2 δισ σε τόκους που πλήρωσε το ΔΝΤ στα μέλη χώρες του με βάση της συνδρομές τους (quotas) που αντλήθηκαν για τα δάνεια του ΔΝΤ.”

Αυτό άφησε κέρδη μόνο 300 εκατομμυρίων δολαρίων (για το 2006) όταν το 1986 το αντίστοιχο ποσό ήταν 1,3 δισ δολάρια.

“... Η πτώση του εισοδήματος του ΔΝΤ που προέρχεται από τους τόκους που χρεώνει, είναι εκπληκτικά προφανής”

“Ο άλλος σημαντικός παράγοντας που συμβάλει στο περιβάλλον χαμηλής πίστωσης είναι το γεγονός ότι οι χώρες δεν επιδιώκουν νέα δάνεια από το ΔΝΤ...” Το συνολικό ποσό δανείων που έπρεπε να αποπληρωθεί στο ΔΝΤ ήταν το 2003 72 δισ SDR (περ 110 δισ δολάρια) περιορίστηκε στα 13 δισ SDR για να κατέβει στα 10 το 2007. “ Αυτά τα νούμερα μαρτυρούν μια ραγδαία και επίμονη πτώση όσον αφορά τις χώρες που ζητούν δάνεια από το ΔΝΤ. Αυτό το συμπέρασμα επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι μονάχα δύο κράτη μέλη δανείστηκαν από το ΔΝΤ κατά η διάρκεια του 2007: Η Γκαμπόν και το Περού...»

(Η συνταγή της αποτυχίας: Πως οι κρίσεις έσωσαν το ΔΝΤ από την καταστροφή, Δεκέμβριος 2010: http://agriazwa.blogspot.gr/2010/12/blog-post_43.html)

Καταδείξαμε από πολύ νωρίς ότι η υπαγωγή της Ελλάδας στο μηχανισμό του ΔΝΤ και η αναπόφευκτη οικονομική και κοινωνική καταστροφή που θα ακολουθούσε δεν ήταν υποχρεωτική ή ατυχηματική αλλά συμπαιγνία των Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου με παράγοντες της διεθνούς ελίτ:

«Σύμφωνα με την ομολογία του επικεφαλής των υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης, Ζαν Κλόντ Γιούνκερ μερικούς μήνες πριν, οι Ευρωπαίοι γνώριζαν από καιρού την Ελληνική κατάσταση: «Γνωρίζαμε ότι κάποια μέρα η Ελλάδα θα έπρεπε να αντιμετωπίσει την δημοσιονομική κρίση που τελικά την έπληξε στις αρχές του έτους»... «Η ελληνική κρίση θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αλλά όχι με την αντιμετώπιση της το τελευταίο έτος, έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί πριν από δυο ή τρεις δεκαετίες...

«Αλλά ήταν φανερό ότι κάποια μέρα η Ελλάδα θα έπρεπε να αντιμετωπίσει αυτό το είδος του προβλήματος, και ήξερα ότι το πρόβλημα αυτό θα έφθανε, διότι συζητούσαμε οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, ο πρόεδρος Ζαν Κλοντ Τσισέ στην ΕΚΤ, η Επιτροπή (ευρωπαϊκή) και εγώ ο ίδιος, για το πως θα εξελιχθεί αυτό που τότε δεν ήταν γνωστό, και σήμερα το αποκαλούμε ελληνική κρίση»

Ο κόσμος το 'χε βούκινο και μεις κρυφό καμάρι όπως λένε. Μοιάζει με σενάριο σαπουνόπερας. Οι σεναριαγράφοι φυσικά το ξέρουν. Οι πρωταγωνιστές φυσικά και ξέρουν. Οι μόνοι που συχνά δεν ξέρουν είναι οι κομπάρσοι- και την εξουσία κομπάρσος είναι ο λαός.

Παρά το ότι το ελληνικό σύστημα εξουσίας ξέρει ότι το ευρωπαϊκό σύστημα εξουσίας ξέρει και το ευρωπαϊκό γνωρίζει ότι η ελληνική ηγεσία ήξερε και ξέρει, με την ανάληψη των “καθηκόντων” του, ο Έλληνας πρωθυπουργός προβαίνει στην “αποκάλυψη” των «πραγματικών» διαστάσεων του ελληνικού χρέους… Ο λόγος που το κανε όμως πριν εξασφαλίσει επαρκή δανειοδότηση από τις αγορές για να διασφαλίσει παράταση ζωής της παραπαίουσας ελληνικής οικονομίας μοιάζει σκοτεινός. Ο Παπανδρέου “έδωσε” ουσιαστικά την Ελλάδα στις διεθνείς αγορές, καθιστώντας αδύνατο το δανεισμό της από αυτές…

Παρότι τον Ιούνιο του 2009 ο Παπανδρέου δηλώνει σε συνέντευξή του στο TVXS ότι “δεν έχουμε κανένα λόγο εμείς να μπούμε σε μια τέτοια διαπραγμάτευση (με το ΔΝΤ) που πιθανώς να διολισθήσει σε όρους που θα είναι αρνητικοί για την πορεία της χώρας μας”⁵, οι κινήσεις του ως Πρωθυπουργού δείχνουν προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Και δεν ήταν η Ευρωζώνη που τον οδήγησε εκεί:

Όπως περιγράφει η Telegraph σε σχετικό δημοσίευμα, ο Παπανδρέου “δεν έχει αποκλείσει καταφυγή στο ΔΝΤ, μια κίνηση που θα θεωρούνταν ως προδοσία από κορυφαίους Ευρωπαίους Αξιωματούχους»…

Παπανδρέου και Μέρκελ προσκάλεσαν ουσιαστικά το ΔΝΤ. Ουδέποτε ο Παπανδρέου απαίτησε την μη εμπλοκή του ΔΝΤ στη “σωτηρία” της Ελλάδας. Αντιθέτως, πάντα άφηνε εντέχνως το παράθυρο ανοιχτό για την εισβολή του ΔΝΤ στην Ελλάδα.

Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι….

Ο Παπανδρέου είναι ένας πολιτικός δισυπόστατος. Ακραία νεοφιλελεύθερος στη πολιτική πρακτική του, “Σοσιαλιστής” στον πολιτικό του λόγο. Ο άνθρωπος που κατακρίνει τις πολιτικές του ΔΝΤ. Ο άνθρωπος που ουσιαστικά το προσκαλεί να τις επιβάλει στην Ελλάδα…

Ο Παπανδρέου με την πολιτική του βάζει την Ελλάδα στο στόχαστρο, με συνέπειες που δεν μπορούν να εκτιμηθούν…

Κάποιοι ιστορικοί του μέλλοντος ίσως να του αποδώσουν το χαρακτηρισμού του ενός από τους πιο επικίνδυνους πολιτικά άντρες.»

 (Οι επωαστές της ελληνικής κρίσης, Ιανουάριος 2011, http://agriazwa.blogspot.gr/2011/01/httpimg692.html)

Λίγο αργότερα θα ο έκπτωτος πλέον επικεφαλής του ΔΝΤ θα αποκαλύψει ήταν σε προσυνεννόηση με τον Παπανδρέου για να μπει η Ελλάδα στο ΔΝΤ.

Ήμασταν από τους λίγους που καταδείξαμε ότι το περιβάλλον των Παπανδρεϊκών ΜΚΟ  αφθονούσε από σημαντικούς συντελεστές του δόγματος του ΣΟΚ καθώς και ανθρώπων των ΜΚΟ του Τζωρτζ Σόρος, του διεθνή κερδοσκόπου που αρέσκεται στο να διαλύει κοινωνίες αλλά και άλλων, έκπτωτων πια πολιτικά ισχυρά ισχυρών:

«Δε θα μιλήσουμε για αυτά τα κλαμπς, αλλά για άλλα, για απόλυτα κοινωφελή φιλάνθρωπα και αθώα ιδρύματα, οργανώσεις μορφώματα και think tanks. Όπως η «σοσιαλιστική διεθνής» στην οποία προεδρεύει ο Γεώργιος Παπανδρέου και στην οποία «ατυχηματικά» παρεισφρήσανε έκπτωτοι αλλά και ακόμη εν ισχύ Ν.Αφρικανοί δικτάτορες. Ή η διεθνής ΜΚΟ υπό την ονομασία Διεθνές Φιλανθρωπικό και Αναπτυξιακό Ίδρυμα Καντάφι, του ιού Καντάφι Σαϊφ Αλ Ισλάμ, ίδρυμα στο οποίο παμπόνηροι κακοθελητές έμπασαν ως μέλος του συμβουλίου του τον Γεώργιο Παπανδρέου- εν αγνοία του όπως δήλωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός το Μάρτιο. Ακόμη και αν ισχύει η διάψευση του πρωθυπουργού, από τη δική του την πλευρά ο Σαϊφ Αλ-Ισλάμ είχε σχέση με ιδρύματα του περιβάλλοντος Παπανδρέου. Ιδού πως υποδέχτηκε τον Σαϊφ Αλ- Ισλάμ, το ίδρυμα που προωθεί την πράσινη ανάπτυξη, η ΜΚΟ I4cense (Institute for Climate and Energy Security) του αδερφού του πρωθυπουργού, του Ανδρέα Παπανδρέου, στη σύσκεψη που διοργανώθηκε στην Αθήνα το 2009, στην εναρκτήρια μέρα της οποίας ομιλητής ήταν και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός: «Η δεύτερη μέρα του συνεδρίου ήταν εξίσου σημαντική, παρουσιάζοντας την πολύ-αναμενόμενη παρουσίαση του κ. Σαϊφ Αλ Ισλαμ Αλ Καντάφι, γιό του Μουαμάρ Καντάφι, σχετικά με το ενεργειακό δυναμικό του ανέμου και της θερμότητας της ερήμου»1.

Το I4cense του Ανδρέα Παπανδρέου τοποθέτησε τον Joe Stanislaw στο Δ.Σ του, έναν οικονομικό σύμβουλο που γνωρίζει πολύ καλά την πολιτική του Washington Consensus και που υπηρετεί παράλληλα στο ΔΣ του Ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου, του οποίου –όπως είναι απολύτως αναμενόμενο- ισόβιο μέλος είναι ο Γεώργιος Παπανδρέου. Το Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου (για λόγους συντομίας θα το λέμε εφεξής APF) στους σκοπούς του -όπως άλλωστε και άλλα ιδρύματα που θα συναντήσουμε στη συνέχεια- έχει την εξάπλωση της «δημοκρατίας» σε κάθε περιοχή του πλανήτη. Κάθε καλοκαίρι το AFP διοργανώνει συνέδριο στον Πόρο, το περίφημο «Συμπόσιο της Σύμης». Στον κατάλογο των συμμετεχόντων στα συνολικά 13 μέχρι τώρα συμπόσια εκτός από τους γνωστούς οικονομολόγους Stiglitz, Galbraith και Parker και τους Δρούτσα και Ρόντος θα βρούμε και τους Sonja Licht και Ivan Vejvoda -και οι δυο τους Γιουγκοσλάβοι, και οι δυο τους ανήκουν στο Fund for an open society. Το Fund for an Open Society είναι μια από τις πολλές οργανώσεις που έχει στήσει ο περίφημος George Soros. Στα Συμπόσια της Σύμης συμμετέχει συχνά και ο Anthony Barnett του opendemocracy.net, οργανισμό που χρηματοδοτείται και από τα Open Society Funds- του George Soros...



...Με τα τόσα open του Σόρος, δεν μπορεί παρά να απορεί κανείς από πού ήρθε η έμπνευση της κυβέρνησης Παπανδρέου για την ανοιχτή διαβούλευση, το περίφημο opengov.

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στις οργανώσεις και τα ιδρύματα: Το Seeds for Peace είναι μια οργάνωση που σύμφωνα με την ίδια «είναι αφοσιωμένη στο να εφοδιάζει νέους ηγέτες από περιοχές με συγκρούσεις με τις ηγετικές ικανότητες που απαιτούνται… Από 46 παλαιστίνιους και Αιγύπτιους εφήβους το 1993, η οργάνωση επέκτεινε τον προγραμματισμό της για να περιλαμβάνει νέους ηγέτες από την Νότια Ασία, την Κύπρο και τα Βαλκάνια. Το δίκτυο ηγεσίας της σήμερα περικλείει πάνω από 4300 νεαρούς ανθρώπους»

Τι σχέση έχει η οργάνωση με το θέμα μας; Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το Seeds of Peace εφορμά στα Βαλκάνια. Ορμητήριο και κέντρο αναφοράς είναι η Ελλάδα. To 2000 το Seeds of Peace Balkans Program ξεκινά από το ολυμπιακό χωριό. Από κει θα ξεκινήσει τον αμερικάνικο γενιτσαρισμό και θα στρατολογήσει εκατοντάδες νέους από την Βοσνία και Ερζεγοβίνη, το Κόσσοβο, την Γιουγκοσλαβία, την «Μακεδονία» (όπως ονομάζει το ίδρυμα τα Σκόπια), την Αλβανία και θα τους μαζέψει στο «αρχηγείο» της στο Main των ΗΠΑ. Η οργάνωση ονομάζει εφήβους και νέους ως ηγέτες. Προκατασκευασμένοι ηγέτες… Με τη λογική ποδοσφαιρικού συλλόγου, η οργάνωση αντί να εξαγοράσει ηγέτες, τους κατασκευάζει μέσω των φυτωρίων της… Και πάλι θα μου πείτε τη σχέση έχει αυτό με το θέμα μας; Η επιλογή των νέων γίνεται μέσω των ιδρυμάτων του Σόρος. Και το πρόγραμμα ξεκίνησε στο ολυμπιακό χωριό με τη βοήθεια του ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου3!!!

Και οι συνέργειες Παπανδρεϊσμού και Σόρος δεν σταματούν εδώ. Το Transnational Institute, ένα δίκτυο διανοούμενων-λογίων, είναι επίσης χρηματοδοτούμενο από το Open Society Foundation του Σόρος και συνεργάζεται με το ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου.4 Η διάδραση του Open Society Foundation με το ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου φαίνεται έντονη και σε συνέδρια για τη χάραξη πολιτικών σε σχέση με τα ναρκωτικά»

(Ελλάδα, η 51^η πολιτεία των ΗΠΑ, Δεκέμβριος 2010, http://agriazwa.blogspot.gr/2011/05/51.html)

Ήμασταν οι μόνοι που καταδείξαμε την πιθανή σχέση της οικογένειας Παπανδρέου με τον Τζορτζ Σόρος  τον Νοέμβριο του 2011 στο άρθρο «Το τελευταίο αντίο»

Ήμασταν από τους λίγους που μιλούσαμε ήδη από το Δεκέμβριο του 2010 και τις αυτοδιοικητικές εκλογές για έντεχνη αποχώρηση του Παπανδρέου από την πρωθυπουργία. Στο ίδιο άρθρο επίσης κάναμε νύξη στα οφέλη της Γερμανίας από την ελληνική κρίση: 

«Και εδώ φτάνουμε στο ζουμί του μηνύματος Παπανδρέου: Η χώρα έχει χρεοκοπήσει. Και ανεξάρτητα από τι θα κάνει η κυβέρνηση Παπανδρέου, είναι οι πιστωτές της χώρας που θα αποφασίσουν το πότε η αναλογία πολιτικού και οικονομικού κέρδους προς κόστος της αποστράγγισης της Ελλάδας δε θα τους είναι ευνοϊκή, το πότε θα κατεβάσουν τα ρολά του γωνιακού μικρομαγάζου που λέγεται Ελλάδα.

Ο Παπανδρέου το μόνο που θέλει είναι να αντλήσει νομιμοποίηση και πολιτική ισχύ από τις επερχόμενες εκλογές για να αποδείξει στους προϊσταμένους του ότι μπορεί να εφαρμόσει ακόμη σκληρότερα μέτρα που θα τους επιτρέψουν να στραγγίσουν κάτι ακόμη από μια χωρά υπό κατάρρευση.

Ζητά πίστωση χρόνου όπως έχασε (μάλλον σκόπιμα) χρόνο για την εκστρατεία παγκόσμιας επαιτείας και δημόσιων σχέσεων με τις κυβερνήσεις των Ελίτ για να οδηγήσει τη χώρα του σε ένα απόλυτο αδιέξοδο και σε δανεισμό με τους πλέον καταχρηστικούς όρους, για να την οδηγήσει πιστά εκεί που την πήγαιναν και όλοι οι προκάτοχοι του έπαρχοι.. εμ συγγνώμη. Εννοούσα Πρωθυπουργοί της Ελλάδας. Στον τάφο. Στα τάρταρα. Κατά τη διάρκεια αυτής της Οδύσσειας ενός ξενιτεμένου Πρωθυπουργού … η Merkel ανησύχησε αρχικά για τη σταθερότητα του Ευρώ και καθώς σκόπιμα χρονοτριβούσε κατάλαβε ότι η γερμανική οικονομία θα έβγαινε -βραχυπρόθεσμα έστω- κερδισμένη από την ελληνική αποδόμηση.

Μετά λοιπόν την καταχρηστική οικονομική πίστωση, ο Παπανδρέου ζητά τώρα από τους προϊσταμένους του πίστωση χρόνου ώστε να μη χρεοκοπήσει και τυπικά η χώρα στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, να κάνει τη ταχυδακτυλουργία Καραμανλή και να εξέλθει από μια χώρα που βουλιάζει με το μικρότερο δυνατό κόστος και έχοντας επιτελέσει την αποστολή του, να βλέπει πλέον ένα καλύτερο μέλλον σε κάποιον διεθνή οργανισμό, μακριά από τη θητεία του σε μια διεφθαρμένη επαρχία.»

 (L ‘etat, c’ est moi, Δεκέμβριος 2010, http://agriazwa.blogspot.gr/2010/12/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-l-etat-c-est-moi.html)

Το 2012 λοιπόν θα βρει τον Παπανδρέου να μιλά στο Harvard για την ανοικοδόμηση της Ευρώπης σε κατάμεστο ακροατήριο.

Μιλήσαμε από νωρίς για την αποτυχία των αμερικανικών σχεδίων για τον έλεγχο μιας ομοσπονδιοποιημένης με πρόσχημα την κρίση Ευρώπης:

«Η νέα τάξη πραγμάτων, αυτό που τόσοι πολλοί χρησιμοποιούν για να εκφράσουν ή να αντιληφθούν την κατάσταση του κόσμου, είναι ήδη παρελθόν.

Το μέλλον είναι τώρα….

Ο όρος νέα τάξη πραγμάτων τελείωσε μαζί με τον αιώνα που πέρασε. Ο τεμαχισμός του ανατολικού μπλοκ και των βαλκανίων κατά τις ορέξεις της Αμερικανικής Πολιτικής και οι εξελίξεις που ακολουθήσαν ΗΤΑΝ η νέα τάξη πραγμάτων. Με την άνοδο των νεοσυντηρητικών στην εξουσία στις αρχές του νέου αιώνα και τις μεγαλομανείς επιδιώξεις για ένα νέο αμερικανικό αιώνα όπου θα επιδιωκόταν και η παγκόσμια στρατιωτική κυριαρχία των ΗΠΑ, η νέα τάξη πραγμάτων τελείωσε.

Για παραπάνω από μια δεκαετία ζούμε στη μέτα-νεα τάξη πραγμάτων, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από εξαιρετική αστάθεια, αμφιβολία και τυχοδιωκτισμούς….

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι μέχρι και προσφάτως αυτοκρατορικές ΗΠΑ λειτουργούν νευρωτικά απέναντι στις ίδιες τις δυνάμεις της φθοράς που τις κατατρώγουν: Η οικονομική της ελίτ, προσπαθεί να μαζέψει το γάλα που έχει χυθεί σε διάφορες χώρες προτεκτοράτα της, δημιουργώντας σε αυτές αξεπέραστες κρίσεις, όταν η μητέρα όλων των κρίσεων είναι η υποστρωματική και άθλια κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας που δε βρίσκεται υπόλογη σε κανέναν εκτός των ΗΠΑ.

Ο πανικός της αμερικάνικης οικονομικής ελίτ που σκουπίζει εθνικές οικονομίες δε θα μπορέσει να αναπληρώσει τη χαμένη ζωτική δύναμη της αμερικανικής οικονομίας και πιθανό να οδηγήσει σε ένα παγκόσμιο τιλτ, μέσω του οποίου οι Αμερικανοί, έχοντας υπερχρεώσει άλλες οικονομίες για δικό τους όφελος, ελπίζουν ότι θα ανακτήσουν τα ινία της παγκόσμιας οικονομίας.

Δυστυχώς για τους αμερικανούς, ο κόσμος δεν τους ανήκει πλέον. Οι άλλοι μεγάλοι παίχτες που βρίσκονται σε φάση ανάπτυξης, σε αντίθεση με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό που η επιθετικότητα του την τελευταία δεκαετία γίνεται για να αντιμετωπίσει την ίδια του τη συρρίκνωση, δεν είναι πρόθυμες να δεχτούν καμία αναχαίτιση της δικής τους ανάπτυξης για χάρην των αμερικανικών συμφερόντων.

Σε αυτές τις συνθήκες εμφανίζονται συγκεντρωτισμοί και ολιγαρχικές συμπεριφορές, οι ΗΠΑ και οι τοπικοί εντολοδόχοι τους ευνοούν την ανάπτυξη συγκεντρωτισμών και αυταρχισμών και η αύξηση μηχανισμών ελέγχου γίνεται γιατί ακριβώς αυτός ο έλεγχος χάνεται- είναι ένα αντανακλαστικό, ένα αντιδραστικό φαινόμενο –όχι ένα σχέδιο που βρίσκεται σε κάποια προχωρημένη φάση εκτέλεσής του...

Ενόψει των εξελίξεων, οι αμερικανοί επιδιώκουν να κρατήσουν τα ινία της παγκόσμιας κυριαρχίας όχι μόνο ρουφώντας τους αδύναμους κρίκους της παγκόσμιας οικονομίας αλλά και αμερικανοποιώντας ιδεολογικο-πολιτικά τις χώρες που -έμμεσα έστω- οικονομικά καταστρέφουν, παρουσιάζοντας το νεοφιλελευθερισμό σαν τη μόνη λύση στα άλυτα προβλήματα που ο νεοφιλελευθερισμός δημιουργεί και οδηγώντας έτσι μερίδα των πληθυσμών τους όχι μόνο σε έντονο αντιαμερικανισμό αλλά και σε οξύ αντικαπιταλισμό, μια διπλή για τις ΗΠΑ απώλεια.

Είναι μια ακόμη από τις καταστροφικές και για τις ΗΠΑ πολιτικές που επιδιώκοντας να αποτρέψουν την αποδυνάμωση των ΗΠΑ ουσιαστικά την επιταχύνουν, συμπαρασύροντας στο δρόμο της απώλειας και άλλες –φίλα προσκείμενες- χώρες.…

Η διατήρηση του παλιού status quo είναι ένα στοίχημα που οι Αμερικανοί δεν πρόκειται να κερδίσουν. Όνειρο ήταν και πάει η νέα τάξη πραγμάτων…

Σήμερα είμαστε στη μέτα-νέα τάξη πραγμάτων, σε μια σύρραξη πολυμέτωπη, πολυεπίπεδη και ανάμεσα σε πολλές δυνάμεις. Ζούμε τον επώδυνο και επισφαλή τοκετό ενός νέου κόσμου. Την έκβαση του δεν την ξέρει και δεν την έχει διασφαλίσει κανένας…»

(Η νέα τάξη πραγμάτων, Φεβρουάριος 2011, http://agriazwa.blogspot.gr/2011/02/blog-post_8251.html)

Ήδη από το Δεκέμβριο το 2010 προβλέψαμε όχι μόνο τον τακτικισμό της αποχώρησης Παπανδρέου αλλά και το σχήμα των πραγμάτων που θα ακολουθούσαν, τη συναινετική κυβέρνηση. Το μόνο που μας διέφυγε ήταν ο ακριβής χρόνος της παραίτησης καθώς εμείς τον είχαμε τοποθετήσει το Μάρτιο του 2011 ενώ έγινε το Νοέμβριο καθώς και το ότι η ΔΗΜΑΡ θα αντικαθιστούσε το ΛΑΟΣ ως δεκανίκι της εξουσίας:

«Μετά την αποχώρηση Παπανδρέου θα προκύψει μια κυβέρνηση «Εθνικής Σωτηρίας» (Μια ψυχή που ναι να βγει, Δεκέμβριος 2010, http://agriazwa.blogspot.com/b/post-preview?token=JUp5kDsBAAA.bkUeURqP1IPOenVKasEf_A.FQ4B6o22sKLtRtMTfrVNAg&postId=140925353171680838&type=POST)

Επέμενα στην πρόβλεψη μου για αποχώρηση του Παπανδρέου παρά τις δηλώσεις Παπακωνσταντίνου για δήθεν εξάντληση της τετραετίας 

«Ο Παπανδρέου πάει τη βαλίτσα μέχρι εκεί που δεν πάει. Και δεν πάει πολύ παραπέρα. Σ’ ενάμιση μήνα από τώρα θα την πάρει τη βαλίτσα και θα φύγει στον παράδεισο των διεθνών οργανισμών τους οποίους τόσο καλά υπηρέτησε, όπου θα συνεχίσει να τους υπηρετεί ως καλοπληρωμένος πρέσβης του οικονομικού –και όχι μόνο- ιμπεριαλισμού.

Όσο για τις δηλώσεις Παπακωνσταντίνου για εξάντληση της τετραετίας, τα λόγια των πολιτικών δεν κοστίζουν τίποτα. Συνήθως δεν αξίζουν και τίποτα. Οι Αμερικάνοι λένε put your money where your mouth is. Δε θα’ χε ενδιαφέρον να μαζεύονταν καμιά χιλιάρα Έλληνες να βάλουν ο καθείς τους καμιά διακοσαριά ευρώ για να στοιχηματίσουν απέναντι στον Παπακωνστίνου για τις εκλογές της άνοιξης που τόσο εύκολα αυτός αποκλείει; Ναι, να το βάζαν ένα τέτοιο στοίχημα, μέσω ΟΠΑΠ ας πούμε, του οργανισμού κρατικού τζόγου που «δεν αφήνει τίποτα στην τύχη». Θα έβαζε, για λόγους πολιτικού εντυπωσιασμού ο Παπακωνστανίνου ένα στοίχημα με τον ελληνικό λαό που εκ των προτέρων γνωρίζει ότι θα το χάσει; Γιατί μέχρι τώρα, αυτή η κυβέρνηση παίζει στοιχήματα που εκ των προτέρων γνωρίζει ότι ο χαμένος θα είναι ο ελληνικός λαός.»

(Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει, http://agriazwa.blogspot.gr/2011/02/blog-post_18.html)

Μέχρι και την ανάληψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ από τον Ευάγγελο Βενιζέλο προβλέψαμε ήδη από τον Ιανουάριο του 2011 (Ευάγγελος Βενιζέλος: Ο ισχυρός άντρας (του ΠΑΣΟΚ) της επόμενης μέρας. http://agriazwa.blogspot.gr/2011/01/blog-post_20.html)

Προβλέψαμε πλήρως την κοινωνική καταστροφή που θα φερνε το μνημόνιο και την πολιτική αστάθεια που θα ακολουθούσε.

Δώσαμε την άλλη, την «κρυφή» αμερικονογενή διάσταση της αραβικής άνοιξης.

Δείξαμε τη συμβολή οργανωμένων εγκληματικών δικτύων στο μεταναστευτικό.

Τις πρακτικές βαρόνων της δημοσιογραφίας.

Την πολιτική εκμετάλλευση του μεταναστευτικού από μικρά τμήματα της αριστεράς.

Αποκρούσαμε και αποδομήσαμε ξανά και ξανά οργανωμένες προπαγανδιστικές εκστρατείες.

Ήμασταν από τους πρώτους που περιγράψαμε την αμερικανογερμανική σύγκρουση μετά την αρχική συναίνεση για την ηγεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης σε έναν κρυφό πόλεμο τον οποίο προς το παρόν κερδίζει κατά κράτος η Γερμανία.

Κάναμε τεράστιες αποκαλύψεις για το παρασκήνιο των πολιτικών δημοσίας υγείας, θέματα που πρωτοπαρουσιάσαμε με ακράδαντα στοιχεία που συγκαλύφθηκαν κάποιες φορές ή και σχεδόν εξ ολοκλήρου από τα ελληνικά ΜΜΕ. Αλλά απολογισμό για αυτόν τον ηράκλειο άθλο ελπίζουμε να κάνουμε στα επόμενα γενέθλια των Άγριων Ζώων, αν υπάρξουν.

Κάναμε πολλά, πάρα πολλά.

Μέσα στον κατακλυσμό των ειδήσεων τα περισσότερα από αυτά χάθηκαν.

Δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε τα μεγάλα μήντια. Δεν ήταν ποτέ ή πρόθεση μας κάτι τέτοιο. Τα agriazwa είναι παιδιά ενός μοναχικού συγγραφέα και τίποτα άλλο. Ούτε κουμπάρους έχουν, ούτε νονούς, ούτε θείους, ούτε μπάρμπες. Το μόνο που έχουν και το μόνο που τους δίνει κάποια δύναμη και κάποιο κουράγιο είναι κάποιους ανοιχτόκαρδους και καλόκαρδους αναγνώστες που καταλαβαίνουν ότι ο Αργυρίου δεν θέλγεται από το κακό και την τρέλα του κόσμου τούτου αλλά ότι είναι μια ψυχή που βαθειά ανησυχεί και που έχει τη νόηση να αναλύει τους λόγους της ανησυχίας του και το βαθύ ενδιαφέρον για να μεταφέρει στους συνανθρώπους μέρος του εαυτού του που παλεύει να κάνει τον κόσμο κοινό τόπο χωρίς να επιβάλλει ή να ζητάει τίποτε πέρα από έναν στοιχειώδη σεβασμό και αναγνώριση για το έργο του και τον ανιδιοτελή μόχθο του.   

Σε επίπεδο προβλέψεων τα πήγαμε εξαιρετικά ικανοποιητικά, χωρίς τη βοήθεια καμιάς κρυστάλλινης σφαίρας, μονάχα με τη χρήση εκείνου του εργαλείου που λέγεται κριτική σκέψη και με τη συνδρομή της βαθειάς διαίσθησης που δίνεται σε αυτούς που ενδιαφέρονται πραγματικά για τα ανθρώπινα πράγματα.

Παρά τις όποιες πρωτιές, δεν επιμένουμε καθόλου σε αυτές. Σταδιακά ήρθαν κάποιοι με μεγαλύτερη πρόσβαση και πληθώρα δημοσιογραφικών εργαλείων να οικειοποιηθούν το δρόμο που χάραξαν άλλοι.   

Μπορεί λοιπόν το blog ενίοτε να μην έχει πλέον τη χρησιμότητα που κάποτε είχε καθώς ο πρωταρχικός του στόχος και η υπαρξιακή του αγωνία ήταν να αποτρέψει αυτά που ήδη έχουν συμβεί, ο συγγραφέας του όμως είναι σίγουρος ότι η άγρυπνη ματιά του και η ανένταχτη του στάση θα μας ξαναπροειδοποιήσουν για πράγματα  που μας φαίνονται ανοίκεια και ως εκ τούτα απίθανα.

Χρόνια πολλά λοιπόν Άγρια Ζώα! Καλή λευτεριά σε όλους μας! Ακόμη και σε αυτούς που δεν έκαναν ποτέ τίποτε για αυτήν.

---

Read More »

Όταν τα πόδια βαράν το κεφάλι

Όταν τα πόδια βαράνε το κεφάλι

Του Πέτρου Αργυρίου

 

Τα κτήνη, τα τέρατα, τους υπάνθρωπους. Έτσι ακριβώς αντέδρασα και εγώ εσωτερικά στο άκουσμα της είδησης ότι χρυσαυγίτες χάραξαν στην πλάτη Σουδανού μετανάστη τα γράμματα Χ και Α από το ακρωνύμιο της Χρυσής Αυγής.

Σκέφτηκα ότι τελικά ναι, δίκιο είχαν κάποιοι της ακροαριστεράς. Θέλοντας και μη, θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τους χρυσαυγίτες στους δρόμους. Να γίνει ο συμμοριτοπόλεμος που επιδίωκα να αποτρέψω με κάθε μέσο.

Κοιμήθηκα αργά με εφιάλτες… Κομμένα πόδια, κεφάλια και άλλα τέτοια.

Ξύπνησα τα χαράματα ανάστατος.

Και τότε -ετεροχρονισμένα- άνοιξα τη φωτογραφία και το βίντεο της είδησης από το Mega, ένα από τα κανάλια των MEGA-λων συμφερόντων.

Ξανά και ξανά κοίταξα το φρικαλέο θέαμα της «χαρακωμένης» πλάτης του Σουδανού.

Αν εξαιρέσουμε κάτι υποστηρικτές τύπου Γαϊτάνου και Σφακιανάκη , η Χρυσή Αυγή δε φημίζεται για την καλλιτεχνία της: ο εγκληματίας που το κανε αυτό στο Σουδανό μάλλον δεν ήταν καλός στο σχέδιο. Αν ήταν καλός στο σχέδιο τότε δεν ήταν καλός στο μαχαίρι (το μαχαίρι αναφέρεται στην ίδια τη μαρτυρία του θύματος για τα τραύματα του στο πηγούνι και το λαιμό).  

Το εκτεταμένο τραύμα όμως του Σουδανού δε γίνεται εύκολα από ερασιτέχνη μαχαιροβγάλτη. Αν αυτά τα τραύματα είχαν γίνει με απλό μαχαίρι η μισή Αθήνα θα άκουγε τις κραυγές του δύσμοιρου νεαρού ο οποίος ισχυρίστηκε ότι το χάραγμα του έγινε ενώ είχε χάσει τις αισθήσεις του από χτυπήματα.

Αλλά φυσικά δεν είμαι ειδικός σε τέτοια θέματα. Εικασίες κάνω.

Το περιστατικό συνέβη σύμφωνα με το Σουδανό πριν από κανά δίμηνο. Οι ουλές του στην πλάτη όσο μπορούμε να κρίνουμε από μια φωτογραφία, ήταν ανώμαλες πράγμα που μπορεί να σήμαινε ότι χρησιμοποιήθηκε σχετικά στομωμένο εργαλείο ή ότι η επούλωση δεν έγινε ως έπρεπε ή…

Αλλά όπως σας είπα δεν είμαι ειδικός στο θέμα και ούτε δικαιούμαι να εκφέρω γνώμη παρά μόνο να κάνω κάποιες εικασίες για αυτό.

Μιλώντας ανεπίσημα και σε φιλικό και μόνο επίπεδο με δύο χειρούργους, και οι δύο είχαν την εντύπωση ότι οι ουλές ήταν δύσκολο να είχαν γίνει από κρύο εργαλείο.

Η εντύπωση τους –ανεπίσημα πάντα- ότι έγινε από πυρακτωμένο εργαλείο ενώ ένας τρίτος λιγότερο εξειδικευμένος στα τραύματα γιατρός- πρόχειρα πάλι και ανεπίσημα- πρότεινε και το φραγγέλιο ως υποψήφιο τραυματικό εργαλείο.

Χρυσαυγίτες που κυκλοφορούν με μαστίγια ή γκαζάκια για να πυρώνουν το μαχαίρι με το οποίο θα σημαδέψουν τυχαίο μετανάστη;

Ποτέ δεν ξέρεις που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη ψυχασθένεια.

Όπως και να’ χει το τελικό συμπέρασμα ανήκει αποκλειστικά σε ιατροδικαστή αρκεί φυσικά να κληθεί από την εισαγγελία να εξετάσει το θύμα ως όφειλε να έχει γίνει από την πρώτη ημέρα που το περιστατικό έγινε γνωστό.

Παρακάμπτοντας όμως κάθε διαδικασία εξακρίβωσης, το Mega έβγαλε το συμπέρασμα με βάση την προφορική μαρτυρία του θύματος ότι οι δράστες ήταν Έλληνες καθώς κρατούσαν ελληνικές σημαίες ότι το κάναν οι χρυσαυγίτες.

Πιθανό, δε λέω. Ίσως το πιο πιθανό.

Χωρίς φυσικά να διανοηθούμε να γίνουμε απολογητές του νεοναζισμού ή κάτι τέτοιο, να τονίσουμε ένα δύο πραγματάκια που σχεδόν κανείς δεν τολμά να γράψει:

Οι παράγοντες που συμβάλλουν στη βία κατά των μεταναστών δεν είναι μόνο ιδεολογικοί και πολιτικοί. Σε σημαντικό βαθμό συμβάλλει και η ενδομεταναστευτική βία. Συμβάλλουν επίσης και τα οργανωμένα εγκληματικά κυκλώματα σημαντικό τμήμα των οποίων συνδέεται και με τα διεθνή δίκτυα trafficking τα οποία εκμεταλλεύονται, εκβιάζουν και κακοποιούν μετανάστες.

Να τονιστεί επίσης ότι μέχρι και σχετικά πρόσφατα τα χειρότερα, μαζικότερα και πλέον συγκολλημένα περιστατικά εκμετάλλευσης ή/και κακοποίησης μεταναστών, συνέβαιναν στα στεγανά των τοπικών κοινωνιών…

Να σημειωθεί επίσης ότι χιλιάδες Σουδανοί έχουν βασανιστεί από την κυβέρνηση τους και Σουδανούς παραστρατιωτικούς.

Παρά ταύτα, τα εγκλήματα κατά των μεταναστών αποδίδονται πλέον συλλήβδην στους νεοναζί της Χρυσής Αυγής.  

Να κάνουμε ομάδες κρούσης να τους σπάσουμε τα ποδάρια. Άντε μέσα. Να χυθεί άπλετο αίμα στους δρόμους. Μέσα.

Γιατί κανείς δε σκέφτηκε όμως να κάνουμε ομάδες κρούσης να σπάσουμε τα εγκληματικά δίκτυα εκμετάλλευσης και τους πολιτικούς προϊσταμένους τους;

Μήπως αυτοί είχαν μικρότερη συμβολή στα φαινόμενα εκμετάλλευσης και κακοποίησης των μεταναστών;

Ή να κάνουμε ντου σε χωριά για να απελευθερώσουμε τους σκλαβωμένους μετανάστες;

Ρωτώ.

Επίσης όταν καταδικάζουμε κάποιον για κάτι, οφείλουμε τουλάχιστον να μπορούμε να βεβαιώσουμε την ακρίβεια και την ευστάθεια του κατηγορητηρίου.

Το οφείλουμε στην έννοια του δικαίου αυτό.

Τα συνθήματα είναι εύκολα. Η βία επίσης αποτελεί την εύκολη λύση σε φαινομενικά αδιέξοδα.

Αυτό που οφείλει άμεσα να γίνει σε σχέση με την υπόθεση είναι να κινήσει άμεσα τις διαδικασίες η δικαιοσύνη και να κληθεί ιατροδικαστής να βγάλει πόρισμα.

Δε χρειάζεται ούτε η Χρυσή Αυγή να τεθεί εκτός νόμου. Ούτε και οι αντιφασίστες να βγουν εκτός νόμου περνώντας στην αυτοδικία.  Το μόνο που χρειάζεται είναι η σε μεγάλο βαθμό αφομοιωμένη από το σύστημα πολιτικής και οικονομικής εξουσίας  δικαιοσύνη μιας από τις περισσότερο διεφθαρμένες χώρες του κόσμου να ανεξαρτητοποιηθεί και να κάνει τη δουλειά της: Να απονείμει επιτέλους δικαιοσύνη. Να σταματήσει να είναι κατά το ήμισυ τυφλή καθώς κλείνει με νόημα το μάτι της πονηρά στους ισχυρούς αυτής της χώρας.

Ο Βενιζέλος προτείνει να βγάλει τη ΧΑ εκτός νόμου.

Βόμβα σκάει σε γραφεία τους.

Και μέσα σε αυτό το κλίμα ένας Σουδανός παρουσίαζεται (στο MEGA παρακαλώ) δύο μήνες όπως ο ίδιος ισχυρίζεται μετά την κακοποίησή του.

Δεν υπερασπίζομαι κανέναν. Δουλεία μου είναι να εντοπίζω την προπαγάνδα και να την αποδομώ από όπου και αν προέρχεται αυτή. Δεξιά, αριστερά ή κέντρο. Δουλειά μου είναι να μην επιτρέπω σε κανένα να κάνει την κοινή γνώμη υποχείριο του.

 Όσοι από εσάς βιάζεστε πρόχειρα και χωρίς στοιχεία να καταδικάσετε κάποιον για το έγκλημα κατά του Σουδανού, να θυμάστε μοναχά τούτο: Αν η Χρυσή Αυγή δικαιωθεί απέναντι σε μια άδικη κατηγορία, στα μάτια πολλού κόσμου θα έχει δικαιωθεί απέναντι και σε όλες τις υπόλοιπες βάσιμες κατηγορίες.

Θα είναι οι διπλά διωγμένοι, οι διπλά αδικημένοι, τόσο από το κεντρικό πολιτικό σύστημα όσο και από το «βαθύ παρακράτος της αριστεράς»… Σταματήστε πια να τους κάνετε ήρωες.  

Read More »

Ηλίας Κανέλλης. Ο θύτης που θυματοποιήθηκε.

Ηλίας Κανέλλης. Ο θύτης που θυματοποιήθηκε.

Του Πέτρου Αργυρίου

 

Ανάμεσα στο πάνθεον των συστημικών δημοσιογράφων που συστηματικά εξαπατούν, παραπληροφορούν και παραπλανούν την κοινή γνώμη για να ευχαριστούν τα αφεντικά τους και να παίρνουν τον άξιο μισθό τους, ανάμεσα στους Πρετεντεραίους, Τρέμιδες, Καψίδες, Μανδραβέλιδες θα πρέπει επαξίως να τοποθετήσουμε και τον Ηλία Κανέλλη.

Ποιος είναι αυτός;

Δημοσιογράφος, αρχισυντάκτης, διευθυντής σύνταξης κλπ κλπ. Στα Νέα και τον Ταχυδρόμου των Λαμπράκη και Ψυχάρη κλπ κλπ.

Είναι ο άνθρωπος που σύμφωνα με δημοσίευμα είναι υπέρ του μνημονίου.

Είναι ο άνθρωπος ο όποιος στο άρθρο του «Ώστε χούντα»[1] περιγράφει την αστυνομοκρατία που ζούμε σήμερα ώστε να καμφούν οι εθνικές αντιστάσεις απέναντι στον νεοιμπεριαλισμό και την λαϊκή εξαθλίωση που αυτός φέρνει ως αποτέλεσμα της μπαχαλοκρατίας.

Φυσικά η σημερινή αστυνομοκρατία που βιώνουμε στο πετσί μας δεν είναι απάντηση του κράτους στα μπάχαλα. Αυτοί οι δύο μια χαρά τα πήγαιναν και δίναν ο ένας στον άλλο το δηλητήριο που χρειάζονταν για να κρατηθούν αυτά τα τερατομορφώματα στη ζωή. Η ασχήμια και η βρωμιά του ενός αποτελούσε το τέλειο άλλοθι για την ασυδωσία του άλλου και  τανάπαλιν.  Αναφέρομαι φυσικά στο κράτος της μεταπολίτευσης και όχι στην έννοια του κράτους  γενικότερα.

Δεν είναι το κράτος που προστατεύει τον πολίτη όπως όφειλε. Είναι ένα παρακράτος με δημοκρατικό μανδύα που προστατεύεται από τον πολίτη. Ένα κράτος που έχει ορίσει τον πολίτη ως τον εχθρό. Μια δημοκρατική εκτροπή που εξυπηρετεί τις Ελίτ.

Μια χούντα που εξυπηρετεί τα μεγάλα συμφέροντα του ιμπεριαλισμού προστατεύοντας τα δικά της μεγάλα συμφέροντα και ρίχνοντας στην πυρά τους  Έλληνες πολίτες.

Αυτοί οι φασίστες αντιδημοκράτες που φάγανε από τα ψίχουλα των μεγάλων και νόμισανε πως πήραν και το μπόι τους, αυτοί οι αυλοκόλακες και παπάδες της συγκαλυμένης ολιγαρχίας, τώρα θυμήθηκαν τη δημοκρατία για να κρυφτούν κάτω από τα φουστάνια της.

Μην βαράτε ρε, μας λένε, τι σόι Δημοκράτες είστε;

Η Δημοκρατία έχει το δικαίωμα της αυτοπροστασίας. Το ανθρώπινο πλάσμα έχει το δικάιωμα της αυτοάμυνας.

Σε μια χώρα που η δικαιοσύνη αφομοιώθηκε σχεδόν πλήρως από το σύστημα διαπλοκής και διαφθοράς, στην πιο διεφθαρμένη χώρα της Ευρώπης και όχι μόνο, στον πολίτη μένει μονάχα μια καταφυγή αν η κατάσταση των τεσσέρων εξουσιών δεν εκδημοκρατιστεί άμεσα: Το δικαίωμα της αυτοάμυνας.

Έρχεσαι να μου πάρεις το σπίτι για να πληρώσεις τις προμήθειες για τα κλοπιμαία σου; Πάνω από το πτώμα μου. Έρχεσαι να μου κόψεις το νερό, το φώς και να με στείλεις πίσω στην εποχή του Νεάντερνταλ;  

Ο πολίτης σε αυτές τις περιπτώσεις δεν επιτίθεται: αμύνεται.

Αυτή η χώρα έχει περάσει πολλαπλές χούντες. Έχει περάσει πολλαπλές χούντες.

Έχει περάσει κατοχές από Βρετανούς, Γάλλους και Γερμανούς, έχει περάσει χούντες από φιλογερμανούς, φιλοβρετανούς, φιλοαμερικάνους.

Μπορεί να μην ξέρει τι είναι δημοκρατία αλλά ξέρει πολύ καλά τι δεν είναι δημοκρατία.

Και αυτό που ζούμε είναι χούντα.

Μια χούντα που νομιμοποιήθηκε μέσω στυγνών εκβιασμών και δραματικών ψεμάτων.

Και στα δύο, συνεργοί του συστήματος εξουσίας ήταν άνθρωποι σαν τον Κανέλλη.

Να μην κρύβεται πίσω από τα φουστάνια της δημοκρατίας όταν το σύστημά του έχει συμβάλει στην κατάλυσή της.

Άνθρωποι σαν τον Μανδραβέλη και τον Κανέλλη τρελαίνονται να εφευρίσκουν εχθρούς μέσα στην κοινωνία. Είναι οι φοιτητές, είναι οι μπάχαλοι, είναι οι συνδικαλιστές, είναι οι δημόσιοι υπάλληλοι.

Ξεχνώντας πάντα βέβαια να μας πουν πως τα συγκεκριμένα είδη των μπάχαλων, των συνδικαλιστών, των δημοσίων υπαλλήλων, των φοιτητών ήταν η μεταπολίτευση που τα δημιούργησε για να εδραιώσει ένα σύστημα εξουσίας κρατώντας ομάδες πληθυσμού ομήρους μέσα στις πλάνες που η ίδια δημιούργησε.

Τώρα μας λέει ο Κανέλλης πως οι συνδικαλιστές τον χτυπήσανε εμφανίζοντας τον εαυτό του ως θύμας εκεί που είναι μαέστρος των μέσων πραπληροφόρησης που επί χρόνια απέκρυπταν συστηματικά την σαπίλα του πολιτικού συστήματος και που κλέβαν δάνεια τα οποία σήμερα πληρώνουμε εμείς. Αυτοί, οι ψεύτες και μπαταχτσήδες των Μήντια των μεγάλων αφεντικών, των νταβατζήδων όπως τους έλεγε ο Καραμανλής.

Με τη θυματοποίηση του ο Κανέλλης φαντάζει θύμα, ως θύμα είναι αδικημένος, ως αδικημένος γίνεται αυτομάτως δημοκράτης.   

Για να δούμε την εξιστόρησή του χωρίς να την κρίνουμε.

«Πριν από λίγο, με προπηλάκισαν άσχημα διαμαρτυρόμενοι για μια απόλυση ενός εργαζόμενου (στον οποίον συμπαραστέκομαι), την ώρα που πήγαινα αμέριμνος να μπω στη δουλειά μου»

Για να δούμε και την εξιστόρηση του εργαζομένου που υποτίθεται πως ο δημοκράτης και συνδικαλιστής Κανέλλης συμπαραστέκεται. Για να δούμε και την απάντηση του Παναγιώτη Βενέτα:


«Είμαι ο απολυμένος Παναγιώτης Βενέτας και στέλνω αυτό το μήνυμα από το προφίλ φίλου μου!

1) Ο Ηλίας Κανέλης λέει ψέματα ότι είναι αλληλέγγυος σε εμένα!!!

2) Σε όλες τις κινητοποιήσεις που έχουμε κάνει τα τελευταία χρόνια στον ΔΟΛ πάντα προσπαθούσε να δημιουργήσει πρόβλημα βρίζοντας, τραμπουκίζοντας και απειλώντας!!!

3) Σήμερα έκανε ακριβώς το ίδιο! Το σωματείο μου για συμβολικούς λόγους και μόνο έκλεισε (πιαστήκαμε αλυσίδες που λέμε) την κεντρική είσοδο του ΔΟΛ (Μιχαλακοπούλου 80), ενώ ενημερώναμε για το μικρό αυτό διάστημα της μίας ώρας που συμβολικά όπως προείπα τους εργαζόμενους ότι μπορούν να εισέλθουν στο κτήριο από την διπλανή πόρτα στην γωνία επί της οδού Παπαδιαμαντοπούλου η οποία απέχει μόλις 20 ή 30 μέτρα το πολύ!

Ο κύριος Κανέλλης έβριζε και έσπρωχνε τα μέλη του σωματείου και αλληλέγγυους και απειλούσε! Στην είσοδο του ΔΟΛ υπήρχε αστυνομική δύναμη με την οποία δεν υπήρξε κανένα απολύτως πρόβλημα καθ’ όλη την διάρκεια της παρέμβασης!

 Ο επικεφαλής της αστυνομικής δύναμης (τον οποίο μπορούμε ανά πάσα στιγμή να καλέσουμε ως μάρτυρα για το συμβάν, αν τελικά προβούν σε μηνύσεις μέλη του σωματείου και μέλη της εργασιακής επιτροπής ΔΟΛ αλλά και αλληλέγγυοι) όταν είδε τον κύριο Κανέλλη να βρίζει, να σπρώχνει, να απειλεί και να τραμπουκίζει τον κόσμο, βγήκε έξω και είπε με αυστηρό ύφος στον κύριο Κανέλλη ότι θα έπρεπε να ντρέπεται και να σταματήσει τις βιαιοπραγίες!

Επαναλαμβάνω ότι δεν είχε δημιουργηθεί το παραμικρό πρόβλημα με τους εργαζόμενους και την αστυνομική δύναμη!

4) Όσοι τον γνωρίζουν τον κύριο Κανέλλη μπορούν να καταλάβουν! Όσοι δεν τον γνωρίζουν καλό θα ήταν να μην πιστεύουν τόσο εύκολα ό,τι ακούνε και να ρωτάνε πριν βγάλουν ατυχή, λανθασμένα και προσβλητικά συμπεράσματα για τα σωματεία, εργαζόμενους και άνεργους που ήταν εκεί!

5) Τώρα λοιπόν είστε όλοι όσοι βιαστήκατε να καταδικάσετε τα θύματα ως θύτες ενήμεροι για το τι συνέβη εκεί! Είμαι καλόπιστος και θα υποθέσω ότι δεν γνωρίζετε τον κύριο Κανέλλη και το ποιόν του! Ρωτήστε και θα μάθετε!

6) Είναι εντυπωσιακό πάντως το πόσο εύκολα μπορεί ο οποιοσδήποτε κύριος Κανέλλης να παραπληροφορήσει και να βρει κοινό το οποίο, ως καλά εκπαιδευμένος δημαγωγός και ψεύτης, θα τον υποστηρίξει! 

7) ΝΤΡΟΠΗ ΣΑΣ, κύριε Κανέλλη, ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ ΚΑΝ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΝΑ ΠΑΡΑΔΕΧΤΕΙΤΕ ΟΤΙ ΕΣΕΙΣ ΕΠΙΤΕΘΗΚΑΤΕ, ΔΕΝ ΣΑΣ ΠΕΙΡΑΞΕ ΚΑΝΕΙΣ , ΚΑΙ ΟΤΙ ΦΥΣΙΚΑ ΔΕΝ ΕΙΣΤΕ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΟΣ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΣΕ ΜΕΝΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΝΕΝΑ ΑΛΛΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟ!!!

 Βενέτας Παναγιώτης. 

 ΥΓ-1. Τα σωματεία και οι δράσεις τους δεν είναι παράνομα όπως θα ήθελε ο κύριος Κανέλλης και οι όμοιοί του να είναι!

ΥΓ-2. Περιμένω από όλους και όλες που πήρατε θέση υπέρ του κυρίου Κανέλλη (ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΔΕΝ ΑΓΓΙΞΕ ΚΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΕΜΑΣ), αφού το ψάξετε το ζήτημα και σίγουρα θα διαπιστώσετε ότι είναι όπως τα λέω, να ζητήσετε συγνώμη και να καταδικάσετε τον τραμπούκο κύριο Κανέλλη εδώ στο ίδιο μέρος που πήρατε θέση υπέρ του!»
 

Είναι δύσκολο να συμφιλιωθούν αυτές οι δύο εξιστορήσεις καθώς είναι αντίθετες.

Ή και οι δύο λένε εν μέρει ψέματα ό μόνο ένας ψεύδεται ολοκληρωτικά.

Καθώς όμως το επάγγελμα του δημοσιογράφου στην Ελλάδα είναι το να δημιουργεί και να αφηγείται πιστευτά ψέματα, είμαστε προκαταλημένοι υπέρ του μη δημοσιογράφου.

Είχα προσωπική εμπειρία από τον κο Κανέλλη, τότε που η ζωή ήταν ακόμη ρόδινη για τους συστημικούς δημοσιογράφους γιατί δεν ήταν ορατό το κόστος του ψέματος που πουλούσαν.

Σας τη μεταφέρω όπως την κατέθεσα σε παλιότερο άρθρο μου με τίτλο «Όχι άλλο Μανδραβέλη»:

«Στις 16 Μαρτίου του 2009 και στα πλαίσια του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης έγινε μια συζήτηση για τα εναλλακτικά μέσα ενημέρωσης και τη δημοκρατία. Στη συζήτηση που συντόνιζε ο Στέλιος Κούλογλου, πανελίστες ήταν οι Ηλίας Κανέλλης, του ταχυδρόμου τότε και ο Πάσχος Μανδραβέλης. Το σύστημα τότε ήταν πανικοβλημένο από τα Δεκεμβριανά του 2008 και έψαχνε να δει από πού έμπαζε, να βρει τις αιτίες της νεανικής εξέγερσης και να τις απαλείψει ή να τις «πειράξει» ώστε να μη νοιώθει άλλο ότι απειλείται. Και το πείραγμα της αλήθειας είναι κατά εξοχήν υποχρέωση των ΜΜΕ προς τα αφεντικά τους.
Κάποια στιγμή η κουβέντα έφτασε στο επίμαχο ζήτημα της ανεξαρτησίας του Τύπου, της φίμωσης και της λογοκρισίας. Ο Κανέλλης με μια τρομακτική αφέλεια είπε κάτι σαν «έλα μωρέ, μπορείς να γράψεις ότι θες πλέον. Αρκεί να μην γράψεις για τον εργοδότη σου, να μην δαγκώνεις το χέρι που σε ταϊζει» σαν να ταν αυτό κάποιο παραθυράκι στις αρχές της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας. Ο Μανδραβέλης συμφώνησε λέγοντας αν θυμάμαι καλά ότι αυτά περί διώξεων είναι προϊόν υπερβολικών και προβληματικών δημοσιογράφων που δεν τα πάνε καλά με το περιβάλλον τους.
Εξοργισμένος ρώτησα το πώς τολμούν να εμφανίζονται ως ανεξάρτητοι δημοσιογράφοι όταν ο Κανέλλης έχει δώσει ακριβώς τον ορισμό της εξαρτημένης δημοσιογραφίας και την παρουσιάζει σαν τη φυσιολογική κατάσταση της ανεξάρτητης δημοσιογραφίας και ότι αυτή ακριβώς η εξοικείωση με την εξαρτημένη δημοσιογραφία που ο Κανέλλης επίδειξε δείχνει το πόσο βαθειά έχει φτάσει η εξάρτηση.

Ρώτησα επίσης το αν οι παρόντες εξαιρούνται, αναφερόμενος στην πρόσφατη για εκείνη την εποχή απόλυση του Κούλογλου για ρεπορτάζ που εκείνη την περίοδο κάποιοι κρίναν ότι ήταν επικίνδυνα για το σύστημα εξουσίας.
Ο Κούλογλου παρενέβη, λέγοντας πως δεν υπάρχουν διωγμοί και φίμωση γιατί ελάχιστοι πλέον δημοσιογράφοι ρισκάρουν το θάρρος της γνώμης τους.
Οι Κανέλλης και Μανδραβέλης μετά το τέλος της συζήτησης με πλησίασαν με συμφιλιωτική διάθεση χωρίς να έχουν οποιαδήποτε ιδέα για την ταυτότητά μου. Με δεδομένη την αλαζονεία του συστήματος εξουσίας και των αυλικών του, η προσέγγιση τους σε εμένα, έναν ανώνυμο για αυτούς αμφισβητία, με παραξένεψε. Κατάλαβα ότι ήταν πράξη πανικού, ότι μπορεί στο μυαλό τους να με θεωρούσαν σαν τον ίσως σημαντικό άγνωστο Χ των δεκεμβριανών, σκέψη που δεν είχε καμιά σχέση με την πραγματικότητά. Δεν μπορώ να ξέρω τι σκέφτονταν. Μπορώ όμως να αφηγηθώ τη συνομιλία μας.
Ο Κανέλης μου είπε για το Μανδραβέλη παρουσία του και προφανώς χωρατεύοντας για να σπάσει τον πάγο κάτι σαν «έλα μωρέ μη τον συνερίζεσαι, αυτός είναι αδερφή». Του απάντησα πως αυτό που είπε ήταν προσβλητικό όχι μόνο για το συνάδερφό του αλλά και για το σύνολο των ανθρώπων που έχουν την συγκεκριμένη σεξουαλική προτίμηση. Ο Κανέλλης μαζεύτηκε αλλά ο Μανδραβέλης άπλωσε το χέρι του στον ώμο μου σαν να ‘μασταν φίλοι από χρόνια, οικειότητα από την οποία αντανακλαστικά απομακρύνθηκα. Μου πε: Μικρός είσαι ακόμη. Όταν μεγαλώσεις θα καταλάβεις.»[2]

Μεγάλωσα κατά 4 χρόνια από τότε. Δεν κατάλαβα τι έπρεπε να καταλάβω.

Ίσως ο Πάσχος κατάλαβε περισσότερα όταν η ΕΣΗΕΑ, για τους λάθους λόγους, τον κατηγόρησε καθυστερημένα για αντιδεοντολογική συμπεριφορά. Είχε τόσα περισσότερα να χρεώσει στον Μανδραβέλη από την αντισυναδελφική του συμπεριφορά.

Τον Μανδρεβέλη οφείλουν να τον ακολουθήσουν και όλοι οι συνεταίροι του στο κεντρικό σύστημα της δημοσιογραφικής εξουσίας για ένα και μόνο λόγο: ΤΟΝ ΚΩΔΙΚΑ  ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΗΣ ΔΕΟΝΤΟΛΟΓΙΑΣ της ΕΣΗΕΑ. Ας τον υπενθυμίσουμε λοιπόν σε αυτούς τους ανθρώπους που έχουν κάνει τη λέξη δημοσιογράφος να ακούγεται πρόστυχη:  

«Άρθρο 1
Το δικαίωμα του ανθρώπου και του πολίτη να πληροφορεί και να πληροφορείται ελεύθερα είναι αναφαίρετο. Η πληροφόρηση είναι κοινωνικό αγαθό και όχι εμπόρευμα ή μέσο προπαγάνδας. Ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει:
α. Να θεωρεί πρώτιστο καθήκον του προς την κοινωνία και τον εαυτό του τη δημοσιοποίηση όλης της αλήθειας.
β. Να θεωρεί προσβολή για την κοινωνία και πράξη μειωτική για τον εαυτό του τη διαστρέβλωση, την απόκρυψη, την αλλοίωση ή την πλαστογράφηση των πραγματικών περιστατικών…
δ. Να μεταδίδει την πληροφορία και την είδηση ανεπηρέαστα από τις προσωπικές πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές, φυλετικές και πολιτισμικές απόψεις ή πεποιθήσεις του.
ε. Να ερευνά προκαταβολικά, με αίσθημα ευθύνης και με επίγνωση των συνεπειών, την ακρίβεια της πληροφορίας ή της είδησης που πρόκειται να μεταδώσει.

στ. Να επανορθώνει χωρίς χρονοτριβή, με ανάλογη παρουσίαση και ενδεδειγμένο τονισμό, ανακριβείς πληροφορίες και ψευδείς ισχυρισμούς, που προσβάλλουν την
τιμή και την υπόληψη του ανθρώπου και του πολίτη και να δημοσιεύει ή να μεταδίδει την αντίθετη άποψη, χωρίς, αναγκαστικά, ανταπάντηση, η οποία θα τον έθετε σε προνομιακή θέση έναντι του θιγομένου.

Άρθρο 2
Η δημοσιογραφία, ως επάγγελμα, αλλά και κοινωνικό λειτούργημα, συνεπάγεται δικαιώματα, καθήκοντα και υποχρεώσεις. Ο δημοσιογράφος δικαιούται και οφείλει:
α. Να αντιμετωπίζει ισότιμα τους πολίτες, χωρίς διακρίσεις εθνικής καταγωγής, φύλου, φυλής, θρησκείας, πολιτικών φρονημάτων, οικονομικής κατάστασης και κοινωνικής θέσης…
γ. Να σέβεται το τεκμήριο της αθωότητας και να μην προεξοφλεί τις δικαστικές αποφάσεις…
ε. Να αντιμετωπίζει με διακριτικότητα και ευαισθησία τους πολίτες, όταν αυτοί βρίσκονται σε κατάσταση πένθους, ψυχικού κλονισμού και οδύνης, (πως λέμε μνημόνιο;) καθώς και αυτούς που έχουν εμφανές ψυχικό πρόβλημα, αποφεύγοντας να προβάλει την ιδιαιτερότητά του» [3]

Τι από αυτά τα θεμελιώδη του δημοσιογραφικού λειτουργήματος δεν έχουν φτύσει κατάμουτρα οι συστημικοί δημοσιογράφοι που επί τριάντα χρόνια συγκαλύπτουν, ψεύδονται, παραποιούν, εξυπηρετούν και υπηρετούν συγκεκριμένα μεγάλα συμφέροντα, δαιμονοποιοούν ή αγιοποιούν ομάδες πληθυσμού και παρά τα εγκλήματα τους συνεχίζουν το βρώμικο παιχνίδι τους στις πλάτες ενός λαού που πλέον υποφέρει χωρίς ούτε καν να ιδρώνει το αυτί τους; Τι;

---

[1] http://www.tanea.gr/gnomes/?aid=4758452

[2] http://agriazwa.blogspot.gr/2011/04/blog-post_19.html

[3] http://elawyer.blogspot.gr/2007/03/blog-post_08.html

Read More »

Γιατί λατρεύω το Facebook

Γιατί λατρεύω το Facebook

Του Πέτρου Αργυρίου

(agriazwa.blogspot)

To Facebook και τα υπόλοιπα ηλεκτρονικά μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πέρα από τις σκοπιμότητες για τις οποίες δημιουργηθήκαν ή τα συμφέροντα τα οποία εκ των υστέρων εξυπηρέτησαν, αποτελούσαν για τους χρήστες τους ένα παράθυρο στον κόσμο, έναν κόσμο που ήδη είχε αρκετές διαφυγές κοσμοπολιτισμού.

Μπορούσες θεωρητικά να συνδεθείς με οποιονδήποτε στον κόσμο, να μάθεις τα προβλήματα ενός νιγηριανού, ενός Έλληνα, ενός βολιβιανού, να φλερτάρεις με μια Ιταλή/ο, Γάλλο/γαλλίδα, Κινέζο/Κινέζα.

Και ποιο ήταν το μέσο μέσα από το οποίο μπορούσε να συμβεί αυτό, πέραν του τεχνολογικού;

Κάτι το πανανθρώπινο: κάτι το αρχαίο. Το σημαντικότερο μέσω επικοινωνίας που το γνωστό μας σύμπαν φαίνεται να έχει εξελίξει σε τέτοιο βαθμό ώστε να συγκρίνεται και να παραλληλίζεται με την άλλη συμπαντική γλώσσα, το φως: Ποιο είναι αυτό το μέσο; Μα ο Λόγος. Ο λόγος που μπορούσες να εμφυσήσεις στα κουτάκια λόγου των ηλεκτρονικών μέσων.

Οι δυνατότητες φαινόντουσαν απεριόριστες. Μια νέα πολύχρωμη παγκόσμια νέα κοινότητα επικοινωνίας, κατανόησης, εξέλιξης θα μπορούσε να πραγματωθεί.

Δυστυχώς όμως ο λόγος έχει αποδομηθεί,  αλλοιωθεί, εκμαυλιστεί, διαφθαρεί. Το ίδιο και οι ανθρώπινες σχέσεις. Τα πάντα χωρίζονται πλέον σε χρησιμοθηρικά ή απλά άχρηστα. Και οι χρήστες επιδίδονται με ζήλο και στις δύο αυτές κατηγορίες πραγμάτων: Και τα χρησιμοθηρικά και τα άχρηστα.

Παραδείγματα άχρηστων πραγμάτων, εφαρμογών και δραστηριοτήτων αφθονούν στο Facebook. Από το Farmville μέχρι το κάθε χρονοβόρο παιχνίδι που εξομοιώνει εγκεφαλική λειτουργία στη χαμηλότερη στάθμη της, το facebook δίνει στους ανθρώπους μια διέξοδο από τα καθημερινά τους προβλήματα: Τη νοητική αυτοκτονία.

Ο χρόνος, ο προσωπικός μας χρόνος, είναι το μόνο που έχουμε σε αυτό το σύμπαν. Σκοτώνοντας το χρόνο σου σκοτώνεις τη ζωή σου.

Όλο και περισσότεροι άνθρωποι αυτοκτονούν νοητικά μέσω του διαδικτύου. Σκοτώνουν το χρόνο τους.

Την προσωπική τους ελευθερία.

Κάνουν απόπειρες από τα κοινωνικά τους και επαγγελματικά τους έγκλειστα για να εγκλωβιστούν διπλά στο διαδίκτυο.

Πες μου το προφίλ σου να σου πω ποιος είσαι.

Η αδράνεια σκοτώνει το πνεύμα.

Τα νέα ηλεκτρονικά καφενεία είναι μίζερες φυλακές χρόνου τόσο όσο και τα παλαιότερα.

Σκεφτείτε το λίγο. Δεν είναι το μέσο. Είναι ο χρήστης.

Το διαδίκτυο παρέχει νέες αδιανόητες σε σχέση με το παρελθόν δυνατότητες και επιλογές. Παρέχει ελευθερία.

Και τι κάνουν οι άνθρωποι με αυτές τις επιλογές;

Απλά τις καταστρέφουν.

Σημαντικό κομμάτι του διαδικτύου έχει γίνει ένα ηλεκτρονικό κομπολόι.

Σκότωσε χρόνο. Σκότωσε νευρώνες. Σκότωσε το μυαλό σου. Σκότωσε την ψυχή σου.

Αυτός ο πολιτισμός έχει γίνει ένας σύγχρονος πολιτισμός λέμινγκς. Αυτοκαταστρέφεται μέσω μιας φαινομενικής πληθώρας επιλογών.

Βλέπεις το ελληνικό Facebook: Σεξιστικές σελίδες όπως «Θέλει η πουτάνα να κρυφτεί και το Facebook δεν την αφήνει», «το γκάζι θέλει πάτημα και το μουνί περπάτημα». «της γυναίκας το μυαλό πούτσα λούσα και χορό» και άλλου τέτοιου είδους κράχτες μαζεύουν χιλιάδες μέλη.

Συστημικοί συγγραφείς όπως ο Τατσόπουλος και η Μαντά όταν κλάνουν το facebook προσκυνά.

Εγκληματίες πολιτικοί στο facebook είναι ακόμη κραταιοί και αποδεχτοί .

Γκομενάκια, βάρδοι του λαϊκισμού, ποδοσφαιριστές, γαμάν και δέρνουν στο FB. Ναι μάγκες μου, μην έχετε καμία αμφιβολία. Τo ελληνικό fb δεν έχει γίνει κάτι καινούριο. Αφομοιώθηκε πλήρως και έγινε μια μικρογραφία της ελληνικής κοινωνίας.

Σαν τα μούτρα σας.

Μιλάμε για αξίες που χάθηκαν;

Ποιοι από αυτούς που δεν έχουν ακτιβιστικά συμφέροντα ή δεν επαγγελματικά οφέλη από τη σύναψη δημοσίων σχέσεων έχουν αφιερώσει έστω και το ένα δέκατο του χρόνου της ηλεκτρονικής τους περσόνας για να περάσουν ένα αξιόλογο μήνυμα, μια ιδέα, έναν νέο δημιουργό; Πόσο χρόνο έχετε ξοδέψει για να δημιουργήσετε τη δική σας εποχή, διακριτή, αναγνωρίσιμη, ιδιαίτερη;

Οι Έλληνες βιαστήκαν να μεγαλώσουν για να γίνουν ακριβώς όπως οι γονείς τους: Συντηρητικοί, εγωπαθείς, έγκλειστοι και γκρινιάρηδες φιλοτομαριστές.

Οι δυνατότητες υπάρχουν, πάντα υπήρχαν. Σε μια εποχή που έχει μόνο μέσα και όχι ουσία, αυτό που συνήθως λείπει δεν είναι τα μέσα αλλά η πρόθεση της αλλαγής.

Αφήστε για λίγο τις ψυχολογικές και τις αστρολογικές μαστούρες. Κάντε ένα τεστ.

Μπείτε στο προφίλ σας στο FB. Μελετήστε το σαν να ήσασταν ένας κοινωνιολόγος από το μέλλον που η καριέρα του θα κριθεί από το ψυχολογικό προφίλ που θα σκιαγραφήσει για το χρήστη Μήτσο Παπάρα- άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Και κάντε μια βασική ερώτηση, αυτή που σπάνια κανείς διερωτάται: Ώστε αυτός είμαι λοιπόν;

 Αυτοί είναι οι φίλοι μου;

Αυτά είναι τα πράγματα που μου αρέσουν;

Αυτά είναι τα πράγματα που δίνουν ικανοποίηση;

Αυτά είναι τα παραδείγματα που ακολουθώ;

Πόσο ψεύτης είμαι όταν διδάσκω τα παιδιά μου;

Αυτή είναι η ζωή μου;

Αυτός είμαι εγώ;

Ο καθρέφτης είναι φίλος λίγων και οι περισσότεροι από αυτούς είναι παθολογικά ναρκισσιστές.

Και σε αντίθεση με τον χρήστη του, ο καθρέφτης σπάνια λέει ψέματα.

Κοίτα τα μούτρα σου στο μουτροβιβλίο λοιπόν πριν αρχίσεις να λες τι σκατά είναι ο κόσμος. Γιατί σε αυτό το νέο πλαίσιο κόσμου που λέγονται ηλεκτρονικά κοινωνικά δίκτυα είσαι συνδημιουργός.

Και στο μερίδιο που σου αναλογεί τον έχεις κάνει κατ εικόνα και ομοίωση σου.

Μαλάκα μου, πόσο μοιάζεις της πεθεράς σου στα νιάτα της… και στα γερατειά της. Φτυστός ο μπαμπάς. Φτυστός. Κατάπτυστος.

Read More »