Τα υβρεολογικά δάνεια του νεοραγιαδισμού

Τα υβρεολογικά δάνεια του νεοραγιαδισμού

Πέτρος Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

(Προειδοποίηση προς τους διαδικτυακούς χρήστες: Αυτό το κείμενο έχει ελάχιστη ακαδημαϊκή αξία και ούτε φιλοδοξεί να έχει τέτοια. Απλά σκιαγραφεί μια πραγματικότητα γεμάτη σκιές, τη νεοελληνική. Για γλωσσολογικά θέματα συμβουλευτείτε το πολύ αξιόλογο http://sarantakos.wordpress.com/)

Λένε πως οι χαρακτηρισμοί προς άλλους χαρακτηρίζουν αυτούς που τους εκτοξεύουν. Φυσικά μια τέτοια διατύπωση δεν έχει καμία αξιωματική ισχύ. Είναι όμως μια χρήσιμη εισαγωγή για το πώς αυτοχαρακτηριζόμαστε εμείς οι «Νεοέλληνες» και για το πώς μας χαρακτηρίζουν οι άλλοι, οι ξένοι.

Είσαι καραγκιόζης ρε. Μια πολύ προσφιλής προσβολή των Ελλήνων που χρησιμοποιεί ένα σύμβολο της τουρκοκρατίας για να περιγράψει την ψυχοσύσταση του Έλληνα σήμερα. Το εθνικό μας σύμβολο όμως, ο Καραγκιόζης (Karagoz) είναι Τούρκος. Όσο και αν ελληνοποιήθηκε για να περιγράψει τον ραγιά (επίσης ξενόφερτη μειωτική λέξη) και όσο και αν αποτελεί σημαντικό κομμάτι της λαογραφίας μας, ο «δικός μας» Καραγκιόζης το 2010 περιελήφθη στον αντιπροσωπευτικό κατάλογο της άυλης πολιτιστικής κληρονομιάς της Τουρκίας.

Προσφιλέστερη ακόμη προσβολή προς άρρενες είναι η λέξη μαλάκας. Αυτή είναι ελληνική μεν, αλλά η εννοιολογική της παραφθορά είναι τεράστια.

Στην αρχαιότητα σήμαινε τον μαλθακό και η λέξη μαλακία τη λέξη ασθένεια.

Στην εκκλησιαστική γλώσσα όμως η λέξη μαλακία άρχισε να αποκτά την έννοια της πνευματικής ασθένειας κυρίως με την έννοια της πνευματικής υπανάπτυξης στον αγώνα των ιερατείων να καθυποτάξουν τη φύση στο πνεύμα ώστε να μπορούν να ελέγξουν και τα δύο.

Από την ύβρη του αυτοερωτισμού ας πάμε στον ίδιο τον έρωτα. «Μωρό μου». «Μωρό μου» λένε οι Έλληνες και οι Ελληνίδες. Η λέξη μωρός φυσικά στην αρχαιότητα ήταν προσβλητικός χαρακτηρισμός που αποδιδόταν στους ανώριμους, τους άγουρους νοητικά και συναισθηματικά.

Δεν γνωρίζω αν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι χρησιμοποιούσαν μια τέτοια έννοια ως έκφραση στοργής προς τους ερωτικούς συντρόφους τους. Είναι προφανές όμως πως η λέξη μωρός όπως ήταν νοούμενη από τους αρχαίους ήταν κοντά στη λέξη μαλάκας όπως την νοούν οι νεοέλληνες. Μωρός, μαλάκας. Ο ανολοκλήρωτος. Σήμερα τη λέξη μωρός οι αγγλόφωνοι τη χρησιμοποιούν με πολύ προσβλητικό τρόπο, παραπλήσιο της αρχαιοελληνικής της σημασίας: Moron. Ηλίθιος. Καθυστερημένος.

Από το μωρός και το μωρέ σε μας απόμεινε μονάχα το ΡΕ σαν να ήμασταν τεξανοί καουμπόιδες  που μαζί με το ταμπάκο μασήσαμε και τις λέξεις και μετά τις φτύσαμε λειψές.

Το ρε μαλάκα είναι λοιπόν κάπως υπερβολικό. Μωρέ μαλάκα. Σαν να λεν οι αγγλόφωνοι You idiotic moron. Πάντα είμασταν της υπερβολής αλλά για να τη χρησιμοποιούμε μεταξύ μας κατά εξακολούθηση  κάτι θα ξέρουμε.  

Πάμε τώρα στις ύβρεις κατά των γυναικών. Σε αυτήν την άκρως σεξιστική κοινωνία δεν υπάρχει ίσως γυναίκα που να μην έχει λουστεί με το χυδαίο ιταλικό πουτάνα.

Οι γυναίκες στην Ελλάδα, κατ εξακολούθηση θύματα σεξιστικής βίας είτε φραστικής και συχνά και σωματικής, θυματοποιούνται διπλά: όταν πέφτουν θύματα σεξιστικής βίας αποκτούν ένα έντονο κοινωνικό στίγμα καθώς αυτή η πρότυπη κοινωνία δεν μπορεί να αποφύγει τους υπαινιγμούς τύπου «για να το παθε, τα θελε ο κώλος της».

Το τα θελε ο κώλος της φυσικά υπαινίσσεται μια σωματικά περισσότερο επώδυνη σεξουαλική εισβολή, την παρα φύσιν (αν και φυσικά ο μεγαλύτερος και πιο αθεράπευτος πόνος στο βιασμό είναι συνήθως ο ψυχολογικός που προέρχεται τόσο από τη κτηνωδία του βιαστή και την παραβίαση της προσωπικότητας της γυναίκας που οι βιαστές και μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας θεωρούν ευκταία ή αναπόφευκτη δοθείσας «μιας πρόκλησης»). Δηλαδή στα μάτια πολλών Ελλήνων ένας απλός βιασμός δεν είναι αρκετός για τις «πουτάνες». Πρέπει να περιλαμβάνει και σοδομισμό.

Ακόμη και «άνθρωποι του πνεύματος» επικροτούν το βιασμό (βλ. http://agriazwa.blogspot.gr/2010/12/%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%BA-%CF%84%CF%83%CF%8C%CF%86%CE%BB%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%BF-%CE%B1%CF%85%CE%B3%CF%8C-%CF%84%CE%B7%CF%82.html).

Σε αυτή την ανδροκρατούμενη κοινωνία φυσικά υπάρχουν και οι εξαιρέσεις και επικρατούσα ανάμεσα σε αυτές είναι αυτή της μητριαρχίας, μιας άλλης καταπιεστικής αρχής πάνω στα παιδιά λες και δεν μας έφτανε η καταπίεση της πατριαρχίας.

Πολλοί Έλληνες είναι μητρομανείς, εννοώ πως έχουν μανία με τη μάνα τους. Τη μάνα τους που μεγαλώνει τα παιδιά της σε σχέση απόλυτης συναισθηματικής εξάρτησης από αυτήν, καθώς η ίδια κάνει προβολές σε αυτά και επενδύει στην ανατροφή των παιδιών της την ολοκλήρωση της δικιάς της προσωπικότητας που παρεμποδίστηκε από τις επικρατούσες μισογυνικές κοινωνικές συνθήκες.

Το αποτέλεσμα φυσικά είναι το ακριβώς το αντίθετο: η προβολή των ευσεβών πόθων της μάνας στα παιδιά δημιουργεί ανολοκλήρωτες προσωπικότητες που όταν μεγαλώσουν γίνονται «μεγάλοι μαλάκες», ανολοκλήρωτες δηλαδή προσωπικότητες που βρίζουν όλους τους υπόλοιπους συμπολίτες τους με τη λέξη μαλάκας.

Οι Έλληνες για τους Έλληνες πάντα μαλάκες και ενίοτε καραγκιόζηδες. Οι ελληνίδες, μονίμως πουτάνες. Εκτός από τις μάνες μας και τις αδερφές μας όπως ισχυρίζονται κάποιοι σεξιστές που δε θέλουν να χαρακτηρίζονται ως πουτάνας γιοι.

Σκεφτείτε δύο σεξιστές να κάθονται σε ένα παγκάκι και να λεν βλέποντας μια γυναίκα: «Όλες οι γυναίκες είναι πουτάνες εκτός από τη μάνα μου (πρωτίστως) και την αδερφή μου (δευτερευόντως).» Και να συμφωνούν σε αυτό. Αν αυτοί οι σεξιστές δεν έχουν την ίδια μάνα τότε ουσιαστικά συμφωνούν ότι η μάνα και η αδερφή του ομοϊδεάτη τους είναι και αυτές πουτάνες και ότι οι ίδιοι είναι πουτάνας γιοί.

Γιατί εξαιρείται η μάνα από τον αδυσώπητο ελληνικό σεξισμό; Πέρα από τον αυτονόητο στενό ψυχικό δεσμό υπάρχουν και δεσμά. Και αυτά τα δεσμά έχουν επιβληθεί από τα επικρατή θρησκευτικά ιερατεία.

Τα ιερατεία αυτά, στην προσπάθεια τους να «επιβάλουν» το πνεύμα πάνω στην ύλη για να καθυποτάξουν και τα δύο, με άλλα λόγια για λόγους επιβολής εξουσίας και μόνο, ανόρθωσαν τη γυναίκα. Έκαναν γυναίκες αγίες και κάποια την έκαναν Παναγία. Έτσι λοιπόν, η γυναίκα, ένα ον ανάμεσα σε άλλα και σεξουαλικό, μπορεί επισήμως για τα συγκεκριμένα ιερατεία να μην ήταν πλέον σεξουαλικό αντικείμενο, η σεξουαλική της ελευθερία όμως τοποθετήθηκε μέσα σε συγκεκριμένα πεδία και περιορίστηκε.

Μπορεί λοιπόν ο άντρας να διέταζε τη γυναίκα αλλά η εκκλησία όριζε και τους δύο. Ο έλεγχος του πληθυσμού από την εξουσία μέσω επιβολής σεξουαλικών ταμπού είναι από τα παλαιότερα κόλπα στην ιστορία της και επανέρχεται με διαφορετικά προσωπεία ανάλογα με την κάθε εποχή.

Η αποστροφή των συγκεκριμένων ιερατείων απέναντι στο σεξ φαίνεται και από την σύλληψη της άμωμης σύλληψης. Η Παν-αγία η αειπάρθενος παίρνει τον κρίνο. Μια που μιλάμε για κρίνο λοιπόν, κρίνω ότι το παιδί της ήταν χίπης, παιδί των λουλουδιών. Δυστυχώς τα ιερατεία που δημιουργήθηκαν αργότερα μετατράψαν ένα "χίπικο" μήνυμα παγκόσμιας αγάπης σε ένα πλήρες σύστημα αφυσικότητας που αποστρεφόταν το σώμα και δαιμονοποιούσε το σεξ.

Μετά ανακαλύφτηκε ο μωροπελαργός για να συγκαλυφτεί η «βρώμικη» σεξουαλική πράξη, το σιντριβάνι της ζωής όλων μας.



Καραγκιόζηδες, μαλάκες και πουτάνες.  

‘Ετσι βλέπουμε εμείς τους εαυτούς μας, έτσι βριζόμαστε. .

Ας δούμε όμως πως μας βλέπουν οι άλλοι: Για τους ξένους η χώρα μας μπορεί να είναι στα χαρτιά Ελλάδα, στην καθομιλουμένη τους όμως λέγεται και γράφεται Γραικία, μια λέξη που με την παρόδο των χρόνων απέκτησε μειωτική σημασία, κάτι στο οποίο συνέβαλε και ο όρος Γραικύλος με τον οποίο οι Αρχαίοι Ρωμαίοι χαρακτήριζαν τους εκφυλισμένους Έλληνες.

Από το Βυζάντιο και μετά μας λέγαν ενίοτε και Ρωμιούς, υποδηλώνοντας την πολιτική σκοπιμότητα μιας «χριστιανικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας» που δεν ενθάρρυνε τη χρήση της λέξης Έλληνας καθώς αυτή προκαλούσε ειδωλολατρικούς συνειρμούς ανεπιθύμητους στη νέα βυζαντινή γεωπολιτική τάξη πραγμάτων και τις σκοπιμότητές της.

Επί τουρκοκρατίας μας λέγαν Ραγιάδες, μειωτική λέξη που υποδήλωνε υποτέλεια.

Με την αναγνώριση του νέου ελληνικού κράτους επανήλθε η λέξη Έλληνας. Ο νεοέλληνας όμως ήταν και είναι νεοραγιάς, οσφυοκάμπτης. Παρότι ξανά και ξανά συνθλίβεται από τις μεγάλες δυνάμεις, συνήθως δείχνει μια αδιανόητη υποτέλεια σε αυτές, σαν ήταν η αγία μανούλα του.     

Το θέμα του Έλληνα και η κατηγορία προβλημάτων που αυτοδύναμα παράγει προέρχονται από το συναισθηματικό επίπεδο όπου βρίσκεται προσκολλημένος σε παιδικά στάδια για να επεκταθεί ως μορφή νοητικού μπλοκ και να φτάσει ακόμη και στην πολιτική ζωή του τόπου. Οι Έλληνες, μέσα στις αλλεπάλληλες καταστροφές που τους έχουν συμβεί, απέκτησαν μια κουλτούρα επιβιωτική, μια κουλτούρα που περιγράφεται με τη φράση ο σώζων εαυτόν σωθήτω.  Αυτή η εξόχως εγωτιστική κουλτούρα μπορεί να έχει αξία σε καιρούς διωγμών ή καταστροφής, σε καιρούς ευμάρειας και ειρήνης είναι όμως καταστροφική. Δεν δομεί τίποτε το υγιές. Το ζήσαμε αυτό τα τελευταία τριάντα χρόνια όπου ο Έλληνας έγινε ο απόλυτος Πρωκτοσκόπος: Κοιτούσε μονάχα τον κώλο του αδιαφορώντας για πολιτεία, κοινωνία, αξίες, παιδεία, τέχνες και επιστήμη. Ζήσαμε τον νεοκαραγκιόζη που έβγαλε τα απωθημένα του στον συμπολίτη του. Ο Έλληνας εκδικήθηκε τον εαυτό του με το χειρότερο τρόπο. Ευτέλισε και ξεφτυλίστηκε, διέφθειρε και διαφθάρηκε.  Αλλοτριώθηκε. Μιλούσε για τα μεγάλα και τα σπουδαία σαν ξεπεσμένος αριστοκράτης που τα χασε όλα στο καζίνο.    

Ο πατριώτης και ο σοσιαλιστής που έστελνε τα παιδιά να σπουδάσει στις σχολές ιμπεριαλισμό των δυναστών του, στη Μεγάλη Βρετανία και τις ΗΠΑ και που έστησε και το Κολλέγιο των Αθηνών μην τυχόν και ξεφύγουμε από την ιμπεριαλιστική σφαίρα. Ο Έλληνας που σήμερα ανεβοκατεβάζει  τους Μερκελιστές νεοναζί αλλά έχει για πρώτη μεταναστευτική προτίμηση τη … Γερμανία!!!

Δεν αξίζει να έχεις μια χώρα για την οποία πιστεύεις ότι δεν αξίζει να παλεύεις για αυτή. Έστω και στο ελάχιστο. Έστω και για το ελάχιστο. 

Βρίζουμε τους εαυτούς μας με ξένες λέξεις όπως καραγκιόζης και πουτάνα. Βλέπουμε τους συμπολίτες μας σαν ξένους για αυτό και τους βρίζουμε ξενόγλωσσα. Είμαστε ξένοι στον τόπο μας και για αυτό όλο και περισσότεροι από εμάς βρίσκονται ξένοι σε τόπους άλλων.

Τόσο αλλοτριωμένοι που είναι επόμενο η χώρα μας να απαλλοτριωθεί.

Είμαστε μωροί. Μωροί μαλάκες.

Σε μόνιμη άρνηση. Προτιμάμε να κρατούμε τις φούσκες που εμφυτεύσαν και διογκώσαν στα κεφάλια μας παρά να σώσουμε το ίδιο το κεφάλι μας. Σκλάβοι που δίνουμε και τις ζωές μας για τους αφεντάδες μας είτε αυτοί είναι ιδεολογίες, θρησκείες, πολιτικοί, αγορές. Ότι να ναι.  Αλλάζουμε αφέντες σαν τα πουκάμισα.  Αρκεί να έχουμε πάντα κάποιο αφέντη.

Είμαστε σε μόνιμη άρνηση ενώ επιδεικνύουμε πλήρη ενδοτισμό. Ναι σε όλα εκτός από αυτά που μπορούν να μας παλινορθώσουν. Μανιακοί.

Και τις παραδόσεις τις ξεφτυλίσαμε, τις λέξεις μας τις ξεχάσαμε. Και τη μουσική μας παράδοση την κάναμε σκυλοτράγουδα.

Θυμάμαι όταν ήμουν πιτσιρικάς που άκουγα όλο αυτό το καμμένο ρεύμα της λαϊκίστικης μουσικής, αυτό που μας έδωσε τους μεγάλους Άντζελα Δημητρίου και Λευτέρη Πανταζή, αυτό το κύμα που εξευτέλισε τη μουσική του καημού και του ξεριζωμού και την έκανε τη μουσική της ζοχάδας και της χυλόπιτας για να ξεδίνει ο Έλληνας και να μοσχαροθρέφει τα απωθημένα του, τα ανολοκλήρωτά του, τις μαλακίες και τις ψευτομαγκιές του. 

Λογιζόμουν τότε: εσείς που ξεφτυλίζετε τον καημό της καταστροφής, που γλεντάτε με τη μιζέρια που έζησαν άλλοι, θα ρθει η μέρα που η καταστροφή θα επιστρέψει ως επίτιμος καλεσμένος σας, που ο καημός θα επιστρέψει και δε θα έχετε τραγούδια για να αφηγηθείτε τον καημό, το θρήνο και τον οδυρμό. Δε θα έχετε δάκρυα για κλάψετε. Φωνή να φωνάξετε. Λεβεντομαλάκες.  

Η μέρα εκείνη ήρθε. Και κρατάει χρόνια τώρα, χρόνια που μας κλέβουν την ζωή, χρόνια που μας βαράν, μας ευτελίζουν και μας βρίζουν δημοσίως και εμείς γυρνάμε το άλλο μάγουλο. Το μόνο που θα παραμείνει δημόσιο είναι η ξεφτίλα μας. Δημόσια ξεφτίλα. Δημόσια χλέπα.

Τα ξεφτυλίσαμε τα δημόσια και τώρα όλα γίνονται ιδιωτικά. ΙΔΙΩΤΙΚΑ. Για τους αρχαίους ημών προγόνους η λέξη ιδιωτεία είχε νόημα παρόμοιο με αυτό που σήμερα δίνουμε στη λέξη μαλάκας. Του πολιτειακά αυτιστικού, του καθυστερημένου. Και όμως εμείς σήμερα εξυμνούμε τον ιδιώτη και τις ιδιωτικοποιήσεις. Τις παρουσιάζουμε ως «έξυπνες λύσεις».

Οι αγγλόφωνοι όμως έχουν κρατήσει τη λέξη και το νόημα της ιδιωτείας: Idiot. Αυτό είμαστε για αυτούς: Moronic Idiots.     

Μας βρίζουν και μας χλευάζουν κι όμως κάποιοι από εμάς παραμένουν αμετανόητα Πρωκτοσκόποι. Τι άλλο να παρειμένει κανείς από Moronic idiots;

Πόσο μακριά φτάνει λοιπόν η μαλακία μας; Η αρρώστια μας η ψυχοπνευματική; Ας αντλήσουμε ένα παράδειγμα των ορίων της μωρής ιδιωτείας από την Ελληνική καθημερινότητα όπως την ξέραμε.  

Όταν ένας Έλληνας, πριν τα χρόνια της οργής, έλεγε μαλάκα έναν άλλο Έλληνα εκείνος συχνά του απαντούσε «Ποιον είπες μαλάκα ρε;».

«Εσένα» ήταν η συνήθης απάντηση.

«Εμένα είπες μαλάκα ρε;»

«Ναι εσένα»

Αυτιστικοί διάλογοι, διάλογοι μωρών, ερωτοτροπίες ιδιωτών που λες και τους έχει γράψει ο Φώσκολος, από τους αγαπημένους σκηνοθέτες των Ελλήνων, διάλογοι που έκαναν πρωταγωνιστή τον Στάθη Ψάλτη.  Άλλωστε αυτοί γνωρίζαν καλά σε τι μωρούς απευθύνονταν. Για αυτό και πέτυχαν στην Ελλάδα. Όπως πέτυχαν οι κρατικοδίαιτοι ιδιώτες. Γιατί στην Ελλάδα το να είσαι μωροφιλόδοξος ιδιώτης ήταν συνταγή επιτυχίας. Ύβρις ήταν το να παλεύεις για το γενικό καλό και τιμωρούνταν με απομόνωση και περιθωριοποίηση.  

Ο Έλληνας βρίσκεται σε άρνηση. Τον βρίζει ο άλλος και ρωτάει εμένα είπες  μαλάκα ρε, λες και είναι περήφανος στα αυτιά. Αλλά η μόνη περηφάνια που του έχει απομείνει από τις πολιτικές που του ασκούνται είναι η περηφάνια του Κώλου. Αυτό έχει καταντήσει ο Έλληνας: ο αιώνιος Πρωκτοσκόπος. Αυτός που στρουθοκαμηλίζει βάζοντας το κεφάλι του μέσα στον κώλο του.
Λογικό είναι με αυτόν τον τρόπο να βυθιστεί βαθύτερα στα σκατά.

Ο Έλληνας βρίσκεται σε άρνηση: τον εξευτελίζει και τον βρίζει το πολιτικό σύστημα και μετά από τόση καταστροφή που χουν δει τα μάτια του, βρίσκει ακόμη χειροκροτητές των καταστροφέων του ανάμεσα σε συμπολίτες του, ανθρώπους που αγαλλιάζουν με την καταστροφή σαν να τη βλέπουν στη τηλεόραση και όχι να τη ζουν. Μα τι λέω; Δεν τη ζουν. Η ζωή τους είναι η τηλεόραση. Και τους έχει επιστρέψει αμετάκλητα σε κατάσταση νηπίου.  

"Να χαρώ, να χαρώ, να χαρώ, το μωρό, το μωρό , το μωρό"

Πέρασε όμως πλέον η ώρα του μωρού. Έρχεται η ώρα του τιμωρού.

Είναι καιρός ο Νεοέλληνας, ο μαλάκας, ο ραγιάς να πεθαίνει. Δεν τον σηκώνει πια αυτός ο τόπος. Τα τραγούδια του κώλου, τα κωλοτράγουδα, τα κωλομάγαζα, τα κωλόμπαρα, οι κωλομπαράδες, όλα τέλος. Καιρός για γαμοτράγουδα.

Γαμώ την ευροχούντα σας και τον ιμπεριαλισμό σας. Εμείς θα γίνουμε ο τελικός σεισμός σας.

(Για αυθεντικά ελληνικά γαμοτράγουδα και για το πώς τραγουδούσε τα γαμήσια του ο Έλληνας και η Ελληνίδα όταν ακόμη του σηκωνόταν παρά τους ζυγούς και τα βάσανα, σας παραπέμπω σε μια πρόχειρη συλλογή από τον ερασιτέχνη νεολαογράφο Όττο στο επίκαιρο λόγω αποκριών «Τα Γαμοτράγουδα της αποκριάς»: http://otto-great-chaos.blogspot.gr/2013/03/blog-post_7.html.

Διαβάστε επίσης τη σχετική ωδή στην μαλακία που θα έκανε ακόμη και το διαχρονικό Σουρή να νιώσει ένα μικρό δηγματάκι ζήλιας στο: «http://otto-great-chaos.blogspot.gr/2013/03/blog-post_16.html»).    

Read More »

Νεκροταφείο ονείρων

Νεκροταφείο ονείρων

Πέτρος Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Οδός Ονείρων. Οδός Ονείρων.

Γεμάτη ετοιμοθάνατα όνειρα. Σκορπισμένα. Διαμελισμένα. Με τα αιθέρια σώματα τους να σπαρταράνε.

Τα όνειρα προδόθηκαν. Σε κάθε βήμα σου συναντάς και ένα από αυτό.

Είσαι οργισμένος. Που τα όνειρα πεθαίνουν τόσο εύκολα. Αξιολύπητα.

Σκύβεις πάνω από ένα. Το πιάνεις από το γιακά.

«Εσύ δεν ήσουν που μου ‘λέγες ότι όταν μεγαλώσω θα γίνω…; Το ένα και το άλλο; Κοίταξε μας τώρα. Κοίτα πως με κατάντησες. Κοίτα πως σε κατάντησα.»

Το χαστούκι  φεύγει από το χέρι για να βρει το στόμα τ’ ονείρου. Δεν του χει μείνει φωνή για κραυγή. Δάκρυ για κλάμα.

Εκείνοι είναι πάνω από τα όνειρα. Εμπορεύονται το θάνατο τους με τους παράδες να δίνουν και να παίρνουν.

Με γυαλισμένες μπότες και βερνίκι να μη λερώνει το αίμα των ονείρων.

Φουσκωμένοι από ασκήσεις εκγύμνασης: ασκήσεις στην αδιαφορία.

Ονειροφονιάδες. Επαγγελματίες. Εκδοροσφαγείς ονείρων.

Πρώτα στο παίρνουν το όνειρο. Μετά το γδέρνουν.  Μετά φτιάχνουν παλτά από το τομάρι του, αρώματα από το μεδούλι του. Και στα πουλάν.

Πρώτα σου παίρνουν το πνεύμα, μετά την ψυχή. Μετά το μόνο που σου μένει είναι μια αχόρταγη σάρκα.

Εσύ είσαι το εμπόρευμα. Το πράμα. Εσύ. Απροστάτευτος από όνειρα.

Σε πουλάν και σε αγοράζουν και σου λένε πως είναι οι αγορές.

Είσαι αγοραίος.

Κοίτα καλά. Κοίτα καλά τώρα που τα πράγματα έχουν γυμνωθεί. Τώρα που τα όνειρα είναι νεκρά.

Κοίτα καλά πριν η μπόχα ξανακουκουλωθεί .

Κοίτα. Πριν σε ξανακάνουν κάμπια για να τους κλάνεις μετάξι.

 Πως είναι να έχεις γίνει  ο εχθρός σου; Πως είναι να αγαπάς αυτό που σε καταστρέφει; Να σαι απλά ένα πράμα που θέλει; Αυτό είμαστε. Αυτό είσαι. Το πράμα που θέλει. Το πράμα που θέλει. 

Ο φονιάς, τον πρώτο που σκοτώνει είναι τον άνθρωπο μέσα του. Τι είναι για κάποιον που χει σκοτώσει τον ίδιο του τον εαυτό να σκοτώσει κι άλλους; Τίποτα. Συνήθεια.

Φονιά.

Read More »

Photoshop και στις πορείες

Photoshop και στις πορείες.

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

 

Η πορεία κατά των μεταλλείων χρυσού στις σκουριές που ταυτόχρονα ήταν και πορεία κατά του κυβερνητικού αυταρχισμού και των μέτρων εξαθλίωσης του ελληνικού λαού που έγινε χθες στις 9 Μαρτίου 2013 στην συμπρωτεύουσα της πρώην χώρας που λέγεται Ελλάδα, τη Θεσσαλονίκη, ήταν από τις μεγαλύτερες που γνώρισε η πόλη τα τελευταία χρόνια.

Η λαοθάλασσα των περισσότερων από 20000 διαδηλωτών που γέμισαν κεντρικούς δρόμους της Θεσσαλονίκης και που έφτανε από τη Βενιζέλου μέχρι το Λευκό Πύργο είχε παλμό, είχε αντικυβερνητικά συνθήματα, είχε αντιεταιρικά συνθήματα. Δεν είχε μπάτσους, δεν είχε παρακρατικούς κουκουλοφόρους. Και δεν είχε φωτογράφους να δώσουν μια πανοραμική εικόνα της.

Η κυβέρνηση «Γαμάω και δέρνω και το βιός σας παίρνω» του σκληρού Πρωθυπουργού που δεν κάνει πίσω αλλά δίνει εντολές σύμφωνα με πρώην υφυπουργό του να κάτσουμε στα τέσσερα (http://www.inews.gr/203/a-samaras---tha-katsoume-sta-tessera.htm), μετά τα αίσχη της ένστολης παρακρατικής επιδρομής στο ηρωικό χωριό της Ιερισσού (http://agriazwa.blogspot.gr/2013/03/sos-vs-sos.html), προπύργιο πλέον του αντιδοσιλογικού αγώνα, αποφάσισε να αποκλιμακώσει και να μη χρησιμοποιήσει τις προσφιλείς της μεθόδους καταστολής με χημικά, γκλομπιές και καταστολές.

Την πουστιά όμως δεν την παρατάει με τίποτε.

Έτσι, αστυνομικές δυνάμεις, κατέβασαν δημοσιογράφους από τον Λευκό Πύργο για να μην υπάρχουν πανοραμικές φωτογραφίες της πορείας, μην τυχόν και πάρει μυρωδιά και η υπόλοιπη Ελλάδα ότι η Θεσσαλονίκη, η ωραία κοιμωμένη του Βορρά ξύπνησε λίγο, έστω και για λίγο.

Photoshop και στις πορείες λοιπόν από την κυβέρνηση του νόμος, τάξη φτώχια και φιλότιμο.

Όπως είχαμε δηλώσει και παλαιότερα, οι Σαμαράς και Δένδιας, για να μην τεντώσουν κι άλλο το ήδη τσιτωμένο σχοινί της κοινωνικής αντίδρασης κατέφυγαν σε ένα παλιό κόλπο δεξιών και όχι μόνο εξουσιαστών: Να στοχοποιούν συγκεκριμένες ομάδες  που ούτως ή άλλως δεν αντλούν και μεγάλη κοινωνική συμπάθεια ώστε να συνεχίζουν απτόητοι να φτωχοποιούν όλους τους υπόλοιπους.

Στη συνέχεια στη μέγγενη του ¨νόμος και τάξη¨ θα μπαίναν και όλοι οι διαφωνούντες. Κάθε αρχή και δύσκολη.

Αυτή την επιχείρηση προπαγάνδας την ξεκίνησε η κυβέρνηση ξεκινώντας με επιχειρήσεις στις καταλήψεις και τη σημαία τους, τη Βίλα Αμαλίας και μετά προχώρησε με την κινηματογραφικά εντυπωσιακή και περιπετειώδη σύλληψη των νεαρών στο Βελβεντό λίγες μέρες μετά την τρομοκρατική ενέργεια στο Mall.

Αφού λοιπόν η κυβέρνηση έφτιαξε τη δικιά της σκαλωσιά κοινωνικής πόλωσης, ένιωσε έτοιμη να γενικεύσει το δόγμα της δίνοντας εντολή στα ΜΑΤ να επιδράμουν στο χωριό της Ιερισσού και να προστατέψουν τα συμφέροντα της εταιρίας «Ελληνικός Χρυσός», λίγες μέρες μετά την επιχείρηση δολιοφθοράς στις εγκαταστάσεις της στις Σκουριές.

(Μασκαράδες- Πάχτες στην πορεία. Σχόλιο agriazwa: Από την ταινία Ξέρω τι υπέγραψες πέρσι το καλοκαίρι νο105: η εκδίκηση του φουκαρά. Κάποτε για αυτούς που είχαν πάρα πολλά λέγαν πως είχαν Πάμπολα. Τώρα τους λένε Μπόμπολα. Κάποτε αυτούς που βουτούσαν πράγματα που δεν τους ανήκαν τους λέγαν Αρ-πάχτες. Αυτό δεν έχει αλλάξει μέχρι και τις μέρες μας).

Το μοτίβο του νόμος και τάξη αρχίζει να γίνεται αντιληπτό ακόμη και στους πιο ανυποψίαστους.

Δυστυχώς κύριε Σαμαρά, η κοινή γνώμη δε μάσηξε όπως λέτε και εσείς.

Το «νόμος και τάξη» δεν πείθει σε μια χώρα στην οποία η κυβερνώσα τάξη θα έπρεπε να λάβε το νόμπελ ανομίας. Δεν πείθει, όσοι αποδιοπομπαίοι τράγοι και αν χρησιμοποιηθούν,  όσες Ιφιγένειες και αν θυσιαστούν σε αυτό τον Τρωικό πόλεμο κατά των λαών και των κεκτημένων τους δικαιωμάτων.

Στην κυβέρνηση σας κουμάντο κάνουν ο κος Στουρνάρας, ο αρχιαλχημιστής που μαζί με τον κο Σημίτη μας έβαλε στην σιδερά παρθένα του Ευρώ, ο κος Βενιζέλος του νόμου περί ευθύνης υπουργών και της λίστας Λαγκάρντ. Εσείς απλά υπάρχετε ως ένας άλλος Πινόκιο που όσο περισσότερο πιστεύει στα ψέματα του τόσο μικραίνει η θητεία του.

Δε φτάνει το Photoshop. Ούτε το Botox φτάνει. Ούτε οι πλαστικές επεμβάσεις των ανασχηματισμών.

Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι.

(Σχόλιο agriazwa στο κλίμα των απόκρεων: Ο ΛεβεντοΣαμαράς ντύθηκε ΒελβεντοΣαμαράς)

Read More »

Ιερισ-SOS VS χρυ-SOS

 Ιερισ-S.O.S vs χρυ-SOS

Πέτρος Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Για βδομάδες και με αφορμή μια ύποπτη επίθεση στις εγκαταστάσεις της εταιρίας «Ελληνικός χρυσός» που με πλάγιους τρόπους εξασφάλισε δασικές εκτάσεις για το ορυχείο χρυσού της που θα μετατρέψει σε σεληνιακό τοπίο μια περιοχή απαράμιλλου φυσικού κάλλους και τεράστιας αρχαιολογικής αξίας πλήττοντας βάναυα μεγάλη κομμάτι της Μακεδονίας, το χωριό της Ιερισσού βρίσκεται υπό κατοχή από ισχυρές δυνάμεις των ΜΑΤ που λειτουργούν ως μισθοφόροι της εταιρίας.

Μετά από λήψεις DNA, χημικό πόλεμο και προσαγωγές-απαγωγές τύπου Γκουαντάναμο, κάτι που πλέον ισοδυναμεί όπως γράψαμε με έγκλημα κατά της ανθρωπότητας ("Έξι άτομα εξαφανίστηκαν, δεν τους βρίσκουν πουθενά. Η αστυνομία δεν δίνει πληροφορίες", δήλωσε στο ΡΘ Χρήστος Καραστέριος), οι πρακτικές των ΜΑΤ αρχίσαν πλέον να στοχοποιούν και παιδιά, αρχικά με τις προσαγωγές δύο ανηλίκων και τώρα  με πραγματική εισβολή στο χωριό και ρίψη χημικών στην πλατεία του όπου βρίσκεται το ιατρείο, το γυμνάσιο και το λύκειο, δημιουργώντας αναπνευστικά προβλήματα σε ασθενείς και παιδιά.

Δεν πρόκειται πλέον για πολιορκία. Πρόκειται για εισβολή: Οι μαρτυρίες διαφόρων κατοίκων τα λένε όλα (πηγή Ράδιο Θεσσαλονίκη http://www.rthess.gr/articles_det.asp?artid=41408):

«Κατέβηκαν τέσσερις διμοιρίες ΜΑΤ από τον Πολύγυρο. Χτύπησαν οι καμπάνες της Ιερισσού, μαζεύτηκε όλο το χωριό ακριβώς στην είσοδο της Ιερισσού. Με το που μπήκαν μέσα, τα ΜΑΤ έριχναν και ρίχνουν ακόμα μια βροχή δακρυγόνων, ακόμη και μέσα στο γυμνάσιο και το λύκειο της Ιερισσού. Τα παιδιά πέφτουν κάτω, γέροι πέφτουν κάτω. Γίνεται ένας χαμός, γίνονται οδοφράγματα, συγκρούσεις και μέσα στην αυλή του σχολείου, στο λύκειο. Τώρα εδώ βρίσκομαι εδώ, στο λύκειο. Γέροι πέφτουν κάτω, δεν μπορούν να ανασάνουνε, κλείνουν τα σπίτια για να μην μπουν τα δακρυγόνα, βροχή δακρυγόνων. Ουισαστικά είναι μια κατάσταση πολέμου. Ζητάμε τη βοήθεια των ελεύθερων δημοκρατικών ανθρώπων. Ζητάμε να μας βοηθήσουν. Η κωμόπολης της Ιερισσού είναι πολύ μικρή για να σηκώσει ένα τόσο μεγάλο βάρος. Σας παρακαλούμε βοηθείστε»

«Ρίξανε καπνογόνα μέσα στην είσοδο του σχολείου με αποτέλεσμα να ενοχληθούνε παιδιά με αναπνευστικά προβλήματα. Έχω αυτή τη στιγμή στο γραφείο μου μέσα μια μαθήτρια λιπόθυμη και μια κυρία που ήρθε για το παιδί της, και δεν μπορώ –είναι απέναντι το ιατρείο και δεν μπορώ να προσφέρω βοήθειες, να πάω δίπλα στο γιατρό, ούτε ο γιατρός να έρθει μέσα στο σχολείο διότι υπάρχουν δακρυγόνα έξω και δεν μπορώ ούτε εγώ να πάω ούτε ο ιατρός να έρθει να δώσει βοήθεια. Είμαστε πάρα πολύ ταραγμένοι, σας ζητώ συγγνώμη σας κλείνω να πάω να δω τι γίνεται και με άλλα παιδιά»

«Μας έχουνε ρίξει δακρυγόνα μέσα στο σχολείο, έχουμε παιδιά που έχουν αναπνευστικά προβλήματα. Σας παρακαλώ βοηθήστε μας. Βγάλτε το θέμα όσο γίνεται πιο πολύ. Είναι απαράδεκτο αυτό. Έχουμε τα παιδιά εδώ μέσα για να τα προστατέψουμε. Οι γονείς τους χτυπιούνται με τα ΜΑΤ στην πλατεία της Ιερισσού. Αν υπάρχει κάποιος υπεύθυνος που μπορεί να σταματήσει αυτό το πράγμα ας το κάνει τώρα. (Φωνές παιδιών: Η δασκάλα φωνάζει: Μπείτε όλοι μέσα τώρα. ΜΠΕΙΤΕ ΟΛΟΙ ΜΕΣΑ ΤΩΡΑ). Αυτή τη στιγμή τα ΜΑΤ είναι έξω από το σχολείο. Ποιο κράτος είναι αυτό που εκθέτει τα παιδιά σε τέτοιο κίνδυνο; Απ’ τη Χαλκιδική παίρνω. Απ’ τη Χαλκιδική… Δεν ξέρω αν την γνωρίζετε…»

«…με ολόκληρο στρατό. Έχει μαζευτεί κόσμος επειδή φοβήθηκε που είδε τα ΜΑΤ, μας έχουνε ρίξει δακρυγόνα. Αυτή τη στιγμή μέσα στο σχολείο επικρατεί πανικός. Έχουν φοβηθεί παιδιά, έχουν πάθει κρίση πανικού, ευτυχώς που προλάβαμε και τους δώσαμε κάποια Maalox (συγγνώμη για την έμμεση διαφήμιση) για να μην τους πειράξουν τα χημικά. Ρίχνουν χημικά μέσα στα σχολεία μας, μέσα στο σπίτι μας, μέσα στο χωριό μας (δεύτερη φωνή: στο σχολείο μέσα).  Τα παιδιά τα έχουμε κρατήσει μέσα στο σχολείο αλλά δεν είναι τόσο εύκολο να κρατήσεις 300 παιδιά μέσα στο σχολείο όταν ξέρουν ότι οι γονείς τους είναι έξω και κινδυνεύουν. Είναι τραγικά. Ζητάμε βοήθεια. ΖΗΤΑΜΕ ΒΟΗΘΕΙΑ. Αυτή τη στιγμή έχω απέναντι μου μια κοπέλα μισολιπόθυμη που δεν μπορεί να ανασάνει.»

Μετά την επίθεση στην πλατεία τα ΜΑΤ άρχισαν εφόδους και στα σπίτια των κατοίκων.

Όταν το κράτος γίνεται παρακράτος και το αντίστροφο, δεν δύναται πλέον να υπάρξει καμία αμφιβολία.

ΕΧΟΥΜΕ ΧΟΥΝΤΑ.

Read More »

Οι νεκροθάφτες του σοσιαλισμού

Οι νεκροθάφτες του σοσιαλισμού.

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

 

Τι καλύτερο από το ακούμε ένα μύθο κατασκευασμένο από έναν άνθρωπο με ευρύτητα πνεύματος και πολυσυλλεκτική παιδεία για να μας νανουρίζει τις κρύες νύχτες των μνημονίων;

Αναφέρομαι στους μύθους του Γιάννη Βαρουφάκη, του ξενοτραφή καθηγητή οικονομικών, οικογενειακού φίλου των Παπανδρέου και σύμβουλο του τότε αρχηγού της (αν)αξιωματικής αντιπολίτευσης Γιώργου Παπανδρέου τον οποίο και εγκατέλειψε όταν αντιλήφθηκε ότι ο μέλλοντας πρωθυπουργός έχει πάρει τον στραβό το δρόμο.

Παρότι δεν υπάρχει καμιά υπόνοια πολιτικής ευθύνης για τον κο Βαρουφάκη καθώς  ο ίδιος κάνει παρεμβάσεις μόνο ως σκεπτόμενος ειδικός, ο κος Βαρουφάκης διαλέγει να φορτώνεται στην πλάτη του μια άλλη είδους ευθύνη, να επιμερίζεται το ασήκωτο ηθικό βάρος της πρωθυπουργικής θητείας του Γεώργιου Παπανδρέου παρέχοντας του ισχυρά άλλοθι για τα εγκλήματα που διέπραξε εις βάρος του ελληνικού λαού.

Μετά το άλλοθι περί πολιτικής ευθύνης όπου ο Βαρουφάκης θέλει τον τέως υπουργό οικονομικών Γεώργιο Παπακωνσταντίνου να είναι ένας αλαζόνας ηλίθιος και τον Παπανδρέου να είναι ένας ανίδεος που διάλεξε τον λάθος άνθρωπο για τη σωστή δουλειά, (η αποδόμηση του βαρουφάκιου μύθου στο http://agriazwa.blogspot.gr/2013/01/blog-post.html), μετά την υπεράσπιση του κερδοσκόπου «κοινωνικού μηχανικού» George Soros απέναντι στην «Σοροφοβική» ελληνική κοινή γνώμη που ανέλαβε ο κος Βαρουφάκης (περισσότερα στο http://agriazwa.blogspot.gr/2012/06/blog-post_10.html) , ο Γιάννης ο Βαρουφάκης επιστρέψε με έναν μύθο πλαισίου στον οποίο μπορούν να ενταχθούν οι προηγούμενοι μύθοι που παρείχαν ισχυρά άλλοθι σε απεχθείς πολιτικούς και οικονομικούς εγκληματίες. Δεν φταιν τα πρόσωπα. Ο σοσιαλισμός σαν πολιτική είναι καταδικασμένος στις συνθήκες του 21ου να επαναλαμβάνει τα λάθη του και να καταστραφεί από αυτά.

Στο άρθρο του «Ο θάνατος της Σοσιαλδημοκρατίας» (http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=20740), ανάμεσα στα πολλά εύστοχα που περιγράφει, ο κος Βαρουφάκης δίνει μια κεντρική γραμμή που περισσότερο ύποπτη παρά εύστοχη είναι:

Με ελάχιστες εξαιρέσεις οι Ευρωπαίοι σοσιαλδημοκράτες είχαν καλές προθέσεις και πίστη στο όραμα της Σοσιαλδημοκρατίας: Υποτάχθηκαν και έκαναν κάθε δυνατή παραχώρηση στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα όχι για να εξυπηρετήσουν τα μεγάλα συμφέροντα αλλά για να εξασφαλίσουν από τα σκανδαλώδη υπερκέρδη του πόρους (ψίχουλα τα λέει ο κος Βαρουφάκης και ορθώς) από τα υπερκέρδη του αχαλίνωτου πλέον καζινοκαπιταλισμού.

Άκουσον, άκουσον. Είναι δηλαδή σαν να λέει ο κος Βαρουφάκης ότι μια ολόκληρη πολιτική αποφάσισε να δώσει το ελεύθερο σε εγκληματίες ώστε από τα υπερκέρδη της εγκληματικότητας να βρεθούν πόροι για το κοινωνικό κράτος. Αυτό ισχυρίζεται ο κος Βαρουφάκης. Και ότι έπειτα οι φουκαριάρηδες οι πολιτικοί βρέθηκαν όμηροι στα χέρια των εγκληματιών τους οποίους οι ίδιοι άνδρωσαν.

    Κύριε Βαρουφάκη. Σταματήστε να υποτιμάτε την ευφυΐα μας. Οι πολιτικοί που αναφέρετε δε βρέθηκαν όμηροι του σοσιαλιστικού οράματος στις συνθήκες της παγκοσμιοποίησης.

Ήταν αυτοί οι ίδιοι που συνέβαλαν στη διαμόρφωση αυτών των συνθηκών διεισδύοντας σε κεντρικές πολιτικές σκηνές υπό την προβιά του σοσιαλισμού.

 Δεν ήταν τίποτε άλλο παρά πράκτορες του καζινοκαπιταλισμού που θα εξευτέλιζαν το Σοσιαλισμό, μια από τις πολιτικές ιδεολογίες που μπορούσαν να βάλουν φραγμούς στην άνευ όρων επέλαση των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, για να παραδώσουν αμαχητί τις κοινωνίες και τα κράτη στα χέρια των ολιγαρχιών.

Ας ανοίξουμε λοιπόν το οικογενειακό άλμπουμ πολιτικών προσώπων που αναφέρετε με στιγμιότυπα που συνέλεξα για τις ανάγκες ενός βιβλίου μου που μάλλον δε θα εκδοθεί ποτέ.

Πάμε λοιπόν στον αγαπητό μας καγκελάριο Schroeder ο οποίος «βοήθησε» τη Γερμανία να σταθεί στα πόδια της στις δύσκολες συνθήκες της παγκοσμιοποίησης δημιουργώντας μια στρατιά εργατικών ζόμπι, εργαζόμενων-ανέργων μέσω της «ελαστικής απασχόλησης».

Ξέρετε σε ποια εταιρία βρέθηκε ως σύμβουλος ο καγκελάριος αφού ολοκλήρωσε το έργο του; Μα στη NM Rothschild, της παλιάς και ακόμη κραταιάς δυναστείας των Rothschild (http://www.bloomberg.com/apps/news?pid=newsarchive&sid=aGKZjqWegR1Y).

(O Schroeder με τον Βαρώνο Eric De Rothschild στον οικογενειακό πύργο των Rothschilds Chateu Lefit)

Ας πάμε στον Αντωνάκη τον Blair, τον φυντάνι των εργατικών που ξεπέρασε σε νεοφιλελεύθερο ζήλο ακόμη και τη σιδερά κυρία, τη Margaret Thatcher (σύμβουλοι της οποίας κατά την αντικοινωνική της και απάνθρωπη, με άλλα λόγια νεοφιλελεύθερη θητεία της ήταν ποιοι άλλοι; Οι Rothschild: http://www.ft.com/cms/s/0/bc213b2a-71ef-11e1-90b5-00144feab49a.html#axzz2MepDEXhk)

Ο (αντι)εργατικός ο Tony o Blair λοιπόν είχε τόσο στενές σχέσεις με τον μεγιστάνα των Media Rupert Murdoch που μετά το πέρας της αντικοινωνικής και απάνθρωπης, με άλλα λόγια νεοφιλελεύθερης θητείας του αυτοί συνδέθηκαν με οικογενειακά δεσμά: To 2011 o Blair έγινε νονός της εννιάχρονης κόρης του 80χρονου μεγιστάνα την οποία και βάφτισε στις όχθες του Ιορδάνη ποταμού(http://www.guardian.co.uk/politics/2011/sep/05/tony-blair-murdoch-family-fold)! Εκπλαγήκατε ή όχι ακόμη;

(Blair και Murdoch το 2008)

Αλλά ας πάμε και στον Δημοκρατικό το Βασιλάκη τον Clinton που επέτρεψε ακόμη περισσότερη ασυδοσία στο χρηματοπιστωτικό σύστημα.  Με την αναγγελία του γάμου της Lynn Forester με τον Evelyn de Rothschild, το ζεύγος δέχθηκε πρόσκληση από τους Clinton να περάσουν το μήνα του μέλιτος τους, μπορείτε να φανταστείτε που; Στον Λευκό Οίκο. Μάλιστα. Στον Λευκό Οίκο! (http://news.sky.com/story/628428/i-love-my-country-over-my-party)

(Clintons και Rothschilds αρχοντικό των δεύτερων στο ανάκτορο του Kessington στο Λονδίνο, 2004)

Καταλαβαίνετε γιατί χρησιμοποιώ τον όρο «πράκτορες του καζινοκαπιταλισμού»;

Νομίζατε ότι αυτά γίνονται μόνο στην Ελλάδα; Φυσικά και όχι. Αλλά ας γυρίσουμε στα «δικά μας» και στον «πλανεμένο» σοσιαλιστή φίλο σας το Γεώργιο Παπανδρέου, της πολιτικής δυναστείας των Παπανδρέου. Δεν ξέρουμε τι σχέση είχε η πολιτική δυναστεία τους με τη χρηματοπιστωτική δυναστεία των Rothschild. Οι σχέσεις Παπανδρέου με τον Soros γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρες. Και οι σχέσεις Soros-Rothschild είναι δεδομένες χωρίς αυτό να σημαίνει εξ’ επαγωγής σχέσεις και χωρίς να τις αποκλείει.

(Παπανδρέου και David de Rothschild, Αθήνα 2009)

Σε παλαιότερο άρθρο μου διερεύνησα το ενδεχόμενο οικογενειακής σχέσης ΓΑΠ-Soros χωρίς να μπορώ φυσικά να είμαι καταληκτικός (//agriazwa.blogspot.gr/2011/11/blog-post_14.html) με σύνδεσμο το μακαρίτη «δημοκρατικό» γερουσιαστή Tom Lantos, τον άνθρωπο που είχε τεράστιο μερίδιο ευθύνης για τους πολέμους των αμερικανών εναντίον του Ιράκ.

Οι σχέσεις όμως των Παπανδρεϊκών ΜΚΟ με τις ΜΚΟ του Soros είναι δεδομένες. Και μιας που η λέξη παιδομάζωμα είναι της μόδας ας αναφερθούμε σε ένα πραγματικό παιδομάζωμα για το οποίο λίγοι ως συνήθως ενημερώθηκαν και για το οποίο συνεργάστηκαν Παπανδρεϊκές και ΜΚΟ του Soros. Όπως περιέγραφα σε άρθρο μου του 2011:

«…Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στις οργανώσεις και τα ιδρύματα: Το Seeds for Peace είναι μια οργάνωση που σύμφωνα με την ίδια «είναι αφοσιωμένη στο να εφοδιάζει νέους ηγέτες από περιοχές με συγκρούσεις με τις ηγετικές ικανότητες που απαιτούνται… Από 46 παλαιστίνιους και Αιγύπτιους εφήβους το 1993, η οργάνωση επέκτεινε τον προγραμματισμό της για να περιλαμβάνει νέους ηγέτες από την Νότια Ασία, την Κύπρο και τα Βαλκάνια. Το δίκτυο ηγεσίας της σήμερα περικλείει πάνω από 4300 νεαρούς ανθρώπους»

Τι σχέση έχει η οργάνωση με το θέμα μας; Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το Seeds of Peace εφορμά στα Βαλκάνια. Ορμητήριο και κέντρο αναφοράς είναι η Ελλάδα. To 2000 το Seeds of Peace Balkans Program ξεκινά από το ολυμπιακό χωριό. Από κει θα ξεκινήσει τον αμερικάνικο γενιτσαρισμό και θα στρατολογήσει εκατοντάδες νέους από την Βοσνία και Ερζεγοβίνη, το Κόσσοβο, την Γιουγκοσλαβία, την «Μακεδονία» (όπως ονομάζει το ίδρυμα τα Σκόπια), την Αλβανία και θα τους μαζέψει στο «αρχηγείο» της στο Main των ΗΠΑ. Η οργάνωση ονομάζει εφήβους και νέους ως ηγέτες. Προκατασκευασμένοι ηγέτες… Με τη λογική ποδοσφαιρικού συλλόγου, η οργάνωση αντί να εξαγοράσει ηγέτες, τους κατασκευάζει μέσω των φυτωρίων της… Και πάλι θα μου πείτε τη σχέση έχει αυτό με το θέμα μας; Η επιλογή των νέων γίνεται μέσω των ιδρυμάτων του Σόρος. Και το πρόγραμμα ξεκίνησε στο ολυμπιακό χωριό με τη βοήθεια του ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου…»

Παιδομάζωμα και γενιτσαρισμός.

Αλλά ας έρθουμε στο σήμερα. Όπως είχα προβλέψει από τις αρχές της θητείας ΓΑΠ, μόλις αυτός εξασφάλιζε το ότι η Ελλάδα θα βρισκόταν σε αναπόδραστη τροχιά καταστροφής θα εγκατέλειπε το καράβι και θα αμειβόταν με μια θέση σε διεθνείς οργανισμούς (δια του λόγου το αληθές, Δεκέμβριος 2010 http://agriazwa.blogspot.gr/2010/12/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-l-etat-c-est-moi.html).

Δεν τα κατάφερε και τόσο καλά. Τώρα, ο  άνθρωπος που έδωσε το τελειωτικό χτύπημα στην Ελλάδα και έβαλε σε περιπέτειες το ευρωπαϊκό οικοδόμημα για χάρη του ευροφεντεραλισμού, το παίζει ακαδημαϊκός που διδάσκει τον «ανασχεδιασμό της Ευρώπης», πρώτα στο Harvard και τώρα στο Columbia όπου και στις 27 Φεβρουαρίου του 2013 βρέθηκε ως ομιλητής σε πάνελ (http://www.sipa.columbia.edu/). Ας δούμε ποιοι ήταν μαζί του στο  πάνελ:  

Kemal Dervish, φίλος του ΓΑΠ, πρώην της Παγκόσμιας Τράπεζας, νυν του χρηματοδοτούμενου και από τα ιδρύματα Soros Brooking Institute, τακτικός σύνεδρος του συνεδρίου της Κύμης που διοργάνωναν οι Παπανδρεϊκές ΜΚΟ. Φήμες τον θέλαν να παίρνει τη θέση του έκπτωτου Strauss Kahn με τον οποίο ο ΓΑΠ είχε προσυνεννοηθεί την υπαγωγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ.

Joseph Stiglitz: Φίλος του ΓΑΠ, τακτικός σύνεδρος του συνεδρίου της Κύμης που διοργάνωναν οι Παπανδρεϊκές ΜΚΟ, πρώην της Παγκόσμιας Τράπεζας, «επικριτής» του «κακού» ΔΝΤ.

 George Soros. Κερδοσκόπος και «κοινωνικός μηχανικός» προκειμένου κλειστές κοινωνίες να ανοίξουν για να επελάσουν τα μεγάλα ιδιωτικά συμφέροντα.  

(Από αριστερά προς δεξιά: Dervis, Stiglitz, Παπανδρέου, Anderson, Soros, Φεβρούαριος 2013, Columbia/SIPA)

 

Ο ΓΑΠ στην ομιλία του ευχαρίστησε δημοσίως τον George Soros για τον «αγώνα του κατά του ρατσισμού στην Ευρώπη».

Μίλησε για τη μάχη του κατά της διαφθοράς και της κερδοσκοπίας ενώ μια θέση παραδίπλα βρισκόταν ένας από τους μεγαλύτερους κερδοσκόπους του 20^ου και 21^ου αιώνα: Ο George Soros.

Και ρωτάω ο αδαής: όταν οι Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου υποδέχονταν κεκλισμένων των θυρών στη Βουλή στις 24 Απριλίου 2011 τον φίλο George Soros (http://news247.gr/eidiseis/politiki/aisiodoksos_kata_mia_ennoia_o_megaloependyths.825491.html ) hedge fund του οποίου μαζί με άλλα hedge funds διερευνούσαν ήδη από το 2010 το πώς θα κερδοσκοπούσαν εις βάρος του Ευρώ, υπόθεση που κίνησε διαδικασίες στο Αμερικανικό Υπουργείο Δικαιοσύνης, αυτό δεν ήταν διαφθορά και μάλιστα στα   υψηλότερα επίπεδα; (http://online.wsj.com/article/SB10001424052748704486504575098021150940494.html),

Στην ομιλία του ο ΓΑΠ έδωσε πλήρως το περίγραμμα, το περιεχόμενο και το σκοπό της ελληνικής κρίσης:

«Σε κάποιο σημείο, κάποιοι άνθρωποι ένιωσαν, ότι αυτό (η ελληνική κρίση), ήταν μια μεταμφιεσμένη ευλογία (δεν μπορώ παρά να θυμηθώ τις δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης ΓΑΠ, Θεόδωρου Πάγκαλου ότι το «μνημόνιο είναι ευτυχία: http://agriazwa.blogspot.gr/2010/12/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CF%85%CF%84%CF%85%CF%87%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%AF%CE%BD%CE%B1%CE%B9.html»)

Αφήστε τις αγορές να πιέσουν, αφήστε τα πράγματα να φύγουν εκτός ελέγχου και μετά θα βάλουμε αυτές τις χώρες σε τάξη…»

Όπως και έγινε. Μόνο που αντί για την προτενσταντική «τάξη» του ευροφεντεραλισμού, εμείς οι Έλληνες είμαστε με διπλή έννοια μάρτυρες ενός κοινωνικού, πολιτικού και οικονομικού χάους.

Η γη της επαγγελίας των ευρωφεντεραλιστών παρέμεινε μονάχα στο επίπεδο της απαγγελίας και της εξαγγελίας.

Να ενημερώσω επίσης ότι παρά τις μεγαλόστομες διακηρύξεις περί θανάτου του Σοσιαλισμού, τα λειτουργικότερα και δικαιότερα παραδείγματά του συνεχίζουν σε πείσμα της παγκοσμιοποίησης να λειτουργούν έξοχα στις σκανδιναβικές χώρες, κάτι το οποίο συγκαλύπτεται από την παγκόσμια κοινή γνώμη μέχρις ότου και αυτές οι κοινωνίες να αλωθούν από πράκτορες του καζινοκαπιταλισμού που θα τις ωθήσουν σε κατάρρευση για να μπορούν μετά οι καζινοκαπιταλιστές να περιφέρουν το πτώμα του αντιπάλου τους και να παραδειγματίζουν όσους τολμήσουν να φανταστούν ότι μπορούν να ξεφύγουν από την κυριαρχία τους.

Ζήτω λοιπόν η σοσιολιγαρχία. Των Παπανδρέου και των Blair αυτού του κόσμου και των «Μεγάλων» φίλων τους.   

Μετά από όλα αυτά κύριε Βαρουφάκη, με όλη την συμπάθεια και την εκτίμηση που τρέφω στην νοητική σας επάρκεια, να σας ρωτήσω ευθέως για μια ακόμη φορά: Ποιους νομίζετε ότι δουλεύετε. Ή: Για ποιους νομίζετε ότι δουλεύετε;  

Read More »