Σώτη Πρετεντέρη

Σώτη Πρετεντέρη

Σχολιασμός του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot)

 

(πηγή Photoshop: μάλλον το http://lsm-new.blogspot.gr/2010/09/blog-post_29.html)

Είναι δύσκολο να αντιμετωπίζεις πάντα τη χυδαιότητα με ευπρέπεια. Κυρίως όταν η χυδαιότητα σερβίρεται με πολλές στρώσεις καθωσπρεπισμού.

Είναι δύσκολο να αντιμετωπίζεις τους μεγάλους μετρ του πολιτικά ορθού που το κόβουν και το ράβουν στα μέτρα των αφεντικών τους.

Είναι δύσκολο να μην εξοργίζεσαι όταν βιντεοσκοπημένοι χουλιγκάνοι όπως ο Ιωάννης Pretend-έρης (http://www.youtube.com/watch?v=xncOAtAT4hg) χαρτογραφούν την πολιτική σκηνή του τόπου τραβώντας με νερομπογιές τις διαχωριστικές γραμμές ανάμεσα στο κέντρο και τα άκρα. Και μετά διπλώνει τον αυτοσχέδιο χάρτη του σμίγοντας τα «άκρα» και την εκτοξεύει σαν χάρτινο αεροπλανάκι πάνω από το κεφάλι της κοινής γνώμης. Ο μπουκαλορίχτης. Ο σαϊτορίχτης.   

Είναι δύσκολο να ακούς τον Pretend-έρη δημοσίως να λέει αυτολεξεί «Να κάνω όμως ε; Εγώ να κάνω τον ηλίθιο; Να κάνω όμως τον απλό τηλεθεατή;» (http://www.youtube.com/watch?v=uuD4ByEXHlw).

Έχει δίκιο ο Ιωάννης ο Pretend-έρης. Όλοι αυτοί του ιερατείου των απόψεων των κρατούντων, ο Pretend-έρης, οι Καψήδες, ο Μανδραβέλης, ο Κανέλλης, η Τρέμη και ο Κώνστας και άλλοι παλαιοί αλλά και ανερχόμενοι αυλοκόλακες, έχουν κάνει τους απλούς τηλεθεατές ηλίθιους, ανθρώπους ανίκανους να ξεχωρίσουν την εικονική από την πραγματικότητα έξω από το πλυντήριο εγκεφάλων.

Οι εκπρόσωποι τύπου των μεγάλων συμφερόντων (άλλωστε ο ομογάλακτος Μανώλης Καψής πήρε το ρόλο του τόσο ζεστά που έγινε και επισήμως εκπρόσωπος τύπου της κυβέρνησης φάρσας του Λουκά Παπαδήμου το 2011) έχουν πάντα δίκιο.

Έχουν το δίκιο των αφεντικών τους. Το δίκιο του ισχυρού.

Έχει πάντα δίκιο ο Pretend-έρης. Το δίκιο του Pretend-έρη. Το δίκιο του μονοπωλίου απόψεων. Το δίκιου του επαγγελματία προπαγανδιστή. Το δίκιο του μηχανορράφου. 

Και όταν ο Pretend-έρης μηχανορραφεί, η Όλγα Τρέμει.

Παλεύοντας πολύ σκληρά για να αποδείξει το παπικό του αλάθητο για τη θεωρία των άκρων τα οποία ο ίδιος αυθαίρετα χαρτογραφεί για να μπορέσει να του βγει η θεωρία, πρόσφατα ο Pretend-έρης δημοσίευσε ένα εμετικό τέχνασμα, τόσο εμετικό που την πατρότητα του κάποιος οφείλει να την αποδώσει στον Pretend-έρη αλλά και αρκετά ιδιοφυές για να έχει κάποιος κάθε λόγο να αμφισβητήσει ότι η πατρότητα του τεχνάσματος ανήκει στον μέτριας ευφυΐας τηλεπαρουσιαστή.  

Παίρνοντας μέλη προσωπικοτήτων που ο ίδιος πολύ θα ήθελε να κατακρεουργήσει, ως άλλος δόκτορας Φράνκενστάιν, ο Pretend-έρης έδωσε ζωή στο δικό του τέρας:

Το Τέρας Ζωή Κασιδιάρη.

Ας διαβάσουμε τον περήφανο πατέρα να περιγράφει το τέρας του μέσα από τη στήλη του στο Βήμα:

«Στην ελληνική πολιτική ζωή κυκλοφορεί εσχάτως ένα αποτρόπαιο τέρας. Ούτε άνδρας ούτε γυναίκα. Ούτε δεξιό ούτε αριστερό. Ούτε καινούργιο ούτε παλιό.

Κάτι παράξενο, απροσδιόριστο, ετερόκλητο και ταυτοχρόνως υποδόρια επικίνδυνο.

Είναι επικίνδυνο επειδή, σε αντίθεση με τα ερμαφρόδιτα πολιτικά χαρακτηριστικά του, διαθέτει μια συγκροτημένη μέθοδο και μια διαμορφωμένη αντίληψη που το καθιστούν ελκυστικό.

Ορισμένοι ίσως ισχυριστούν ότι τόσο η μέθοδος όσο και η αντίληψη κινούνται στα όρια της ψύχωσης και εμπίπτουν ενδεχομένως στην αρμοδιότητα της ψυχιατρικής επιστήμης. Αυτό όμως δεν τις καθιστά λιγότερο επικίνδυνες…

… Διότι η ωμή αλήθεια είναι ότι κανένα τέτοιο τέρας δεν θα υπήρχε αν δεν εξέφραζε πολλά μικρά τερατάκια που κυκλοφορούν ανάμεσά μας.

Είναι τα δημιουργήματα του παθολογικού προσχήματος κάποιων «έξω» εναντίον κάποιων «μέσα» και κάποιων «κάτω» εναντίον κάποιων «επάνω».  

Κι από τη Ζωή ή τον Κασιδιάρη όλο και κάποιος γιατρός ή ψηφοφόρος μπορεί κάποια στιγμή να σε γλιτώσει.
Αλλά με τη Ζωή Κασιδιάρη τα πράγματα είναι πολύ πιο μπερδεμένα» (http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=506474)

Φυσικά ο Pretend-έρης με το τέρας του Ζωή Κασιδιάρη δεν επιτίθεται στον Ηλία Κασιδιάρη. Άλλωστε έχουν περισσότερα που τους ενώνουν πέρα από τον δημόσια εκδηλωμένο χουλιγκανισμό τους.

Ο Pretend-έρης ήταν ο τηλεπαρουσιαστής που το 1995 έβαλε την Χρυσή Αυγή από τα παρακρατικά αλώνια στα τηλεοπτικά σαλόνια εμφανίζοντας τον Γ.Γ της Χ.Α Νίκο Μιχαλολιάκο και φυσικά όχι για χάρη της πολυφωνίας στην οποία ο κος Pretend-έρης φαίνεται να είναι αλλεργικός.

Έμμεσα μπορεί λοιπόν να του αποδοθεί μέρος της πατρότητας του αυγού του φιδιού. Κάτι έκανε και αυτός για να εκκολαφτεί.

Δεν επιτίθεται λοιπόν στον Ηλία Κασιδιάρη και στην Χρυσή Αυγή ο Pretend-έρης με το τέρας του. Όχι, στη Ζωή Κωνσταντοπούλου και τον Σύριζα επιτίθεται. Ως Ιερέας των μεγάλων συμφερόντων, παντρεύει τα «άκρα» όπως φυσικά αυτός τα προσδιορίζει και τα ενώνει σε μια σάρκα.   

Γιατί επέλεξε για αυτόν τον ανίερο γάμο την κυρία Κωνσταντοπούλου την οποία και συνέζευξε με το στανιό με τον Ηλία Κασιδιάρη; Τι νιώθει ότι τον απειλεί τόσο πολύ στην κυρία Κωνσταντοπούλου που στέλνει κατόπι ολόκληρο τέρας και μάλιστα ερμαφρόδιτο να την κυνηγήσει;

Γιατί τύποι σαν τον Pretend-έρη έχουν μάθει να περνάν ζωή και κότα.

Και η Ζωή δεν είναι κότα. Γιατί η Ζωή δεν βλέπει την προανακριτική για τη λίστα Λαγκάρντ σαν ένα πικ-νικ που μόλις τελειώσει και που μετά το φαγοπότι απλά τα μαζεύουμε, βάζουμε τα σκουπίδια μας στα ταπεράκια της συγκάλυψης και φεύγουμε. Γιατί η Ζωή κάνει τη δουλειά της κάνοντας ερωτήσεις, εξαντλώντας και τον ίδιο της τον εαυτό για να φτάσει το μαχαίρι στο κόκκαλο. Το μαχαίρι που μέχρι και σήμερα ήταν αποκλειστικά στο λαιμό του Έλληνα πολίτη ενώ ο Έλληνας πολιτικός παρακολουθούσε με ηδονή Νέρωνα το αποτρόπαιο θέαμα της καταστροφής του λαού για τα εγκλήματα των πολιτικών.

Γιατί η Ζωή κάνει τη δουλειά της. Και για τους κηφήνες του συστήματος εξουσίας δεν υπάρχει τίποτα πιο ενοχλητικό από το να κάνει κάποιος τη δουλειά του ανεξάρτητα από τις αντιξοότητες και την παρασιτική νοοτροπία που έχει κατακτήσει την Ελλάδα.

Πόσο μάλλον όταν τη δουλειά της την κάνει μια γυναίκα, ξέρετε ένα από εκείνα τα διακοσμητικά πλάσματα που για τους Έλληνες είναι μόνο για πήδημα, τεκνοποίηση και νοικοκυριό. Σκεύη και οικιακοί σκλάβοι με όποια σειρά θέλετε.

Για αυτό ο Pretend-έρης στο φαντασιακό του θέλει τη Ζωή ερμαφρόδιτη. Δεν αντέχει στην ιδέα μιας γυναίκας με αρχίδια που λείπουν από πολλούς ευνούχους του συστήματος εξουσίας.

Είχε ισχυρά κίνητρα ο Pretend-έρης για να φτιάξει το ερμαφρόδιτο τέρας του: φθόνο πέους και  επαγγελματικές υποχρέωσεις. Είναι ωραία όταν μπορείς να συνδυάζεις τα κόμπλεξ σου με τη δουλειά σου και να αμείβεσαι υπέρογκα και για τα δύο.      

 Έτσι λοιπόν, ο Pretend-έρης, σε μια έκλαμψη ευφυΐας δική του ή άλλου, έστειλε το τέρας του στο κατόπι της Ζωής. 

Το τέρας του όμως έχει και εκείνα τα αναθεματισμένα τα χαρακτηριστικά του δημιουργού του. Για την ακρίβεια είναι κατ εικόνα και ομοίωση του δημιουργού του, του Ιωάννη Pretend-ερη. Γράφοντας λοιπόν ο Ιωάννης Pretend-έρης

 «Στην ελληνική πολιτική ζωή κυκλοφορεί εσχάτως ένα αποτρόπαιο τέρας. Ούτε άνδρας ούτε γυναίκα. Ούτε δεξιό ούτε αριστερό. Ούτε καινούργιο ούτε παλιό.

Κάτι παράξενο, απροσδιόριστο, ετερόκλητο και ταυτοχρόνως υποδόρια επικίνδυνο.

Είναι επικίνδυνο επειδή, σε αντίθεση με τα ερμαφρόδιτα πολιτικά χαρακτηριστικά του, διαθέτει μια συγκροτημένη μέθοδο και μια διαμορφωμένη αντίληψη που το καθιστούν ελκυστικό.

Ορισμένοι ίσως ισχυριστούν ότι τόσο η μέθοδος όσο και η αντίληψη κινούνται στα όρια της ψύχωσης και εμπίπτουν ενδεχομένως στην αρμοδιότητα της ψυχιατρικής επιστήμης. Αυτό όμως δεν τις καθιστά λιγότερο επικίνδυνες…»  

περιγράφει το πολιτικό σύστημα που τον συντηρεί ώστε ο ίδιος να το συντηρεί. Για την ερμαφρόδιτη σχέση πολιτικής- δημοσιογραφίας. Για το σύστημα εξουσίας στην Ελλάδα. Και κάνει μια έξοχη περιγραφή της τελευταίας και ελπίζουμε ύστατης εκδοχής του: της τρικομματικής κυβέρνησης Σαμαρά : «Στην ελληνική πολιτική ζωή κυκλοφορεί εσχάτως ένα αποτρόπαιο τέρας. Ούτε άνδρας ούτε γυναίκα. Ούτε δεξιό ούτε αριστερό. Ούτε καινούργιο ούτε παλιό.

Κάτι παράξενο, απροσδιόριστο, ετερόκλητο και ταυτοχρόνως υποδόρια επικίνδυνο»

Τι ποιητικό! Ούτε δεξιό ούτε αριστερό. Όντως πως αλλιώς θα περιέγραφε κάποιος κάτι που είναι ταυτόχρονα και αριστερό και  κεντρώο και ακροδεξιό; Πως αλλιώς; Κάτι που είναι φτιαγμένο από τον παλιοκομματισμό αλλά και μορφώματα που δημιουργηθήκαν ως δεκανίκια του;

Ούτε καινούριο ούτε παλιό. Κάτι παράξενο, απροσδιόριστο, ετερόκλητο και ταυτοχρόνως υποδόρια επικίνδυνο.

Τα έχει πει όλα ο ποιητής.

Κάτσε. Κάτσε να μάθουμε το πώς λειτουργεί το τέρας Pretend-ερη. Ας ακούσουμε τον κατασκευαστή του να μας περιγράφει:

« Είναι επικίνδυνο επειδή, σε αντίθεση με τα ερμαφρόδιτα πολιτικά χαρακτηριστικά του, διαθέτει μια συγκροτημένη μέθοδο και μια διαμορφωμένη αντίληψη που το καθιστούν ελκυστικό.»

Τόσο ελκυστικό που κατάφερε να σχηματίσει κυβέρνηση. Ναι, ο τρόμος μπορεί να είναι ελκυστικός.

«Ορισμένοι ίσως ισχυριστούν ότι τόσο η μέθοδος όσο και η αντίληψη κινούνται στα όρια της ψύχωσης και εμπίπτουν ενδεχομένως στην αρμοδιότητα της ψυχιατρικής επιστήμης. Αυτό όμως δεν τις καθιστά λιγότερο επικίνδυνες…» 

Όντως. Αδιάκοποι κεντρικοί πολιτικοί εκβιασμοί. Μισθοί και συντάξεις σε επίπεδο πλέον Βουλγαρίας. Αυτοκτονίες. Εκατοντάδες χιλιάδες νέο γκασταρμπαίτερς. Εκατομμύρια νεόπτωχοι και νέοι άνεργοι. Όλα αυτά έχουν προκύψει από «μια συγκροτημένη μέθοδο και μια διαμορφωμένη αντίληψη», μια μέθοδο και αντίληψη που για κάποιους κινείται «στα όρια της ψύχωσης και εμπίπτουν ενδεχομένως στην αρμοδιότητα της ψυχιατρικής επιστήμης»

Σπάνια έχω διαβάσει ποιητικότερη περιγραφή των μνημονιακών κυβερνήσεων. Τουλάχιστον αποδεικνύεται ότι κάποιοι έχουν το γνώθι σαυτών.

Τη λατρεύει ο Pretendέρης τη θεωρία των άκρων όπου όλως τυχαίως σκόπιμα ο ΣΥΡΙΖΑ, ο πιο μετριοπαθής πολιτικός χώρος της αριστεράς, τόσο μετριοπαθής που προκαλεί αγανάκτηση σε σχέση με τις προκλήσεις της εποχής, ταυτίζεται με τη Χρυσή Αυγή, την ναζιστοβασιλικοχουντική οργάνωση με την παραστρατιωτική δομή.

Για τη θεωρία των άκρων έχουμε γράψει και εμείς από εντελώς διαφορετική οπτική γωνία. Γράψαμε για να μην φτάσαν τα άκρα σε έμπρακτες ακρότητες. Όχι για να παγιδευτούμε στους εκβιασμούς ενός από τα πιο σάπια συστήματος εξουσίας στον πλανήτη που αυτοπαρουσιάζεται πλάνα ως Κεντρώο όποτε το κρίνει σκόπιμο για την διαιώνιση του.     

Ας μιλήσουμε τώρα για μια άλλη θεωρία. Για τη θεωρία του κέντρου. Για τη θεωρία που λέει όταν η πίτα μικραίνει, όλος ο θίασος της εξουσίας συσπειρώνεται όπου και αν βρισκόταν έκαστος πόλος προηγουμένως. Ας μιλήσουμε για την ερμαφρόδιτη τρικομματική:

Για το νεοφιλελεύθερο ΠΑΣΟΚ της μαζικής καταστολής και των χημικών όπλων κατά των Ελλήνων. Για τον Σαμαρά και τον Δένδια και τις εφόδους των ταγμάτων ασφαλείας στο χωριό της Ιερισσού, τις απαγωγές και τις δίκες φάρσες κατοίκων της. Για τις πριβέ παρελάσεις. Για τους ιδιωτικούς στρατούς. Για την δήθεν Αριστερά της ΔΗΜΑΡ, το κομψό ΛΑΟΣ της αριστεράς που έσπευσε να στηρίξει τα μνημόνια της ντροπής. Για τον υπουργό Βορίδη τον Σφυρί, που πριν τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ αντικατέστησε τον Μιχαλολιάκο της Χρυσής Αυγής στην προεδρία του χουντικού μορφώματος της ΕΠΕΝ. Για τον εθνικιστή Άδωνη Γεωργιάδη του ΛΑΟΣ που πλέον χορεύει με τ’ αστέρια. Για το γιο του ιδεολόγου του Ναζισμού Πλεύρη που βρίσκεται πλέον στη ΝΔ.

Δεν είναι όμορφο Γιάννη μου; Δεν είναι photoshop. Δεν είναι ούτε αριστερό, ούτε δεξιό. Ούτε παλιό ούτε καινούργιο. Είναι ερμαφρόδιτο. Είναι το πλέγμα της εξουσίας στην Ελλάδα χωρίς make up. Γυμνό το τέρας που υπηρετείς Γιάννη μου. Δεν είναι θεωρία. Είναι πραγματικότητα. Φριχτή και απέλπιδα.

Έτσι λοιπόν, «στο κέντρο», εκεί που όλο το φάσμα της εξουσίας καταφεύγει όταν απειλείται, θα βρούμε πράγματα ετερόκλητα.

Θα βρούμε την συμπαθέστατη και πρώην αντισυστημική συγγραφέα Σώτη Τριανταφύλλου να υπερασπίζεται κατά κάποιον τρόπο τον Ιωάννη Pretend-έρη και να κατακεραυνώνει την Αυγή γιατί δεν της θυμίζει την παλιά ευπρεπή αριστερά (http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/431/%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%AE-%CF%8C%CF%87%CE%B9-%C2%AB%CF%87%CF%81%CF%85%CF%83%CE%AE-%CE%B1%CF%85%CE%B3%CE%AE%C2%BB).

Και φυσικά θα είχε κάθε λόγο η Σώτη να υπερασπιστεί απέναντι σε άδικες κατηγορίες  ακόμη και κάποιον που το έχει κάνει επάγγελμα να παραπληλοροφεί και να συκοφαντεί  συστηματικά. Αλλά η Σώτη στο άρθρο της Αυγή όχι Χρυσή Αυγή (το οποίο κατά σατανική σύμπτωση μοιάζει με παλιότερο άρθρο μου «Άλλο Αυγή Άλλο Χρυσαυγή» όπου μεμφόμουν περιστασιακό συντάκτη της Αυγής για τη δημιουργία εμφυλιοπολεμικού κλίματος - ) δεν απαντά σε άδικες κατηγορίες. Αυτό που χάλασε τη Σώτη ήταν ότι ο συντάκτης δεν τηρούσε τους τύπους και δεν κρατούσε τα προσχήματα. Η αντίδραση της Σώτης δεν ήταν θέμα ουσίας αλλά τύπων.

Σώτη, όντως, ο συγκεκριμένος συντάκτης της Αυγής συγγραφικά δεν το χει. Αλλά το να βγάζεις συμπεράσματα από ένα συντάκτη για μια ολόκληρη εφημερίδα και έναν πολιτικό χώρο, ε αυτό είναι αυτό που λένε και οι «καρδινάλιοι» του συστήματος εξουσίας μια «επικίνδυνη γενίκευση». «Λαϊκισμός» με το γάντι. Και άλλα τόσα που θα μπορούσα να σου προσάψω αν μιλούσα το newspeak των μηντιαρχών.

Σε χαλάει Σώτη που ο συντάκτης γράφει με λαϊκίστικο ύφος και ήθος. Αλλά δε σχολιάζεις τίποτε για το περιγράφει ο συντάκτης με αυτό το αδόκιμο έστω ύφος. Σου χαλάει το φενγκ σούι.  Το κομ ιλ φο. Το πολιτικά ορθό της ευπρέπειας.

Σώτη, αν θες ευπρέπεια ψήφισε ΔΗΜΑΡ που είναι μελίρρυτοι. Τεράστιο προσόν για τους πολιτικούς και δημοσιογραφικούς απατεώνες. Να υποκρίνονται.

 

Σώτη ξεκαβάλα. Εντώ στο Ελλάντα, εμείς, που δεν έχουμε την πολυτέλεια όποτε χαλάνε τα πράγματα στη Νέα Υόρκη να πεταγόμαστε στο Παρίσι και όταν βαριόμαστε να ερχόμαστε για Σαφάρι στη ζούγκλα της Ελλάδας, εδώ εμείς πεθαίνουμε. Μέρα με τη μέρα. Ηθικά, συναισθηματικά και βιολογικά.

Το έχεις πάρει χαμπάρι;

Είναι καιρός να αποδεχτείς ότι δεν έχει πεθάνει η παλιά αριστερά. Απλά η αριστερή μέσα σου πέθαινε στην τρυφερή αγκάλη του κοσμοπολιτισμού.

Δεν σε κατηγορώ για τίποτε άλλα από μια βαθειά απάθεια στα δεινά ενός πληθυσμού. Και για το ότι παρά την απάθεια σου παίρνεις θέση από υποχρέωση στη συγγραφική σου ταυτότητα. Ότι απλά γράφεις για να γράφεις. Με άλλα λόγια για υποκρισία. Θεωρείς άθλιο αυτόν τον πληθυσμό; Θες να πω και εγώ ότι είναι άθλιος; Θα το πω... Άθλιοι. Και πλέον εξαθλιωμένοι άνθρωποι.  Πανάθεμα. Άνθρωποι. Που υποφέρουν. Από το στραβό τους το κεφάλι; Ναι. Αλλά υποφέρουν. Μην τους λες δεν έχετε ψωμί, φάτε το παντεσπάνι του κοσμοπολιτισμού και των απείρων δυνατοτήτων. Γιατί σε αντίθεση με σένα δεν έχουν οι Έλληνες δυνατότητες. Πολλοί από αυτούς δεν έχουν καμία δυνατότητα.

Η θλιβερή μοναξιά του κοσμοπολιτισμού, η απομόνωση από το ευρύτερο λαϊκό γίγνεσθαι δημιουργεί τερατάκια.

Η Σώτη εδώ και χρόνια βρίσκεται σε ένα τρίγωνο των βερμούτ, σε μια Neverland όπου κρατάει τα καλύτερα κομμάτια της ψυχής της για τον εαυτό της και τους προνομιακούς ομογάλακτους της. Και όταν αυτή η Neverland αρχίζει να βλέπει έναν από τους αρχιερείς της ψυχοπαθολογικής αντικοινωνικότητας της εξουσίας, τον Γιάννη Pretend-έρη, ως το θύμα και όχι ως το θύτη, ένα πράμα αυτό μπορεί να συμβαίνει: Ότι Σώτη γέρασες και υποφέρεις πλέον από πρεσβυωπία. Και αυτό είναι η πιο ευπρεπής διατύπωση που μπορώ να σκαρφιστώ.

Γιατί πέρα από τα φασιστικά διλλήματα του τύπου ή είσαι μαζί μας ή με τους άλλους, στο τέλος της ημέρας κάθε άνθρωπος με συνείδηση καλείται να απαντήσει σε ένα ερώτημα. Να το απαντήσει στον εαυτό του και για τον εαυτό του και μόνο και όχι επειδή κάποιοι θέλουν δια της βίας να τον στρατολογήσουν. Ένα ερώτημα που θέτουν οι παλιοί καλοί στίχοι:

 «Which side are you on boys (and girls). Which side are you on?»

Read More »

Μαν-ελλάδα

Μαν-Ελλάδα.

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot)

Όλοι μα όλοι πλην ελαχίστων σε αυτή τη χώρα έρχονται να ηθικολογήσουν αφού «το κακό» έχει συμβεί.

Όλοι μα όλοι πλην ελαχίστων κάνουν διαπιστώσεις. Αφού τα φαινόμενα έχουν εκδηλωθεί.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου ευδοκιμούν οι μετά χριστόν προφήτες. Και δυστυχώς αυτό το πρώτο δεν είναι εξαγώγιμο όπως η ματωμένη φράουλα της Μανωλάδας. Είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση.

Λίγοι αντιπαλέψαν τους σταθμούς στην σταδιακή μας κάθοδο προς την κόλαση.

Αν το 2001 μιλούσες για το πόσο καταστροφική θα ήταν η ένταξη στο Ευρώ θα σε βγάζανε τρελό.

Αν το 2004 γιούχαρες τους Ολυμπιακούς της Αθήνας θα σε έπαιρναν με τις πέτρες.

Αν το 2008 μιλούσες για άνοδο της Χρυσής Αυγής σε βαθμό σημαντικής κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης θα σε περνούσαν για υπερφιλόδοξο κρυφοχρυσαυγίτη.

Η περίπτωση της Μανωλάδας δεν έχει να κάνει όμως μόνο με τη βλακεία που χαρακτηρίζει τον μέσο κάτοικο αυτής της χώρας.

Έχει να κάνει με μια ιστορία τρομακτικής αδιαφορίας όλων, πολιτείας και πολιτών απέναντι στην ανθρώπινη εκμετάλλευση όπως αυτή είχε δημοσιογραφικά καταγραφεί ήδη από το 2012 παρά τις απειλές κατά της ζωής των δημοσιογράφων που καταγράψαν τα εργασιακά αίσχη στην περιοχή.

Μανωλάδες υπάρχουν πολλές. Η Ελλάδα είναι γεμάτη στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών από ιδιώτες. Δεν είναι ο κανόνας αλλά σίγουρα ούτε και η σπάνια εξαίρεση.  

Και θα συνεχίσουν να υπάρχουν όσο οι αιτίες που τις δημιούργησαν συνεχίζουν να επιδρούν και να διαμορφώνουν πραγματικότητες.

Ποιες είναι αυτές: Για τα διεθνή κυκλώματα σωματεμπορίας και τη συμβουλή τους στο μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα τα έχουμε γράψει ξανά και ξανά.

Τα στερεότυπο του φτωχού και κατατρεγμένου μετανάστη που πολιτικοί χώροι θέλουν να επιβάλλουν συλλογικά δεν έχει τέτοια καθολική ισχύ.

Το αντίθετο: Ανάμεσα στους καθ όλα σεβαστούς «ικέτες» για αξιοπρέπεια και ένα ανθρώπινο μέλλον, ένα σημαντικό ποσοστό των μεταναστών που φτάνει στην Ελλάδα ανήκαν στη μεσαία τάξη της χώρας τους. Η ταρίφα για τους σωματέμπορες πρίν την κρίση ήταν 5000 ευρώ. Τώρα έχει πέσει στα 2000 και πέφτει και άλλο.

Οι αδίστακτοι των διεθνών κυκλωμάτων σωματεμπορίας κάναν χρυσές δουλειές με τους αδίστακτους Έλληνες εργοδότες, μεγάλους και μικρότερους, είτε στις οικοδομές είτε στα χωράφια, είτε στην πιάτσα είτε στο κρεβάτι.  

Όσον αφορά την καθαρά χειρονακτική εκμετάλλευση, το φαινόμενο ήταν πιο έντονο σε κλειστές κοινωνίες. Σε κοινωνίες όπως της Μανωλάδας, χωρίς βέβαια το στίγμα να πέφτει στο γενικό πληθυσμό της Μανωλάδας.

Μια Ελλάδα γεμάτη Μανωλάδες.

Οι μετανάστες από ελεύθεροι άνθρωποι μετατρέπονταν σε σκλάβους. Σε εξαρτημένους από τον εργοδότη. Σε υπάνθρωπους.

Χωρίς εργασιακά δικαιώματα να τους προστατεύουν, με τις αρχές να κάνουν τα στραβά μάτια είτε από αδιαφορία, είτε γιατί οι μνημονιακές κυβερνήσεις τις έχουν προγραμματίσει για να καταστέλλουν τον μέσο Έλληνα, είτε γιατί οι μεγαλοτσιφλικάδες τους λάδωναν. Δεν ξέρουμε τι απ’ όλα.

Αυτό που ξέρουμε είναι ότι μέσα σε ένα τόσο ζοφερά παραβατικό πλαίσιο, η εξέλιξη στη Μανωλάδα ήταν κατά κάποιο τρόπο αναμενόμενη.

Οι επιστάτες ενός μεγαλοτσιφλικά ένιωθαν τόσο σίγουροι για τον εαυτό τους που πυροβόλησαν στο ψαχνό τους περίπου εκατό σκλάβους όταν ζήτησαν τα προσυμφωνημένα για τον ιδρώτα τους.

Η ιστορία της Μανωλάδας έχει πολλά να μας διδάξει: Το τι συμβαίνει στους εργαζομένους ελλείψη εργασιακών δικαιωμάτων. Μας δίνει μια γεύση δηλαδή από το πόσο άσχημα είναι αυτά που μας μέλλονται.

Ότι το κυνηγητό ανάμεσα σε Χρυσαυγίτες και Αντιφα είναι ένα πολιτικό παιχνίδι που αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά προβλήματα. Από τα πραγματικά προβλήματα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Θες να το πεις ρατσισμό; Μαγκιά σου. Εγώ το λέω εκμετάλλευση. Τα ίδια θα κανε ο μεγαλοτσιφλικάς και σε Έλληνες αν δεν υπήρχαν εργασιακά δικαιώματα. Μα τι λέω; Τι ίδιο έκανε ο μεγαλοτσιφλικάς στους Έλληνες πριν οι αγώνες τους κατακτήσουν εργασιακά δικαιώματα. Και τα ίδια θα κάνουν όταν τα εργασιακά έχουν παντελώς χαθεί. Τόσο απλά

Θεωρείς την ρατσιστική ιδεολογία επικίνδυνη; Και γω μέσα, σύμφωνοι κλπ κλπ. Τι γίνεται όμως με την πρακτική; Γιατί έχεις αγνοήσει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν εκατοντάδες Μανωλάδες με εκατοντάδες μεγαλοτσιφλικάδες και εκατοντάδες χιλιάδες σκλάβους;

Τα χα γράψει και το 2011 και το 2012: «Συμβάλλουν επίσης και τα οργανωμένα εγκληματικά κυκλώματα σημαντικό τμήμα των οποίων συνδέεται και με τα διεθνή δίκτυα trafficking τα οποία εκμεταλλεύονται, εκβιάζουν και κακοποιούν μετανάστες.

 

Να τονιστεί επίσης ότι μέχρι και σχετικά πρόσφατα τα χειρότερα, μαζικότερα και πλέον συγκολλημένα περιστατικά εκμετάλλευσης ή/και κακοποίησης μεταναστών, συνέβαιναν στα στεγανά των τοπικών κοινωνιών…»

 

Πότε έκανες πορεία με αίτημα την καταπολέμηση των κυκλωμάτων σωματεμπορίας που γαμάν τις ζωές ανθρώπων; Πότε έκανες πορεία για να κάνει το υπουργείο εξωτερικών εκστρατεία για να ενημερώσει τους ανθρώπους στον τρίτο κόσμο πόσο σκατά είναι η Ελλάδα στα εργασιακά και πως θα έχει σύντομα την παγκόσμια πρωτιά στην ανεργία;

Ρε φίλε μου μεσοαστέ Πακιστανέ, Μπαγκλαντεσιανέ, από όπου κι αν είσαι. Αλήθεια. Αν σου περισσεύουν 2000 χιλιάρικα έλα στην Ελλάδα για διακοπές ρε φίλε. Ο τόπος είναι καταδικασμένος εργασιακά. Μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να γίνει πηγή πλουτισμού για σωματέμπορες, εργολάβους, τσιφλικάδες. Και δεν είναι μόνο αυτοί που σε εκμεταλλεύονται.

Γνωρίστε τους  Έλληνες: Πρωταθλητές σε ανεργία, διαφθορά. Και σκληρά αγωνιζόμενοι για να ανταγωνιστούμε τους πρωταθλητές κόσμου σε ανθρώπινη εκμετάλλευση.    

Είναι καιρός να βγάλουμε όλοι τις πλερέζες από τα μάτια. Με συνθήματα μόνο δε γίνεται ο κόσμος καλύτερος.

Το σοκ της Μανωλάδας θα περάσει. Οι Μανωλάδες θα μείνουν. Και θα συνεχίσουν να υπάρχουν όσο δεν υπάρχει κράτος δικαίου στην Ελλάδα.

Αυτό είναι το ένα και μοναδικό μου αίτημα: Κράτος δικαίου σε αυτό το μπουρδέλο που μας κάνει να ντρεπόμαστε να δηλώνουμε τον τόπο γέννησης μας.

Σήμερα όλη η Ελλάδα ντρέπεται για την Μανωλάδα. Όλος ο πλανήτης ντρέπεται για την Ελλάδα.

Αυτό δε θα σταματήσει τον φαύλο κύκλο της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Τι άραγε θα μπορούσε να σταματήσει αυτό που προσβάλει και πληγώνει όλους μας και που καταστρέφει κάποιους από εμάς;

Read More »

Πρωτογενές πλεόνασμα πολιτικής εξαπάτησης

Πρωτογενές πλεόνασμα πολιτικής εξαπάτησης

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Μια μέρα μόλις μετά την Πρωταπριλιά θα μιλήσουμε για το μεγαλύτερο ψέμα του 2013: Το πρωτογενές πλεόνασμα και την ανάκαμψη που αυτό σηματοδοτεί.  

 
Μετά από 3 μαύρα χρόνια, όπου η οικονομική δραστηριότητα εξανεμίστηκε και ο όποιος παραγωγικός ιστός της χώρας διαλύθηκε, ήρθαν το 2013 τα πρώτα καλά νέα να μας στηρίξουν στην ατέλειωτη απελπισία μας της μεταμόρφωσής μας σε δουλοπάροικους.

Το πρόγραμμα. Το πρόγραμμα δουλεύει! Μάθαμε στην μνημονιακή μηχανή του κιμά να κάνει κάτι χρήσιμο. Εντάξει, δεν την κάναμε και την κότα με τα χρυσά αυγά αλλά τουλάχιστον παράγει πλέον κάτι: Πρωτογενές πλεόνασμα.

Σταματήστε τα τυπογραφεία. Κατεβάστε τις καραμπίνες από τους κροτάφους. Ανάψτε καντήλια στους άγιους Στουρνάρα και Σαμαρά.

Το πρόγραμμα δουλεύει. Απόδειξη; Έχουμε πρωτογενές πλεόνασμα!

Το ακούς Μήτσο από τα Γρεβένα; Καίτη από την Κομοτηνή; Μανώλη από την Άνδρο; Τα ακούς Ελλάδα;

Το πρόγραμμα δουλεύει. ΔΟΥΛΕΥΕΙ.

Σκατά στα μούτρα σας. Το πρόγραμμα δε δουλεύει. Η κυβέρνηση σας δουλεύει. Η μηχανή του κιμά φτιάχνει περισσότερο κιμά μόνο αν την ταΐσεις περισσότερο κρέας. Ανθρώπινο κρέας. Αυτό σχεδιάστηκε να κάνει. Αυτό ξέρει να κάνει. Αυτό κάνει.

Πως γίνεται Μήτσο και Καίτη και Μανώλη το ΑΕΠ να συρρικνώνεται, οι φοροεισπρακτικοί μηχανισμό να έχουν φτάσει στα όρια τους (όσον αφορά τους μικρομεσαίους), το «λίπος» στην ελληνική κοινωνία να γίνει πολυτηγανισμένο λάδι και τα έσοδα του κράτους να είναι περισσότερα από τα έξοδά του;  Γίνεται η αγουρίδα μέλι; Εμ δε γίνεται.   

Το πρωτογενές πλεόνασμα της τρικομματικής είναι απλά ένας ακόμη εμπαιγμός, χειρότερος ακόμη και από τα ισοδύναμα και που λίγο υπολείπεται του τα λεφτά υπάρχουν. Και όπως ακριβώς τα ισοδύναμα, το πρωτογενές πλεόνασμα είναι ένα ανέκδοτο παρόμοιας χυδαιότητας με εκείνα που βγήκαν για τους εβραίους στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Άλλωστε η ίδια η χώρα λίγο απέχει από το να γίνει στρατόπεδο συγκέντρωσης ή έστω άσυλο ανιάτων:

«Σήμερα θα φάτε χοιρινό.

Σκασμός γουρούνια».

Αυτή είναι η έννοια τόσο των ισοδύναμων όσο και του πρωτογενούς πλεονάσματος. Τι σημαίνει; Ότι η κυβέρνηση σε ταϊζει με το παξιμάδι που έκανε το σκατό σου. Αυτό ακριβώς σημαίνει.

Ας δούμε λοιπόν ποιο είναι αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα της κυβέρνησης και πως το παρήγε. Όπως εύστοχα παρουσιάζεται σε δημοσίευμα της Αυγής στις 3/1/2013 γραμμένο από τον  Θάνο Παναγόπουλο: «Στα 9,35 δισ. ευρώ έχει διαμορφώσει η στάση πληρωμών του κράτους τα "φέσια" του προς τους ιδιώτες (ληξιπρόθεσμες οφειλές του Δημοσίου και εκκρεμείς επιστροφές φόρων) στο τέλος του Νοεμβρίου και χάρη σε αυτά …η κυβέρνηση "πανηγυρίζει" για... πρωτογενές πλεόνασμα 2.314,1 ευρώ!

Μόνο τα φέσια του ΕΟΠΥΥ υπερβαίνουν το ποσό για το οποίο πανηγυρίζει η κυβέρνηση…

Η στάση πληρωμών του ελληνικού Δημοσίου, που μεταφράζεται σε “φέσια” 9,35 δισ. ευρώ, “κατάφερε” να δημιουργήσει μια “μαγική εικόνα” στα δημόσια οικονομικά, όπως είναι η διαμόρφωση στην ίδια περίοδο ενός πρωτογενούς πλεονάσματος ύψους 2.314,1 εκατ. ευρώ. Ειδικότερα, σύμφωνα με στοιχεία που επίσης ανακοίνωσε το υπουργείο Οικονομικών, τα ταμειακά στοιχεία για το πρωτογενές ισοζύγιο (δηλαδή αυτό χωρίς τις δαπάνες για τόκους) της γενικής κυβέρνησης, σε μη ενοποιημένη βάση, εμφάνιζαν πλεόνασμα της τάξεως των 2,3 δισ. ευρώ το εντεκάμηνο του 2012, έναντι ελλείμματος 3,6 δισ. ευρώ την αντίστοιχη περίοδο του 2011 (ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας έκανε λόγο για "θετικές εξελίξεις" και "προσπάθεια δημοσιονομικής εξυγίανσης, προσαρμογής και πειθαρχίας που αποδίδει καρπούς").» (http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=740352)

Τι σημαίνει αυτό; Τίποτε άλλο από αυτό που ήδη έχουμε πει: Το σκατό μας παξιμάδι.

Από τους δημιουργούς της υπερπαραγωγής «Πληρώ τα κριτήρια του Ευρώ κάνοντας πλουσιότερη την Goldman Sachs» μας έρχεται φέτος το «Πρωτογενές πλεόνασμα: Η ανάκαμψη» με τη χρήση της μηχανής δημοσιονομικών εφφέ Creative Logistics. Για τους νοσταλγούς του παλιού ελληνικού κινηματογράφου να πούμε ότι η μηχανή δημοσιονομικών εφφέ Creative Logistics είναι τα παλιά καλά διπλά βιβλία, ένα για το εξωτερικό και ένα για εσωτερικό. Για λογιστική απάτη δηλαδή.

Το κόλπο είναι παλιό αλλά πρώτη φορά ελληνική κυβέρνηση το χρησιμοποιεί σε τέτοια έκταση. Και δεν αφορά μόνο τα φέσια στο εσωτερικό, τη στάση εσωτερικών πληρωμών που αποτελεί τον κορμό του «Πρωτογενούς Πλεονάσματος». Αφορά και τις καθυστερήσεις εκταμιεύσεων τακτικών υποχρεώσεων του κράτους προς τους Έλληνες πολίτες.  Κάθε φορά που καθυστερούν  μισθούς συντάξεις, δήθεν για το Πάσχα των Καθολικών ή γιατί τα νησιά του Πάσχα μετανάστευσαν, είναι για να φανεί λίγο ακόμη εκείνο από το λαχταριστό πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο όμως δεν τρώγεται με τίποτε.

Με άλλα λόγια, το καλό μας κράτος λειτουργεί ως μπράβος των ξένων τοκογλύφων και πρέπει να τους αποδεικνύει με κάθε δυνατό τρόπο ότι τους φέρνει όλο και περισσότερες εισπράξεις από την οικονομική και αστυνομική τρομοκρατία που ασκεί σε ελληνικά χωριά, πόλεις και γειτονιές, στο σπίτι του καθενός από εμάς (όσοι φυσικά ακόμη αντέχουμε να έχουμε σπίτια από τα οποία το κράτος σαν κακός νοικάρης, σαν να ταν δικά του, μας κάνει έξωση. Τα δικά μας δικά του και τα δικά του των δανειστών)

Σκατά στα μούτρα σας. Το πρόγραμμα δεν λειτουργεί. Δεν υπάρχει καμιά χαραμάδα φωτός σε αυτό που οι κυβερνητικοί απατεώνες βάπτισαν «πρωτογενές πλεόνασμα». Το πρόγραμμα κάνει ανθρώπους, κοινωνίες και ανθρώπους κιμά, να μπορούν να ρουφάν οι διεθνείς τοκογλυφικές μύγες, να μη χαλάνε και το σάλιο τους.

Αυτό κάνει το πρόγραμμα. Μας κάνει κιμά. Δεν κάνει τίποτε άλλο. Είναι ένα πρόγραμμα μαζικών ακρωτηριασμών και μεταμοσχεύσεων οργάνων από τους φτωχούς στους πλούσιους.

Ζώα. Ταϊστε τα παιδιά σας με το πρωτογενές πλεόνασμα.

Μήπως; Μήπως λέω; Σάμπως οι παμπόνηροι καταφερτζήδες έλληνες πολιτικοί ξεγέλασαν τους ξένους; Μήπως η ανάπτυξη είναι στην επόμενη στροφή;

Να το ξανατονίσω. Σκατά στα μούτρα μας. Τους μόνους που ξεγελάν οι πολιτικοί απατεώνες είναι κάποιους Έλληνες που χρειάζονται επειγόντως μεταμόσχευση εγκεφάλου.

Ας δούμε λοιπόν για το περίφημο «πρωτογενές πλεόνασμα» μια περιγραφή που μας έρχεται από το μακρινό 2011 και δεν έχει πέσει έξω ούτε σε ένα σίγμα από ένα μέχρι και πρόσφατα άγνωστο σε μένα blog (http://aplous.blogspot.gr/2011/09/blog-post_24.html) του οποίου ο συγγραφέας χρησιμοποιεί την πανάρχαια μυστικιστική υπερδύναμη της … λογικής. Αξίζει να το παραθέσουμε αυτούσιο:

«Ας περάσουμε λοιπόν τώρα στη συνταγή σωτηρίας. Πού βρίσκεται ο μύθος ο οποίος αφορά στον όρο «πρωτογενές πλεόνασμα»; Όπως μπορείς να διαπιστώσεις από τους παραπάνω συνειρμούς, η λύση στο πρόβλημα της Ελλάδας, με την προϋπόθεση ότι επιθυμούμε να διατηρήσουμε το βιοτικό μας επίπεδο, δε μπορεί να είναι η αυστηρή λιτότητα. Είναι σα να προσπαθούμε να αγγίξουμε την ταχύτητα του φωτός χωρίς να απειρίσουμε τη μάζα μας. Περιστέλλοντας δημόσιες δαπάνες, αφαιρούμε ρευστότητα από την αγορά και τελικά συρρικνώνουμε το ΑΕΠ. Είναι αδύνατο να επιτύχουμε, αλλά κυρίως, να διατηρήσουμε σε βάθος χρόνου, πρωτογενές πλεόνασμα, διατηρώντας παράλληλα το ΑΕΠ στο ίδιο επίπεδο. Το καλύτερο που μπορούμε να κάνουμε είναι να «κατρακυλήσουμε» σε ένα επίπεδο ΑΕΠ, τέτοιο, που να διαμορφώνεται τουλάχιστον κατά το ήμισυ από πρωτογενή παραγωγή και εισαγόμενο συνάλλαγμα. Αυτό φυσικά θα σημάνει την κατάρρευση του βιοτικού επιπέδου σε βαθμό που θα προσεγγίζει αυτό των Βαλκανικών χωρών και ταυτοχρόνως την εκτίναξη του δημοσίου χρέους ως ποσοστό του ΑΕΠ. Αν δεν αυξηθεί παράλληλα, σε απόλυτο αριθμό, αλλά και ως ποσοστό του εθνικού εισοδήματος, η συμμετοχή του εισαγόμενου συναλλάγματος σε αυτό (το ΑΕΠ), το πρωτογενές πλεόνασμα που θα επιτυγχάνουμε τα πρώτα χρόνια (με την προϋπόθεση ότι δε θα έχουμε καταρρεύσει στο ενδιάμεσο), δε θα συνδέεται πραγματικά με την παραγωγή μας, αλλά με τη ρευστοποίηση περιουσιακών στοιχείων και την απομύζηση των αποταμιεύσεων. Με λίγα λόγια, θα τρώμε από τις σάρκες μας ώστε να παρουσιάζουμε ένα εύθραυστο πρωτογενές πλεόνασμα το οποίο θα χρησιμοποιείται στο σύνολο του για την εξυπηρέτηση των τόκων του δημοσίου χρέους. Κάποια στιγμή όμως, αρκετά σύντομα, θα εξαντληθεί αυτή η δυνατότητα και τότε, θα αρχίσει νέα κατάρρευση του ΑΕΠ, σε τέτοιο βαθμό που η συμμετοχή της ιδιωτικής κατανάλωσης και της παροχής υπηρεσιών θα μειωθεί πέραν του 50%. Σε αυτό το στάδιο θα έχουμε επιστρέψει στο βιοτικό επίπεδο των πρώτων μεταπολεμικών ετών, οπότε και θα δουλεύουμε μόνο για την επιβίωση μας, στην απολύτως κυριολεκτική της έννοια, καθώς η πλεονάζουσα παραγωγή θα οδηγείται στην εξυπηρέτηση των τόκων του δημοσίου χρέους και με την προϋπόθεση ότι αυτή, μεταφρασμένη σε νομισματική αξία, θα μπορεί να καλύπτει αυτή τη δαπάνη. Μπερδεύτηκες; Λοιπόν, τα σενάρια δεν είναι πάρα πολλά και στα παραθέτω εν συντομία.

 

Σενάριο 1: Αυστηρή λιτότητα, χωρίς σημαντική αύξηση του εισαγόμενου συναλλάγματος.

 

Το σενάριο 1 είναι η πολιτική που ακολουθείται από την Τρόικα τώρα και αποβλέπει σε πρώτη φάση στον ισοσκελισμό δαπανών-εσόδων και σε δεύτερη στην ανάπτυξη. Το αποτέλεσμα που μπορεί να αναμένει κανείς από αυτό το σενάριο είναι δραματική μείωση του ΑΕΠ σε επίπεδο που ένα εύθραυστο πρωτογενές πλεόνασμα θα μπορέσει (αμφίβολο) να επιτευχθεί για μικρό χρονικό διάστημα και θα βασίζεται κυρίως στην εκποίηση περιουσιακών στοιχείων και τη μείωση των αποταμιεύσεων. Το σενάριο 1 οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην ανεξέλεγκτη χρεοκοπία καθώς λόγω της κατάρρευσης του ΑΕΠ, το χρέος ως ποσοστό του, καθίσταται μη βιώσιμο (εξαρχής ήταν μη βιώσιμο), ενώ σε μικρό βάθος χρόνου τίθεται και σε αμφιβολία η δυνατότητα εξακολουθητικής παραγωγής πρωτογενούς πλεονάσματος σε τέτοιο βαθμό που αυτό θα συνεχίσει να καλύπτει την ετήσια δαπάνη που αφορά στους τόκους. Φυσικά, πριν μπορέσουν να συμβούν όλα αυτά, θα έχει προηγηθεί καθολική αποδόμηση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος με χαοτικές συνέπειες. 

 

Σ.σ. Η Αργεντινή πτώχευσε, ούσα, πρωτογενώς, πλεονασματική.

 

Σενάριο 2: Ήπια λιτότητα με σημαντική αύξηση του εισαγόμενου συναλλάγματος.

 

Το σενάριο 2 προϋποθέτει, είτε την ανακεφαλαιοποίηση των Ελληνικών τραπεζών, ώστε αυτές να διοχετεύσουν ρευστότητα σε επιχειρηματίες που επιθυμούν να επενδύσουν σε εξωστρεφείς δραστηριότητες, σε ικανό βαθμό που θα αντισταθμίσει τη συρρίκνωση του ΑΕΠ λόγω περιστολής δαπανών, είτε την επανεπένδυση των συσσωρευμένων κερδών που λιμνάζουν, από όλα τα προηγούμενα έτη. Το σενάριο αυτό είναι, θεωρητικά, το ιδανικό, καθώς εξομαλύνει τη στρέβλωση που υπάρχει στη σύνθεση του ΑΕΠ, δηλαδή την υψηλή συμμετοχή, σε αυτό, της ιδιωτικής κατανάλωσης και της παροχής υπηρεσιών, με τρόπο που δε σοκάρει την οικονομία οδηγώντας την σε αιφνίδιο θάνατο. Δυστυχώς, αυτό το σενάριο συγκεντρώνει μηδαμινές πιθανότητες υλοποίησης, αφού η ανακεφαλαιοποίηση τραπεζών προϋποθέτει απώλεια της παντοδυναμίας τους, καθώς ο έλεγχος τους θα περιέλθει σε μεγάλο βαθμό στο κράτος, το οποίο ελέγχεται κατά κύριο λόγο από το τραπεζικό σύστημα. Η επανεπένδυση δε, των λιμναζόντων κερδών, είναι επίσης μια απίθανη εκδοχή, καθώς το «κεφάλαιο» προτιμά να επανεπενδύει τα συσσωρευμένα κέρδη σε χρηματοπιστωτικά προϊόντα και όχι σε παραγωγικές διαδικασίες.

 

Σενάριο 3: Συντεταγμένη χρεοκοπία εντός του ευρώ με παραγραφή χρέους τουλάχιστον στο 70% του συνόλου.

 

Το πιθανότερο σενάριο από όλα. Ουσιαστικά είναι το σενάριο 1, το οποίο όμως υλοποιείται με απώτερο στόχο την ελεγχόμενη πτώχευση και όχι την πραγματική έξοδο από την κρίση με διάσωση του βιοτικού επιπέδου. Η πτώση του ΑΕΠ θα είναι τέτοια που η συμμετοχή της ιδιωτικής κατανάλωσης και της παροχής υπηρεσιών σε αυτό δε θα ξεπερνά το 50%. Αυτό θα επιτευχθεί αποκλειστικά μέσω της μείωσης των δαπανών και της σκληρής φορολογίας και όχι μέσω της εξωστρεφούς επενδυτικής δραστηριότητας. Το κοινωνικό κράτος θα περιοριστεί αισθητά, θα υπάρξει ραγδαίος αποπληθωρισμός των ημερομισθίων και απαξίωση όλων των περιουσιακών στοιχείων. Και σε αυτό το σενάριο η κατάρρευση του υπάρχοντος πολιτικού συστήματος θα πρέπει να θεωρείται κάτι περισσότερο από βέβαιη. 

 

Σενάριο 4: Μονομερής παύση εξυπηρέτησης του δημοσίου χρέους.

 

Εντάξει, να είμαστε ειλικρινείς. Αυτό το σενάριο απαιτεί πολύ μεγάλα @ρχίδι@, κυρίως από τους ίδιους τους πολίτες, αφού οδηγεί στην έξοδο από το ευρώ και στην ανεξέλεγκτη κατάρρευση της οικονομίας. Με λίγα λόγια, θα πεινάσουμε. Τουλάχιστον για μια επταετία. Όσοι πιστεύουν ότι τώρα πεινάνε, απλώς δεν έχουν αντικειμενική άποψη για την πείνα. Βέβαια, σε αυτή την περίπτωση έχουμε πιθανότητες να απαλλαγούμε οριστικά από το βόρβορο πολιτικό προσωπικό που μας εξουσιάζει όλα αυτά τα χρόνια και να αναδείξουμε ηθικά στοιχεία με όραμα και διάθεση ανιδιοτελούς προσφοράς. Αν τη βγάζεις με ένα κομμάτι ψωμί και πολύ διάβασμα, είμαι μαζί σου. Παύση πληρωμών τώρα! Αν όμως έχεις σκοπό να μου κλαίγεσαι και να γκρινιάζεις ότι δεν αντέχεις, σε προειδοποιώ, θα φας πολύ ξύλο!»

Τα σενάρια του τότε παραμένουν ως έχουν και τώρα. Διάλεξε και πάρε λαέ. Θα φάμε χοιρινό καλά μου PIGS, καλά μου γουρουνάκια. Το λίπος τελείωσε. Πλέον τρώμε μόνο τις σάρκες μας.  

Δεν υπάρχει καμία διέξοδος στην πολιτική που ακολουθείται. Καμία. Δεν υπάρχει ελπίδα. Δεν υπάρχει χαραμάδα. Οι πολιτικοί νταβατζήδες που μας λέγαν  «ναι αλλά τι άλλη επιλογή είχαμε» λειτούργησαν απλά ως Χάροι που μας περνάν στον άλλο κόσμο. Τον τρίτο κόσμο. Και ίσως και τον κάτω κόσμο.

Ξαναξεκινήστε τα τυπογραφεία. Πάρτε τις καραμπίνες μακριά από τους κροτάφους και τα παιδιά σας και στρέψτε τα στους υπαίτιους της εθνικής καταστροφής και τα εκτελεστικά τους όργανα. Μην ανάβετε καντήλια σε κάνεναν. Ρίξτε καντήλια σε όποιον από τους αλήτες βρείτε στο δρόμο σας. Και παντόφλες. Και κλούβια αυγά. Και σκατά. Σκατά στα μούτρα τους. Να χουν το πρωτογενές πλεόνασμα που τους αξίζει οι κοπριές του πολιτικού μας συστήματος.    

Read More »

Νόμος και τάξη: Κρατική τρομοκρατία κατά των πολιτών

Νόμος και τάξη: Η τρομοκρατία ενός ιδιωτικού κράτους κατά των πολιτών

 

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Το γράψαμε τότε, ότι η κακοποίηση των 4 του Βελβεντού και η δημόσια συγκάλυψή της μέσω του photoshop-πειράγματος των στοιχείων της υπόθεσης από την ίδια την αστυνομία προμήνυε πολλά κακά.

Το είχαμε γράψει πως το δόγμα Νόμος και τάξη των Σαμαρά-Δένδια είχε σαν βάση της τη στοχοποίηση συγκεκριμένων ατόμων και ομάδων του πληθυσμού για τον παραδειγματισμό όλων των υπολοίπων.

Φυσικά το δόγμα νόμος και τάξη δεν εγγυάται την ασφάλεια των πολιτών αλλά το ακριβώς αντίθετο: εγγυάται την ενίσχυση της αστυνομοκρατίας και της αστυνομικής αυθαιρεσίας και την ατιμωρησία της αστυνομικής παραβατικότητας. Πως αλλιώς μπορεί να σταθεί μια χούντα;

Από την επιχείρηση «ανακατάληψης» της βίλλας Αμαλίας μέχρι σήμερα έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι του Νόμος και Τάξη.

Από τα βασανιστήρια διαδηλωτών στη ΓΑΔΑ μέχρι τις στρατιωτικού τύπου επιχειρήσεις της Ελληνικής Αστυνομίας και την κατάληψη του Χωριού της Ιερισσού από δυνάμεις των ΜΑΤ που προστατεύουν τα συμφέροντα ιδιωτικής εταιρίας τσαλαπατώντας τα ανθρώπινα δικαιώματα πολιτών, από τα Γκουαντάναμο των μεταναστών μέχρι τις τυφλές προσαγωγές στο κέντρο της Αθήνας, το Νόμος και Τάξη φανερώνει το πραγματικό του πρόσωπο: Πλην των κυβερνώντων, όλοι οι υπόλοιποι πολίτες είναι ίσοι απέναντι στον Νόμο: όλοι είμαστε ύποπτοι και εν δυνάμει ένοχοι. Δεν πρόκειται φυσικά για εξίσωση απέναντι στο νόμο. Πρόκειται για πλήρη ισοπέδωση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οποιασδήποτε έννοιας έννομης τάξης και δικαίου.

Η κυβέρνηση Σαμαρά έχοντας χάσει κάθε της έρεισμα στο εσωτερικό και εξωτερικό, χρησιμοποιεί την ελληνική αστυνομία όχι απλά ως πραιτοριανό της αλλά ως εργαλείο για την άσκηση κρατικής τρομοκρατίας απέναντι στους πολίτες όπως θα κανε κάθε καλή χούντα που σέβεται τον εαυτό της.

Και όχι, αυτή η διατύπωση δεν αποτελεί κάποια υπερβολική αριστερίστικη υπερευαισθησία: Αποτελεί μια ωμή αποτύπωση της πραγματικότητας.

Βασανιστήρια κατά των πολιτών: To Σεπτέμβριο του 2012, δεκαπέντε συλληφθέντες αντιφασιστικής πορείας καταγγέλλουν: «…ένας αστυνομικός τους χαστούκιζε και τους χτυπούσε ενώ πέντε ή έξι άλλοι συνάδελφοί του παρακολουθούσαν, τους έφτυναν και τους χρησιμοποίησαν ως «ανθρώπινα σταχτοδοχεία» επειδή «βρωμούσαν»… Ορισμένοι καταγγέλλουν ότι οι αστυνομικοί τους έκαιγαν τα μπράτσα με αναπτήρα»

«Ανάλογες καταγγελίες κάνουν ακόμα 25 άτομα που συνελήφθησαν την επομένη, κατά τη διάρκεια διαδήλωσης διαμαρτυρίας για τις αρχικές συλλήψεις. Όπως έχουν αναφέρει, υπέστησαν ξυλοδαρμό, υποχρεώθηκαν να γδυθούν και να σκύψουν μπροστά από αστυνομικούς και άλλους προσαχθέντες μέσα στην ασφάλεια.» http://www.skai.gr/news/greece/article/214450/guardian-sullifthedes-kataggelloun-vasanistiria-sti-gada-/#ixzz2OueHKhqO

Σε απλά ελληνικά: παραβίαση βασικών ανθρωπίνων δικαιωμάτων και βασανιστήρια ως αντίποινα στο «έγκλημα της διαδήλωσης».

 Το 2013 τα ΜΑΤ κάνουν επιδρομές στο χωριό της Ιερισσού και μαζικές προσαγωγές ακόμη και ανηλικών. Ποιο το έγκλημα των Ιερισσιωτών; Δεν θέλουν το σκανδαλωδώς παραχωρημένο χρυσορυχείο-οικολογική βόμβα στην περιοχή τους;

Ποια η τιμωρία; Η κατάλυση κάθε έννοιας ιδιωτικού βίου μέσω της αστυνομοκρατίας που κλιμακώνεται με μια επιδρομή ΜΑΤ που αφού έχει αποκλείσει το χωριό ρίχνει χημικά σε σχολείο και το τοπικό ιατρείο.

Η αστυνομία θα καταφύγει ουσιαστικά σε απαγωγές κατοίκων που καθιστούν έγκλημα κατά της ανθρωπότητας. (http://agriazwa.blogspot.gr/2013/02/blog-post_21.html)

Στημένο κατηγορητήριο αποδίδεται σε 20 κατοίκους του χωριού για τη δολιοφθορά στις εγκαταστάσεις της «Ελληνικός Χρυσός». Τι περιλαμβάνει το κατηγορητήριο; «Σύσταση εγκληματικής οργάνωσης» και «Απόπειρα ανθρωποκτονίας». Παρότι έχει γίνει άρση του τηλεφωνικού απορρήτου για τους κατοίκους του χωριού πράγμα που σημαίνει ότι όλοι οι κάτοικοι του χωριού θεωρούνται εκ προοιμίου εν δυνάμει ένοχοι και παρότι ασκούνται αντιτρομοκρατικές πρακτικές όπως η μαζική συλλογή γενετικού υλικού πράγμα που σημαίνει ότι όλοι οι κάτοικοι θεωρούνται εν δυνάμει τρομοκράτες, τα στοιχεία που έχουν συγκεντρώσει οι αρχές για τους εγκληματίες είναι το λιγότερο αστεία:

«Όπως έγινε γνωστό, το γενετικό υλικό ενός εξ αυτών ταυτοποιήθηκε με ίχνη DNA σε μάλλινο σκούφο που βρέθηκε στο σημείο της επίθεσης. Επιπλέον, για έναν ακόμη προκύπτει από τη βαλλιστική εξέταση σε καραμπίνα που κατείχε ότι χρησιμοποιήθηκε κατά την επίθεση στο εργοτάξιο» (http://www.tanea.gr/news/greece/article/5008717/poinikh-diwksh-se-20-katoikoys-ths-xalkidikhs-gia-thn-epithesh-stis-skoyries/)

Μια δίκη τραβεστί προπαρασκευάζεται όπου τα κατ’ εξακολούθηση θύματα της κρατικής τρομοκρατίας, οι Ιερισσιώτες, με αφορμή την επίθεση στις Σκουριές μετατρέπονται συλλήβδην σε θύτες, σε εγκληματίες και τρομοκράτες.

Κατάλυση κάθε έννοιας δικαίου και ανθρωπίνων δικαιωμάτων.      

Οι απαγωγές δε θα περιοριστούν στην Ιερισσό. Το νόμος και τάξη θα επιβληθεί και στο κέντρο της Αθήνας όπου επιχειρήσεις σκούπα λαμβάνουν χώρα κατά πολιτών χωρίς κανένα στοιχείο ή υπόνοια παραβατικότητας. Το φαινόμενο το περιγράφει ένα από τα θύματα του, η συνεργάτιδα του TVXS Ελένη Κωνσταντινίδου που είχε την ατυχία να είναι Έλληνας πολίτης και την «δημοσιογραφική τύχη» να καταγράψει το περιστατικό, ένα από τα πολλά που μάλλον συμβαίνουν κάτω από τη μύτη μας:

«Το... παράπτωμα, ήταν η πρόθεση μου να κόψω δρόμο από Κάνιγγος για να βγω Θεμιστοκλέους και εν τέλει σπίτι μου. Στην Κάνιγγος βρεθήκαμε την ίδια χρονική στιγμή και εντελώς τυχαία μια μεικτή ομάδα ατόμων αντιμέτωποι με την ελληνική αστυνομία η οποία καταχωρώντας μας όλους αυθαιρέτως σε χρήστες ναρκωτικών και λοιπά «αντιαισθητικά»για την κοινωνική τάξη και ασφάλεια στοιχεία, αποφάσισε τη μεταφορά μας στο τμήμα Ομονοίας για μια φαρσοκωμωδία εξακρίβωσης στοιχείων που ουδέποτε έλαβε χώρα…». «…Στο δρόμο από το γραφείο αποφάσισε αυθαίρετα η ελληνική αστυνομία την παραμονή μου για άγνωστο χρονικό διάστημα στο αστυνομικό τμήμα Ομονοίας.

Φτάνοντας στο τμήμα μας παρέταξαν έξω μέχρι να μαζευτούμε όλα τα «κακοποιά στοιχεία» και μάλιστα με αυστηρή σειρά πίσω από μια νοητή γραμμή που έβλεπαν μόνο αυτοί. Επικράτησε φασαρία, πάνω στην οποία πλησιάζω έναν ακόμα αστυνομικό για να του εξηγήσω τον παράλογο της κατάστασης. «Και γιατί κόβεις ρε κοπελιά βόλτες στην Ομόνοια;» http://tvxs.gr/news/%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B1%CE%BD/%CF%80%CE%B5%CF%81%CE%AF-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CF%8C%CE%BC%CE%B9%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CE%BD%CE%B7%CF%82-%CE%BA%CF%89%CE%BD%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%85

Δεν μιλάμε για προσαγωγές. Όπως και στην περίπτωση της Ιερισσού μιλάμε για απαγωγές βραχείας διαρκείας. Και μιλάμε για άτυπη και επιλεκτική απαγόρευση κυκλοφορίας, δηλαδή για ένα άτυπο στρατιωτικό νόμο.  

Φυσικά αυτά δεν συμβαίνουν μόνο σε Έλληνες. Έχει επέλθει μια απίστευτη γκουνταναμοποίηση των κρατητηρίων της ελληνικής αστυνομίας. Όπως έχει χαρακτηριστικά γραφεί:  

«Η εικόνα που αντίκρισα ήταν σοκαριστική. Στο κολαστήριο του Αστυνομικού Τμήματος Δραπετσώνας 100 άνθρωποι στοιβαγμένοι σε 70 τετραγωνικά, κλεισμένοι στα κρατητήρια για πάνω από 9 μήνες, από την έναρξη του «Ξένιου» Δία. Χωρίς δικαίωμα προαυλισμού (δεν υπάρχει χώρος, μιλάμε για κρατητήρια αστυνομικού τμήματος), χωρίς υγιεινή, να έχουν κολλήσει δερματικές και άλλες ασθένειες λόγο των συνθηκών κράτησης, απελπισμένοι, στα πρόθυρα της αυτοκτονίας. Ούτε ποντίκια δεν κρατάς σε τέτοιες συνθήκες, τα λυπάσαι. Δεν περιγράφεται η εικόνα. Φανταστείτε τα χειρότερα κρατητήρια που έχετε δει σε ταινία, πολλαπλασιάστε τα επί το άπειρο και πάλι δεν θα έχετε ιδέα. Δεν θα μπορούσε να μείνει άνθρωπος εκεί μέσα όχι 9 μήνες αλλά ούτε 9 ώρες. Ντρέπομαι και οργίζομαι για το κράτος μου. Ντρέπομαι και οργίζομαι για εκείνους τους αστυνομικούς που τους χτυπάνε, όπως οι κρατούμενοι μας είπαν και φυσικά ο Διοικητής του τμήματος το αρνήθηκε.

Άντεξα σε αυτά που μου έλεγαν τα θλιμμένα και απελπισμένα μάτια τους, άντεξα να συνομιλώ με τον Διοικητή που επιχειρούσε να δικαιολογηθεί, λέγοντας πως προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στον ανθρωπισμό του και στις διαταγές του Κου Δένδια, ο οποίος είναι ο αποκλειστικά υπεύθυνος κατ’ εκείνον για την κατάσταση του Α.Τ. Δραπετσώνας και όλων των Τμημάτων της χώρας. Κατέρρευσα όμως, όταν είδα μπροστά στα μάτια μου έναν άνθρωπο να σκίζει τη σάρκα του και να γεμίζει αίματα από πάνω μέχρι κάτω, ως τη μόνη λύση που ήρθε στο μυαλό του, μόλις μας είδε, για να βγει από το κολαστήριο που τον κρατάνε και τον βασανίζουν επί 9 μήνες.»

http://pitsirikos.net/2013/03/%CF%83%CF%84%CE%BF-%CE%BA%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%84%CE%AE%CF%81%CE%B9%CE%BF-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%83%CF%84%CF%85%CE%BD%CE%BF%CE%BC%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%8D-%CF%84%CE%BC%CE%AE%CE%BC%CE%B1/

Αυτό κύριοι είναι το δόγμα Νόμος και Τάξη, η ραχοκοκκαλιά του αστυνομοκρατικού κράτους των Ακροδεξιών κ Δένδια και Σαμαρά.

Η κατάργηση και παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων απ όπου και αν προέρχονται.

Καθώς τελειώνουν τ’ άλλοθι και μαζί και τα ψωμιά της χούντας Σαμαρά Δένδια, σπεύδουν εσπευσμένα να στοχοποιήσουν ακόμη και παραδοσιακούς συμμάχους όπως η Χρυσή Αυγή, για να δείξουν ότι το Δόγμα Νόμος και Τάξη είναι δημοκρατικό και δεν κάνει διακρίσεις.

Έτσι σε πρόσφατο εμπρησμό ΑΤΜ σε υποκατάστημα της τράπεζας Κύπρου στο Βόλο, συνελήφθησαν τρεις νέοι και στοχοποιήθηκε η μέχρι πρότινος ευρισκόμενη σε πλήρη ασυλία οργάνωση της Χρυσής Αυγής.

Φυσικά δε χρησιμοποιήθηκε η λέξη τρομοκράτης ή τρομοκρατία για τους νεαρούς, μη χαλάσουμε και τη μαγιά που θέλει την τρομοκρατία αποκλειστικό προνόμιο της ακροαριστεράς…

Σε μια ακόμη επιχείρηση τραβεστί που στόχο έχει κυρίως την κοινή γνώμη, βρέθηκαν στα σπίτια των νεαρών όπως αναφέρεται στο αστυνομικό ανακοινωθέν ανάμεσα σε άλλα:

«Στην οικία του 21χρονου βρέθηκαν και κατασχέθηκαν: μία μεταλλική σιδερογροθιά, δύο ξύλινα ρόπαλα, έντυπο υλικό με ναζιστικό περιεχόμενο, ένα κινητό τηλέφωνο. Στην οικία του 23χρονου: μία κουκούλα τύπου full face.
Στην οικία του 17χρονου βρέθηκαν: μία σιδερογροθιά, ένα ξύλινο ρόπαλο τύπου baseball, ένα κασκόλ και μία μπλούζα με λογότυπο πολιτικού κόμματος, δύο απομιμήσεις πιστολιών με γεμιστήρες.»

Τα δύο περίστροφα και το δίκαννο τουφέκι που καλώς ή κακώς σχετίστηκαν με την υπόθεση βρέθηκαν εντός ή εκτός εισαγωγικών εκτός οικίας στην απόπειρα των γονέων να τα κρύψουν, εντός ή εκτός εισαγωγικών.

Ας δούμε τώρα τι είχε βρεθεί στην εστία ανομίας της Βίλλας Αμαλίας, ενός «συμβόλου» για το χώρο των καταληψιακών: Ανάμεσα στα ευρήματα ήταν μεγάλος αριθμός άδειων μπουκαλιών (1.500 περίπου), δοχείο με εύφλεκτο υγρό, μαχαίρια, σφεντόνες…

Ας δούμε τώρα τι θα βρει η αστυνομία στο σπίτι σου πολίτη αν θέλει να σε στοχοποιήσει:

Σκούφους τύπου semiface παλιοκουκολοφόρε.

Άδεια μπουκάλια μπύρας και ρετσίνας, υλικό για μολότωφ

Εκρηκτικές ύλες όπως οινόπνευμα

Γκαζάκια.

Βρωμοεμπρηστή.

Πλάστης τύπου σπανακοτυρόπιτα.

Πολλά σετ μαχαιροπήρουνων και ένας μπουγατσοκόφτης. Σφυριά και κατσαβίδια. Δολοφόνε

Φωτογραφίες του Χίτλερ, του Στάλιν, του Μαρξ και του Παπαδόπουλου μέσα στις εγκυκλοπαίδειες σου. Εικόνες του Χριστού. Ύμνοι του Δαβίδ.

Χουντοναζιστομαρξιστοσταλινιστοσιωνιστή.

Πορνογραφικό υλικό:  Ανώμαλε

Χημικά όπλα: Καθαριστικά κουζίνας και μπάνιου: Φανατικέ της Αλ Κάιντα.

Όπως ίσως πλην των τρισμεγίστων ηλιθίων όλοι μας καταλάβαμε, κανείς δεν είναι ασφαλής από το νόμος και τάξη και την κρατική τρομοκρατία των ακροδεξιών Σαμαρά και Δένδια.

Όταν θα μας αποχαιρετήσει σχετικά σύντομα η κυβέρνηση Σαμαρά, θα εγκληθεί όχι μόνο για τα οικονομικά εγκλήματα και για την εσχάτη προδοσία της παράδοσης της εθνικής κυριαρχίας αλλά για πολύ πιο απτά εγκλήματα: Για την κατ’ εξακολούθηση παραβίαση βασικών  ανθρωπίνων δικαιωμάτων και για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας όπως μαζικοί βασανισμοί και μαζικές απαγωγές, έστω μικρής κλίμακας και διάρκειας.

Όταν οι εμπνευστές και οι εφαρμοστές του νόμος και τάξη θα καθίσουν στο σκαμνί απέναντι στις ευθύνες τους και τα θύματά τους, μόνο τότε θα έχει αποκατασταθεί κάποια έστω στοιχειώδης έννοια ισονομίας και έννομης τάξης.

Μέχρι τότε θα ζούμε στο πετσί μας την άλλοτε στοχευμένη και άλλοτε τυφλή τρομοκρατία μιας χούντας.  

Read More »

Η κυπριακή καταστροφή και το Ελληνικό φιλί του Ιούδα

Η κυπριακή καταστροφή και το Ελληνικό φιλί του Ιούδα

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Τα παλιά τα χρόνια, οι Έλληνες είχαν ένα σιχαμένο χριστιανοβαρβαρικό έθιμο. Μετά την πρώτη νύχτα του γάμου που συνέβαινε συχνά μέσω προξενιού, επιδείκνυαν σε κοινή θέα τα ματωμένα σεντόνια ως τεκμήριο της παρθενίας της νύφης που πήρε ο γαμπρός.

Σήμερα, οι κηλίδες αίματος του γάμου της Ελλάδας με τη Γερμανία πήραν το σχήμα της νήσου της Κύπρου.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ως φάρσα: Τότε ήταν η αμερικανοκίνητη χούντα των συνταγματαρχών που με την παρακίνηση ,τη στήριξη και τη βοήθεια των αμερικανών και υπό την επίβλεψη του Henry Kissinger οδήγησαν την Κύπρο στο ματωμένο διχασμό του 1974, μετά από πραξικόπημα των χουντικών ενάντια στην Κυπριακή Δημοκρατία.

Σήμερα και κάτω από συνθήκες γεωπολιτικών καταστάσεων, η γερμανοκίνητη οικονομική χούντα στην Ελλάδα οδηγεί  την Κύπρο σε μια άνευ όρων παράδοση στους Γερμανούς και σε μια καταστροφή μη αντιστρεπτή και επομένως ίσως ακόμη μεγαλύτερη από αυτή του 1974.

Η Ελλάδα συμπεριφέρεται στην Κύπρο σαν ταν κανά κτήμα στο χωριό που της τ’ άφησε ο πατέρας της και στα δύσκολα το ξεπουλάει όσο όσο. Σαν πισινή.

Ελλάδα Κύπρος: βίοι παράλληλα βρώμικα

Η Κύπρος είχε πριν την ένταξη της στον καταστροφικό μηχανισμό του Ευρώ μια οικονομία με υποδειγματικά νούμερα. Με την οικονομία της να στηρίζεται στο πάντα παρασιτικό σύγχρονο τραπεζικό σύστημα είχε καταφέρει τουλάχιστον ορθή διαχείριση του και το τραπεζικό σύστημα, με όλα τα στραβά του και τα βρώμικα του, χρηματοδοτούσε επαρκέστατα το νησί.

Η κατάρρευση της οικονομίας της Κύπρου δεν είναι μια ακόμη ιστορία μιας φούσκας που έσκασε γιατί ως φούσκα νομοτελειακά θα έσκαγε στην πρώτη της επαφή με οποιαδήποτε καρφίτσα.

Όχι. Παρά τα όποια δομικά της προβλήματα, η κατάρρευση της Κυπριακής οικονομίας οφειλόταν σε σκευωρία και συμπαιγνίες του πολιτικού κατεστημένου της Κύπρου εις βάρος της οικονομίας σε συνδυασμό με τη δράση μεγαλοτραπεζικών παραγόντων.

Το ΑΚΕΛ του πρώην προέδρου της Κύπρου Δημήτρη Χριστόφια, μιας πολιτικής μορφής που θα μείνει στην ιστορία του Ελλαδισμού ως προδότης εφάμιλλος των Παπανδρέου-Σαμαρά προέβηκε στις γνωστές Πασοκικού τύπου (αναφερόμαστε στο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου) σπατάλες κομματικής ευνοιοκρατίας που ενδυνάμωναν τους κομματικούς στρατούς και φίλους επιχειρηματίες εις βάρος της Κυπριακής οικονομίας.

Αλλά ακόμα και έτσι, η Κύπρος πατούσε γερά στα πόδια της. Χρειάστηκαν απανωτοί κλυδωνισμοί και μεθοδεύσεις για να γονατίσει και να καταρρεύσει το κυπριακό τραπεζικό σύστημα και να παραδοθεί η Κύπρος άνευ όρων στις ορέξεις του 4^ου Ράιχ.

Ο Βγενόπουλος και η Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου.

Το 2006, η Marfin Financial Group του Έλληνα επιχειρηματία Ανδρέα Βγενόπουλου με τα άγνωστης καταγωγής κεφάλαια εξαγοράζει το ποσοστό που η HSBC κατείχε στην Λαϊκή Τράπεζα Κύπρου και με μια σειρά εξαγορών αποκτά τον έλεγχο της Λαϊκής που είχε μέχρι τότε μια πολύ επιτυχημένη πορεία. Με το που αποκτά τον έλεγχο της τράπεζας ο Βγενόπουλος απομακρύνει ετσιθελικά τον τότε επικεφαλή της κ Κίκα Λαζαρίζη. Είναι τέλος εποχής για τη Λαϊκή.    

Ποιος ήταν ο πυρήνας της επιχειρηματικότητας Βγενόπουλου στην Κύπρο;

Ας δούμε ποιος ήταν πρώτα ο πυρήνας της επιχειρηματικότητας Βγενόπουλου στην Ελλάδα: Το 2007 ο επιχειρηματικός όμιλος MIG, υπό τη διοίκηση του Ανδρέα Βγενόπουλου προβαίνει σε θηριώδη αύξηση κεφαλαίου της τάξης των 5,2 δις ευρώ. Την απάντηση στην αυτονόητη ερώτηση που βρέθηκαν τα λεφτά τη δίνει ο πρώην βουλευτής του ΠΑΣΟΚ και τότε (2009) πρόεδρος της Προανακριτικής Επιτροπής για το Βατοπέδι, σε επιστολή του προς τους προέδρους του Αρείου Πάγου και της αρχής για το ξέπλυμα βρόμικου χρήματος, όπου αναφέρεται: «Επίσημα στοιχεία έχουν καταδείξει ότι η Τράπεζα Μarfin έκανε εκτεταμένη χρήση μετοχοδανείων (δηλαδή δάνεια που δίνονται για αγορά μετοχών με collateral τις ίδιες τις μετοχές), για τη χρηματιστηριακή στήριξη της μετοχής της ΜΙG και των θυγατρικών της, δίνοντας μετοχοδάνεια σε επώνυμους εφοπλιστές και επιχειρηματίες αλλά και επιχειρήσεις οι οποίες είναι μετοχικά συνδεδεμένες με τον όμιλο MIG:

■ Δάνεια ύψους 1,3 δισ. δόθηκαν σε φίλια φυσικά και νομικά πρόσωπα για αγορές μετοχών, εκ των οποίων 0,8 δισ. για να συμμετάσχουν στην πολυδιαφημισμένη αύξηση κεφαλαίου ύψους 5,2 δισ. της MIG τον Ιούλιο του 2007.
■ Δάνεια ύψους 1,8 δισ. δόθηκαν σε συνδεδεμένες επιχειρήσεις με τη MIG για τη στήριξη των μετοχών εταιρειών του ομίλου MIG ή εταιρειών των μετόχων της MIG.
■ Δάνειο ύψους 0,4 δισ. δόθηκε στην Dubai Investment Group, βασικό μέτοχο των εταιρειών MIG, του οποίου η είσοδος στη MIG τον Μάιο του 2006 διαφημίστηκε ως η μεγάλη αραβική επένδυση. Αποτελεί αντικείμενο ειδικής διερεύνησης κατά πόσον η επένδυση αυτή ήταν εικονική μέσω κεφαλαίων που δάνεισε η ίδια η τράπεζα με παραπλάνηση των επενδυτών.
■ Αντίστοιχα δάνεια έχει δώσει και ο κυπριακός όμιλος Marfin Popular Bank (μητρική εταιρεία της Marfin Egnatia Bank).
Τα μετοχοδάνεια αυτά είναι τριπλάσια των ιδίων κεφαλαίων του ομίλου Marfin και δόθηκαν με εξαιρετικά ευνοϊκούς όρους για τους δανειζόμενους λόγω των στενών δεσμών μεταξύ της MIG και της Marfin». «Ολα τα δάνεια για τις μετοχές ήταν εξασφαλισμένα», ανέφερε ο κ. Τσιρώνης, «με ασυνήθιστα πλεονεκτικούς όρους για τους δανειζόμενους χάρη στους στενούς δεσμούς ανάμεσα στη MIG και τη Marfin».

Δημιούργησε μάλιστα ένα ξεχωριστό επενδυτικό ρίσκο που θα έπρεπε να γίνει δημοσίως γνωστό. «Η Marfin και η MIG», ανέφερε, «ήταν άρρηκτα συνδεδεμένες όχι μόνο επειδή είχαν πολλά κοινά στελέχη και πολλούς κοινούς μετόχους. Ο συνδετικός κρίκος μεταξύ Marfin και MIG και των άλλων σχετικών εταιρειών δημιουργεί μια αλληλεξάρτηση και συγκέντρωση κινδύνων»[1]     

Παρά ταύτα, ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος Γιώργος Προβόπουλος βγάζει λάδι τις Marfin και MIG.

Δεν θα είναι αντίστοιχη όμως η θέση του Διοικητή της Κεντρικής Τράπεζας Κύπρου Αθανάσιου Ορφανίδη, ο οποίος στο πλαίσια του θεσμικού του ρόλου επιχειρεί να εποπτεύσει και να ελέγχει τις αμφιλεγόμενες δραστηριότητες του Βγενόπουλου στην Κύπρου.

Σε πόρισμα του 2009 η Κεντρική Τράπεζα καταλήγει πως: Η τράπεζα ανέλαβε ρίσκα «το επίπεδο των οποίων αλλά και η φύση τους προκαλούν ανησυχία στις εποπτικές αρχές αναφορικά με την ορθή και επαρκή διαχείρισή τους».  

 Παρά ταύτα το κυπριακό πολιτικό σύστημα φαίνεται να κωφεύει. Ο Ορφανίδης θα βρεθεί πλέον αντιμέτωπος όχι μόνο με το Βγενόπουλο αλλά και με τον ίδιο τον Πρόεδρο της Κύπρου Χριστόφια. Οι άμεσοι δίαυλοι επικοινωνίας μεταξύ Ορφανίδη και Χριστόφια σταδιακά διεκόπησαν ολοσχερώς. Ο Ορφανίδης έγινε persona non Grata για τον Χριστόφια που βασική του έγνοια ήταν να τρέχει ζεστό παραδάκι για την κομματοκρατία, άσχετα από το πόσο βρώμικο ή ακριβό θα αποδεικνυόταν το χρήμα αυτό.

Ο Βγενόπουλος απομακρύνεται τελικά από το ΔΣ της Λαϊκής και η διοίκηση ξαναπερνά στα χέρια του Δημοσίου που θα βρεθεί στη δυσάρεστη θέση να ανακαλύψει ότι MIG σημαίνει Money Is Gone: Τον Μάιο του 2012, ο Κύπριος βουλευτής κ. Ζαχαρίας Κουλίας: «Πώς είναι δυνατόν να μετατραπεί σε αέρα μια ολόκληρη τράπεζα; Κανείς από τις Αρχές δεν το κατάλαβε;».

Φυσικά η ευθύνη δεν ανήκε στα τραπεζικά εποπτικά όργανα του τόπου τα οποία προσπαθούσαν με κάθε δυνατό τρόπο να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου στην πολιτική εξουσία του τόπου.

Τον Μάιο του 2012  η κυπριακή βουλή των αντιπροσώπων αποφασίζει να ανακεφαλαιώσει την Λαϊκή τράπεζα με 1,8 δις. 8% του κυπριακού ΑΕΠ θα γίνει αέρας κοπανιστός και η Κύπρος θα βυθιστεί βαθύτερα στη δίνη χρέους.

Ο Βγενόπουλος όχι μόνο δε θα υποχωρήσει υπό το φως των εξελίξεων αλλά θα προσφύγει στο Διεθνές Διαιτητικό Δικαστήριο όπου θα επιδιώξει η MIG να αποζημιωθεί με ποσό πάνω από 800 εκατομμύρια ευρώ από τη χειμαζόμενη και σε αναπόδραστη τροχιά δίνης χρέους Κυπριακή Δημοκρατία, κίνηση που αποδεικνύει τις αρπακτικές προθέσεις και τη στρατηγική των μηνύσεων ως επιθετικό όπλο εξόντωσης αντιπάλων, στρατηγική που εφαρμόστηκε και κατά του Αλέξη Τσίπρα το 2008      

Η έκθεση στο ελληνικό χρέος

Οι τοποθετήσεις του κυπριακού τραπεζικού συστήματος σε ελληνικά ομόλογα κατά τη διάρκεια του 2009 θα μπορούσε να θεωρηθεί ως αβλεψία, αστοχία ή κακή ανάγνωση του ελληνικής πολιτικοοικονομικής κατάστασης.

Οι τοποθετήσεις όμως σε ελληνικά ομόλογα το 2010 και κυρίως το 2011 όπου αρχίζει και διαφαίνεται το αναπόδραστο της ελληνικής οικονομικής πορείας, αποτελούν στην καλύτερη των περιπτώσεων εγκληματική αβλεψία. Στη χειρότερη, εγκληματική σκοπιμότητα. Η συμβολή της Λαϊκής υπό τη διοίκηση Βγενόπουλου στην υπερέκθεση της Κύπρου στον ελληνικό κίνδυνο ήταν σημαντικότατη. Με την απομάκρυνση Βγενόπουλου το 2011, επικεφαλής τίθεται ο Κ. Σαρρής, πρώην υπουργός Οικονομικών που θα επανέλθει εσπευσμένα στο υπουργείο οικονομικών επί Αναστασιάδη για να παραιτηθεί μέσα σε μερικές βδομάδες αδυνατώντας να συνεισφέρει στη λύση του Κυπριακή αδιεξόδου. Με το που ανέλαβε στα τέλη του 2011 τη διοίκηση της Λαϊκής ο Σαρρής παρατηρεί ανεξέλεγκτες αγορές ελληνικών ομολόγων που έχουν συμβεί υπό τη διοίκηση Βγενόπουλου. Όπως δήλωσε ο ίδιος: «Υπήρχε ανεξήγητα μεγάλος δανεισμός στο ελληνικό χρέος. Αυτό δείχνει ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με τους μηχανισμούς της τράπεζας». Σύμφωνα με πηγές, η αρχική αξία των ελληνικών ομολόγων ανερχόταν στα 3,05 δισ. ευρώ ενώ μετά τη διαδικασία του PSI+, η αξία τους δεν υπερέβαινε τα 750 εκατ. ευρώ.

Φτάνουμε στις διαπραγματεύσεις κουρέματος του ελληνικού χρέους. Ο κεντρικός τραπεζίτης της Κύπρου Ορφανίδης προσπαθεί να προειδοποιήσει τον πρόεδρο Χριστόφια για το πόσο καταστροφικό θα είναι για την Κύπρο το ελληνικό κούρεμα. Ο Χριστόφιας κωφεύει και συναινεί στο ελληνικό κούρεμα: Αυτόματα το Κυπριακό Τραπεζικό σύστημα χάνει 1,8 δις, ποσό μικρό για την καταθετική βάση αλλά κοντά στο 20% του ΑΕΠ.

Με το θανατηφόρο συμβάν στη ναυτική βάση του Μαρί που μπορεί να οφείλεται είτε σε εγκληματική αμέλεια είτε σε σαμποτάζ και τις τεράστιες ζημιές που αυτό επιφέρει σε ζωτικής σημασίας υποδομές, η Κύπρος χάνει άλλο ένα ποσοστό του ΑΕΠ της που εκτιμάται από 4 εώς 20%.

Μέσα σε δύο χρόνια, η Κύπρος χάνει 35% εως 50% του ΑΕΠ της, ανάμεσα σε άλλα απορροφώντας τους τριγμούς στο τραπεζικό της σύστημα και μετατρέποντας τες σε δημόσιο χρέος.

Η Κύπρος, μια από τις λιγότερο χρεωμένες χώρες της Ευρωζώνης με ποσοστό δημοσίου χρέους προς ΑΕΠ να μην ξεπερνάει το 60% το 2007, φτάνει το 2011 το 87%.

Ούτε αυτό είναι αρκετό για να βυθίσει μη αντιστρεπτά την Κυπριακή οικονομία.

Το τελειωτικό χτύπημα θα έρθει με την λήξη της θητείας του Διοικητή της Τράπεζας Κύπρου Αθανάσιου Ορφανίδη. Μέχρι τότε η εκτίμηση δανειστικών αναγκών για τις τράπεζες ανέρχονταν σε ποσό κάτω των 2 δις. Με την αντικατάσταση του Ορφανίδη το ποσό αναθεωρείται και φτάνει στα 10 δις!!!

Ο Ορφανίδης καταγγείλει δημοσίως αλλαγή μεθοδολογίας και σκόπιμη διόγκωση.

Σας θυμίζει κάτι αυτό; Μα φυσικά την υπόθεση της τεχνητής διόγκωσης του ελληνικού ελλείμματος που έγινε το 2009-2010 από τους Παπανδρέου- Παπακωνσταντίνου που μέσω της τοποθέτησης του στελέχους του ΔΝΤ Γεωργίου στην κεφαλή της Ελληνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και την αλλαγή της μεθοδολογίας του Ελληνικό έλλειμμα διογκώθηκε τόσο ώστε  η χώρα να μπει στα μνημόνια.

Για να δούμε τους παραλληλισμούς λοιπόν:

Ελλάδα 2009: Ο ψευτοσοσιαλιστής Γεώργιος Παπανδρέου προεκλογικά τάζει τα «λεφτά που υπάρχουν» και αποκλείει το ενδεχόμενο η Ελλάδα να μπει στους καταστροφικούς μηχανισμούς του ΔΝΤ. Το ελληνικό έλλειμμα θα διογκωθεί τεχνητά και η Ελλάδα θα μπει σε μηχανισμούς «στήριξης» και θα γίνει αποικία χρέους. 

Κύπρος 2008: Ο ψευτοκουμουνιστής Χριστόφιας προεκλογικά τάζει και αυτός κοινωνικές δαπάνες. ΘΑ τις κάνει: αλόγιστα. Με το που εκλέγεται δηλώνει «Ο στόχος της προεδρίας μας είναι να πετύχουμε λύση δίκαιη, βιώσιμη και λειτουργική που να τερματίζει την κατοχή και τον εποικισμό. Λύση που να καθιστά την κυριαρχία, την ανεξαρτησία, την εδαφική ακεραιότητα και την ενότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας και να αποκλείει τα όποια δικαιώματα στρατιωτικής επέμβασης στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας μας από ξένες δυνάμεις.».

Ο Χριστόφιας θα δημιουργήσει τις συνθήκες για να παραχωρηθεί πλήρως η κυριαρχία, η ανεξαρτησία και ίσως και η εδαφική ακεραιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας στους Γερμανούς.

Επί Χριστόφια, οι δανειστικές ανάγκες της Κύπρου τεχνητά σχεδόν θα δεκαπλασιαστούν. Η Κύπρος πλέον θα γίνει και αυτή αποικία χρέος.

Ελλάδα 2012: Ο Δεξιός Αντώνης Σαμαράς προεκλογικά τάζει επαναδιαπραγμάτευση των όρων του μνημονίου υπέρ των Ελλήνων. Χωρίς να υπάρχει σαφής εκλογική εντολή, ο Σαμαράς γίνεται ο πρωθυπουργός μιας εσωτερικής τρόικας που θα φέρει ακόμη σκληρότερα μέτρα καθώς ο ίδιος ο Θεός τον έχει διαβεβαιώσει ότι δεν γίνεται κάτι καλύτερο.

Κύπρος 2013: Ο Δεξιός Αναστασιάδης παίρνει την εξουσία στα χέρια του τάζοντας  προεκλογικά στον Κυπριακό λαό ότι δεν θα πειραχτούν οι καταθέσεις τους. Λίγες μέρες μετά το Eurogroup επιτίθεται στην Κύπρο επιβάλλοντας κούρεμα των καταθέσεων. Στην απόφαση της καταστροφής της Κύπρου έχει συμφωνήσει το Ελληνικό S.S (για να μην παρεξηγούμαστε S.S- από τα αρχικά των Στουρνάρα- Σαμαρά)

Η Κύπρος καταστρέφεται με τις ευλογίες του ελληνικού πολιτικού συστήματος.

Δεν μιλάμε για τίποτε άλλο για μια ιστορία εξαπάτησης και προδοσίας.

Η στάση των Ελλήνων προς τους Κυπρίους είναι καταδικαστέα και όχι μόνο όσον αφορά το πολιτικό επίπεδο. Σε επίπεδο πολιτών ελάχιστες πορείες σημειώθηκαν που να εναντιώνονται στην εθνική καταστροφή της Κύπρου. Πολλοί Έλληνες αδιαφόρησαν. Άλλοι ακολούθησαν τη λογική του «θέλω να πεθάνει ο γάιδαρος του Γείτονα μου». Άλλοι είπαν καλά να πάθουν οι Κύπριοι αφού ζούσαν πέραν των δυνατοτήτων τους αναπαράγοντας τα ίδια τα επιχειρήματα που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον των Ελλαδιτών. Άλλοι είπαν με μια σαδιστική χαρά «κάτσε να δεις, αυτοί θα πάθουν χειρότερα από μας» χωρίς να σκέφτονται φυσικά ότι η πτώση της Κύπρου συνεπάγεται ακόμη μεγαλύτερη καταπίεση και για την Ελλάδα και πως ήδη η Κύπρος χρησιμοποιείται για τον παραδειγματισμό και άλλων οικονομικά αδυνάτων Ευρωπαίων, μην τολμήσουν και δεν καθυποταχτούν στο Γερμανικό ολοκληρωτισμό.  

Άλλοι βαυκαλίστηκαν και είδαν στην Κύπρο την ευκαιρία να πραγματοποιηθεί επιτέλους ο Ρωσικός Μεσσιανισμός τους. Γρήγορα διαψεύστηκαν. Άλλοι έφτασαν σε τέτοιο σημείο ηθικής και πνευματικής καθίζησης που άρχισαν να υποστηρίζουν ανοιχτά τη Ρωσική μαφία που καταλήστεψε τον Ρωσικό Λαό επί Γιέλτσιν και αφαίμαξε τη Ρωσία από περίπου 1 τρις ευρώ. Γράφτηκε λοιπόν σε ηλίθιο Ρωσόφιλο δημοσίευμα τιμητικό της ρωσικής μαφίας: «Μαύρο τέλος λοιπόν περιμένει κάποιους από τους αδίστακτους Γερμανοτσολιάδες καθώς και τα αφεντικά τους. Ίσως γιατί κανείς δεν βρέθηκε να τους πει ότι ακόμη και όταν οι λαοί τους ανέχονται, οι τιμωροί της μαφίας δε συγχωρούν ποτέ όποιον σταθεί εμπόδιο στα σχέδια τους».

Κανείς δεν αμφιβάλει για την ισχύ και το αδίστακτο της Ρωσικής Μαφίας. Αλλά αν η τιμωρία στο έγκλημα της καταστροφής της Κύπρου είναι η Ρωσική Μαφία τότε πολλές βίδες έχουν λασκάρει. Μαζευτήκαν όμως μετά την είδηση του κατά τις βρετανικές αρχές ανεξήγητου θανάτου του ρωσοεβραίου έκπτωτου ολιγάρχη Boris Berezovsky ενώ τείνουν να ξεχνάν ότι μόλις δύο μήνες πριν δολοφονήθηκε από ελεύθερο σκοπευτή στη Μόσχα ο «βασιλιάς της ρωσικής μαφίας» Aslan Usoyan.

Ο φιλοτομαρισμός και η βλακεία των Ελλήνων έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Η Κύπρος, το τελευταίο σύνορο του Ελληνισμού καταστρέφεται μέσω της συμπαιγνίας των διεθνών, ελληνικών και κυπριωτικών συστημάτων εξουσίας και ο Έλληνας απλά παρατηρεί και κακοπροαίρετα σχολιάζει με την ηδονοβλεπτική κουλτούρα του τηλεθεατή.

Εθνικό είναι το αληθινό που λέει και ο Βενιζέλος. Και η καταστροφή Ελλάδας και Κύπρου είναι αληθινή. Άρα εθνική. Έχουμε εθνικό χρέος να καταστραφούμε. Και θα το τιμήσουμε. Μέχρι τέλους. Και θα παρακολουθούμε την καταστροφή μας σαν να τη βλέπαμε από την τηλεόραση, σκαλίζοντας με το ένα χέρι τη μύτη μας και με τ’ άλλο ξύνοντας τα αρχίδια μας.

Είμαστε πλέον πλήρως άξιοι της μοίρας και παντελώς ανάξιοι της ιστορίας μας.

Αύριο είναι 25^η Μαρτίου. Μέρα εθνικού θρήνου. Μέρα που μας θυμίζει ότι παρά τους ήρωες και το αίμα που χύθηκε δεν απελευθερωθήκαμε ποτέ. Απλά αλλάζαμε χέρια από τον ένα νταβατζή σε άλλο, άλλοτε φτηνότερες και άλλοτε ακριβότερες πόρνες, ανάλογα πάντα με τους γεωπολιτικούς συσχετισμούς. Κάποτε ήταν οι Τούρκοι, μετά οι Άγγλοι, χθες οι Αμερικάνοι και τώρα οι Γερμανοί.     

Όποιος νιώσει αύριο εθνικά υπερήφανος δεν είναι τίποτα άλλο παρά εθνικός μαλάκας, είδος που ενδημεί στην Ελλάδα. Δυστυχώς ή ευτυχώς, μαζί με την Κύπρο και την Ελλάδα θα χαθεί και το είδος του εθνικού μαλάκα, γιατί οι βόρειοι είναι κάπως, τι λέω κάπως, πολύ ρατσιστές με τους Μαλάκες.

Ντροπή σας ρε. Αλλά τι κάθομαι και λέω; Ποιος έχασε την ντροπή του για να τη βρει ο ξεδιάντροπος;  

Αυτός που η θεωρεί ότι η χώρα του δεν αξίζει να παλέψει για αυτήν, δεν του αξίζει να έχει χώρα.

---

[1] http://www.protothema.gr/economy/article/?aid=208279

Read More »