Μαν-ελλάδα

Μαν-Ελλάδα.

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot)

Όλοι μα όλοι πλην ελαχίστων σε αυτή τη χώρα έρχονται να ηθικολογήσουν αφού «το κακό» έχει συμβεί.

Όλοι μα όλοι πλην ελαχίστων κάνουν διαπιστώσεις. Αφού τα φαινόμενα έχουν εκδηλωθεί.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα όπου ευδοκιμούν οι μετά χριστόν προφήτες. Και δυστυχώς αυτό το πρώτο δεν είναι εξαγώγιμο όπως η ματωμένη φράουλα της Μανωλάδας. Είναι μόνο για εσωτερική κατανάλωση.

Λίγοι αντιπαλέψαν τους σταθμούς στην σταδιακή μας κάθοδο προς την κόλαση.

Αν το 2001 μιλούσες για το πόσο καταστροφική θα ήταν η ένταξη στο Ευρώ θα σε βγάζανε τρελό.

Αν το 2004 γιούχαρες τους Ολυμπιακούς της Αθήνας θα σε έπαιρναν με τις πέτρες.

Αν το 2008 μιλούσες για άνοδο της Χρυσής Αυγής σε βαθμό σημαντικής κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης θα σε περνούσαν για υπερφιλόδοξο κρυφοχρυσαυγίτη.

Η περίπτωση της Μανωλάδας δεν έχει να κάνει όμως μόνο με τη βλακεία που χαρακτηρίζει τον μέσο κάτοικο αυτής της χώρας.

Έχει να κάνει με μια ιστορία τρομακτικής αδιαφορίας όλων, πολιτείας και πολιτών απέναντι στην ανθρώπινη εκμετάλλευση όπως αυτή είχε δημοσιογραφικά καταγραφεί ήδη από το 2012 παρά τις απειλές κατά της ζωής των δημοσιογράφων που καταγράψαν τα εργασιακά αίσχη στην περιοχή.

Μανωλάδες υπάρχουν πολλές. Η Ελλάδα είναι γεμάτη στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών από ιδιώτες. Δεν είναι ο κανόνας αλλά σίγουρα ούτε και η σπάνια εξαίρεση.  

Και θα συνεχίσουν να υπάρχουν όσο οι αιτίες που τις δημιούργησαν συνεχίζουν να επιδρούν και να διαμορφώνουν πραγματικότητες.

Ποιες είναι αυτές: Για τα διεθνή κυκλώματα σωματεμπορίας και τη συμβουλή τους στο μεταναστευτικό ζήτημα στην Ελλάδα τα έχουμε γράψει ξανά και ξανά.

Τα στερεότυπο του φτωχού και κατατρεγμένου μετανάστη που πολιτικοί χώροι θέλουν να επιβάλλουν συλλογικά δεν έχει τέτοια καθολική ισχύ.

Το αντίθετο: Ανάμεσα στους καθ όλα σεβαστούς «ικέτες» για αξιοπρέπεια και ένα ανθρώπινο μέλλον, ένα σημαντικό ποσοστό των μεταναστών που φτάνει στην Ελλάδα ανήκαν στη μεσαία τάξη της χώρας τους. Η ταρίφα για τους σωματέμπορες πρίν την κρίση ήταν 5000 ευρώ. Τώρα έχει πέσει στα 2000 και πέφτει και άλλο.

Οι αδίστακτοι των διεθνών κυκλωμάτων σωματεμπορίας κάναν χρυσές δουλειές με τους αδίστακτους Έλληνες εργοδότες, μεγάλους και μικρότερους, είτε στις οικοδομές είτε στα χωράφια, είτε στην πιάτσα είτε στο κρεβάτι.  

Όσον αφορά την καθαρά χειρονακτική εκμετάλλευση, το φαινόμενο ήταν πιο έντονο σε κλειστές κοινωνίες. Σε κοινωνίες όπως της Μανωλάδας, χωρίς βέβαια το στίγμα να πέφτει στο γενικό πληθυσμό της Μανωλάδας.

Μια Ελλάδα γεμάτη Μανωλάδες.

Οι μετανάστες από ελεύθεροι άνθρωποι μετατρέπονταν σε σκλάβους. Σε εξαρτημένους από τον εργοδότη. Σε υπάνθρωπους.

Χωρίς εργασιακά δικαιώματα να τους προστατεύουν, με τις αρχές να κάνουν τα στραβά μάτια είτε από αδιαφορία, είτε γιατί οι μνημονιακές κυβερνήσεις τις έχουν προγραμματίσει για να καταστέλλουν τον μέσο Έλληνα, είτε γιατί οι μεγαλοτσιφλικάδες τους λάδωναν. Δεν ξέρουμε τι απ’ όλα.

Αυτό που ξέρουμε είναι ότι μέσα σε ένα τόσο ζοφερά παραβατικό πλαίσιο, η εξέλιξη στη Μανωλάδα ήταν κατά κάποιο τρόπο αναμενόμενη.

Οι επιστάτες ενός μεγαλοτσιφλικά ένιωθαν τόσο σίγουροι για τον εαυτό τους που πυροβόλησαν στο ψαχνό τους περίπου εκατό σκλάβους όταν ζήτησαν τα προσυμφωνημένα για τον ιδρώτα τους.

Η ιστορία της Μανωλάδας έχει πολλά να μας διδάξει: Το τι συμβαίνει στους εργαζομένους ελλείψη εργασιακών δικαιωμάτων. Μας δίνει μια γεύση δηλαδή από το πόσο άσχημα είναι αυτά που μας μέλλονται.

Ότι το κυνηγητό ανάμεσα σε Χρυσαυγίτες και Αντιφα είναι ένα πολιτικό παιχνίδι που αποπροσανατολίζει από τα πραγματικά προβλήματα. Από τα πραγματικά προβλήματα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Θες να το πεις ρατσισμό; Μαγκιά σου. Εγώ το λέω εκμετάλλευση. Τα ίδια θα κανε ο μεγαλοτσιφλικάς και σε Έλληνες αν δεν υπήρχαν εργασιακά δικαιώματα. Μα τι λέω; Τι ίδιο έκανε ο μεγαλοτσιφλικάς στους Έλληνες πριν οι αγώνες τους κατακτήσουν εργασιακά δικαιώματα. Και τα ίδια θα κάνουν όταν τα εργασιακά έχουν παντελώς χαθεί. Τόσο απλά

Θεωρείς την ρατσιστική ιδεολογία επικίνδυνη; Και γω μέσα, σύμφωνοι κλπ κλπ. Τι γίνεται όμως με την πρακτική; Γιατί έχεις αγνοήσει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν εκατοντάδες Μανωλάδες με εκατοντάδες μεγαλοτσιφλικάδες και εκατοντάδες χιλιάδες σκλάβους;

Τα χα γράψει και το 2011 και το 2012: «Συμβάλλουν επίσης και τα οργανωμένα εγκληματικά κυκλώματα σημαντικό τμήμα των οποίων συνδέεται και με τα διεθνή δίκτυα trafficking τα οποία εκμεταλλεύονται, εκβιάζουν και κακοποιούν μετανάστες.

 

Να τονιστεί επίσης ότι μέχρι και σχετικά πρόσφατα τα χειρότερα, μαζικότερα και πλέον συγκολλημένα περιστατικά εκμετάλλευσης ή/και κακοποίησης μεταναστών, συνέβαιναν στα στεγανά των τοπικών κοινωνιών…»

 

Πότε έκανες πορεία με αίτημα την καταπολέμηση των κυκλωμάτων σωματεμπορίας που γαμάν τις ζωές ανθρώπων; Πότε έκανες πορεία για να κάνει το υπουργείο εξωτερικών εκστρατεία για να ενημερώσει τους ανθρώπους στον τρίτο κόσμο πόσο σκατά είναι η Ελλάδα στα εργασιακά και πως θα έχει σύντομα την παγκόσμια πρωτιά στην ανεργία;

Ρε φίλε μου μεσοαστέ Πακιστανέ, Μπαγκλαντεσιανέ, από όπου κι αν είσαι. Αλήθεια. Αν σου περισσεύουν 2000 χιλιάρικα έλα στην Ελλάδα για διακοπές ρε φίλε. Ο τόπος είναι καταδικασμένος εργασιακά. Μην επιτρέπεις στον εαυτό σου να γίνει πηγή πλουτισμού για σωματέμπορες, εργολάβους, τσιφλικάδες. Και δεν είναι μόνο αυτοί που σε εκμεταλλεύονται.

Γνωρίστε τους  Έλληνες: Πρωταθλητές σε ανεργία, διαφθορά. Και σκληρά αγωνιζόμενοι για να ανταγωνιστούμε τους πρωταθλητές κόσμου σε ανθρώπινη εκμετάλλευση.    

Είναι καιρός να βγάλουμε όλοι τις πλερέζες από τα μάτια. Με συνθήματα μόνο δε γίνεται ο κόσμος καλύτερος.

Το σοκ της Μανωλάδας θα περάσει. Οι Μανωλάδες θα μείνουν. Και θα συνεχίσουν να υπάρχουν όσο δεν υπάρχει κράτος δικαίου στην Ελλάδα.

Αυτό είναι το ένα και μοναδικό μου αίτημα: Κράτος δικαίου σε αυτό το μπουρδέλο που μας κάνει να ντρεπόμαστε να δηλώνουμε τον τόπο γέννησης μας.

Σήμερα όλη η Ελλάδα ντρέπεται για την Μανωλάδα. Όλος ο πλανήτης ντρέπεται για την Ελλάδα.

Αυτό δε θα σταματήσει τον φαύλο κύκλο της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Τι άραγε θα μπορούσε να σταματήσει αυτό που προσβάλει και πληγώνει όλους μας και που καταστρέφει κάποιους από εμάς;