Φράου-less: Λες και έτσι θα σταματήσεις την εκμετάλλευση

Φράου-less: Λες και έτσι θα σταματήσεις την εκμετάλλευση

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwablogspot.com)

 

Ματωμένες φράουλες. Εμείς θέλουμε τις φράουλες μας χωρίς αίμα και κομματάκια μεταναστών. Φτηνές και καθαρές.

Παραδεισένιες.

Για τους περισσότερους από εμάς, η συντριπτική πλειοψηφία των πραγμάτων που τρώμε και χρησιμοποιούμε έχουν εγκιβωτισμένους τόνους ιδρώτα. Και ενίοτε αίματος. Και είναι ιδρώτας και αίμα κυρίως αλλωνών.

Από τα αθλητικά παπούτσια που φοράς όταν κάνεις τσόκινγκ για να είσαι φιτ, μέχρι το κακάο που το παιδάκι σου λατρεύει να πίνει, από τα φιλετάκια που λατρεύει η γυναίκα σου μέχρι το καλό σου το κουστούμι, όλα αυτά και πολλά περισσότερα περιέχουν τόνους ιδρώτα και ενίοτε αίματος αλλωνών. Και φορές φορές το αίμα είναι και παιδικό.

Έτσι είναι τα πράγματα σε ετούτο των πλανήτη. Τα πράγματα των ανθρώπων είναι φτιαγμένα από ιδρώτα και αίμα. Κυρίως αλλωνών.

Όταν το αίμα είναι εισαγόμενο είναι οκ. Δε ρωτήσαμε, δε μάθαμε.

Τώρα που το αίμα χύθηκε στην Ελλάδα, η λύση είναι μία: εμπάργκο στις φράουλες Μανωλάδας να μη λερωθούν οι καταναλωτικές μας συνήθειες με εγχώριο αίμα.

Ο τοπικισμός απέκτησε κοσμοπολίτικη γκλαμουριά. Επιτέλους μπορούμε τώρα που πτωχεύσαμε να καμωνόμαστε τους συνειδητοποιημένους.

Να σε πω: Δεν πυροβόλησαν σύσσωμοι οι καλλιεργητές φράουλας λαθρεργάτες.

Όχι.

Να σου δώσω μερικά στοιχεία: Φέτος οι καλλιεργητές φράουλας στην Ευρώπη έπαιρναν 0,5 εως 0,7 το κιλό. Φαντάσου τώρα ένα καλλιεργητή που πρέπει να συγκεντρώσει ας πούμε 10000 ευρώ χωρίς να συνυπολογίσουμε τα όποια κόστη. Θα πρέπει να μαζέψει μόνος του 2000 κιλά φράουλες. Για να φας εσύ φτηνή φράουλα θα πρέπει κάποιος να μαζέψει δύο χιλιάδες κιλά φράουλες ίσα ίσα για να ζήσει.

2 χιλιάδες κιλά φράουλες.

Αν πληρώνει εργάτη 25 ευρώ μεροκάματο, ο εργάτης πρέπει να του μαζέψει αρκετά παραπάνω από 50 κιλά φράουλες, καμιά χιλιάρα φράουλες την ημέρα. Χίλιες φράουλες για να φας εσύ φράουλα του ενός ευρώ το κιλό. Να σπάσει η μέση και του καλλιεργητή και του εργάτη δηλαδή.  

Η φράουλα αποτελεί πλέον ένα από τα τρανταχτά παραδείγματα αποτυχίας της ελεύθερης αγοράς. Και η αποτυχία της ελεύθερης αγοράς είναι η μέθοδος επιβολής της. Η εξαθλίωση και η εκμετάλλευση είναι αυτά που ρίχνουν τις τιμές και οι χαμηλές τιμές είναι αυτές που δημιουργούν ακόμη περισσότερη εκμετάλλευση σε ένα φαύλο κύκλο σύνθλιψης των τιμών και των μικρών «ψαριών».

Η φρικτή ιστορία του τσιφλικά δεν μας λέει μόνο το πασιφανές του πόσο απάνθρωπος είναι ο καπιταλισμός για τους περισσότερο αδύναμους. Μας λέει το πόσο χειρότερος είναι ένας νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός όπου τα πάντα λειτουργούν χωρίς ρύθμιση, χωρίς παρέμβαση, χωρίς εποπτεία.

Άσχετα από τις πολιτικές τοποθετήσεις των εμπλεκομένων, το παράδειγμα της Μανωλάδας λειτούργησε ως τυπικό του νεοφιλελευθερισμού, αυτής της παράδοξης  πολιτικοοικονομικής αίρεσης που κυβερνά τον κόσμο:

Σωματέμποροι χωρίς ρύθμιση, έλεγχο, παρέμβαση φέραν λαθρεργάτες, από Ασία μεριά αυτή τη φορά.

Τσιφλικάδες χωρίς ρύθμιση, έλεγχο, παρέμβαση αγοράσαν την φθηνή εώς τσάμπα εργασία.

Οι λαθρεργάτες χωρίς ρύθμιση, έλεγχο, παρέμβαση, εποπτεία δουλεύαν για τα λαμόγια του κερατά δεσμευόμενοι μονομερώς από μια διμερή συμφωνία που οδήγησε σε δύο φαινόμενα: Τη φτηνή φράουλα λόγω φτηνής εργασίας που χωρίς ρύθμιση, έλεγχο, παρέμβαση πίεζε ασφυκτικά άλλους καλλιεργητές φράουλας που δεν μπορούσαν ή δεν ήθελαν για ηθικούς λόγους να έχουν πρόσβαση στη λαθρεργασία και την αμοιβή των λαθρεργατών με άπλετα νομίσματα καυτού μολυβιού.

Ο τσιφλικάς στην Μανωλάδα δεν ήταν μόνο καθήκι του κερατά. Δεν ήταν μόνο εκμεταλλευτής. Ήταν και τεράστιος μαλάκας. Και κάκιστος επιχειρηματίας.

Οι πυροβολισμοί στο ψαχνό μάτωσαν τη φράουλα παγκοσμίως. Αν δεν μπει στη φυλακή ο τσιφλικάς, του χρόνου θα ψάχνει για εργάτες με τα κιάλια. Ο νεοφιλευλερισμός έχει ανάγει κάκιστους επιχειρηματίες, κοντόφθαλμους και αδίστακτους όσο ο τσιφλικάς της Μανωλάδας σε πρότυπα. Η ελεύθερη αγορά που επιτρέπει σε κάτι τέτοιους μαλάκες να κάνουν ότι τους κατέβει είναι καταδικασμένη όχι μόνο ηθικά αλλά εν τέλει και οικονομικά. Και μαζί της θα πάρει και όλους μας.  

Αλλά ας γυρίσουμε στο μείζον θέμα, το ηθικό. Τι κάνουμε για αυτό;

Εμπάργκο. Ναι, ναι, εμπάργκο.

Ωραίο ακούγεται. Ας το μελετήσουμε λίγο όμως το πράγμα.

Πέρα από το γεγονός του ότι ποτέ δεν πολυέτρωγες φράουλες γιατί το φρούτο είναι ευαίσθητο και δεν χωράει στη μέχρι πρότινος νοοτροπία σου του ψωνίζω με την οκά και έχω στοκ στο ψυγείο μου γιατί βαριέμαι να πηγαίνω στις λαϊκές και τα σούπερ μάρκετ πάνω από μια φορά την ημέρα οπότε σου είναι και εύκολο να «στερηθείς» τις φράουλες, δείχνεις να αδυνατείς να καταλάβεις ότι με το εμπάργκο σου στις φράουλες όχι μόνο δεν αποκαθιστάς το άδικο που έγινε στους λαθρεργάτες από τους επιστάτες του συγκεκριμένου μεγαλοτσιφλικά, αλλά με χάρη, υποκρισία και ηθική ανωτερότητα αγίου, γαμάς και κάτι εκατοντάδες οικογένειες που σπαν τη μέση τους για να τρως εσύ φράουλες.

Τι θα μπορούσε να γίνει για να αποκατασταθεί το άδικο;

Λέγεται νόμος. Και τείνουμε να το ξεχνάμε, να το παρακάμπτουμε ή να διαστρεβλώνουμε.

 Δεν αναφέρομαι σε κάποιον συγκεκριμένο νόμο, αλλά στην έννοια του νόμου μέσα στα πλαίσια ενός κράτους δικαίου που ούτε είχαμε, ούτε έχουμε και ούτε προβλέπεται να έχουμε.

Μέσα σ ένα τέτοιο πλαίσιο οι επιστάτες και ο μεγαλοτσιφιλικάς θα μπαίναν μέσα για πολύ μα πολύ καιρό. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο, περουσιακά στοιχεία των δραστών και των ηθικών αυτουργών θα δημεύονταν και θα δημιουργούταν ένα ταμείο για την αποζημίωση των λαθρεργατών ενώ οι καλλιεργήσιμες εκτάσεις θα παραχωρούνταν σε κατά προτίμηση νέους αλλά και παλιούς καλλιεργητές που αποδεδειγμένα δεν χρησιμοποιούν τέτοιες πρακτικές αισχρής εκμετάλλευσης[1]. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο όλοι οι κρατικοί αξιωματούχοι που συμμετείχαν στο αίσχος θα παύονταν άμεσα και οι επιχειρηματίες του τροφίμου που συνεργάζονταν με τον μεγαλοτσιφλικά θα καλούνταν να πληρώσουν και αυτοί πρόστιμο που θα πήγαινε στο ταμείο αποκατάστασης των λαθρεργατών. Για να πάρουν τα λεφτά της αποζημίωσης οι λαθρεργάτες θα έπρεπε να υπάρχει μία και μόνη προϋπόθεση: Να «δώσουν» τους σωματέμπορες που τους φέραν στη Μανωλάδα.

Απλά, άμεσα, δρακόντεια.

Για την εξασφάλιση εργατικών χεριών θα έπρεπε όπως ήδη συμβαίνει για άλλες καλλιέργειες να συνάπτονται διακρατικές συμφωνίες.

Δυστυχώς για να συναφθούν διακρατικές συμφωνίες θα πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον δύο κράτη και η Ελλάδα δεν έχει δημιουργήσει κράτος. Η Ελλάδα μπορεί να κάνει μόνο παρακρατικές συμφωνίες όπως τα λαδώματα πριν τα μνημόνια και τα μνημόνια μετά τα λαδώματα.

Οι Μπαγκλαντεσιανοί λαθρεργάτες δεν ήρθαν στην Ελλάδα για τουρισμό. Ήρθαν για τον ίδιο λόγο που δουλεύεις και εσύ. Για τα φράγκα.

Το μαζί τους φάγατε που η ελληνική κοινωνία και η παγκόσμια κοινότητα εκτόξευσε κατά της Μανωλάδας είναι τόσο δίκαιο όσο το «μαζί τα φάγαμε».

Φαντάζομαι ότι δεν είναι όλοι οι καλλιεργητές στην Μανωλάδα απάνθρωπα τέρατα που ποτίζουν τις φράουλες τους με αίμα μεταναστών.

Παρά ταύτα το εμπάργκο των αστών που δεν βοηθάει τους λαθρεργάτες σε τίποτα,  καταστρέφει και τους μικρότερους καλλιεργητές φράουλας. Και τους καταστρέφει με την μύτη ψηλά να μην του βρωμάν οι φράουλες.

Τι ποιητική δικαιοσύνη θεέ μου.  

Ρε αστείε αστέ. Ξέρεις τι θέλει τώρα ο λαβωμένος μετανάστης; Θέλει το εμπάργκο σου; Πανηγυρίζει για το εμπάργκο σου και λέει πωπω ρε πούστη μου τι ηθικά υπέροχος λαός που είναι αυτοί οι υπόλοιποι Έλληνες πλην των Μανωλαδαίων;

Τα λεφτά του πίσω θέλει ρε. Όπως τα θες και εσύ.  Εσύ που δεν ήσουν και το καλύτερο παιδί καθώς μπορεί να είσαι από εκείνους τους ιδιωτικούς υπαλλήλους των Ελλήνων ολιγαρχών, του Λαυρεντιάδη, του Βγενόπουλου, του Μπόμπολα, του Λάτση, του Βαρδινογιάννη, του Μελισσανίδη κλπ κλπ ή από κείνους τους δημοσίους των μεγαλοτσιφλικάδων του ΠΑΣΟΚ που κάναν το δημόσιο ιδιωτικό τους τσιφλίκι.

Ναι ναι εσύ. ΕΣΥ. Για τα φράγκα. Έντιμοι άνθρωποι σε βρώμικες δουλείες. Γιατί και εσύ όπως και ο λαθρεργάτης τα ίδια κίνητρα είχατε, όντως ανθρώπινα πλάσματα. Δουλειά για φράγκα. Όποια δουλειά. Αστική βέβαια. Γραφειοκρατική γιατί τις αγροτικές έχουμε τους Μανωλαδαίους και τους λάθρο.

Και τώρα πάλι πουλάς ηθική ανωτερότητα.

Να σου πω κάτι: Δε θες ανισότητα; Οκ σου βρήκα λύση:

Άκου: κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας: Ναι, ναι. Με αυτό τον τρόπο δεν μπορεί να συσσωρευτεί πλούτος. Bye bye διαφορά δυναμικού, τέρμα το καύσιμο στη μηχανή του καπιταλισμού. Μου λες και μάλλον σωστά, ε δε θα γίνουμε και σοβιετία.

Οκ, άκου: τροποποίηση: Κατάργηση του κληρονομήσιμου πλούτου. Μετά θάνατον η ιδιωτική περιουσία θα περνά στο δημόσιο και θα διαμοιράζεται στους πολίτες. Όλα τα παιδιά θα γεννούνται ίσα. Όλα.

Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς: Πέρα από τα πρακτικά προβλήματα μιας τέτοιας πρότασης όπως το ότι οι άλλες χώρες (περιλαμβανομένων και των εικονικών χωρών που λέγονται off shore) θα στρώνουν χαλί στους νέους τους πελάτες που θα ρευστοποιούν κατά μιλιούνια περιουσίες για να τις περάσουν παράτυπα στα καμάρια τους, όσοι Έλληνες έχουν πατεράδες και μανούλες που έχουν ακόμη κάτι να τους κληροδοτήσουν, δε θα δεχόμασταν την κατάργηση της κληρονομιάς ούτε με  σφαίρες.

Οκ:  Να το τροποποιήσω: Κατάργηση της κληρονομήσιμης περιουσίας για οτιδήποτε πάνω από 500000 ευρώ. Τέρμα οι υπερπλούσιοι. Πέρα από τα προβλήματα πρακτικής εφαρμογής, αυτό είναι τέλειο. Μπορεί κάποιος να βγει πρωθυπουργός με μια τέτοια πρόταση. Γιατί; Γιατί εμείς είμαστε οι πολλοί και οι εξ ορισμοί καλοί και οι άλλοι οι λίγοι και οι εξ ορισμού κακοί. Το δίκιο του φτωχού να σκεπάσει την ισχύ του πλούσιου.

Αλλά ας είμαστε ακόμη πιο ειλικρινείς. Αν τα 500000 γινόντουσαν 50000; Αν τα 50000 5000;

Το θέμα για σένα δεν είναι τόσο το τι είναι ηθικά σωστό. Το θέμα είναι αν περνάς την κρησάρα. Αυτό είναι όλο.   

 Αντί για όλες αυτές τις προτάσεις σου προτείνω κάτι άλλο. Να ξεχωρίσεις ως πολίτης, ως καταναλωτής, ως ψηφοφόρος, ως άνθρωπος, ως εραστής, ως μέλος οικογένειας, ως εργαζόμενος, ως εργοδότης την ήρα από το στάρι.

Για χρόνια επιβράβευες τη λαμογιά με κάθε δυνατό τρόπο. Μέχρι να έρθει η λυπητερή σε όλους μας.

Άσε λοιπόν τους συμψηφισμούς του μαζί τα φάγαμε και μαζί τους φάγανε. Άσε την ηθική ανωτερότητα γιατί με εξαίρεση κάτι απάνθρωπους θρησκευτικούς ηθικούς κώδικες οι περισσότεροι νεοέλληνες ποτέ δεν διέπρεψαν ηθικά, εκτρέφοντας και τρεφόμενοι από τη λαμογιά και τη διαφθορά.

 Φάε ένα σκασμό φράουλες ντόπιες μπας και ανέβει η τιμή και ξαναγίνει η φράουλα κάτι που να αξίζει να καλλιεργείται κάτω από ανθρώπινες συνθήκες ή κάνε με τους γείτονες σου μια σύμπραξη καταναλωτών που θα παίρνει απευθείας αγροτικά προϊόντα από τους καλλιεργητές και θα μπορεί οποιαδήποτε στιγμή να ελέγχει τις πρακτικές τους, καλλιέργησε φράουλες μόνος σου ή κάνε μια σύμπραξη περιαστικών καλλιεργητών μικρής κλίμακας. Βρες τρόπο να τιμωρηθούν οι ένοχοι. Κατάλαβε ότι νεοφιλελεύθερο και ηθικό δεν μπορούν να συνυπάρχουν.    

Σταμάτα να στρουθοκαμηλίζεις και να νομίζεις ότι μόνο οι φράουλες είναι ματωμένες. Έχεις φάει εν αγνοία σου και εν γνώσει σου τόσο αίμα που κουνούπι στο μπόι σου θα έσκαγε.

Α ναι. Και από τα παιδάκια σου. Τα θρεφτάρια σου. Δεν είναι κακό για κάποια από αυτά που δεν τα παίρνουν τα γράμματα να τους υποδείξεις το δρόμο του εποχιακού έστω εργάτη/αγρότη για το χαρτζιλίκι και τις ανάγκες τους και να μην ψάχνεις κάθε πουστιά για να τους κάνεις γραφειοκράτες. Για να τους κάνεις κράτος. Γιατί να ξέρεις ότι για τον νεοφιλελευθερισμό το κράτος είναι απλά ένας μηχανισμός που χρησιμοποιεί για να επιβάλει την ασυδοσία ορισμένων συμφερόντων. Όταν το κράτος κάνει τη δουλειά του (στην περίπτωση της Ελλάδας το παρακράτος), καθώς αυτό έχει μια διμερή συμφωνία με τον νεοφιλελευθερισμό που δεσμεύει το κράτος και μόνο (ουσιαστικά εσένα δεσμεύει και εσένα δημεύει και μόνο), όταν λοιπόν το κράτος κάνει τη δουλειά του νεοφιλελευθερισμού τότε ο νεοφιλελευθερισμός το πυροβολά στο ψαχνό και το στέλνει από εκεί που ήλθε.   

Τα εμπάργκο, οι απεργίες και όλες οι μαζικές στάσεις είναι πολύ σημαντικά όπλα για να παίζεις μαζί τους. Πρέπει να ξέρεις πώς να τα χρησιμοποιείς και που να τα στρέφεις αποφασιστικά αν δεν θες να τα παροπλίσεις ή να πάρουν τα σκάγια τους αθώους.

Τιμώρησε τους ενόχους. Τους τσιφλικάδες και το παρακράτος. Όχι συλλογικά τους αγρότες ρε αστέ. Γραφειοκράτη. Αυλικέ του καζινοσυστήματος που σου δίνει πολλά για να σου τα πάρει όλα.

Παραιτήσου από τη δουλειά σου αν δουλεύεις για τους ολιγάρχες ή το παρακράτος. Μην πας σε δουλειές τους. Μην ψηφίζεις τους πολιτικοικονομικούς τσιφλικάδες. Μην είσαι τόσο αφελής όσο ο Μπαγκλαντεσιανός που δεσμεύεται σε διμερής συμφωνίες που δεσμεύουν μόνο αυτόν.

Αντί για αυτά που δε θα κάνεις, κάνεις εμπάργκο στις φράουλες να πάρεις κι άλλους αθώους μαζί σου μαζί με τους ενόχους.

Και όλα αυτά τώρα που σου περνάνε ένα πολυνομοσχέδιο μπλέντερ των όποιων δικαιωμάτων σου είχαν απομείνει, ακόμη και αυτό της ατομικής ιδιοκτησίας την οποία θα με σκότωνες αν σου την καταργούσα. Εμένα ναι. Τον πρωθυπουργό που στην καταργεί αν δεν τηρείς τις ασήκωτες υποχρεώσεις σου προς ένα παρακράτος που σε πουλάει στον νεοφιλελευθερισμό, ακόμη τον ανέχεσαι. Τον μεσάζοντα του μεγαλοτσιφλικά και τον μεγαλοσωματέμπορα τον ανέχεσαι.

Αφού ετεροχρονισμένα σήκωσες το μπόι σου απέναντι στον εκμεταλλευτή της Μανωλάδας (και καλά έκανες αλλά μην νομίζεις ότι κέρδισες κάποια μάχη) και εκτονώθηκες, κρύβεσαι στην τρύπα σου τώρα που σε κάνουν λαθρεργάτη στη χώρα σου ή όπου αλλού σε εξαναγκάσουν να πας για να επιβιώσεις.

 Η Μανωλάδα συνέβαινε επί δεκαετίες. Η Μανωλάδα συνέβη. Δεν μπορείς να κάνεις κάτι για κάτι που έχει ήδη συμβεί. Η Ελλάδα συμβαίνει επί δεκαετίες. Και συνεχίζει να συμβαίνει. Ίσως να προλάβεις να διασώσεις κάτι. Μάλλον δε θα σε αφήσουν.

Μήπως τώρα έχεις αρχίσει να καταλαβαίνεις πως παίζεται το παιχνίδι ή θα περιμένεις να πάρεις και άλλα μαθήματα καταστροφής;  

---

[1] Αυτή η πρόταση αποτελεί τροποποίηση πρότασης του Άρη Χατζηστεφάνου