Και ύστερα... φύγαν οι μέλισσες (Σειρά: Holistic Life)

Και ύστερα φύγαν οι μέλισσες

Του Πέτρου Αργυρίου  (agriazwa.blogspot.com. To άρθρο μου αυτό πρωτοεμφανίστηκε πριν από μερικούς μήνες στο εναλλακτικό free-press περιοδικό Holistic Life)

Οι μέλισσες αποτέλεσαν τροφό της ανθρωπότητας για το μεγαλύτερο κομμάτι της ιστορίας της. Αποτελούν επίσης από τους σημαντικότερους επικονιαστές της φύσης. Και σήμερα αποτελούν πλέον ένα είδος που απειλείται.

Και οι απειλές για τις μέλισσες είναι κυρίως ανθρωπογενείς και πολλαπλές.

Οι μέλισσες απειλούνται:

Α) Από φυτοφάρμακα και εντομοκτόνα μέσω των οποίων οι μέλισσες καταστρέφονται με μια πληθώρα τρόπων ένας από τους οποίους είναι η νευροτοξικότητα.  Σε αυτό τον κίνδυνο που συνδέεται με τις σύγχρονες μεθόδους καλλιέργειας έρχεται να προστεθούν και οι επικίνδυνοι για τις μέλισσες αεροψεκασμοί εναντίον άλλων εντόμων, κυρίως των κουνουπιών.

Β) Από περιορισμό και καταστροφή οικοσυστημάτων κάτι που κάνει για κάποιες μέλισσες τη συλλογή τροφής από λουλούδια εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Θα δούμε στη συνέχεια πως αναγκάζονται οι μέλισσες να απαντήσουν σε αυτή την οξεία περιβαλλοντική πρόκληση. 

Γ) Από γενετικά τροποποιημένες σοδειές. Πρόκειται για ένα κίνδυνο που ως συνήθως έχει συγκαλυφθεί από τη «μεταλλαγμένη βιομηχανία». Το πώς σκοτώνουν κάποια «μεταλλαγμένα» τις μέλισσες θα το δούμε παρακάτω.

Δ) Από ιούς και βακίλους.

Τι σκοτώνει λοιπόν τις μέλισσες που ευεργετούν τον άνθρωπο και τη φύση: Η απάντηση είναι αδυσώπητη: Ο ίδιος ο άνθρωπος και ένας ανεύθυνος πολιτισμός κέρδους.

Τα φαινόμενα είναι δραματικά κυρίως για τις «εξημερωμένες» μέλισσες, σε αυτές δηλαδή στις οποίες βασιζόμαστε για να έχουμε το μέλι μας αλλά και κερί.

Στις ΗΠΑ για παράδειγμα, τα τελευταία 50 χρόνια οι πληθυσμοί των «εξημερωμένων» μελισσών έχουν μειωθεί κατά τα δύο τρίτα. Ο πληθυσμός των μελισσών που έχουν «απελευθερωθεί» από τα μελισσοκομεία για να επιστρέψουν στη φύση έχει μειωθεί κατά 90%.

 Ανατριχιαστικά νούμερα μας έρχονται και από την Γερμανία, την Ελλάδα, τη Γαλλία, το Βέλγιο, την Ιρλανδία.

Το 2006 τα πράγματα για τις μέλισσες έγιναν κυρίως στη Β. Αμερική τόσο δραματικά που η μείωση των μελισσών περιγράφηκε με ένα νέο όρο ως σύνδρομο πλέον: Το σύνδρομο Κατάρρευσης της Αποικίας (Collony Collapse Disorder) το οποίο περιγράφει την αιφνίδια εξαφάνιση των εργατριών-μελισσών.

Οι μέλισσες πεθαίνουν. Ή δε βρίσκουν το δρόμο τους σπίτι. Ή όπως θα δούμε αργότερα, οι εργάτριες μέλισσες παύουν να κάνουν σωστά τη δουλειά τους και «κηφινιποιούνται». Και όλα αυτά τους τα κάνουμε εμείς οι άνθρωποι.

Η μείωση του πληθυσμού των μελισσών έχει ανυπολόγιστες συνέπειες πολύ μεγαλύτερες του το μπορεί να σημαίνει αυτή απλά για την παγκόσμια παραγωγή και διαθεσιμότητα του μελιού.

Συνέπειες δραματικές για τη γεωργία, το περιβάλλον και τον άνθρωπο.

Γιατί όπως αναφέραμε και ως γνωστόν, οι μέλισσες είναι από τους σημαντικότερους επικοινιαστές της φύσης. Όσοι λιγότεροι οι ανθοί τόσο λιγότερες οι μέλισσες. Όσες λιγότερες οι μέλισσες τόσο λιγότερα τα φυτά και τόσο περισσότερο φτωχά τα οικοσυστήματα.

Και όσο λιγότερα τα φυτά, τόσο λιγότερη η τροφή του ανθρώπου. Και όση λιγότερη η τροφή τόσο περισσότεροι άνθρωποι πεθαίνουν από έλλειψη της. Και αυτός ο κύκλος αλληλεξάρτησης δεν αποτελεί κάποιο γενικό, φιλοσοφικό σχήμα: Το ένα τρίτο της ανθρώπινης τροφής έχει στη βάση της την επικονίαση. Τώρα αν το αυτό συνδυαστεί με το μπορεί να σημαίνει η μείωση του πληθυσμού των μελισσών και για τη φύση και τα οικοσυστήματά της μπορεί κάποιος εύκολα να καταλάβει ότι η έκλειψη των μελισσών αποτελεί απειλή για μεγάλο τμήμα της ζωής του πλανήτη. Και αυτή, όσο και αν θέλουμε ή τείνουμε να το ξεχνάμε, περιέχει και το ανθρώπινο είδος.

Και όμως είναι το ανθρώπινο είδος ο κύριος εχθρός της ευεργέτιδας μέλισσας. Και καταστρέφει τις μέλισσες με περισσότερους από έναν τρόπους ενώ κάθε λίγο και λιγάκι εφευρίσκει και καινούριους.

Ένας από τους νέους εχθρούς λοιπόν της μέλισσας είναι τα γενετικά τροποποιημένα φυτά, τα λεγόμενα «μεταλλαγμένα».

Τα πανίσχυρα μεταλλαγμένα συμφέροντα εδώ και δεκαετίες απειλούν, εκβιάζουν, δωροδοκούν, λαδώνουν για να αποκρύψουν τους πραγματικούς κινδύνους των προϊόντων τους.

Και ένας από αυτούς τους κρυφούς κινδύνους είναι η τοξική δράση μεταλλαγμένων φυτών στις μέλισσες.

 Πρόσφατα, μια γερμανική μελέτη έδειξε ότι «μεταλλαγμένα»  γονίδια που υποτιθέμενα δίνουν αντοχή στις μεταλλαγμένες καλλιέργειες απέναντι σε εντομοκτόνα, μπορούν να μεταφερθούν στις μέλισσες μέσω του πεπτικού τους συστήματος.

Απέναντι σε αυτή τη νέα απειλή, 1500 Πολωνοί μελισσοκόμοι κατεβήκαν σε πορεία στους δρόμους της Βαρσοβίας τον Μάρτιο του 2012, αποθέτοντας τα νεκρά σώματα χιλιάδων μελισσών στο Υπουργείο Γεωργίας και ζητώντας την απαγόρευση του καλαμποκιού Mon810 της Monsanto καθώς και όλων των μεταλλαγμένων φυτών και των φυτοφαρμάκων τους.  

Οι Πολωνοί μελισσοκόμοι κέρδισαν αυτή τη μάχη για την ανθρωπότητα και το Mon810 απαγορεύτηκε στην Πολωνία.

Όσο σημαντική και αν ήταν αυτή η νίκη, αυτή αφορούσε μονάχα μια μάχη στον μεταλλαγμένο πόλεμο κατά των μελισσών, της φύσης και του ανθρώπου.

Και αυτό γιατί στην πλευρά των μεταλλαγμένων συμφερόντων επιτρέπεται η χρήση κάθε μέσου.

Ας δούμε λοιπόν πως απάντησε η Monsanto στις ενδείξεις ότι προϊόντα της απειλούν τις μέλισσες και κατά συνέπεια τη φύση και την ανθρωπότητα.

Η απάντηση είναι: Ως συνήθως, με δόλια στρατηγήματα και παρασπονδίες.

Για να λύσει το πρόβλημα λοιπόν στο οποίο η ίδια συμβάλλει, η Monsansto, αντί να το λύσει, δημιούργησε τις προϋποθέσεις για να το αποκρύψει εκ νέου, να το βάλει κάτω από το χαλάκι:

Το 2007 ιδρύεται μια διεθνής εταιρία που σκοπό έχει την αποκατάσταση της υγείας των μελισσών και την εξασφάλιση του μέλλοντος του επικονιασμού τους, η Beeologics. Η Beelogics αποκτά γρήγορα το σεβασμό της ακαδημαϊκής κοινότητας και αποκτά το χαρακτήρα «θεσμού». Αυτή λοιπόν την υπεράνω πάσης υποψίας εταιρία  που στόχος της είναι η προστασία των μελισσών, η Monsanto, αυτή που κατηγορείται για την έστω και μερική καταστροφή των μελισσών, θα την εξαγοράσει το 2011. Ήταν σαν μια εταιρία λύκων και αλεπούδων να εξαγόραζε μια εταιρία που ανέθετε σε σκύλους τη φύλαξη κοτετσιών![1]

Αλλά αυτή είναι η Monsanto. Μια εταιρία με γνωστό αρχείο καταγγελιών που τη θέλουν ως διαφθορέα και εγκληματία, μια εταιρία που τιμά το παρελθόν της συνεχίζοντας αδιάκοπα τις βρώμικες πρακτικές της. Το θέμα δεν είναι πια τι είναι η Monstanto. Αυτό είναι ήδη γνωστό. Το θέμα είναι πως αντιδρά ο κόσμος σε αυτήν. Πως υπερασπίζεται ο κόσμος το μέλλον του.

Ο κόσμος όμως έχει διαφθαρεί και ο ίδιος σαν η διαφθορά να ήταν μια επιδημία.

Και το ακόμη πιο συγκλονιστικό, είναι ότι φαίνεται πως και οι ίδιες οι μέλισσες έχουν μολυνθεί από αυτήν την καταστροφική επιδημία.

Το 2012 λοιπόν, γάλλοι μελισσοκόμοι θα βρεθούν προ τρομακτικής εκπλήξεως.

Το μέλι λοιπόν που βγάλαν οι αγαπημένες τους μέλισσες ήταν σε χρώματα που δεν είχαμε ξαναδεί σε μέλι. Μπλέ και πράσινο. Αποκριάτικο μέλι.

Ποια η αιτία; Αυτό που αναφέραμε στην αρχή του άρθρου: η «κηφινοποίηση».

Οι μέλισσες, μέσα σε ένα διαταραγμένο και εντελώς ανισόρροπο περιβάλλον, έχουν αρχίσει και αυτές να διαταράσσονται. Με τις τροφές τους να γίνονται τοξικές από φυτοφάρμακα και γενετικές τροποποιήσεις, με τις τροφές τους να γίνονται όλο και πιο σπάνιες λόγω περιβαλλοντικής καταστροφής, ε θα το γύριζαν και αυτές στην εύκολη λύση: Το Junk Food.

Περίπου 2,5 μίλια μακριά από τα εν λόγω γαλλικά μελίσσια στην πόλη Ribeauville της Αλσατίας, υπάρχει ένα εργοστάσιο της εταιρίας Agrivalor που παράγει βιοαέριο μέσω της επεξεργασίας αποβλήτων της γνωστής εταιρίας σνακς, της Mars, τα οποία χρησιμοποιεί ως πρώτη ύλη.  

Το εργοστάσιο άφηνε την πρώτη ύλη, ανάμεσα στα οποία ήταν οι έγχρωμες καραμέλες M&Ms εκτεθειμένη. Έτσι λοιπόν οι μέλισσες της περιοχής αποφάσισαν για πρώτη φορά στην ιστορία τους να τσιμπήσουν και κανά σνακ, κάτι που είναι ολέθριο όχι μόνο για την ποιότητα του μελιού τους που είναι πλέον ένα μπλε και πράσινο σιρόπι αλλά και την ίδια την τόσο σημαντική διαδικασία της επικονίασης η οποία καταργείται αφού το γνωστό μας είδος, οι μέλισσες, στην προκειμένη περίπτωση έγιναν καραμέλισσες τρώγοντας πεταμένες καραμέλες M&Ms αντί για νέκταρ.

 Μπορεί να φαίνεται αστείο αλλά δεν είναι. Είναι ένας βροντερός οιωνός, μια τάση για το σχήμα των πραγμάτων που προκαλούμε να έρθουν.

Είτε οι μέλισσες εκλείψουν, είτε γίνουν σκουπιδοφάγοι, παράσιτα, το μέλλον χωρίς τις μέλισσες όπως τις ξέραμε, είναι ζοφερό.

Μιλάμε για μια από τις μεγαλύτερες οικολογικές καταστροφές που έχουμε ποτέ συναντήσει.

Τα οικοσυστήματα θα τρελαθούν. Η τροφή θα περιοριστεί.

Οι Αμερικανοί συνηθίζουν να λένε no money, no honey. Δυστυχώς όμως, επειδή το χρώμα του χρήματος είναι και πράσινο, όπως και το δολάριο, βλέπουμε και τις μέλισσες να φτιάχνουν πράσινο μέλι.

Είναι προφανές ότι χρειάζεται άμεσα εξορθολογισμός των πάντων. Αν δε γίνει αυτό- το συντομότερο δυνατόν- τότε σύντομα θα έρθουμε αντιμέτωποι με την καταστροφή των πάντων. Μια καταστροφή πρωτόγνωρων διαστάσεων σε πολλαπλά πεδία που παρόλα τα λεφτά και την τεχνολογία μας, δε θα είμαστε σε καμιά θέση να αποτρέψουμε.

---

[1] http://www.beeologics.com/aboutUs.asp

Read More »

Το τέλος του Κρατικού Ωδείου;

Το τέλος και του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης;

Το Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

 

Η κυβέρνηση μας λέει πως η κρίση στην Ελλάδα τελειώνει. Αλλά όπως λένε οι αμερικανοί, «δεν έχει τελειώσει αν δεν τραγουδήσει η χοντρή κυρία».

Για αυτό το λόγο λοιπόν κάποιοι στον διοικητικό μηχανισμό αυτής της χώρας αποφάσισαν να μην μπορεί να τραγουδήσει η χοντρή κυρία: Ούτε η λεπτή κυρία. Ούτε το στρουμπουλό κορίτσι. Ούτε ο εύσωμος κύριος.

Γιατί σήμερα, το Ίδρυμα Κοινωνικών Ασφαλίσεων, το ΙΚΑ έστειλε εξώδικο στο Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης (ΚΩΘ), το μοναδικό κρατικό ωδείο της χώρας: Έχετε 3 τρεις μέρες να μαζέψετε τα μπογαλάκια σας, τα όμποε σας, τα κλαρινέτα σας, τους μικρούς τυμπανιστές σας και τα αηδονάκια σας και να φύγετε. Να πάτε αλλού. Αυτό στην ουσία επέβαλε δικαστικά το ΙΚΑ στο Ωδείο.

Το κράτος κάνει έξωση στο κράτος.

Παράλογο; Καθόλου παράλογο σε μια χώρα του παραλόγου όπου υπάρχουν πολλά «κράτη» εν κράτει: Από το κεντρικό πολιτικό σύστημα εξουσίας μέχρι τους δερβέναγες δημοσίων υπηρεσιών και τον κάθε μπάτσο που τα τελευταία χρόνια επιδίδεται σε όργια ασυδοσίας και εξευτελισμού των πολιτών με τις ευχές των μνημονιακών κυβερνήσεων.

Το κράτος κλείνει το κράτος. Το κράτος κάνει έξωση στο κράτος. Καθόλου παράλογο αγαπητοί μου, ιδιαίτερα σε μια περίοδο όπου το κράτος είναι ο δήμιος του κράτους και ο εγγυητής της κατάλυσης του και της άτυπης διάσπασής του σε φέουδα ιδιωτικής εξουσίας.

Μόλις τρεις λοιπόν μετά το χουντικό κλείσιμο της Ελληνικής ΡαδιοΤηλεόρασης που παρά τα χίλια όσα στραβά της είχε ειδικό πολιτισμικό βάρος, κάποιος αποφάσισε να κάνει έξωση στο ΚΩΘ, άλλη μια νησίδα πολιτισμού αυτής της χώρας.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε από πόσο ψηλά ήρθε αυτή η άθλια εντολή πολιτισμικής εξαθλίωσης. Δεν ξέρουμε αν η διοίκηση του ΙΚΑ λειτούργησε αυτόβουλα ή αν η εντολή ήρθε από τον πρωθυπουργό της «ανάπτυξης». Απ όπου και αν ήρθε, ο εντολέας έχει κερδίσει επάξια τον τίτλο του φασίστα. Είναι ο εντολέας που αξίζει την Έξωση από την πολιτική ζωή και τη δημόσια διοίκηση και όχι το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης.

Αν δείτε παιδάκια να ζητιανεύουν τραγουδώντας όπερα, να θυμάστε ότι κάποτε υπήρξε το Κρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης.

Ο πολιτισμός στην Ελλάδα, ή μάλλον ότι έχει απομείνει από αυτόν, βάλλεται λυσσαλέα:

Σχολεία χωρίς θέρμανση και βιβλία, απολύσεις καθηγητών, συγχωνεύσεις πανεπιστημίων που θα μας δώσουν νέους επιστημονικούς κλάδους όπως αυτή του «κβαντικού κομμωτή», το κλείσιμο της ΕΡΤ και τώρα η έξωση του Κρατικού Ωδείου Θεσσαλονίκης, όλα τους μαρτυρούν τον βαρβάτο ανθελληνισμό και το αντικοινωνικό μένος των εσχάτων κυβερνήσεων που εφαρμόζουν όχι μόνο «τελικές» αλλά έσχατες λύσεις.

Σε προηγούμενο άρθρο μας (http://agriazwa.blogspot.gr/2013/04/blog-post_23.html) αποδείξαμε πως  τα δημογραφικά στοιχεία της χώρας τα χρόνια του μνημονίου μαρτυρούν μια «αρχόμενη γενοκτονία» αν μας επιτραπεί ο όρος.

Μιλάμε για το απόγειο μιας οικονομικής, πνευματικής, κοινωνικής και βιοτικής εξόντωσης. Τα τρία χρόνια «οικονομικοπολιτικού πειραματισμού» ήταν απλά τα απαραίτητο προστάδιο για  να «μαλακώσει» ο πληθυσμός με τη μέθοδο του χταποδιού: Χτυπάς το χταπόδι ξανά και ξανά στο βράχο και λες στον φιλόζωο ότι είναι ο μόνος τρόπος να σπάσει ο βράχος για να τον κάνεις οικοδομικό υλικό για να έχουμε ανάπτυξη.   

Είχαμε πολλές αναπτύξεις σε αυτή τη χώρα: Είχαμε τον εκσυγχρονισμό του Κου Σημίτη που μας έκανε καινούριους. Την πράσινη ανάπτυξη του κου Παπανδρέου λες και αυτή η χώρα δεν είχε πράσινο. Και τώρα την ανάπτυξη του κου Σαμαρά.

Την ανάπτυξη που μετατρέπει όλη τη χώρα σε σκλαβοπάζαρο.

Ο κος Σαμαράς λατρεύει την ανάπτυξη. Λατρεύει και τον τουρισμό τον οποίο χαρακτηρίζει ως τη «βαριά βιομηχανία της χώρας». Λατρεύει και τον πολιτισμό όντας απίστευτα πολιτισμικά προικισμένος ο ίδιος.

Και όπου τα βρει μαζί τα εξοντώνει να μην χωρίσουν ποτέ τουρισμός και πολιτισμός. Όπως κάνει στην Ιερισσό της Χαλκιδικής όπου τρομοκρατεί ένα ολόκληρο χωριό με απαγωγές και εισβολές των ΜΑΤ για να προστατεύει μια επένδυση που «χαρίστηκε» σε καναδική εταιρία, μια επένδυση που έχει τη δυνατότητα να ρυπάνει ολόκληρη τη Χαλκιδική και τα νερά της, να κάνει τοξικό βούρκο μια περιοχή εξωτικής ομορφιάς στην οποία βρίσκονται ξεχασμένα και επιεικώς ατημέλητα και τα Αρχαία Στάγιρα. Αντί λοιπόν για προσεκτική ανάπτυξη του τουρισμού, του αρχαιολογικού τουρισμού συμπεριλαμβανομένου, έχουμε ανάπτυξη της μαζικής χρυσοθηρίας. Αντί η Χαλκιδική να γίνει η Aristotelisland γίνεται Ελντοράντο.

Μετά το ΚΘΩ τι άλλο θα κλείσουν; Την Ακρόπολη; Θα την κλείσουν για μερικές βδομάδες με πρόσχημα την κρίση για την ιδιωτικοποιήσουν και αυτή; Ή θα την γκρεμίσουν για να σηκώσουν οι εργολάβοι πολυκατοικίες με θέα; Γιατί όχι; Ανάπτυξη δεν είναι και αυτό;

 

Αλλά ας γυρίσουμε στο Ωδείο και τις λεπτομέρειες της έξωσής του. Το όμορφο κτήριο είχε παραχωρηθεί από το υπουργείο πολιτισμού στο Ωδείο το 1985 με δεκαπενταετή σύμβαση έναντι συμβολικού ποσού. Από το 1999 και έπειτα η σύμβαση δεν έχει ανανεωθεί και αυτό μάλλον όχι από αμέλεια του Ωδείου. Το ωδείο παράτυπα αλλά εντελώς δικαιολογημένα συνέχιζε να στεγάζεται στο κτήριο, συντηρώντας το.

Επί Παπανδρέου, η κρατική επιχορήγηση μειώνεται δραματικά για να επανέλθει σε κάπως υποφερτά επίπεδα τα επόμενα δύο χρόνια. Όπως και να έχει, η κρατική επιχορήγηση δεν έφτανε για να καλύψει τις πάγιες και διαρκής ανάγκες του ιδρύματος. Ας πάρουμε μια εικόνα για το που οδήγησαν το ωδείο οι μνημονιακές κυβερνήσεις. Το ωδείο το 2012 είχε 83 καθηγητές, αριθμός που μπορεί να φαίνεται μεγάλος για τους 500 σπουδαστές (ουσιαστικά υπότροφους) του ωδείου, απόλυτα δικαιολογημένος όμως λόγω του ειδικού και πολυσύνθετου χαρακτήρα των μουσικών σπουδών. 

Τον Μάιο του 2012 το ωδείο θα κηρύξει απεργία οι λόγοι της οποίας περιγράφονται σε δημοσίευμα της εποχής: «Πλην των 18 μόνιμων καθηγητών, όλοι οι υπόλοιποι παραμένουν απλήρωτοι επί 8μηνο. Η επιχορήγηση, η οποία καλύπτει κατά 80% ανελαστικές δαπάνες, μειώθηκε κατά 50%. Την ίδια στιγμή υπάρχει διοικητικό κενό, καθώς παραιτήθηκαν τα 2 από τα 5 μέλη του Δ.Σ., ενώ εδώ και 9 μήνες παραμένει κενή και η θέση του διευθυντή.»[1]  

Παρά την ελλιπέστατη χρηματοδότηση του, η διοίκηση του Ωδείου επιχειρεί να έρθει σε κάποιον συμβιβασμό με το ΙΚΑ και να ανανεωθεί η σύμβαση προτείνοντας μίσθωμα 4000 ευρώ μηνιαία και την προοπτική για εκ νέου αναπαλαίωση του κτηρίου μέσω ένταξης της χρηματοδότησης σε προγράμματα ΕΣΠΑ. Η υποδιευθύντρια του ΙΚΑ κα Τριανταφυλλίδη, αρχικά θετική στις προτάσεις της διοίκησης του Ωδείου, σταμάτησε μυστηριωδώς και αιφνιδίως να ανταποκρίνεται στις διαδοχικές κρούσεις και τις προσφορές  του Ωδείου. Η πρόταση του ΙΚΑ ήταν 12000 μηνιαίο μίσθωμα ποσό εξωφρενικό για τις δυνατότητες του ωδείου. Ούτε Ευρώ παρακάτω. Από τις 18 Φεβρουαρίου που το ωδείο κατάθεσε την πρόταση του των 4000 ευρώ και της αναπαλαίωσης του κτηρίου, το ΙΚΑ κωφεύει μυστηριωδώς και έχει ουσιαστικά σιωπηλά και μονομερώς κηρύξει το τέλος των διαπραγματεύσεων. Το κράτος σταμάτησε να διαπραγματεύεται με το δημόσιο!

Απροειδοποίητα μερικούς μήνες μετά θα στείλει το εξώδικο και μάλιστα εν μέσω εξεταστικής περιόδου του Ωδείου.

Ένας ακόμη άστεγος, από τους χιλιάδες άστεγους που οι διοικητικοί μηχανισμοί έχουν δημιουργήσει. Μια ακόμη έξωση τώρα που η κυβέρνηση στοχεύει να κάνει άρση της απαγόρευσης πλειστηριασμών και να παραδώσει εκατοντάδες χιλιάδες υποθηκευμένα σπίτια σε οικονομικούς καρχαρίες.

Νέο κύμα καταστροφής. Από εδώ και πέρα οι εξελίξεις θα είναι καταιγιστικές και ακόμη πιο δραματικές.

Το Ωδείο του χρόνου θα έκλεινε τον ένα αιώνα από την αρχή της λειτουργίας του το 2014. Παρά τις προσπάθειες της διοίκησης, το Ωδείο δεν έχει καταφέρει μέχρι σήμερα να βρει στέγη για να καλύψει τις ανάγκες του και είναι εξαιρετικά απίθανο να βρει μέσα στις επόμενες τρεις εργάσιμες μέρες.

Το μέλλον του Ωδείου είναι αβέβαιο. Σε αντίθεση με το μέλλον της χώρας. Αυτή, αν συνεχίσουν αυτές οι ανθρωποκτόνες πολιτικές θα κλείσει.

Στα σύνορα της χώρας θα μπουν ταμπέλες: Ελλάδα: Κλειστή λόγω ανακαίνισης. Προσεχώς mall.    

---

[1] http://trofonio-odeio.blogspot.gr/2011/05/blog-post_5103.html

Read More »

ΕΡΤ-ογάν ο μεγαλομανής

ΕΡΤ-ογάν ο μεγαλομανής.

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Χούντα.

Τα κομάντα της κυβέρνησης κάναν σαμποτάζ στους πομπούς της Εθνικής Ραδιοτηλεόρασης. Φυσικά. Αφού πλέον απαγορεύεται να υπάρχει κάτι το εθνικό ή το δημόσιο.

Η ΕΡΤ έκλεισε με «πράξη νομοθετικού περιεχομένου». Όπως σωστά παρατηρεί ο Κωστής Βαξεβάνης «με εντολή Σαμαρά, η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που δεν έχει Δημόσια Ραδιοτηλεόραση. Η απόφαση πάρθηκε με “πράξη νομοθετικού περιεχομένου”, γιατί πια δεν έχουμε βασιλιά για να υπογράφει βασιλικά διατάγματα»[1]

Η συζήτηση στη δημόσια σφαίρα γίνεται κυρίως ανάμεσα σε δύο θέσεις. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι καλώς έκλεισε γιατί ήταν σάπια και διεφθαρμένη και κάποιοι άλλοι, μάλλον οι περισσότεροι, εξανίστανται για τους ακόμη περισσότερους ανέργους που πετιούνται στο δρόμο και για την καταστρατήγηση ενός ιστορικού δημοσίου οργανισμού.  

Και οι δύο αυτές θέσεις έχουν δίκιο και άδικο συνάμα και τα αντεπιχειρήματα σε αυτές τις δύο θέσεις είναι πολυάριθμα.

Η ΕΡΤ δεν ήταν δημόσια ραδιοτηλεόραση. Ήταν κρατική και ουσιαστικά κομματική. Η ΕΡΤ ανήκε στα υψηλόβαθμα στελέχη της και στους επαγγελματίες συνδικαλιστές που ως είθισται στην Ελλάδα χρησιμοποιούσαν τον συνδικαλισμό όχι για να προστατεύσουν εργασιακά δικαιώματα και κεκτημένα αλλά για να εκβιάζουν για την απόκτηση προνομίων. Ούτε καν στους ίδιους τους εργαζομένους της δεν ανήκε η ΕΡΤ. Ανήκε στους υμετέρους.

Η ΕΡΤ, με τις σπάνιες εξαιρέσεις της, παρότι κατά πολύ ποιοτικότερη της ιδιωτικής ραδιοτηλεοπτικής σαβούρας, δεν έπαυε να είναι σάπια μέχρι το κόκκαλο και μηχανισμός κρατικής προπαγάνδας.

Δεν είναι μόνο ότι τα υψηλόβαθμα στελέχη της ήταν κοινά λαμόγια που δεν τους έφταναν μόνο οι τεράστιοι μισθοί τους αλλά κατακλέβαν και δημόσιο χρήμα με μηχανισμούς υπερκοστολόγησης και ευνοιοκρατούμενων αναθέσεων. Δεν ήταν μόνο αυτό.

Με ελάχιστες εξαιρέσεις όπως ο Αυγερόπουλος, ο Βαξεβάνης, ο Νεράντζης και άλλοι λιγότερο προβεβλημένοι, η ΕΡΤ συνολικά παρήγαγε ένα επίπεδο δημοσιογραφίας συχνά πολύ κάτω των προσδοκιών και του ρόλου της.

Ακόμη και για τα προαναφερόμενα ιερά τέρατα της δημοσιογραφίας υπήρχε ένας άγραφος νόμος: Πραγματικά σας ρεπορτάζ θα παίζουμε αν αφορούν άλλα μέρη του πλανήτη. Όχι την Ελλάδα. 

Ναι. Η ΕΡΤ έστελνε συνεργεία για να μαθαίνει ο κοσμάκης τι συμβαίνει στον κόσμο, πρακτική που τα αρπακτικά των ιδιωτικών καναλιών έβρισκαν ιδιαίτερα αποκρουστική καθώς ήταν πολυέξοδη και ο σκοπός των ιδιωτικών καναλιών ήταν να φέρουν (κυρίως έμμεσα) λεφτά στους ιδιοκτήτες τους.

Ναι παρότι η ΕΡΤ ήταν παντού στον κόσμο, πουθενά όπου βρέθηκε η ΕΡΤ δεν τήρησε μία από τις πιο θεμελιώδεις δεσμεύσεις της δημοσιογραφίας: Την αμεροληψία.

Ναι η ΕΡΤ ήταν παντού στον κόσμο αλλά σχεδόν πουθενά στον κόσμο δεν τίμησε τον πραγματικό ρόλο της δημοσιογραφίας, αυτόν της «τέταρτης εξουσίας»: Να ελέγχει, να εκθέτει και να κρίνει την εξουσία.

Η ΕΡΤ ήταν στο Ιράκ το 2002. Αλλά αναπαρήγαγε την αισχρή προπαγάνδα του πολέμου κατά της τρομοκρατίας με τις ανυπολόγιστες συνέπειες που είχε αυτός στην παγκόσμια σταθερότητα και την οικονομία πουλώντας το παραμύθι των «όπλων μαζικής καταστροφής» του Σαντάμ.

Τώρα πλέον η ΕΡΤ έχει κάνει ζουμ άουτ από το Ιράκ και τον φρικτό εμφύλιο που κληροδότησαν οι Αμερικανοί στους Ιρακινούς.

Η ΕΡΤ ήταν στην πλατεία Τιεν Αν Μεν το 1989, αλλά ήταν ωσεί παρούσα αποκρύπτοντας την πλήρη φρίκη της καταστολής της κινέζικης κυβέρνησης.

Ήταν στην πλατεία Συντάγματος το 2011 αλλά ήταν ωσεί παρούσα αποκρύπτοντας την πλήρη φρίκη του χημικού πολέμου που έκαναν οι πραιτωριανοί του Παπανδρέου ενάντια στους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές, παρότι θύματα αυτού του πολέμου ήταν και «δικοί της», με πιο προβεβλημένο εξ αυτών το Γιώργο Αυγερόπουλο.

Απέκρυψε για μήνες τις αυτοκτονίες στην Ελλάδα. Για χρόνια τα γκέτο στο κέντρο της Αθήνας.

Ήταν ωσεί παρούσα όταν τα τανκς το 1993 περικύκλωσαν τη Δούμα. Αλλά έκανε ζουμ άουτ όταν το ΔΝΤ εισέβαλε στη Ρωσία και οι Ρώσοι λιμοκτονούσαν.

Η ΕΡΤ προέβαλε διαχρονικά το Γιωργάκη Παπανδρέου μα όταν ήρθε ο καιρός του η ΕΡΤ ποτέ μα ποτέ δεν μας είπε για την καταστροφή που το ΔΝΤ προκαλεί στις χώρες που πέφτουν στα χέρια του.     

Ήταν ωσεί παρούσα στο occupy Wallstreet αλλά συγκάλυψε εν μέρει τους τόνους καταστολής που έπεσε πάνω στους διαδηλωτές και τα σκυλιά που ξαμολούσαν οι μπάτσοι σε γυναικόπαιδα στο Anaheim το 2012.

Συστηματικά απούσα στις κατεχόμενα της Παλαιστίνης τα οποία τα θυμάται καμία δεκαριά φορές το χρόνο το πολύ.

Συμμετείχε ενεργητικότατα  στο ξάφρισμα μέσω της κομπίνας του χρηματιστηρίου εκατοντάδων δισεκατομμυρίων ευρώ που ενθάρρυνε το καθεστώς Σημίτη.

Στήριξε την μετατροπή της οικονομίας από παραγωγική σε χρηματοπιστωτική.

Πανηγύρισε το σκάνδαλο της ένταξης στο Ευρώ.

Πανηγύρισε το σκάνδαλο των Ολυμπιακών αγώνων.

Δεν αποκάλυψε από μόνη της ούτε ένα σκάνδαλο στα δελτία της. Ούτε ένα.

Απέκρυψε από τους τηλεθεατές της ότι το κούρεμα του 2012 θα εξαφάνιζε τα αποθεματικά των ταμείων και τους κόπους μικρομολογιούχων.

Δεν έκανε έγκαιρα ούτε μια αποκάλυψη, ούτε καν αναφορά στην εκτεταμένη πολιτική και επιχειρηματική βρωμιά που σκέπασε την Κύπρο και που τελικά την οδήγησε στην οικονομική της καταστροφή.

Δεν μας ανέφερε ούτε μια φορά το ότι ελληνικά και κυπριακά τραπεζικά ιδρύματα μάζευαν σαν τρελά ομόλογα ελληνικού δημοσίου προ του κουρέματος για να ανακουφίσουν το διεθνές χρηματοπιστωτικό εις βάρος των Ελλήνων και των Κυπρίων.

Δεν ανέφερε ποτέ το ρόλο των Ελλήνων ολιγαρχών στην καταστροφή της ελληνικής οικονομίας παρότι ήταν αυτοί οι μπάσταρδοι που έλεγχαν και τον «εχθρό» της δημόσιας τηλεόρασης, την ιδιωτική τηλεόραση. 

Ήταν στη  Λιβύη και στη Συρία αλλά ούτε μια φορά δεν ανάφερε το ρόλο της «Αλ Κάιντα» στις «εξεγέρσεις».

Τι είδους δημοσιογραφία είναι αυτή; Η απάντηση είναι απλά: «κάκιστη».

Γενικά η ΕΡΤ, με ελάχιστες εξαιρέσεις αποτελεί όνειδος για τη δημοσιογραφία και το μόνο που έκανε είναι να είναι το παπαγαλάκι των ισχυρών απανταχού στον πλανήτη παρουσιάζοντας ως αντίβαρο μια «πολυφωνία» προσεκτικά επιλεγμένη. Το ότι τα ιδιωτικά κανάλια είναι τρισχειρότερα δεν ποιεί καμιά τιμή στην σάπια ΕΡΤ. 

Όταν άλλοι εργασιακοί κλάδοι πλήγονταν, αυτή αναπαράγαγε το διαίρει και βασίλευε των μνημονιακών κυβερνήσεων.  Τώρα, ήρθε η σειρά της να καταλάβει στο πετσί της τι σημαίνει χούντα.

Και ακόμη και την ύστατη στιγμή η ΕΡΤ δεν έδειξε κάποιο δείγμα μεταμέλειας. Παρότι εξέπεμψε εναλλακτικά, η ίδια η ΕΡΤ συγκάλυψε την κρισιμότητα της ίδιας της κρίσης της ΕΡΤ, λειτουργώντας μετριοπαθώς και μην επιλέγοντας να έρθει σε ευθεία ρήξη με την κυβέρνηση.

Το κλείσιμο της ΕΡΤ θα μπορούσε να είναι το σπίρτο που θα άναβε το μπουρλότο της κοινωνικής εξέγερσης που είναι το μοναδικό που φαίνεται πλέον ικανό να νικήσει αυτήν την ανθρωποκτόνα πολιτική. Αλλά οι άνθρωποι της ΕΡΤ λειτούργησαν όπως λειτουργούν πάντα: συμπεριφερθήκαν στους συγκεντρωμένους που έσπευσαν προς υποστήριξη τους όπως κάνουν πάντα: σαν να ήταν όχλος, μάζα, πόπολο, χειραγωγήσιμα γίδια. Η πουτάνα και μέτοχος του συστήματος εξουσίας ΕΡΤ, χθες, στην τελευταία της πνοή ήταν κυρία σε όλα της.

Δεν άφησε ούτε τη συσσωρευμένη οργή να εκφραστεί. Στην ουσία την απέτρεψε.

Η μετριοπάθεια της ΕΡΤ επιδέχεται φυσικά ερμηνείας. Αρκετοί από τους 2700 απολυμένους της προσδοκούν την επαναπρόσληψη τους, οπότε κουνήσαν λιγάκι τα μηντιακά τους μπράτσα, ίσα ίσα για να φανούν τα υποτυπώδη μούσκλια αλλά όχι σε βαθμό που να φανούν απειλητικοί για το σύστημα από το οποίο προσδοκούν την επανένταξη τους.

Και ενώ ο τόπος έβραζε και εμείς παλεύαμε για τη σπουδαιότητα του δημόσιου χαρακτήρα της ΕΡΤ, κάποια από τα στελέχη της ΕΡΤ διαπραγματεύονταν με ιδιωτικά κανάλια για να εξασφαλίσουν τον κώλο τους και να δουλέψουν για τα αφεντικά των πρώην αφεντικών τους.

Οι άνθρωποι της ΕΡΤ ακόμη και χθες συμπεριφέρθηκαν με μια τρομακτική αλαζονεία θεωρώντας ότι εμείς ήμασταν εκεί για αυτούς και όχι και το αντίστροφο.

Η συναναστροφή με την εξουσία αφήνει πολλά κουσούρια. Μα τι λέμε τώρα; Γιατί ξεγελάμε τους εαυτούς μας; Η ΕΡΤ δεν ήταν απλά όμηρος της εξουσίας. Ήταν μηχανισμός της εξουσίας. Ανήκε στο σύστημα εξουσίας.

Αυτοί που τόσο χρόνια διέπονταν από το δόγμα δεν δαγκώνουμε το χέρι που μας ταϊζει, αυτοί που δεν έδειξαν καμιά αξιοπρέπεια μπροστά στην κατάντια της ΕΡΤ, αυτό το ξεδοντιασμένο σκυλί ψάχνει ήδη καινούριο αφεντικό. Γιατί αν δεν έχεις δόντια παίρνεις πιο ανώδυνες πίπες. 

Καμία συμπάθεια για το διάολο. Οι άνθρωποι της ΕΡΤ, βυσματούχοι σε μεγάλο βαθμό, έχουν δει τα χίλια, μύρια όσα σκανδαλώδη και φρικτά. Και για χρόνια κάναν τα στραβά μάτια. Το ξέρουν και ξέρουν ότι το ξέρουμε. Τώρα μας λένε ότι δείχναν ανοχή για να έχουν τα παιδιά τους γάλα. Έτσι έγινε η ΕΡΤ οίκος ανοχής.

Για τα παιδιά των πουτανών.

Και ρωτώ: οι υπόλοιποι 1.700.000 άνεργοι, οι χιλιάδες μετανάστες και οι χιλιάδες νεκροί, αυτοί δεν έχουν παιδιά, μάνες, σκυλιά, γατιά; Περιμένετε στη σειρά σας κύριοι και κυρίες της ΕΡΤ. Δουλειά σας ήταν να έχετε προειδοποιήσει τον πληθυσμό, να είχατε κρίνει και να είχατε ελέγξει την εξουσία ακόμη και μέσα στους κόλπους της ίδιας της ΕΡΤ, ακόμη και υπό την απειλή της απόλυσης και τη δαμόκλεια σπάθη της εργασιακής αβεβαιότητας. Οι περισσότεροι από εσάς δεν το κάνατε. Δεν κάνατε τη δουλειά σας σωστά και δεν αναφέρομαι στο τεχνικό της σκέλος. Δεν κάνατε τη δουλειά σας σωστά και τώρα δεν έχετε δουλειά για να επανορθώσετε. Ταίζατε το τέρας που σας τάιζε και τώρα παίρνετε νούμερο για να σας φάει μαζί με όλους τους υπόλοιπους. Στην κοιλιά του τέρατος θα αποκτήσουμε αλληλεγγύη.

Τώρα θυμηθήκατε να παλέψουμε για τα δικά σας τα παιδιά; Πως ανακαλύψατε την μη αμοιβαία αλληλεγγύη;

Λένε πως η ΕΡΤ ήταν δημόσιο αγαθό. Σκατά ήταν. Ήταν δημόσιο αγαθό όσο και τα νοσοκομειακά απόβλητα. Εντούτοις, αυτός ο μηχανισμός εξουσίας, η ΕΡΤ είχε δεσμεύσει και είχε υπό την κατοχή του δημόσια αγαθά: Εξαιρετικές τεχνικές υποδομές. Κάποιους εξαιρετικούς τεχνικούς και ενίοτε και δημοσιογράφους διαμάντια. Κάποιες εκπληκτικές παραγωγές. Και πάνω από όλα τον αμύθητο πολιτισμικό και ιστορικό θησαυρό του αρχείου της ΕΡΤ.

Για αυτά τα δημόσια αγαθά θα παλέψω. Για αυτά τα δημόσια αγαθά θα παλέψω. Για την έννοια του δημοσίου θα παλέψω. Για αυτά θα δείξω αλληλεγγύη στην ΕΡΤ. Αλλά δε θα γίνω ο χρήσιμος ηλίθιος της ΕΡΤ. Η αλληλεγγύη προαπαιτεί σεβασμό και ισοτιμία. Αυτά η ΕΡΤ τα ξέχασε απέναντι στους πολίτες.

Δεν παλεύουμε για τις δικές σας δουλειές γιατί δεν τις κάνατε σωστά. Αλλά παλεύουμε για το δημόσιο χαρακτήρα, για το δικαίωμα στην εργασία, για το δικαίωμα στην πληροφορία και την ενημέρωση που συμπληρώνει το δικαίωμα στην εκπαίδευση και για ένα κοινό μέλλον που θα μπορέσει να ξεφύγει από αυτόν τον εφιάλτη των νεοφιλελεύθερων πολιτικών τις οποίες η ΕΡΤ στήριξε.

Φυσικά η σαπίλα της ΕΡΤ δε δικαιολογεί το χουντικό κλείσιμο της. Η ΕΡΤ θα μπορούσε να εξυγιανθεί, οικονομικά τουλάχιστον, με δραματικό κούρεμα των υψηλόμισθων "στελεχών" και των "τηλεαστέρων" της που ο καθένας τους έπαιρνε μισθό περίπου όσο το άθροισμα 50 βασικών μισθών. Τα πενήντα πιο ακριβοπληρωμένα στελέχη της ΕΡΤ μας κοστίζουν όσο όλοι οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ μαζί, χωρίς να συνυπολογίζουμε το τρομαχτικό κόστος των υπερκοστολογήσεων και των φωτογραφικών αναθέσεων σε κολλητούς.

Δεν πρόκειται για κάποιο εξορθολογισμό της ΕΡΤ από τα φασιστικά γουρούνια της κυβέρνησης: Έχετε δει γουρούνια να καθαρίζουν τον βούρκο στον οποίο πλατσουρίζουν;

Αλλά αρκετά προσβάλαμε τα γουρούνια. Η χούντα Σαμαρά απλά αποφασίζει και διατάσει. Το κλείσιμο της ΕΡΤ είναι μια επίδειξη πυγμής και ένας σκληρός παραδειγματισμός για να συμμορφωθούμε όλοι οι υπόλοιποι.

Η εξουσία σε όλο το δυτικό κόσμο γίνεται όλο και πιο αυταρχική.

Ο Σαμαράς, ο σκληρός Σαμαράς θέλει το δικό του μέρισμα στη νέα παγκόσμια απολυταρχία. Κλείνοντας την ΕΡΤ, ο Σαμαράς δείχνει τη φιλοδοξία του να μιμηθεί τον Ερντογάν. Έχουμε πλέον το δικό μας ΕΡΤ-ογάν. Μια μικρή άθλια καρικατούρα του Τούρκου ομολόγου του, συγκρίσιμος μονάχα στον αυταρχισμό του. Μάλιστα εφέντη Σαμαρά. Εμείς τα γαϊδούρια και εσύ το σαμάρι που μεταφέρει τα μεγάλα συμφέροντα σταθερά στην ιδιωτική τους Μέκκα που κάποτε ήταν η χώρα μας.   

Μιλήσαμε για δημόσια αγαθά. Τώρα που ξεπουλιέται ακόμη και το νερό να υπενθυμίσω ότι υπάρχει ένα ακόμη δημόσιο αγαθό στο οποίο ελάχιστοι αναφέρονται: Ο αέρας. Και δεν μιλάω για τον αέρα κοπανιστό που χρησιμοποιήσαν οι υψηλά ιστάμενοι αεριτζήδες για να πλουτίσουν εις βάρος όλων μας: Μιλάω για τον αέρα, για τον αέρα από όπου διέρχονται τα ραδιοκύματα. Αυτός ο αέρας είναι λοιπόν δημόσιος. Είτε λοιπόν αποφασίζουμε ότι όλοι θα εκπέμπουμε, είτε κανένας. Ο μόνος «ένας» που νομιμοποιούνταν να εκπέμπει σε αυτό το δημόσιο χώρο, ήταν η ΕΡΤ. Και αυτό, γιατί ήταν δημόσια, έστω και θεωρητικά. Όλα τα ιδιωτικά κανάλια είναι καταχραστές του δημοσίου χώρου των ραδιοκυμάτων. Μπορούν κάλλιστα να εκπέμπουν όσο θέλουν και για όσο θέλουν αλλά όχι όπου θέλουν. Μπορούν να εκπέμπουν στους ιδιωτικούς χώρους αλλά όχι να χρησιμοποιούν τη δημόσια σφαίρα.

Φυσικά, αυτά τα παλιοτόμαρα οι ολιγάρχες μόνο να καταχρούνται ξέρουν. Χαριστικές άδειες λειτουργίας για τα κανάλια τους. Χαριστικά δάνεια δισεκατομμυρίων τα οποία τα πληρώνουμε ως ζημίες τραπεζών για τα κανάλια τους και τα πλυντήρια τους εγκεφάλων που εξαφανίζουν μαζί με την κριτική ικανότητα των τηλεθεατών και τις βρωμιές των καναλαρχών.

Έλεος πια! Δυσφορούμε με το άδικο τέλος που πληρώναμε κάθε μήνα για την ΕΡΤ όταν δισεκατομμύρια από τις βρώμικες επιχειρηματικές δραστηριότητες των Ελλήνων ολιγαρχών μετακυλίονται μέσω τραπεζών σε εμάς. Κάνουμε την επιχειρηματική δράση των ολιγαρχών δημόσιο χρέος. Επιχειρηματικότητα χωρίς ρίσκο, με κρατικές εγγυήσεις.

Έλεος πια με αυτούς τους ηλιθίους Έλληνες που εμφυτεύουν στο κεφάλι τους τα συμφέροντα των ολιγαρχών.

Μια ακόμη ήττα των δημοκρατίας. Ένας ακόμη τρανταχτός γέλωτας των φασιστικών γουρουνιών της κυβέρνησης. Και η φωνή του Άδωνι για πάντα στο κεφάλι μας σαν μια αξεπέραστη ντροπή να μας λέει σαν διαστροφικός χαχανούλης «τσάμπα φωνάζετε».

Τσάμπα. Τσάμπα φωνάζουμε. Τσάμπα μάγκες είμαστε. Ο τσάμπας ζει. Και τη χώρα εκχωρεί. Στο μπιρ παρά.  

Η εξουσία πλέον μας γράφει στα αρχίδια της χωρίς καν να κρατά τα προσχήματα.  

Χθες, η ΕΡΤ είχε τη δυνατότητα να γράψει ιστορία. Αλλά δεν είχε τα αρχίδια. Έτσι χθες η ιστορία διέγραψε την ΕΡΤ.

Χθες η ΕΡΤ μπορούσε να αφήσει τον κόσμο να κατακλύσει τα στούντιο της. Να παρατήσει τον τηλεοπτικό καθωσπρεπισμό της για μια στιγμή, την ύστατη στιγμή και να αφήσει το λαό ελεύθερα να μιλήσει. Να δώσει φωνή στην οργή αντί να δώσει τόπο στην οργή.

Χθες η ΕΡΤ μπορούσε να γράψει ιστορία. Δεν το τόλμησε. Και η ιστορία διέγραψε την ΕΡΤ.  

Με αυτό το δίλλημα ζούμε καθημερινά χωρίς ακόμη να το έχουμε συνειδητοποιήσει: Ή θα γράψουμε ιστορία ή θα διαγραφούμε από αυτήν.    

---

[1] http://www.koutipandoras.gr/37819/%ce%b7-%ce%b5%ce%bb%ce%bb%ce%ac%ce%b4%ce%b1-%cf%87%cf%89%cf%81%ce%af%cf%82-%ce%b5%cf%81%cf%84-%ce%b5%ce%af%ce%bd%ce%b1%ce%b9-%cf%87%ce%b1%ce%b6%ce%ae.html

Read More »

ΑΚΟΥ ΑΔΕΡΦΕ

Άκου αδερφέ

Πέτρος Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Τα κανόνια πεινάνε

Τ΄ ακούς αδερφέ; 

Γυμνή σάρκα θε να φάνε.

Κανόνια. Τα μόνα απ’ τα θεριά που υπάρχουν μόνο για να σκοτώνουν όταν τ’ άλλα σκοτώνουν μόνο για να υπάρχουν.

Ε αδερφέ.

Τα πιστόλια σε γλυκοκοιτάνε. Θέλουν να σου μιλήσουν.

Κουβέντες με σφαίρες να κάμουνε αντί για λέξεις.

Τ' ακούς αδερφέ;

Τόσες σφαίρες ορφανές από πολέμους και φονιάδες,

ψάχνουν στην αγκάλη σου να τρυπώσουν,

να σ΄ανοίξουν μια μεγάλη τρύπα για φωλιά τους να κουρνιάξουν,

να λουστεί το ψυχρό τους μέταλλο με αίμα ζεστό.

Επαίτες τα κανόνια

κι οι σφαίρες τυφλοί ζητιάνοι που σου ζητούν να τους χαρίσεις τη ζωή σου.

Τ΄ακούς αδερφέ;

Φιλάνθρωποι γίναν οι φονιάδες. Αφήνουν την ελπίδα για το τέλος, τελευταία την σκοτώνουν όταν πια η ελπίδα έχει ξεμείνει από ανθρώπους.

Ε αδερφέ!

Το φράγμα από κορμιά δεν αντέχει για πολύ.

Και όταν σπάσει, ποτάμι το αίμα θα ξεχυθεί απάνω στον πλανήτη, κόκκινο να τον εβάψει, σαν πασχαλιάτικο αυγό που βάζει τα καλά του για να σπάσει. Κόκκινος οβάλ κι έρημος πλανήτης θα απομείνει αδερφέ η μάνα γη.

Αδερφέ: Την κρεατομηχανή, άπαξ και πάρει μπρος, αδύνατο να τη σταματήσεις. Πώς να τη σταματήσεις άλλωστε;

Βάλε το χέρι σου μπροστά. Κιμά θα στο φτύσει.

Βάλε το πόδι σου να τη φρενάρεις. Θα στο λιώσει.

Πρόταξε τα στήθια σου να στα ξεκοκαλίσει.

Μα αυτό δεν κάνει η κρεατομηχανή; Τη σάρκα κιμά; Τι σε παραξενεύει όταν σε αλέθει;

Μπορούσαμε να κρατήσουμε τη μηχανή του κιμά κοιμισμένη. Ο λόγος πάντα την νανούριζε. Οι κραυγές την ξυπνάνε. Η μηχανή ξύπνησε.

Κάποτε αδερφέ μου, κάναμε τις έννοιες λέξεις. Και τις λέξεις συνθήματα. Τα συνθήματα αγώνες. Τους αγώνες δικαιώματα. Κερδίσαμε αδερφέ.

Μα στο θρίαμβο μας ξεχάσαμε να καλέσουμε αυτό που μας παρακίνησε να αγωνιστούμε: Το νόημα των πραγμάτων. Είχαμε πλέον λέξεις και συνθήματα και δικαιώματα. Μα όλα δίχως νόημα. Γίναμε ανόητοι αδερφέ. Και έπειτα, μες στη μέθη του θριάμβου, άρχισε η αντιστροφή. Η σιωπηλή πορεία προς το πουθενά: Τα δικαιώματα γίναν σκέτες λέξεις, οι λέξεις κούφια συνθήματα, τα κούφια συνθήματα μάταιοι αγώνες. Και οι μάταιοι αγώνες έγιναν κραυγές απόγνωσης εκκωφαντικές που σπάνε των αυτιών τα τύμπανα.

Ποια απ’ όλες τις κραυγές να ακούσεις; Την πιο κοντινή. Την πιο κοντινή. Και η πιο κοντινή είναι η δικιά σου. Μα δεν έχεις πλέον αέρα στα πνεμόνια σου να βγάλεις κραυγή. Πήχτωσε ο αέρας από τις πολλές κραυγές.

Βάρος στο στήθος, κερί στα αυτιά, τέφρα στα μάτια ο αέρας.

Και μετά σιωπή. Φύλο δεν τολμάει να κινηθεί μην τυχόν και δώσει στόχο. Περιμένοντας το θάνατο το παίζουμε νεκροί μπας και τον ξεγελάσουμε. Και έτσι χαμερπώς παραδινόμαστε.

Τ΄ ακούς αδερφέ; Δεν σπάσαν όλα τα τύμπανα. Τα τύμπανα του πολέμου είναι ακέραια. Και ηχούν. Ηχούν. Δονούνται και δονούν γεωτεκτονικά, μέχρι το βάθος του είναι. Πιάσαν πυρήνα αδερφέ. Πυρήνα.

Τα ακούς αδερφέ;

Και το τραγούδι της οδύνης αδερφέ. Τ’ ακούς αδερφέ;

Αυτό δεν είναι άσμα κύκνων αδερφέ. Δεν έχει τίποτε το όμορφο. Είναι άσμα λύκων αδερφέ.

Είναι οι λύκοι από το μέλλον που ουρλιάζουν γιατί δεν τους απόμεινε τίποτα άλλο να κατασπαράξουν.        

Μα για στάσου, λύκοι δεν είναι με τσακάλια. Τσακάλια με μηχανές θανάτου που καλλιεργούν πτώματα για να μην καταντήσουν σαν τους λύκους κάποτε κάποτε άφαγοι. Ύαινες. ‘Έχεις ακούσει το κλάμα ύαινας αδερφέ;

Δεν μπορείς να σταματήσεις τις μηχανές όταν ξεκινήσουν αδερφέ. Αλλά μπορείς να σταματήσεις τα τσακάλια. Μάταιο να τα εκλιπαρείς. Δε θέλουν τίποτα από τη ζωή σου. Μόνο σαν κουφάρι τους είσαι χρήσιμος.

Μην το παίζεις νεκρός. Πιο πρόθυμα θα σε δαγκώσουν.

Σήκω από χάμου. Μην ουρλιάζεις και μην κραυγάζεις. Κανείς δε θα σε ακούσει. Μίλα τη χαμένη γλώσσα των ανθρώπων. Και όταν ακούσεις τη λαλιά σου να ακούγεται και από άλλους, να σαι τότε σίγουρος πως τίποτε δεν έχει χαθεί.

Με ακούς αδερφέ;       

Read More »

Είναι ο πολυπολιτισμός ηλίθιε

Είναι ο πολυπολιτισμός ηλίθιε

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com).

Είμαι αμερικανός: Μεγάλωσα με Δυναστεία, αργότερα με τόλμη και γοητεία, με τζιν, NBA και Nike, με σόουλ, ποπ και ροκ και μέταλ, με Μπρους Γουίλις και Σταλόνε.

Είμαι Γάλλος: Μεγάλωσα με Αστερίξ ου Οβελίξ, με Ντεμπισί, με Λουί ντε Φινέ και αργότερα με Λουί Βιτόν.

Ιταλός: Μεγάλωσα με Αλμπάνο και Ρομίνα, με Σαμπρίνα, Πίτσα, Γιούβε, άλφα ρομέο και αρμάνι.

Άγγλος: Μεγάλωσα με Τζέιμς Μποντ, Μάντσεστερ, μπιτλς, ρολινγκ στοουνς, κλας και κιουρ. 

Γερμανός: Νίτσε, Βάγκνερ, Ζίμενς, Μπάγιερν, φολκσβαγκεν, μπέμπες και μερσέντες και τώρα ακούω Ράμσταιν.

Άραβας: Μεγάλωσα με ελαφρολαϊκά φασόν μουσικών της μέσης ανατολής και της Περσίας.

Ινδός: Η μάνα μου έριχνε κορόμηλο το δάκρυ στα σινεμαδάκια του 70 με τις ινδικές ταινίες.

Τούρκος: Μεγάλωσα με τσιφτετέλια, αμανέδες, καραγκιόζη και τώρα ασπάζομαι τον Σουλεϊμάν τον μεγαλοπρεπή.

Έχω κάνει μεγάλες και ενδιαφέρουσες κουβέντες με άραβες, ασιάτες, Ευρωπαίους, αμερικάνους.

Έχω δύο μαγικά κουτιά που μου επιτρέπουν να βλέπω ανθρώπους σε κάθε γωνιά του πλανήτη ακόμη και όταν αυτοί δε με βλέπουν.

Δισεκατομμύρια στον πλανήτη έχουν αυτή τη δυνατότητα.

Ο τόπος στον οποίο μεγάλωσα ανέπτυξε τον πολυπολιτισμό των αρχαίων ελλήνων που έπαιρναν τα καλύτερα όλων των πολιτισμών και συγκριτικά τα συνέθεταν.

Έκτοτε έγινα ακόμη πιο «πολυπολιτισμικός». Περάσαν Ρωμαίοι, Τούρκοι, αυτοκρατορίες ολόκληρες. Αλληλεπίδρασα με βαλκάνιους, Εβραίους, αθίγγανους.

ΠΟΣΟ ΠΙΑ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΟΣ ΝΑ ΓΙΝΩ ΡΕ ΠΟΥΣΤΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΜΕΝΤΟΡΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΔΙΔΑΞΕΙ ΠΟΛΥΠΟΤΙΣΜΟ;

Ιδανικά, δεν νοείται να είσαι Έλλληνας χωρίς να είσαι πολυπολιτισμικός. Το πολυπολιτισμικό όμως άλλοθι όμως των ενιαίων και ανεξέλεγκτων αγορών που μάθαμε να λέμε παγκοσμιοποίηση, δεν επιτρέπει να είσαι Έλληνας αν θες να είσαι «πολυπολιτισμικός».

Το μυστικό της πολυπολιτισμικότητας είναι το εξής: αποδέχεσαι την ανεξέλεγκτη και την υπεράνω νόμων και θεσμών κυριαρχία της αγοράς: αποδέχεσαι τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους και την τρομοκρατία των μεγάλων δυνάμεων: και δέχεσαι τα απόνερα και τις παρενέργειες σαν να ταν προσωπική σου ευθύνη. Δέχεσαι τη δραστηριότητα των διεθνών οργανωμένων δικτύων σωματεμπορίας, λαθρεμπορίας, ναρκεμπορίας τα οποία συχνά δρουν παράλληλα ενώ η δράση τους συγκαλύπτεται κάτω από τον ανθρωπιστικό λόγο υπέρ των θυμάτων της εκμετάλλευσης που συχνά μετεξελίσσονται κάτω από ακραίες συνθήκες σε θύτες και εκμεταλλευτές.

Με αυτό τον τρόπο, το διεθνές κεφάλαιο εκτός από τα παράνομα κέρδη του, κερδίζει και από την πτώση στο χρηματιστήριο αξιών της τιμής της εργασίας καθώς λόγω υπεπροσφοράς εργατικών χεριών καταργεί συλλογικά εργασιακά δικαιώματα και συρρικνώνει της αμοιβές ενώ εξαφανίζει το κοινωνικό κράτος για όλους.

 Τα δέχεσαι όλα αυτά: σου φαίνονται πολύ λογικά. Και αντιπροτείνεις ως ανάχωμα στον παγκοσμιοποιημένο παρασιτικό καπιταλισμό την αλληλεγγύη προς τους μετανάστες, στα εργασιακά και όχι μόνο ενώ δεν θέτεις ως προαπαιτούμενο καν την αλληλεγγύη των μεταναστών προς τους χειμαζόμενους γηγενείς.

Λογικό θα μου πεις: οι μετανάστες δεν έχουν βαθμό συγκρότησης: Ενώ οι γηγενείς έχουν;

Τους προστατεύουν τα συνδικάτα, ο δικηγορικός σύλλογος, η πολιτεία, τι στον πούτσο προστατεύει αυτούς τους ανθρώπους περισσότερο από τους μετανάστες; 

Έτσι, με αυτόν το μαγικό λόγο, κεφάλαιο και πολιτική τόσο από εκ των αριστερών όσο και εκ των δεξιών εκμεταλλεύονται άλλοτε πολιτικά και άλλοτε οικονομικά τόσο τους μετανάστες όσο και τους γηγενείς. Αυτό θα πει ισότητα:  ακραιφνή εκμετάλλευση για όλους: Και κάποτε της γης οι κολασμένοι θα ενωθούν και ανατρέψουν τους δυνάστες τους:  κάτω φυσικά από την καθοδήγηση νέων δυναστών.

Αυτή η εξίσωση προς τα κάτω, αυτή η ισοπέδωση, αυτός ο πολυπολιτισμός, ο πολυπολιτισμός που λειτουργεί ως ελβετικός σουγιάς του παγκοσμιοποιημένου κεφαλαίου και συντρίβει όλες τις κατώτερες τάξεις, τη μεσαία, την αγροτική, την εργατική, αυτός ο πολυπολιτισμός θα μας διδάξει ανθρωπιστικές αρχές: Την ανθρωπιστική αρχή του να επιτρέπεται σε άλλους να είναι όσο ρατσιστές θέλουν με όλους αλλά να σου απαγορεύεται δια ροπάλου να ασκήσεις κριτική σε οποιονδήποτε άλλο έχει άλλο χρώμα, θρησκεία, απόψεις. Εκτός και αν είναι ρατσιστής οπότε δεν είναι άνθρωπος και οπότε είναι νόμιμο και ηθικό να τον συνθλίβεις.  Τώρα αν είναι ισλαμιστής τρομοκράτης ή εγκληματίας, έ θα γράψεις και ένα κατεβατό για να δικαιολογήσεις, να ηρωοποιήσεις και να εξυμνήσεις τη βία του.

Όχι να την αιτιολογήσεις. Οποιοσδήποτε έχει μισό δράμι μυαλό μπορεί να αιτιολογήσει την ισλαμική βία. Απλά: οι δυτικοί τους έχουν γαμήσει και συνεχίζουν να τους γαμούν: Αλλά άλλο το αιτιολογώ και εντελώς διαφορετικό το δικαιολογώ και ηρωοποιώ.

Τόσο καιρό πολιτικοί κύκλοι θέλουν ντε και καλά να δώσουν στο εσωτερικό και το εξωτερικό της χώρας την εικόνα ρατσιστών κατοίκων:

Για να βγούμε λίγο από το καβούκι μας και να δούμε πόσο αποτρόπαια βία έχει παράγει τις τελευταίες βδομάδες ο ισλαμιστικός «ρατσισμός».

ΗΠΑ: Βομβιστική επίθεση με θανάτους και ακρωτηριασμούς από «Τσετσένους ισλαμιστές εξτρεμιστές»

Στη Συρία αντάρτης του ευρύτερου μπλοκ της «Αλ Κάιντα» βγάζει και τρώει την καρδιά Σύριου στρατιώτη.

 

Μεγάλη Βρετανία: Αποκεφαλισμός εκτός υπηρεσίας στρατιώτη από αφροβρετανούς ισλαμιστές σε κοινή θέα.

Γαλλία: Απόπειρα μίμησης της βρετανικής επίθεσης

Αίγυπτος: Ένα ακόμη λιντσάρισμα ληστή από όχλο.

Αχ, πόσο ευωδιάζει ελευθερία και δημοκρατία η αραβική άνοιξη!

Στην Αίγυπτο τα λυντσαρίσματα έχουν φτάσει ήδη τα 17 ενώ ένα από τα θύματα των ισλαμικών όχλων αποκαλύφθηκε εκ των υστέρων ότι ήταν νοητικά καθυστερημένος. Ατομικά δικαιώματα και άτομα με ειδικές ανάγκες είπατε;  

Η Συρία συγκρατεί την νέα «Αλ Κάιντα». Όταν πέσει με τις ευλογίες των μεγάλων δυτικών δυνάμεων ο Άσαντ, οι εγκλωβισμένοι σήμερα στη Συρία πυρήνες των ένοπλων φανατικών θα περάσουν στο Λίβανο και μετά ίσως και στο Ιράν αν το Ιράν δεν μπορέσει να τους αποτρέψει. Μετά μια βολτούλα χάους και τρομοκρατίας από την Αφρική και έπειτα πάμε κατά Ελλάδα όπου θα μπορέσουν ίσως να συντονιστούν οι μεσανατολικοί και αφρικανικοί πυρήνες με τους βαλκανικούς και τους πρώην σοβιετικούς εξτρεμιστικούς πυρήνες του ένοπλου ισλαμιστικού εξτρεμισμού.

 Ορίστε: ο πόλεμος των πολιτισμών όπως τον οραματίστηκε ο Χάντιγκτον σε όλο του μεγαλείο με τις ευλογίες των ΗΠΑ αλλά και της ΕΕ.

Είναι γνωστό ότι ο ανεξέλεγκτος πλουτισμός και η ισχύς που έχουν αποκτήσει οι ολιγαρχίες του πλούτου τις τελευταίες δεκαετίες πιέζουν και πετυχαίνουν όλο και μεγαλύτερη ανισοκατανομή πλούτου στο δυτικό κόσμο: όλο και περισσότερη απολυταρχία- ολοκληρωτισμούς- αφαίρεση κεκτημένων δικαιωμάτων- καταστολή: Οι πολιτικές ελίτ δε θα μπορέσουν να διατηρήσουν εσαεί αυτό το κράτημα από τα αρχίδια των πληθυσμών. Δεν μπορούν να πείσουν πλέον. Χρειάζονται πλέον έναν εξωτερικό (ή και εσωτερικό) εχθρό απέναντι στον οποίο οι πληθυσμοί να πειθαναγκασθούν να παραχωρήσουν και άλλα βασικά δικαιώματα και να δεχτούν ακόμη πιο προφανή απολυταρχισμό: Και το φανατικό Ισλάμ πρόθυμα προσφέρεται να γίνει αυτός ο εχθρός.    

 Πολυπολιτισμός λοιπόν. Ευρωπαϊκή ολοκλήρωση= ευρωπαϊκός ολοκληρωτισμός. Προοδευτισμός= προοδευτική οπισθοδρόμηση. Το newspeak είναι εδώ.

Ενσωμάτωση: Ενσωμάτωση. Όπως έγινε στο πιο πραγματικά προοδευτικό κοινωνικό κράτος, τη Σουηδία (με ναζιστικό παρελθόν βέβαια αλλά αυτό είναι άλλο θέμα) που φλέγεται από ισλαμιστές που δεν ξέρουν τι θέλουν πέρα από ότι θέλουν να τους παρέχονται ακόμη περισσότερα από όσα ήδη πλουσιοπάροχα τους παρέχει η Σουηδία.

 

Φανταστείτε τι έχει να γίνει στην Ελλάδα που δεν μπορεί και δε θέλει να παρέχει ούτε τα στοιχειώδη στους πολίτες της και με μια Χρυσή Αυγή να λειτουργεί ακριβώς όπως θα περίμενε κάποιος από αυτήν να λειτουργεί: ως προβοκάτορας και ως αυτός που εγείρει και οξύνει φυλετικά και θρησκευτικά πάθη...

 Τα στερεότυπο του άγιου μετανάστη είναι τόσο επικίνδυνο όσο και το στερεότυπο του εγκληματία μετανάστη. Και δυστυχώς τα δελτία ειδήσεων έχουν πήξει από εγκλήματα και όχι από αγίους.

Ενσωμάτωση: Για να ενσωματωθείς πρέπει να θες να ενσωματωθείς. Έχεις κάθε δικαίωμα να μην θες να ενσωματωθείς. Και η κοινωνία υποδοχής έχει κάθε δικαίωμα να σε αποβάλει αν δεν αποδέχεσαι βασικούς όρους συνύπαρξης. Βασικούς κοινωνικούς όρους. Εξ ου και τα γκέτο: Πότε προϊόν της χώρας υποδοχής και ενίοτε προϊόν της ίδιας της έγκλειστης και περιχαρακωμένης αίσθησης ταυτότητας, εθνικής, φυλετικής κάποιων μεταναστευτικών κοινοτήτων οι οποίες ναι μεν αποσκοπούν στον υλικό πλούτο δυτικών κοινωνιών δεν υπαναχωρούν όμως ούτε χιλιοστό στο να αποδεχτούν βασικές έννοιες κοινωνικής συνύπαρξης και ατομικών δικαιωμάτων.

Ας μιλήσουμε για μια κοινωνία που έχει μακρά εμπειρία ενσωμάτωσης οφειλόμενης εν μέρει και στο αποικιοκρατικό της παρελθόν: Τη Μεγάλη Βρετανία.

Ας ξεκινήσουμε με μια προσωπική εξιστόρηση ενός προσωπικού φίλου που έζησε στο πακιστανικό γκέτο του Λονδίνου τη δεκαετία του 1990. Για ευνόητους λόγους θα τον ονομάσουμε Mr X. Ο Mr X είχε μια πολύ περίεργη συνήθεια: Τα βράδια κυκλοφορούσε με ένα θερμός με ζεστό τσάι που το προσέφερε στα «κορίτσια», σε πόρνες του δρόμου. Βίτσιο; Καλοσαμαρειτισμός; Σίγουρα το δεύτερο αλλά με μια πολύ πιο επιτακτική έννοια από ότι μας έχουν συνηθίσει οι αγαθοεργίες: Γιατί ο Mr X ουσιαστικά έκανε περίπολο γιατί κάποιοι πακιστανοί είχαν την κακή συνήθεια να κάνουν ενίοτε φλαμπέ τις πόρνες που βρίσκαν μόνες τους. Ξέρετε. Με βενζίνα και σπίρτα…

Υπερβολή; Ας δούμε λοιπόν μια εικόνα από το μέλλον και τι επιπτώσεις στη λειτουργία του νόμου έχουν κάτι αντιρατσιστικά νομοθετικά εκτρώματα μέσα σε ένα πλαίσιο της δικτατορίας του πολιτικά ορθού και του «πολυπολιτισμού» όπως αυτή καταγράφηκε πρόσφατα στη διεθνή ειδησεογραφία:

Κυκλώματα Πακιστανών για δεκαετίες απήγαγαν στην Οξφόρδη και σε άλλες αγγλικές πόλεις ανήλικα «λευκά» κορίτσια το οποία εθίζαν στα ναρκωτικά, τα βιάζαν, τα εξαναγκάζαν στην πορνεία και ενίοτε τα δολοφονούσαν ενώ για χρόνια οι αρχές εθελοτυφλούσαν για να μην κολλήσουν την ρατσιστική ρετσινιά. Όπως μας αποκαλύπτει ο συγγραφέας Sean Thomas σε συνέντευξή του στο μεγάλο τηλεοπτικό δίκτυο RT:

«Δημοσιογράφος: Επιλέγει η κυβέρνηση να αγνοεί προφανή χαρακτηριστικά όσον αφορά αυτά τα αποτρόπαια εγκλήματα όπως η φυλή και η θρησκεία; Υπάρχει κάποιος «ελέφαντας στο δωμάτιο», επιλέγει η κυβέρνηση (η βρετανική) να αποφύγει να κάνει τη σύνδεση της θρησκείας αυτών των ανδρών και των λευκών θυμάτων τους;

Sean Thomas: Θεωρώ πως όσον αφορά το παρελθόν η απάντηση είναι αδιαμφισβήτητα ναι. Υπάρχουν κάποια τεκμήρια ότι αυτά τα εγκλήματα συμβαίνουν από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, αν όχι νωρίτερα. Επιπρόσθετα μία βουλευτής του εργατικού κόμματος, η Ann Cryer, έθεσε το θέμα 10-15 χρόνια πριν και φυσικά, διαβόητα ο επικεφαλής του Βρετανικού Εθνικού Κόμματος (BNP), ένας ακροδεξιός πολιτικός, το έθεσε το 2001 και το 2004. Το 2004 το θέμα έγινε αντικείμενο ενός «μυστικού» ντοκιμαντέρ του BBC. Η αντίδραση του πολιτικού και νομικού κατεστημένου στο θέμα που έθεσε ο ακροδεξιός πολιτικός Nick Griffin ήταν να προσπαθήσουν να τον φιμώσουν και όχι να διερευνήσουν το έγκλημα. Ο ίδιος θεωρούνταν προφανώς εθνοκεντρικός ή ρατσιστής πολιτικός αλλά αγνόησαν όλα όσα είπε και προσπάθησαν να μην ακουστεί η άποψη του. Έτσι τα εγκλήματα συνεχίστηκαν για ακόμη 5 εώς 6 χρόνια τουλάχιστον, προτού να αποκαλυφτούν τα τελευταία 2 με 3 χρόνια.

Δημοσιογράφος: Ανάφερες επίσης στα κείμενα σου ότι ήταν ένας μουσουλμάνος εισαγγελέας που οδήγησε στις καταδίκες στην υπόθεση της Οξφόρδης. Θεωρείς ότι οποιοσδήποτε δεν ήταν μουσουλμάνος φοβόταν να μην στιγματιστεί ως ρατσιστής αν άγγιζε την υπόθεση;

Sean Thomas: Το γεγονός ότι χρειάστηκε ένας μουσουλμάνος εισαγγελέας … για να αποκαλύψει την υπόθεση δείχνει ότι λευκοί κοινωνικοί λειτουργοί, λευκοί νομικοί και λευκοί πολιτικοί ήταν εξαιρετικά προσεκτικοί στο να αγγίξουν την υπόθεση γιατί ήταν όλοι τρομοκρατημένοι από την πιθανότητα να συσχετιστούν με το BNP, με την ακροδεξιά και να θεωρηθούν ρατσιστές. Αν σου κολλήσουν μια τέτοια ταμπέλα, μπορεί να καταστρέψει καριέρες.

Δημοσιογράφος: Και όμως η κυβέρνηση δεν ασχολήθηκε με το θέμα. Θεωρείς ότι ήταν ένα πολύ επικίνδυνο «κουτί με σκουλήκια» για να το ανοίξει κάποιος;

Sean Thomas: Ναι απόλυτα. Για να είμαστε δίκαιοι με την αστυνομία και την κυβέρνηση, τώρα πια αντιμετωπίζουν το θέμα πολύ σοβαρά. Διάβαζα πρόσφατα μια αναφορά που περιέγραφε πως διερευνούνται τώρα 54 υποθέσεις για ξεχωριστά κυκλώματα σε όλη τη Μεγάλη Βρετανία. Αυτό είναι ένα τρομακτικό νούμερο: 54 συμμορίες: Κάθε μία από αυτές τις συμμορίες μπορεί να είχε ντουζίνες ή ακόμη και εκατοντάδες θυμάτων. Οπότε μιλάμε μάλλον για χιλιάδες χιλιάδων κοριτσιών που κακοποιήθηκαν, βιάστηκαν και κάποια από αυτά δολοφονήθηκαν τα τελευταία είκοσι χρόνια επειδή αυτό το έγκλημα αγνοήθηκε. Είναι πολύ σοκαριστικό. Πρέπει να αποδεχθούμε ότι ναι, και οι λευκοί μπορεί να πέσουν θύματα ρατσιστικών εγκλημάτων και λέω πως αυτά τα κορίτσια ήταν τέτοια θύματα»[1]

Η αλήθεια μπορεί να είναι ενίοτε πολύ επώδυνη, η υποκρισία και το ψέμα είναι όμως πάντα επικίνδυνα και άλλοτε θανάσιμα.

Με τον ίδιο αποτροπιασμό θα αντιμετωπίζαμε τους θύτες αν ήταν Βρετανοί ή Έλληνες και αν τα θύματα τους ήταν Πακιστανά κορίτσια ηλικίας ακόμη και δέκα ετών. Το χρώμα είναι παντελώς άσχετο. Το αίμα που χύνεται μετράει. Η αξιοπρέπεια και η ψυχή που γίνεται σμπαράλια είναι αυτά που μετράν, οι ζωές που καταστρέφονται μετράν. Το να κρίνεις με κριτήριο το χρώμα δεν είναι παρά ρατσισμός.

 Απαγωγές λευκών ανηλίκων δεν γίνονται μόνο από πακιστανικές συμμορίες αλλά δε θέλω να επεκταθώ επί του θέματος.

Ούτε θέλω να καταφύγω στις αγαπημένες πρακτικές της ακροδεξιάς και της δαιμονοποίησης συγκεκριμένων φυλών και αντιλήψεων.

Αλλά θέλω ξανά και ξανά να τονίσω τα διπλά μέτρα και σταθμά του επαγγελματικού αντιρατσισμού, της πολιτικής ορθότητας και του «πολυπολιτισμού».

Όταν Έλληνας εγκληματεί κατά αλλοδαπού το έγκλημα ανάγεται αυτομάτως σε «ρατσιστικό». Δε συμβαίνει το ίδιο για εγκλήματα μεταξύ διαφορετικών φυλών μεταναστών τα οποία παρότι μπορεί να είναι εξόχως ρατσιστικά περνάν στα ψιλά. Ούτε το ίδιο συμβαίνει με τα χιλιάδες μέχρι σήμερα εγκλήματα αλλοδαπών κατά Ελλήνων. Ούτε για ένα από αυτά δεν τόλμησε ποτέ να ξεστομίσει κανείς τη φράση «ρατσιστικό έγκλημα». Και μάλλον δικαίως. Γιατί  ρατσιστικό έγκλημα σημαίνει το έγκλημα όπου το χρώμα ή οι κοσμοαντιλήψεις κάποιου αποτελούν «επαρκές αίτιο» για να εγκληματήσει κάποιος άλλος εις βάρους του πρώτου ή επαρκή για να καταστείλει ο θύτης ηθικούς ή ανθρωπιστικούς φραγμούς και να κακοποιήσει σωματικά ή/και ψυχολογικά το θύμα. Αυτό είναι ρατσιστικό έγκλημα: Όταν η φυλή ή η κοσμοαντίληψη κάποιου ανθρώπου ή ομάδας ανθρώπων θεωρείται από άλλον άνθρωπο ή άλλους ανθρώπους ως «έγκλημα», «αμαρτία» ή προσβολή που πρέπει να τιμωρηθεί…

Έχω τονίσει ξανά και ξανά ότι οι Έλληνες ή αυτό που έχουμε μάθει να περιγράφουμε ως Έλληνες δεν είναι ρατσιστές. Εξαιρέσεις υπάρχουν, κάποιες είναι φριχτές και αποτρόπαιες, αλλά παραμένουν εξαιρέσεις ακόμη και σήμερα.

Όταν απρόκλητα ασκείται βία σε κάποιον μετανάστη, η πλειοψηφία των Ελλήνων δεν νιώθει ηδονή ή δικαίωση. Το κοινό περί δικαίου αίσθημα παραμένει ισχυρό στον Έλληνα όσον αφορά τον ρατσισμό.

Εκεί που παραδοσιακά το κοινό περί δικαίου αίσθημα ήταν ασθενές ήταν σε σχέση με το «ασθενές φύλο».

Γιατί οι Έλληνες μπορεί να μην είναι ιδιαίτερα ή εξόχως ρατσιστές ήταν και είναι όμως σεξιστές.  

Συντριπτικά μεγάλοι αριθμοί γυναικών κακοποιούνται, δελεάζονται ή εκβιάζονται για να ενδώσουν σεξουαλικά και ενίοτε βιάζονται. Η ομερτά για τα σεξουαλικά εγκλήματα είναι κανόνας και όχι εξαίρεση ενώ δεν έχει εξαλειφτεί το φαινόμενο η ομερτά να εξαγοράζεται ή και να εξαργυρώνεται με γάμους ή επαγγελματική αποκατάσταση…

Αυτή η αντίληψη πραγμάτων δεν αφορά μόνο τα χαμηλά κοινωνικά στρώματα αλλά και τα υψηλότερα. Δεν έχω καμιά αμφιβολία ότι στη Βουλή το σεξισταριό  πλειοψηφεί.

Η στάση των βουλευτών απέναντι στον προπηλακισμό της Κανέλλη από τον Κασιδιάρη είναι απλά ένα μικρό δείγμα. Η εξόχως σεξιστική συμπεριφορά βουλευτών απέναντι στη Ζωή Κωνσταντοπούλου, από τους ελάχιστους πολιτευτές που κάνουν τη δουλειά τους είναι παροιμιώδης και βρίσκει ευρύτερη απήχηση: Ενδεικτικά μεταφέρω σχόλιο  που παραμένει στην αλυσίδα σχολιασμού της ιστοσελίδας ενός από τα ελάχιστα ανεξάρτητα δημοσιογραφικά μέσα, του «Κουτιού της Πανδώρας»: «Ασχετο. Ρε παιδια η Ζωη ειναι παντρεμενη; Ποιος ηρωας την πηδαει; Ετσι ρωταω για λογους εγκυκλοπαιδικης μορφωσεως. Ξερει κανεις να μας πει;»[2]

Αν το σχόλιο ήταν ρατσιστικό θα είχε γίνει τους πουτάνας. Αν προσέβαλε το τρίτο φύλο θα γινόταν του πούστη. Επειδή το σχόλιο ήταν σεξιστικό, παρέμεινε ασχολίαστο και στο απυρόβλητο.

Αν. Αν υπήρχε αντισεξιστικός νόμος. Αν . Αν εφαρμοζόταν: μεγάλο κομμάτι των Ελλήνων σερνικών θα είχε κάνει φυλάκα για σεξιστικά εγκλήματα.

Και κάπου εκεί συνπλησιάζουμε τους αδερφούς μουσουλμάνους: Στην αντίληψη της γυναίκας όχι ως ανθρώπινο ον με προσωπικότητα και κάθε δικαίωμα επιλογών αλλά ως πράγμα, αντικείμενο, τρόπαιο κι ιδιοκτησία.

Πολλά μέτρα, πολλά σταθμά.

Η αριστερά σήμερα έχει κάνει λάβαρο όχι τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα αλλά το «αντιρατσιστικό»¨.

Βαράει παλαμάκια όταν το Παγκόσμιο Εβραϊκό Συνέδριο (ΠΕΣ) ψέγει την Ελλάδα και αγανακτεί «για τη συνεχιζόμενη αδυναμία της Ελλάδας να υιοθετήσει νέο νόμο για την καταπολέμηση εκφράσεων μίσους, του ρατσισμού και της άρνησης του Ολοκαυτώματος»[3]   

Φυσικά η αριστερά αγνοεί ότι το πνεύμα του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου προέρχεται από τα προπαγανδιστικό εύρημα του Anti Defamation League το οποίο ενίοτε χρησιμοποίησε τον αντιρατσισμό ως μέσο φίμωσης φωνών που διαφωνούσαν με τις θηριωδίες του Ισραήλ. Άραγε πόσες φορές έχει το ΠΕΣ καταδικάσει τις ρατσιστικές επιθέσεις των Ισραηλινών κατά των Παλαιστινίων; Πολλά μέτρα, πολλά σταθμά. ΠΕΣ ΠΕΣ κάτι θα μείνει: Αυτός που έχει το ζύγι αποφασίζει για την ιδιάζουσα βαρύτητα του κάθε ρατσισμού.

Πολλοί ρατσισμοί; Φυσικά: Στη σελίδα του ADL που περιγράφει τον ρατσισμό, θα βρούμε δύο είδη ρατσισμού: «Ένα σημαντικό χαρακτηριστικό του ρατσισμού κυρίως απέναντι σε μαύρους και ομάδες μεταναστών, είναι εμφανές σε συμπεριφορές που αφορούν τους σκλάβους και τη σκλαβιά. Οι Εβραίοι θεωρούνται από αντισημίτες ως υπάνθρωποι αλλά και ως υπεράνθρωποι: διαβολικά πανούργοι, ικανότατοι και ισχυροί. Οι μαύροι και άλλοι θεωρούνται από τους ρατσιστές απλά υπάνθρωποι, περισσότερο κτήνη παρά άνθρωποι».

Οι Εβραίοι υπάνθρωπα υπεράνθρωποι ή υπεράνθρωπα υπάνθρωποι, οι μαύροι και οι άλλοι. Δεν ξέρω αν μπορείτε να διαβάσετε ανάμεσα στα γράμματα τις λεπτές ρατσιστικές γραμμές...

Η αριστερά στην Ελλάδα σήμερα πάσχει. Πάσχει από μια παιδαριώδη αντίληψη που χαρακτηρίζει αυτούς που ποτέ δεν ξεπέρασαν το «καλοκαίρι» των φοιτητικών τους χρόνων. Πάσχει από μια γενικολογία και από έλλειψη πραγματιστικών προτάσεων. Πάσχει από υποκρισία. Με στελέχη της μεσαία ανώτερα και κατώτερα να μετέχουν στους κρατικούς μηχανισμούς μιας κραταιάς ακόμη κομματοκρατούμενης κρατικής αντίληψης την οποία υποτιθέμενα πολεμούν είναι εύκολο να της προσάψει κανείς την κατηγορία της διγλωσσίας.

Με δηλώσεις που αφορούν περισσότερο το σύμπαν και όχι την Ελλάδα του 2013 είναι εύκολο να την κατηγορήσει κανείς για προχειρότητα και έλλειψη ετοιμότητας, ενίοτε και για ανεντιμότητα. Μοιάζει συχνά με τον έφηβο που κράζει (και ορθώς) τον συστημικό πατέρα  και μετά του ζητάει χαρτζιλίκι. Για να μην ξεχνάμε την αλησμόνητη απάντηση της πρώην Γ.Γ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα για τις απολύσεις εργαζομένων στο Ριζοσπάστη: Ο Ριζοσπάστης είναι μια «επιχείρηση που δρα μέσα σε συνθήκες καπιταλιστικής αγοράς» και «σε όλες τις επιχειρήσεις του κλάδου γίνονται απολύσεις». Αν δεν μπορείς να διαχειριστείς τα του οίκου σου μέσα σε μια καπιταλιστική χώρα, πόσο μάλλον μπορείς τα της χώρας σου σε έναν καπιταλιστικό κόσμο.

 Είχαμε γράψει πως το αντιρατσιστικό θα γυρνούσε μπούμερανγκ στο ΣΥΡΙΖΑ. Πρώτο γιατί η σύμπλευση του ΣΥΡΙΖΑ με τους δοσίλογους και τους διαφθαρμένους γεννά αμφιβολίες για την ίδια του την εντιμότητα. Οι καταπατητές και σφετεριστές της δημοκρατίας δεν είναι κομψό να μιλάν για δημοκρατικές ευαισθησίες. Δεύτερον γιατί το αντιρατσιστικό είναι ένα όπλο φίμωσης που οι κρατούντες μπορούν να το στρέψουν όπου θέλουν. Σύντομα λοιπόν η ΝΔ απάντησε  με τη θεωρία των άκρων εξισώνοντας το ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή. Τρίτον γιατί το αντιρατσιστικό λειτουργεί ως ένας ακόμη αντιπερισπασμός για την κοινή γνώμη: Την ώρα που όλη η χώρα ασχολείται με μια επικίνδυνη μη-προτεραιότητα, η μνημονιακή πανώλη προχωρά βαθύτερα πλήγοντας όλο και πιο ανεπανόρθωτα τα εναπομείναντα βασικά δικαιώματα ενώ ο ακροδεξιός Δένδιας των βασανισμών στη ΓΑΔΑ, των εισβολών και των απαγωγών στην Ιερισσό, κατεργάζεται τρόπους για να απαγορεύσει τις μικρές διαδηλώσεις, λες και γνωρίζουμε εκ προοιμίου ποιες διαδηλώσεις θα είναι μικρές. Έτσι είναι: πρώτα η Ιερισσός μετά η Ελλάδα. Πρώτα οι μικρές διαδηλώσεις, μετά όλες. Ένα βήμα τη φορά.

Αν ο Αλέξης ο Τσίπρας θέλει να εκλεγεί πρωθυπουργός πασών μεταναστών, αλλοδαπών και ξένων, μπορεί να περιμένει τις παγκόσμιες εκλογές του 2024. Εκεί μπορεί και να κερδίσει. Προς το παρόν, για λόγους εσωτερικής προπαγάνδας αναλώνεται σε ένα χυδαίο νομοσχέδιο με τρομακτικές πιθανές παρενέργειες ενώ η αντιμνημονιακή πολεμική έχει πλήρως αποκλιμακωθεί και η χυδαία δοσίλογη κυβέρνηση προχωρά στο αντεθνικό και αντικοινωνικό έργο της χωρίς κανένα σοβαρό εμπόδιο. Όσο πιο πολύ βλέπει εξουσία και όσο πιο πολύ θέλει να ικανοποιήσει κάποιες από τις γραφικές συνιστώσες του ο ΣΥΡΙΖΑ, τόσο πιο πολύ αποξενώνεται από την συνισταμένη της δημοκρατίας: τον ελληνικό λαό. Ο ΣΥΡΙΖΑ αδυνατεί να κάνει σοβαρές αναγνώσεις. Ενδεικτικά για το θέμα της Συρίας ο Τσίπρας μαζί με τον Αβραμόπουλο συμφωνούσαν ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη να υποδεχτεί τους πρόσφυγες από τη Συρία: Ναι; Με τι υποδομές; Με τι φάρμακα; Με τι νοσοκομεία; Μια χώρα σε ανθρωπιστική κρίση δεν μπορεί να είναι χώρα υποδοχής ανεξέλεγκτης μετανάστευσης.

Αυτό το παραμύθι με τους καλούς ή κακούς μετανάστες πρέπει να σταματήσει. Είναι ώρα για σοβαρές αναγνώσεις και ορθολογικές προτάσεις. Αντί αυτού, το σύστημα εξουσίας μας έχει μεταξύ σφύρας και άκμονος με σκοπό: τι άλλο; Να μας λιώσει όλους μαζί, μετανάστες και ιθαγενείς σε ένα χωνευτήρι εκμετάλλευσης και σε ένα χρονοτάξιδο πίσω στις συνθήκες της βιομηχανικής επανάστασης.

Θα κλείσουμε με την πολιτικά ορθά πιπίλα της «ενσωμάτωσης». Σε ποιο πλαίσιο να ενσωματωθούν άνθρωποι από αλλού στην Ελλάδα; Στην ανεργία; Τη διαφθορά; Τη λαμογιά; Την ανέχεια; Τις φοροεπιδρομές; Τι το καλό παρέχει αυτή η χώρα στους πολίτες της για να κάνει κοινωνούς σε αυτό και ανθρώπους από αλλού;

Η ενσωμάτωση προαπαιτεί ένα βαθμό ευνομούμενης κοινωνίας και εύρυθμου κράτους. Στην περίπτωση της Ελλάδας, αυτά δεν τηρούνται από την πλευρά του κράτους και της κοινωνίας υποδοχής. Από την πλευρά του μετανάστη δε, προαπαιτούμενα είναι ο σεβασμός των νόμων του κράτους και ακόμη βασικότερα ο σεβασμός στα θεμελιώδη της κοινωνικής συνύπαρξης. Αυτά τα θεμελιώδη είναι τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Ομάδες ανθρώπων που δε σέβονται τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα πχ των γυναικών είναι παράλογο να τους επιτρέπεται να μεταφέρουν τα καταπιεστικά τους ήθη σε άλλους ανθρώπους των χωρών υποδοχής τους με άλλοθι τον «αντιρατσισμό». Τελεία και παύλα.           

---

[1] http://www.youtube.com/watch?v=nhUAJPoM82k

[2] http://www.koutipandoras.gr/37296/%ce%bc%ce%ae%ce%bd%cf%85%cf%83%ce%b7-%ce%ba%cf%89%ce%bd%cf%83%cf%84%ce%b1%ce%bd%cf%84%ce%bf%cf%80%ce%bf%cf%8d%ce%bb%ce%bf%cf%85-%cf%83%ce%b5-%cf%81%ce%ae%ce%b3%ce%b1-%ce%b3%ce%b9%ce%b1-%cf%83%cf%85.html

[3] http://www.tanea.gr/news/politics/article/5020519/apogohteysh-ekfrazei-to-pagkosmio-ebraiko-synedrio-gia-th-mh-prowthhsh-toy-antiratsistikoy-nomosxedioy/

Read More »