"Το Σάλιο της Μύγας" - κείμενο οπισθόφυλλου

Από το υπό δημιουργία νέο βιβλίο του Πέτρου Αργυρίου "Το σάλιο της μύγας"

Μισός αιώνας αμερικάνικου νεοβαρβαρισμού

Η μύγα δεν έχει γνάθο.
Δεν έχει δόντια.
Δεν μασάει –τίποτε.
Για να τραφεί η μύγα «φτύνει» την τροφή της για να τη διαλύσει με τα οξέα της, να τη ρευστοποιήσει και να τη ρουφήξει.
Το ίδιο κάνει και ο καπιταλισμός.
«Μυγοφτύνει» κοινωνίες και έθνη, τις διαλύει με τα πολεμικά ή τα οικονομικά οξέα του.
Επί δεκαετίες, οι δυνάμεις του μιλιταριστικού «ιμπεριαλισμού» σε πλήρη συνέργεια με τους φαραώ του οικονομικού ιμπεριαλισμού, εξορμούμενοι κυρίως από το λημέρι τους τις ΗΠΑ, επιδράμουν και χρησιμοποιούν τα όπλα τους ενάντια σε αθώους πληθυσμούς, όπλα άλλοτε συμβατικά και άλλοτε ραδιενεργά, άλλοτε οικονομικά και άλλοτε πολιτικά, άλλοτε έξυπνα και άλλοτε τυφλά, προσχηματιζόμενες άλλοτε την προάσπιση της δημοκρατίας, άλλοτε την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και άλλοτε την οικονομική σταθερότητα ή ακόμη και πρόοδο.
Διανύοντας το 2011 είμαστε πλέον να γνωρίζουμε ότι εκατομμύρια αθώων σκοτώθηκαν άμεσα ή έμμεσα από τον αμερικανοκινούμενο «ιμπεριαλισμό». Εκατοντάδες χιλιάδες αντιφρονούντων στάθηκαν λιγότερο τυχεροί από αυτούς που «η αυτοκρατορία» του κακού δολοφόνησε, επιλεκτικά ή μαζικά, άμεσα μέσα των όπλων ή έμμεσα μέσω των οικονομικών όπλων. Εκατοντάδες χιλιάδες αθώοι ή και ήρωες «εξαφανίστηκαν», απήχθηκαν, φυλακίστηκαν, βασανίστηκαν, βιάστηκαν είτε άμεσα από τις ΗΠΑ, είτε συνηθέστερα μέσω των δικτατοριών ή των τρομοκρατικών οργανώσεων που αυτές εξέθρεψαν, εξόπλισαν, συμβούλεψαν, στήριξαν και προστάτεψαν με το να συγκαλύπτουν τα εγκλήματα τους κατά της ανθρωπότητας από την αυτονόητη κατακραυγή της διεθνούς κοινής γνώμης.
Μητέρες, παιδιά, σύζυγοι, αγέννητα, παππούδες, δάσκαλοι, εργάτες, γιατροί, άνθρωποι κάθε ηλικίας, χρώματος και τάξης διαλύθηκαν στη μηχανή του κιμά για να έχει διεθνής πλουτοκρατία τα θρεπτικά συστατικά της. Και το φαί των λίγων δεν είναι άλλο από τον πόνο, το θάνατο, τον πόνο και την εξαθλίωση των πολλών.
Μια «χώρα» που γεννήθηκε από τη γενοκτονία των ιθαγενών, μια χώρα άφθονη σε φονιάδες και τυχοδιώκτες, θα συνέχιζε τις ίδιες αυτές πρακτικές σε παγκόσμιο πλέον επίπεδο. Ο αμερικάνικου τύπου σταλινισμός υπήρξε φρικτότερος από τους «αντιπάλους» του τους οποίους συνήθως μονομερώς χαρακτήριζε ως τέτοιους. Απλά θα ήταν περισσότερο υποκριτικός και επιδέξιος από αυτούς.
Οι ΗΠΑ από το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα και έπειτα, θα αναχαίτιζαν την δημοκρατία και την οικονομική και κοινωνική πρόοδο όπου και όποτε μπορούσαν. Μια «χώρα» που εφεύρε τον εαυτό της δεν στάθηκε δύσκολο να «εφεύρει» και τους εχθρούς της, οι περισσότεροι από τους οποίους ήταν παραδόξως πρώην σύμμαχοί της τους οποίους πρόδωσε. Οι ΗΠΑ, η χώρα καταγωγής της παγκόσμιας σύγχρονης τρομοκρατίας, εφεύρε την κομμουνιστική απειλή, εξέθρεψε τους περισσότερους πυρήνες «ακροαριστερής τρομοκρατίας» και παράλληλα αυτούς τις «ισλαμικής τρομοκρατίας» για να μπορεί να ασκεί πιέσεις ή και να έχει δημιουργεί μόνιμες εστίες προβλημάτων που θα τις επέτρεπαν να εισβάλει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο στις χώρες θύματα της.
Είναι άδικο ακόμη και για τον παλιού τύπου ιμπεριαλισμό το να χαρακτηρίζονται οι ΗΠΑ ως ιμπεριαλιστική δύναμη. Γιατί οι «παλιοί» ιμπεριαλιστές ενσωμάτωναν εν μέρει έστω και διοικητικά κάποιες από τις κτήσεις τους. Οι ΗΠΑ, σαν ανεύθυνοι τρομοκράτες, δεν θα ενσωμάτωναν τις χώρες θύματα τους. Απλά, αργά ή γρήγορα θα τις διέλυαν στα συστατικά τους στοιχεία για να τραφούν από αυτά, προκαλώντας χάος στο πέρασμα τους.
Άλλοτε μέσω πολέμων συμβατικών, άλλοτε μέσω τρομοκρατίας, άλλοτε μέσω του ΟΗΕ, άλλοτε μέσω του ΝΑΤΟ και άλλοτε μέσω του ΔΝΤ, θα διέλυαν με το σάλιο τους ολόκληρες κοινωνίες. Και σαν τις ακρίδες, όταν πια θα είχαν καταφάει μια χώρα, θα προχωρούσαν στην επόμενη- και την επόμενη- και την επόμενη, αφήνοντας «τοποτηρητές» στις χώρες που κατέστρεψαν, άλλοτε στρατιωτικούς και άλλοτε οικονομικούς απομυζητήρες δηλαδή που μέριμνά τους θα ήταν οι χώρες θύματά τους να μην ανακάμψουν ποτέ, κρατώντας για τον εαυτό τους ότι οι χώρες θύματά τους θα τολμούσαν να παράγουν.
Το βιβλίο θα μελετήσει αυτό το παράδοξο έντομο της Αμερικανικής γεωπολιτικής και οικονομίας που διαλύει την τροφή της σαν μύγα, πέφτει στις πιο αδύναμες κοινωνίες σαν σμάρι από ακρίδες και έχει δημιουργήσει σύνθετα δίκτυα, εγκληματικά, τρομοκρατικά, δίκτυα άλλοτε ταγμένων και άλλοτε εξαγορασμένων συνειδήσεων που διατρέχουν την υφήλιο ως ένας άλλος παγκόσμιος ιστός αράχνης.
Ένας ιστός αράχνης που αφού χρησιμοποίησε την Ελλάδα για να στηθεί στην ευρύτερη περιοχή, σήμερα στέλνει τις οικονομικές της ακρίδες για να την απομυζήσει αφού πρώτα έχει διαλύσει την ήδη παραπαίουσα οικονομία της και έπειτα την ανοχύρωτη κοινωνία της με το

ΣΑΛΙΟ ΤΗΣ ΜΥΓΑΣ

Read More »

Δημοψήφισμα: το νόμισμα με τη μια όψη

Δημοψήφισμα: Το νόμισμα με τη μία όψη

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο προσωπικό του blog: agriazwa.blogspot.com)

Το πράγμα έχει φτάσει στο απροχώρητο. Οποιαδήποτε κίνηση της κυβέρνησης Παπανδρέου αντιμετωπίζεται πλέον με δυσπιστία, αν όχι με εχθρικότητα.
Πως θα μπορούσε να είναι αλλιώς; Ο ελληνικός πληθυσμός δέχεται βιασμούς μετά από εκβιασμούς και εκβιασμούς μετά από βιασμούς. Ακόμη και αν ο ΓΑΠ έφερνε στον ελληνικό λαό το κέρας της αμάλθειας, οι Έλληνες πάλι θα φοβόντουσαν πως κάτω από τη μεταμφίεση βρίσκεται ένα κουτί της Πανδώρας, όπως τόσα και τόσα άλλα που έχει ανοίξει για τον λαό που κυβερνά.
Αλλά αυτό που συνέβη στις 30/10/2011 είναι άνευ προηγουμένου στη σύγχρονη πολιτική ιστορία της Ελλάδας: Εξαγγελία πρόθεσης δημοψηφίσματος. Αυτό που δεν έγινε για την ένταξη μας στην ΟΝΕ, για τα μνημόνια, αυτό προτείνει ο πρωθυπουργός της Ελλάδας. Αυτό είναι δημοκρατία κυρίες και κύριοι. Το να βρίσκεσαι πάντα προ τετελεσμένων συμβάντων και να σου λένε τώρα διάλεξε αυτό που ήδη έχει συμβεί. Όπως έκανε ο ΓΑΠ και με το ΔΝΤ: Προσυνεννοήθηκε με το Στρος Καν, το έφερε, το επέβαλε. Και τώρα μας ρωτάει: δέχεστε τη νέα δανειακή σύμβαση;
Φυσικά αυτή η προσχηματική δημοκρατική καταφυγή στο δημοψήφισμα αποτελεί μια θανατηφόρο παγίδα. Αν πούμε ναι νομιμοποιούμε όλες τις αντιδημοκρατικές προσωπικότατες επιλογές του Πρωθυπουργού. Μαζί τα δανειστήκαμε θα μας πουν στα μούτρα και η κυβέρνηση θα συνεχίσει «νομιμοποιημένη» να σφίγγει την σιδηρά παρθένα προς τέρψιν της διεθνούς πλουτοκρατίας. Αν όχι… Ανεξέλεγκτη χρεωκοπία. Παράς γιοκ… Και ανοίγει και η καταπακτή της βεβιασμένης εξόδου από το Ευρώ με ορατή τη συνέπεια τη διάλυση της ευρωζώνης και την οικονομική και κοινωνική κατακρήμνιση πολλών ακόμη ευρωπαϊκών χωρών. Δεν μας έφτανε που φάγαμε το κεφάλι μας, να πάρουμε στο λαιμό μας και άλλους. Από τη Σκύλα στη Χάρυβδη.
Η τράπουλα είναι σημαδεμένη. Η αναδιάρθρωση που θα οδηγούσε σε μια βιώσιμη λύση το 2009 με βαρύτατες πάντα συνέπειες, σήμερα είναι μια τρύπα στο νερό με ακόμη βαρύτερες συνέπειες. Το κούρεμα που αναθεμάτιζε το 2009 ο πρωθυπουργός, σήμερα το παρουσιάζει σαν θρίαμβο του. Για αυτό λοιπόν και ο Ackerman της Deutsche Bank τίμησε τον Έλληνα πρωθυπουργό με το βραβείο Quadriga: Για της υπηρεσίες του στη διεθνή πλουτοκρατία και το τραπεζικό της σύστημα στο οποίο έδωσε όλο το χρόνο που χρειαζόταν για να ξεφορτωθεί σε χωματερές χρέους μέρος του ελληνικού χρέους που αυτό κατείχε υπό τη μορφή ομολόγων ενώ παράλληλα θησαύριζε το κερδοσκοπικό μέτωπο της πλουτοκρατίας από την άνοδο των CDS.
Ο πρωθυπουργός που δεν διαπραγματεύτηκε ποτέ υπέρ της χώρας του, ο πρωθυπουργός μιας χώρας οικονομικά κατεχόμενης, ο πρωθυπουργός που η μόνη του πρωτοβουλία ήταν να φέρει το ΔΝΤ στη χώρα, παίρνει 1,5 χρόνο μετά και για πρώτη φορά πρωτοβουλία: Την πρόταση για δημοψήφισμα. Τη στιγμή ακριβώς που στελέχη της κυβέρνησης του πανηγυρίζουν για το «θρίαμβο» του κουρέματος του ελληνικού χρέους αυτός αφήνει τους πάντες σύξυλους: την αγορά, τους εταίρους, τους βουλευτές του σε μια κίνηση πραξικοπηματικής ταχύτητας.
Δημοψήφισμα. Με τους ιδιώτες να μην έχουν ακόμη προβεί σε ανταλλαγές των παλιών ελληνικών ομολόγων με τα καινούρια «κουρεμένα». Με την Ευρώπη στο μάτι του κυκλώνα. Με μια κρίση που επεκτείνεται και παίρνει ανεξέλεγκτες διαστάσεις. Με την άρτι κερδισμένη αίσθηση ότι το ελληνικό ζήτημα παίρνει έστω μια παράταση…
Ο Παπανδρέου, η αρχή του ενός ανδρός, μόνος του, προσωπικά, πετάει τη βόμβα του δημοψηφίσματος. Πανικός. Η λέξη επικίνδυνος αρχίζει να ακούγεται και από στόματα πολύ δεξιότερα της αριστεράς. Μέχρι και την καγκελαρία της Γερμανίας άφησε κάγκελο ο Παπανδρέου.
Ο Μητσοτάκης να ωρύεται για «ανευθυνότητα και παραλογισμό». Ο Σαμαράς πανικόβλητος και αυτός να ξεσπαθώνει λίγο μετά τη συνάντηση του με τον Πρόεδρο Παπούλια:
«Ο κ. Παπανδρέου, στην προσπάθειά του να διασωθεί έβαλε ένα δίλημμα διχαστικό, ένα δίλημμα εκβιαστικό που θέτει σε κίνδυνο το μέλλον μας και τη θέση μας στην Ευρώπη. Εξήγησα στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας ότι η ΝΔ είναι αποφασισμένη να αποτρέψει πάση θυσία - πάση θυσία- τέτοιους τυχοδιωκτικούς πειραματισμούς. Και μπορεί να το κάνει. Αυτή τη στιγμή δεν έχουμε μπροστά μας, απλά, ένα αίτημα για εκλογές. Αυτή τη στιγμή οι εκλογές αποτελούν εθνική ανάγκη και ο καθένας πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του και να πράξει το καθήκον του»
Η «ομάδα των 6» του ΠΑΣΟΚ να περιγράφει με πύρινο λόγο: «Η χώρα χρειάζεται επειγόντως κυβέρνηση με πολιτική νομιμοποίηση, σχέδιο Εθνικής Αναγέννησης και μεγάλη διαχειριστική ικανότητα. Η παρούσα κυβέρνηση δεν διαθέτει καμία από τις απαραίτητες αυτές προϋποθέσεις. Η κυβερνητική πολιτική δημιουργεί ασφυξία . Η χώρα μέρα με τη μέρα βιώνει συνθήκες διάλυσης, ανομίας και ακυβερνησίας.
Δεν μπορεί να υπάρξει πολιτική διέξοδος στη χώρα, χωρίς εκλογές. Το δημοψήφισμα που εξήγγειλε ο πρωθυπουργός μπορεί να οδηγήσει τη χώρα σε πολιτική ανωμαλία και διχασμό. Πρόκειται για πρωτοφανή ανευθυνότητα… Η ομάδα που κυβερνά δείχνει να γαντζώνεται στην εξουσία και να είναι έτοιμη ακόμα και για τυχοδιωκτικές κινήσεις προκειμένου να μην αντιμετωπίσει άμεσα τη λαϊκή ετυμηγορία. Ελπίζουμε να υπάρχουν ακόμα στο ΠΑΣΟΚ σώφρονες άνθρωποι να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στη χώρα»
Και ο Γάλλος υπουργός Γεωργίας Μπρινό Λε Μερ ορθώς να διαπιστώνει πως «ο Γεώργιος Παπανδρέου άνοιξε το κουτί της Πανδώρας»
Γιατί τόσο έντονες αντιδράσεις; Μέσα στις οξείες ψυχολογικές συνθήκες χάσαμε όλοι τη λογική μας; Είναι οι αντιδράσεις προϊόν μαζικής υστερίας;
Όχι. Ο λόγος που ο Παπανδρέου προέβη στον (κατά τον Μητσοτάκη) ανεύθυνο παραλογισμό του ταυτίζεται με τη χρονική στιγμή που αποφάσισε να ρίξει τη βόμβα του: 30 Οκτωβρίου 2011. Δύο μέρες πριν την έναρξη της συνόδου των G20 (2-3-4 Οκτωβρίου) στις Κάννες όπου θα συζητηθεί ανάμεσα σε όλα τα άλλα και για μια ακόμη φορά –τι άλλο; Η οικονομική κρίση. Και φυσικά θα αναπτυχθεί η πλατφόρμα που ετοίμασε «προς συζήτηση» με τις ευχές του Σαρκοζί η «ομάδα του Παρισιού», με κομβικό πρόσωπο τον φίλο (και σύμβουλο;) του πρωθυπουργού της Ελλάδας, τον «καλό μπάτσο» της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης, τον πρώην της World Bank και μέλος του Andreas Papandreou Foundation, τον Joseph Stiglitz. Ας δούμε λοιπόν τι πρεσβεύει ο Stiglitz και το Paris Group του στην έκθεση του με τίτλο, «Οι G20, η ανάκαμψη και πέρα από αυτή» και υπότιτλο «Μια ατζέντα για παγκόσμια διακυβέρνηση για τον 21ο αιώνα»:
«… Οι G20 βρίσκονται σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι: Ή θα προχωρήσουν μπροστά διαμορφώνοντας ένα τρόπο μιας νέας πιο αποτελεσματικής παγκόσμιας διακυβέρνησης ή θα γίνουν μια ακόμη σύνοδος όπου έριδες και πένθιμες διακηρύξεις θα υπερκεράζουν τις δράσεις…».
Δεν είναι η πρώτη φορά που οι G20 κινούνται προς αυτήν την κατεύθυνση: Μετά τη σύνοδο του 2009 η Telegraph αναφέρει: «Οι ηγέτες των G20 έχουν ενεργοποιήσει τη δύναμη του ΔΝΤ να δημιουργεί χρήματα και να ξεκινήσει μια «παγκόσμια ανακούφιση». Με αυτόν τον τρόπο, βάζουν στο παιχνίδι ένα de facto παγκόσμιο νόμισμα που βρίσκεται έξω από τον έλεγχο οποιουδήποτε κυρίαρχου σώματος.»
Με την εξαγγελία της πρόθεσης του Παπανδρέου να πάει το δημοψήφισμα στον ελληνικό πληθυσμό οι αγορές αντέδρασαν με πανικό. Η αντίδραση των χρηματαγορών (όπως αυτή φωτογραφίζεται στο στοχασμός-πολιτική) ήταν η εξής: «στις 16:47 την 1 Νοεμβρίου 2011 οι δείκτες στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια έπεφταν (Φρανκφούρτη -3,92%, Παρίσι -4,31%, Λονδίνο -2,28%), ενώ στην Αθήνα γίνονταν μακελειό αφού ο Γενικός δείκτης στις 16:49 έπεφτε -7,8 % και οι μετοχές των τραπεζών καταβαραθρώνονταν π.χ. Εθνική Τράπεζα -14,53%.»
Για ποιο λόγο η Ευρωπαϊκές αγορές αντέδρασαν έτσι; Γιατί η ΕΕ είναι αλλεργική στα δημοψηφίσματα. Όπως περιγράφεται στους Financial Times: «η ΕΕ υπέφερε μια σειρά από καταστροφικές ήττες σε δημοψηφίσματα κάθε φορά που σχέδια για μια πιο συμπαγή ένωση τέθηκαν στους ψηφοφόρους. Γενικά, η (Ευρωπαίκή) Ένωση έχει προοδεύσει ταχύτερα όταν συμφωνίες με μεγάλες προεκτάσεις έχουν συμφωνηθεί από τεχνοκράτες και πολιτικούς- και μετά προωθήθηκαν χωρίς να τεθούν άμεσα στην κρίση των ψηφοφόρων. Η παγκόσμια διακυβέρνηση τείνει να είναι πιο αποτελεσματική, μόνο όταν είναι αντιδημοκρατική.»
Ουσιαστικά δηλαδή ο Παπανδρέου απείλησε την ΕΕ με «δημοκρατικότητα» απλά για να πιέσει την Ευρώπη να επιδιώξει στη σύνοδο των G20 τη «διεθνή ανακούφιση» που θα προσφέρουν υπερεθνικοί οργανισμοί και η παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση. Αφού έχει εκβιάσει επανειλημμένα την ελληνική κοινωνία, ο Παπανδρέου εκβιάζει τώρα στυγνά την ΕΕ: Σε εμάς έλεγε ή δανείζεστε με ενέχυρο τη χώρα και το μέλλον σας ή πεθαίνετε. Στην ΕΕ λέει ή σπρώχνετε την παγκόσμια οικονομική διακυβέρνηση μεθαύριο, ή πεθαίνετε και εσείς μαζί με την Ελλάδα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Παπανδρέου χρησιμοποιεί το δημοψήφισμα ως εργαλείο εκβιασμού. Το ίδιο είχε κάνει και με τις αυτοδιοικητικές όταν τις μετέτρεψε σε μνημονιακό δημοψήφισμα.
Αφού λοιπόν η αρχή τους ενός ανδρός έχει επιμηκύνει και επεκτείνει την Ελληνική κρίση τώρα τη χρησιμοποιεί ως όπλο για να επισπεύσει τις διαδικασίες της δημιουργίας και ενσωμάτωσης σε υπερεθνικά χρηματοπιστωτικά μορφώματα στα οποία οι πολίτες του κόσμου δε θα έχουν ούτε έλεγχο ούτε λόγο.
Παρότι η βόμβα Παπανδρέου φαίνεται να είναι η πράξη ενός ανδρός, ο Παπανδρέου δεν κινήθηκε μόνος. Στις 30 Οκτωβρίου γίνονται κινήσεις και από άλλους παίκτες, γνωστούς στον Παπανδρέου: ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ενωσης Herman Van Rompuy και ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Jose Manuel Barroso αποστέλλουν από κοινού επιστολή στους G20 . Στο σημείο 3 της επιστολής (Κάνοντας το ΔΝΤ πιο ανθεκτικό) αναφέρεται: «…Υπάρχει οπτική για βελτίωση και αναμόρφωση προκειμένου να δυναμώσει η οικονομική επιτήρηση από το ΔΝΤ. Πρέπει να συμφωνήσουμε σε αρχές για να οδηγήσουμε τα μέλη των G20 στη διαχείριση κεφαλαιακών ροών και να φτιάξουμε έναν οδικό χάρτη για να διευκολύνουμε τη διεθνοποίηση των νομισμάτων κομβικών αναδυόμενων αγορών…»
Σε απλά ελληνικά: Το ΔΝΤ σε ρόλο όχι μόνο παγκόσμιου οικονομικού χωροφύλακα αλλά και παγκόσμιου αποθεματικού…
Η τούρτα (βόμβα) είχε και κερασάκι (φυτίλι). Όπως παρατηρήθηκε εύστοχα από τον «Δευκαλίωνα»: (Στις) 31 Οκτωβρίου 2011 όλα τα διεθνή ειδησεογραφικά πρακτορεία μετέδωσαν τις εξής δηλώσεις του διεθνή μεγάλο-επενδυτή George Soros (σμσ του συγγραφέα: του γκουρού της διεθνούς κερδοσκοπίας και γνωστού του ΓΑΠ George Soros):
«Η Συμφωνία των Βρυξελών για το Ελληνικό Χρέος θα διαρκέσει από μία ημέρα μέχρι τρεις μήνες. Αυτή η συμφωνία που “κουρεύει” τα ομόλογα κατά 50% στην πραγματικότητα “κουρεύει” ο χρέος κατά 20%»
Κανείς δεν έδωσε ιδιαίτερη σημασία σε αυτήν την απαισιόδοξη δήλωση του G. Soros. Το ευρώ συνέχισε να κινείται ανοδικά έναντι του δολαρίου, ενώ στα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια δεν συνέβαινε τίποτε σπουδαίο αφού οι βασικοί δείκτες βρίσκονταν λίγο πάνω ή λίγο κάτω από το κλείσιμο της προηγούμενης Παρασκευής 28 Οκτωβρίου 2011.
Όμως, γύρω στις 19.00 ώρα Ελλάδας όλα πήραν φωτιά! Αιτία μία δήλωση του Γιώργου Παπανδρέου στην συνεδρίαση της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ. Ούτε λίγο ούτε πολύ ο Γιώργος Παπανδρέου προανήγγειλε τη διενέργεια δημοψηφίσματος με δίλλημα την έγκριση ή την απόρριψη από τον Ελληνικό Λαό της περιβόητης συμφωνίας της 27ης Οκτωβρίου…»
«Είπαμε, ο George Soros πρόβλεψε σωστά διότι μην ξεχνάμε «από μία ημέρα έως τρεις μήνες» ήταν η χρονική του πρόβλεψη. Αλλά όμως ο άτιμος είναι και τυχερός αφού του βγήκε η «ημέρα». Γιατί ο Γιώργος Παπανδρέου είχε την έμπνευση να ανακοινώσει την ίδια ημέρα ότι θα προχωρήσει σε διενέργεια δημοψηφίσματος για μία συμφωνία που σήμερα δεν υπάρχει και κανείς δεν ξέρει πότε και αν θα υπάρξει. Το ξαναλέμε όταν και άμα ολοκληρωθεί το τεχνικό κείμενο τότε θα υπάρχει και συμφωνία.
Το τελικό συμπέρασμα. Ο Γιώργος Παπανδρέου με τις δηλώσεις του έριξε τις διεθνείς χρηματαγορές και ο George Soros που πρόβλεψε σωστά κέρδισε αμύθητα ποσά...
Πάντως τα γεγονότα λένε ότι ο ένας έσπερνε και ο άλλος θέριζε!»

Κάποιοι από τους παλιούς θα λέγανε «το τερπνόν μετά του ωφελίμου». Μετά την υπόθεση της πρόωρης πώλησης του CDS του Ταχυδρομικού Ταμιευτηρίου σε εταιρία του Figueres, ανθρώπου του περιβάλλοντος του Ανδρίκου Παπανδρέου (βλ. Informed Judgement Partners, CDS T.T και Ι4CENSE) έχουμε για μια ακόμη φορά υπόνοιες για πληροφόρηση διεθνών κερδοσκόπων «εκ των έσω».
Μιλήσαμε για την πρόφαση της δημοκρατικότητας σε σχέση με το δημοψήφισμα. Πως μπορεί μια διαδικασία φαινομενικά δημοκρατική να απειλεί ότι έχει απομείνει από τη δημοκρατία στην Ελλάδα; Κάνοντας τους Έλληνες να ταυτίσουν τη δημοκρατία με το καθεστώς Παπανδρέου και να τη σιχτιρίσουν εξ ίσου με αυτό. Και για ποιο λόγο προέβη ο Παπανδρέου σε μια κίνηση που απειλεί ακόμη και τα ξέφτια της δημοκρατίας στην Ελλάδα, τι άλλο κρύβει το τελευταίο του, το ύστατο του χαρτί;
Στις 16 του Μάη του 2010 και στο άρθρο μου «Ελλάδα, το τελευταίο σύνορο της βαρβαρότητας» (TVXS) έγραφα: «
Αυτό που βλέπουμε στην Ελλάδα τώρα είναι το πείραμα της επαναδημιουργίας των παλιών τάξεων, κυρίως της εργατικής. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή επιχειρείται στην Ελλάδα μέσω της τεχνητής πρόκλησης φτώχιας η δημιουργία άφθονων και φθηνών εργατικών χεριών.
Πρώτα η Ελλάδα, μετά η Μεσόγειος, μετά η εξευρωπαϊσμένη πρώην ανατολική Ευρώπη και στο τέλος η Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη μέσω του μηχανισμού των συγκοινωνούντων δοχείων της Ευροζώνης και της μίας, εικονικά αδιαίρετης και ομοούσιας ευρωπαϊκής πολιτικής.
Πίσω ολοταχώς στη βιομηχανική επάνασταση μέσω της αφαίρεσης εργασιακών κεκτημένων και δικαιωμάτων ώστε να ανακτηθεί η χαμένη βιομηχανική ρώμη και πρωτοκαθεδρία του Δυτικού κόσμου.
Η Ελλάδα, λόγω έλλειψης πολιτειακής και κοινωνικής συνείδησης αποτελεί ιδανικό σημείο εκκίνησης για κοινωνικά πειράματα. Αυτή τη στιγμή μας συμπεριφέρονται σαν να μαστε οι Αφρικανοί της Ευρώπης για να δουν αν μπορούν να ξαναστήσουν την Ευρώπη της βιομηχανικής επανάστασης που θα αντιρροπήσει την ασυγκράτητη Κινεζική ανάπτυξη. Το πείραμα της Ελλάδας αν πετύχει θα σημαίνει την έναρξη μιας νέας εποχής φτώχιας και εργατικής εκμετάλλευσης στο Δυτικό κόσμου. Σε αντίθεση με την Αμερική που αποτελεί εξαρχής ένα κοινωνικοπολιτισμικό πείραμα και μπορεί να επανεφεύρει τον εαυτό της όσες φορές και όπως θέλει, η Ευρώπη της μακραίωνης ιστορικής, πολιτισμικής, επιστημονικής, διοικητικής και οικονομικής ιστορίας, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς υποστρωματικές κοινωνίες και τη συναίνεση τους. Λένε ότι η Ελλάδα αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή και όμως, ΕΕ και ΔΝΤ μαζί, επιχειρούν να επιβάλλουν τον παραδειγματισμό της Ελλάδας σε όλη την Ευρώπη.
Η Ελλάδα είναι το τελευταίο σύνορο πριν την επαναβαρβαροποίηση της Ευρώπης. Και αυτό είναι κάτι για το οποίο αξίζει να πολεμήσει κανείς,»
Δυστυχώς υπάρχουν σενάρια που θέλουν την κινεζοποίηση της Ελλάδας πρώτα και έπειτα της Ευρώπης όχι μόνο σε κοινωνικό και εργασιακό επίπεδο όπως ήδη συμβαίνει αλλά και σε πολιτειακό επίπεδο. Σύμφωνα με την έκθεση του 2008 του NIC (the United States National Intelligence Council), του κέντρου της οικογένειας των υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ «για μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο στρατηγικό σχεδιασμό» με τίτλο «Παγκόσμιες τάσεις 2025: Ένας μεταμορφωμένος κόσμος», η λύση στην κρίση «θα απαιτήσει μακροπρόθεσμες προσπάθειες για την εγκαθίδρυση ενός νέου παγκόσμιου συστήματος». Προτείνει ότι καθώς το κινεζικό μοντέλο για ανάπτυξη γίνεται ολοένα και πιο ελκυστικό μπορεί να υπάρξει μια «ύφεση στη δημοκρατικοποίση» στις αναδυόμενες οικονομίες, στα αυταρχικά καθεστώτα και σε «ασθενείς οικονομίες απογοητευμένες από χρόνια οικονομικής υπο-επίδοσης»
Σε ασθενείς οικονομίες απογοητευμένες από χρόνια οικονομικής υπο-επίδοσης.. όπως η Ελλάδα…
Οι εκβιασμοί του Παπανδρέου και ο ζήλος του να επισπεύσει χρόνιες διαδικασίες απειλούν όχι πια μόνο την ήδη καταστραμμένη ελληνική οικονομία αλλά και το δημοκρατικό φρόνημα του πληθυσμού. Και απειλούν όχι μόνο την Ελλάδα αλλά και όλη την υπόλοιπη Ευρώπη που κλονίζεται από τον πανικό που το «Δημοψήφισμα Παπανδρέου» προκάλεσε στις αγορές, πανικό που πάντα ευνοεί τους κερδοσκόπους, μερικοί από τους οποίους είναι πολύ πλησιέστερα του από ότι θα ήταν πρέπεον να ένα πρωθυπουργό μιας χώρας εστίας χρηματοοικονομικού πανικού…
«We need a global governance. A global financial governance. And we need it fast» όπως έχετε δηλώσει δημοσίως κύριε Παπανδρέου. Αλλά να θυμάστε κύριε της Ελλάδας, ότι όποιος βιάζεται σκοντάφτει…

Read More »

Ποιος φοβάται τον Νταή

Τις παλιές καλές μέρες, πριν έρθουν τα όπλα στα σχολεία, κάθε σχολείο είχε τον νταή του.
Εκείνος θα έκλεβε τις τυρόπιτες, τη σοκολάτα, το χαρτζιλίκι των παιδιών που είχε βάλει στο μάτι.
Και αν δεν έβλεπε αντίσταση από την αρχή, θα το έκανε εξακολουθητικά. Στην τάξη επικρατούσε ομερτά, με το φόβο ότι αν τα παιδιά μιλούσαν, θα δεχόντουσαν αντίποινα.
Κάποια μέρα, η κατάσταση θα έφτανε στο απροχώρητο. Τα παιδιά-θύματα, αντιμέτωπα καθημερινά με την απόγνωση και το φόβο και ενίοτε και το ξύλο καταλάβαιναν ότι δεν πήγαινε άλλο: ή θα αντιμετώπιζαν τον νταή με τον κίνδυνο να φάνε της χρονιάς τους ή θα έχαναν την αξιοπρέπεια τους για πάντα και θα προχωρούσαν σκυφτοί στη ζωή έχοντας πάντα το φόβο του νταή για πάντα χαραγμένο στην ψυχή τους.
Για τα παιδιά που θα διάλεγαν να σταθούν στο ύψος τους, όποιο και αν ήταν αυτό, 110, 120,130 cm, δεν είχε σημασία ποια θα ήταν η επόμενη πρόκληση του νταή. Όπως και ο νταής, ψάχναν για αφορμή. Δεν είχε καμιά απολύτως σημασία αν αυτό που θα τους έκανε ο νταής ήταν χειρότερο από αυτά που τους είχε ήδη κάνει. Ήταν έτοιμα να ξεσπάσουν.
Έτσι και η ελληνική κοινωνία σήμερα. Είναι έτοιμη να ξεσπάσει απέναντι στον νταή της που για τόσο καιρό της κλέβει συντάξεις, τhς παίρνει τους μισθούς, τhς έχει βουλιάξει στην ανεργεία, την ανέχεια και το διαρκή φόβο, τους κρατά στην ανασφάλεια για να τους οδηγήσει στην απόγνωση, τους στερεί το μέλλον και την αξιοπρέπεια τους, τους δέρνει στις πορείες. Μέχρι και χημικά από το Ισαρήλ τους ρίχνει. Και το κάνει εξακολουθητικά.
Οικονομικός, ψυχολογικός, χημικός πόλεμος κατά του πληθυσμού.
Μια κυβέρνηση που «ατιμά και δέρνει», που εξαπατά και δέρνει, που μαδά και δέρνει και πλέον μόνο γέρνει… παραπαίει υπό το βάρος των εκρηκτικών κοινωνικών συνθηκών που δημιούργησε.
Μια κομματοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση του ενός Αντρός που χρησιμοποιεί τη «εκπεφρασμένη» των Ελλήνων, τη «βούληση» των Ελλήνων, τις εκλογές ως μέσο εκβιασμού, που έχει μετατρέψει τη Βουλή των Ελλήνων σε προκεχωρημένο φυλάκιο των οικονομικών δυνάμεων κατοχής. Μια κυβέρνηση που τα στελέχη της δεν τολμούν να κυκλοφορήσουν στο φως της μέρας ανάμεσα σε πολίτες χωρίς ένοπλη φρουρά. Μια κυβέρνηση που προσπαθεί να αντλήσει νομιμοποίηση χρησιμοποιώντας ανερυθρίαστα όλες τις δομικές έννοιες της δημοκρατίας την οποία αργά και βασανιστικά καταστρέφει. Μια κυβέρνηση που υφάρπαξε την εξουσία εξαπατώντας: «Λεφτά υπάρχουν», το ΔΝΤ είναι καταστροφικό, το ίδιο και η αναδιάρθρωση.
Και το ΔΝΤ το φέρατε αφού είχατε προσυννενοηθεί μαζί του και η αναδιάρθρωση έγινε, αφού οι πιστωτές πήραν πίστωση χρόνου για να περιορίσουν τις συνέπειες τους στις τράπεζες τους. Και διαπραγμάτευση ποτέ δεν κάνατε, έστω για τα μάτια του κόσμου. Τους δώσατε την ελληνική κοινωνία στο πιάτο.
Κάθε τι που κάνετε είναι για το καλό μας. Τα μνημόνια, η αναδιάρθρωση. Κάθε κυβέρνηση που προξενεί ανυπολόγιστο κακό, για κάποιο διεστραμμένο λόγο επικαλείται πάντα το καλό… Και ζητά θυσίες σαν άλλος ανθρωποφάγος θεός. Αλλά δεν φτάνουν οι θυσίες. Γιατί οι θεοί αυτών των κυβερνήσεων δεν χορταίνουν από τις ανθρωποθυσίες. Καταπίνουν λαούς και το στομάχι τους, παρότι πρησμένο, συνεχίζει να γουργουρίζει.
Για το καλό μας. «Για το καλό μου, για το καλό μου, ώσπου δεν άντεξε στο τέλος το μυαλό μου, πήρε ανάποδες στροφές για το καλό μου» που έλεγε και ο Μηλιώκας…
Το μυαλό των Ελλήνων έχει αρχίσει να παίρνει ανάποδες στροφές και αυτό δε λέτε να το βάλετε στο δικό σας μυαλό ψευτοδημοκράτες εθνοσωτήρες, υπάλληλοι της διεθνούς πλουτοκρατίας, κοινωνικοί χασάπηδες…
Μας βάλαν στο χειρουργείο. Ξέραν από την αρχή ότι θα κόψουν πόδια, χέρια, θα ακρωτηριάσουν, θα ευνουχίσουν, θα αφαιρέσουν όλα τα ζωτικά μας όργανα για να τα ξεπουλήσουν στους εμπόρους οργάνων των αγορών.
Η εγχείρηση πέτυχε: ο ασθενής απεβίωσε.
Σκοτώνουν το τερατομόρφωμα που κατάπιε την δημοκρατία, την αξιοκρατία, την παραγωγή, την επιχειρηματικότητα, την παιδεία, την επιστήμη, τις τέχνες, την αξιοπρέπεια, τον ανθρωπισμό, την ίδια την ανθρωπιά. Και μαζί με αυτό σκοτώνουν και τον πληθυσμό.
Καθώς εσείς κύριοι που ταυτίσατε την υπαιτιότητα με τη συνυπευθυνότητα, λέγοντας «μαζί τα φάγαμε», σας επιστρέφω τη μέθοδο: «Μαζί τους σκοτώσατε». Τους τρεις της Marfin. Και πρόσφατα τον ένα του ΚΚΕ. Όσο για τις αυτοκτονίες, τους θανάτους από ελλείψεις στην πρωτοβάθμια ιατρική περίθαλψη, από κρύο ή ασιτία, όλους αυτούς για τους οποίους πρέπει όσοι από μας επιβιώσουν να εγείρουμε στη μνήμη τους μνημείο, το μνημείο του «Άγνωστου Πολίτη». Αυτούς κύριοι, «μόνοι σας τους φάγατε».
Και δεν είναι μόνο οι νεκροί και οι μελλοθάνατοι. Είναι και οι ζωντανοί. Την πέσατε στον Αυγερόπουλο, προκαλέσατε κώφωση στον Μανώλη Κυπραίο. Σεβαστήκατε τους μαχόμενους δημοσιογράφους λιγότερο από όσο τους σεβάστηκαν εμπόλεμες πλευρές.
Χτυπήσατε το ζωντανό σύμβολο της αντιστασιακής Ελλάδας, το Μανώλη Γλέζο. Και τώρα μιλάτε για θεσμούς, και εθνικά σύμβολα, και σεβασμό στη μνήμη των πεσόντων…
Έχετε πωρωθεί μέχρι το μεδούλι από την εξουσία που αποκτήσατε. Δεν πρόδωσε ο λαός το θεσμό της προεδρίας της δημοκρατίας. Το πρόσωπο που ταυτίστηκε με το θεσμό τον πρόδωσε, επιτρέποντας όλες αυτές τις εκτροπές από τη δημοκρατία να συμβαίνουν εξακολουθητικά.
Ποτέ πριν στην ιστορία της Ελληνικής δημοκρατίας δεν έχει ασκηθεί τόσο μαζική τυφλή βία- ποτέ. Ακόμη και η ξενοκίνητη χούντα, είχε ορίσει τον εχθρό της ιδεολογικά, υπηρετώντας ένα απάνθρωπο γεωπολιτικό παιχνίδι εξουσίας. Εσείς ασκείτε έναν πόλεμο κοινωνικό χωρίς εξαιρέσεις υπηρετώντας ένα παγκόσμιο οικονομικό παιχνίδι εξουσίας.
Πρώτα η Ελλάδα, μετά η Ευρώπη, μετά ο κόσμος. Ποιος να πρωτοπρολάβει να σας κατηγορήσει για προδοσία σε αυτό το ντόμινο της κατάρρευσης των κοινωνιών;
Ο Έλληνας πρωθυπουργός την ήθελε την παγκόσμια διακυβέρνηση. Το έχει δηλώσει πλείστες φορές δημοσίως. «We need a global Governance». Τα θυμάστε κύριε Παπανδρέου έτσι δεν είναι; Τι κι αν κοινωνίες ποδοπατηθούν; Τι κι αν άρχισε να βρωμάει παντού προπολεμικό κλίμα;
Οι λίγοι και ισχυροί αυτού του κόσμου ξέρουν. Αυτούς ξέρετε, αυτούς εμπιστεύεστε. Υπερεθνικοί οργανισμοί, χωρίς καμία εθνική εκπροσώπηση, χωρίς καμιά έννοια εκπροσώπησης… Εκεί πάτε τους διεφθαρμένους και ηλίθιους λαούς… Σε καθεστώς «κηδεμονίας» από οργανισμούς μανδύες της διεθνούς πλουτοκρατίας.
Μας έχετε ήδη εξαναγκάσει να υπαχθούμε σε έναν από αυτούς, την Τρόικα, έναν προάγγελο των υπερεθνικών μορφωμάτων που θα δούμε στο εγγύς μέλλον υπό την απειλή της διαρκούς παγκόσμιας «οικονομικής κρίσης».
Θυσίες, και άλλες θυσίες, και άλλες θυσίες. Ο νταής πεινάει. Ο νταής θέλει να φάει- και άλλο. Ο νταής έγινε ένας βίαιος βουλημικός κανίβαλος για το καλό μας, μην τυχόν και παχύνουμε...
Ο νταής είναι συνήθως θρασύδειλος και πάντα μα πάντα σταματά όταν δει πέντε έξι φιλήσυχα θύματα του να προχωρούν αποφασισμένα, άφοβα και προπαντός ενωμένα προς το μέρος του.
Έτσι θα σταματήσουν και τα νταηλίκια των πρακτόρων της τρόικας.
Κύριοι, άλλο η βουλιμία των νταήδων και άλλο η Βουλή των Ελλήνων. Εσείς τα ταυτίσατε, όχι εμείς.
Το σαράντα μας κήρυξαν πόλεμο, απρόκλητα. Αντισταθήκαμε και νικήσαμε. Το ίδιο κάναν και το 2009. Ήρθαν να μας κατακτήσουν. Και την αντίσταση φροντίσαν να την κάμψουν «δικοί μας» άνθρωποι. Η πολιτική μας ηγεσία μας κήρυξε προληπτικό κοινωνικό, οικονομικό, ψυχολογικό πόλεμο μέχρι τελικής πτώσεως για να μας παραδώσει η ίδια στους κατακτητές. Οποία ατιμία! Πόσος δοσιλογισμός!
28 Οκτωβρίου 2011: Τιμήσαμε τη μνήμη των ηρωικά πεσόντων. Και η «σοσιαλιστική» κυβέρνηση ατιμάζει τους κοινωνικούς αγώνες του σήμερα. Και έχει φτάσει ένα βήμα πριν το σημείο να χαρακτηρίσει τους κοινωνικούς αγωνιστές τρομοκράτες. Αλλά αυτό δεν κάνει κάθε καθεστώς που σέβεται τον εαυτό του; Μήπως δεν χαρακτηρίζει τους αγωνιστές της ελευθερίας ως τρομοκράτες;
Συνεχίζοντας τη ρητορεία του τρόμου, υπονοούν οι τιμητές του καθεστώτος πως αν δεν σεβαστούμε τα κανιβαλικά νταηλίκια, αν δεν χουχουλιάσουμε κάτω από την ηλεκτρική κουβέρτα της συναίνεσης για να ξεχειμωνιάσουμε έντρομα -παρότι τα θανατηφόρα γυμνά καλώδια της είναι πλέον ορατά- αν δεν το κάνουμε αυτό, τότε θα οδηγηθούμε σε ένα είδος εμφύλιο.
Δεν θα υπάρξει κανένας εμφύλιος. Γιατί ο πόλεμος είναι ανάμεσα στο υπάρχον καθεστώς και σύσσωμο τον Ελληνικό λαό. Και ο δεύτερος δε θα πάρει τα όπλα. Ούτε τα ξέρει ούτε τα αγαπάει. Τα όπλα του είναι μόνο οι κοινωνικοί αγώνες.
Αν λοιπόν οι κύριοι που υπονοούν εμφύλιο γνωρίζουν το αν ή ακόμη και το πότε το καθεστώς σκοπεύει να πάρει ας μιλήσουν ή ας παραμείνουν για πάντα υπόλογοι.

Read More »

Τη ζωή μας πίσω

Τη ζώη μας πίσω
Πέτρος Αργυρίου

Στην Αίγυπτο φωνάξαν: Θέλουμε τη ζωή μας πίσω.
Στην Συρία φωνάξαν: Θέλουμε τη ζωή μας πίσω
Στην Αθήνα φωνάξαν: Θέλουμε τη ζωή μας πίσω.
Στο Λονδίνο φωνάξαν: Θέλουμε τη ζωή μας πίσω.
Στη Νέα Υόρκη, έξω από το δρόμο των τοίχων, των τοίχων της ντροπής, τη Wall Street, φωνάξαν: τα λεφτά σας ή τη ζωή μας
Στην Αργεντίνα πήραν τη ζωή τους πίσω
Στην Ισλανδία, χώρα των πάγων, σπάσαν τους πάγους και τα τείχη: Πήραν τη ζωή τους πίσω
Στον Ισημερινό, το Equador, η ισότητα επανήλθε
Τη ζωή μας πίσω
Από ένα μικρό αεράκι φουντώνει η θάλασσα.
Το κύμα σπάει τον κυματοθραύστη
Θέλει τη ζωή του πίσω

Από ένα μικρό ποίημα, θεριεύει η έρμη η ψυχή: Θέλει τη ζωή της πίσω
Μας δώσατε αυτοκίνητα για να ατροφήσει το σώμα.
Κινητά για να είμαστε για πρώτη φορά τόσο κοντά και ακόμη πιο μακριά.
Αχρείαστο φαί για να πεθαίνουμε χορτάτοι από παχύσαρκη ασιτία.
Μας φιλοδωρήσατε για να κλέψατε τα πάντα
Η βουή. Ο κρότος. Το σούρσιμο. Το βήμα προς την ελευθερία:
Θέλουμε τη ζωή μας πίσω
Οι ψιλοκουβέντες, ο ψίθυρος, η σύσσωμη και ολόψυχη κραυγή:
Θέλουμε τη ζωή μας πίσω
Τι καμώνεστε πως δεν ακούτε τη βροντή;
Σάμπως αυτοί που ζούνε στα ψηλά, άλλα ουράνια έχουν για σκέπη;

Τι αλληθωράτε με το βλέμμα καρφωμένο στους έρημους τόπους της πλεκτάνης σας;
Κούφια η ψυχή σας, κούφια και η σπορά σας. Ανεμογκάστρια τα μεγαλόπνοα σας.
Αλλά τ’ αγέρι θα φυσήξει. Πρώτα απαλά. Σαν χάδι έτοιμο να αποσυρθεί όταν αγγίζει αυτό που υβρίζει τη στοργή. Σαν φύσημα που θέλει να μάθει στο χνούδι που πρωτοανατριχιάζει πως είναι να πετάς στους καθάριους ανέμους.
Ε, σιδηρά, για ποιον σφυρηλατείς τα όπλα τα λολά;
Ε, αλογά, σε ποιανού τα άρμα έζεψες τα ζα;
Γεια σου βρε ψαρά, μα σε ποιανού τραπέζι θα αφήσεις τη δική σου τη ψαριά;
Ε, αλευρά, για ποιον νοθεύεις τα ψωμιά;
Ε αγροτιά, γέμισε ο τόπος με πικρή σοδειά.
Ε εργατιά, τι χτυπάς την κάρτα σε αυτούς που σου κλέψαν τη δουλειά;
Τώρα, με τα βλέμματα αδειανά, θωρούμε αυτό που μας κρύβαν από παλιά.
Στην έλλειψη φωτός που παραδόξως γιγαντώνει τη σκιά. Με βήματα έντρομα μικρά, μες στην ασήκωτη σκλαβιά, θα τη ρημάξουμε τη δόλια την προβιά.
Ε αφεντικά, σκατά τα κάνατε ξανά.
Και τα μελλούμενα και τα σκοπούμενα, τα πάντα τα κακώς νοούμενα τα βάλατε σε αεριωθούμενα, τις αρετές μας κάνατε πρόστυχα υπονοούμενα.
Ψιτ, γραβατωμένα ανδρείκελα. Εσείς που γκρεμίζετε βωμούς για να μοιάζετε με θεούς.
Εσείς που γελάσατε την κάθε αντιξοότητα. Ρίξτε μια ματιά ξανά.
Γιατί όσα και αν κλέψατε με αμείλικτη μικρότητα.
Όσο και αν εξυμνήσατε την κάθε ποταπότητα
Ρίξτε μια ματιά ξανά…
Δεν είσασταν, δεν είστε και δεν θα γίνετε ποτέ:
«Εμείς»
Η ανθρωπότητα.
Αν είμαι γάιδαρος λοιπόν, με καμτσικιές που πρέπει τους τόνος σου σκατά να καβαλήσω.
Τιμώ σου κάνω που ξανά και πάλι θα γκαρίσω.
Να τρέμουν τα αυτάκια σου όταν θα ακούσεις φωναχτά:
Θέλω τη ζωή μου πίσω

Read More »

Το κατά Βενιζέλον Ευαγγέλιο

Συχνά λέω ότι θα αποσυρθώ, άλλωστε ανήκω στη γενιά της απόσυρσης και της παραίτησης. Συχνά νιώθω ότι δεν έχει κανένα νόημα να γράφεις, να σχολιάζεις καταστάσεις που ναι μεν αφορούν όλους μας, αλλά επίσης μας ξεπερνούν όλους. Νιώθω την προσωπική ευθύνη της αποτυχίας. Ότι και αν έχεις κάνει, τα μνημόνια περνάν το ένα μετά το άλλο ρουφώντας φρενιασμένα τις ζωές των απλών ανθρώπων.

Το κατά Βενιζέλον Ευαγγέλιο.
Του Πέτρου Αργυρίου

14 ακόμη μαρτυρικοί μήνες τουλάχιστον. Το βασανιστήριο της σιδηρού παρθένας. Κάθε κατοστάρικο από μισθούς και συντάξεις που το κράτος κλέβει από μια κοινωνία ανέργων για να εξυπηρετήσει τους τοκογλύφους πιάνει πια κόκκαλο.
Η οικονομία μηδενίζεται. Οι Έλληνες δεν αντέχουν. Η μεσαία τάξη έγινε μια λεπτή κρούστα έτοιμη να τσαλακωθεί. Μάτια θλιμμένα, όνειρα συντριμμένα, πορεία ζωής μάταια. Για ποιο λόγο σπούδαζα τόσο χρόνια, για ποιο λόγο δούλευα τόσα χρόνια, αναρωτιόμαστε. Κλάπηκε και ο σκοπός της ζωής. Οι αυτοκτονίες έγιναν επιδημικές. Απαξιώνεται η ανθρώπινη ζωή. Η εγκληματικότητα γίνεται και αυτή ενδημική. Η μετανάστευση άλλη μια επιδημία. Όσοι θα μείνουν πίσω, τραγικά λίγοι, 7-8 εκατομμύρια, θα κληθούν να ανοικοδομήσουν μια οικονομικά καταστραμμένη χώρα που δε θα τους ανήκει. Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, οι Έλληνες θα είναι μετανάστες, είτε έχουν φύγει για αλλού είτε μείνουν στον τόπο τους. Η γενιά των 600 ευρώ φαντάζει πια μακρινό όνειρο για πολλούς.
Οι κερδοσκόποι πίνουν νερό στο όνομα της Ελλάδας και των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων που η ελληνική κρίση τους απέφερε. Εκατοντάδες τα δις και στους λογαριασμούς όλων όσων συμμετείχαν στα τεράστια ελληνικά σκάνδαλα. Και τη νύφη την πληρώνει ο λαός, καταδικασμένος σε ένα αργό, βασανιστικό οικονομικό και κοινωνικό θάνατο.
Μια αντιπροσωπευτική δημοκρατία που αντιπροσωπεύει μόνο τους αντιπροσώπους της και τους εντολείς τους. Χημικός πόλεμος των ΜΑΤ κατά των διαδηλωτών στο σύνταγμα. Και στη «Βουλή των Ελλήνων», το δούρειο ίππο της επιβολής των πλουτοκρατικών συμφερόντων, η συμμορία του κυνοβουλευτισμού να δείχνει ακριβώς τι νιώθει για την αγανάκτηση και την απελπισία του Ελληνικού λαού: απολύτως τίποτε, δεν τους καίγεται καρφάκι, δεν δίνουν δεκάρα- και τα παίρνουν όλα.
Μια στημένη παρτίδα μονόπολης… Αυτό αρχίζει να αντιλαμβάνεται ο κόσμος τώρα που και οι τελευταίες του αυταπάτες για τη δύναμη της διαμαρτυρίας πέφτουν. Δύο παράλληλα σύμπαντα: αυτό της οικονομικής εξουσίας και της πολιτικής βιτρίνας τους και αυτό των ανθρώπων. Το πρώτο ορίζει απόλυτα το δεύτερο ενώ το δεύτερο δεν επηρεάζει καθόλου το πρώτο.
«Δημοκρατία».
Μίλησε για αυτήν ο Ευ. Βενιζέλος, ίσως ο ισχυρότερος πολιτικά άντρας αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα στην ομιλία του για το μεσοπρόθεσμο. Είπε πολλές αλήθειες, πολλές από αυτές αντίστροφα όπως επιβάλει η μεταπολιτευτική πολιτική κουλτούρα που υπηρετεί και υπηρετείται πιστά από τη διαστροφή του λόγου.
«Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία δεν σημαίνει ελεύθερη εντολή, δεν σημαίνει εφάπαξ νομιμοποίηση, δεν σημαίνει αδιαφορία γι’ αυτό που συμβαίνει καθημερινά στην κοινωνία και στις ψυχές και το μυαλό των πολιτών» δήλωσε o Ευ. Βενιζέλος αναφερόμενος σε ένα μεγάλο των βαθέων ελλειμμάτων δημοκρατικών προαπαιτούμενων που χαρακτηρίζουν μια μορφή διακυβέρνησης που απέκτησε την πολιτική εξουσία αυτού του τόπου μέσω ενός απατηλού και εξόχως παγιδευτικού εκλογικού συστήματος, εξαπατώντας προεκλογικά τον Λαό, μόνο και μόνο για να τον παραδώσει δεμένο χειροπόδαρα στη διεθνή πλουτοκρατία, ενός αυταρχισμού που αυθαιρετεί κατέχοντας δημοσκοπικά μόνο το 20% της λαϊκής αποδοχής.
«Αντιπροσωπευτική Δημοκρατία δεν σημαίνει ελεύθερη εντολή, δεν σημαίνει εφάπαξ νομιμοποίηση, δεν σημαίνει αδιαφορία γι’ αυτό που συμβαίνει καθημερινά στην κοινωνία και στις ψυχές και το μυαλό των πολιτών».
Όντως. Δεν έχουμε καν αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Έχουμε μια μορφή εξουσίας που εφάπαξ αυτονομιμοποιείται, που αδιαφορεί παγερά γι’ αυτό που συμβαίνει καθημερινά στην κοινωνία και στις ψυχές και το μυαλό των πολιτών.
«Οι κοινωνίες είναι πολύπλοκες και αντιφατικές. Οι κοινωνίες είναι άδικες και σκληρές. Οι κοινωνίες από μόνες τους δεν παράγουν ούτε κοινωνική δικαιοσύνη, ούτε δικαιοκρατικές εγγυήσεις.

Η κοινωνία αν αφεθεί μόνη της … μετατρέπεται σε ζούγκλα. Αναδεικνύει την ανισότητα στην πιο ακραία μορφή.» είπε ο Ευ. Βενιζέλος δαινομοποιώντας τις κοινωνίες. Οι κοινωνίες είναι κακές Βαγγέλη. Οι εξουσίες είναι ενάρετες. Οι εξουσίες παράγουν κοινωνική δικαιοσύνη, απαλείφουν τις ανισότητες, έτσι Βαγγέλη; Ακριβώς όπως έκαναν τα κυβερνητικά σχήματα στα οποία μετέχεις. Τέρμα οι ανισότητες ανάμεσα σε μεσαία και κατώτερα κοινωνικά στρώματα. Τώρα πλέον, οι πλούσιοι πλουσιότεροι και όλοι οι υπόλοιποι φτωχοδιάβολοι. Συγχαρητήρια.
Και συνεχίζει ο Βαγγέλης σε αυτό το ξέσπασμα ανατριχιαστικής ειλικρίνειας: «Υπάρχει μια ιστορική φράση, από τη γαλλική ιστορία που λέει “la légalité nous tue”, η νομιμότητα, η δημοκρατική νομιμότητα, μας σκοτώνει».
Φυσικά και η δημοκρατική νομιμότητα σκοτώνει τις απολυταρχικές εκτροπές. Για αυτόν ακριβώς το λόγο και με περισσή φροντίδα η δημοκρατική νομιμότητα δολοφονήθηκε. Για να συνεχίζουν οι δολοφόνοι της ανενόχλητοι τα αιματοβαμμένα και βρώμικα παίγνια της εξουσίας.
«Η Αστυνομία, λοιπόν, έχει μια εντολή από την κυβέρνηση, μία και μόνη εντολή: Να διασφαλίσει και να προστατεύσει την ελεύθερη λειτουργία του Κοινοβουλίου, που είναι ύψιστη υποχρέωση όχι μόνο της Αστυνομίας, αλλά και κάθε πολίτη και δεύτερο, να προστατεύσει το δικαίωμα των απλών πολιτών, αυτών που δε θέλουν να είναι μοναχικά εγκαταλελειμμένα και ανυπεράσπιστα θύματα της κρίσης, να διαδηλώνουν και να εκφράζονται.» Καλά τα λες Βαγγέλη. Όσοι πολίτες δεν αντιστέκονται και δε διαδηλώνουν είναι «μοναχικά εγκαταλελειμμένα και ανυπεράσπιστα θύματα της κρίσης». Σκέψου τι λες Βαγγέλη πριν το πεις: ότι εγκαταλείψατε, απομονώσατε και παραδώσατε τους πολίτες στις κρισιακές δυνάμεις Βαγγέλη. Σκέψου τι λες Βαγγέλη: ότι η αστυνομία και οι αστυνομικοί έχουν μια και μοναδική εντολή από την κυβέρνηση: Να είναι οι πραιτωριανοί της. Μια και μοναδική εντολή. Όσο για τη δεύτερη εντολή που έδωσε η κυβέρνηση δεν υπάρχει. Μια και μοναδική εντολή Βαγγέλη. Και είναι σαφές ότι όταν η μια και μοναδική εντολή της κυβέρνησης συγκρούεται με τη φανταστική δεύτερη εντολή, αυτή της προστασίας του δικαιώματος διαμαρτυρίας, είναι σαφές το ποια θα τηρηθεί. Για αυτό κάνετε το σύνταγμα πισίνα αίματος και πεδίο χημικού πολέμου.
Και συνεχίζει ο δημοκράτης Βαγγέλης να αγγίζει τα βαθύτερα όχι μόνο δημοκρατικά αλλά και ανθρώπινα στρώματα μας, τις βαθύτερες δημοκρατικές και ανθρώπινες ευαισθησίες μας λέγοντας:
«Πως θα ξημέρωνε η επόμενη μέρα; Με την απειλή της αγαπημένης προς τον αγαπημένο της, ότι αν δεν ξαναγυρίσει κοντά της θα αυτοκτονήσει! Ξέρετε πόσες νέες κοπέλες έχουν οδηγηθεί κατά λάθος στο θάνατο, επειδή ο αγαπημένος δεν άκουσε, δεν κατάλαβε, ήταν εγκλωβισμένος σε άλλα συναισθηματικά διλήμματα;»
Και η Βουλή να ξεσπά σε χειροκροτήματα με την αναφορά σε νέες κοπέλες που αυτοκτονούν από έρωτα ως η άθλια ρωμαϊκή αρένα που έχει καταντήσει. Δεν ξέρω τι σήμαινε αυτό το μήνυμα και που τα απεύθυνε ο Βενιζέλος. Σε ένα σύστημα εξουσίας όπου ο πρώην Πρωθυπουργός Κ .Μητσοτάκης επιδοκιμάζει το ενδεχόμενο νεκρών διαδηλωτών, όπου ο έτερος αντιπρόεδρος Θ. Πάγκαλος μιλά για τανκς αλά Αργεντινή, όπου η ανθρώπινη ζωή απαξιώνεται πολιτικά, δεν φαντάζει περίεργο η αναφορά σε ερωτευμένες νέες που αυτοκτονούν να καταχειροκροτείται. Άλλωστε σε ένα κόσμο που οι ανθρώπινες ελευθερίες συρρικνώνονται δεν φαντάζει περίεργο ο έρωτας, το τελευταίο σύνορο της προσωπικής και συναισθηματικής ελευθερίας να χρησιμοποιείται ως καταστροφικό παράδειγμα παρανόησης.
Ο κυνισμός δεν κρύβεται πλέον πίσω από προσωπεία. Άλλωστε οι πολίτες δεν είναι τίποτε παραπάνω «από μοναχικά εγκαταλελειμμένα και ανυπεράσπιστα θύματα της κρίσης». Και γω στη θέση της διαχειριστικής ελίτ θα τους θεωρούσα ως αξιοκαταφρόνητους και αξιογέλαστους φουκαράδες. Ευτυχώς όμως που οι βουλευτές μας δεν διέπονται από τέτοια κακότητα.
Και συνεχίζει ο Βενιζέλος με τον εξόχως αποκαλυπτικό λόγο του περιγράφοντας μας το αναπόδραστο μέλλον της Ελλάδας του μεσοπρόσθεσμου:
«Η ύφεση θα μεγαλώσει, η ανεργία θα μεγαλώσει, η ρευστότητα θα εκμηδενιστεί, οι επιχειρήσεις θα οδηγηθούν σε αδιέξοδο, οι εξαγωγικές επιχειρήσεις δεν θα μπορούν να ανοίξουν γραμμές και να εκτελέσουν παραγγελίες, θα πέσει το επίπεδο των μισθών, θα πέσει το επίπεδο των περιουσιών και θα βρεθούμε προ διλημμάτων που θέλουμε να αποφύγουμε.»
Το ξέρουμε Βαγγέλη. Ο αγώνας σας τώρα δικαιώνεται. Αυτή τη στιγμή η πολιτική σας «Ελλάδα ώρα μηδέν» θα γίνει πράξη.
Συνεχίζει ο Βαγγέλης με τις ζοφερές περιγραφές της πραγματικότητας που το σύστημα στο οποίο μετέχει διαμόρφωσε: «Άρα, αφού συμφωνούμε σε αυτά, πρέπει να σας πω ότι δεν υπάρχει αυτή τη στιγμή άλλη δυνατότητα, πρέπει να κερδίσουμε χρόνο και πρέπει να κερδίσουμε χρόνο υπέρ της χώρας, υπέρ της οικονομίας, για να μην μετατραπεί η χώρα σε απόλυτο προτεκτοράτο μακροπροθέσμως.»
Η στρατηγική του στρουθοκαμηλισμού σε όλο της το μεγαλείο. Θα αποτρέψουμε το ενδεχόμενο του να γίνουμε απόλυτο προτεκτοράτο μακροπροθέσμως με το να είμαστε σχεδόν απόλυτο προτεκτεράτο βραχυπροθέσμως και μεσοπροθέσμως. Τώρα ίσως να καταλαβαίνετε για τι το λένε «μεσοπρόθεσμο». Το μακροπρόθεσμο έπεται. Μπράβο Βαγγέλη. Αυτή σου η ρήση θα μείνει στην ιστορία. Όσο περισσότερο σκύβεις το κεφάλι, όσο χαμηλότερα σκύβεις, τόσο μεγαλύτερες ελπίδες έχεις να ανακτήσεις κάποια τα χαμένα προνόμια του σκλάβου. Το θυμάμαι το λέγαν οι αφροαμερικανοί δούλοι στις φυτείες: όχι, δεν πεθαίνω δουλεύοντας στις φυτείες των αφεντικών μου. Απλά κερδίζω χρόνο για να μη σκλαβωθώ απολύτως. Έτσι Βαγγέλη: Πες το μας: Κυβερνάτε νεοραγιάδες.
Αυτή η βαρυχειμωνιά που πέταξαν πάνω μας οι πολιτικοί σαν να ταν θεοί τιμωροί που σουρώσαν από την ίδια τους τη δύναμη, θα κρατήσει πολύ καιρό. Αφού οι ψυχές μας και τα όνειρά μας παγώσαν το φετινό χειμώνα θα πάγωσαν και κάποιοι από εμάς στο δρόμο. Θάνατοι, πείνα, φτώχια, εξαθλίωση, προσφυγιά θα διογκωθούν αναπόφευκτα. Ακόμη όμως και κάτω από παχιά στρώματα χιονιού, νέοι σπόροι φυτρώνουν. Όλα όσα μας κλέψαν, το μέλλον μας, την αξιοπρέπεια μας, τη ζωή μας, το όνειρα μας, τη γη μας, τον πλούτο μας, μπορούμε να τα πάρουμε πίσω. Αρκεί να οργανωθούμε. Πολιτικά. Να ρίξουμε τους τοίχους που έχουν βάλει ανάμεσά μας, τους τοίχους που μας κάνουν να νιώθουμε τόσο μικροί και τόσο μόνοι.
Φίλτατοι συμπολίτες μου, το είδατε, το ξέρετε πια ότι δεν μετράν τη φωνή μας. Σε αντίθεση με όσα λέγονται η μόνη μας δύναμη είναι η ψήφος μας. Αρκεί να δημιουργήσουμε εμείς αυτό που θέλουμε να ψηφίσουμε χωρίς τη μεσολάβηση κομματικών νταβατζήδων. Μην πάνε τσάμπα τα χρόνια που μας κλέψανε. Μην τους τα χαρίσουμε ξανά. Κάναν την πολιτική αξεπέραστο κοινωνικό πρόβλημα. Ας κάνουμε τα κοινωνικά ζητήματα πολιτική και αξεπέραστο πρόβλημα τους. Και ας δούμε τότε, όταν θα υπάρξει μια δημοκρατία σε αυτόν τον τόπο, αν οι εξουσιαστές θα είναι τόσο κυνικοί με τη ζωή τους όσο υπήρξαν με τη δική μας.

Read More »

Συν-ένεση με το στανιό

Εδώ η συναίνεση, εκεί η συναίνεση, που είναι η συναίνεση; Συναίνεση ψάχνουν οι παπατζήδες του ελληνικού πολιτικού σκηνικού και δεν τη βρίσκουν. Για την ακρίβεια ψάχνουν για μακάκες, καθώς τα αποθέματα τους τελειώνουν. Αλλά το μνημόνιο είναι σαφές: κομμένο το κοινωνικό κράτος. Κακό αυτό. Επάρατο. Μα μαζί με το απερίγραπτο κακό του μνημονίου έρχεται και ένα καλό από τα σπλάχνα της κοινωνίας: κομμένες οι μακακίες φροντοφωνάζει η κοινωνία. Η συναίνεση έσπασε. Επιτέλους. Η τσίμπλα έπεσε από τα μάτια. Ευχαριστούμε Ελλάδα, που λέγαν και στους Ολυμπιακούς, τη φιέστα του καπιταλισμού που μας βούλιαξε ακόμη πιο βαθειά μέσα στο βόθρο μας. Ευχαριστούμε Ισπανία.

Συν-ένεση με το στανιό
Του Πέτρου Αργυρίου
(Περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο agriazwa.blogspot.com)

Θυμάμαι τον εαυτό μου νεαρότερο, ιδεαλιστή, με ιεραποστολική διάθεση να ωρύεται: Σπάστε τη μαμημένη τη συναίνεση. Σπάστε τα δεσμά που κρατάν αυτήν την κοινωνία όμηρο του εαυτού της.
Τα αλισβερίσια. Τις αλλαξοκολιές.
Και ξαφνικά φύσηξε μνημόνιο που περονιάζει το μεδούλι, και πουφ, μαγικά, πάει η συναίνεση. Υλικό ονείρου, αυτό ήταν όλο. Ενός μεταμφιεσμένου εφιάλτη που βρωμούσε κολόνια.
Τα ανέφικτα γίναν εφικτά, τα δεδομένα ζητούμενα, τα αυτονόητα γίναν αιτήματα και το αντίστροφο.
Ιουδαία κάτω από το Ρωμαϊκό ζυγό είμαστε. Μια χούφτα πουλημένοι που κάνουν κουμάντο -όσο τους παίρνει πια- και από κάτω χάβρα Ιουδαίων: ζηλωτές, μεσσιανιστές, κινήματα, αγανακτισμένοι, πρώην βολεμένοι, νυν βολεψάκηδες, οργανωμένοι, ανοργάνωτοι, μετά Χριστόν προφήτες που έρχονται από τα σπλάχνα της συναίνεσης για να καυχηθούν πως «εμείς τα λέγαμε» και να αντλήσουν αναγνώριση που δε τους αξίζει, τα πιο αταίριαστα δίπολα να βράζουν μαζί στο κοινωνικό καζάνι. Το πιο συχνό ερώτημα του Έλληνα, το ξέρεις ποιος είμαι εγώ ρε έχει αντικατασταθεί από το πού ήσουν εσύ; Όλα τα χει ο μπαχτσές. Εκτός από συνεννόηση. Εκατομμύρια Έλληνες συμφωνούν ότι συμφωνούν, στο ότι έχουν κοινές προτεραιότητες αλλά δεν μπορούν να συμφωνήσουν σε τι συμφωνούν. Ο πύργος της Βαβέλ. Πόσο χρήσιμη θα μας ήταν σήμερα μια λαλιά, αυτή που κάναμε χίλια κομμάτια. Πόσο θα θέλαμε να επικοινωνήσουμε τώρα που καταλαβαίνουμε ότι η γλώσσα δεν είναι αξεσουάρ προσωπικής μαγκιάς αλλά ανεκτίμητο όργανο επικοινωνίας;
Μέσα από τη διάλυση μας ξαναγινόμαστε κοιν-ωνία. Πως φτιάχνεις όμως μια καινούρια κοινωνία από τα μπάζα μιας προηγούμενης που καταρρέει; Με συνθήματα; Με πορείες; Με μίξερ;
Δεκαετίες τώρα κάνουμε μακροβούτια σε μια χάσκουσα παγίδα. Όταν αυτή χόρτασε, το δόκανο έκλεισε. Και μεις παγιδευτήκαμε.
Αλλά δεν είμαστε μόνοι. Ο υψηλότερος πολιτικός άντρας είναι πια μαζί μας. Παγιδεύτηκε και αυτός στο δόκανο που ο ίδιος ενεργοποίησε. Και τώρα ροκανίζει το πόδι του για να γλιτώσει από τη μοίρα του «λαού του». Από τουρίστας έγινε ικέτης. Φαίνεται στα λόγια του: «Αν φύγει ο Παπανδρέου θα διαγραφεί το χρέος μας θα σταθούμε στα πόδια μας;”… “Ποιος πρωθυπουργός θα ήθελε να βγαίνει με το δίσκο και να μαζεύει λεφτά από άλλες χώρες και να ακούει και τα σχολιανά του. Εγώ πάντως όχι! Δεν το κάνω για την πάρτη μου… Αλλά το κάνω για την Ελλάδα για το συνταξιούχο…

“Πειτε κ. Τσίπρα. Θέλετε να διεκδικήσω αυτά τα λεφτά; Αν πουν όλοι πήγαινε φτύσ’ τους θα το κάνω… Λέω και εγώ πολλές φορές: “άει στο καλό”…
Να κάνω τον ήρωα και προς στιγμή να αισθανθώ εθνική ανάταση αλλά ξέρετε τι ανάταση θα ήταν που θα φεύγαμε από το ευρώ; … Αυτή θα ήταν η πατριωτική στάση κ. Τσίπρα;»
Αξιοθρήνητο. Δεν το κάνω για μένα. Για την καημένη τη μανούλα μου το κάνω που ήθελε να με καμαρώσει ηγέτη.
Αγανακτισμένος και ο Παπανδρέου να λέει το ιστορικό «άει στο καλό». Αυτό πάει να πει πυγμή. Αυτό πάει να πάει οργή. Συγγνώμη, συγχωρείστε με. Είναι δείγμα πολιτικού πολιτισμού στην ώρα της ύστατης ανάγκης σου να λες «άει στο καλό». Τον θυμάστε τον πολιτικό πολιτισμό; Αν όχι ψάξτε στη σελίδα 1111 του Λεξικού των σύγχρονων πολιτικών μύθων, του λεξικού που ξεκινά με τη λέξη Δημοκρατία.
Ο Παπανδρέου ικέτης. Ο άνθρωπος που ετσιθελικά πέρασε τα σκληρότερα και αντικοινωνικότερα μάλλον μέτρα στο Δυτικό κόσμο, τώρα ικετεύει. Ζητά κατανόηση, ζητά συναίνεση. Που να βρει αυτά που ο ίδιος διέλυσε; Που να τα βρει;
Ο Παπανδρέου δεν καταρρέει πολιτικά. Προσωπικά καταρρέει. Ακόμη και όταν λέει το ποιηματάκι της παγκόσμιας διακυβέρνησης που χρόνια τώρα φανερώνει τις πηγές και τον προσανατολισμό της πολιτικής του σκέψης, το κάνει πλέον με φανερό αυτοοικτιρμό: «Όσοι διαδηλώνουν, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε τόσες πλατείες ανά τον κόσμο, απευθύνονται σε εθνικά συστήματα Δημοκρατίας, τα οποία σήμερα είναι αδύναμα, πολύ πιο αδύναμα από ό,τι παλαιά. Πέρα δηλαδή από τις ενδογενείς τους ατέλειες, που πρέπει και αυτές να αλλάξουν για να αντιμετωπιστούν, αιχμαλωτίζονται από παγκόσμιες εξουσίες και από τις αδυναμίες ενός παγκόσμιου ή περιφερειακού συστήματος».
«Υπογράμμισε ότι η νέα γενιά και οι επόμενες γενιές θα βρεθούν αντιμέτωπες με τα μεγαλύτερα, ίσως, προβλήματα που έχει αντιμετωπίσει ποτέ η ανθρωπότητα.»
Ο Παπανδρέου δηλώνει την αδυναμία του «συστήματος» δημοκρατίας. Αιχμαλωτισμένος όπως ο ίδιος δηλώνει από παγκόσμιες εξουσίες, ζητάει το δικό του πολιτικό ελικόπτερο για να διαφύγει. Και δεν του επιτρέπεται.
Αυτά έχουν οι συμφωνίες με το διάβολο. Αυτά που κερδίζεις είναι πολύ λιγότερα από αυτά που θα χάσεις. Σαν να παίρνεις δάνειο από τράπεζες ή από το ΔΝΤ ένα πράμα.
Και τώρα ήρθε η ώρα του Παπανδρέου να πληρώσει. Οι εντολείς του δε θα του επιτρέψουν να δραπετεύσει αν δε τους διασφαλίσει μια διάδοχη κατάσταση πολιτικής σταθερότητας. Για αυτό και ο Παπανδρέου ζητά συναίνεση και καταμερισμό των δικών του ευθυνών σε όλο το πολιτικό σύστημα.
Τι είδους συναίνεση ζητά ο Παπανδρέου; Μέχρι τώρα η χώρα συναινούσε στη διαφθορά και τη φαυλοκρατία. Τώρα αρχίζει να συναινεί στο δίκαιο. Η συναίνεση που ζητά ο Παπανδρέου όμως δεν είναι λαϊκή. Η προφανής δεδηλωμένη κατακραυγή των εκατοντάδων χιλιάδων Αγανακτισμένων δεν δύναται να συμπεριληφθεί στη συναίνεση που επιζητεί ο Παπανδρέου. Η συναίνεση που ζητά ο Παπανδρέου είναι κομματική, σε πείσμα των καιρών, σε πείσμα της λαϊκής βούλησης. Συγκαλεί συσκέψεις κομματαρχηγών. Συναντιέται με τον Πρόεδρα της δημοκρατίας συχνά σαν να ναι ερωτευμένα πιτσουνάκια. Φλερτάρει με το ΛΑΟΣ χαρακτηρίζοντας το υπεύθυνο και πατριωτικό. Και ο Καρατζαφέρης απαντά στο κάλεσμα βοήθειας του πρωθυπουργού προκειμένου να γευτεί κυβέρνηση, μπλοφάροντας ότι θα αποσύρει τους βουλευτές του. Όταν η μπλόφα δεν πιάνει, έρχεται ο Αντωνάκης ο Σαμαράς να βοηθήσει τον πρώην συγκάτοικό του, προτείνοντας μια υπηρεσιακή κυβέρνηση με πρόσωπα κοινής αποδοχής χωρίς τον Παπανδρέου. Αλλά όσο γενναιόδωρη και αν είναι η προσφορά του φίλου του, ο Παπανδρέου δεν μπορεί να τη δεχτεί καθώς αυτή δεν μπορεί να εγγυηθεί την πολυπόθητη πολιτική σταθερότητα που οι εντολείς του χρειάζονται για να ολοκληρώσουν το σχεδιασμό τους.
Η λύση στον Παπανδρέου πλέον δίνεται από την πιο αναπάντεχη πλευρά. Από τους εσωκομματικούς Ιζνογκούντ οι οποίοι πλήρως παροπλισμένοι εδώ και μήνες από την μνημονιακή παντοδυναμία και αντιμέτωποι πλέον με το ενδεχόμενο εκπαραθύρωσης από το σύστημα πολιτικής εξουσίας ανθρώπων τους και αντικατάστασης τους από εξωκομματικούς, βρίσκουν πλέουν την αχίλλειο πτέρνα της εξουσίας: την αδήριτη ανάγκη του Παπανδρέου να αποδράσει και να μην έχει την μοίρα άλλων μοναχικών ηγετών, μην τυχόν γίνει ο πρώτος Μουμπάρακ της Ε.Ε.
Ντόμινο οι βουλευτικές παραιτήσεις. Πρόταση (εικάζω διαδοχής) από τον Βενιζέλο στον Παπανδρέου.
Η Βάσω Παπανδρέου μαζεύει υπογραφές για τη σύγκληση της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΠΑΣΟΚ.
Ίσως ο Παπανδρέου σύντομα να λυτρωθεί από τα μνημονιακά δεσμά που ο ίδιος έφερε.
Μέσα στην αναμπουμπούλα ο Παπακωνσταντίνου παίρνει πίσω μέτρα του μεσοπρόθεσμου. Πως γίνεται αυτό; Πότε απέκτησε τόση ισχύ ένας υπουργός ο οποίος σε πρόσφατη σύσκεψη κορυφής παραγκωνίστηκε πλήρως σαν να του λέγαν «υπηρέτη μη μιλάς εκτός από όταν θα μας ρωτάς: τι θα θέλατε κύριοι»; Μέχρι σήμερα η κυβέρνηση και η σύμπραξη ΔΝΤ-τρόϊκας έπαιζαν το παιχνίδι του κακού και του φρικτού μπάτσου. Τα πάντα παρουσιάζονταν αναπόδραστα. Πίεζαν Τρόϊκα-ΔΝΤ. Παραχωρούσε η κυβέρνηση. Πίεζαν ακόμη περισσότερο, παραχωρούσε η κυβέρνηση ακόμη περισσότερο. Η παραχώρηση έγινε εξαρτημένο κυβερνητικό αντανακλαστικό. Η αιφνίδια επανάκτηση πολιτικής ισχύος ενός υπουργού και μάλιστα ενός υπουργού του οποίου η απομάκρυνση από τη θέση του πρέπει να θεωρείται δεδομένη και η απόσυρση μέτρων χωρίς εμφανή προσυνεννόηση με τους επικυρίαρχους του ΔΝΤ και της Τρόικας επιβεβαιώνει κάποια πράγματα:
-Την ύπαρξη hotline ανάμεσα στην ομάδα Παπανδρέου και των οικονομικών επικυρίαρχων.
-Την απόλυτη ενδοτικότητα αυτής της κυβέρνησης. Όπως περιέγραφε και ο Δημήτρης Καζάκης: «Αυτό που τους ενδιέφερε δεν ήταν να βάλουν σε εφαρμογή το μνημόνιο, αλλά τη δανειακή σύμβαση. Με τη δανειακή σύμβαση λοιπόν εξαναγκάσανε τη κυβέρνηση – «εξαναγκάσανε» τρόπος του λέγειν: επειδή τυχαίνει λόγω επαγγέλματος να γνωρίζω και στελέχη του ΔΝΤ, γελάγανε τις μέρες εκείνες. Μου λέγανε ότι δεν είχαν προφτάσει να στείλουν τη δανειακή σύμβαση και είχε γυρίσει πίσω υπογραμμένη.

Ή τα ίδια στελέχη πιστεύανε ότι θα υπήρχε διαπραγμάτευση, γι' αυτό ήταν ακραία η διατύπωση της δανειακής σύμβασης, με σκοπό να κοπούνε κάποιες, οι πιο ακραίες εκδοχές, μέσα από μια διαπραγμάτευση. Δεν υπήρξε τίποτα, υπογράφτηκε αβλεπί. Και γράφτηκε στον διεθνή τύπο άλλωστε πολύ έντονα, κάποιοι οικονομικοί αναλυτές είπαν «τι σόι κυβέρνηση έχετε στην Ελλάδα»
-Την ενδυνάμωση της θεώρησης μου ότι η κεντρική κυβερνητική ομάδα πρακτόρευε για να φέρει μέσω της ελληνικής κρίσης και του κινδύνου επέκτασης της σε όλη την Ευρώπη, τη σύγκλιση τρόϊκας-ΔΝΤ και να αναδείξει τη νέα αυτή οντότητα σε ένα υπερεθνικό συντονιστικό οικονομικό όργανο υπεράνω των εθνικών πολιτικών συστημάτων. Ας θυμηθούμε λίγο την πρόσφατη ρήση Παπανδρέου ο οποίος περιγράφει αυτήν ακριβώς την εξέλιξη σα να ήταν απλό θύμα της και όχι ένας από τους βασικούς συντελεστές της: «Τα εθνικά συστήματα δημοκρατίας σήμερα είναι αδύναμα, πολύ πιο αδύναμα από ότι παλαιά … αιχμαλωτίζονται από παγκόσμιες εξουσίες και από τις αδυναμίες ενός παγκόσμιου ή περιφερειακού συστήματος»
Well done Mr. Prime Sinister.
Δυστυχώς είστε και σεις πλέον θύμα των πολιτικών σας.
Τώρα ξεκίνησε ο χορός του Ζαλόγγου. Ευτυχώς θα πέσει το σαθρό πολιτικό σύστημα που για λόγους πολιτικού μάρκετινγκ χαρακτήριζαν ως «κοινοβουλετική δημοκρατία». Μάλλον επρόκειτο για απλή ανορθογραφία. Ίσως κάποιος να βρισκε το κυνοβουλετική δειμοκρατία πιο αντιπροσωπευτικό της Ελληνικής πολιτικής σκηνής. Δυστυχώς μαζί με το πολιτικό σύστημα δεν θα πέσουν οι χειρότεροι εγκληματικοί τελεστές. Σε ένα πράμα έχει δίκαιο ο Παπανδρέου. Όπως ο ίδιος διερωτάται «Αν φύγει ο Παπανδρέου θα διαγραφεί το χρέος μας θα σταθούμε στα πόδια μας;».
Έχει δίκιο. Δε θα σταθούμε στα πόδια μας. Πρέπει να μάθουμε να μπουσουλάμε πολιτικά μόνοι μας πριν καταφέρουμε να σταθούμε στα πόδια μας. Και υπάρχουν πολλοί πολιτικοί που δε θέλουν να επιτρέψουν κάτι τέτοιο. Ακόμη και αν αυτό σημαίνει νεκρούς.
Σε πρόσφατη συνέντευξη του στον αμερικανόφιλο Παπαχελά, ο Κ. Μητσοτάκης, ο δεινόσαυρος του νεοφιλελευθερισμού, μας διαβεβαίωνε ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων πολιτικών είναι τίμιοι, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο η διαφθορά και η αδιαφάνεια να είναι ιοί από το διάστημα που έρχονται για διακοπές στην Ελλάδα και το χρέος να είναι ένα φυσικό φαινόμενο. Στη συνέχεια, ο Κ.Μ έγινε ακόμη πιο προκλητικός, εγκληματικά προκλητικός.
«Μητσοτάκης: (Οι πολιτικοί) … Έδειξαν, ειδικά στην περίπτωση αυτή (των αγανακτισμένων) ανοχή μεγάλη, υποχωρούν μπροστά στην ιαχή του πεζοδρομίου…
…Παπαχελάς: Εγώ να το καταλάβω. Αλλά εσείς πιστεύετε ότι η Βουλή πρέπει ό,τι και να γίνει αύριο ό,τι και να σημαίνει αυτό, ότι πρέπει να μείνει ανοιχτή;
Μητσοτάκης: Βεβαίως η Βουλή πρέπει να μείνει ανοιχτή, αλίμονο αν δεν μείνει η Βουλή ανοιχτή. Η δημοκρατία κ. Παπαχελά έχει χρέος να προστατέψει τον εαυτό της και οι αρχηγοί οι υπεύθυνοι πολιτικοί, οι ηγέτες όποιοι και νά ‘ναι έχουν χρέος αυτή την ώρα να κρατήσουν τη Βουλή ανοιχτή.

…Παπαχελάς: Καταλαβαίνετε ότι αυτό σημαίνει ότι μπορεί να έχουμε ακόμα..
Μητσοτάκης: (Διακόπτει απότομα): Να υπάρχει! Οτιδήποτε! Οτιδήποτε!
Παπαχελάς: Αυτό σημαίνει ότι μπορεί να έχουμε και νεκρούς...
Μητσοτάκης: Να έχουμε και νεκρούς! Τι θα πει αυτό να έχουμε;»
Η δημοκρατία που έχει χρέος να προστατεύσει τον εαυτό της από τους … πολίτες. Η δημοκρατία που απειλεί τους πολίτες αλλά δεν δέχεται απειλές. Η δημοκρατία που τρομοκρατεί αλλά δεν τρομοκρατείται… Η δημοκρατία που δε μετράει την ανθρώπινη ζωή. Η δημοκρατία αυτών των ολίγων δεν λέγεται δημοκρατία. Ολιγαρχία λέγεται. Εξουσιομανία λέγεται. Τυραννία λέγεται. Ας σταματήσουν λοιπόν οι Τυραννόσαυροι να βάζουν τη δημοκρατία στο στόμα τους. Κατάντησε λέξη βρώμικη η δημοκρατία μέσα σε αυτά τα στόματα και τα μυαλά που την αναμασούν. Χυδαία.
Σε ενδεχόμενο νεκρών διαδηλωτών τις επόμενες καυτές μέρες από το μηχανισμό καταστολής δεν θα είναι ηθικός αυτουργός μόνο η πολιτική Παπανδρέου αλλά και η προτροπή Μητσοτάκη: Να έχουμε νεκρούς! Τι θα πει να έχουμε; Αν ο Μητσοτάκης ήταν στην εξουσία, μια τέτοια φράση δε θα ήταν απλή προτροπή και παρακίνηση αλλά εντολή εκτέλεσης. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που τόσες και τόσες φημολογίες τριγυρνάν γύρω από τον Μητσοτάκη και την προσωπική του διαδρομή.
Βρισκόμαστε σε ένα ιστορικό σταυροδρόμι και μπροστά μας στέκεται ένα άλυτο που αίνιγμα που έχει να κάνει με την ανάταση ή την καταστροφή μας. Εδώ που φτάσαμε, ας αφήσουμε τα μυαλά μας να εκτεθούν στα λόγια ενός μεγάλου μας ποιητή:
«Όταν στον δρόμο της Θήβας ο Οιδίπους συνάντησε τη Σφίγγα και αυτή του έθεσε το αίνιγμά της, η απόκρισή του ήταν: Ο άνθρωπος. Τούτη η απλή λέξη χάλασε το τέρας. Έχουμε πολλά τέρατα να καταστρέψουμε. Ας συλλογιστούμε την απόκριση του»

Read More »

Τα ανεξάντλητα κοιτάσματα της παραπληροφόρησης

Μια πλούσια γη για το εκλεκτό έθνος. Να μην πτωχύνουνε ποτέ, σε ανέχεια να μη βρεθούν, αυτή ήταν η εντολή από άνωθεν. Έτσι η πλάση μάζεψε προνοητικά και χρυσό και ουράνιο και πετρέλαιο κάτω από αυτή τη γη, να πατάνε οι κάτοικοι της σε κάθε βήμα τους όχι πάνω σε κάποιο αραβικό χαλί, αλλά σε αμύθητο ορυκτό πλούτο. Το μόνο που χρειαζόταν για να ανοίξει αυτό το πελώριο υπόγειο θησαυροφυλάκιο ήταν το παρασύνθημα, κάτι σαν το σουσάμι άνοιξε. Δυστυχώς για αυτόν τον τόπο ενώ ο Αλί Μπαμπά είχε μόνο 40 κλέφτες, εδώ κάθε κλέφτης έχει 40 πάτρωνες . Σε αυτόν τον τόπο οι κλέφτες αναπαράχθηκαν ιϊκά και ενσωματώθηκαν στο DNA της κοινωνίας, απορροφώντας κάθε παραγωγική της δραστηριότητα για να καλύψουν τις ακόρεστες ανάγκες του κοινωνικού παρασιτισμού τους.

Τα ανεξάντλητα κοιτάσματα της παραπληροφόρησης

Του Πέτρου Αργυρίου ( περισσότερο για το συγγραφέα και το έργο του στα agriazwa.blogspot.com)

Έτσι Ιϊκά και καταστροφικά αναπαράγονται και οι ειδήσεις σε αυτόν τον τόπο. Όπως αυτή που αυτή που εμφανίζεται στο newsbomb.gr στις 18-11-2010 με τον βαρύγδουπο τίτλο «Απίστευτο! Χαρίσαμε Ελλάδα στην Τουρκία» και σύμφωνα με το οποίο: «Συγκλονιστικές αποκαλύψεις του newsbomb.gr για τον «πόλεμο του πετρελαίου» στην Ελλάδα, συνεχίζεται σήμερα με αποκλειστικές πληροφορίες του Κώστα Χαρδαβέλλα από σουηδικές πηγές με έδρα την Στοκχόλμη. Συνασπισμός επτά σκανδιναβικών χωρών πρότειναν στην ελληνική κυβέρνηση πριν υπογράψει το μνημόνιο με την Τρόικα, χρηματική ενίσχυση 250 δισ. ευρώ σε βάθος 5 ετών με δόσεις, με αντιπαροχή να τους δοθεί η έγκριση έρευνας και εκμετάλλευσης των κοιτασμάτων πετρελαίου και φυσικού αερίου που βρίσκονται στον ελληνικό χώρο (η πρόταση στην ελληνική κυβέρνηση έγινε από τον οργανισμό Scandec Org που είναι μία εμπορική – οικονομική – πολιτική ένωση των επτά σκανδιναβικών χωρών Σουηδίας, Νορβηγίας, Δανίας, Φινλανδίας, Εσθονίας, Λετονίας και Λιθουανίας).»… «Η αναφορά της νορβηγικής εταιρείας TGF-MoR, που κάνει σεισμικές έρευνες για ανεύρεση κοιτασμάτων φυσικού αερίου μιλάει για κοίτασμα 6 δισ. βαρελιών φυσικού αερίου μόνο στην Κρήτη, όσο δηλαδή τρεις φορές της Αλάσκας και μισή φοράς του συνόλου της Σιβηρίας.».

Οι αποκλειστικές πηγές του Χαρδαβέλλα από σουηδικές πηγές με έδρα τη Στοκχόλμη φαίνεται μάλλον να είναι οι αναφορές σε κάποιο δημοσίευμα της «Stockholm Daily» της 26-10-2010 για το οποίο το ηλεκτρονικό αρχείο της ίδιας της Stockholm Daily δε φαίνεται να είναι ενημερωμένο…
Η είδηση διαχέεται εκτεταμένα στην μπλογκόσφαιρα και στην κοινή γνώμη και επανέρχεται μέσω αναπαραγμένων δημοσιευμάτων με την πιο πρόσφατη κορύφωση της διάχυσης να οφείλεται στην αναπαραγωγή της από την Ζούγκλα τον Απρίλιο του 2011 που αναζωπυρώνει το ενδιαφέρον για τις «αποκαλύψεις».
Ας σταθούμε στους τρεις μεγαλύτερους σταθμούς αναπαραγωγής της είδησης, το Newsbomb.gr, τη Ζούγκλα και την ειδική επιστήμονα του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας Δρ. Ευαγγελία Γκόλια.
Δεδομένου ότι η επιστήμη θεωρείται πιο αξιόπιστη από τη δημοσιογραφία, ας ξεκινήσουμε από την υπεύθυνη «ανάλυση» που υπογράφει η Δρ. Γκόλια στο τέλος της οποίας παρουσιάζει τον εαυτό της ως:
Χημικό, Γεωπόνο 
ΜΔΕ στη Διασφάλιση Ποιότητας
Διδακτορικό Δίπλωμα στη Ρύπανση Εδαφών
ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΕΔΑΦΟΛΟΓΙΑΣ ΤΜΗΜΑ ΓΦΠ ΚΑΙ ΑΠ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ ΘΕΣΣΑΛΙΑΣ
Οι συστάσεις που δίνει για τον εαυτό της δεν ταυτίζονται ακριβώς που τα διαπιστευτήρια που τις αναγνωρίζει το πανεπιστήμιο Θεσσαλίας σύμφωνα με το οποίο η κ. Γκόλια είναι:
Χημικός, άδεια εξ. Επαγ. Οινολόγου, ΜΔΕ στη Διασφάλιση Ποιότητας, Διδάκτορας Τμήματος Γεωπονίας, ΦΠ & ΑΠ Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Κάποιος κακεντρεχής θα μπορούσε να πει καλά κρασιά αλλά εγώ θα διαφωνήσω. Δεν είναι κακό για έναν εδαφολόγο να μπαίνει σε ξένα χωράφια. Αρκεί να ξέρει που πατάει γιατί που και που σε χωράφια υπάρχουν κοπριές. Και στην περίπτωση που η ενυπόγραφη ανάλυση δεν είναι πλαστογραφία αλλά αποδίδεται στην οινολόγο δρ. Γκόλια, τότε όχι μόνο την πάτησε, αλλά έκανε την κοπριά λίπασμα για να καλλιεργηθεί η παραπληροφόρηση στην κοινή γνώμη. Ας δούμε το γιατί.

Newsbomb.gr, Ζούγκλα και Γκόλια αναφέρουν από κοινού τα ονόματα Scandec Org και TGF-Mor ως μεγάλους παίκτες που δραστηριοποιήθηκαν σε σχέση με τον ανεκμετάλλευτο ενεργειακό πλούτο της Ελλάδας. Αυτά το ονόματα είναι τόσο δυσεύρετα εκτός της Ελληνικής ειδησεογραφίας που θα μοιάζουν με εφευρήματα- αν δεν ήταν παραφθορές. Γιατί μια σειρά αναπαραγωγών της ίδιας είδησης που αντλούν ως πηγή την αναφορά στο επίμαχο και επίσης δυσεύρετο ως ανύπαρκτο (δεν είμαι βέβαιος ακόμη για αυτό) δημοσίευμα της Stockholm Daily αναφέρονται στα περισσότερο πειστικά ονόματα Scandic Org και TGS-NOR.
Το πλησιέστερο που μπορεί να βρει κάποιος στο Scandec ή καλύετερα Scandic Org λοιπόν που είναι «μία εμπορική – οικονομική – πολιτική ένωση των επτά σκανδιναβικών χωρών Σουηδίας, Νορβηγίας, Δανίας, Φινλανδίας, Εσθονίας, Λετονίας και Λιθουανίας» είναι η Scandic.Org, μια μεταφραστική εταιρία.
Όσο για την TGS-NOR που Newsbomb.gr, Ζούγκλα και Γκόλια παραφράζουν ως TGF-MOR, αδυνατώντας έστω να αναπαράγουν σωστά μια λανθασμένα είδηση, ούτε αυτή υπάρχει. Το όνομα TSG-NOR αναφέρεται στην εταιρία TGS που συλλέγει σεισμικά δεδομένα και παρέχει γεωεπιστημονικά δεδομένα στην πετρελαϊκή βιομηχανία και τη βιομηχανία φυσικού αερίου. Θα μου πείτε τι TGS τι TGS-NOR, το ίδιο είναι. Καθόλου. Το NOR υπονοεί έναν νορβηγικό βραχίονα της TGS και τέτοιος δεν υπάρχει. Η TGS ιδρύθηκε το 1981 στις ΗΠΑ για να συλλέγει σεισμικά δεδομένα από τον Κόλπο του Μεξικού. Την ίδια χρονιά ιδρύεται στη Νορβηγία η NOPEC για να συλλέγει σεισμικά δεδομένα, κυρίως από τη Βόρεια Θάλασσα. Οι δύο εταιρίες συγχωνεύονται το 1998 και επεκτείνοντας τη δραστηριότητά τους δημιουργώντας με αυτόν τον τρόπο την TSG-NOPEC η οποία θα διατηρήσει τελικά την ονομασία TGS. TGS-NOR δεν υπάρχει και το πλησιέστερο στην πραγματικότητα όνομα που μπορεί να βρει κανείς είναι το TGS-NOR.
Πως λοιπόν μπορεί μια είδηση να θεωρείται αξιόπιστη όταν τα δομικά της στοιχεία είναι παραφθορές αναφορών σε ανυπαρκτότητες;
Δεν τρέφω καμιά απολύτως αγάπη για την κυβέρνηση Παπανδρέου και τα συμφέροντα της οικονομοκρατίας που αυτή πιστά εξυπηρετεί με αδιανόητο κόστος για τους λαούς. Αντιθέτως, άσκησα σφοδρότατη κριτική από πολύ νωρίς όχι μόνο στις πολιτικές αλλά και στο ίδιο το πρόσωπο. Το ότι μια πολιτική είναι νόθα όμως δεν δικαιολογεί σε καμιά περίπτωση μια πολεμική εναντίον της μέσω νόθας δημοσιογραφίας που αποτελεί μια συμπληρωματική πλευρά της ίδιας προβληματικής.
Η τεχνολογική εποχή επιτρέπει τη χρήση στη δημοσιογραφία δικτύων πληροφοριών όπως το τηλεφωνικό και το ίντερνετ. Η μη επαλήθευση της είδησης μπορεί να γεννήσει χιουμοριστικά σχόλια όπως «δεν ήξερες δεν γκούγκλαρες» ή «ο κόσμος το’ χει γκουγκλάρει και εμείς κρυφό καμάρι». Η διασπορά ψευδών ειδήσεων μπορεί να οφείλεται σε δημοσιογραφική αλητεία, ανεπάρκεια, προχειρότητα, εξυπηρέτηση σκοπιμοτήτων ή και σε κάθε πιθανό συνδυασμό τους. Η συγκεκριμένη διασπορά που γνώρισε πρόσφατα μια ακόμη κορύφωση έφερε αποτελέσματα: Στις 7 Ιουνίου η 2011 η κυβέρνηση ανακοινώνει τη διενέργεια σεισμικών ερευνών σε Ιόνιο, Δυτική Ελλάδα και νότια της Κρήτης – δημόσια διαβούλευση
«Σε δημόσια διαβούλευση στο opengov.gr θέτει το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής το προσχέδιο της διεθνούς πρόσκλησης εκδήλωσης ενδιαφέροντος για τη διενέργεια σεισμικών ερευνών, μη αποκλειστικής χρήσης, στην ευρύτερη περιοχή του Ιονίου Πελάγους, της Δυτικής Ελλάδας και νότια της Κρήτης προκειμένου να διασφαλισθεί η διαφάνεια της διαδικασίας και να αποτυπωθούν οι προτάσεις των ενδιαφερομένων.
Η διαδικασία αφορά στην απόκτηση δεδομένων μη αποκλειστικού χαρακτήρα από διεθνείς γεωφυσικές εταιρίες, που αναλαμβάνουν το κόστος των ερευνών. Το σύνολο των τεχνικών και επιστημονικών αποτελεσμάτων παραδίδεται στο Ελληνικό Δημόσιο και οι εταιρίες, για συγκεκριμένο χρόνο, διατηρούν το δικαίωμα διάθεσης των δεδομένων αυτών στις διεθνείς πετρελαϊκές εταιρείες, οι οποίες σχεδιάζουν να επενδύσουν για έρευνα και παραγωγή υδρογονανθράκων.
Με τις έρευνες αυτές, οι ειδικοί διευκολύνονται στο να διερευνήσουν γρήγορα και αποτελεσματικά ευρείες περιοχές με τη χρήση τεχνολογιών αιχμής, να αποτυπώσουν σε βάθος πετρελαϊκά συστήματα και να αναδείξουν γεωλογικές δομές, οι οποίες, στη συνέχεια, θα αποτελέσουν αντικείμενο γύρου παραχωρήσεων για τον εντοπισμό κοιτασμάτων υδρογονανθράκων.
Με τον τρόπο αυτό, η Κυβέρνηση στοχεύει να συλλέξει αξιόπιστα στοιχεία με τα οποία να αξιολογήσει το πιθανό πετρελαϊκό δυναμικό, προκειμένου να καθορίσει τις πλέον συμφέρουσες για το Ελληνικό Δημόσιο προϋποθέσεις ώστε να δρομολογηθεί γύρος παραχωρήσεων στις συγκεκριμένες θαλάσσιες περιοχές, που προγραμματίζεται να γίνει πριν τα μέσα του 2012.
Η δημόσια διαβούλευση θα ολοκληρωθεί στις 17 Ιουνίου.»
Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν η παραπληφόρηση έγινε σε σύμπραξη με την κυβέρνηση με τη λογική του νοητικού κορεσμού του πεινασμένου που καρβέλια ονειρεύεται (του ελληνικού λαού δηλαδή) ή αν η κυβέρνηση έπεσε θύμα εκβιασμών βαρόνων των μήντια ή απλά της αθλιότητας της ελληνικής δημοσιογραφίας. Αυτό που γνωρίζω είναι ότι η συγκεκριμένη σειρά δημοσιευμάτων για τον ενεργειακό πλούτο της Ελλάδας είναι νόθα. Έχουμε ενδείξεις για μια ενεργειακά πλούσια Ελλάδα αλλά αυτές καμία σχέση δεν έχουν με τα σενάρια ενεργειακής και πολιτικής φαντασίας που αναπαράχθηκαν και διασπάρθηκαν. Χρειάζεται σοβαρότητα και μεθοδικότητα για να σχεδιάσουμε τον ενεργειακό χάρτη της Ελλάδας και να διαμορφώσουμε βάση αυτού ενεργειακή πολιτική. Τα παπαγαλάκια δεν διαθέτουν καμία απολύτως σοβαρότητα.
Την ίδια στιγμή που μας ωθούν σε νεφελοκοκκυγίες, λιγότερο ή περισσότερο «εντυπωσιακές» μορφές ορυκτού πλούτου των οποίων η ύπαρξη και η έκταση είναι πολύ περισσότερο καλά καταγεγραμμένες από τα αχαρτογράφητα ακόμη ελληνικά πετρέλαια και φυσικά αέρια, μπαίνουν στο στόχαστρο ξένων εταιριών που δελεάζονται από τις εξευτελιστικές τιμές παραχώρησης μέσα στο πλαίσιο της εκποίησης της χώρας.
Μιλώντας με τον αναλυτή Ιωάννη Μιχαλέτο μου αναφέρθηκε π.χ (το αναφέρω ως ανεπιβεβαίωτη εκ μέρους μου εκτίμηση) ότι η αξία ελληνικών κοιτασμάτων λιγνίτη αγγίζει το 70 δις και ότι αντίστοιχες υψηλές αξίες έχουν άλλα κοιτάσματα όπως π.χ βωξίτη και νικελίου. Και μπορεί ο λιγνίτης να θεωρείται βρώμικος και οικολογικά κατακριτέος, για την οικονομία της Κίνας όμως που είναι ενεργειακά διψασμένη και δεν μπορεί να καλύψει τις ανάγκες της με πετρέλαιο, στερεά καύσιμα όπως ο λιγνίτης είναι όχι μόνο επιθυμητά αλλά και ποθητά. Όπως ισχύει λοιπόν και για το διαμάντια, ο θησαυρός λοιπόν μπορεί να είναι και άνθρακας. Και δεν θα ναι δικός μας για πολύ ακόμη.
Όσο εμείς λοιπόν ονειρευόμαστε ότι θα γίνουμε Σαουδάραβες κροίσοι, κάποια γίνονται κροίσοι από την ελληνική κρίση, αντιγυρίζοντας στον ελληνικό πληθυσμό μονάχα χρέη και δεσμεύσεις. Για μια ακόμη φορά οι Έλληνες ιθαγενείς εξαπατούνται από πράγματα που λαμπυρίζουν ή ιριδίζουν- όπως μια πετρελαιοκηλίδα. Έχουμε ορυκτό πλούτο. Μπορεί να έχουμε και εύκολα εξορύξιμο και άπλετο πετρέλαιο και φυσικό αέριο. Μικρή σημασία έχει αυτό όμως. Γιατί δεν έχει σημασία ποιανού το έδαφος είναι πλούσιο αλλά το ποιος παίρνει και εκμεταλλεύεται τον πλούτο αυτό. Και οι εκμεταλλευτές δε θα είναι οι Έλληνες, ακόμη και αν βρεθεί πετρέλαιο και χρυσός και ότι θέλετε. Στην καλύτερη περίπτωση μετά την εθνική εκποίηση οι Έλληνες να γίνουν μεταλλευτές. Θυμηθείτε το παράδειγμα της πλούσιας Αφρικής και των λιμοκτονούντων αφρικανών.
Τα ψάρια αν τα ταΐσεις χρυσόσκονη δεν γίνονται χρυσόψαρα. Και μας, κάθε φορά που πάμε να σηκώσουμε το κεφάλι εξώ από την γυάλα της αποικιοκρατίας που μας ορίζει, μας πετάν χρυσόσκονη ή την τέφρα των κοινωνικών ή πολιτικών ηφαιστείων. Και πνιγόμαστε μέσα σε αυτή.
Η απάντηση στη λύση των προβλημάτων που μας δημιούργησαν και που ασυγκράτητα συνεχίζουν να μας δημιουργούν είμαστε μονάχα εμείς. Όποιος ψάχνει για μεσσίες θα βρεθεί να εξαρτάται από σωτήρες.

Read More »