Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά ημερομηνία για το ερώτημα μόσχος. Ταξινόμηση κατά συνάφεια Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων ταξινομημένων κατά ημερομηνία για το ερώτημα μόσχος. Ταξινόμηση κατά συνάφεια Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2012

Χρόνια πολλά AgriaZwa για τα δύο σου χρόνια



Χρόνια πολλά Αgriazwa!!!
Πέτρος Αργυρίου 



Δύο χρόνια συμπληρώθηκαν από την ίδρυση αυτού του blog.
Δύο δύσκολα χρόνια για τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων, δύο δύσκολα χρόνια για την πλειονότητα του ανθρωπίνου πληθυσμού.
Μέσα σε αυτά τα δύο χρόνια πολλά από αυτά που θεωρούσαμε δεδομένα πληγώθηκαν. Άλλα χάθηκαν.
Η Ελλάδα υπέπεσε ξανά πλήρως στην κατάσταση ενός προτεκτοράτου.
Στο εναρκτήριο μήνυμα του blog γράφουμε «Είμαστε στο μεταίχμιο, στη μετα- νεα τάξη πραγμάτων. Από αυτό το σημείο μπορούμε να εκτοξευτούμε σε ενα μαγικό κόσμο προόδου, αντίληψης και αλληλεγγύης, να φτάσουμε στην εποχή μιας τεχνο-αναγέννησης η να οπισθοδρομήσουμε και να βουλιάξουμε σε νεες φρικτές μορφές απολυταρχισμού, να καταδικαστούμε να ζήσουμε σε ένα τεχνο-μεσαίωνα»
Από την αρχή γνωρίζαμε ότι το δεύτερο ενδεχόμενο ήταν πολύ περισσότερο πιθανό από το πρώτο κάτι το οποίο δυστυχώς επιβεβαιώνεται με την κάθε μέρα που περνάει.
Παρά ταύτα, δε θα θάψουμε την πρώτη διατύπωση και τις ελπίδες που η ανθρωπότητα έχει εναποθέσει σε αυτή.
Δε θα σκοτώσουμε το όραμα επειδή η πραγματικότητα είναι εχθρική σε αυτό.
Οι ιμπεριαλισμοί ξαναχτυπήσαν την πόρτα μας. Βροντερά.
Η ζωή μας ή έστω τα δεδομένα της ανατράπηκαν. Η δημοκρατία έγινε ένα αξιοθρήνητο κουρέλι που καθαρίζει τα ματωμένα βήματα του νέο-ιμπεριαλισμού και μαζεύει τις σκόνες που σηκώνονται από τη σύγκρουση των νέων γεωπολιτικών πλακών.
Αυτά τα δύο χρόνια άρθρα του agriazwa δημοσιευτήκαν σε κάποια από τα μεγαλύτερα sites του ελληνικού διαδικτύου. Δεν κολακευτήκαμε. Ξέρουμε ότι μας αναδημοσιεύουν ανάλογα με τα συμφέροντά τους. Με τα οποία ούτε συμφωνούμε, και τα οποία ούτε ακολουθούμε, ούτε εξυπηρετούμε. Το τίμημα του να είσαι πραγματικά ανεξάρτητος είναι πραγματικά βαρύ: δεν σου επιτρέπει να σταθείς πουθενά.
Ας δούμε λοιπόν πόσο καλά κάναμε τη δουλειά μας, του να είμαστε ωφέλιμοι στο αναγνωστικό κοινό μας και να ξεδιαλύνουμε το θόρυβο και την προπαγάνδα από την πραγματική πληροφορία. Να σημειωθεί ότι για επιβιωτικούς λόγους υπήρξε και επ’ αμοιβή παράλληλη αρθρογραφία σε κάποια ελάχιστα εναλλακτικά περιοδικά:
Τα agriazwa για την πολιτική και τη γεωπολιτική
Ήμασταν από τους λίγους που από νωρίς προβλέψαμε ικανοποιητικά την εξέλιξη της κρίσης:
«Πρώτα η Ελλάδα, μετά η Μεσόγειος, μετά η εξευρωπαϊσμένη πρώην ανατολική Ευρώπη και στο τέλος η Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη μέσω του μηχανισμού των συγκοινωνούντων δοχείων της Ευροζώνης και της μίας, εικονικά αδιαίρετης και ομοούσιας ευρωπαϊκής πολιτικής.

Πίσω ολοταχώς στη βιομηχανική επανάσταση μέσω της αφαίρεσης εργασιακών κεκτημένων και δικαιωμάτων ώστε να ανακτηθεί η χαμένη βιομηχανική ρώμη και πρωτοκαθεδρία του Δυτικού κόσμου.

Η Ελλάδα, λόγω έλλειψης πολιτειακής και κοινωνικής συνείδησης αποτελεί ιδανικό σημείο εκκίνησης για κοινωνικά πειράματα. Αυτή τη στιγμή μας συμπεριφέρονται σαν να μαστε οι Αφρικανοί της Ευρώπης για να δουν αν μπορούν να ξαναστήσουν την Ευρώπη της βιομηχανικής επανάστασης… Το πείραμα της Ελλάδας αν πετύχει θα σημαίνει την έναρξη μιας νέας εποχής φτώχιας και εργατικής εκμετάλλευσης στο Δυτικό κόσμο. Σε αντίθεση με την Αμερική που αποτελεί εξαρχής ένα κοινωνικοπολιτισμικό πείραμα και μπορεί να επανεφεύρει τον εαυτό της όσες φορές και όπως θέλει, η Ευρώπη της μακραίωνης ιστορικής, πολιτισμικής, επιστημονικής, διοικητικής και οικονομικής ιστορίας, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς υποστρωματικές κοινωνίες και τη συναίνεση τους. Λένε ότι η Ελλάδα αποτελεί παράδειγμα προς αποφυγή και όμως, ΕΕ και ΔΝΤ μαζί, επιχειρούν να επιβάλλουν τον παραδειγματισμό της Ελλάδας σε όλη την Ευρώπη.»

Περιγράψαμε την εξαλλαγή της ελληνικής εξάρτησης προς τον γερμανικό άξονα και την γεωπολιτική υποβάθμιση της Ελλάδας από τον προηγούμενο πάτρωνα της, τις ΗΠΑ που συντηρούσε με μαύρα κονδύλια την διαφθορά των ελληνικών ελίτ. Στο ίδιο άρθρο μεταφέραμε στους Έλληνες την εξαιρετική πρόβλεψη του Stratfor του 2010 για την εξέλιξη των πραγμάτων στην Ελλάδα της κρίσης:
«Η Ελλάδα έγινε ζωτική για τις ΗΠΑ ως μέρος της πολιτικής τους για τον περιορισμό της Σοβιετικής Ένωσης… Το Ηνωμένο Βασίλειο και αργότερα οι ΗΠΑ ήταν πρόθυμοι να χρηματοδοτήσουν τις Ελληνικές αμυντικές δαπάνες και να παράσχουν στην Ελλάδα επαρκές κεφάλαιο για να είναι ένα βιώσιμο ανεξάρτητο κράτος που απολάμβανε μια σχεδόν δυτική ποιότητα ζωής. Σε αντάλλαγμα, η Ελλάδα προσέφερε μια στρατηγική θέση από την οποία θα εκριζωνόταν η Ρωσική και αργότερα Σοβιετική διείσδυση στην λεκάνη της Μεσογείου.
Με την κατάρρευση της σοβιετικής απειλής στο τέλους του ψυχρού πολέμου και τον ακόλουθο τερματισμό των ¨βαλκανικών¨ πολέμων με τον Νατοϊκό βομβαρδισμό της Σερβίας το 1999, η πολιτική γεωγραφία της περιοχής άλλαξε για μια ακόμη φορά. Αυτή τη φορά η αλλαγή ήταν δυσμενής για την Αθήνα. Με τη Δύση σε μεγάλο βαθμό να έχει χάσει μεγάλο μέρος του ενδιαφέροντος της για τα ζητήματα της περιοχής, η Ελλάδα εξέπεσε από το status της ως στρατηγικός σύμμαχος. Και μαζί με αυτήν την απώλεια, η Αθήνα έχασε την πολιτική και οικονομική υποστήριξη που της επέτρεπε να ξεπεράσει τις κεφαλαιακές της ανεπάρκειες.»…
«Όπως και να χει, τα τελευταία τρία χρόνια θα είναι τα καθοριστικά στην Ελληνική ιστορία. Το από κοινού πακέτο διάσωσης των 110 δις ευρώ από το Δ.Ν.Τ και την Ε.Ε φέρνει μαζί του αυστηρά μέτρα λιτότητας, τα οποία μάλλον θα αποσταθεροποιήσουν τη χώρα… Τα μέτρα ΔΝΤ-ΕΕ θα αποδυναμώσουν ακόμη περισσότερο την κεντρική κυβέρνηση και θα υπονομεύσουν τον έλεγχο της. Η αδυναμία αποπληρωμής είναι σχεδόν εξασφαλισμένη από το επίπεδο του κυβερνητικού χρέους το οποίο σύντομα θα ξεπεράσει το 150% του ΑΕΠ.»
(Ελλάδα, ο σιτευτός μόσχος του ιμπεριαλισμού, Δεκέμβριος 2010 http://agriazwa.blogspot.gr/2010/12/blog-post_18.html)
Στο ίδιο άρθρο τονίσαμε πως «η θυσία μας σώζει το Ευρώ και το χρηματοπιστωτικό σύστημα όχι το αντίθετο» και προτείναμε την «εθνικοποίηση των πρωτεργατών της κρίσης τραπεζών».
Ήμασταν από τους ελάχιστους που προειδοποιήσαν ότι το ΔΝΤ είχε μετασχηματιστεί για να κάνει ντου στην Ελλάδα και να αναβαθμιστεί ο ήδη φθίνων ρόλος του μέσω της τεχνητής Ευρωπαϊκής κρίσης σε ένα άρθρο που αρχικά γράψαμε για το περιοδικό Nemecis απόσπασμα το οποίου μεταφέραμε αργότερα και στα agriazwa:
«Πρέπει να έχουμε κατά νου ότι τα κέρδη του το ΔΝΤ μέχρι και πρόσφατα προέρχονταν από τη διαφορά επιτοκίων που πρόσφερε στους δανειστές που κατέφευγαν σε αυτό σε σχέση με τα επιτόκια των αγορών. Τα κέρδη του ΔΝΤ δηλαδή επιβαρύνουν αποκλειστικά τις χώρες δανειολήπτες. Ουσιαστικά δηλαδή το ΔΝΤ δανείζεται για όσο αυτό κρίνει σκόπιμο τα χρέη των χωρών από τις διεθνείς αγορές για να κερδίσει από τα χρέη των δανειοληπτών του τα πανωτόκια που το ίδιο επιβάλλει. Το ΔΝΤ λοιπόν με αυτό το εμπόριο χρέους λειτουργεί ως α) τοκογλύφος, β) εισπράκτορας και γ) ενεχυροδανειστής όταν το ίδιο ισχυρίζεται ότι λειτουργεί ως α) τραπεζίτης, β) δάσκαλος, γ) γιατρός[1][1]. Από το 2000 μέχρι και το 2004, χώρες δανειολήπτες εξόφλησαν μεγάλο μέρος του δανείου τους ενώ ελάχιστες χώρες αποφάσιζαν να εισαχθούν στο σύστημά του και να δανειστούν από αυτό με αποτέλεσμα το ΔΝΤ να έχει δραματική μείωση εσόδων. Και παρά τη άσχημη οικονομική του κατάσταση, από το 2006 και έπειτα το ΔΝΤ αρχίζει μια σειρά εξαιρετικά επιθετικών κινήσεων και το σχεδιασμό ακόμη περισσότερο επεκτατικών πολιτικών, παρά τις δυσμενείς για αυτό συγκυρίες. Σαν να γνώριζε εκ των προτέρων για την επερχόμενη κρίση που θα το διέσωζε. Γιατί ήταν ακριβώς η εκδήλωση της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης το 2007 και οι ακόλουθες Εθνικές Κρίσεις που σώσαν το ΔΝΤ και του επέτρεψαν να επανεμφανίζεται ως απαραίτητη και αναπόφευκτη εγγυήτρια δύναμη της παγκόσμιας οικονομίας. Το ΔΝΤ, ένας από τους μεγαλύτερους κατόχους αποθεμάτων χρυσού στον κόσμο (αξίας περίπου 65 δισ. US$), αποφασίζει εκείνη τη περίοδο να πουλήσει το 1/8 του χρυσού του, χρυσό που δογματικά άφηνε άθικτο επί δεκαετίες. Το παιχνίδι είχε αρχίσει να σκληραίνει.
Ο Michael Sarabia του Πανεπιστημίου της Άιοβα δίνει λεπτομερειακά τα στοιχεία εκείνης της περιόδου (2004-2007):
“Τα πρόσφατα χρόνια, εξαιτίας της επιλογής βασικών χρεωστών-κρατών να αποπληρώνουν τα δάνεια νωρίς, αναδύθηκε ένα περιβάλλον χαμηλής πίστωσης. Απλά δεν υπάρχουν τόσες πολλές χώρες με εκκρεμή δάνεια των οποίων οι τόκοι πρέπει να πληρωθούν. Για παράδειγμα, το Δεκέμβριο του 2005, η Βραζιλία έκανε τη μεγαλύτερη πληρωμή που έγινε ποτέ από κράτος μέλος του ΔΝΤ όταν αποπλήρωσε πλήρως το χρέος της των 15,5 δισ. δολαρίων. Τους επόμενους δύο μήνες, η Αργεντινή αποπλήρωσε πλήρως το χρέος της των 9.75 δισ δολαρίων και η Ουρουγουάη πλήρωσε 630 εκατομμύρια – ένα σημαντικό ποσοστό του εκκρεμούς της κέρδους στο ΔΝΤ. Όλες αυτές οι πρόωρες και σημαντικές αποπληρωμές, κόστισαν στο ΔΝΤ ένα εξαιρετικά μεγάλο ποσό από τόκους που περίμενε να εισπράξει.
Γεια παράδειγμα, κατά το οικονομικό έτος 2006, το ΔΝΤ εισέπραξε 2,5 δισ δολάρια από τόκους από χώρες δανειολήπτες αλλά από αυτό το ποσό αφαιρέθηκαν περίπου $2,2 δισ σε τόκους που πλήρωσε το ΔΝΤ στα μέλη χώρες του με βάση της συνδρομές τους (quotas) που αντλήθηκαν για τα δάνεια του ΔΝΤ.”
Αυτό άφησε κέρδη μόνο 300 εκατομμυρίων δολαρίων (για το 2006) όταν το 1986 το αντίστοιχο ποσό ήταν 1,3 δισ δολάρια.
“... Η πτώση του εισοδήματος του ΔΝΤ που προέρχεται από τους τόκους που χρεώνει, είναι εκπληκτικά προφανής”
“Ο άλλος σημαντικός παράγοντας που συμβάλει στο περιβάλλον χαμηλής πίστωσης είναι το γεγονός ότι οι χώρες δεν επιδιώκουν νέα δάνεια από το ΔΝΤ...” Το συνολικό ποσό δανείων που έπρεπε να αποπληρωθεί στο ΔΝΤ ήταν το 2003 72 δισ SDR (περ 110 δισ δολάρια) περιορίστηκε στα 13 δισ SDR για να κατέβει στα 10 το 2007. “ Αυτά τα νούμερα μαρτυρούν μια ραγδαία και επίμονη πτώση όσον αφορά τις χώρες που ζητούν δάνεια από το ΔΝΤ. Αυτό το συμπέρασμα επιβεβαιώνεται από το γεγονός ότι μονάχα δύο κράτη μέλη δανείστηκαν από το ΔΝΤ κατά η διάρκεια του 2007: Η Γκαμπόν και το Περού...»
(Η συνταγή της αποτυχίας: Πως οι κρίσεις έσωσαν το ΔΝΤ από την καταστροφή, Δεκέμβριος 2010: http://agriazwa.blogspot.gr/2010/12/blog-post_43.html)
Καταδείξαμε από πολύ νωρίς ότι η υπαγωγή της Ελλάδας στο μηχανισμό του ΔΝΤ και η αναπόφευκτη οικονομική και κοινωνική καταστροφή που θα ακολουθούσε δεν ήταν υποχρεωτική ή ατυχηματική αλλά συμπαιγνία των Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου με παράγοντες της διεθνούς ελίτ:
«Σύμφωνα με την ομολογία του επικεφαλής των υπουργών οικονομικών της ευρωζώνης, Ζαν Κλόντ Γιούνκερ μερικούς μήνες πριν, οι Ευρωπαίοι γνώριζαν από καιρού την Ελληνική κατάσταση: «Γνωρίζαμε ότι κάποια μέρα η Ελλάδα θα έπρεπε να αντιμετωπίσει την δημοσιονομική κρίση που τελικά την έπληξε στις αρχές του έτους»... «Η ελληνική κρίση θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αλλά όχι με την αντιμετώπιση της το τελευταίο έτος, έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί πριν από δυο ή τρεις δεκαετίες...

«Αλλά ήταν φανερό ότι κάποια μέρα η Ελλάδα θα έπρεπε να αντιμετωπίσει αυτό το είδος του προβλήματος, και ήξερα ότι το πρόβλημα αυτό θα έφθανε, διότι συζητούσαμε οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, ο πρόεδρος Ζαν Κλοντ Τσισέ στην ΕΚΤ, η Επιτροπή (ευρωπαϊκή) και εγώ ο ίδιος, για το πως θα εξελιχθεί αυτό που τότε δεν ήταν γνωστό, και σήμερα το αποκαλούμε ελληνική κρίση»

Ο κόσμος το 'χε βούκινο και μεις κρυφό καμάρι όπως λένε. Μοιάζει με σενάριο σαπουνόπερας. Οι σεναριαγράφοι φυσικά το ξέρουν. Οι πρωταγωνιστές φυσικά και ξέρουν. Οι μόνοι που συχνά δεν ξέρουν είναι οι κομπάρσοι- και την εξουσία κομπάρσος είναι ο λαός.
Παρά το ότι το ελληνικό σύστημα εξουσίας ξέρει ότι το ευρωπαϊκό σύστημα εξουσίας ξέρει και το ευρωπαϊκό γνωρίζει ότι η ελληνική ηγεσία ήξερε και ξέρει, με την ανάληψη των “καθηκόντων” του, ο Έλληνας πρωθυπουργός προβαίνει στην “αποκάλυψη” των «πραγματικών» διαστάσεων του ελληνικού χρέους… Ο λόγος που το κανε όμως πριν εξασφαλίσει επαρκή δανειοδότηση από τις αγορές για να διασφαλίσει παράταση ζωής της παραπαίουσας ελληνικής οικονομίας μοιάζει σκοτεινός. Ο Παπανδρέου “έδωσε” ουσιαστικά την Ελλάδα στις διεθνείς αγορές, καθιστώντας αδύνατο το δανεισμό της από αυτές…

Παρότι τον Ιούνιο του 2009 ο Παπανδρέου δηλώνει σε συνέντευξή του στο TVXS ότι “δεν έχουμε κανένα λόγο εμείς να μπούμε σε μια τέτοια διαπραγμάτευση (με το ΔΝΤ) που πιθανώς να διολισθήσει σε όρους που θα είναι αρνητικοί για την πορεία της χώρας μας”5, οι κινήσεις του ως Πρωθυπουργού δείχνουν προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Και δεν ήταν η Ευρωζώνη που τον οδήγησε εκεί:

Όπως περιγράφει η Telegraph σε σχετικό δημοσίευμα, ο Παπανδρέου “δεν έχει αποκλείσει καταφυγή στο ΔΝΤ, μια κίνηση που θα θεωρούνταν ως προδοσία από κορυφαίους Ευρωπαίους Αξιωματούχους»…
Παπανδρέου και Μέρκελ προσκάλεσαν ουσιαστικά το ΔΝΤ. Ουδέποτε ο Παπανδρέου απαίτησε την μη εμπλοκή του ΔΝΤ στη “σωτηρία” της Ελλάδας. Αντιθέτως, πάντα άφηνε εντέχνως το παράθυρο ανοιχτό για την εισβολή του ΔΝΤ στην Ελλάδα.
Τη συνέχεια την ξέρουμε όλοι….
Ο Παπανδρέου είναι ένας πολιτικός δισυπόστατος. Ακραία νεοφιλελεύθερος στη πολιτική πρακτική του, “Σοσιαλιστής” στον πολιτικό του λόγο. Ο άνθρωπος που κατακρίνει τις πολιτικές του ΔΝΤ. Ο άνθρωπος που ουσιαστικά το προσκαλεί να τις επιβάλει στην Ελλάδα…
Ο Παπανδρέου με την πολιτική του βάζει την Ελλάδα στο στόχαστρο, με συνέπειες που δεν μπορούν να εκτιμηθούν…
Κάποιοι ιστορικοί του μέλλοντος ίσως να του αποδώσουν το χαρακτηρισμού του ενός από τους πιο επικίνδυνους πολιτικά άντρες.»
 (Οι επωαστές της ελληνικής κρίσης, Ιανουάριος 2011, http://agriazwa.blogspot.gr/2011/01/httpimg692.html)
Λίγο αργότερα θα ο έκπτωτος πλέον επικεφαλής του ΔΝΤ θα αποκαλύψει ήταν σε προσυνεννόηση με τον Παπανδρέου για να μπει η Ελλάδα στο ΔΝΤ.
Ήμασταν από τους λίγους που καταδείξαμε ότι το περιβάλλον των Παπανδρεϊκών ΜΚΟ  αφθονούσε από σημαντικούς συντελεστές του δόγματος του ΣΟΚ καθώς και ανθρώπων των ΜΚΟ του Τζωρτζ Σόρος, του διεθνή κερδοσκόπου που αρέσκεται στο να διαλύει κοινωνίες αλλά και άλλων, έκπτωτων πια πολιτικά ισχυρά ισχυρών:
«Δε θα μιλήσουμε για αυτά τα κλαμπς, αλλά για άλλα, για απόλυτα κοινωφελή φιλάνθρωπα και αθώα ιδρύματα, οργανώσεις μορφώματα και think tanks. Όπως η «σοσιαλιστική διεθνής» στην οποία προεδρεύει ο Γεώργιος Παπανδρέου και στην οποία «ατυχηματικά» παρεισφρήσανε έκπτωτοι αλλά και ακόμη εν ισχύ Ν.Αφρικανοί δικτάτορες. Ή η διεθνής ΜΚΟ υπό την ονομασία Διεθνές Φιλανθρωπικό και Αναπτυξιακό Ίδρυμα Καντάφι, του ιού Καντάφι Σαϊφ Αλ Ισλάμ, ίδρυμα στο οποίο παμπόνηροι κακοθελητές έμπασαν ως μέλος του συμβουλίου του τον Γεώργιο Παπανδρέου- εν αγνοία του όπως δήλωσε ο ίδιος ο πρωθυπουργός το Μάρτιο. Ακόμη και αν ισχύει η διάψευση του πρωθυπουργού, από τη δική του την πλευρά ο Σαϊφ Αλ-Ισλάμ είχε σχέση με ιδρύματα του περιβάλλοντος Παπανδρέου. Ιδού πως υποδέχτηκε τον Σαϊφ Αλ- Ισλάμ, το ίδρυμα που προωθεί την πράσινη ανάπτυξη, η ΜΚΟ I4cense (Institute for Climate and Energy Security) του αδερφού του πρωθυπουργού, του Ανδρέα Παπανδρέου, στη σύσκεψη που διοργανώθηκε στην Αθήνα το 2009, στην εναρκτήρια μέρα της οποίας ομιλητής ήταν και ο ίδιος ο Πρωθυπουργός: «Η δεύτερη μέρα του συνεδρίου ήταν εξίσου σημαντική, παρουσιάζοντας την πολύ-αναμενόμενη παρουσίαση του κ. Σαϊφ Αλ Ισλαμ Αλ Καντάφι, γιό του Μουαμάρ Καντάφι, σχετικά με το ενεργειακό δυναμικό του ανέμου και της θερμότητας της ερήμου»1.

Το I4cense του Ανδρέα Παπανδρέου τοποθέτησε τον Joe Stanislaw στο Δ.Σ του, έναν οικονομικό σύμβουλο που γνωρίζει πολύ καλά την πολιτική του Washington Consensus και που υπηρετεί παράλληλα στο ΔΣ του Ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου, του οποίου –όπως είναι απολύτως αναμενόμενο- ισόβιο μέλος είναι ο Γεώργιος Παπανδρέου. Το Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου (για λόγους συντομίας θα το λέμε εφεξής APF) στους σκοπούς του -όπως άλλωστε και άλλα ιδρύματα που θα συναντήσουμε στη συνέχεια- έχει την εξάπλωση της «δημοκρατίας» σε κάθε περιοχή του πλανήτη. Κάθε καλοκαίρι το AFP διοργανώνει συνέδριο στον Πόρο, το περίφημο «Συμπόσιο της Σύμης». Στον κατάλογο των συμμετεχόντων στα συνολικά 13 μέχρι τώρα συμπόσια εκτός από τους γνωστούς οικονομολόγους Stiglitz, Galbraith και Parker και τους Δρούτσα και Ρόντος θα βρούμε και τους Sonja Licht και Ivan Vejvoda -και οι δυο τους Γιουγκοσλάβοι, και οι δυο τους ανήκουν στο Fund for an open society. Το Fund for an Open Society είναι μια από τις πολλές οργανώσεις που έχει στήσει ο περίφημος George Soros. Στα Συμπόσια της Σύμης συμμετέχει συχνά και ο Anthony Barnett του opendemocracy.net, οργανισμό που χρηματοδοτείται και από τα Open Society Funds- του George Soros...



...Με τα τόσα open του Σόρος, δεν μπορεί παρά να απορεί κανείς από πού ήρθε η έμπνευση της κυβέρνησης Παπανδρέου για την ανοιχτή διαβούλευση, το περίφημο opengov.

Αλλά ας ξαναγυρίσουμε στις οργανώσεις και τα ιδρύματα: Το Seeds for Peace είναι μια οργάνωση που σύμφωνα με την ίδια «είναι αφοσιωμένη στο να εφοδιάζει νέους ηγέτες από περιοχές με συγκρούσεις με τις ηγετικές ικανότητες που απαιτούνται… Από 46 παλαιστίνιους και Αιγύπτιους εφήβους το 1993, η οργάνωση επέκτεινε τον προγραμματισμό της για να περιλαμβάνει νέους ηγέτες από την Νότια Ασία, την Κύπρο και τα Βαλκάνια. Το δίκτυο ηγεσίας της σήμερα περικλείει πάνω από 4300 νεαρούς ανθρώπους»

Τι σχέση έχει η οργάνωση με το θέμα μας; Μετά τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, το Seeds of Peace εφορμά στα Βαλκάνια. Ορμητήριο και κέντρο αναφοράς είναι η Ελλάδα. To 2000 το Seeds of Peace Balkans Program ξεκινά από το ολυμπιακό χωριό. Από κει θα ξεκινήσει τον αμερικάνικο γενιτσαρισμό και θα στρατολογήσει εκατοντάδες νέους από την Βοσνία και Ερζεγοβίνη, το Κόσσοβο, την Γιουγκοσλαβία, την «Μακεδονία» (όπως ονομάζει το ίδρυμα τα Σκόπια), την Αλβανία και θα τους μαζέψει στο «αρχηγείο» της στο Main των ΗΠΑ. Η οργάνωση ονομάζει εφήβους και νέους ως ηγέτες. Προκατασκευασμένοι ηγέτες… Με τη λογική ποδοσφαιρικού συλλόγου, η οργάνωση αντί να εξαγοράσει ηγέτες, τους κατασκευάζει μέσω των φυτωρίων της… Και πάλι θα μου πείτε τη σχέση έχει αυτό με το θέμα μας; Η επιλογή των νέων γίνεται μέσω των ιδρυμάτων του Σόρος. Και το πρόγραμμα ξεκίνησε στο ολυμπιακό χωριό με τη βοήθεια του ιδρύματος Ανδρέα Παπανδρέου3!!!

Και οι συνέργειες Παπανδρεϊσμού και Σόρος δεν σταματούν εδώ. Το Transnational Institute, ένα δίκτυο διανοούμενων-λογίων, είναι επίσης χρηματοδοτούμενο από το Open Society Foundation του Σόρος και συνεργάζεται με το ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου.4 Η διάδραση του Open Society Foundation με το ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου φαίνεται έντονη και σε συνέδρια για τη χάραξη πολιτικών σε σχέση με τα ναρκωτικά»
(Ελλάδα, η 51η πολιτεία των ΗΠΑ, Δεκέμβριος 2010, http://agriazwa.blogspot.gr/2011/05/51.html)
Ήμασταν οι μόνοι που καταδείξαμε την πιθανή σχέση της οικογένειας Παπανδρέου με τον Τζορτζ Σόρος  τον Νοέμβριο του 2011 στο άρθρο «Το τελευταίο αντίο»
Ήμασταν από τους λίγους που μιλούσαμε ήδη από το Δεκέμβριο του 2010 και τις αυτοδιοικητικές εκλογές για έντεχνη αποχώρηση του Παπανδρέου από την πρωθυπουργία. Στο ίδιο άρθρο επίσης κάναμε νύξη στα οφέλη της Γερμανίας από την ελληνική κρίση: 
«Και εδώ φτάνουμε στο ζουμί του μηνύματος Παπανδρέου: Η χώρα έχει χρεοκοπήσει. Και ανεξάρτητα από τι θα κάνει η κυβέρνηση Παπανδρέου, είναι οι πιστωτές της χώρας που θα αποφασίσουν το πότε η αναλογία πολιτικού και οικονομικού κέρδους προς κόστος της αποστράγγισης της Ελλάδας δε θα τους είναι ευνοϊκή, το πότε θα κατεβάσουν τα ρολά του γωνιακού μικρομαγάζου που λέγεται Ελλάδα.

Ο Παπανδρέου το μόνο που θέλει είναι να αντλήσει νομιμοποίηση και πολιτική ισχύ από τις επερχόμενες εκλογές για να αποδείξει στους προϊσταμένους του ότι μπορεί να εφαρμόσει ακόμη σκληρότερα μέτρα που θα τους επιτρέψουν να στραγγίσουν κάτι ακόμη από μια χωρά υπό κατάρρευση.
Ζητά πίστωση χρόνου όπως έχασε (μάλλον σκόπιμα) χρόνο για την εκστρατεία παγκόσμιας επαιτείας και δημόσιων σχέσεων με τις κυβερνήσεις των Ελίτ για να οδηγήσει τη χώρα του σε ένα απόλυτο αδιέξοδο και σε δανεισμό με τους πλέον καταχρηστικούς όρους, για να την οδηγήσει πιστά εκεί που την πήγαιναν και όλοι οι προκάτοχοι του έπαρχοι.. εμ συγγνώμη. Εννοούσα Πρωθυπουργοί της Ελλάδας. Στον τάφο. Στα τάρταρα. Κατά τη διάρκεια αυτής της Οδύσσειας ενός ξενιτεμένου Πρωθυπουργού … η Merkel ανησύχησε αρχικά για τη σταθερότητα του Ευρώ και καθώς σκόπιμα χρονοτριβούσε κατάλαβε ότι η γερμανική οικονομία θα έβγαινε -βραχυπρόθεσμα έστω- κερδισμένη από την ελληνική αποδόμηση.
Μετά λοιπόν την καταχρηστική οικονομική πίστωση, ο Παπανδρέου ζητά τώρα από τους προϊσταμένους του πίστωση χρόνου ώστε να μη χρεοκοπήσει και τυπικά η χώρα στη διάρκεια της πρωθυπουργίας του, να κάνει τη ταχυδακτυλουργία Καραμανλή και να εξέλθει από μια χώρα που βουλιάζει με το μικρότερο δυνατό κόστος και έχοντας επιτελέσει την αποστολή του, να βλέπει πλέον ένα καλύτερο μέλλον σε κάποιον διεθνή οργανισμό, μακριά από τη θητεία του σε μια διεφθαρμένη επαρχία.»
Το 2012 λοιπόν θα βρει τον Παπανδρέου να μιλά στο Harvard για την ανοικοδόμηση της Ευρώπης σε κατάμεστο ακροατήριο.
Μιλήσαμε από νωρίς για την αποτυχία των αμερικανικών σχεδίων για τον έλεγχο μιας ομοσπονδιοποιημένης με πρόσχημα την κρίση Ευρώπης:
«Η νέα τάξη πραγμάτων, αυτό που τόσοι πολλοί χρησιμοποιούν για να εκφράσουν ή να αντιληφθούν την κατάσταση του κόσμου, είναι ήδη παρελθόν.

Το μέλλον είναι τώρα….
Ο όρος νέα τάξη πραγμάτων τελείωσε μαζί με τον αιώνα που πέρασε. Ο τεμαχισμός του ανατολικού μπλοκ και των βαλκανίων κατά τις ορέξεις της Αμερικανικής Πολιτικής και οι εξελίξεις που ακολουθήσαν ΗΤΑΝ η νέα τάξη πραγμάτων. Με την άνοδο των νεοσυντηρητικών στην εξουσία στις αρχές του νέου αιώνα και τις μεγαλομανείς επιδιώξεις για ένα νέο αμερικανικό αιώνα όπου θα επιδιωκόταν και η παγκόσμια στρατιωτική κυριαρχία των ΗΠΑ, η νέα τάξη πραγμάτων τελείωσε.

Για παραπάνω από μια δεκαετία ζούμε στη μέτα-νεα τάξη πραγμάτων, μια κατάσταση που χαρακτηρίζεται από εξαιρετική αστάθεια, αμφιβολία και τυχοδιωκτισμούς….

Κάτω από αυτές τις συνθήκες, οι μέχρι και προσφάτως αυτοκρατορικές ΗΠΑ λειτουργούν νευρωτικά απέναντι στις ίδιες τις δυνάμεις της φθοράς που τις κατατρώγουν: Η οικονομική της ελίτ, προσπαθεί να μαζέψει το γάλα που έχει χυθεί σε διάφορες χώρες προτεκτοράτα της, δημιουργώντας σε αυτές αξεπέραστες κρίσεις, όταν η μητέρα όλων των κρίσεων είναι η υποστρωματική και άθλια κατάσταση της αμερικανικής οικονομίας που δε βρίσκεται υπόλογη σε κανέναν εκτός των ΗΠΑ.

Ο πανικός της αμερικάνικης οικονομικής ελίτ που σκουπίζει εθνικές οικονομίες δε θα μπορέσει να αναπληρώσει τη χαμένη ζωτική δύναμη της αμερικανικής οικονομίας και πιθανό να οδηγήσει σε ένα παγκόσμιο τιλτ, μέσω του οποίου οι Αμερικανοί, έχοντας υπερχρεώσει άλλες οικονομίες για δικό τους όφελος, ελπίζουν ότι θα ανακτήσουν τα ινία της παγκόσμιας οικονομίας.
Δυστυχώς για τους αμερικανούς, ο κόσμος δεν τους ανήκει πλέον. Οι άλλοι μεγάλοι παίχτες που βρίσκονται σε φάση ανάπτυξης, σε αντίθεση με τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό που η επιθετικότητα του την τελευταία δεκαετία γίνεται για να αντιμετωπίσει την ίδια του τη συρρίκνωση, δεν είναι πρόθυμες να δεχτούν καμία αναχαίτιση της δικής τους ανάπτυξης για χάρην των αμερικανικών συμφερόντων.

Σε αυτές τις συνθήκες εμφανίζονται συγκεντρωτισμοί και ολιγαρχικές συμπεριφορές, οι ΗΠΑ και οι τοπικοί εντολοδόχοι τους ευνοούν την ανάπτυξη συγκεντρωτισμών και αυταρχισμών και η αύξηση μηχανισμών ελέγχου γίνεται γιατί ακριβώς αυτός ο έλεγχος χάνεται- είναι ένα αντανακλαστικό, ένα αντιδραστικό φαινόμενο –όχι ένα σχέδιο που βρίσκεται σε κάποια προχωρημένη φάση εκτέλεσής του...
Ενόψει των εξελίξεων, οι αμερικανοί επιδιώκουν να κρατήσουν τα ινία της παγκόσμιας κυριαρχίας όχι μόνο ρουφώντας τους αδύναμους κρίκους της παγκόσμιας οικονομίας αλλά και αμερικανοποιώντας ιδεολογικο-πολιτικά τις χώρες που -έμμεσα έστω- οικονομικά καταστρέφουν, παρουσιάζοντας το νεοφιλελευθερισμό σαν τη μόνη λύση στα άλυτα προβλήματα που ο νεοφιλελευθερισμός δημιουργεί και οδηγώντας έτσι μερίδα των πληθυσμών τους όχι μόνο σε έντονο αντιαμερικανισμό αλλά και σε οξύ αντικαπιταλισμό, μια διπλή για τις ΗΠΑ απώλεια.

Είναι μια ακόμη από τις καταστροφικές και για τις ΗΠΑ πολιτικές που επιδιώκοντας να αποτρέψουν την αποδυνάμωση των ΗΠΑ ουσιαστικά την επιταχύνουν, συμπαρασύροντας στο δρόμο της απώλειας και άλλες –φίλα προσκείμενες- χώρες.…

Η διατήρηση του παλιού status quo είναι ένα στοίχημα που οι Αμερικανοί δεν πρόκειται να κερδίσουν. Όνειρο ήταν και πάει η νέα τάξη πραγμάτων…

Σήμερα είμαστε στη μέτα-νέα τάξη πραγμάτων, σε μια σύρραξη πολυμέτωπη, πολυεπίπεδη και ανάμεσα σε πολλές δυνάμεις. Ζούμε τον επώδυνο και επισφαλή τοκετό ενός νέου κόσμου. Την έκβαση του δεν την ξέρει και δεν την έχει διασφαλίσει κανένας…»
(Η νέα τάξη πραγμάτων, Φεβρουάριος 2011, http://agriazwa.blogspot.gr/2011/02/blog-post_8251.html)
Ήδη από το Δεκέμβριο το 2010 προβλέψαμε όχι μόνο τον τακτικισμό της αποχώρησης Παπανδρέου αλλά και το σχήμα των πραγμάτων που θα ακολουθούσαν, τη συναινετική κυβέρνηση. Το μόνο που μας διέφυγε ήταν ο ακριβής χρόνος της παραίτησης καθώς εμείς τον είχαμε τοποθετήσει το Μάρτιο του 2011 ενώ έγινε το Νοέμβριο καθώς και το ότι η ΔΗΜΑΡ θα αντικαθιστούσε το ΛΑΟΣ ως δεκανίκι της εξουσίας:
«Μετά την αποχώρηση Παπανδρέου θα προκύψει μια κυβέρνηση «Εθνικής Σωτηρίας» (Μια ψυχή που ναι να βγει, Δεκέμβριος 2010, http://agriazwa.blogspot.com/b/post-preview?token=JUp5kDsBAAA.bkUeURqP1IPOenVKasEf_A.FQ4B6o22sKLtRtMTfrVNAg&postId=140925353171680838&type=POST)

Επέμενα στην πρόβλεψη μου για αποχώρηση του Παπανδρέου παρά τις δηλώσεις Παπακωνσταντίνου για δήθεν εξάντληση της τετραετίας 
«Ο Παπανδρέου πάει τη βαλίτσα μέχρι εκεί που δεν πάει. Και δεν πάει πολύ παραπέρα. Σ’ ενάμιση μήνα από τώρα θα την πάρει τη βαλίτσα και θα φύγει στον παράδεισο των διεθνών οργανισμών τους οποίους τόσο καλά υπηρέτησε, όπου θα συνεχίσει να τους υπηρετεί ως καλοπληρωμένος πρέσβης του οικονομικού –και όχι μόνο- ιμπεριαλισμού.

Όσο για τις δηλώσεις Παπακωνσταντίνου για εξάντληση της τετραετίας, τα λόγια των πολιτικών δεν κοστίζουν τίποτα. Συνήθως δεν αξίζουν και τίποτα. Οι Αμερικάνοι λένε put your money where your mouth is. Δε θα’ χε ενδιαφέρον να μαζεύονταν καμιά χιλιάρα Έλληνες να βάλουν ο καθείς τους καμιά διακοσαριά ευρώ για να στοιχηματίσουν απέναντι στον Παπακωνστίνου για τις εκλογές της άνοιξης που τόσο εύκολα αυτός αποκλείει; Ναι, να το βάζαν ένα τέτοιο στοίχημα, μέσω ΟΠΑΠ ας πούμε, του οργανισμού κρατικού τζόγου που «δεν αφήνει τίποτα στην τύχη». Θα έβαζε, για λόγους πολιτικού εντυπωσιασμού ο Παπακωνστανίνου ένα στοίχημα με τον ελληνικό λαό που εκ των προτέρων γνωρίζει ότι θα το χάσει; Γιατί μέχρι τώρα, αυτή η κυβέρνηση παίζει στοιχήματα που εκ των προτέρων γνωρίζει ότι ο χαμένος θα είναι ο ελληνικός λαός.»
(Γιάννης κερνά, Γιάννης πίνει, http://agriazwa.blogspot.gr/2011/02/blog-post_18.html)
Μέχρι και την ανάληψη της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ από τον Ευάγγελο Βενιζέλο προβλέψαμε ήδη από τον Ιανουάριο του 2011 (Ευάγγελος Βενιζέλος: Ο ισχυρός άντρας (του ΠΑΣΟΚ) της επόμενης μέρας. http://agriazwa.blogspot.gr/2011/01/blog-post_20.html)
Προβλέψαμε πλήρως την κοινωνική καταστροφή που θα φερνε το μνημόνιο και την πολιτική αστάθεια που θα ακολουθούσε.
Δώσαμε την άλλη, την «κρυφή» αμερικονογενή διάσταση της αραβικής άνοιξης.
Δείξαμε τη συμβολή οργανωμένων εγκληματικών δικτύων στο μεταναστευτικό.
Τις πρακτικές βαρόνων της δημοσιογραφίας.
Την πολιτική εκμετάλλευση του μεταναστευτικού από μικρά τμήματα της αριστεράς.
Αποκρούσαμε και αποδομήσαμε ξανά και ξανά οργανωμένες προπαγανδιστικές εκστρατείες.
Ήμασταν από τους πρώτους που περιγράψαμε την αμερικανογερμανική σύγκρουση μετά την αρχική συναίνεση για την ηγεμονία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης σε έναν κρυφό πόλεμο τον οποίο προς το παρόν κερδίζει κατά κράτος η Γερμανία.
Κάναμε τεράστιες αποκαλύψεις για το παρασκήνιο των πολιτικών δημοσίας υγείας, θέματα που πρωτοπαρουσιάσαμε με ακράδαντα στοιχεία που συγκαλύφθηκαν κάποιες φορές ή και σχεδόν εξ ολοκλήρου από τα ελληνικά ΜΜΕ. Αλλά απολογισμό για αυτόν τον ηράκλειο άθλο ελπίζουμε να κάνουμε στα επόμενα γενέθλια των Άγριων Ζώων, αν υπάρξουν.
Κάναμε πολλά, πάρα πολλά.
Μέσα στον κατακλυσμό των ειδήσεων τα περισσότερα από αυτά χάθηκαν.
Δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε τα μεγάλα μήντια. Δεν ήταν ποτέ ή πρόθεση μας κάτι τέτοιο. Τα agriazwa είναι παιδιά ενός μοναχικού συγγραφέα και τίποτα άλλο. Ούτε κουμπάρους έχουν, ούτε νονούς, ούτε θείους, ούτε μπάρμπες. Το μόνο που έχουν και το μόνο που τους δίνει κάποια δύναμη και κάποιο κουράγιο είναι κάποιους ανοιχτόκαρδους και καλόκαρδους αναγνώστες που καταλαβαίνουν ότι ο Αργυρίου δεν θέλγεται από το κακό και την τρέλα του κόσμου τούτου αλλά ότι είναι μια ψυχή που βαθειά ανησυχεί και που έχει τη νόηση να αναλύει τους λόγους της ανησυχίας του και το βαθύ ενδιαφέρον για να μεταφέρει στους συνανθρώπους μέρος του εαυτού του που παλεύει να κάνει τον κόσμο κοινό τόπο χωρίς να επιβάλλει ή να ζητάει τίποτε πέρα από έναν στοιχειώδη σεβασμό και αναγνώριση για το έργο του και τον ανιδιοτελή μόχθο του.   
Σε επίπεδο προβλέψεων τα πήγαμε εξαιρετικά ικανοποιητικά, χωρίς τη βοήθεια καμιάς κρυστάλλινης σφαίρας, μονάχα με τη χρήση εκείνου του εργαλείου που λέγεται κριτική σκέψη και με τη συνδρομή της βαθειάς διαίσθησης που δίνεται σε αυτούς που ενδιαφέρονται πραγματικά για τα ανθρώπινα πράγματα.
Παρά τις όποιες πρωτιές, δεν επιμένουμε καθόλου σε αυτές. Σταδιακά ήρθαν κάποιοι με μεγαλύτερη πρόσβαση και πληθώρα δημοσιογραφικών εργαλείων να οικειοποιηθούν το δρόμο που χάραξαν άλλοι.   
Μπορεί λοιπόν το blog ενίοτε να μην έχει πλέον τη χρησιμότητα που κάποτε είχε καθώς ο πρωταρχικός του στόχος και η υπαρξιακή του αγωνία ήταν να αποτρέψει αυτά που ήδη έχουν συμβεί, ο συγγραφέας του όμως είναι σίγουρος ότι η άγρυπνη ματιά του και η ανένταχτη του στάση θα μας ξαναπροειδοποιήσουν για πράγματα  που μας φαίνονται ανοίκεια και ως εκ τούτα απίθανα.
Χρόνια πολλά λοιπόν Άγρια Ζώα! Καλή λευτεριά σε όλους μας! Ακόμη και σε αυτούς που δεν έκαναν ποτέ τίποτε για αυτήν.



Read More »

Σάββατο 18 Δεκεμβρίου 2010

Πολιτική και κοινωνία: Ελλάδα, ο σιτευτός μόσχος του ιμπεριαλισμού


Υπάρχουν πολλές πτυχές σε αυτό που ζούμε στην Ελλάδα σήμερα και οι αναλύσεις της κάθε πτυχής μπορεί να είναι εξίσου έγκυρες, βάσιμες ή σκόπιμες. Η οικονομική κρίση συνεξελλίσεται με μια κρίση πολιτειακή, οδηγεί σε μια ανθρωπιστική, ενώ μέσα της φωλιάζουν κρίσεις αισθητικές, ηθικές, πνευματικές και προσωπικές. Είναι λογικό. Η οικονομία, από δείκτης κοινωνικός, μέσα στα πλαίσια της επικρατούσας σημερινής ανιδεολογίας έχει μετατραπεί σε αυτοσκοπό και πρόταγμα. Οι κοινωνίες γίναν αγορές, η έξοδος από την κρίση ταυτίζεται με την επάνοδο στις διεθνείς αγορές, κεκτημένα δικαιώματα έχουν μετατραπεί σε ομήρους που εκτελούνται σταδιακά για να διαπραγματευτεί η ελληνική κυβέρνηση λύτρα από το σύστημα της διεθνούς κερδοσκοπίας. Οι ελληνικές κυβερνήσεις ενέταξαν τους Έλληνες πολίτες σε ένα πολιτισμό-καζίνο, τάζοντας τους μερικά «δωράκια» για να τσιμπήσουν, να εξαρτηθούν και να χάσουν τελικά την αξιοπρέπεια τους και το βιός τους.


___Ελλάδα- ο σιτευτός μόσχος του Ιμπεριαλισμού__
Του Πέτρου Αργυρίου
__12-18-2010__



Μια από τις πτυχές που έχει αναλυθεί λιγότερο είναι το γεωπολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο διαδραματίστηκε αυτή καθώς οι αλλαγές σε αυτό είχαν τεράστια συνδρομή στη διαμόρφωση πολιτικών και οικονομικών εξελίξεων στην Ελλάδα.
Μετά την πτώση του ανατολικού μπλοκ, η Αμερικανική γεωπολιτική όπως ήταν αναμενόμενο επαναπροσδιορίζεται και αρχίζει να γίνεται επεκτατική σε σχέση με το νέο χάρτη και τις νέες συνθήκες που προκύπτουν. Η ίδια η Ρωσία εντάσσεται στον κυρίως αμερικανοκινούμενο τοκογλυφικό μηχανισμό του ΔΝΤ, ενώ σε χώρες δορυφόρους συνειδήσεις εξαγοράζονται και γίνεται ότι χρειάζεται για να δεθούν αυτές στο αμερικανικό γεωπολιτικό άρμα. Η αποκορύφωση αυτής της νέας γεωπολιτικής έρχεται με την επέμβαση στο Αφγανιστάν.
Οι χώρες της βαλκανικής μένουν χωρίς την πατρονία της κουμμουνιστικής υπερδύναμης και αποτελούν επίσης στόχο του γεωπολιτικού σχεδιασμού των ΗΠΑ. Το αποκορύφωμα της βαλκανικής γεωπολιτικής των ΗΠΑ είναι η επέμβαση και ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας. Η Ευρώπη, σε μόνιμη κατάθλιψη από την τραυματική εμπειρία των δύο παγκοσμίων πολέμων, δηλώνει για μια ακόμη φορά εμμέσως πλην σαφώς ότι είναι ένας αποκλειστικά οικονομικός σχηματισμός και ότι η γεωπολιτική είναι αποκλειστικό προνόμιο των ΗΠΑ, όχι μόνο επιτρέποντας αλλά και συμμετέχοντας στην εισβολή των ΗΠΑ σε ευρωπαϊκό ζωτικό χώρο. Η Ελλάδα παύει να αποτελεί το μοναδικό σύμμαχο των ΗΠΑ στην ευαίσθητη και απρόσβατη για αυτήν περιοχή των Βαλκανίων. Τα Σκόπια θα γίνουν κομβικά στην Βαλκανική γεωπολιτική των ΗΠΑ ενώ ο στρατηγικός ρόλος της Ελλάδας υποβαθμίζεται ακόμη περισσότερο.
Στον 21ο αιώνα, η γεωπολιτική σημασία της Ελλάδας θα μειωθεί ακόμη περισσότερο. Η γεωπολιτική των ΗΠΑ, θεωρώντας γελοιωδώς ότι τόσο η Αμερικανική όσο και η Ευρωπαϊκή ήπειρος αποτελούν πλέον γεωπολιτικά και διαχρονικά αμερικανικά κεκτημένα, θα αλλάξουν τη γεωπολιτική τους στόχευση όπως άλλωστε αποτυπώνεται στις αναλύσεις και τις υποδείξεις της επικρατούς κατά την περίοδο διακυβέρνησης των νεοσυντηρητικών «δεξαμενής σκέψης», του Project for a new American Century.
Μέση Ανατολή, Αφγανιστάν, Πακιστάν και Κορέα είναι τα αμερικανικά γεωπολιτικά θερμά σημεία για τον 21ο αιώνα. Η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα θα σημάνει και μια μιλιταριστική εξαλλαγή της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Η «μαλακή» εξωτερική πολιτική της εξαγοράς συνειδήσεων, των παχυλών μαύρων κονδυλίων, των πραξικοπημάτων, της διαφθοράς, με λίγα λόγια η πολιτική του αόρατου δαχτύλου που επέτρεπε στους λαούς κάποια ψευδαίσθηση «εθνικής κυριαρχίας», σε μεγάλο βαθμό θα αντικατασταθεί σε κάποιες περιπτώσεις από την μπότα του αμερικάνου κατακτητή. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κομμάτι των μαύρων κονδυλίων που προορίζονταν για τη στήριξη ελεγχόμενων από τις ΗΠΑ καθεστώτων, θα μεταφερθεί σε στρατιωτικές και παραστρατιωτικές αμερικάνικες επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα τα μαύρα χρήματα που στηρίζαν αμερικανόφιλα πολιτικά συστήματα να μειωθούν και ως εκ τούτου να μειωθούν και οι δυνατότητες αυτών των συστημάτων να συντηρηθούν μέσω του μηχανισμού της διαφθοράς, της εξαγοράς συνειδήσεων και της εξαπάτησης της κοινής γνώμης μέσω του προσεταιρισμού των επικρατέστερων διαμορφωτών της.
Αυτές οι αλλαγές θα σημάνουν μια περαιτέρω υποβάθμιση της γεωπολιτικής αξίας της Ελλάδας που θα σηματοδοτήσουν μια σημαντική μείωση των κονδυλίων που επέτρεπαν στο πολιτικό σύστημα στην Ελλάδα να παραμένει σε ισχύ, δεμένη πάντα οπισθάγκωνα στο άρμα της αμερικανικής πολιτικής.
Αυτές οι ευρύτερες αλλαγές και η γεωπολιτική απαξίωση της Ελλάδας αποτυπώνονται σε μια εσωτερική πολιτική αλλαγή: την ανέλιξη του Κωνσταντίνου Σημίτη στην πολιτική ηγεσία, ένα από τα κεντρικά μελήματα του οποίου είναι η υπαγωγή της Ελλάδας στην ΟΝΕ, την Οικονομική και Γερμανική ένωση. Η μετακίνηση της Ελλάδας από την αμερικανική γεωπολιτική σφαίρα επιρροής στη γερμανική οικονομική σφαίρα δημιουργεί μια νέα τάξη προβλημάτων. Πρώτα από όλα, η ίδια η διαδικασία εισόδου στο Ευρώ είναι εξόχως αμφιλεγόμενη. Σύμφωνα με την αποκαλυπτική έρευνα της Bild, η «Αθήνα πήρε με απάτες του Ευρώ»: «η Bild έκανε έρευνες στην Αθήνα, στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες, μίλησε με εμπλεκόμενους, βρήκε απόρρητα έγγραφα: Οι Έλληνες είπαν ψέματα – και όλοι οι άλλοι τα δέχτηκαν» …ο κ Παπαντωνίου φέρεται να λέει: «Απαιτώ να αναγράφεται στα χαρτονομίσματα το ευρώ και στα ελληνικά». Και ο κ. Βάιγκελ φέρεται να του απαντά: «Δεν τίθεται καν προς συζήτηση. Δεν μπορείτε να ενταχθείτε στην ευρωζώνη και πιθανότατα δεν θα ενταχθείτε ποτέ». «Κι όμως ο Τέο Βάιγκελ επλανάτο... «Απόρρητα ντοκουμέντα και νέα στοιχεία καταδεικνύουν ότι πρόκειται για την ιστορία ενός εξ αρχής στημένου παιγνιδιού» … «υπήρχε το κίνητρο, υπήρχε η ευκαιρία και υπήρχαν τα μέσα»…. Όσον αφορά την ένταξη των Ελλήνων «πρόκειται για πολιτική απόφαση», γράφουν τα εμπιστευτικά έγγραφα του γερμανικού υπουργείου Οικονομικών, που έχει στη διάθεσή της η Bild. «Πολιτική απόφαση» σημαίνει στην υπηρεσιακή διάλεκτο ότι «η ηγεσία θέλει έτσι και η σκληρή πραγματικότητα δεν μετράει».
Αυτό σημαίνει ότι ούτε για ένα λεπτό δεν χωρούσε αμφισβήτηση πώς η Ελλάδα θα πάρει το ευρώ.… Άλλοι μαγείρευαν τα στοιχεία και άλλοι επέτρεπαν να γίνεται αυτό. Σήμερα όλοι προτιμούν να σιωπούν.»… «Σύμφωνα με την Bild, η ιστορία αρχίζει με ένα ξερό «όχι» στην ένταξη της Ελλάδας, το Σάββατο 2 Μαΐου 1998, οπότε οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων της ΕΕ συνεδρίαζαν σε έκτακτη σύνοδο κορυφής στις Βρυξέλλες Η Ελλάδα δεν ανήκει αρχικά στον κύκλο των εκλεκτών που θα υιοθετήσουν το κοινό νόμισμα. Και σύμφωνα με το τελικό ανακοινωθέν της συνόδου, «Η Ελλάδα δεν πληροί κανένα από τα κριτήρια ένταξης». Ως προς τον πληθωρισμό, το έλλειμμα, το συνολικό χρέος και το ύψος των επιτοκίων, η μικρή χώρα απέχει παρασάγγες από τα προδιαγεγραμμένα πρότυπα.»
«Πρόκειται για μια ταπείνωση για την Ελλάδα του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη. Η χώρα του κόπηκε στις εξετάσεις για την εισαγωγή στην ΟΝΕ. Κι όμως όταν οι αρχηγοί κρατών και κυβερνήσεων ποζάρουν για την καθιερωμένη φωτογραφία της συνόδου, ο ομιλών απταίστως τη γερμανική Σημίτης χαμογελά πιο πλατιά από όλους τους άλλους. Λες και η χώρα του είχε περάσει με έπαινο τις εξετάσεις.» Στην συνέχεια η εφημερίδα αναφέρει ότι με την κάλυψη των άλλων χωρών το 1998 η Ελλάδα ξεκίνησε μια κούρσα για να μπει στην ΟΝΕ μέχρι το 2002.»
«Τότε τέθηκε σε εφαρμογή το σχέδιο Β της Αθήνας, υποστηρίζει η Bild. Έπρεπε σε διάστημα 18 μηνών να βελτιωθούν ριζικά οι δείκτες του πληθωρισμού, του ελλείμματος και του δημοσίου χρέους. Κάτι τέτοιο είναι κανονικά αδύνατο, παρατηρεί η εφημερίδα.
Αλλά οι Έλληνες είχαν ελευθερία κινήσεων στα στοιχεία τους. Μείωσαν κατά εκατοντάδες εκατομμύρια το έλλειμμα για παράδειγμα των δημόσιων νοσοκομείων. Τεράστιες δαπάνες για εξοπλισμούς εξαφανίστηκαν δια της δημιουργικής λογιστικής, λογαριασμοί γραμμένοι με το χέρι διορθώθηκαν ή εξαφανίστηκαν. Είχε σημάνει η ώρα του Γιάννη Στουρνάρα. Είναι ο σημαντικότερος άνθρωπος όταν πρόκειται για αριθμούς»

Αν και τα στοιχεία της έρευνας της Bild για το μαγείρεμα φαίνονται αληθοφανή, η ερμηνεία τους είναι εξαιρετικά μονόπλευρη. Γιατί δεν ήταν η Ε.Ε που έκανε τη «χάρη» στην Ελλάδα. Το αντίθετο συνέβη. Παρά την προβολή των πραιτοριανών του συστήματος -των ελληνικών μήντια- της ένταξης στο ευρώ ως μονοδρόμου, παρά τις εκκωφαντικές θριαμβολογίες τους και τις ευλογίες τους για την επίτευξη του «στόχου», δεν ήταν η Ελλάδα που είχε να κερδίσει από τις εξελίξεις. Όχι, όπως ιστορικά αποδείχτηκε, η Ελλάδα δεν ήταν σε καμιά θέση να ακολουθήσει τις ισχυρές ευρωπαϊκές οικονομίες. Αυτές ακριβώς οι οικονομίες, πρώτιστα η γερμανική και έπειτα η γαλλική ήταν που είχαν να κερδίσουν και κερδίσαν από την ένταξη της Ελλάδας στο Ευρώ, ακόμη περισσότερο με το κερδοσκοπικό παιχνίδι που ακολούθησε την υιοθέτηση του ευρώ- ένα παιχνίδι που η κυβέρνηση Σημίτη ήταν ανίκανη ή απρόθυμη να αναχαιτίσει και που οδήγησε μέσα σε μήνες στην εκτίναξη των τιμών σε σχέση με το αντίστοιχο επίπεδό τους σε δραχμές.
Εκεί που οι Ευρωπαίοι θα εισέπρατταν σε αδύναμες δραχμές τις οικονομικές δραστηριότητες που τους παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα, πληρωνόντουσαν με το εσωτερικά και άτυπα υπερτιμημένο ευρώ. Σύμφωνα λοιπόν με τη ανατριχιαστική ομολογία του Πρόεδρου της Ευρωζώνης Ζαν-Κλοντ Γιουνκέρ όπως αυτή προβλήθηκε στην Ελευθεροτυπία: «Ηταν φανερό ότι κάποια μέρα η Ελλάδα θα έπρεπε να αντιμετωπίσει αυτό το είδος του προβλήματος και ήξερα ότι το πρόβλημα αυτό θα προέκυπτε, διότι συζητούσαμε, οι Γερμανοί, οι Γάλλοι, ο πρόεδρος Ζαν-Κλοντ Τρισέ στην ΕΚΤ, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και εγώ ο ίδιος, για τις προοπτικές γι' αυτό που δεν ήταν τότε γνωστό, όπως αυτό που αποκαλούμε ελληνική κρίση», είπε χαρακτηριστικά. «Ηξερα ακόμα ότι η Γαλλία και η Γερμανία κέρδιζαν τεράστια ποσά από τις εξαγωγές τους (...) προς την Ελλάδα», παραδέχτηκε ο Γιουνκέρ. Αλλά «εγώ δεν θα μπορούσα να πω δημόσια αυτό που γνώριζα»

Η γεωπολιτική απαξίωση της Ελλάδας από τις ΗΠΑ και η μάλλον πρόθυμη παραχώρηση της στην οικονομική σφαίρα επιρροής της ΕΕ, είχε ως αποτέλεσμα και την αλλαγή του καταμερισμού των Payrolls για τη διατήρηση του Ελληνικού πολιτικού συστήματος και τη διατήρηση του ελέγχου της ελληνικής κοινής γνώμης. Για την ύπαρξη του αμερικανικού payroll πολλά έχουν ειπωθεί, πολλές λίστες έχουν εμφανιστεί, πολλές έχουν εξαφανιστεί… Ένα φαινόμενο που ίσως να συνδέεται με αυτό είναι η απόλυση του Γ. Δελαστίκ του το 2007 από την Καθημερινή επειδή ο πρώτος, ως διευθυντής της εφημερίδας «Πριν», επέτρεψε τη δημοσίευση σχολίου για την διείσδυση αμερικανοκινούμενων παραγόντων (ή, όπως θέλει το αντίστοιχο δημοσίευμα, αμερικανών πρακτόρων στα ΜΜΕ!!! Σύμφωνα με την επιστολή Δελαστίκ στην ΕΣΗΕΑ: «Απολύθηκα από την «Καθημερινή», όπως ήδη γνωρίζετε από επιστολή του εκπροσώπου μας στην εφημερίδα, το απόγευμα της Μ. Πέμπτης, 5 Απριλίου 2007. Οι λόγοι της απόλυσής μου είναι καθαρά πολιτικοί.
Το μεσημέρι της Μ. Δευτέρας, 2 Απριλίου, μου ζητήθηκε από τη διεύθυνση της εφημερίδας να υποβάλω παραίτηση λόγω ανυπόγραφου σχολίου της εβδομαδιαίας εφημερίδας «Πριν», της οποίας είμαι διευθυντής, αναφερόμενου στη διασπορά ανθρώπων των Αμερικανών στα ΜΜΕ. Μου δηλώθηκε πως η ιδιοκτησία και η διεύθυνση της «Καθημερινής» θεώρησαν ότι το σχόλιο τους αφορά, αν και πουθενά σε αυτό δεν αναφερόταν το όνομα της «Καθημερινής», όπως άλλωστε δεν αναφερόταν κανένα όνομα εντύπου, καναλιού ή προσώπου» .

Η πιο στοιχειοθετημένη καταγραφή για τα payrolls ήρθε πρόσφατα. Στις 4/12 ο Μ. Ιγνατίου και Ν. Μελέτης μας δίνουν σε αποκαλυπτικό τους άρθρο στο Έθνος μια ιδέα για την έκταση, το ύψος και τη μορφή των αμερικανικών payrolls:

«Τη διάθεση δεκάδων χιλιάδων δολαρίων από την αμερικανική κυβέρνηση, μέσω των πρεσβειών στην Αθήνα, τη Λευκωσία και την Άγκυρα, υπό τη μορφή επιχορηγήσεων σε ιδιώτες και φορείς μέχρι τουλάχιστον το 2008, αποκαλύπτουν αμερικανικά έγγραφα που φέρνει σήμερα στη δημοσιότητα το «Εθνος της Κυριακής». ‘Οσοι έλαβαν επιχορηγήσεις, ανάμεσά τους και πολίτες άλλων χωρών, υποχρεώθηκαν να υπογράψουν σχετικό συμβόλαιο.

Τα έγγραφα αποχαρακτηρίστηκαν από ομάδα ερευνητών στην Ουάσιγκτον ύστερα από την υποβολή σχετικού αιτήματος με κεντρική αναφορά στις δραστηριότητες των τριών πρεσβειών... Υστερα από προσπάθειες τεσσάρων ετών η αρμόδια αρχή της αμερικανικής κυβέρνησης παρέδωσε 1.331 συμβόλαια επιχορηγήσεων (grants) των τριών πρεσβειών, αφού προηγουμένως έσβησε τα ονόματα των παραληπτών. Όλα τα αποχαρακτηρισμένα έγγραφα φέρουν την υπογραφή του Theodore Sellin της υπηρεσίας Review Authority του Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

Σύμφωνα με πληροφορίες, οι αμερικανικές πρεσβείες στις τρεις πρωτεύουσες στοχεύουν ως επί το πλείστον καθηγητές, πολιτικούς, δημοσιογράφους, ακόμα και εκπροσώπους του οικονομικού κόσμου και όλους αυτούς που θεωρούνται opinion leaders, ενώ συγχρόνως με αδρές χρηματοδοτήσεις οι Αμερικανοί μέσω οργανισμών των Ηνωμένων Εθνών (UNDP και UNOPS) αποκτούσαν πρόσβαση και επιρροή στη λεγόμενη Κοινωνία των Πολιτών. Το αρμόδιο πρόγραμμα για τις επιχορηγήσεις επίσημα στοχεύει στην ενημέρωση των παραπάνω για την πολιτική των ΗΠΑ, είτε για τις συγκεκριμένες χώρες είτε για το ΝΑΤΟ είτε για την αμερικανική πολιτική γενικότερα.
Τα συμπεράσματα.
Στο πλαίσιο αυτό προσφέρουν σε πολίτες επισκέψεις στην Αμερική με πληρωμένα όλα τα έξοδα ή διοργανώνουν σεμινάρια σε πόλεις της Ευρώπης, στα οποία προσκαλούν Ελληνες, Τούρκους, Κύπριους και άλλους πολίτες για ενημέρωση και επιμόρφωση. Παράλληλα όμως από τα έγγραφα που έχουμε στη διάθεσή μας προκύπτει ότι πολλές επιχορηγήσεις διατέθηκαν στην Κύπρο σε συγκεκριμένους φορείς για την προώθηση «δικοινοτικών προγραμμάτων» που περιελάμβαναν από κοινές εκθέσεις... Κεραμικής μέχρι την έκδοση CD με παραδοσιακά τραγούδια και τη λειτουργία ιστοσελίδας για τη χλωρίδα και την πανίδα της Κύπρου.
Η μελέτη των αποχαρακτηρισμένων εγγράφων οδηγεί και στο συμπέρασμα ότι κάποιες από τις επιχορηγήσεις χρησιμοποιήθηκαν και για άλλους σκοπούς. Για παράδειγμα:
 Σε έγγραφο της 20ής Σεπτεμβρίου 2000 εγκρίνεται ποσό 2,960 δολαρίων και στη δικαιολογία για την επιχορήγηση αναφέρει «για να προωθήσει αμερικανικά...». Και το όνομα έχει σβηστεί..
 Σε έγγραφο της 25ης Σεπτεμβρίου 2000 αναφέρεται ότι δίνεται επιχορήγηση 9.500 δολαρίων. Και σε αυτό έχει σβηστεί το όνομα του παραλήπτη, ενώ ως δικαιολογία αναφέρεται ότι «είναι η πρώτη από μία σειρά»…
 Σε έγγραφο με ημερομηνία 23 Μαρτίου 2000, η αμερικανική πρεσβεία της Αθήνας φαίνεται να καταβάλλει 24,546 δολάρια αλλά η αιτιολογία παραμένει μυστική…
Οι Ελληνες δημοσιογράφοι «είναι απλά αργυρώνητοι»
Οι Αμερικανοί στόχευαν πάντα τον δημοσιογραφικό κόσμο της Ελλάδας και έκαναν πολλές προσπάθειες για να τον «αλώσουν» χωρίς να υπάρχει απόδειξη ότι τα κατάφεραν. Σε απόρρητο έγγραφο με ημερομηνία 12 Ιουνίου 1981, ο Αμερικανός πρέσβης Μακλόσκι γράφει στον τότε υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Αλεξάντερ Χέιγκ, τα εξής προσβλητικά και απαράδεκτα για τους Ελληνες δημοσιογράφους:
«Από το 1974, ο αντιαμερικανισμός έχει καταστεί πια αξιοσέβαστος, όπως και διάφορες αριστερές θέσεις γενικά…
πολλοί Ελληνες δημοσιογράφοι είναι πρόθυμοι να χρησιμοποιηθούν ως (αμερικανικοί) αγωγοί. Μερικοί ίσως είναι πεπεισμένοι ιδεολόγοι. Οι περισσότεροι είναι απλά αργυρώνητοι (simply venal). Αυτή η τάση είναι επικρατέστερη τώρα που οι σχέσεις με τους κομμουνιστές δεν είναι πια ταμπού».
... η ελληνική κυβέρνηση θα ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητη με ένα πρόγραμμα τέτοιου είδους, και πιστεύουμε ότι οποιαδήποτε προσέγγιση των Ελλήνων θα πρέπει να γίνει μέσω των καναλιών μυστικών υπηρεσιών (intelligence channels), την ΕΚ (Ευρωπαϊκή κοινότητα και το ΝΑΤΟ. Εχουμε επισημάνει μια αυξανόμενη τάση των Ελλήνων να καθοδηγούνται από το πώς οι εταίροι τους στην ΕΚ αντιδρούν σε κάποιο συγκεκριμένο πρόβλημα.
Σε μια περίπτωση σαν αυτή, θα επιφυλάσσονταν του δικαιώματος να διαφωνήσουν με τους εταίρους τους στην ΕΚ, ενώ αν η ΕΚ δεν εγκρίνει ομόφωνα για να στηρίξει το πρόγραμμα, αυτό θα δώσει την ευκαιρία στην Ελλάδα να γαντζωθεί από αυτό και να αρνηθεί. Πολύ προς τα έξω, η Ελλάδα δεν θα προχωρούσε με το πρόγραμμα αυτό περισσότερο από ότι οι μεγαλύτερες χώρες της ΕΚ. Εχουμε ήδη επισημάνει ότι η Ελληνες εκτιμούν προγράμματα που γίνονται μέσω ΝΑΤΟ και μερικές φορές ανταποκρίνονται περισσότερο σε μια πρωτοβουλία του ΝΑΤΟ από ό,τι με ένα διμερές διάβημα. Αναφέροντας το πρόγραμμα αυτό στο βήμα του ΝΑΤΟ και της ΕΚ, θα καθησύχαζε συμμάχους που θα ήταν διστακτικοί να συμμετάσχουν ότι δεν είναι μόνοι τους στην προσπάθεια αυτή, και πιστεύουμε ότι αυτό θα ενίσχυε την πρωτοβουλία αυτή»

Τα αμερικανικά μαύρα κονδύλια, παρότι ακόμη υπαρκτά έχουν σε κάποια βαθμό υποκατασταθεί από κονδύλια της ΕΕ και κυρίως της Γερμανίας. Χαρακτηριστική της υποκατάστασης αυτής είναι η κυνική ομολογία του δεξιού χεριού του Σημίτη, Τσουκάτου, για την παραλαβή τέτοιων κονδυλίων από τη Siemens, μιας μόνο από τις πολλές Γερμανικές εταιρίας που δραστηριοποιήθηκαν στον Ελληνικό χώρο. Ένα δείγμα της έκτασης, του ύψους και του είδους των payrolls της Ε.Ε μας το δίνει η κατάθεση εκ μέρους της κ. Αριστέα Μπουγάτσου, στην Ειδική εξεταστική επιτροπή της Βουλής για το σκάνδαλο Siemens, της κυνικής δήλωσης του διευθυντή εσωτερικού ελέγχου της Siemens Χούμπερτ: «Λαδώναμε τον ΟΤΕ για να μας πληρώνει ακριβά. Πληρώσαμε πολλά, γιατί άλλαξαν τέσσερις διοικήσεις, όμως πετύχαμε το στόχο μας, καθώς καμία διοίκηση δεν έκανε χρήση των αρνητικών για τη Siemens δυνατοτήτων που έδιναν οι ρήτρες της προγραμματικής σύμβασης» (εδώ αξίζει να σημειωθεί ότι η Αριστέα Μπουγάτσου απολύθηκε από την Καθημερινή νωρίτερα από τον κ. Δελαστίκ. Ανάμεσα στις αποκαλυπτικά της ρεπορτάζ ήταν και αρκετά που είχαν να κάνουν με payrolls και διαφθορά)

Μια ακόμη πτυχή της εξάρτησης του ελληνικού πολιτικού συστήματος από τους επικυρίαρχους φαίνεται από μια πρόσφατη δημοσίευση στο TVXS που ανάμεσα σε άλλα συνθέτει πηγές και από ελληνικές εφημερίδες:


Ανεπιβεβαίωτες ήταν μέχρι πρότινος οι φήμες ότι πίσω από την εξεύρεση κορυφαίων στελεχών οργανισμών όπως η ΕΡΤ, ο ΟΠΑΠ, ο ΕΟΤ και άλλοι οργανισμοί, προϊστάμενος των οποίων είναι ο υπουργός Πολιτισμού, βρισκόταν η πολυεθνική εταιρεία Egon Zehnder. Διευθυντικά στελέχη τώρα, όμως, κρατικών οργανισμών αποκαλύπτουν ότι η πολυεθνική αυτή βρίσκεται πίσω από τις προσλήψεις τους.”

“Την αρχή έκανε, σύμφωνα με δημοσίευμα της Καθημερινής, ο πρόεδρος της Λυρικής, Νίκος Μουρκογιάννης, ο οποίος πρόσφατα αποκάλυψε ότι η θέση δεν του προτάθηκε από την κυβέρνηση, αλλά από τον γερμανοελβετό επιχειρηματία Egon Zehnder, επικεφαλής της ομώνυμης εταιρείας.

Ο επιχειρηματίας αυτός, μάλιστα, φέρεται να αποκαλεί τον κ. Γερουλάνο «πρώην υπάλληλό του», ενώ διευθύνων σύμβουλος της Egon Zehnder Ελλάδος είναι ο Ανδρέας Γαβριηλίδης, πρώην «αφεντικό» του υπουργού Πολιτισμού.

Όπως αναφέρει ο Ν. Μουρκογιάννης, η πρόταση για την Λυρική δεν του έγινε από την κυβέρνηση. Συγκεκριμένα, ο Egon Zehnder του είπε: «Ο υπουργός που πάει να την κλείσει (σ.σ.: τη Λυρική) είναι τέως υπάλληλός μου και είπα να μην τολμήσει να το κάνει...

Στη συνέχεια, και ο αποπεμφθείς πρόεδρος του Οργανισμού Διεξαγωγής Ιπποδρομιών Ελλάδος (ΟΔΙΕ) και στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, Δημήτρης Σεφτελής δήλωσε ότι η πρόσληψή του έγινε έπειτα από σύσταση της Egon Zehnder, αναφέρει ρεπορτάζ της Ελευθεροτυπίας...

...«Οι πελάτες μας είναι κυρίως οργανισμοί του δημόσιου και του ιδιωτικού τομέα. Στο παρελθόν είχαμε αναλάβει αρκετές δουλειές, κυρίως από τα υπουργεία Οικονομικών και Μεταφορών, στα οποία ανήκουν οι περισσότερες ΔΕΚΟ.”

Είναι καιρός οι Έλληνες να συνειδητοποιήσουν ότι υπήρξαν θύματα ιμπεριαλιστικών πολιτικών και ότι το πολιτικό τους σύστημα συνεργάστηκε πλήρως με τους επικυρίαρχους. Δεν ξέρω γιατί μου έρχεται συνέχεια στο μυαλό η σκέψη πως σε άλλες εποχές η φράση «εσχάτη προδοσία» θα ακουγόταν πολύ πιο συχνά.
Παρότι η Ελλάδα έχει ενταχθεί στα οικονομικά παίγνια της Ε.Ε, Έλληνες πολιτικοί εξακολουθούν να εκτιμούν την πατρονία των ΗΠΑ. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το Ευχαριστώ του Σημίτη στους Αμερικανούς κατά την κρίση των Ιμίων.
Παρά το γεγονός ότι είναι εμφανές ότι η γεωπολιτική αξία της Ελλάδας για τις ΗΠΑ έχει σχεδόν εξαντληθεί όπως έχουν σχεδόν εξαντληθεί και τα οικονομικά οφέλη των ισχυρών της Ε.Ε από την Ελλάδα, μέρος του κυβερνώντος κόμματος προεκλογικά μοιράζεται έναν ομπαμικό μεσσιανισμό και ελπίζει ότι οι διμερείς σχέσεις Ελλάδας-ΗΠΑ θα γίνουν «like good old times», ότι δηλαδή θα ρεύσει πολύ δολάριο για να στηρίξει τον Ελληνικό μηχανισμό εξουσίας. Φυσικά κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε να απέχει περισσότερο από την πραγματικότητα. Η Γερμανία το μόνο ενδιαφέρον που έχει πλέον για την Ελλάδα είναι η σταθερότητα της ευροζώνης. Η ατζέντα της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής έχει τοποθετήσει την Ελλάδα πολύ χαμηλά. Κυρίως η Αμερική αλλά σε κάποιο βαθμό και η Γερμανία, πολύ δε περισσότερο το αμερικανοκεντρικό αλλά πολυεθνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα, έχει μόνο οικονομικά οφέλη από την ολοκληρωτική και χρόνια αποστράγγιση της ήδη εξόχως προβληματικής ελληνικής οικονομίας από το ΔΝΤ. Με τις ευλογίες λοιπόν της Ε.Ε και των ΗΠΑ και την εγκληματική συνδρομή της ελληνικής κυβέρνησης, η μικρή Ελλάδα παραδίδεται στην κορυφή της διεθνούς τοκογλυφίας, στον έμπορο χρεών και καταβροχθιστή εθνικών οικονομιών, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Η αδιαφορία πρώην συμμάχων και «εταίρων» για την Ελλάδα αποτυπώνεται σε ένα σχετικό wikileak. Όπως αναφέρεται σε μια ετεροαναφορά σε αυτό: «Σε συζήτηση που είχε ο Αμερικανός πρέσβης με τον πρωθυπουργό της Βαυαρίας Horst Seehofer έγινε αναφορά στην οικονομική κρίση και ο Βαυαρός πρωθυπουργός είπε στον αμερικανό διπλωμάτη ότι “δεν είμαι σίγουρος αν η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να τακτοποιήσει την Ελλάδα”»
Τη γεωπολιτική χρήση της Ελλάδας μετά το Β’ παγκόσμιο πόλεμο, την ασφυκτική κατάσταση που διαμορφώνεται εσχάτως στην Ελλάδα και τις εκρηκτικές εξελίξεις που αυτή αναμένεται να πυροδοτήσει περιγράφει σε γενικές γραμμές επιτυχώς (αν εξαιρέσει κανείς τη μεροληψία εις βάρος της Ελλάδας- γιατί ο όρος Ελλάδα δεν ταυτίζεται με τις κυβερνήσεις της) ανάμεσα σε άλλα, η εταιρία αναλύσεων Stratfor σε σχετική έκθεσή της που δημοσιεύτηκε στις 10-6-2010. Σύμφωνα με τη Stratfor λοιπόν:
¨Η Ελλάδα έγινε ζωτική για τις ΗΠΑ ως μέρος της πολιτικής τους για τον περιορισμό της Σοβιετικής Ένωσης… Το Ηνωμένο Βασίλειο και αργότερα οι ΗΠΑ ήταν πρόθυμοι να χρηματοδοτήσουν τις Ελληνικές αμυντικές δαπάνες και να παράσχουν στην Ελλάδα επαρκές κεφάλαιο για να είναι ένα βιώσιμο ανεξάρτητο κράτος που απολάμβανε μια σχεδόν δυτική ποιότητα ζωής. Σε αντάλλαγμα, η Ελλάδα προσέφερε μια στρατηγική θέση από την οποία θα εκριζωνόταν η Ρωσική και αργότερα Σοβιετική διείσδυση στην λεκάνη της Μεσογείου.
Με την κατάρρευση της σοβιετικής απειλής στο τέλους του ψυχρού πολέμου και τον ακόλουθο τερματισμό των ¨βαλκανικών¨ πολέμων με τον Νατοϊκό βομβαρδισμό της Σερβίας το 1999, η πολιτική γεωγραφία της περιοχής άλλαξε για μια ακόμη φορά. Αυτή τη φορά η αλλαγή ήταν δυσμενής για την Αθήνα. Με τη Δύση σε μεγάλο βαθμό να έχει χάσει μεγάλο μέρος του ενδιαφέροντος της για τα ζητήματα της περιοχής, η Ελλάδα εξέπεσε από το status της ως στρατηγικός σύμμαχος. Και μαζί με αυτήν την απώλεια, η Αθήνα έχασε την πολιτική και οικονομική υποστήριξη που της επέτρεπε να ξεπεράσει τις κεφαλαιακές της ανεπάρκειες.»…
« (Η Αθήνα) έκανε τα πάντα για να διατηρήσει την ιδιότητα της ως μέλους του Κλαμπ του Πρώτου Κόσμου, δανειζόμενη τεράστια ποσά για να ξοδέψει σε υπερσύγχρονους στρατιωτικούς εξοπλισμούς και παράγωντας εσφαλμένα οικονομικά αρχεία για να μπει στην Ευροζώνη. Αυτό είναι κάτι που συνήθως αγνοείται μέσα στη εξελισσόμενη κρίση χρέους, η οποία συχνά περιγράφεται – κυρίως από τον Δυτικοευρωπαϊκό τύπο- ως αποτέλεσμα της Ελληνικής τεμπελιάς, άσωτων σπαταλών και ανευθυνότητας… (όταν) η Ελλάδα δεν είχε καμιά επιλογή από το να χρεώνεται μετά την απώλεια ενδιαφέροντος εκ μέρους των Δυτικών Πατρώνων της…
Όπως και να χει, τα τελευταία τρία χρόνια θα είναι τα καθοριστικά στην Ελληνική ιστορία. Το από κοινού πακέτο διάσωσης των 110 δις ευρώ από το Δ.Ν.Τ και την Ε.Ε φέρνει μαζί του αυστηρά μέτρα λιτότητας, τα οποία μάλλον θα αποσταθεροποιήσουν τη χώρα… Τα μέτρα ΔΝΤ-ΕΕ θα αποδυναμώσουν ακόμη περισσότερο την κεντρική κυβέρνηση και θα υπονομεύσουν τον έλεγχο της. Η αδυναμία αποπληρωμής είναι σχεδόν εξασφαλισμένη από το επίπεδο του κυβερνητικού χρέους το οποίο σύντομα θα ξεπεράσει το 150% του ΑΕΠ.
Η ερώτηση είναι το πότε και όχι το αν οι Ευρωπαίοι θα τραβήξουν την μπρίζα στην Αθήνα- και η απάντηση είναι: με την πρώτη ευκαιρία, όταν η Ελλάδα δε θα αποτελεί συστημικό κίνδυνο για την υπόλοιπη Ευρώπη. Σε αυτό το σημείο, χωρίς πρόσβαση στο διεθνές κεφάλαιο ή σε περισσότερα λεφτά διάσωσης, η Ελλάδα θα μπορούσε να αντικρύσει μια απόλυτη κατάρρευση πολιτικού ελέγχου και (πρωτοφανή) κοινωνική βία. Η Ελλάδα ευτυχώς, βρίσκει τον εαυτό σε μια πολύ ανοίκεια κατάσταση. Για πρώτη φορά από τη δεκαετία του 1820, είναι πραγματικά μόνη της»
Μόνοι μας λοιπόν. Καιρός ήταν. Η πολιτική απομόνωση δεν είναι όμως πρόβλημα των πολιτών αλλά του σαθρού πολιτικού συστήματος το οποίο χωρίς τα μαύρα -και μη λεφτά των πατρόνων του δεν θα μπορέσει να διατηρήσει το στραγγαλισμό των δημιουργικών κομματιών της ελληνικής κοινωνίας μέσω των μηχανισμών της διαφθοράς και του εκμαυλισμού. Ήδη δεν μπορεί να στηρίξει τις εφημερίδες του. Κάποιες κλείνουν, κάποιες θα κλείσουν, κάποιες από αυτές από πιστά σκυλιά του συστήματος παρουσιάζουν φυγόκεντρες δυνάμεις. Ναι, η χούντα που ακολούθησε τη χούντα πέφτει. Και θα πέσει από τα μέσα. Αν δεν πέσει από τα μέσα θα πέσει από κοινωνική εξέγερση. Όπως και να χει θα πέσει και η πτώση του καθεστώτος είναι θέμα μηνών… Μετά την κατάρρευση του πολιτικού συστήματος τα πιο τυχοδιωκτικά κομμάτια του θα το διατηρήσουν για μερικούς μήνες ακόμη σε ημιθανή κατάσταση με κυβερνήσεις «εθνικής σωτηρίας» και άλλες τέτοιες μπαρούφες. Και μετά θα σβήσει. Σαν κακό όνειρο που ήταν. Σαν εφιάλτης.
Για δεκαετίες οι Έλληνες πολίτες ήταν τα θύματα ασύλληπτων διεθνών σκευωριών. Για δεκαετίες ζούσαν το δανεικό όνειρο της καπιταλιστικής ευμάρειας όταν οι μεγάλες δυνάμεις σε συνεργασία με ντόπιους δοσίλογους παίζαν τα παιχνίδια τους και πλουτίζαν εις βάρος των λαών. Μας αγοράζαν και μας πουλούσαν για να μας ξεπουλήσουν σε τιμή ευκαιρίας. Και τώρα μας ζητούν να πληρώσουμε και τα λειτουργικά έξοδα των γεωπολιτικών και οικονομικών καζίνων τους. Τώρα όμως το ξυπνητήρι της πραγματικότητας χτυπάει και μαζί του φέρνει μια πρωτόγνωρη πολιτική συνειδητότητα, αυτήν ακριβώς που ο κύριος Μπρεζίνσκι και τα αφεντικά του τρέμουν. Το ξέρατε ότι ξέρατε μα τώρα το ξέρουμε και μεις. Ξέρουμε περισσότερα, ξέρουμε περισσότεροι.
Για αυτούς οι κρίσεις είναι ευκαιρίες. Μπορούμε και μεις να τις κάνουμε ευκαιρίες. Έχουμε την ευκαιρία να απαλλαχτούμε από την μεταπολιτευτική χούντα. Έχουμε την ευκαιρία να έχουμε για πρώτη φορά στην ιστορία μας μια πραγματικά αριστερή κυβέρνηση όπου δε θα υπάρχει η τεχνητή διάσταση ανάμεσα στους πολλούς και τους άξιους, όπου την εξουσία δε θα την έχουν οι λίγοι: οι λίγοι αριθμητικά, ηθικά, συναισθηματικά και πνευματικά. Έχουμε τη δυνατότητα να δημιουργήσουμε καινούρια μοντέλα. Έχουμε την ευκαιρία να στείλουμε το μήνυμα και σε άλλους λαούς που ακόμη αρκούνται στην παραμύθα και δεν καταλαβαίνουν ότι ο καπιταλισμός έχει φτάσει στην πιο οξεία, καταστροφική και ανθρωποφάγα φάση του. Αρκεί να έχουμε το θάρρος να υπολογίσουμε ότι το κόστος του ονείρου, όσο βαρύ και να ναι, θα ναι τελικά λιγότερο από το κόστος ενός διαρκούς εφιάλτη.
Υπάρχουν λύσεις. Δυστυχώς αυτές περνάνε μέσα από την πολυδιεσπασμένη αριστερά. Αν η αριστερά αποφασίσει να επιδιώξει τις κοινές της επιδιώξεις και αυτές μπορούν και πρέπει να περιλαμβάνουν και κάποιες από τις επιδιώξεις ακόμη και άλλων πολιτικών χώρων, αν η αριστερή αποφασίσει να κατεβεί ενωμένη και ενωτική, όλα μπορούν να γίνουν. Το τι πρέπει να γίνει για την έξοδο από την καταστροφή φαντάζει στα μάτια μου απλό:
Αλλαγή του εκλογικού νόμου για μια πραγματικά αντιπροσωπευτική δημοκρατία: Ακόμη και σε 0,33% ή σε πολιτικά συσσωματώματα της τάξης του 0,33% να αντιστοιχεί και ένας βουλευτής. Ο παλαιοκομματισμός πρέπει να θαφτεί για να πάψει η δυσωδία.
Έξοδος από το μνημόνιο, έξοδος από το ΔΝΤ ως χώρας-μέλους, στάση πληρωμών, έξοδος από το Ευρώ, υποτίμηση αν χρειαστεί. Η θυσία μας σώζει το Ευρώ και το χρηματοπιστωτικό σύστημα όχι το αντίθετο.
Έξοδος από τις διεθνείς αγορές και αποκλειστικές οικονομικές συμφωνίες με τον διαρκώς αναπτυσσόμενο δεύτερο και τρίτο πόλο. Κίνα, Ινδία, Λατινική Αμερική, Μέση Ανατολή. Αν οι Δυτικοί δε μας θεωρούν άξιους να συμμετέχουμε στο ληστρικό τους κόσμο, δεν τρέχει και τίποτε. Ήδη το σύμπαν τους βρίσκεται σε διαρκή παρακμή και σε όξυνση. Αν δε γίνουν δραματικές αλλαγές φιλοκοινωνικού και πολιτισμικού περιεχομένου, μαθηματικά οδηγούνται σε κατάρρευση. Η Ελλάδα είναι μια πρώτης τάξης πύλη εισόδου για τον Δεύτερο και Τρίτο πόλο σε ένα δυτικό σύμπαν που παραπαίει. Η κερκόπορτα του.
Εθνικοποίηση των πρωτεργατών των κρίσεων τραπεζών. Αυτόματο πάγωμα για εύλογο διάστημα όλων των αναλήψεων πάνω από κάποιο ύψος αν αυτές δεν δικαιολογούνται πλήρως από επενδυτικές ανάγκες ή κεφάλαια κίνησης. Άνοιγμα όλων των λογαριασμών πάνω από κάποιο ύψος και κατάσχεση όλων των κεφαλαίων που έχουν αποκτηθεί παράνομα. Διαβήματα για τον επαναπατρισμό όλων των παράνομα κερδισμένων κεφαλαίων που φυγαδευτήκαν από τη χώρα. Απόσυρση ισοϋψών ή μεγαλύτερων ελληνικών κεφαλαίων από όσα τραπεζικά ιδρύματα δε συμμορφώνονται στις ελληνικές απαιτήσεις. Επιδίωξη κοινής πολιτικής αποζημιώσεων με άλλες χώρες-θύματα του ληστρικού καπιταλισμού.
Ενδυνάμωση της παραδοσιακής γεωργίας αλλά και κίνητρα για εναλλακτικές και περισσότερο επικερδείς μορφές Γεωργίας.
Το ίδιο για τον τουρισμό.
Εκμετάλλευση ή συνεκμετάλλευση με αυστηρούς όρους του ορυκτού πλούτου της χώρας εφόσον και όπου πληρούνται οι οικολογικές προδιαγραφές.
Εκμετάλλευση της τεράστιας δημόσιας περιουσίας.
Καταγραφή και φορολόγηση της εκκλησιαστικής περιουσίας. Καταγραφή και ισότιμη φορολόγηση των οικονομικών δραστηριοτήτων της.
Άμεση επίλυση όλων των προβλημάτων-σκοπέλων με γείτονες χώρες χωρίς τη διαμεσολάβηση τρίτων. Απόπειρα απογαλακτισμού των γειτόνων από τις «εγγυήτριες δυνάμεις» του δυτικού κόσμου. Δημιουργία βαλκανικού και μεσογειακού άξονα συνεργασίας.
Ελληνικές διπλωματικές πρωτοβουλίες για τη σύσφιξη των σχέσεων ανάμεσα στις δυνάμεις του δεύτερου και τρίτου πόλου. Η γεωγραφική μας θέση το επιτρέπει.
Εμπάργκο των πολιτών σε προϊόντα των επικυριάρχων. Μικρή αγορά είμαστε δε θα τους λείψουμε, γιατί να τους δώσουμε και άλλα από τα λεφτά μας;

Αυτή είναι μια αρχική μονάχα πρόταση που μπορεί να συμπληρωθεί με χιλιάδες άλλες επιμέρους και πληρέστερες και λεπτομερέστερες προτάσεις ικανές να επανεκκινήσουν τη σπαρασσόμενη Ελληνική οικονομία και να δημιουργήσουν μια ανεξάρτητη Ελλάδα, σημαντική διπλωματική οντότητα, πρέσβη του πολιτισμού, εγγυήτρια δύναμη της ευημερίας και της προόδου στην ευρύτερη περιοχή, άρρηκτο και απαραίτητο σύνδεσμο όχι μόνο ανάμεσα στις παλαιές και νέες δυνάμεις αλλά και τους λαούς. Φοβάμαστε ότι δεν θα μας επιτρέψουν; Ε τουλάχιστον ας το επιδιώξουμε. Δεν έχουμε και τίποτε παραπάνω να χάσουμε από αυτά που είναι προγραμματισμένο να χάσουμε.
Στην πολιτική δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Το μόνο αδιέξοδο είναι η πολιτική των αδιεξόδων που μας έχουν επιβάλει τόσες δεκαετίες. Και τέλος, αν η αριστερά σε αυτές τις τελικές συνθήκες, δεν αντιληφθεί τις ιστορικές της ευθύνες και τις ανάγκες της εποχής και συνεχίσει τους σκυλοκαβγάδες σε αλλουνού τον αχυρώνα, μπορεί να πάρει την άξια θέση της δίπλα στο ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ στο μνημείο των ασελγών αυτού του τόπου.

Read More »