Dr Jekyll and mr Hyde

Dr Jekyll and mr Hyde
Να’ τα, να’ τα. Πάνω που σκύβεις το κεφάλι και περιμένεις μοιρολατρικά τον αποκεφαλισμό σου, μια ακόμη αμετροέπεια του ελληνικού καθεστώτος θα σε ξυπνήσει. Θα σε κάνει να πεις, δεν μπορεί, δεν μπορεί να πάω από το χέρι τόσο ανάξιων εχθρών. Σε πιάνει το φιλότιμο.
Τι κάναν πάλι;

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο http://agriazwa.blogspot.com)

Τίποτε ιδιαίτερο. Τίποτε πρωτότυπο. Απλά το πολιτικό ρολόι σήμανε την επανεμφάνιση του Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, του αγωνιστή που με όραμα και αποφασιστικότητα πολεμά τους συντηρητικούς και τα χρηματοπιστωτικά τους παιχνίδια, τον γνωστό σε όλη την υφήλιο George Papandreou. Στις 5 και 6 Μαρτίου ο Optimus Prime Minister φιλοξενεί στην Αθήνα τη συνάντηση των ηγετών του Κόμματος των Ευρωπαίων σοσιαλιστών, του PES. Και φρονεί όπως τόσοι άλλοι έμπειροι προπαγανδιστές πως PES PES, όλο και κάτι θα μείνει.
Το κενό ανάμεσα στο Διεθνή Σοσιαλιστή και τον Έλληνα Πρωθυπουργό είναι σχιζοφρενικό, αγεφύρωτο. Ο Διεθνής Σοσιαλιστής διαβάζει πλούσιες εκθέσεις επιπέδου δημοτικού για έναν όμορφο και δίκαιο κόσμο. Ο Έλληνας πρωθυπουργός προσκάλεσε, ενθάρρυνε, εποπτεύει και επιβάλει ακόμη και μέσω εκβιασμών τις σκληρότερες αντικοινωνικές πολιτικές που έχει αντικρύσει η Ευρώπη τις τελευταίες δεκαετίες. Χάσμα, αδηφάγο κενό, unbelievable GAP.
Ο τωρινός ηγέτης του Ελληνικού καθεστώτος έχει ένα ζηλευτό διεθνές προφίλ. Αλλεπάλληλες τιμητικές διακρίσεις και βραβεία που θα ζήλευαν οι έκπτωτοι συνσοσιαλιστές του Μπεν Αλί και Μουμπάρακ και ο συνεταίρος από το καλοκαίρι του 2010 Μουαμάρ Καντάφι, μέλος μιας οργάνωσης μάλλον βιτρίνας του καθεστώτος του οποίου υπήρξε μέχρι πρόσφατα ο Γιώργος.
Όλοι λατρεύουν να βραβεύουν το Γιώργο. Τον Οκτώβριο του 2010 ο Παπανδρέου βραβεύεται με το γερμανικό κοινωνικό και πολιτικό βραβείο Quadriga. Στην ομιλία αποδοχής του βραβείου ο Παπανδρέου μιλάει για την επανάσταση του αυτονόητου, για τις καλύτερες συνθήκες εργασίας που δημιουργεί (προφανώς εννοούσε καλύτερες συνθήκες εργασίας για το διεθνές κεφάλαιο…) και άλλα ευφάνταστα. Με τη γενναιοδωρία που τον διακρίνει δίνει και χαρίζει το βραβείο στον Ελληνικό λαό! Ένα ακόμη βραβείο δοσμένο στον Παπανδρέου για τις υπηρεσίες του στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα και την προσήλωση του στην ισοπεδωτική ανιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού, προκειμένου να στηριχτεί το καθεστώς του, πάντα εις βάρος του Ελληνικού λαού, αυτός το χάρισε στον ελληνικό λαό. Οποίος εμπαιγμός!!!
Στην τελετή βράβευσης ο Παπανδρέου δήλωσε ότι καταπολεμά τη φτώχεια. Και εδώ ερμηνεύεται η εμμονή του στην πρόσκληση που απέστειλε στο ΔΝΤ , όπως αυτή αποτυπώνεται και στην υπό έκδοση αυτοβιογραφία του επίσης σοσιαλιστή και τωρινού διευθυντή του ΔΝΤ, Strauss-Kahn. Ο Παπανδρέου και το ΔΝΤ έχουν την ίδια δέσμευση στην ατζέντα τους: Καταπολεμούν τη φτώχεια. Αυτό που παραλείπουν να πουν είναι ότι καταπολεμούν τη φτώχεια εξοντώνοντας τους φτωχούς.
Το βραβείο Quadriqa δόθηκε στον Παπανδρέου δια χειρός Joseph Ackerman για την κοινωνική συνεισφορά και την αποφυγή της ελληνικής χρεωκοπίας ωσάν η αποφυγή της χρεωκοπίας να είχε ήδη από το Δεκέμβριο του 2010 οριστικά τελεστεί. Οι εμπαιγμοί δεν έχουν τέλος. Ο ίδιος ο Joseph Ackerman, ο “Jo”, όπως τον προσφώνησε ο Παπανδρέου κατά τη διάρκεια της απονομής, διευθύνων σύμβουλος της Deutsche Bank και κεντρικό πρόσωπο στην υλοποίηση του πακέτου «διάσωσης» της ελληνικής οικονομίας, εξέφραζε τον Μάϊο του 2010 τις αμφιβολίες του για την ικανότητα της Ελλάδας να αποπληρώσει. Αλλά άλλο η πραγματικότητα και άλλο η προπαγάνδα των βραβείων.
Το Δεκέμβριου του 2010 ο Παπανδρέου, φορώντας το διεθνές σοσιαλιστικό προσωπείο και το καλό του σοσιαλιστικό του κουστούμι λέει σε μια άλλη σύσκεψη PES PES στη Βαρσοβία: «Η πραγματική κρίση στην Ευρώπη σήμερα είναι οι Συντηρητικές Πολιτικές που οδηγούν την Ευρώπη στο λάθος δρόμο [...] Το μόνο που οι συντηρητικοί προσφέρουν είναι λιτότητα, αλλά δεν έχουν ποτέ πραγματικά απευθυνθεί στις υποκείμενες αιτίες της κρίσης- την έλλειψη δημοσιονομικών κανονισμών, τους “πελατειακούς” καπιταλιστές που φροντίζουν τα επαγγελματικά συμφέροντα των φίλων τους…» περιγράφοντας ουσιαστικά και καταδικάζοντας τις πολιτικές που στην σκληρότερη τους μορφή ο ίδιος εφαρμόζει.
Για τέτοιου τύπου πολιτική σχιζοφρένεια το περιοδικό Foreign Policy, στο τεύχος του Δεκεμβρίου 2010 τοποθετεί τον Παπανδρέου στη θέση νο 79 των σημαντικότερων παγκοσμίως διανοητών για το 2010 εμπαίζοντας αυτή τη φορά την παγκόσμια διανόηση. Αξίζει να σημειωθεί ότι κανένας σχολιαστής του περιοδικού δεν εξέλαβε θετικά την εκτίμηση του περιοδικού. Αντιθέτως ποικίλα (και όχι μόνο από Έλληνες) ήταν τα ειρωνικά αλλά και τα οργισμένα σχόλια . Και τα σχόλια δεν προέρχονταν μόνο από εγκάθετους του συνασπισμού όπως η κυβέρνηση θέλει να κάνει να φαντάζει κάθε αντίδραση, στοχοποιώντας μια μικρή μερίδα του πολιτικού φάσματος για την πανλαϊκή οργή που έχει προκαλέσει.
Αν το περιοδικό έχει δίκιο στην εκτίμησή του, τότε το είδος Homo Sapiens Sapiens δεν έχει καμιά ελπίδα.
Ο χαρακτηρισμός του Foreign Policy του Παπανδρέου ως κορυφαίου παγκόσμιου διανοητή δεν μπορεί παρά να μου φέρει στο νου το μήνυμα Μπερλουσκόνι προς τον Μουμπάρακ εν μέσω της αιγυπτιακής εξέγερσης: σε αυτό ο Μπερλουσκόνι δηλώνει πως στη Δύση ο Μουμπάρακ θεωρείται ως ο σοφότερος των ανθρώπων… Οι εμπαιγμοί της πολιτικής προς τους λαούς δεν έχουν τέλος.
Το Foreign Policy δικαιολογεί την επιλογή Παπανδρέου αναφερόμενο στην ειλικρίνεια του και στη διάσωση της ελληνικής οικονομίας. Ο Παπανδρέου ανέλαβε ένα πιεστικό και επείγον χρέος και μέσω χρονοτριβών ανάγκασε τη χώρα του να παραδοθεί στην διακυβέρνηση της από τις καταστροφικές πολιτικές του χρηματοπιστωτικού συστήματος, μετατρέποντας το χρέος σε καλπάζων και απολύτως μη διαχειρίσιμο. Τίποτε από τα δύο δεν ισχύει φυσικά, ούτε η ειλικρίνεια ούτε η διάσωση της ελληνικής οικονομίας. Όσον αφορά την ειλικρίνεια, ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι ο Παπανδρέου ήταν μέλος των κυβερνήσεων που δημιούργησαν το μη διαχειρίσιμο του χρέους και που ενθάρρυναν, συμμετείχαν και καλύψαν σκάνδαλα-Μαμούθ… και ακόμη και σήμερα εξακολουθεί να παρέχει κάλυψη στους οικονομικούς εγκληματίες. Όσο για το ανέκδοτο της διάσωσης της Ελληνικής οικονομίας, την ίδια χρονιά που το Foreign Policy αναδείκνυε τον Παπανδρέου σε παγκόσμιο διανοητή για την πολιτική του αντίληψη, το ίδρυμα αναλύσεων Stratfor προέβλεπε αύξηση του ελλείμματος σε ποσοστό άνω του 150% του ΑΕΠ το 2013. Η πρόβλεψη του Stratfor δικαιώνεται πλήρως από νεώτερες εκτιμήσεις. Από την άλλη, η τιμητική τοποθέτηση του Παπανδρέου στο τοπ 100 του 2010 θα δικαιωθεί μόνο αν, όταν και εφόσον, το είδος μας μεταλλαχθεί πλήρως σε Homo Sapios Sapios.
Αυτές τις μέρες λοιπόν, μέρες απόκριας και μασκαράδων ήταν μια καλή στιγμή για τον Παπανδρέου να θυμηθεί και να φορέσει το σοσιαλιστικό του κοστούμι και να διατυπώσει όλα αυτά τα σοβαρά φιλοσοφικά ερωτήματα που κάνουν τους λοιπούς πολιτικούς σοφούς να ξύνουν με απορία το τριχωτό της κεφαλής του αφού πρώτα έχουν ξεψειριστεί μέσω του θεσμού των διεθνών βραβείων:
Μιλά λοιπόν ξανά ο Παπανδρέου σαν μωρή πολιτική παρθένα και λέει τα εξής απίστευτα μπροστά σους συνσοσιαλιστές του:
«Η Ευρώπη των σοσιαλιστών, αντί να αξιοποιεί τις αγορές όπως εμείς επιθυμούμε, αντί να τις χρησιμοποιεί ως ένα εργαλείο και να τις θέτει στην υπηρεσία των λαών για να εξασφαλίσει την ευμάρεια και πρόοδο των πολιτών, επίλεξε να θεοποιήσει τις αγορές και ζητάει τώρα από τους λαούς να τις υπηρετήσουν.
Είναι σε αυτό το κλίμα δυστυχώς που η απαισιοδοξία και ανασφάλεια υιοθετείται, μαζί με μια αίσθηση φόβου, εσωστρέφειας και ξενοφοβίας. Και είναι ατυχές το ότι η Ευρώπη κεφαλοποιεί αυτή την αίσθηση ανασφάλειας, ενθαρρύνοντας τέτοιους φόβους και εφαρμόζοντας της δικές της πολιτικές φόβου και ξενοφοβίας.
Χρειαζόμαστε να τα αλλάξουμε όλα αυτά, χρειαζόμαστε προτάσεις για λύσεις, που είναι ακριβώς αυτό που κάνουμε. Έχουμε ξεκάθαρα δηλώσει πως δεν μπορούμε να διαχειριστούμε αυτή την κρίση μέσω δημοσιονομικού νοικοκυρέματος και έχουμε τονίσει την ανάγκη για ισχυρή οικονομική διακυβέρνηση.
Έχουμε μιλήσει για την ανάγκη να αναστηλώσουμε την ανάπτυξη, σε αυτή την περίπτωση την πράσινη ανάπτυξη που θα βοηθήσει επίσης στην απασχόληση και θα εισάγει επενδύσεις στην εκπαίδευση και την καινοτομία, κάτι που θα μας καταστήσει περισσότερο ανταγωνιστικούς, μέσω της άσκησης μιας διαφορετικού τύπου πολιτικής.
Πάνω σε αυτό δουλεύουμε… Αυτές είναι πραγματιστικές λύσεις, λύσεις για να κινητοποιήσουμε τους πολίτες της Ευρώπης και να τους κάνουμε ποιο αισιόδοξους… Αυτές είναι πραγματικές, ξεκάθαρες, πραγματιστικές και οραματιστικές λύσεις.»
Δεν ξέρω τι όραμα είδε πάλι ο Παπανδρέου αλλά αυτά που λέει δεν είναι λύσεις. Είναι παχιά λόγια που έρχονται σε άμεση ρήξη με την πραγματικότητα που ο ίδιος έχει δημιουργήσει στην Ελλάδα. Στην καλύτερη περίπτωση είναι μόνο ευσεβείς πόθοι ενός ανθρώπου που καταπιέζεται από τη δουλειά του, στη χειρότερη αισχρά προπαγανδιστικά ψέματα ενός στυγνού διαχειριστή και εντολοδόχου.
Είναι προφανές ότι ο κόσμος των διεθνών οργανισμών βρίσκεται σε άλλο πλανήτη από τον δικό μας. Ο δικός μας πλανήτης είναι η χωματερή του δικού τους, ο τόπος στον οποίο εξάγουν τα προβλήματα τους. Ω ναι, ΟΝΕ, αναγνωρίζουν τα προβλήματα κάποιες φορές και τις αιτίες αλλά αποποιούνται το γεγονός ότι είναι οι ίδιοι που τα δημιουργούν, ότι η ράτσα τους είναι αυτή που δημιουργεί τα προβλήματα και τα εμφυτεύει στις ζωές μας. Η σχιζοφρένεια που γεμίζει το αγεφύρωτο χάσμα ανάμεσα στον «ευσεβή» πολιτικό λόγο και την πολιτική πραγματικότητα έχει πάρει τρομακτικές διαστάσεις. Το Newspeak είναι εδώ. Και μπορούν πλέον να το επικαλούνται μέχρι και αρχιτεχνίτες του όπως ο Μανδραβέλης για να φιμώσουν την πολιτική αντιπαράθεση και τις πραγματικές της αιτίες. Η διαστροφή, της διαστροφής, ώ διαστροφή.
Για να δούμε μέσα στο λόγο του Παπανδρέου ο οποίος στην ουσία περιγράφει και κατακρίνει τις ίδιες τις πολιτικές που ενθαρρύνει και εφαρμόζει.
Α) «…Η Ευρώπη των σοσιαλιστών, αντί να αξιοποιεί τις αγορές όπως εμείς επιθυμούμε, αντί να τις χρησιμοποιεί ως ένα εργαλείο και να τις θέτει στην υπηρεσία των λαών για να εξασφαλίσει την ευμάρεια και πρόοδο των πολιτών, επίλεξε να θεοποιήσει τις αγορές και ζητάει τώρα από τους λαούς να τις υπηρετήσουν.»
Κοιτάζοντας το χρονικό της κρίσης και σύμφωνα και με τις δηλώσεις Strauss-Kahn, θα δούμε ότι είναι ο Παπανδρέου που προσκάλεσε τη χρηματοοικονομική τυραννία του ΔΝΤ στην Ελλάδα και έκανε ότι ήταν δυνατόν για να εφαρμόσει αυτό τις θανάσιμες θεραπείες του με τη λιγότερη δυνατή κοινωνική αντίσταση.
Η επιστροφή στις διεθνείς αγορές είναι μόνιμη επωδός του Παπανδρέου. Άνευ όρων, χωρίς να προϋποτίθεται καμία αλλαγή στο άνομο και ανεξέλεγκτο καθεστώς που τις διέπει επιστροφή στο στόμα του λέοντος. Χωρίς πολιτικά κριτήρια. Χωρίς καμία απόπειρα εξορθολογισμού και εξυγίανσης τους. Η επιστροφή στις διεθνείς αγορές, στην ειδωλολατρία της κερδοσκοπίας φαίνεται να είναι το κεντρικότερο σημείο της πολιτικής Παπανδρέου. Και για αυτόν ακριβώς το λόγο το ανεπιτυχέστερο. Είναι και η πολιτική Παπανδρέου που έχει θεοποιήσει τις αγορές. Και αυτός ο σκληρός θεός ζητά ανθρωποθυσίες.
Τις «χρησιμοποιήσαμε» τις αγορές. Φέραμε τη Goldman-Sachs για να κερδοσκοπήσει με μόνη προϋπόθεση να καταχωνιάσει κάτι από το ελληνικό χρέος για να μπορεί η κυβέρνηση Σημίτη να συνεχίσει τη δημιουργική λογιστική της ώστε να της βγαίνουν μοντελάκια ευθυγραμμισμένα με τα μοντέλα της ΕΕ. Και όχι προς όφελος της ελληνικής κοινωνίας αλλά εις βάρος της. Και ο Παπανδρέου ήταν εκεί. Και τώρα είναι αυτός που φέρνει τις αγορές στο βαθύ πυρήνα της πολιτικής, της οικονομικής, της προσωπικής και της συναισθηματικής ζωής του Έλληνα. Είναι αυτός που ζητά από τον ελληνικό λαό να τις υπηρετήσει.
Β) «Έχουμε μιλήσει για την ανάγκη να αναστηλώσουμε την ανάπτυξη, σε αυτή την περίπτωση την πράσινη ανάπτυξη που θα βοηθήσει επίσης στην απασχόληση και θα εισάγει επενδύσεις στην εκπαίδευση και την καινοτομία, κάτι που θα μας καταστήσει περισσότερο ανταγωνιστικούς, μέσω της άσκησης μιας διαφορετικού τύπου πολιτικής.»
Πράσινη ανάπτυξη και πράσσειν άλογα. Και φωτοβολταϊκά που θα συσσωρεύουν ηλιακή ενέργεια από τον εξαντλημένο πράσινο ήλιο του ΠΑΣΟΚ που καταρρέει μέσα στον εαυτό του και γίνεται αδηφάγα μαύρη τρύπα… Όσο για την καινοτομία να παραθέσω μονάχα δύο νούμερα που ίσχυαν μέχρι πρόσφατα: «Το ποσοστό των δαπανών που πραγματοποιήθηκαν για το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Αναφοράς στον τομέα Έρευνας και Καινοτομίας ανέρχεται στο 0, 4% των διαθέσιμων πόρων. Από τα 1.548 δισ. ευρώ, που προβλέπονται για έρευνα και καινοτομία, έχουν απορροφηθεί λίγο περισσότερα από 6 εκατομμύρια ευρώ!» . Αυτά.
Γ) «Είναι σε αυτό το κλίμα δυστυχώς που η απαισιοδοξία και ανασφάλεια υιοθετείται, μαζί με μια αίσθηση φόβου, εσωστρέφειας και ξενοφοβίας. Και είναι ατυχές το ότι η Ευρώπη κεφαλοποιεί αυτή την αίσθηση ανασφάλειας, ενθαρρύνοντας τέτοιους φόβους και εφαρμόζοντας της δικές της πολιτικές φόβου και ξενοφοβίας.»
Αίσθηση φόβου: Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που εκβιάζει τον Έλληνα.
Ανασφάλεια: Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που παίζει το ψυχολογικό βασανιστήριο της σταγόνας και το παιχνίδι του καλού και του κακού μπάτσου με την τρόϊκα.
Απαισιοδοξία: Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που έχει οδηγήσει τον ελληνικό λαό στην υποβόσκουσα κατάθλιψη, στην απαισιοδοξία, σε έξαρση των αυτοκτονιών.
Εσωστρέφεια: Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που έχει οδηγήσει υγιείς ανθρώπους σε ψυχιατρεία. Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που εξέθεσε τον ελληνικό λαό σε όλη την οικουμένη. Είναι ο αντιπρόεδρος της που μειώνει και καθυβρίζει τους Έλληνες για όλους τους λάθους λόγους.
Ξενοφοβία: Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που μετά από χρόνια εξάσκησης στο τάβλι σηκώνει το φράχτη της ντροπής απέναντι στους μετανάστες.
Είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης που ανακηρύττει το Καρατζαφερικό υστερικό μόρφωμα σε μοναδικό αξιόπιστο και αξιότιμο συνομιλητή της.
Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που με τα αδιέξοδα της, την αναλγησία της, την φιλοπαρακρατική της στάση και την πολιτική της καταστολής άνοιξε την πόρτα στους Ναζί της Χρυσής Αυγής στο δημοτικό συμβούλιο της Αθήνας. Είναι η κυβέρνηση Παπανδρέου που οδήγησε για πρώτη φορά στην πολιτική νομιμοποίηση του Ναζισμού.
Πως τολμάει να μιλάει ο Παπανδρέου για σοσιαλιστικές φαντασιώσεις;
Μιλάει ο Παπανδρέου για ανάγκη διακυβέρνησης. Μιλάει συχνά για την ανάγκη μιας παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης. Τι εννοεί; Υπάρχουν τα όργανα αυτής και αυτά υπηρετεί: Το ΔΝΤ και η παγκόσμια τράπεζα είναι σημαντικότατοι πυλώνες της παγκόσμιας οικονομικής διακυβέρνησης, όργανα δηλαδή της αμερικανικής οικονομοκρατίας. Θέλει να δοθεί περισσότερη ισχύ σε αυτά; Γιατί χωρίς αμφιβολία, στην περίπτωση του ΔΝΤ, ο Παπανδρέου αυτό είχε κάνει. Του χει δώσει νομιμοποίηση και περισσότερη δύναμη. Αυτό φαντάζεται για το μέλλον της ανθρωπότητας ο κορυφαίος διανοητής;
Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για διάλογο. Η κυβέρνηση τα χει εξαντλήσει όλα. Τα εξάντλησε όταν προεκλογικά εξαπάτησε τον ελληνικό λαό. Ο ελληνικός λαός ψήφισε άλλη κυβέρνηση. Τα εξάντλησε όταν –αντισυνταγματικά κατά τον ΔΣΑ- και με το πιστόλι στον κρόταφο των πολιτών παρέδωσε στους χρηματοπιστωτικούς βρικόλακες μια χώρα και τη ζωή και το μέλλον του λαού της, όταν ετσιθελικά περνάει ότι αντιλαϊκό μέτρο θέλει. Τα εξάντλησε όταν στελέχη της καθύβριζαν, ενέπαιζαν και δίωκαν τους πολίτες. Τώρα και μπροστά στην αντανακλαστική αποδοκιμασία, την κατακραυγή και τις γιούχες κατά των πολιτικών, τώρα θυμούνται το δημοκρατικό διάλογο. Η ψευδαίσθηση της δημοκρατίας στην Ελλάδα εξαντλήθηκε. Σε αυτό το πλαίσιο δε νοείται ούτε καν ψευτοδημοκρατικός διάλογος.
Ακόμη και αν για κάποιο λόγο, τώρα η κυβέρνηση Παπανδρέου μετανοήσει, θα παραμείνει απολύτως ασυγχώρητη στη συνείδηση μας, μια ακόμη μελανή κηλίδα στη γεμάτη στίγματα μεταπολιτευτική ελληνική ιστορία. Ίσως η μελανότερη όλων.

Read More »

Η καρφίτσα

Ω Γαμημένε ήλιε. Που ξερνοβολάς ζωή χωρίς να τη ρωτήσεις.

Μου λεν να χαίρομαι που τα χω όλα. Πως πρέπει αυτό να με κάνει να νιώθω που κάποιοι δεν έχουν τίποτα;
Μου λεν να χαίρομαι με τα λίγα που χω. Κοίτα τους άλλους που δεν έχουν τίποτα- μου λεν. Πως πρέπει να νιώθω που’ χω ασύγκριτα λιγότερα από τους λίγους και ασύγκριτα περισσότερα από τους πολλούς; Να νιώθω ένα ευτυχισμένο πιόνι; Ένας ικανοποιημένος υποτακτικός με τη δοτή του θέση στον κόσμο;

Η καρφίτσα
Του Πέτρου Αργυρίου

Να χαίρομαι που χω την υγειά μου… Πως πρέπει αυτό να με κάνει να νιώθω για αυτούς που την χάσαν, για αυτούς που τους την πήραν, για αυτούς που δεν την είχαν ποτέ τους;
Να νιώθω καλά που μια αρτιμελής. Πόσο ανίκανος να νιώσω που άνθρωποι χωρίς άκρα μπορούν να καταφέρουν περισσότερα από μένα;
Να νιώθω καλά που’ μαι που είμαι έξυπνος. Πόσο άχρηστος πρέπει να νιώθω που δεν μπορώ να νικήσω τη βλακεία τη δική μου και των άλλων;
Να νιώθω καλά που μαι όμορφος. Πως πρέπει να νιώσω για αυτούς που εισπράττουν κακία για την ασχήμια τους και κάνουν την ασχήμια τους κακία;
Να νιώθω καλά που χω την όραση μου. Ναι αλλά βλέπω μαζί με την ομορφιά και τη φρίκη. Λάθος, βλέπω τη φρίκη να οργώνει τον κόσμο με τα βαριά της αρχίδια και την ομορφιά, να κρύβεται από τους μνηστήρες της.
Να νιώθω καλά που ακούω. Ναι ακούω… τις μαλακίες τους –και δεν έχουν τέλος. Τις πουστιές τους. Ατέλειωτες και αυτές. Τον ακατάπαυστο ρόγχο της ψυχής τους…
Να μαι περήφανος για αυτό που είμαι. Ναι είμαι άνθρωπος. Η ράτσα που αποσχίστηκε από τη ζωή. Που έμαθε να την ερμηνεύει. Που περνιέται πως είναι το μόνο είδος που το κάνει επειδή έχει τη γλώσσα και τις λέξεις να το κάνει. Το είδος που ανακάλυψε το ψέμα για να ξεκάνει την αλήθεια των λέξεων και μετά να ξεκάνει και τον ίδιο τον κόσμο. Ράτσα διαβολική που περνιούνται για θεοί.
Είμαι ο γιός του πιθήκου. Του μοιάζω σε τόσα. Μαθαίνω όπως αυτός. Αλλά είμαι χειρότερος από δαύτον. Γιατί νομίζω ότι είμαι τα πάντα και θα χρησιμοποιήσω τα πάντα για να δικαιωθώ και να φαγοκυτταρώσω τον κόσμο μες στο παμφάγο εγώ μου…
Η εκδίκηση του άτριχου είδους…. Η εκδίκηση των αγελών τους. Τιμωρούμε τη ζωή για τη δυστυχία που μας προκάλεσε. Και μετά έχουμε το θράσος να λέμε πως η ζωή είναι όμορφη. Ναι η ζωή είναι όμορφη. Για αυτό τη γαμάμε. Μας αρέσει να γαμάμε τα όμορφα….
Σε βλέπω πίσω από τη μάσκαρα. Σε βλέπω πίσω από το χαμόγελο το πιθηκήσιο που κρατάς όσο ψηλά πρέπει με τα μαντηλάκια της ψυχής. Σε βλέπω γυμνό και άτριχο όπως πάντα ήσουν. Μόνο που τώρα έχεις μάθει πώς να γίνεσαι κακός και επιτηδευμένος. Σε εκπαίδευσαν στο κακό που δεν είναι αναγκαίο.
Μπορείς να είσαι όσο σκοταδόψυχος θες. Αρκεί να χεις καλούς τρόπους. Πιστοποίηση υποκρισίας από τους αρμόδιους οργανισμούς διαγωγής.
7 δις μηχανές απληστίας, γυμνές από όνειρα που προστάτευαν την ιερή τάξη των πραγμάτων, γεμίζουν με τα σκατά τους τον πλανήτη, τα ορατά και τα αόρατά του.
Μας αδειάσαν από όνειρα που προστάτευαν το σύμπαν από τη μανία της σάρκας. Μείναμε μοναχά πετσιά, καπότες που περνιούνται για μπαλόνια. Μπαλόνια που με το γινάτι βουλιμικών βρεφών απαιτούν να γεμίσουν τον εαυτό τους με τον κόσμο, να τον φαγοκυταρρώσουν, αντί να επιτρέψουν στον κόσμο να τους γεμίσει.
Μια ορδή πολυμήχανων παρασίτων που ξέχασε να προσφέρει και να δέχεται… Μόνο να παίρνει, να παίρνει, να παίρνει.
…Ξύπνησα σήμερα και θυμήθηκα. Την υπαρξιακή μου οδύνη. Το υπαρξιακό μου άγχος που με σημάδευε από τη γέννα μου.
Θυμήθηκα ότι ξέρω ότι πονάω- διαρκώς και ακατάπαυστα. Το ότι άλλοι πονάν περισσότερο το κάνει ακόμη περισσότερο επώδυνο. Το ότι υπάρχει σωματικός πόνος που ξεπερνά ό,τι η ψυχή μπορεί να προσομοιώσει, το κάνει τρομερό. Τι έχεις βρε Πέτρο; Μου λέγαν όσοι ακόμη με βρίσκαν όμορφο. Τι να χω δηλαδή άλλο πέρα από αηδία και πόνο; Να χαίρομαι που πονάω λιγότερο από άλλους; Να χαίρομαι από τον πόνο των άλλων; Αυτή είναι η συνταγή της ηρεμίας σας; Αυτή είναι η σύμβασή σας; Αυτό είναι το συμβόλαιο με το διάβολο που υπογράψατε; Πουλήσατε την ψυχή της ανθρωπότητας για να σωθείτε από το άλγος της ζωής.
Ο μόνος που πρέπει να διαχειρίζεται και να εγκαταλείπει τον πόνο της ύπαρξης είναι ο χειρουργός. Αλλά αυτός το κάνει γιατί πρέπει. Το κάνει για καλό… Ξεχνάει τον τρόμο που φέρνει στην ψυχή η θέα της εσωτερικής σάρκας για να τη συμμορφώσει. Αυτός όμως που ξεπερνάει τον τρόμο της ψυχής μπροστά στη θέα των σπλάχνων μόνο και μόνο για να την αδειάσει -όπως το σιφόνι- μέσα από το κορμί σαν ταν κάποιο περιττό υγρό δε λέγεται χειρουργός. Λέγεται βδέλλα. Και είναι δολοφόνος.
Το γένος των τεχνιτών έγινε ένα τεχνητό γένος. Είμαστε όλοι μας φονιάδες. Απλά ο καθείς μας είναι διαφορετικά εξειδικευμένος. Άλλος σκοτώνει τα σκυλιά και τα δελφίνια, άλλος τα βόδια και τα έμβια εδώδιμα, άλλος τις μέλισσες, άλλος τους τόπους της ζωής, τις θάλασσες, τα δάση, τα ποτάμια, άλλος σκοτώνει τους ανθρώπους και όλοι μαζί σκοτώνουμε τα όνειρα, τον έρωτα, την ομορφιά, τις λέξεις, το νόημα, όλα όσα αποτελούν και θρέφουν την ορατή και αόρατη ζωή του πλανήτη. Όλα επιτρέπονται. Αρκεί λεφτά να χεις να φέρεις στο τραπέζι καλοσερβιρισμένα τα πτώματα. Και να τα τρως με τρόπο κυριών. Μια καλοοργανωμένη κυψέλη παρασίτων με φράκα και φράγκα. Μια βιομηχανία δολοφόνων.
Τα πιάτα με απλωμένη τη σκοτωμένη ζωή μπροστά μας τη θεωρούμε ευλογία μας. Τρεφόμαστε από το θάνατο. Είμαστε οι απόστολοι του: Τον διαδίδουμε στα πέρατα της οικουμένης. Και ακούω τους συν-φονιάδες να λεν σαν η σοφία των αιώνων να ναι τσιφλίκι τους: Να χαίρεσαι που ‘σαι ζωντανός και χεις την υγεία σου.
Να χαίρεσαι που η ζωή σου είναι ο θάνατος χιλιάδων άλλων δηλαδή; Να χαίρεσαι που ζεις στη νικηφόρα παράταξη του πολέμου;
Ναι καλοί μου φονιάδες. Μόνο που εγώ δε ρωτήθηκα αν θέλω να πεθάνω. Γιατί ακριβώς δε ρωτήθηκα αν θέλω να ζήσω. Και το ένα συνεπάγεται το άλλο.
Είμαστε το είδος που γνωρίζουμε για το θάνατό μας. Γι αυτό και τον μοιράζουμε τόσο εύκολα στους άλλους. Αν για τη ζωή δεν έχει σημασία ο θάνατός μου, για ποίο λόγο οι θάνατοι των άλλων να χουν σημασία για τη ζωή μου;
Μαθητεία, διαγωνισμός και πλειοδοσία στη σκληρότητα την κάναμε τη ζωή. Και η ζωή δεν ήταν ποτέ έτσι. Ήταν ακριβοδίκαια. Δεν χαριζόταν σε κανένα. Έλλογη σκληρότητα επιδείκνυε μονάχα. Και μεις, το μόνο είδος που θεωρούμε ότι είμαστε έλλογο, άλογα σκοτώνουμε.
Πίθηκε… πίθηκε που άνοιξες την κεφάλα σου για να χωρέσεις τον κόσμο, πίθηκε που σαν τα ντόπερμαν δεν φρόντισες να αναπτύξεις το κρανίο σου και τα κανες κει μέσα φαιό χυλό, πίθηκε που στριμώχνεις στο μπλέντερ της σκέψης σου το σύμπαν, πίθηκε που κατασκεύασες κυνόδοντες από αντεκδίκηση για ότι σε δάγκωσε. Πίθηκε που κατέβηκες από τα δέντρα στους τόπους του κινδύνου για να μπορέσεις να κάνεις τον πλανήτη τόπου του κινδύνου για τη ζωή στο σύνολό της, τρομερέ πίθηκε, μεταμελήσου πριν σκοτώσεις και το αθάνατο μέλλον. Στα δέντρα που σουν είσαι πιο κοντά στα αστέρια που σε καναν άνθρωπο. Ανέβα ξανά, ψηλότερα, ομορφότερα… Δε θα βρεις το μυστικό της αθανασίας στα σφαγεία. Δε θα το βρεις αν έχεις από άπληστη περιέργεια πρότερα σκοτώσει ότι είναι αθάνατο.
Πίθηκε που κατέβηκες από τα δέντρα… σταμάτα το ματοκύλισμα … Το αίμα που φοράς για γούνα σε κάνει να μοιάζεις λαβωμένος όπως παλιά, τότε που δεν είχες τις μηχανές του θανάτου σου να σε προστατεύουν. Μονάχα την αγέλη. Μονάχα την κοινωνία σου. Τότε -παλιά- που ακόμη οι πίθηκοι, από ανάγκη, αγαπιόντουσαν και αγαπούσαν. Μα ξέχασε ο πίθηκος τι πα να πει αγάπη. Και κυλίστηκε στο αίμα, λούστηκε με αυτό.
Βρε πίθηκε. Σαν ετοιμοθάνατος μοιάζεις βρε έτσι ματωμένος που σαι…
Πίθηκε σταμάτα λέω… και ακούγομαι όπως ένας κωλόγερος ποιητής που πρόσφατα πρόσταζε: «μνήμη λέγε». Τώρα το θυμήθηκες παππού; Τώρα θυμήθηκες πως σκοτώσαμε τη μνήμη; Πως γίναμε ένα είδος αιώνια εφήμερο;
Το πλησίασα το ερείπιο. Πλαισιωνόταν και από νεαρούς ναούς που εκπαιδεύονταν στην ερείπωση από τους μάστορες της. Οι γέροι και οι μεσήλικοι της παρέας κορδώθηκαν πως δεν ήταν ποιητές μα συλλέκτες ποίησης. Και γιατί καμώνεστε τους ποιητές βρε αποποιητές. Βιαστές, κλέφτες και δολοφόνοι της ποίησης είστε. Γιατί την τέχνη την ευνουχίζετε μη τυχόν και σας θυμίσει το πέος σας που ποτέ του δεν έδωσε χαρά. Αιώνιες και ανένδοτες παρθενοραφές είστε, φτιαγμένες για να αποκλείετε τον έρωτα για χάρη της γαμήλιας σύμβασης.
Ο ιός του πιθήκου. Ο άσωτος ιός του πιθήκου. Ο αχάριστος ιός του πιθήκου που η θέση του είναι να χαίρεται με την αγνωμοσύνη του.
Πάει καιρός που ξιπάσαμε. Υποκριτές και επιλεκτικοί προβάλουμε στο καθρεφτάκι μας μονάχα τις εικόνες που μας αρέσουν. Ένα τηλεοπτικό στούντιο το μυαλό μας…
Και όλοι οι άσχημοι του πλανήτη πίσω από αυτό, να μην φαίνονται. Τα πτώματα κρυμμένα ή μεταμφιεσμένα και αυτά… Όσο από αυτά δεν τα κάναμε φαί και θρέψη και χώνεψη και σκατά…
Κακόψυχο, υποκριτικό, επιλεκτικό είδος που πιστεύει τα ψέματα που παράγει για λόγους
Εστετισμού. Η χαβούζα όμως μπούκωσε. Ο οχετός ξεχειλίζει. Μόνο μια μαύρη τρύπα θα χωρούσε τα εγκλήματα της ανθρωπότητας κατά των πάντων… Και σήμερα…
Γαμώτη μου. Όλα πέφτουν. Η οικονομία καταρρέει, η κοινωνία το ίδιο, ο έρωτος. Πάει και αυτός, άθαφτος και άκλαφτος.
Τα μαλλιά μου πέφτουν, τα δόντια το ίδιο, το ανέμελο και ατίθασο πέος μου το ίδιο, η κοιλιά μου τραβιέται προς το χώμα, προετοιμάζεται να επιστρέψει λειψά όσο καταβρόχθισε, να γίνει ο άνθρωπος ένα ανθυγιεινό γκουρμέ για τα σκουλήκια και τους λοιπούς αποικοδομητές. Έφαγες; Θα φαγωθείς πίθηκε. Δεν χόρταινες να τρως πίθηκε; Ούτε και το χώμα θα χορταίνει να σε τρώει πίθηκε. Νόμος φίλε. Ποιητική δικαιοσύνη. Ποιητική δικαιοσύνη. Ή μήπως νόμισες πως μόνο το δικό σου δίκαιο μέτραγε μπανανολάτρη; Ε;
Μου λεν να μη μιλάω. Να κάνω γαργάρες, να μη χαλάω τη μανέστρα. Σε ποιον αρέσει η κριτική όταν τον μαχαιρώνει άλλωστε; Κανείς δεν είναι τέλειος. Γιατί λοιπόν να σπάμε τη σύμβαση του να συμπεριφερόμαστε σαν τέλειοι, σαν να μας τραβάν φωτογραφίες για εξώφυλλα όλη την ώρα; Πίθηκε, κατούρα και λίγο.
Μάτωσα για να σπάσω τους δεσμούς αίματος. Μάτωσα σταυρώνοντας με τα ίδια μου τα χέρια τον εαυτό μου για τα κουσούρια μου. Και μου λεν τώρα να μην ραπίζω με τις λέξεις τους άλλους δολοφόνους. Δεν είναι σικ.
Θα είμαι αιχμηρός. Σαν την καρφίτσα. Οι φούσκες και τα αποστήματα πρέπει να σκάνε νωρίς. Πόσο μάλλον τα συμπαντοφάγα μπαλόνια…
Για το μόνο που μαι περήφανος μες στα εγκλήματα μας, είναι που η τέχνη μου δεν υποτάχτηκε ακόμη. Δε διαστρεβλώθηκε η καρφίτσα μου, δεν έγινε αγκίστρι να κλειδώνει από τα στόμα τους χάνους.
Είμαι ακόμα ντόμπρος άνθρωπος. Ντόμπραμαν δηλαδή στον κόσμο των ντόπερμαν. Χαμένος από χέρι τη μάχη ακόμη θα τη δίνω απέναντι στους μικρόμυαλους καταστροφείς μας.

Read More »

Media: Η δύναμη της πρόβλεψης

Αναλύσεις επί των αναλύσεων, ώ αναλύσεις...

Ένα χαρακτηριστικό των ποιοτικών αναλύσεων είναι ότι έχουν έστω και περιορισμένη προβλεπτική ικανότητα.

Που και που, έχουν την τάση να δικαιώνονται.

Ας κάνουμε μια μικρή αποτίμηση των εκτιμήσεων του γράφοντος σε σχέση με τις εξελίξεις του τελευταίου διαστήματος:

Η δύναμη της πρόβλεψης

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο http:agriazwablogspot.com)

α) Για τις επιδιώξεις και τις πρακτικές του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος: Ελλάδα, το σύνορο της βαρβαρότητας, Μαίος 2010: (http://agriazwa.blogspot.com/2010/12/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BA%CE%BF%CE%B9%CE%BD%CF%89%CE%BD%CE%AF%CE%B1-%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%BF.html

Εναλλακτικά tvxs)

«Τα μέτρα της παρούσας κυβέρνησης ...

Τι είδους μέτρα εξόδου από το αδιέξοδο είναι αυτά; Ποια η σύνεση ή η πρόβλεψη που τα προτείνει; Καμία. Τα μέτρα αυτά είναι τα μέτρα μιας οικονομικής δικτατορίας. Είναι η επιβολή αυτού που η Naomi Klein ονομάζει δόγμα του σοκ. Και το δεχόμαστε στη ραχοκοκκαλιά μας. Η δεκαετία του 2010 είναι το τέλος του μορφώματος που ονομάζεται μεταπολεμική Ελλάδα.

Τα “μέτρα” ουσιαστικά οδηγούν στην εκ προμελέτης δολοφονία της ετοιμοθάνατης ελληνικής οικονομίας. Με κανένα τρόπο δεν αποτελούν λύση ή διέξοδο γιατί δεν έχουν σχεδιαστεί για κάτι τέτοιο. Αντιθέτως είναι μέτρα που οδηγούν μεγάλα κοινωνικά στρώματα της χώρας της Ελλάδας σε φτώχια, πραγματική φτώχεια και εξαχρείωση και τις μελλοντικές πολιτικές ηγεσίες προ τετελεσμένων γεγονότων και σε απόλυτη πολιτική ομηρία και εξάρτηση.

30 χρόνια εντελοδόχων ελλήνων πολιτικών που υπηρέτησαν πολιτικοοικονομικές άρχουσες τάξεις του Δυτικού κυρίως κόσμου, του καπιταλιστικού στερεώματος κάνοντας παράλληλα “τα δικά τους” στο εσωτερικό της χώρας. Αυτοί οι άνθρωποι και η “ανέξοδη διαφθορά” που μας έταξαν αποτέλεσαν την κερκόπορτα που θα επέτρεπαν το πλιατσικολόγημα της χώρας από τους οικονομικούς δολοφόνους.

Ο κόσμος άλλαξε τη δεκαετία του 80. Ο νέος καπιταλισμός, ο άκρατος νεοφιλευθερισμός χωρίς όρια, χωρίς καμιά έννοια ανταποδοτικότητας, χωρίς κανένα σεβασμό για την κοινωνία και τις ανάγκες της, ο καπιταλισμός των οικονομικών κονκισταδάρων που το μόνο όραμα και μέλημα τους ήταν η “μεγιστοκοποίηση κέρδους”, ο ληστρικός καπιταλισμός χωρίς καμία ηθική αναστολή, η επιχειρηματικοποίηση της απληστίας, σχεδιάζει εδώ και μια τριακονταετία τον 21ο αιώνα. Και το κάνει ηλιθιωδώς, τόσο ηλιθιωδώς που μέσα σε μια δεκατία κατάφρε να μετατρέψει την μεγαλύτερη βιτρίνα του, τις ΗΠΑ, από αδιαμφισβήτη παντοκρατορία σε έναν μόνο από τους πολλούς πλέον ισχυρούς πόλλους του παγκόσμιου γεοπολιτικού και οικονομικου παιχνιδιού...

Που βρισκόμαστε τώρα; Φυσικά και όχι στο συμμάζεμα της ελληνικής οικονομίας αλλά στην οριστική διάλυση και υποδούλωσή της.

Γιατί το κάνουν; Φτάνει η κακοδιαχείρηση, η διαφθορά, η ατιμωρησία και ο αναλογικά τεράστιος όγκος χρέους της χώρας σε σχέση με τις οικονομικές της δυνατότητες για να δικαιολογήσει την παγκόσμια πλύση εγκεφάλου που επιτελείται το τελευταίο διάστημα από τα διεθνή Μ.Μ.Ε;
ΦΥΣΙΚΑ ΚΑΙ ΟΧΙ.

Τότε τι ακριβώς επιδιώκουν;

Αυτό που κάνουν στην Ελλάδα είναι το πρώτο από μια σειρά κοινωνικών πειραμάτων που θα εφαρμοστούν αρχικά στις αδύναμες οικονομίες της Δύσης και ωσμωτικά θα περάσουν και στις ισχυρότερες.

Αυτό που κάνουν είναι απότοκος των παρενεργειών της παγκοσμιοποίησης που δεν προβλέφτηκαν. Αυτό που κάνουν είναι δοκιμή για να δουν αν μπορούν να ανακτήσουν τη χαμένη οικονομική ισχύ και τον έλεγχο πάνω σε αυτή...

Αυτό που βλέπουμε στην Ελλάδα τώρα είναι το πείραμα της επαναδημιουργίας των παλιών τάξεων, κυρίως της εργατικής. Δηλαδή, αυτή τη στιγμή επιχειρείται στην Ελλάδα μέσω της τεχνητής πρόκλησης φτώχιας η δημιουργία άφθονων και φθηνών εργατικών χεριών.

Πρώτα η Ελλάδα, μετά η Μεσόγειος, μετά η εξευρωπαϊσμένη πρώην ανατολική Ευρώπη και στο τέλος η Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη μέσω του μηχανισμού των συγκοινωνούντων δοχείων της Ευροζώνης και της μίας, εικονικά αδιαίρετης και ομοούσιας ευρωπαϊκής πολιτικής.

Πίσω ολοταχώς στη βιομηχανική επάνασταση μέσω της αφαίρεσης εργασιακών κεκτημένων και δικαιωμάτων ώστε να ανακτηθεί η χαμένη βιομηχανική ρώμη και πρωτοκαθεδρία του Δυτικού κόσμου.

Η Ελλάδα, λόγω έλλειψης πολιτειακής και κοινωνικής συνείδησης αποτελεί ιδανικό σημείο εκκίνησης για κοινωνικά πειράματα. Αυτή τη στιγμή μας συμπεριφέρονται σαν να μαστε οι Αφρικανοί της Ευρώπης για να δουν αν μπορούν να ξαναστήσουν την Ευρώπη της βιομηχανικής επανάστασης που θα αντιρροπήσει την ασυγκράτητη Κινεζική ανάπτυξη. Το πείραμα της Ελλάδας αν πετύχει θα σημαίνει την έναρξη μιας νέας εποχής φτώχιας και εργατικής εκμετάλλευσης στο Δυτικό κόσμου...

Η Ελλάδα είναι το τελευταίο σύνορο πριν την επαναβαρβαροποίηση της Ευρώπης. Και αυτό είναι κάτι για το οποίο αξίζει να πολεμήσει κανείς,..»

Εκτίμηση σχολιαστή του tvxs για το άρθρο: Υποβλήθηκε από george22 στις 16. Μάιος 2010 - 17:51. #337940

«μπουρδολογίες, αοριστολογίες και μεγαλόσχημες κοτσάνες.
όταν δεν γράφεις τίποτα συγκεκριμένο, όταν ακόμη χειρότερα δεν προτείνεις κάτι, και απλώς χρησιμοποιείς θεωρίες συνομωσίας δεν μπορώ να καταλάβω σε τι διαφέρεις από τον Χαρδαβέλα.

Δεν μπορώ να πορευτώ στην ζωή μου με τέτοιες θεωριες που με κανέναν τρόπο δεν επαληθεύονται ή διαψεύδονται αφού όλα εκπορεύονται απο ένα παντοδύναμο ον που κρύβεται κάπου που δεν το βλέπει κανείς, όνομα δεν έχει, κάνει τα πάντα, και είναι πανταχού παρόν...
τι μου θυμίζει, τι μου θυμίζει, και ο Ανθιμος και η παρέα του, ο Καρατζαφέρης τέτοια δεν λένε;

Μην ακούσετε κανέναν τέτοιο να λέει διάφορα τέτοια ομιχλώδη και πιασιάρικα, "εξαιρετικό το άρθρο"
Τέτοια γράφω ένα την εβδομάδα, άνετα..»

Β) Για το ΔΝΤ, Δεκέμβριος 2010, περιοδικό Nemecis

«Πέρα από τα τοκογλυφικά κέρδη, το ΔΝΤ λοιπόν, μέσω πλέον και του προγράμματος “πρότυπα και κώδικες”, επιβάλλει όχι μόνο πολιτικές αλλά και ιδεολογίες. Για την ακρίβεια το αντίθετό τους: την ανιδεολογία του νεοφιλελευθερισμού. Το ΔΝΤ “αμερικανοποιεί” τις χώρες στις οποίες επεμβαίνει και ισοπεδώνει την πολιτική και τη βούληση της κοινωνίας για να μην έχει περιοριστικούς φραγμούς το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, για να δρα ανεμπόδιστα, για να δρα ανεξέλεγκτα. Το ΔΝΤ χτυπάει το δημόσιο όχι μόνο από σκοπιμότητα αλλά και από ιδεολογία- στην περίπτωση τέτοιων μηχανισμών η σκοπιμότητα της κερδοσκοπίας γίνεται παράλληλα και ιδεολογία. Και την ίδια στιγμή που το ΔΝΤ πρεσβεύει το laissez faire για τους εκλεκτούς του, απαγορεύοντας στο κράτος-όμηρο της τον κανονιστικό και ελεγκτικό του ρόλο και μετατρέποντας τις κοινωνίες σε ζούγκλες, απαγορεύει παράλληλα και στο Δημόσιο να είναι ανταγωνιστικό, να παίξει επί ίσοις όροις με τους χρηματάνθρωπους, τα τραστ τους και τα λόμπυ τους. Ο πολίτης με αυτόν τον τρόπο μένει απόλυτα ξεγυμνωμένος από κάθε προστασία, στερημένος από κάθε συλλογική δράση, έρμαιο, μόνος και έρημος. Αυτό είναι το ΔΝΤ, και αυτό έχει προκαλέσει σε τόσους και τόσους άλλους λαούς: Απόλυτη εξαθλίωση και απόγνωση. Ο μόνος τρόπος που το ΔΝΤ ξέρει για να γλυτώσει τους πληθυσμούς από φτώχεια είναι να τους θανατώσει.»

Γ) Στις 20 Φεβρουαρίου αποκαλύπτεται ότι «την παρέμβαση του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου στην Ελλάδα είχε ζητήσει ο Γιώργος Παπανδρέου, από τις αρχές Δεκεμβρίου του 2009, δύο μόλις μήνες μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ και ενώ εκείνη την περίοδο, δημοσίως, απέρριπτε κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο»

Την πρόσκληση Παπανδρέου προς τους βρυκόλακες του ΔΝΤ αποκαλύπτω τον Ιανουάριο του 2011 στο, «Οι επωαστές της ελληνικής κρίσης» (http://agriazwa.blogspot.com/2011/01/httpimg692.html):

Το χρονικό της υπαγωγής της Ελλάδας στο διπλό μηχανισμό “στήριξης” φανερώνει ότι ο Παπανδρέου και οι συνεργάτες του ουσιαστικά έσπρωξαν την Ελλάδα στην αγκαλιά του ΔΝΤ:

Οκτώβριος 2009: Ευθύς αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας ο Παπανδρέου ανακοινώνει το πραγματικό χρέος της Ελληνικής οικονομίας, χωρίς να έχει φροντίσει να διασφαλίσει τις τρέχουσες δανειοληπτικές ανάγκες της χώρας, δυναμιτίζοντας και υποβαθμίζοντας την πιστοληπτική της ικανότητα. Στη συνέχεια ο Παπανδρέου θα αρχίσει την τουρνέ του σαν να ανήκε στη φανταστική ομάδα επιδείξεων νεοφιλελευθερισμού Harvard Globetrotters, μεταφέροντας τα μηνύματά του σε αγορές και κυβερνήσεις.

«...Παρότι τον Ιούνιο του 2009 ο Παπανδρέου δηλώνει σε συνέντευξή του στο TVXS ότι “δεν έχουμε κανένα λόγο εμείς να μπούμε σε μια τέτοια διαπραγμάτευση (με το ΔΝΤ) που πιθανώς να διολισθήσει σε όρους που θα είναι αρνητικοί για την πορεία της χώρας μας”⁵, οι κινήσεις του ως Πρωθυπουργού δείχνουν προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση. Και δεν ήταν η Ευρωζώνη που τον οδήγησε εκεί:

Στις 14 Ιανουαρίου του 2010 ο Γιούνκερ δηλώνει δημοσίως: “Δε θεωρούμε ότι η βοήθεια του ΔΝΤ προς την Ελλάδα είναι κατάλληλη ή ευπρόσδεκτη”⁶

Ένα μήνα, στις 18 Φεβρουαρίου 2010 αρχίζουν να βαράν τα κυβερνητικά όργανα για την πιθανή εμπλοκή του ΔΝΤ: Ο υπουργός οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου δηλώνει στο Reuters: “Δεν μπορεί κανείς να απορρίψει την ιδέα του ΔΝΤ”⁷

Σχεδόν περίπου ένα μήνα πάλι μετά, ο Παπανδρέου θα πάρει την πάσα Παπακωνσταντίνου και θα προχωρήσει τα σενάρια εμπλοκής του ΔΝΤ ακόμη περισσότερο. Στις 17 Μαρτίου 2010, σε δηλώσεις του προς τις Βρυξέλλες ο Παπανδρέου, ερωτώμενος για πιθανή εμπλοκή του ΔΝΤ, απαντά “Τίποτε δεν αποκλείεται”... “Αν αντιληφθούμε ότι θα δανειζόμαστε με εξαιρετικά υψηλά επιτόκια υπάρχουν άλλες επιλογές”. Την προηγουμένη έχουν διαρρεύσει απολύτως αβάσιμες φημολογίες ότι το ΔΝΤ θα δανείσει στην Ελλάδα με επιτόκιο 3.25%. Όπως περιγράφει η Telegraph σε σχετικό δημοσίευμα, ο Παπανδρέου “δεν έχει αποκλείσει καταφυγή στο ΔΝΤ, μια κίνηση που θα θεωρούνταν ως προδοσία από κορυφαίους Ευρωπαίους Αξιωματούχους”⁸

Περίεργο. Τη λέξη προδοσία δεν την έχουν σκεφτεί μόνο οι Έλληνες πολίτες αλλά και Ευρωπαίοι αξιωματούχοι...»

Δ) Από το 2006 , σε σειρά άρθρων μου για το περιοδικό Ζενίθ σε σχέση με τη βιοτρομοκρατία και τους βιολογικούς εξοπλισμούς, αναλύω το πως κατασκευάστηκε η δεύτερη εισβολή στο Ιράκ με πρόσχημα το σχεδόν ανύπαρκτο οπλοστάσιο μαζικής καταστροφής του Ιράκ. Τον Ιανουάριο του 2011 αποκαλύπτετια μέσω των Wikileaks η επίκληση του Σαντάμ προς τον Bush να διατηρηθεί η ειρήνη στην περιοχή. Στις 18 Φεβρουαρίου αποκαλύπτεται ότι ο Ιρακινός πληροφοριοδότης με την κωδική ονομασία Curveball, στη μαρτυρία του οποίου βασίστηκε η νομιμότητα της εισβολής στο Ιράκ, έλεγε ψέματα... Το τελικό κείμενο και πλήρως επιβεβαιωμένο κείμενο μου στο «Ψέματα που σκοτώνουν»- Ιανουάριος 2011

http://agriazwa.blogspot.com/2011/01/wikileaks.html: «Μέσα από ψέματα και προπαγάνδα η κοινή γνώμη έχει κερδηθεί.

Το σκηνικό του πολέμου έχει στηθεί και η επέμβαση στο Ιράκ έχει ήδη δρομολογηθεί. 7 χρόνια αργότερα το FBI σφίγγει τον κλοιό γύρω από κάποιον Bruce Ivins τον οποίο θεωρεί πλέον τον βασικό ύποπτο για την αποστολή άνθρακα στο εσωτερικό των ΗΠΑ. Ο Ivins ήταν όλως τυχαίως ένα από τα βασικά πρόσωπα στο πρόγραμμα βιοάμυνας των ΗΠΑ και ένας από τους συμβούλους στην έρευνα για τον εντοπισμό των πραγματικών υπαιτίων των επιστολών άνθρακα! Η υπόθεση κλείνει με την αυτοκτονία του Ivins το 2008. Από την αρχή της έρευνας ήταν σαφές πως το στέλεχος του άνθρακα που χρησιμοποιήθηκε ήταν αμερικανικής τεχνογνωσίας και τα περισσότερα στοιχεία σήμερα καταδεικνύουν ότι οι επιστολές άνθρακα ήταν δουλειά ¨από τα μέσα¨.

Η κοινή γνώμη έχει όπως είπαμε ήδη κερδηθεί. Μένει να βρεθεί μια επίσημη δικαιολογία για να νομιμοποιηθεί η εισβολή στο Ιράκ και στους διεθνείς οργανισμούς. Και η δικαιολογία αυτή θα είναι τα Όπλα Μαζικής καταστροφής του Ιράκ. Παρότι οι αμερικανοί γνωρίζουν πάρα πολύ καλά ότι η οικονομία του Ιράκ δεν είναι σε καμία θέση ούτε καν να συντηρήσει τα όπλα μαζικής καταστροφής του, μέρος των οποίων όπως είδαμε τους τα χουν πουλήσει οι ίδιοι κατά τη διάρκεια του Ιρακιρανικού πολέμου[1][14] (το 2002 αυτό το γνώριζε και το βρετανικό κοινοβούλιο[2][15]), οι νεοσυντηρητικοί είναι αποφασισμένοι να μπουν στο Ιράκ για να το κάνουν εταιρική κτήση. Αδυνατώντας όπως ήταν φυσικό να βρουν στοιχεία για το παρηκμασμένο και σχεδόν εξαφανισμένο πρόγραμμα όπλων μαζικής καταστροφής του Ιράκ, θα βάλουν το στρατό και τις μυστικές υπηρεσίες να τα κατασκευάσουν.»

Ε) Για την αλλαγή του γεωπολιτικού χάρτη και την κατάρρευση αμερικανοκινούμενων καθεστώτων που σήμερα παρατηρούμε να συμβαίνει με μηχανισμούς ντόμινο στο http://agriazwa.blogspot.com/search?q=%CE%BC%CF%8C%CF%83%CF%87%CE%BF%CF%82, Δεκέμβριος 2010:

«Η πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα θα σημάνει και μια μιλιταριστική εξαλλαγή της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Η «μαλακή» εξωτερική πολιτική της εξαγοράς συνειδήσεων, των παχυλών μαύρων κονδυλίων, των πραξικοπημάτων, της διαφθοράς, με λίγα λόγια η πολιτική του αόρατου δαχτύλου που επέτρεπε στους λαούς κάποια ψευδαίσθηση «εθνικής κυριαρχίας», σε μεγάλο βαθμό θα αντικατασταθεί σε κάποιες περιπτώσεις από την μπότα του αμερικάνου κατακτητή. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, κομμάτι των μαύρων κονδυλίων που προορίζονταν για τη στήριξη ελεγχόμενων από τις ΗΠΑ καθεστώτων, θα μεταφερθεί σε στρατιωτικές και παραστρατιωτικές αμερικάνικες επιχειρήσεις, με αποτέλεσμα τα μαύρα χρήματα που στηρίζαν αμερικανόφιλα πολιτικά συστήματα να μειωθούν και ως εκ τούτου να μειωθούν και οι δυνατότητες αυτών των συστημάτων να συντηρηθούν μέσω του μηχανισμού της διαφθοράς, της εξαγοράς συνειδήσεων και της εξαπάτησης της κοινής γνώμης μέσω του προσεταιρισμού των επικρατέστερων διαμορφωτών της.¨

Ε) Για τις μεταλλαγμένες πολιτικές γράφω από το 2007. Το Δεκέμβρη του 2010, μια ακόμη δικαίωση από τα wikileaks που αποκαλύπτουν τον αμερικανό πρέσβη των ΗΠΑ στο Παρίσι να φέρεται ως πρέσβης της Monsanto και να προτρέπει την κηρυξη οικονομικού πολέμου κατά της ΕΕ. Το τελικό μου κείμενο «το βρώμικο παιχνίδι των μεταλλαγμένων» στις 7 Ιανουαρίου του 2011 (http://agriazwa.blogspot.com/search?q=%CE%BC%CE%B5%CF%84%CE%B1%CE%BB%CE%BB%CE%B1%CE%B3%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CF%89%CE%BD)

«Στον υψηλό τους στόχο για την επίτευξη όλο και μεγαλύτερων κερδών, την κατάκτηση μεγαλύτερου μεριδίου αγοράς, την εξόντωση των παραδοσιακών καλλιεργειών και την εξάρτηση τη αγροτικής παραγωγή από τα πολυρθνιά συμφέροντα, οι πιονέροι της βιομηχανίας μεταλλαγμένων έχουν στήσει ολόκληρους μηχανισμούς για να εξαγοράσουν την εύνοια ή τουλάχιστον την ανοχή της κοινής γνώμης και της επιστημονικής κοινότητας. Εταιρίες δημοσίων σχέσεων, επιστήμονες, επιτροπές και οργανισμοί φαντάσματα, διαδικτυακοί τόποι έχουν αναλάβει την προώθηση των μεταλλαγμένων προϊόντων και την αποδυνάμωση των επιχειρημάτων φορέων και ατόμων που δείχνουν επιφυλακτικοί ή και εχθρικοί απέναντι στις εφαρμογές της νέας τεχνολογίας. Τακτικές παραπληροφόρησης, ελιγμοί παραπλάνησης, επίδειξη νομικίστικης πυγμής, επιστημονικοφάνεια, δημαγωγία. Το έπαθλο είναι η αγορά. Το τίμημα; Η αλήθεια, η επιστήμη και ενδεχομένως η υγεία και η ασφάλεια των καταναλωτών...

Τι πρότεινε λοιπόν ο πρέσβης των ΗΠΑ στο Παρίσι για να διαφυλαχτούν τα μεταλλαγμένα συμφέροντα στην Ευρώπη;

“Η ομάδα μας στο Παρίσι προτείνει όπως ρυθμίσουμε μια λίστα στόχων αντιποίνων που (θα) προκαλεί κάποιο πόνο στην ΕΕ, μιας και αυτή (η Ευρωπαίκή αντίσταση στα μεταλλαγμένα) αποτελεί μια συλλογική ευθύνη, αλλά που εν μέρει θα εστιάζεται επίσης στους χειρότερους ενόχους”.»

Στ) Ήμουν από τους ελάχιστους Έλληνες αναλυτές που αναφέρθηκαν στις παράνομους ιατρικούς πειραματισμούς σε ανθρώπους, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στο πείραμα της Tuskegee στις ΗΠΑ και του Κάνο στο Νιγηρία. Το Δεκέμβριο του 2010 wikileaks επιβεβαιώνει τις βρώμικες πρακτικές της φαρμακοβιομηχανίας στο Κάνο, ενώ άλλη αποκάλυψη φέρει στο φως της δημοσιότητας αδερφό με το πείραμα της Tuskegee πείραμα σύφιλης στη Γουετεμάλα: Τελικά κείμενα μου: «Στον έρωτα και τον πόλεμο», Ιανουάριος 2011 (http://agriazwa.blogspot.com/2011/01/blog-post_07.html)

Και Δεκέμβριος 2010, «Βρήκε τελικά η Pfizer τον επίμονο κηπουρό της;» (http://agriazwa.blogspot.com/2010/12/pfizer.html)

Ζ) Επίσης, σε σχέση με τις αναλύσεις μου για τη βιομηχανία των «καινών επιδημιών» μπαράζ επιβεβαιώσεων. Ενδεικτικά κείμενα: http://agriazwa.blogspot.com/2011/01/aids.html

http://agriazwa.blogspot.com/2010/12/%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CF%8C%CF%83%CE%B9%CE%B1-%CF%85%CE%B3%CE%B5%CE%AF%CE%B1.html

Η ψευδοεπιστήμη δεν πληρεί συνήθως ούτε τα κριτήρια της διαψευσιμότητας, πόσο μάλλον της επαληθευσιμότητας. Η ανάλυση όμως και να διαψευστεί μπορεί και να επαληθευτεί. Χαίρομαι που στην περίπτωση των δικών μου αναλύσεων συμβαίνει συνήθως το δεύτερο.

---

Read More »

Πολιτική και κοινωνία: Γιάννης κερνά- Γιάννης πίνει

Γιάννης κερνά- Γιάννης πίνει….

Ο Παπανδρέου θα περάσει νόμο που θα απαγορεύει την πώληση δημόσιας περιουσίας.

Το ίδιο θα κάνει και ο μανάβης της γειτονιάς μου. Αυτός μάλιστα θα το πάει ακόμη μακρύτερα. Θα αποφασίσει να μην πωλείται δημοσία γη πουθενά στον κόσμο. Θα απαγορεύσει μάλιστα την ιδιωτική περιουσία και την κερδοσκοπία.

Του Πέτρου Αργυρίου

(Περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο http://agriazwa.blogspot.com)

Αυτοί οι δύο νόμοι, του Παπανδρέου και του μανάβη, θα έχουν την ίδια ισχύ…

Αποφασιστικά, ο αντιστασιακός Παπανδρέου, ο άνθρωπος που είπε όχι στο ΔΝΤ και το μνημόνιο, η προσωποποίηση του σοσιαλισμού, για μια ακόμη φορά προτάσσει τα στήθη του απέναντι στη βάρβαρη επέλαση του νεοφιλελευθερισμού και λέει γενναία όχι στο ξεπούλημα 50 δις δημόσιας περιουσίας που επιτάσσει η τρόικα!

Άξιος!!! Άξιος! Ήρωας!

Μόλις είχαμε την τύχη να ακούσουμε ένα ακόμη σύντομο πολιτικό ανέκδοτο.

Γιατί ότι και αν ψηφιστεί, το μνημόνιο είναι ισχυρότερο από την ελληνική πολιτεία. Και καθώς ο δικηγορικός σύλλογος έχει προ πολλού καταλήξει ότι το μνημόνιο είναι αντισυνταγματικό, η πιστή εφαρμογή του αποδεικνύει περίτρανα ότι το μνημόνιο είναι υπεράνω του συντάγματος, πόσο μάλλον των κυβερνητικών νόμων…

Κυβέρνηση και τρόικα παίζουν εναλλάξ το παιχνίδι του καλού και του κακού μπάτσου. Η γελοία παράσταση που έχουν στήσει όμως δεν πείθει κανέναν.

Για ποιο λόγο λοιπόν ο Παπανδρέου καταφεύγει σε αστείες κινήσεις δημιουργίας εντυπώσεων που είναι ευδιάκριτες πλέον ακόμη και στα μάτια ανοιακών και τηλεορασόπληκτων παππούδων;

Α-να-σφά-λεια.

Το εσωτερικό μέτωπο του ΠΑΣΟΚ καταρρέει. Τα κοινά συμφέροντα που δέναν το γλυκό του ελληνικού συστήματος εξουσίας δεν είναι πλέον κοινά. Το κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που αντλεί πολιτική δύναμη όχι από τη στήριξη του εξωτερικού παράγοντα αλλά από την πελατειακή σχέση που έχει αναπτύξει με κομμάτια της ελληνικής κοινωνίας βιώνει τη δυσφορία και την απόγνωση πλέον των πελατών του.

Μεγάλο κομμάτι της –ας την πούμε- μέσης τάξης του Ελληνικού κεφαλαίου, πλήττεται θανάσιμα. Το ξέρει ότι βαίνει προς αντικατάσταση από μεγαλύτερους, από μονοπώλια και ολιγοπώλια κυρίως αλλοδαπά αλλά και ελληνικά. Αυτό το κομμάτι του Ελληνικού κεφαλαίου, μεταφέρει τις πιέσεις στα πρώην συνεταιράκια τους, τους Έλληνες συστημικούς πολιτικούς. Και τους ρωτάν λίγο πολύ: τι θα γίνει; Πόσο μακριά θα την πάτε τη βαλίτσα; Και οι πολιτικοί αναρωτιούνται με τη σειρά τους, πόσο μακριά θα την πάει ο Παπανδρέου τη βαλίτσα; Η απάντηση φυσικά είναι σε όλους γνωστή, όσο και αν δε θέλουν να τη συνειδητοποιήσουν: Όσο μακρύτερα πάει.

Η αυξανόμενη εσωτερική ρηγμάτωση σε συνδυασμό με τη εντεινόμενη λαϊκή δυσαρέσκεια και την παρακώληση του κυβερνητικού νεοφιλελεύθερου έργου από κινήματα, διαδηλώσεις και απεργίες έχει ως αποτέλεσμα την υποχώρηση μιας μέχρι σήμερα ετσιθελικής, αδίστακτης και ανυποχώρητης κυβέρνησης σε μερικά και μόνο φυσικά πεδία της δημόσιας ζωής όπου οι συμβολισμοί είναι έντονοι.

Έτσι η κυβέρνηση αποσύρει την εγκύκλιο της για τους ημιηπαίθριους, κάθεται για πρώτη φορά στο τραπέζι για να «μελετήσει» το θέμα της αύξησης των εισιτηρίων και το θέμα των διοδίων και ο Παπανδρέου σε μια επίδειξη ανέξοδου και ανώφελου ηρωισμού, εγγυάται ότι με το νόμο του δε θα πωληθεί δημόσια περιουσία όταν το μνημόνια ρητώς δηλώνει ότι αυτό ακριβώς θα συμβεί καθώς η Ελλάδα είναι αδύνατον να ανταπεξέλθει στις δανειακές της υποχρεώσεις. Ό,τι το καπιταληστρικό σινάφι δεν μπορεί να το πάρει σε φράγκα, θα το πάρει σε είδος. Νέτα- σκέτα.

Και αυτό το γνωρίζουν όλο και περισσότεροι Έλληνες.

Η συναίνεση πλέον που κρατούσε ζωντανό το ελληνικό σύστημα εξουσίας, επιτέλους σπάει.

Αυτό έχει ως αποτέλεσμα η τελευταία περίοδος της διακυβέρνησης Παπανδρέου να μοιάζει κάπως με την πρώτη περίοδο. Κατά την πρώτη περίοδο, η κυβέρνηση παλινδρομούσε διαρκώς, έφτιαχνε νομοσχέδια με τη βιασύνη βουδιστή μοναχού, μετά τα μάζευε, τα έραβε και τα ξαναπετούσε προς ψήφιση.

Ωραίες μέρες, μέρες ακυβερνησίας που μας δείξαν πόσο πιο ωραία λειτουργούσαν όλα χωρίς το πολιτικό νταβατζιλίκι.

Αυτή η περίοδος δεν κράτησε πολύ. Γιατί ήταν μια περίοδος προετοιμασίας. Μια περίοδος όπου η κυβέρνηση δεν προετοιμαζόταν για την καταιγίδα που ερχόταν. Αντίθετα προετοίμαζε η ίδια την καταιγίδα που θα έφερνε, την επιχείρηση καταιγίδα της ερημοποίησης της χώρας, την επιχείρηση σοκ και χρέος.

Τώρα λοιπόν, αυτή η ανυποχώρητη κυβέρνηση παλινδρομεί όπως και στις αρχές της. Και αυτό γιατί βρίσκεται στο τέλος της.

Η πολιτική Παπανδρέου είχε αρχή μέση και τέλος. Μένουν να περαστούν αιφνίδια όσα σκληρά μέτρα ακόμη μπορούν να περαστούν. Ο μηχανισμός μέσω του οποίου αυτό θα επιδιωχθεί είναι ο γνωστός: η θεατρική παράσταση του καλού και του κακού μπάτσου: Ο Παπανδρέου λέει στην τρόικα δεν πουλάμε, η τροίκα θα πει τότε φέρτε τα λεφτά αλλιώς, ο Παπανδρέου θα πει στους Έλληνες ξανά αν δεν κόψω και ιδιωτικοποιήσω δεν θα χει μισθούς και ιδιωτικοποιήσεις, η τρόικα θα απαντήσει μπράβο, εύγε, πάρε και άλλα τρία παράσημα και ένα ακόμη διεθνές βραβείο. Μπράβο αλλά δε φτάνει. Το χρέος δεν είναι διαχειρίσιμο. και μετά θα παν στο ψητό: Την τεράστια δημόσια περιουσία την οποία ο Παπανδρέου θα έχει «διαφυλάξει» απλά και μόνο για να περάσει την ευθύνη του ξεπουλήματος της στην επερχόμενη κυβέρνηση συνασπισμού. Μιλημένα και συμφωνημένα όλα και ας κάνουν τις πολιτικά μωρές παρθένες.

Ο Παπακωνσταντίνου μας λέει να κόψουμε την εκλογολογία… τη συνομωσιολογία. Η κυβέρνηση θα εξαντλήσει την τετραετία όπως προβλέπεται… Η ίδια αυτή κυβέρνηση που ήταν έτοιμη να στείλει την Ελλάδα σε εθνικές εκλογές κατά τη διάρκεια των αυτοδιοικητικών εκλογών, που έπαιξε εκβιαστικά το μέλλον της χώρας στο μπαρμπούτι για να μπορέσει να περάσει τις απάνθρωπες καπιταληστρικές πολιτικές της…

Αυτή η κυβέρνηση.

Ήδη από τις αυτοδιοικητικές είχε κάνει την πρόβλεψη για εκλογές και «απόσυρση» του Παπανδρέου την άνοιξη του 2011. Δεν έχω κανένα λόγο να την αλλάξω τώρα.

Γιατί διαβάζεις εύκολα την πολιτική αυτής της κυβέρνησης, από πού έρχεται που πάει. Είναι γραμμικότατη και ευανάγνωστη. Η κυβέρνηση θα εξαντλήσει τα περιθώρια, θα εξαντλήσει τη συναίνεση, θα εξαντλήσει την υπομονή, θα εξαντλήσει την υπομονή, την αντοχή, την ελπίδα… Θα εξαντλήσει την χρησιμότητά για τους εντολείς της. Θα εξαντλήσει τα πάντα- εκτός από την τετραετία. Ήδη τα έχει εξαντλήσει. Η κυβέρνηση δεν έχει σκοπό να συμμετέχει στην κυβέρνηση. Ήταν μια κυβέρνηση σε αποστολή, μια κυβέρνηση καμικάζι. Μετά το πέρας της αποστολής, δεν έχει σκοπό ύπαρξης. Φαντάζει πολύ λογικό και αναμενόμενο λοιπόν ο Παπανδρέου, ο άνθρωπος που δεν ήταν καν Καραμανλής –και αυτό δεν το λέω κολακευτικά- να κάνει την ταχυδακτυλουργία Καραμανλή για να παραδώσει τα ινία στην κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, εθνικής ομοψυχίας, όπως τέλος πάντως φαιδρά θα διαλέξει να αυτοπροσδιοριστεί ο επερχόμενος αστερισμός όλων αυτών των καραδοκούντων μνηστήρων που αντιλαμβάνονται την εξουσία ως αυτοσκοπό και προσωπική πλήρωση, που την έχουν εγγεγραμμένη στα γονίδια τους, όλων αυτών των Ιζνογκούντ που αφθονούν στα ωραία Ελληνικά πολιτικά έλη.

Ο Παπανδρέου πάει τη βαλίτσα μέχρι εκεί που δεν πάει. Και δεν πάει πολύ παραπέρα. Σ’ ενάμιση μήνα από τώρα θα την πάρει τη βαλίτσα και θα φύγει στον παράδεισο των διεθνών οργανισμών τους οποίους τόσο καλά υπηρέτησε, όπου θα συνεχίσει να τους υπηρετεί ως καλοπληρωμένος πρέσβης του οικονομικού –και όχι μόνο- ιμπεριαλισμού.

Όσο για τις δηλώσεις Παπακωνσταντίνου για εξάντληση της τετραετίας, τα λόγια των πολιτικών δεν κοστίζουν τίποτα. Συνήθως δεν αξίζουν και τίποτα. Οι Αμερικάνοι λένε put your money where your mouth is. Δε θα’ χε ενδιαφέρον να μαζεύονταν καμιά χιλιάρα Έλληνες να βάλουν ο καθείς τους καμιά διακοσαριά ευρώ για να στοιχηματίσουν απέναντι στον Παπακωνστίνου για τις εκλογές της άνοιξης που τόσο εύκολα αυτός αποκλείει; Ναι, να το βάζαν ένα τέτοιο στοίχημα, μέσω ΟΠΑΠ ας πούμε, του οργανισμού κρατικού τζόγου που «δεν αφήνει τίποτα στην τύχη». Θα έβαζε, για λόγους πολιτικού εντυπωσιασμού ο Παπακωνστανίνου ένα στοίχημα με τον ελληνικό λαό που εκ των προτέρων γνωρίζει ότι θα το χάσει; Γιατί μέχρι τώρα, αυτή η κυβέρνηση παίζει στοιχήματα που εκ των προτέρων γνωρίζει ότι ο χαμένος θα είναι ο ελληνικός λαός.

Κοντός ψαλμός αλληλούια λοιπόν.

Διαβάστε σχετικά άρθρα: Για την περίοδο ηρεμίας πριν την καταιγίδα και την «αφρικανοποίηση ή κινεζοποίηση» της Ελλάδας στο http://www.tvxs.gr/news/%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B1%CE%BD/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%AC%CE%B4%CE%B1-%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%8D%CE%BD%CE%BF%CF%81%CE%BF-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%B2%CE%B1%CF%81%CE%B2%CE%B1%CF%81%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85

-Μάιος 2010

Για τον εκβιασμό Παπανδρέου στις αυτοδιοικητικές και τις προβλέψεις μου για το εγγύς μέλλον http://www.tvxs.gr/news/%CE%AD%CE%B3%CF%81%CE%B1%CF%88%CE%B1%CE%BD-%CE%B5%CE%AF%CF%80%CE%B1%CE%BD/l-etat-c-est-moi-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%AD%CF%84%CF%81%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CF%81%CE%B3%CF%85%CF%81%CE%AF%CE%BF%CF%85

-Οκτώβριος 2010

- Για την αξία των «εθνικών» εγγυήσεων Παπανδρέου στο http://agriazwa.blogspot.com/2011/02/yankee-go-home.html

Για τον αξεπέραστο και αξιέραστο ηρωισμό Παπανδρέου στα http://agriazwa.blogspot.com/2011/02/300.html και http://agriazwa.blogspot.com/2011/02/fuckman-gapman.html

Read More »