Κου Κλουξ Κλά-στε μας τ' αρχίδια

Κουκ Κλουξ Κλά-στε μας τ’ αρχίδια!

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

(Για την επιδρομή στον Ελληνικό Χρυσό και την ακόλουθη καταγγελλόμενη επιβολή καθεστώτος αστυνομοκρατίας στην Ιερισσό)    

Τα χουμε δει όλα όσα φοβόμασταν. Το σύνταγμα σμπαράλια. Σκατόχαρτο. Χημικά αέρια κατά του λαού. Στρατόπεδα συγκέντρωσης για μετανάστες. Επιτάξεις απεργών.

Λίγα στοιχεία εξέλιπαν από το να έχουμε πλέον στην Ελλάδα έναν ολοκληρωμένο ολοκληρωτισμό όπως αυτού των χωρών του νοτίου κώνου της Νοτίου Αμερικής τη δεκαετία του 1970: Απαγωγές, εξαφανίσεις και ανθρωποκτονίες.

Βρισκόμαστε σε καλό δρόμο. Μετά το σοσιαλισμό του Παπανδρέου που σοσιαλιστικά κατάστειλε μαζικά χρησιμοποιώντας χημικά όπλα, ο δεξιός πρωθυπουργός στοχοποιεί πλέον και ομάδες πληθυσμού και ιδιώτες που δεν δέχονται να γίνουν δουλοπάροικοι στην ίδια τους τη χώρα. Είναι μια άλλη αντίληψη της ιδιωτικοποίησης: Από την κρατική  τρομοκρατία κατά του λαού για το λαό, στη τρομοκρατία του λαού μέσω της κρατικής τρομοκρατίας κατά και ιδιωτών. Πάλι για τον έρμο το λαό.

Οι Σαμαράς και Δένδιας τα πάνε έξοχα σε αυτό το πεδίο. Όσο ασθενεί πολιτικά η χρεοκρατία, τόσο ενισχύεται η αστυνομοκρατία.  

Είχαμε βασανισμούς διαδηλωτών στη ΓΑΔΑ. Το παραδειγματικό  άγριο ξύλο και το όχι και τόσο υποδειγματικό photoshop στους ληστές του Βελβεντού.

Πρώτα εξαφάνισαν μέσω photoshop τα τραύματα ανθρώπων. Τώρα εξαφανίζουν ανθρώπους οσάν αυτοί να ήταν τραύματα και η αστυνομία να ήταν ο θαυματουργός γιατρός.  

Μιλάμε για την επιχείρηση τρομοκράτησης των κατοίκων της Ιερισσού μετά την επιδρομή κατά αντικειμένων και κατασκευών από αγνώστους στις εγκαταστάσεις της εταιρίας «Ελληνικός» Χρυσός στη Χαλκιδική.

Η Ιερισσός πλέον είναι αστυνομοκρατούμενη. Τα αφεντικά, τα μεγάλα συμφέροντα αποφάσισαν και διέταξαν.

Προσαγωγές, κρατήσεις και πλέον και απαγωγές και εξαφανίσεις κατοίκων της Ιερισσού.

Επιχείρηση κόνδορας Jr στην Ιερισσό. Για τα μάτια μιας σκανδαλώδους επιχείρησης που θα τινάξει τα οικοσυστήματα της Β. Ελλάδας στον αέρα.

Έχουμε πλέον τα πρώτα  δείγματα. Έχουμε σε πολύ μικρότερη σαφώς κλίμακα, τους δικούς μας εξαφανισμένους.

Φυσικά η δεξιά έχει πείρα στις απαγωγές. Την απέκτησε όταν συνεργάστηκε με τη CIA για τις απαγωγές Αφγανών.

Και τώρα κάνει δοκιμές εξαφάνισης και στους Έλληνες. Η δεξιά σε ρόλο ενός ταχυδακτυλουργού που δεν θέλει να εξαφανίσει το χρέος αλλά τους ανθρώπους.

Απαγάγεις δύο πολίτες και για δύο μέρες τους εξαφανίζεις, χωρίς κανένας, γονείς, οικογένεια, δικηγόροι, παιδιά, να ξέρει που βρίσκονται.

Αυτό καταγγέλλουν κάτοικοι της περιοχής. Πρόβα της κυβέρνησης για τους Έλληνες εξαφανισμένους;

Ανθρώπινα δικαιώματα και μαλακίες. Αυτά είναι για τους φλώρους. Άντε, που και που, κληρώνεται και κανένα ανθρώπινο δικαίωμα σε κανά φουκαρά μετανάστη,

Οι Έλληνες έχουν απολέσει τα ανθρώπινα δικαιώματα τους. Γιατί δεν είναι άνθρωποι. Πραμάτεια είναι. Εργατικό δυναμικό. Και τα εργατικά δικαιώματα έχουν πλέον καταργηθεί.  Η απεργία είναι έγκλημα. Ποιος σου έδωσε εσένα το δικαίωμα να έχεις οποιοδήποτε δικαίωμα;

Έχεις μονάχα υποχρεώσεις. Να δουλεύεις σαν το σκυλί για να πληρώνεις τα αφεντικά σου.

Υπο-χρεωμένος. Την κατάλαβες επιτέλους τώρα τη λέξη τσάμπα μάγκα Έλληνα;  

Υπάρχει μονάχα ένας νόμος: Ο νόμος του ισχυρού. Ο νόμος της οργανωμένης και κεντρικής ανομίας.  

Το photoshop έχει γίνει κεντρική πολιτική. Και το καλύτερο photoshop στην πραγματικότητα το κάνουν τόσα χρόνια τα μήντια. Αυτά που βαπτίζουν το μαύρο άσπρο, τους πολίτες λωποδύτες, τους ληστές καπιταλιστές και σοσιαλιστές.

Έτσι λοιπόν οι επιδρομείς κατά των εγκαταστάσεων του βρώμικου χρυσού στη Χαλκιδική που επιχειρούν με όποιον τρόπο πλέον να υπερασπιστούν τη Βόρεια Ελλάδα από μια οικολογική βόμβα, έφεραν στο μυαλό ευφάνταστων «δημοσιογράφων» συνειρμούς  της Κου-κλουξ-κλαν. Το πε και ο Ναύαρχος των θολωμένων νερών, ο Πρετεντέρης. Όνομα και πράμα ο άνθρωπος: Pretend-έρης (pretend- προσποιούμαι, υποκρίνομαι).

ΚουΚουΛΑ Κλουξ Κλαν.  

Κουκούλες μεν οι με κουκούλες δε και οι άλλοι.

Αλλά τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Και ούτε οι κουκούλες τον μισάνθρωπο. Τον μισάνθρωπο τον κάνουν οι προθέσεις και οι πράξεις του κατά συνανθρώπων του.

Έτσι λοιπόν εδώ και πολύ καιρό προσομοιάζω με την Κου Κουξ Κλαν μια άλλη οργάνωση που μοιράζεται τα μισανθρωπικά της πιστεύω και αρκετές από τους τρομοκρατικές της πρακτικές.

Και αυτή η οργάνωση έχει να κάνει με το χρυσό. Αυτή δεν τον αντιμάχεται. Τον έχει εμβληματοποιήσει.  Η οργάνωση αυτή λέγεται Χρυσή Αυγή.

Και σε αντίθεση με την Κου Κλαξ Κλαν, αυτή δε χρειάζεται να φορά κουκούλες.

Μάλιστα, ακριβώς επειδή δε φορά κουκούλες, ανταμείφτηκε από τον Ελληνική λαό με μια ισχυρή «αντιπροσωπευτική» παρουσία στο «ελληνικό» κυνοβούλιο.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που τα απομεινάρια της Κου Κλουξ Κλαν αναγνώρισαν τη χρυσή αυγή τον Οκτώβριο του 2012. Αδερφές οργανώσεις γαρ.  

 Αλλά φυσικά κανείς Pretend-ερης και καμιά Τρέμη δεν είδαν τους συσχετισμούς ανάμεσα στην παρηκμασμένη ΚΚΚ και στην προκατασκευασμένη για να εισέλθει την κρίσιμη στιγμή στον κεντρικό πολιτικό βίο παραστρατιωτική οργάνωση της Χρυσής Αυγής.

Φυσικά. Γιατί ο Pretend-έρης γνωρίζει ότι μιλά σε ηλίθιους. Ε σε απλούς τηλεθεατές εννοούσε.

Έτσι λοιπόν, απάντηση στην ελληνική Κου Κλουξ Κλαν ,  η οποία κατά τον Pretend-ερη δεν είναι η Χρυσή Αυγή αλλά όπως και η μητρική ΚΚΚ είναι μια εξτρεμιστική ομάδα οικολόγων, ήταν να τεθεί η Ιερισσός σε καθεστώς αστυνομοκρατίας.

Και να έχουμε τους πρώτους δύο Έλληνες εξαφανισμένους. Μήπως υπερβάλω; Καθόλου. Ορίστε ο ορισμός που δίνει ο διεθνής νόμος για τα ανθρώπινα δικαιώματα στον όρο «εξαναγκασμένη εξαφάνιση»: Η εξαναγκασμένη εξαφάνιση συμβαίνει όταν ένα πρόσωπο μυστικά απαγάγεται ή φυλακίζεται από μια κρατική ή πολιτική οργάνωση ή από κάποιον τρίτο με την έγκριση και υποστήριξη του κράτους ή μιας πολιτικής οργάνωσης, ακολουθούμενη από άρνηση να γνωστοποιηθεί η τύχη και η θέση του προσώπου, με την πρόθεση να τοποθετηθεί το θύμα έξω από την προστασία του νόμου.

Αυτό ακριβώς δηλαδή που περιγράφεται ότι συνέβη στους δύο πολίτες της Ιερισσού.   

Όταν μάλιστα η εξαναγκασμένη εξαφάνιση γίνεται μαζικά, ο διεθνής νόμος για τα ανθρώπινα δικαιώματα τη χαρακτηρίζει ως «έγκλημα κατά της ανθρωπότητας».

Συνεχίστε κύριε Σαμαρά. Κάντε το ξανά. Δεν θα κατηγορηθείτε μονάχα για τα εγκλήματα κατά ενός λαού. Αλλά για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.

Αχ γλυκιά μου Ελλάδα. Εσύ που γέννησες τη δημοκρατία για να γυρίσει να πεθάνει στον γενέθλιο τόπο της.

Η δημοκρατία πέθανε!

Ζήτω η ολιγαρχία!

Ζήτω ο George Bush Jr.

Zήτω!

Ζήτω  ο Γεώργιος Παπαδόπουλος!

Ζήτω!

Ζήτω ο Στυλιανός Πατακός!

Ζήτω!

Ζήτω ο Αουγκούστο Πινοσέτ!

Ζήτω ο Γεώργιος Παπανδρέου! Ο Χρήστος Παπουτσής. Ο Αντώνης Σαμαράς. Ο Νίκος Δένδιας.

Ζήτω που καήκαμε!

Ζήτω!

Ψηφίστε χούντα. Κάνει καλό. Ψηφίστε χούντα.  Ψηφίστε χούντα. Ψηφίστε χούντα.

Read More »

Το πεφτάστερο διήγημα.

Το πεφτάστερο διήγημα

Του Πέτρου Αργυρίου 

(Το προφητικό διήγημα για την πτώση μετεωρίτη που γράφηκε και ηχογραφήθηκε τον Ιανουάριο του 2013 από τη συλλογή διηγημάτων του Πέτρου Αργυρίου "Πρόσωπα,Ζώα, Πράγματα" που θα κυκλοφορήσει σε μορφή ηχητικού βιβλίου από το studiamid τον Μάρτιο του 2013- http://prosopazoapramata.blogspot.gr/2013/01/audiobook.html ) 

Όσο ευσεβής και αν ήσουν, θα έπρεπε να είσαι ηλίθιος για να πιστεύεις ότι αυτό που έβλεπες να σκίζει τον ουρανό αυτή τη Χριστουγεννιάτικη νύχτα ήταν το άστρο της Βηθλεέμ.

Το άστρο της Βηθλεέμ όφειλε να είναι ευγενικό, υπομονετικά να δείχνει το δρόμο προς τη φάτνη ακόμη και σε αυτούς που χαμηλοθωρούσαν πάντα.

Αυτό που έβλεπες εσύ, δεν ήταν κάποιο προμήνυμα γέννησης.

Αυτό που έβλεπες εσύ, ήταν ένα φωτεινό μαστίγιο στην πλάτη του ουρανού που πάλευε  αγωνιωδώς με τον εαυτό του και τον κόσμο.

Ένα πεφτάστερο.

Πρόλαβες και έκανες την ευχή σου. Αυτοί όμως που θα χτυπούσε το μαστίγιο αμετάκλητα, μόλις και μετά βίας πρόλαβαν να κάνουν την προσευχή τους. Και αυτή ήταν ευχαριστήρια.

 Είχε έρθει από μακριά. Τόσο μακριά που το ίδιο είχε ξεχάσει από πού. Κάποιοι θα λέγαν ότι είχε έρθει από την πύρινη καρδιά ενός άστρου. Άλλοι από τα παγωμένα σπλάχνα μιας διαστρικής ερημιάς.

Έτσι, αλάνι δίχως στόχο και δίχως μνήμη, σεργιάνιζε τις γειτονιές του σύμπαντος.

Άλλοι θα λέγαν πως ήταν μια τσίμπλα που πέταξε από το μάτι του ένας αγουροξυπνημένος θεός μετά από χιλιετίες ληθάργου.

Άλλοι πως ήταν ένα δάκρυ από τα αιώνια άγρυπνα μάτια ενός κοσμικού μαστιχόδεντρου , ταγμένου να καταγράφει τα γενόμενα του κόσμου τούτο στους εσωτερικούς του δακτυλίους.

Όλοι μα όλοι θα συμφωνούσαν όμως πως αυτός ο Βολίτης, έγινε τελικά θάνατος.

Αναπόφευκτος.     

Όταν είδε τον γαλαζοπράσινο πλανήτη, τα αλάνι του ουρανού τον ερωτεύτηκε. Ποιος να το κατηγορούσε; Σκληρή και αβάσταχτη η μοναξιά του ουρανού.

Το πεφτάστερι άρχισε να φλερτάρει τη γαία.

Να έρχεται όλο και πιο κοντά της.

Και τότε το κατάλαβε.

Είχε παγιδευτεί από αυτή.

Και ορμούσε άθελα και ακατανίκητα να πληγώσει το κορμί του έρωτά του και να συνθλιβεί από αυτό.

Την τελευταία στιγμή είδε πως ο δρόμος του τελείωνε σε κάτι αστεία δίποδα. Σε κάτι ανθρώπους. 

Η γη θα επιβίωνε από τον παράφορο έρωτα του πεφτέσταρου. Ετούτοι οι άνθρωποι όμως όχι.

Το πεφτάστερο άρχισε να φλέγεται. Να προλάβει να αυτοκαταστραφεί  πριν προλάβει να καταστρέψει. Μα σε αυτόν τον αγώνα δρόμου θα ήταν η καταστροφή που θα έκοβε το νήμα πρώτη.

Το νήμα της ζωής τριών αθώων ανθρώπων.

Εκείνοι γευμάτιζαν. Το πεφτάστερο μπορούσε να ακούσει πλέον τους ήχους του γεύματος τους.

Τα κουτάλια που σκάβαν μια φτωχική σούπα για λίγο κομμάτι κρέας.

Τα στόματα που πεινασμένα ρουφούσαν.

 Ήταν από εκείνους τους ανθρώπους που ήταν πλούσιοι με τα λίγα που είχαν. Ευγνώμονες για τα λίγα που είχαν.

Το πεφτάστερο έπεσε πάνω στην καλύβα τους διαλύοντας τα ανθρώπινα κορμιά τους.

Οι ατμοί των ανθρώπων και του πεφτάστερου γίναν ένα. Ένα φάντασμα με μια επίγνωση ενισχυμένη από τη μοναξιά του ουρανού και την τραγική ειρωνεία της ζωής.

Το φάντασμα θα άρχιζε να σεργιανά τον πλανήτη, αναζητώντας απαντήσεις για το τι ήταν το πεφτέστερο που σκότωσε τους ανθρώπους και για το τι ήταν αυτό το είδος το ανθρώπινο που είχε σκοτώσει το πεφτάστερο.

Λίγα χιλιόμετρα μακριά κάποιος γαμούσε το παιδί του. Το φάντασμα που γεννήθηκε από το σμίξιμο αυτού που είχε σκοτώσει και αυτών που είχαν σκοτωθεί, ο εξαϋλωμένος αστράνθρωπος έκλεισε τα μάτια του και προχώρησε παρακάτω.

Λίγο πιο πέρα ένας νταβατζής χαλούσε με βιτριόλι το πρόσωπο μιας κοπέλας που αυτός και οι συνεργοί του την είχαν κάνει πόρνη βιάζοντας της κατ’ εξακολούθηση.

Το φάντασμα έκλεισε τα μάτια του ξανά.

Χιλιόμετρα μακριά. Ένας πρόεδρος σκότωνε με τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη του ένα ολόκληρο σχολείο.

Ένας γιατρός σκότωνε αργά μια έγκυο με φάρμακα που θα τον κάναν πλούσιο.

Ένας γείτονας κλωτσούσε έναν άστεγο.

‘Ενας άλλος σκότωνε με φόλα ένα σκύλο που του έγλυφε τα χέρια.

Ένας βιομήχανος δηλητηρίαζε ένα ποτάμι. Άλλος μια θάλασσα.

Το πεφτάστερο ρώτησε τους αθώους που είχε σκοτώσει;

Ώστε αυτό είναι οι άνθρωποι;

Και εκείνοι του απάντησαν κατεβάζοντας το άυλο πια κεφάλι τους.

Για αυτό κοιτάτε πάντα χαμηλά; Από ντροπή;

Οι νεκροί σηκώσαν τα μάτια τους για να αντικρύσουν τα μάτια του πεφτάστερου που τους είχε σκοτώσει. Το φονιά τους που μιλούσε στη ψυχή τους.

Οι εφημερίδες και τα κανάλια χαρήκαν με το σπάνιο φόνο εξ ουρανού. Αυτός ο φόνος ο σπάνιος, ο ουράνιος εξαγίαζε όλους τους δολοφόνους.

Η γη συνθλίβει σκέφτηκε το πεφτάστερο και τα θύματα του από κοινού.

Η γη συντρίβει σκέφτηκαν.

 Τώρα πια το πεφτάστερο ήξερε γιατί είχε έρθει σε αυτόν τον πλανήτη. Δεν ήρθε για να σκοτώσει αθώους. Να τους λυτρώσει ήρθε. Να τους πάρει στον ουρανό.

Το φάντασμα εξαχνώθηκε. Τα μόρια του ανέβηκαν ψηλά και πιο ψηλά μακριά από αυτή τη σφαίρα του διαρκούς θρήνου και την ατμόσφαιρα της που προστάτευε την έμβια κακία από την ψυχρότητα του άψυχου.

Εκεί ψηλά το φάντασμα θα γινόταν ένα σώμα πάγου. Θα ξανάρχιζε να κινείται. Θα ξεχνούσε. Θα ξαναγινόταν αλάνι του ουρανού. Μα μετά από χιλιετίες ποτέ μα ποτέ δε θα ξαστοχούσε.

Το πεφτάστερι θα μάζευε ψυχές που δεν άξιζε να υποφέρουν από τη σκληρότητα του βίου.

Και θα γινόταν κάποτε ο πλανήτης άκακων πλασμάτων.

Read More »

Το πεφτάστερο διήγημα/απόσπασμα

Το πεφτάστερο διήγημα/απόσπασμα

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στα agriazwa.blogspot.com) 

(Ενίοτε γράφω πως η λογοτεχνία μου είναι προφητική. Και αυτός ο ισχυρισμός είναι φυσικά ένα τρικ, καθώς η πραγματική  τέχνη έχει την ικανότητα να κλεφτοκοιτάζει μέσα στο χρόνο, ακόμη και μέσα στο μέλλον, το κοντινό ή το μακρινό.

Ένιωσα όμως πραγματική έκπληξη όταν σήμερα, Παρασκευή 15 Φεβρουαρίου του 2013, έμαθα ότι θραύσματα μετεωρίτη έπεσαν στην Κεντρική Ρωσία, τραυματίζοντας ανθρώπους. Και αυτό γιατί στις 2 Ιανουαρίου του 2013 ολοκλήρωσα για τις ανάγκες ενός ηχητικού βιβλίου για το Studioamid (http://www.studioamid.gr/index.php/) το πρώτο μου διήγημα της συλλογής μου διηγημάτων «Πρόσωπα, Ζώα, Πράματα» με κεντρικό χαρακτήρα ένα μετεωρίτη που για λόγους λογοτεχνικούς και μόνο τον ονόμασα «Πεφτάστερο». (Του λόγου το αληθές μπορείτε να το διαπιστώσετε στο εισαγωγικό διήγημα της συλλογής «Ο ιστορικός ενός μέλλοντος χωρίς συγγραφείς» όπου ανάμεσα στους κεντρικούς χαρακτήρες αναφέρεται και ο πεφτάστερος ήρωας: http://prosopazoapramata.blogspot.gr/p/blog-page_16.html.

Ακολουθεί απόσπασμα από το πεφτάστερο διήγημα. Περισσότερα από το Studioamid τον Μάρτιο)

«Όσο ευσεβής και αν ήσουν, θα έπρεπε να είσαι ηλίθιος για να πιστεύεις ότι αυτό που έβλεπες να σκίζει τον ουρανό αυτή τη Χριστουγεννιάτικη νύχτα ήταν το άστρο της Βηθλεέμ.

Το άστρο της Βηθλεέμ όφειλε να είναι ευγενικό, υπομονετικά να δείχνει το δρόμο προς τη φάτνη ακόμη και σε αυτούς που χαμηλοθωρούσαν πάντα.

Αυτό που έβλεπες εσύ, δεν ήταν κάποιο προμήνυμα γέννησης.

Αυτό που έβλεπες εσύ, ήταν ένα φωτεινό μαστίγιο στην πλάτη του ουρανού που πάλευε  αγωνιωδώς με τον εαυτό του και τον κόσμο.

Ένα πεφτάστερο.

Πρόλαβες και έκανες την ευχή σου. Αυτοί όμως που θα χτυπούσε το μαστίγιο αμετάκλητα, μόλις και μετά βίας πρόλαβαν να κάνουν την προσευχή τους. Και αυτή ήταν ευχαριστήρια.

 Είχε έρθει από μακριά. Τόσο μακριά που το ίδιο είχε ξεχάσει από πού. Κάποιοι θα λέγαν ότι είχε έρθει από την πύρινη καρδιά ενός άστρου. Άλλοι από τα παγωμένα σπλάχνα μιας διαστρικής ερημιάς.

Έτσι, αλάνι δίχως στόχο και δίχως μνήμη, σεργιάνιζε τις γειτονιές του σύμπαντος.

Άλλοι θα λέγαν πως ήταν μια τσίμπλα που πέταξε από το μάτι του ένας αγουροξυπνημένος θεός μετά από χιλιετίες ληθάργου.

Άλλοι πως ήταν ένα δάκρυ από τα αιώνια άγρυπνα μάτια ενός κοσμικού μαστιχόδεντρου , ταγμένου να καταγράφει τα γενόμενα του κόσμου τούτο στους εσωτερικούς του δακτυλίους.

Όλοι μα όλοι θα συμφωνούσαν όμως πως αυτός ο Βολίτης, έγινε τελικά θάνατος.

Αναπόφευκτος.     

Όταν είδε τον γαλαζοπράσινο πλανήτη, τα αλάνι του ουρανού τον ερωτεύτηκε. Ποιος να το κατηγορούσε; Σκληρή και αβάσταχτη η μοναξιά του ουρανού.

Το πεφτάστερι άρχισε να φλερτάρει τη γαία.

Να έρχεται όλο και πιο κοντά της.

Και τότε το κατάλαβε.

Είχε παγιδευτεί από αυτή.

Και ορμούσε άθελα και ακατανίκητα να πληγώσει το κορμί του έρωτά του και να συνθλιβεί από αυτό.

Την τελευταία στιγμή είδε πως ο δρόμος του τελείωνε σε κάτι αστεία δίποδα. Σε κάτι ανθρώπους. 

Η γη θα επιβίωνε από τον παράφορο έρωτα του πεφτέσταρου. Ετούτοι οι άνθρωποι όμως όχι.

Το πεφτάστερο άρχισε να φλέγεται. Να προλάβει να αυτοκαταστραφεί  πριν προλάβει να καταστρέψει. Μα σε αυτόν τον αγώνα δρόμου θα ήταν η καταστροφή που θα έκοβε το νήμα πρώτη.

Το νήμα της ζωής τριών αθώων ανθρώπων. ..»

Read More »

Η ζωή χωρίς την Αριστέα

Η ζωή χωρίς την Αριστέα

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwablogspot.com)

 

Έφυγε η Αριστέα Μπουγάτσου.

Ένας ακόμη αδικοχαμένος ήρωας αποχώρησε από αυτή την ιλαροτραγική χώρα.

Δεν είχα ποτέ την τιμή να τη γνωρίσω προσωπικά.

Ήταν όμως ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που είχε κερδίσει το σεβασμό και το θαυμασμό μου σε αυτό το ρημαδότοπο.

Ασυμβίβαστη, αξιοπρεπής, δε φοβήθηκε ποτέ να τα βάλει με τους οικονομικούς και πολιτικούς νταβατζήδες αυτής της χώρας.

Ακόμη και όταν απειλούσαν τη ζωή της.

Ήταν ατρόμητη.

Έχασε τη δουλειά της.

Ποτέ την αξιοπρέπεια της.

Ελπίζω οι κοντινοί της άνθρωποι να βρουν το θάρρος να διευκρινίσουν τις συνθήκες του θανάτου της εάν υπάρχει ευθύνη άλλων σε αυτόν, 49 χρονώ, κορίτσι πράμα.

Αριστέα. Φτωχοί, ακόμη πιο φτωχή απομείναμε.

Μοναχά μια κραυγή αγωνίας. Για την Αριστέα. Για αυτόν τον τόπο που τρώει τους αρίστους και θεοποιεί τους φαύλους.

ΑΡΙΣΤΕΑ. Μπούχτισα από θανάτους πια. Κρανίου τόπος αυτή η χώρα. Δολοφονεί με σιγαστήρα και ρίχνει τα πτώματα στη Μεσόγειο.

Τη κέρδισες τη γαλήνη Αριστέα. Και μια θέση παντοτινή στη μνήμη όσων μείναν στα χαρακώματα.     

Read More »

Η Νέα Ιερά Εξέταση και το οικονομικό ιερατείο του Καταστροφισμού

Η Νέα Ιερά Εξέταση και το οικονομικό ιερατείο του Καταστροφισμού

Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο προσωπικό του blog Agriazwa.blogspot.com) 

Αντί προλόγου:

(Λάθος εκτιμήσεις, λάθος στους δημοσιονομικούς πολλαπλασιαστές, λάθη, λάθη, λάθη εκ μέρος του ΔΝΤ που έχουν κοστίσει μέχρι σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες ζωές ανά τον κόσμο. Οι αξιωματούχοι μιλούν για τις μεθόδους τους σαν να ήταν πυραυλικοί επιστήμονες. Κάνουν ανοιχτές πλέον παραδοχές λαθών για να μοιάζουν αυτές ως «επιστημονικά σφάλματα». Φυσικά, δεν πρόκειται για λάθη. Αυτή, είναι η πολιτική του ΔΝΤ. Η πολιτική της καταστροφής. Αυτή είναι η επιστήμη της καταστροφής.

Το άρθρο που ακολουθεί έχει γραφεί αρκετές εβδομάδες νωρίτερα και στους θλιβερούς καιρούς που ζούμε δεν έχει ιδιαίτερη χρηστική αξία.  Έχει όμως αξία για τους μελετητές καθώς αποτελεί μια διαφορετική προσέγγιση μιας πραγματικότητας με την οποία μπορεί πλέον να έχουμε εξοικειωθεί και να μας φαίνεται τετριμμένη,  φαινόμενο  που αποτελεί σημαντικό δείκτη της δουλοποίησης μας, δεν παύει όμως να μας συνθλίβει όπως συνθλίβει κάθε αφέντης τα δουλικά του)

           Από αρχαιοτάτων χρόνων υπήρξαν ιερατεία που είχαν μεγάλη βαρύτητα για την λήψη πολεμικών αποφάσεων.

Με τον σχετική αποδυνάμωση της θεοκρατίας από κοσμικά συστήματα εξουσίας αποδυναμώθηκε και ο ρόλος των ιερατείων ως κέντρων λήψεων πολεμικών αποφάσεων.

Με την πρωτόγνωρα εκτεταμένη καταστροφή που έφερε ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος θα εμφανιστούν διεθνείς οργανισμοί για την παγκόσμια οικονομική συνεργασία και συντονισμό όπως το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (IMF), η Παγκόσμια Τράπεζα (World Bank) ενώ πρότερα είχε εμφανιστεί η Τράπεζα των Διεθνών Διακανονισμών (BIS) με αρχικό ρόλο τη ρύθμιση και εποπτεία των γερμανικών αποζημιώσεων του Α’ παγκοσμίου πολέμου.

Οι περισσότεροι από αυτούς τους οργανισμούς υπήρξαν ή γίναν εργαλεία του Αμερικανικού οικονομικού Ιμπεριαλισμού και της τραπεζικής ληστοκρατείας.

Δεν τους αρκούσε όμως το πρόσωπο του τεχνοκράτη. Χρειαζόντουσαν ένα «σήμα κατατεθέν». Υιοθετώντας ακραίες οικονομικές θεωρίες οι οργανισμοί αυτοί μετατράπηκαν σταδιακά σε οικονομικά ιερατεία (με χαρακτηριστικότερο όλων του ΔΝΤ) καθώς εμφάνιζαν σε λαούς τις οικονομικές τους θεωρίες ως θέσφατα ώστε να εφαρμόζουν τα οικονομικά τους προγράμματα χωρίς καμιά παρέκκλιση.

Όπως άλλαξε σε μεγάλο βαθμό η μορφή των ιερατείων άλλαξε και η μορφή των πολέμων οι οποίοι πλέον θα γινόντουσαν σε όλο και μεγαλύτερο βαθμό οικονομικοί ενώ την επιχειρησιακή ευθύνη των οικονομικών πολέμων θα φρόντιζαν τα νέα ιερατεία.

Για να επιβάλλουν λοιπόν καταστροφικές οικονομικές πρακτικές που «παντού και πάντα αποτυχαίνουν», τα οικονομικά ιερατεία θα επέβαλαν σε λαούς και κράτη τα δόγματά τους.

Και το δόγμα τους είναι ένα: Το δόγμα της καταστροφής. Για να έρθει η δημιουργία πρέπει πρώτα να έλθει η οικονομική καταστροφή.

Με αυτόν τον τρόπο, παγκόσμιοι οικονομικοί οργανισμοί γίναν  Ιερατεία του Καταστροφισμού που έριχναν στην πυρά της «οικονομικής βοήθειας» οικονομικά αμαρτωλά έθνη. 

Τα θύματα αυτού του δόγματος ανέρχονται σε εκατοντάδες εκατομμύρια ανθρώπους ανά τον πλανήτη.

Τύφλα να έχει η ιερά εξέταση.

Για να είναι πιο πειστικοί μεταμόρφωσαν το λεξιλόγιο της θρησκευτικής ηθικής σε αυτό της οικονομικής ηθικής: Η κάθαρση έγινε βοήθεια. Η αμαρτία μετατράπηκε σε δημόσιο σύστημα διαχείρισης και το αντίστροφο. Η υποταγή αξιοπιστία. Μια λέξη παρέμεινε η ίδια: η λέξη μεταρρύθμιση που είναι κεντρική στο λεξιλόγιο του ΔΝΤ και των συναφών οργανισμών. Αυτή τη φορά η μεταρρύθμιση αφορούσε ένα είδος οικονομικού προτεσταντισμού με παπική πλέον εξουσία.

Η παλιά τάξη πραγμάτων του κοινωνικού κράτος έπρεπε να εξαφανιστεί δια ροπάλου: Αυτό σημαίνει η λέξη μεταρρυθμίσεις. Αυτή τη λέξη μαθαίνουν να ψελλίζουν οι μαθητευόμενοι ηλίθιοι της πολιτικής που υπακούν τυφλά τα παγκόσμια οικονομικά ιερατεία και εφαρμόζουν πιστά την καταστροφή των λαών τους.

Το μόνο που εξελίχθηκε ήταν οι μέθοδοι, εμπλουτισμένες πλέον με τεχνικές από διάφορους επιστημονικούς κλάδους, ανάμεσα στους οποίους πρωτεύοντα ρόλο έπαιξε ο κλάδος της ψυχολογίας που χρησιμοποιήθηκε για να πειστούν οι άνθρωποι ότι η καταστροφή ήταν για το καλό τους και να καμφθεί η αντίστασή τους με πολλαπλές συνδυαστικές τεχνικές ανάμεσα στις οποίες ήταν και η πρόκληση αποπροσανατολισμού. Αλλά τα ίδια έκανε και η ιερά εξέταση, απλά πιο άκομψα. Έλεγε ότι καθάριζε τους ανθρώπους από τις αμαρτίες τους όταν στην ουσία απλά καθάριζε ανθρώπους που δεν ήταν της αρεσκείας της.

Τα σύγχρονα ιερατεία του οικονομικού καταστροφισμού δεν είναι τίποτε άλλο από εξελιγμένες μορφής της Ιεράς Εξέτασης. Στόχος τους δεν είναι η εξυγίανση αλλά η καταστροφή. Και έχουν καταφέρει να πείσουν τα θύματα ότι η καταστροφή είναι για το καλό τους.

Μέχρι και το 2008 και με σπάνιες εξαιρέσεις, η Νέα Ιερά Εξέταση εφάρμοζε τα βασανιστήρια της σε λαούς εκτός της Ευρωατλαντικής συμμαχίας. Λατινοαμερικάνους, Ασιάτες, Αφρικανούς. Όταν αυτοί σταματήσαν να πιστεύουν στη καταστροφική βοήθεια και με τον κίνδυνο η Νέα Ιερά Εξέταση να χάσει την εξουσία της, έκανε κάτι το πρωτόγνωρο. Χίμηξε στην ΕΕ, ξεκινώντας φυσικά από την πιο αμαρτωλή και αδύναμη χώρα της: Την Ελλάδα.

Εκεί θα εφάρμοζε το δόγμα της καταστροφής σε ένα λαό αδιάφορο που νόμιζε ότι είχε βρει μια αιώνια και εύφορη κοιλάδα και μηρύκαζε διαρκώς τα ψεύδη του πολιτικού της συστήματος.      

Για να επέμβει στην Ελλάδα η Νέα Ιερά Εξέταση κατασκεύασε με τη βοήθεια μιας νέας πολιτικής εξουσίας με πολύ στενούς δεσμούς με τα διεθνή κέντρα εξουσίας μια στατιστική οικονομική κρίση. Με την κρίση αυτή η Ελλάδα πέρασε στην κρίση και την δικαιοδοσία της Νέας Ιερής Εξέτασης η οποία συνεργάστηκε με της ηγέτιδες ευρωπαϊκές δυνάμεις για να φτιάξουν μια νέα τάξη πραγμάτων στην Ευρώπη. Ένα μεταρρυθμιστικό πείραμα ξεκινούσε: Η κρίση ξεκίνησε στην Ελλάδα και η φωτιά της μεταρρύθμισης   θα απλωνόταν και στις γειτονικές μεσογειακές χώρες. Η Αγία Τριάδα της νέας ευρωπαϊκής τάξης πραγμάτων, η Τρόικα, πήρε σάρκα και οστά από το αίμα των Ελλήνων και άλλων λαών.

Ήμουν μάλλον ο πρώτος που περιέγραψα σε άρθρο μου το 2010 ότι η Ελλάδα ήταν ή αρχή ενός μεγάλου κοινωνικού πειράματος που θα επεκτεινόταν και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες, πρώτα του Ευρωπαϊκού Νότου.

Αργότερα η χρήση του όρου πειραματόζωο για την περιγραφή της Ελληνικής εμπειρίας θα γινόταν αρκετά δημοφιλής, ενώ τον όρο θα τον χρησιμοποιούσε και αυτός που δημιούργησε τεχνητά τις συνθήκες για την εκκίνηση αυτού του σύνθετου πειράματος, ο πρώην και μάλλον ο πιο μισητός από τους Πρωθυπουργούς της μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα, ο Γεώργιος Jeffrey Παπανδρέου. Μένει να δούμε αν ο συμφοιτητής του Αντώνης Σαμαράς θα τον φτάσει ή θα τον ξεπεράσει στην πρόκληση μένους.

Το πείραμα έχει όπως είδαμε επαναληφθεί και σε άλλες χώρες και Ηπείρους και αφορούσε την καταστροφή των υποδομών μιας χώρας με οικονομικά μέσα χωρίς να χρειαστούν πολεμικές επιχειρήσεις.

Οι πειραματισμοί του καταστροφισμού υπήρξαν κατά το παρελθόν ποικίλοι ώστε να βρεθεί η «μαγική φόρμουλα» του. Και η πρώτη ύλη για τα πειράματα ήταν άφθονη καθώς η πρώτη ύλη ήταν οι λαοί και τα κράτη τους.

Αυτή η «αναίμακτη» καταστροφή παλαιότερα επιχειρούνταν μέσω εμπάργκο, δηλαδή οικονομικού αποκλεισμού, μιας πολιορκίας που απέκοπτε μια χώρα από το διεθνές εμπόριο.

Παρότι το εμπάργκο προκαλούσε ούτως ή άλλως καταστροφή, υπήρξαν παραδείγματα όπως αυτό της Κούβας όπου φάνηκαν εξαιρετικά ανθεκτικές απέναντι στον πολιορκητικό κλοιό βασιζόμενες στην αίσθηση της αυτονομίας και της αξιοπρέπειας τους.

Χώρες όμως πρέπει να καταστρέφονται στα πλαίσια ενός κύκλου καταστροφής και δημιουργίας όπως τον αντιλαμβάνονται κάποια μέσα στα οικονομικά ιερατεία.

Η καταστροφή των υποδομών μιας χώρας είτε με πολεμικά μέσα είτε με οικονομικά (αν και συχνά έχουμε δει τα δεύτερα να προηγούνται των πρώτων όπως έγινε στο Ιράκ όπου το εμπάργκο προηγήθηκε της εισβολής) δημιουργεί οικονομικά οφέλη: Η χώρα πρέπει να ανοικοδομηθεί.

Αυτό βλέπουμε να συμβαίνει και στη χώρα μας: Η χώρα μας δεν επιχειρείται να διασωθεί. Το αντίθετο: οι λέξεις ανταγωνιστικότητα, αξιοπιστία αποτελούν απλά συγκάλυψη του τι συμβαίνει στη χώρα και γιατί συμβαίνει. Με εξαίρεση κάποιους εξαιρετικά κερδοφόρους τομείς του δημοσίου όπως ενέργεια και νερό των οποίων οι υποδομές οποίοι θα ήταν εξαιρετικά ανόητο και μάλλον επιζήμιο να καταστραφούν και να δημιουργηθούν  εκ νέου, όλες οι υπόλοιπες υποδομές στην Ελλάδα καταστρέφονται κομμάτι κομμάτι δημιουργώντας ακόμη μεγαλύτερη καταστροφή μέσω του φαινόμενου του ντόμινο. Η παιδεία, η υγεία, η επιχειρηματικότητα καταστρέφονται συστηματικά. Καθημερινά η χώρα όπως την ξέραμε καταστρέφεται συστηματικά.

Όπως έλεγε και ο Παπανδρέου: «βρισκόμαστε σε πόλεμο».

Πρόκειται για ένα ποιο σύνθετο μηχανισμό από ότι είχαμε συνηθίσει: Καταστροφή μέσω υπερδανεισμού. Οι υποχρεώσεις της χώρας αυξάνονται απέναντι στους δανειστές της ενώ απέναντι στους πολίτες της ελαχιστοποιούνται.

Η λέξη Κατοχή που έχει γίνει πλέον καραμέλα στο στόμα των Ελλήνων πολιτών, είναι απολύτως αντίστοιχη με την πραγματικότητα. Όλο και μεγαλύτερο κομμάτι όχι μόνο του ελληνικού ΑΕΠ αλλά και της διακυβέρνησης του τόπου περνάει στα χέρια των εγγυητριών δυνάμεων της Νέας Ιεράς Εξέτασης, των δυνάμεων που μας εγγυούνται ότι η καταστροφή στην Ελλάδα θα είναι ολοκληρωτική.

Η εθνική κυριαρχία έχει χαθεί. Αλλά αυτά μας είναι γνωστά.

Η χώρα έχει μπει σε καραντίνα που δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και «ηθική» με τη θρησκευτική έννοια του όρου. Ας δούμε τι γίνεται όταν ο θρησκεία συναντάει την οικονομία, όταν το δόγμα της καταστροφής παντρεύεται το δόγμα του κέρδους:

Ενώ κάτω από συνθήκες οικονομικού μαρασμού, τα πολλά πρόσωπα των μνημονιακών κυβερνήσεων έχουν δώσει ενέσεις ρευστότητας στο χρηματοπιστωτικό σύστημα, τα λεφτά των ταμείων γίναν κωλόχαρτα. Εμπάργκο έχει κηρυχθεί όχι μόνο προς το εσωτερικό της χώρας όπου όλο και περισσότερο απαγορεύεται στους πολίτες και στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις πρόσβαση στο εμπόριο. Εμπάργκο έχει κηρυχθεί και προς τολμηρούς επιχειρηματίες της παραγωγικής οικονομίας του εξωτερικού καθώς προτάσεις για  επενδύσεις τους όχι μόνο αποθαρρύνονται αλλά και αποκρούονται λυσσαλέα από τις μνημονιακές κυβερνήσεις.  Παράλληλα,  διαθέσιμα κεφάλαια δισεκατομμυρίων όπως αυτά του τελευταίου ΕΣΠΑ που θα μπορούσαν εκκινήσουν μια αναπτυξιακή τροχιά μένουν σκόπιμα αναξιοποίητα για να επιστραφούν σχεδόν στο ακέραιο.

Οι μόνες «επενδύσεις» που επιτρέπονται είναι αυτές όπου βασικές υποδομές του κράτους ουσιαστικά παραχωρούνται σε ιδιώτες φίλα προσκείμενους στη Νέα Ιερά Εξέταση.

Τώρα ίσως μπορεί κάποιος να απαντήσει στο αφελές ερώτημα «μα αφού βλέπουν ότι τα μέτρα δε δουλεύουν, γιατί δεν τα σταματάν; Γιατί βάζουν βαθύτερα το μαχαίρι στο κόκκαλο;».

Γιατί ποτέ ο σκοπός των μέτρων δεν ήταν η αναδιάρθρωση της ελληνικής οικονομίας: απαρέγκλιτος στόχος των μέτρων είναι η ολοκληρωτική καταστροφή της ελληνικής οικονομίας με την εξαίρεση των βασικών υποδομών που θα περάσουν σύντομα στα χέρια των κατακτητών. Τα μέτρα θα σταματήσουν μόνο και μόνο όταν η πλειοψηφία των ελλήνων πολιτών αγοράζει βασικά είδη με κουπόνια. Όχι πιο πριν. Τότε θα έχει τελειώσει ο ένας επικερδής για τους κατακτητές πόλεμος και θα αρχίσει η επικερδής για τους κατακτητές κερδοφόρα ανάπτυξη.

Γιατί ακόμη και στην πολεμική του φάση, στη φάση της καταστροφής  αυτός ο πόλεμος είναι επικερδής για τους κατακτητές: οι Έλληνες πληρώνουν και με το παραπάνω με τις αποταμιεύσεις τους και τους μισθούς και τις συντάξεις τους τα κόστη του πολέμου που γίνεται εις βάρους τους ενώ με τη λήξη του πολέμου θα κληθούν, ήδη εξαντλημένοι να ξαναχτίσουν τη χώρα με τον ιδρώτα τους για λογαριασμό των δανειστών-δυναστών.

Πρόκειται για τον ασφαλή και επικερδή για τους κατακτητές πόλεμο που γνωρίσαμε ποτέ.

Είναι εξωφρενικό ότι οι Έλληνες πληρώνουν σήμερα εκ προοιμίου «πολεμικές αποζημιώσεις» στους κατακτητές για ένα πόλεμο του οποίου την έκβαση οι «ελληνικές» κυβερνήσεις έχουν συμφωνήσει με τους εκπροσώπους των κατακτητών.

Όπως ξανατονίσαμε, το παγκόσμιο οικονομικό ιερατείο είναι γνήσιοι καταστροφιστές: Για να «ανοικοδομήσουν» πρέπει πρώτα να καταστρέψουν ολοσχερώς. Σε αυτό τον κύκλο πραγμάτων πιστεύουν, αυτό πρεσβεύουν, αυτό επιτάσσουν και αυτό επιβάλλουν.

Στην περίπτωση της Ελλάδας βλέπουμε πρωτόγνωρα πράγματα. Βλέπουμε την ίδια τη χώρα να χρηματοδοτεί τον οικονομικό πόλεμο που γίνεται εναντίον της. Δεν υπάρχουν λέξεις που να μπορούν να περιγράψουν επαρκώς αυτό το είδος προδοσίας. Δεν έχουν εφευρεθεί ακόμα.

Οι καταστροφιστές λοιπόν των παγκόσμιων οικονομικών ιερατείων έχουν βρει έναν πολύ πιο προσοδοφόρο τρόπο να κάνουν πόλεμο. Ο παραδοσιακός πόλεμος μπορεί να προκαλέσει αντιδράσεις όχι μόνο από την κοινή γνώμη του εισβολέα αλλά και στη διεθνή κοινή γνώμη.

Στον οικονομικό πόλεμο οι θάνατοι είναι σιωπηλοί. Αυτοκτονίες, θάνατοι από την καταστροφή των υποδομών υγείας, θάνατοι από έκθεση σε καιρικές συνθήκες για τους χρόνια άστεγους, δευτερογενείς θάνατοι από ανεπαρκή διατροφή, προσφυγιά, μια ανθρωπιστική κρίση με τα όλα της. Όλα αυτά συμβαίνουν σήμερα στην Ελλάδα κρυμμένα από τα μάτια πολλών από τους κατοίκους της. Και για αυτό το λόγο άλλωστε η τρικομματική κυβέρνηση υπέδειξε στα μήντια να υποκρύπτουν τέτοιες εικόνες.

Οι θάνατοι που προκαλεί η Νέα Ιερά Εξέταση γίνονται μόνο στατιστικές και όχι αντιδράσεις.  

Η παγκόσμια κοινή γνώμη έχει την εντύπωση ότι η Ελλάδα βοηθείται και μέρος της αντιδρά σε αυτόν τον «σπάταλο ανθρωπισμό» των επικυρίαρχων όταν στην ουσία η «οικονομική βοήθεια» δεν είναι τίποτα παρά άλλο εκβιαστική τοκογλυφία μέσω της οποίας οι μνημονιακές κυβερνήσεις και οι εντολείς τους εκβιάζουν τους Έλληνες να ενδώσουν και να συμβάλλουν ακόμη περισσότερο στην καταστροφή τους.

Ο «αναίμακτος πόλεμος» μπορεί να προκαλέσει και ήδη προκαλεί καταστροφή μεγαλύτερη από ένα χαλί βομβαρδισμών ενώ υποδομές που ενδιαφέρουν τους κατακτητές παραδίδονται σε αυτούς σχεδόν ατόφιες.

Σε αυτό το σημείο πρέπει να επισημάνουμε κάτι που δεν έχει επισημανθεί αρκετά στην ελληνική και διεθνή αρθρογραφία.

Η μετατροπή μιας οικονομίας από παραγωγή σε χρηματιστηριακή προκαλεί μια βραχυπρόθεσμη «ανάπτυξη» της οικονομίας που ακολουθείται από  μια τρομακτική γήρανση της οικονομίας αυτής (εκτός και αν αυτή είναι διεθνές οικονομικό κέντρο όπως συμβαίνει πχ με την Ελβετία). Όλο και περισσότεροι πόροι διατίθενται στην εικονική-χρηματιστική οικονομία ενώ η παραγωγική οικονομία μαραζώνει. Ο κύκλος της οικονομίας σπάει. Η οικονομία καταλήγει να υπηρετεί τις τράπεζες και όχι το αντίθετο όπως συνέβαινε στην παραγωγική οικονομία. Αυτή είναι η αναπόφευκτη εξέλιξη χωρών των οποίων η οικονομία τους μετατρέπεται σε εικονική: Οι οικονομίες αυτές ανθίζουν για λίγο και μετά γερνάνε για πάντα: Αυτό στην Ελλάδα το έκανε ο Κωνσταντίνος Σημίτης. Από τη στιγμή που η οικονομία γεράσει, δε μπορεί να αυτοεξυπηρετηθεί: πρέπει είτε να υποβοηθείται από εύρωστες οικονομίες είτε, αν έχει την ισχύ, να απομυζήσει άλλες πιο αδύναμες χώρες. Αυτό κάνει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα σε εμάς. Μας βαμπιρίζει αδιάκοπα. Και αφού στεγνώσει το αίμα μας θα τραφεί και από το πτώμα μας και θα το χρησιμοποιήσει ως υλικό ανοικοδόμησης για μια «νέα εύρωστη οικονομία». Αυτό μας κάναν. Αφού πρώτα αρρώστησαν την οικονομία μας, μας κάνουν τώρα ευθανασία. Αφού μας γεράσαν τεχνητά, μας βάζουν τώρα να τραβήξουμε τη σκανδάλη μπροστά στα μούτρα αφού πρώτα έχουμε κάνει χρυσό και το πιστόλι που μας βάλαν στον κρόταφο αλλά και τις σφαίρες.

Αυτό κάνει η Νέα Ιερή Εξέταση: Σου δίνει άφθονη «οικονομική αμαρτία» και έρχεται μετά με το αζημίωτο να σε καθαρίσει από αυτήν καταστρέφοντας σε ενώ αυτή δυναμώνει και πλουτίζει από την καταστροφή σου.

Ας πάρουμε για παράδειγμα τρεις χώρες των οποίων οι οικονομίες μετατράπηκαν από παραγωγικές σε χρηματοπιστωτικές: Ελλάδα, Ιρλανδία και Ισλανδία. Από αυτές μόνο η μία, η Ισλανδία, αποφάσισε πως το χρηματοπιστωτικό της σύστημα ήταν τόσο δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τα υπόλοιπα οικονομικά μεγέθη της χώρας που το αφήσαν στη μοίρα του: Μόνο η Ισλανδία επιβίωσε γιατί έβγαλε τη σφαίρα από τη θαλάμη του όπλου. Η Ιρλανδία βίωσε τρομακτική καταστροφή. Η Ελλάδα θανατώνεται. Και όλο αυτά γιατί οι κυβερνήσεις τους αποφασίσαν να διασώσουν τη φούσκα των τραπεζών εις βάρος της χώρας. Επέλεξαν να στηρίξουν τον χρηματοπιστωτικό βαμπιρισμό. Όταν καλείς τον βρικόλακα στο σπίτι σου, το σπίτι σου είναι σπίτι του και το αίμα σου αίμα του. Θα σε απομυζήσει μέχρι θανάτου.

Υπάρχουν και  άλλα παράπλευρα οφέλη από τη θανάτωση της Ελλάδας. Γιατί εκμεταλλεύονται τα καλύτερα μυαλά μας που στελεχώνουν επιχειρήσεις και ιδρύματα του εξωτερικού, ενώ στην Ελλάδα θα μείνουν ως επί το πλείστον χαμηλόμισθοι εργάτες που θα πληρώσουν με τον ιδρώτα την ανοικοδόμηση της χώρας αφού πρώτα έχουν πληρώσει με τον παρά τους την καταστροφή της χώρας τους. Αν φυσικά μπορούν οι Έλληνες μετά από ένα τέτοιο εξαντλητικό πόλεμο να γίνουν εργάτες. Αν δεν μπορούν αυτοί, πάντα υπάρχουν αλλού φθηνά εργατικά χέρια όσο υπάρχει φτώχια κα ανισότητες.

Όπως σωστά τόνισε ο Δημήτρης Καζάκης όλη η χώρα θα μετατραπεί σε Eιδική Οικονομική Ζώνη. Βλέπουμε δηλαδή σε έναν ορίζοντα γεγονότων που μπορεί να φτάσει και τα 20 χρόνια. Θέλει άλλα 3-4 χρόνια για την πλήρη και μη άμεσα αντιστρεπτή οικονομική καταστροφή της χώρας. Η ανοικοδόμηση της χώρας θέλει μετά πέντε με δέκα χρόνια. Αν υπάρχει μέχρι τότε η χώρα. Αν υπάρχουν μέχρι τότε Έλληνες. Γιατί αν δεν υπάρχουν, την ανοικοδόμηση θα την κάνουν άλλοι.

   

Είναι περίεργο για μια χώρα να συνθηκολογεί για την ίδια της την καταστροφή. Το πώς και το γιατί συμβαίνει μπορεί να αποδοθεί από μια άλλη πτυχή του πειράματος Ελλάδα:  μια πτυχή που ίσως να έχει σχεδιαστεί ή προβλεφτεί από την αρχή, ίσως όμως και να αποτελεί μια απρόβλεπτη και πολύ χρήσιμη για τα Ιερατεία των Καταστροφιστών της Νέας Ιεράς Εξέτασης παρενέργεια του οικονομικοπολικόκοινωνικού πειράματος που συμβαίνει εδώ και χρόνια στην Ελλάδα: Μιλήσαμε για γήρανση της οικονομίας. Δυστυχώς δεν είναι μόνο η οικονομία που γερνάει αλλά και η κοινωνία που υποφέρει πλέον από γεροντική άνοια. 

Υπάρχουν δύο τρόποι, ισοδύναμοι να περιγραφούν τα νέα κοινωνικά φαινόμενα στην Ελλάδα. Και οι δύο είναι εξίσου άσχημοι: Μαζί με την οικονομία είναι και η κοινωνία που πάει 60 χρόνια πίσω. Αναβιώνουν φαντάσματα που ήταν νεκρά από καιρό. Τα φαντάσματα της ακροδεξιάς, της ακροαριστεράς, του φανατισμού και άλλα τέρατα που νομίζαμε ότι η οικονομική «πρόοδος» είχε κρύψει σε λαγούμια της κοινωνικής ζωής. Η ελληνική κοινωνία επιστρέφει σε πρότερα στάδιο της κοινωνικής της εξέλιξης. Οι παλιοί Έλληνες θα το περιέγραφαν αυτό ως Ξεμώραμα ή παλιμπαιδισμό της ελληνικής κοινωνίας. Είμαι σίγουρος ότι τα ιερατεία του Καταστροφισμού θα βρουν μια πιο πειστική και καθωσπρέπει λέξη για να περιγράψουν αυτή τη διαδικασία. Και είμαι σίγουρος πως θα τη χρησιμοποιήσουν σαν όπλο για να εξελίξουν και άλλο τις τεχνικές τους της καταστροφής ολοκλήρων λαών. Θα βαπτίσουν το δηλητήριο αντίδοτο και θα βάζουν τους πολίτες να πίνουν καθημερινά τη δόση τους. Μέχρι να πεθάνουν. Οι καταστροφιστές έχουν καταλάβει ότι μπορούν να πηγαίνουν τους λαούς 50 και 60 χρόνια πίσω. Όχι μόνο σε οικονομικό επίπεδο αλλά και σε κοινωνικό και πολιτισμικό. Στο πτώμα μας πάνω το μαθαίνουνε. Τώρα πλέον έχουν ένα νέο όπλο:  Έχουν μια χρονομηχανή και μπορούν τεχνητά να πηγαίνουν λαούς μπρος πίσω στο ρεύμα της προόδου και να πειραματίζονται με τις δόσεις και τη σύνθεση των δηλητηρίων που χρησιμοποιούν για να κάτσει η μπίλια του καζινοκαπιταλισμού στο σωστό σημείο.

Το τι θα πάθουν οι λαοί από αυτή διαδικασία που τους γερνάει και μετά τους οπισθοδρομεί, τους είναι είτε αδιάφορο είτε χρήσιμο για μελλοντικούς πειραματισμούς. Θέλουν να σκοτώσουν. Αλλά θέλουν να το κάνουν διακριτικά για να μπορούν ανενόχλητοι για να σκοτώσουν βελτιώνοντας τη μέθοδο της δολοφονίας.

Η αυτοψία της Ελλάδας θα δώσει και άλλα όπλα εκλεπτυσμένης και δυσδιάκριτης μαζικής καταστροφής . Οφείλουμε όχι μόνο στους εαυτούς μας αλλά και σε ολόκληρο των πλανήτη να μην πεθάνουμε και με αυτόν τον τρόπο να εμποδίσουμε το Ιερατείο των καταστροφιστών από το να γίνει ακόμη πιο ισχυρό. Σήμερα μας κάνει πόλεμο ένας εχθρός που είναι πολύ πιο ισχυρός γιατί μοιάζει απρόσωπος και αόρατος, ένας εχθρός διαβολέας και διάβολος που δεν μπορούμε να δούμε το πραγματικό του πρόσωπο. Μια Νέα Ιερή Εξέταση που μας έκρινε αμαρτωλούς και θέλει να μας καθαρίσει από τις αμαρτίες μας με το να μας καταστρέψει. Καθώς είναι και οικονομικό ιερατείο, φροντίζει ο θάνατος μας να αποφέρει κέρδη στους συμμάχους της. Αυτή είναι όλη η ιστορία. Μια παλιά ιστορία καταστροφής λαών με νέους όρους και μεθόδους.

Read More »