Ο Μεσαίωνας ζει παντού

(Σχόλιο για το δημοσίευμα του koutipandoras.gr “ Ο Μεσαίωνας ζει στην Ουγκάντα: "Το στοματικό σεξ φέρνει σκουλήκια" λέει ο πρόεδρος”)

Οι πίπες φέρνουν σκουλήκια. Αυτό ειπώθηκε από τον πρόεδρο της Ουγκάντας σαν επιχείρημα αποτροπής από ομοφυλοφιλικές πρακτικές μέσω της επίκλησης του φόβου.

Εν έτει 2014, αυτά μόνο στην Αφρική γίνονται, θα λεγε κάποιος εμβαπτισμένος στην ψευδαίσθηση της ηθικής ανωτερότητας της δυτικής προόδου.

Και όμως. Η Δύση εδώ και πολύ καιρό ζει το δικό της Μεσαίωνα. Απλά τον μασκαρεύει. Πότε με επιστημονικά επιχειρήματα και πότε με δημοκρατικές γαρνιτούρες.

Η Δύση έχει γίνει ένα καταπιεστικό καθεστώς και τείνει όλο και περισσότερο προς στον απολυταρχισμό.

Ο ευγενής σκοπός της προστασίας των ευαίσθητων ομάδων και των μειονοτήτων έχει γίνει προ πολλού επιχείρημα καταπίεσης όλο και μεγαλύτερου κομματιού του πληθυσμού.

Μορφές αντίστροφων καταπιέσεων μοιάζουν να έχουν γίνει η νόρμα πλέον.

Μέσα στα πλαίσια της καταπολέμηση της ομοφοβίας η Δύση βρήκε πρόσφορο έδαφος για να επιβάλει μια γενικευμένη σεξοφοβία.

Και φυσικά δεν υποστηρίζουμε την ομοφοβία αλλά σε καμία περίπτωση δεν δεχόμαστε την επιβολή καταπίεσης μεγαλύτερων πληθυσμών στο όνομα της προνομιακής ισότητας των λίγων.

Ήδη από την εποχή του AIDS, επιβλήθηκε μια ΚΟΥΜΟΥΝΙΣΤΙΚΑ ισοπεδωτική αντιμετώπιση που ήθελε τους πληθυσμούς εξίσου ευάλωτους στο σεξουαλικό κίνδυνο. Το AIDS δεν ήταν πλέον θέμα των gay ή των ενδοφλέβιων χρηστών αλλά πρακτικά όλων.

Η θεωρία της συλλογικής ευθύνης απέναντι στο AIDS δημιούργησε ένα τρομακτικό φασισμό και μια παγκόσμια κουλτούρα σεξουαλικού φόβο και κοινωνικής φοβίας. Όλοι πλέον ήταν υποψήφιοι για το σεξουαλικό στίγμα.

Και παρότι τα δεδομένα που έχουμε σήμερα δίνουν μια εικόνα παρόμοια με την αρχική εικόνα του AIDS στη δεκαετία του 1980 όσον αφορά την επίπτωση του σε κατηγορίες πληθυσμού, η προπαγάνδα συνεχίζει ανηλεώς.

ΣΕΞΟΦΟΒΙΑ. Ο φόβος του άλλου, ο φόβος της ανθρώπινης επαφής και του σεξ έχει γίνει πλέον αποδεκτό εξουσιαστικό επιχείρημα που κανονίζει τις σχέσεις των ανθρώπων.

Ο χειρισμός του AIDS, σκανδαλώδης και γεμάτος σκοπιμότητες διαφόρων ειδών, αποτέλεσε τη μήτρα για μια σειρά επιβολών.

Έτσι, όταν οι φαρμακοβιομηχανίες στην αρχή της νέας χιλιετίας αποφάσισαν να επιστρέψουν και να επενδύσουν στα εμβόλια (δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι από γνωστό περιοδικό-γκουρού της φαρμακοβιομηχανίας ο 21^ος αιώνας χαρακτηρίστηκε ως «ο αιώνας της αναγέννησης των εμβολίων»- περισσότερα εδώ καθώς και στο μνημειώδες «Θανάσιμες Θεραπείες), οι πολιτικές ελίτ, οι παγκόσμιοι οργανισμοί και τα μήντια επιδόθηκαν σε ένα όργιο τρομολαγνείας. Πότε με τις «πανδημίες γρίπης» και πότε με την «πρόληψη του καρκίνου της μήτρας», οι προαναφερόμενοι ασφαλτόστρωναν τον δρόμο για τα κέρδη των φαρμακευτικών με πρόσχημα τη δημόσια υγεία.

Δύο πράγματα στο σύμπαν είναι απεριόριστα: Η ανθρώπινη βλακεία και η απληστία των μετόχων.

Οι φαρμακευτικές θέλαν περισσότερα κέρδη. Κάτι που μπορούσε να διασφαλιστεί μονάχα με ευρύτερα target groups.

Δεν έφτανε ο εμβολιασμός παρθένων κοριτσιών στο όνομα της προστασίας τους από τους HPV, μια από τις περισσότερο αυτοθεραπευόμενες από τον ανθρώπινο οργανισμό διαδεδομένες οικογένειες ιών που μπορούν να συμβάλλουν στην ανάπτυξη εξεργασιών μόνο στο έδαφος άλλων παθογενειών, οι φαρμακευτικές άρχισαν να ορέγονται και τα ανήλικα αγοράκια.

Ε εντάξει, δεν κολλάς και σκουλήκια από τις πίπες, μας λέει η Δύση. Αλλά κολλάς καρκίνο.

Γιατί οι φαρμακοεξαρτημένη επιστήμη και οι επιστήμονες της ανήγαγαν τους HPV και σε αίτια καρκίνου της στοματοφαρυγγικής κοιλότητας.

«Είναι τρομακτικό αλλά είναι πραγματικότητα» όπως περιγράφει «το κουτί της Πανδώρας» για τον πρόεδρο της Ουγκάντα.

Ήδη από το 2009, η ερευνήτρια » Maura l. Gillison του πανεπιστημίου του Οχάιο και σύμβουλος της Merck και της GlaxoSmithKline, των εταιριών που αναπτύσσουν τα σχετικά εμβόλια, προέβαλε αιτιολογική σχέση ανάμεσα στους HPV και το στοματικό σεξ.

Αν η Αφρική είναι τόσο καθυστερημένη που μπορεί να ισχυριστεί ότι η πίπα φέρνει σκουλήκια, η Δύση είναι τόσο προηγμένη που με αποδοχή και προς συμμόρφωση της κοινής γνώμης μπορεί να ισχυριστεί πως η πίπα προκαλεί καρκίνο.

Και το Hollywood μέσω του χτυπημένου από καρκίνο του φάρυγγα αστέρα Michael Douglas (περισσότερα εδώ) έσπευσε να κάνει και αυτό την προπαγάνδα του υπέρ των εμβολιασμών και κατά της αιδοιολειχίας.

Η Δύση μάλιστα είναι ακόμη πιο προχώ. Η Gillison προσπαθεί να κρούσει τον κώδωνα του κινδύνου για το ότι και το γαλλικό φιλί μπορεί μέσω της μετάδοσης HPV να προκαλέσει καρκίνο.

Αν η Αφρική είναι τόσο καθυστερημένη που μπορεί να ισχυριστεί πως οι πίπες φέρνουν σκουλήκια, η Δύση είναι τόσο προχωρημένη που μπορεί να ισχυριστεί πως οι πίπες και το γαλλικό φιλί προκαλούν καρκίνο.

Τόσο προχωρημένη που μέχρι και οι ιεράρχες της ορθοδοξίας συμφωνούν τα επιστημονικά πορίσματα. Ή μάλλον τα επιστημονικά πορίσματα επιβεβαιώνουν την αρχαία και τέλεια σοφία της θρησκείας.

Έτσι λοιπόν ο Μητροπολίτης Πειραιώς Σεραφείμ έγραφε το 2012 για τη «χυδαία πράξη» της πίπας και τους HPV και τη σύνδεση τους με αυξημένους κινδύνους για καρκίνο: «Καταδεικνύει ὅμως τήν τρομακτική τραγικότητα τῆς παραχρήσεως τῶν σωματικῶν ὀργάνων καί τῆς παραχρήσεως τῆς θεοσδότου ἐλευθερίας μας»

Αυτά είναι: όταν η θρησκεία αρχίζει και συμφωνεί με την επιστήμη, σημαίνει ότι κάτι από το μικρόβιο της επιστημονικής σκέψης έχει μολύνει τα ιερατεία.

Όταν όμως η επιστήμη αρχίζει να συμφωνεί με τη θρησκεία τότε φοβούμαστε ότι η επιστήμη αρχίζει να γίνεται θρησκεία: θρησκεία του χρήματος που άλλωστε αυτό είναι το μόνο κοινό που μπορεί να έχει η επιστήμη με τη θρησκεία.

Επιτρέψτε μας τη χυδαιότητα αλλά όλα αυτά είναι πίπες. Οι εξουσίες πάντα χρησιμοποιούσαν το φόβο για να καθυποτάζουν τον πληθυσμό. Είτε αυτές ήταν εξουσίες του 21^ου π.Χ είτε είναι εξουσίες του 21^ου αιώνα μ.Χ.

Και οι εξουσίας πάντα προσπαθούσαν να χειραγωγούν τον κόσμο ελέγχοντας τη σεξουαλικότητά του. Είτε το κάναν μέσω θρησκειών του 2^ου αιώνα μ.Χ είτε το κάνουν μέσω της «επιστήμης» του 21^ου μ.Χ αιώνα. Ο Μεσαίωνας είναι πάντα μέσα μας. Και περιμένει πότε ο ανορθολογισμός θα του επιτρέψει να αναστηθεί και να βουλιάξει τον πλανήτη στα σκοτάδια.

Θα κλείσουμε με ένα σχόλιο για την τρομολαγνεία των γριπών.

Άσχετα από τα όσα λέει η φαρμαεξαρτώμενη επιστήμη, η σημαντικότερη εξέλιξη στη δημόσια υγεία ήταν οι βελτιωμένες συνθήκες υγιεινής και η διάδοση κέντρων προωτοβάθμιας περίθαλψης.

Η τοποθέτησή μας ήδη από την εποχή της γρίπης των πουλερικών ήταν πως επρόκειτο για αλλοίωση της επιστήμης από κέντρα λήψης αποφάσεων παντρεμένα με φαρμακευτικά συμφέροντα και όχι για πραγματικούς νέους κινδύνους, τουλάχιστον όχι για νέους κινδύνους που αντιπροσώπευαν μεγαλύτερη επιβάρυνση της παγκόσμιας υγείας από ότι η εποχιακή, « παραδοσιακή» γρίπη.

Υποστηρίξαμε ότι δεν είχαμε κανένα λόγο να θεωρούμε τα «νέα στελέχη» περισσότερο επικίνδυνα από τα παλιά.

Μη γελιέστε. Οι περισσότεροι θάνατοι, όσο τραγικός και αν είναι ένας θάνατος, δεν είναι θάνατοι από τη γρίπη:  είναι θάνατοι από επιπλοκές της γρίπης σε ήδη υπάρχοντα παθολογικά υποστρώματα.

Και υπάρχει ευθύνη. Μεγάλη ευθύνη. Όχι σε αυτούς που προέτρεπαν στο μην εμβολιασμό με μέχρι τότε σχετικά αδοκίμαστα εμβόλια, ένα εκ των οποίων φαίνεται να συνδέεται με 800 περιστατικά επίκτητης ναρκοληψίας στην Ευρώπη ή σε αυτούς που προέτρεπαν στο να αποφευχθεί η χρήση της αμφιβόλου αποτελεσματικότητας και των καταγεγραμμένων κινδύνων οσελταμιβίρης, αλλά σε αυτούς που κλείσαν νοσοκομεία και αποδιοργάνωσαν το ιατρικό προσωπικό απειλώντας να κάνουν τα νοσοκομεία εστίες υγειονομικού κινδύνου.

Οι ΜΕΘ δεν μπορούν να ανταπεξέλθουν σε οποιοδήποτε κύμα ασθενειών. Και τα νοσοκομεία ΑΠΑΙΤΟΥΝ συνθήκες απόλυτης υγιεινής, συνθήκες κατά το δυνατόν άσηπτες, κάτι που απαιτεί μεγάλο μέγεθος άρτια εκπαιδευμένου και πλήρως αφοσιωμένου νοσηλευτικού προσωπικού.

ΚΑΤΑΛΑΒΕΤΕ το. Όσο η κρίση προχωρά, όσο δημιουργούνται οι νεοάστεγοι με τις τραγικές συνθήκες υγιεινής, όσο τα νοικοκυριά φοβούνται να βράσουν νερό, όσο φοβούνται να ανάψουν θέρμανση, να κάνουν μπάνιο, να βουρτσίσουν δόντια, όσο τρώνε ότι τους είναι εύκαιρο, όσο, πρωτίστως το νοσηλευτικό και δευτερευόντως το ιατρικό προσωπικό εξασθενεί, τόσο λοιπόν, όλοι οι παθήσεις θα έχουν κάθε χρόνο και χειρότερους δείχτες.

Θα το βρείτε μπροστά σας στις εκθέσεις των επομένων ετών.

Όταν λέγαμε ότι η χώρα γίνεται τριτοκοσμική, τι στο διάολο νομίζετε ότι εννοούσαμε; Ότι ο Παπούλιας θα έλεγε μια μέρα ότι οι πίπες φέρνουν σκουλήκια; Εδώ οι κυβερνώντες έχουν πει ακόμη πιο αντιεπιστημονικά πράγματα όπως ότι το μνημόνιο φέρνει ανάπτυξη, ο πρόεδρος της Ουγκάντα σας χάλασε;

Καλή μας ανάπτυξη λοιπόν. Με μοχλό ανάπτυξης τα νεκροταφεία.

(ΣΗΜΑΝΤΙΚΗ ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: Περισσότερα για την εμβολιαστική προπαγάνδα και τις πρακτικές της βιομηχανίας τροφίμων, αναψυκτικών και φαρμάκων-εμβολίων μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο μου «Παρά Φύσιν», βιβλίο που περιγράφει το σοδομισμό των μεγάλων συμφερόντων εις βάρος μας. Αυτό που δεν μπορείτε να βρείτε είναι το ίδιο το βιβλίο, καθώς παρότι έτοιμο από το καλοκαίρι του 2012 το εκδοτικό κατεστημένο σε συνδυασμό με την κατάρρευση του εκδοτικού συστήματος δεν του επιτρέπουν να γίνει υλικό προϊόν που θα σας ενημερώσει για όσα οι άλλοι σας αποκρύπτουν.

Για πρώτη και ελπίζω μοναδική φορά θα ζητήσω τη συνδρομή σας. Μερικές δεκάδες προπαραγγελίες αρκούν για να καλύψουν κάποια εκδοτικά κόστη. Για όσους καταλαβαίνουν για ποιο λόγο πρέπει να συνδράμουν στο εγχείρημα, ας κάνουν μια κρούση αρχικού ενδιαφέροντος στο petrosarguriou2@windtools.gr.)

Ευχαριστώ

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 27-2-2014

Read More »

Ροντόσαυροι στο νησί των χαμένων χρημάτων

Ένας εξαιρετικός δείχτης για το ποια θα ήταν η «διακυβέρνηση» Παπανδρέου, ήταν το Μη Κυβερνητικό Περιβάλλον που είχε συγκεντρωθεί γύρω του.

Γράψαμε για αυτό ξανά και ξανά. Τέτοιου είδους οντότητες φτάσανε μέχρι του σημείου να κάνουν γενιτσαρισμό στη Σερβία υπέρ των αμερικάνων.

Το δίκτυο των ΜΚΟ (δεν τις βάζουμε όλες στο ίδιο τσουβάλι) υποδεικνύουν ένα διεθνές πλέγμα όπου ντόπιες σπείρες συνδέονται με διεθνείς παράγοντες (ακόμη και με μπράβους του Κάραζιτς) και υφαρπάζοντας χρήματα από το δημόσιο μέσω τοποθετήσεων «πρακτόρων» τους, παροχετεύουν μέσω του χρηματοπιστωτικού πόρους στα διεθνή δίκτυα, στις σκιώδεις μη κυβερνητικές κυβερνήσεις.

Η ΜΚΟ του Κώστα Τσεβελέκου ο οποίος φέρεται δημοσίως να διατυμπάνιζε τις σχέσεις του με τον Παπανδρέου αποτελεί ένα καλό παράδειγμα για τη δράση των ΜΚΟ.

Ένας άνθρωπος με πολλά πρόσωπα: μοναχός από το 1983-1990 στη συνέχεια επανεφεύρει τον εαυτό του ως δημοσιογράφο στην «εφημερίδα» Εξόρμηση για να μπει επί εποχής του εκσυγχρονισμού του αρχιαλχημιστή Σημίτη στο μαγικό κόσμο των ΜΚΟ. Το 2000 ιδρύει το «Διεθνές Κέντρο Αποναρκοθέτησης» που υποτιθέμενα μεριμνά για την εξουδετέρωση ναρκών σε πρώην θέρετρα πολέμου όταν ουσιαστικά απομυζεί μέσω κυβερνητικών αξιωματούχων δημόσιους πόρους ύψους 9 εκατομμυρίων ευρώ, ναρκοθετώντας την οικονομική ζωή του τόπου.

Η δράση του σταματά το 2004 με την έλευση της κυβέρνησης Καραμανλή.

Θα ξαναεπιχειρήσει να αντλήσει πόρους το 2009, όταν ο πρώην υπουργός εξωτερικών Γεώργιος Παπανδρέου αναλαμβάνει την πρωθυπουργία αλλά οι «υπηρεσίες» του δεν κρίνονται πλέον χρήσιμες και θα καταλήξει να πουλάει «βιολογικές» ντομάτες σε λαϊκές.

Προφανώς, τα 9 μύρια δεν πήγαν όλα στην τσέπη του αλλά μάλλον το μεγαλύτερο κομμάτι τους επέστρεψε στο δίκτυο που του έδωσε την τεχνογνωσία της απάτης. Όπως ο ίδιος δήλωσε «άμα βρείτε τα χρήματα, να μου γράψετε»…   

Ο άνθρωπος που υπέγραφε τις εγκρίσεις ως γενικός γραμματέας της Υπηρεσίας Διεθνούς Αναπτυξιακής Συνεργασίας του Υπουργείου Εξωτερικών, ήταν ο μυστηριώδης, στενός φίλος και σύμβουλος του Γ. Παπανδρέου, του Σαακασβίλι αλλά και προσωπικός φίλος του διεθνούς κερδοσκόπου George Soros  Άλεξ Ρόντος, ένας ακόμη άνθρωπος με πολλά πρόσωπα. Πότε με τους καθολικούς πότε με τους ορθόδοξους, ο  «Νεκροθάφτης του μακεδονικού», ο τύπος που επεδίωκε να επαναφέρει τις σχέσεις Ρωσίας δύσης σε ψυχροπολεμικά επίπεδα με αφορμή τη Γεωργία, ο υποστηρικτής του σχεδίου Ανάν (το οποίο αναστήθηκε για να σκοτώσει την κυπριακή δημοκρατία αλλά λίγοι ασχολούνται με τη θέση του ελληνισμού στην κοιτίδα του τη Μεσόγειο) ήταν λογικό να τοποθετηθεί από νωρίς σε μια υπηρεσία που ενέκρινε κονδύλια τα οποία πήγαιναν στις βιτρίνες ενός διεθνούς συστήματος που ονομάζονται ΜΚΟ παρότι πολλοί (β)ροντοφωνάζαν για τη δράση του. Οι ενστάσεις πήγανε όλες στον (β)Ρόντο.

Αφού η κυβέρνηση Παπανδρέου ολοκλήρωσε την αποστολή της, ο Ρόντος βρέθηκε το 2012 προστατευμένος ως ειδικός απεσταλμένος της ΕΕ στο κέρας της Αφρικής. Φανταζόμαστε ότι σύντομα θα δούμε νάρκες και εκεί.

Όταν ο Soros επισκέφτηκε τους Παπανδρέου-Παπακωνσταντίνου στη Βουλή φωνάζαμε. Τι δουλειά είχε η αλεπού στο παζάρι;

Από το Soros, την αγάπη του για τη δημοκρατία και την φιλανθρωπία του έχει ευεργετηθεί και ΜΚΟ του πρώην συνοδού ανδρών, πρώην συμβούλου του Παπανδρέου και νυν υποψηφίου δημάρχου Αθηνών Γρηγόρη Βαλλιανάτου.

Και αυτό που κάνει την κατάσταση ακόμη πιο πικάντικη είναι ότι όταν ο Ρόντος κλήθηκε να καταθέσει για την υπόθεση του σχεδίου «Πυθία», υποτιθέμενο σχέδιο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών για τη δολοφονία του Κώστα Καραμανλή, δικηγόρος του ήταν ο σύμβουλος του συμφοιτητή και συγκατοίκου του Γιώργου Παπανδρέου Αντώνη Σαμαρά και λάτρης της ισραηλινής στρατοκρατίας, Φαύλος Κραν-ιδιώτης, δικηγόρος επίσης της εκλεκτής επιχειρηματικά της συγκυβέρνησης ΝΔ-ΠΑΣΟΚ οικογένειας Μελλισανίδη. Η αδερφότητα των Ροντό-σταυρων…

Για να κλείσουμε το παζλ, να θυμηθούμε μια ακόμη «συνέργεια» της οικογένειας Παπανδρέου. Στο τελευταίο ΔΣ της Ωμέγα Bank που εξαγοράστηκε από την τράπεζα των σκανδάλων του «εκλεκτού» του ομίλου Carlyle (βλ. οικογένεια Bush) Λαυρέντη Λαυρεντιάδη Proton Bank, συμμετείχε ο αδερφός του Γεώργιου Παπανδρέου και πρώην της World Bank, Νίκος Παπανδρέου.

Πηγές ανέφεραν στο αρχικό ΔΣ της Ωμέγα και τον Ν. Μπακατσέλο, της οικογένειας του πεθερού του Βενιζέλου.  

Σαν να μην έφτανε η οδυνηρή (για τους Έλληνες) ιστορία μιας βραχύβιας τράπεζας, το Φεβρουάριο του 2014 ο Νικόλαος Μπακατσέλος θα βρεθεί στο ΔΣ της τράπεζας Αττικής, της «τράπεζας των μηχανικών». Ο Νίκος, εκτός από εξ αγχιστείας συγγενής του αντιπροέδρου Ευάγγελου Βενιζέλου, είναι επίσης του ΔΣ του ελληνοαμερικανικού εμπορικού επιμελητηρίου και συνεταίρος των Λαμπράκη-Ψυχάρη σε εκδοτική. Πρόεδρος του ελληνοαμερικανικού εμπορικού επιμελητηρίου υπήρξε και ένας ακόμη από τη νέα διοίκηση: Ο Γιάννης Γραμματίδης.

Το ΔΣ της τράπεζας Αττικής δεν είναι καθόλου ανοίκειο με το περιβάλλον Βενιζέλου:  Στο απελθών ΔΣ της Τράπεζας Αττικής βρισκόταν ο Κωνσταντίνος Γουβάλας, Διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Ευάγγελου Βενιζέλου και πρώην μέλος του ΔΣ του ΟΠΑΠ. Η περιστρεφόμενη πόρτα δουλεύει μια χαρά.

Τη dream team του νέου ΔΣ της τράπεζας Αττικής συμπληρώνει ο Γκίκας Μανάλης, πρώην διευθύνων σύμβουλος και ειδικός διαχειριστής του χουντικού κλεισίματος της ΕΡΤ καθώς και πρώην οικονομικός διευθυντής της αμαρτωλής First Business Bank του Βίκτωρα Ρέστη τον οποίo βάρυναν κατηγορίες ξεπλύματος μαύρου χρήματος και υπεξαίρεσης, λες και δεν αρκούσε η εμπλοκή της τράπεζας Αττικής στα real estate θαλασσοδάνεια του Καρούζου.

MKO, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, πράσινη ανάπτυξη, το επιστήθιο ζεύγος του Παπανδρέου Γριβέα, τα CDS, Ρόντος, Soros, Κρανιδιώτης, Μελισσανίδης, Μπακατσέλος-Βενιζέλος, Λαυρεντιάδης, εκδότες και κανάλια.

Δεν υπάρχει κανένα κανονικό κράτος όπως ισχυρίζεται το πολιτικό πλυντήριο του ΠΑΣΟΚ, η μεταλλαγμένη ακροδεξιά της σαμαρικής ΝΔ. Συνεχίζει να υπάρχει το κανονικό παρακράτος που έχει ναρκοθετήσει τη ζωή των Ελλήνων. Σε κάθε βήμα του ο Έλληνας πολίτης πατάει τις νάρκες και η ζωή του ακρωτηριάζεται.

Από την τεχνητή χειμερία νάρκη της μεταπολίτευσης στο ναρκοπέδιο της τεχνητής κρίσης.

Οι βρώμικες υποθέσεις ανοίγουν 3-4-5-6-10 χρόνια μετά, όταν η ζημία έχει ήδη γίνει, όπως ακριβώς είχε σχεδιαστεί. Η πλήρης υπονόμευση της Ελλάδας και του λαού της. Σαμποτάζ.

Και βγαίνει τώρα ο Παπανδρέου να πει ότι το πρωτογενές πλεόνασμα είναι έργο της δικιάς του κυβέρνησης. Φυσικά. Δεν ξεχνάμε τη συμβολή του στην κοινωνική καταστροφή. Ήταν πρωτεργάτης.

Έχει το μερίδιο του λέοντος στους θανάτους, στον πόνο, στην αρρώστια, στη μιζέρια, στην απελπισία, στα θολά μάτια, στα δάκρυα και τη θλίψη. Και είχε άξιους συνεχιστές της κοινωνικής διάλυσης.

Η τραπεζοκρατία (εφευμισμός της κλεπτοκρατίας), αφού διέφθειρε την Ελλάδα, κάνει εδώ και καιρό σε αυτήν ότι έκανε και με τις τράπεζες τις: Τη χωρίζει σε Good και Bad Greece,  δίνει τα φιλέτα στην ολιγαρχία και τις ζημιές, το χρέος και τον πόνο στην κοινωνία.

No pain, no gain. Υπάρχει μόνο μια πρόταση: Αντί να τους αφήνουμε να τρώνε παστίλιες για τον πόνο που μας προκαλούν, να τους τον κάνουμε κλύσμα να τον νοιώσουν καλύτερα τα παχύδερμα.  

Είναι προφανές ότι η ομερτά σπάει και ότι υπάρχει πλέον μικρής κλίμακας πόλεμος στα σπλάχνα της κλεπτοκρατίας. Θα πέσουν και είναι αποφασισμένοι να μας πάρουν μαζί τους. Όσο καθόμαστε με σταυρωμένα χέρια στο αρρωστημένο τους μυαλό φαντάζονται πως τους ανοίγουμε κι άλλο τα πόδια.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr 19-2-2014

Read More »

Το μυστικό της Victoria (Victoria’s secret)

Θα σας πω ένα μυστικό. 

Θα σας πω Το Μυστικό. 

Θα σας πω το μυστικό της Βικτώρια.

Είναι για βρώμικα μυαλά, σεξιστικό.

Είναι η γυμνή αλήθεια.

Αυτή που κρύβεται κάτω από την επίσημη ενδυμασία και την εθιμοτυπική κοινωνία του «καλού κόσμου»

Φυσικά, αν το πω, δε θα είναι μυστικό.

Αλλά ούτως ή άλλως δεν είναι πια μυστικό. Γιατί η Βικτώρια, όχι μόνο τραγούδησε το «έχω ένα μυστικό» αλλά το κελάηδησε κιόλας. Το ίδιο της το μυστικό.

Και όχι, δεν πρόκειται για το μυστικό της Βικτώρια Μπέκαμ ούτε για το βρώμικο μυστικό κάποιου μοντέλου εσωρούχων. Όχι, η δική μας η Βικτώρια είναι πιο σημαντική από την Μπέκαμ και όλα τα μοντέλα της Victoria’s Secret μαζί.

Ποιο είναι το μυστικό της Βικτώριας μας λοιπόν;

«Γάμα την Ευρώπη»

Γάμα την Ευρώπη;

Ναι «Fuck EU»

Μήπως αυτή η Βικτώρια είναι καμιά Συριζαία; Μπά. Μήπως ΚΚΕ ή ακόμη καλύτερα ΕΠΑΜ που είναι διακηρυγμένα αντιευρωπαϊστές;

Μπα.

Η δικιά μας η Βικτώρια δεν είναι καν Ευρωπαία. Αλλά ασχολείται με την Ευρώπη. Για την ακρίβεια είναι επικεφαλής του υπουργείου εξωτερικών των ΗΠΑ για τα Ευρωπαϊκά και Ευρασιατικά ζητήματα.

Γάμα την Ευρώπη.

Αυτό είπε προ εξαημέρου η Βικτώρια σε τηλεφωνική συνομιλία της με τον αμερικανό πρέσβη στο Κίεβο, Geoffrey  Pyatt, συνομιλία που υποκλάπηκε και  διέρρευσε.

Η ΕΕ είναι αδύναμη στην Ουκρανία, δήλωσε λίγο πολύ η Nuland.

Αναφέρεται στους ηγέτες της αντιπολίτευσης αποκαλώντας μεν τους δύο εκ των τριών με αμερικανοποιημένα υποκοριστικά (τον πυγμάχο Vitaly Klitschko τον αποκαλεί Klitsch και τον Arseny Yatsenyuk τον αποκαλεί Yats) προκρίνοντας τον άνθρωπο τους, τον Yatsenyuk.

Η συνομιλία της Nuland με τον πρέσβη Pyatt είναι εξόχως αποκαλυπτική για αυτόν που γνωρίζει το ευρύτερο γεωπολιτικό πλαίσιο.

Η ατάκα «Fuck EU … ας πάμε το θέμα της Ουκρανίας στον OHE», δείχνει μια βαθειά περιφρόνηση για την Ευρώπη, μια βαθειά δυσπιστία στο μέλλον και στην ισχύ της Ευρώπης και αποτελεί ένα ακόμη τεκμήριο για το ότι ο ΟΗΕ αποτελεί συχνά παραμάγαζο των ΗΠΑ.

Η ίδια η διαρροή (ίσως από τις ρωσικές μυστικές υπηρεσίες ίσως πάλι και όχι) του διαλόγου με το επίμαχο «Fuck EU» δυναμιτίζει ακόμη περισσότερο τις ήδη τεταμένες διπλωματικές σχέσεις ΗΠΑ-Γερμανίας σε μια περίοδο που το όργιο παρακολουθήσεων της NSA ακόμη και εις βάρος της Μέρκελ έχει δημιουργήσει τριβές.

Περισσότερη ένταση λοιπόν σε μια περίοδο που οι διαφορετικές πολιτικοοικονομικές διεκδικήσεις στην Ευρώπη ανάμεσα σε ΗΠΑ Γερμανία έχουν προκαλέσει  οικονομικό και κοινωνικό χάος στις χώρες κυρίως του Νότου και πρωτίστως στην Ελλάδα.

Τώρα αποκαλύπτεται ότι η σύγκρουση ΗΠΑ-Γερμανίας έχει επεκταθεί και στο γεωπολιτικό πεδίο:

Γιατί μπορεί ο στόχος ναι είναι κοινός (η ανατροπή της τωρινής φιλορωσικής κυβέρνησης και ο περιορισμός της επιρροής της Ρωσίας στην Ευρώπη), οι διεκδικήσεις όμως είναι διαφορετικές: Οι αμερικάνοι θέλουν να πετάξουν εκτός μιας ενδεχόμενης αντιρωσικής κυβέρνησης τον άνθρωπο των Γερμανών που άλλωστε πήρε και επίσημα το χρίσμα από αυτούς το 2013, τον Vitaly Klitschko και να έχουν τον δικό τους άνθρωπο, τον Yatsenyuk.

Τι καθιστά όμως την Ουκρανία τόσο σημαντική σήμερα;

Επιτρέψτε μου μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν. Πέρα από τα προπετάσματα ιδεολογικού καπνού για τη μάχη ανάμεσα στην αμερικανική και τη σοβιετική αυτοκρατορία, οι διεκδικήσεις ήταν γεωπολιτικές.

Η αντίληψη των αμερικανών για τη Ρωσία παγιώθηκε κάπου στο 1970 με το δόγμα Μπρεζίνσκι, τον διαχρονικότερο ίσως σύμβουλο εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, δόγμα το οποίο πρέσβευε ότι η Ευρασία είναι το σημαντικότερο κομμάτι του πλανήτη: Όποιος ελέγχει την Ευρασία θα ελέγξει τον πλανήτη αργά ή γρήγορα. Γι’ αυτό είναι επιτακτική ανάγκη για τις ΗΠΑ, αν δεν μπορούν να ελέγχουν την  Ευρασία να μην επιτρέπουν σε κανένα να την ελέγχει.

Τη δεκαετία του 1990, με την κατάρρευση τις σοβιετικής ένωσης, το πλιάτσικο της σοβιετικής οικονομίας από μεγάλους παίχτες των «αγορών» και την επιτήρηση της Ρωσίας από το ΔΝΤ, το δόγμα Μπρεζίνσκι μπήκε στον πάγο για ευνόητους λόγους.

Αλλά με την ανάδειξη από τα ερείπια της νέας Ρωσίας υπό την ηγεσία του ανθρώπου της KGB Βλαδίμηρου Πούτιν, το δόγμα Μπρεζίνσκι σταδιακά επανήλθε.

Πέρα από τις λυκοφιλίες, είναι προφανές ότι οι ΗΠΑ θεωρούν τη Ρωσία εχθρό ξανά.

Και κάνουν ότι μπορούν για να την υπονομεύσουν ή τουλάχιστον να περιορίσουν την επιρροή της. Η στρατηγική του περιορισμού ξεκινά φυσικά από τις δορυφορικές πρώην χώρες της ΕΣΣΔ. Για αυτό και η Ουκρανία έχει μεγάλη σημασία για τους αμερικάνους.

Για αυτό και σήμερα επιχειρείται ένα «ρημέηκ» της «πορτοκαλί επανάστασης» του 2004 όπου το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών που ανέδειξαν στην προεδρία της Ουκρανίας τον σημερινό και πάλι υπό αμφισβήτηση πρόεδρο της Viktor Yanukovych ακυρώθηκε μετά από την πίεση κύματος διαδηλώσεων που είχαν τη στήριξη, την οργάνωση και τη χρηματοδότηση «φιλανθρωπικών» ιδρυμάτων όπως το USAID και τα Open Societies του διεθνούς κερδοσκόπου George Soros, δυνάμεις που είχαν ανάμειξη και στην επιχείρηση αποσταθεροποίησης της Μέσης Ανατολής που κατ’ ευφημισμό ονομάστηκε «Αραβική Άνοιξη»

Αυτή τη φορά, οι αμερικάνοι βλέπουν την υπόθεση της Ουκρανίας και με μια πινελιά ρεβανσισμού απέναντι στους Ρώσους μετά τη διπλωματική τους ήττα στο θέμα της Συρίας.

Αυτά επιγραμματικά για τις γεωπολιτικές βλέψεις των ΗΠΑ στην περιοχή. Τι συμβαίνει όμως με τη Γερμανία;

Η σχέση της Γερμανίας με τη Ρωσία βασίζεται στους όρους της λυκοφιλίας.

Οι Γερμανοί είναι ενεργειακά εξαρτημένοι από τη Ρωσία, έχουν σημαντικές εμπορικές ανταλλαγές με αυτήν, από την άλλη δεν θέλουν να μεγαλώσει ούτε η  εξάρτησή τους ούτε και η επιρροή της Ρωσίας σε χώρες της κεντρικής Ευρώπης.

Θέλουν λοιπόν και αυτοί να περιορίσουν τη Ρωσία αλλά δεν διακινδυνεύουν ανοιχτή ρήξη με τη Ρωσία.

Η Γερμανία μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο υποχρεώθηκε να γίνει το «καλό παιδί» του διατλαντισμού, να γίνει η αξιόπιστη μηχανή του. Για δεκαετίες οι Γερμανοί δεν διανοούνταν ούτε καν να σκεφτούν τον όρο γεωπολιτική.

Η επανένωση των δύο Γερμανιών, και η αποδυνάμωση των άλλων μεγάλων παιχτών του διατλαντισμού, πρωτίστως της αυτοκράτειρας ΗΠΑ αλλά και της Γαλλίας και η οικονομική εξουθένωση χωρών της ΕΕ, άνοιξε σταδιακά την όρεξη της Γερμανίας για γεωπολιτικό ρόλο (την ίδια εκτίμηση κάνει και η σημαντικότερη «δεξαμενή σκέψης» της Δύσης, το Stratfor), κάτι που οι ίδιοι οι Αμερικάνοι πίεζαν τη Γερμανία να αναλάβει αλλά ως εν μέρει εντελοδόχος τους.

Και ενώ οι Γερμανοί απογαλακτίζονται κάπως από την αμερικανική επιρροή, η οικονομική ισχύ της Γερμανίας δεν είναι σε θέση να την τοποθετήσει ως εγγυητή της σταθερότητας της Ευρώπης. Το αντίθετο.

Η κοντόφθαλμη και στενά γερμανοκεντρική σκέψη της κυρίαρχης γερμανικής πολιτικής σκηνής που μεταφράζει την αδυναμία άλλων ευρωπαϊκών χώρων σε περισσότερο γερμανική Ευρώπη, δέχεται πλήγματα και κυρίως σε μια εποχή όπου η ευρωπαϊκή κρίση κάνει την ΕΕ να μην μοιάζει τόσο ελκυστική πλέον. Η Ουκρανία πχ δεν υπέγραψε την πολυαναμενόμενη εμπορική  συμφωνία με την ΕΕ.

Η Ουγγαρία, όχι μόνο απεξαρτήθηκε από το ΔΝΤ αλλά και αγνοεί τις επιταγές της ΕΕ, χαράσσοντας δικιά της πολιτική, παρότι μεγάλο κομμάτι της χρηματοδότησης της στο πρόσφατο παρελθόν προερχόταν από την ίδια τη Γερμανία αλλά και την ΕΕ ευρύτερα.

Το παράδειγμα της εθνικής ανεξαρτησίας της Ουγγαρίας αρχίζουν να το βλέπουν θετικά και άλλες χώρες της Κεντρικής Ευρώπης όπως η Ρουμανία, φοβούμενες τις συνέπειες της τυφλής προσάρτησής σε κάποιον από τους νέους πόλους του χάρτη των γεωπολιτικών σφαιρών στην Ευρώπη.

Με τις ευροεκλογές του 2014 θα έχουμε μια καλύτερη αποτύπωση των φυγόκεντρων δυνάμεων στο πολιτικό σκηνικό των χωρών της Ευρώπης. Όλα δείχνουν ότι αυτές θα αυξηθούν κατακόρυφα.

Οι αρχιτέκτονες της ευρωπαϊκής κρίσης και οι φανατικές πολιτικές μαριονέτες τους δεν καταφέρνουν να φτιάξουν μια φεντεραλιστική Ευρώπη. Το αντίθετο. Οι μέχρι σήμερα αδιαφιλονίκητες νίκες τους μπορούν να αποδειχτούν πύρρειες και να οδηγήσουν σε αποσύνθεση της Ευρώπης όπως την ξέραμε τουλάχιστον.

Παρόλο αυτά, στην Ελλάδα, η κυβερνώσα ελίτ αδιαφορεί πλήρως για το μέλλον της Ευρώπης, έχει παρατήσει την Κύπρο με κίνδυνο η Κυπριακή Δημοκρατία να μεταλλαχτεί σε πλήρη υποτελή των διεθνών συμφερόντων και να δημιουργηθούν νέα δυσμενή για τον Ελληνισμό γεωπολιτικά δεδομένα και στη Μεσόγειο. Η μαφία της κυβερνώσας ελίτ δένεται στο άρμα οποιουδήποτε μπορεί να της εξασφαλίσει λίγη ακόμη χρηματοδότηση.

Με ποιους λοιπόν να συνταχθείς σε αυτή τη μεγάλη τρικυμία του δυτικού κόσμου; Με τους αμερικάνους ή τους Γερμανούς;

Η αμερικανική εξωτερική πολιτική εδώ και δεκαετίες ομοιάζει με τη δράση της CIA: Οι ΗΠΑ εδώ και δεκαετίες υπονομεύουν, αποσταθεροποιούν, προκαλούν χάος. Λειτουργούν πότε σαν μπράβοι, πότε σαν δολοφόνοι, πότε σαν πράκτορες και πότε σαν όλα αυτά μαζί.

Οι αμερικάνοι δεν είναι αξιόπιστος σύμμαχος.

Όσο για τους Γερμανούς, αυτοί προς το παρόν βλέπουν τον ευρωπαϊκό νότο όπως βλέπουν οι φαρμακευτικές τις αρρώστιες: Η ασθένεια των άλλων είναι τα κέρδη τους. Δυστυχώς, αυτή η κατάσταση δεν είναι βιώσιμη. Πέρα από το ότι οι επικρατούσες σήμερα αντιλήψεις Αμερικάνων και Γερμανών απειλούν το ίδιο το οικοδόμημα του Δυτικού πολιτισμού σε μια εποχή που οι γεωπολιτικές πλάκες σείονται και δεν υπάρχει καμία προκαθορισμένη έκβαση για το ποιος θα κερδίσει τα περισσότερα σε αυτό το εξωφρενικό παιχνίδι πόκερ, οι αδύναμες χώρες όπως η Ελλάδα που παρασύρονται σε αυτόν τον κυκεώνα έχουν δύο ορατές επιλογές: να γίνουν προτεκτοράτο των ισχυρών. Ή να επιδιώξουν εθνική ανεξαρτησία με κάθε τίμημα. Και αυτές είναι οι μόνες επιλογές αν οι ισχυροί πόλοι του δυτικού κόσμου δεν καταλάβουν ότι πρέπει να συμπεριλάβουν την έννοια της μέριμνας για τις χώρες που επιθυμούν να κρατήσουν στη σφαίρα επιρροής τους.

Το ρήγμα στον διατλαντισμό βαθαίνει.  Συμφωνίες όπως η TTIP που με μεσσιανική προσδοκία περιμένουν να υπογραφούν οι μουτζαχεντίν του νεοφιλελευθερισμού, θα αυξήσουν ελάχιστα τα ΑΕΠ παρέχοντας ακόμη περισσότερη ισχύ και επιτρέποντας ακόμη μεγαλύτερη ασυδοσία στα πολυεθνικά ολιγοπώλια και με αυτόν τον τρόπο θα συμπιέσουν ακόμη περισσότεροοπ τις παραγωγικές δυνάμεις των χωρών και επομένως και τα μεγάλα κοινωνικά τους στρώματα, και θα αυξήσουν ακόμη περισσότερο τις φυγόκεντρες δυνάμεις.

Αυτός ο δυτικός κόσμος, κάθε μέρα που περνάει, με αντιλήψεις του παρελθόντος να καταστρέφουν το μέλλον, θέτει γερά θεμέλια για την αποσύνθεσή του. Ή θα τον ακολουθήσουμε ή θα τον αλλάξουμε. Δεν υπάρχει άλλη επιλογή.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.gr, 13-2-2014

Read More »