Ένα αστέρι βουλιαγμένο στην ημισέληνο. (11-12-2013)

Όταν ο Ερντογάν δήλωνε ακριβώς πριν από ένα μήνα ότι «δεν υπάρχει χώρα που ονομάζεται Κύπρος» δεν ήταν προκλητικός.

Για το όνομα του Προφήτη: Τις αντιλήψεις Ερντογάν έσπευσε εμμέσως να επιβραβεύσει ο δον Κιχώτης του Κοσμοπολιτισμού και ο Εφιάλτης του Ελληνισμού Γιώργος Παπανδρέου φυτεύοντας δένδρο στην πλατεία Gezi μια μέρα μετά- αφού έχει φυτέψει τη χώρα που τον εξέλιξε για πρωθυπουργό κάτω από τόνους μνημονίου τρία χρόνια πριν.

Όταν ο Ερντογάν προχθές δήλωνε «“Η Θράκη είναι ταυτόχρονα και Θεσσαλονίκη, είναι Κομοτηνή και Ξάνθη. Είναι επίσης Κίρτζαλι και Βαρδάρης. Αν πάμε λίγο πιο πίσω, είναι Σκόπια και Πρίστινα, είναι Σεράγιεβο» παραδίδοντας μαθήματα νεοθωμανικού αναθεωρητισμού δεν ήταν καθόλου προκλητικός. Σήμερα, όλα στην Ελλάδα είναι διαπραγματεύσιμα… στη σωστή τιμή.

Προκλητικός θα ήταν αν έλεγε «Οι σημαντικότερες μαρίνες στην Ελλάδα ανήκουν στην Τουρκία». Και θα ήταν προκλητικός γιατί αυτή τη φορά θα έλεγε την αλήθεια.

Έχουμε ήδη περιγράψει την δεύτερη προδοσία της Κύπρου από την Ελλάδα και την εγκατάλειψη της σε διεθνή συμφέροντα.

Ας δούμε τώρα την εικόνα μέσα στην Ελλάδα: Μόλις χθες, στο σχετικό διαγωνισμό που διενεργήθηκε από τη διοίκηση της Εθνικής Τράπεζας σε συνεργασία με το ΤΑΙΠΕΔ , το 90% του Αστέρα Βουλιαγμένης κατοχυρώθηκε στο fund  JERMYN STREET REAL ESTATE FUND IV LP. To fund δημιουργήθηκε κατά 85% από αραβικά κεφάλαια και κατά 15% από τον τουρκικό επιχειρηματικό όμιλο Dogus.

Μαζί με τα 304,4 στρέμματα του Αστέρα, το fund παίρνει ανάμεσα σε άλλα δωράκι και την εκμετάλλευση της Μαρίνας της Βουλιαγμένης μέχρι το 2052 καθώς μέχρι τότε αυτή έχει ενοικιαστεί από την Αστήρ Παλλάς, θυγατρική της Εθνικής Τράπεζας.

 Η Dogus έχει ήδη μερίδιο στις μαρίνες Φλοίσβου, Ζέας, Κέρκυρας, Λευκάδας και Καλαμάτας με θέσεις ελλιμενισμού που συνολικά αγγίζουν το 40% των συνολικών θέσεων ελλιμενισμού στην Ελλάδα. Αυτό θα πει ανάπτυξη κυρίες και κύριοι.

Ας δούμε ποια είναι αυτή η Dogus του  Τούρκου μεγιστάνα Φερίτ Σαχένκ.

Ανάμεσα στις εταιρίες που ελέγχει η Dogus είναι το τηλεοπτικό κανάλι NTV και μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες της Τουρκίας, η Garanti.

Το 2011 η Dogus πήρε στην κατοχή της και τον τουρκικό «ψυχαγωγικό» τηλεοπτικό σταθμό που ανήκε στην Dogan.

Ο λόγος που η Dogan πούλησε στην Dogus το Star είναι το κυνήγι που έχει εξαπολύσει ο Ερντογάν στην αντιπολίτευση.

Το 2009, η Dogan υποχρεώθηκε να πληρώσει το ποσό μαμούθ των 2,5 δις δολαρίων σε πρόστιμα. Η Dogan που είχε στην κατοχή της και τις εφημερίδες Χουριέτ και Μιλλιέτ μετά τον οικονομικό διωγμό από το καθεστώς Ερντογάν κατάφερε να κρατήσει μονάχα τη Χουριέτ (να σημειωθεί ότι φυσικά η Dogan δεν είναι «η καλή» της ιστορίας- η εμπλοκή γερμανικών κεφαλαίων σε τοποθετήσεις της είναι σημαντική. Αξίζει να σημειωθεί επίσης ότι ο αρχισυντάκτης της κίτρινης και εξόχως ανθελληνικής γερμανικής εφημερίδας Bild Kai Diekmann είναι μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Χουριέτ), ενδυναμώνοντας έτσι τη θέση στον έντυπο τύπο της Sabah, με διευθύνων σύμβουλο τον γαμπρό του Ερντογάν, Berat Albayrak.

Έτσι λοιπόν, όταν έγιναν τα γεγονότα της πλατείας Ταξίμ το 2013 εξαιτίας του νεοθωμανισμού του Ερντογάν, το τουρκικό Star, υπό την κατοχή πλέον της Dogus σφύριζε αδιάφορα ενώ το CNNTURK έδειχνε ντοκιμαντέρ για Πιγκουίνους!!!

Αλλά ας κλείσουμε την παρένθεση των ενδοτουρκικών θεμάτων και ας επιστρέψουμε στο φλέγον θέμα των ελληνοτουρκικών «επιχειρηματικών» αλληλεπιδράσεων.

Ο Αστέρας ανήκε όπως γράψαμε στην Εθνική τράπεζα, κλειδοκράτορα μέχρι πρόσφατα της ελληνικής οικονομίας και με σημαντικότατες τοποθετήσεις όχι μόνο στα Βαλκάνια αλλά και την Τουρκία μετά την εξαγορά μεριδίου της τουρκικής τράπεζας Finansbank από την Εθνική το 2006, εξαγορά την οποία το ΠΑΣΟΚ του ΓΑΠ αναγόρευσε σε σκάνδαλο στο βρώμικό της πόλεμο κατά της κυβέρνησης Καραμανλή και της αυτοδιάθεσης της χώρας.  

 Δεν ήταν η πρώτη φορά που η Εθνική έκανε τοποθετήσεις στην Τουρκία. Για την ακρίβεια το 2000 και επί «εκσυγχρονιστικής» κυβέρνησης Σημίτη που προκάλεσε τεχνητή γήρανση της ελληνικής οικονομίας κατά πολλές δεκαετίες, η Εθνική έκανε τοποθέτηση στην Τουρκία μέσω της δημιουργίας fund με μοναδικό γνώμονα και στόχο την προσέλκυση και τη χρηματοδότηση επενδύσεων στην Τουρκία!

Για αυτό το σκοπό δημιουργήθηκε η Bosphorous Capital Partners με έδρα το Jersey και με κεφάλαια της JP Morgan, της Εθνικής Τράπεζας και της Τουρκικής Garanti (δηλαδή της Dogus του Φερίτ Σαχένκ που αγοράζει πλέον ελληνικές μαρίνες και το 15% του Αστέρα).

Ποιος ήταν τότε ο διευθύνων σύμβουλος του επενδυτικού κομματιού της Εθνικής (της Εθνικής Επιχειρηματικών Συμμετοχών);

 Ένας άνθρωπος που έχει πολλά κοινά με τον Φερίτ:

Ο Φερίτ πήγε σχολείο στο αμερικανοκίνητο American School of Switzerland.

Εκείνος; Στο αμερικανοκίνητο εκτροφείο ηγετών που λέγεται κολλέγιο Αθηνών που γαλούχησε τους Σαμαρά, Γ. Παπανδρέου, Παπαδήμο και Βορίδη.

Ο Φερίτ σπούδασε στη Βοστώνη.

Εκείνος; Στο Harvard.

O Φερίτ έκανε ένα πέρασμα και αυτός από τη σχολή διοίκησης του Harvard. Αργότερα ο Φερίτ θα εκλεγεί επικεφαλής του ΤουρκοΑμερικανικού Επιχειρηματικού Συμβουλίου. Εκείνος θα περάσει από την Chase Investment Bank για να τοποθετηθεί στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα: πρώτα στην Alpha και μετά στην Εθνική. Και μετά θα τοποθετηθεί στην ελληνική πολιτική σκηνή.

Ποιος είναι εκείνος; Μα φυσικά, ο σημερινός υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, Κυριάκος Μητσοτάκης, της πολιτικής οικογένειας που αν δεν υπήρχαν οι Παπανδρέου, Σημίτης και  Σαμαράς θα διεκδικούσε τα πρωτεία της λαϊκής καχυποψίας.

Φυσικά, δεν υπονοούμε σκάνδαλο. Ο Φερίτ ανέλαβε τα ινία της Dogus το 2001 μετά το θάνατο του πατέρα του.

Απλά για μία ακόμη φορά, αποδεικνύεται τι μικρός που είναι ο κόσμος για τους «Μεγάλους».

Και το πόσο μικραίνει η Ελλάδα καθημερινά. Η άλλοτε κραταιή Εθνική σήμερα είναι μπαχτσίσι για τους προικοθήρες της Ελλάδας.

Και το όργιο συνεχίζει ακάθεκτο: Μετά την αθώα τουρκική πολιτισμική εισβολή τους στην ελληνική τηλεόραση, οι Τούρκοι παίρνουν τις μαρίνες. Οι Γερμανοί τη διοίκηση, τα ελληνικά μυαλά, τις καταθέσεις και τους τόκους των δανείων. Οι Αμερικάνοι και οι ισραηλινοί τα ενεργειακά οικόπεδα στην Κύπρο. Οι μεγαλοεργολάβοι παίρνουν τις εθνικές και επιβάλλουν διόδια που καταστρέφουν το εμπόριο και τις μετακινήσεις ανάμεσα στα διαμερίσματα της Ελλάδας.

Η Ελλάδα κατακερματίζεται, διαμελίζεται, τεμαχίζεται, απομονώνεται, απαξιώνεται και ο Έλληνας κάθεται έντρομος στο απειλούμενο σπίτι του έχοντας κορνιζάρει στο προσκεφάλι του την συντριβή του.

Ανάπτυξη.  

Η αριστερά άτολμη. Οι πατριώτες στην μαλάρια τους.

Πάλι με χρόνια και καιρούς. Πάλι δικά σας δεν θα ξαναγίνουν ποτέ.

 Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot

Read More »

Η επόμενη μέρα του νεοφιλελεύθερου ιμπεριαλισμού.

Σε πείσμα αφελών ή σκοπίμως μονολιθικών περιγραφών που επιχειρούν να επιβάλλουν στους πληθυσμούς μια δυναστική πανθομολογούμενη  συναίνεση για τα αίτια, τις  σκοπιμότητες  και τις λύσεις στην Ελληνική και Ευρωπαϊκή κρίση, καταδεικνύουμε με συνέπεια τα παρασκήνια της κρίσης προτού καν ακόμη  αυτά αποκτήσουν ειδησεογραφική υπόσταση: Μιλήσαμε για την αρχική συναίνεση των δύο ηγεμονίδων δυνάμεων του δυτικού κόσμου, των ΗΠΑ και της Γερμανίας για το βάθεμα της κρίσης ώστε να ελέγξουν την ΕΕ και την ακόλουθη έριδα τους για το ποιος και πως θα ελέγχει τι στην νέα ομοσπονδοποιημένη ΕΕ, τον επιθυμητό καρπό της Ευρωπαϊκής κρίσης (εδώ), μια έριδα που επίσημα εκφράστηκε με τη σύγκρουση ΔΝΤ και Γερμανίας.   

Οι κρίσεις δεν είναι μόνο τα αποτελέσματα αδιέξοδων πολιτικών αλλά και εξαιρετικά πεδία άσκησης και επιβολής ακόμη πιο αδιέξοδων πολιτικών.

Οι κρίσεις και τα ιδεολογήματά τους είναι συχνά απλά οι δούρειοι ίπποι για να υλοποιηθεί η ατζέντα συμφερόντων που έρχεται σε σύγκρουση με το δημόσιο συμφέρον και καλό.

Μόνο με το πιστόλι στον κρόταφο, πραγματικά ή αλληγορικά, μπορούν οι πληθυσμοί να δεχθούν πρακτικές που επιδεινώνουν ραγδαία το επίπεδο ζωής τους.

Ήδη από το 2011 γράψαμε για την αποδυνάμωση της Αμερικής και την προοδευτική ανάδυση άλλων πόλων, ισχυρότερος των οποίων είναι η Κίνα η οποία φιλοδοξεί μέσω της αργής αλλά μεθοδικής διείσδυσης της να γίνει η υπερδύναμη του 21^ου αιώνα.  

Κρούαμε τον κώδωνα του κινδύνου πως ο τρόπος για να αντιμετωπιστεί η κινεζική πρόκληση, είναι ένα άλμα του δυτικού κόσμου προς τα μπρος και η επένδυση στην καινοτομία και την επιστήμη και ως εκ τούτου στην παιδεία.

Δυστυχώς συμβαίνει το αντίθετο: η Δύση έχει αρχίσει να μιμείται την Κίνα όσον αφορά τον ολοκληρωτισμό και τη νέα στάση της προς τα ανθρώπινα και εργασιακά δικαιώματα ενώ ο μόνος τρόπος να αναχαιτιστεί οικονομικά η Κίνα κρίνεται πως είναι η εμπειρία των ΗΠΑ σε βρώμικους πολέμους.

Αφού λοιπόν οι ΗΠΑ προκάλεσαν χάος στη Μ. Ανατολή και κρίση στην ΕΕ, τώρα επιδιώκουν ένα ακόμη πόλεμο: εμπορικό πόλεμο κατά της Κίνας αυτή τη φορά.
Και παράλληλα πόλεμο κατά της δημοκρατίας και της αυτοδιάθεσης για μια ακόμη φορά. Σε σύμπραξη με τη Γερμανία για ακόμη φορά, τουλάχιστον αρχικά.

Σε τι αναφερόμαστε; Μα στην Διατλαντική Εμπορική και Επενδυτική Εταιρική Σχέση (TTIP) μεταξύ ΗΠΑ και ΕΕ που εξελίσσεται τώρα και αναμένεται να ολοκληρωθεί εντός διετίας (καταμεσής της Ευρωπαϊκής Κρίσης) και της ΔιαΕιρηνικής Εταιρικής Σχέσης μεταξύ χωρών που «βλέπουν» Ειρηνικό (TPP) πλην της Κίνας και της Ρωσίας, μια συμφωνία που τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο βρίσκεται σε κρίσιμο διαπραγματευτικό στάδιο.

Τι προβλέπουν αυτές οι Εταιρικές Σχέσεις; Μια ομογενοποίηση των κρατικών νομοθεσιών, μια εναρμόνιση τους  με τα αμερικανικά «πρότυπα», μια ευρεία απορρύθμιση, μια νεοφιλελεύθερη εμπορική Διεθνή.

Τι οφέλη ενδέχεται να αποφέρει αυτή; Αμελητέα αύξηση των δυτικών ΑΕΠ μέχρι το έτος 2025. Και υπερκρατική ισχύ και υπεροχή των ιδιωτικών συμφερόντων έναντι της ήδη βαλλόμενης εθνικής κυριαρχίας, του δικαίου και της κοινωνίας των πολιτών.

Οι διαπραγματεύσεις αυτές που τελούνται κάτω από ένα πέπλο μυστικοπάθειας και το περιεχόμενο των οποίων έγινε γνωστό χάρη στα Wikileaks, προσανατολίζονται σε ένα έντονο προστατευτισμό των «επενδυτών» (των αγορών, των πολυεθνικών κλπ κλπ) έναντι των κρατών, σε μια εποχή που τα κράτη μαστίζονται από τις συνέπειες της ασυδοσίας των επενδυτών. Προβλέπει δε «δικαστήρια» υπερεθνικά και εξωθεσμικά τα οποία, (μάλλον ακραία μεροληπτικά υπέρ των ιδιωτικών συμφερόντων) θα κρίνουν μηνύσεις των επενδυτών κατά των κρατών που περιορίζουν την κερδοφορία τους και θα επιδικάζουν αποζημιώσεις στους επενδυτές σε περίπτωση που κρίνουν πως τα κράτη ή τα εθνικά δικαστήρια ζημίωσαν τα συμφέροντα τους.

Σαν να μην μας έφτανε η ασυδοσία και η διείσδυση στην πολιτική ζωή των «επενδυτικών» συμφερόντων, ουσιαστικά οι TTIP και TPP, θέτουν εν δυνάμει τους «επενδυτές» όχι μόνο υπεράνω κάθε νόμου και δικαίου αλλά και δικαστές των διεκδικήσεων τους από χώρες, με την κοινωνία και τους πολίτες να μην έχουν καμιά αντιπροσώπευση σε αυτές τις δίκες φιάσκα. Πρόκειται για ένα ορθάνοιχτο στα μεγάλα συμφέροντα εμπορικά κόσμο με ασφυχτικά λιγότερη δημοκρατία και δίκαιο, για την κατοχύρωση της κυριαρχίας των ελίτ.

Έτσι όλα τα δηλητήρια που τα δυτικά (με αιχμή του δόρατος τα αμερικάνικα) συμφέροντα επιχειρούν να προωθήσουν, από τη γεωργία μέχρι την οικονομία, από τα μεταλλαγμένα μέχρι τα παράγωγα, μπορούν να συνεχίζουν να εξαπλώνονται δίχως ουσιαστικό εμπόδιο σε Αμερική, Ευρώπη και Ασία.

Τα μεταλλαγμένα έχουν ήδη καταστρέψει μεγάλο κομμάτι της αγροτικής οικονομίας της Ινδίας ενώ τα παράγωγα που ο όγκος τους (το 2010) υπολογιζόταν στα 600 τρις με πιστωτικό ρίσκο (το 2012) τα 3,5 τρις, είχαν πολύ μεγάλο μερίδιο τόσο στην αμερικανική κρίση του 2007 όσο και στην ευρωπαϊκή κρίση. Δεν ήταν καθόλου τυχαίος άλλωστε ο πρωταγωνιστικός ρόλος μιας από τις περισσότερο εκτεθειμένης ευρωπαϊκής τράπεζας στα παράγωγα, της Deutsche Bank επί εποχής Γ.Παπανδρέου: Η ελληνική κρίση φαίνεται να «έσωσε» την Deutsche Bank. Για αυτό και η Deutsche Bank βράβευσε τον αμερικανοκινούμενο Παπανδρέου για να αποσυρθούν και οι δύο από το προσκήνιο των ελληνικών πραγμάτων μετά.

Οι συμφωνίες TTIP και TPP είναι ίσως οι τελευταίες μάχες που θα μπορεί να δώσει η πολιτική απέναντι στα ιδιωτικά συμφέροντα, αν φυσικά θέλει και μπορεί να δώσει μια τέτοια μάχη.

Η υπογραφή τους μπορεί να σηματοδοτήσει έναν νεοφιλελεύθερο ολοκληρωτισμό που στην καταστολή και περιστολή ανθρωπίνων δικαιωμάτων και στην  περιβαλλοντική καταστροφή δεν θα έχει και πολλά να ζηλέψει από τον κινέζικο ολοκληρωτισμό. Επιπρόσθετα όμως θα έχει να επιδείξει ακόμη μεγαλύτερη διαφθορά, κάτι που θα καθιστά αυτόν τον ολιγαρχισμό ακόμη λιγότερο ανταγωνιστικό από τον κινέζικο.

Τον ολοκληρωτισμό άλλωστε αυτόν του τύπου τον ζούμε στο πετσί μας στον ευρωπαϊκό νότο εδώ και τρία χρόνια.

Οι TTIP και TPP είναι οι απαντήσεις των «δυτικών» ελίτ στις κινέζικες και δευτερευόντως και στις Ρωσικές ελίτ. Για αυτό και άλλωστε και η TPP γίνεται ερήμην Κίνας και Ρωσίας ως μια μορφή εμπορικού αποκλεισμού τους. Δυστυχώς οι συμφωνίες αυτές είναι γεμάτες από  τοξίνες και φούσκες που έφεραν την αμφισβήτηση και την κρίση του δυτικού κόσμου.

Κάποιος που απαντάει στις προκλήσεις που ο ίδιος έχει δημιουργήσει ενδυναμώνοντας τις συνθήκες που έχουν δημιουργήσει τις προκλήσεις, δεν έχει μεγάλη τύχη στο ιστορικό συνεχές.

Το δίλλημα που θα προκύψει στα επόμενα χρόνια Κινεζοποιημένη ή κινέζικη Δύση θα έπρεπε να αφήνει αδιάφορους τους «Δυτικούς» πολίτες: Η σταθερή απάντησή τους σε τέτοιου είδους διλλήματα θα έπρεπε να είναι σταθερή και ανυποχώρητη: Περισσότερη δημοκρατία.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 9-12-2013

(Για όσους θέλουν να πιέσουν ώστε να μην συναφθεί η TPP, προλαβαίνετε να υπογράψετε εδώ http://www.avaaz.org/en/no_champagne_for_monsanto_loc_greek/?bIeLSab&v=32369)

 

Read More »

Όσο και αν νυχοπατούν τα χτήνη, τα κόκαλα από κάτω τους με θόρυβο θα σπαν

Τα παμε και τα ξανάπαμε: η ανάπτυξη περνάει από τα νεκροταφεία:

 Μετά το 13χρονο κοριτσάκι «με τα σπίρτα» που πέθανε από αναθυμιάσεις, μια γριούλα κάηκε ζωντανή.

Τι κοινό έχουν ή μάλλον τι δεν είχαν και οι δυό τους: Ρεύμα.

Η ΔΕΗ από μια κερδοφόρα επιχείρηση που κάλυπτε βασικές ανάγκες των πολιτών και της πολιτείας, στα χρόνια του μνημονίου μετατράπηκε σε ένα καταχρεωμένο μπράβο που εκβιάζει μέχρι θανάτου τα θύματα του για να φέρει λεφτά στα αφεντικά του.

Όσο προχωρά η πρώτη σχετική βαρυχειμωνιά των τελευταίων ετών, τα νουμεράκια του θανάτου θα μοιράζονται καθημερινά στους πιο αδύναμους. Αν χαθεί δε σε πλειστηριασμούς και η τελευταία καταφυγή του κατατρεγμένου, το σπίτι του, ο Χάρος αυτό τον χειμώνα θα κάνει πάρτι!  Όσοι δε θα πεθαίνουν από το κρύο, θα πεθαίνουν πολεμώντας το κρύο με φτωχά μέσα.

Κι άλλες Ιφιγένειες στο όνομα της ανάπτυξης!

Τα μαθηματικά του θανάτου οργιάζουν. Τα στατιστικά της εξαθλίωσης απογειώνονται!

Ανάπτυξη και ξερό ψωμί!

Ας δούμε όμως τώρα για ποια ανάπτυξη μιλάμε και τι είδους επενδυτές προσελκύει αυτή.

Το καλοκαίρι του 2013, όσες «ελληνικές» τράπεζες απέμειναν,  έπρεπε να συγκεντρώσουν από ιδιώτες μέσω αύξησης του μετοχικού τους κεφαλαίου το 1/10 της συνολικής ανακεφαλαιοποίησης που έγινε μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ/HFSF, προσώπου ιδιωτικού δικαίου) με τμήμα των δανείων που έλαβε η ελληνική κυβέρνηση (με λεφτά δηλαδή που πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι) ώστε να παραμείνει η διοίκηση στα χέρια ιδιωτών και να μην περάσει στο ΤΧΣ.

Μαζί με τις μετοχές, οι νέοι μεγαλομέτοχοι εξασφάλισαν και warrants, προνόμια δηλαδή που τους εξασφαλίζουν ότι όταν οι μετοχές φθάσουν σε μια προκαθαρισμένη υψηλή τιμή θα μπορούν αυτοί να αγοράσουν σε προκαθορισμένη χαμηλή τιμή μετοχές από το ΤΧΣ και να αποκτήσουν το πλειοψηφικό μετοχικό πακέτο.

Με άλλα λόγια, οι αμαρτωλές τράπεζες και οι νέοι μέτοχοι τους προικοδοτούνται με λεφτά που πληρώνει ο καθαιμαγμένος Έλληνας φορολογούμενος για μπορούν με ένα μικρό κλάσμα να αγοράσουν στο μέλλον το πακέτο του τραπεζικού συστήματος  ενώ ο τροχόμπατσος του ελληνικού χρηματοπιστωτικού είναι το σκιώδες ΤΧΣ που δεν υπόκειται σε κανένα είδους δημόσιο έλεγχο ή εποπτεία.

Στην υγεία του κορόιδου λοιπόν.

Όλα αυτά τα σκανδαλώδη ίσως να ήταν πιο υποφερτά αν πράγματι υπήρχε υπό τις επικρατούσες συνθήκες οποιαδήποτε δυνατότητα ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Χωρίς ορίζοντα ανάπτυξης οι ιδιώτες θα αγόραζαν φιλέτα ψόφιου γαϊδάρου, θα πετούσαν δηλαδή σε ένα βαρέλι δίχως πάτο τα λεφτά τους, έστω και αν αυτά είναι ένα μικρό κλάσμα αυτών που η τρόικα και η ελληνική κυβέρνηση αναγκάζουν τους Έλληνες φορολογούμενος να πετάν στο ίδιο άπατο βαρέλι.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Παραπλανήθηκαν οι ξένοι «επενδυτές» από το ψέμα του success story του Σαμαρά;

Για ποιο λόγο κάποιοι να θέλουν να επενδύσουν σε τράπεζες που τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των δανειοληπτών τους ξεπερνάν το 30% των εν ενεργεία δανείων, σε μια κοινωνία με όλο και μεγαλύτερη αδυναμία αποπληρωμής δανείων;

Την απάντηση μας την δίνει η ταυτότητα των «επενδυτών».

Στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Πειραιώς, εκτός από τράπεζες όπως η BCP και η Societe General, συμμετείχαν και funds.

Το μεγαλύτερο από αυτά τα Funds είναι μάλλον το American Funds. Το American Funds έχει τοποθετήσεις στον ΟΤΕ και είναι από τους λίγους εκτός EKT και ΕΕ κατόχους ελληνικών ομολόγων, ωρίμανσης από το 2023 και μέχρι και το 2043.

Το American Funds είναι θυγατρική της Capital Croup Companies, μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες επενδυτικής διαχείρισης στον πλανήτη που διαχειρίζεται χαρτοφυλάκια συνολικού ύψους 1 τρις δολαρίων. Ας δούμε τις μέχρι σήμερα νευραλγικές τοποθετήσεις της Capital Croup Companies: 11,5% του ΟΠΑΠ, 5,70% της Ελλάκτωρ όπου ο μεγαλύτερος Έλληνας μέτοχος είναι ο Λεωνίδας Μπόμπολας με 15%.

9% της Jumbo. 5% του Τιτάνα.

Με άλλα λόγια, η Capital Group έχει δημιουργήσει ένα πλέγμα τοποθετήσεων στην ελληνική οικονομία.

Δε θα σχολιάσουμε την εμπλοκή της Capital. Απλά καλό είναι να θυμόμαστε ότι την τελευταία φορά που είχαμε εμπλοκή τέτοιου μεγέθους εταιρίας στα ελληνικά πράγματα (στην Carlyle αναφερόμαστε), μας προέκυψε η Proton, o Λαυρεντιάδης και ένας λογαριασμός 700 εκατομμυρίων ευρώ με πολλαπλασιαστικές ζημιές.

Αυτά για τις απρόσωπους κολοσσούς.

Τους πραγματικούς λόγους όμως της εισροής νέων μεγαλομετόχων στη Πειραιώς μας τους καταδεικνύει ευκολότερα η εμπλοκή προσωποπαγών Funds. Τα πιο τρανταχτά ονόματα funds που μπήκαν στην Πειραιώς είναι τα:

Το Soros Fund Management, το προσωπικό Fund του διεθνή κερδοσκόπου και «φιλάνθρωπου» George Soros.

Το Paulson&Co, του διεθνή κερδοσκόπου και «φιλάνθρωπου» John Paulson.

Και το Third Point LCC, του κερδοσκόπου και «φιλάνθρωπου» Daniel Loeb.

Γιατί τους λέμε κερδοσκόπους;

Γιατί ο Soros, ο «άνθρωπος που έσπασε την Τράπεζα τη Αγλλίας»,  το 1992 σόρταρε 10 δισεκατομμύρια λίρες κερδίζοντας από την κίνηση του 1,1 δις και ζημιώνοντας την βρετανική οικονομία κατά 3,4 δις.

Η αμερικανική κρίση του απέφερε μερικά ακόμη δις.

«Έχω μια πολύ καλή κρίση» δήλωνε περήφανος ο άνθρωπος που είχε γνωστούς και στο περιβάλλον Παπανδρέου.

Ο John Paulson σόρταρε το 2007 αμερικάνικες υποθήκες και έβγαλε 3,7 δις.

Ο Loeb,  λίγο πριν το κούρεμα, αγόρασε στην δευτερογενή αγορά ελληνικά ομόλογα μέσου όρου εικοσαετίας. Μερικές εβδομάδες μετά η αξία της επένδυσής του είχε αξιοσημείωτα αυξηθεί. «Προσπαθώ να βγάλω ένα δολάριο από 15  cents» ισχυρίστηκε ο Loeb στους επενδυτές του επικαλούμενος στίχο του δολοφονημένου ράππερ Tupac Shakur ενώ στη συνέχεια πόνταρε και στο εθνικό χρέος της Πορτογαλίας.

Κανένας από αυτούς δε φαίνεται να πιστεύει στο success story του Σαμαρά και στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Για την ακρίβεια, το 2010 οι Soros και Paulson στοιχημάτισαν κατά του Ευρώ (το 2012 πόνταρε κατά του Ευρώ και ο Jacob Rothschild, της οικογένειας που συνέβαλε να στηθεί το Quantum Fund, το πρώτο Fund του Soros και που συνέχισε να έχει επενδυτικές σχέσεις μαζί του) ενώ συστηματικά ο Soros μιλάει όχι μόνο για ένα μη βιώσιμο ελληνικό χρέος αλλά και για μια μη βιώσιμη Ευροζώνη. Και δε δίστασε να βάλει τα λεφτά του εκεί που είχε βάλει το στόμα του.

Για ποιο λόγο λοιπόν ο Soros όχι μόνο «επενδύει» στην Πειραιώς αλλά και παράλληλα αποκτάει θέσεις και σε 5 πέντε εταιρίες ελλήνων εφοπλιστών λίγο μετά μάλιστα την παρουσία του σε εκδήλωση του ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος;»

Η απάντηση είναι απλή: για όλα αυτά τα επενδυτικά σχήματα των «ορνέων», το ρίσκο είναι μικρό απέναντι στις αποδόσεις που το ΤΧΣ και η ελληνική κυβέρνηση φρόντισαν να παρέχουν.

Το μυστικό, όπως περιγράφει για τη στρατηγική Paulson o καθηγητής Ιωάννης Βαρουφάκης (ο οποίος αμελεί να αναφέρει στο άρθρο του τη συμμετοχή και του γνωστού του πλέον George Soros σε αυτό το τζογαδόρικο τέχνασμα) βρίσκεται όχι τόσο στις ίδιες τις μετοχές που αγόρασαν τα Hedge Funds αλλά στα warrants (δικαιώματα ή προνόμια).

Μόλις οι τιμές της μετοχής Πειραιώς φθάσουν κάποιο υψηλό τιμής, οι νέοι μεγαλομέτοχοι μπορούν να αγοράσουν από το ΤΧΣ την πλειονότητα των μετοχών σε τιμή εξαιρετικά χαμηλή. Έτσι λοιπόν, με το ένα δέκατο του συνολικού ποσού ανακεφαλαιοποίησης συν κάτι ψηλά ακόμη που θα δώσουν για να «εξαργυρώσουν» τα warrants τους θα μπορούν να αποκτήσουν εώς και το 80% των τραπεζών που ανακεφαλαιοποιήθηκαν με το αίμα του ελληνικού λαού…

Αν προκύψει νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους όπως το ΔΝΤ και ο Soros πιέζουν, τα Hedge Funds θα έχουν ξαφνικά θέσεις κλειδιά στον κλειδοκράτορα (την τράπεζα Πειραιώς) μιας οικονομίας που θα είναι εν δυνάμει βιώσιμη και έστω και βραχυπρόθεσμα σε δυναμική ανάπτυξης μετά από τόσα χρόνια ύφεσης (ανάπτυξης των αριθμών γιατί τα μεγάλα στρώματα της κοινωνίας δεν θα επανέλθουν ούτε κατά διάνοια πλησίον της πρότερης ποιότητα ζωής τους). Τα hedge funds θα έχουν έτσι τουλάχιστον τετραπλασιάσει τα κεφάλαια τους και θα έχουν και λόγο στις άλλες τοποθετήσεις της ελληνικής οικονομίας.

Αλλά ακόμη και αν συμβεί το πιο πιθανό σενάριο, η ελληνική οικονομία να παραμείνει σε κωματώδη κατάσταση, η τοποθέτηση των hedge funds στην Πειραιώς τους δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξουν πολλαπλές στρατηγικές κερδοσκοπίας:

α) Να φτιάξουν μια χρηματιστηριακή φούσκα με τις μετοχές της Πειραιώς ώστε να τις φτάσουν σε εκείνη την κρίσιμη τιμή που θα τους επιτρέψει να ενεργοποιήσουν τα warrants και να αποκτήσουν το σύνολο των μετοχών σε τιμές σκοτωμού το οποίο στη συνέχεια θα το ξεπουλήσουν στην υψηλότερη τιμή στα θύματα που έφαγαν το τυρί και πιάστηκαν στη φάκα της χρηματιστηριακής φούσκας. Τα θύματα του χρηματιστηρίου του Σημίτη το θυμόνται το κόλπο πάρα πολύ καλά.

β) Έχοντας εκ των έσω πληροφορίες, να φτιάξουν καλά και κακά (αυτά στα οποία οι δανειολήπτες τους έχουν έστω κάποια μικρή δυνατότητα να τα εξυπηρετήσουν και σε αυτά που οι δανειολήπτες τους δεν έχουν καμία) πακέτα κόκκινων δανείων και να πουλήσουν τα «καλά» σε ακόμη πιο επιθετικά funds ορνέων, αφήνοντας την φύρα στην Πειραιώς. Το έχουμε ξαναδεί το έργο και θα το ξαναδούμε.

γ) Να εφαρμόσουν την ίδια στρατηγική και στους πλειστηριασμούς ακινήτων, παίρνοντας ή πουλώντας τα πακέτα «φιλέτων» και αφήνοντας τη σαβούρα στην τράπεζα Πειραιώς, δημιουργώντας μια κρίση στεγαστικών χειρότερη από την αμερικάνικη.

δ) Να βάλουν χέρι στα αγροτικά εισοδήματα και τις επιδοτήσεις μέσω του καλού κομματιού της ΑΤΕ που πέρασε στην Πειραιώς.

Με τις τιμές των τροφίμων να ανεβαίνουν, η καλλιεργήσιμη γη είναι μια περιζήτητη επένδυση. Ήδη ο George Soros κατέχει το 25% της Adecoagro SA, μια από τις μεγαλύτερες παραγωγούς τροφής στην Νότια Αμερική, με μεγα-φάρμες σε Βραζιλία, Αργεντινή και Ουρουγουάη.

Με αυτό το δυναμικό των πολλαπλών στρατηγικών κέρδους ακόμη και ο Λάτσης,  ο οποίος εγκατέλειψε άρων άρων την Eurobank αφήνοντας το ποσοστό του στους διαδόχους του για να ασχοληθεί με την εταιρεία του real estate Lamda Development (βλέπε The Mall, Aστέρας Βουλιαγμένης κλπ), μπήκε στο παιχνίδι της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου (και της μελλοντικής απόκτησης) της Εθνικής με 100 εκατομμύρια.

Δεν υπονοούμε βέβαια ότι ο κος Λάτσης ανήκει στην κατηγορία των αρπακτικών. Απλά ότι το στοίχημα έχει τόσο χαμηλό ρίσκο σε σχέση με τις πιθανές αποδόσεις του που δεν μπορούν να το αρνηθούν οι μεγάλοι παίχτες, ακόμη και όσοι είχαν πρόσφατη άσχημη εμπειρία από την εμπλοκή τους με το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Κυρίως όταν στην μπάνκα βρίσκονται μαζεμένα λεφτά άλλων, τα λεφτά του κοσμάκι που τον υποχρεώνουν να χρηματοδοτεί εν αγνοία του τις επενδύσεις των πλουσίων.

Αυτό κυρίες και κύριοι είναι ανάπτυξη. Σε μια νεκροζώντανη κοινωνία, η ανάπτυξη περνά από τους τάφους μας.

 Πέτρος Αργυρίου, 6-12-2013, agriazwa.blogspot.com

Read More »