Όσο και αν νυχοπατούν τα χτήνη, τα κόκαλα από κάτω τους με θόρυβο θα σπαν

Τα παμε και τα ξανάπαμε: η ανάπτυξη περνάει από τα νεκροταφεία:

 Μετά το 13χρονο κοριτσάκι «με τα σπίρτα» που πέθανε από αναθυμιάσεις, μια γριούλα κάηκε ζωντανή.

Τι κοινό έχουν ή μάλλον τι δεν είχαν και οι δυό τους: Ρεύμα.

Η ΔΕΗ από μια κερδοφόρα επιχείρηση που κάλυπτε βασικές ανάγκες των πολιτών και της πολιτείας, στα χρόνια του μνημονίου μετατράπηκε σε ένα καταχρεωμένο μπράβο που εκβιάζει μέχρι θανάτου τα θύματα του για να φέρει λεφτά στα αφεντικά του.

Όσο προχωρά η πρώτη σχετική βαρυχειμωνιά των τελευταίων ετών, τα νουμεράκια του θανάτου θα μοιράζονται καθημερινά στους πιο αδύναμους. Αν χαθεί δε σε πλειστηριασμούς και η τελευταία καταφυγή του κατατρεγμένου, το σπίτι του, ο Χάρος αυτό τον χειμώνα θα κάνει πάρτι!  Όσοι δε θα πεθαίνουν από το κρύο, θα πεθαίνουν πολεμώντας το κρύο με φτωχά μέσα.

Κι άλλες Ιφιγένειες στο όνομα της ανάπτυξης!

Τα μαθηματικά του θανάτου οργιάζουν. Τα στατιστικά της εξαθλίωσης απογειώνονται!

Ανάπτυξη και ξερό ψωμί!

Ας δούμε όμως τώρα για ποια ανάπτυξη μιλάμε και τι είδους επενδυτές προσελκύει αυτή.

Το καλοκαίρι του 2013, όσες «ελληνικές» τράπεζες απέμειναν,  έπρεπε να συγκεντρώσουν από ιδιώτες μέσω αύξησης του μετοχικού τους κεφαλαίου το 1/10 της συνολικής ανακεφαλαιοποίησης που έγινε μέσω του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ/HFSF, προσώπου ιδιωτικού δικαίου) με τμήμα των δανείων που έλαβε η ελληνική κυβέρνηση (με λεφτά δηλαδή που πληρώνουν οι Έλληνες φορολογούμενοι) ώστε να παραμείνει η διοίκηση στα χέρια ιδιωτών και να μην περάσει στο ΤΧΣ.

Μαζί με τις μετοχές, οι νέοι μεγαλομέτοχοι εξασφάλισαν και warrants, προνόμια δηλαδή που τους εξασφαλίζουν ότι όταν οι μετοχές φθάσουν σε μια προκαθαρισμένη υψηλή τιμή θα μπορούν αυτοί να αγοράσουν σε προκαθορισμένη χαμηλή τιμή μετοχές από το ΤΧΣ και να αποκτήσουν το πλειοψηφικό μετοχικό πακέτο.

Με άλλα λόγια, οι αμαρτωλές τράπεζες και οι νέοι μέτοχοι τους προικοδοτούνται με λεφτά που πληρώνει ο καθαιμαγμένος Έλληνας φορολογούμενος για μπορούν με ένα μικρό κλάσμα να αγοράσουν στο μέλλον το πακέτο του τραπεζικού συστήματος  ενώ ο τροχόμπατσος του ελληνικού χρηματοπιστωτικού είναι το σκιώδες ΤΧΣ που δεν υπόκειται σε κανένα είδους δημόσιο έλεγχο ή εποπτεία.

Στην υγεία του κορόιδου λοιπόν.

Όλα αυτά τα σκανδαλώδη ίσως να ήταν πιο υποφερτά αν πράγματι υπήρχε υπό τις επικρατούσες συνθήκες οποιαδήποτε δυνατότητα ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας. Χωρίς ορίζοντα ανάπτυξης οι ιδιώτες θα αγόραζαν φιλέτα ψόφιου γαϊδάρου, θα πετούσαν δηλαδή σε ένα βαρέλι δίχως πάτο τα λεφτά τους, έστω και αν αυτά είναι ένα μικρό κλάσμα αυτών που η τρόικα και η ελληνική κυβέρνηση αναγκάζουν τους Έλληνες φορολογούμενος να πετάν στο ίδιο άπατο βαρέλι.

Τι συμβαίνει λοιπόν; Παραπλανήθηκαν οι ξένοι «επενδυτές» από το ψέμα του success story του Σαμαρά;

Για ποιο λόγο κάποιοι να θέλουν να επενδύσουν σε τράπεζες που τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια των δανειοληπτών τους ξεπερνάν το 30% των εν ενεργεία δανείων, σε μια κοινωνία με όλο και μεγαλύτερη αδυναμία αποπληρωμής δανείων;

Την απάντηση μας την δίνει η ταυτότητα των «επενδυτών».

Στην αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου της Πειραιώς, εκτός από τράπεζες όπως η BCP και η Societe General, συμμετείχαν και funds.

Το μεγαλύτερο από αυτά τα Funds είναι μάλλον το American Funds. Το American Funds έχει τοποθετήσεις στον ΟΤΕ και είναι από τους λίγους εκτός EKT και ΕΕ κατόχους ελληνικών ομολόγων, ωρίμανσης από το 2023 και μέχρι και το 2043.

Το American Funds είναι θυγατρική της Capital Croup Companies, μια από τις μεγαλύτερες εταιρίες επενδυτικής διαχείρισης στον πλανήτη που διαχειρίζεται χαρτοφυλάκια συνολικού ύψους 1 τρις δολαρίων. Ας δούμε τις μέχρι σήμερα νευραλγικές τοποθετήσεις της Capital Croup Companies: 11,5% του ΟΠΑΠ, 5,70% της Ελλάκτωρ όπου ο μεγαλύτερος Έλληνας μέτοχος είναι ο Λεωνίδας Μπόμπολας με 15%.

9% της Jumbo. 5% του Τιτάνα.

Με άλλα λόγια, η Capital Group έχει δημιουργήσει ένα πλέγμα τοποθετήσεων στην ελληνική οικονομία.

Δε θα σχολιάσουμε την εμπλοκή της Capital. Απλά καλό είναι να θυμόμαστε ότι την τελευταία φορά που είχαμε εμπλοκή τέτοιου μεγέθους εταιρίας στα ελληνικά πράγματα (στην Carlyle αναφερόμαστε), μας προέκυψε η Proton, o Λαυρεντιάδης και ένας λογαριασμός 700 εκατομμυρίων ευρώ με πολλαπλασιαστικές ζημιές.

Αυτά για τις απρόσωπους κολοσσούς.

Τους πραγματικούς λόγους όμως της εισροής νέων μεγαλομετόχων στη Πειραιώς μας τους καταδεικνύει ευκολότερα η εμπλοκή προσωποπαγών Funds. Τα πιο τρανταχτά ονόματα funds που μπήκαν στην Πειραιώς είναι τα:

Το Soros Fund Management, το προσωπικό Fund του διεθνή κερδοσκόπου και «φιλάνθρωπου» George Soros.

Το Paulson&Co, του διεθνή κερδοσκόπου και «φιλάνθρωπου» John Paulson.

Και το Third Point LCC, του κερδοσκόπου και «φιλάνθρωπου» Daniel Loeb.

Γιατί τους λέμε κερδοσκόπους;

Γιατί ο Soros, ο «άνθρωπος που έσπασε την Τράπεζα τη Αγλλίας»,  το 1992 σόρταρε 10 δισεκατομμύρια λίρες κερδίζοντας από την κίνηση του 1,1 δις και ζημιώνοντας την βρετανική οικονομία κατά 3,4 δις.

Η αμερικανική κρίση του απέφερε μερικά ακόμη δις.

«Έχω μια πολύ καλή κρίση» δήλωνε περήφανος ο άνθρωπος που είχε γνωστούς και στο περιβάλλον Παπανδρέου.

Ο John Paulson σόρταρε το 2007 αμερικάνικες υποθήκες και έβγαλε 3,7 δις.

Ο Loeb,  λίγο πριν το κούρεμα, αγόρασε στην δευτερογενή αγορά ελληνικά ομόλογα μέσου όρου εικοσαετίας. Μερικές εβδομάδες μετά η αξία της επένδυσής του είχε αξιοσημείωτα αυξηθεί. «Προσπαθώ να βγάλω ένα δολάριο από 15  cents» ισχυρίστηκε ο Loeb στους επενδυτές του επικαλούμενος στίχο του δολοφονημένου ράππερ Tupac Shakur ενώ στη συνέχεια πόνταρε και στο εθνικό χρέος της Πορτογαλίας.

Κανένας από αυτούς δε φαίνεται να πιστεύει στο success story του Σαμαρά και στην ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας. Για την ακρίβεια, το 2010 οι Soros και Paulson στοιχημάτισαν κατά του Ευρώ (το 2012 πόνταρε κατά του Ευρώ και ο Jacob Rothschild, της οικογένειας που συνέβαλε να στηθεί το Quantum Fund, το πρώτο Fund του Soros και που συνέχισε να έχει επενδυτικές σχέσεις μαζί του) ενώ συστηματικά ο Soros μιλάει όχι μόνο για ένα μη βιώσιμο ελληνικό χρέος αλλά και για μια μη βιώσιμη Ευροζώνη. Και δε δίστασε να βάλει τα λεφτά του εκεί που είχε βάλει το στόμα του.

Για ποιο λόγο λοιπόν ο Soros όχι μόνο «επενδύει» στην Πειραιώς αλλά και παράλληλα αποκτάει θέσεις και σε 5 πέντε εταιρίες ελλήνων εφοπλιστών λίγο μετά μάλιστα την παρουσία του σε εκδήλωση του ιδρύματος «Σταύρος Νιάρχος;»

Η απάντηση είναι απλή: για όλα αυτά τα επενδυτικά σχήματα των «ορνέων», το ρίσκο είναι μικρό απέναντι στις αποδόσεις που το ΤΧΣ και η ελληνική κυβέρνηση φρόντισαν να παρέχουν.

Το μυστικό, όπως περιγράφει για τη στρατηγική Paulson o καθηγητής Ιωάννης Βαρουφάκης (ο οποίος αμελεί να αναφέρει στο άρθρο του τη συμμετοχή και του γνωστού του πλέον George Soros σε αυτό το τζογαδόρικο τέχνασμα) βρίσκεται όχι τόσο στις ίδιες τις μετοχές που αγόρασαν τα Hedge Funds αλλά στα warrants (δικαιώματα ή προνόμια).

Μόλις οι τιμές της μετοχής Πειραιώς φθάσουν κάποιο υψηλό τιμής, οι νέοι μεγαλομέτοχοι μπορούν να αγοράσουν από το ΤΧΣ την πλειονότητα των μετοχών σε τιμή εξαιρετικά χαμηλή. Έτσι λοιπόν, με το ένα δέκατο του συνολικού ποσού ανακεφαλαιοποίησης συν κάτι ψηλά ακόμη που θα δώσουν για να «εξαργυρώσουν» τα warrants τους θα μπορούν να αποκτήσουν εώς και το 80% των τραπεζών που ανακεφαλαιοποιήθηκαν με το αίμα του ελληνικού λαού…

Αν προκύψει νέο κούρεμα του ελληνικού χρέους όπως το ΔΝΤ και ο Soros πιέζουν, τα Hedge Funds θα έχουν ξαφνικά θέσεις κλειδιά στον κλειδοκράτορα (την τράπεζα Πειραιώς) μιας οικονομίας που θα είναι εν δυνάμει βιώσιμη και έστω και βραχυπρόθεσμα σε δυναμική ανάπτυξης μετά από τόσα χρόνια ύφεσης (ανάπτυξης των αριθμών γιατί τα μεγάλα στρώματα της κοινωνίας δεν θα επανέλθουν ούτε κατά διάνοια πλησίον της πρότερης ποιότητα ζωής τους). Τα hedge funds θα έχουν έτσι τουλάχιστον τετραπλασιάσει τα κεφάλαια τους και θα έχουν και λόγο στις άλλες τοποθετήσεις της ελληνικής οικονομίας.

Αλλά ακόμη και αν συμβεί το πιο πιθανό σενάριο, η ελληνική οικονομία να παραμείνει σε κωματώδη κατάσταση, η τοποθέτηση των hedge funds στην Πειραιώς τους δίνει τη δυνατότητα να αναπτύξουν πολλαπλές στρατηγικές κερδοσκοπίας:

α) Να φτιάξουν μια χρηματιστηριακή φούσκα με τις μετοχές της Πειραιώς ώστε να τις φτάσουν σε εκείνη την κρίσιμη τιμή που θα τους επιτρέψει να ενεργοποιήσουν τα warrants και να αποκτήσουν το σύνολο των μετοχών σε τιμές σκοτωμού το οποίο στη συνέχεια θα το ξεπουλήσουν στην υψηλότερη τιμή στα θύματα που έφαγαν το τυρί και πιάστηκαν στη φάκα της χρηματιστηριακής φούσκας. Τα θύματα του χρηματιστηρίου του Σημίτη το θυμόνται το κόλπο πάρα πολύ καλά.

β) Έχοντας εκ των έσω πληροφορίες, να φτιάξουν καλά και κακά (αυτά στα οποία οι δανειολήπτες τους έχουν έστω κάποια μικρή δυνατότητα να τα εξυπηρετήσουν και σε αυτά που οι δανειολήπτες τους δεν έχουν καμία) πακέτα κόκκινων δανείων και να πουλήσουν τα «καλά» σε ακόμη πιο επιθετικά funds ορνέων, αφήνοντας την φύρα στην Πειραιώς. Το έχουμε ξαναδεί το έργο και θα το ξαναδούμε.

γ) Να εφαρμόσουν την ίδια στρατηγική και στους πλειστηριασμούς ακινήτων, παίρνοντας ή πουλώντας τα πακέτα «φιλέτων» και αφήνοντας τη σαβούρα στην τράπεζα Πειραιώς, δημιουργώντας μια κρίση στεγαστικών χειρότερη από την αμερικάνικη.

δ) Να βάλουν χέρι στα αγροτικά εισοδήματα και τις επιδοτήσεις μέσω του καλού κομματιού της ΑΤΕ που πέρασε στην Πειραιώς.

Με τις τιμές των τροφίμων να ανεβαίνουν, η καλλιεργήσιμη γη είναι μια περιζήτητη επένδυση. Ήδη ο George Soros κατέχει το 25% της Adecoagro SA, μια από τις μεγαλύτερες παραγωγούς τροφής στην Νότια Αμερική, με μεγα-φάρμες σε Βραζιλία, Αργεντινή και Ουρουγουάη.

Με αυτό το δυναμικό των πολλαπλών στρατηγικών κέρδους ακόμη και ο Λάτσης,  ο οποίος εγκατέλειψε άρων άρων την Eurobank αφήνοντας το ποσοστό του στους διαδόχους του για να ασχοληθεί με την εταιρεία του real estate Lamda Development (βλέπε The Mall, Aστέρας Βουλιαγμένης κλπ), μπήκε στο παιχνίδι της αύξησης μετοχικού κεφαλαίου (και της μελλοντικής απόκτησης) της Εθνικής με 100 εκατομμύρια.

Δεν υπονοούμε βέβαια ότι ο κος Λάτσης ανήκει στην κατηγορία των αρπακτικών. Απλά ότι το στοίχημα έχει τόσο χαμηλό ρίσκο σε σχέση με τις πιθανές αποδόσεις του που δεν μπορούν να το αρνηθούν οι μεγάλοι παίχτες, ακόμη και όσοι είχαν πρόσφατη άσχημη εμπειρία από την εμπλοκή τους με το ελληνικό χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Κυρίως όταν στην μπάνκα βρίσκονται μαζεμένα λεφτά άλλων, τα λεφτά του κοσμάκι που τον υποχρεώνουν να χρηματοδοτεί εν αγνοία του τις επενδύσεις των πλουσίων.

Αυτό κυρίες και κύριοι είναι ανάπτυξη. Σε μια νεκροζώντανη κοινωνία, η ανάπτυξη περνά από τους τάφους μας.

 Πέτρος Αργυρίου, 6-12-2013, agriazwa.blogspot.com