Αντί καλάντων

Να τα πούμε;

Τρίγωνα κάλαντα λοιπόν για όλα τα ατάλαντα.

Ας ξεκινήσουμε από την ανακοίνωση του συμπαθέστατου μου και με την εξαίρεση κάποιου ενδεχομένου πραξικοπήματος, αναπόφευκτα επόμενου πρωθυπουργού της χώρας Αλέξη Τσίπρα σε σχέση με το αποτέλεσμα της δεύτερης ψηφοφορίας για την εκλογή προέδρου: «Η κυβέρνηση συγκέντρωσε μόνο 168 ψήφους εκ των οποίων και δύο χιτλερικές» δήλωσε ο Αλέξης αφήνοντας τον εαυτό του απόλυτα εκτεθειμένο στην αντιστροφή του επιχειρήματος.

Λίγο προσεκτικά με την ιδεολογική ανωτερότητα εκεί στα αριστερά. Η αλαζονεία είναι ένα αμάρτημα που μπορεί να αποδεχτεί θανάσιμο.

Από πότε άνθρωποι που έχουν κάνει έστω λίγο διαλεκτικό υλισμό πρέπει να πασπαλίζουν με λίγο ναζισμό την ακροδεξιά αυτή κυβέρνηση για να αποδείξουν ότι αυτή η κυβέρνηση είναι ακροδεξιά λες και πρόκειται για το άλυτο 6ο πρόβλημα του Χίλμπερτ;

Και να το αποδείξουν σε ποιους;

Όσοι δεν το έχουν καταλάβει ακόμη ζουν σε ένα παράλληλο σύμπαν που δυστυχώς έχει επιβάλει σε αυτό το σύμπαν τον πρωθυπουργό που όχι μόνο τους αξίζει αλλά και τους εκφράζει καθώς ο Αντώνης Σαμαράς είναι ο Νυαρλοθοτέπ, το έρπων χάος που νομίζει ότι είναι ο δικαστής Dread ή έστω ο Γεδεών, όταν είναι απλά ο Γιδεών (ο κριτής των γιδιών).

Η κυβέρνηση των μονοπωλίων έπαιξε μονόπολη, έδωσε ωσάν σε άλλους Ρωμανούς άδεια στους χρυσαυγίτες που με δικιά της εντολή έχουν εγκλειστεί από τον Παναθηναϊκάκια και τη Θεούσα για εγκλήματα άλλα από τα πραγματικά τους για τα οποία η Χρυσή Αυγή είχε για δύο δεκαετίες την πλήρη ασυλία από τύπους σαν τον Παναθηναϊκάκια και τη Θεούσα.

Δύο από αυτούς που έχουν ήδη σπάσει, ο Αλεξόπουλος και ο Μπούκουρας εξαργύρωσαν την κάρτα «βγες από τη φυλακή» (προσωρινά) και σε αντάλλαγμα για την απόκτησή της δώσαν το γωνιακό οικόπεδο της προεδρικής τους ψήφου, πάνω στο οποίο στεγάζεται το οικοδόμημα της συγκυβέρνησης.

Αν μπορούσε δηλαδή το ντήλι να επεκταθεί και στους υπόλοιπους χρυσαυγίτες και να τους απάλλασσαν από τα κατηγορητήρια τους με αντάλλαγμα την εκλογή προέδρου θα μασταν καλά;

Θα προτιμούσατε δηλαδή να τα χαν κάνει οι χρυσαυγίτες πλακάκια, να δεχόντουσαν ανύπαρκτες εγγυήσεις και υποσχέσεις και να στηρίζαν από κοινού τη συγκυβέρνηση για να μπορεί η αριστερά να γράφει ιδού τα πλακάκια ναζισμού και κυβερνώσας ακροδεξιάς και να τα επιδεικνύει σε μουσεία πολιτικής σε άλλες χώρες;

Ευτυχώς να λέτε που ο ακροδεξιός εμφύλιος καλά κρατεί και τα σκυλιά της Χρυσής Αυγής δεν αναγνωρίζουν μέχρι και σήμερα τα παλιά τους αφεντικά μετά τη φόλα που φάγανε.

Σε αντίθεση με αυτούς, πολλοί, πάρα πολλοί πρώην ΑΝΕΛ πετάξαν τα προσωπεία και απέδειξαν ότι ήταν σκληροπυρηνικοί ΝΔτες εισοδιστές, πράκτορες εν υπνώσει στον αντιμνημονιακό χώρο.

Ας πρόσεχες Πάνο ποιους πήρες από τη γαλάζια γαλέρα.

Η απερισκεψία σου και η εμμονή σου να προβάλεις σε άλλους αυτά που πιστεύεις εσύ, κατάστρεψαν το τελευταίο δεξιό αντιμνημονιακό καταφύγιο.  

Ιατρίδη, Νταβρής, Κουράκος, Μελάς, Γιοβανόπουλος: Αθάνατοι!

Από την άλλη πλευρά, γέφυρες στήνονται με τη ΡΗΜΑΔ. Μήπως ξεχάσαμε αυτό το δεκανίκι του νεοφιλελευθερισμού και το ρόλο που έπαιξε στην επιβολή των μνημονίων;

Η αριστερά της ευθύνης, η κυβερνώσα αριστερά, ένα μάτσο τυχοδιώκτες, θα επιβραβευθούν πάλι συναλλασσόμενοι με νομίσματα τις βουλευτικές έδρες που τους έδωσε η ηλιθιότητα του ελληνικού λαού; Ήδη η ομάδα του Λυκούδη, πιο άπληστη από το μέσο δημαρίτη εξασφάλισε την ανανέωση της καρέκλας προσχωρόντας στο τηλεοπτικό κόμμα Ποτάμι, ένα νεοαναγερθέν μνημείο της πολιτικής βλακείας του Έλληνα. Τι θα γίνει πια με αυτούς τους άρχοντες των μεταμφιέσεων, με αυτούς τους βασιλιάδες καρνάβαλους; Αλλά και μείς, τόσο κοντή ιστορική μνήμη έχουμε πια;

Και μια που μιλάμε για κοντή ιστορική μνήμη, να σου κι ο τουρίστας ΓΑΠ, άλλος με εκπαιδευτική άδεια, να ψηφίζει Σταύρο Δήμα… και να κάνει καινούριο κόμμα, βυθίζοντας ακόμη και τον πολυμήχανο νομοπαρασκευαστή της ανομίας Ευάγγελο Βενιζέλο στην απελπισία από την οποία αυτή τη φορά δεν μπορεί να τον βγάλει ούτε η εξουσιοφρένεια του.

Ναι Βαγγέλη, είναι τόσο ηλίθιοι: Τόσες μηχανορραφίες έστησες για να επιβιώσουν οι μηχανισμοί του ΠΑΣΟΚ και αυτοί θα ψηφίσουν τον καταστροφέα όλων μας:. Άστα να πάνε Βαγγέλη.

Μήπως Αλέξη να σκεφτούμε και το ΓΑΠ για το υπουργείο τουρισμού; Τόσο καλά το ξέρει το αντικείμενο το παλικάρι. Υπήρξε και παλαιότερα σε άλλη χώρα πρωθυπουργός. Ατλαντίδα τη λέγανε.

Έχουμε ήρωες καινούριους πλέον, αντάξιους της σήψης της εποχής. Έχουμε το Ρωμανό που έγινε ήρωας γιατί κέρδισε το σύστημα με τα ίδια του τα όπλα- για χάρη της μαύρης αναρχίας. .

Έχουμε τον ήρωα Παύλο Χαϊκάλη ο οποίος έχει βγάλει ένα σκασμό λεφτά από την τηλεόραση και σήμερα, όντως βουλευτής, χρωστάει της Παναγιάς τα μάτια σε δάνεια. Τι τα κανες τα λεφτά Παυλάρα; Άσε, μη μου πεις. Εδώ έδωσες πέρσι 5000 στον Αποστολόπουλο στα τυφλά για να στα παίξει σε χρηματιστήρια του εξωτερικού.

Ήρωας λοιπόν και αυτός που έπραξε το αυτονόητο και κατέγραψε την απόπειρα δωροδοκίας από κάποιον αποδεδειγμένα αφερέγγυο.

Και ερωτώ: αν ο Χαϊκάλης είναι ήρωας, εμείς που δεν έχουμε δει ούτε το ένα χιλιοστό των λεφτών που έχει βγάλει ο Χαϊκάλης και όχι χρηματισμούς αλλά ακόμη και την ασφάλεια των μισθών για να μην έχουμε αλισβερίσια με ένα βρώμικο σύστημα, τι στο διάολο είμαστε, υπερήρωες;

Δίκιο θα χει όποιος βάλει αγγελία: «Ζητείται αυτονόητο σε καλή κατάσταση»
Και τι να πει ο απλός πολίτης που δεν έχει φίλο το Λαζόπουλο που έχει επιχειρήσει να καταγγείλει απιστία στο Δημόσιο για να δει τη ζωή του να γίνεται κόλαση από τη δικαιοσύνη και την υπηρεσία του;
Έλεος πια με τις φούσκες των διασημοτήτων. 

Ακόμη και οι ήρωες άλλων εποχών, πιο πραγματικοί από τους τωρινούς μουσαντάν τους οποίους τους έχει ανάγκη η μαζική κουλτούρα, ήρωες πραγματικοί όπως ο Μανώλης Γλέζος, δείχνουν να μικραίνουν. Με όλο το σεβασμό: Για να σε συγχαίρουν οι Μητσοτάκης και ο κατηγορούμενος για χρηματισμό από μαφιόζο Μιχελάκης, ε δεν μπορεί ρε Μανώλη, κάτι λάθος θα κανες. Έσωσες την τιμή του πολιτικού κόσμου σου είπε ο Μητσοτάκης και συ δεν αναρωτήθηκες σε ποια τιμή αναφέρεται και που αναγράφεται αυτή η τιμή σε μια ελεεινή και τρισάθλια κεντρική πολιτική σκηνή που όλα τα σφάζει και όλα τα μαχαιρώνει;  

Και πάμε στο ζουμάκι της υπόθεσης που δεν είναι άλλο από το διακύβευμα των εκλογών του 2015:

Από το 2010 γράφω ότι ένας από τους βασικούς σκοπούς των πολιτικών που ασκούνται τα χρόνια των μνημονίων είναι η παράτασή τους ώστε η ζημιά που θα προκαλέσουν να είναι ανεπανόρθωτη και η εξάρτηση της χώρας από τους δανειστές σχεδόν πλήρης.

Και έχουμε φτάσει σχεδόν εκεί. Οι πολιτικές «απομείωσης ή αντιμετώπισης χρέους» το έχουν θεριέψει, λάδι στη φωτιά του ήταν, σκόπιμα ριγμένο. Μόνο για το 2015 η χώρα θα χρειαστεί πάνω από 30 δις για πληρωμές στους δανειστές, πολύ περισσότερα κι από το συνολικό χρέος πχ της … Σερβίας!!!

Για να καλύψει τις «υποχρεώσεις» της θα χρειαστούν άλλα 15 δις σε καινούρια δάνεια. Αυτό θα είναι το μνημόνιο 3, μετά το πέρας του οποίου θα υπάρξει μια κάποια ανακούφιση μερικών μόνο δις.

Με άλλα λόγια, το 2015 και αν όλα πάνε βάσει των σχεδιασμών- πράγμα ανέφικτο- θα έχουμε φορτωθεί κοντά στα 10 δις καινούριου χρέους.

Αυτές είναι κατ ουσία πολιτικές συσσώρευσης χρέους, καθαρά και ξάστερα.

Σήμερα η χώρα είναι τρίτη στον κόσμο στην αναλογία χρέους/ΑΕΠ. Με την πορεία των τελευταίων πέντε χρόνων, τα επόμενα πέντε χρόνια θα είμαστε πρώτοι.

Επιτέλους, άλλη μια πρωτιά!

Η επιλογή που θα κάνουμε στις εκλογές του 2015, ότι και να επιλέξουμε, δεν είναι αν θα υπάρξει περισσότερη οικονομική δυστοκία. Αυτό είναι αναπόφευκτο.

Το ζήτημα είναι αν θα είμαστε φτωχοί και έντιμοι ή αν θα είμαστε οι φτωχοί μαλάκες που θα ζούμε για να χρηματοδοτεί πλουσιοπάροχα το 5% των κατόχων του υπερσυγκεντρωμένου πλέον πλούτου. Αν θα κάνουμε κάτι χρήσιμο για τον πλανήτη και τις επόμενες γενιές, αν βάλουμε το λιθαράκι μας για την αναχαίτιση του νεοφεουδαλισμού και των πολιτικών μαριονεττών του.

Αυτή είναι η επιλογή: αν θα κάνουμε κάτι χρήσιμο ή αν θα συνεχίσουν οι λίγοι να ανοίγουν σαμπάνιες στην υγειά του μαλάκα του Έλληνα που φτωχοποιείται και που παρά το γολγοθά του συνεχίζει να διατηρεί την ψευδαίσθηση ότι θα ανταμειφθεί πλουσιοπάραχα για τις … θυσίες του και θα επιστρέψει με κάποιο μεταφυσικό τρόπο στα χαϊλίκια της μεταπολίτευσης.

Κάτι τέτοιο δεν δύναται να επιτευχθεί εντός των συνόρων. Μόνο σκανδαλωδώς ευνοϊκές για την Ελλάδα διεθνές συγκυρίες μπορούν να επιτρέψουν βελτίωση των δεδομένων της αποικίας χρέους.

Ακόμη και ξαναεμφανιστεί το τυχερό άστρο της Ελλάδας που δεν είναι και τόσο πιθανό, είναι πολύ περισσότερο πιθανό η πολιτική ελίτ είτε να κλωτσήσει τις ευνοϊκές συγκυρίες είτε να τις παροχετεύσει στις όλο και πιο άπληστες ελίτ.

Μην αυταπατάστε: Τα χειρότερα δεν έχουν έρθει ακόμη.

Λίγη σοβαρότητα σε κρίσιμες εποχές δε βλάπτει.

Με θλίβει που ζω σε τόσο άθλια χώρα. Με θλίβει που με αναγκάζει να γράφω μέτρια άρθρα για να εμφανίσω την κυρίαρχη γελοιότητα που κυβερνά τη χώρα.

Να σας το πω για να το καταλάβετε για μια ακόμη και ελπίζω τελευταία φορά: ότι βλέπετε, ότι βιώνετε, δεν είναι παρενέργειες ή αστοχίες των πολιτικών που εφαρμόζονται: Από το 2010 και συνεχίζουν να είναι οι απόλυτοι Στόχοι των πολιτικών αυτών που το μόνο που επιδιώκουν είναι ανακατονομή πλούτου… από τα κάτω προς τα πάνω. Και αυτή η τάση είναι παγκόσμια. Παντού στο δυτικό κόσμο οι κυβερνήσεις επικαλούνται προφάσεις ώστε να αναγκάζουν τους φορολογούμενους να χρυσώνουν τις ελίτ. Απλά στην Ελλάδα της εξάρτησης, η τάση αυτή είναι πρωτοφανώς άγρια. Όλα τα υπόλοιπα είναι ιστορίες για … αγρίους…   

Και για να μείνουμε στο πνεύμα όχι μόνο των ημερών αλλά και τις εποχής, μην δώσετε στα παιδιά που θα σας τραγουδήσουν τα κάλαντα δεκάρα τσακιστή αν δεν σας υπογράψουν μνημόνια με αυστηρούς όρους λιτότητας. Μπα δε χρειάζεται. Αν δεν το έχετε καταλάβει, τους το έχετε ήδη κάνει αυτό μέσω των πολιτικών που εξουσιοδοτήσατε. Αυτοί τα υπέγραψαν για όλους μας, παιδιά νιούς και γέρους.  

Καλή χρονιά να έχουμε λοιπόν αν και κάθε πέρσι και καλύτερα. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 24/12/2014

Read More »

Αποστολόπουλος Gate και το τέλος της μεταπολίτευσης

Όταν ο Σερ Πάρσιβαλ Λόουελ είδε τον 19ο αιώνα με το τηλεσκόπιο του κανάλια στην επιφάνεια του Άρη, φαντάστηκε ότι κάποιος μεγάλος αρειανός πολιτισμός δημιουργούσε αρχιτεκτονήματα στον κόκκινο πλανήτη.

Όταν κάποιος βλέπει Ελληνικά κανάλια με την τηλεόραση του, μπορεί και να φανταστεί ότι στην Ελλάδα σήμερα υπάρχει κάποιος πολιτισμός που παράγει δημοκρατία.

Η κουβέντα για ενεργή δημοκρατία στην Ελλάδα έχει τόσο νόημα όσο αυτή για ενεργό πολιτισμό στον Άρη. Μπορεί να γίνεται μόνο όσον αφορά το παρελθόν, γιατί στο παρόν μόνο ψήγματά της μπορεί να βρεθούν και όχι κατα ανάγκη ζωντανά.

Το ανθρώπινο είδος όμως, έχοντας τη μοναδική ικανότητα να λειτουργεί με συμβολισμούς μπορεί να πειστεί για την πραγματικότητα του φανταστικού.

Αυτόν το μηχανισμό χρησιμοποιήσε το 1935 ο Ορσον Γουέλς διαβάζοντας στο ραδιόφωνο αποσπάσματα του “πολέμου των δύο κόσμων” Χ.Τζ. Γουελς, βυθίζοντας στον πανικό πολλούς κατοίκους των ΗΠΑ που θαρρούσαν πως οι Αρειανοί είχαν κάνει εισβολή στις ΗΠΑ.

Τα τελευταία 5 χρόνια, η “Δημοκρατία” επιτίθεται στους πολίτες της χώρας. Και παρότι η επίθεση είναι πραγματική με πραγματικές απώλειες ζωών, το φανταστικό της υπόθεσης είναι η ταυτότητα του εισβολέα: Σε αντίθεση με τη Δημοκρατία που εξαφανίστηκε εδώ και χιλιάδες χρόνια από τη χώρα, ο πραγματικός εισβολεάς ήταν πάντα μαζί μας, δίπλα μας, φορές φορές και μέσα μας.

Είναι ένα γήινο παράσιτο που τρώει μυαλά και συνειδήσεις για πρωινό και ως εκ τούτο μπορεί μέσα από το έλλειμα αντίληψης και ηθικής που δημιουργεί να διαμορφώνει τις ιδανικότερες συνθήκες για την επιβίωση του:

Καθώς αυτές οι συνθήκες με την εκλογή προέδρου απειλούνται, τις τελευταίες μέρες ο εισβολέας

υπήρξε εξαιρετικά ενεργός: Οι δημοκρατικές αγορές επιτέθηκαν στο χρηματιστήριο της χώρας προκαλώντας δολιοφθορές, δημοκρατικοί πολιτικοί άλλων χωρών την απείλησαν με οικονομικό πόνο σε περίπτωση που δεν συμμορφωθεί σε νέες δόσεις οικονομικού πόνου, ο δημοκρατικός διοικητής της δημοκρατικής Τράπεζας της Ελλάδας απείλησε και αυτός με τη σειρά του, δημοκρατικοί δημοσιογράφοι παραδοσιακών δημοκρατικών εφημερίδων φτιάξαν μοντάζ του Τσίπρα με ολιγάρχισες και τον συνέτισαν βάζοντας στο πελώριο στόμα του δημοκράτη αντιπροέδρου της δημοκρατικής συγκυβέρνησης την ατάκα “γιατί θες να μπεις από τόσο νωρίς στα σκατά βρε παιδί μου;”.

Περίπου 70 χρόνια μετά, τα κανάλια επαναλαμβάνουν το πείραμα του Γουελς. Μόνο που αυτή τη φορά οι πολίτες από μόνοι τους πρέπει να καταλάβουν ότι είναι φάρσα. Αν συνεχίσουν να μην το καταλαβαίνουν, τότε η φάρσα θα εξακολουθήσει να είναι ένα φρικαλέο πείραμα.

Το μόνο που μπορεί να αναχαιτίσει την εισβολή του μυαλοφάγου είναι μερικές γενναίες δόσεις αλήθειας.

Και επειδή στη δημοκρατία δεν υπάρχουν αλήθειες, μόνο απόψεις, την αλήθεια μπορούν πλέον να διαφυλλάτουν μόνο τα οπτικοακουστικά μέσα.

Έτσι το ηχητικό ντοκουμέντο Μπαλτάκου διαφύλαξε την αλήθεια του ότι η Σαμαρική ΝΔ είχε πάρε-δώσε με τη ΧΑ.

Και το οπτικοακουστικό ντοκουμέντο Αποστολόπουλου διαφύλαξε από την έριδα των απόψεων την αλήθεια του ότι επιχειρούνται εξαγορές συνειδήσεων βουλευτών ενόψει της συνέχειας των προεδρικών εκλογών.

Μια μικρή παρέμβαση μόνο πριν προχωρήσουμε στην ουσία της υπόθεσης: Απολογούμαι στον Παύλο Χαϊκάλη γιατί τον παρουσίασα στο άρθρο μου “Σκατά Μελά(τα)” ως υποψήφιο Μελά.

Ο Αποστολόπουλος ήταν πρόθυμος να χρηματίσει το Χαϊκάλη - ανάμεσα σε άλλους βουλευτές για να εκλέξει πρόεδρο.

Τα βασικά ερωτήματα είναι δύο: Ποιος είναι ο Αποστολόπουλος και ποια τα αφεντικά του.

Ο Αποστολόπουλος είναι ένα μικρόβιο που ευδοκιμεί σε συνθήκες ασοβαρότητας και απληστίας.

Ένας αεριτζής που φτιάχνει το βιογραφικό του on the go και το χρησιμοποιεί για να εμφανίζεται ως “πράκτορας επιρροής” και σύμβουλος όπου περνάει η μπογιά του.

Χρησιμοποίησε τις διασυνδέσεις του με τον πολιτικό κόσμο για να γίνει εξωτερικός συνεργάτης της

Deutsche Bank για να την ενημερώνει για τις κινήσεις του πολιτικού κόσμου. Χρησιμοποιεί έπειτα τη σχέση του με τη Deutsche Bank για να τοποθετείται ως ειδικός περί οικονομίας σύμβουλος σε πολιτικούς και ούτω καθ εξής.

Αν και δε γνωρίζουμε την ακριβή σειρά συμβάντων, καταλαβαίνουμε το ευρύτερο σχήμα τους.

Από σύμβουλος του ΓΑΠ τις κρίσιμες πρώτες μέρες της διαπραγμάτευσης το 2010 (άλλη διαπραγμάτευση δεν υπήρξε έκτοτε), σύμβουλος του “αντιμνημονιακού” Σαμαρά. Από εκεί, σαν ιός που για να τον ξεφορτωθεί κάποιος πρέπει να τον κολλήσει σε κάποιον άλλο, πάσα στον Καμμένο για να τον “βοηθήσει” στη διελεύκανση του σκανδάλου των CDS. Ξέρουμε τι έγινε με όλες αυτές τις υποθέσεις: Ειδικότερα στην περίπτωση των CDS και την εμπλοκή του οικογενειακού φίλου των Παπανδρέου Figueres σε αυτή - ένα σκάνδαλο εσωτερικής πληροφόρησης, η συμβολή του Αποστολόπουλου φαίνεται να ήταν το να αλλάξει εκθετικά η κλίμακα των εκτιμήσεων των κερδών των κατόχων των CDS και να πληγεί η αξιοπιστία του Καμμένου.

Αφού λοιπόν ο Αποστολόπουλος έκαψε ακόμη και τον Καμμένο, επέστρεψε στο Σαμαρά, κερδίζοντας και μια εξωτερική συνεργασία με την Πειραιώς ενώ παράλληλα τρύπωσε και στον καινούριο πολιτικό χώρο που εμφανίστηκε αρχικά ως “κίνημα” δανειοληπτών, την Υπέρβαση, στην ηγετική ομάδα της οποίας βρέθηκε και ο ορφανός πολιτικά μετά το ΛΑΟΣ τηλεπλασιέ Κυριάκος Βελόπουλος.

Στο ενδιάμεσο, μέσω της σχέσης που είχαν αναπτύξει στελέχη των ΑΝΕΛ με το Hot Doc λόγω της κοινής λάσπης που δέχτηκαν αμφότεροι από το σύστημα εξουσίας, ο Αποστολόπουλος φέρεται να προσεγγίζει και το Hot Doc αρχικά ως πληροφοριοδότης για να του κάνει τελικά μια πρόταση “διαγραφής δανείων” μετά την οποία το Hot Doc προσβεβλημένο διακόπτει κάθε επαφή μαζί του.

Η σταδιοδρομία του δεν είναι κρυφή λοιπόν. Το σημαντικότερο ερώτημα είναι το ποια είναι τα αφεντικά του κου Αποστολόπου. Είναι ένας τυχοδιώκτης που κινείται ανάλογα με το που έχει καταφέρει να τοποθετηθεί ή έχει από πίσω του κέντρα και παράκεντρα;

Ο ίδιος στο ηχογραφημένο απόσπασμα της απόπειρας εξαγοράς του Χαϊκάλη αναφέρεται σε ένα τραπεζίτη. Αλλά αυτό που γεννά απορίες είναι ο προτεινόμενος στο Χαϊκάλη τρόπος πληρωμής του για τις υπηρεσίες του στη “Δημοκρατία”: πέρα από το δια βίου πάγωμα του Δανείου του, του προτείνονται “παλιά λεφτά”.

Με ιδιαίτερη ανησυχία και άνευ λόγου, ο Αποστολόπουλος αναφέρεται ξανά και ξανά σε προσημειωμένα νομίσματα. Αναφέρεται επίσης σε σχέση με αυτά στα λίτρα της απαγωγής του επιχειρηματία Παναγόπουλου.

Μερικές λεπτομέρειες για την υπόθεση αυτή: Το ύψος των λύτρων που δόθηκε στο εγκληματικό κύκλωμα ήταν 30 εκατομμύρια ευρώ. Σε αντίθεση με άλλες απαγωγές, τα προσημειωμένα λύτρα δεν εντοπίστηκαν. Τι έγιναν αυτά τα λύτρα; Όπως περιέγραφε το Βήμα το 2012:

“Σε... επενδύσεις, με αγορές ακινήτων και δημιουργία καταστημάτων στην Κρήτη, αξιοποιούνται τα λύτρα της απαγωγής του εφοπλιστή Περικλή Παναγόπουλου.

Η ΕΛ.ΑΣ. διαπιστώνει ότι ύποπτοι για συμμετοχή στην απαγωγή του 75χρονου εφοπλιστή έχουν ανοίξει τις τελευταίες ημέρες καφετέριες και μαγαζιά με «κουλοχέρηδες» σε Χανιά και Ρέθυμνο.

Παράλληλα προχωρούν σε αγορές ακινήτων στους δύο αυτούς νομούς, ενώ επιχείρησαν να ανοίξουν ακόμα και κατασκευαστική εταιρεία! Τα στοιχεία αυτά, που προέρχονται απο την Κρήτη, «προστίθενται» σε άλλα της Ασφάλειας Αττικής, σύμφωνα με τα οποία, κατηγορούμενοι για την απαγωγή του εφοπλιστή σκορπούν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ σε νυκτερινά κέντρα της Αθήνας, των οποίων - σε περίοδο κρίσης - έχουν γίνει οι καλύτεροι πελάτες.

Ολα αυτά οδηγούν τους αστυνομικούς στο συμπέρασμα ότι ένα μεγάλο μέρος των προσημειωμένων χαρτονομισμάτων από τα λύτρα της απαγωγής του κ. Παναγόπουλου έχουν "ξεπλυθεί" σε γειτονική χώρα. Και τώρα με καθαρά λεφτά στα χέρια οι ποινικοί ξοδεύουν αφειδώς στην αγορά τα "κέρδη" τους από την εγκληματική ενέργεια.”

Πως λοιπόν, σύμφωνα πάντα με τους ηχογραφημένους ισχυρισμούς του ίδιου του Αποστολόπουλου, έχει ο ίδιος και οι εντολείς του πρόσβαση σε τέτοιου είδους προϊόντα εγκληματικής δραστηριότητας; Ποιοι είναι αυτοί που ξεπλένουν λεφτά;

Η εισαγγελεία έχει πολύ δουλειά να κάνει: Ο Αποστολόπουλος περιγράφει ολόκληρο κύκλωμα με το οποίο φέρεται να συνδέεται.

Μια άλλη ενδιαφέρουσα πτυχή της απόπειρας δωροδοκίας, είναι η αναφορά του Αποστολόπουλου ότι μέρος της αμοιβής Χαϊκάλη θα γίνει με κατάθεση σε “φθηνό χρυσό”. Τι εννοεί ο Αποστολόπουλος λέγοντας φθηνό χρυσό; Σε ποια πυραμίδα έχει εμπλακεί και θέλει να εμπλέξει και άλλους;

Είπαμε, η εισαγγελία έχει πολύ δουλειά να κάνει.

Ένα ακόμη ενδιαφέρον σημείο των αποκαλύψεων έχει να κάνει με τη βιομηχανία παραγωγής καινούριων κατα παραγγελία κομμάτων για τις ανάγκες του συστήματος. Ο Χαϊκάλης αναφέρει πως ο Αποστολόπουλος του είπε πως θα φρόντιζε και για το πολιτικό του μέλλον με τη δημιουργία ενός κόμματος προθαλάμου της ΝΔ. Το κόμμα των ημερών εκείνων ήταν φυσικά οι Ρίζες του Μπαλτάκου και η πρόθεση του η ηγεσία του να επανδρωθεί από πρώην στρατιωτικούς μας φέρνει στο μυαλό ένα όνομα: ΝΤΑΒΡΗΣ.

Αλλά ας επιστρέψουμε στο κυρίως θέμα μας. Ο Χαϊκάλης γνώριζε το ποιόν του ανθρώπου που εμφανίστηκε ως μεσάζοντας πολιτικής δωροκίας και αλλοίωσης πολιτεύματος: Σύμφωνα με τον ίδιο τον Χαϊκάλη, το 2013 ο βουλευτής είχε εμπιστευτεί τυφλά στον Αποστολόπουλο 5000 ευρώ μετά από πρόταση του δευτέρου για να τα παίξει σε ξένα χρηματιστήρια: Ο Αποστολόπουλος ήδη από το 2013 έχει βάλει το χεράκι του σε ένα μικρό Βank Run. Και όπως φαίνεται από την περίπτωση Χαϊκάλη, τα λεφτά τα κράτησε για την πάρτη του αφού ένα χρόνο μετά και μάλιστα μετά και από πιέσεις, μόλις 1300 ευρώ επιστράφηκαν από τον Αποστολόπουλο στο Χαίκάλη. Ακόμη και αν κάποιος ήθελε να τα πάρει για να εκλέξει πρόεδρο, τον τελευταίο άνθρωπο που θα εμπιστευόταν για να του τα δώσει θα ήταν ο Αποστολόπουλος.

Υπάρχουν λοιπόν ακόμη τόσο μαλάκες στην Ελλάδα της κρίσης; Ναι, και είναι και βουλευτές.

Αρχηγοί κομμάτων. Και πρωθυπουργοί. Τόσο μαλάκες που εμπιστεύτηκαν τον Αποστολόπουλο με ζητήματα πολύ σημαντικότερα από τα πέντε χιλιάρικα του Χαικάλη και αφορούσαν το ίδιο το μέλλον της χώρας. Αυτά είναι τα πολιτικά κριτήρια της χώρας ακόμη και στα υψηλότερα επίπεδα. 

Βέβαια το να είσαι μαλάκας δεν σημαίνει ότι δεν είσαι και έντιμος. Όπως και το να είσαι μαλάκας δεν αποκλείει παράλληλα το να είσαι και ανέντιμος.

Και το δεύτερο όλο και περισσότεροι φαίνεται να πιστεύουν για τον Πρωθυπουργό: Ποιος να τους αδικήσει;

Ενώ ο ίδιος ο Χαϊκάλης δεν εμπλέκει πουθενά το Σαμαρά – είναι ο Αποστολόπουλος που τον εκθέτει μιλώντας για προγραμματισμένο ραντεβού Σαμαρά-Χαϊκάλη- ο ίδιος ο Σαμαράς κάνει μήνυση στον ... Χαϊκάλη αντι να κάνει στον Αποστολόπουλο. Και αντί ο Σαμαράς να πιέσει για να διελευκανθούν οι ισχυρισμοί Αποστολόπουλου που εκθέτουν το Σαμαρά, το Μαξίμου επιχείρησε να βάλει το καπάκι στη χύτρα που βράζει και επικαλέστηκε ... θεωρίες συνομωσίας...

Ένα βίντεο, είναι ένα βίντεο, είναι ένα βίντεο.

Ο Σαμαράς, ο κύριος ¨πες στον ψηλό τον παναθηναϊκάκια, οι επόμενοι τρεις που θα πάνε να τους γαμήσει” (αλήθεια, τι έκανε ο κύριος Σαμαράς για αυτήν την παράνομη ηχογράφηση;) κρατάει μια καυτή πατάτα στο χέρια του. Σε αντίθεση με άλλες πολύ μεγαλύτερες πατάτες, αυτή, μόλις έχει βγει απο τη χύτρα και βρίσκεται σε κοινή θέα αμέσως μετά το μαγείρεμα της. Όσο και να τη φυσάει ο Σαμαράς και οι μηχανισμοί εξουσίας, αυτή δεν θα κρυώνει. 

Είναι μόνο δίκαιο, μια κυβέρνηση και μια εποχή τόσο μακάβρια γελοία να πεθάνει με εξίσου γελοίο τρόπο.

Οι ΑΝΕΛ λύτρωσαν τη χώρα από ένα "προσημειωμένο" πολιτικοοικονομικό λαμόγιο. Η διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κόψει και να καυτηριάσει όλα τα υπόλοιπα κεφάλια της λερναίας ύδρας προτού αυτή προλάβει και αναγεννηθεί.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com 20/12/2014

Read More »

Η Ρωσία μεταξύ σφύρας και άκμονα και η κροκοδείλια ικεσία της Die Welt.

Είχαμε προειδοποιήσει για τον βρώμικο πόλεμο κατά της Ρωσίας που γίνεται με όλα τα μέσα πλην της ένοπλης εισβολής και τις φοβερές του συνέπειες.

Ο πόλεμος αυτός των δυτικών κατά της Ρωσίας όχι απλά δεν μετριάζεται αλλά διαρκώς επιδεινώνεται με τρομερές προκλήσεις κατά της Ρωσίας.

Έχουμε δηλώσει ξανά και ξανά πως οι Αμερικάνοι δε θέλουν μιααρμονική ευρωπαϊκή ήπειρο καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε εκ των πραγμάτων να αμφισβητήσει την ούτως ή άλλως ετοιμόρροπη παγκόσμια πρωτοκαθεδρία τους.

Είχαμε δηλώσει εξ αρχής πως ο πόλεμος κατά της Ρωσίας θα γυρίσει Μπούμερανγκ κατά της Ευρώπης.

Οι αμερικάνοι και οι Σαουδάραβες, η υπερδύναμη του πετρελαίου, χρησιμοποιούν εμπορικούς πολέμους για να γονατίσουν τη Ρωσία.

Τα πετροδόλαρα δεν είναι απλά νομίσματα αλλά και όπλα εξωτερικής πολιτικής.

Οι πολιτισμικά καθυστερημένοι Σεΐχηδες του Κόλπου, αφού έχουν συμμετάσχει άμεσα ή έμμεσα σε πολλές από τις γεωπολιτικές αναταράξεις των τελευταίων δεκαετιών, στρέφουν την υπερπαραγωγή πετρελαίου κατά της Ρωσίας.

Με το βαρέλι να χει φτάσει στα 60 δολάρια, οι ενεργειακές εξαγωγές στις οποίες βασίζεται η Ρωσική οικονομία τορπιλίζονται.

Μόνο χθες, το ρούβλι έχασε το 20% της αξίας του στην ισοτιμία με το δολάριο: Συνολικά, από τότε που ξεκίνησε ο βρώμικος πόλεμος κατά της Ρωσίας, το ρούβλι έχει χάσει το μισό της αξίας του. Με άλλα λόγια οι Ρώσοι πληρώνουν δύο φορές ακριβότερα ότι εισάγουν ενώ το χρέος τους έχει άτυπα διπλασιαστεί.

Θα περίμενε κάποιος η Ρωσία να ζητάει το κεφάλι του Πούτιν στο πιάτο. Μα κάτι τέτοιο δεν ισχύει: οι Ρώσοι δεν είναι τα καλομαθημένα δυτικά κωλόπαιδα. Και έχουν ιστορική μνήμη.

Περισσότερο καίει τον μέσο Ρώσο το θέμα των Ρωσόφωνων αδελφών του στην Ουκρανία και το θέμα της γεωπολιτικής ασφάλειας της Ρωσίας παρά η δυνατότητα του να αγοράζει αγαθά.

Όπως περιγράφει και ο George Friedman του σημαντικού κι σχετικά έγκυρου think tank Stratfor: «Οι κυρώσεις αντανακλούν τους αμερικάνικους και ευρωπαϊκούς ουδούς πόνου. Όταν εφαρμόζονται σε άλλους τα αποτελέσματα μπορεί να ποικίλουν.

Οι Ρώσου αντέχουν λοιπόν προς το παρόν.

Άλλοι δε θα αντέξουν τον πόλεμο κατά της Ρωσίας όσο οι Ρώσοι: Βλέπετε, το βρώμικο όπλο των τιμών του πετρελαίου δεν είναι όπλο ακριβείας και τα σκάγια του παίρνουν και άλλες πετρελαιοπαραγωγές χώρες. Η Βενεζουέλα και η Νιγηρία υποφέρουν και οι προϋπολογισμοί τους ενδέχεται να τιναχτούν στον αέρα. Ακόμη και η πλούσια Νορβηγία  ανησυχεί καθώς βλέπει το εθνικό της νόμισμα, την κορώνα να κατρακυλά σε ιστορικά χαμηλά.

Αν συνεχίσουν τον πόλεμο των τιμών οι Σαούντ, σειρά θα έχει και Μ. Βρετανία, που παρά τρίχα φέτος να γίνει η Μικρή Βρετανία με το δημοψήφισμα απόσχισης της Σκωτίας.

Ακόμη και η ίδια η αμερικανική οικονομία δέχεται πλήγματα καθώς υπονομεύεται η βιομηχανία του σχιστολιθικού πετρελαίου στην οποία έχουν βασίσει την ενεργειακή τους αυτονομία και την τόνωση της πλασματικής τους οικονομίας για τα επόμενα χρόνια.

Είναι χαζό να παίζεις ρωσική ρουλέτα με τη Ρωσία. Το κόλπο των σεΐχηδων του Κόλπου δεν είναι καινούριο: η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης ταυτίστηκε χρονικά ανάμεσα σε άλλα και με έναν παρατεταμένο πόλεμο τιμών του πετρελαίου.

Αυτή τη φορά τα κόλπα του Κόλπου τα ξέρει και ο ρωσικός λαός: Οι Ρώσοι δεν είναι σαν τους Έλληνες να ξεπουλάν το μέλλον τους για δάνεια, ούτε έχουν γραμμένους τους Ουκρανούς αδερφούς τους όπως κάνουν οι νεοέλληνες με τους ελληνοκύπριους τους οποίους οι ίδιοι οδήγησαν στην πλήρη υποταγή και εξάρτηση από το Διεθνή Παράγοντα.

Και το παιχνίδι μόλις τώρα ξεκινάει: Γιατί οι Ρώσοι μπορεί να έχουν επιδείξει φοβερή μετριοπάθεια στο οργανωμένο σχέδιο υπονόμευσης της χώρας τους, αυτό δε σημαίνει όμως ότι θα καθίσουν άπραγοι.

Μέρος του πόνου που δέχονται θα το επιστρέψουν σε αυτούς που τους τον προκαλούν.

Και επειδή δεν μπορούν να χτυπήσουν σε αυτή τη φάση άμεσα τους αμερικάνους, θα το κάνουν στα πιστά σκυλιά τους, του ς Ευρωπαίους.

Ήδη, οι κυρώσεις κατά τις Ρωσίας έχουν κοστίσει δεκάδες δις στην Ευρωπαϊκή οικονομία. Και είναι μόνο η αρχή. Ο βαρύς οικονομικός χειμώνας που βιώνει η Ρωσία θα κατέβει δριμύς και στην Ευρώπη.

Κι όποιος αντέξει. Μέχρι να αλλάξει η καταστροφική πολιτική της Ευρώπης. Μέχρι να αλλάξουν οι κυρίαρχοι σήμερα πολιτικοί καταστροφείς της.

Είχαμε προειδοποιήσει πως οι πολιτικές που ασκούνται στην Ευρώπη στο όνομα της σταθερότητας είναι κατ εξοχήν διαλυτικές.

Αναδείξαμε από νωρίς το νέο πολιτικό σκηνικό που δημιουργείται στην Ευρώπη σαν ντόμινο και θα ρίξει τις Βρυξέλες.

Φωτογραφήσαμε τους υπαιτίους της Ουκρανικής κρίσης και προειδοποιήσαμε για τις συνέπειες που θα έχει στην Ευρώπη.

Και αντί εμείς να είμαστε οι “mainstream”, ο χρυσός κανόνας της ανάλυσης, κανόνας είναι οι δημοσιογράφοι της σακούλας σκουπιδιών της Καθημερινής και της Die Welt.

Προ διημέρου η Die Welt, αφού περιέγραψε έστω και αντεστραμμένα τις προκλήσεις που η αμερικανογερμανική ηγεμονία έχει δημιουργήσει στην Ευρώπη, είχε το θράσος να ζητήσει από τους Έλληνες «να σώσουν την Ευρώπη».

Αφού οι Έλληνες έσωσαν λοιπόν το ΔΝΤ, τη Deutsche Bank και ένα τσούρμο άλλους τραπεζίτες της Δύσης και αφού ανταμείφθηκαν με πλουσιοπάροχη πενταετή καταστροφή και τη καταβύθιση σε ένα άπατο βαρέλι, τώρα η Die Welt μας ζητάει να σώσουμε την Ευρώπη: Τους το χρωστάμε βέβαια, πέντε χρόνια τώρα η Ευρώπη σώζει την Ελλάδα.

Ακόμη και η πολυθρύλητη ελληνική μαλακία έχει όρια. Αυτή της Die Welt δεν έχει.

Δύο μέρες μετά μετά την επίκληση στο φιλοευρωπαϊκό συναίσθημα των Ελλήνων και ώρες μόλις πριν την πρώτη ψηφοφορία για την εκλογή νέου Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας (της ποιας;), η Die Welt βάζει τα πράγματα στη φυσική τους θέση, κάτω από τη γερμανική μπότα και μας ξεκαθαρίζει το ποια Ευρώπη μας καλούσε προ διημέρου να «σώσουμε»: Η εφημερίδα της χώρας που ήταν η δεύτερη μεγαλύτερη πλειοδότρια μετά τις ΗΠΑ στην εξαγορά «συνειδήσεων» Ελλήνων πολιτικών, δημοσιογράφων και επιχειρηματιών, της χώρας που εξαπόλυσε συστηματική ρατσιστική επίθεση κατά των «διεφθαρμένων» Ελλήνων όταν η ίδια στήριζε το κατεστημένο σύστημα των πουλημένων που εξαπλώσαν την επιδημία διαφθοράς και την κάναν κυρίαρχη κουλτούρα και μηχανισμό του κράτους, αυτή η εφημερίδα αυτής της αδιάλλακτης χώρας μας δείχνει σήμερα το πραγματικό της πρόσωπο λέγοντας πως αν η συγκυβέρνηση δεν εκλέξει πρόεδρο, η Ευρώπη θα οδηγηθεί στο χάος και πως αν εκλεγεί ο Τσίπρας, κομμένα τα λεφτά της ΕΕ προς Ελλάδα.

Αν είναι να οδηγηθεί αυτή η Ευρώπη των αδιάκοπων κρίσεων, αυτή η Ευρώπη του απολυταρχισμού, του βιασμού της λαϊκής βούλησης, της καταστροφής των θεσμών, των ωμών εκβιασμών, της φτωχοποίησης, της ανεργίας, της απελπισίας, της ανισότητας, της μετωπικής σύγκρουσης με τη Ρωσία, αν είναι λοιπόν να οδηγηθεί αυτή η γαμημένη Ευρώπη στο χάος, ε τότε, όχι μόνο δε θέλουμε ευρώ τσακιστό, αλλό θα σας δώσουμε και ότι έχει απομείνει από τον οβολό μας για να ξεκουμπιστείτε μια ώρα αρχύτερα μπας και σωθεί κάτι από την Ευρώπη.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogpsot.com, 17/12/2014

Read More »

Η αντεπίθεση της Ρωσίας και ο Ψυχρότερος Πόλεμος

Όπως τονίσαμε κατά το παρελθόν, σπάζοντας τον ασφυκτικό κλοιό της δυτικής αντιρωσικής προπαγάνδας, η ουκρανική κρίση θα έχει- για την ακρίβεια ήδη έχει- δύο μεγάλους θύτες και δύο μεγάλα θύματα: Ο μεγάλος θύτης είναι οι ΗΠΑ και η πολιτική της της γεωπολιτικής απομόνωσης των αντιζήλων της ενώ στην υπαιτιότητα ακολουθεί και η άκαμπτη Γερμανία ενώ τα θύματα είναι πρωτίστως η ίδια η Ουκρανία και ακολουθεί … όλη η υπόλοιπη Ευρώπη.

Η κατάσταση επιδεινώνεται καθημερινά και κάνει τον πρώτο Ψυχρό Πόλεμο να μοιάζει με υπόδειγμα σταθερότητας.

Αλλά ας ξεκινήσουμε από την πηγή του κακού, τη φάμπρικα δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, που εξάγει αρειμανίως τα προϊόντα της χωρίς να τα παράγει για να αποσταθεροποιεί χώρες που έχει βάλει στη μαύρη λίστα της, χώρες που δεν προσκυνούν το κυρίαρχο πολίτευμα/θρήσκευμα των ΗΠΑ: την κυριαρχία των πολυεθνικών και των λόμπι τους.

Όπως τονίσαμε στο σχετικό προηγούμενο άρθρο μας « ΟυκρανικόςΝαζισμός, Αμερικάνικος Ρατσισμός και η επόμενη μέρα του Ψυχρού Πολέμου ΙΙ», «… από το 2010 εώς το 2012 1200 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από την αμερικάνικη αστυνομία… Ειδικότερα για τους εφήβους ηλικιών 15-19, οι μαύροι έφηβοι διατρέχουν 2100% μεγαλύτερο κίνδυνο να σκοτωθούν από αστυνομικούς»

Και αυτός ο κίνδυνος δεν είναι απλά μια στατιστική υπερβολή. Στην αμερικάνικη αστυνομία το δόγμα «πυροβόλα πρώτα, ρώτα μετά» είναι όχι μόνο κυρίαρχο αλλά και ατιμώρητο.

Λίγες μέρες μετά την αθώωση του αστυνομικού που πυροβόλησε και σκότωσε εν ψυχρώ τον άοπλο έγχρωμο έφηβο Michael Brown και τις οργισμένες διαδηλώσεις, τη μαζική καταστολή και τις μαζικές προσαγωγές που την ακολούθησαν, ήρθε μια ακόμη σκανδαλώδης αθώωση αστυνομικών στα χέρια των οποίων πέθανε ο άοπλος 42χρονος έγχρωμος, πατέρας 6 παιδιών Eric Garner. Ποιο ήταν το έγκλημα του; Η εκδοχή της αστυνομίας ήταν ότι πουλούσε αφορολόγητα τσιγάρα.

Ο Garner αρνήθηκε της σύλληψης του με αποτέλεσμα ομάδα αστυνομικών να πέσουν πάνω του, με έναν από αυτούς να του ασκεί παράνομο κεφαλοκλείδωμα. Πλήρως ακινητοποιημένος και με το βάρος πολλών αστυνομικών στο υπέρβαρο σώμα του, ο Garner φώναζε επανειλημμένα «δεν μπορώ να αναπνεύσω», «δεν μπορώ να αναπνεύσω» για να πεθάνει μετά από κάποιο διάστημα από καρδιακή προσβολή. Την αθώωση των αστυνομικών ακολούθησαν και άλλες διαμαρτυρίες και νέα καταστολή εκ μέρους των δημοκρατικών ΗΠΑ

«Δεν μπορώ να αναπνεύσω…»

Το ίδιο φωνάζει και η Ρωσία μετά τις πολλαπλές κυρώσεις και το βρώμικο εμπορικό πόλεμο που ασκούν οι ΗΠΑ και ο ηλίθιος λαγός της οι Βρυξέλλες στη Ρωσία.

Στον παράνομο οικονομικό στραγγαλισμό της Ρωσίας έρχεται τις τελευταίες μέρες να κουμπώσει και ο στρατιωτικός στραγγαλισμός της με την ενίσχυση της «αντιπυραυλικής ασπίδας» στην Πολωνία, την τοποθέτηση πάνω από 100 τάνκς Abrahams σε χώρες της βαλτικής, τον πενταπλασιασμό των αεροπορικών δυνάμεων και την αύξηση της ναυτικής παρουσίας του ΝΑΤΟ στην περιοχή.

Το ΝΑΤΟ, στην πιο αδύναμη φάση του, προκαλεί με το χειρότερο τρόπο την αναγεννημένη από τις στάχτες της Ρωσία.

Με τις ευλογίες της επίσημης πολιτικής ηγεσίας των ΗΠΑ φυσικά καθώς με ψήφισμα της 4^ης Δεκεμβρίου, η βουλή των αντιπροσώπων ψήφισε με τη συντριπτική πλειοψηφία των 411 ψήφων υπέρ και μόλις 10 κατά, την συνέχιση άσκησης πιέσεων στη Ρωσία από ΗΠΑ ΕΕ και τους συμμάχους τους, ώστε αυτή ανάμεσα σε άλλα να ακυρώσει την ένταξη της Κριμαίας ενώ παράλληλα το ψήφισμα προωθεί τον στρατιωτικό εξοπλισμό της οικονομικά εξουθενωμένης Ουκρανίας. Το ψήφισμα μάλιστα έχει το θράσος να καταδικάσει τη Ρωσία για «εξοπλισμό του Σύριου Προέδρου» όταν πολλά από τα όπλα με τα οποία οι ΗΠΑ εξόπλισαν τους επαναστάτες κατά της κυβέρνησης της Συρίας βρέθηκαν στα χέρια των τζιχαντιστών και συνέβαλαν στη δημιουργία του Ισλαμικού Χαλιφάτου.

Το ψήφισμα αυτό που αναμένεται να εγκριθεί και από το κονγκρέσο, δικαίως έχει χαρακτηριστεί ως «ψήφισμα πολέμου». Μην ξεχνάμε άλλωστε πως ήταν ο εμπορικός και οικονομικός αποκλεισμός της Ιαπωνίας από τις ΗΠΑ που την έσπρωξε στο να χτυπήσει στο Περλ Χάρμπορ χωρίς καν να υπάρχει στρατιωτικός αποκλεισμός όπως συμβαίνει τώρα στη Ρωσία.

Επιστρέφοντας στο σήμερα και το ψήφισμα κατά της Ρωσίας, ελάχιστοι ήταν οι αμερικάνοι πολιτικοί που αντέδρασαν σε αυτό.

Ανάμεσα τους, ο πρώην δημοκρατικός προεδρικός υποψήφιος Dennis Kucinich ο οποίος δήλωσε πως με αυτήν την κίνηση ας ξεκινήσουν «οι ΗΠΑ να προετοιμάζονται για πόλεμο με τη Ρωσία» ενώ, στο ίδιο μήκος κύματος , ο πρώην ρεπουμπλικάνος προεδρικός υποψήφιος και ηγέτης του κόμματος του τσαγιού Ron Paul δήλωσε πως το ψήφισμα δεν είναι τίποτε άλλο από «16 σελίδες προπαγάνδας πολέμου που θα έπρεπε να κάνει ακόμη και τους νεοσυντηριτικούς να κοκκινίζουν» και πως αυτά είναι «ολισθηρά μονοπάτια που μπορεί να οδηγήσουν σε πόλεμο».

Να σημειωθεί ότι ο ίδιος ο Paul και το κόμμα του έχουν πέσει θύματα προπαγάνδας τόσο από τα διατλαντικά μήντια όσο και από την αριστερά που χαρακτηρίζουν κατά την προσφιλή τους συνήθεια ένα κόμμα φιλελεύθερο μεν αλλά που αντλεί τις θέσεις του από τις ιδρυτικές αρχές της αμερικανικής δημοκρατίας και είναι σαφώς αντιιμπεριαλιστικό ως … ακροδεξιό και πως με την απομάκρυνση του Ron Paul από την κεντρική πολιτική σκηνή, η μόνη ελπίδα για να μην εξελιχτεί πλήρως ο 21^ος αιώνας σε έναν αιώνα χάους είναι το μικρό διάλειμμα ισορροπισμού που μπορεί να προσφέρει η εκλογή του γιου του, Rand Paul στον προεδρικό θώκο των ΗΠΑ.

Και η κατακραυγή της πολιτικής στραγγαλισμού της Ρωσίας από τις ΗΠΑ δεν περιορίζεται μόνο σε αντιιμπεριαλιστές αμερικάνους πολιτικούς: Ακόμη και ο διαβόητος αρχιτέκτονας του αιματηρού αμερικάνικου ιμπεριαλισμού της δεκαετίας του 1960 Henry Kissinger που διατηρεί ακόμη και σήμερα σημαντική επιρροή στους κύκλους τους Ουάσινγκτον, προειδοποιούσε ήδη από το Νοέμβριο του 2014 για ένα νέο ψυχρό πόλεμο και χαρακτήριζε τις πολιτικές της Δύσης στο χειρισμό της Ουκρανικής Κρίσης ως «θανάσιμο λάθος» ενώ τέτοιες απόψεις έχει φιλοξενήσει και το Foreign Affairs, έντυπο που αντανακλά τις αντιλήψεις της Τριμερούς Επιτροπής, εξόχως διατλαντιστικής.  

Οι αντιρρήσεις και οι επιφυλάξεις είναι όμως σταγόνες στον κυρίαρχο ωκεανό του διατλαντισμού της Ουάσινγκτον και των Βρυξελλών που επιχειρεί να πνίξει τη Ρωσία και να διαλύσει την Ευρώπη.

Ο Πούτιν φυσικά δεν είναι ο Garner και δεν θα επιτρέψει το στραγγαλισμό της Ρωσίας. Ήδη έχει προειδοποιήσει τους πολίτες της χώρας του για ένα δύσκολο 2015 και έχει τη συναίνεση και την εμπιστοσύνη της κοινής γνώμης για να κάνει ότι χρειαστεί.

Τονίσαμε στο προηγούμενο σχετικό άρθρο πως οι πρακτικές αυτές σπρώχνουν τη Ρωσία στην αγκαλιά της Κίνας και επισπεύδουν την έλευση του Κινεζικού αιώνα.

Οι αμερικάνοι, στην προσπάθεια τους να μη δημιουργηθεί ενιαίος ανταγωνιστικός ευρωπαϊκός πόλος, μπορεί να προκαλούν μεγάλο οικονομικό στρες στη Ρωσία αλλά αυτός αντανακλάται άμεσα στην ΕΕ.

Δεν έχει περάσει άλλωστε καιρός που η αξιωματούχους των ΗΠΑ και νεοσυντηριτικός Victoria Nuland δήλωνε στον αμερικανό πρέσβη στο Κιέβο: "Fuck EU"                                                                                                     

Οι αμερικάνοι όχι μόνο δείχνουν να μη δίνουν δεκάρα. Το αντίθετο: Νομίζουν ότι διαιρώντας θα συνεχίσουν και να βασιλεύουν:

Έτσι, μέρες μόλις πριν, o παραλίγον πρόεδρος των ΗΠΑ John McKain της κλίκας των νεοσυντηριτικών των οποίων η μεγαλομανία επιδείνωσε δραματικά την παγκόσμια κατάσταση, προκαλούσε δημοσίως τον πρωθυπουργό της Ουγγαρίας Victor Orban, αποκαλώντας τον «Νεοφασίστα δικτάτορα».

Τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς μέχρι σήμερα ακούγαμε μόνο από τα μήντια του διατλαντισμού (με πολλή προθυμία τις υιοθετούν φυσικά και τα μήντια του διεθνισμού).

Ο λόγος που ο Orban δέχεται εδώ και καιρό τέτοιες επιθέσεις είναι ότι απέκοψε τη χώρα του από τη νεοφιλελεύθερη σιδηρά παρθένα. Ιδιαίτερα έχει ενοχλήσει επίσης τους διατλαντιστές το ότι ο Orban έχει συνάψει συμφωνία 20 δις με τη Ρωσία για τη δημιουργία πυρηνικού σταθμού ώστε να περιορίσει την ενεργειακή εξάρτηση της ενεργειακά πεινασμένης χώρας του.

«Οι Πολιτικές μας δεν υπηρετούν τα ρωσικά συμφέροντα. Υπηρετούν τα ουγγρικά συμφέροντα» δήλωσε περίπου ο Orban ο οποίος παρότι έχει αναπτύξει κατά το παρελθόν αντισοβιετική δράση και σε καμιά περίπτωση δε θέλει να δει τη χώρα του ξανά στη σφαίρα της Ρωσίας όσο δεν επιθυμεί να τη δει στη σφαίρα επιρροής της Γερμανίας ή των ΗΠΑ, εντούτοις κρίνει την υστερία της δυτικά κατασκευασμένης προπαγάνδας περί της Ρωσικής επεκτατικότητας ακριβώς όπως είναι, τουλάχιστον υπό τις τωρινές συνθήκες: Απολύτως μη πραγματιστική.

 Και η Ουγγαρία του Orban δεν αποτελεί κάποια εκκεντρική εξαίρεση Το Σεπτέμβριο του 2014 η Ρωσία μέσω της Rosatom υπέγραψε πυρηνική συμφωνία ύψους 10 δις με την Νότιο Αφρική. Από το Νοέμβριο του 2014 η Ρωσία διαπραγματεύεται παρόμοια συμφωνία με το Ιράν ενώ το Δεκέμβριο του 2014 και η Φινλανδία υπέγραψε πυρηνική συμφωνία με τη Ρωσία παρά τις οδηγίες τις ΕΕ για την αποφυγή ενεργειακών συμφωνιών με τη Μόσχα.

Αναμενόμενο ήταν λοιπόν οι κατά παραγγελία δολοφόνοι που λέγονται δυτικά μήντια να στοχοποιήσουν και τη Φινλανδία ως την επόμενη Ελλάδα.

Φυσικά ο Putin με αυτές τις συμφωνίες δεν φροντίζει μονομερώς τα Φινλανδικά ή τα Ουγγρικά συμφέροντα αλλά πρωτίστως τα Ρωσικά.

Έτσι, με τη Ρωσία περικυκλωμένη στρατιωτικά και απομονωμένη από το φυσικό εμπορικό της εταίρο την Ευρώπη, ο Πούτιν δε δίστασε να σταματήσει την ανάπτυξη του αγωγού South Stream, αφήνοντας στα κρύα του λουτρού όχι μόνο την υποκριτική κυβέρνηση της Βουλγαρίας αλλά και την έντιμη κυβέρνηση της Ουγγαρίας, υλοποιώντας αιφνιδιαστικά την δέσμευση του πως αν η ΕΕ δε συμφωνήσει με την ανάπτυξη του αγωγού, αυτή θα διακοπεί.

Τα αναμενόμενα έσοδα που θα χαθούν μόνο για τη Βουλγαρία υπολογίζονται στα 450 εκατομμύρια Ευρώ. Η ΕΕ δήλωσε πως θα αποζημιώσει τη Βουλγαρική κυβέρνηση. Το ερώτημα όμως παραμένει: Πόσους, πόσο και για πόσο θα αποζημιώνει η ΕΕ για τις συνέπειες των κυρώσεων τις οποίες η ίδια έχει επιβάλει στη Ρωσία όταν μόνο από το ρωσικό εμπάργκο στις εισαγωγές τροφίμων οι ζημίες ανέρχονται σε εκατομμύρια ευρώ για δεκάδες χώρες; 

Όπως έχουμε τονίσει και παλαιότερα, ακόμη και η Γερμανία θα κληθεί να πληρώσει βαρύ τίμημα, μέρος του οποίου εκτιμώ πως θα είναι η αλλαγή του πολιτικού της παραδείγματος στα επόμενα χρόνια.

Η στροφή της Ρωσίας στην Ασία δεν αφορά μόνο την Κίνα η οποία όπως έχουμε τονίσει πολλάκις ενδυναμώνεται διαρκώς από την αυτοδιαλυτική στάση της Δύσης.

Παράλληλη με τη διακοπή του South Stream, η Ρωσία εξαγγέλλει τη δημιουργία ενός μεγαλύτερου ακόμη αγωγού με την Τουρκία, ανάγοντας την σε σημαντικό ενεργειακό παίχτη και αυξάνοντας την ήδη αρκετά σημαντική επιρροή της σε χώρες των ενεργειακά πεινασμένων Βαλκανίων. Αυτό, για όσους δεν είναι τόσο ηλίθιοι ώστε να θεωρούν ότι η Ρωσία ασκεί γεωπολιτική με αποκλειστικό της κριτήριο τη … θρησκεία, αποτελεί μια πρωτοφανή μεταστροφή του γεωπολιτικού παραδείγματος της Ρωσίας με πολλαπλές συνέπειες που δεν είναι δυνατό να προβλεφθούν.

Αυτός ο νέος κόμβος θα περνάει και από τα ελληνοτουρκικά σύνορα.  

Δεν είναι παράλογο λοιπόν που παρά την κρίση των προηγούμενων ημερών όσον αφορά τις τουρκικές προκλήσεις σε σχέση με τα κυπριακά ενεργειακά οικόπεδα και την κυπριακή ΑΟΖ και τη δήθεν επιτακτικότητα της «εθνικής συναίνεσης» μπροστά στις τουρκικές προκλήσεις, ο Πρωθυπουργός της Ελλάδας να υποδέχεται τον Τούρκο πρωθυπουργό Νταβούτογλου, γλύφοντας τον από την κορφή ως τα νύχια και μετά το γλύψιμο Σαμαρά, ο Νταβούτογλου να πηγαίνει ήδη υγρός και έτοιμος να επιθεωρήσει την επιχείρηση τουρκοποίησης των μειονοτικών στη Θράκη.

Σε απάντηση, έρχεται η προώθηση ενός σχεδίου που είχε παγώσει για μήνες από την ισραηλινή (και όχι μόνο) πλευρά για τη δημιουργία αγωγού κατά πολύ μικρότερου του σχεδιαζόμενου Ρωσοτουρκικού που θα φέρνει φυσικό αέριο από τα ενεργειακά οικόπεδα του Ισραήλ και της Κύπρου στην Ευρώπη (φανταζόμαστε μέσω και της Ελλάδας;).Σύμβουλος του υπουργού Ενέργειας του Ισραήλ Σιλβάν Σαλόμ δήλωσε για την επιλογή του χρόνου για την πρόταση αυτή του Ισραήλ στην ΕΕ πως «τα άστρα έχουν ευθυγραμμιστεί».

Ποια άστρα εννοεί ο κύριος σύμβουλος; Μήπως αυτά της αστερόεσσας;

Από την πολυμερή διπλωματία καταντήσαμε στην πολυμερή εξάρτηση όπου η Ελλάδα θα είναι κόμβος συμφερόντων χωρίς κανένα εθνικό σχεδιασμό, χωρίς κανέναν όρο και έτσι θα άγεται και θα φέρεται στα μέτωπα του ενεργειακού πολέμου και ακόμη βαθύτερα μέσα στις ταραχές της Μέσης Ανατολής. Αλλά από την ακραία επικίνδυνη ηλιθιότητα και τυχοδιωκτισμό της κυρίαρχης πολιτικής σκηνής της Ελλάδας, ας επιστρέψουμε στην ευρύτερη σκηνή του κόσμου.

Είδαμε πως η ΕΕ απειλεί πρωτίστως τον εαυτό της καθώς τα καίρια οικονομικά πλήγματα που δέχεται η Ρωσία επιστρέφουν ακέραια στην ίδια την ΕΕ, πλήττοντας την σε μια εποχή πολυεπίπεδης κρίσης που το πολιτικό της παράδειγμα απειλείται πλέον εκ των έσω. Είχαμε τονίσει εδώ και πολύ καιρό πως οι κυρίαρχες ευρωπαϊκές πολιτικές δεν εγγυούνται την ευρωπαϊκή σταθερότητα: Αντίθετα, την υπονομεύουν όλο και πιο έντονα.

Αλλά και η πέτρα του σκανδάλου, ο μέγας υπονομευτής, οι ΗΠΑ, δε θα έπρεπε να είναι ευχαριστημένες.

Μπορεί μεν να αποτρέπουν την σύγκλιση Ευρώπης Ρωσίας αλλά ενδυναμώνουν όχι μόνο το Ρωσασιατικό παράδειγμα αλλά και άλλες φυγόκεντρες της Δύσης δυνάμεις.

Γιατί δεν είναι μόνο ο Ρωσοκινεζικές ενεργειακές συμφωνίες ύψους άνω των 700 δις αλλά και η απόφαση οι συναλλαγές τους να γίνονται εν μέρει στα εθνικά τους νομίσματα. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται πλέον και η Βραζιλία ενώ η Κίνα αυτοδύναμα και παρά τις αμερικανικές υπονομεύσεις ίδρυσε το Νοέμβριο την ανταγωνίστρια της World Bank στην Ασία, την Ασιατική Τράπεζα Επενδύσεων Υποδομών (AIIB).

Μπορεί οι ΗΠΑ να κατέστρεψαν τα σχέδια μιας παναφρικανικής τέτοιας τράπεζας με την ανατροπή και δολοφονία Καντάφι, δεν μπορούν όμως με τα όπλα ή την απειλή όπλων να αναχαιτίσουν την επιδιωκόμενη οικονομική ανεξαρτησία πολύ μεγαλύτερων δυνάμεων.

Όσο αποτυγχάνουν οι δυτικές πολιτικές ηγεσίες να προσαρμοστούν στα νέα παραδείγματα και αρκούνται στους αμερικανικούς τραμπουκισμούς, τόσο πιο σύντομα θα υποβαθμιστεί –συνολικά- το δυτικό παράδειγμα.

 Μέσα σε ένα τέτοιο κοσμοιστορικό παράδειγμα αλλαγής, η Ελλάδα μοιάζει με πνιγμένο που κρατιέται για να επιπλεύσει.από τα αρχίδια αυτών που έχουν κάθε λόγο να τη βουλιάξουν ακόμη περισσότερο με τις μπότες τους.   

Αν δε δομήσει δικό της παράδειγμα, δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι το φουσκωμένο πτώμα της θα χρησιμοποιηθεί ως σωσίβιο από άλλους- για μια ακόμη φορά.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 10/12/2014

Read More »

Οι ακρίτες της Ρωμανίας-Μαρφινλανδίας στη χώρα του Ποτέ Ποτέ

Είναι καλό πράγμα κάποιος να ξανανακαλύπτει τον εαυτό του.

Αυτό που δεν είναι καλό είναι να δομεί μια καινούρια εικόνα για τον εαυτό του κατασκευασμένη από πειστικά ψέματα.

Προχθές ζούσα όπως έγραψα στη Ρωμανία. Από χθες μετακινήθηκα στα σύνορα Ρωμανίας –Μαρφινλανδίας.

Γιατί τα γράφω αυτά;

Προχθές στις επετειακές πορείες για τη δολοφονία Γρηγορόπουλου που είχαν διπλό ιδεολογικό φορτίο καθώς ήταν και πορείες διαμαρτυρίας για την μη χορήγηση εκπαιδευτικών αδειών στον φίλο του Ρωμανό, επιχειρήθηκε μια νέα Marfin καθώς έγινε εμπρησμός στο κατάστημα Zara στη Θεσσαλονίκη με τους υπαλλήλους να βρίσκονται μέσα την ώρα του εμπρησμού.

Ευτυχώς, αυτή τη φορά οι αναρχικοί έδειξαν την ωριμότητα να αποσβέσουν τη φωτιά και να διευκολύνουν τη ασφαλή έξοδο των υπαλλήλων.

Ποιος όμως απείλησε τη ζωή των ανθρώπων στου Zara;

Τμήματα της αριστερής δημοσιογραφίας απέδωσαν χωρίς περιστροφές την απόπειρα μιας δεύτερης Marfin σε ασφαλίτες και χρησιμοποίησαν αυτή την υπόθεση ετεροχρονισμένα για να εντοπίσουν τους ενόχους του μεγαλύτερου άμεσου πολιτικού εγκλήματος στην ιστορία της μεταπολίτευσης, αυτού της Μαρφιν, γιατί τα έμμεσα πολιτικά εγκλήματα την τελευταία πενταετία είναι πολύ μεγαλύτερα.

Λυπάμαι. Αλλά είμαι ταγμένος στην αποδόμηση της προπαγάνδας από όπου κι αν αυτή προέρχεται.

Η κορυφαία υπόθεση της Marfin το Μάϊο του 2010 με τις τρεις νεκρούς –ανάμεσα τους και μια έγκυο στον τέταρτο της μήνα-, παρότι σε κοινή θέα, αγνοήθηκε ή ακόμη ακόμη και συγκαλύφθηκε.

Οι συγγενείς και οι αγαπημένοι των νεκρών βρίσκονται ακόμη στο ασφυκτικό νέφος της αμφιβολίας και της έλλειψης δικαίου.

Αν αυτοί οι άνθρωποι έπαιρναν τα όπλα και τα έστρεφαν κατά δικαίων και αδίκων, κατά μπάτσων, αναρχικών, χρυσαυγιτών, βουλευτών και πολιτών, πολύ αμφιβάλω για το αν ο πασίγνωστος blogger Πιτσιρίκος θα έγραφε μετά μανίας άρθρα υπεράσπισής τους με πρώτο το «Κλάστε μέντες φλώροι της Γκόθαμ, ο Batman γύρισε στην πόλη» γιατί δε θα είχε γυρίσει ο Batman στην πόλη αλλά o Joker.

Στον ένοπλο λοιπόν η δεύτερη πιο σημαντική αρετή μετά την τόλμη είναι η διακριτική ικανότητα, η ικανότητα να διακρίνεις ανάμεσα στο ποιος είναι ένοχος και αθώος.

Το τσουβάλιασμα μιας ολόκληρης κοινωνίας είναι επικίνδυνη πρακτική. Με αυτή τη λογική, η ανθρωπότητα βιάζει τον πλανήτη οπότε να τιμήσουμε αυτούς που θα ξεκινήσουν έναν πυρηνικό πόλεμο για να απαλλάξουν τον πλανήτη από αυτό το δίποδο μικρόβιο.

Υπερβάλλω βέβαια. Αλλά ποιος δεν υπερβάλει αυτές τις μέρες;

Η ιστορία των αντιεξουσιαστών στη χώρα δεν είναι τόσο ρόδινη όσο επιχειρεί να την παρουσιάσει η τωρινή αναθεώρησή της.

Για δεκαετίες ολόκληρες αυτούς που σήμερα φωτογραφίζουν ως ασφαλίτες οι αντιεξουσιαστές μπαίναν και βγαιναν στις πορείες και κάναν τα δικά τους.

Και αν και ήταν προφανές ότι σε τέτοιες κινητοποιήσεις πάντα και παντού υπήρχε το στοιχείο της προβοκάτσιας, δεν υπάρχει ούτε ένας αντιεξουσιαστής που θα ορκιστεί στο όνομα της αναρχίας ότι οι αναρχικοί ουδέποτε βάλαν φωτιές, ουδέποτε βάλαν μολότωφ και γκαζάκια γιατί απλά θα λέει ψέματα μέχρι το κόκκαλο του. Αντιθέτως, οι άτυποι ηγέτες τους έχουν φτιάξει το προφίλ τους πάνω σε τέτοιες ενέργειας αψηφισιάς.

Φτάσαμε σε πλήρη αντιστροφή της προπαγάνδας.

Να υπενθυμίσω ότι στα τέλη του 1990 και στις αρχές του 2000, οι αντιεξουσιαστές όπως έχει περιγραφεί συμπλησίασαν τους ποινικούς. Έτσι αποκτούσαν παραβατικούς μυς και οι μυς είχαν την πολιτική κάλυψη μιας υποτιθέμενης ιδεολογικής ομπρέλας και την πίεση που αυτή ασκούσε στο δικαστικό σύστημα και στις αποφάσεις του.

Θυμηθείτε πόσο συχνά βλέπατε σε σοκάκια αφίσες με συνθήματα του τύπου «Ελευθεριά στον αγωνιστή τάδε ή δείνα» όταν στην ουσία ήταν απλά ποινικοί με επαφές στον αντιεξουσιαστικό χώρο και τους δικηγόρους του.

Όχι, δε γέμισε Γκάντι και Μάρτιν Λούθερ Κινγκ αυτή η βρώμικη χώρα όπου ακόμη και οι ιδεολόγοι παίζουν βρώμικα.

Αυτά τα θέματα η αριστερά και οι αρθρογράφοι της φρόντιζαν να τα θάβουν λιντσάροντας ηθικά όσους επιχειρούσαν να τ’ αναδείξουν, προβάλλοντας τους ως συστημικούς, ακόμη ακόμη και καθεστωτικούς, φωτογραφίζοντας τους ως παπαγαλάκια της συστημικής προπαγάνδας.

Σίγουρα δεν εξισώνω τη δράση του αντιεξουσιαστικού χώρου με τη δράση του εξουσιαστικού μπλοκ. Σίγουρα η κλίμακα διαφέρει απίστευτα. Απλά έχω αλλεργία στην προπαγάνδα… από όπου κι αν αυτή προέρχεται.

Παρότι λοιπόν είμαι πολέμιος κι όχι απλά αντίπαλος των Σαμαρά και Βενιζέλου όσο και κάθε άλλο ενταγμένος αριστερός και μάλλον περισσότερο καθώς εγώ δεν είμαι ενταγμένος-, παρότι πραγματικά θα προτιμούσα χωρίς δεύτερη σκέψη αυτούς μέσα και το Ρωμανό έξω όπως έχω ξαναγράψει, ποτέ δεν θα έβαζα τίτλο στην προφανή και πέρα για πέρα αληθή δήλωση του διαταραγμένου απολυταρχικού Σαμαρά «"Υμνήσατε έναν απεργό πείνας, αλλά ξεχάσατε ότι o νεαρός αυτός έχει καταδικαστεί σε 15 χρόνια κάθειρξη για ληστεία με καλάσνικοσφ», ποτέ δε θα έβαζα τίτλο λοιπόν, το «Ανατριχίλα στη Βουλή από τα όσα είπε ο Σαμαράς για Ρωμανό χωρίς να έχει καν το θάρρος να αναφέρει το όνομα του» όπως έκανε το site του HotDoc  που ούτως ή άλλως εκτιμώ.

Μπορεί να έγραφα «ο τιμητής και προστάτης των μεγαλοαπατεώνων που τίναξαν την ελληνική οικονομία στον αέρα και εξαθλίωσαν τη χώρα τα βάζει με νεαρό απεργό πείνας».

Αν χρησιμοποιώ τις μεθόδους των αντιπάλων μου, τι με κάνει καλύτερο από αυτούς; Η εκ προοιμίου ηθική και ιδεολογική μου ανωτερότητα;

Τις τελευταίες μέρες παίζεται ένα πολύ βρώμικο παιχνίδι- και αυτή τη φορά δεν το παίζει η μονταζιέρα της Συγγρού, αλλά η αριστερή ειδησεογραφία που βλέποντας ότι η κρίση έχει αρχίσει να πιάνει το νωθρό μέχρι σήμερα μικροαστό, προσπαθεί με την έμμεση βία της πένας να του σερβίρει ως υπέρτατο σύμβολο κοινωνικού αγωνιστή το Ρωμανό, παρότι ο ίδιος ανήκει στους χώρους τους αντικοινωνικών αγωνιστών.

Όσο αξιοθαύμαστος κι αν είναι ο Ρωμανός για την επιμονή στις πεποιθήσεις του, η μετατροπή του σε πανελλαδικό σύμβολο αυτής της ταραγμένης περιόδου είναι μέθοδος Φράνκεσταιν.

Το να προσεγγίζεται η υπόθεση του όχι από την ανθρωπιστική της πλευρά αλλά ως μια ευκαιρία για την υπεροπλία σε ένα συμβολικό πόλεμο δεν προοιωνίζει κάτι καλό.  

Με τον ίδιο τρόπο χρησιμοποιήθηκε και η δολοφονία του Γρηγορόπουλου που ο συμβολικές διαστάσεις που πήρε ξεπέρασαν κατά πολύ το πολύ σημαντικότερο αίτημα για απονομή δικαιοσύνης και ευθυνών. Φυσικά και δεν εξισώνω καταστάσεις, αλλά θυμάσαι αγαπητέ Πιτσιρίκο με πόση μανία πολέμησες την τελευταία μετριοπαθή κυβέρνηση της επάρατης δεξιάς για να έρθει η σοσιαλιστική αλλαγή και μέσω αυτής η τελική και απόλυτη επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού και των ντόπιων ελίτ στη χώρα;

Ευτυχώς, τώρα πλέον δεν διατρέχουμε τον κίνδυνο μιας χειρότερης επόμενης κυβέρνησης. Δεν μπορεί να υπάρξει χειρότερη απ΄ αυτές που έχουμε τα τελευταία πέντε χρόνια.

Ο κίνδυνος προέρχεται από την αποτυχία της επόμενης κυβέρνησης να δομήσει ένα πετυχημένο –πάντα μέσα στο υπαρκτό και δυσμενέστατο ιστορικό πλαίσιο- πολιτικό παράδειγμα.

Και ο κίνδυνος αυτός θα είναι πολύ μεγαλύτερος αν μια κυβέρνηση της αριστεράς ή έστω του κέντρου, πιστέψει στα ψέματά της.

Αγαπητοί αρθρογράφοι της αριστεράς: Σταματήστε να προωθείτε πειστικά ψέματα. Χρειάζεται πολύ λιγότερο κόπο και ηθική ενέργεια για να πράξετε το δέον: Να περιγράψετε πειστικά την αλήθεια.

Το μόνο παρήγορο σε αυτό τον πόλεμο της προπαγάνδας και των συμβόλων, είναι ότι ο αντιεξουσιαστικός χώρος δείχνει να βγαίνει από το καβούκι και τα δηλητηριώδη άλλοθί του και μέσα στις αγωνίες της εποχής να νιώθει ότι πλέον είναι μια κοινωνική και όχι μια αντικοινωνική δύναμη. Δείχνει πλέον την ευστροφία μιας υποτυπώδους πραγματιστικής κοινωνικής αντίληψης. Θα δούμε αν αυτή η μεταστροφή προς την ευφυΐα θα είναι ένα καινούριο παράδειγμα ή απλά ένα κατά εξαίρεση στιγμιότυπο για ένα χώρο που έχει χρησιμοποιηθεί ως άλλοθι από το σύστημα για μαζική καταστολή δικαιωμάτων και κεκτημένων. Γιατί μέχρι σήμερα οι αντιεξουσιαστές στην Ελλάδα ταυτίζονταν με τους νεοφιλελεύθερος στο ότι πρώτη προτεραιότητα ήταν η αποδόμηση του κράτους που μέσα από την ιστορική του εξέλιξη μέσω των κοινωνικών διεκδικήσεων, από μηχανισμός απόλυτης εξουσίας έφτασε να εμπεριείχε μέχρι και πρόσφατα και το κοινωνικό κράτος.

Αν ψάχνετε λοιπόν για ήρωες, μην τους ψάχνετε στους ποινικούς. Ψάξτε τους σε αυτούς που σώσανε τα παιδιά στου ZARA ερχόμενοι σε σύγκρουση όχι μόνο με «ασφαλίτες» αλλά και με στρεβλές ιδεοληψίες και πρακτικές του ίδιου τους του χώρου. Λιγότερες δυσάρεστες εκπλήξεις περιμένουμε από αυτούς. 

Αν ψάχνετε για ήρωες, έχει μπόλικους στις Σκουριές. Μην κάνετε τα λάθη της μεταπολίτευσης: μην κατασκευάζετε ήρωες και μην κατασκευάσετε τη δεύτερη εθνική συμφιλίωση: αυτή των θυμάτων με τους θύτες.

Και μια που το φερε η κουβέντα στην εθνική συμφιλίωση, να θέσω  ένα τελευταίο ερώτημα προς τους αρθρογράφους της αριστεράς: Εσείς που περιγράφετε με τόσο κόπο και μόχθο τα εγκλήματα λευκού κολάρου, όταν έρθει η ώρα της αριστερής κυβέρνησης θα συνεχίζετε με την ίδια επιμονή να ζητάτε να βρεθούν οι υπαίτιοι της μαζικής κοινωνικής καταστροφής ενώπιον της δικαιοσύνης ή θα τη λιβανίζετε μέχρι να μαστουρώσουμε όλοι μας ξανά; Θα αλλάξουμε απλά σελίδα ή βιβλίο;

 Μπορεί η ηθική και η δεοντολογία να σταθεί πάνω από τις πολιτικές σκοπιμότητες και τα στρατόπεδά της;

Ή θα καταντήσετε σαν τον Μπογιόπουλο που περιγράφει ωρυόμενος τα αίσχη της νέας χούντας αλλά δεν βγάζει τσιμουδιά για την απόφαση του αρχηγού του να τη στηρίξει λεκτικά, καθώς σύμφωνα με δήλωσή του Κουτσούμπα, «δε θα λύσουν τίποτε οι εκλογές, είτε γίνουν τον Γενάρη, είτε γίνουν τον Μάρτιο, είτε αν υπάρξει συμφωνία και γίνουν το Μάιο»

Αν δεν λύσουν τίποτε οι εκλογές κύριε Κουτσούμπα, τότε είναι επιτακτική ανάγκη να βγει ο Ρωμανός έξω, όχι για να σπουδάσει, αλλά για να μας εκπαιδεύσει στα καλάσνικοφ.

Έλεος πια με τα στρατόπεδα, τις παρατάξεις και τα κόμματα και τις γαμημένες σκοπιμότητές τους.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 8/12/2014

Read More »

Οι "Ρίζες" και ο Ριζοσπάστης...

(Warning, Αchtung και προσοχή μαζί: Σε αντίθεση με απολύτως σοβαρές αναλύσεις που έχετε συνηθίσει από μένα, το παρακάτω κείμενο είναι ντιπ για ντιπ στηρικό αν και όχι τόσο εντελώς. Κάποιες καταστάσεις παραείναι γελοίες για να προσεγγιστούν σοβαρά αν και ακόμη και οι πιο γελοίες των καταστάσεων συχνά οδηγούν σε δραματικές εξελίξεις)

Ο Τάκης ο Μπαλτάκος, μέχρι πρότινος εξ απορρήτων του Αντώνη Σαμαρά και συντονιστής του κυβερνητικού έργου, έγινε γνωστός με το Μπαλτάκος gate: μέσω υποκλοπών του Κασιδιάρη αποδείχθηκε ότι ο Μπαλτάκος ήταν και ειδικός διαμεσολαβητής της ΝΔ με τη ΧΑ. Άλλες κυβερνήσεις θα είχαν πέσει για τις σχέσεις τους με ποινικούς ακροδεξιούς, αλλά εντώ στο Ελλάντα δεν γαμείς; Ο Σαμαράς αναγκάστηκε να αδειάσει με πόνο ψυχής τον έμπιστο του ομοϊδεάτη. Μα εκείνος δεν πτοήθηκε. Το αντίθετο. Προχωρά στη δημιουργία μιας νέας δεξιάς πολιτικής πλατφόρμας την οποία κατά τη μόδα των “νέων κομμάτων” αντιπερισπασμών που δεν περιέχουν καμία ιδεολογική αναφορά στο όνομα τους όπως η “Ελιά” και το “Ποτάμι”, τη βάπτισε “Ρίζες”. Ψάχνει μάλιστα και στρατιωτικό να ηγηθεί του κόμματος, με πιθανότερους υποψηφίους τους Γιώργο Παπαδόπουλου και Δημήτρη Ιωαννίδη. Είναι προφανές ότι παρότι ως “εκ γενετής αντικομμουνιστής”, ο Μπαλτάκος είναι ακροδεξιός, μα όχι και κατ' ανάγκη ρατσιστής. Και αυτό γιατί δύο τινά μπορεί να υπάρχουν για την πηγή της έμνευσης του ονόματος του κόμματος Μπαλτάκου: Η πρώτη εκδοχή αφορά την τηλεοπτική σειρά του 1970 “Ρίζες”, βασιμένη σε ομώνυμο βιβλίο που περιέγραφε τα δεινά μιας οικογένειας αφρικάνων σκλάβων στις φυτείες του 18ου και 19ου. Δεν είναι παράδοξη μια τέτοια έμπνευση: Άλλωστε η συγκυβέρνηση μας “σκλαβώνει” με στόχο να μας απελευθερώσουν οι Ρίζες δύο αιώνες μετά. Το κόμμα του στοχεύει επίσης σε όλες τις μελαχροινές που τα βάφουν ξανθιά αλλά τις προδίδουν οι “Ρίζες” τους και τ' αντίστροφο. Για τις συνεργασίες με άλλους πολιτικούς αλλά και πολιτικούς χώρους δεν αποκλείεται τίποτα, καθώς ως γνωστόν και η Ελιά έχει βαθειές Ρίζες και πως το “Ποτάμι” βοηθά τις ρίζες να μην ξεραθούν. Επόμενο κόμμα που αναμένεται να δημιουργηθεί είναι το Λαϊκό κόμμα ο “Γκασμάς” καθώς με αυτόν ξύνουν τ' αρχίδια τους εκατομμύρια Έλληνες ψηφοφόροι που παρατηρούν την υποβάθμιση της ζωής τους σαν να ταν τουρκικό σίριαλ. Εναλλακτικές και ομοιοκατάληκτες ονομασίες που είχε σκεφθεί ο Μπαλτ-attack ήταν το “Μίζες” από τον μεγάλο οικονομολόγο Λούντβιχ Φον Μίζες αλλά απορρίφθηκε για τους προφανείς συνειρμούς διαφθοράς που αναπόφευκτα προκαλεί. Άλλη εναλλακτική που απορρίφθηκε ήταν το όνομα “Γκρίζες”, επιλογή που θα υποδήλωνε τον πατριωτικό χαρακτήρα του κόμματος και την πρόθεση του να επιλύσει υπέρ της Ελλάδας το θέμα των γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο. Απορρίφθηκε και αυτό όμως για τους προφανείς συνειρμούς που δημιουργεί με τους “Γκρίζους Λύκους”. Και τώρα ας πάμε στο σοβαρό πολιτικό ερώτημα της ημέρας: Αυτή η εκδοχή της Νέας Δημοκρατίας και το πρωθυπουργικό περιβάλλον έχει γέμισει με όχι απλά δηλωμένους αλλά ορκισμένους αντικουμουνιστές. Να ξαναφέρουμε τ' ονόματα; Γεωργιάδης, Κρανιδιώτης, Λαζαρίδης , Πλεύρης, Βορίδης, Μπαλτάκος, Γιακουμάτος, Βούλτεψη, Ντινόπουλος. Παρά το ότι η δεξιά και ισχυρή συνιστώσα της συγκυβέρνησης έχει πλημμυρίσει από αντικουμουνισμό και παρότι η de facto αντικουμουνιστική Χρυσή Αυγή μπήκε στη Βουλή, το ΚΚΕ κυνηγά ... τον ΣΥΡΙΖΑ... Ίσως να είναι το άτιμο παιχνίδι των ονομάτων: Η επίσημη κομματική εφημερίδα του κόμματος το πλησιέστερο που θα μπορούσε να βρει για να έχει ο τίτλος της μια όποια σύνδεση με την νεοελληνική πραγματικότητα ήταν να αντιλαμβάνεται τον εαυτό της ως Συριζοσπάστη. Η περίτεχνη κίνηση του Μπαλτάκου να βαπτίσει το δικό του κόμμα Ρίζες και η ανίερη συμμαχία που έχει συνάψει το ΚΚΕ με τους αντικουμουνιστές και νεοφιλελεύθερους με βάση την προγραμματική τους συμφωνία ¨κάντε όσες μεταρρυθμίσεις θέλετε στην κοινωνία, αλλάξτε της τα φώτα, ποσώς μας ενδιαφέρει, μοναχά το ΚΚΕ να μην μεταρυθμιστεί γιατί εμείς τους ρεβιζιονιστές τους καίμε και μετά θα πρέπει να αυτοπυρποληθούμε” έφερε το ΚΚΕ σε δυσχερέστατη θέση καθώς θα πρέπει να κάνει κάτι το πρωτόγνωρο: Μετά από πολλές δεκαετίες κρυογονικής ψύξης ελέω ψυρού πολέμου και καθώς οδεύουμε σε ένα ακόμη ψυχρότερο πόλεμο, το ΚΚΕ καλείται να αλλάξει κάτι, κάτι που απαγορεύεται. Οι σουνίτες του ΚΚΕ λοιπόν δεν μπορεί να έχουν εφημερίδα που να λέγεται Ριζοσπάστης όταν ο σύμμαχος τους στον κοινό αγώνα κατά του ΣΥΡΙΖΑ Μπαλτάκος θα έχει κόμμα με τ' όνομα Ρίζες. Έτσι λοιπόν θα πρέπει να αλλάξουν τον τίτλο της ιστορικής εφημερίδας σε Συριζοσπάστη. Ή έστω σε Ριζόγαλο. Αν δε θέλουν να βγάλει στη φόρα ο Κασιδιάρης στη φόρα τις συνομολίες Μπαλτάκου-ΚΚΕ.

 Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 5/12/2014

Read More »