Η αρχή του τέλους της αριστερής παρένθεσης;

Ώστε υπήρξαν λαϊκιστές; Όχι γιατί αυτά που λέγαν ήταν αδύνατα να γίνουν όπως τους κατηγορούσαν οι δήθεν ρεαλιστές, αλλά γιατί δεν κάναν ότι ήταν δυνατό για να γίνουν.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι όμηρος όχι μόνο των προηγούμενων πολιτικών και των διεθνών συσχετισμών αλλά και της ίδιας της της ρητορικής. Έτσι μένει σε μια πολιτική εντυπώσεων ενώ φαίνεται να υποχωρεί στην ουσία της πολιτικής που είναι η άσκησή της.

Είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβει κάποιος το τι συμβαίνει στις διαπραγματεύσεις. Και μόνο η ύπαρξη αυτής της αδιαφάνειας είναι ένας κάκιστος δείκτης ενώ οι ερμηνείες που δίνονται είναι προϊόντα γραμμής και σκοπιμοτήτων, ατράνταχτη απόδειξη για μια ακόμη φορά του πόσο χειραγωγούμενη είναι η δημοσιογραφία στη χώρα.

Από τη μία οι φιλομνημονιακοί επικροτούν το συμβιβασμό πιέζοντας με αυτό τον τρόπο για περισσότερο συμβιβασμό παντού, οι δήθεν ριζοσπάστες θεωρούσαν δεδομένη εξαρχής την κωλοτούμπα και αυτό είναι το μόνο κριτήριο ερμηνείας τους, ενώ αυτοί που δε θέλουν να εγκαταλείψουν την ελπίδα για πολιτική λύση στο ελληνικό ζήτημα μιλούν για διπλωματικό θρίαμβο.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι κυρίαρχο.

Προς το παρόν δεν υπάρχει διαπραγμάτευση. Η κυβέρνηση επιμένει στο να μην αμφισβητηθεί η ρητορική κι όχι η πολιτική της. Οι εταίροι επιμένουν στα νούμερα. Αμείλικτα τα νούμερα θα κερδίσουν σε συνομιλίες όπου και τα δύο μέρη κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν το ένα τη γλώσσα του άλλου.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει πετύχει δύο μικρές πικρές νίκες που δείχνουν το πόσο παγιδευμένη είναι στη ρητορική της: Το να μη χρησιμοποιούνται οι λέξεις Τρόικα και Μνημόνιο. Επέτυχε λοιπόν μια λογοκρισία στην ορολογία των τεχνικοτήτων. Το πιο παράλογο αίτημα της έγινε και το πιο ευκόλως αποδεκτό. Και αυτό δεν είναι καθόλου καλός δείκτης αν σκεφτεί κανείς πως η παραχώρηση της άλλης πλευράς είναι εντελώς ανούσια.

Αφού κέρδισε τις εντυπώσεις, καιρός είναι να μάθουμε πόσο από την ουσία θα χάσει για να της επιτραπεί το πρώτο.

Ήδη στην πολιτική ουσία έχει υποχωρήσει πολύ: η μη κατάργηση του ΕΝΦΙΑ του 2014 από τη Βαλαβάνη είναι αισχρή.

Η τοποθέτηση Σημιτικών και Παπανδρεϊκών σε σημαντικό πόστα ούτως ή άλλως δεν προοιώνιζε κάτι το καλό. Καλόπιστα τις δεχτήκαμε ως στρατηγικές κινήσεις σε ένα παιχνίδι τακτικής το οποίο δεν ήμασταν σε θέση πλήρως να γνωρίζουμε.

Και αν για το Γιάνη τον Βαρουφάκη το κατάπιαμε χάριν των εξαιρετικών διπλωματικών και όχι μόνο δεξιοτήτων του, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για τους Μάρδα-Παναρίτη.

Αντί λοιπόν να Συριζοποιηθεί σταδιακά η Ευρώπη, τα πρόωρα δείγματα Πασοκοποιησης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι εμφανή όπως άλλωστε φοβούνταν κι οι πιο φοβικοί των ψηφοφορων. Όταν λοιπόν αρχίζουν να δικαιώνονται οι φόβοι των φοβικών, ε τότε λοιπόν ζεις σε μια πραγματικότητα αναπόδραστα φρικτή.  

Τη Δευτέρα δε δίνεται η μάχη για την Ελλάδα μόνο. Δίνεται για το μέλλον και τη μορφή της Ευρώπης, του πλανήτη ολάκερου.

Και σε αυτή τη μάχη η κυβέρνηση έχει κερδίσει μόνο τις εντυπώσεις και τίποτα παραπάνω.

Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι το τι ακριβώς έχει ήδη παραχωρήσει για να κερδίσει τις εντυπώσεις.

Είχα πει πως η κυβέρνηση έχει περιθώριο για ελάχιστα λάθη. Και φαίνεται πως έχει ξεκινήσει μια πορεία που θα οδηγήσει σε σωρεία λαθών.

Ήδη ο πολύς Γιάνης ομολογεί πως δεν υπάρχει plan B (γιατί προφανώς κανείς δεν δούλεψε για να το φτιάξει) και πως το plan B είναι ο Αρμαγεδδών επαναφέροντας μας στην γκοτζιλολογία των προηγούμενων προδοτικών κυβερνήσεων.

Γκοτζίλα ξεκοτζίλα, κομήτες, μετεωρίτες και Αρμαγεδώνας, ότι κι αν μας μέλλεται, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Πως θα υπάρξει οπωσδήποτε ρήξη.  

Και υπάρχουν μονάχα δύο τρόποι για να γίνει αυτή: Αν δεν γίνει με τα ιερατεία της Ευρώπης και με τα ιδιωτικά συμφέροντα, θα γίνει στο εσωτερικό της κυβέρνησης και με το λαό.

Σιγά σιγά το τελειωμένο πολιτικά Ποτάμι θα γίνει πολιτικός ρυθμιστής και δεξαμενή βουλευτικών ψήφων για τις πιο συμβιβασμένες κυβερνητικές προτάσεις κάτι που θα κάνει τους συμβιβασμούς με το σάπιο ελληνικό σύστημα εξουσίας αναπόφευκτους.

Δεν είναι απίθανη δε η δημιουργία πολυκομματικών κυβερνήσεων μνημονιακού τύπου.

Αυτό που δεν κατάφεραν να κάνουν στο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν αντιπολίτευση, να τον αφομοιώσουν, θα το κάνουν με το ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση!

Αυτό θα σημάνει το τέλος της πολιτικής στη χώρα.

Δεν έχει κριθεί ακόμη τίποτα, τα σημάδια είναι όμως εκεί.

Επέμενα πως η κυβέρνηση έχει μικρές έστω πιθανότητες να κερδίσει αυτήν την εντελώς άνιση μάχη γιατί την κινεί η ιστορική αναγκαιότητα.

Φαίνεται πως η ίδια το ξέχασε.

Και θα πληρώσει το τίμημα της. Πολύ βαριά.

Το να εξαντλεί τα διπλωματικά της κέρδη σε αποκλειστικά επικοινωνικούς στόχους, με μια γελοία προσπάθεια εξαπάτησης του λαού όπου επιβάλλεται ένα νέο New Speak με τα μνημόνια να μην λέγονται μνημόνια και την Τροίκα να μη λέγεται Τρόικα, δεν αποτελεί καλό σημάδι για το τι είναι διατεθειμένη να διεκδικήσει η κυβέρνηση τη Δευτέρα και μέχρι ποιου σημείου είναι διατεθειμένη να το διεκδικήσει.

Είχα γράψει πρόσφατα έχοντας πίστη στις ικανότητες στελεχών της κυβέρνησης –γιατί πράγματι ορισμένα στελέχη της είναι εξαιρετικά- πως ποτέ μια κυβέρνηση δε ρίσκαρε τόσα πολλά για να διεκδικήσει τόσα λίγα.

Σήμερα γράφω πως ποτέ μια κυβέρνηση δεν θα έχει χάσει τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο κερδίζοντας τόσα λίγα.

Τη Δευτέρα θα δούμε αν έχει ξεκινήσει μια νέα εποχή για τη χώρα ή αν απλά θα σφραγιστεί το τέλος της.

Μέχρι τότε ας δώσουμε λίγη πίστη στο «Νέο». Γιατί αν το νέο αποδειχθεί ισοδύναμο του «παλιού» ε τότε ΜΑΖΙ ΘΑ ΤΑ ΓΑΜΗΣΟΥΜΕ. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 14/2/2015

Read More »

Μνημόνιο 70%

Ποιος με έχρισε εκπρόσωπο τύπου ενός ανθρώπου που δεν εμπιστεύομαι καν; Η ανάγκη μου να υπηρετώ τον λαό μου. Το καθήκον μου να τον προστατεύω από τις επιβουλές. Με άλλα λόγια η ιδιότητα μου ως έλληνα πολίτη και συγγραφέα. 

Μνημόνιο 70% κύριε Αργυρίου; Light, χωρίς λιπαρά; Για αυτό παλέψαμε κύριε Αργυρίου;

Αυτό θα φάμε στη μάπα;

Ποτέ καμία χώρα δε ρίσκαρε τόσα πολλά για να κερδίσει τόσα λίγα. Δικαίως  το νιώθουν αυτό οι αγανακτισμένοι Έλληνες.

Αποτελεί κωλοτούμπα;

Όχι.

Αποτελεί φοβερή προσβολή στον Έλληνα ψηφοφόρο, ναι, τεράστια. Αλλά κωλοτούμπα όχι.

Γιατί κύριε Αργυρίου; Γιατί δεν πάμε με τις απαιτήσεις μας ακέραιες να τα διεκδικήσουμε όλα τώρα;

Γιατί θα πάρουμε τα αρχίδια μας. Η υποχώρηση των Γερμανών δεν πρέπει να φανεί άτακτη. Πρέπει να πείθονται ότι την κάθε φορά έχουν κερδίσει κάτι και να θεωρούν ότι έχουν καταφέρει να χάσουν πολύ λιγότερα από ότι αν δεν υποχωρούσαν.

Γιατί χρειαζόμαστε χρόνο για την ανασύσταση του Ελληνικού κράτους.

Γιατί έχουν αφήσει ερείπια.

Γιατί βρισκόμαστε στη χειρότερη θέση διπλωματικά από τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο.

Το πρόγραμμα γέφυρα είναι ακριβώς αυτό. Χρόνος μέχρι την επόμενη διαπραγμάτευση όπου θα επιχειρήσουμε κάτι παραπάνω και ούτω καθεξής.

Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από την πολιτική των τελευταίων ετών που μετά από κάθε διαπραγμάτευση παραδίναμε όλο και περισσότερα.

Δεν έχουμε κυβέρνηση μάγων. Αλλά για πρώτη φορά μετά από χρόνια δεν έχουμε κυβέρνηση απατεώνων.  

Ψέματα λέω. Η κυβέρνηση πρέπει να είναι πανούργα στο εξωτερικό. Η εικόνα του καθαρού και έντιμου συνομιλητή δεν πρόκειται να δουλέψει. Την εντιμότητα ας την κρατήσουμε για μας.

Η πιο καθαρή κουβέντα που μπορεί να κάνει στο εσωτερικό η κυβέρνηση είναι το έργο της.

Στο εξωτερικό χρειαζόμαστε όλη την πουστιά που μπορούμε να εφεύρουμε. Αφού δε μας σέβονται, πρέπει να μας φοβούνται.

Πρέπει να κρίνουμε την αξιοπιστία της κυβέρνησης με βάση την αφοσίωσή της στις δεσμεύσεις που μας έδωσε. Καμία αξιοπιστία δεν πρέπει να έχει η κυβέρνηση στο εξωτερικό. Πρέπει να γνωρίζουν ότι είμαστε έτοιμοι την κάθε στιγμή να τα κάνουμε πουτάνα χωρίς να γνωρίζουν το πως ακριβώς θα τα κάνουμε πουτάνα.

Θυμάστε τις προηγούμενες δύο κυβερνήσεις που είχαν κάνει την αξιοπιστία σημαία τους. Θυμάστε τι μας κάνανε.

Εκβιαστές αλήτες και καθίκια πρέπει να μας θεωρούν. Ισότιμα μέλη της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας. Μέχρι να τους ξεπαστρέψουμε πολιτικά και να φτιαχτεί μια έντιμη δημοκρατική Ευρώπη. 

Μέχρι πριν από μερικές μέρες ο θάνατος μας ήταν η ευζωία τους. Τώρα η ζωή μας για το θάνατο τους. 

Σιχαίνομαι την πουστιά. Αλλά αγαπώ περισσότερο τη χώρα μου. Για αυτό και συνεχίζω να την αγαπώ παρότι έχω φάει την πουστιά των πολιτικών της και των πολιτών της με το κουτάλι για δεκαετίες.

Δεν θα πάμε να πολεμήσουμε τα υπερόπλα τους με σφεντόνες. Δεν πάμε ξυπόλυτοι στα αγκάθια.

Δε θα σταθούμε με εντιμότητα απέναντι στη δομημένη ατιμία τους, ούτε θα πολεμήσουμε την οργανωμένη τρέλα τους με ανεξέλεγκτη υστερία.

Πουστιά στην πουστιά.

Για τα εθνικά -τι λέξη και αυτή, λες κι όλα τα θέματα μας δεν είναι εθνικά- θα μιλήσουμε άλλην ώρα. Να σας υπενθυμίσω μόνο ότι όταν σας περιέγραφα το πως πότε και σε ποιους παραδόθηκε η Κύπρος, η χώρα ροχάλιζε. Δεν μπορούμε να τα αντιστρέψουμε όλα. Η κριτική που ασκείται ήδη στις πρώτες 15 μέρες κυβέρνησης δείχνει την ανυπομονησία μας. Απολύτως σεβαστή, αλλά να έχετε στο μυαλό σας ότι δεν μιλάμε για μια μεγάλη μάχη και για μια μεγάλη νίκη που θα έχει κρίνει τα πάντα. Είναι πολλές μικρές μάχες που πρέπει να δοθούν ωσάν η κάθε μία τους να ήταν η τελική μάχη. Μόνο έτσι μπορούμε να κερδίσουμε. Με αντάρτικο.

Ο κος Βαρουφάκης έχει την ικανότητα να πείθει άρα και να εξαπατά. Αν επιλέξει να το κάνει αυτό σε εμάς υποκινούμενος από το παλιό του περιβάλλον, θα έχει την τύχη τους.

Κι ας μην ξεχνάμε ότι πλέον δεν είμαστε μόνοι. Ο Βαρουφάκης δεν είναι η κυβέρνηση.

Δεν σκοπεύω να γίνω χρήσιμος ηλίθιος κανενός. Έχω πίστη στην κυβέρνηση.

Κι αυτή η πίστη μου δεν είναι αξιωματική, ούτε δογματική. Είναι αποτέλεσμα ευθυκρισίας.

Καθήκον μας είναι να ασκούμε ορθή κριτική και να μην παρασυρόμαστε από τις ορμές μας ή από εξαρτημένα αντανακλαστικά.

Άλλωστε ήμουν εκείνος που είχα το 2013 προλέξει πως θα πρέπει να είμαστε η αντιπολίτευση στην νέα κυβέρνηση. Αλλά οφείλουμε να είμαστε έντιμοι.

Η τοποθέτηση π.χ του Σημιτικού Χριστοδουλάκη στην τράπεζα Πειραιώς είναι κόκκινο πανί που θα έπρεπε να κάνει την κυβέρνηση να κάνει ντου στις τράπεζες μια ώρα αρχύτερα.

Αν δεν το κάνει μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, θα μας φέρει στη δυσάρεστη θέση να κάνουμε εμείς ντου στη βουλή. Αυτή τη φορά όχι ως αγανακτισμένοι. Ως αποφασισμένοι. Κι αυτό θα είναι μια ακόμη ιστορική τραγωδία για μια χώρα σημαδεμένη βαθειά από πλειάδα τέτοιες. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 10/2/2015

Read More »

Ηχούν τα σήμαντρα του μεγάλου πολέμου

Πολύ αργά, πολύ λίγο.

Τα ανδρείκελα που περνιούνται για Ευρωπαίοι ηγέτες, η Μέρκελ και ο Ολάντ, επισκέφτηκαν εσπευσμένα τον Πούτιν στην Μόσχα την Παρασκευή.

Ο πανικός τους δεν οφείλεται φυσικά μόνο στο ότι η ελληνική κυβέρνηση έδωσε φωνή στις έλλογες ενστάσεις έναντι στο καταστροφικό παιχνίδι της Γερμανίας κατά της Ρωσίας, αλλά κυρίως στο γεγονός ότι οι ρωσόφωνοι αυτονομιστές επελαύνουν στην ανατολική Ουκρανία χωρίς καν την κεντρική εμπλοκή της Ρωσίας στον εμφύλιο. .

Η Μέρκελ δεν προσπαθεί να σώσει την Ευρώπη: Χωρίς καμιά αμφιβολία, αν συνεχιστεί το παιχνίδι αυτό κατά των Ρώσων, η Ευρώπη θα ξαναζήσει τη φρίκη του πολέμου, ενός πολέμου που μπορεί να αποβεί ακόμη πιο καταστροφικός από τους δύο προηγουμένους. Η Μέρκελ δεν προσπαθεί να σώσει την ευρωπαϊκή πατρίδα, την παρτίδα θέλει να σώσει και τον κώλο της.

Είχαμε ξανατονίσει ξανά και ξανά πως οι πολιτικές και οι πολιτικοί αυτοί που επικαλούνταν τη σωτηρία της Ευρώπης θα την κατέστρεφαν. Είχαμε τονίσει πως το βρώμικο παιχνίδι των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας είχε ως στόχο την απομόνωση της Ευρώπης και την αποτροπή ενός χώρου αγαστής συνεργασίας ανάμεσα σε Ευρώπη, Ευρασία και Ασία.

Είχαμε τονίσει πως η μέγιστη ηλιθιότητα των Γερμανών να υποστηρίξουν το Ουκρανικό βρώμικο παιχνίδι από την αρχή του προκειμένου να τους επιτραπεί από τους Αμερικανούς να επιβάλουν τον οικονομικό τους ολοκληρωτισμό στην Ευρώπη, θα απέβαινε καταστροφική και για την Ουκρανία και για την Ευρώπη.

Ακόμη και ο αμερικανόφιλος Γκορμπατζώφ αναφωνούσε «μα έχουν χάσει εντελώς το μυαλό τους οι αμερικάνοι;». Ακόμη και ο μακελάρης των λαών Κίσινγκερ μίλησε για λάθος χειρισμούς.

Τώρα, ακόμη κι η Μέρκελ αντιλαμβάνεται τις μοιραίες συνέπειες της επιλογές της. Για μια ακόμη φορά η Γερμανία μέσα στην βλακώδη μεγαλομανία της και τη μεγαλειώδη μυωπία της λειτούργησε σαν χρήσιμος ηλίθιος των αμερικανών και έβαλε γερά θεμέλια για μια καινούρια ερειπωμένη Ευρώπη.

Επιμείναμε πως η ελληνική κυβέρνηση δεν πρέπει να σταματήσει με τίποτε και μπροστά σε τίποτα αν δεν αναθερμανθούν και δεν μπουν στη σωστή τους βάση οι Ευρωρωσικές σχέσεις. Είναι θέμα επιβίωσης όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης.

Αν το ΝΑΤΟ οπλίσει και επίσημα τους Ουκρανούς, αυτό θα είναι Casus Beli.

H Ρωσία θα μπει στην Ουκρανία γιατί δεν έχει άλλη επιλογή από το να μην δεχτεί τον γεωπολιτικό της στραγγαλισμό.  

Το ΝΑΤΟ θα είναι υποχρεωμένο να απαντήσει. Αμέσως μετά θα θυσιαστούν οι «χώρες χωροφύλακες», η Πολωνία, Εσθονία και Λετονία, των οποίων τα πυραυλικά συστήματα θα αποτελούν μόνιμη απειλή για τα ρωσικά στρατεύματα.

Και μετά οι εμπλοκές θα είναι ανεξέλεγκτες….

Το αναγνωρίζει και ο ίδιος ο Ολάντ πλέον: «Αν δεν βρούμε όχι απλά ένα συμβιβασμό αλλά μια συμφωνία ειρήνης διαρκείας, ξέρουμε απολύτως ποιο θα είναι το σενάριο. Έχει όνομα. Λέγεται ΠΟΛΕΜΟΣ.»

Η ίδια η Μέρκελ αναγνωρίζει τη βλακεία του end game που επιδιώχθηκε εις βάρος της Ρωσίας.

 «Δεν μπορώ να φανταστώ καμία κατάσταση στην οποία βελτιωμένος εξοπλισμός για τον Ουκρανικό στρατό θα εντυπωσιάσει τόσο τον πρόεδρο Πούτιν ώστε να πιστέψει ότι θα χάσει στρατιωτικά» συμπληρώνοντας πως θα ήθελε να εξασφαλίσει την ειρήνη στην Ευρώπη με τη Ρωσία κι όχι εναντίον της.

Αυτά είπε η καγκελάριος που τα χει κάνει της πουτάνας το κάγκελο σε όλη την Ευρώπη.

Αλήθεια κυρά Μέρκελ; Τότε ποιος ήταν αυτός που δούλεψε παράλληλα με τους αμερικάνους για να υποδαυλίσει το ουκρανικό πραξικόπημα απέναντι σε έναν πρόεδρο που ιδανικό δεν το λες αλλά όσον αφορά τα ενταξιακά της Ευρώπης προχωρούσε κανονικότατα; Ποιος έβαλε αγκάθι στα ενταξιακά της Ουκρανίας την απελευθέρωση του σκυλιού των αμερικανών της Τζούλιας της Τιμοσένκο; Μήπως τα κανε ο Πούτιν όλα αυτά; Και ποιος ήταν ο πολύ στενός της φίλος; Ποιος δεν ήθελε η Ουκρανία να γίνει μια γέφυρα συνεργασίας ανάμεσα σε Ευρώπη και Ρωσία;

Η απάντηση στα περισσότερα από τα παραπάνω ερωτήματα είναι: οι ΗΠΑ, με τη συνδρομή της Γερμανίας.

Και για να μην αφήσουμε κάποιο ερώτημα αναπάντητο, ας δούμε ποιος είναι ο φίλος της Τιμοσένκο και το τι δήλωσε το Σάββατο (μεταφέρουμε το δημοσίευμα με κάθε επιφύλαξη καθώς βρίσκεται μόνο σε ρωσικές και ρωσόφιλες πηγές):

«Υπάρχει μια καινούρια Ουκρανία. Υπάρχει μια κοινωνία των πολιτών που ασχολείται πολύ με την πολιτική, έχει τη σχεδόν μοναδική άσκηση της συμμετοχικής δημοκρατίας και το εθελοντικό πνεύμα που γεννήθηκε στην πλατεία Μαϊντάν»

Ώστε αυτό είναι η Ουκρανία κύριε Τζόρτζ Σόρος; Μια νέα Ουκρανία; Δεν είναι μια Ουκρανία που χρησιμοποιήθηκε από Αμερικάνους και Γερμανούς για να πνίξει τη Ρωσία; Δεν είναι μια χώρα που αιματοκυλίζεται σε έναν εμφύλιο χωρίς τέλος; Δεν είναι η πιθανότερη αιτία για να ξεσπάσει ο Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος;

Πέστε μας και για την ιδανική Νέα Ελλάδα που ο φίλος σας ο ΓΑΠ δημιούργησε σύμφωνα με το όραμα σας, την Ελλάδα της απόγνωσης, την Ελλάδα αποικία χρέους.

Ναι θα υπάρξει Νέα Ουκρανία και Νέα Ελλάδα: Όταν εσείς και τα τσιράκια σας βρεθείτε όλοι μαζί στο πρώην κελί της Τιμοσένκο.

Αυτός είναι ο άνθρωπος που εκτιμάς Γιάννη Βαρουφάκη. Και καλό και έντιμο θα ήταν να τους αποκηρύξεις όλους αυτούς δημόσια αντί να τους υπερασπίζεσαι και να αφήσεις τα πράγματα να πάρουν το δρόμο που πρέπει να πάρουν.

Η Ρωσία δέχτηκε τα πάντα από αμερικάνους και Γερμανούς: την απόπειρα γεωπολιτικού στραγγαλισμού, εμπάργκο, παγώματα λογαριασμών, εκβιασμούς προς τρίτους για να μην συνεργάζονται με ρωσικές εταιρίες. Δέχτηκε το υπερόπλο του Πετρο-πόλεμου, την σκόπιμη πτώση των τιμών του πετρελαίου από τους σαουδάραβες για να στραγγαλιστεί και η οικονομία της. Έδειξε αυτοσυγκράτηση απέναντι στην συνδυαστική εφαρμογή των πιο μαφιόζικων πρακτικών στον πλανήτη.

Η επόμενη πρόκληση απέναντι της θα είναι και η τελευταία: για όλους μας.

Τι περιμέναν; Ο πούτιν δεν είναι Γιέλτσιν, δε θα άφηνε τη χώρα του να γίνει έρμαιο στις ληστρικές προθέσεις των δυτικών ηγεσιών. Οι Ρώσοι δε θα το επέτρεπαν αυτό.

Κι όταν ο Πούτιν ακύρωσε εν ριπή οφθαλμού τον South Stream οι Γερμανοί παραπονούνταν με νάζι σαν παιδί που έχει κάψει το σπίτι του γείτονα και διαμαρτύρεται που ο γείτονας θυμωμένος του πήρε τα σπίρτα από το χέρι.

Αυτοί είναι οι άθλιοι υπαλληλίσκοι της τραπεζοκρατίας που φυτιλιάζουν όλη την Ευρώπη. Και πρέπει να απομακρυνθούν από τους ίδιους τους λαούς για να μη ζήσουμε ξανά ολοκαυτώματα.

«Η Γερμανία είναι αφοσιωμένη στην ιδέα της Μεγάλης Ευρώπης από την Λισσαβώνα ως το Βλαδιβοστόκ. Η ασφάλεια και η συνεργασία στην Ευρώπη είναι εφικτή μέσω του διαλόγου»

Μωρ’ τι μας λέτε κυρά Μέρκελ; Εσείς δεν συνδράματε τους Αμερικάνους να γίνει μια ολόκληρη χώρα, η Ουκρανία, κόκκινη γραμμή και αιτία πολέμου;

Δε κάνατε πλάτες στους αμερικανούς να γίνει η Μέση Ανατολή μια κόλαση επί της γης;

Μεγάλη Ευρώπη από το Βλαδιβοστόκ μέχρι την Λισσαβώνα; Θα μου επιτρέψετε να προσθέσω και την Κύπρο;

Μα τι λέω; Εσείς παραδώσατε την Κύπρο με τις ευλογίες του Σαμαροβενιζέλου στους Ισραηλινούς και το δίκιο των εταιριών.

Και οδηγείτε ένα από τα πιο σημαντικά γεωστρατηγικά διαχρονικά σημεία του πλανήτη, τη μικρή και φαντασμένη Ελλάδα, έξω από την ΕΕ.

Αυτή είναι η ιδέα σας για τη μεγάλη Ευρώπη;

5 χρόνια γερμανικός μονόλογος μέσα σε ένα αμερικανικό τραγούδι ραπ.

Σκάσε τώρα. Και βάλε το «διάλογο» εκεί που ξέρεις. Καιρός να μιλήσουν κι άλλοι που δεν έχουν καταστρέψει την Ευρώπη δύο φορές και δεν πάνε να την καταστρέψουν και τρίτη.

Αν δεν μπορείς να λύσεις το ουκρανικό και το ελληνικό σκάσε και άσε άλλους που μπορούν κι θέλουν να τα λύσουν.

Για χρόνια περιγράφω όλα αυτά που συμβαίνουν και θα συμβούν περιθωριοποιημένος σε μια κοινωνία ζόμπι. Αυτή όμως άρχισε να ξαναζει έστω και κεντρικά πολιτικά. Όλοι οι κόποι μου και οι θυσίες είναι ασήμαντες μπροστά στην πιθανότητα να αποφευχθεί το πανανθρώπινο μακέλεμα. Γιατί όλα όσα περιέγραφα, όλες αυτές οι μαφιόζικες πολιτικές της Δύσης εκεί οδηγούν. Στέρεψε ο πλανήτης από αντιπολεμικό κινήματα; Στέρεψε ο κόσμος από αντιπολεμικούς ψηφοφόρους;

Όπως έκανε η Ελλάδα, έτσι κι η Ευρώπη πρέπει να απομακρύνει  αυτές τις δολοφονικές ηγεσίες το συντομότερο δυνατό. Το συντομότερο δυνατό πρέπει να απογαλακτιστεί κι από την αμερικανική επιρροή.

Αν δεν το κάνει … καμπούμ.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο κορυφαίος αξιωματούχος του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη λέγεται Breedlove. Θα έπρεπε να λέγεται Breedhate. Ή ακόμη καλύτερα … Dr Strangelove

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 8/2/2015   

Read More »

Τέλεια εγκλήματα δεν υπάρχουν

Σας το χαμε πει με τη γνωστή μας συνέπεια. Δεν ήταν τυχαίο ότι στο αμέσως προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στον κόκκινο Power Ranger που πήρε το σπαθί του κι έσφαξε τον συγκάτοικο του.

Η κουμουνιστική συνομωσία του ΣΥΡΙΖΑ εχει εξαπλωθεί και δίνει νέα θύματα κάθε μέρα.

Ο serial killer Varoufuckis αφού σκότωσε την τρόικα και λίγο αργότερα τον καθηλωμένο Σόιμπλε, αυτοκτόνησε σήμερα και τον Heinz-Joachim Neubürger, πρώην διευθύνων οικονομικό σύμβουλο της Siemens την περίοδο των σκανδάλων της.

Ο Neuburger μετέφερε τις δόλιες πρακτικές της JP Morgan στην οποία εργαζόταν παλαιότερα στην Siemens για να αυξήσει τις εξαγωγές της μέσω ... δωροδοκιών.

Το 2006 παραιτήθηκε όταν σκάσαν τα σκάνδαλα με πιο ηχηρό από αυτά το ελληνικό και συνέχισε την καριέρα του μετά από διακανονισμό για τα σκάνδαλα σε μικρότερες εταιρίες.

Δε γνωρίζουμε την ώρα και τις συνθήκες της αυτοκτονίας του. Αν αυτή έγινε μετά τη συνέντευξη τύπου Βαρουφάκη-Σόιμπλε όπου ο σατανικός Βαλασόπουλος της Εφ Συν είχε το θράσσος να θέσει το θέμα Χριστοφοράκου-Siemens, κάτι τέτοιο θα αποτελεί διαβολική σύμπτωση.

Αν ισχύει κάτι τέτοιο δύο είναι τα τινά: Είτε η Γερμανία “καθάρισε” το σπίτι της όπως προείπε και ο ίδιος ο Σόιμπλε, είτε, το πιο πιθανό, ο Neuburger θυσιάστηκε για να μην εκτεθεί η χώρα του σε περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση αποφάσιζε να χρησιμοποιήσει το σκάνδαλο Siemens ως διαπραγματευτικό όπλο.

Δεν είναι ότι η Γερμανία δεν έχει βρωμιά. Απλά απαγορεύεται να χαλάσεις το προφίλ της άσπιλης και ακριβοδίκαιας Γερμανίας. Έτσι, ενώ στην Ελλάδα, το δεξί χέρι του Σημίτη Τσουκάτος περηφανευόταν δημοσίως πως τα πήρε από τη Siemens για τα βρώμικα ταμεία του ΠΑΣΟΚ και είναι στα πούπουλα, ο Neuburger και πλήρωσε μεγάλο ποσό και τελικά αυτοκτόνησε.

Και όλα αυτά επειδή. όπως τουλάχιστον μας επιτρέπεται να εικάζουμε, ένας δημοσιογράφος έκανε μια ερώτηση και ένας έλληνας υπουργός έδωσε μια απάντηση.

Τα συλληπητήρια μας στην οικογένεια του και στους ανθρώπους που τον αγαπούσαν. Δεν πρόκεται να χύσουμε δάκρυα για αυτόν όμως. Δε μας περισσεύουν άλλα. Ελπίζουμε και οι αγαπημένοι του Neuburger να στείλουν κάποτε συλληπητήρια στις χιλιάδες οικογένειες των Ελλήνων που αυτοκτόνησαν, θύματα του Neuburger, του Σημίτη, του Σαμαρά και του Παπανδρέου.

Εγώ πάντως δεν έχω δεχτεί συλληπητήρια απο κανέναν τους για τη μητέρα μου.

Κοσμοχαλασμός συμβαίνει από τότε που ξαναψηφίσαμε ελληνική κυβέρνηση: ακόμη και η πρώην παρακρατική Χρυσή Αυγή χαιρετίζει την κυβέρνηση αυτή ως πατριωτική, ενώ οι συνομιλητές της και ακροδεξιοί σύμβουλοι του Σαμαρά Κρανιδιώτης και Μπαλτάκος που θέλαν να “σκοτώσουν” το ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να αρχίζουν να αναθεωρούν. Ο Μπαλτάκος δε, βαράει προσοχή στη νέα κυβέρνηση.

Ίσως κάποτε να συνειδητοποιήσουν ότι υπηρέτησαν μια προδωτική κυβέρνηση. Ψέμματα: δεν την υπηρέτησαν απλά, διαμόρφωσαν την ατζέντα της.

Αυτοί δεν πρόκειται να αυτοκτονήσουν. Ούτε ο Πάγκαλος πρόκειται να αυτοκτονήσει όπως δεσμεύτηκε προεκλογικά: Δεν πειράζει. Αυτό το παχύδερμο θα το πνίξει μια μέρα το ίδιο του το λίπος.

Το βασικό είναι ότι πλέον σαν χώρα αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε τουλάχιστον να εμποδίσουμε την αυτοκτονία μας.

Τη σκανδάλη της ρωσικής ρουλέτας άρχισαν να την τραβούν πλέον και οι Γερμανοί. Και ήδη μετράν τρεις νεκρούς.

Τα ναζιστικά τους αντίποινα έρχονται.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 6/2/2015

Read More »

V for Varoufuckis

Θέλω να ζητήσω συγγνώμη από τον ελληνικό λαό και να παραδώσω τον εαυτό μου στην κρίση του:

Οι εχθροί του λαού είχαν δίκιο για τα καταστροφολογικά τους σενάρια για την διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ.

Εντάξει, μπορεί να μη βγήκε και ο Γκοτζίλα -αυτός περιμένει να μας φαει για όταν βγούμε από το Ευρώ για να του ρθει πιο φθηνος ο λογαριασμός- αλλά γίναν άλλα εξίσου φρικτά πράγματα: Τη μέρα των εκλογών ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης έβαλε βηματοδότη.

Λίγες μέρες μετά ο κόκκινος Power Ranger σκότωσε το συγκάτοικο του... με σπαθί, δίνοντας έτσι έναν τραγικό χαρακτήρα στη σειρά των ισραηλινών Saban και Levy που για χρόνια γελοιοποιούσε το Επικό στοιχείο με τους πιο γελοίους ήρωες και κακούς που έχει δει η ανθρωπότητα.

Δεν ήταν ο πράσινος ή ο μωβ ή ο φούξια Power Ranger. Ήταν ο ΚΟΚΚΙΝΟΣ. Η κουμουνιστική συνομωσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει διεισδύσει παντού, ακόμη και σε παιδικές σειρές.

Μερικές μέρες αργότερα, ένα ακόμη πιο φρικτό έγκλημα συνέβη: Παρότι αμερικανοτραφής, κρυπτοκουμουνιστής Υπουργός Οικονομικών δολοφόνησε με πολλαπλές πισώπλατες μαχαιριές έναν ηλικιωμένο ανήμπορο με προβλήματα κινητικότητας μπροστά στα έντρομα μάτια δεκάδων δημοσιογράφων απ όλο τον πλανήτη. Ο serial killer είχε προηγουμένως σκοτώσει και την Τρόικα. 

Ο άνθρωπος που ανθελλήνισε το ίδιο του το όνομα κλέβοντας το ένα του ν, ο Γιάνης ο Βαρουφάκης έκλεψε και το σόι του Σόιμπλε. Και έτσι από το Σόιμπλε έμεινε μόνο το Μπλε, το χρώμα της γαλανόλευκης, το χρώμα που είχε το πρόσωπο του Γερμανού Υπουργού Εξωτερικών κατά την κοινή συνέντευξη τύπου.

Δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στο ποιον υπηρετεί ο Γιάνης, έχω όμως πλήρη εμπιστοσύνη στις ικανότητές του. Το ποιον υπηρετεί πραγματικά θα το δούμε μόνο στο end game κι αυτό θα αργήσει να ρθει. Αλλά όποιον κι αν υπηρετεί, το κάνει έξοχα:

Ακολουθώντας πιστά την βρωμερή κουμουνιστική τακτική του “φόβου που αλλάζει στρατόπεδο” και ακτινοβολώντας πουστιά, ο Γιάνης χρησιμοποίησε τη Χρυσή Αυγή ως επιχείρημα. Οι φίλοι μας οι Γερμανοί που μας καταλαβαίνουν όσο κανένας άλλος σε όλο τον πλανήτη πρέπει να μας βοηθήσουν για να μη γεμίσουμε ναζίδες, έτσι του πε του Σόιμπλε και του βγαλε το Σόι.

Έπιασε τόπο το επιχείρημα. Οι Γερμανοί μισούν τους γιαλαντζί Ναζί. Λογικό είναι. Άμα έχεις φτιάξει το αυθεντικό, μισείς την απομίμηση. Γουστάρουν μόνο τους πραγματικούς ναζί, όπως αυτούς της Ουκρανίας που καίνε σκοτώνουν και ρημάζουν και θέλουν να εξαφανίσουν τους ρωσόφωνους από προσώπου γης ακόμη και με πυρηνικά.

Την τακτική του ναρκέμπορα του 90 όπως τον παραλλήρισε ο Guardian συνέδραμε κι ένα από τα βαποράκια του ΣΥΡΙΖΑ από την εφημερίδα των πρώην σκλάβων που απελευθερώθηκαν, αυτούς τους σύγχρονους Σπάρτακους της Εφημερίδας των Συντακτών που τόλμησε να θέσει επί τάπητος το θέμα Χριστοφοράκου-Siemens.

O Γιάνης πήρε την ασίστ και την κάρφωσε στα μούτρα του Σόιμπλε. Είπε πως η καταπολέμηση της διαφθοράς είναι εσωτερική μας υποχρέωση αλλα, να, υπάρχουν και κάποια θεματάκια που είναι διακρατικά και έχουν συμβεί εντός της ΕΕ που αφορούν και τις εταίρες μας. ΛΕΓΕ ΜΕ SIEMEΝS.

Μόνο το κατοχικό δάνειο δεν ανέφερε ο Γιάνης, αλλά έχουμε χρόνο και για αυτό.

Για όσους δεν καταλαβαίνουν τι κάνει ο Γιάνης, επιτρέψτε μου να σας πω: Μέσω “επιθέσεων φιλίας” κερδίζει χρόνο για να προλάβουμε να ανασυνταχτούμε εσωτερικά για αυτά που έρχονται.

Μια ακόμη μάχη κερδίθηκε. Πολλές ακόμη μένει να δοθούν. Κι ελάχιστες επιτρέπεται να χαθούν.

Δεν πρέπει να ψωνιζόμαστε. Την τελευταία φορά που την ψωνίσαμε μας ήρθε ο λογαριασμός των μνημονίων.

Αυτή τη στιγμή ο Σόιμπλε θέλει να βάλει το Βαρουφάκη σε φούρνο μικροκυμάτων. Θα έβαζε κι όλη την Ελλάδα αν μπορούσε. Αλλά δεν μπορεί.

Αντι αυτού θα προχωρήσει σε αντίποινα με το γνωστή ναζιστική μεθοδικότητα που πάντα διέκρινε τους Γερμανούς. Ήδη η ΕΚΤ απέρριψε τα ελληνικά ομόλογα, ενώ μας απείλησαν να μας πετάξουν από το NATO... και είναι μόνο η αρχή. Καλημέρα κόσμε! 

Προχθές σκοτώσαμε έναν δικό τους. Σήμερα σκοτώσαμε έναν ακόμη. Και όπως παλιά, για κάθε έναν δικό τους αυτοί θα δοκιμάσουν να σκοτώσουν 10 δικούς μας. Και δε χρειάζονται πλέον δοσιλόγους αν και τέτοιους έχουμε περισσότερους από ποτέ.

Πρέπει να φανούμε ηρωικά έξυπνοι. Η Οδύσσεια μας συνεχίζεται. Πέντε χρόνια περάσαν από τότε που μας βάλαν σε αυτή. Μένουν αλλα 5 χρόνια τεχνασμάτων, αυτή τη φορά από την πλευρά μας για να φτάσουμε στην Ιθάκη μας.

Ο Γιάνης έχει λόγους που αυτή τη στιγμή έχει βγάλει το κούρεμα από τις διαπραγματεύσεις. Ο πιο ασήμαντος από αυτούς είναι ότι ο ίδιος κουρεύεται συχνά και τα παίρνει ΣΥΡΙΖΑ. Ο πιο σημαντικός είναι ότι οι Γερμανοί, σε κάθε τους υποχώρηση, πρέπει να έχουν την αίσθηση ότι κερδίζουν.

Και να σας πω κι ένα μυστικό για τον Γιάνη: Το γιατί γράφει το όνομα του με ένα v. Και το vendetta με ένα v γράφεται. V όπως Varoufuckis. V όπως Venceramos.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 5/2/2015

Read More »

Σώτη Νάνε

Ήταν κάποτε αριστεροί ή  έτσι θέλαν να λένε στον εαυτό τους και τους άλλους, γιατί τότε ήταν τρέντυ. Κατά βάθος ήταν πασόκοι , απολαμβάνοντας τα προνόμια της αναξιοκρατίας- κάποιοι από αυτούς δε τα διαμοίραζαν κιόλας όντως κρυπτοκομισάριοι του. Όταν λοιπόν ο πάτρωνας τους άρχισε να πεθαίνει, έσπευσαν σαν ήρωες να υπερασπιστούν το ετοιμοθάνατο μα αγάπησαν το φονιά του.

Δεν είναι παράδοξο. Λατρεύουν τη δύναμη, ακόμη και όταν προσποιούνται ότι την απεχθάνονται.

Η Σώτη Τριανταφύλου ξεκίνησε ηρωικά περιγράφοντας τις στρεβλώσεις του δικού της χώρου, ρισκάροντας να γίνει μη αρεστή στους συντρόφους της.

Με τα χρόνια όμως, έγινε και αυτή μια από τις στρεβλώσεις της αριστεράς, τις κυρίαρχες. Όταν η χώρα, η σάπια όντως χώρα χάρη στην πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία των ίδιων ανθρώπων που θα την παρέδιδαν στους οικονομικούς της δολοφόνους, παραδόθηκε αμαχητί στον νεοφιλελευθερισμό, αυτοί, ΟΙ ΣΙΓΑΣΤΗΡΕΣ θα έπνιγαν με ψευδοεπιχειρήματα τις κραυγές ενός λαού που πέθαινε γράφοντας θεωρίες περί οικονομικής ηθικής και αξιοθάνατου.

Υπάρχει κάτι καλύτερο, κάτι ανώτερο μας γράφανε που διορθώνει τα λάθη των ανθρώπων. Την «ανωτέρα βία», την προκρούστεια κλίνη των μεγάλων ιδιωτικών συμφερόντων, τον νεοφεουδαλισμό, την περιγράφαν ως μια αλάνθαστη οικονομική θεωρία και πρακτική που ερχόταν να τιμωρήσει τους αμαρτωλούς και να αποκαταστήσει τα πράγματα.

Μια Ναζί αφήγηση.

Μια αφήγηση παράλληλα παλαιοδιαθηκική.

Μια χώρα Άουσβιτς για τους πολλούς, τα σύγχρονα Σόδομα και Γόμορα.

Και αυτοί να σκεπάζουν τις κραυγές γράφοντας και ακούγοντας τις αγαπημένες τους μουσικές.

Μια ράτσα ανώτερη.

Αυτοί οι παραδομένοι εξ αρχής μας λένε ότι το τέρας δεν μπορεί να ηττηθεί, ότι δε γίνεται να ηττηθεί.

Ακόμη και τώρα που οι πρώτες μάχες δόθηκαν και φαίνεται ότι δεν είναι άτρωτο, αυτοί, οι εραστές του τέρατος διακατέχονται από αυτή την αρχική τους πεποίθηση.

Κι ήταν αυτή η πίστη που κανε το τέρας να μοιάζει άτρωτο.

Δεν είναι πια όμως.

Οι λάτρεις του δεν μπορούν να το δεχτούν. Βλέπετε εξαρτάται η ζωή τους από αυτό: τα προνόμια τους, οι πωλήσεις τους, ότι έχουν και δεν έχουν εξαρτώνται από αυτό.

Οι ύμνοι τους για το τέρας μόνο τερατωδία θα μπορούσε να ναι.

Η σπείρα που πουλάει λαθραίο πνεύμα είναι αμετανόητη.

Έτσι σχετικά πρόσφατα, η Σώτη έγραψε ένα άρθρο UPοψης με τίτλο «Ό,τι να ‘ναι».  Έντιμος τίτλος. Γιατί αυτό ακριβώς είναι το κείμενο: Ό,τι να’ ναι- Σώτη να΄ναι κι ό,τι να ‘ναι.

Δεν είναι ότι δεν περιέχει αλήθειες το κείμενο. Αλλά μερικές αλήθειες είναι η μαγιά της προπαγάνδας. Τις χρειάζεσαι για να φουσκώνει το κείμενο, να δείχνει ότι το χει γράψει ένας μεγάλος άνθρωπος, ένας άνθρωπος φιλαλήθης, ένας άνθρωπος που ξερνάει αλήθειες.

Το «Ότι να ‘ναι» είναι όμως ένα κείμενο εμετικό. Τα ψήγματα αλήθειας που περιέχει είναι ότι έχει απομείνει από όσες αλήθειες είχε καταφέρει να αφομοιώσει η Σώτη τα τελευταία χρόνια. Άλλωστε, στον κόσμο που ζει, οι αλήθειες δεν μπορούν να επιβιώσουν. Για αυτό και ο χώρος αυτός παράγει διαρκώς ψεύδη

Γράφει λοιπόν η Σώτη:

Πρώτο θέμα: «Στο μεταξύ, στη Σαουδική Αραβία αποκεφαλίζουν γυναίκες καταμεσής στο δρόμο – το ζήτημα περνάει στα ψιλά. Για όλα φταίνε οι ΗΠΑ, η ΕΕ και η Μοσάντ.»

Από ποιον περνάει το θέμα Σώτη στα ψιλά; Από τους συναδέλφους σου φυσικά. Από τους τύπους που παίρνουν παχυλούς μισθούς, κάποτε σε πετροδόλλαρα και τώρα σε Ευρώ ακριβώς για να συγκαλύπτουν τέτοια θέματα. Εμείς, μια χούφτα άνθρωποι που ούτε έξω από τα γραφεία των μεγάλων εκδοτικών συγκροτημάτων δεν μπορούσαμε να περάσουμε χωρίς ομπρέλα γιατί είχαμε την κακή συνήθεια να περιγράφουμε άμισθα την πραγματικότητα αντί να την κατασκευάζουμε επ’ αμοιβή, τα γράφαμε Σώτη.

Ακόμη και τώρα συγκαλύπτεις Σώτη: Γιατί η Σαουδική Αραβία δεν είναι απλά το πιο καταπιεστικό καθεστώς στον πλανήτη: Είναι αυτή που μαζί με τις ΗΠΑ, χώρες της ΕΕ και ενίοτε και το κράτος κατοχής που λέγεται Ισραήλ χρηματοδότησαν εξτρεμιστές ισλαμιστές για να ανατρέψουν καθεστώτα που δεν τους εξυπηρετούσαν.

Εσείς τα αποκρύψατε αυτά, εσείς οι διαμορφωτές γνώμης.

Γράφεις ειρωνικά: Δεύτερο θέμα

«Πρέπει να δώσουμε στο ΣΥΡΙΖΑ μια ευκαιρία. Τι είδους ευκαιρία. Ευκαιρία να γίνουμε μπανανία»

Σωστά. Ξεχνάς βέβαια ότι η Αμερική δεν παράγει μπανάνες: παράγει μπανανίες: Έτσι το 1956 πχ., οι αμερικάνοι οργάνωσαν πραξικόπημα στη Γουατεμάλα και ανέτρεψαν τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο Guzman ο οποίος επιχείρησε να απαλλοτριώσει αχρησιμοποίητες καλλιέργειες της United Fruit Company, του κολοσσού της Μπανάνας που σφετερίστηκε το μεγαλύτερο κομμάτι των καλλιεργήσιμων γαιών της χώρας. Αυτό που η Αμερική έκανε με πρόσχημα τη «Σοβιετική Απειλή» στη δεκαετία του 1950, τις επόμενες δεκαετίες το κανε μέσω του θεωρίας του Νεοφιλελευθερισμού και σε άλλες χώρες της λατινικής αμερικής, Μετά προχώρησε Ασία, Ανατολική Ευρώπη. Και το 2010, με το σύμφωνη γνώμη της Γερμανίας το κανε μέσω του ΔΝΤ και στην Ελλάδα. Δεν φτιάχνει ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε μπανάνες ούτε μπανανίες. Οι ιμπεριαλιστές και οι νεοαποικιοκράτες τις φτιάχνουν. Τότε με πρόσχημα την σοβιετική απειλή και έπειτα με πρόσχημα τις οικονομικές κρίσεις. Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι θεωρία. Όπλο είναι που κραδαίνουν τα ιδιωτικά συμφέροντα υπό την πατρονία των μεγάλων δυνάμεων. Α ναι. Και για να μην ξεχνιόμαστε. Το πραξικόπημα στην Γουατεμάλα είχε την κoδική ονομασία Operation Success. Οι πολιτικές στην Ελλάδα ονομάστηκαν Success Story. Είναι να τρομάζει κανείς με τις ιστορικές συμπτώσεις, δεν βρίσκεις;

Και γράφεις:

«Παρακολουθώ με κρυφή ελπίδα τις δηλώσεις και τις απαντήσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ για να εντοπίσω τη σωφροσύνη και την εξυπνάδα που απαιτούνται ώστε να δικαιολογηθεί αυτή η ευκαιρία.»

Είναι λίγο δύσκολο να σου περιγράψω τι σημαίνει εξωτερική πολιτική καθώς προαπαιτεί μια ευρεία αντίληψη εκ μέρους του αποδέκτη. Εγώ πχ παρότι δεν είμαι και ούτε έγινα ΣΥΡΙΖΑ έχω καταγράψει κινήσεις εξαιρετικής στρατηγικής ευφυΐας από την ηγετική του ομάδα. Ένα παράδειγμα μόνο: Όταν η Ελλάδα περίμενε τον Ολάντ, έναν ακόμη «σωτήρα της Ελλάδας» όπως τον περιέγραφαν οι συνάδελφοι σου για να τυφλώσουν την κοινή γνώμη, μετά την εκλογή του ο Τσίπρας τον προειδοποίησε να μην γίνει Ολαντρέου. Τότε όλοι πέσατε να τον φάτε τον ιερόσυλο Τσίπρα που κατάστρεψε μια εξωτερική πολιτική που για 6 χρόνια δεν είχαμε. Τελικά ο Ολάντ, με τη μέχρι σήμερα πολιτική του και εκτός απροόπτου θα μείνει στην ιστορία της γαλλικής πολιτικής ως ο μικρότερος πολιτικός άντρας όλων των εποχών.

Αρχίζεις μετά τα στιγμιαία ψυχογραφήματα:

Γράφεις:

«Και σαν να μη φτάνει αυτό, η προοπτική της εξουσίας τούς έχει προκαλέσει (τους Συριζαίους) ένα είδος μέθης με αποτέλεσμα… ψεύτικη σιγουριά, άρση των αναστολών που υπαγορεύουν οι κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς. Λένε ό,τι να ’ναι"

Quiz: Ποιος έγραψε δημοσίως «το λέω στη δικιά σου μάνα όταν τη γαμάω από τον κώλο και τραγουδάει Πάριο»; Ποιος είχε αυτή τη μέθη της εξουσίας, την ψεύτικη σιγουριά, την άρση των αναστολών που υπαγορεύουν οι κανόνες κοινωνικής συμπεριφοράς όπως πολύ σωστά γράφεις για τους λάθους ανθρώπους; Μπράβο: Ο φίλος και συνάδερφός σου Θανάσης Χειμωνάς, τομεάρχης πολιτισμού του ΠΑΣΟΚ. 

Και συνεχίζεις να γράφεις: «Επιπλέον, πολλά από τα στελέχη του (ΣΥΡΙΖΑ) είναι εμφανώς ασταθή, 

νευρωτικά, εν εξάλλω καταστάσει.»

Για στάσου. Κάτι μου θυμίζει αυτό. Ναι. Τον μόνιμο υβριστή του ελληνικού λαού, το Θεόδωρο Πάγκαλο που έχει κάθε δίκιο να μας βρίζει καθώς οι Έλληνες ψηφοφόροι ψήφιζαν και πλήρωναν για δεκαετίες έναν άνθρωπο που τους μισεί. Έγραψε λοιπόν για τον Γιάννη Βαρουφάκη ο σύγχρονος Λεβιάθαν: «Δεν ξέρω τι είναι, να πάει σε έναν ψυχίατρο», είπε και πρόσθεσε πως είναι «αγενέστατο να έχεις το χέρι στην τσέπη», κάνοντας και αναφορά στις συμβουλές που του είχε δώσει ο γυμναστής του στο Βαρβάκειο: «κωλόπαιδα, βγάλτε το χέρι από την τσέπη γιατί ξέρω τι πιάνετε εκεί μέσα».

Σώτη, ο Πάγκαλος είχε δεσμευτεί προεκλογικά σπιλώνοντας τις αυτοκτονίες του ελληνικού λαού πως αν βγει ο ΣΥΡΙΖΑ «μαζί θα αυτοκτονήσουμε». Εναλλακτικά δήλωσε πως σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο θα αυτοεξοριζόταν. Ο ΣΥΡΙΖΑ βγήκε, ο Πάγκαλος δεν αυτοκτόνησε. Αφού συντάσσεσαι μαζί του, δεν πάτε μαζί την Αλ Σάλεχ να κάνετε το τρίο των αυτοεξόριστων στο Παρίσι;»

Συνεχίζεις την ψυχολογική σου ανάλυση του μισού λεπτού για να γράψεις έντιμα και ταξικά : «Ο ΣΥΡΙΖΑ διακατέχεται από απωθημένο εξουσίας. Επιδεικνύει τη συμπλεγματική συμπεριφορά του loser που δεν ανέβηκε ποτέ ψηλά στην κοινωνική κλίμακα με αποτέλεσμα να κακολογεί αυτή την κλίμακα και να θέλει να την καταστρέψει».

Σωστά τα λες: ο λαός είναι loser που κινείται όχι για να επιβιώσει με το δυνατόν καλύτερο τρόπο αλλά από φθόνο και κόμπλεξ για τον πλούτο και την καταξίωση θέλοντας να καταστρέψει την ανώτερη τάξη, τα παιδιά ενός ανώτερο θεού.

Να σε ενημερώσω Σώτη ότι η δικιά μου η γενιά συμβίωνε σε μια σχετική ταξική ειρήνη. Εσείς κηρύξατε τον πόλεμο, εσείς ξαναφτιάξατε τάξεις. Και η ανώτερη τάξη που φτιάξατε στην Ελλάδα είναι τόσο κυνική και ηλίθια που αξίζει ή μάλλον πρέπει να καταστραφεί. Τ’ αποδεικνύει το κείμενο σου αυτό. Και η γαλλική επανάσταση από κόμπλεξ γεννήθηκε όχι από ανάγκη για επιβίωση. Τους τελείωσε το παντεσπάνι και δεν καταδεχόντουσαν να φάνε το ψωμί που η άρχουσα τάξη απλόχερα τους μοίραζε με τα ροζιασμένα από τα χωράφια και τους μύλους χεράκια της. Σώτη να ‘ναι γράφεις.

Συνεχίζεις να γράφεις παραλληλίζοντας το ΣΥΡΙΖΑ με παραλυτική αρρώστια, με τοξικομανία, με αλκοολισμό, με τροχαία.

Έχεις ιδέα πόσο έχουν ανέβει τα ποσοστά και οι επιπτώσεις των ασθενειών, του αλκοολισμού και της τοξικομανίας στα χρόνια του μνημονίου;

Η αρρώστια η μολυσματική που ακόμη και ΣΥΡΙΖΑ ψηφίσαμε για να ξεφορτωθούμε είναι η μεταπολίτευση μετά το 1980. Το να προβάλεις όλα αυτά που 30 χρόνια κάνατε στη χώρα σε μια νεογέννητη κυβέρνηση είναι το λιγότερο γελοίο.

Και γράφω κάνατε και όχι έκαναν γιατί στα χρόνια του μνημονίου διάλεξες στρατόπεδο. Δε χρειαζόταν να το κάνεις, δεν είχες ανάγκη αλλά το κανες. Διάλεξες το στρατόπεδο των εργοδοτών σου.  

Και συνεχίζεις να γράφεις, αυτή τη φορά για εξωτερική πολιτική: «Να τη η τρέλα του μεγαλείου: από τον ΣΥΡΙΖΑ θα αρχίσει η διεθνής επανάσταση·θα βοηθήσουν λιγουλάκι και οι Podemos».

Μπορείς να επιδείξεις κι άλλη άγνοια: όταν κάποιοι από εμάς που δεν περνούσαμε ούτε από τα γραφεία σας χωρίς ομπρέλα, περιγράφαμε το μέλλον της ΕΕ και τις φυγόκεντρες τάσεις που οδηγούν μακριά από τον γερμανικό ολοκληρωτισμό εσείς τα ξύνατε με την αυταρέσκεια της αδράνειας, τέτοια φίλαυτη και καθυστερημένη τάξη είστε. 

Βλέπεις τα πρωτοσέλιδα Σώτη; Παγκοσμίως; Γιατί θαρρείς ασχολούνται μαζί μας; Ασχολούνται γιατί φοβούνται. Όπως κι εσύ. Και φοβούνται όχι το να ξεκινήσει η επανάσταση. Φοβούνται γιατί η επανάσταση ήδη ξεκίνησε. Βγήκε από την κούνια πριν προλάβουν να την πνίξουν. Το αν θα ζήσει ή θα πεθαίνει θα φανεί.

Και σιγά την επανάσταση ρε Σώτη: λίγο περισσότερο δημοκρατία, λίγο περισσότερο ισονομία, λίγο περισσότερο διανομή εισοδήματος, λίγη λιγότερη κλεπτοκρατία, και λίγο λιγότερα λαμόγια να πουλάν μόστρα, κόζα μόστρα.

Δεν το λες κι επανάσταση. Εκτός κι αν το λες επανάσταση. Όπως κάνεις εσύ και άλλοι οπαδοί της Μαρίας Αντουανέτας.

Εκτός κι αν εννοείς τη στυλιστική επανάσταση της αντιγραβάτας: εκεί έχεις δίκιο. Το να μη φοράς γραβάτα ανάμεσα στους χαρτογιακάδες της Ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας είναι πράξη επαναστατική.

Μήπως να ξαναφέρουμε και τις ποδιές στα σχολεία;

Γράφεις με θράσος: «(Μία) κατηγορία πολιτών δηλώνει ότι «παθαίνει κατάθλιψη» ακούγοντας ειδήσεις. Προς θεού- μην στεναχωρηθούν οι καλομαθημένες γενιές»

Κατάκρινε τους καλή μου. Που δεν είναι σαδιστές όπως η τάξη σου. Που δε γελάν με τις αυτοκτονίες, τους θανάτους, τη μετανάστευση.

Καιρός ήταν να πληρώσουν οι καλομαθημένοι μεσοαστοί και οι φτωχοδιάβολοι που νόμιζαν ότι όλοι γίναμε ίσα και όμοια. Για τη γαμημένη την τάξη σου δεν βλέπω να γράφεις όμως τίποτε.

Σε αδίκησα: γράφεις παρακάτω: 

«Οι περισσότεροι φτωχύναμε – ωστόσο, πολλοί παραπονιούνται για πράγματα που δεν σηκώνουν παράπονα: διότι περικόπηκαν συντάξεις που δεν έπρεπε να παίρνουν, διότι μειώθηκαν έσοδα από περιουσίες που υπερβαίνουν τη λογική (γιατί κάποιος να διαθέτει π.χ. δεκαέξι ακίνητα; Γιατί να είναι ραντιέρης και να μην κάνει τίποτα ολημερίς;) ή διότι καταργήθηκαν γελοία επιδόματα. Οι βολεμένοι διαμαρτύρονται περισσότερο από όσους ζουν επισφαλώς.»

Ο πατέρας μου και εκατοντάδες άλλες χιλιάδες πατεράδες και μανάδες δίναν τους μισούς από τους μισθούς τους σε εισφορές. Για σαράντα και πενήντα χρόνια. Για να πάρουν αυτό που λέγεται σύνταξη βαριά βαριά για τα επόμενα 20-30 χρόνια. Η τάξη σου τα ρήμαξε τα ασφαλιστικά ταμεία. Δεν τους κόψατε τις συντάξεις στο μισό και στο ένα τρίτο. ΤΟΥΣ ΤΙΣ ΚΛΕΨΑΤΕ. Πάλι αυτή η γαμημένη σου τάξη το κάνε.

Και συμπεραίνεις:

«Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι … σκοτεινές δυνάμεις εξυφαίνουν περίπλοκες και φονικές μηχανορραφίες εναντίον των λαϊκών τάξεων· ότι η ευρωπαϊκή δημοκρατία είναι, στην πραγματικότητα, δικτατορία· ότι είμαστε θύματα των πολυεθνικών»

Μα γιατί να πιστεύουν κάτι τέτοιο; Δε ψήφισαν τον Παπανδρέου γιατί εκείνος προεκλογικά τους έταζε ότι θα φέρει το ΔΝΤ, θα κλείσει τους δουλειές τους και θα τους ταράξει στις περικοπές και τους φόρους; Δεν ψήφισαν το Σαμαρά για να συνεχίσει το έργο του Παπανδρέου; Ερωτώ; 

Μήπως η ευρωπαϊκή δημοκρατία δεν είναι αυτό που η Γερμανία αποφασίζει για όλους τους υπολοίπους; Δεν το λες και δικτατορία αυτό, ούτε καν ολοκληρωτισμό, έτσι δεν είναι; Όσο για τις πολυεθνικές, όχι δεν είναι αυτές που χουν λαδώσει τους πολιτικούς σε όλο τον πλανήτη για να επιβάλλουν συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού που στραγγαλίζουν τους μικρομεσαίους ντόπιους. Δεν έχουν μετατρέψει χώρες ολόκληρες σε ειδικές οικονομικές ζώνες, δεν χρησιμοποιούν την παιδική εργασία, δεν ρίχνουν κυβερνήσεις όπως καλά θυμάσαι πχ της Γουατεμάλας, δεν είναι οι μεγαλύτεροι ρυπαντές, δεν προσπαθούν να σκοτώσουν τη γεωργία στον πλανήτη με τα μεταλλαγμένα, δεν πουλάν επικίνδυνα φάρμακα και εμβόλια για ανύπαρκτες ασθένειες.  

Οι ισχυροί είναι τα καλά παιδιά και οι λαοί πουτάνας γιοι.

Κανείς δεν είπε ότι οι λαοί είναι τέλειοι. Έχουν πολλά κουσούρια. Ένα από τα χειρότερα είναι πως όταν καλοπερνούν τείνουν να μην αμφισβητούν αυτούς που τους επιβουλεύονται και όταν περνάν άσχημα είναι καχύποπτοι ακόμη προς αυτούς που θέλουν να τους σταθούν. Γενικά οι λαοί τείνουν να έχουν κακό κριτήριο. Για αυτό και οι άρχουσες τάξεις τους τείνουν να είναι οι χειρότερες που θα μπορούσαν να έχουν. Και η Ελλάδα είναι το χειρότερο παράδειγμα αυτών των παγκοσμίων τάσεων.

Αλλά ας αφήσουμε τα ταξικά. Ας μιλήσουμε για κάτι το πανανθρώπινο: Οι άνθρωποι γερνάν. Άλλοι γερνάνε κι ωριμάζουν κι άλλοι γερνάνε και σαπίζουν. Και οι συγγραφείς γερνάνε. Άλλοι γερνάνε απ έξω κι άλλοι από μέσα. Γερνάνε τόσο που γράφουν «ότι να ‘ναι».

Σώτη να ‘ναι.

Σώτη νάνε.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com

Read More »