Προς συγκυβέρνηση: Άλλο στρατηγήματα κι άλλο τεχνάσματα

Περνάν οι μέρες μάλλον άγονα.

Μετά τις πρώτες μέρες εντυπωσιασμού, περιμένουμε κάποιο σημείο ότι το θαύμα έρχεται. Και εισπράττουμε συχνά το αντίθετο.

Λένε ότι είναι πολύ νωρίς. Συμφωνώ. Αλλά ο κίνδυνος του να είναι σύντομα πολύ αργά υπερσκελίζει κατά πολύ τη δικαιολογία του ότι τώρα είναι πολύ νωρίς.

Ο λαός ψήφισε τη συγκυβέρνηση για να σταματήσει ο μνημονιακός πόνος και να αντιμετωπιστεί η παθογένεια που έφερε τη χώρα ως εδώ, να απομακρυνθούν οι υπαίτιοι από το δημόσιο βίο.

Είχα τονίσει πως το δεύτερο δεν είναι απλά λαϊκό αίτημα αλλά και απαραίτητο διαπραγματευτικό όπλο. Το ξέρετε κάθε φορά που σας κοπανάν οι Ευρωπαίοι με το ρόπαλο «της τήρησης των δεσμεύσεων των προηγούμενων κυβερνήσεων» πως πρέπει αν μη τι άλλο για λόγους εθνικούς να απονομιμοποιήσετε τις προηγούμενες κυβερνήσεις: Και ο μόνος τρόπος για να γίνει αυτό είναι να καταδικαστούν νομικά.  

Αντί αυτού και πέραν των συμβολικών κινήσεων και της ρητορείας, προτείνεται για ΠτΔ ο Προκοπάκης Παυλόπουλος, ένας άνθρωπος ο οποίος ναι μεν αναγνώριζε την αντισυνταγματικότητα των όσων ψήφιζε παρά ταύτα ως καλός Προσκοπάκης που ήταν τα ψήφιζε…

Δύο πράγματα πρέπει να προσέχει που τα βάζει ένας πολιτικός άνδρας. Το πρώτο και κύριο είναι η υπογραφή του. Και ο κος Παυλόπουλος έβαζε τις υπογραφές του στην θανατική καταδίκη της χώρας κατά εξακολούθηση.

Δεν είναι αυτός ο Πρόεδρος εγγυητής της δημοκρατίας. Κάτι τέτοιο θα ήταν πχ ο κος Κοντογιώργης. Ο Πάκης είναι εγγυητής του ενδοτισμού.

Δεν κρίνω τον Παυλόπουλου ως στέλεχος της κυβέρνησης Καραμανλή ούτε και αναπαράγω τη λάσπη του πασοκισμού για εκείνη την περίοδο. Τον κρίνω όμως για τα χρόνια του ως μνημονιακού βουλευτή. Και έτσι κρίνω και τον Κώστα τον Καραμανλή.

Λένε πως χρειαζόμαστε μια ευρύτερη συναίνεση και πως η κίνηση αυτή ήταν στρατήγημα για να αποδυναμωθεί ο Σαμαρισμός. Σωπάτε καλέ: Την ευρεία συναίνεση τη δίνει σήμερα το 75% της λαϊκής αποδοχής που έχει η συγκυβέρνηση. Ο Σαμαρισμός είναι πολύ κάτω από το 18% που έχει σήμερα η ΝΔ. Η επανόρθωση των Καραμανλικών, αυτό που προεκλογικά φαινόταν μια όχι και άσχημη στρατηγική, με τις σημερινές συνθήκες είναι ένας επικίνδυνος αναχρονισμός.

Οπότε γιατί ανασταίνετε ένα Λάζαρο που βρίσκεται ήδη σε αποσύνθεση;

Ψηφίσαμε Συριζα και Ανελ με εντολή να αναστήσει τους σάπιους;

Όχι φυσικά. Το αντίθετο ψηφίσαμε: Να τους θάψουμε τόσο βαθειά που να μη βρωμάει η χώρα από την μπόχα τους.

Όχι, δεν ψηφίσαμε καλοΣαμαριτισμό στη θέση του Σαμαρισμού.

Και βάζετε τώρα για Φρουρό της δημοκρατίας έναν τσιλιαδόρο, εφιάλτες να φυλούν Θερμοπύλες. 

Ποιος υπέδειξε στον Τσίπρα αρχικά τον δήθεν ατσαλάκωτο Αβραμόπουλου και έπειτα τον Πάκη; Ποιανού ήταν η φαεινή ιδέα του ότι θα δούμε προκοπή με τον Προκόπη πρόεδρο;
Ποιος επιμένει σε κάτι που πλέον δεν έχει πλέον νόημα και μόνο φθορά προκαλεί; 

Ποιος εν τέλει κυβερνά τη νέα κυβέρνηση;

Τα ίδια Παντελάκη μου τα ίδια Παντελή μου;

Μετά από κάθε εθνική καταστροφή να’ σου και το Νέο που υπόσχεται περισσότερη δημοκρατία και καταλήγει με μοναδική μέριμνα την εθνική συμφιλίωση, την απόδοση δηλαδή συγχωροχαρτιών στους υπαιτίους.

Καινούριοι λωτοφάγοι παράγονται και η παθογένεια ξανά προς τη δόξα τραβά.

Δικαιώστε όλους αυτούς που σας απαξίωναν: Το Σαμαρά, το Βενιζέλο, το ΚΚΕ, τον Καζάκη, τον Μανδραβέλη, τον Πρετεντέρη και την Τριανταφύλλου, τους αναρχικούς, τους Γερμανούς και τους απολιτικούς που είχαν για μόνιμη επωδό το σαδομαζοχιστικό «Τίποτε δεν αλλάζει σε αυτή τη χώρα».

Σας το χει πει: η ρήξη θα γίνει: απλά αυτή τη φορά έχετε το προνόμιο να διαλέξετε να μην γίνει στο γνωστό πεδίο, να μην γίνει στο εσωτερικό της κυβέρνησης και απέναντι στο λαό, αλλά να γίνει απέναντι στους εχθρούς του.

Τι περιμένετε; Παρά τη παραφιλολογία οι διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους δεν προχωρούν: Τι θέλετε; Να σας πετάξουν ένα κόκκαλο για να ισχυριστείτε πως ο λαός δεν προδόθηκε, πως οι προσδοκίες και τα προτάγματα του ικανοποιήθηκαν;

Αυτά που κάποτε μου μοιάζαν μεγαλοφυή στρατηγήματα τώρα μου μοιάζουν φθηνά τεχνάσματα.

Το whatever it takes του Γιάννη Δραγασάκη περικόπηκε σε ένα απλό whatever.

Τι περιμένετε; Ο Φαλτσιάνι προσφέρθηκε να σας βοηθήσει με τους φοροφυγάδες.

Τι περιμένετε;

Τα κανάλια της διαπλοκής ακόμη εκπέμπουν.

Τι περιμένετε;

Οι νταβατζήδες είναι στο απυρόβλητο.

Τι περιμένετε;

Μόνο ανακοινώσεις ακούμε και αποκαλύψεις. Κύριοι, είστε κυβέρνηση και όχι δημοσιογραφικό περιοδικό.

Τι περιμένετε για να αρχίσετε να δράτε ως κυβέρνηση;

Τι περιμένετε για να κλείσετε τις τρύπες του προϋπολογισμού και να μηδενίσετε τις σπατάλες;

Το ξέρω ότι εμείς περιμένουμε πάρα πολλά. Περιμένουμε θαύματα. Αυτά ακριβώς που δεσμευτήκατε ότι θα κάνετε.

Εμείς δώσαμε τις εντολές. Εσείς οραματιστήκατε τη στρατηγική. Και οφείλετε να υλοποιήσετε και τα δύο χωρίς λιποψυχίες.  

Δεν μπορεί να δουλεύουν σαν τα σκυλιά 4-5 πρόσωπα της κυβέρνησης κι οι υπόλοιποι να έχουν νοοτροπία βισματούχου δημοσίου.

Ζητάμε τ’ ακατόρθωτο. Αυτό ακριβώς για το οποίο δεσμευτήκατε.

Δεν είναι φυσικά όλα τόσα μαύρα όσο τα περιγράφω. Αλλά η χώρα δεν αντέχει να ζει άλλο στις πενήντα αποχρώσεις του γκρι. Δεν έχει νόημα να σας συγκρίνουμε με το παρελθόν. Η σύγκριση αυτή θα είναι προκλητικά υπέρ σας. Αλλά έχει νόημα να σας κρίνουμε με βάση το τι πρέπει να γίνει στο εγγύς μέλλον και το πόσο από το ενεργό παρελθόν θα μπορέσετε να αποδομήσετε για να μπορέσει να υπάρξει κάποιο μέλλον να ζήσουμε.

Την Πέμπτη περνάτε κάποιες κόκκινες γραμμές. Ανάσες ζωής δίνουν, αλλά από μόνες τους δεν αρκούν, κυρίως όταν γαλάζια και πράσινα «παιδιά» περνούν στις γραμμές σας οι οποίες φαίνεται να μετατοπίζονται προς το συμβιβαστικότερο.

Για λίγο καιρό ακόμη θα διαδηλώνουμε υπέρ σας και ενάντια στην ολοκληρωτική Ευρώπη ωσάν λαός και Κυβέρνηση να ήταν το ίδιο και ταυτό. Αν μας αποδείξετε ότι κάτι τέτοιο δεν ισχύει, τότε μην εκπλαγείτε όταν μας δείτε να διαδηλώνουμε εναντίον σας.

Και θα είναι κρίμα Αλέξη να γίνεις ΓΑΠ σε τόσο μικρή ηλικία και με τόση μικρή θητεία και να στέλνεις τα ΜΑΤ εναντίον μας.

Δε θα ναι απλά το τέλος της αριστερής παρένθεσης. Θα είναι και το τέλος της πολιτικής στη χώρα.

Καταλαβαίνω ότι το άγχος που σου μεταφέρουμε είναι βαρύ. Είναι μεγαλύτερο ακόμη κι από αυτό που νιώθουμε εμείς στην καθημερινή ζωή μας. Δε θα μπορούσε άλλωστε να’ ναι αλλιώς: Ηγέτης υποτίθεται ότι είσαι στην πιο δύσκολη ώρα της χώρας.

Φρόντισε Αλέξη: το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η χώρα είναι μια νέα μεταπολίτευση.

Το χουμε δει αυτό το έργο. Και εξελίχθηκε σε ταινία καταστροφής.

Δε θα είμαστε λοιπόν στο ίδιο έργο θεατές.

Το ξέρουμε ότι έχουμε ανάγκη από χρόνο και χρήμα. Δεν έχουμε τίποτε από τα δύο. Φροντίστε λοιπόν ο χρόνος που κερδίζετε να μην είναι χαμένος χρόνος. Δεν έχουμε την πολυτέλεια για καμιά πολυτέλεια πλέον. Και ο χαμένος χρόνος είναι η πιο σπάταλη απ όλες τις πολυτέλειες σήμερα.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 18/2/2015

Read More »

Η αρχή του τέλους της αριστερής παρένθεσης;

Ώστε υπήρξαν λαϊκιστές; Όχι γιατί αυτά που λέγαν ήταν αδύνατα να γίνουν όπως τους κατηγορούσαν οι δήθεν ρεαλιστές, αλλά γιατί δεν κάναν ότι ήταν δυνατό για να γίνουν.

Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι όμηρος όχι μόνο των προηγούμενων πολιτικών και των διεθνών συσχετισμών αλλά και της ίδιας της της ρητορικής. Έτσι μένει σε μια πολιτική εντυπώσεων ενώ φαίνεται να υποχωρεί στην ουσία της πολιτικής που είναι η άσκησή της.

Είναι σχεδόν αδύνατο να καταλάβει κάποιος το τι συμβαίνει στις διαπραγματεύσεις. Και μόνο η ύπαρξη αυτής της αδιαφάνειας είναι ένας κάκιστος δείκτης ενώ οι ερμηνείες που δίνονται είναι προϊόντα γραμμής και σκοπιμοτήτων, ατράνταχτη απόδειξη για μια ακόμη φορά του πόσο χειραγωγούμενη είναι η δημοσιογραφία στη χώρα.

Από τη μία οι φιλομνημονιακοί επικροτούν το συμβιβασμό πιέζοντας με αυτό τον τρόπο για περισσότερο συμβιβασμό παντού, οι δήθεν ριζοσπάστες θεωρούσαν δεδομένη εξαρχής την κωλοτούμπα και αυτό είναι το μόνο κριτήριο ερμηνείας τους, ενώ αυτοί που δε θέλουν να εγκαταλείψουν την ελπίδα για πολιτική λύση στο ελληνικό ζήτημα μιλούν για διπλωματικό θρίαμβο.

Τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι κυρίαρχο.

Προς το παρόν δεν υπάρχει διαπραγμάτευση. Η κυβέρνηση επιμένει στο να μην αμφισβητηθεί η ρητορική κι όχι η πολιτική της. Οι εταίροι επιμένουν στα νούμερα. Αμείλικτα τα νούμερα θα κερδίσουν σε συνομιλίες όπου και τα δύο μέρη κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν το ένα τη γλώσσα του άλλου.

Η ελληνική κυβέρνηση έχει πετύχει δύο μικρές πικρές νίκες που δείχνουν το πόσο παγιδευμένη είναι στη ρητορική της: Το να μη χρησιμοποιούνται οι λέξεις Τρόικα και Μνημόνιο. Επέτυχε λοιπόν μια λογοκρισία στην ορολογία των τεχνικοτήτων. Το πιο παράλογο αίτημα της έγινε και το πιο ευκόλως αποδεκτό. Και αυτό δεν είναι καθόλου καλός δείκτης αν σκεφτεί κανείς πως η παραχώρηση της άλλης πλευράς είναι εντελώς ανούσια.

Αφού κέρδισε τις εντυπώσεις, καιρός είναι να μάθουμε πόσο από την ουσία θα χάσει για να της επιτραπεί το πρώτο.

Ήδη στην πολιτική ουσία έχει υποχωρήσει πολύ: η μη κατάργηση του ΕΝΦΙΑ του 2014 από τη Βαλαβάνη είναι αισχρή.

Η τοποθέτηση Σημιτικών και Παπανδρεϊκών σε σημαντικό πόστα ούτως ή άλλως δεν προοιώνιζε κάτι το καλό. Καλόπιστα τις δεχτήκαμε ως στρατηγικές κινήσεις σε ένα παιχνίδι τακτικής το οποίο δεν ήμασταν σε θέση πλήρως να γνωρίζουμε.

Και αν για το Γιάνη τον Βαρουφάκη το κατάπιαμε χάριν των εξαιρετικών διπλωματικών και όχι μόνο δεξιοτήτων του, δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για τους Μάρδα-Παναρίτη.

Αντί λοιπόν να Συριζοποιηθεί σταδιακά η Ευρώπη, τα πρόωρα δείγματα Πασοκοποιησης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ είναι εμφανή όπως άλλωστε φοβούνταν κι οι πιο φοβικοί των ψηφοφορων. Όταν λοιπόν αρχίζουν να δικαιώνονται οι φόβοι των φοβικών, ε τότε λοιπόν ζεις σε μια πραγματικότητα αναπόδραστα φρικτή.  

Τη Δευτέρα δε δίνεται η μάχη για την Ελλάδα μόνο. Δίνεται για το μέλλον και τη μορφή της Ευρώπης, του πλανήτη ολάκερου.

Και σε αυτή τη μάχη η κυβέρνηση έχει κερδίσει μόνο τις εντυπώσεις και τίποτα παραπάνω.

Αυτό που δεν γνωρίζουμε είναι το τι ακριβώς έχει ήδη παραχωρήσει για να κερδίσει τις εντυπώσεις.

Είχα πει πως η κυβέρνηση έχει περιθώριο για ελάχιστα λάθη. Και φαίνεται πως έχει ξεκινήσει μια πορεία που θα οδηγήσει σε σωρεία λαθών.

Ήδη ο πολύς Γιάνης ομολογεί πως δεν υπάρχει plan B (γιατί προφανώς κανείς δεν δούλεψε για να το φτιάξει) και πως το plan B είναι ο Αρμαγεδδών επαναφέροντας μας στην γκοτζιλολογία των προηγούμενων προδοτικών κυβερνήσεων.

Γκοτζίλα ξεκοτζίλα, κομήτες, μετεωρίτες και Αρμαγεδώνας, ότι κι αν μας μέλλεται, ένα πράγμα είναι σίγουρο: Πως θα υπάρξει οπωσδήποτε ρήξη.  

Και υπάρχουν μονάχα δύο τρόποι για να γίνει αυτή: Αν δεν γίνει με τα ιερατεία της Ευρώπης και με τα ιδιωτικά συμφέροντα, θα γίνει στο εσωτερικό της κυβέρνησης και με το λαό.

Σιγά σιγά το τελειωμένο πολιτικά Ποτάμι θα γίνει πολιτικός ρυθμιστής και δεξαμενή βουλευτικών ψήφων για τις πιο συμβιβασμένες κυβερνητικές προτάσεις κάτι που θα κάνει τους συμβιβασμούς με το σάπιο ελληνικό σύστημα εξουσίας αναπόφευκτους.

Δεν είναι απίθανη δε η δημιουργία πολυκομματικών κυβερνήσεων μνημονιακού τύπου.

Αυτό που δεν κατάφεραν να κάνουν στο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν αντιπολίτευση, να τον αφομοιώσουν, θα το κάνουν με το ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνηση!

Αυτό θα σημάνει το τέλος της πολιτικής στη χώρα.

Δεν έχει κριθεί ακόμη τίποτα, τα σημάδια είναι όμως εκεί.

Επέμενα πως η κυβέρνηση έχει μικρές έστω πιθανότητες να κερδίσει αυτήν την εντελώς άνιση μάχη γιατί την κινεί η ιστορική αναγκαιότητα.

Φαίνεται πως η ίδια το ξέχασε.

Και θα πληρώσει το τίμημα της. Πολύ βαριά.

Το να εξαντλεί τα διπλωματικά της κέρδη σε αποκλειστικά επικοινωνικούς στόχους, με μια γελοία προσπάθεια εξαπάτησης του λαού όπου επιβάλλεται ένα νέο New Speak με τα μνημόνια να μην λέγονται μνημόνια και την Τροίκα να μη λέγεται Τρόικα, δεν αποτελεί καλό σημάδι για το τι είναι διατεθειμένη να διεκδικήσει η κυβέρνηση τη Δευτέρα και μέχρι ποιου σημείου είναι διατεθειμένη να το διεκδικήσει.

Είχα γράψει πρόσφατα έχοντας πίστη στις ικανότητες στελεχών της κυβέρνησης –γιατί πράγματι ορισμένα στελέχη της είναι εξαιρετικά- πως ποτέ μια κυβέρνηση δε ρίσκαρε τόσα πολλά για να διεκδικήσει τόσα λίγα.

Σήμερα γράφω πως ποτέ μια κυβέρνηση δεν θα έχει χάσει τόσα πολλά σε τόσο λίγο χρόνο κερδίζοντας τόσα λίγα.

Τη Δευτέρα θα δούμε αν έχει ξεκινήσει μια νέα εποχή για τη χώρα ή αν απλά θα σφραγιστεί το τέλος της.

Μέχρι τότε ας δώσουμε λίγη πίστη στο «Νέο». Γιατί αν το νέο αποδειχθεί ισοδύναμο του «παλιού» ε τότε ΜΑΖΙ ΘΑ ΤΑ ΓΑΜΗΣΟΥΜΕ. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 14/2/2015

Read More »

Μνημόνιο 70%

Ποιος με έχρισε εκπρόσωπο τύπου ενός ανθρώπου που δεν εμπιστεύομαι καν; Η ανάγκη μου να υπηρετώ τον λαό μου. Το καθήκον μου να τον προστατεύω από τις επιβουλές. Με άλλα λόγια η ιδιότητα μου ως έλληνα πολίτη και συγγραφέα. 

Μνημόνιο 70% κύριε Αργυρίου; Light, χωρίς λιπαρά; Για αυτό παλέψαμε κύριε Αργυρίου;

Αυτό θα φάμε στη μάπα;

Ποτέ καμία χώρα δε ρίσκαρε τόσα πολλά για να κερδίσει τόσα λίγα. Δικαίως  το νιώθουν αυτό οι αγανακτισμένοι Έλληνες.

Αποτελεί κωλοτούμπα;

Όχι.

Αποτελεί φοβερή προσβολή στον Έλληνα ψηφοφόρο, ναι, τεράστια. Αλλά κωλοτούμπα όχι.

Γιατί κύριε Αργυρίου; Γιατί δεν πάμε με τις απαιτήσεις μας ακέραιες να τα διεκδικήσουμε όλα τώρα;

Γιατί θα πάρουμε τα αρχίδια μας. Η υποχώρηση των Γερμανών δεν πρέπει να φανεί άτακτη. Πρέπει να πείθονται ότι την κάθε φορά έχουν κερδίσει κάτι και να θεωρούν ότι έχουν καταφέρει να χάσουν πολύ λιγότερα από ότι αν δεν υποχωρούσαν.

Γιατί χρειαζόμαστε χρόνο για την ανασύσταση του Ελληνικού κράτους.

Γιατί έχουν αφήσει ερείπια.

Γιατί βρισκόμαστε στη χειρότερη θέση διπλωματικά από τον 2^ο παγκόσμιο πόλεμο.

Το πρόγραμμα γέφυρα είναι ακριβώς αυτό. Χρόνος μέχρι την επόμενη διαπραγμάτευση όπου θα επιχειρήσουμε κάτι παραπάνω και ούτω καθεξής.

Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή από την πολιτική των τελευταίων ετών που μετά από κάθε διαπραγμάτευση παραδίναμε όλο και περισσότερα.

Δεν έχουμε κυβέρνηση μάγων. Αλλά για πρώτη φορά μετά από χρόνια δεν έχουμε κυβέρνηση απατεώνων.  

Ψέματα λέω. Η κυβέρνηση πρέπει να είναι πανούργα στο εξωτερικό. Η εικόνα του καθαρού και έντιμου συνομιλητή δεν πρόκειται να δουλέψει. Την εντιμότητα ας την κρατήσουμε για μας.

Η πιο καθαρή κουβέντα που μπορεί να κάνει στο εσωτερικό η κυβέρνηση είναι το έργο της.

Στο εξωτερικό χρειαζόμαστε όλη την πουστιά που μπορούμε να εφεύρουμε. Αφού δε μας σέβονται, πρέπει να μας φοβούνται.

Πρέπει να κρίνουμε την αξιοπιστία της κυβέρνησης με βάση την αφοσίωσή της στις δεσμεύσεις που μας έδωσε. Καμία αξιοπιστία δεν πρέπει να έχει η κυβέρνηση στο εξωτερικό. Πρέπει να γνωρίζουν ότι είμαστε έτοιμοι την κάθε στιγμή να τα κάνουμε πουτάνα χωρίς να γνωρίζουν το πως ακριβώς θα τα κάνουμε πουτάνα.

Θυμάστε τις προηγούμενες δύο κυβερνήσεις που είχαν κάνει την αξιοπιστία σημαία τους. Θυμάστε τι μας κάνανε.

Εκβιαστές αλήτες και καθίκια πρέπει να μας θεωρούν. Ισότιμα μέλη της μεγάλης ευρωπαϊκής οικογένειας. Μέχρι να τους ξεπαστρέψουμε πολιτικά και να φτιαχτεί μια έντιμη δημοκρατική Ευρώπη. 

Μέχρι πριν από μερικές μέρες ο θάνατος μας ήταν η ευζωία τους. Τώρα η ζωή μας για το θάνατο τους. 

Σιχαίνομαι την πουστιά. Αλλά αγαπώ περισσότερο τη χώρα μου. Για αυτό και συνεχίζω να την αγαπώ παρότι έχω φάει την πουστιά των πολιτικών της και των πολιτών της με το κουτάλι για δεκαετίες.

Δεν θα πάμε να πολεμήσουμε τα υπερόπλα τους με σφεντόνες. Δεν πάμε ξυπόλυτοι στα αγκάθια.

Δε θα σταθούμε με εντιμότητα απέναντι στη δομημένη ατιμία τους, ούτε θα πολεμήσουμε την οργανωμένη τρέλα τους με ανεξέλεγκτη υστερία.

Πουστιά στην πουστιά.

Για τα εθνικά -τι λέξη και αυτή, λες κι όλα τα θέματα μας δεν είναι εθνικά- θα μιλήσουμε άλλην ώρα. Να σας υπενθυμίσω μόνο ότι όταν σας περιέγραφα το πως πότε και σε ποιους παραδόθηκε η Κύπρος, η χώρα ροχάλιζε. Δεν μπορούμε να τα αντιστρέψουμε όλα. Η κριτική που ασκείται ήδη στις πρώτες 15 μέρες κυβέρνησης δείχνει την ανυπομονησία μας. Απολύτως σεβαστή, αλλά να έχετε στο μυαλό σας ότι δεν μιλάμε για μια μεγάλη μάχη και για μια μεγάλη νίκη που θα έχει κρίνει τα πάντα. Είναι πολλές μικρές μάχες που πρέπει να δοθούν ωσάν η κάθε μία τους να ήταν η τελική μάχη. Μόνο έτσι μπορούμε να κερδίσουμε. Με αντάρτικο.

Ο κος Βαρουφάκης έχει την ικανότητα να πείθει άρα και να εξαπατά. Αν επιλέξει να το κάνει αυτό σε εμάς υποκινούμενος από το παλιό του περιβάλλον, θα έχει την τύχη τους.

Κι ας μην ξεχνάμε ότι πλέον δεν είμαστε μόνοι. Ο Βαρουφάκης δεν είναι η κυβέρνηση.

Δεν σκοπεύω να γίνω χρήσιμος ηλίθιος κανενός. Έχω πίστη στην κυβέρνηση.

Κι αυτή η πίστη μου δεν είναι αξιωματική, ούτε δογματική. Είναι αποτέλεσμα ευθυκρισίας.

Καθήκον μας είναι να ασκούμε ορθή κριτική και να μην παρασυρόμαστε από τις ορμές μας ή από εξαρτημένα αντανακλαστικά.

Άλλωστε ήμουν εκείνος που είχα το 2013 προλέξει πως θα πρέπει να είμαστε η αντιπολίτευση στην νέα κυβέρνηση. Αλλά οφείλουμε να είμαστε έντιμοι.

Η τοποθέτηση π.χ του Σημιτικού Χριστοδουλάκη στην τράπεζα Πειραιώς είναι κόκκινο πανί που θα έπρεπε να κάνει την κυβέρνηση να κάνει ντου στις τράπεζες μια ώρα αρχύτερα.

Αν δεν το κάνει μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα, θα μας φέρει στη δυσάρεστη θέση να κάνουμε εμείς ντου στη βουλή. Αυτή τη φορά όχι ως αγανακτισμένοι. Ως αποφασισμένοι. Κι αυτό θα είναι μια ακόμη ιστορική τραγωδία για μια χώρα σημαδεμένη βαθειά από πλειάδα τέτοιες. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 10/2/2015

Read More »

Ηχούν τα σήμαντρα του μεγάλου πολέμου

Πολύ αργά, πολύ λίγο.

Τα ανδρείκελα που περνιούνται για Ευρωπαίοι ηγέτες, η Μέρκελ και ο Ολάντ, επισκέφτηκαν εσπευσμένα τον Πούτιν στην Μόσχα την Παρασκευή.

Ο πανικός τους δεν οφείλεται φυσικά μόνο στο ότι η ελληνική κυβέρνηση έδωσε φωνή στις έλλογες ενστάσεις έναντι στο καταστροφικό παιχνίδι της Γερμανίας κατά της Ρωσίας, αλλά κυρίως στο γεγονός ότι οι ρωσόφωνοι αυτονομιστές επελαύνουν στην ανατολική Ουκρανία χωρίς καν την κεντρική εμπλοκή της Ρωσίας στον εμφύλιο. .

Η Μέρκελ δεν προσπαθεί να σώσει την Ευρώπη: Χωρίς καμιά αμφιβολία, αν συνεχιστεί το παιχνίδι αυτό κατά των Ρώσων, η Ευρώπη θα ξαναζήσει τη φρίκη του πολέμου, ενός πολέμου που μπορεί να αποβεί ακόμη πιο καταστροφικός από τους δύο προηγουμένους. Η Μέρκελ δεν προσπαθεί να σώσει την ευρωπαϊκή πατρίδα, την παρτίδα θέλει να σώσει και τον κώλο της.

Είχαμε ξανατονίσει ξανά και ξανά πως οι πολιτικές και οι πολιτικοί αυτοί που επικαλούνταν τη σωτηρία της Ευρώπης θα την κατέστρεφαν. Είχαμε τονίσει πως το βρώμικο παιχνίδι των ΗΠΑ κατά της Ρωσίας είχε ως στόχο την απομόνωση της Ευρώπης και την αποτροπή ενός χώρου αγαστής συνεργασίας ανάμεσα σε Ευρώπη, Ευρασία και Ασία.

Είχαμε τονίσει πως η μέγιστη ηλιθιότητα των Γερμανών να υποστηρίξουν το Ουκρανικό βρώμικο παιχνίδι από την αρχή του προκειμένου να τους επιτραπεί από τους Αμερικανούς να επιβάλουν τον οικονομικό τους ολοκληρωτισμό στην Ευρώπη, θα απέβαινε καταστροφική και για την Ουκρανία και για την Ευρώπη.

Ακόμη και ο αμερικανόφιλος Γκορμπατζώφ αναφωνούσε «μα έχουν χάσει εντελώς το μυαλό τους οι αμερικάνοι;». Ακόμη και ο μακελάρης των λαών Κίσινγκερ μίλησε για λάθος χειρισμούς.

Τώρα, ακόμη κι η Μέρκελ αντιλαμβάνεται τις μοιραίες συνέπειες της επιλογές της. Για μια ακόμη φορά η Γερμανία μέσα στην βλακώδη μεγαλομανία της και τη μεγαλειώδη μυωπία της λειτούργησε σαν χρήσιμος ηλίθιος των αμερικανών και έβαλε γερά θεμέλια για μια καινούρια ερειπωμένη Ευρώπη.

Επιμείναμε πως η ελληνική κυβέρνηση δεν πρέπει να σταματήσει με τίποτε και μπροστά σε τίποτα αν δεν αναθερμανθούν και δεν μπουν στη σωστή τους βάση οι Ευρωρωσικές σχέσεις. Είναι θέμα επιβίωσης όχι μόνο της Ελλάδας αλλά και της Ευρώπης.

Αν το ΝΑΤΟ οπλίσει και επίσημα τους Ουκρανούς, αυτό θα είναι Casus Beli.

H Ρωσία θα μπει στην Ουκρανία γιατί δεν έχει άλλη επιλογή από το να μην δεχτεί τον γεωπολιτικό της στραγγαλισμό.  

Το ΝΑΤΟ θα είναι υποχρεωμένο να απαντήσει. Αμέσως μετά θα θυσιαστούν οι «χώρες χωροφύλακες», η Πολωνία, Εσθονία και Λετονία, των οποίων τα πυραυλικά συστήματα θα αποτελούν μόνιμη απειλή για τα ρωσικά στρατεύματα.

Και μετά οι εμπλοκές θα είναι ανεξέλεγκτες….

Το αναγνωρίζει και ο ίδιος ο Ολάντ πλέον: «Αν δεν βρούμε όχι απλά ένα συμβιβασμό αλλά μια συμφωνία ειρήνης διαρκείας, ξέρουμε απολύτως ποιο θα είναι το σενάριο. Έχει όνομα. Λέγεται ΠΟΛΕΜΟΣ.»

Η ίδια η Μέρκελ αναγνωρίζει τη βλακεία του end game που επιδιώχθηκε εις βάρος της Ρωσίας.

 «Δεν μπορώ να φανταστώ καμία κατάσταση στην οποία βελτιωμένος εξοπλισμός για τον Ουκρανικό στρατό θα εντυπωσιάσει τόσο τον πρόεδρο Πούτιν ώστε να πιστέψει ότι θα χάσει στρατιωτικά» συμπληρώνοντας πως θα ήθελε να εξασφαλίσει την ειρήνη στην Ευρώπη με τη Ρωσία κι όχι εναντίον της.

Αυτά είπε η καγκελάριος που τα χει κάνει της πουτάνας το κάγκελο σε όλη την Ευρώπη.

Αλήθεια κυρά Μέρκελ; Τότε ποιος ήταν αυτός που δούλεψε παράλληλα με τους αμερικάνους για να υποδαυλίσει το ουκρανικό πραξικόπημα απέναντι σε έναν πρόεδρο που ιδανικό δεν το λες αλλά όσον αφορά τα ενταξιακά της Ευρώπης προχωρούσε κανονικότατα; Ποιος έβαλε αγκάθι στα ενταξιακά της Ουκρανίας την απελευθέρωση του σκυλιού των αμερικανών της Τζούλιας της Τιμοσένκο; Μήπως τα κανε ο Πούτιν όλα αυτά; Και ποιος ήταν ο πολύ στενός της φίλος; Ποιος δεν ήθελε η Ουκρανία να γίνει μια γέφυρα συνεργασίας ανάμεσα σε Ευρώπη και Ρωσία;

Η απάντηση στα περισσότερα από τα παραπάνω ερωτήματα είναι: οι ΗΠΑ, με τη συνδρομή της Γερμανίας.

Και για να μην αφήσουμε κάποιο ερώτημα αναπάντητο, ας δούμε ποιος είναι ο φίλος της Τιμοσένκο και το τι δήλωσε το Σάββατο (μεταφέρουμε το δημοσίευμα με κάθε επιφύλαξη καθώς βρίσκεται μόνο σε ρωσικές και ρωσόφιλες πηγές):

«Υπάρχει μια καινούρια Ουκρανία. Υπάρχει μια κοινωνία των πολιτών που ασχολείται πολύ με την πολιτική, έχει τη σχεδόν μοναδική άσκηση της συμμετοχικής δημοκρατίας και το εθελοντικό πνεύμα που γεννήθηκε στην πλατεία Μαϊντάν»

Ώστε αυτό είναι η Ουκρανία κύριε Τζόρτζ Σόρος; Μια νέα Ουκρανία; Δεν είναι μια Ουκρανία που χρησιμοποιήθηκε από Αμερικάνους και Γερμανούς για να πνίξει τη Ρωσία; Δεν είναι μια χώρα που αιματοκυλίζεται σε έναν εμφύλιο χωρίς τέλος; Δεν είναι η πιθανότερη αιτία για να ξεσπάσει ο Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος;

Πέστε μας και για την ιδανική Νέα Ελλάδα που ο φίλος σας ο ΓΑΠ δημιούργησε σύμφωνα με το όραμα σας, την Ελλάδα της απόγνωσης, την Ελλάδα αποικία χρέους.

Ναι θα υπάρξει Νέα Ουκρανία και Νέα Ελλάδα: Όταν εσείς και τα τσιράκια σας βρεθείτε όλοι μαζί στο πρώην κελί της Τιμοσένκο.

Αυτός είναι ο άνθρωπος που εκτιμάς Γιάννη Βαρουφάκη. Και καλό και έντιμο θα ήταν να τους αποκηρύξεις όλους αυτούς δημόσια αντί να τους υπερασπίζεσαι και να αφήσεις τα πράγματα να πάρουν το δρόμο που πρέπει να πάρουν.

Η Ρωσία δέχτηκε τα πάντα από αμερικάνους και Γερμανούς: την απόπειρα γεωπολιτικού στραγγαλισμού, εμπάργκο, παγώματα λογαριασμών, εκβιασμούς προς τρίτους για να μην συνεργάζονται με ρωσικές εταιρίες. Δέχτηκε το υπερόπλο του Πετρο-πόλεμου, την σκόπιμη πτώση των τιμών του πετρελαίου από τους σαουδάραβες για να στραγγαλιστεί και η οικονομία της. Έδειξε αυτοσυγκράτηση απέναντι στην συνδυαστική εφαρμογή των πιο μαφιόζικων πρακτικών στον πλανήτη.

Η επόμενη πρόκληση απέναντι της θα είναι και η τελευταία: για όλους μας.

Τι περιμέναν; Ο πούτιν δεν είναι Γιέλτσιν, δε θα άφηνε τη χώρα του να γίνει έρμαιο στις ληστρικές προθέσεις των δυτικών ηγεσιών. Οι Ρώσοι δε θα το επέτρεπαν αυτό.

Κι όταν ο Πούτιν ακύρωσε εν ριπή οφθαλμού τον South Stream οι Γερμανοί παραπονούνταν με νάζι σαν παιδί που έχει κάψει το σπίτι του γείτονα και διαμαρτύρεται που ο γείτονας θυμωμένος του πήρε τα σπίρτα από το χέρι.

Αυτοί είναι οι άθλιοι υπαλληλίσκοι της τραπεζοκρατίας που φυτιλιάζουν όλη την Ευρώπη. Και πρέπει να απομακρυνθούν από τους ίδιους τους λαούς για να μη ζήσουμε ξανά ολοκαυτώματα.

«Η Γερμανία είναι αφοσιωμένη στην ιδέα της Μεγάλης Ευρώπης από την Λισσαβώνα ως το Βλαδιβοστόκ. Η ασφάλεια και η συνεργασία στην Ευρώπη είναι εφικτή μέσω του διαλόγου»

Μωρ’ τι μας λέτε κυρά Μέρκελ; Εσείς δεν συνδράματε τους Αμερικάνους να γίνει μια ολόκληρη χώρα, η Ουκρανία, κόκκινη γραμμή και αιτία πολέμου;

Δε κάνατε πλάτες στους αμερικανούς να γίνει η Μέση Ανατολή μια κόλαση επί της γης;

Μεγάλη Ευρώπη από το Βλαδιβοστόκ μέχρι την Λισσαβώνα; Θα μου επιτρέψετε να προσθέσω και την Κύπρο;

Μα τι λέω; Εσείς παραδώσατε την Κύπρο με τις ευλογίες του Σαμαροβενιζέλου στους Ισραηλινούς και το δίκιο των εταιριών.

Και οδηγείτε ένα από τα πιο σημαντικά γεωστρατηγικά διαχρονικά σημεία του πλανήτη, τη μικρή και φαντασμένη Ελλάδα, έξω από την ΕΕ.

Αυτή είναι η ιδέα σας για τη μεγάλη Ευρώπη;

5 χρόνια γερμανικός μονόλογος μέσα σε ένα αμερικανικό τραγούδι ραπ.

Σκάσε τώρα. Και βάλε το «διάλογο» εκεί που ξέρεις. Καιρός να μιλήσουν κι άλλοι που δεν έχουν καταστρέψει την Ευρώπη δύο φορές και δεν πάνε να την καταστρέψουν και τρίτη.

Αν δεν μπορείς να λύσεις το ουκρανικό και το ελληνικό σκάσε και άσε άλλους που μπορούν κι θέλουν να τα λύσουν.

Για χρόνια περιγράφω όλα αυτά που συμβαίνουν και θα συμβούν περιθωριοποιημένος σε μια κοινωνία ζόμπι. Αυτή όμως άρχισε να ξαναζει έστω και κεντρικά πολιτικά. Όλοι οι κόποι μου και οι θυσίες είναι ασήμαντες μπροστά στην πιθανότητα να αποφευχθεί το πανανθρώπινο μακέλεμα. Γιατί όλα όσα περιέγραφα, όλες αυτές οι μαφιόζικες πολιτικές της Δύσης εκεί οδηγούν. Στέρεψε ο πλανήτης από αντιπολεμικό κινήματα; Στέρεψε ο κόσμος από αντιπολεμικούς ψηφοφόρους;

Όπως έκανε η Ελλάδα, έτσι κι η Ευρώπη πρέπει να απομακρύνει  αυτές τις δολοφονικές ηγεσίες το συντομότερο δυνατό. Το συντομότερο δυνατό πρέπει να απογαλακτιστεί κι από την αμερικανική επιρροή.

Αν δεν το κάνει … καμπούμ.

Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που ο κορυφαίος αξιωματούχος του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη λέγεται Breedlove. Θα έπρεπε να λέγεται Breedhate. Ή ακόμη καλύτερα … Dr Strangelove

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 8/2/2015   

Read More »

Τέλεια εγκλήματα δεν υπάρχουν

Σας το χαμε πει με τη γνωστή μας συνέπεια. Δεν ήταν τυχαίο ότι στο αμέσως προηγούμενο άρθρο αναφερθήκαμε στον κόκκινο Power Ranger που πήρε το σπαθί του κι έσφαξε τον συγκάτοικο του.

Η κουμουνιστική συνομωσία του ΣΥΡΙΖΑ εχει εξαπλωθεί και δίνει νέα θύματα κάθε μέρα.

Ο serial killer Varoufuckis αφού σκότωσε την τρόικα και λίγο αργότερα τον καθηλωμένο Σόιμπλε, αυτοκτόνησε σήμερα και τον Heinz-Joachim Neubürger, πρώην διευθύνων οικονομικό σύμβουλο της Siemens την περίοδο των σκανδάλων της.

Ο Neuburger μετέφερε τις δόλιες πρακτικές της JP Morgan στην οποία εργαζόταν παλαιότερα στην Siemens για να αυξήσει τις εξαγωγές της μέσω ... δωροδοκιών.

Το 2006 παραιτήθηκε όταν σκάσαν τα σκάνδαλα με πιο ηχηρό από αυτά το ελληνικό και συνέχισε την καριέρα του μετά από διακανονισμό για τα σκάνδαλα σε μικρότερες εταιρίες.

Δε γνωρίζουμε την ώρα και τις συνθήκες της αυτοκτονίας του. Αν αυτή έγινε μετά τη συνέντευξη τύπου Βαρουφάκη-Σόιμπλε όπου ο σατανικός Βαλασόπουλος της Εφ Συν είχε το θράσσος να θέσει το θέμα Χριστοφοράκου-Siemens, κάτι τέτοιο θα αποτελεί διαβολική σύμπτωση.

Αν ισχύει κάτι τέτοιο δύο είναι τα τινά: Είτε η Γερμανία “καθάρισε” το σπίτι της όπως προείπε και ο ίδιος ο Σόιμπλε, είτε, το πιο πιθανό, ο Neuburger θυσιάστηκε για να μην εκτεθεί η χώρα του σε περίπτωση που η ελληνική κυβέρνηση αποφάσιζε να χρησιμοποιήσει το σκάνδαλο Siemens ως διαπραγματευτικό όπλο.

Δεν είναι ότι η Γερμανία δεν έχει βρωμιά. Απλά απαγορεύεται να χαλάσεις το προφίλ της άσπιλης και ακριβοδίκαιας Γερμανίας. Έτσι, ενώ στην Ελλάδα, το δεξί χέρι του Σημίτη Τσουκάτος περηφανευόταν δημοσίως πως τα πήρε από τη Siemens για τα βρώμικα ταμεία του ΠΑΣΟΚ και είναι στα πούπουλα, ο Neuburger και πλήρωσε μεγάλο ποσό και τελικά αυτοκτόνησε.

Και όλα αυτά επειδή. όπως τουλάχιστον μας επιτρέπεται να εικάζουμε, ένας δημοσιογράφος έκανε μια ερώτηση και ένας έλληνας υπουργός έδωσε μια απάντηση.

Τα συλληπητήρια μας στην οικογένεια του και στους ανθρώπους που τον αγαπούσαν. Δεν πρόκεται να χύσουμε δάκρυα για αυτόν όμως. Δε μας περισσεύουν άλλα. Ελπίζουμε και οι αγαπημένοι του Neuburger να στείλουν κάποτε συλληπητήρια στις χιλιάδες οικογένειες των Ελλήνων που αυτοκτόνησαν, θύματα του Neuburger, του Σημίτη, του Σαμαρά και του Παπανδρέου.

Εγώ πάντως δεν έχω δεχτεί συλληπητήρια απο κανέναν τους για τη μητέρα μου.

Κοσμοχαλασμός συμβαίνει από τότε που ξαναψηφίσαμε ελληνική κυβέρνηση: ακόμη και η πρώην παρακρατική Χρυσή Αυγή χαιρετίζει την κυβέρνηση αυτή ως πατριωτική, ενώ οι συνομιλητές της και ακροδεξιοί σύμβουλοι του Σαμαρά Κρανιδιώτης και Μπαλτάκος που θέλαν να “σκοτώσουν” το ΣΥΡΙΖΑ φαίνεται να αρχίζουν να αναθεωρούν. Ο Μπαλτάκος δε, βαράει προσοχή στη νέα κυβέρνηση.

Ίσως κάποτε να συνειδητοποιήσουν ότι υπηρέτησαν μια προδωτική κυβέρνηση. Ψέμματα: δεν την υπηρέτησαν απλά, διαμόρφωσαν την ατζέντα της.

Αυτοί δεν πρόκειται να αυτοκτονήσουν. Ούτε ο Πάγκαλος πρόκειται να αυτοκτονήσει όπως δεσμεύτηκε προεκλογικά: Δεν πειράζει. Αυτό το παχύδερμο θα το πνίξει μια μέρα το ίδιο του το λίπος.

Το βασικό είναι ότι πλέον σαν χώρα αποφασίσαμε να προσπαθήσουμε τουλάχιστον να εμποδίσουμε την αυτοκτονία μας.

Τη σκανδάλη της ρωσικής ρουλέτας άρχισαν να την τραβούν πλέον και οι Γερμανοί. Και ήδη μετράν τρεις νεκρούς.

Τα ναζιστικά τους αντίποινα έρχονται.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 6/2/2015

Read More »