Φοβερές αποκαλύψεις για τον Ουκρανικό Εμφύλιο.

Σήμερα ο ιστότοπος Hot Doc μας αποκαλύπτει ότι ολοκληρώθηκε η έκθεση του δολοφονημένου αντίπαλου του Πούτιν Νέμτσοφ που αποκάλυπτε την άτυπη στρατιωτική εμπλοκή ρωσικών κύκλων στον ουκρανικό εμφύλιο.

Σώπα. Εγώ πίστευα ότι οι Ρώσοι θα καθόντουσαν άπραγοι να παρακολουθούν τη «Δημοκρατία» να τους πνίγει όπως κάνουν οι Έλληνες, να χειροκροτούν τους απροκάλυπτους διατλαντικούς αποικειοκρατικούς πολέμους και να περιμένουν χαρούμενοι μια δεύτερη περίοδο Γιέλτσιν όταν η πρώτη οδήγησε στον άνευ όρων διαμελισμό της Σοβιετικής Ένωσης και την οικονομική διάλυση της Ρωσίας.

Αφού λοιπόν υπάρχουν χιλιάδες διαρροές για τους βρώμικους διατλαντικούς πολέμους με κόστος εκατομμύρια ζωές και συνέπειες την άνοδο του τζιχαντισμού και άλλα πολλά όμορφα τα οποία το ελληνικά μήντια περιγράφουν πάντα άλλοτε εκ των υστέρων με αιτιάσεις μετεωρολογικού τύπου, αφού οι διατλαντιστές οδήγησαν την Ουκρανία στην απόλυτη καταστροφή, ήρθαν τώρα να κουνήσουν ξανά το δάκτυλο στη Ρωσία η οποία μόλις έχει επιβιώσει ενός απίστευτου οικονομικού πολέμου από τη Δύση.

Οι Ρώσοι επιβίωσαν αυτού του οικονομικού πολέμου γιατί ήταν προετοιμασμένοι. Οι Έλληνες και η προσκοπική τους κυβέρνηση ακόμη αναρωτιούνται αν στα αλήθεια οι διατλαντιστές μας κάνουν πόλεμο…

Αλλά ας δούμε το παρασκήνιο της υπόθεσης όπως αυτό περιγράφεται από τον William Engdahl και συμφωνεί απόλυτα με την ακτινογραφία που έχω κάνει στους Ρώσους ολιγάρχες και τις σχέσεις τους με τις διεθνείς ελίτ.

Η «έκθεση Νέμτσοφ» ολοκληρώθηκε από την ΜΚΟ “Open Russia”, μαγαζάκι του φυλακισμένου ρώσου ολιγάρχη Michael Khodorkovsky που εμπνεύστηκε από τα απανταχού Open Society Foundations του «φιλέλληνα» Τσορτζ Σορος, του ανθρώπου που έχει εμπλακεί σε δεκάδες οικονομικά ατυχήματα, «κοινωνικές επαναστάσεις» και άλλα φιλανθρωπικά τινά.

 Η αντιπαλότητα Πούτιν- Khodorkovsky δεν είναι τωρινό φρούτο.

Ο Πούτιν, στον αγώνα του για να αποκαταστήσει την κρατική ισχύ της διαλυμένης τότε από τους ολιγάρχες Ρωσίας, εμφανίστηκε ως ο άνθρωπος τους.

Με το που ανέλαβε την εξουσία τους μαχαίρωσε ευθύς εξαρχής πισώπλατα υποχρεώνοντας τους στον «έντιμο συμβιβασμό» του να επαναπατρίσουν τα χρήματα που έβγαλαν από τη διάλυση της Ρωσίας και να πάρουν συγχωροχάρτι αρκεί να μην μπλέκουν στα πόδια των κρατικών μονοπωλίων, κυρίως δηλαδή της ενέργειας.

Ο Khodorkovsky δεν μπορούσε να συμβιβαστεί καθώς ήταν πετρελαιάς.

Το βασίλειο του Ρώσου Βαρδινογιάννη εδραιώθηκε όταν, σε δημοπρασία που ανέλαβε ιδιωτική του τράπεζα, αγόρασε τη μεγαλύτερη ρωσική εταιρία πετρελαιοειδών, την Yukos, τιμή των 309 εκατομμυρίων ποσό εξευτελιστικό αν αναλογιστεί κανείς πως η αξία της μερικά χρόνια αργότερα υπολογιζόταν στα 45 ΔΙΣ με την προσωπική περιουσία του Khodorkovsky από το πλιάτσικο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης να αγγίζει τα 15 δις μόλις στα 40 του χρόνια, ηλικία ορόσημο για τους περισσότερους ρώσους ολιγάρχες που γίναν δισεκατομμυριούχοι διυλίζοντας τη Ρωσία με εξωτερική αρωγή.

Ο Πούτιν του στησε φορολογική παγίδα και απαίτησε 25 δις από την Yukos ενώ παράλληλα πάγωσε τις οικονομικές δραστηριότητες της.

To 2003 οι αρχές συλλαμβάνουν τον Khodorkovsky, ωθούν σε χρεοκοπούν τη Yukos και αγοράζουν τα κομμάτια της αντί πινακίου φακής για να σχηματίσουν τα κρατικά μονοπώλια ενέργειας.

Η κρατική εκδίκηση ήταν ένα πιάτο που σερβιρίστηκε κρύο στον Khodorkovsky- παγωμένο όσο το κρύο της Σιβηρίας.

Ο Πούτιν δεν περίμενε «συμφωνία με θεσμούς» για να στραφεί κατά των ολιγαρχών που δεν ευθυγραμμίστηκαν με την αποκατάσταση της κρατικής ισχύος.

Αν περίμενε, θα είχε πέσει ο ίδιος στην παγίδα που του χε στήσει ο Khodorkovsky: Γιατί ο Khodorkovsky λοιπόν προετοιμαζόταν να πουλήσει μερίδιο της Yukos στην Carlyle στην οποία εμπλοκή και συμφέροντα έχει η προεδρική οικογένεια των Bush ενώ προετοίμαζε το έδαφος για την μεταβίβαση του 40% της Yukos σε περίπτωση φυλάκισης του στον λόρδο Ρόθτσιλντ σε.

Δεν είναι τυχαίο δε ότι στο ΔΣ του Open Russia είχε προσκαλέσει όχι μόνο τον λόρδο Ροθτσιλντ αλλά και τον μακελάρη Κίσσινγκερ που ξεκίνησε την λαοκτόνο καριέρα του ως άνθρωπος των Ροκφέλλερ.

Η εμπλοκή των Ροθτσιλντ στη «ρευστοποίηση» της πάλαι πότε σοβιετικής ένωσης δεν αποτελεί μυστικό. Ιδιαίτερα ωφελήθηκε άλλωστε ο συνομήλικος των Ρώσων ολιγαρχών Ναθάνιελ Ρόθτσιλντ ο οποίος έστησε καριέρα και προσωπική περιουσία εις βάρος του ρωσικού λαού, τμήμα του οποίου μερικά χρόνια μετά θα λιμοκτονούσε.

Οι ελληνικοί παραλληλισμοί

Όλοι οι ισχυροί πίσω από τους Νέμτσοφ και Khodorkovsky, ο ένας στο χώμα κι ο άλλος στη φυλακή, έχουν έμμεσα ή άμεσα εμπλοκή με καυτά ελληνικά ζητήματα.

Η αυτουργία του Κίσσιγκερ στη Χούντα και το διχασμό της Κύπρου θα έπρεπε να διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία.

Η Carlyle των Bush ήταν αυτή που χρηματοδότησε τον Λαυρεντιάδη για την υπονόμευση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

Λιγότερο προφανής είναι η εμπλοκή των Ροθτσιλντ στην πρόσφατη ελληνική ιστορία παρότι η εμπλοκή τους στη χρηματοδότηση της ελληνικής επανάστασης και στην οικονομική πολιτική του Όθωνα επίσης θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία. Μεγάλη η παράδοση τους στην Ελλάδα και θαρρώ πως δε διακόπηκε ποτέ αλλά αυτό θέλει προσεκτικότερη μελέτη.

Όσο για τον άλλο φιλέλληνα, το Σόρος που θαυμάζει ο κύριος Βαρουφάκης, αυτός κερδοσκόπησε για μια ακόμη φορά κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης ενώ τα πάρε δώσε του με τον ΓΑΠ και οι φιλανθρωπικές του προσφορές δεν έχουν διαφύγει της δημοσιογραφικής προσοχής.

Άλλωστε το πουλέν του Σόρος και κολλητός του ΓΑΠ  Άλεξ Ρόντος, μετά την όποια εμπλοκή του στην τρομοκράτηση του Κώστα Καραμανλή, σήμερα αντιμετωπίζει απειλή φυλάκισης για απιστία και οικονομικά εγκλήματα καθώς ΜΚΟ του που λάμβανε κρατική χρηματοδότηση για αποναρκοθέτηση ήταν μάλλον αγωγός που επέστρεφε με το αζημίωτο χρήματα διαφθοράς στις διεθνείς ελίτ.

Είναι τόσο αστείο αυτοί ναρκοθέτησαν τη χώρα να έχουν ΜΚΟ αποναρκοθέτησης.

(Εδώ αξίζει μια παρένθεση, κι όχι αριστερή: Κάντε αναζήτηση στο Blog για όλα τα παραπάνω ονόματα σε αγγλικούς και ελληνικούς χαρακτήρες για να δείτε τη μεγάλη εικόνα)

Πολλοί πανίσχυροι εγκληματίες σταματήθηκαν από τα κράτη με όπλο τη φοροδιαφυγή.

Η πρώτη φορά αριστερά μπορεί να μη δίνει πλήρη ασυλία στους ολιγάρχες όπως έκαναν οι προηγούμενοι, αλλά συνέχισε την πολιτική της νομιμοποίησης της φοροδιαφυγής.

Χωρίς πρόστιμα, χωρίς προσαυξήσεις, χωρίς ποινές, χωρίς κατασχέσεις, στο όνομα της ανωτέρας οικονομικής βίας, οι ολιγάρχες δίνουν κάτι ψηλά και μάλιστα και με δόσεις στο πλυντήριο του λογιστηρίου και καθαρίζουν εφάπαξ από τα οικονομικά τους εγκλήματα τα οποία ο ελληνικός λαός πληρώνει και θα συνεχίσει να πληρώνει μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. .

Στην Ελλάδα, η φοροδιαφυγή δεν είναι πια έγκλημα, είναι ατόπημα.

Αυτά τα ηθικά διδάγματα δίνει μια κυβέρνηση του ηθικού πλεονεκτήματος στους πολίτες.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 12/5/2015

Read More »

Τρώγοντας την Άννυ

Σας προειδοποιώ να μην διαβάσετε το παρακάτω κείμενο: είναι αηδιαστικό. Και αυτό γιατί έχω αηδιάσει από αυτά που τα μήντια μου σερβίρουν.

Είναι αποτροπαϊκό του αποτρόπαιου και ως τέτοιο αποτρόπαιο και το ίδιο.

Η σταγόνα που ξεχείλισε το δικό μου ποτήρι είναι η απόλυτη κατρακύλα του Koutipandoras, του site που αποτελεί διαδικτυακή προέκταση του σημαντικότερου δημοσιογραφικού περιοδικού.

Το Hot Doc μόλις σήμερα αποφάσισε να βάλει στο λουκάνικο του μερικά κομμάτια Άννυς παραπάνω, αναπαράγοντας δημοσίευμα και Video του πορνογραφικού STAR που ξεπέρασε ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό αν είναι ποτέ κάτι τέτοιο δυνατόν.

Κι όμως είναι. Έτσι περιγράφει το Koutipandoras που όπως φαίνεται άνοιξε και βγήκε από μέσα του και η πορνογραφική δημοσιογραφία μαζί με τα άλλα δεινά της ανθρωπότητας την «είδηση»:

«O παιδοκτόνος αγόρασε καθαριστικά το πρωί της Μ. Παρασκευής με σκοπό να εξαφανίσει τα ίχνη της 4χρονης Άννυ.

O 27χρονος πήρε χλωρίνη, απορρυπαντικό, χαρτί υγείας, χαρτί κουζίνας, φιάλη υγραερίου, δύο λεκάνες και μία σφουγγαρίστρα.

Σύμφωνα με την πωλήτρια του καταστήματος, ο Σάββας, εκείνη την μέρα «ήταν όπως τις άλλες φορές που τον είχα δει. Κανονικός. Απλά έκανε τα ψώνια του. Δεν μου φάνηκε ταραγμένος. Πιο σκεπτικός ήταν όταν διάλεγε λεκάνες».

Δείτε το βίντεο από το Star»

Τι στο διάολο «είδηση» είναι αυτή; Μήπως θα ήταν είδηση αν αναδημοσίευαν βίντεο με ζωντανό βιασμό παιδιού; Δεν αρκεί η γνωστοποίηση της πράξης; Χρειαζόμαστε όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες; Μήπως να μας πουν και στους πόσους βαθμούς έβρασε ο πα-τέρας τα κομμάτια της Άννυς να έχουν την τεχνογνωσία τυχόν επίδοξοι μιμητές;

Ας μη γελιόμαστε. Ο πα-τέρας είναι ο απόλυτος σούπερ σταρ των ημερών. Μας έχει κερδίσει όλους.

Δεν θα με εξέπληττε αν οι εταιρίες καθαριστικών πρότειναν ποσά στον παιδοκτόνο για να διαφημίζει τα προϊόντα τους. Χλωρίνη τάδε, καθαρίζει ακόμη και παιδοκτονίες. Χαρτί υγείας δείνα, απαλό σαν την καρδιά μωρού. Δε θα με εξέπληττε αν τα κανάλια ζητούσαν από τον πα-τέρα να κάνει εκπομπές μαγειρικής με παιδικά φαγητά.

Η νοσηρότητα της περιέργειας που τρέφεται από τα μήντια με κομμάτια της Άννυς έχει αγγίξει την νοσηρότητα της ίδιας της πράξης.

Ηδονοβλεπτικά και οδυνοβλεπτικά χρυσόψαρα έχουμε γίνει και θαρρούμε πως η γυάλα των μήντια είναι ο κόσμος ολάκερος.

Θέλετε λοιπόν κακότητα; Τη βρίσκετε;

Κομμάτια να γίνει.

Ο τόπος είναι ένα καζάνι που βράζει: το ίδιο ένιωσε και η Άννυ.

Το θέμα της Άννυς έχει γίνει σούπα.

Θέλετε κι άλλες λεπτομέρειες; Μήπως θέλετε ο πα-τέρας να κάνει live αναπαράσταση του εγκλήματος on air;

Ο κόσμος ως πορνογράφημα. Ο κόσμος ως σπλάτερ. Ο κόσμος ως κινηματογραφική αίθουσα.

Να πάρουμε και μεις ένα κομμάτι της Άννυς να το φορέσουμε στο λαιμό μας όπως κάνουμε και με κείνο το όργανο βασανιστικού θανάτου που λέγεται Τίμιος Σταυρός.

Δεν κάναμε κάτι για να βοηθήσουμε τον Βαγγέλη και την Άννυ όσο ήταν ζωντανοί.

Τώρα κρατάμε τα φαντάσματα τους δέσμια στην καθημερινότητά μας μην τυχόν και λυτρωθούν ποτέ, τα κρατάμε σαν αποτροπαϊκά φυλαχτά αμελώντας αυτά που συλλογικά μας συμβαίνουν και μας μέλλονται. Ναι, κι η φρίκη παραισθησιογόνα είναι. Και η φρίκη θέλει κι αυτή νεκρούς χιλιάδες για να παράγει τις επίμονες ψυχότροπες μυρωδιές της. Πότε πότε όμως, κι ένας της είναι αρκετός.

Δε σεβόμαστε μήτε τους ζωντανούς μήτε τους νεκρούς μας.

Το Τέρας έχει κερδίσει. Είναι παντού γιατί είναι μέσα μας.

Κανιβαλίζουμε ασύστολα. Ασελγούμε σε πτώματα παιδιών.

Κανίβαλοι κι αυτοί που θέλουν να φάνε τον πα-τέρα. Κανίβαλοι κι αυτοί που θα το θεωρήσουν δικαιοσύνη.

Μα οι χειρότεροι όλων είναι τα μήντια που μας ταϊζουν με τις σάρκες της Άννυς και τη σπασμένη ψυχή του Βαγγέλη σαν ιερείς θεών που τρέφονται με ανθρωποθυσίες που μας δίνουν κομμάτια παρθένων να τα μεταλάβουμε ως θεία κοινωνία για να μας κάνουν συνεργούς στο έγκλημα.

Βλέπετε, η δική μου προτεραιότητα δεν είναι το πως θα προστατευτούν από την απανθρωπιά οι εγκληματίες. Σημαντικό μεν αλλά πολύ σημαντικότερο για μένα είναι το πως θα προστατεύονται οι αθώοι. Αυτοί για τους οποίους δε νοιάζεται σχεδόν κανείς παρά μόνο όταν τους φάνε τα τέρατα.

Αφήστε τα παιδιά ήσυχα.

Ίσως σε ένα παράλληλο σύμπαν ο Βαγγέλης και η Άννυ να παίζουν μαζί αμέριμνα. Μην τα σκιάζετε και μην τα επικαλείστε. Κρίμα είναι να μην μπορούν ούτε νεκρά να ησυχάσουν.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 9/5/2015

Read More »

Καζανάκι: Το μόνο "ηθικό πλεονέκτημα" απέναντι στα σκατά

Μου λένε να το βουλώσω γιατί αν δεν το κάνω θα γυρίσουν οι κακοί.

Η θεωρία του μπαμπούλα δεν δουλεύει όμως γιατί οι κακοί δεν έχουν φύγει ποτέ.

Το μεγαλύτερο κομμάτι των μηχανισμών εξακολουθεί να είναι δικό τους.

Ποιον ωφελεί όμως αυτή η σύγκριση με τ’ απόλυτα σκατά;

Ξυπνάει κάποιος το πρωί, βλέπει τις κουράδες στη χέστρα και μετά κοιτά τον εαυτό του στον καθρέφτη και νιώθει περήφανος και περιχαρής που δεν είναι σκατά εντελώς;

Αποτελεί κάποιο ηθικό πλεονέκτημα αυτή η σύγκριση;

Η κυβέρνηση δεν πρέπει να κρίνεται για την ειλικρίνεια και το έργο της αλλά απλά πρέπει μόνο να συγκρίνεται;

Αφού αγαπάτε τη σύγκριση λοιπόν, να σας δώσω ένα χεράκι.

Οι προηγούμενοι δυνάστες μας κάναν εμπόριο τρόμου.

Και συνεχίζουν το εμπόριο τους.

Η τωρινή κυβέρνηση κάνει εμπόριο αισιοδοξίας:

Η συμφωνία είναι δίπλα, είναι κοντά και η σόγια είναι κρέας καθώς πλέον η καταστροφική συνθηκολόγηση της 20^ης Φλεβάρη σήμερα θεωρείται μια επιτυχία-σταθμός.

Είναι σταθμός. Από κει περνάει το τρένο των μνημονίων.

Ας μη γελιόμαστε. Μια χρηματοδοτική συμφωνία με πολιτικούς όρους και προϋποθέσεις είναι μνημόνιο όπως και να ονομαστεί.

Έχει γίνει σαφές ακόμη στους μέτρια ηλιθίους ότι η ΕΕ δεν επιτρέπει την άσκηση πολιτικής. Ότι έχει καταλύσει ότι δημοκρατικό υπήρχε μέσα της.

Ότι οι εθνικές κυβερνήσεις οφείλουν να είναι ανδρείκελα της.

Ότι δεν μπορείς να ασκήσεις πολιτική όταν δεν ορίζεις τη νομισματική σου πολιτική.

Το ζούμε, το βιώνουμε.

Οι μάσκες πέφτουν γρήγορα στις μέρες μας.

Το «καλό» ΔΝΤ έγινε το αυτό που είναι πραγματικά: Φονιάς των λαών. Καταλαβαίνουν ακόμη και οι μετρίως ηλίθιοι πως ο ρόλος του καλού μπάτσου παίχτηκε μοναχά για τις ανάγκες της διαμάχης Γερμανίας ΗΠΑ για την οικονομική ηγεμονία στην Ευρώπη.

Καταλαβαίνουν ακόμη και οι μετρίως ηλίθιοι ότι η πολιτική στήριξη από τις ΗΠΑ έγινε για τις ανάγκες της ίδιας διαμάχης.

Το ΔΝΤ έχει γραμμές πιο κόκκινες από του ΣΥΡΙΖΑ καθώς τις έχει τραβήξει με το αίμα των λαών.

Έστω λοιπόν ότι φτάσαμε στην «ενδιάμεση» συμφωνία.

Δεν κάνουν μόνο οι ανέντιμοι ανέντιμους συμβιβασμούς.

Είναι οι έντιμοι που υποχρεώνονται σε ανέντιμους συμβιβασμούς.

Κάποιος οφείλει να μας εξηγήσει το πως γίνεται ο δανειζόμενος να εξυπηρετεί το χρέος του όταν ο δανειστής βαράει πιστόλια.

Υπάρχει όρος για αυτόν τον έντιμο άνθρωπο: μαλάκας λέγεται.

Δεν κερδήθηκε χρόνος: Χάθηκε και ο τελευταίος χρόνος και τα τελευταία χρήματα.

Όλα για το εμπόριο ελπίδας που έχει αφήσει τη χώρα πιο ανέτοιμη από ποτέ για να κάνει αυτό που έπρεπε να κάνει από την αρχή: Να σταθεί στα πόδια της και να κάνει την επανεκκίνηση.

Ας υποθέσουμε ότι η διαπραγμάτευση, αυτό το στάδιο της τουλάχιστον γιατί μπροστά στέκει Γολγοθάς, καταλήγει αισίως.

Αν και δεν υπάρχει τέτοιο σενάριο, δεν υπάρχει πλέον αισιόδοξο σενάριο, ας επιχειρήσουμε να ακολουθήσουμε μια τέτοια ονειροφαντασία.

Πως θα φτάσουμε από την απόλυτη εξάρτηση από την ΕΚΤ στην ανάπτυξη που θα γίνει με ατμομηχανή το κράτος;

Εδώ κορμιά πέφτουν για να μην πετσοκοπούν κι άλλο μισθοί και συντάξεις και να μην επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο η ύφεση και φανταζόμαστε στα σύντομα κιόλας ανάπτυξη;

Μια τέτοια σκέψη είναι επικίνδυνα παιδαριώδης.

Η ομηρία της Ελλάδας θα συνεχιστεί. Η κατάσταση δε μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά. Πιο πιθανό είναι να επιδεινωθεί ή να παραμένει επικίνδυνα στάσιμη παρά να βελτιωθεί.

Παρά τη φιλολαϊκή ριζοσπαστική πατριωτική προεκλογική ρητορική, η κυβέρνηση μόνο και μόλις μετά βίας τις κόκκινες γραμμές καταφέρνει να κρατήσει κι αυτές μοιάζουν στους δανειστές τόσο λεπτές όσο ένα κόκκινο στρινγκάκι που ο βιαστής επιχειρεί να παραμερίσει.

Όχι, δεν σταμάτησε ο νεοφιλελευθερισμός στην Ελλάδα.

Συνεχίζει να επελαύνει και να επιβάλει τους θανατερούς όρους του στους λαούς.

Θεωρούμε επιτυχία και θρίαμβο το να επιδείξει έστω και την παραμικρή ελαστικότητα ο νεοφιλελευθερισμός;

Αυτό κι αν είναι ψώνισμα.

Και μετά τι; Τι θα δώσει η κυβέρνηση μιας χώρας οικονομικά όμηρης;

Θα πει ναι στα μεταλλαγμένα που τελειώνουν τη γεωργία, ναι στις καταστροφικές για την πραγματική οικονομία της Ευρώπης κυρώσεις στη Ρωσία, ναι στις διατλαντικές συμφωνίες που τελειώνουν την έννοια του κράτους;

Γιατί στο εσωτερικό δε θα τις έχουν μείνει και τόσα πολλά να εκχωρήσει.

Έτσι σταματάς τον νεοφιλελευθερισμό; Με την όπισθεν;    

Έχουμε τη δυστυχία και σαν κυβέρνηση και πολύ περισσότερο σαν λαός να θέλουμε και την πίττα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Να βάζουμε δύο καρπούζια κάτω από τη μασχάλη.

Αυτά δεν είναι εφικτά. Και όμως αυτά ακριβώς επιδιώκονται.

Η στρατηγική της κυβέρνησης είναι κακώς σχεδιασμένη. Θα συνεχίσει να οδηγεί σε αδιέξοδα και θα προσποιείται ότι τα ξεπερνά με έντιμους συμβιβασμούς.

Δεν υπάρχει τίποτα το έντιμο σε αυτά που μας κάνουν τόσα χρόνια. Δεν υπάρχει τίποτα το έντιμο όταν σου επιβάλλουν το ποια πολιτική θα ακολουθήσεις και σου υποδεικνύουν την αντικατάσταση υπουργών.

Πως ένας συμβιβασμός με την ανεντιμότητα μπορεί να θεωρηθεί έντιμος;

Και οι συμβιβασμοί δεν θα χουν τέλος.

Έντιμος συμβιβασμός και συγχωροχάρτια για τους οικονομικούς εγκληματίες που έχουν φυγαδεύσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια για να τσιμπήσει το φτωχό κράτος μερικά δις.

Κράτος επαίτης. Που το ηθικό πλεονέκτημα σε τέτοιες κινήσεις;

Όσο για την κάθαρση στο εσωτερικό αυτή μάλλον θα είναι τόσο ρηχή που θα μπορούν άφοβα να παίζουν παιδάκια με τα κουβαδάκια τους δίπλα της.

Δε θα πνιγούν οι εγχώριοι συνυπαίτιοι της οικονομικής ασφυξίας της χώρας. Πνίγονται ωρέ οι καρχαρίες;

Όχι δεν έχει κάποιο μυστικό υπερόπλο η κυβέρνηση. Το τελευταίο βέλος στη φαρέτρα που άφησαν αυτοί που μας παρόπλισαν παραδόθηκε και αυτό. Είναι αστείο να βλέπεις τους εταίρους να σου γυρνάν μέχρι και το Grexit στη μάπα όταν εσύ έπρεπε να το έχεις μονίμως στραμμένο στη μάπα τους και να μην τους χάνεις ούτε στιγμή από τα μάτια σου.

Παίξατε και χάσατε που μας λέει και ο γλίτσας ο Νταισενμπλουμ. Γιατί αυτοί δεν παίζουν καλοί μου φίλοι.

Εμπρός λοιπόν για τη νέα κανονικότητα.

Εμπρός για μια νέα μεταπολίτευση με τη χώρα πιο φτωχή, πιο εξαρτημένη.

Γι’ αυτό παλεύαμε τόσα χρόνια; Για αυτό θέλαμε να σκίσουμε την παλιά μεταπολίτευση; Για ένα πρόσημο; Για ένα αδειανό πουκάμισο;

Και σαν να μη μας έφταναν όλα τα άλυτα, να σου, πετιέται ολόρθος ο νέος κομματισμός.

Η νέα παραταξιακή αντίληψη είναι εξίσου θλιβερή με την παλιά καθώς δεν ξέρει να κρίνει παρά μόνο να συγκρίνει.

Παλιοί Μανωλιοί βάλαν το πουκάμισο το αδειανό αλλιώς. Βλέπετε οι άνθρωποι θέλουν να νοιώθουν ότι ανήκουν κάπου να συμπληρώνουν το έλλειμμα αυταξίας τους.  

Όχι, όχι, δε βιάζομαι πια να κρίνω. Γιατί ξέρω εδώ και καιρό ότι είναι πολύ αργά.

Αυτή η κυβέρνηση ήταν η τελευταία μας ελπίδα. Η ελπίδα ήρθε. Και με μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού να μοιάζει μαστουρωμένο από αυτήν, σαν η ζωή να έχει ξαναρχίσει, ναι αυτού του είδους η ελπίδα μοιάζει με χαλασμένο ναρκωτικό.

Όταν ο ιστορικός του μέλλοντος θα διαβάζει για το σκίσιμο των μνημονίων, θα του ρχεται στο μυαλό ο ήχος καλτσόν.

Όταν θα διαβάζει για τους σκατανθρώπους του ελληνικού συστήματος εξουσίας θα αναρωτιέται το ποιος και γιατί ξέχασε να τραβήξει το καζανάκι.

Και θα νομίζει ότι ο ορισμός του καλού κυβερνήτη για τους ανθρώπους του παρελθόντος είναι ακριβώς αυτός: «Καλός κυβερνήτης είναι αυτός που είναι σαν άνθρωπος καλύτερος από τα σκατά που κυβερνούσαν. Ακόμη κι όταν δεν τραβάει το καζανάκι».

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 4/5/2015

Read More »

Our own Personal Jesus

Στην σύγχρονη ιστορία αυτής της απομίμησης κράτους, τα ασφαλιστικά ταμεία ήταν πάντα η χήνα με τα χρυσά αυγά.

Τα βουτούσε η γενική κυβέρνηση όποτε  γούσταρε και όταν η χήνα στέγνωνε η κυβέρνηση την έσφαζε στο γόνατο για να ταΐσει η τα αχαΐρευτα βουλιμικά παιδιά της.

Η προτελευταία μεγάλη σφαγή έγινε με το PSI. Κι όμως και από αυτήν ακόμη τη γενοκτονία των διαθέσιμων κάτι περισώθηκε, κάτι που θα εξασφάλιζε ότι ακόμη κι αν η γενική κυβέρνηση χρεοκοπούσε, μέρος μισθών και συντάξεων θα σωζόταν.

Όχι πια.

Με την επίταξη των διαθέσιμων των δημόσιων φορέων, αυτή η κυβέρνηση συνεχίζει το δόγμα δεν υπάρχει μέλλον μονάχα υποχρεώσεις από το εγγύς παρελθόν.

Είναι πραγματικά σχιζοφρενικό: πρώτη φορά αριστερά μαζί με πρώτη φορά πατριωτική δεξιά να κάνουν αυτό που οι πιο σκληροί νεοφιλελέδες δεν θα τολμούσαν ούτε στην πιο άγρια αυνανιστική του φαντασίωση τους να κάνουν σε έναν ολόκληρο πληθυσμό.

Η τελευταία μας πολιτική ελπίδα συνεχίζει το βιολί των κακούργων.

Δανείζεται από τις σάρκες μας για να πληρώνει δανειστές που αθετούν μονομερώς τις δικές τους υποχρεώσεις, φροντίζοντας να μην έχει μείνει σάλιο για το ενδεχόμενο της ρήξης, να μην έχει μείνει ούτε ένα βέλος στη φαρέτρα.  

Πράγματι, έχουν καταφέρει ήδη πολλά. Έχουν καταφέρει να ονομάσουν τη σόγια ψάρι και να επιβάλουν θαλασσινό μενού σόγιας.

Επέβαλαν το να λέγεται η απεχθής τρόικα Θεσμοί: Θεσμοποίησαν σε όλη την Ευρώπη την Τρόικα!

Σε κάποια επιμέρους η κυβέρνηση τα πάει καλά: Το πεδίο της μεγάλης φοροδιαφυγής για πρώτη φορά ανοίγει. Και μετά από χρόνια το ΣΔΟΕ τόλμησε να αγγίξει ολιγάρχη: Η σύλληψη του Λεωνίδα Μπόμπολα είναι μια εξόχως σημαντική είδηση ικανή να αλλάξει κεφάλαιο στην ιστορία της χώρας αν φυσικά έχει συνέχεια. Το να ξεπεράσει το ΣΔΟΕ το δικό του βαθμό διαφθοράς και να τολμήσει να αγγίξει έναν από τους αρχηγούς των διαφθορέων που μέχρι σήμερα έχαιραν άτυπης μα πλήρους ασυλίας είναι ένα μικρό βήμα για την ανθρωπότητα μα ένα τεράστιο βήμα για το ΣΔΟΕ και τη χώρα.
Μικρή η ζημιά όμως για τον Μπόμπολα ο οποίος πλήρωσε στα γρήγορα 1,8 μύρριο κι έφυγε σαν κύριος κάτι που δείχνει το πόσο προβληματικό είναι το υπάρχον νομικό πλαίσιο. Στο σημείο αυτό οφείλουμε να ευχαριστήσουμε όλοι μας τον κύριο Βαξεβάνη γιατί η δωρεά Μπόμπολα είναι καρπός  της αποκάλυψης της λίστας Λαγκάρντ από τον Κώστα Βαξεβάνη και σε πείσμα ολόκληρου του σάπιου κατεστημένου. Το μεγαλύτερο κομμάτι όμως της καταναγκαστικής "δωρεάς Μπόμπολα" θα πάνε στους δανειστές.

Γιατί παρά τις καλές επιμέρους κινήσεις, αυτό όμως που αμφισβητείται παντελώς και ήδη από την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους είναι η γενική στρατηγική της κυβέρνησης στο φλέγον θέμα της διαπραγμάτευσης.

Αντί λοιπόν να στρέψει το μπιτόνι με τη βενζίνη της κρίσης σε αυτούς που την απειλούν, περιλούζεται με αυτό για να αποδείξει την αφοσίωση στους εξωτερικούς της εχθρούς μπας και συγκινηθούν.

Και η στρατηγική του τρελού μπορεί να πιάσει τελικά γιατί η Ευρώπη έχει πλέον θεμελιώδη ζητήματα ύπαρξης, αυτό δεν την καθιστά όμως σωστή στρατηγική.

Όσο για τους εχθρούς στο εσωτερικό, κινήσεις όπως η σύλληψη του Μπόμπολα είναι ακόμη η εξαίρεση. Ο Μπόμπολας δεν ηττήθηκε, απλά τσαλακώθηκε λίγο. Κι ενώ ο Στουρνάρας δείχνει επιδεικτικά τα αρχίδια του στην κυβέρνηση συγκαλύπτοντας τους φοροφυγάδες, η ΔΕΗ κόβει το ρεύμα στην υπηρεσία των μεγαλοοφειλετών τάχα γιατί οι μεγαλοοφειλέτες της ΔΕΗ που μένουν στο ίδιο κτήριο φέσωναν τη ΔΕΗ σκεφτόμενοι πως ποτέ η ΔΕΗ δεν θα κοβε το ρεύμα σε κτήριο που στεγάζεται η εφορία. Δικαίως η Βαλαβάνη διαμαρτύρεται στη ΔΕΗ και καταγγέλλει εκβιασμό.

Γιατί η διακοπή ρεύματος στη ΔΟΥ Μεγάλου Πλούτου που ελέγχει υποθέσεις ακριβώς σαν κι αυτές του Μπόμπολα έγινε όλως τυχαίως μια μέρα πριν τη σύλληψη Μπόμπολα. μάλλον από βαλτούς του Μπόμπολα μέσα στην ίδια τη ΔΕΗ!

Είναι προφανές ότι για να πολεμήσεις αυτή την πολυπλόκαμη λερναία ύδρα χρειάζεσαι φωτιά και τσεκούρι. Και αυτό το φοβούνται οι Συριζαίοι περισσότερο ακόμη και από τη Λερναία Ύδρα. Μοιραία λοιπόν η αριστεροφροσύνη που φοβάται μην αυτοκατηγορηθεί για αυταρχισμό κατά των λίγων, οδηγείται σε ακόμη περισσότερο αυταρχισμό κατά των πολλών. Γιατί το να στέλνεις τα διαθέσιμα των φορέων του δημοσίου στην ΤΤΕ και μάλιστα αιφνιδιαστικά με πράξη νομοθετικού περιεχομένου είναι πράξη εξόχως αυταρχική το λιγότερο.

Το δηλώσαμε από νωρίς ότι χωρίς ρήξη στο εξωτερικό ρήξη με το εσωτερικό δε νοείται.

Μα οι της κυβέρνησης φοβούνται.
Φοβούνται μην δαιμονοποιηθούν όπως η Κωνσταντοπούλου και η σχιζοφρένεια συνεχίζεται. Ο ζουρλομανδύας έχει γίνει σιδηρά παρθένα.  

Ενώ στο εσωτερικό η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου έχει σαν στόχο να καταδείξει το πιο κομμάτι του χρέους είναι απεχθές ώστε να αποκηρυχτεί, ο Τσίπρας χαριεντίζεται με τον τελευταίο μεγάλο αρχιτέκτονα του απεχθούς χρέους, τον ΓΑΠ, ενώ στο εξωτερικό, ο άνθρωπος από το περιβάλλον του ΓΑΠ, ο Βαρουφάκης, 6 στις 10 φορές διαβεβαιώνει τους πάντες πως η Ελλάδα θα τιμήσει τις υποχρεώσεις της και μάλιστα προς αυτούς που δεν τιμούν ούτε καν στο ελάχιστο τις δικές τους προς την Ελλάδα.

Ο βαυκαλισμός της γενικής κυβέρνησης είναι παροιμιώδης.   

Όλοι της φέρονται σαν να ήταν μεγάλος τους εχθρός κι αυτό το αναμέναμε και το περιγράψαμε ότι θα συνέβαινε.

Αυτό που δεν περιμέναμε είναι πως αυτή θα συμπεριφερόταν σε όλους της τους εχθρούς σαν να ήταν φιλαράκια από το στρατό.

Ακόμη κι ο Χριστός θα ζήλευε τέτοια πραότητα.

Αλλά τους τελευταίους πραγματικούς χριστιανούς τους φάγαν τα λιοντάρια και η εκκλησία έγινε σκληρή κοσμική εξουσία.

Τους τελευταίους πραγματικούς αριστερούς θα τους φάνε λοιπόν οι λέοντες των αγορών και θα έχουμε μια ακόμη αριστερά εκ των αριστερών της δεξιάς κοσμικής εξουσίας; Μια ακόμη ΔΗΜΑΡ;

Τι περιμένετε ρε κιότες; Φάτε τα λιοντάρια ζωντανά. Ή τουλάχιστον σταματήστε να τα ταϊζετε με τις σάρκες του λαού.

Η στρατηγική της κυβέρνησης είναι εξόφθαλμα λανθασμένος. Λογικό θα μου πείτε. Όταν στο σχεδιασμό συμμετέχει κάποιος που πιέζει την κυβέρνηση νεοφιλελεύθερα να συμβιβαστεί τι άλλο να περιμένουμε;
Ο κος Βαρουφάκης είναι το βαρύδι που επιδέξια γέρνει το ζύγι στη λάθος πλευρά.

Ποτέ δεν είχαμε αμφιβολίες για τις ικανότητες του κυρίου Βαρουφάκη. Είναι εξαιρετικός. Για αυτό που είχαμε εξαρχής αμφιβολίες ήταν για την αφοσίωση του. Σήμερα έχουμε λιγότερες αμφιβολίες από ποτέ. Ο κος Βαρουφάκης δεν είναι αφοσιωμένος ούτε στην κυβέρνηση του ούτε στον λαό του. Είναι αφοσιωμένος στο διεθνές περιβάλλον του.

Αλήθεια κε Βαρουφάκη, τι έγινε με τη Lazard κι γιατί μας πουλήσατε το εξόφθαλμο παραμύθι ότι συμβούλευε την ελληνική κυβέρνηση τσάμπα για την ψυχή της μάνας της; Ο τσάμπας ζει κύριε υπουργέ;

Κύριε Τσίπρα. Όποιος βλέπει τη φάκα δεν πέφτει με τα μούτρα στο τυρί.

Μια μόνο μεγάλη δύναμη έχει την ικανότητα να φέρει τους εγκληματίες Σαμαραβενιζέλους πίσω στο προσκήνιο. Ούτε οι δανειστές ούτε οι ολιγάρχες δύνανται να τους αναστήσουν.

Ο μόνος που μπορεί να το κάνει αυτό είναι ένας άλλος Χριστός που γυρνάει και το άλλο μάγουλο, ο Χριστός που με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια θα ταϊσει λαό και δανειστές μαζί. Μόνο ένας Χριστός έχει τη δύναμη να αναστήσει πολιτικά νεκρούς, να συγχωρέσει ληστές με μια τους δήλωση μετανοίας και να αγαπάει αυτούς που τον σταυρώνουν. 

Εσείς κύριε Τσίπρα.

Our own personal Jesus.

Χαρά που θα κάνουν πάλι τα λιοντάρια.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com 22/4/2015

Read More »

Νέα πατάτα του TVXS: Η επιτυχία του μαϊμού Τσόμσκι στην ελληνική μπανανία

«Οι στρατηγικές χειραγώγησης των μαζών» του Νόαμ Τσόμσκι είναι ένα πολύ διδακτικό κείμενο. Διδάσκει το πόσο εύκολα κανείς διολισθαίνει στην κακή δημοσιογραφία και το πόσο εύκολα αναπαράγει αναλήθειες.

Για την ακρίβεια το κείμενο αυτό είναι από μόνο του μια στρατηγική χειραγώγησης των μαζών καθώς δεν έχει γραφεί από το Νόαμ Τσόμσκι.

Η πλαστοπροσωπία είναι προφανής ακόμη και στον ανοίκειο με τη σκέψη του Τσόμσκι αναγνώστη καθώς παρουσιάζει ένα δεκάλογο-συνταγή.

Το κείμενο όταν πρωτοκυκλοφόρησε στην Ελλάδα το 2010 έγινε ιϊκό ακριβώς λόγω της υπεραπλουστευμένης και υπεραπλουστευτικής μορφής του.

Παρότι υπήρξαν φιλότιμες προσπάθειες αποδόμησης αυτής της μίνι προπαγάνδας, το κείμενο επιβίωσε της πραγματικότητας.

Τρανταχτή απόδειξη η αναδημοσίευση του στο Enallaktikos και η αντανακλαστική αναπαραγωγή του στο TVXS μόλις δύο μέρες πριν.

Πολλές θα μπορούσαν να είναι οι δικαιολογίες όπως ο όγκος εργασίας, η πίεση χρόνου, το ανταγωνιστικό περιβάλλον που απαιτεί συνεχή ροή.

Όλες είναι κατανοητές και καμία τους αποδεκτή.

Το TVXS θα μπορούσε να έχει λαμπρότερους δημοσιογράφους που να πιάνουν τις γκάφες με την πρώτη ματιά. Στην Ελλάδα όμως διαβατήριο εξακολουθεί σε πολλούς τομείς να είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις και οι εξαρτήσεις και όχι η ικανότητα.

Θα μου πείτε τώρα, εδώ ο κόσμος χάνεται και θα ασχολούμαστε τώρα με το τι είπε ο ένας κι ο άλλος;

Ακριβώς κύριοι μου. Ο κόσμος χάνεται γιατί πολλοί δεν κάνουν τη δουλειά τους σωστά. Και γιατί οι υπόλοιποι δεν δίνουν δεκάρα για το ποιος κάνει τη δουλειά του σωστά ή όχι παρά μόνο όταν είναι πολύ αργά.

Και από μόνο του το θέμα της διανοητικής πλαστογραφίας δεν είναι καθόλου ασήμαντο ούτε και ασήμαντο είναι το με πόση προχειρότητα τέτοια και πού  χειρότερα ακόμη φαινόμενα αντιμετωπίζονται από όργανα επιφορτισμένα και με πειθαρχικό ρόλο.

Οι ακριβοπληρωμένες πόρνες που είναι εχέμυθες όσον αφορά τους νταβατζήδες τους και τους πλούσιους πελάτες τους έσπευσαν πχ να τιμωρήσουν τον Μανδραβέλη όχι για έστω και για μια από τις συγγραφικές του μεθόδους που παραβιάζουν κάθε έννοια δημοσιογραφικής δεοντολογίας αλλά για αντισυναδερφική συμπεριφορά.  Δοθείσας της ευκαιρίας, να κάνουμε μια μικρή παρένθεση: Ο blogger που ξεσκέπασε την προπαγάνδα του Μανδραβέλη για την Ισλανδία, ήταν ο ίδιος που μας έδωσε την επιτυχημένη τρολιά για την δήθεν μήνυση της Αργεντινής κατά της Ελλάδας η οποία έγνε ιική μέσα σε ώρες παρότι ο συντάκτης είχε φροντίσει να περιέχει το κείμενο εμφανή στοιχεία αβασιμότητας. 

Στην Ελλάδα οι μαλακίες όχι απλά δεν πληρώνονται: Μοσχοπωλούν κι όλας.

Οι κώδικες δεοντολογίες υπάρχουν αλλά είναι διακοσμητικά στοιχεία και αυτό είναι ένα εξαιρετικά σημαντικό ζήτημα σε μια εποχή που η χώρα βάλλεται από πρωτόγνωρη και συντονισμένη παγκόσμια προπαγάνδα την οποία με τρελή χαρά αναπαράγουν τα ντόπια παπαγαλάκια.

Ουδείς άσφαλτος θα μου πείτε όπως έλεγε και η Λαίδη Άντζελα.

Δυστυχώς η άσφαλτος των ενημερωτικών οδών είναι γεμάτη κακοτεχνίες που προκαλούν θανατηφόρα νοητικά ατυχήματα.

Ας είμαστε ξεκάθαροι: Δεν υπάρχει αμερόληπτη δημοσιογραφία. Ακόμη και η επιλογή και αναπαραγωγή ειδήσεων διαμορφώνεται από και συγκροτεί άποψη.

Όφειλε να υπάρχει όμως μη πλήρως μεροληπτική κι εξαρτημένη δημοσιογραφία.

Και όφειλε να υπάρχει έντιμη δημοσιογραφία που να αναγνωρίζει δημοσίως τα λάθη της.

Και αυτό το TVXS δεν το χει πράξει από όσο γνωρίζω μέχρι τώρα σε σχέση με το συγκεκριμένο κείμενο. Αφήνει τη γκάφα του να αιωρείται σαν πορδή βρωμίζοντας λίγο περισσότερο τον ήδη αφόρητα δύσοσμο νοητικό αέρα.

Όχι το ίδιο το κείμενο είναι βρωμερό. Η πλαστοπροσωπία του είναι όμως. Όπως κι η προχειρότητα δημοσιογράφων που το αναπαράγουν ακόμη και σήμερα για να γεμίζουν χώρο.

Το TVXS και το Enallaktikos όφειλαν να ανασκευάσουν δημοσίως και να απολογηθούν για την κακή υπηρεσία που προσέφεραν σε καλόπιστους κυρίως αναγνώστες τους όσον αφορά το συγκεκριμένο κείμενο, πόσο μάλλον όταν η γκάφα είχε αναγνωριστεί από τους «Σχολιαστές Χωρίς Σύνορα» ήδη από το 2011.

Είναι κατανοητό να συμβαίνουν τέτοια πράγματα ακόμη και στις καλύτερες οικογένειες. Είναι ανέντιμο όμως τα λάθη να μη διορθώνονται.

Αντιδεοντολογικό θα έλεγα.

Για να μην καταλήξετε λοιπόν κύριοι όπως αυτοί που δικαίως κράζουμε, κάντε το σωστό: ανασκευάστε και φυλάξτε τη δεοντολογία σαν κόρη οφθαλμού ακόμη και για θέματα που φαντάζουν μικρά.

Και καθώς μιλάμε για δεοντολογία, οφείλουμε να αποδώσουμε τα εύσημα στο inconue.wordpress.com που από όσο γνωρίζουμε πρώτο παρουσίασε την πλαστοπροσωπία στο ελληνικό κοινό.

Πέτρος Αργυρίου, 17/4/2015, agriazwa.blogspot.com.

Read More »

Κυνηγώντας νομιστεράκια

¨Τρέχα αράπη τρέχα. Όσο γρήγορα κι αν τρέχετε εσείς οι αράπηδες, η σφαίρα μου είναι πιο γρήγορη απο σένα. Και οι οχτώ σφαίρες μου σε προλαβαίνουν και κόβουν το νήμα της αράπικης ζωής σου" είπε το όπλο του μπάτσου σε έναν ακόμη αράπη. 

Τα παλιά καλά χρόνια, οι βρετανοί ευγενείς πέρναν τις μπότες τους καβαλούσαν τα άλογα τους και ξαμολούσαν τα λαγωνικά τους στο κατόπι αλεπούδων.

Οι επίγονοι τους οι Αμερικάνοι, πιο άξεστοι από τους Βρετανούς, έχουν χόμπι και για κατώτερες κοινωνικές τάξεις.

Έτσι οι μπάτσοι τους κυνηγάν και σκοτώνουν τις κατώτατες κοινωνικές τάξεις, τους φτωχούς αράπηδες. Πιο εύκολα σκοτώνεις αράπη παρά αλεπού στις ΗΠΑ.

Είναι σπορ, είναι καθήκον, είναι υποχρέωση, είναι παράδοση.

Πολλές εκατοντάδες άοπλοι νέγροι έχουν εν ψυχρώ εκτελεστεί τα τελευταία χρόνια από τους μπάτσους στους δρόμους και τις φτωχογειτονιές των ΗΠΑ.

Αν αυτό συνέβαινε σε κάποια άλλη χώρα, σύσσωμος ο δυτικός κόσμος θα καταδίκαζε αυτό το φρικτό καθεστώς. Αν τους συνέφερε, θα το βομβάρδιζαν κιόλας.

Μα η Αμερική είναι εξαγωγέας δημοκρατίας.

Κανείς δεν αναρωτιέται το ποιες είναι συνθήκες επικρατούν μέσα σε αυτή τη βαρειά βιομηχανία δημοκρατίας. Όλοι αρκούνται στο ωραίο περιτύλιγμα της μπάρας δημοκρατίας που τρώνε για πρωινό.

Ω, μα είναι αντιρατσιστές οι Αμερικάνοι.

Βεβαίως βεβαίως:

Στη χώρα ενδημεί όχι μόνο ρατσισμός αλά και αντίστροφος ρατσισμός και συμβιώνουν μια χαρά:

Αν πεις σε αράπη εσείς πηδάτε ψηλά μπορεί να φας μια μήνυση συγυρισμένη για ρατσισμό. Αν πεις σε εβραίο ότι εσείς έχετε μαζέψει όλα τα λεφτά πας γυρεύοντας να αυτοκαταστραφείς.

Αν είσαι αράπης και πεις σε μπάτσο ότι εσείς οι λευκοί έχετε όλη τη την ισχύ μπορεί να φας σφαίρα ανάμεσα στα μάτια.

Ο μαύρος πρόεδρος είναι ένα εξώφυλλο τσόντας σε μοναστήρι.

Αν οι Έλληνες μπάτσοι το χαν χόμπι να σκοτώνουν Αλβανούς και Πακιστάνια για πλάκα, η ελληνική αριστερά θα χε κάνει τον κόσμο πάνω κάτω.

Αλλά στην γη της ελευθερίας επιτρέπονται τα πάντα και οι παγκόσμιες αντιδράσεις είναι σαν την καρέ καρέ κίνηση στο Matrix. Είναι τόσο αργές που ακόμη κι ένας καθυστερημένος μπορεί να της αποφύγει.

Η χώρα της ελευθερίας που κυνηγά τον Ασάνζ και τον Σνόουντεν γιατί εξέθεσαν τις βρωμιές της αμερικάνικης πολιτικής.

Η πιο φιλοπόλεμη χώρα στη μοντέρνα ιστορία που κουνά πάντα το δάχτυλο στους άλλους κι όταν γουστάρει τους το βάζει στον κώλο κιόλας.

America America.  

Η χώρα που χρησιμοποιεί τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις μειονότητες για να υπονομεύει άλλες χώρες. Σωστά, οι αράπηδες δεν είναι άνθρωποι: εκτός και αν είναι πλούσιοι και διάσημοι.

Η τράπουλα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που μοιράζουν οι αμερικάνοι είναι σημαδεμένη.

Σε καμιά άλλη χώρα της Δύσης δεν σκοτώνουν τόσο απροκάλυπτα και απρόκλητα οι μπάτσοι.

Κι όμως. Η σιωπή των αμνών από τους ζηλωτές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι εκκωφαντική.

Κι αυτό γιατί ίσως πολλές από τις οργανώσεις και τα κόμματα έχουν άμεσα ή έμμεσα χρηματοδοτηθεί από το δολάριο για να αποτελούν μοχλό πίεσης σε κατά τόπους κυβερνήσεις που έχουν το θράσος να μην ευθυγραμμίζονται με τα αμερικανικά συμφέροντα.

Ένας ακόμη νεκρός αράπης χθες. Και ο Louis Armstrong να τραγουδά μαστουρωμένος “what a wonderful world”

Ναι μαμά Αμερική. Έχεις δώσει πολλά στην ανθρωπότητα. Μα πάντα σου έπαιρνες πολλά περισσότερα.

Ναι μαμά Αμερική που μανία έχεις με το πλύσιμο: Πλένεις μυαλά, ξεπλένεις εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Ακόμη κι ο πρόεδρος σου ξεβάφει στο πλυντήριο.

Γιατί αν δεν ήταν μαϊμού μαύρος οι μπάτσοι θα τον είχαν φάει.

Μα τι λέω;

Όλοι οι μαύροι μαϊμούδες είναι. Όσο μαϊμού είναι κι η αμερικάνικη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα της  και τα μαγαζάκια που την πουλάν σε όλο τον κόσμο.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 9/4/2015

Read More »

ΕΛΕ-υθεριά ή θάνατος

Επιτέλους συγκροτήθηκε χθες η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου του χρέους (ΕΛΕ).

Τα πρώτα δείγματα είναι εξαιρετικά καλά καθώς όχι μόνο θα έχει τη συνδρομή διεθνών προσωπικοτήτων με εμπειρία στο πεδίο αλλά παράλληλα αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη και η προσφορά για συνδρομή από το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής και την Αρχή Καταπολέμησης Εσόδων από Εγκληματικές Δραστηριότητες.

Το Επιστημονικό Συμβούλιο της Βουλής στάθηκε πάντα στο ύψος των περιστάσεων γνωμοδοτώντας ανεξάρτητα από την κυρίαρχη πολιτική βούληση των τελευταίων φρικτών ετών, η οποία συστηματικά το παραγκώνιζε.

Μια πανστρατιά ανεξάρτητων καταρτισμένων και ικανών επιστημόνων δουλεύουν πλέον για να ακτινογραφήσουν το χρέος και τις συνθήκες διόγκωσής του.

Η νέα κυβέρνηση παρά το ότι έχει οπισθοχωρήσει μέσα σε δύο μήνες τρομακτικά από τις εντυπωσιοθηρικές προεκλογικές εξαγγελίες της, έχει την ευκαιρία να αποκαταστήσει την πληγωμένη αξιοπιστία της απέναντι στους πολίτες που την εμπιστεύτηκαν ως την τελευταία ελπίδα της χώρας.

Αγκάθι στη διαδικασία ήταν και θα παραμείνει η επονείδιστη «συμφωνία» της 20ης Φλεβάρη, όπου η κυβέρνηση δεσμεύτηκε ότι θα τηρήσει πλήρως τις υποχρεώσεις της προς τους δανειστές, αναγνωρίζοντας έμμεσα το σύνολο του χρέους και ως εξ αυτού και τη νομιμότητα των πράξεων των προηγούμενων εγκληματικών κυβερνήσεων.

Η ΕΛΕ θα ολοκληρωθεί τον Ιούνιο και θα είναι ένα από τα ελάχιστα όπλα για να αντιμετωπίσει η χώρα και η νέα της κυβέρνηση τον οικονομικό στραγγαλισμό που της επιβάλλεται.

Από την αρχή δήλωνα πως η στρατηγική της καθυστέρησης ήταν εμφανές πως δεν λειτουργούσε.

Πράγματι, ο χρόνος που κέρδισε η κυβέρνηση ήταν χρήμα μόνο για τους δανειστές: Παρότι οι δανειστές έχουν παγώσει τις δικές τους υποχρεώσεις προς την Ελλάδα, η συγκυβέρνηση συνεχίζει να τιμά τις υποχρεώσεις της προς όλους ανεξαιρέτως τους δανειστές με δικούς της πόρους, με δικούς μας δηλαδή πόρους.

Αυτή δεν είναι ούτε ανεκτή ούτε καν βιώσιμη πολιτική. Οι πόροι εξαντλούνται. Ακόμη και ότι έχει απομείνει στα ασφαλιστικά ταμεία μετά το απίστευτο πλιάτσικο του PSI απειλείται με την κάθε μέρα που περνάει. Καίμε για να μένουν ζεστοί οι δανειστές τις τελευταίες σανίδες σωτηρίας που θα μας ήταν διαθέσιμες μετά τη ρήξη. Και η ρήξη είναι δεδομένη. Μόνο ένα πρόσωπο μπορεί να τη σταματήσει: Η καγκελάριος Μέρκελ υπό την πίεση των γεωπολιτικών εξελίξεων.

Ήταν από την αρχή της κρίσης δεδομένο ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις θέλαν να φέρουν τη χώρα προ μη αντιστρεπτών τετελεσμένων. Με αυτήν την έννοια υπήρξαν εξαιρετικά επιτυχημένες.

Η νέα κυβέρνηση, με πολλά στελέχη καλών προθέσεων και συγκριτικά προτέρου έντιμου πολιτικού βίου, παγιδεύτηκε διπλά: Παγιδεύτηκε από την παγίδα Σαμαρά Βενιζέλου και παγιδεύτηκε από το ρομαντισμό του Ευρωπαϊκού της Οράματος όταν αυτή τη στιγμή τη μοίρα της Ευρώπης ορίζουν κυνικά καθήκια που είναι παντρεμένα με τα διατλαντικά υπερσυσσωρευμένα μεγακεφάλαια και το τραπεζικό σύστημα.

Οι προηγούμενες κυβερνήσεις, φροντίσαν να μην αφήσουν κανένα περιθώριο στην οικονομική διπλωματία.

Τα κατάφεραν καλά.

Η μόνο διπλωματία που μένει είναι η γεωπολιτική.

Και αυτός είναι ο λόγος που τα προσωπεία πέσαν πριν τη συνάντηση Τσίπρα Πούτιν καθώς ευρωπαίοι αξιωματούχοι μας απέδειξαν ότι στο προτεκτοράτο που λέγεται Ελλάδα δεν επιτρέπεται ούτε οικονομική ούτε εξωτερική πολιτική.

Δεν υπάρχει άλλη δυνατότητα για χρονοτριβές. Οι ελίτ σχεδιάζουν και εφαρμόζουν και μέχρι οι λαοί να καταλάβουν, να νιώσουν στο πετσί τους και να αρχίζουν να βρίσκουν πιθανές λύσεις στα αδιέξοδα που τους επιβάλλονται, οι συσχετισμοί ισχύος έχουν αλλάξει κατά πολύ εις βάρους τους.

Μέσα στο διάστημα των επόμενων 5 ετών, ο πολιτικός χάρτης της Ευρώπης θα έχει γίνει αγνώριστος. Οι συνθήκες για κάτι τέτοιο υπάρχουν απλά καταπιέζονται για να μην δώσουν πολιτικούς καρπούς, ακριβώς όπως συμβαίνει και με τη νέα ελληνική κυβέρνηση.

Οι κλυδωνισμοί είναι αισθητοί παντού πλέον. Η Ευρώπη απειλείται από την ουκρανική κρίση, απειλείται από το μεσανατολικό και τις συνέπειες του ισλαμικού εξτρεμισμού και στο εσωτερικό της, απειλείται από Grexit, απειλείτε και από Brexit καθώς η άνοδος του ευροφυγόκεντρου UKIP στην πολιτική σκηνή της Μ.Βρετανίας μπορεί να μην δώσει στις εκλογές του Μαϊου ριζική αλλαγή πολιτικού σκηνικού, μάλλον θα αναγκάσει όμως τους συντηρητικούς του Κάμερον να καταφύγουν στο δημοψήφισμα του 2017 για την παραμονή της χώρας τους στην ΕΕ πολύ πιο νωρίς από όσο θα ήθελαν.

Ακόμη κι αν αυτό το δημοψήφισμα δεν σκοτώσει την ΕΕ, είναι πλέον σαφές ότι τα δημοψηφίσματα όσο περνούν τα χρόνια θα πυκνώνουν και ότι κάποια στιγμή θα ξεκινήσει το ντόμινο των εξόδων.

Η Ελλάδα ξεκίνησε αυτήν την περιπέτεια εν αγνοία της. Είναι καιρός εν γνώσει της να ξεκινήσει και το τελείωμα της.

Η ΕΛΕ μπορεί να εργαλειοδοτήσει την ελληνική πολιτική την περίοδο του Ιουνίου που θα είναι οικονομικά αξιοθρήνητη.

Αρκεί να μην γίνονται πάλι όλα αυτά «για ένα πουκάμισο αδειανό, για μια ΕΛΕ-νη.

Γιατί, αν και η ΕΛΕ που σήμερα έχει όλες τις προδιαγραφές να κάνει κάποια διαφορά, αποδειχθεί τόσο αδειανή όσο μέχρι σήμερα έχει αποδειχθεί η προεκλογική υπεραισιοδοξία της κυβέρνησης, τότε θα ανοίξουν οι ασκοί του Αιόλου για την χώρα μας.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 5/4/2015

Read More »

Η αυτοδιάλυση της πλάνης

Πρόχειρο και λογιστικής αντίληψης με την εξαίρεση της πρόβλεψης για σοβαρά προβλήματα υγείας κρίνω το νομοσχέδιο για την «αποσυμφόρηση» των φυλακών η οποία ούτως ή άλλως εκβάλλει στην ευρύτερη κοινωνία.

Και ναι, είναι ή θα έπρεπε να είναι θέσφατο η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων για όλους ανεξαιρέτως, πρακτικά όμως υπάρχει μια κατηγορία κρατουμένων που αυτοεξαιρείται από την ομπρέλα αυτή: Είναι εκείνοι οι κρατούμενοι οι οποίοι αποτελούν απειλή για τα ανθρώπινα δικαιώματα όχι μόνο των συγκρατουμένων τους αλλά και των «σωφρονιστικών υπαλλήλων».

Ένα από τα βασικά κίνητρα πίσω από το νομοσχεδίου ήταν η βελτίωση συνθηκών για τους λεγόμενους «τρομοκράτες» και η ευθυγράμμιση με τις ευρωπαϊκές πρακτικές.

Η πολιτικοποιημένη βία όμως στην Ελλάδα έχει περάσει διάφορα στάδια και φάσεις. Ιδιαίτερα από τη δεκαετία του 2000 και έπειτα έχει υπάρξει αυτό που αποκαλείται «σύγκλιση ιδεολόγων της βίας με καθαρά ποινικούς». Οι πρώτοι επιδίωκαν να δυναμώσουν επιχειρησιακά τις τάξεις τους με τους δεύτερους, ενώ οι δεύτεροι μπορούσαν να ενταχθούν σε μια ευρύτερη υπερασπιστική γραμμή.

Το ποιοι είναι ποιοι, το ποιοι είναι ποινικοί και αδιαφορούν για την ανθρώπινη ζωή ανεξαρτήτου τάξεως και ποιοι όχι είναι έργο της δικαιοσύνης να αποφασιστεί.

Δυστυχώς όμως κάτι τέτοιο στην Ελλάδα και ιδιαίτερα στα υψηλά κλιμάκια δεν υπάρχει: οι αθωωτικές αποφάσεις για κραυγαλέα σκάνδαλα και η επιβολή φυλάκισης 26 μηνών στον άνθρωπο που τα αποκάλυψε, τον Κώστα Βαξεβάνη για συκοφαντική δυσφήμιση κατά του Βγενόπουλου, του ανθρώπου που εκμαύλισε πλήρως το ήδη ανήθικο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, του ανθρώπου που συνέβαλε τα μάλα στη κυπριακή κρίση, την διάλυση του ελλαδικού χώρου και την παράδοση της νήσου σε ξένα κέντρα, μιλάνε από μόνες τους.

Όσες Επιτροπές Λογιστικού Ελέγχου κι αν γίνουν, όσες Εξεταστικές επιτροπές για το μνημόνιο κι αν συσταθούν, τίποτε δε θα δώσει καρπούς αν δεν υπάρξει κάθαρση στο χώρο της δικαιοσύνης.

Η ελληνική αστυνομία πάλι, έχει σημειώσει αξιοσημείωτες επιτυχίες αυτό το μικρό διάστημα της συγκυβέρνησης:

Η απόπειρα απόκτησης άδειας παραμονής από Πακιστανούς με την παρουσίαση ψευδών δικαιολογητικών εξωσυζυγικού τέκνου και τη συμμετοχή Ελληνίδας και Ρομά και πολύ περισσότερο οι υποθέσεις  της εξάρθρωσης σπείρας Συρίων, Πακιστανών, Αιγυπτίων και Ρουμάνων που προωθούσε Σύριους κυρίως λαθρομετανάστες από την Τουρκία στην Ελλάδα με κέρδη πάνω από 7 εκατομμύρια, και μιας παρόμοιας σπείρας από Σύριους, Πακιστανούς και Ιρακινούς που η δράση της περιλάμβανε δολοφονίες, κλοπές, ριφιφί  αλλά και την προώθηση μεταναστών ναρκωτικών και όπλων από την Τουρκία με κέρδη πάνω από 2 εκατομμύρια καθώς η υπόθεση trafficking από τους Αττικούς Φούρνους που θα μπορούσε να συνοψιστεί στο σύνθημα Ψωμί Πορνεία Ασυδωσία είναι υποθέσεις που τέμνονται και καταδεικνύουν την αφέλεια του ανθρωπιστικού λόγου σε επιμέρους πτυχές του θέματος της λαθρομετανάστευσης, επικυρώνοντας πλήρως την ανάλυση που κάναμε προ τετραετίας: σημαντικός αν και όχι φυσικά ο σημαντικότερος παράγοντας στο ζήτημα της λαθρομετανάστευσης είναι τα εγκληματικά δίκτυα εντός και εκτός της χώρας. Αν οποιοσδήποτε θέλει να ξεκινήσει από κάπου οφείλει να ξεκινήσει από εκεί, οφείλει δηλαδή να ξεκινήσει από το εφικτό και όχι από το συνθηματολογικό. Με αυτήν την έννοια, η αναφορά του Καμένου για την υποχρέωση της ΕΕ να καταδικάσει τη χρήση εκ μέρους της Τουρκίας δικτύων σωματεμπορίας όχι μόνο για οικονομικά οφέλη αλλά και για την υπονόμευση της χώρας κάθε άλλο παρά εθνικίστικη τουρκοφάγα κορώνα είναι.

Υπό αυτό το πρίσμα, το ιερό δισκοπότηρο της ελληνικής αριστεράς, το αίτημα δηλαδή της άνευ όρων νομιμοποίησης των λαθρομεταναστών οφείλει να επανεξεταστεί, προσμετρώντας όλες του τις πτυχές.

Από το ζήτημα τις λαθρομετανάστευσης ας περάσουμε σε ένα άλλο ζήτημα το οποίο συμβάλλει σημαντικά σε αυτό: Το ζήτημα της αναβίωσης και πλέον επέκτασης του ισλαμικού εξτρεμισμού:

Κομμάτι της αριστεράς έσπευσε επίσης τα τελευταία χρόνια να περιγράψει το φαινόμενο του ισλαμικού εξτρεμισμού ως αποτέλεσμα του καπιταλισμού/ιμπεριαλισμού.

Κι αν και κανείς σοβαρός αναλυτής δεν μπορεί να αγνοήσει τη συμβολή του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού στην αναβίωση του ισλαμικού εξτρεμισμού –άλλωστε ήμουν από εκείνους που επέμενα σε αυτή και προέβλεψα τις συνέπειες της- το φαινόμενο πλέον δεν μπορεί να περιοριστεί στο αρχικό του πλαίσιο: Οι εξτρεμιστές ισλαμιστές δεν αυτοπροσδιορίζονται ως αντιιμπεριαλιστές και δεν έχει νόημα να αναζητείται μια ευρύτερη αντιιμπεριαλιστική σύμπραξη με αυτούς ή έστω απόδοση αντιιμπεριαλιστικών άλλοθι σε αυτούς. Είναι πρωτίστως ισλαμιστές με δική τους ατζέντα που περιλαμβάνει την βίαια επιβολή της δικιάς τους ιδεολογίας με τους πιο φρικτούς τρόπους στους αλλόθρησκους πληθυσμούς της περιοχής. Η επίθεση της Boko Haram σε πόλεις της Νιγηρίας με 40 νεκρούς αρκετοί από τους οποίους αποκεφαλίστηκαν με αλυσοπρίονα πριν από 5 ημέρες καθώς και οι 147 χριστιανοί φοιτητές στην Κένυα, θύματα της Al Shabab, είναι οι πιο πρόσφατες σε μια αδιάκοπη σειρά κραυγαλέων αποδείξεων των ισχυρισμών μας και επαλήθευση της πρόβλεψης μας ότι η στρατηγική ΗΠΑ και συμμάχων για την καταπολέμηση του Ισλαμικού Κράτους και συναφών οργανώσεων θα ήταν αναποτελεσματική γιατί ακριβώς ως τέτοια σχεδιάστηκε.

Η πρόσφατη μάλιστα επιχείρηση των σουνιτοκρατούμενων κρατών στην Υεμένη θα ανοίξει νέους ορίζοντες δράσεις για τους εξτρεμιστές ισλαμιστές που ουσιαστικά μόνο από το κουρδικό στοιχείο και δευτερευόντως από το Ιράν, τον Άσαντ και το Λίβανο συναντούν και θα συναντούν σοβαρά εμπόδια.

Αυτός είναι ο πλανήτης μας πλέον. Δεν είναι ένα μέρος όπου με μαγικές επικλήσεις στον ανθρωπισμό μεταμορφώνονται μακελάρηδες σε ανθρωπιστές. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να υποκύψουμε σε ρητορικές μίσους που τον κάνουν ακόμη πιο άσχημο. Αλλά δυστυχώς η αφέλεια μπορεί ορισμένες φορές να αποβεί τόσο επικίνδυνη όσο και ο δόλος. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 4/4/2015

Read More »