Παρασκευή 5 Ιουνίου 2015

Η καλύτερη στάση στο διεθνές σεξ: Η στάση πληρωμών




Όπως έχουμε γράψει είναι μια περίοδος της ανθρωπότητας άσχημη μεν που δεν μπορεί όμως να κρατήσει τις μάσκες τις.
Μετά από μήνες μια άκαρπης «επίθεσης φιλίας», αριστερής αλαζονείας, αμετροέπειας, κρυψίνοιας, διγλωσσίας, μετάλλαξης, συνεχών υποχωρήσεων στο εξωτερικό και ανέντιμων συμβιβασμών στο εσωτερικό, η κυβέρνηση αναγκάζεται εκ των πραγμάτων να θυμηθεί τον παλιό καλό της εαυτό.
Αμέσως μετά την ελληνική πρόταση που δεν την λες ακριβώς κι αριστερή, οι επικυρίαρχοι απάντησαν εξόχως τιμωρητικά με το σκληρότερο μνημόνιο που έχει επιχειρηθεί να επιβληθεί σε ελληνική κυβέρνηση.
Το δίλλημα που έθεσαν ήταν απλό: Ή θα αυτοκαταστραφείτε ή θα σας καταστρέψουμε, υπενθυμίζοντας στην συγκυβέρνηση ότι οι επικυρίαρχοι θέλουν να τη θάψουν ζωντανή όσο και αν αυτή υποχωρήσει ή μεταλλαχθεί.
Η Ύβρις της αριστερής/πατριωτικής κυβέρνησης πρέπει να τιμωρηθεί παραδειγματικά. Και αυτό είναι κάτι που δεν θα έπρεπε να εκπλήσσει κανέναν: Έκπληξη είναι μονάχα ότι αυτό αποτελεί έκπληξη για κάποια ευρωαιθεροβάμονα κυβερνητικά στελέχη.  
Όταν στην πραγματικότητα υπήρχε μοναχά υποχώρηση των ελληνικών θέσεων, με την παταγώδη κατάρριψη του ψεύδους της αισιοδοξίας και της εγγύτητας των διαπραγματευόμενων πλευρών που η μονταζιέρα του Νέου Μαξίμου πότιζε τον λαό, η κυβέρνηση επιστρέφει στο ρεαλισμό: Ή μισθοί και συντάξεις ή δόσεις.
Η θεωρία των πέντε καρπουζιών που αποστράγγισε τους τελευταίους πόρους της χώρας για να είναι εντάξει στις «υποχρεώσεις» της, τις οποίες δυστυχώς η κυβέρνηση της ελπίδας αποδέχτηκε στο ακέραιο στις 20 του Φλεβάρη με ότι συνεπαγόταν αυτό, τελειώνει με τα καρπούζια να σκάνε.
Αναγκαστικά λοιπόν αλλά και υπό την απειλή ανεξέλεγκτων εσωτερικών αντιδράσεων, η κυβέρνηση έστω και καθυστερημένα και με τεράστιο κόστος έβγαλε το πιστόλι της στάσης πληρωμών στο τραπέζι, βάζοντας προς το παρόν τέλος στον προσκοπισμό που μέχρι τώρα την χαρακτήριζε.
Δεν πληρώνεις δεν πληρώνω, απλούστατο το μήνυμα στους διεθνείς μπαταχτζήδες.
Εκβιάζεις εκβιάζω.
Σε μια κίνηση άνευ προηγουμένου, η κυβέρνηση καθυστερεί την αποπληρωμή της δόσης στο ΔΝΤ η οποία θα πληρωθεί (λέμε τώρα) όλη μαζί στα τέλη Ιούνη. Ανεξάρτητα αν αυτό έγινε με την άδεια του ΔΝΤ ή μονομερώς, η κυβέρνηση έχει γράψει ήδη ιστορία, για το καλύτερο ή το χειρότερο.
Και ναι επιτέλους γίναμε Ζάμπια. Καλύτερο το Ζάμπια από τα Ζόμπια.  
Αν μέχρι σήμερα δικαιωνόταν ο Σόιμπλε για το πως θα εξηγήσουν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τις κωλοτούμπες στους ψηφοφόρους τους, σήμερα να δούμε το πώς θα εξηγήσει η Λαγκάρντ το ενδεχόμενο της ελληνικής στάσης πληρωμών στο ΔΣ του ΔΝΤ.
Προσωρινά ο φόβος αλλάζει πλευρά, έστω και από ατύχημα:
Τι να πρωτοεξηγήσει η Λαγκάρντ; Τους λάθος συντελεστές, την παραβίαση του καταστατικού του ΔΝΤ για την εμπλοκή στην ελληνική κρίση, ή την παταγώδη αποτυχία του ελληνικού προγράμματος που μέχρι τώρα όλοι συγκάλυπταν με ικανοποιητικούς αλλά μη βιώσιμους οικονομικούς δείκτες;
Δεν τρέφουμε αυταπάτες: Γνωρίζοντας πόσο καλή είναι αυτή η κυβέρνηση στο επικοινωνιακό κομμάτι και τους τακτικισμούς προς εσωτερική κατανάλωση, θεωρούμε ενδεχόμενο το να είναι αυτή η καθυστέρηση αποπληρωμής πέρα από πραγματική αδυναμία αποπληρωμής κι ένα τέχνασμα για να ανακουφιστεί η ίδια προσωρινά έστω, από την αντιμνημονιακή εσωτερική αντιπολίτευση.
Όπως και να χει όμως, ακόμη κι αν είναι η στάση αυτή παραισθησιογόνο, η διάρκεια του μόνο βραχύβια μπορεί να είναι καθώς η πραγματικότητα του χρέους και του στραγγαλισμού του πληθυσμού είναι ισχυρότερη από κάθε ναρκωτικό, αριστερό ή μη.
Από σήμερα οι αντιδράσεις της τρόικας εσωτερικού και εξωτερικού θα είναι πιο λυσσαλέες από ποτέ.
Δε γίνονται αυτά, θα λένε, θα έρθει ο Αρμαγεδδών και άλλα τέτοια.
Κι όμως νεοφιλελεύθερα σκυλιά του πολέμου. Γίνονται. Απόδειξη αυτού είναι ότι ήδη γίναν.
Η κυβέρνηση δοκίμασε μάλλον άθελα της για πρώτη φορά ένα υπερόπλο: Τη στάση πληρωμών στο πρώτο της στάδιο, αυτό της καθυστέρησης πληρωμών.
Η προειδοποιητική βολή έχει πέσει και καλό θα είναι να ακούσουν τον κρότο όλοι, εντός και εκτός Ελλάδας.
Αν οι παγκόσμιες ελίτ έσπευσαν να σώσουν το χρηματοπιστωτικό λόγω της Leeman Brothers (κι όχι μόνο) φορτώνοντας τη λυπητερή παγκοσμίως στην πλάτη των φορολογουμένων και ιδιαίτερα των Ελλήνων (εμμέσως πλην σαφώς) να δούμε πως θα κολλήσουν το μάρμαρο της χρεωκοπίας μιας διασυνδεδεμένης χώρας.
Φυσικά θα υπάρξουν αντίποινα αν η στάση πληρωμών γίνει από ατύχημα τακτική ατυχημάτων. Οι τόνοι θα ανέβουν σε σημεία που θα μοιάζει ότι είναι έτοιμοι να μας βομβαρδίσουν και να μας πνίξουν στο αίμα μας ή κατά προτίμηση στα σκατά μας τα ίδια.
Όσο όμως η κυβέρνηση δεν υποχωρεί, ή μάλλον ακόμη καλύτερα όσο απαντά με στάσεις πληρωμών, η οικονομική αστάθεια που θα προκληθεί θα είναι άνευ προηγουμένου, μια εποχή χρυσών ευκαιριών για τους κερδοσκόπους και πονοκεφάλων για όλες τις κυβερνήσεις.
Ας αφήσουν λοιπόν τα ευκολάκια περί εκλογών που δεν βγάζουν πουθενά με τόσο νωπή λαϊκή εντολή κι ας ζωστούν τ’ άρματα. Η λαϊκή εντολή ήταν μια και αδιαπραγμάτευτη: Το τέλος της λιτότητας, το τέλος του πόνου, το τέλος των λαοκτόνων μνημονίων με οποιονδήποτε τρόπο. Δεν ήταν ούτε ευρώ ούτε δραχμή, ούτε μνημόνιο 70% ούτε φυσικά μνημόνιο 180% που είναι και το τελευταίο τελεσίγραφο που μας παραδόθηκε από τους δανειστές.
Πρέπει να σηκώσουμε κεφάλι λοιπόν και ξέρουμε καλά τι θα μας συμβεί αν σηκώσουμε κεφάλι. Ξέρουμε όμως ακόμη καλύτερα τι μας περιμένει αν δεν σηκώσουμε κεφάλι καθώς : Η χρόνια συνέχεια του αργού και βασανιστικού θανάτου που βιώνουμε πέντε χρόνια τώρα και μια κοινωνία των τεσσάρων πέμπτων: Τέσσερις στους πέντε Έλληνες θα φυτοζωούν.
Αυτό που δεν ξέρουμε τόσο καλά είναι το τι θα συμβεί στην Ευρώπη αν σηκώσουμε κεφάλι: Αν η κυβέρνηση έχει αρχίδια και δεν αποτελείται μόνο από αρχίδια όπως οι προηγούμενες θα το μάθουν οι Ευρωπαίοι πολίτες: με τον σκληρό τρόπο.
Και κανείς δεν φρόντισε να μας πει τι θα συμβεί στο ΔΝΤ αν οι δόσεις του δεν αποπληρωθούν. Και η απάντηση είναι μία: ΚΟΛΑΣΗ. Η χώρα που έσωσε το ΔΝΤ από τη δική του κρίση μπορεί να το κάνει να φαντάζει τόσο αποτυχημένο που ούτε αφρικανοί δικτάτορες δεν θα τολμούν να το καλέσουν να κάνει τα κουμάντα του σε όφελος των ντόπιων και διεθνών ολιγαρχών.
Η αδυναμία έγκαιρης πληρωμής δόσεων από την πλευρά της ελληνικής κυβέρνησης θα απαντηθεί με απειλές, εκβιασμούς κόντρα απειλές και εκβιασμούς.
Πέρα από το ότι ο βρεγμένος δε θα πρεπε να φοβάται τη βροχή, όσο περισσότερο κλιμακώνονται οι απειλές και όσο περισσότερο αποφασιστική είναι η κυβέρνηση, τόσο περισσότερο θα βρουν οι θεσμοί τους εαυτούς τους στη θέση της χώρας την πρώτη περίοδο ΓΑΠ Παπακωνσταντίνου όπου δημιουργήθηκε ένα κλίμα απίστευτα μη ελκυστικής οικονομικής αβεβαιότητας.
Τότε και μόνο τότε, την ύστατη στιγμή, μόνο όταν αρχίσουν κι αυτοί να πονούν, μπορεί να πρυτανεύσει η σύνεση ή να τιναχτούν όλα στον αέρα.
Η κυβέρνηση πρέπει να διαβεί τον Ρουβικώνα, όπως ο Ρουβικώνας πέρασε την πόρτα του Λάτση και χτύπησε με το σφυροδρέπανο το κουδούνι του.
Η εποχής της τσάμπα μαγκιάς, των μπάχαλων, των ραγιάδων και των ολιγαρχών πρέπει να τελειώσει. Είναι η εποχή που όχι μόνο πρέπει να τελειώσει η ανισοκατανομή του χρέους αλλά να αρχίσει και η ισοκατανομή του κόστους.
Αν όχι, το μάρμαρο θα το πληρώσουν όλο οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ. Και αυτούς δε θα τους γλυτώσει κανείς.
Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 5/6/2015
Read More »

Τρίτη 2 Ιουνίου 2015

Κυβέρνηση Μπετόβεν



Θα μπορούσε να πει κάποιος πως μια κυβέρνηση Μπετό-βεν θα ήταν ανυποχώρητη στο να υποστηρίζει τους μπετα-τζήδες και τους μικρομεσαίους.

Πράγματι, αυτή η κυβέρνηση έχει πολλά κοινά με τον Μπετόβεν: Έχει γράψει πολλές συμφωνίες και στις τελευταίες είναι τόσο κουφή όσο ο Μπετόβεν. Και τυφλή όσο ο Στίβι Γουόντερ.

Το παιδί θαύμα της ελληνικής πολιτικής σκηνής που μας έσωσε από τα μνημόνια, πιστεύει στον εαυτό του, με άλλα λόγια πιστεύει στα θαύματα.

Υπάρχει αυτή η εσωτερική αφήγηση που θέλει το έργο της κυβέρνησης να γίνεται σταδιακά και τους δανειστές σταδιακά να υποχωρούν. 

Αυτή η αφήγηση διαψεύδεται από το διαρκές γεφύρι της Άρτας των διαπραγματεύσεων.

Ας δούμε όμως ποια είναι η πραγματικότητα όπως περιγράφεται απ ‘όλα τα μέσα του εξωτερικού, συστημικά και ανεξάρτητα, νεοφιλελεύθερα και αριστερά:

Μοναχά μια νίκη πέτυχε η κυβέρνηση και αυτή από νωρίς: να μειωθούν οι απαιτήσεις στο πρωτογενές πλεόνασμα, ένα σημαντικό κατόρθωμα που δεν μπορεί όμως από μόνο του να ανακουφίσει τον πληθυσμό πόσο μάλλον να αναστηλώσει μια οικονομία που βρίσκεται στο μεγαλύτερο σημείο καμπής της για την περίοδο του τελευταίου μισού αιώνα και βάλε.

Πέρα από την απαίτηση για υψηλό πρωτογενές πλεόνασμα, σε όλα τα άλλα οι δανειστές δεν το χουν κουνήσει ρούπι: Όταν περιγράφεται πως έχει γίνει πρόοδος αλλά θέλει κι άλλο, οι δανειστές περιγράφουν απλά την υποχώρηση της συγκυβέρνησης στα περισσότερα των μετώπων και όχι τη σύγκλιση όπως αρέσκεται να περιγράφει η κυβέρνηση.

Πράγματι, από την φιλολαϊκή πανοπλία φτιαγμένη από κόκκινες γραμμές έχει μείνει μονάχα μια κόκκιινη κλωστή έτσι που το θέαμα μοιάζει με κόκκινο στρινγκάκι:

Οι μισθοί και οι συντάξεις.

Και εκεί θα πέσουν κορμιά για να μην πέσουν κεφάλια.

Για αυτή την κόκκινη γραμμή φαίνεται πως η κυβέρνηση δηλώνει έτοιμη να εκβιάσει. Όχι τόσο τους δανειστές. Σε αυτούς οι εκβιασμοί γίνονται με το σταγονόμετρο σε ποσολογία ομοιοπαθητικού φαρμάκου: Ο κυβερνητικός εκβιασμός θα στραφεί για μια ακόμη φορά στο λαό. Πως αλλιώς θα μπορούσε να εκληφθεί η πρόθεση εκλογών μετά από τέσσερις μόλις μήνες διακυβέρνησης; Πόσο πιο νωπή μπορεί να είναι μια λαϊκή εντολή;

Κι αν στο εξωτερικό τα πράγματα είναι δραματικά παρότι η κυβέρνηση αρέσκεται στην άνευ αιδούς ωραιοποίηση τους, στο εσωτερικό είναι χειρότερα καθώς οι επιλογές της κυβέρνησης δεν μπορούν να ερμηνευθούν από την θεωρία των έξωθεν συνθλιπτικών πιέσεων αλλά είναι δικές της εμπνεύσεως πρωτοβουλίες.

Ας εξαιρέσουμε από την εξίσωση τους μετάλλαξης των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ τους πρώην πολιτικούς και νυν αρχιτραπεζίτες Στουρνάρα και Χριστοδουλάκη τους οποίους η κυβέρνηση δεν μπορεί να αγγίζει ούτε με αποστειρωμένα γάντια ελέω ΕΕ. Άλλωστε είναι τόσο πλούσιος ο νέος μπαχτσές με ώριμα παλιά φρούτα που βρωμάει από τις πρώτες μέρες.

Ο διορισμός ενός Σαγιά με βαρύ ιστορικό όχι μόνο στον ιδιωτικό τομέα αλλά και στον τομέα των ιδιωτικοποιήσεων, ενός ανθρώπου που φαντάζει να ανήκει στο μηχανισμό της περιστρεφόμενης πόρτας, η νέα ΕΡΤ των Ταγματαρχών, η παρολίγον Παναρίτη στο ΔΝΤ, οι τοποθετήσεις σημιτικών, Παπανδρεακών και δημαριτών σε νευραλγικά πόστα της δημόσιας διοίκησης δείχνουν ξεκάθαρα πως είναι πρόθεση της κυβέρνησης να κάνει αυτό που ευχόντουσαν οι πολιτικοί της αντίπαλοι: Να συμβιβαστεί με τις δομές εξουσίας όχι μόνο στο εξωτερικό αλλά και στο εσωτερικό ώστε να αφομοιωθεί τελικά από αυτές.

Ο εκβιασμός λοιπόν συριζοφρουρών προς την εσωτερική αντιπολίτευση πως αν πέσουμε εμείς θα γυρίσουν οι άλλοι είναι στην πραγματικότητα μπούμερανγκ: όχι μόνο δεν έχουν φύγει ποτέ τα σκουλήκια του συστήματος εξουσίας της χώρας αλλά αυτούς που σας ψηφίσαμε να πετάξετε από το παράθυρο τους ξαναβάζετε στο σπίτι μας μπροστά στα μάτια μας από την κεντρική είσοδο.

Ο γύψος της μεταπολίτευσης είναι εδώ. Το ξέρει μέχρι και η κουτσή Μαρία. Η νέα μεταπολίτευση είναι εδώ.

Η φενάκη του περιμένουμε να ολοκληρωθεί η ανέντιμη υποχώρηση στο εξωτερικό για να ξεκινήσει η πολυπόθητη ρήξη στο εσωτερικό μετά από τα πρώτα δείγματα γραφής της συγκυβέρνησης μπορεί να γίνει εύκολα πιστευτή μόνο από ανθρώπους νοητικά δυσλειτουργικούς που ζουν προσμένοντας τη Δευτέρα παρουσία ή τα ομόλογα του Σώρρα.

Φυσικά υπάρχει και το σενάριο της οργανωμένης συνομωσίας από πλευράς ΣΥΡΙΖΑ που θέλει έναν οργανωμένο και έτοιμο από παλιά ΣΥΡΙΖΑ να επιτρέπει να διαμορφώσουν οι αντίπαλοι του συνθήκες τέτοιες που θα κάνει τη ρήξη να μοιάζει αναπόφευκτη για όλους και να προχωρήσει αναπόφευκτα έτσι ο ΣΥΡΙΖΑ σε μια ριζοσπαστική διακυβέρνηση.

Κανένα από τα μέχρι σήμερα δεδομένα δεν κουμπώνει σε αυτή τη θεωρία πολιτικής φαντασίας.

Φυσικά, μια συνομωσία για να είναι επιτυχημένη πρέπει να μην είναι αντιληπτή. Αλλά εξ ορισμού, μια συνομωσία για να είναι επιτυχημένη πρέπει να πετύχει. Και η μόνη συνομωσία που πετυχαίνει σήμερα δεν είναι κάποια κρυφοκομμουνιστική συμπαιγνία με πατριώτες αλλά η συνομωσία των αγορών και η συμπαιγνία τους με τα εγχώρια συστήματα εξουσίας που τείνει να αφομοιώσει και την ύστατη πολιτική ελπίδα του τόπου, με τα μέχρι σήμερα τουλάχιστον δεδομένα.

Η συγκυβέρνηση αντί να πετάξει τους ενόχους στον κάλαθο των αχρήστων σουτάρει το ηθικό της πλεονέκτημα από τα 6 και 25 στο καλάθι αυτό.

Ας μην σχολιάσουμε αρνητικά ότι χρησιμοποιεί την πρόσκληση για συμμετοχή στην αναπτυξιακή τράπεζα των BRICs όχι ως μια άλλη προοπτική αλλά ως διαπραγματευτικό όπλο απέναντι στο δυνάστη και καταπιεστή της ΔΝΤ. Ας δεχτούμε μια τέτοια ηθικά αμφιλεγόμενη λογική.

Σε καμία περίπτωση δεν μπορούμε να δεχτούμε τη διγλωσσία Σταθάκη που από τη μια δε δέχεται το αποκορύφωμα του νεοφιλελευθερισμού, τις διατλαντικές εμπορικές συμφωνίες TTIP που καθιστούν τα κράτη υπόλογα απέναντι των πολυεθνικών και από την άλλη δέχεται την αντίστοιχης αντίληψης CETA καθώς όπως ο ίδιος ισχυρίζεται δεσμεύεται από τις αποφάσεις των προηγούμενων κυβερνήσεων…

Και το ηθικό πλεονέκτημα πάει περίπατο στην Ανδρομέδα όταν η κυβέρνηση συνεχίζει την πολιτική πλήρους συμμαχίας με τους Ναζίδες του Ισραήλ που εγκαινίασε ο ΓΑΠ και συνέχισαν ενθέρμως οι Σαμαροβενιζέλοι στο όνομα γεωπολιτικών περιπλοκών. Συμμαχούμε δηλαδή με μια από τις πηγές των προβλημάτων για να μην χωθούμε περισσότερο στα προβλήματα που η ίδια συνεχίζει να επιτείνει.

Εκεί μας καταντήσανε. Αφού πρώτα πουλήσαμε την Κύπρο και την υποχρεώσαμε σε συμμαχία με το Ισραήλ παρότι κάτι τέτοιο ήταν για δεκαετίες αδιανόητο λόγω των κατεχομένων σε Ισραήλ και Κύπρου, εμείς συνεχίζουμε το δρόμο που έμμεσα χαράξαμε για την Κύπρο.

Με τέτοιες μεθοδεύσεις η παγκόσμια οικονομική αλητεία έχει ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου και στα γεωπολιτικά.

Σα να μη μας έφτανε ο Ουκρανικός εμφύλιος και οι τζιχαντιστές της Μ. Ανατολής, παιδιά και αποπαίδια του διατλαντικού στρατηγικού σχεδιασμού, τώρα οι ΗΠΑ απειλούν το ίδιο τους το δημιούργημα, τα γειτονικά μας Σκόπια για το ενεργειακό μέσω των κολλητών των τζιχαντιστών των Ουτσεκάδων και με την υποστήριξη του αλβανικού μεγαλοϊδεατισμού.

Και σαν να μην έφτανε ο ψυχρός πόλεμος με τη Ρωσία, οι Κινέζοι, κρίνοντας πως οι Αμερικανοί δεν είναι στο απόγειο της δύναμης τους, αμφισβητούν την αμερικανική επικυριαρχία, χτίζοντας τεχνητά νησιά στη Νότια Σινική Θάλασσα.

Ένας ακόμη ψυχρός πόλεμος έχει ανοίξει.

Είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς το πώς οποιαδήποτε ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε να ανταπεξέλθει σε τόσο δύσκολες ιστορικές συγκυρίες.

Παρότι ο κος Κοτζιάς ενός σκιώδους πολιτικού παρελθόντος έχει γεωπολιτική αντίληψη, αυτή δεν μπορεί να υπερκεράσει τη στρουμφίτιδα και το εμπόριο ελπίδας και αισιοδοξίας που θολώνει συνολικά την κρίση της συγκυβέρνησης.

Δεν μπορείς να πηγαίνεις στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα όταν βλέπεις μπροστά σου τις Συμπληγάδες. Όταν βλέπεις ότι ακόμη και ο Κάμερον τρώει πόρτα από Μέρκελ Και Ολάντ που δηλώνουν πίστη σε όλες τις προβληματικές συνθήκες τις ΕΕ (άλλωστε η Μερκελολάντ είναι το μόνο το μπορεί να σώσει τον κατά τ άλλα τελειωμένο Ολάντ), όταν βλέπεις ότι κι η Μέρκελ φαίνεται να έχει ενστερνιστεί το σχέδιο της Ευρώπης των δύο και τριών ταχυτήτων εσύ να νομίζεις ότι θα τύχεις εξαιρετικής μεταχείρισης και να πλέεις σε πελάγη ευρωκεντρικής αισιοδοξίας. Το μόνο που θα καταφέρεις στο τέλος να δικαιώσεις το σαρκασμό του Σόιμπλε «να δούμε πως θα δικαιολογηθούν στους ψηφοφόρους τους» και να νεκραναστήσεις το σάπιο ελληνικό πολιτικό σύστημα.

Η Ελλάδα είναι μια από τις χώρες όπου τα πλεονεκτήματά της μετατρέπονται ανάλογα την ιστορική περίοδο σε μειονεκτήματα.

Δυστυχώς οι κυβερνήσεις της μεταπολίτευσης φρόντισαν να κάνουν τα πολλά ελαττώματα του πληθυσμού να μοιάζουν με ασύγκριτα πλεονεκτήματα στο εσωτερικό.

Ζητείται μια κυβέρνηση που να εκμεταλλεύεται στο έπακρο τα ελληνικά πλεονεκτήματα στις ευνοϊκές περιόδους.

Κι επειδή σήμερα βρισκόμαστε σε περιόδους δυσμενείς, ζητείται μια κυβέρνηση που θα μετατρέψει τα μειονεκτήματα σε σχέση με το εξωτερικό σε πλεονεκτήματα.

Αλλά μάλλον αυτό αποτελεί σενάριο πολιτικής φαντασίας και αυτά τα αφήνουμε στη κυβέρνηση της καρδιάς μας να τα φανταστεί.

Πέτρος Αργυρίου, ανταπόκριση από το Ellada state των υπό διάλυση Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης για το agriazwa.blogspot.com, 2/6/2015
Read More »

Δευτέρα 25 Μαΐου 2015

Σαπιοσέξουαλ, ε σαπιοσέξουαλ




30 χρόνια θυμού και σήμερα. Με τα τελευταία πέντε χρόνια να ναι σχεδόν ανεξέλεγκτος.
Η ελπίδα ήλθε είδε και παρήλθε.
Και ο πήχης των προσδοκιών αντί να ανεβαίνει ψηλά κατεβαίνει στα τάρταρα.
Πόσο πιο χαμηλά πια;
Βρισκόμαστε πάλι στα χειρουργείο χωρίς γάζες κι αναλώσιμα, σε μία ακόμη επέμβαση ακρωτηριασμού, να κόψουμε ότι υγιές έχει απομείνει μην τυχόν και μολυνθεί η γάγγραινα από υγεία.
Και φυσικά για κάτι τέτοιο χρειάζεται αναισθητικό. Με τη σέσουλα το παρέχουν τα νυν φιλοκυβερνητικά sites μιμούμενοι τους προκατόχους τους σε ένα διαγωνισμού κιτρινισμού δίχως όρια και κανόνες.
Τι τουιταρε ο Άδωνις, πως έκλασε ο Δείνα, πως τάπωσε ο έτσι τον άλλο, πως ξεφτύλισε ο αλλιώς τον τάδε, ο κόσμος ένα πελώριο καφενείο, ένα ριάλιτι σόου, ένα υβρίδιο Μεναγάκη και Κουρή, το βασίλειο της παραπολιτικής έρχεται να μπαλώσει τη δημιουργική ασάφεια.
Κάποιοι, αρκετοί, δεν έχουν καταλάβει ότι πλέον το πιο προβεβλημένο κομμάτι της αντιμνημονιακής πολιτικής σκηνής είναι κυβέρνηση και συμπεριφέρονται σα να ναι αντιπολίτευση.
Πρώτα βγαίνει η ανάσα και μετά το χούι που λέγαν και οι παλιοί.
Φυσικό είναι. Αφού η ίδια η κυβέρνηση λειτουργεί ακόμη ωσάν αντιπολίτευση τι να κάνουν τα έρμα και φτωχά μίντια της;
Τι συμβάινει όμως πραγματικά πίσω από την εικονικότητα του lifestyle των σκατάδων;
Αδιαφανείς «διαπραγματεύσεις» που εξασθενίζουν κι άλλο την ήδη ετοιμόρροπη χώρα, μονομερής ανικανότητα αντίληψης της ταξικής αντιπαλότητας κι ο ελληνικός λαός ένα βατράχι που βράζει σε σιγανή φωτιά που όλο κι ανεβαίνει και νομίζει πως βρίσκεται σε σάουνα.
Δώστε μια συμφωνία σας παρακαλούμε αλλιώς δε θα σας σερβίρουμε τζατζίκι.
Αυτό κι αν είναι επιχείρημα.
Κι ενώ αυτά τα ατελέσφορα συμβαίνουν έξω, μέσα πρωταγωνιστεί το παλιό ακόμη και σε μίντια του «Νέου».
Λες και δεν εκλέξαμε το νέο επειδή καταλάβαμε επιτέλους με τριάντα χρόνια καθυστέρηση πόσο σάπιο ήταν το παλιό. Λες και δεν τους φάγαμε αρκετά στην μάπα.

Δεν καταλαβαίνετε ότι οι ανεκδιήγητοι μνημονιακοί τύποι με τα καμώματα των οποίων γεμίζετε τις σελίδες σας έπρεπε να ναι στη χειρότερη των περιπτώσεων στη λήθη και στη καλύτερη στη φυλακή; Πως τολμάτε να αναβαθμίζετε εγκληματίες σε πολιτικούς αντιπάλους; Ζητάτε μήπως να γίνει απαιτητό το λαϊκό αίσθημα της απονομής δικαιοσύνης;
Όχι βέβαια. Τουμπεκί ψιλοκομμένο πλέον η τιμωρία των ενόχων.
Με τον τρόπο σας συγκαλύπτετε και επιτρέπετε την παραγραφή των μνημονιακών εγκλημάτων που είναι εκτενέστερα ακόμη κι από αυτά της χούντας. Οι χουντικοί στοχοποιούσαν κυρίως αριστερούς. Οι μνημονιακοί στοχοποίησαν σχεδόν τους πάντες πλην του πλούτου.
Άλλαξε η κυβέρνηση. Ε και; Σταματήσαν οι αυτοκτονίες; Οι κατασχέσεις; Ο ΕΝΦΙΑ; Τελείωσε η οικονομική καταστροφή; Βρίσκουν οι άνθρωποι δουλειές;
Αρχίδια καπλαμά.
Είναι νωρίς ακόμη. Σύμφωνοι. Είναι πολύ αργά.
Η στρατηγική του χάνω κρίσιμο χρόνο και πόρους έξω για να μπορώ να χρονοτριβώ και μέσα βρωμάει.
Εντάξει, ο Βαρουφάκης έκοψε λέει 40% των μισθών στο ΤΧΣ. Και έπρεπε να περάσουν τέσσερις μήνες για μια απλή υπουργική απόφαση;
Έτσι δεν είναι;
Αλλά πρέπει να σεβαστούμε τους κανόνες. Όπως τους σέβεται η Γερμανία που έχει σκίσει μονομερώς των κανόνα του πλεονάσματος. Όπως τους σέβονται οι δανειστές που δεν έχουν δώσει δεκάρα τσακιστή ένα χρόνο όταν εμείς πληρώνουμε μέχρι τελικής πτώσεως.
Εμ βέβαια. Αυτοί είναι θεσμοί. Φρόντισε να θεσμοποιήσει την τρόικα ο κος Βαρουφάκης. Τώρα θεσμοποιεί και τον κολλητό του και συναγωνιστή του και για μας εγκληματία κο Στουρνάρα με τον οποίο σύμφωνα με δημόσια δήλωση του έχουν φάει «ψωμί κι αλάτι μαζί»
Μικρός που ναι ο κόσμος... της εξουσίας... Διατί να το κρύψομεν άλλωστε; Ο κος Βαρουφάκης έχει μέχρι σήμερα σε επίπεδο επιχειρημάτων αμνηστεύσει τους κολλητούς του τους Παπανδρέου και τον κο Σόρος.
Έχει παρουσιάσει την κρίση υπερσυγκέντρωσης κεφαλαίων μέσω της καταστρατήγισης νόμων και συνταγμάτων από μια χούφτα διεθνείς ολιγάρχες και τους πολιτικούς επιτελάρχες τους ως κακή πολιτική στα όρια του ατυχήματος.
Απόδοση ευθυνών και κουραφέξαλα. Ζούμε σε ένα ελεύθερο κόσμο. Και στον ελεύθερο κόσμο ελεύθερα το μεγάλο κεφάλαιο εγκληματεί κατά των λαών.
Όλα τα παραπάνω θα έπρεπε να έχουν ενοχλήσει τον κόσμο τόσο της αριστεράς όσο και της πατριωτικής δεξιάς. Δεν εννοώ υστερικές αντιδράσεις αλλά τουλάχιστον κάποιες ενοχλήσεις ρε αδερφέ σαν να ξύνεσαι κάπου και να να φοβάσαι μη σου φυτρώσει κανά κακό σπυρί στη μάπα. Αλλά αντί αυτού επικρατεί το επιχείρημα «ο εχθρός του εχθρού μου είναι φίλος μου».
Δεν είναι κακό. Μόνο που ο Γιάνης έχει μόνο φίλους. Έχει φίλους στο Protagon, οι εχθροί του τα διεθνή μήντια τον έχουν προβάλει περισσότερο κι από τον πλανητάρχη για κάποιο έστω διάστημα. Έχει καρδιακούς φίλους τους Παπανδρέου και τον Στουρνάρα, έγινε και φίλτατος του Τσίπρα και του Βαξεβάνη, του κοιμώμενου γίγαντα της δημοσιογραφίας που ξύπνησε μόλις όταν έμαθε την επαναπροώθηση του Ταγματάρχη στη θέση του διευθύνοντα συμβούλου της ΕΡΤ, να δικαιωθεί ο άνθρωπος για τους αγώνες που έδωσε τα χρόνια του μνημονίου υπέρ του μνημονίου. Η αριστερά των Ταγματαρχών.
Και περιγράφει ορθώς ο Βαξεβάνης τις παθογένειες της ΕΡΤ ενώ παραβλέπει πως το δικό του το μαγαζί έχει γίνει  μπουρδέλο αντάξιο σε θεματολογία του Πρώτου Θέματος. Με εξαίρεση δύο τρία ενυπόγραφα άρθρα την ημέρα, στο υπόλοιπο διαδικτυακό Κουτί της Πανδώρας βασιλεύουν τα κέρατα, τα tweets, κάτι ατάλαντα τραγούδια πολιτικής δήθεν σάτιρας που θα τα ζήλευε και η Πάνια και πάνω από όλα η παραπολιτική και η παραεπιστήμη.
Αυτό είναι το νέο ήθος; Το να γράφει π.χ χθες το Κουτί για την παπαριά μιας μαλακισμένης τελειωμένης δήθεν επιστημόνισας από το Αμέρικα που η μεγάλη της ανακάλυψη λέει είναι ο όρος Σαπιοσέξουαλ;
Είναι λέει το ότι οι γυναίκες δεν βρίσκουν πια ελκυστικά την εμφάνιση ή την εξουσία του άντρα αλλά το μυαλό του. Τον άντρα τον σοφό τον πρόστυχο, τον homo sapiens θέλουν τώρα οι γυναίκες. Από το sapiens βγαίνει το sapiosexual. Μάλλον δεν έχει δει τον Βαρουφάκη που τα χει όλα.
Ασε με ρε καλή μου που χτίζεις καριέρα με τις μαλακίες. Στη χώρα της σαπίλας μιλάς για σαπιοσέξουαλς. Λες και δεν είχαμε αρκετούς από δαύτους, Πάγκαλους και Βενιζέλους και άλλους αγλαιουροσέξουαλς και κομπλεξοσέξουαλς και αρχιδοσέξουαλς.
Με θλίβει η κατάντια. Βαθειά η αηδία. Βουλιάζουμε όλο και βαθύτερα στην ξεφτίλα σαν σε άπατο βαρέλι.
Ήταν ο Νας που πέθανε χθες σαπιοσέξουαλ;
Είναι κι ο Τσίπρας σαπιοσέξουαλ;
Χρόνια πριν προειδοποιούσα «πρόσεξε να μη γίνεις αυτό που πολεμάς».
Είναι η καλύτερη συμβουλή που μπορώ να δώσω στη συγκυβέρνηση και τους φιλοκυβερνητικούς δημοσιογράφους.
Αν και είναι ήδη πολύ αργά.
Η μεταμόρφωση προχωράει και ελάχιστοι της αντιστέκονται.
Και δεν αφορά μόνο την αριστερά. Ο Πάνος ο Καμμένος, ο πατριώτης, αντί να ζητήσει ανταλλάγματα για αυτά που ήδη έχουν οι Αμερικανοί στη χώρα, μονομερώς τους προσφέρει συνεκμετάλλευση και μια καινούρια βάση σε ελληνικό νησί.
Αν το καναν αυτό οι σεσημασμένοι εγκληματίες των μνημονίων θα απαντούσαμε με τους πιο υβριστικούς των χαρακτηρισμών και δικαίως. Μα τώρα που δίνει μαθήματα υποτέλειας ο Ανεξάρτητος Πάνος δεν κουνιέται φύλο.
Μας λένε δε τα κυβερνητικά γιουσουφάκια πως οι νεοφιλελέλεδες κλέβουν επιχειρήματα από την αριστερά.
Αντε, κάτι μας είπατε. Οι νεοφιλελέδες δεν έχουν επιχειρήματα. Τι να τα κάνουν όταν έχουν την ισχύ; Χρειαζόταν ο Τσέκινγκς Χαν επιχειρήματα; Όχι βέβαια. Απλά γαμούσε κι έδερνε.
Οι αδύναμοι χρειάζονται επιχειρήματα.
Ψηφίσαμε μια κυβέρνηση των επιχειρημάτων κι όχι μια μια κυβέρνηση των επιχειρηματιών. Ψηφίσαμε μια κυβέρνηση που θα έκανε τα επιχειρήματα εγχειρήματα.
Ψηφίσαμε μια κυβέρνηση που θα ξεβρώμιζε κατ επειγόντως τον τόπο και από την απραξία της χέζεται πάνω της.
Ψηφίσαμε μια κυβέρνηση που θα ελέγχεται αντί για μια κυβέρνηση που θα μας ελέγχει. Και αυτή τη δέσμευσή μας την κρατάμε στο ακέραιο. Ελέγχουμε τα πεπραγμένα της κυβέρνησης. Τα κρίνουμε. Δεν τα κρύβουμε. Δεν τα συγκαλύπτουμε. Και δεν ψιθυρίζουμε μισόλογα.
Θέλουμε αυτή η κυβέρνηση να πετύχει αλλά αυτό που θα πετύχει απαιτούμε να συμφωνεί με εμάς και όχι με τους ταξικούς μας αντιπάλους. Και μέχρι σήμερα, παρά τις όποιες καλές προθέσεις, η ζυγαριά δεν έχει καν αρχίσει να γέρνει υπέρ του λαού. Είναι πολλά τα βαρίδια Αλέξη όσο βαρύ είναι το παρελθόν, όσο βαρύ το παρόν, όσο βαρύ το μέλλον.
Η κυβέρνηση δεν πετάει. Σέρνεται και βαπτίζει το σύρσιμο ως στρατηγική χρονοτριβή. Πόσο πιο δημιουργική να γίνει μια ασάφεια; Πόσο πιο σαπιοσέξουαλ μπορεί να είναι μια κυβέρνηση; 

Πέτρος Αργυρίου. Agriazwa.blogspot.com, 25/5/2015  
Read More »

Σάββατο 16 Μαΐου 2015

100+ μέρες ΣΦΥΡΙΖΑ


Αλλιώς περνάνε οι μέρες για έναν ισοβίτη όταν έχει αποδεχτεί το ισόβιο της ποινής του κι αλλιώς όταν κάποιος του σφυρίζει ότι θα πάρει χάρη. Αλλιώς περνάνε οι μέρες όταν η ελπίδα έρχεται.
Αλλιώς περνάνε οι μέρες για έναν κανονικό άνθρωπο κι αλλιώς για ένα ορμονικά υπέρβαρο που κάθε μέρα βάζει και κιλό και γνωρίζει ότι αν δεν αλλάξει κάτι ριζικά σε 200 μέρες θα χει γίνει Βενιζέλος. Αλλιώς περνάνε οι μέρες όταν η ελπίδα φεύγει.
Οι 100+ μέρες της συγκυβέρνησης είχαν λοιπόν ειδικό βάρος γιατί έδωσαν τα πρώτα δείγματα γραφής για το τι πρόκειται να έρθει.
Και τα δείγματα ήταν χάλια.
Στο εξωτερικό, όλοι οι εγκεφαλικά ζωντανοί πολίτες γνώριζαν ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις είχαν παραδώσει όλα τα διαπραγματευτικά όπλα κι ότι το μόνο που είχε απομείνει ήταν το όπλο της απόγνωσης, με άλλα λόγια η βόμβα που λέγεται Grexit, την οποία η συγκυβέρνηση φρόντισε να την εξουδετερώσει πλήρως.
Και αυτό το περιγράφουν πια όχι μόνο στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ αλλά ακόμη και το αναλυτικό εργαλείο του αμερικανικού ιμπεριαλισμού μα συνήθως έγκυρο Stratfor που πρόσφατα περιέγραψε ότι οι Ευρωπαίοι είδαν την μπλόφα της ελληνικής κυβέρνησης και την γυρίσαν μπούμερανγκ με πιθανή έκβαση τον εξευτελισμό του ΣΥΡΙΖΑ και την μετατροπή του από κόμμα της ριζοσπαστικής αριστεράς σε σκυλάκι επίδειξης του νεοφιλελευθερισμού.
Αυτός ήταν άλλωστε ο λόγος που στο διάστημα του Φλεβάρη πριν και μετά την υπογραφή της 20ης γκάριζα για τα θεμελιώδες λάθος που θα γινόταν όπερ και γένετο και που θα αλυσόδενε την κυβέρνηση και τη χώρα.
Αλλά μπορεί να έχω κάνει εγώ λάθος. Ανθρώπινα τα σφάλματα.
Φυσικά δεν είναι σφάλμα να λες ότι εμείς δεν είπαμε ότι θα σκίσουμε τα μνημόνια όπως σήμερα ισχυρίζεται ο κύριος Μπαλάφας.
Ούτε σφάλμα είναι να λες ότι οι ελάχιστες κόκκινες γραμμές με τις οποίες ξεκίνησε η διαπραγμάτευση, κόκκινες γραμμές που απλά θα ανακούφιζαν τον πληθυσμό, κόκκινα παυσίπονα λοιπόν, ότι ακόμη και αυτά ήταν μαξιμαλισμός όπως πρόσφατα δήλωσε ο κύριος Παππάς.…
Αυτά δεν είναι σφάλματα, είναι εμπαιγμοί.
Και υπάρχουν κι άλλα ράμματα για το πολιτικό χνούδι του κου Παππά.
Πέρα από τις καθαρίστριες, δύο υπήρξαν οι πιο σημαντικοί θύλακες μαχητικής αντίστασης στην λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού: Οι Σκουριές και οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ που κράτησαν την καρδιά της ζωντανή μετά το πραξικοπηματικό κλείσιμο της από τους Σαμαροβενιζέλους που θέλαν για ευνόητους λόγους προπαγάνδας μόνο τα εγκληματικά ιδιωτικά κανάλια να εκπέμπουν.
Οι Σκουριές σκούριασαν.
Στην νέα ΕΡΤ τοποθετείται το παλιό και φθαρμένο υλικό του Ταγματάρχη που Λάμπει, παρότι το μεγαλύτερο κομμάτι των εργαζομένων, του ΣΥΡΙΖΑ και ολόκληρης της αριστεράς βοά αγανακτισμένο. Μα ο κύριος Παππάς τους έχει γραμμένους στα αρχίδια του όλους αυτούς και κάνει πως κωφεύει.
Έτσι τιμά τους αγωνιστές της η νέα κυβέρνηση. Παρατώντας τους και προβαίνοντας σε γάμους συμφερόντων.  
Και οι γάμοι συμφερόντων είναι πολιτική επιλογή. Από την άκαιρη και στερούμενη νοήματος προεδρική επιλογή μέχρι το βόλεμα πασόκων και δημαριτών στον κρατικό μηχανισμό, η νέα κυβέρνηση όχι μόνο δε φαίνεται να επιδιώκει ρήξη αλλά προτείνει κλάδο ελαίας στον παλαιοκομματισμό ενώ διατηρεί τη δήθεν συγκρουσιακή ρητορική της μόνο για τα μάτια του κόσμου. Κάποιος κακοπροαίρετος θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι βασική προτεραιότητα τμήματος της κυβέρνησης είναι απλά να αυξήσει την ποσόστωση του μικρού μέχρι και πρότινος μερτικού της στον παλαιοκομματικό μηχανισμού του βαθέως κράτους.
Και φυσικά τώρα που έχουν πιάσει τα πόστα, κάποιοι στο ΣΥΡΙΖΑ φροντίζουν να αποκαλύπτουν τη γελοιότητα τους σε όλο τους το Μεγαλείο.
Όπως κος Μιχελογιαννάκης. Δεν του φθανε που σπασε μονομερώς την απεργία πείνας του για τους Σύριους πρόσφυγες χλαπακιάζοντας σαντουιτσάρα, αδυνατώντας να κρατήσει έστω τα προσχήματα για μερικές ώρες και γινόμενος ρεντίκολο στο πανελλήνιο.
Λίαν προσφάτως μας δήλωσε πως ως επιστήμονας έχει καταγράψει τη θαυματουργική ιδιότητα των «ιερών» λειψάνων. Ας αφήσουμε κατά μέρους τη νεκροφιλική και ειδωλολατρική διάσταση του θέματος. Αν και όντως έχουν γίνει μελέτες για τη θεραπευτική δύναμη που μπορεί να έχει η θρησκευτική δύναμη της πίστης, κάτι τέτοιο δεν έχει αποδειχτεί για λείψανα.
Ο Μιχελογιαννάκης φυσικά, όντως εκτός από επιστήμονας και πολιτικός, μπορεί να ανοίξει νέους δρόμους για την οικονομία. Μπορούμε να κονιορτοποιήσουμε τα λείψανα και να τα πουλάμε ως φαρμακευτικά σκευάσματα ανά τον κόσμο.
Φυσικά, ο σκοταδισμός που ζει και βασιλεύει στο μυαλό του ανδρός, δεν αρκείται σε τοποθετήσεις για τη θρησκεία.
Μας ενημέρωσε πως το AIDS κολλάει και με το σάλιο και συμφώνησε σε αυτό και ένας άλλος μεγάλος επιστήμονας, ο Πατούλης του ιατρικού συλλόγου, αποδεικνύοντας ότι η φάμπρικα πτυχίων στην Ελλάδα αποδείχθηκε πιο επικίνδυνη από το ίδιο το AIDS. Φτου σας επιστημονάρες να μη σας ματιάξουμε.
Στην πρωτοπορία βαδίζει φυσικά κι ένας άλλος μεγάλος επιστήμονας, ο κος Πανούσης. Μετά την επιστημονικότατα διατυπωμένη πρόβλεψη του λιντσαρίσματος του παιδοκτόνου, μετά τη σύναψη μνημονίων συνεργασίας με τον Μπουτάρη με τον οποίο δημοσίως και από κοινού δηλώσαν πως είναι αναρχικοί, μας είπε πως θα κάνει ραδιόφωνο της αστυνομίας.
Δε λέω πως είναι κακή ή γελοία ιδέα αλλά τι να την κάνει τη φωνή ο μπάτσος όταν έχει γκλομπ; Αυτός που δεν έχει φωνή είναι ο πολίτης. Θα ήταν κακό δηλαδή να κάνει το ραδιόφωνο του πολίτη και να βάλει και μια ώρα της αστυνομίας εκεί μέσα;
Αυτό όμως δεν είναι θέμα του υπουργείου του. Οπότε ας τον συνδράμουμε στην υλοποίηση της ιδέας του με μερικές μουσικές προτάσεις.
Οι εκπομπές του «Μπλε Φίλου» πρέπει να ανοίγουν με το «Ι Fought the law and the law won» των Clash και να κλείνουν με το «Every breath you take, every move you make, every step you take I’ ll be watching you” των Police. 
Εκτός αυτού κανείς γείτονας δεν πρόκειται να σου την πει που έχεις τον Μπλε Φίλο στη διαπασών και που βαράει το ράδιο δυνατά. Τι περίμενε δηλαδή κανείς από το ραδιόφωνο της αστυνομίας; Να μη βαρά;
Επιπροσθέτως καλό είναι να αρχίζουν να μαθαίνουν τα πρώτα φορά αριστερά ΜΑΤ να μάθουν να ρίχνουν ξύλο μετά μουσικής, αχρείαστο να ναι.
Φτου σας πάλι να μην σας ΜΑΤ-ιάσουμε.
Η πρώτη φορά αριστερά βγήκε στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Τώρα όλο και περισσότεροι διαπιστώνουν ότι δεν ήταν μόνο στραβός ο γιαλός αλλά και πως στραβά αρμενίζουμε.
Από τα επικριτικά άρθρα των Νταβανέλου και Ρινάλντι της ΚΕ του ΣΥΡΙΖΑ, από την κριτική στάση της ΕΦ ΣΥΝ, από τις απροφάσιστες ακτινογραφίες του Unfollow και του Δελαστίκ, όλο και συχνότερα διαπιστώνουμε πως η κυβέρνηση βαδίζει όχι προς τα εκεί που ελπίζαμε αλλά προς τα κει δυστυχώς που φοβόμασταν. Αφομοιώνει και αφομοιώνεται από στοιχεία του κυρίαρχου συστήματος. Αντί να απαλλοτριώνει αλλοτριώνεται.
Ακόμη και ο Κώστας ο Βαξεβάνης που λυσσαλέα πολέμησε το παλιό σύστημα όσο δέκα κυβερνητικοί βουλευτές μαζί, δέχεται τον χαρακτηρισμό της αήθειας με την πρώτη που τόλμησε το Hot Doc να ασκήσει κριτική σε πρόσωπο της κυβέρνησης.
Η πρώτη φορά αριστερά φοβάται τόσο την κριτική που την απαγορεύει εκτός των τοιχών της. Και αυτό δεν είναι κάτι που βλέπουμε για πρώτη φορά.
Με τα μέχρι τώρα δείγματα γραφής η κυβέρνηση βάζει το χεράκι της και βγάζει το αριστερό της ματάκι. Λογικό θα μου πείτε. Αφού στους τυφλούς οι μονόφθαλμοι βασιλεύουν.
Όχι δεν αλλάξαμε εμείς συναγωνιστές μας. Εμείς παραμείναμε και αντιμνημονιακοί και αντιιμπεριαλιστές. Και έχουμε και τα δυο μας μάτια ορθάνοιχτα


Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 16/5/2015
Read More »

Τρίτη 12 Μαΐου 2015

Φοβερές αποκαλύψεις για τον Ουκρανικό Εμφύλιο.



Σήμερα ο ιστότοπος Hot Doc μας αποκαλύπτει ότι ολοκληρώθηκε η έκθεση του δολοφονημένου αντίπαλου του Πούτιν Νέμτσοφ που αποκάλυπτε την άτυπη στρατιωτική εμπλοκή ρωσικών κύκλων στον ουκρανικό εμφύλιο.

Σώπα. Εγώ πίστευα ότι οι Ρώσοι θα καθόντουσαν άπραγοι να παρακολουθούν τη «Δημοκρατία» να τους πνίγει όπως κάνουν οι Έλληνες, να χειροκροτούν τους απροκάλυπτους διατλαντικούς αποικειοκρατικούς πολέμους και να περιμένουν χαρούμενοι μια δεύτερη περίοδο Γιέλτσιν όταν η πρώτη οδήγησε στον άνευ όρων διαμελισμό της Σοβιετικής Ένωσης και την οικονομική διάλυση της Ρωσίας.

Αφού λοιπόν υπάρχουν χιλιάδες διαρροές για τους βρώμικους διατλαντικούς πολέμους με κόστος εκατομμύρια ζωές και συνέπειες την άνοδο του τζιχαντισμού και άλλα πολλά όμορφα τα οποία το ελληνικά μήντια περιγράφουν πάντα άλλοτε εκ των υστέρων με αιτιάσεις μετεωρολογικού τύπου, αφού οι διατλαντιστές οδήγησαν την Ουκρανία στην απόλυτη καταστροφή, ήρθαν τώρα να κουνήσουν ξανά το δάκτυλο στη Ρωσία η οποία μόλις έχει επιβιώσει ενός απίστευτου οικονομικού πολέμου από τη Δύση.

Οι Ρώσοι επιβίωσαν αυτού του οικονομικού πολέμου γιατί ήταν προετοιμασμένοι. Οι Έλληνες και η προσκοπική τους κυβέρνηση ακόμη αναρωτιούνται αν στα αλήθεια οι διατλαντιστές μας κάνουν πόλεμο…

Αλλά ας δούμε το παρασκήνιο της υπόθεσης όπως αυτό περιγράφεται από τον William Engdahl και συμφωνεί απόλυτα με την ακτινογραφία που έχω κάνει στους Ρώσους ολιγάρχες και τις σχέσεις τους με τις διεθνείς ελίτ.

Η «έκθεση Νέμτσοφ» ολοκληρώθηκε από την ΜΚΟ “Open Russia”, μαγαζάκι του φυλακισμένου ρώσου ολιγάρχη Michael Khodorkovsky που εμπνεύστηκε από τα απανταχού Open Society Foundations του «φιλέλληνα» Τσορτζ Σορος, του ανθρώπου που έχει εμπλακεί σε δεκάδες οικονομικά ατυχήματα, «κοινωνικές επαναστάσεις» και άλλα φιλανθρωπικά τινά.

 Η αντιπαλότητα Πούτιν- Khodorkovsky δεν είναι τωρινό φρούτο.

Ο Πούτιν, στον αγώνα του για να αποκαταστήσει την κρατική ισχύ της διαλυμένης τότε από τους ολιγάρχες Ρωσίας, εμφανίστηκε ως ο άνθρωπος τους.

Με το που ανέλαβε την εξουσία τους μαχαίρωσε ευθύς εξαρχής πισώπλατα υποχρεώνοντας τους στον «έντιμο συμβιβασμό» του να επαναπατρίσουν τα χρήματα που έβγαλαν από τη διάλυση της Ρωσίας και να πάρουν συγχωροχάρτι αρκεί να μην μπλέκουν στα πόδια των κρατικών μονοπωλίων, κυρίως δηλαδή της ενέργειας.

Ο Khodorkovsky δεν μπορούσε να συμβιβαστεί καθώς ήταν πετρελαιάς.

Το βασίλειο του Ρώσου Βαρδινογιάννη εδραιώθηκε όταν, σε δημοπρασία που ανέλαβε ιδιωτική του τράπεζα, αγόρασε τη μεγαλύτερη ρωσική εταιρία πετρελαιοειδών, την Yukos, τιμή των 309 εκατομμυρίων ποσό εξευτελιστικό αν αναλογιστεί κανείς πως η αξία της μερικά χρόνια αργότερα υπολογιζόταν στα 45 ΔΙΣ με την προσωπική περιουσία του Khodorkovsky από το πλιάτσικο της πρώην Σοβιετικής Ένωσης να αγγίζει τα 15 δις μόλις στα 40 του χρόνια, ηλικία ορόσημο για τους περισσότερους ρώσους ολιγάρχες που γίναν δισεκατομμυριούχοι διυλίζοντας τη Ρωσία με εξωτερική αρωγή.

Ο Πούτιν του στησε φορολογική παγίδα και απαίτησε 25 δις από την Yukos ενώ παράλληλα πάγωσε τις οικονομικές δραστηριότητες της.

To 2003 οι αρχές συλλαμβάνουν τον Khodorkovsky, ωθούν σε χρεοκοπούν τη Yukos και αγοράζουν τα κομμάτια της αντί πινακίου φακής για να σχηματίσουν τα κρατικά μονοπώλια ενέργειας.

Η κρατική εκδίκηση ήταν ένα πιάτο που σερβιρίστηκε κρύο στον Khodorkovsky- παγωμένο όσο το κρύο της Σιβηρίας.

Ο Πούτιν δεν περίμενε «συμφωνία με θεσμούς» για να στραφεί κατά των ολιγαρχών που δεν ευθυγραμμίστηκαν με την αποκατάσταση της κρατικής ισχύος.

Αν περίμενε, θα είχε πέσει ο ίδιος στην παγίδα που του χε στήσει ο Khodorkovsky: Γιατί ο Khodorkovsky λοιπόν προετοιμαζόταν να πουλήσει μερίδιο της Yukos στην Carlyle στην οποία εμπλοκή και συμφέροντα έχει η προεδρική οικογένεια των Bush ενώ προετοίμαζε το έδαφος για την μεταβίβαση του 40% της Yukos σε περίπτωση φυλάκισης του στον λόρδο Ρόθτσιλντ σε.

Δεν είναι τυχαίο δε ότι στο ΔΣ του Open Russia είχε προσκαλέσει όχι μόνο τον λόρδο Ροθτσιλντ αλλά και τον μακελάρη Κίσσινγκερ που ξεκίνησε την λαοκτόνο καριέρα του ως άνθρωπος των Ροκφέλλερ.

Η εμπλοκή των Ροθτσιλντ στη «ρευστοποίηση» της πάλαι πότε σοβιετικής ένωσης δεν αποτελεί μυστικό. Ιδιαίτερα ωφελήθηκε άλλωστε ο συνομήλικος των Ρώσων ολιγαρχών Ναθάνιελ Ρόθτσιλντ ο οποίος έστησε καριέρα και προσωπική περιουσία εις βάρος του ρωσικού λαού, τμήμα του οποίου μερικά χρόνια μετά θα λιμοκτονούσε.

Οι ελληνικοί παραλληλισμοί

Όλοι οι ισχυροί πίσω από τους Νέμτσοφ και Khodorkovsky, ο ένας στο χώμα κι ο άλλος στη φυλακή, έχουν έμμεσα ή άμεσα εμπλοκή με καυτά ελληνικά ζητήματα.

Η αυτουργία του Κίσσιγκερ στη Χούντα και το διχασμό της Κύπρου θα έπρεπε να διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία.

Η Carlyle των Bush ήταν αυτή που χρηματοδότησε τον Λαυρεντιάδη για την υπονόμευση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος.

Λιγότερο προφανής είναι η εμπλοκή των Ροθτσιλντ στην πρόσφατη ελληνική ιστορία παρότι η εμπλοκή τους στη χρηματοδότηση της ελληνικής επανάστασης και στην οικονομική πολιτική του Όθωνα επίσης θα έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία. Μεγάλη η παράδοση τους στην Ελλάδα και θαρρώ πως δε διακόπηκε ποτέ αλλά αυτό θέλει προσεκτικότερη μελέτη.

Όσο για τον άλλο φιλέλληνα, το Σόρος που θαυμάζει ο κύριος Βαρουφάκης, αυτός κερδοσκόπησε για μια ακόμη φορά κατά τη διάρκεια της ελληνικής κρίσης ενώ τα πάρε δώσε του με τον ΓΑΠ και οι φιλανθρωπικές του προσφορές δεν έχουν διαφύγει της δημοσιογραφικής προσοχής.

Άλλωστε το πουλέν του Σόρος και κολλητός του ΓΑΠ  Άλεξ Ρόντος, μετά την όποια εμπλοκή του στην τρομοκράτηση του Κώστα Καραμανλή, σήμερα αντιμετωπίζει απειλή φυλάκισης για απιστία και οικονομικά εγκλήματα καθώς ΜΚΟ του που λάμβανε κρατική χρηματοδότηση για αποναρκοθέτηση ήταν μάλλον αγωγός που επέστρεφε με το αζημίωτο χρήματα διαφθοράς στις διεθνείς ελίτ.

Είναι τόσο αστείο αυτοί ναρκοθέτησαν τη χώρα να έχουν ΜΚΟ αποναρκοθέτησης.

(Εδώ αξίζει μια παρένθεση, κι όχι αριστερή: Κάντε αναζήτηση στο Blog για όλα τα παραπάνω ονόματα σε αγγλικούς και ελληνικούς χαρακτήρες για να δείτε τη μεγάλη εικόνα)

Πολλοί πανίσχυροι εγκληματίες σταματήθηκαν από τα κράτη με όπλο τη φοροδιαφυγή.

Η πρώτη φορά αριστερά μπορεί να μη δίνει πλήρη ασυλία στους ολιγάρχες όπως έκαναν οι προηγούμενοι, αλλά συνέχισε την πολιτική της νομιμοποίησης της φοροδιαφυγής.

Χωρίς πρόστιμα, χωρίς προσαυξήσεις, χωρίς ποινές, χωρίς κατασχέσεις, στο όνομα της ανωτέρας οικονομικής βίας, οι ολιγάρχες δίνουν κάτι ψηλά και μάλιστα και με δόσεις στο πλυντήριο του λογιστηρίου και καθαρίζουν εφάπαξ από τα οικονομικά τους εγκλήματα τα οποία ο ελληνικός λαός πληρώνει και θα συνεχίσει να πληρώνει μέχρι τη Δευτέρα Παρουσία. .

Στην Ελλάδα, η φοροδιαφυγή δεν είναι πια έγκλημα, είναι ατόπημα.

Αυτά τα ηθικά διδάγματα δίνει μια κυβέρνηση του ηθικού πλεονεκτήματος στους πολίτες.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 12/5/2015

Read More »

Σάββατο 9 Μαΐου 2015

Τρώγοντας την Άννυ


Σας προειδοποιώ να μην διαβάσετε το παρακάτω κείμενο: είναι αηδιαστικό. Και αυτό γιατί έχω αηδιάσει από αυτά που τα μήντια μου σερβίρουν.
Είναι αποτροπαϊκό του αποτρόπαιου και ως τέτοιο αποτρόπαιο και το ίδιο.
Η σταγόνα που ξεχείλισε το δικό μου ποτήρι είναι η απόλυτη κατρακύλα του Koutipandoras, του site που αποτελεί διαδικτυακή προέκταση του σημαντικότερου δημοσιογραφικού περιοδικού.
Το Hot Doc μόλις σήμερα αποφάσισε να βάλει στο λουκάνικο του μερικά κομμάτια Άννυς παραπάνω, αναπαράγοντας δημοσίευμα και Video του πορνογραφικού STAR που ξεπέρασε ακόμη και τον ίδιο του τον εαυτό αν είναι ποτέ κάτι τέτοιο δυνατόν.
Κι όμως είναι. Έτσι περιγράφει το Koutipandoras που όπως φαίνεται άνοιξε και βγήκε από μέσα του και η πορνογραφική δημοσιογραφία μαζί με τα άλλα δεινά της ανθρωπότητας την «είδηση»:

«O παιδοκτόνος αγόρασε καθαριστικά το πρωί της Μ. Παρασκευής με σκοπό να εξαφανίσει τα ίχνη της 4χρονης Άννυ.
O 27χρονος πήρε χλωρίνη, απορρυπαντικό, χαρτί υγείας, χαρτί κουζίνας, φιάλη υγραερίου, δύο λεκάνες και μία σφουγγαρίστρα.
Σύμφωνα με την πωλήτρια του καταστήματος, ο Σάββας, εκείνη την μέρα «ήταν όπως τις άλλες φορές που τον είχα δει. Κανονικός. Απλά έκανε τα ψώνια του. Δεν μου φάνηκε ταραγμένος. Πιο σκεπτικός ήταν όταν διάλεγε λεκάνες».
Δείτε το βίντεο από το Star»
Τι στο διάολο «είδηση» είναι αυτή; Μήπως θα ήταν είδηση αν αναδημοσίευαν βίντεο με ζωντανό βιασμό παιδιού; Δεν αρκεί η γνωστοποίηση της πράξης; Χρειαζόμαστε όλες τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες; Μήπως να μας πουν και στους πόσους βαθμούς έβρασε ο πα-τέρας τα κομμάτια της Άννυς να έχουν την τεχνογνωσία τυχόν επίδοξοι μιμητές;
Ας μη γελιόμαστε. Ο πα-τέρας είναι ο απόλυτος σούπερ σταρ των ημερών. Μας έχει κερδίσει όλους.
Δεν θα με εξέπληττε αν οι εταιρίες καθαριστικών πρότειναν ποσά στον παιδοκτόνο για να διαφημίζει τα προϊόντα τους. Χλωρίνη τάδε, καθαρίζει ακόμη και παιδοκτονίες. Χαρτί υγείας δείνα, απαλό σαν την καρδιά μωρού. Δε θα με εξέπληττε αν τα κανάλια ζητούσαν από τον πα-τέρα να κάνει εκπομπές μαγειρικής με παιδικά φαγητά.
Η νοσηρότητα της περιέργειας που τρέφεται από τα μήντια με κομμάτια της Άννυς έχει αγγίξει την νοσηρότητα της ίδιας της πράξης.
Ηδονοβλεπτικά και οδυνοβλεπτικά χρυσόψαρα έχουμε γίνει και θαρρούμε πως η γυάλα των μήντια είναι ο κόσμος ολάκερος.
Θέλετε λοιπόν κακότητα; Τη βρίσκετε;
Κομμάτια να γίνει.
Ο τόπος είναι ένα καζάνι που βράζει: το ίδιο ένιωσε και η Άννυ.
Το θέμα της Άννυς έχει γίνει σούπα.
Θέλετε κι άλλες λεπτομέρειες; Μήπως θέλετε ο πα-τέρας να κάνει live αναπαράσταση του εγκλήματος on air;
Ο κόσμος ως πορνογράφημα. Ο κόσμος ως σπλάτερ. Ο κόσμος ως κινηματογραφική αίθουσα.
Να πάρουμε και μεις ένα κομμάτι της Άννυς να το φορέσουμε στο λαιμό μας όπως κάνουμε και με κείνο το όργανο βασανιστικού θανάτου που λέγεται Τίμιος Σταυρός.
Δεν κάναμε κάτι για να βοηθήσουμε τον Βαγγέλη και την Άννυ όσο ήταν ζωντανοί.
Τώρα κρατάμε τα φαντάσματα τους δέσμια στην καθημερινότητά μας μην τυχόν και λυτρωθούν ποτέ, τα κρατάμε σαν αποτροπαϊκά φυλαχτά αμελώντας αυτά που συλλογικά μας συμβαίνουν και μας μέλλονται. Ναι, κι η φρίκη παραισθησιογόνα είναι. Και η φρίκη θέλει κι αυτή νεκρούς χιλιάδες για να παράγει τις επίμονες ψυχότροπες μυρωδιές της. Πότε πότε όμως, κι ένας της είναι αρκετός.
Δε σεβόμαστε μήτε τους ζωντανούς μήτε τους νεκρούς μας.
Το Τέρας έχει κερδίσει. Είναι παντού γιατί είναι μέσα μας.
Κανιβαλίζουμε ασύστολα. Ασελγούμε σε πτώματα παιδιών.
Κανίβαλοι κι αυτοί που θέλουν να φάνε τον πα-τέρα. Κανίβαλοι κι αυτοί που θα το θεωρήσουν δικαιοσύνη.
Μα οι χειρότεροι όλων είναι τα μήντια που μας ταϊζουν με τις σάρκες της Άννυς και τη σπασμένη ψυχή του Βαγγέλη σαν ιερείς θεών που τρέφονται με ανθρωποθυσίες που μας δίνουν κομμάτια παρθένων να τα μεταλάβουμε ως θεία κοινωνία για να μας κάνουν συνεργούς στο έγκλημα.
Βλέπετε, η δική μου προτεραιότητα δεν είναι το πως θα προστατευτούν από την απανθρωπιά οι εγκληματίες. Σημαντικό μεν αλλά πολύ σημαντικότερο για μένα είναι το πως θα προστατεύονται οι αθώοι. Αυτοί για τους οποίους δε νοιάζεται σχεδόν κανείς παρά μόνο όταν τους φάνε τα τέρατα.
Αφήστε τα παιδιά ήσυχα.
Ίσως σε ένα παράλληλο σύμπαν ο Βαγγέλης και η Άννυ να παίζουν μαζί αμέριμνα. Μην τα σκιάζετε και μην τα επικαλείστε. Κρίμα είναι να μην μπορούν ούτε νεκρά να ησυχάσουν.  

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 9/5/2015
Read More »

Δευτέρα 4 Μαΐου 2015

Καζανάκι: Το μόνο "ηθικό πλεονέκτημα" απέναντι στα σκατά



Μου λένε να το βουλώσω γιατί αν δεν το κάνω θα γυρίσουν οι κακοί.

Η θεωρία του μπαμπούλα δεν δουλεύει όμως γιατί οι κακοί δεν έχουν φύγει ποτέ.

Το μεγαλύτερο κομμάτι των μηχανισμών εξακολουθεί να είναι δικό τους.

Ποιον ωφελεί όμως αυτή η σύγκριση με τ’ απόλυτα σκατά;

Ξυπνάει κάποιος το πρωί, βλέπει τις κουράδες στη χέστρα και μετά κοιτά τον εαυτό του στον καθρέφτη και νιώθει περήφανος και περιχαρής που δεν είναι σκατά εντελώς;

Αποτελεί κάποιο ηθικό πλεονέκτημα αυτή η σύγκριση;

Η κυβέρνηση δεν πρέπει να κρίνεται για την ειλικρίνεια και το έργο της αλλά απλά πρέπει μόνο να συγκρίνεται;

Αφού αγαπάτε τη σύγκριση λοιπόν, να σας δώσω ένα χεράκι.

Οι προηγούμενοι δυνάστες μας κάναν εμπόριο τρόμου.

Και συνεχίζουν το εμπόριο τους.

Η τωρινή κυβέρνηση κάνει εμπόριο αισιοδοξίας:

Η συμφωνία είναι δίπλα, είναι κοντά και η σόγια είναι κρέας καθώς πλέον η καταστροφική συνθηκολόγηση της 20ης Φλεβάρη σήμερα θεωρείται μια επιτυχία-σταθμός.

Είναι σταθμός. Από κει περνάει το τρένο των μνημονίων.

Ας μη γελιόμαστε. Μια χρηματοδοτική συμφωνία με πολιτικούς όρους και προϋποθέσεις είναι μνημόνιο όπως και να ονομαστεί.

Έχει γίνει σαφές ακόμη στους μέτρια ηλιθίους ότι η ΕΕ δεν επιτρέπει την άσκηση πολιτικής. Ότι έχει καταλύσει ότι δημοκρατικό υπήρχε μέσα της.

Ότι οι εθνικές κυβερνήσεις οφείλουν να είναι ανδρείκελα της.

Ότι δεν μπορείς να ασκήσεις πολιτική όταν δεν ορίζεις τη νομισματική σου πολιτική.

Το ζούμε, το βιώνουμε.

Οι μάσκες πέφτουν γρήγορα στις μέρες μας.

Το «καλό» ΔΝΤ έγινε το αυτό που είναι πραγματικά: Φονιάς των λαών. Καταλαβαίνουν ακόμη και οι μετρίως ηλίθιοι πως ο ρόλος του καλού μπάτσου παίχτηκε μοναχά για τις ανάγκες της διαμάχης Γερμανίας ΗΠΑ για την οικονομική ηγεμονία στην Ευρώπη.

Καταλαβαίνουν ακόμη και οι μετρίως ηλίθιοι ότι η πολιτική στήριξη από τις ΗΠΑ έγινε για τις ανάγκες της ίδιας διαμάχης.
Το ΔΝΤ έχει γραμμές πιο κόκκινες από του ΣΥΡΙΖΑ καθώς τις έχει τραβήξει με το αίμα των λαών.

Έστω λοιπόν ότι φτάσαμε στην «ενδιάμεση» συμφωνία.

Δεν κάνουν μόνο οι ανέντιμοι ανέντιμους συμβιβασμούς.

Είναι οι έντιμοι που υποχρεώνονται σε ανέντιμους συμβιβασμούς.

Κάποιος οφείλει να μας εξηγήσει το πως γίνεται ο δανειζόμενος να εξυπηρετεί το χρέος του όταν ο δανειστής βαράει πιστόλια.
Υπάρχει όρος για αυτόν τον έντιμο άνθρωπο: μαλάκας λέγεται.

Δεν κερδήθηκε χρόνος: Χάθηκε και ο τελευταίος χρόνος και τα τελευταία χρήματα.
Όλα για το εμπόριο ελπίδας που έχει αφήσει τη χώρα πιο ανέτοιμη από ποτέ για να κάνει αυτό που έπρεπε να κάνει από την αρχή: Να σταθεί στα πόδια της και να κάνει την επανεκκίνηση.

Ας υποθέσουμε ότι η διαπραγμάτευση, αυτό το στάδιο της τουλάχιστον γιατί μπροστά στέκει Γολγοθάς, καταλήγει αισίως.
Αν και δεν υπάρχει τέτοιο σενάριο, δεν υπάρχει πλέον αισιόδοξο σενάριο, ας επιχειρήσουμε να ακολουθήσουμε μια τέτοια ονειροφαντασία.
Πως θα φτάσουμε από την απόλυτη εξάρτηση από την ΕΚΤ στην ανάπτυξη που θα γίνει με ατμομηχανή το κράτος;
Εδώ κορμιά πέφτουν για να μην πετσοκοπούν κι άλλο μισθοί και συντάξεις και να μην επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο η ύφεση και φανταζόμαστε στα σύντομα κιόλας ανάπτυξη;
Μια τέτοια σκέψη είναι επικίνδυνα παιδαριώδης.
Η ομηρία της Ελλάδας θα συνεχιστεί. Η κατάσταση δε μπορεί να βελτιωθεί σημαντικά. Πιο πιθανό είναι να επιδεινωθεί ή να παραμένει επικίνδυνα στάσιμη παρά να βελτιωθεί.

Παρά τη φιλολαϊκή ριζοσπαστική πατριωτική προεκλογική ρητορική, η κυβέρνηση μόνο και μόλις μετά βίας τις κόκκινες γραμμές καταφέρνει να κρατήσει κι αυτές μοιάζουν στους δανειστές τόσο λεπτές όσο ένα κόκκινο στρινγκάκι που ο βιαστής επιχειρεί να παραμερίσει.

Όχι, δεν σταμάτησε ο νεοφιλελευθερισμός στην Ελλάδα.
Συνεχίζει να επελαύνει και να επιβάλει τους θανατερούς όρους του στους λαούς.

Θεωρούμε επιτυχία και θρίαμβο το να επιδείξει έστω και την παραμικρή ελαστικότητα ο νεοφιλελευθερισμός;
Αυτό κι αν είναι ψώνισμα.

Και μετά τι; Τι θα δώσει η κυβέρνηση μιας χώρας οικονομικά όμηρης;
Θα πει ναι στα μεταλλαγμένα που τελειώνουν τη γεωργία, ναι στις καταστροφικές για την πραγματική οικονομία της Ευρώπης κυρώσεις στη Ρωσία, ναι στις διατλαντικές συμφωνίες που τελειώνουν την έννοια του κράτους;
Γιατί στο εσωτερικό δε θα τις έχουν μείνει και τόσα πολλά να εκχωρήσει.

Έτσι σταματάς τον νεοφιλελευθερισμό; Με την όπισθεν;    

Έχουμε τη δυστυχία και σαν κυβέρνηση και πολύ περισσότερο σαν λαός να θέλουμε και την πίττα ολόκληρη και το σκύλο χορτάτο. Να βάζουμε δύο καρπούζια κάτω από τη μασχάλη.
Αυτά δεν είναι εφικτά. Και όμως αυτά ακριβώς επιδιώκονται.

Η στρατηγική της κυβέρνησης είναι κακώς σχεδιασμένη. Θα συνεχίσει να οδηγεί σε αδιέξοδα και θα προσποιείται ότι τα ξεπερνά με έντιμους συμβιβασμούς.

Δεν υπάρχει τίποτα το έντιμο σε αυτά που μας κάνουν τόσα χρόνια. Δεν υπάρχει τίποτα το έντιμο όταν σου επιβάλλουν το ποια πολιτική θα ακολουθήσεις και σου υποδεικνύουν την αντικατάσταση υπουργών.
Πως ένας συμβιβασμός με την ανεντιμότητα μπορεί να θεωρηθεί έντιμος;
Και οι συμβιβασμοί δεν θα χουν τέλος.
Έντιμος συμβιβασμός και συγχωροχάρτια για τους οικονομικούς εγκληματίες που έχουν φυγαδεύσει εκατοντάδες δισεκατομμύρια για να τσιμπήσει το φτωχό κράτος μερικά δις.
Κράτος επαίτης. Που το ηθικό πλεονέκτημα σε τέτοιες κινήσεις;
Όσο για την κάθαρση στο εσωτερικό αυτή μάλλον θα είναι τόσο ρηχή που θα μπορούν άφοβα να παίζουν παιδάκια με τα κουβαδάκια τους δίπλα της.
Δε θα πνιγούν οι εγχώριοι συνυπαίτιοι της οικονομικής ασφυξίας της χώρας. Πνίγονται ωρέ οι καρχαρίες;
Όχι δεν έχει κάποιο μυστικό υπερόπλο η κυβέρνηση. Το τελευταίο βέλος στη φαρέτρα που άφησαν αυτοί που μας παρόπλισαν παραδόθηκε και αυτό. Είναι αστείο να βλέπεις τους εταίρους να σου γυρνάν μέχρι και το Grexit στη μάπα όταν εσύ έπρεπε να το έχεις μονίμως στραμμένο στη μάπα τους και να μην τους χάνεις ούτε στιγμή από τα μάτια σου.

Παίξατε και χάσατε που μας λέει και ο γλίτσας ο Νταισενμπλουμ. Γιατί αυτοί δεν παίζουν καλοί μου φίλοι.

Εμπρός λοιπόν για τη νέα κανονικότητα.
Εμπρός για μια νέα μεταπολίτευση με τη χώρα πιο φτωχή, πιο εξαρτημένη.
Γι’ αυτό παλεύαμε τόσα χρόνια; Για αυτό θέλαμε να σκίσουμε την παλιά μεταπολίτευση; Για ένα πρόσημο; Για ένα αδειανό πουκάμισο;

Και σαν να μη μας έφταναν όλα τα άλυτα, να σου, πετιέται ολόρθος ο νέος κομματισμός.
Η νέα παραταξιακή αντίληψη είναι εξίσου θλιβερή με την παλιά καθώς δεν ξέρει να κρίνει παρά μόνο να συγκρίνει.

Παλιοί Μανωλιοί βάλαν το πουκάμισο το αδειανό αλλιώς. Βλέπετε οι άνθρωποι θέλουν να νοιώθουν ότι ανήκουν κάπου να συμπληρώνουν το έλλειμμα αυταξίας τους.  

Όχι, όχι, δε βιάζομαι πια να κρίνω. Γιατί ξέρω εδώ και καιρό ότι είναι πολύ αργά.

Αυτή η κυβέρνηση ήταν η τελευταία μας ελπίδα. Η ελπίδα ήρθε. Και με μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού να μοιάζει μαστουρωμένο από αυτήν, σαν η ζωή να έχει ξαναρχίσει, ναι αυτού του είδους η ελπίδα μοιάζει με χαλασμένο ναρκωτικό.

Όταν ο ιστορικός του μέλλοντος θα διαβάζει για το σκίσιμο των μνημονίων, θα του ρχεται στο μυαλό ο ήχος καλτσόν.
Όταν θα διαβάζει για τους σκατανθρώπους του ελληνικού συστήματος εξουσίας θα αναρωτιέται το ποιος και γιατί ξέχασε να τραβήξει το καζανάκι.
Και θα νομίζει ότι ο ορισμός του καλού κυβερνήτη για τους ανθρώπους του παρελθόντος είναι ακριβώς αυτός: «Καλός κυβερνήτης είναι αυτός που είναι σαν άνθρωπος καλύτερος από τα σκατά που κυβερνούσαν. Ακόμη κι όταν δεν τραβάει το καζανάκι».


Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 4/5/2015
Read More »

Τετάρτη 22 Απριλίου 2015

Our own Personal Jesus


Στην σύγχρονη ιστορία αυτής της απομίμησης κράτους, τα ασφαλιστικά ταμεία ήταν πάντα η χήνα με τα χρυσά αυγά.

Τα βουτούσε η γενική κυβέρνηση όποτε  γούσταρε και όταν η χήνα στέγνωνε η κυβέρνηση την έσφαζε στο γόνατο για να ταΐσει η τα αχαΐρευτα βουλιμικά παιδιά της.

Η προτελευταία μεγάλη σφαγή έγινε με το PSI. Κι όμως και από αυτήν ακόμη τη γενοκτονία των διαθέσιμων κάτι περισώθηκε, κάτι που θα εξασφάλιζε ότι ακόμη κι αν η γενική κυβέρνηση χρεοκοπούσε, μέρος μισθών και συντάξεων θα σωζόταν.

Όχι πια.

Με την επίταξη των διαθέσιμων των δημόσιων φορέων, αυτή η κυβέρνηση συνεχίζει το δόγμα δεν υπάρχει μέλλον μονάχα υποχρεώσεις από το εγγύς παρελθόν.

Είναι πραγματικά σχιζοφρενικό: πρώτη φορά αριστερά μαζί με πρώτη φορά πατριωτική δεξιά να κάνουν αυτό που οι πιο σκληροί νεοφιλελέδες δεν θα τολμούσαν ούτε στην πιο άγρια αυνανιστική του φαντασίωση τους να κάνουν σε έναν ολόκληρο πληθυσμό.

Η τελευταία μας πολιτική ελπίδα συνεχίζει το βιολί των κακούργων.

Δανείζεται από τις σάρκες μας για να πληρώνει δανειστές που αθετούν μονομερώς τις δικές τους υποχρεώσεις, φροντίζοντας να μην έχει μείνει σάλιο για το ενδεχόμενο της ρήξης, να μην έχει μείνει ούτε ένα βέλος στη φαρέτρα.  

Πράγματι, έχουν καταφέρει ήδη πολλά. Έχουν καταφέρει να ονομάσουν τη σόγια ψάρι και να επιβάλουν θαλασσινό μενού σόγιας.

Επέβαλαν το να λέγεται η απεχθής τρόικα Θεσμοί: Θεσμοποίησαν σε όλη την Ευρώπη την Τρόικα!

Σε κάποια επιμέρους η κυβέρνηση τα πάει καλά: Το πεδίο της μεγάλης φοροδιαφυγής για πρώτη φορά ανοίγει. Και μετά από χρόνια το ΣΔΟΕ τόλμησε να αγγίξει ολιγάρχη: Η σύλληψη του Λεωνίδα Μπόμπολα είναι μια εξόχως σημαντική είδηση ικανή να αλλάξει κεφάλαιο στην ιστορία της χώρας αν φυσικά έχει συνέχεια. Το να ξεπεράσει το ΣΔΟΕ το δικό του βαθμό διαφθοράς και να τολμήσει να αγγίξει έναν από τους αρχηγούς των διαφθορέων που μέχρι σήμερα έχαιραν άτυπης μα πλήρους ασυλίας είναι ένα μικρό βήμα για την ανθρωπότητα μα ένα τεράστιο βήμα για το ΣΔΟΕ και τη χώρα.
Μικρή η ζημιά όμως για τον Μπόμπολα ο οποίος πλήρωσε στα γρήγορα 1,8 μύρριο κι έφυγε σαν κύριος κάτι που δείχνει το πόσο προβληματικό είναι το υπάρχον νομικό πλαίσιο. Στο σημείο αυτό οφείλουμε να ευχαριστήσουμε όλοι μας τον κύριο Βαξεβάνη γιατί η δωρεά Μπόμπολα είναι καρπός  της αποκάλυψης της λίστας Λαγκάρντ από τον Κώστα Βαξεβάνη και σε πείσμα ολόκληρου του σάπιου κατεστημένου. Το μεγαλύτερο κομμάτι όμως της καταναγκαστικής "δωρεάς Μπόμπολα" θα πάνε στους δανειστές.

Γιατί παρά τις καλές επιμέρους κινήσεις, αυτό όμως που αμφισβητείται παντελώς και ήδη από την έναρξη των διαπραγματεύσεων με τους εταίρους είναι η γενική στρατηγική της κυβέρνησης στο φλέγον θέμα της διαπραγμάτευσης.

Αντί λοιπόν να στρέψει το μπιτόνι με τη βενζίνη της κρίσης σε αυτούς που την απειλούν, περιλούζεται με αυτό για να αποδείξει την αφοσίωση στους εξωτερικούς της εχθρούς μπας και συγκινηθούν.

Και η στρατηγική του τρελού μπορεί να πιάσει τελικά γιατί η Ευρώπη έχει πλέον θεμελιώδη ζητήματα ύπαρξης, αυτό δεν την καθιστά όμως σωστή στρατηγική.

Όσο για τους εχθρούς στο εσωτερικό, κινήσεις όπως η σύλληψη του Μπόμπολα είναι ακόμη η εξαίρεση. Ο Μπόμπολας δεν ηττήθηκε, απλά τσαλακώθηκε λίγο. Κι ενώ ο Στουρνάρας δείχνει επιδεικτικά τα αρχίδια του στην κυβέρνηση συγκαλύπτοντας τους φοροφυγάδες, η ΔΕΗ κόβει το ρεύμα στην υπηρεσία των μεγαλοοφειλετών τάχα γιατί οι μεγαλοοφειλέτες της ΔΕΗ που μένουν στο ίδιο κτήριο φέσωναν τη ΔΕΗ σκεφτόμενοι πως ποτέ η ΔΕΗ δεν θα κοβε το ρεύμα σε κτήριο που στεγάζεται η εφορία. Δικαίως η Βαλαβάνη διαμαρτύρεται στη ΔΕΗ και καταγγέλλει εκβιασμό.

Γιατί η διακοπή ρεύματος στη ΔΟΥ Μεγάλου Πλούτου που ελέγχει υποθέσεις ακριβώς σαν κι αυτές του Μπόμπολα έγινε όλως τυχαίως μια μέρα πριν τη σύλληψη Μπόμπολα. μάλλον από βαλτούς του Μπόμπολα μέσα στην ίδια τη ΔΕΗ!

Είναι προφανές ότι για να πολεμήσεις αυτή την πολυπλόκαμη λερναία ύδρα χρειάζεσαι φωτιά και τσεκούρι. Και αυτό το φοβούνται οι Συριζαίοι περισσότερο ακόμη και από τη Λερναία Ύδρα. Μοιραία λοιπόν η αριστεροφροσύνη που φοβάται μην αυτοκατηγορηθεί για αυταρχισμό κατά των λίγων, οδηγείται σε ακόμη περισσότερο αυταρχισμό κατά των πολλών. Γιατί το να στέλνεις τα διαθέσιμα των φορέων του δημοσίου στην ΤΤΕ και μάλιστα αιφνιδιαστικά με πράξη νομοθετικού περιεχομένου είναι πράξη εξόχως αυταρχική το λιγότερο.

Το δηλώσαμε από νωρίς ότι χωρίς ρήξη στο εξωτερικό ρήξη με το εσωτερικό δε νοείται.

Μα οι της κυβέρνησης φοβούνται.
Φοβούνται μην δαιμονοποιηθούν όπως η Κωνσταντοπούλου και η σχιζοφρένεια συνεχίζεται. Ο ζουρλομανδύας έχει γίνει σιδηρά παρθένα.  

Ενώ στο εσωτερικό η Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου έχει σαν στόχο να καταδείξει το πιο κομμάτι του χρέους είναι απεχθές ώστε να αποκηρυχτεί, ο Τσίπρας χαριεντίζεται με τον τελευταίο μεγάλο αρχιτέκτονα του απεχθούς χρέους, τον ΓΑΠ, ενώ στο εξωτερικό, ο άνθρωπος από το περιβάλλον του ΓΑΠ, ο Βαρουφάκης, 6 στις 10 φορές διαβεβαιώνει τους πάντες πως η Ελλάδα θα τιμήσει τις υποχρεώσεις της και μάλιστα προς αυτούς που δεν τιμούν ούτε καν στο ελάχιστο τις δικές τους προς την Ελλάδα.

Ο βαυκαλισμός της γενικής κυβέρνησης είναι παροιμιώδης.   

Όλοι της φέρονται σαν να ήταν μεγάλος τους εχθρός κι αυτό το αναμέναμε και το περιγράψαμε ότι θα συνέβαινε.

Αυτό που δεν περιμέναμε είναι πως αυτή θα συμπεριφερόταν σε όλους της τους εχθρούς σαν να ήταν φιλαράκια από το στρατό.

Ακόμη κι ο Χριστός θα ζήλευε τέτοια πραότητα.

Αλλά τους τελευταίους πραγματικούς χριστιανούς τους φάγαν τα λιοντάρια και η εκκλησία έγινε σκληρή κοσμική εξουσία.

Τους τελευταίους πραγματικούς αριστερούς θα τους φάνε λοιπόν οι λέοντες των αγορών και θα έχουμε μια ακόμη αριστερά εκ των αριστερών της δεξιάς κοσμικής εξουσίας; Μια ακόμη ΔΗΜΑΡ;

Τι περιμένετε ρε κιότες; Φάτε τα λιοντάρια ζωντανά. Ή τουλάχιστον σταματήστε να τα ταϊζετε με τις σάρκες του λαού.
Η στρατηγική της κυβέρνησης είναι εξόφθαλμα λανθασμένος. Λογικό θα μου πείτε. Όταν στο σχεδιασμό συμμετέχει κάποιος που πιέζει την κυβέρνηση νεοφιλελεύθερα να συμβιβαστεί τι άλλο να περιμένουμε;
Ο κος Βαρουφάκης είναι το βαρύδι που επιδέξια γέρνει το ζύγι στη λάθος πλευρά.

Ποτέ δεν είχαμε αμφιβολίες για τις ικανότητες του κυρίου Βαρουφάκη. Είναι εξαιρετικός. Για αυτό που είχαμε εξαρχής αμφιβολίες ήταν για την αφοσίωση του. Σήμερα έχουμε λιγότερες αμφιβολίες από ποτέ. Ο κος Βαρουφάκης δεν είναι αφοσιωμένος ούτε στην κυβέρνηση του ούτε στον λαό του. Είναι αφοσιωμένος στο διεθνές περιβάλλον του.
Αλήθεια κε Βαρουφάκη, τι έγινε με τη Lazard κι γιατί μας πουλήσατε το εξόφθαλμο παραμύθι ότι συμβούλευε την ελληνική κυβέρνηση τσάμπα για την ψυχή της μάνας της; Ο τσάμπας ζει κύριε υπουργέ;

Κύριε Τσίπρα. Όποιος βλέπει τη φάκα δεν πέφτει με τα μούτρα στο τυρί.

Μια μόνο μεγάλη δύναμη έχει την ικανότητα να φέρει τους εγκληματίες Σαμαραβενιζέλους πίσω στο προσκήνιο. Ούτε οι δανειστές ούτε οι ολιγάρχες δύνανται να τους αναστήσουν.

Ο μόνος που μπορεί να το κάνει αυτό είναι ένας άλλος Χριστός που γυρνάει και το άλλο μάγουλο, ο Χριστός που με πέντε ψωμιά και δύο ψάρια θα ταϊσει λαό και δανειστές μαζί. Μόνο ένας Χριστός έχει τη δύναμη να αναστήσει πολιτικά νεκρούς, να συγχωρέσει ληστές με μια τους δήλωση μετανοίας και να αγαπάει αυτούς που τον σταυρώνουν. 

Εσείς κύριε Τσίπρα.

Our own personal Jesus.

Χαρά που θα κάνουν πάλι τα λιοντάρια.  


Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com 22/4/2015
Read More »