Κυριακή 29 Οκτωβρίου 2023

Πόλεμος τώρα: η πραγματική ιστορία του Ισραήλ.


 


Αντί προλόγου

Μετά από χρόνια ανιδιοτελούς προσφοράς στην ενημέρωση της κοινής γνώμης, ή έστω του μικρού εκείνου μεριδίου της που διψάει για πραγματική ενημέρωση μέσα σε ένα κυκεώνα παραπληροφόρησης και προπαγάνδας, αποφάσισα να δοκιμάσω να μεταφέρω την συγγραφική μου δραστηριότητα στο συνδρομητικό Substack. Η συνδρομή για πλήρη πρόσβαση στα κείμενα μου στο Ό λόγος είναι απλός: Γράφω άρα υπάρχω. Αλλά αν δεν συνεχίσω να υπάρχω, δεν θα μπορέσω να συνεχίσω να γράφω. Και το να συνεχίσει να υπάρχει και να γράφει ένας συγγραφέας που είναι ανεξάρτητος από συμφέροντα, είναι πολύ δύσκολη δουλειά. Η συνδρομή είναι η μικρότερη που επιτρέπει το Substack: 5 ευρώ μηνιαίως, 50 η ετήσια. Για όσους από εσάς θέλετε να συνεχίσετε να με παρακολουθείτε, ακολουθήστε με στο Substack, αν και αποσπάσματα θα ανεβάζω ενίοτε και στο blog. Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον σας τόσο καιρό. Αλλά δεν θέλω να νοιώθω ότι τόσο καιρό, τα γράφω, τσάμπα, αν μου επιτρέπετε το χιούμορ. 

https://petrosarguriou.substack.com 


Η πραγματική ιστορία του Ισραήλ και της περιοχής, είναι πολύπλοκη, γεμάτη από γεωπολιτικά και οικονομικά συμφέροντα, σφυρηλατημένη μέσα από τα μεγάλα συμβάντα του 20ου αιώνα και των δύο παγκοσμίων πολέμων του.  

Τι κάνει έναν Εβραίο, Εβραίο

Προτού ξεκινήσουμε το δύσκολο ταξίδι μας στην ιστορία του Ισραήλ, θα πρέπει να απαντήσουμε σε αυτό το ερώτημα.

Ποιος θεωρείται από την εβραϊκή κοινότητα, Εβραίος;

Εβραίος θεωρείται αυτόματα αυτός που έχει γεννηθεί από Εβραία μητέρα. Εβραίοι θεωρούνται επίσης και προσύλητοι που έχουν ασπαστεί μετά από σπουδή τον Ιουδαϊσμό, έχουν περιτομηθεί, κι έχουν περάσει κάποιο διάστημα ακολουθώντας και τις επιταγές του Ιουδαϊσμού, στις καθημερινές τους ζωές, αν και οι προσύλητοι, θεωρούνται ένα μικρό αριθμητικά κομμάτι της παγκόσμιας εβραϊκής κοινότητας.  

Ποιος Εβραίος όμως θεωρείται ισραηλινός και δικαιούται αυτόματα την Ισραηλινή υπηκοότητα;

Ο νόμος της επιστροφής, που θεσπίστηκε στο Ισραήλ το 1950, δίνει αυτόματα το δικαίωμα σε οποιονδήποτε έχει παππού/ή και γιαγιά Εβραία και στους συζύγους αυτών, να μετεγκατασταθούν στο Ισραήλ και να πάρουν την Ισραηλινή υπηκοότητα. Το 1970, ο νόμος αυτός επεκτάθηκε και στους άντρες Εβραίων γυναικών.

Όπως βλέπουμε, τα παραπάνω δεν συμπεριλαμβάνουν γλώσσα, τόπο καταγωγής και τον τόπο στον οποίο μεγάλωσε κάποιος, όπως συμβαίνει με άλλες υπηκοότητες.

Τα κριτήρια για την Ισραηλινή υπηκοότητα, είναι αρκετά ελαστικά, προκειμένου να ελκύουν Εβραίους της διασποράς και τις οικογένειες τους, ώστε να καλυφθούν οι αυξημένες πληθυσμιακές ανάγκες που προκύπτουν από του διαρκείς εποικισμούς του Ισραήλ, στην περιοχή που κάποτε ήταν Παλαιστίνη και Παλαιστίνιοι.

Ο ρόλος του Σιωνισμού.

Το Σιωνιστικό κίνημα προϋπήρχε ως ένα ασθενικό ρεύμα πριν ιδρυθεί επίσημα από τον Theodore Hertzl το 1897.

Ο όρος Σιωνισμός, έχει ήδη επινοηθεί από το 1890.

Ο στόχος του Σιωνιστικού κινήματος ήταν ένας: Η δημιουργία του κράτους του Ισραήλ στην Παλαιστίνη και ο «επαναπατρισμός» των Εβραίων της διασποράς εκεί.

Κάποιες κινήσεις προς αυτήν την κατεύθυνση είχαν ήδη συμβεί και πριν την ίδρυση του σιωνιστικού κινήματος αλλά ήταν εξαιρετικά σποραδικές: Το 1882, ο πρώτος αγροτικός καταυλισμός στην Παλαιστίνη, θα ιδρυθεί από 30 οικογένειες Ρουμανοεβραίων, ένας καταυλισμός ο οποίος ήταν αντιμέτωπος με την καταστροφή και σώθηκε από τις δωρεές του Εβραιογάλλου τραπεζίτη και βαρόνου, Edmond De Rothschild.

Το 1897, το σιωνιστικό κίνημα θα έχει το πρώτο του συνέδριο στην Βασιλεία με 200 Εβραίους από όλον τον κόσμο. Σταδιακά, το σιωνιστικό κίνημα θα γίνει εργαλείο εξωτερικής πολιτικής για ένα λαό δίχως κράτος, επιδιώκοντας να αποκτήσει ακριβώς αυτό. Ένα κράτος.   

Μην ξεχνάμε ότι ο 19ος αιώνας ήταν ένα αιώνας γεμάτος από επαναστατικές ζυμώσεις κι επαναστάσεις που άλλαξαν τον παγκόσμιο χάρτη.

Μετά το πρώτο σιωνιστικό συνέδριο, ο Hetzl είχε δηλώσει: «Σήμερα ίδρυσα, το κράτος του Ισραήλ. Αν το έλεγα αυτό σήμερα δυνατά, θα γελούσαν μαζί μου παγκοσμίως. Αλλά ίσως μετά από 5 χρόνια, και σίγουρα μετά από πενήντα χρόνια, όλοι θα το έχουν καταλάβει»

51 χρόνια μετά, το κράτος του Ισραήλ, κήρυξε την ανεξαρτησία του. Και κανείς δεν γελούσε.  

Οι μεγάλες προκλήσεις για το Σιωνιστικό κίνημα

Υπήρχαν δύο μεγάλα προβλήματα που το σιωνιστικό κίνημα είχε να αντιμετωπίσει: Το ένα ήταν πως το 1897, που αυτό ιδρύθηκε επίσημα, η Παλαιστίνη, ήταν οθωμανική κτήση.

Το δεύτερο ήταν πως, το 1882, ο ντόπιος εβραϊκός πληθυσμός της περιοχής, ήταν κοντά στους 15.000 με 25.000, μόλις το 3% του πληθυσμού της Παλαιστίνης που στην συντριπτική του πλειοψηφία αποτελούνταν από μουσουλμάνους και δευτερευόντως από Χριστιανούς Άραβες, όταν π.χ πριν τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο εβραϊκός πληθυσμός της Ελλάδας, αριθμούσε τους 75.000.

Λέγεται ότι οι ισραηλίτες εκδιώχθηκαν από τον τόπο τους το 70 μ.Χ, αλλά αυτό δεν είναι απολύτως ακριβές. Έχουμε δύο ιστορικά στιγμιότυπα όπου οι ισραηλίτες έχασαν την αυτονομία τους κι εκδιώχθηκαν από τον τόπο τους μετά από μαζικές τους στάσεις κι εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες έναντι της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το πρώτο είναι ο πρώτος Εβραιορωμαϊκός πόλεμος (66-73 μΧ), με την καταστροφή των Ιεροσολύμων από τον μετέπειτα αυτοκράτορα Τίτο, το 70 μ.Χ.

Κι ακόμη πιο μαζική ήταν η εθνοκάθαρση τους μετά την επανάσταση του Μπαρ Κοχμπά, το 132 με 136 μ.Χ.

Όπως και να χει, στην περιοχή, για περίπου 2 χιλιετίες, είχε απομείνει μια μικρή μειοψηφία ντόπιων Ισραηλιτών που αυξομειωνόταν ανάλογα με την ιστορική συγκυρία.  

Δεδομένου ότι και τα δύο προβλήματα στου Σιωνιστικού Κινήματος στα τέλη του 19ου αιώνα, ήταν αξεπέραστα υπό τις τότε συνθήκες, προτάθηκαν εντός των Σιωνιστικών, εναλλακτικές, μεταβατικές, λύσεις, μέχρι να γίνει εφικτός ο τελικός τους στόχος.

Η ίδρυση ενός μεταβατικού Ισραήλ στην Κύπρο, ήταν μια από αυτές.

Κύπρος: Μια παραλίγον Παλαιστίνη.

«Η Κύπρος, είναι η πιο κατάλληλη τοποθεσία για τον εβραϊκό εποικισμό… Το κλίμα της είναι κατάλληλο για Ευρωπαίους και κυρίως, βρίσκεται κοντά στο Ισραήλ, λειτουργώντας ως πύλη προς αυτό».

David Trietsch, 3o Σιωνιστικό συνέδριο, 1899.

«Καθώς η οθωμανική κυβέρνηση δεν δείχνει καμιά προδιάθεση να έρθει σε συμφωνία μαζί μας, κάποιοι θέλουν να στραφούν στην Κύπρο, η οποία βρίσκεται υπό βρετανικό έλεγχο και στην οποία μπορούμε να εισέλθουμε οποτεδήποτε…

… Θα μπορούσαμε να συγκεντρωθούμε στο νησί, και μια μέρα να ταξιδέψουμε στην χώρα του Ισραήλ και να την επανακτήσουμε δια της βίας, ακριβώς όπως μας την έκλεψαν…»

Theodor Herzl, ιδρυτής του σιωνιστικού κινήματος, 1899.

Μέρος της Κύπρου, όπως και πολύ μεγαλύτερο μέρος της Παλαιστίνης, βρίσκεται σήμερα υπό κατοχή.

Τα πράγματα όμως θα μπορούσαν να είναι πολύ διαφορετικά.  

Μετά τα γεγονότα του ρωσοτουρκικού πολέμου, το 1878, η Κύπρος προσαρτάται από τους Βρετανούς και γίνεται βρετανικό προτεκτοράτο. Όταν η Οθωμανική αυτοκρατορία θα εισέλθει στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο το 1914, οι Βρετανοί θα κηρύξουν την πλήρη προσάρτηση της.

Παρότι, το σχέδιο του να γίνει η Κύπρος, ένα μεταβατικό Ισραήλ, κάτι το οποίο εκείνη την περίοδο ήταν πιο εφικτό από το να γίνει η Παλαιστίνη Ισραήλ, λόγω της σημαντικής επιρροής του Σιωνιστικού Κινήματος στην Βρετανική πολιτική, και παρότι, το σχέδιο αυτό είχε ένθερμους και ισχυρούς υποστηρικτές στο σιωνιστικό κίνημα, ανάμεσα τους και τον ίδιο τον ιδρυτή του, τον Theodore Herzl, η ιδέα αυτή, απορρίφθηκε από όλα τα σιωνιστικά συνέδρια από το 1899 κι έπειτα.

Αξίζει να σημειωθεί, πως κατά την διάρκεια της ελληνικής επανάστασης, προτού ο Σιωνισμός διαμορφωθεί ως οργανωμένο κίνημα, υπήρξε στήριξη της από εθνικιστές εβραίους της διασποράς, που ευελπιστούσαν πως αν οι εξελίξεις οδηγούσαν στην διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, ίσως να διαμορφωνόντουσαν οι συνθήκες για την επανασύσταση του Ισραήλ, και πως ανάμεσα σε αυτούς που έπαιξαν κάποιο ρόλο στα ελληνικά πράγματα κατά τον 19ο αιώνα, ήταν η οικογένεια των πολύ ισχυρών τότε, εβραίων τραπεζιτών, Rotschild, με έναν από αυτούς, τον Max, να έρχεται στην Αθήνα το 1834, ως ακόλουθος και οικονομικός σύμβουλος του Βασιλιά Όθωνα…

Προσεχώς, η συνέχεια του άρθρου, αποκλειστικά για τους συνδρομητές που στηρίζουν το καινούριο μου εγχείρημα στο συνδρομητικό Substack, από το υστέρημα τους.   

Read More »

Τετάρτη 27 Σεπτεμβρίου 2023

Ναζί κανείς ή να μην ζει; Τα στερνά τιμούν τα πρώτα.



Θέλει ο Ναζί να κρυφτεί κι η Δύση δεν τον αφήνει.

Δεν ήταν πάντα έτσι όμως. Όπως έχω γράψει και στο εμβληματικό μου βιβλίο "Θανάσιμες Θεραπείες", το πλιάτσικο μετά την ήττα της Ναζιστικής Γερμανίας, από την Σοβιετική Ένωση και τους Συμμάχους, δεν αφορούσε μόνο υλικά αγαθά αλλά και τεχνογνωσία. Και την τεχνογνωσία της ναζιστικής επιστήμης, την είχαν φυσικά, οι Ναζί επιστήμονες. 

ΟΙ ΗΠΑ ειδικότερα, έστησαν ολόκληρη επιχείρηση για να μεταγγίσουν την ναζιστική επιστήμη στην δική τους, δίνοντας καινούρια ζωή και καριέρες σε ναζί επιστήμονες, το λεγόμενο project Paperclip

Αλλά και ο Καναδάς, δεν πήγε πίσω. Σύμφωνα με παλαιότερη έκθεση, χιλιάδες Ναζί κάναν καινούριο ξεκίνημα στον Καναδά. 

Ο Ναζισμός καταδικάστηκε και αποτελεί σήμερα όνειδος, γιατί σε αντίθεση με την σημερινή, ακόμη πιo επιστημονική εκδοχή του, ηττήθηκε. Και δεν θα μπορούσε να ηττηθεί χωρίς το αίμα εκατομμυρίων σοβιετικών. 

Αν δεν είχε ηττηθεί, σήμερα, τα συστήματα εξουσίας της Ευρώπης, θα τον επαινούσαν και θα τον εξυμνούσαν. 

Όπως έκανε πρόσφατα το Καναδικό κοινοβούλιο κατά την επίσκεψη του Ουκρανού πρωθυπουργού Ζελένσκι. 

Ο πρόεδρος του καναδικού κοινοβουλίου κάλεσε έναν ουκρανοκαναδό 98χρονο βετεράνο του Β' παγκοσμίου πολέμου, που πολέμησε τότε τους Ρώσους. 

Το παραμύθι όμως, είχε δράκο. Το τιμώμενο πρόσωπο που καταχειροκροτείθηκε συμμετείχε στο 1ο ουκρανικό τάγμα. Μόνο που το πρώτο ουκρανικό τάγμα ήταν τάγμα SS, εθελοντών ουκρανών, υπό την διοίκηση των Ναζί, που ξεπάστρευαν με κάθε δυνατή φρικαλεότητα, Πολωνούς, Εβραίους, Ρώσους και κάθε μορφή αντίστασης κατά των Ναζί. 

Ο πρωθυπουρργός του Καναδά, απολογήθηκε αμήχανα, αλλά αντί να καταδικάσει τον ναζισμό απ όπου κι αν προέρχεται, δήλωσε την στήριξη του στην Ουκρανία, και την δέσμευση του στην καταπολέμηση της Ρωσικής προπαγάνδας και παραπληροφόρησης, λες κι ήταν ο Πούτιν που φύτεψε τον 98χρονο Ναζί στο καναδικό κοινοβούλιο. 

Γελοία πράγματα. 

Το έργο το έχουμε ξαναδεί και στο ελληνικό κοινοβούλιο, με τον χαιρετισμό του Αζοφίτη Νεάντερνταλ που έστειλε ο Ζελένσκι. 



Κάποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως η αποναζιστικοποίηση της Ουκρανίας ήταν άλλοθι για τις πραγματικές προθέσεις κι επιδιώξεις του Πούτιν. Αυτό που θα ήταν μάταιο όμως να αρνηθεί, είναι πως ανάμεσα στην πρώτη και την δεύτερη ρωσική εισβολή και μετά τις συμφωνίες του Μινσκ, 14.000 ρωσόφωνοι της Ουκρανίας σκοτώθηκαν, με πρωταγωνιστές της επιχειρούμενης γενοκτονίας, τους μπαντερίτες και τα αζοφικά καθάρματα. Ούτε θα είχε νόημα να αρνηθεί τις δηλώσεις εκείνης της εποχής κορυφαίων πολιτικών όπως ο πρώην πρόεδρος και βασιλιάς της σοκολάτας Ποροσένκο, και η Γιούλια Τιμοσένκο, που κυμαίνονταν από ακραία ρατσιστικές μέχρι και γενοκτονικές

Ο Ναζισμός, ξέπλυνε τα εγκλήματα της Δύσης. Ο Ναζισμός ήταν το απόλυτο κακό, επομένως η Δύση το απόλυτο κακό. Το απόλυτο κακό ηττήθηκε κι έτσι η καλή κι άσπιλλη Δύση συνέχισε τις φρικαλεότητες της έχοντας το απόλυτο ηθικό πλεονέκτημα. 

Και τώρα ξανασυμμαχεί με τον Ναζισμό, εναντίον της Ρωσίας, υπό φυσικά πολύ διαφορετικές συνθήκες. 

Δεν μαθαίνουμε τίποτε από την ιστορία και την επαναλαμβάνουμε, ως φάρσα.  

Όλοι μαζί, πολεμάμε για τους Ναζί. 

 Πέτρος Αργυρίου, agriazwablogspot.com, 27/9/2023 

Read More »

Παρασκευή 22 Σεπτεμβρίου 2023

Λεκτικό όργιο Κασσελάκη αναγνωρίζει ψευδοκράτος



Το νεολληνικό κράτος, όχι μόνο δεν είναι προστάτιδα δύναμη του απανταχού ελληνισμού, όχι μόνο αδιαφορεί για αυτόν αλλά ουκ ολίγες φορές, έχει συντελέσει στις γενοκτονίες που έχει υποστεί, στους διωγμούς του και την καταπίεση του.

Και δεν είναι λίγοι οι υπήκοοι του, που μανταμσουσουδίζοντας παράφορα κι ακατάσχετα, διαρρυγνύουν τα ιμμάτια τους για τα δικαιώματα των μειονοτήτων και των μεταναστών στην Ελλάδα, αλλά για τα δικαίωματα των ελληνικών μειονοτήτων τουμπεκί ψιλοκομμένο, φτάνοντας μάλιστα στο αίσχιστο σημείο του να καταδικάζουν τις ελληνικές μειονότητες και την προσπάθεια τους να διατηρήσουν την εθνική τους συνείδηση στους τόπους τους μέσα σε εχθρικές συνθήκες, ως εθνικιστικά τερτίπια. 

Σαν τι να πει κάποιος για αυτούς τους τάχαμου προοδευτικούς, που θεωρούν πρόοδο την καταστροφή της βλαχομπαρόκ χώρας τους, λες κι είναι παιδιά του υπερεθνικού κεφαλαίου και του Jet Set, λες κι είναι Κασσελάκηδες;

Το μόνο που μπορεί να πει κάποιος, είναι ότι τρελός παπάς τους βάπτισε. Και δεν τον λέγαν Νίκο.  

Η απαξίωση του ελληνισμού και η αδιαφορία για την καταπίεση των βασικών ανθρωπίνων δικιωμάτων τους από άλλες χώρες, είναι απολύτως λογική και συνεπής για ένα κράτος που τα τελευταία χρόνια τσαλαπάτησε με τις καραντίνες τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα της πλειονότητας και πρωτοστατεί στην δραματική απομείωση του ίδιου του του πληθυσμού. 

Σε αυτό το πλαίσιο, η Κύπρος, μετά το ξεπούλημα της από την χούντα για χάρην των Αμερικανών, κείται μακράν εδώ και δεκαετίες. Και τα τελευταία χρόνια, ακόμα και η σύμπλευση μαζί της σε δευτερεύοντα και τριτεύοντα ζητήματα, ακόμη και στο γεμάτο σκοπιμότητες πανηγυράκι που λέγεται Eurovision, έχει αρχίσει να αποδομείται, για χάρην της περίφημης κι παντελώς ανόητης και παρανοϊκής ελληνοτουρκικής προσέγγισης και της πολιτικής κατευνασμού του μεγάλου γείτονα. 

Όταν λοιπόν, ο σύντομα ουρανοκατέβατος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ και πιθανόν και μελλοντικός πρωθυπουργός, Στέφανος Κασσελάκης δήλωσε ότι «είναι απαράδεκτο το να μην απαντάει ο κ. Μητσοτάκης στην πρόκληση του Ερντογάν για αναγνώριση του δεύτερου μισού, της, του βόρειου, του κρατιδίου τέλος πάντων του δικού τους, της βόρειας, στην Κύπρο», άτυπα αναγνωρίζει το ψευδοκράτος. "Το κρατίδιο ΤΟΥΣ, τέλος πάντων". Μια τέτοια δήλωση, ακόμη κι αν ήταν λεκτικό ατόπημα, που εγώ προσωπικά έτσι νομίζω, είναι ένα πολύ χρήσιμο εργαλείο για την τουρκική εξωτερική πολιτική και εξαιρετικά επικίνδυνη για Κύπρο κι Ελλάδα όταν γίνεται από έναν πιθανώς μελλοντικό πρωθυπουργό. 

Ναι, είναι νέο το παιδί, δεν ξέρει καλά τα πράγματα της χώρας, θα πουν κάποιοι. Αυτό όμως δεν μπορεί να είναι δικαιολογία, παρά μόνο αντεπιχείρημα για την πρωθυπουργία του και την καταλληλότητα του. Όταν κάποιος δεν ξέρει των γεωπολιτική αλφαβήτα της χώρας, δεν αρκεί το παιδικό του ψώνιο για να γίνει πρωθυπουργός. 

Καλή κι η εικόνα ρε φίλε, αλλά δεν ήξερες, δεν ρώταγες πριν ξεστομίσεις όσα ξεστόμισες;  

Καλό θα είναι ανάμεσα στα γυμναστήρια και τις κάμερες, ο κος Κασσελάκης να μάθει εντατικά λίγη ιστορία. Νέος είναι, τα παίρνει εύκολα. 

Στο κάτω κάτω της γραφής, εμείς θα πρέπει να μάθουμε τα πάντα για σένα, μέχρι και τι πρωτεινούχο γεύμα έφαγες προχθές, για να σε κάνουνε πρωθυπουργό, και συ, να μην ξέρεις ούτε κανα τα βασικά της ιστορίας μας; Για να σε κάνουνε πρωθυπουργό; 

Δεν ξέρω πόσο "πραγματικός" είναι ο Κασσελάκης, αλλά ξέρω ότι θα είναι ο πρώτος πρωθυπουργός που θα προκύψει από την μετατροπή της πολιτικής σε reallity show. Ο πρώτος Τσάκας  της πολιτικής. Ανάμεσα σε άλλες πρωτιές του. Ας ευχηθούμε να μην είναι κι ο τελευταίος πρωθυπουργός της Ελλάδας. Γιατί, κατά κει το πάμε. 

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com, 22/9/2023

Read More »

Πέμπτη 21 Σεπτεμβρίου 2023

Η γνώριμη άβυσσος του άπατου βαρελιού


«Την πιο ωραία θέα έχετε εδώ πέρα. Ούτε μπουρίνια ούτε τίποτε», είπε ο πρωθυπουργός από το δημαρχείο του Βόλου σε μια περιοχή που έγινε Ατλαντίδα με τα αντιπλημμυρικά να έχουν γίνει ως συνήθως πλημμύρα μιζών για τα δικά τους παιδιά.

«Εκεί στην δυτική Πελοπόννησο μονίμως μας βγάζει δουλίτσα» έλεγε χαζογελώντας στους πυροσβέστες όταν καιγόταν η χώρα, απροετοίμαστη και αβοήθητη, σαν μικρό παιδί.

Τύφλα να χει ο Νέρωνας, που σκάρωνε στιχάκια όταν έβλεπε την Ρώμη να καίγεται.

Γιατί να μην είναι χαρούμενος ο πρωθυπουργός; Χαζός είναι ούτως ή άλλως. Γιατί να μην είναι περήφανος για τα μεγάλα έργα; Για τον Μεγάλο Περίπατο, όταν οι καραντίνες κατέστρεψαν τόσους και τόσους κι όμως έκανε περίπατο στις εκλογές.

Για το μεγάλο έργο της μετατροπής της Θεσσαλίας σε λιμνοθάλασσα, του κάμπου σε ιππόκαμπου και της αντιρροπιστικής μετατροπής των δασών της Θράκης σε κάμπους, για την μετατροπή της Θράκης σε θράκα. Η Ελλάδα αλλάζει. Βουλιάζει. Καίγεται. Πεθαίνει στα διαλυμένα νοσοκομεία. Πεθαίνει περιμένοντας μάταια ασθενοφόρα. Πεθαίνει από αδιευκρίνιστους λόγους.  

Ο πρωθυπουργός μας, δεν το παίζει χαζοχαρούμενος. Απλά είναι. Έτσι γεννήθηκε, έτσι μεγάλωσε. Αυτός είναι. Δεν είναι μόνο ότι μοιάζει του Mr Bean. Τα σενάρια των ταινιών της απόλυτης καταστροφής των ταινιών του Mr Bean, ωχριούν μπροστά στα μεγαλειώδη στιγμιότυπα της πολιτικής του ζωής.

Και δεν είναι ο μόνος ηλίθιος σε αυτήν την χώρα προφανώς.

Η χώρα έχει πλημμυρίσει από ηλιθιότητα και έχει βουλιάξει μέσα σε αυτήν.

Έτσι, όταν οι κάτοικοι της Θεσσαλίας έκαναν τα λασπόλουτρα τους αβοήθητοι, με την κυβέρνηση να μην έχει κηρύξει την χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και να μην κινητοποιεί εξ αρχής τον στρατό, η κυβέρνηση και ο στρατός έστειλαν ανθρωπιστική βοήθεια που περιλάμβανε κι επίλεκτους κομμάντο στην κάποτε φιλική Λιβύη, που οι σύμμαχοι μας την κατέστρεψαν και την οδήγησαν σε πολλαπλούς εμφυλίους δίχως τέλος με την ενεργότατη εμπλοκή της Τουρκίας, πριν την αποτελειώσει ο  Daniel.

Τους στείλανε με λεωφορείο, λες και τους στέλναν σε πενταήμερη.

Μάθαμε για τους θανάτους των πέντε και τον τραυματισμό πολλών περισσοτέρων από τους Λίβυους. Τόση οργάνωση. Τέτοιος σχεδιασμός. Τέτοια μέριμνα. Ξυπόλυτοι στ αγγούρια.

Καταλαβαίνω την ανθρωπιστική διπλωματία. Είναι πολιτική, όχι ανθρωπισμός, ούτε αλληλεγγύη.

Γιατί αν ήταν αλληλεγγύη, στον μεγάλο σεισμό, δεν θα στέλναμε βοήθεια μόνο στην Τουρκία, αλλά και στην κάποτε φιλική Συρία, την οποία, οι σύμμαχοι μας επιχείρησαν να καταστρέψουν, όπως κάναν και με την Λιβύη.

Αλλά είμαστε αλληλέγγυοι με τους Ουκρανούς, σε βαθμό να κηρύσσουμε τον πόλεμο στην Ρωσία, άκουσον, άκουσον, σε τέτοιο βαθμό, που υπακούμε σε ένα από τα πάγια αιτήματα της Τουρκίας που μας ορέγεται διαρκώς και αφοπλίζουμε εν μέρει μόνοι μας τα νησιά μας για να εξοπλίσουμε τους Ουκρανούς.

Η αλληλεγγύη κύριοι, είναι άλλοθι βρώμικων πολιτικών. Η ΕΕ δίνει 62 δις για να καταστραφεί κι άλλο η τελειωμένη Ουκρανία, ελπίζοντας ότι θα πάρει στον λαιμό της την Ρωσία, σε κρεσέντο μιας απόλυτα παρανοϊκής, αυτοκαταστροφικής, αμερικανοκινούμενης Ρωσοφοβίας που έχει οδηγήσει από την μία κρίση στην άλλη.

Κι από την άλλη η ΕΕ μας δίνει 450 μύρια για να μας βοηθήσει σε πρωτόγνωρες καταστροφές, το μέγεθος των οποίων ξεχείλισε λόγω της διαχρονικής εγκληματικής αμέλειας και των μιζών των ανθελληνικών κυβερνήσεων του νεοελληνικού κράτους, ενός ελληνικού κράτους που γίνεται όλο και πιο εθελόδουλο και πρόθυμο όσο περισσότερο καταστρέφει τον πληθυσμό του.

Η πολιτική του εφησυχασμού έναντι στην Τουρκία, έχει ανέβει πίστα.

Δεν είναι τυχαίο ότι τα ελεγχόμενα τουρκικά μέσα, μιλούν τους τελευταίους μήνες με τα καλύτερα λόγια για την κυβέρνηση Μητσοτάκη, με ενδεικτικό το τελευταίο πρωτοσέλιδο «η άνοιξη με την Ελλάδα θα κρατήσει». Και μιλάν για άνοιξη που θα κρατήσει, γιατί η Ελλάδα έχει ΑΝΟΙΞΕΙ τα πόδια της και δεν θα κρατήσει σαν χώρα για πολύ. Και γιατί αυτή η κυβέρνηση, ΜΟΝΟΜΕΡΩΣ, αναβαθμίζει τις ελληνοτουρκικές σχέσεις, και μάλιστα το κάνει γνωστό και στην διεθνή κοινότητα, χωρίς να έχει αλλάξει ούτε κόμμα στην τουρκική πολιτική και τις προθέσεις της γαλάζιας παρτίδας. Το αντίθετο. Στην Κύπρο οι Τούρκοι κάνουν πάρτι, όπως οι Αλβανοί γλεντούν τους Βορειοηπειρώτες.

Τα δικά μας τα μήντια από άλλη, μας λένε να κρατάμε μικρό καλάθι. Φυσικά. Αφού σκατά θα βάλουμε σε αυτό το καλάθι της δήθεν ελληνοτουρκικής προσέγγισης. Μεγάλο καλάθι θα κρατήσουμε για να βάλουμε μέσα όσα οι ελίτ μας είναι πρόθυμες να εκχωρήσουνε. 

Όταν μονομερώς φαντασιώνεσαι ότι ερωτοτροπείς ρομαντικά με τον γείτονα, αυτό δεν λέγεται πολιτική αλλά αυνανισμός. Όταν δε ο γείτονας σε έχει βιάσει, συνεχίζει να σε βιάζει και θέλει να σε βιάσει ολοσχερώς, αυτό λέγεται ανωμαλία.

Έτσι το αφήγημα των καλών σχέσεων με την Τουρκία έφαγε για μια ακόμη φορά κλωτσιά στα δόντια από τον Ερντογάν, που μια μέρα πριν την συνάντηση του με τον Μητσοτάκη, ζήτησε από την διεθνή κοινότητα την αναγνώριση του Τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους, κάτι που συνέβαλε στο να παραβλέψει στην συνάντηση ο Μητσοτάκης το Κυπριακό, (άλλο που δεν ήθελε), για να μην δυναμιτίσει το «καλό κλίμα», το οποίο διαρκώς τρώει ο τουρκικός γάιδαρος. Τον κακό τους τον καιρό.  

Η μόνη εγγύηση ασφαλείας απέναντι στην Τουρκικές επιβολές είναι ο ελληνικός στρατός.

Και για αυτό πλέον, έχουμε αρχίσει να αμφιβάλουμε. Δεν είναι μόνο η εγκληματική κατάληξη των πέντε παιδιών μας στην Λιβύη. Δεν είναι μόνο ο εν μέρει αφοπλισμός των νησιών μας για να εξοπλιστεί η Ουκρανία, λες κι είναι οι Ρώσοι που έχουν στρατεύματα κατοχής στην Μεγαλόνησο κι έχουν ως επίσημη πολιτική τους την «Γαλάζια Πατρίδα».

Γιατί όχι; Τι πιο ταιριαστό σε μια χώρα που βάφτηκε μπλε, απ άκρη σε άκρη, να ξαναγίνει, πάλι με χρόνια και καιρούς, η γαλάζια πατρίδα των Τούρκων. Λούτσες μπλε λοιπόν, οι καλές σχέσεις με την Τουρκία. Στάχτες στα μάτια του Έλληνα, λες και δεν χορτάσαμε στάχτες από τα καμένα δάση.

Δεν είναι λοιπόν μόνο οι νεκροί κι οι τραυματίες της ελληνικής αποστολής στην Λιβύη. Δεν είναι μόνο ο αφοπλισμός των νησιών.

Είναι οι εκρήξεις πυρομαχικών στο στρατόπεδο της Νέας Αγχιάλου. Είναι τα παροπλισμένα ελικόπτερα που πλημμύρισαν στο Στεφανοβίκειο, ανάμεσα στα οποία κι ένα Απάτσι, αξίας, ενός πέμπτου της συνολικής βοήθειας που μας προσφέρει η ΕΕ για τις «θεομηνίες».  

Ε και τι έγινε που δεν ήταν παροπλισμένα τα ελικόπτερα; Και να μην ήταν, μετά την πλημμύρα, πιθανόν και να είναι.

Δεν είναι μόνο ότι καταστρέφουμε συστηματικά ότι έχει απομείνει από αυτήν την χώρα. Πασχίζουμε να εκχωρήσουμε σε εχθρικούς γείτονες ότι προλαβαίνουμε για να δεχτούμε ένα φιλικό χτύπημα στην πλάτη από τα δυτικά αφεντικά μας. Βλέπετε, οι επιστάτες, είναι συχνά πολύ χειρότεροι κι απ’ τα αφεντικά. Κι οι γείτονες να αρνούνται γιατί θέλουν πολλά περισσότερα, αλλά μας επιτρέπουν να  συνεχίζουμε να προσπαθούμε, έτσι, από φιλότιμο.

Δεν είναι μόνο ότι οι Έλληνες φεύγουν στο εξωτερικό κι ερημώνει η χώρα. Είναι ότι κάποιοι θέλουν, η ίδια η χώρα να πάει αλλού, να φύγει, κάπου που ίσως να την εκτιμούν περισσότερο από ότι το σύστημα εξουσίας της το οποίο λειτουργεί ακριβώς όπως ο πιο χυδαίος προικοθήρας που θέλει να ξεκοκκαλίσει και να ξεπουλήσει όσο πιο γρήγορα γίνεται την προίκα που του δόθηκε, πριν τον πάρουν πρέφα οι συγγενείς και τον στείλουν από κει που ήρθε.

Η πανδημία τελείωσε. Αλλά η πανδημία ήταν η αρχή. Η αρχή του τέλους. Ο αμοραλισμός, ο παραλογισμός, ο εκφυλισμός, ο αυταρχισμός, είναι πλέον κυρίαρχος και όσα υγιή κομμάτια έχουν απομείνει στις δυτικές κοινωνίες, αρρωσταίνουν κι αυτά. Σαν τους κατοίκους της Θεσσαλίας στα λασπόνερα. Βούρκος.

Για μια ακόμη φορά, η επιστήμη, τίθεται στην υπηρεσία της εξουσίας.

Ο Μητσοτάκης θέλει να υπαχθεί το Αστεροσκοπείο και η ΕΜΥ στο υπουργείο πολιτικής προστασίας.

Θα μας σώσει κι από τους μετεωρίτες, κι από τους κομήτες έτσι, στέλνοντας μας ένα SMS.

 Τον κακό του τον καιρό. Τους καιροσκόπους μου μέσα.

Πέτρος Αργυρίου, agriazwa.blogspot.com. 21/9/2023   

Read More »

Πέμπτη 17 Αυγούστου 2023

Μισός αιώνας Αργυρίου: "Προς μια άφυλη κοινωνία"

 


Μια μέρα πριν τον μισό αιώνα Αργυρίου, ένα ακόμη από τα πιο σημαντικά άρθρα μου που δεν δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο καθώς είχε γραφτεί για το περιοδικό Hellenic Nexus to 2018: 


                                                         Προς μια άφυλη κοινωνία


Εισαγωγή: Αποδομώντας διαφορετικότητες 

 

Για όσους παρακολουθούν με συνέπεια της εξελίξεις στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, καθίσταται προφανές ότι βρισκόμαστε πλέον στην Μέτα-νεα Τάξη Πραγμάτων.  

 

Παρότι έχουμε εδώ και κάποιο διάστημα μπει σε νέα, πολύ πιο ρευστή, αμφίβολη και πολυπολική περίοδο, ορισμένες από τις πρακτικές που οι ελίτ χρησιμοποίησαν για να έχουν ολόκληρο τον πλανήτη υπό τον έλεγχο τους, εξακολουθούν να εφαρμόζονται.   

 

Τις προηγούμενες δεκαετίες και ιδίως μετά την συνθηκολόγηση και διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, με την αμερικανική αυτοκρατορία να είναι η μόνη παγκόσμια υπερδύναμη, όντως επιχειρήθηκε η παγκοσμιοποίηση μέσω της αδιαφιλονίκητης υπεροπλίας των ΗΠΑ σε όλα τα επίπεδα. 

Κατά αυτή την περίοδο που ένας ενιαίος κόσμος υπό την «κηδεμονία των ΗΠΑ» φάνταζε εφικτός, δημιουργήθηκε ένα μεγάλο ζήτημα της «επόμενης ημέρας» για τις παγκοσμιοποιητικές ελίτ: 

 

Αυτό της κυβερνησιμότητας.  

 

Πως θα μπορούσε να κυβερνήσει κάποιος έναν παγκόσμιο πληθυσμό δισεκατομμυρίων; 

 

Αρκετά μοντέλα προτάθηκαν και μελετήθηκαν για αυτόν τον σκοπό. Το κινέζικο μοντέλο διακυβέρνησης με την τεράστια εμπειρία στην διαχείριση μεγάλων πληθυσμών εξετάστηκε και σε κάποιο περιορισμένο βαθμό αργότερα επιβλήθηκε όσον αφορά π.χ τις εργασιακές συνθήκες και δικαιώματα των χωρών του Ευρωπαϊκού Νότου.  

 

Αλλά το ευρύτερο ερώτημα της πλανητικής διακυβέρνησης παρέμενε.  

 

Και τα έθνη κράτη με τους διαφορετικούς πολιτισμούς παρέμεναν εμπόδιο στο εγχείρημα της παγκόσμιας διακυβέρνησης.  

 

Η απάντηση λοιπόν που δόθηκε σε αυτό ερώτημα από τις ελίτ τις προηγούμενες δεκαετίες ήταν ο μηδενισμός:  

 

Οι διαφορές, τα σύνορα, οι ομάδες, έπρεπε να εξαφανιστούν. Μόνο ως χυλός μόνο ως μια πελώρια μάζα θα ήταν εφικτή η παγκόσμια διακυβέρνηση. 

 

Έτσι, με αφορμή τους σεξισμούς, τουςς ρατσισμούς, τις θρησκευτικές μισαλλοδοξίες των κοινωνιών, επιδιώχθηκε να ισοπεδωθεί κάθε είδους ταυτότητα και προσδιορισμός. 

 

Παρότι η παγκοσμιοποίηση απέτυχε οικτρά καθώς προς το παρόν ο κόσμος ξανάγινε όπως προαναφέραμε πολυπολικός, το ιδεολογικό της εργαλείο, ο μηδενισμός, συνεχίζει να επιδιώκεται να εφαρμοστεί στις κοινωνίες. 

 

Έτσι, επιβάλλονται αντίστροφοι ρατσισμοί, αντίστροφοι σεξισμοί που είναι πολύ πιο επικίνδυνοι από της του παρελθόντος καθώς αυτοί στρέφονταν κατά  μειονοτήτων ενώ οι καινούριοι κυρίαρχοι ρατσισμοί και σεξισμοί στρέφονται κατά πλειονοτήτων και επιχειρούν να τις χυλοποιήσουν, χρησιμοποιώντας και νομοθετώντας μια ιδεολογική τρομοκρατία άνευ προηγουμένου στην έκταση της. 

 

Οι μειονότητες ως μοχλός πίεσης.  

 

Προκειμένου να πιεστούν κράτη, οι παγκοσμοποιητικές ελίτ και οι οργανισμοί τους χρησιμοποίησαν το εργαλείο της προστασίας των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, ένα εργαλείο το οποίο μπορούσε να εφαρμοστεί σχεδόν παντού καθώς αμιγώς ομοιογενή εθνικά κράτη δεν υπάρχουν σχεδόν πουθενά στον πλανήτη.  

 

Σε ορισμένες δε περιπτώσεις με πιο εξόφθαλμη αυτή της Γιουγκοσλαβίας, η προστασία των μειονοτήτων χρησιμοποιήθηκε ως όπλο για την διάλυση χωρών.  

 

Με την άνοδο της Κίνας ως παγκόσμιας οικονομικής υπερδύναμης ως μάλιστα συνέπεια της ίδιας της παγκοσμιοποίησης που επιδίωκε άφθονα φθηνά εργατικά χέρια για την μείωση του κόστους παραγωγής, ένα μεγάλο μέρος της παραγωγής και της παγκόσμιας οικονομίας πέρασε στα χέρια της Κίνας και δευτερευόντως και άλλων ασιατικών χωρών. 

 

Αυτή η εξέλιξη, σε συνδυασμό με την ασυδοσία του μεγάλου κεφαλαίου στη Δύση που απορρυθμίζει δομές κι δημόσιες υπηρεσίες που είχαν ως μέλημα τους ακριβώς αυτόν τον έλεγχο της ασυδοσίας, με την εξαγορά του μεγαλύτερου κομματιού του Δυτικού Τύπου από τις ελίτ αλλά και τον μηχανισμό της περιστρεφόμενης πόρτας ανάμεσα σε κυβερνήσεις και πολυεθνικές εταιρίες, οδηγεί τη Δύση σε κατακόρυφα αυξανόμενη ανισομέρεια κατανομής πλούτου. 

 

Η ανισομέρεια αυτή με τη σειρά της, οδηγεί όλο και μεγαλύτερο κομμάτι των δυτικών πληθυσμών σε μείωση του βιοτικού επιπέδου και σε πλήρη διάσταση ανάμεσα στους προνομιούχους  και τους μη, κάτι που αποτυπώνεται σε όλα τα μεγάλα πολιτικά γεγονότα των τελευταίων ετών, από την εκλογή Trump και το Brexit μέχρι την κατακόρυφη άνοδο των ευροσκεπτιστικών δυνάμεων στην Ευρώπη, φαινόμενα που έδωσαν την χαριστική βολή στην παγκοσμοιοποίηση και που σε καμία περίπτωση δεν βρίσκονται σε αποδρομή.  

Έτσι, έχει διαμορφωθεί  ένα πολύ αρνητικό κλίμα για τους πολιτικούς των δυτικών ελίτ.  

Ως εκ τούτου, οι ελίτ και οι πολιτικοί τους, χρησιμοποιούν τις μειονότητες όχι μόνο για να εκβιάσουν ή να διαλύσουν κράτη: Μην έχοντας πλέον που αλλού να στραφούν όσον αφορά τους μη προνομιούχους, αυτή τη φορά στρέφονται προς τις μειονότητες για ψηφοθηρικούς λόγους ενώ παράλληλα τις χρησιμοποιούν ως εργαλεία πόλωσης και διχασμού με επικίνδυνα γενικευμένα διλλήματα τα είδους «είστε υπέρ ή κατά». 

 

Ακραίος ανθρωπισμός 

 

 Μετά τις κυρίως σεξουαλικές επιθέσεις μεταναστών κατά την διάρκεια των εορτασμών της πρωτοχρονιάς του 2016 σε πέντε πόλεις της Γερμανίας που αποτέλεσαν ορόσημο καθώς άλλαξαν σε σημαντικό βαθμό το κοινό αίσθημα των Γερμανών για την μετανάστευση, τη μεταναστευτική πολιτική της Γερμανίας αλλά και τους συσχετισμούς ανάμεσα στις πολιτικές δυνάμεις, παρατηρήθηκε το εξής παράδοξο:  

 

Αξιωματούχοι να συμβουλεύουν τις Γερμανίδες να αποφεύγουν να περνάν από γειτονιές μεταναστών ή να ντύνονται απελευθερωμένα. 

Ο ακραίος ανθρωπισμός είχε ήδη μετατραπεί σε σεξισμό του πιο παλαιομοδίτικου φαλλοκρατικού τύπου: «Μην προκαλείτε» και τα «θέλε ο κώλος σας» ήταν οι αρνητικοί συνειρμοί που δημιουργήθηκαν στο μυαλό και την ψυχή πολλών γερμανίδων μετά από τέτοιες παραινέσεις από επίσημα στόματα.  

 

Αλλά και μέσα στους καταυλισμούς μεταναστών, ο ακραίος ανθρωπισμός λειτούργησε ως συνεργός του σεξισμού: Εκατοντάδες σεξιστικές επιθέσεις έναντι σε μετανάστριες και LGBT άτομα (στη γλώσσα μας ΛΟΑΤ: Λεσβίες, ομοφυλόφιλοι, αμφιφιλόφυλοι, τρανς), κρύφτηκαν κάτω από το χαλί.  

 

Κανείς ελεύθερα σκεπτόμενος άνθρωπος δεν θα επιθυμούσε οι μειονότητες να μην έχουν ίσα δικαιώματα με τις πλειονότητες.  

 

Δυστυχώς όμως, οι κυρίαρχες οικονομικές μειονότητες, οι ελίτ, αναδεικνύουν τα δικαιώματα μη προνομιούχων μειονοτήτων όχι για να επεκτείνουν αλλά για να συνθλίψουν τα δικαιώματα των πλειονοτήτων και να τις μετατρέψουν σε ένα άμορφο χυλό χωρίς δικαιώματα και ταυτότητες.  

 

Μην προκαλείτε με το φύλο σας 

 

Ο σεξισμός είναι μια μάστιγα που για αιώνες δέσποζε στις ανθρώπινες κοινωνίες και κρατούσε την πλειονότητα του παγκοσμίου πληθυσμού, τις γυναίκες, υπό συνθήκες καταπίεσης, πότε ηπιότερης και πότε παντελώς βάναυσης.  

 

Αυτή η απαράδεκτη κατάσταση άρχισε να βελτιώνεται στη Δύση μόλις τους προηγούμενους δύο αιώνες. Από την πλευρά των ελίτ αυτή η πρόοδος ήταν ευκταία καθώς αρχικά η βιομηχανική επανάσταση και ακόλουθα η έκρηξη του καταναλωτισμού χρειαζόταν περισσότερα εργατικά χέρια και περισσότερα πορτοφόλια.  

 

Τις τελευταίες δεκαετίες όμως, ο αντισεξισμός έχει, για τους λόγους που έχουμε ήδη αναλύσει, αποκτήσει τα χαρακτηριστικά του προκατόχου του σεξισμού. 

 

Θα σας δώσουμε μερικά μόλις μερικά παραδείγματα:  

 

Τον Μάιο του 2018, η Γαλλική κυβέρνηση πέρασε νόμο που τιμωρεί το σφύριγμα και τα σεξουαλικά σχόλια από άντρες προς γυναίκες με πρόστιμο 100 εώς 700 ευρώ.  

 

Ο νόμος καλώς βάζει στο στόχαστρο του φαλλοκρατικές σεξιστικές συμπεριφορές που απαντούν σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη, αλλού περισσότερο, αλλού λιγότερο κι αλλού πολύ περισσότερο.  

 

Είναι όμως υποκριτικός. Είναι υποκριτικός όταν ο ισλαμικός σεξισμός βρίσκει υπερασπιστές κι όταν σπανίως φτάνει στις αίθουσες των δικαστηρίων.  

 

Και το στόχαστρο του δεν είναι ακριβείας.  

 

Το να πεις σε μια γυναίκα ότι είναι σέξι, είναι σεξουαλικό σχόλιο. Το να της πεις ότι την βρίσκεις ωραία γυναίκα έχει επίσης σεξουαλικές πτυχές αρκετές φορές.  

 

Η σεξουαλικότητα με την ερωτικότητα και τον ερωτισμό σε κάποιες περιοχές του μεγάλου τους φάσματος συγκλείνουν.  

 

Υπάρχουν φυσικά σεξιστικές περιοχές στο σεξουαλικό φάσμα, αλλά η χρησιμοποίηση του όρου σεξουαλικό σχόλιο αντί σεξιστικό μπερδεύει αντί να ξεκαθαρίζει τα πράγματα. 

Δεν έχουν παντελώς άδικο αυτοί που χαρακτήρισαν τον νόμο αυτό Νόμο κατά του Φλερτ.  

Υπερβολές στην ερμηνεία του και την εφαρμογή του μπορούν να μεταλλαχθούν σε αυτό ακριβώς.  

 

Και ο νόμος αυτός, αντισεξιστικός δήθεν, είναι ακραία σεξιστικός καθώς τιμωρεί μόνο την προσβολή της αξιοπρέπειας των ατόμων που συμβαίνει από άντρες.  

 

Κι οι γυναίκες είναι ικανές για «σεξιστικά» σχόλια.  

Επίσης οι ροκ σταρ θα έπρεπε στις συναυλίες τους να μηνύουν τα κοριτσάκια που σφυρίζουν σαφέστατα σεξουαλικά.  

Ενώ, στην LGDB «κοινότητα», τα σεξιστικά σχόλια δίνουν και παίρνουν.  

 

Είναι ένας ξεκάθαρα σεξιστικός νόμος.  

 

Και το πλεκτό του οποιοδήποτε νοήματος ή λογικής ξεχειλώνει ραγδαία: 

 

Μέχρι τον Ιούλη του 2018, 40 σχολεία του Ηνωμένου Βασιλείου είχαν ήδη απαγορεύσει σε κοριτσάκια το να φοράνε φούστα. 

 

 Δεν υπήρξε καμιά διαβούλευση, καμία αιτιολογία. Απλά κι εξόχως δικτατορικά, μια ωραία πρωία, γονείς και παιδιά είδαν στο σχολείο τους μια πινακίδα με το «απαγορεύονται» οι φούστες. 

Όχι τα τσαντόρ. Οι φούστες.  

Σίγουρα. Οι φούστες είναι σεξουαλικά φορτισμένες. Όπως οι γιακάδες στο ανοιχτό πουκάμισο.  

Οι μίνι φούστες όμως ήταν σύμβολο της σεξουαλικής απελευθέρωσης.  

 

Οι ίδιοι άνθρωποι που θα υπερασπίζονταν το δικαίωμα του Ισλάμ να φοράει μπούργκες σε μουσουλμάνες, απαγορεύουν σε μέλη της πλειοψηφίας να φορέσουν ότι θέλουν.  

 

Οι ίδιοι άνθρωποι που θα ωρύονταν αν απαγορευόταν στις τραβεστί να φοράν φούστα, απαγορεύουν στα κοριτσάκια να φορέσουν ότι θέλουν.  

 

Εδώ και δεκαετίες, η φούστα ή το παντελόνι δεν αποτελούν κάποια επιβολή αλλά επιλογή.  

 

Μήπως όμως η φούστα απαγορεύτηκε επειδή είναι σεξουαλικά φορτισμένη; 

 

Ναι, αλλά όχι για τον λόγο που ίσως θα νομίζατε.  

 

Η απαγόρευση δεν έγινε για το φαλλοκρατικά φορτισμένο ιστορικό παρελθόν της φούστας αλλά για να μην προσβάλλονται και να μπορούν ενταχθούν οι διεμφυλικοί μαθητές. 

 

Με το ίδιο σκεπτικό θα μπορούσαν να απαγορευτούν και τα παντελόνια. 

 

Με την ίδια λογική, θα μπορούσαν να απαγορευτούν τα … φύλα.  

 

Με την ίδια λογική, για να μπορούν να ενταχθούν ανάπηροι, θα πρέπει όλοι οι υπόλοιποι να κυκλοφορούν με καροτσάκια.  

 

Ή για να ενταχθούν αφρικανοί, να βάφονται όλοι στα σχολεία με φούμο.  

 

Η υπερευαισθησία στα δικαιώματα των μειονοτήτων έχει καταντήσει να στρέφεται κατά των δικαιωμάτων των πολλών.  

 

 

Είναι προφανές: ο αντισεξισμός υπέρ των διεμφυλικών έχει καταντήσει σεξισμός κατά των δύο φύλων.  

 

Στο όνομα της διαφορετικότητας των λίγων, ισοπεδώνεται η διαφορετικότητα των πολλών.  

 

Στην ίδια λογική κινούνται οι παρελάσεις Gay Pride. Πρέπει να είσαι περήφανος που είσαι gay. Αν είσαι όμως περήφανος που είσαι  Έλληνας ή άντρας, τότε είσαι ρατσιστής και σεξιστής.  

Το μοτίβο είναι εξόχως οφθαλμοφανές. Το να πρέπει να νοιώθεις περήφανος που είσαι κάτι και αυτός που είναι κάτι άλλο να ντρέπεται για αυτό, δεν αποτελεί πρόοδο αλλά πλήρη αντιστροφή του παραδοσιακού σεξισμού.  

 

Στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, στις ΗΠΑ, συνεχίζει να μαίνεται ο πόλεμος της τουαλέτας.  

 

Που θα πρέπει να κατουρούν οι διεμφυλικοί; Στις τουαλέτες που έχουν κατασκευαστεί για να εξυπηρετούν το βιολογικό τους φύλο; Ή όπου θέλει ο σεξουαλικός τους αυτοπροσδιορισμός;  

 

Ενώ βασικά δικαιώματα χάνονται για μεγάλα κομμάτια του δυτικού πληθυσμού, δίνεται επική μάχη για το δικαίωμα της επιλογής τουαλέτας.  

 

Ξεχνάμε λοιπόν ότι τα ουρητήρια δεν έχουν γίνει πρωτίστως με βάση κάποια σεξιστικά στερεότυπα,  αλλά τη διαφορά στο ουροποιητικό σύστημα ανάμεσα σε άντρες και γυναίκες. Ξεχνάμε ότι έχει να κάνει περισσότερο με την λειτουργικότητα παρά με τη σεξουαλικότητα. 

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που η πολιτική πετάει την επιστήμη έξω από την εξίσωση.  

 

Δεν είναι η πρώτη φορά που δημιουργούνται νέες προκαταλήψεις εξίσου σκοταδιστικές με αυτές που αντικαθιστούν.  

 

Και δεν είναι η πρώτη φορά που την πολιτική ατζέντα επιβάλλεται ανάμεσα σε άλλα και με την αλλοίωση της γλώσσας.  

 

Έτσι όταν σε μια ερώτηση που απευθυνόταν στον πρωθυπουργό του Καναδά Justin Trudeau, δημοσιογράφος χρησιμοποίησε τον «σεξιστικό» όρο mankind σε διατύπωση της μάλιστα σχετικά με τη δύναμη της μητρότητας, ο σούπερ σταρ πρωθυπουργός την διόρθωσε επιβάλλοντος τον νεολογισμό peoplekind, αδιαφορώντας για την ύπαρξη του όρου humankind 

 

Η επιβαλλόμενη αλλαγή της γλώσσας συμβαίνει ακόμη και σε έντονα συντηρητικούς οργανισμούς όπως η Εκκλησία παρότι εκείνη διατήρησε τις παραδόσεις της για πολλούς αιώνες και παρά το γεγονός ότι οι περισσότερες θρησκείες επέβαλαν αυστηρούς περιορισμούς στη σεξουαλική ζωή των πιστών τους.  

 

Έτσι η Εκκλησία της Σουηδίας εξέδωσε οδηγία να μην χρησιμοποιούνται οι λέξεις Αυτός και Κύριος στη λειτουργία για να μην τονίζονται τα αρσενικά χαρακτηριστικά που έχουν αποδοθεί στο Θεό. 

Τεντώνοντας το άφυλο σκοινί ακόμη περισσότερο, σε χριστουγεννιάτικη διαφήμιση εκκλησίας της σουηδικής πόλης Vasteras, για τον Ιησού Χριστού χρησιμοποιήθηκε η λέξη Hen (αμετάφραστο, αντικαθιστά τη λέξη He/αυτός σε περιπτώσεις που του φύλο του εν λόγου προσώπου είναι άγνωστο ή άνευ σημασίας). 

Έτσι ο Χριστός έγινε ένα Hen 

 

Στη Σουηδία, η φυλοφοβία έχει γίνει σχεδόν μανία όπως θα δούμε παρακάτω, με άσχημες επιπτώσεις για το μέλλον της χώρας κι όχι μόνο.  

 

Επιστρέφοντας στον πόλεμο της τουαλέτας, σαν εναλλακτική στο «φλέγον ζήτημα» έχουν προταθεί άφυλες τουαλέτες. Όποιος θέλει, μπορεί να τις χρησιμοποιεί, ανεξαρτήτως φύλου. Κι αυτό δεν είναι μια τόσο κακή ιδέα. Αλλά από τις άφυλες τουαλέτες στην άφυλη κοινωνία είναι ένα τσιγάρο δρόμος. 

 

 

 

Σκοτώνοντας την επιστήμη πίσω από τα φύλα 

 

Δεν θα είναι η πρώτη φορά που η πολιτική ατζέντα θα έχει επιχειρήσει να σκοτώσει την επιστήμη. 

Τον προηγούμενο αιώνα οι καπνοβιομηχανίες είχαν αναθέσει σε μεγάλες εταιρίες δημοσίων σχέσεων να αποσυνδέσουν το κάπνισμα από κινδύνους υγείας. Ανάμεσα στα μέσα που χρησιμοποιούσαν αυτές οι εταιρίες ήταν λαδωμένοι ακαδημαϊκοί και η δολοφονία προσωπικότητας των επιστημόνων εκείνων που επέμεναν στην αλήθεια. 

Οι ίδιες εταιρίες ανέλαβαν επιτυχώς για αρκετές δεκαετίες να γελοιοποιήσουν την κλιματική αλλαγή για λογαριασμό των ενεργειακών κολοσσών.  

 

Πρόσφατα, σε αναγνωρισμένο περιοδικό ψυχολογίας, δαιμονοποιήθηκε η μητρότητα και ο θηλασμός γιατί «αναπαράγουν σεξουαλικά στερεότυπα».  

Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται επίθεση κατά του θηλασμού, σημαντικού κομματιού της μητρότητας. 

Τις προηγούμενες δεκαετίες, μεγάλες εταιρίες υποκατάστατης σκόνης βρεφικού γάλακτος είχαν οργιάσει, ιδιαίτερα στην Αφρική, διαφημίζοντας τα προϊόντα τους ως υπέρτερα του μητρικού γάλακτος αλλά τώρα πλέον μιλάμε για νέο είδους διαστρέβλωσης με διαφορετικά κίνητρα. 

 

Επιστρέφοντας στη Σουηδία, καθηγητής νευροφυσιολογίας βρίσκεται υπό έρευνα καθώς φοιτήτρια τον κατηγόρησε για τρανσοφοβία και αντιφεμινισμό κατά την παράδοση του μαθήματος του. 

  

Ποιο το έγκλημα του; Τόλμησε να περιλάβει στο μάθημα του το ότι τα δύο φύλα, αρσενικό θηλυκό, είναι διαφορετικά κι ότι ως εκ τούτου, τα φύλα και οι συμπεριφορές τους δεν αποτελούν μόνο κοινωνική κατασκευή.  

 

Ο καθηγητής επιμένει να υπερασπίζεται παρά το πάθημα του την επιστήμη, και μάλιστα την επιστήμη που είναι ξεκάθαρα αντιληπτή ακόμη κι από μη ειδικούς. Όπως δήλωσε, η επιστήμη δομείται επάνω σε γεγονότα και δεδομένα, όχι  πάνω σε «ιδεολογίες, πολιτικές και προκαταλήψεις.  

 

Στη Σουηδία πάλι αποφασίστηκε πως «η μεταφορά πως το σπερματοζωάριο είναι ενεργό και το ωάριο παθητικό, ενισχύει τους ρόλους των φύλων» 

 

Μια πολλή σοφή σκέψη. Αν διατάξουν λοιπόν όλα τα σπερματοζωάρια να είναι ανενεργά για να μην προσβάλλονται τα ωάριο και οι όποιοι φανταστικοί γαμέτες των τρίτων ως και διακοστών πέμπτων φύλων, το πρόβλημα του σεξισμού θα λυθεί καθώς η ανθρωπότητα δεν θα μπορεί πλέον να αναπαραχθεί κι έτσι σε μερικές δεκαετίες δεν θα υπάρχει. 

 

Και δεν είναι μόνο η βιολογία που θυσιάζεται στο βωμό του φλερτ με τις σεξουαλικές μειονότητες. Έρχεται η σειρά και της ανατομίας:  

 

Ένας από πιο δημοφιλείς ιστοτόπους ιατρικού περιεχομένου παγκοσμίως, το healthline, αντικαθιστά μερικώς τον όρο γυναικείος κόλπος με τον επιστημονικότατο όρο, «Μπροστινή Τρύπα».  

 

Όπως περιγράφουν οι υπεύθυνοι του ιστοτόπου: «Θα αναφερόμαστε στον κόλπο ως «Μπροστινή Τρύπα», αντί να χρησιμοποιούμε αποκλειστικά τον ιατρικό όρο Κόλπος.  

Αυτή η γλώσσα λαμβάνει υπόψιν το γεγονός ότι κάποια τρανς άτομα δεν ταυτίζονται με  τους όρους που η ιατρική κοινότητα αποδίδει στα γεννητικά τους όργανα». 

 

Σωστά. Αν η ανατομία δεν συμφωνεί με κάποια άτομα, τόσο το χειρότερο για την ανατομία.  

Μένει να δούμε με τι θα αντικαταστήσουνε τους σεξουαλικούς ανατομικούς όρους πέος και κλειτορίδα.  

Εμείς τους προτείνουμε τους όρους, Κάτω Μύτη και Μικρή Κάτω Μύτη αντίστοιχα.  

 

Εξηγεί ο ιστότοπος: «Η έλλειψη αντιπροσώπευσης και η μεροληψία κατά των LGBTQIA (Lesbian, Gay, Bisexual, Trans, Queer, Intersexual, Asexual) που οι LGBTQIA … συχνά βλέπουν στους οδηγούς για το  ασφαλές σεξ, στιγματίζει ορισμένες σεξουαλικές συμπεριφορές και ταυτότητες. Επίσης σχετίζεται άμεσα με τις ανισότητες στον τομέα της υγείας και τα υψηλότερα ποσοστά HIV και ΣΜΝ που αναφέρθηκαν σε αυτές τις κοινότητες…» 

 

Αυτό που σχετιζόταν άμεσα με τα υψηλά ποσοστά Σεξουαλικά Μεταδιδόμενα Νοσήματα σε LGBT ομάδες ήταν η σεξουαλική συμπεριφορά και η κατάχρηση αντιβιοτικών και ναρκωτικών διασκέδασης.    

 

Δεν είχε σε τίποτε, άμεσα τουλάχιστον, να κάνει με μεροληψία και με «έλλειψη αντιπροσώπευσης».  

 

Και ο ιστότοπος συνεχίζει ακάθεκτος την επίθεση κατά της ανατομίας αιτιολογώντας τα κίνητρα της πίσω από αυτήν:  

 

«Κάποια τρανς άτομα που τους ανατέθηκε θηλυκή ταυτότητα κατά την γέννηση, μπορεί να απολαμβάνουν το να είναι υποδοχείς διεισδυτικού σεξ, αλλά νοιώθουν δυσφορία φύλου όταν γίνεται αναφορά σε εκείνο το κομμάτι του σώματος τους χρησιμοποιώντας μια λέξη που η κοινωνία και επαγγελματικές κοινότητες συχνά συνδέουν με την θηλυκότητα»… 

 

Είπαμε. Αν η ανατομία δεν συμφωνεί με κάποιους, τόσο το χειρότερο για την ανατομία.  

 

Πίσω από τον επιστημονικοφανή λόγο του ιστοτόπου κρύβεται βαθύς σκοταδισμός. 

 

Το φύλο δεν είναι ανάθεση. Υπάρχει από τη στιγμή της σύλληψης.  

 

Κοινωνικούς επίκτητους προσδιορισμούς αποκτά μετά τη γέννηση. Όχι κατά την διάρκεια της, ούτε πριν από αυτή.  

 

Ας είμαστε ξεκάθαροι. Όλη η φασαρία για τα δικαιώματα του Τρίτου Φύλου βασίζεται σε μια παραδοχή που είναι άκυρη.  

Την ύπαρξη του Τρίτου Φύλου.  

 

Τα φύλα είναι πρωτίστως βιολογικά και είναι δύο. Υπάρχει κι ένα τρίτο φύλο όντως που αφορά τις στατιστικά σπάνιες περιπτώσεις ερμαφροδιτισμού.  

 

Αλλά ο ντόρος δεν γίνεται για τον ερμαφροδιτισμό.  

 

Πάνω στη βιολογική βάση των δύο φύλων έχουν εντυπωθεί κοινωνικές και πολιτισμικές στρεβλώσεις, εποικοδομήματα.  

 

Η σεξουαλική προτίμηση όμως από μόνη της δεν αποτελεί τρίτο φύλο.  

 

Αυτό που πολιτικοί και ακτιβιστές του διεμφυλισμού επιχειρούν να καταχωρήσουν ως Τρίτο Φύλο, δεν μπορεί να νοείται ως τέτοιο. Μια λεσβία δεν έχει το ίδιο φύλο και δεν είναι το ίδιο φύλο με έναν άντρα ομοφυλόφιλο.  

Επιπρόσθετα, πολλά από τα σεξιστικά ξέφτια που αποτυπώθηκαν κι εντυπώθηκαν πάνω στα δύο βιολογικά φύλα, έγιναν περιζήτητες και αποδεκτές συμπεριφορές εντός των πλαισίων της LGBT «κοινότητας».  

Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία της ανθρωπότητας που μια ετερόκλητη ομάδα που το μόνο που συνδέει τα μέλη της είναι ότι υπήρξαν στο περιθώριο κι ένα κοινό lifestyle γεμάτο από σεξιστικά στερεότυπα παρά την σεξουαλική τους ελευθεριότητα, επιχειρείται να αναδειχθεί σε Φύλο ενώ οι προσδιορισμοί των παραδοσιακών και βιολογικών φύλων τείνουν να απομειώνονται για να μην νοιώθουν άτομα των μειονοτήτων «προσβολή ή αποκλεισμό».   

 

Αυτήν την ισοπέδωση της διαφορετικότητας των πολλών στο βωμό της προστασίας της διαφορετικότητας των λίγων την είχα καταγράψει το 2013 και στο πεδίο του λεγόμενου αντιρατσισμού. 

Συγκεκριμένα, στο λήμμα του ρατσισμού στην Ελληνική Wikipedia το 2013 υπήρχε μια παγκόσμια σκοταδιστική πρωτοτυπία που παρουσιαζόταν από τους επαγγελματίες του αντιρατσισμού ως «Επίσημη Επιστημονική Θέση»:  

 

«Επίσημη θέση επιστημών (για τις διαφορές ανάμεσα στις φυλές) 

Τέτοιες πεποιθήσεις έχουν αποδειχτεί λανθασμένες από επιστημονική και ανθρωπολογική έρευνα, η οποία αποδεικνύει πώς όλοι οι άνθρωποι έχουν τον ίδιο πρόγονο, με αποτέλεσμα να έχουν τις ίδιες νοητικές και φυσιολογικές ικανότητες.» 

Η απόλυτη ισοπέδωση… αν οι άνθρωποι είχαν όλοι τις ίδιες νοητικές και φυσιολογικές ικανότητες θα ήμασταν όλοι υπερταλαντούχοι διαπρέποντες Υπεράνθρωποι ή όλοι καθυστερημένοι. Η βιοποικιλότητα ακόμη κι ανάμεσα στα άτομα του ίδιου είδους και της ίδιας φυλής ακόμη ακόμη, μέχρι και της ίδιας οικογένειας, είναι όρος απαράβατος για την εξέλιξη των ειδών.  

 

Υπάρχει ένα και μόνο είδος ισότητας που επιβάλλεται να υπάρχει στις ανθρώπινες κοινωνίες αν αυτές επιδιώκουν να προσδιορίζονται ως δημοκρατικές. 

 

Όλοι τα μέλη μιας κοινωνίας  να είναι Ίσα απέναντι στο Νόμο και να έχουν όλα ίσα δικαιώματα. Ούτε περισσότερα, ούτε λιγότερα. Ίσα.  Αυτή είναι απαρέγκλιτη βασική αρχή της δημοκρατίας. Είναι απαράδεχτο κι ανεπίτρεπτο να περιορίζονται τα δικαιώματα της πλειοψηφίας από δόλο ή φθόνο.  

 

Πάρτε για παράδειγμα την Ελλάδα. Ενώ πλέον οι πολιτικές ελίτ συμφωνούν και προχωρούν ωσάν οδοστρωτήρες στην κατάργηση βασικών δικαιωμάτων για τους περισσότερους Έλληνες όπως το δικαίωμα στην παιδεία, στην υγεία, στην σύνταξη, στην αξιοπρεπή εργασία, σε εργασιακά κεκτημένα όπως το οκτάωρο, στο δικαίωμα του να δημιουργείς οικογένεια, αντιρροπιστικά πάσχιζαν να αναδείξουν το σύμφωνο συμβίωσης σε μείζον θέμα.  

 

Λες και το σύμφωνο συμβίωσης είναι σημαντικότερο για τους διεμφυλικούς από ότι τα βασικά ανθρώπινα δικαιώματα που οι ελίτ στερούν στην πλειοψηφία των Ελλήνων, συμπεριλαμβανομένων και την διεμφυλικών 

 

Ας συνεχίσουμε να είμαστε ξεκάθαροι: Το διαίρει και βασίλευε κρατάει την εξουσία στο πόδια της, ακόμη κι όταν ο πλανήτης καταρρέει.  

 

Το φύλο δεν είναι ούτε αμαρτία, ούτε αρρώστια για να αποκατασταθεί με γονιδιακές θεραπείες όπως προβλέπεται να συμβεί στο μέλλον.  

 

Ο καθένας μπορεί να νοιώθει ότι θέλει. Μπορεί να νοιώθει ότι είναι Ανετοκούμπο αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτομάτως θα καρφώσει από τα έξι μέτρα.  

 

Και ναι στο μέλλον, οι άνθρωποι θα μπορούν να αλλάζουν το φύλο τους αν δεν συμφωνούν με το DNA τους. Και τότε θα καταλάβουν ότι το φύλο ως βίωμα είναι αρκετά διαφορετικό από την προσομοίωση του υπό την προτροπή των σεξουαλικών τους προτιμήσεων και των παιχνιδιών εξουσίας της εκάστοτε ελίτ.  

 

Και να ταν μόνο η βιολογία κι η ανατομία που θυσιάζονται στο βωμό του διεμφυλισμού και την ατζέντα των ελίτ πίσω από αυτόν. 

 

Σειρά έχει και η φυσική.  

Πάλι στη Σουηδία τα ιερατεία κατά των φύλων αποφάσισαν να αλλάξουν και τη Φυσική. Την επιστήμη που λέγεται Φυσική. Σε μια αναφορά του 1996, τεκμαίρεται πως «Η βασιζόμενη σε δεδομένα γνώση, είναι αυτό που από φεμινιστική προοπτική συνήθως κατηγοριοποιείται ως «αντρική γνώση». Το απαιτούμενο της αντικειμενικότητας θεωρείται συχνά ως το βασικό κριτήριο της επιστήμης… Μια φυλοσυνειδοτοποιημένη και φυλοευαίσθητη Φυσική απαιτεί …. να αφαιρεθεί πολύ από την παραδοσιακή επιστημονική γνώση της φυσικής. 

Περικοπές και στην επιστήμη και την γνώση λοιπόν. Όχι μόνο στους μισθούς και τις συντάξεις.  

Κι όλα αυτά, για μια επιστήμη, τη Φυσική που όπως οι περισσότερες επιστήμες έχει θηλυκό όνομα και δημιούργησε περισσότερους ουδέτερους και θηλυκούς όρους από οποιαδήποτε άλλη επιστήμη.  

Για την συμβουλή της στο πετσόκομμα της παραδοσιακής, αντικειμενικής, αρσενικής επιστήμης, η συντάκτρια της αναφοράς διορίστηκε στην συμβουλευτικής υπηρεσίας της Σουηδικής κυβέρνησης για θέματα έρευνας.   

Τα πράγματα θα ήταν ήδη πολύ γελοία αν δεν ήταν ήδη τραγικά. Σε ένα κόσμο που η οικονομική ανισότητα επιστρέφει στις δραματικές κλίμακες που ήταν αιώνες πριν, σε ένα κόσμο που η λιτότητα για τις μεσαίες και κατώτερες τάξεις παρουσιάζεται ως πανάκεια, το Σουιδικό εκπαιδευτικό σύστημα έδωσε 70000 ευρώ σε υποτροφία σε διδακτορικό με τίτλο «Η τρομπέτα ως σύμβολο φύλου». 

 

Μην γελάτε. Θα δούμε σε μερικά χρόνια και στην Ελλάδα υποτροφία με τίτλο «το κλαρίνο ως σύμβολο φύλου».  

 

Η ισότητα ανάμεσα στα φύλα δεν κερδίζεται με την εξίσωσή τους. Η εξίσωση των φύλων είναι η απόλυτη ισοπέδωση τους.  

Όταν ο προοδευτισμός ξεχειλώνει και σμίγει με τον νεοφιλελευθερισμό και με μιαςφρακτιονιστικής αντίληψης του κομμουνισμού εξίσωσης προς τα κάτω, το μόνο που μπορεί να προκύψει είναι κάτι χειρότερο του Ναζισμού, του σεξισμού, και του ακραίου εθνικισμού.  

Στην καλύτερη περίπτωση το ακριβώς αντίστροφό τους, φριχτό όσο ο συνδυασμός όλων των παραπάνω. Κι αυτό το φριχτό μόρφωμα είναι ήδη εδώ και φτιάχνει τους κανόνες και τους νόμους, χρησιμοποιώντας τα προβλήματα των μειονοτήτων για να προγράψει όλο και περισσότερους από τις πλειοψηφίες.   

 

*Ο Πέτρος Αργυρίου είναι από τους πολυσχιδέστερους και πολυγραφότερους έλληνες αναλυτές και συγγραφείς με σωρεία επιτυχών προβλέψεων και διεθνή παρουσία. 

Είναι επίσης μέλος της Science View, της Ελληνικής Ένωσης Δημοσιογράφων Επιστήμης, Επικοινωνιολόγων Επιστήμης και Συγγραφέων Επιστήμης 

Το προσωπικό του blog είναι το agriazwa.blogspot.com. 

Read More »