Έχω καλά νέα- στα μούτρα σου

Έχω κι άλλα καλά νέα- στα μούτρα σου
Διανοούμενοι ιχθυοκαλλιέργειας. Φρέσκα χρυσόψαρα που βγαίνοντας για λίγο από την καλοφροντισμένη γυάλα τους και έχοντας δει τον κόσμο από ψηλά περνιόνται για πανεπόπτες. Και μετά ξανά μπλουμ, στα στάσιμα νερά του κομφορμισμού και της συναίνεσης να πλατσουρίζουν με τους φίλους τους.
Του Πέτρου Αργυρίου (περισσότερα για το συγγραφέα και το έργο του στο: agriazwa.blogspot.com)
Πνευματικοί αυνανιστές. Τοποθετημένοι προσεκτικά από το σύστημα για το σύστημα, σαν αντίγραφα σατσούμα βάζων σε υψηλές θέσεις, να τα χει να τα καμαρώνει η εξαπατημένη νεόπλουτη νοικοκυρά που αποφάσισε να στολίσει την οικιακή βαρεμάρα της με μίμηση τέχνης.
Θεσπέσια.
Αυτά είναι τα καλά νέα. Οι συστημικοί του πνεύματος είναι εδώ ακόμη- για να μας σώσουν. Παρότι οι τεκτονικές πλάκες της ιστορίας τρίζουν, οι επιφανείς του πνεύματος δεν λεν να φύγουν. Σαν τα κακά σπυριά. Που να πάνε άλλωστε; Ενδημικοί είναι.
Δεν τους φτάνει η ζημιά που ‘χουν κάνει 30 χρόνια τώρα, τότε που θα πρεπε να ναι στους δρόμους, στα μπαρ, στα σχολεία –οπουδήποτε πατεί το πόδι του άνθρωπος- και να φωνάζουν φρενιασμένα «δεν το βλέπετε μωρέ που έρχεται; Τι κάθεστε;» ή έστω εκείνο το κινηματογραφικό «όχι άλλο κάρβουνο».
Δεν τους αρκεί. Τα εγώ τους πρησμένα, σαν τα φρέσκα πτώματα που καταπίνει η θάλασσα του κοσμοπολιτισμού, θέλουν και άλλο κι άλλο.
Κι άλλα καλά νέα.
Ας δούμε πως εννοεί τα καλά νέα η Λένα Διβάνη, συγγραφέας. Των μεγάλων εκδοτικών οίκων. Των οίκων που ανεχόμαστε.
Δε θα σχολιάσω το αν η Διβάνη είναι συστημική. Κι ας είναι πρώην του ΕΚΕΒΙ και νυν της ΕΡΤ. Κάποιοι πρέπει να στελεχώνουν τα πόστα. Τώρα που μίλησα για πόστα μου ‘ρθαν συνειρμικά οι Terror-X-crew που εδώ και μπόλικα χρονάκια κράζουν «όλα τα ψώνια έχουν πιάσει τα πόστα- με αποστολή να κάνουν τα μυαλά μας κομπόστα.
Πως στο καλό κομποστοποιείς ένα μυαλό;
Δεν ξέρω. Αυτό που φαντάζομαι ένα ότι η κομπόστα εγκεφάλου μάλλον δεν τρώγεται. Και δεν είναι το μοναδικό πράγμα που δεν τρώγεται σε αυτή τη χώρα.
Περιγράφει τη Λένα συνεντευξιαστής της: «Με την πένα της ξιφουλκεί με τα στερεότυπα και κονταροχτυπιέται με εκείνους που συμβιβάζονται με την κοινωνία ως έχει» «στα 47 της έχει παίξει μπουνιές με τα στερεότυπα που καταδυναστεύουν άντρες και γυναίκες – πώς πρέπει να φερόμαστε, πώς πρέπει να είμαστε για να ανταποκρινόμαστε στο ‘σωστό' πρότυπο.».
Σιγά, θα σπάσει κανά νύχι. Η ασυμβίβαστη λοιπόν Λένα, που έχει ματώσει να ρίξει τα ελληνικά καθεστώτα, που τα άλλα παιδιά του συναφιού δεν της κάνουν παρέα γιατί είναι ακραία, που έχει πληρώσει κόστος ζωής για τις απόψεις της, μας πουλάει καλά νέα. Εδώ τα καλά νέα, πράμα που σαλεύει. Για να ρίξουμε μια ματιά στην πραμάτεια της να δούμε αν θα αγοράσουμε. Για να δούμε ποια είναι τα καλά νέα για τη Λένα, ποια αισόδοξα μηνύματα θα μας εμψυχώσουν σε αυτό τον ανάποδο Γολγοθά που οι κατηφόρες του είναι πιο βασανιστικές από τις ανηφόρες. Πες μας λοιπόν Λένα, ποια είναι τα καλά νέα, πες μας ποια είναι τα άξια λόγου που συμβαίνουν στον τόπο μας; Και δεν λέω ότι δεν υπάρχουν καλά νέα και αξιόλογες προσπάθειες. Αλλά πες μου εσύ για τα δικά σου καλά νέα, να δούμε πως αντιλαμβάνεται ένας καταξιωμένος συγγραφέας το καλό σε αυτόν τον κόσμο και πως το αναδεικνύει:
Έχω κι άλλα καλά νέα
Της Λένα Διβάνη (πηγή http://www.protagon.gr/?i=protagon.el.8emata&id=6650)
«1. Η εφευρετικότητα των Eλλήνων δημοσίων υπαλλήλων! Είναι επιπόλαιοι όσοι ισχυρίζονται ότι ο Έλληνας είναι ραγιάς και τα δέχεται όλα αδιαμαρτύρητα –του ΔΝΤ συμπεριλαμβανομένου! Κι όμως κύριες και κύριοι, ο πολυμήχανος Οδυσσέας βρήκε τρόπο να συνδυάσει τη λευκή απεργία (ώστε να μην φαίνεται ότι απεργεί και να πληρώνεται) με την οικιακή εργασία και τη διασκέδαση του απλού πολίτη! Πρόχειρο παράδειγμα: Φίλη μου δικηγόρος που πήγε σε μια εφορία στον Πειραιά να κάνει τη δουλειά της τις προάλλες. Με τα πολλά και ρωτώντας έφτασε τελικά στο σχετικό γραφείο και υπέβαλλε την ερώτηση που την ταλαιπωρούσε στην αρμόδια υπάλληλο. Η υπάλληλος της απάντησε «Ένα λεπτό κυρία μου γιατί τώρα γεμίζω». Η φίλη μου έριξε τότε μια προσεκτικότερη ματιά και είδε ότι η γεμίζουσα είχε 2 τάπερ στα πόδια της: το ένα με πιπεριές και το άλλο με τη γέμιση!!!!! Το γέλιο που της προκάλεσε το τρελό αυτό θέαμα την αποζημίωσε για την ταλαιπωρία της. Όχι μόνο υπάρχει κράτος αγαπητοί μου αλλά και δεν κάθεται με άδεια χέρια… γεμίζει!
2. Οι γιατροί του Αγλαΐα Κυριακού και της ογκολογικής μονάδας παίδων ΕΛΠΙΔΑ. Επειδή συνήθως βρίζουμε με πάθος το ΕΣΥ νιώθω υποχρεωμένη να σας μεταφέρω την απεριόριστη ευγνωμοσύνη που ένιωσε γνωστή μου οικογένεια που είχε τη μεγάλη ατυχία να διαγνωστεί το κοριτσάκι της με καρκίνο. Η υποδοχή τους από το σύστημα και η συμπεριφορά των γιατρών ήταν υποδειγματική. Όχι μόνο αντιμετώπισαν ταχύτατα το περιστατικό αλλά προφύλαξαν ψυχικά την μικρή ασθενή και τους γονείς της με τη βοήθεια ειδικών. Όλα αυτά με επιστημονική γνώση, με απίστευτη προσωπική φροντίδα, χωρίς φακελάκια και χωρίς κανένα μέσον. Ήταν πραγματικά μια μικρή όαση στην καρδιά της κόλασής τους. Μια ΕΛΠΙΔΑ που αξίζει το όνομα της.
3. Η ενεργοποίηση της φαντασίας μπροστά στην απενεργοποίηση του τραπεζικού λογαριασμού. Ένας τέως φοιτητής μου, ο Βαγγέλης, μου έλεγε προχτές τι έκανε για να λύσει το γνωστό πρόβλημα «Έχει η καλή μου γενέθλια κι εγώ δεν έχω φράγκο για να της πάρω δώρο». Της οργάνωσε ένα καταπληκτικό πάρτι έκπληξη εντελώς δωρεάν. Κάλεσε 22 φίλους (όσα τα χρόνια της κοπέλας του) παρακαλώντας τους να έρθουν στις 10 στο πάρκο του Βενιζέλου και να κρυφτούν πίσω από θάμνους και δέντρα κρατώντας ένα κεράκι ο καθένας. Στις δέκα την οδήγησε ως εκεί έχοντας ένα μπουκάλι χύμα κόκκινο στο σακίδιο και πλαστικά ποτηράκια. Τη σωστή στιγμή βγήκαν απ΄τα σκοτάδια 22 αναμμένα κεράκια ως ανθρώπινη τούρτα τραγουδώντας happy birthday to you! Το κορίτσι ξετρελάθηκε και έσβησε τα κεράκια ένα ένα με την ευχή να χει πάντα τόσο σούπερ γενέθλια! Όποιος λοιπόν μου ξαναπεί πως η νεολαία δεν πάει καλά, θα του πω ‘ότι αυτός δεν πάει καλά!
4. Η γιγαντοαφίσα του ΕΚΕΒΙ που είδα χτες το πρωί στη στάση του λεωφορείου μου. Δεν διαφήμιζε ρούχα, ούτε το βίντεο της Τζούλιας 2 μαύροι, ούτε το καζίνο. Ήταν μια υπέροχη φράση του Οδυσσέα Ελύτη: Αν δε στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω από τη γη/ ποτέ σου δε θα μπορέσεις να σταθείς πάνω της» Υπάρχει καλύτερος τρόπος να αρχίσεις τη μέρα σου την εποχή που όλοι ψάχνουμε να βρούμε την ισορροπία μας;»
Να σαι καλά βρε Λενάκι. Που μας δίνεις δύναμη να συνεχίσουμε. Φάρος πραγματικός μέσα στο αιώνιο σκοτάδι που βυθίστηκε αυτή η χώρα. Σου χω και γω καλά νέα. Και κακά. Κυρίως κακά.
1.Τα καλά νέα θα ήταν η δημόσια υπάλληλος να χε φάει όχι γεμιστά αλλά σούτι. Τα καλά νέα θα ‘ταν το περιεχόμενο των τάπερ να βρισκόταν στο κεφάλι της, μπας και γέμιζε με κάτι. Τόσος εμπαιγμός Λένα; Δεν φτάνει που μας κάναν τα μυαλά μας κομπόστα, τώρα θέλουν να τα κάνουν και γεμιστά; Δεν μου αρέσει η γέμιση σου Λένα. Δεν ψωνίζω τα γεμιστά σου και δεν ψωνίζομαι με αυτά.
2.Τώρα, είναι καλά νέα για το παιδάκι. Εξαιρετικά. Όχι όμως αρκετά καλά για να αντισταθμίσουν τα κακά νέα. Που είναι η οριστική αποδόμηση του συστήματος δημόσιας υγείας. Ξέρεις πόσους θανάτους θα μετρήσουμε από αυτό Λένα και πόσους ήδη θρηνούμε; Μάλλον όχι. Ίσως εσύ να έχεις την πολυτέλεια για ιδιωτική περίθαλψη. Οι περισσότεροι από εμάς όχι.
3.Κακά νέα: Έχω και γω ένα φίλο φοιτητή. Δεν έχει σεντ στην τσέπη του και δεν ήταν τόσο ευρηματικός για να κάνει το “birthday surprise” στην καλή του που το περιγράφεις σαν να ταν διαφήμιση για ουίσκι. Ούτε και είχε 21 φίλους. Τα παιδιά από το ίντερνετ καφέ που ξημεροβραδιάζεται για να έχει κάποιου είδος κοινωνικότητα σε ένα κόσμο ψυχικά κλειδαμπαρωμένο δεν είναι ακριβώς φίλοι του ξέρεις. Το 22 για αυτόν είναι πλέον τρομακτικό νούμερο. Ανατριχιάζει κάθε φορά που το βλέπει. Στις 22 κάποιου μήνα η γκόμενά του τον χώρισε, 22 είναι οι φραγκάτοι με τους οποίους πηδήχτηκε από τότε που τον παράτησε. 22 να ναι και τα καλά σου νέα.
4.Όσο για τη γιγαντοαφίσα του ΕΚΕΒΙ σου, να σου υπενθυμίσω ότι στίχοι του Ελύτη γράφτηκαν και στο μετρό από κάποιο φιλότιμο πολίτη ή και περισσότερους πριν το ΕΚΕΒΙ έχει αυτή τη φοβερή ιδέα. Και ο κόσμος περνούσε αδιάφορα λένε, βουτηγμένος μέσα στην αστική του ανηδονία, με τα γρανάζια της ρομποτοποίησης του να ακούγονται πιο ηχηρά από τους ήχους του μετρό. Ναι. Γιατί κάποιοι περιπαίζουν την ανθρώπινη ψυχή και για αυτούς οι στίχοι του Ελύτη σημαίνουν «αν δε στηρίξεις το ένα σου πόδι έξω από τη γη/ ποτέ σου δε θα μπορέσεις να συνθλίψεις με όλο σου το βάρος το σβέρκου του άλλου».
Όλα καλά Λένα. Everything is O.K. Όταν κοιτάς από ψηλά μοιάζει η γη με ζωγραφιά Λένα. Αυτό μου θυμίζει η οπτική σου. Ανθρώπου που κοιτάζει από ψηλά. Παλατιανού που μια στο τόσο βγαίνει στον κόσμο της πλέμπας και του φαίνονται όλα τόσο γραφικά.
Καλά τα λες τα καλά νέα Λένα. Ψάχνουμε να βρούμε την ισορροπία μας. Μη μας πουλάτε τρέλα λοιπόν. Τι πρέπει δηλαδή να γίνει; Αν δε σέβεστε την απόγνωση μας, μήπως είναι καιρός να αρχίσετε να φοβάστε την οργή μας;