10η και 11η Σεπτεμβρίου: Δύο εντελώς διαφορετικές επέτειοι

10^η και 11^η Σεπτεμβρίου: Δύο εντελώς διαφορετικές επέτειοι  

Του Πέτρου Αργυρίου (agriazwa.blogspot.com)

Σήμερα είναι μια μαύρη επέτειος. Σαν σήμερα, 12 χρόνια πριν, ο κόσμος άλλαξε για πάντα.

Το τρομοκρατικό χτύπημα που έριξε τους δίδυμους πύργους στην καρδιά της Νέας Υόρκης αποτέλεσε το άλλοθι για να απενδυθούν οι ΗΠΑ τα όποια έστω προσχηματικά δημοκρατικά χαρακτηριστικά τους και να γίνουν μια ανεξέλεγκτη αυτοκρατορία τρόμου με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα ανά τον πλανήτη, καταστέλλοντας ατομικά δικαιώματα στο εσωτερικό και εκμηδενίζοντας τα στο εξωτερικό, δημιουργώντας με αυτό τον τρόπο ανάμεσα σε άλλα αυτό που υποτιθέμενα πολεμούσε: Την ισλαμική τρομοκρατία, την νέα Αλ Κάιντα.

Τη 11^η Σεπτέβρη του 2001 γεννήθηκε ο μεγάλος αδερφός που επιδίωξε να δημιουργήσει τη «Νέα Ρώμη», ακολουθώντας το δόγμα της κυριαρχίας πλήρους φάσματος που οραματίστηκαν οι φρενοβλαβείς νεοσυντηρητικοί   της θεωρητικά κυρίαρχης τότε δεξαμενής σκέψης «Project for a New American Century», αρκετοί εκ των οποίων έγιναν μετέπειτα σημαντικά στελέχη της πραξικοπηματικής κυβέρνησης G. Bush Jr.

 Είναι η μέρα που οικοδομείται ένα παγκόσμιο στρατοκρατικό  καθεστώς απαγωγών και παρακολουθήσεων την εξέλιξη και το εύρος των οποίων είχαμε την ευκαιρία να δούμε με τις πρόσφατες αποκαλύψεις Snowden, παρακολουθήσεις και υποκλοπές που έγιναν εις βάρος όχι μόνο εκατοντάδων εκατομμυρίων πολιτών αλλά και εις βάρος ευρωπαίων ηγετών όπως διαπιστωμένα συνέβη και στις περιπτώσεις του τελευταίου προ κρίσης Έλληνα πρωθυπουργού Κ. Καραμανλή και της γερμανίδας καγκελαρίου Άνγκελα Μέρκελ.

Με την παράδοση του προεδρικού θόκου από τον πρόεδρο του πολέμου George W Bush Jr και τις σπάταλες επιχειρησιακές αποτυχίες των πολέμων του όσον αφορά την αποτελεσματικότητα της αμερικανικής κατοχής σε Ιράκ και Αφγανιστάν στον επαίσχυντα μετέπειτα κάτοχο νόμπελ ειρήνης Barack Obama, το σχήμα και οι μέθοδοι της αμερικάνικης εξωτερικής πολιτικής άλλαξαν. Οι συνέπειες της όμως ήταν εξίσου καταστροφικές. Γιατί αν η κυβέρνηση Bush είχε σαν στόχο την στρατιωτική κατάληψη μεγάλου μέρους της Μέσης Ανατολής και αργότερα της Ασίας, η κυβέρνηση Obama διάλεξε την αποσταθεροποίησή της ακολουθώντας το δόγμα του διαχρονικότερου ίσως συμβούλου των ΗΠΑ, του Zbigniew Brzezinski και τις μεθόδους υπονόμευσης και δολιοφθοράς που αυτός πρότεινε στο Αφγανιστάν έναντι της Σοβιετικής ένωσης όπου και δημιουργήθηκαν οι ένοπλοι πυρήνες της νέας ισλαμικής τρομοκρατίας.

Έτσι λοιπόν και με τη θεματική βιτρίνα της «Αραβικής Άνοιξης» , η ΗΠΑ διοχέτευσαν πακτωλό χρημάτων σε αντικαθεστωτικούς της Μ.Ανατολής καθώς και σε ισλαμιστικές ομάδες μισθοφόρων και φανατικών ώστε να υπονομευτούν ή να πέσουν τα καθεστώτα της περιοχής και να παρεμποδιστεί η εμπορική και πολιτική επίδραση Κίνας και Ρωσίας.

Το τελευταίο θύμα αυτής της αμερικάνικης πολιτικής του «εκδημοκρατισμού» μέσω χάους είναι η Συρία. Εξ ου και η συντονισμένη δυτική προπαγάνδα εναντίον της τα τελευταία δύο χρόνια,

Και είναι μάλλον από χθες και ο πρώτος νικητής του πολέμου που έχει κηρύξει  η Αμερική απέναντι στον κόσμο ολόκληρο, αν μπορεί φυσικά να ανακηρύξει κανείς νικήτρια μια χώρα με εκατοντάδες χιλιάδες θύματα πολεμικών συγκρούσεων και εγκλημάτων .

Αν η 11^η Σεπτεμβρίου του 2001 ήταν η μέρα που ο «ιμπεριαλισμός τσαλαπάτησε τη δημοκρατία», η 10^η Σεπτεμβρίου είναι η μέρα που η «διπλωματία νίκησε στα σημεία τον ιμπεριαλισμό». Φυσικά και υπεραπλουστεύουμε.

Η 11^η Σεπτεμβρίου του 2001 υπήρξε η ορατή αφετηρία του αμερικανικού επεκτατισμού στον 21^ο αιώνα. 12 χρόνια μετά, η 10^η Σεπτεμβρίου του 2013 ίσως να αποτελέσει την ορατή αφετηρία της αναδίπλωσης των αμερικανών σε όλα τα επίπεδα.

Ο πρόεδρος Obama, με πρώην συμμάχους του όπως η Μ. Βρετανία και η Αίγυπτος να του γυρνάν την πλάτη  για λόγους που έχουμε αναλύσει αποσπασματικά στο παρελθόν, αναγκάστηκε να συμφωνήσει με τον ρώσο πρόεδρο Πούτιν για διπλωματική λύση στη Συρία που θα την υποχρεώσει να παραδώσει το χημικό της οπλοστάσιο στον ΟΗΕ. Προσοχή πρέπει να δωθεί στην εξίσωση που επιχειρήθηκε να γίνει ανάμεσα στην κατοχή χημικών από τη Συριακό καθεστώς και την υποτιθέμενη χρήση τους την 21^η Αυγούστου του 2013 σε αμάχους της Δαμασκού, μια πράξη που αν είχε συμβεί θα αποτελούσε πράξη αυτοκτονίας όχι μόνο για τον Άσαντ και το καθεστώς του αλλά και για το σύνολο των αλεβιτών και των χριστιανών. Είναι γνωστό στη διεθνή κοινότητα πως η Συρία είχε χημικά όπλα όπως γνωστό είναι ότι δεν είχε κανένα λόγο να τα χρησιμοποιήσει ο Άσσαντ την 21^η Αυγούστου. Αυτοί λοιπόν που επιχείρησαν να εξισώσουν την κατοχή με τη χρήση χημικών απλά προσπάθησαν να προκαλέσουν σύγχυση στην κοινή γνώμη.

Από χθες όμως αυτή η σύγχυση λύεται καθώς το βάρος μετατίθεται στο χημικό οπλοστάσιο που έχει ο Άσσαντ και όχι στην κατασκευασμένη από τους δυτικούς είδηση ότι ο Άσσαντ την 21^η Αυγούστου χρησιμοποίησε χημικά κατά αμάχων.   

Ακόμη και ο πιο σκληρός δημοκρατικός  υποστηριχτής του πολέμου, ο Κέρυ, υποχώρησε και προχώρησε σε μια ανακοίνωση χωρίς ουσία.

Πρόκειται για την πρώτη διπλωματική ήττα των ΗΠΑ μετά από δεκαετίες.

Ήδη φωνές στο εσωτερικό των ΗΠΑ μιλάν για τον Ομπάμα ως ένα αδύναμο πρόεδρο.

Ψεύδονται. Ο Ομπάμα δεν είναι ένας αδύναμος πρόεδρος. Είναι ο πρόεδρος μιας παραπαίουσας αυτοκρατορίας που οι καταστροφικές αυθαιρεσίες της και οι φονικές ασυδοσίες της σε συνδυασμό με τα οικονομικά της αδιέξοδα έχουν λύσει πλέον την παγκόσμια σχεδόν συναίνεση που μέχρι πρότινος υπήρχε για τον πρωταγωνιστικό της ρόλο στον πλανήτη. Από εδώ και πέρα, η Αμερική δεν θα μπορεί με την ίδια ευκολία να εξάγει τα προβλήματά της με τη μορφή πολέμων ή κρίσεων σε άλλες περιοχές του πλανήτη και πιθανόν να αρχίσει να υποχωρεί σε όλο και περισσότερα μέτωπα.

Οφείλει πλέον να αναγνωρίσει έναν κόσμο πολυπολικό όπου θα είναι η διπλωματία και όχι η δύναμη των όπλων που θα καθορίζει τις σφαίρες επιρροής του κάθε ισχυρού παίχτη.

Και οφείλει σταδιακά να φροντίσει τα δικά της εσωτερικά οικονομικά προβλήματα που κατέφερε μέχρι και πρόσφατα να ξεφορτώνεται ως τοξικά φορτία σε άλλες περιοχές του κόσμου όπως άλλωστε συνέβη σε μεγάλο βαθμό και με την «ευρωπαϊκή κρίση», κάτι που θα την αποδυναμώσει ακόμη περισσότερο.

Η χθεσινή διπλωματική πανωλεθρία των ΗΠΑ, δεν σημαίνει φυσικά ότι αναβαθμίστηκε αυτόματα στη γεωπολιτική σκακιέρα η Ρωσία ή η Κίνα. Αλλά δείχνει προς μια αργή πορεία όπου αργά ή γρήγορα αυτό θα συμβεί.

Η χθεσινή διπλωματική υποχώρηση των ΗΠΑ, αν δεν ανατραπούν τα δεδομένα σημαίνει αυτόματα και γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδας σε αυτό που κάποτε ήταν: Η μεθόριος των δυτικών ανάμεσα σε ζώνες επιρροής καθώς, όταν και εφόσον σταθεροποιηθεί η Μέση Ανατολή ή έστω χώρες της από νέες κοσμικές κυβερνήσεις που θα είναι για ευνόητους λόγους και για κάποια χρόνια αντιαμερικάνικες και αντιευρωπαϊκές , αυτές θα ψάξουν συνομιλητές στο δυτικό κόσμο που να μιλάν «αραβικά, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, κινέζικα και ρωσικά».

 Αυτή η γεωπολιτική αναβάθμιση της Ελλάδας ως γεωπολιτικού και διπλωματικού κόμβου και ως εγγυητή της σταθερότητας αποδεικνύει το πόσο επικίνδυνα τυχοδιώκτης είναι ο Ευάγγελος Βενιζέλος ο οποίος έσπευσε να στριμωχθεί στο μπλοκ των πολεμοκάπηλων.

Δυστυχώς όμως για τους Έλληνες, οι διώξεις κατά του Βενιζέλου για τα όσα έχει κάνει κατά της Ελλάδας θα πρέπει λόγω της παρούσας συγκυβέρνησης να περάσουν από πάνω από το πτώμα του Σαμαρά. Και για να μην συμβεί αυτό, ο Σαμαράς θα προσπαθήσει να καρπωθεί τα πιθανά ανταλλάγματα που μπορεί να δοθούν στην Ελλάδα για να μπορέσει να σταθεροποιηθεί μετά από το πλιάτσικο που έγινε με τις ευχές και τις διαταγές των κυβερνήσεων των τελευταίων 5 ετών.

Για να σώσει το τομάρι του ο Σαμαράς θα πρέπει να επιδείξει πραγματικά success stories, όχι τις τραγελαφικές λογιστικές αλχημείες που παρουσιάζουν την κατεστραμμένη και υπερχρεωμένη ελληνική οικονομία  ωσάν να είχε «πρωτογενές πλεόνασμα» (όπως γράψαμε στο παρελθόν, το μόνο πρωτογενές πλεόνασμα τα τελευταία χρόνια είναι αυτό της πολιτικής εξαπάτησης).

Και αυτές τις ιστορίες επιτυχίας μπορεί να του τις προσφέρουν μόνο οι νέοι συσχετισμοί δυνάμεων στο παγκόσμιο επίπεδο και όχι κάποια οικονομική πολιτική καθώς τα οικονομικά προβλήματα της χώρας έχουν φτάσει σε σημείο άλυτο.

Δεν μπορούμε φυσικά να είμαστε σίγουρα ότι η χθεσινή διπλωματική ήττα των αμερικανών έχει αποτρέψει μόνιμα την επέμβαση τους στη Συρία. Άλλωστε το μόνο σίγουρο για τους αμερικάνους είναι η αναξιοπιστία τους και η διγλωσσία τους στα συμφωνηθέντα.

Όπως και να έχει, είναι επιτακτική ανάγκη για όλες τις δυνάμεις που επιθυμούν αποκατάσταση της δημοκρατίας αλλά και της ηθικής τάξης στην Ελλάδα, να δράσουν γρήγορα για τη διενέργεια εκλογών, πλην ο καταστροφιστής Σαμαράς και ο σταυροαδελφός του  πλέον Βενιζέλος  καταφέρουν να εξαργυρώσουν με ανταλλάγματα που θα τους δοθούν λόγω διεθνών συγκυριών τα κρίματα που προκάλεσαν σε αυτόν τον τόπο.

Καλωσήρθαμε στον 21 ο αιώνα. Έναν αιώνα που παρά τις μωροφιλοδοξίες των Αμερικανών και των τσιρακιών τους δεν θα είναι αμερικάνικος.

Καιρός είναι λοιπόν να απαλλαγούμε μια και καλή από ένα από τα όπλα που οι Αμερικάνοι και οι σύμμαχοι τους έχουν στρέψει στον κρόταφο της Ελλάδας αδειάζοντας σταδιακά όλες του τις σφαίρες στον εγκέφαλο μας: Τον νεοφιλελευθερισμό, τα ιερατεία του, τους συμμάχους του και τα τσιράκια του.

Ήρθε η ώρα οι καταστροφείς της Ελλάδας να πέσουν και να πληρώσουν για τα εγκλήματα τους.